Άρθρα

Ανακοίνωση για το νέο κύμα πανδημίας

Πάνω από 21.500 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω της πανδημίας, ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει:

1. Να μην παρέχει καμία ουσιαστική στήριξη στο δημόσιο σύστημα υγείας. Το ΕΣΥ, ήδη τσακισμένο και υποστελεχωμένο από δέκα και πλέον χρόνια λιτότητας και μνημονίων, δεν ενισχύθηκε σε προσωπικό και μέσα, οι δαπάνες του προϋπολογισμού για την υγεία μειώθηκαν εν μέσω πανδημίας, δεν έγινε κανένα βήμα για την πρωτοβάθμια υγεία. Αντιθέτως, στηρίζει προκλητικά τον ιδιωτικό τομέα υγείας, σε βάρος της προστασίας της υγείας των πολιτών, αρνούμενη να επιτάξει τις δομές και το προσωπικό του, δίνοντας παχυλές αποζημιώσεις, στρέφοντας χιλιάδες ανθρώπους στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, είτε γιατί δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από το δημόσιο σύστημα υγείας, είτε γιατί δεν δικαιούνται ή δεν μπορούν να κάνουν δωρεάν διαγνωστικά τεστ σε δημόσιες δομές.

2. Να μην παίρνει κανένα μέτρο για την προστασία από τον συνωστισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στους εργασιακούς χώρους.

3. Να αφήνει τα σχολεία και τα πανεπιστήμια ουσιαστικά ανοχύρωτα έναντι του ιού.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να αξιοποιεί την πανδημία ως εργαλείο εκφοβισμού των πολιτών, αλλά και ως μια μοναδική ευκαιρία για να συμπιέσει κι άλλο τα μεροκάματα, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις όποιες λαϊκές αντιδράσεις υπάρχουν και θα υπάρξουν μέσα από το κύμα των ανατιμήσεων, του πληθωρισμού και της εκτόξευσης των τιμών της ενέργειας, οδηγώντας ακόμα περισσότερα νοικοκυριά στην εξαθλίωση, στην έλλειψη στοιχειωδών ανθρώπινων και πολιτισμικών αγαθών.

Η τακτική αυτή των κυβερνήσεων οδήγησε μεγάλη μερίδα των πολιτών να μην εμπιστεύονται τα εμβόλια και τα όποια δημοσιονομικά μέτρα ανακοινώνει η κυβέρνηση. Κι αν ο πραγματικός αριθμός των συμπολιτών μας που δεν πίστευαν στην χρήση των εμβολίων, δεν ξεπερνούσε το 5-10%, με τις «παλινωδίες» της κυβέρνησης κατάφεραν να φτάσει σε υψηλά επίπεδα. ουν στο τρομακτικό 40%!

Τα εμβόλια είναι κατάκτηση της ανθρωπότητας, σημαντικό και απαραίτητο όπλο για την προστασία των εργαζομένων και του λαού, για την ανάσχεση της πανδημίας. Το λαϊκό κίνημα και η Αριστερά χρειάζεται να ταχθούμε χωρίς ταλαντεύσεις υπέρ τους, να απαιτήσουμε την απελευθέρωση των πατεντών, μια καμπάνια πειθούς και μια εκ-στρατεία ειδικά σε χώρους εργασίας για να πεισθούν οι εμβολιοφοβικοί συμπολίτες μας. Να ταχθούμε αποφασιστικά ενάντια στις ανορθολογικές, σκοταδιστικές απόψεις και τις τρομοκρατικές πράξεις των ακροδεξιών και παραθρησκευτικών αντιεμβολια-στών.

Τα εμβόλια όμως δεν είναι πανάκεια, όπως εμφάνισε η κυβέρνηση. Δεν αρκούν από μόνα τους ούτε θα τελειώσουμε με τόσο εύκολα με την Όμικρον, όπως ψευδώς προ-παγανδίζουν επιστήμονες που υποτάσσονται στην εξουσία δίνοντας ψεύτικες ελπίδες μόνο και μόνο για να “αντέξουμε” το τέταρτο κύμα χωρίς ουσιαστικά μέτρα και “με-τά βλέπουμε”. Ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να διχάζονται από τα παιχνί-δια της εξουσίας. Η κυβέρνηση επιχειρεί να ρίξει τις ευθύνες για την πανδημία στους συμπολίτες μας που για διάφορους λόγους φοβούνται ή δεν έχουν πειστεί για τον εμβολιασμό. Προωθώντας με ζήλο και μαζί με τα συστημικά ΜΜΕ έναν ”υγειονομι-κό εμφύλιο” που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απόπειρα διάσπασης της εργατικής και λαϊκής ενότητας στη χώρα μας, υποχώρησης της ταξικής συνείδησης και συσκό-τισης του πραγματικού υπευθύνου για την αποτυχία της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας.

Απαιτείται μαζικός, ενωτικός αγώνας των εργαζομένων, μέσα από τα συνδικάτα και τους άλλους μαζικούς φορείς με στόχους:

1. Μαζικά και επαναλαμβανόμενα δωρεάν rapid και PCR τεστ για όλο τον πληθυσμό.

2.Με έλεγχο των μέτρων προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων καθώς και με οργάνωση προληπτικών ελέγχων σε μεγάλες βιομηχανικές ζώνες και επιχειρήσεις με ευθύνη του ΕΟΔΥ και του ΣΕΠΕ.

