Άρθρα

Πώς θα προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τους κακοποιούς της Ελληνικής Αστυνομίας;

Όποιος πίστευε ότι μετά το σάλο της Νέας Σμύρνης και τον ξυλοδαρμό πολίτη που τόλμησε να μιλήσει πολιτισμένα σε ένστολο τραμπούκο, η αστυνομία θα ηρεμούσε, αποδείχθηκε βαθιά γελασμένος. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και ανακοινώσεις εκπαιδευτικών της Λάρισας, μια συμμορία ένστολων κακοποιών επιτέθηκε σε παρέα παιδιών που καθόταν σε πάρκο. Ένας εκ της συμμορίας έσπασε μάλιστα το χέρι 13χρονου παιδιού, ανακοινώνοντας γελώντας στην παρέα του “…ρε μαλάκα του το ‘σπασα”. Φυσικά το παιδί δεν το πήγαν στο Νοσοκομείο αλλά στο Τμήμα. Το νέο περιστατικό ωμής και αλόγιστης αστυνομικής βίας έρχεται να μας επιβεβαιώσει και πάλι ότι η γάγραινα της αυθαιρεσίας έχει μολύνει όλο το σώμα της Αστυνομίας, από την κορφή μέχρι τα νύχια.

Η Ελληνική Αστυνομία έχει κάνει σαφές ότι βρίσκεται εκτός λογικού και ηθικού ορίου. Τηρεί βεβαίως τον “νόμο”. Ήταν το βασικό όπλο της άρχουσας τάξης απέναντι στον “εχθρό λαό” για αυτό και πριμοδοτήθηκε προκλητικά από όλες τις κυβερνήσεις. Διασφάλιζε την “τάξη”, όταν η αδικία γινόταν καθεστώς. Εξασφάλιζε εκ των προτέρων ασυλία για οτιδήποτε κι αν έκανε, παραγγέλνοντας γελοίες ΕΔΕ, θεσμοθετώντας την ατιμωρησία, γιγαντώνοντας την ασυδοσία.

Επί ένα χρόνο που η πανδημία έχει διαλύσει τις κοινωνίες, προκηρύχθηκαν μηδέν οργανικές θέσεις γιατρών, αλλά πάνω από 2.000 θέσεις στα σώματα ασφαλείας. Αυτός ο προκλητικός φαβοριτισμός με κρατική βούλα, δεν διαμορφώνει συνθήκες ασυδοσίας και εξαιρετισμού για τα σώματα ασφαλείας;

Επί ένα χρόνο που η πανδημία έχει διαλύσει το σύστημα υγείας, την οικονομία, την εκπαίδευση, η Αστυνομία έχει αναλάβει το σωφρονισμό των “άτακτων” πολιτών, ειδικά των νέων. Όσο η διαχείριση της πανδημίας αποτυγχάνει, τόσο αναδεικνύεται ο ρόλος της ΕΛ.ΑΣ. ως τιμωρητικό, κατασταλτικό, συχνά και σαδιστικό όργανο άσκοπης και αναίτιας καταστολής.

Η μικρή και μεγάλη εγκληματικότητα μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχη. Όσοι αστυνομικοί δεν της προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως νυχτερινοί μπράβοι δεύτερης απασχόλησης, την αγνοούν συστηματικά, έχοντας στρέψει το ενδιαφέρον τους στους πολίτες στα πάρκα και στα παιδιά στις πλατείες.

Πόσο ακόμα θα “χρεώνονται” τα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας στις “εξαιρέσεις”; Πόσο ακόμα θα αθωώνονται οι συνθήκες και οι πολιτικές που γεννούν την ασυδοσία;

Η κοροϊδία για “μεμονωμένα” περιστατικά, για λίγους επίορκους και κακούς αστυνομικούς που χαλούν την εικόνα, για εργαζόμενους που τάχα αποπροσανατολίστηκαν, για “παιδιά του λαού που τα βάζουν να δέρνουν το λαό”, πρέπει να σταματήσει.

Η αποθράσυνση της ΕΛΑΣ είναι θεσμική. Τα πολιτικά κόμματα -και ειδικά αυτά της αντιπολίτευσης που θέλουν να ονομάζονται δημοκρατικά- δεν μπορούν να κρύβονται πλέον πίσω από το δάκτυλό τους. Μια τέτοια αστυνομία είναι κίνδυνος για τη δημοκρατία και για τους πολίτες.

Πρέπει να μείνει μακριά από τους πολίτες, και ειδικά τους νέους.

Ο υπουργός που δήλωνε πριν ένα χρόνο ότι “όποιος χτυπά ανήλικα δεν χωρά πουθενά” έχει ακέραιη την πολιτική ευθύνη για το ξεσάλωμα αστυνομικής βίας. Ο Χρυσοχοΐδης πρέπει να παραιτηθεί. Με ή χωρίς την άδεια της αμερικανικής πρεσβείας.

Οι αστυνομικοί – κακοποιοί που επιτέθηκαν στους 13χρονους και έσπασαν το χέρι ενός παιδιού, πρέπει να πληρώσουν. Νομικά, πολιτικά, θεσμικά και συντεταγμένα. Οικονομικά και επαγγελματικά. Όχι να “περάσουν ΕΔΕ”. Να απολυθούν ατιμωτικά από την ΕΛΑΣ – όπως άλλωστε υπόσχονταν για ανθρώπους ιδίου φυράματος ο πολιτικός προϊστάμενος “κύριος Μιχάλης”.

Αλλά όχι μόνο. Να εκτεθούν ατιμωτικά από ομάδες νομικών που θα συντρέξουν τυχόν νομικές ενέργειες των οικογενειών των παιδιών. Να γίνουν μόνιμη ερώτηση – επωδός, σύσσωμης της αντιπολίτευσης στην βουλή. Να παραμείνουν νούμερο ένα θέμα στην πολιτική αντιπαράθεση.

Πώς τελείωνε ο Κάτωνας κάθε τοποθέτησή του στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο;

Carthago delenda est.

Έτσι κι εδώ.

Οι κακοποιοί αστυνομικοί πρέπει να πληρώσουν. Αυτό πρέπει να είναι καθημερινή επωδός κάθε κόμματος, κάθε πολίτη που δεν έχει ακόμα χάσει μια ελάχιστη αίσθηση δημοκρατικής ευθύνης.

Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα οι επόμενοι ένστολοι που θα θελήσουν να τσακίσουν τον επόμενο 13χρονο να το σκεφτούν λίγο παραπάνω.

Η χρηματοδότηση της ΕΛ.ΑΣ, με τα απαστράπτοντα περιπολικά και τις καινούριες μηχανές, με τον πανάκριβο εξοπλισμό και τις κατά χιλιάδες προσλήψεις, πρέπει να μειωθεί κατακόρυφα. Η αποχρηματοδότηση της Αστυνομίας είναι ζήτημα επιβίωσης της Δημοκρατίας.  Ειδικά όταν στην παιδεία και στην υγεία τα κενά και οι ανάγκες είναι τρομακτικές.

Οι μαύροι στις ΗΠΑ κάνουν το περίφημο “THE TALK” στα παιδιά τους όταν γίνουν 12 χρονών. Τους λένε πώς να περπατούν, πώς να σταθούν και τι να κάνουν, αν τυχόν τους απευθυνθεί αστυνομικός. Σε τυχόν ένταση τα συμβουλεύουν να πέσουν κατευθείαν στο έδαφος μπρούμυτα με τα χέρια πίσω. Σε τυχόν έλεγχο να μιλήσουν στο πληθυντικό, να μην διαμαρτυρηθούν, αν θελήσουν να βγάλουν την ταυτότητα από την τσέπη να το κάνουν αργά, έχοντας από πριν ενημερώσει τον αστυνομικό. Μήπως και αποφύγουν τη σφαίρα του Νόμου και της Τάξης. Κάποιοι έφηβοι τα καταφέρνουν, κάποιοι όχι.