3. Με εξασφάλιση αδειών ειδικού σκοπού σε όσους εργαζόμενους βγαίνουν θετικοί, νοσούν, σε όσους βρίσκονται σε καραντίνα και σε όσους πρέπει να επιτηρούν μικρά παιδιά ή ηλικιωμένους, με το κόστος να επιβαρύνει αποκλειστικά το κράτος και την εργοδοσία.

4. Με μέτρα για τακτικά και ασφαλή δρομολόγια στις αστικές συγκοινωνίες, στα μέσα μεταφοράς προσωπικού των εταιρειών και γενικά στις μεταφορές, με αυστηρή τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων.

5. Με πάταξη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, απαγόρευση των αναστολών συμβάσεων και των απολύσεων. Καμία περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων με πρόσχημα τον κορονοϊό.

6. Ενίσχυση του προγράμματος μαζικού εμβολιασμού, ειδικά σε προσφυγικούς καταυλισμούς και στους μετανάστες εργάτες, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Πλατιά και οργανωμένη επιστημονική ενημέρωση του λαού με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, τις κοινωνικές ομάδες «υψηλού κινδύνου».

7. Κρατική χρηματοδότηση και ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, των νοσοκομείων και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, για προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού και λοιπού προσωπικού, για νέες ΜΕΘ, για επαναλειτουργία των νοσοκομείων που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια. Να ανασταλεί το μέτρο των αναστολών των ιατρών και νοσηλευτών, να επιστρέψουν άμεσα στα πόστα τους τώρα που τους χρειαζόμαστε όσο ποτέ.

8. Επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, με προτεραιότητα στις ΜΕΘ και τα διαγνωστικά.

9. Μέτρα για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Τώρα να εξασφαλιστούν κατάλληλες αίθουσες, να αραιώσουν οι μαθητές στις τάξεις, να εξασφαλιστεί η καθαριότητα στα σχολεία, να γίνουν προσλήψεις εκπαιδευτικών με βάση τα πραγματικά κενά και τις ανάγκες. Αντίστοιχα μέτρα για τα ΑΕΙ.

Ο Συντονισμός δράσης και διαλόγου των Κομμουνιστικών Δυνάμεων θα συμβάλλει σε όλες τις δυνάμεις του στην προσπάθεια αυτή στηρίζοντας τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των μαζικών φορέων τους.

Θα συνεχίσει επίσης την προσπάθεια για τη μετωπική συμπόρευση όλων εκείνων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της ανατροπής των αντιλαϊκών πολιτικών όποιας απόχρωσης, με στόχο το άνοιγμα ενός άλλους δρόμου για το λαό.

Συντονισμός Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων

Άνοιγμα σχολείων: Και τώρα μπορείτε να πα’ να …μολυνθείτε

Η απόφαση για άρον άρον άνοιγμα των σχολείων αύριο, η ανικανότητα να εξασφαλιστούν επαρκείς ποσότητες σελφ τεστ για τους μαθητές, η ανεμελιά για τον υψηλό διψήφιο αριθμό καθημερινών θανάτων, η αδιαφορία για τα διαδοχικά αρνητικά ρεκόρ απωλειών και κρουσμάτων που καταγράφει η χώρα, και η πεισματική άρνηση της κυβέρνησης να ενισχύσει το σύστημα υγείας, θεμελιώνει τη στρατηγική Μητσοτάκη απέναντι στην πανδημία: Ανοσία της αγέλης, όσο το δυνατόν νωρίτερα, ανεξαρτήτως θυμάτων. 

Εκφρασμένο με τη γηπεδική κραυγή που απευθύνουν οι νικητές στους ηττημένους: “Και τώρα μπορείτε να πα’ να … ”

Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, αλλά χυδαίοι άνθρωποι και χυδαίες πολιτικές. Μια τέτοια χυδαία πολιτική είναι η πλήρης παράδοση της χώρας σε όσα φέρνει η τύχη. Κυριολεκτικά, η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στην πανδημία είναι το “όσα έρθουν κι όσα πάνε”. 

Η ανοσία της αγέλης, λένε πολλοί, δεν είναι μια στρατηγική, αλλά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μιας πανδημικής κρίσης. Ας μην τη φοβόμαστε λοιπόν. 

Δυστυχώς όμως, μεταμορφώνεται σε υγειονομική πολιτική, όταν πέφτει λευκή πετσέτα σε κάθε πρόκληση: Από το επαρκές σύστημα ανίχνευσης των κρουσμάτων, μέχρι την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που θα μπορούσε να καθοδηγήσει με έγκαιρη διάγνωση τους ασθενείς και να μειώσει κατακόρυφα βαριές νοσηλείες και θανάτους. 

Και ακόμα χειρότερα: Δεν έχουμε απλώς λευκή πετσέτα, δηλαδή πλήρης παραδοχή ήττας και ανικανότητας, αλλά μετατροπή της ήττας σε πεδίο κερδοσκοπίας για τους λίγους και τους εκλεκτούς. Η Ελλάδα έγινε διεθνώς ρεζίλι με τις συγκρίσεις (και τις προσβολές) που έκανε ο Άδωνης Γεωργιάδης για τα κυπριακά τεστ (τις οποίες μάζεψε σαν βρεγμένη γάτα). Σε όλη την Ευρώπη τα πρωτόκολλα για την ανίχνευση των κρουσμάτων είναι εμφανώς πιο ανθρώπινα, με το pcr test να είναι δωρεάν σε περίπτωση που έχεις συμπτώματα. Το pcr test στη Γερμανία, στην Ολλανδία ή στη Γαλλία γίνεται μέσα σε λίγες ώρες από τη στιγμή που δηλωθεί συμπτωματολογία συμβατη με Covid. Δοκιμάστε να κλείσετε ραντεβού στην Ελλάδα για pcr σε δημόσια δομή υγείας. Στη χώρα μας, η κατάρρευση της ΠΦΥ οδηγεί σε έκρηξη κερδών των διαγνωστικών κέντρων. Επιλογή απολύτως συνειδητή από μια κυβέρνηση αγυρτών και μαυραγοριτών. 

Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι το άνοιγμα των σχολείων αύριο Δευτέρα, 10/1 γίνεται αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα την υγεία των παιδιών και των γονιών τους;

Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι μόνο κριτήριο είναι η άρνηση του κράτους να εγγυηθεί εισοδήματα και άδειες σε γονείς που θα αναγκαστούν να κρατήσουν τα παιδιά στο σπίτι;

Ποιος γονιός παιδιού δημοτικού σχολείου δεν σκέφτηκε σοβαρά αυτές τις μέρες να κρατήσει τα παιδιά στο σπίτι; 

Και ποιοι γονείς έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο;

Όχι αυτοί που εργάζονται για να ζήσουν και “εξαρτώνται από το μισθό τους” (ας θυμηθούμε και πάλι την έκφραση του Μητσοτάκη – Λουδοβίκου). 

Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι στα σχολεία την εβδομάδα αυτή θα διεξαχθεί ένα μεγάλο πείραμα σε βάρος των παιδιών και των γονιών τους; 

Μήπως όμως πρόκειται να δώσει η Επιτροπή Ειδικών στη δημοσιότητα, πόσοι από τα κρούσματα της μεθεπόμενης εβδομάδας είναι γονείς με παιδιά στα δημοτικά σχολεία, στα γυμνάσια και στα λύκεια;

Μήπως πρόκειται να δημοσιοποιήσει πόσοι από γονείς και παπούδες θα νοσήσουν βαριά και πόσοι από αυτούς θα καταλήξουν;

Όχι, θα κρυφτεί και πάλι πίσω από την (ευτυχή) συγκυρία τα παιδιά και οι έφηβοι να μην παρουσιάζουν συμπτώματα ή τουλάχιστον όχι ισχυρά. 

Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι τα κενά εκατοντάδων ή και χιλιάδων εκπαιδευτικών που νοσούν, δεν πρόκειται να καλυφθούν από ένα υπουργείο που με το σταγονόμετρο εγκρίνει αναπληρώσεις σε μακροχρόνιες απουσίες εκπαιδευτικών;

Ποιος δεν φοβάται τι θα γίνει με τα τμήματα που δεν θα έχουν δασκάλους, όπου τα παιδιά θα μοιράζονται στις άλλες τάξεις, τινάζοντας στον αέρα τις μπούρδες θεωρίες του κ.Μαγιορκίνη και τις φρούδες προσδοκίες των ανεπίγνωστων στελεχών του υπουργείου για κρούσματα που περιορίζονται μαγικά ανά τμήμα/bubble;

Ποιος δεν ξέρει ότι οι διευθυντές παρακαλούν ή και συνιστούν (άτυπα και προφορικά) τα παιδιά να μείνουν σπίτι, τουλάχιστον για την πρώτη εβδομάδα;

Και τι είναι μια κυβέρνηση που κωφεύει σε όλα αυτά, πέρα από μια κυβέρνηση ακριβώς όπως την αποκάλεσε ο ουδόλως συμπαθής στον γράφοντα κ. Κουρουμπλής;

Μα, λένε οι απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής, ότι έτσι γίνεται και στην Ευρώπη.

Ως συνήθως κρύβουν τη μισή αλήθεια.

Τα σχολεία πράγματι, ανοίγουν στην Ευρώπη, αλλά:

α. Στην Ευρώπη το κύμα νοσηλειών της Δέλτα υποχώρησε, προτού αυξηθεί το κύμα νοσηλειών της Όμικρον. Εδώ τα δύο κύματα συγχωνεύτηκαν σε ένα. Αυτό σημαίνει ότι η πολυαναμενόμενη ελαφρύτερη συμπτωματολογία της Όμικρον, ακόμα και αν ισχύει γενικά (που είναι άλλης τάξης συζήτηση), στην Ελλάδα θα προστεθεί σε ένα ήδη τσακισμένο σύστημα υγείας που λειτουργεί (για την ακρίβεια υπολειτουργεί) εδώ και μήνες, διατηρώντας καθημερινά διψήφιο (ή και τριψήφιο για μεγάλο διάστημα) αριθμό διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ. Το σύστημα υγείας στην Ευρώπη μπορεί να στηρίξει επιπλέον φόρτο, στην Ελλάδα όχι. Τόσο απλά. 

β. Στην Ευρώπη, από τις αρχές Νοεμβρίου οι θάνατοι και από τέλη Δεκεμβρίου τα κρούσματα αναλογικά με τον πληθυσμό, είναι περίπου τα μισά από ότι στην Ελλάδα.