Φτάνουμε και στην Ελλάδα στην εποχή που πρέπει να κάνουμε ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ στα παιδιά μας για το πώς και πού θα κυκλοφορούν και τι θα κάνουν όταν τους την πέφτουν ένστολοι κακοποιοί;

Ένα ακόμα έγκλημα κρατικής αυθαιρεσίας. Συνελήφθη ο οδηγός και ο αστυνομικός που εκφοβίζει μάρτυρα;

Το τροχαίο που έγινε μπροστά στη Βουλή την Παρασκευή, 12/3 δεν είναι ένα ακόμα τροχαίο. Είναι ένα ακόμα προκλητικό έγκλημα κρατικής και αστυνομικής αυθαιρεσίας.

Σύμφωνα με τα -με το σταγονόμετρο- επίσημα διαθέσιμα στοιχεία, οδηγός υπηρεσιακού αυτοκινήτου που εξερχόταν με μεγάλη ταχύτητα από τη Βουλή παρέσυρε μοτοσυκλετιστή.

Πληροφορίες από τα Κοινωνικά Δίκτυα κάνουν λόγο για θάνατο του οδηγού της μηχανής, οδηγού ετών 23.

Σε βίντεο που έχει αναρτηθεί, διερχόμενος οδηγός μοτοσυκλέτας delivery διαμαρτύρεται έντονα για το ότι ο χτυπημένος οδηγός περνούσε κανονικά με πράσινο, όταν το εξερχόμενο από τη Βουλή αυτοκίνητο βγήκε με μεγάλη ταχύτητα και τον παρέσυρε.

Στο ίδιο βίντεο αστυνομικός εμφανίζεται να απειλεί τον μάρτυρα, τον κάλεσε να τον γράψει για έλλειψη κράνους και ακούγεται καθαρά να του λέει σε απαράδεκτο και υβριστικό τόνο “Εσύ τι είσαι; Σήκω φύγε από εδώ. Εξαφανίσου”.

Το αυτοκίνητο που προκάλεσε το τροχαίο εξαφανίστηκε, ενώ είναι άγνωστο αν η πολιτικός στης οποίας το όνομα είναι χρεωμένο το αυτοκίνητο ήταν μέσα.

Κατόπιν αυτών, υπάρχουν τα εξής ερωτήματα:

Ασκήθηκε δίωξη σε αυτόν που οδηγούσε για πρόκληση θανατηφόρου τροχαίου και εγκατάλειψη θύματος;

Συνελήφθη ο αστυνομικός που φαίνεται καθαρά να τραμπουκίζει, να εκφοβίζει και να διώχνει από το σημείο τον μάρτυρα που διαμαρτύρεται ότι ο άτυχος 23χρονος περνου΄σε κανονικά με πράσινο και ο παρανομών ήταν ο οδηγός του βουλευτικού αυτοκινήτου;

Ασκήθηκε δίωξη στον προϊστάμενο του φυλακίου εισόδου και στον αρμόδιο που έχει υπ’ ευθύνη του την ομαλή διακοπή της κυκλοφορίας των οχημάτων όταν πρόκειται να μπει/βγει αυτοκίνητο στη Βουλή;

Ο επικεφαλής της φρουράς της Βουλής τι ακριβώς έκανε;

Ο/η πολιτικος του/της οποίας ο οδηγός παρέσυρε (και φέρεται να σκότωσε) τον 23χρονο, τι ακριβώς έκανε;

Το τροχαίο ατύχημα έγινε την ώρα που στη Βουλή συζητούνταν η αστυνομική αυθαιρεσία.

Την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης ζητούσε υποκριτικά συγνώμη από τα θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας …χαχανίζοντας (γιατί ο ολίγιστος, την ώρα που καμωνόταν ότι ζητούσε συγνώμη από τους πολίτες θεωρούσε ότι “την έλεγε” στον Τσίπρα).

Το τροχαίο ατύχημα, με το θάνατο του νομίμως διερχόμενου οδηγού, την εγκατάλειψη του θύματος από τον οδηγό του βουλευτικού αυτοκινήτου τον επιβαίνοντα, ή την επιβαίνουσα, τον τραμπουκισμό του μάρτυρα από τον αστυνομικό και τη συγκάλυψη από τους δεκάδες αστυνομικούς και αξιωματικούς που βρίσκονταν στο σημείο καθώς και τη Φρουρά της Βουλής, παύει να είναι τροχαίο ατύχημα.

Είναι ένα ακόμα κρατικό έγκλημα, ένα ακόμα έγκλημα αστυνομικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας.

Δεν καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται

Άσκοπη βία. Είναι η βία που ασκείται από αστυνομικά όργανα ενάντια σε πολίτες και τυχαίνει να έρθει στο φως της δημοσιότητας και να προκαλέσει κοινωνικές αντιδράσεις. Αν όμως δεν δει το φως της δημοσιότητας ή ασκηθεί σε «απόκληρους» ή μέσα σε αστυνομικά τμήματα είναι σκόπιμη βία. Αν δεν υπάρχουν πειστήρια είναι αναγκαία βία. Επίσης, η άσκοπη βία προκαλεί ενόχληση στον πρωθυπουργό (ανάλογη ενόχληση του προκλήθηκε όταν χιλιάδες νοικοκυριά έμειναν επί μία βδομάδα χωρίς ρεύμα). Η άσκοπη βία θα εκλείψει όταν απαγορευτεί διά νόμου η βιντεοσκόπηση αστυνομικών εν ώρα δράσης.

Υπέρμετρη βία. Αντίστοιχα, είναι η βία που έρχεται στο φως της δημοσιότητας και έχει ως αποτέλεσμα δολοφονίες διαδηλωτών –Πέτρουλας, Κουμής, Κανελλοπούλου, Καλτεζάς, αλλά και Γρηγορόπουλος… Όταν το αποτέλεσμα είναι μόνο σπασμένα κεφάλια, τότε έχουμε βία με μέτρο. Επίσης, ως αποτέλεσμα υπέρμετρης βίας δεν μπορούν να θεωρηθούν δεκάδες νεκροί απεργοί και διαδηλωτές (Θεσσαλονίκη Μάης 1936, Αθήνα Πρωτομαγιά 1924, Πειραιάς 1923, Τρίκαλα 1925, Αγρίνιο 1926, Καλαμάτα 1934, Ηράκλειο 1935, Λευκάδα 1935, Βόλος 1936…) διότι τότε ήταν άλλες εποχές και δεν υπήρχε η ΕΕ και οι αξίες της. Ούτε πολιτικές δολοφονίες (Ζέβγος, Λαμπράκης…) διότι έγιναν από το παρακράτος και το κράτος δεν είχε ουδεμία ανάμιξη. Ούτε οι εκατοντάδες νεκροί σε φυλακές, εξορίες και τόπους εκτελέσεων μετά το 1945, διότι οι κομμουνιστές ήθελαν να πάρουν την εξουσία και το κράτος ασκούσε εναντίον τους νόμιμη βία και με μέτρο. Και σίγουρα, ούτε ατυχήματα (Σαράφης…), ή αυτοκτονίες (Παπαρήγας…).

Παράνομη βία. Ασκείται από απεργούς που περιφρουρούν την απεργία τους ή νεολαίους και εργαζόμενους που κάνουν κατάληψη. Το κράτος ασκεί μόνο νόμιμη βία (βλ. παραπάνω).