Η αναλογία είναι πολύ χειρότερη για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν συγκριθεί μόνο με τη Δυτική Ευρώπη και όχι με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Όταν λοιπόν τόσο η υγειονομική άμυνα και η κατάσταση των συστημάτων υγείας, όσο και η ίδια η εξέλιξη της πανδημίας, είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση στην υπόλοιπη Ευρώπη, από ότι στην Ελλάδα (σύμφωνα πάντα με τους αριθμούς), από πού κι ως πού προκύπτει ότι μέτρο σύγκρισης πρέπει να είναι αποκλειστικά η ημερομηνία στην οποία ανοίγουν τα σχολεία;

Για να μην αναφερθούμε στην πραγματικότητα των ίδιων των σχολικών τάξεων (πλήθος μαθητών ανά τμήμα, πυκνότητα ανά τετραγωνικό, συστήματα εξαερισμού με κατάλληλα φίλτρα, πλήθος εκπαιδευτικών ανά σχολική μονάδα, κάλυψη κενών και αναπληρώσεων κοκ). Αυτές οι παράμετροι, οι τόσο διαφορετικές στην Ελλάδα από ότι στην Ευρώπη, που η εξασφάλισή τους κοστίζει λεφτά σε μια κυβέρνηση που θέλει εμμονικά να τσακίσει το δημόσιο σχολείο, κάνουν την απόφαση για το άνοιγμα των σχολείων χωρίς την παραμικρή ουσιαστική αλλαγή (εκτός από το ένα επιπλέον σελφ τεστ – και αν αυτό βρεθεί δηλαδή), μνημείο ασυνείδητης πολιτικής.

Τα σχολεία γενικά πρέπει να είναι ανοικτά. Και στον καιρό της πανδημίας. Η τηλεκπαίδευση (που εμμέσως πλην σαφώς η κυβέρνηση παραδέχεται ότι δεν αποδίδει), διαμόρφωσε μια γενιά μαθητών με ισχυρές μαθησιακές και κοινωνικο-ψυχολογικές δυσκολίες. Έγκλημα, για το οποίο παρεμπιπτόντως, ουδείς λογοδοτεί. Όμως δεν μπορεί τα σχολεία πέρυσι, με καλύτερους δείκτες σε όλους τους τομείς, να είναι επί πέντε μήνες κλειστά, και σήμερα, να μην δίνεται παράταση ούτε καν πέντε ημερών (οι οποίες ούτως ή άλλως αναπληρώνονται από τις εκδρομές που δεν έγιναν). Δεν μπορεί, ακόμα και αυτή η εμφανώς ανίκανη στη διαχείριση και αδιάφορη στα προβλήματα της κοινωνίας κυβέρνηση να είναι ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι. Δεν μπορεί να μετατρέπει τους εκπαιδευτικούς σε φαρμακοποιούς, τους μαθητές και τις οικογένειές τους σε πειραματόζωα και την εκπαίδευση σε υγειονομικό ναρκοπέδιο.

Υπεραξίες θανάτου

Excess mortality. Υπερβάλλουσα θνησιμότητα. Αυτό είναι το πιο χοτ στατιστικό τρεντ (πολλά γκρίκλις μαζί, ε;) που επέβαλε η πανδημία στην καθημερινότητά μας. Αν και κανείς δεν μπορεί να πει με σαφήνεια ποιο ακριβώς μέτρο θνησιμότητας είναι «κανονικό» ή «φυσιολογικό», η Eurostat, η ΕΛΣΤΑΤ και όλες οι στατιστικές υπηρεσίες στις «πολιτισμένες» κοινωνίες και αναπτυγμένες οικονομίες του κόσμου μετρούν με ζήλο και με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια τις υπεραξίες θανάτου που αποδίδει η ίδια η ασθένεια. Ή η αδυναμία των συστημάτων υγείας και η εγκληματική αδιαφορία των κυβερνήσεων να αποτρέψουν την ακραία συνέπεια της Covid-19. Η στατιστική δεν διαχωρίζει το αιτιακό βάρος κάθε συνιστώσας στην παραγωγικότητα του θανάτου. Δεν θέλει ή δεν μπορεί. Απλώς καταγράφει.

Για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό δεν είναι κάτι εντελώς καινούργιο. Από τα προϊστορικά χρόνια και τα πρώτα έθιμα περί τη γέννηση και τον θάνατο, την τεκνοθεσία και την ταφή, οι μικρές ανθρώπινες κοινότητες αντιμετώπιζαν τη ζωή σαν ένα τέρμιναλ ακατάπαυστων αφίξεων και αναχωρήσεων, που το ισοζύγιό του παραμένει για χιλιετίες πλεονασματικό υπέρ των πρώτων, παρά τα αιματηρά διαλείμματα επιδημιών, γενοκτονιών, πολέμων που απάλλασσαν τις κοινωνίες και τους κυριάρχους τους από πλεονάζον ανθρώπινο φορτίο.

Ο παρεξηγημένος και παρερμηνευμένος Μάλθους προσπάθησε να εξηγήσει το παράδοξο της «υπερβάλλουσας ανθρωπότητας» στις συνθήκες του πρωτόγονου βιομηχανικού καπιταλισμού. Η ακατέργαστη ουτοπία του άνοιξε ένα παράθυρο ρεαλισμού στη δυστοπία του μέλλοντός -ή του παρόντος μας;- στην οποία ο ανθρώπινος πληθυσμός φτάνει σε ένα όριο που οι γήινοι πόροι δεν φτάνουν για να τον συντηρήσουν πια. Δύσκολα θα μπορούσε να φέρει κανείς αντίρρηση σήμερα σ’ αυτό. Ακόμη και οι υπεράνω μαλθουσιανικού στίγματος οπαδοί της αποανάπτυξης, οι τεχνοπολιτικοί της πράσινης μετάβασης ή οι πολιτικές του ενός τέκνου που για δεκαετίες επιβάλλονταν στην Κίνα ελάχιστα απέχουν από τον πυρήνα της ανάλυσης του καημένου Ρόμπερτ Τόμας Μάλθους.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι ταξικά ιεραρχημένες κοινωνίες αντιλήφθηκαν ότι ο πλούτος κάθε έθνους είναι ο πληθυσμός του- δηλαδή το παραγωγικό δυναμικό του-, η ανάγκη να μετριέται κι αυτός με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια, δίπλα στους όγκους των σιτηρών, των ορυκτών, των μεταλλευμάτων, των πρώτων υλών, των βιομηχανικών αγαθών, των εισαγωγών, των εξαγωγών ή του χρήματος, κατέστησε τα ληξιαρχεία το ίδιο απαραίτητα με τα δημόσια θησαυροφυλάκια, τα γενικά λογιστήρια του κράτους και τα λογιστήρια των επιχειρήσεων. Το μεγάλο βιβλίο του κόσμου, όπου ο ληξίαρχος σημειώνει αφίξεις και αναχωρήσεις, γεννήσεις και θανάτους, είναι το βιβλίο εσόδων- εξόδων της αστικής βιοπολιτικής.

Η υπερβάλλουσα θνησιμότητα της πανδημίας που μετρούν οι ευρωπαϊκές στατιστικές εκπέμπει κάτι καθησυχαστικό και κάτι ανησυχητικό ταυτόχρονα. Γιατί υπάρχει μια ανατριχιαστική αναλογία ανάμεσα στο επίπεδο ανάπτυξης και πλούτου κάθε χώρας με τις «υπεραξίες θανάτων» που αποδίδει. Τον Οκτώβριο, για παράδειγμα, η υπερβάλλουσα θνησιμότητα ήταν από 2% έως 10% για τις σκανδιναβικές χώρες, τη Γαλλία ή τη Γερμανία, 25% για την Ελλάδα, 50% για τις βαλτικές χώρες, 75% για τη Βουλγαρία και 110% για τη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης, τη Ρουμανία. Ναι, ναι, βέβαια, παίζουν ρόλο και τα εμβόλια και η κατάσταση των συστημάτων υγείας, αλλά το βασικό μήνυμα που εκπέμπει το πλεόνασμα θανάτων είναι ότι τελικά μάλλον φταίνε οι ίδιοι οι λαοί για τη φτώχεια τους, την καθυστέρησή τους και την υπερβολική έκθεσή τους στους εκτός «κανονικότητας» θανάτους. Εμμέσως, η ψυχρή στατιστική αφήνει το άθλιο υπονοούμενο ότι κάποιοι πληθυσμοί μάλλον το αξίζουν αυτό το θανατικό. Κι αν η στατιστική απλώς το υπονοεί, ο ασεβής Μωυσής το λέει σχεδόν κυριολεκτικά: οι ανεμβολίαστοι είναι άξιοι της τύχης τους. Και η ελληνική υπερβάλλουσα θνησιμότητα είναι το δίκαιο αντίτιμο της ελευθερίας των υπολοίπων να λουστούμε ανέμελα στο φως των εκατομμυρίων χριστουγεννιάτικων λαμπιονιών. Να ψωνίσουμε, να φάμε, να πιούμε να αυξήσουμε τους τζίρους, να συντηρήσουμε το τέμπο της ανάπτυξης, να κάνουμε την Ελλάδα παγκόσμιο επενδυτικό χαμπ, να αξιοποιήσουμε τα 70 δισ. του ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης, να πρασινίσουμε και να ψηφιοποιηθούμε μέχρι εξαϋλώσεως και εντέλει να χεστούμε στο τάλιρο. Στο κάτω κάτω δεν είμαστε και Ρουμανία…

Η καθημερινή τελετουργία της ανακοίνωσης των αριθμών της πανδημίας, η καταγραφή του «πλεονάσματος θανάτων» που παράγει η Covid-19, έχει κι αυτή την αναπόφευκτη λειτουργία. Αν ο πρώτος θάνατος από κορονοϊό πριν περίπου 20 μήνες αναγγέλθηκε με πανικό και δέος, δίνοντας στον πρώτο νεκρό και τους λίγους που ακολούθησαν τον ελάχιστο σεβασμό που δικαιούνταν, ένα δίκαιο ξόδι για τις «αχρείαστες απώλειες» που θα ’λεγε κι ο κυνικός Μωυσής, οι σχεδόν 20.000 που ακολούθησαν μετατράπηκαν σε στατιστική.

Η τρομακτική εξοικείωσή μας με την «υπερβάλλουσα θνησιμότητα», που συνοδεύεται από υπογραμμίσεις για τη μεγάλη ηλικία ή την ιδιοτροπία των αδικοχαμένων να μένουν ανεμβολίαστοι, «καταλαμβάνοντας για εβδομάδες τα κρεβάτια των ΜΕΘ», καταλήγει σ’ έναν απάνθρωπο συμβιβασμό μας με μια υπόρρητη πολιτική «υπερβάλλουσας βιωσιμότητας»: κάποιοι περισσεύουν λόγω επιλογών, ηλικίας, πετριάς, πνευματικής υστέρησης, έλλειψης παραγωγικότητας, χαμηλών δεξιοτήτων, αδυναμίας να προσαρμοστούν στον γενναίο νέο κόσμο. Και κάποιοι αποφασίζουν ποιων οι ζωές τιμολογούνται τόσο χαμηλά, ώστε η χρησιμότητά τους εξαντλείται στην παραγωγή υπεραξιών θανάτου.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Αναδημοσίευση από kibi-blog.blogspot.com

Το ένα μαύρο ρεκόρ πίσω από το άλλο

Η Ελλάδα μόλις πέρασε και την Ισπανία σε νεκρούς αναλογικά με τον πληθυσμό. Έχει αφήσει μακράν πίσω την Πορτογαλία, τη Σουηδία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία και κάθε άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης που χτυπήθηκε από το πρώτο κύμα του κορωνοϊού, με εξαίρεση την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και το Βέλγιο.

Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ο υπουργός Άδωνης Γεωργιάδης πανηγύριζε σε ζωντανή σύνδεση και σε έξαλλη κατάσταση ότι είμαστε 12 φορές καλύτερα από το Βέλγιο.
Με βάση τα σημερινά στοιχεία, είμαστε 1,2 φορές καλύτερα.
Ο υποδεκαπλασιασμός της αναλογίας θανάτων στις δύο χώρες, είναι έργο κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Για να το κάνουμε σαφές: Μέσα στον έναν αυτόν χρόνο, αν υποθέσουμε ότι το Βέλγιο έμεινε σταθερό, η Ελλάδα τα πηγε δέκα (10) φορές χειρότερα.

Κύριε Γεωργιάδη, τη διαφορά την εξανεμίσατε, μπορείτε όμως, από οσο βλέπουμε, ακόμη χειρότερα.

Αν στο πρώτο κύμα, οι χώρες αιφνιδιάστηκαν και τα συστήματα υγείας ήταν ανέτοιμα, δύο χρόνια μετά, είναι πολιτική και ιδεολογική επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να απομένει υποστελεχωμένο και αδύναμο το ΕΣΥ για να μην κληρονομήσει η ελληνική κοινωνία ένα καλό δημόσιο σύστημα υγείας.

Το σχέδιο είναι, ακόμα και με κόστος δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, να επιβληθεί ο ιδιωτικός τομέας υγείας σε βάρος των δημόσιων νοσοκομείων. Να πολλαπλασιαστεί η ήδη κολοσσιαία ιδιωτική δαπάνη υγείας που ματώνει την ελληνική οικογένεια. Να πριμοδοτηθεί πάσει θυσία, πατώντας σε νεκρούς, το ιδιωτικό κεφάλαιο που θα δει την υγεία ως χώρο λεηλασίας των δημόσιων υποδομών και απρόσκοπτης κερδοφορίας. 

Για αυτό και, με πρώτον τον Μητσοτάκη, κρύβουν μελέτες, λένε ψέματα, δηλώνουν σημεία και τέρατα για τις ΜΕΘ και τη θνητότητα.

Τελευταίο κατόρθωμα της αριστείας, (που στην πραγματικότητα είναι απλώς αριστοκρατία), είναι το θάψιμο και η συκοφάντηση της μελέτης Τσιόδρα – Λύτρα που λέει το προφανές σε κάθε λογικό άνθρωπο, ότι δηλαδή η θνητότητα εκτός ΜΕΘ είναι πολύ μεγαλύτερη, ότι τα επαρχιακά νοσοκομεία είναι στο έλεος του Θεού και ότι η χωρητικότητα του ΕΣΥ είναι πολύ χαμηλή σε υποδομές και προσωπικό και το μπλοκάρισμά του εκτοξεύει τον αριθμό των φερέτρων.

Δεν ζήτησε κανείς από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να κάνει τη χώρα πρώτη στην Ευρώπη σε αναλογία ΜΕΘ / πληθυσμού.

Μπορούσε όμως να πιάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και όχι να εκτοξεύται η θνητότητα με 200+ διασωληνώσεις στο ΕΣΥ, σύμφωνα με τη μελέτη.

Μπορούσε να μην κοροϊδεύει με πλασματικά νούμερα κλινών ΜΕΘ, να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές, να δώσει κίνητρα επαναπατρισμού σε δεκάδες χιλιάδες γιατρούς που έφυγαν στο εξωτερικό.

Μπορούσε δηλαδή, έστω υπό το βάρος των δεκάδων χιλιάδων νεκρών και της κοινωνικής κατακραυγής, να μην αφήνει πονηρά και υστερόβουλα το σύστημα υγείας να καταρρέει για να κερδοσκοπεί το ιδιωτικό κεφάλαιο υγείας.

Μπορούσε, αλλά δεν το έκανε.

Το συγκεκριμένο γεγονός μπορούμε να το αποκαλέσουμε έγκλημα, δολοφονία ή φούφουτο, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Η χώρα σπάει το ένα μετά το άλλο κάθε μαύρο ρεκόρ. Διεθνώς η Ελλάδα έγινε παράδειγμα προς αποφυγή, από εκεί που ενάμισι χρόνο πριν, υψώναμε τη σημαία της Ισπανίας ως ένδειξη συμπαράστασης για τον “δοκιμαζόμενο” ισπανικό λαό με τα πολλά θύματα, ή εκεί που ο Βασίλης ο Κικίλιας (!) έδινε συνέντευξη στην El Mundo εξηγώντας -τρομάρα του- το “μυστικό της ελληνικής επιτυχίας”.

Η μελέτη Τσιόδρα – Λύτρα αποδεικνύει ότι η κυβερνητική πολιτική δολοφονεί. Είτε αρέσει σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, είτε όχι.

Η μελέτη Τσιόδρα – Λύτρα που δόθηκε στη δημοσιότητα επιβεβαιώνει αλήθειες προφανείς για κάθε άνθρωπο, έστω κι αν αυτές τις αλήθειες τις περιγελούσε προκλητικά ο πρωθυπουργός στη Βουλή. Επιβεβαιώνει δηλαδή ότι:

α. Όσο περισσότεροι διασωληνωμένοι είναι στο ΕΣΥ, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα θανάτου τους,

β. Διασωλήνωση εκτός Αττικής σχετίζεται με αυξημένη θνητότητα κατά 35-40%,

γ. Νοσηλεία εκτός ΜΕΘ (αυτή για την οποία ο πρωθυπουργός ζητούσε να του φέρουν ενδείξεις) σχετίζεται με αυξημένη κατά 87% θνητότητα. 