Η βία δεν είναι απάντηση στη βία. Όχι, πρέπει να καθόμαστε να τις τρώμε. Η άσκηση βίας είναι καθήκον των δυνάμεων καταστολής –διαδηλωτές, απεργοί, λαός και νεολαία πρέπει να γυρίζουν και το άλλο μάγουλο. Έτσι αποδείχνουν ότι δεν επιβουλεύονται την καθεστηκυία τάξη. Άλλωστε κάθε τέσσερα χρόνια ψηφίζουμε και έχουμε τους εκπροσώπους μας στο κοινοβούλιο.

Καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Ρήση που χρησιμοποιείται για την καταδίκη οποιασδήποτε λαϊκής αντίδρασης ξεφεύγει από τα καθωσπρέπει πλαίσια εκδήλωσης διαμαρτυρίας. Η εκάστοτε κυβέρνηση καλεί την αντιπολίτευση να προβεί στην παραπάνω δήλωση όποτε βρίσκεται ο λαός στους δρόμους, η δε αντιπολίτευση την προτάσσει στο λόγο της επιβεβαιώνοντας τη νομιμοφροσύνη της και αποτάσσοντας τυχόν σπασμένες τζαμαρίες ή τραυματισμούς αστυνομικών. Η ανωτέρω ρήση επ’ ουδενί σχετίζεται με τη βία των δυνάμεων καταστολής.

Σε ό,τι μας αφορά.

Όχι, δεν καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, γενικά κι αόριστα. Υπάρχει η βία που καταπιέζει και η βία που απελευθερώνει. Η βία του επιτιθέμενου και η βία του αμυνόμενου. Η βία του καταχτητή και η βία για την απελευθέρωση από τον κατακτητή. Η βία του ιμπεριαλισμού και η βία για ανεξαρτησία. Η βία της τυραννίας και η βία για την ελευθερία. Η βία της ταξικής πάλης –της άρχουσας τάξης πάνω στους εκμεταλλευόμενους, και των εκμεταλλευόμενων για την αποτίναξη της εκμετάλλευσης. Το ίδιο το κράτος είναι μηχανισμός βίας για να διατηρεί την κυριαρχία της κυρίαρχης τάξης και να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.

Αντιπαλεύουμε τη βία που διαιωνίζει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τη βία της κρατικής καταστολής απέναντι σε όσους αντιδρούν και αγωνίζονται. Τη βία του ιμπεριαλισμού απέναντι στις εξαρτημένες χώρες και λαούς. Τη φασιστική βία του δυνατού απέναντι στον αδύναμο. Τη βία του ισχνού μεροκάματου, της λιγοστής σύνταξης, της ανεργίας, της χαμοζωής. Τη βία που στραγγαλίζει τη μόρφωση των νέων παιδιών, την υγεία του λαού, τη ζωή με αξιοπρέπεια. Τη βία της πλύσης εγκεφάλου των ΜΜΕ.

Είμαστε με τη βία που απελευθερώνει ως τη μόνη δυνατή απάντηση στη βία που καταπιέζει. Τη βία του εκμεταλλευόμενου ενάντια στον εκμεταλλευτή. Τη βία για την αποτίναξη κάθε τυραννίας και υποδούλωσης. Άλλωστε, η βία είναι η «μαμή της ιστορίας». Η ανθρωπότητα προχωράει μπροστά μέσα από συγκρούσεις, εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Και «η επανάσταση δεν είναι ούτε ζωγραφική ούτε κέντημα, είναι πράξη βίας» (Μάο). Μια κορυφαία πράξη βίας του ελληνικού λαού, η Επανάσταση του ’21, συμπληρώνει 200 χρόνια από το ξέσπασμά της.

Τι μπορεί να γίνει απέναντι στο ξεσάλωμα της αστυνομικής τρομοκρατίας;

Η αστυνομία και ειδικά οι τραμπούκικες μονάδες της που τάχα αποκαθιστούν την τάξη, εδώ και καιρό βρίσκονται σε παροξυσμό.

Συμπεριφέρονται χωρίς κανένα όριο, συχνά ως κακοποιοί (ας θυμηθούμε τις καταστροφές που έκαναν στη Χίο σε σταθμευμένα αυτοκίνητα ή τον ξυλοδαρμό της οικογένειας Ινδαρέ), καθώς το καθεστώς πλήρους ασυλίας που απολαμβάνουν, δημιουργεί φαινόμενα πλήρους ασυδοσίας.

Χθες ο εικονιζόμενος αξιωματικός των ΜΑΤ έβρισε χυδαία τη μάνα του δικηγόρου που του έκανε εντελώς κόσμια παρατήρηση για τη βία που αδικαιολόγητα ασκούσε.

Σήμερα σε μια πλατεία γεμάτη παιδιά και οικογένειες, ξεπέζεψαν δεκάδες τραμπούκοι και ξυλοκόπησαν ορισμένους από τους παριστάμενους.

Τα ΜΜΕ υιοθέτησαν τη γραμμή της κυβέρνησης ότι “30 άτομα επιτέθηκαν στην αστυνομία”. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που τα εξαγορασμένα μήντια αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Ωστόσο οι εικόνες από τα γεγονότα τους διαψεύδουν ολοκληρωτικά.

Αστυνομικοί σε όλη τη χώρα δέρνουν, βρίζουν, χυδαιολογούν, παρενοχλούν, εισβάλουν σε σπίτια, καταπατούν τον νόμο και το Σύνταγμα. Ενίοτε κάποιοι από αυτούς συλλαμβανονται για διακίνηση ναρκωτικών, για κύκλωμα τράφικινγκ, για παροχή προστασίας σε ανθρώπους της νύχτας. Ας μη βιαστούν ορισμένοι να διαχωρίσουν τις συμπεριφορές αυτές σε εμφανώς παράνομες και σε πιθανώς νομότυπες.

Η εκ των προτέρων ασυλία για οποιαδήποτε πράξη αστυνομικού, δημιουργεί την ολοκληρωτική ασυδοσία. Οι σημερινές εικόνες από τη Νέα Σμύρνη δυστυχώς προδίδουν αστυνομικούς ξεσαλωμένους, αφιονισμένους, φανατισμένους από τους προϊσταμένους τους, με ελευθέρας από την πολιτική τους ηγεσία και άρα έξω από κάθε έλεγχο που θεωρητικά υπάρχει σε μια ευνομούμενη πολιτεία.

Και η ασυλία προς την ασυδοσία της ΕΛΑΣ είναι στρατηγική επιλογή ενός συστήματος εξουσίας που ξέρει ότι η πολιτική του θα γεννήσει αντικειμενικά κοινωνικές αντιδράσεις. Χρειάζεται λοιπόν ένα στρατό πραιτοριανών δίχως δημοκρατικά αισθήματα ή συνταγματικές ευαισθησίες που θα επιβάλει την τάξη.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει με την προτροπή ενός υπουργού που μας κατσικώθηκε ως πετυχημένος επειδή στη διάρκεια της θητείας του πριν είκοσι χρόνια έσκασε μια βόμβα στα χέρια του Ξηρού. Αν η καθοδήγηση ωστόσο είναι του Χρυσοχοΐδη, η κάλυψη είναι από ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης.

Γνωρίζουν όλοι πολύ καλά ότι οι αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται απαιτούν θωράκιση. Δεν είναι τυχαίο ότι σε περίοδο πανδημίας οι μοναδικές οργανικές θέσεις που δημιουργήθηκαν στο δημόσιο ήταν στην αστυνομία. Γιατροί και νοσηλευτές προσλήφθηκαν (όσοι προσλήφθηκαν) ως επικουρικό προσωπικό (συμβασιούχοι). Και φυσικά μπορεί ο δημόσιος λόγος να κατακλύζεται από την προπαγάνδα της “αριστείας”, αλλά κανέναν δεν ενοχλεί να προσλαμβάνονται ημιεγγράμματοι παιδοβούβαλοι στα σώματα ασφαλείας ενώ νέοι άνθρωποι με γνώσεις και δεξιότητες να φυτοζωούν μεταξύ ανεργίας και απλήρωτης εργασίας.

Το τοπίο είναι δυστοπικό και η καταστολή και η κρατική τρομοκρατία θυμίζει οργουελιανά τοπία. Οι νέες ηλικίες είναι στο στόχαστρο της ΕΛΑΣ ενώ πλέον ολόκληρες γειτονιές τρομοκρατούνται όταν αποφασίζουν οι τραμπούκοι να εφορμήσουν.

Από την κορυφή του κράτους, τον Κ. Μητσοτάκη που κουνά διαρκώς το δάχτυλο προς την απρόσεχτη κοινωνία όταν ο ίδιος δεν βολτάρει ανέμελα στην Ικαρία και στην Πάρνηθα, μέχρι τον τελευταίο τραμπούκο της ΕΛΑΣ που δέρνει, βρίζει, βασανίζει, σε έξαλλη κατάσταση, η καταστολή σε όλη της την πυραμίδα, από την κορυφή μέχρι τη βάση, βρίσκεται σε οργασμό.

Πριν μας πνίξει ολοκληρωτικά η νοσηρή αίσθηση της εκτροπής και η ασφυξία ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα απέναντι σε ένα πάνοπλο αφιονισμένο μηχανισμό χρειάζεται να σκεφτούμε και να μιλήσουμε πολιτικά:

Πρώτον με τη μαζική – όσο γίνεται πιο μαζική αντίδραση στην αστυνομοκρατία και στην ασυδοσία των σωμάτων καταστολής. Η αυθόρμητη πορεία κατοίκων της Νέας Σμύρνης για παράδειγμα, απέναντι στον σημερινό χουλιγκανισμό της αστυνομίας είναι σημαντική. Οι μαζικές αντιδράσεις θα δημιουργούν πολιτικό κόστος αλλά και θα ξυπνούν ερωτηματικά σε τμήματα της κοινωνίας που δεν μπορούν να φανταστούν ότι αστυνομικοί στην Ελλάδα του 2021 συμπεριφέρονται ως κακοποιοί. Και φυσικά με την συγκεκριμένη αποκάλυψη εικόνας και ήχου αστυνομικών που βιάζουν τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών. Είναι φυσικά πολύ πιθανό ο “φιλελεύθερος” Μητσοτάκης να απαγορεύσει την καταγραφή βίντεο στα χνάρια του Μακρόν, αλλά οι νέες τεχνολογίες ενίοτε μπορούν να λειτουργήσουν αποκαλυπτικά για κάθε αυθαιρεσία.

Δεύτερο και εξίσου σημαντικό: Να συγκροτηθούν πολιτικά αιτήματα ενάντια στην εκτός δημοκρατικού πλαισίου αστυνομία. Αυτό δεν είναι ζήτημα συγκεκριμένων πολιτικών χώρων, αλλά καθολική απαίτηση για όλους τους προοδευτικούς – δημοκρατικούς χώρους. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα το κίνημα Black Lives Matter συγκροτήθηκε γύρω από το αίτημα της μείωσης της χρηματοδότησης στην αστυνομία. Στην Ελλάδα πεθαίνουν άνθρωποι στα νοσοκομεία εκτός ΜΕΘ αλλά οι δαπάνες για τα σώματα καταστολής είναι θηριώδεις και έξω από κάθε λογική.

Ένα πλαίσιο πολιτικών αιτημάτων είναι απαραίτητο:

Να μειωθεί η χρηματοδότηση της αστυνομίας και το εξοικονομηθέν ποσό να πάει σε σχολεία που πέφτουν από σεισμούς και νοσοκομεία που γεμίζουν ασθενείς.

Να μειωθεί το προσωπικό στα σώματα καταστολής και να αυξηθούν γιατροί, νοσηλευτές, εκπαιδευτικοί, πυροσβέστες, οδοκαθαριστές, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, κλπ. Δηλαδή να προσληφθούν σε δημόσιες και κρατικές υπηρεσίες χρήσιμες για την κοινωνία ειδικότητες, που προσφέρουν πραγματικό έργο, βοηθούν ανθρώπους, στηρίζουν παιδιά και οικογένειες, σώζουν ζωές.

Να αποταχθούν οι αστυνομικοί που συμπεριφέρονται εκτός νόμου, βρίζουν, χτυπούν, σακατεύουν, χυδαιολογούν.

Να διαλυθούν τα σώματα των τραμπούκων εποχούμενων σε δίκυκλα.

Να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη, έστω και μετά από χρόνια, οι διοικητές των τμημάτων των ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΡΑΣΗ κλπ, που συμπεριφέρονται ως κοινοί χουλιγκάνοι.

Να κοπεί η πλάκα με τις γελοίες ΕΔΕ (μόλις διατάχθηκε ακόμα μία για τα σημερινά γεγονότα, αλλά δεν υπάρχει κανείς που δεν ξέρει πού θα καταλήξει) και τις γελοιωδέστερες επιτροπές των Αλιβιζάτων. Η αστυνομία έχει τυπικά και επισήμως κακοφορμίσει, έχει μετατραπεί σε φασιστικό φυτώριο, και δεν μπορεί εκ των έσω να εκδημοκρατιστεί, έστω στοιχειωδώς.

Απαιτούνται μαζικές αποτάξεις, μαζικότερες απολύσεις, κάθισμα των υπεύθυνων διοικητών στο εδώλιο της δικαιοσύνης. Και φυσικά ατιμωτική απόσυρση του Χρυσοχοΐδη από το δημόσιο βίο. Ως εδώ.

Και επειδή από την άλλη “σύσσωμος” ο δημοκρατικός κόσμος ανατρίχιασε σήμερα για μια ακόμα φορά, ας αναρωτηθούμε:

Πόσοι αστυνομικοί αποτάχθηκαν για παράβαση καθήκοντος επί προηγούμενης κυβέρνησης; Πόσοι αστυνομικοί απολύθηκαν γιατί παραβίασαν τους κανονισμούς, τους νόμους και το σύνταγμα; Και από την άλλη πόσες αύρες αγοράστηκαν; Πόσα λεφτά δόθηκαν για εξοπλισμό των οργάνων καταστολής; Ποιος διοικητής διμοιρίας των ΜΑΤ οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη για τις αθλιότητες των αντρών του; Ποιος διοικητής της ΔΙΑΣ διώχθηκε από το σώμα για τα κατορθώματα των τραμπούκων του;

Ο αστυνομικός τραμπουκισμός έμεινε ατιμώρητος, πήρε κάλυψη, εξαγριώθηκε, ξεσάλωσε, και σήμερα έχει κανονικοποιηθεί.

Και το πολιτικό αίτημα για εκκαθάριση της φασιστικής γάγγραινας από το αστυνομικό σώμα, πρέπει να γίνει πάνδημο.

Το “μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι” ειναι κατανοητό όταν σε δέρνουν αναίτια, αλλά είναι εκτονωτικό.

Χρειάζονται απολύσεις, αποχρηματοδότηση, αποτάξεις, αφαίρεση αρμοδιοτήτων, αναδιαπαιδαγώγηση στις συνταγματικές αρχές και στα πολιτικά δικαιώματα όσων πρέπει να απομείνουν, μείωση εξοπλισμού, αφοπλισμός συγκεκριμένων μονάδων κοκ.

Το αίτημα αυτό πρέπει να υιοθετηθεί από τα κοινοβουλευτικά κόμματα που έχουν μια κάποια αναφορά στη δημοκρατία (από ΚΚΕ μέχρι ΚΙΝΑΛ), να γίνει πράξη από ενδεχόμενη επόμενη κυβέρνηση, να γίνει αντικείμενο απαίτησης από το λαϊκό κίνημα.