Πιο συγκεκριμένα αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα του ίδιου του καθηγητή κ. Λύτρα που έκανε την ανάρτηση:

Ο καθηγητής έκανε και μια ακόμα σημαντική διευκρίνηση για τη συγκεκριμένη μελέτη:

“Ως οφείλαμε ως λειτουργοί της Δημόσιας Υγείας τη γνωστοποιήσαμε άμεσα και επανειλημμένα σε όλους όσους λαμβάνουν τις αποφάσεις στο ανώτατο επίπεδο”.

Δήλωσε δηλαδή ότι η μελέτη που τεκμηριώνει με στοιχεία από την πρόσφατη κλινική ελληνική εμπειρία ότι η αποδυνάμωση του ΕΣΥ προκαλεί επιπλέον θανάτους, ήταν σε γνώση της ανώτατης πολιτικής ηγεσίας.

Η κατακλείδα της μελέτης είναι ότι από τους 3.988 θανάτους των οποίων τα χαρακτηριστικά μελετήθηκαν, 947 αποδίδονταν στο υψηλό φορτίο των διασωληνωμένων ασθενών με COVID-19, 133 στο να βρίσκονται εκτός ΜΕΘ, και 656 να νοσηλεύονται εκτός Αττικής. Συνολικά 1.535 θάνατοι αποδόθηκαν σε αυτούς τους τρεις παράγοντες συνολικά, δηλαδή ποσοστό 38,49% των θανάτων θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν:

α. Το ΕΣΥ δεν μπλοκάριζε με πάνω από 400 διασωληνωμένους.

β. Τα νοσοκομεία εκτός Αττικής είχαν πραγματικές και όχι κατ’ όνομα κλίνες εντατικής θεραπείας.

γ. Δεν υπήρχαν διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ λόγω ελλιπούς δυναμικότητας κλινών ΜΕΘ.

Ένα ακόμα στοιχείο που αναδεικνύει εμμέσως η μελέτη είναι ότι κατά την περίοδο που μελετώνται οι θάνατοι των διασωληνωμένων, οι συνολικοί θάνατοι από Covid ήταν πάνω από 10.000. Ωστόσο, μόλις οι 4.000 από αυτούς, ξεψύχησαν μέσα σε ΜΕΘ. Οι υπόλοιποι;

Στα σπίτια τους;

Στα ράντζα;

Στις απλές κλινικές ΜΕΘ;

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι πολλές χιλιάδες θάνατοι θα είχαν αποφευχθεί αν οι κλίνες ΜΕΘ πολλαπλασιάζονταν πραγματικά και όχι εικονικά και αν τα νοσοκομεία της επαρχίας δεν ήταν υπόδειγμα διάλυσης, εγκατάλειψης, υποστελέχωσης, κρατικής αδιαφορίας.

Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω, έστω και αν επιβεβαιώνουν κοινές, αυταπόδεικτες, και αναμενόμενες αλήθειες, έχουν σημασία ότι προκύπτουν ως πορίσματα μελέτης των υπεράνω αντιπολιτευτικής υποψίας Τσιόδρα και Λύτρα. 

Και έχουν διπλή σημασία ότι έρχονται στη δημοσιότητα λίγες μέρες μετά το αισχρό και κυνικό ψέμα του πρωθυπουργού ότι είτε εντός, είτε εκτός ΜΕΘ, ο ασθενής λαμβάνει την ίδια φροντίδα.

Και δεν ήταν ψέμα σαν κι αυτά τα συνηθισμένα που αφθονούν στην πολιτική. 

Ήταν ψέμα που επιχείρησε να καλύψει την πολιτική ευθύνη για την υπερβάλλουσα θνητότητα που παρατηρείται στην Ελλάδα. 

Χιλιάδες θάνατοι θα είχαν αποφευχθεί, αν μέλημα της κυβέρνησης δεν ήταν η υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου, η εγκατάλειψη του ΕΣΥ για να επιβληθεί η αναγκαιότητα των ΣΔΙΤ, η υποστελέχωση των νοσοκομείων για να θησαυρίζει το ιδιωτικό κεφάλαιο στην υγεία. 

Τα παραπάνω είναι σαφείς αποφάσεις, προτεραιότητες, ιεραρχήσεις, υπογραφές, κονδύλια, προϋπολογισμοί.

Έχουν την υπογραφή της κυβέρνησης και του επικεφαλής της.

Χωρίς περιστροφές λοιπόν, η κυβερνητική πολιτική δολοφονεί. 

Είτε αρέσει, είτε όχι.

Δηλαδή δεν σηκώνει πρόταση μομφής το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός συνελήφθη ψευδόμενος;

Την 1η Δεκεμβρίου ο Κ. Μητσοτάκης διαστρέφοντας χυδαία την πραγματικότητα, δήλωνε: “Έχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα σε ασθενείς διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ, σε σχέση με αυτούς οι οποίοι είναι στις ΜΕΘ; Δεν έχω τέτοια ένδειξη”. Κουνούσε και το δάκτυλο επιτιμητικά, ζητώντας να του φέρουν ενδείξεις. 