Και ας μη φοβούνται οι οπαδοί της τάξης από την αποχρηματοδότηση ή τις αναγκαίες απολύσεις: Έτσι κι αλλιώς η αστυνομία δεν ασχολείται ιδιαίτερα με το έγκλημα. Πριν δύο μήνες πυροβολισμοί μαφιόζων έπεσαν στη Νέα Σμύρνη με έναν νεκρό σε πλατεία. Η αστυνομία ήταν απούσα. Ήρθε για να δείρει όμως τους περίοικους που έκαναν τη βόλτα τους δύο μήνες μετά. Και κακά τα ψέματα, η αστυνομία που ξεσάλωνε σήμερα κυνηγώντας πολίτες είναι η ίδια αστυνομία που άφηνε ανενόχλητο τον Λιγνάδη και έκανε δύο μήνες να ψάξει το σπίτι του για ευρήματα.

Ο ρόλος της και η αρμοδιότητά της είναι σαφής.

Περί δροσερής πνοής δημοκρατίας…

To γύρο του Διαδικτύου κάνουν από χθες εικόνες και βίντεο από την επίθεση της Αστυνομίας μέσα στο Πανεπιστήμιο. Εικόνες και βίντεο πάνοπλων ρόμποκοπ, οι οποίοι έχουν περικυκλώσει τους φοιτητές, τους ξυλοκοπούν, τους προπηλακίζουν και τους ψεκάζουν με χημικά. Βίντεο στο οποίο φαίνονται δεκάδες άνδρες αστυνομικοί πάνω από έναν φοιτητή να τον τραβάνε, να τον ψεκάζουν με χημικά στο πρόσωπο, ενώ είναι πεσμένος στο έδαφος και να τον σέρνουν με το κεφάλι του να χτυπάει στην άσφαλτο. Την ίδια στιγμή παρεμποδίζουν δημοσιογράφους  να τραβήξουν πλάνα και να καταγράψουν το περιστατικό, σε μια προσπάθεια να αποκρύψουν τους χουλιγκανισμούς στους οποίους επιδίδονται.

Όχι. Όσο παράξενο και αν φαίνεται η παραπάνω είδηση δεν αφορά την Τουρκία του Ερντογάν, ούτε τη Σαουδική Αραβία, δεν αφορά κάποιο ανελεύθερο, αντιδραστικό καθεστώς  όπου οι φοιτητές και οι πολίτες δεν έχουν ελευθερία λόγου, όπου έχει απαγορευθεί το δικαίωμα στη διαμαρτυρία και στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση.

Αφορά την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία της Ελλάδας του 2021. Αφορά την πιο αντιδραστική νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης που από την αρχή της  πανδημίας του κορωνοϊού κλίνει σε όλες τις πτώσεις την ατομική ευθύνη των πολιτών, ενώ η ίδια ανενόχλητη χωρίς να επωμίζεται τις ευθύνες που της αναλογούν, επιδεικνύοντας τουλάχιστον κοινωνική αναισθησία νομοθετεί τα πιο αντιδραστικά και αντιλαϊκά νομοσχέδια, αφού βέβαια έχει φροντίσει ανάμεσα στα άλλα και να περιστείλει, με έναν αντισυνταγματικό νόμο, το δικαίωμα του λαού να διαμαρτύρεται  και να διαδηλώνει.

Και το ερώτημα όσον αφορά τα χθεσινά είναι το εξής. Απαγορεύτηκε η συνδικαλιστική δράση εν μία νυκτί και δεν μας ενημέρωσε κανείς;  Απαγορεύθηκαν οι διαμαρτυρίες και οι πολιτικές δράσεις και δεν το μάθαμε; Νομοθετήθηκε ότι οι σχολές πια δεν ανήκουν στους φοιτητές, αλλά περνάνε στα χέρια των ποδηγετημένων ορκ του σερίφη Χρυσοχοΐδη;

Μάλλον δε συνέβη τίποτα από τα παραπάνω. Το σημερινό περιστατικό είναι ένα μικρό δείγμα της πραγματικότητας από εδώ και στο εξής μέσα στις σχολές. Είναι ένα μικρό δείγμα για το τι θα παθαίνει όποιος τολμάει όποιος τολμάει να διανοηθεί ότι μπορεί να πάρει μέρος σε μια συνδικαλιστική διαμαρτυρία και κατ’ επέκταση να αμφισβητεί την πολιτική αυτής της κυβέρνησης, να οργανώνεται και να παλεύει ενάντια σε αυτήν. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους φοιτητές, αλλά καθέναν που θα τολμήσει να σηκώσει κεφάλι και να διαμαρτυρηθεί.

Η δροσερή πνοή πανεπιστημιακής αστυνομίας δε θα έρθει για να πατάξει την δήθεν εγκληματικότητα που υπάρχει στις σχολές, δε θα έρθει να πατάξει το εμπόριο ναρκωτικών – βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης- που η αστυνομία έντεχνα έχει σπρώξει η ίδια χρόνια τώρα πέριξ των πανεπιστημιακών σχολών.

Θα έρθει να καταργήσει το δικαίωμα των φοιτητών να οργανώνονται συλλογικά, να διατυπώνουν αιτήματα και  να διεκδικούν τα δίκια τους, να εναντιώνονται σε αντιδραστικούς και αντιλαϊκούς νόμους και ίσως στο τέλος ακόμα και το δικαίωμα να συζητούν μέσα στις σχολές τους. Πάνοπλοι ρόμποκοπ θα μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο και θα αποφασίζουν τι θα λέγεται, τι θα ακούγεται, τι θα συμβαίνει μέσα σε αυτό, ποιος θα μπαίνει, ποιος θα βγαίνει και πάντα με λευκή εντολή άνωθεν να τιμωρήσουν παραδειγματικά όποιον δε συμμορφώνεται με το πλαίσιο που αυτοί θέτουν, όποιον δεν πληροί τα κριτήριά τους και  τις προϋποθέσεις, τις δικές τους, της Υπουργού Παιδείας και του Χρυσοχοΐδη.

Το σημερινό περιστατικό είναι το πρώτο από πολλά που έχουμε να δούμε στη συνέχεια. Η κυβέρνηση ανοιχτά πλέον δρα ως τραμπούκος που φέρνει την κρατική βία και ανομία μέσα στα Πανεπιστήμια. Δίνει το μήνυμα ότι δε θα διστάζει να δέρνει, να εξευτελίζει , να συλλαμβάνει, να βασανίζει και να αφήνει στο έλεος των έμμισθων τραμπούκων της τους νεολαίους που διεκδικούν το αυτονόητο -είναι πλέον; – να σπουδάσουν, δηλαδή, σε ένα δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο που διεκδικούν αλλαγή πολιτικής, που διεκδικούν το μέλλον και τη ζωή τους.

Κάθε φοιτητής, κάθε καθηγητής που νοιάζεται για τη δημόσια παιδεία, κάθε δημοκρατικός πολίτης, κάθε άνθρωπος που στοιχειώνεται και αηδιάζει μπροστά στις φωτογραφίες και τα βίντεο με την ωμή βία, καταστολή και βασανισμό ενός ανθρώπου που βγήκε χθες να διεκδικήσει το αυτονόητο, έχει καθήκον να τοποθετηθεί απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, να αντιδράσει και να απαιτήσει ο νόμος αυτό να πέσει.

Γιατί, σε αντίθεση με την κυβέρνηση που προτάσσει τρόμο, γκλοπ και συλλήψεις, εμείς θυμόμαστε, με αφορμή την ίδρυση της ΕΠΟΝ στις 23 Φεβρουαρίου 1943, ότι τα νιάτα πρέπει να ζουν και να είναι ευτυχισμένα, μέσα στη χαρά της δημιουργικής δράσης.

Δώδεκα συν ένας λόγοι εναντίωσης στην αστυνομία των ΑΕΙ

Γιατί δεν πρέπει να προχωρήσει το σχέδιο της κυβέρνησης για πανεπιστημιακή αστυνομία:

  • Είναι απαράδεκτο εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση να νομοθετεί για ένα τόσο σοβαρό και ευαίσθητο θέμα.
  • Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η εγκληματικότητα στους χώρους των πανεπιστημίων στην Ελλάδα βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και μάλιστα κάτω από τα αντίστοιχα ξένων χωρών.
  • Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η εγκληματικότητα στους χώρους των πανεπιστημίων στην Ελλάδα βρίσκεται σε χαμηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους κοινωνικούς χώρους.
  • Η εμπειρία και οι επιστημονικές μελέτες των ξένων πανεπιστημίων που έχουν ειδική αστυνομία δείχνει ότι καθόλου δεν έχει μειωθεί η εγκληματικότητα (πχ. βιασμοί, σεξουαλικές επιθέσεις κλπ).
  • Η εισαγωγή της αστυνομίας ως παράγοντα διαχείρισης της πανεπιστημιακής ζωής σημαίνει την αντισυνταγματική, πραξικοπηματική αναίρεση της Πανεπιστημιακής αυτοδιοίκησης.
  • Η κυβέρνηση επικαλείται το παράδειγμα του Κέμπριτζ. Ας το ακολουθήσει στη χρηματοδότηση και στις υποδομές – όχι στην αστυνόμευση.
  • Σε περίπτωση διάπραξης εγκλήματος η αστυνομία είχε (ακόμη και όταν ίσχυε ο νόμος για το άσυλο) τη δυνατότητα παρέμβασης.
  • Η παρουσία αστυνομίας στα ΑΕΙ θα δημιουργήσει από μόνη της εντάσεις και αντιπαραθέσεις με κίνδυνο τη λειτουργία των πανεπιστημίων.
  • Η παρουσία αστυνομίας στα ΑΕΙ θα χρησιμοποιηθεί για την περιστολή των θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων της συνάθροισης, της διαμαρτυρίας ακόμη και της ελευθερίας του λόγου, εγκαινιάζοντας πρακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων.
  • Οι 1000 (ή και παραπάνω) προσλήψεις αστυνομικών στις οποίες θέλει να προχωρήσει η κυβέρνηση, θα αποτελέσουν ένα πελατειακό, ρουσφετολογικό μηχανισμό αφού θα γίνουν με έκτακτες διαδικασίες.
  • Τα πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από κονδύλια για καθηγητές, υποδομές, διοικητικό προσωπικό, όχι για αστυνόμους.
  • Οι αστυνομικοί αυτοί δεν θα έχουν ούτε τη στοιχειώδη μόρφωση και εκπαίδευση που έχουν οι συνάδελφοί τους απόφοιτοι των οικείων σχολών, με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό.
  • Είναι ζήτημα Δημοκρατίας. Μας αφορά όλους.

Πηγή: infowar.gr

Το Σύνταγμα ως θερμοσίφωνας

Μεταμεσονύχτια ώρα, κατά το συνήθειο όσων μεθοδεύουν πραξικοπήματα, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (τεύχος Β’, 5344/4-12-2020) η κυβερνητική απαγόρευση όλων των συναθροίσεων σε ολόκληρη την επικράτεια την 6η Δεκεμβρίου. Η απαγόρευση υπογράφεται από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και αποτελεί κατ’ ουσία επανάληψη της απαγόρευσης που είχε τεθεί σε ισχύ το τετραήμερο 15-18 Νοεμβρίου.

Με την απαγόρευση αυτή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει συνολικά αναστείλει το άρθρο 11 του Συντάγματος επί 5 ολόκληρες ημέρες τις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους: το Σύνταγμα προβλέπει την αναστολή ισχύος άρθρων του κατ’ απόλυτη εξαίρεση, για χρονικό διάστημα που δεν ξεπερνά τις 15 ημέρες, μόνον με τη διαδικασία του άρθρου 48 (Κατάσταση πολιορκίας), φυσικά με απόφαση της Βουλής και όχι του Αρχηγού της ΕΛΑΣ (δηλαδή της εκτελεστικής εξουσίας).

Η δε αντιμετώπιση του δικαιώματος στη συνάθροιση είναι χαρακτηριστική: το δικαίωμα υπάρχει όταν δεν χρησιμοποιείται! Όταν όμως “πιθανολογείται σφοδρά” ότι θα πραγματοποιηθούν συναθροίσεις (όπως αναφέρει η απαγόρευση για την 6η Δεκεμβρίου), το σχετικό άρθρο του Συντάγματος αναστέλλεται. Πρόκειται για τη θεώρηση του Συντάγματος ως θερμοσίφωνα, τον οποίον ανοιγοκλείνεις κατά βούληση.

Δεν είναι τυχαία η συμπερίληψη της επίκλησης του ά. 11 της ΕΣΔΑ στη νέα απαγόρευση: οι διεθνείς αντιδράσεις που υπήρξαν απέναντι στην προηγούμενη αναστολή του α. 11 του Συντάγματος, όπως για παράδειγμα η ταπεινωτική ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας, πλήγωσαν το κύρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ειδικά σε μια περίοδο αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Ώρα είναι τώρα να ακουστεί διεθνώς ότι στην Ελλάδα τα συνταγματικά δικαιώματα αντιμετωπίζονται κατ’ αναλογία με τις πρακτικές Ερντογάν…

Η απαγόρευση εξεδόθη κατόπιν “της από 2.12.2020 εισήγησης της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19”. Θυμίζουμε ότι, στην προηγούμενη απαγόρευση, χρησιμοποιήθηκε παλιότερη (και όχι ad hoc) γνώμη της Επιτροπής (με ημερομηνία 4/11, ενώ η απαγόρευση ίσχυσε για τις 15/11). Σε κάθε περίπτωση, η εισήγηση της Επιτροπής πρέπει να δημοσιοποιηθεί. Δεν είναι δυνατόν να αναστέλλονται άρθρα του Συντάγματος με μυστικές εισηγήσεις. Εξάλλου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο κ. Μαγιορκίνης είχε χαρακτηρίσει “πολιτική απόφαση” την προηγούμενη κυβερνητική απαγόρευση.

Ο λόγος της απαγόρευσης που επικαλείται ο Αρχηγός της ΕΛΑΣ είναι η “προστασία της δημόσιας υγείας”. Εδώ υπάρχουν δύο σοβαρά ζητήματα: αφενός, δεν έχουν περάσει λίγες μέρες αφότου ο πολιτικός του προϊστάμενος κ. Χρυσοχοϊδης είχε δηλώσει ότι ο ιός δεν μεταδίδεται σε εξωτερικούς χώρους. Πρόκειται για τον απόλυτο εξουσιαστικό κυνισμό, που διαστρέφει την πραγματικότητα ανάλογα με τις ανάγκες της συζήτησης (εν προκειμένω, η δήλωση αφορούσε την υγεία των αστυνομικών). Αφετέρου, δεν εξηγείται σε τι θα διακινδύνευε τη δημόσια υγεία το κάλεσμα για απόδοση τιμής στο σημείο της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, με ρητή μάλιστα αναφορά σε χρήση μάσκας και τήρηση αποστάσεων. Πρόκειται για βάναυση παραβίαση κάθε έννοιας αναλογικότητας.

Το κάλεσμα για μια εκδήλωση που να τιμά τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου αγκαλιάζεται πλατιά: πάνω από δύο χιλιάδες συμπολίτισσες και συμπολίτες μας έχουν ήδη υπογράψει, ενώ με την υπογραφή της μας τίμησε και η Μάγδα Φύσσα. Οι οικείοι, οι φίλοι και οι καθηγητές του Αλέξη θα στερηθούν φέτος τη δυνατότητα να πάνε στο σημείο της δολοφονίας και να αφήσουν ένα λουλούδι. Η κρατική απαγόρευση προς αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί συνέχεια της σφαίρας του Κορκονέα.

Πέραν τούτων, όσα έχουμε πει για την αντισυνταγματικότητα της απαγόρευσης της 17 Νοέμβρη ισχύουν στο ακέραιο και για την παρούσα απαγόρευση.

Σε κάθε περίπτωση, όταν η αστυνομία περικυκλώνει έναν χώρο, μπορούμε απλούστατα να τον περιτριγυρίσουμε, στα πλαίσια πάντοτε της σωματικής μας άσκησης μαζί με δύο ακόμα φίλους μας. Το έχουμε ξανακάνει.

Φοβάστε την 6η Δεκεμβρίου γιατί δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη

Κύριε Χρυσοχοΐδη,

Οργανώσατε σχέδιο αποκλεισμού των δρόμων γύρω από το μνημείο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και όλα αυτά τα κάνετε, για να μας προστατέψετε, για να προστατέψετε εμένα, που ανήκω σε ευπαθή ομάδα.

Πράγματα ανήκω σε ευπαθή, σε πολύ ευπαθή ομάδα, με τη σημασία που δίνετε εσείς. Αλλά ανήκω και σε μια άλλη πολύ ευπαθή ομάδα με τη σημασία του ευ πάσχω, αλλά και του ευ πράττω, σημασίες που εσείς αγνοείτε. Ευ πάσχω και ευ πράττω, κύριε Χρυσοχοΐδη, γιατί νοιάζομαι όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για τους συνανθρώπους μου και όλη την κοινωνία, για τους νεκρούς κάθε μέρα, για τους άρρωστους, για το νοσηλευτικό προσωπικό, για τα παιδιά που είναι κλεισμένα στο σπίτι, για τους άνεργους και τους σκληρά εργαζόμενους, για όλους εκείνους για τους οποίους δεν προβλέπεται κρεβάτι στον 9ο όροφο του Ευαγγελισμού, ούτε C 130.

Εγώ ανήκω σε ευπαθή ομάδα, δεν φωτογραφίζομαι ημίγυμνος, για να επιδεικνύω τα κάλλη μου, ούτε είμαι κομψός, ούτε ντύνομαι κομψά. Ένας γέρος είμαι, που νοιάζεται για τους γύρω του. Βλέπετε, εγώ δεν φορώ άμφια, δεν είμαι ο πρωθυπουργός, για να βγάζω ομαδικές φωτογραφίες χωρίς μάσκα, δεν είμαι κανένας περιφερειάρχης, για να συγχρωτίζομαι με άλλους ανθρώπους και να τους αγγίζω, ενώ είμαι θετικός στον ιό. Τίποτε από όλα αυτά. Ένας γέρος δάσκαλος είμαι που πενθεί για τη δολοφονία του μαθητή του, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ένας γέρος δάσκαλος είμαι που δεν βγαίνει από το σπίτι του, παρά μόνο για να πάει με μάσκα στο γειτονικό φαρμακείο και την Κυριακή θα πάει στο μνημείο του Αλέξανδρου.

Είπε ο κυβερνητικός σας εκπρόσωπος (και ο άλλος…) ότι μπορούμε να πάμε για περίπατο στην Πάρνηθα, γιατί είναι στην Αττική. Στην Αράχωβα δεν μπορούμε να πάμε, γιατί είναι εκτός Αττικής, αλλά μπορούμε να πάμε στην οδό Αραχώβης και να κατηφορίσουμε. Στο Μεσολόγγι δεν μπορούμε να πάμε, αλλά μπορούμε να περπατήσουμε στην οδό Μεσολογγίου.

Αλλά εσείς δεν είστε διατεθειμένος να μας το επιτρέψετε. Όχι για να μας προστατέψετε, αλλά γιατί φοβάστε. Φοβάστε την 6η Δεκεμβρίου και θέλετε να την εξαφανίσετε από το ημερολόγιο. Φοβάστε γιατί δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη, φοβάστε γιατί η αστυνομική αυθαιρεσία μεγαλώνει συνεχώς. Φοβάστε γιατί ήδη έχουν υπογράψει 2000 άνθρωποι και υπογράφουν συνεχώς. Φοβάστε, γιατί εκτός από τη Μάγδα Φύσσα έχει υπογράψει και ο πατέρας του Βασίλειου Μάγγου. Φοβάστε, γιατί ούτε ευ πάσχετε, ούτε ευ πράττετε.

Σύλληψη των 51 αγωνιστών: Κατηγορητήριο εκτός λογικής

Τα μέλη των αντιφασιστικών οργανώσεων που συνελήφθησαν την Τετάρτη 16/9 επειδή τόλμησαν να σβήσουν σβάστικες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι, οι πρώτοι 38 την Παρασκευή και οι υπόλοιποι την Κυριακή, με τον περιοριστικό όρο της εμφάνισης στο ΑΤ της περιοχής τους μια φορά τον μήνα. Το κατηγορητήριο εις βάρους τους περιλαμβάνει τις πράξεις: της φθοράς μνημείου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας τελεσθείσα από πολλούς από κοινού ενωμένους για την τέλεσή της (σε μορφή κακουργήματος), της διακεκριμένης φθοράς πράγματος που χρησιμεύει για κοινό όφελος και σε καλλιτεχνικό μνημείο, της διατάραξης οικιακής ειρήνης, της παράνομης οπλοφορίας και της απείθειας.

Αξίζει εδώ να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις. Πρώτον, η κατηγορία που προσάπτεται για φθορά μνημείου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και μάλιστα από πολλούς ενωμένους για την τέλεση της δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς για την εφαρμογή της παρ. 2 του άρθρου 56 του ν. 3082/2002 (Για την Προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομίας) απαιτείται να συντρέχει, καταρχάς, το στοιχείο του μνημείου. Στην περίπτωση μας, το «μνημείο» που υπέστη φθορά είναι μια κολώνα κοντά στον  Λευκό Πύργο. Η συγκεκριμένη κολώνα, δεν εμπίπτει στην κατηγορία του μνημείου και φυσικά ούτε του μνημείου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας. Μνημείο είναι ο Λευκός Πύργος, ο οποίος από την αντιφασιστική κινητοποίηση δεν υπέστη καμία απολύτως φθορά. Επίσης, το άρθρο 56 προϋποθέτει να έχει συντελεστεί καταστροφή,  βλάβη, ρύπανση, να έχει καταστεί ανέφικτη ή δυσχερής η χρήση ή να έχει αλλοιωθεί η μορφή μνημείου. Η αναγραφή σε κολώνα και όχι σε κάποιο μνημείο ενός καλέσματος για την πορεία του Παύλου Φύσσα, που μάλιστα καθαρίστηκε άμεσα καθώς την επόμενη μέρα δεν υπήρχε συνιστά φθορά; Την επόμενη μέρα η κολώνα ήταν καθαρή και άφθαρτη και μάλλον χρειάστηκαν 5 λεπτά και λίγο οινόπνευμα για να καθαριστεί τελείως. Είναι εμφανές ότι το στοιχείο της φθοράς δεν συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση. Διότι, αν η αποκατάσταση της ύλης (εδώ της κολώνας) του πράγματος είναι ευκολότατη χωρίς επισκευαστική προσπάθεια, ορθότερο είναι να δεχτούμε πως δεν υπάρχει καν φθορά (Μανωλεδάκης, Εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας). Τέλος, η κακουργηματική μορφή της φθοράς μνημείου προϋποθέτει να έχει τελεστεί από πολλούς ενωμένους. Για την αστυνομία και την εισαγγελία την φθορά(κάλεσμα πορείας) την προξένησαν και οι 51. Δηλαδή, οι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές προσπαθούν να μας πείσουν ότι 51 άτομα συνολικά έγραψαν ένα μικρό κάλεσμα πάνω σε μια κολώνα. Ένας λογικός άνθρωπος και όχι απαραίτητα νομικός θα καταλάβαινε ότι η απόδοση στους 51 της κακουργηματικής φθοράς δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα, δεν έχει κανένα ίχνος λογικής.

Δεύτερη παρατήρηση. Όσον αφορά την κατηγορία για την διατάραξη της κοινής ειρήνης, το σκεπτικό κάνει αναφορά μόνο στην παρ. 1 του άρθρου 189 ΠΚ. Το συγκεκριμένο έγκλημα απαιτεί βιαιοπραγίες εναντίον πραγμάτων. Οι αντιφασίστες που πραγματοποίησαν την ειρηνική τους πορεία την Τετάρτη το μόνο που έκαναν ήταν η απαλοιφή ναζιστικών συμβόλων από τον χώρο πέριξ του Λευκού Πύργου. Το να απαλείφεις ειρηνικά σύμβολα μιας ιδεολογίας που αιματοκύλισε την ανθρωπότητα και δολοφονεί συνανθρώπους μας σαν τον Παύλο Φύσσα συνιστά διατάραξη κοινής ειρήνης; Το να αγωνίζεσαι να μην γίνει ο φασισμός κανονικότητα στις συνειδήσεις μας με το να βλέπει όλος ο κόσμος της Θεσσαλονίκης σε κοινή θέα τα ναζιστικά σύμβολα είναι διατάραξη κοινής ειρήνης; Ξεκάθαρα η απάντηση είναι όχι. Αφού οι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές κόπτονται τόσο για την κοινή ειρήνη γιατί δεν έδειξαν τον ίδιο ζήλο όταν στις 12 Σεπτέμβρη οπαδοί του Ηλία Κασιδιάρη έγραψαν τα ναζιστικά σύμβολα στην παραλία; Ο Δήμος Θεσσαλονίκης την επόμενη μέρα της σύλληψης των 51 αγωνιστών έσβησε αμέσως το κάλεσμα για την πορεία του Φύσσα, «ξέχασε» ωστόσο να σβήσει τα ναζιστικά σύμβολα που εξακολουθούν να υπάρχουν στην παραλία. Για τέτοια επιλεκτική μεταχείριση μιλάμε.

Θα αναρωτηθεί κανείς, αφού το νομικό κομμάτι του κατηγορητηρίου δεν στέκει γιατί η αστυνομία και οι εισαγγελικές αρχές κυνηγούν τους 51; Πρόκειται για μια ακόμη συντεταγμένη και οργανωμένη προσπάθεια να χτυπήσουν όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι, όποιον προσπαθεί να πάει ενάντια στην «κανονικότητα τους». Στην «κανονικότητα» που θέλει επί μια ολόκληρη βδομάδα να υπάρχουν ναζιστικά σύμβολα στο κέντρο της πόλης και να μην αντιδράει κανείς. Δεν ποινικοποιούν πράξεις που έχουν υπόσταση σαν εγκλήματα, με βάση αντικειμενικά νομικά και ποινικά κριτήρια. Ποινικοποιούν την αγωνιστική δράση, την αγωνιστική σκέψη ακόμα και την συναναστροφή σου με αγωνιστές, επειδή είναι φίλοι σου, σύντροφοί σου, συγγενείς σου. Οι 51 είναι σαν την Ηριάννα, σαν τον Τάσο Θεοφίλου, σαν όλους τους αθώους που η ελληνική δικαιοσύνη συντεταγμένα προσπάθησε να διαλύσει τις ζωές τους και με ανύπαρκτα κατηγορητήρια να πετύχει την κοινωνική τους εξόντωση. Η οργανωμένη προσπάθεια δεν αφορά μόνο την ποινικοποίηση των αγώνων μας. Αφορά και την κανονικοποίηση του φασισμού και των νέων μορφωμάτων του όπως αυτό του Κασιδιάρη, ως μια χρήσιμη εναλλακτική στην φαρέτρα τους όσο φθείρεται η ΝΔ.

Χωρίς ναι μεν αλλά, είμαστε με τους 51. Είμαστε δίπλα τους γιατί ξέρουμε ότι ο καθένας μας μπορεί να ήταν στην θέση τους. Να κατηγορούνται γιατί έσβησαν ναζιστικά σύμβολα και να κρατούνται έγκλειστοι 48 ώρες στο υπόγειο των δικαστηρίων χωρίς νερό και φαγητό για πολλή ώρα, συνωστισμένοι εν μέσω πανδημίας. Καλούμε τους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας και της ενώσεις των ασκούμενων και νέων δικηγόρων να πάρουν θέση και να καταδικάσουν τις πρακτικές της δικαιοσύνης που μόνο σκοπό έχουν την εξόντωση όσων αγωνίζονται και την τρομοκράτηση της ελληνικής κοινωνίας.

Πηγή: Κίνηση Ασκούμενων και Νέων Δικηγόρων

Ζηλεύει ο Μητσοτάκης την αστυνομία των ΗΠΑ;

Σχόλιο του antapocrisis.

Χαιρετίζουμε την πραγματικά μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα, όπως και τις διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Φαίνεται ότι υπάρχει και επιμένει ένα διάχυτο αγωνιστικό δυναμικό που μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά για να συγκροτηθεί ένας υπολογίσιμος αντίπαλος απέναντι στο μονόδρομο της φτωχοποίησης και της σταδιακής αποσύνθεσης μιας χώρας που φιλοδοξεί να είναι γκαρσόνια της Ε.Ε., οικόπεδο του ΝΑΤΟ, αποικία χρέους.

Το σόου μέσα στη Βουλή από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, δε μπορεί να κρύψει τις βαθιές συμφωνίες ανάμεσα σε αυτά τα κόμματα. Δεν κρύβει επίσης και την παρακμή τους, έτσι όπως τη ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες με τη μπόχα με τα σκάνδαλα, τις υποκλοπές, τις σχέσεις με επιχειρηματίες κοκ.

Η κυβέρνηση χτύπησε τη διαδήλωση, με αφορμή τις γνωστές μηδενιστικές πρακτικές μιας μερίδας του αυτοαποκαλούμενου αναρχικού χώρου, με γραμμή “διαλύστε τους πάντες πλην ΚΚΕ”. Αυτό δεν αναφέρεται ως κριτική προς το ΚΚΕ, αλλά για να καταδείξουμε ότι η κυβέρνηση έριχνε δακρυγόνα και μηχανάκια πάνω σε όλους τους υπόλοιπους διαδηλωτές αδιακρίτως.

Ειδικά η, σε κατάσταση αμοκ, ομάδα ΔΕΛΤΑ έπεφτε με λύσσα με τα μηχανάκια πάνω σε οργανωμένα μπλοκ φοιτητικών ή αριστερών συλλογικοτήτων. Το ότι χθες δεν είχαμε βαρύτερους τραυματισμούς ή και θύματα στην Πανεπιστημίου, είναι ένα τυχαίο γεγονός. Οι οδηγίες, ή μάλλον το “είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι καταλαβαίνετε” προς τα επικίνδυνα σώματα ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ κάποια στιγμή θα οδηγήσουν σε τραγικά αποτελέσματα.

Γι’ αυτό και ο αγώνας για την απόσυρση του νόμου που ψηφίστηκε χθες στη βουλή για τον περιορισμό των ελευθεριών στη διαδήλωση θα πρέπει διαρκώς να συνοδεύεται από το αίτημα για τη διάλυση αυτών των σωμάτων που μόνο στόχο έχουν την καταστολή του εχθρού λαού.