Οι ενδείξεις ήρθαν, αλλά όχι από εκεί που περίμενε: Ο καθηγητής Λύτρας έδωσε στη δημοσιότητα μελέτη που λέει το εντελώς ανάποδο από τους ισχυρισμούς Μητσοτάκη, δηλώνοντας μάλιστα ότι έχει επιδοθεί στους πολιτικούς υπεύθυνους μήνες πριν. Τη μελέτη συνυπογράφει ο καθηγητής Τσιόδρας, ο κατά τον Μητσοτάκη “φίλος Σωτήρης”. 

Ο κ. Τσιόδρας μάλλον δεν θα άκουσε τη δήλωση Μητσοτάκη στη Βουλή που έκανε μέχρι και τα πόμολα των νοσοκομείων να αγανακτήσουν από το ψέμα. 

Μάλλον δεν θα ένιωσε την ανάγκη να αποκαταστήσει την επιστημονική αλήθεια και την κοινή λογική. 

Ούτε φυσικά να υπερασπιστεί το άκρως απαραίτητο έργο των γιατρών και νοσηλευτών της Εντατικής Θεραπείας, από τον νούμερο ένα αρνητή τους, τον ίδιο τον πρωθυπουργό. 

Το θέμα όμως σήμερα, δεν είναι ο κ. Τσιόδρας. 

Το θέμα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης συνελήφθη ψευδόμενος ανερυθρίαστα μέσα στη Βουλή, και μάλιστα με το γνωστό υφάκι του κοκορίκου ηγεμόνα της χώρας που μπορεί να εκστομίζει την οποιαδήποτε τερατολογία και να βγαίνει και από πάνω. 

Και δεν το έκανε επειδή του ξέφυγε. 

Το έκανε συνειδητά, για να αποσείσει τις δικές του πολιτικές ευθύνες για τις χαμηλές αντοχές του ΕΣΥ, για τις πλασματικές ΜΕΘ, για τις εκατοντάδες διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ, για τους χιλιάδες θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Τη στιγμή που εκστόμισε το τερατώδες αυτό ψέμα, προπαθώντας μάλιστα να βγει κι από πάνω, απέδειξε ότι είναι κυνικός, αμετανόητος, ασυνείδητος, ψεύτης. 

Θέλει να συνεχίσει να παριστάνει τον σούπερ αποτελεσματικό και ικανό διαχειριστή, τη στιγμή που η Ελλάδα έχει πατώσει σε όλους τους τομείς, εξανεμίζοντας τη διαφορά που κέρδισε με το γεγονός ότι τη χώρα δεν την άγγιξε το πρώτο κύμα της πανδημίας. 

Ένας πρωθυπουργός λοιπόν ήρθε στη Βουλή και είπε κάτι το οποίο όχι μόνο δεν στέκει με βάση την κοινή λογική και τη στοιχειώδη επιστημονική αιτιολόγηση, αλλά αποτελεί και χυδαία απόπειρα να κρύψει τις ευθύνες του. 

Όταν ο Τσίπρας παρίστανε ότι δεν ήξερε για τους νεκρούς στο Μάτι, ενώ προφανώς είχε ενημερωθεί, το σύμπαν των ΜΜΕ, των δημοσιολόγων, των φιλελεύθερων του κώλου και των ακροκεντρώων είχε ξεσηκωθεί. Ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι. Ούρλιαζαν για την υποκρισία του.

Δικαίως, πέραν των λοιπών σκοπιμοτήτων τους. Ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να παίζει θέατρο στις κάμερες. 

Αυτό δεν ισχύει για τον κ. Μητσοτάκη;

Μπορεί να παίζει θέατρο στη Βουλή; 

Μπορεί να εμπαίζει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τις οικογένειές τους, λέγοντάς τους ότι το γεγονός ότι δεν υπήρχε κατάλληλη νοσηλεία δεν έπαιξε ρόλο στην τραγική κατάληξη;

Αυτό και μόνο το γεγονός, δεν σηκώνει πρόταση μομφής; 

Δεν σηκώνει δέκα φορές πρόταση μομφής το ότι αποδείχθηκε πως όχι μόνο “ενδείξεις” υπήρχαν, αλλά υπήρχαν και επιστημονικές μελέτες και μάλιστα σε γνώση του εδώ και μήνες;

Το γεγονός ότι από τους 3988 θανάτους διασωληνωμένων COVID19  που ανέλυσαν οι κ. Τσιόδρας και Λύτρας, οι 1535 (38,5%) ήταν δυνητικά αποφευκτέοι στην Ελλάδα, και ότι η μελέτη από τέλος Μαϊου 2021 είχε γνωστοποιηθεί «άμεσα κι επανειλημμένα» στο ανώτατο επίπεδο (σύμφωνα με τον κ. Λύτρα), θέτει από μόνο του μείζων ζήτημα παραίτησης του ψευδόμενου και κυνικού πρωθυπουργού.

Στην πράξη όμως αποδεικνύεται ότι το θράσος και ο κυνισμός του Μητσοτάκη οφείλεται σε μεγάλο μέρος στην ανικανότητα της αντιπολίτευσης:

Στο γεγονός ότι έχει καμένη τη γούνα της σε ζητήματα αξιοπιστίας και ειλικρίνειας.

Στο γεγονός ότι ακολουθώντας και αυτή, ως κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τις απαιτήσεις της ΕΕ και των δανειστών, συνέβαλε στην πολύχρονη διάλυση του ΕΣΥ και των δημόσιων νοσοκομείων.

Στο γεγονός ότι ο Τσίπρας εξακολουθεί να θεωρείται αναξιόπιστος και κωλοτούμπας για μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Και αν σήμερα η αντιπολίτευση δεν κάνει πρόταση μομφής για το γεγονός ότι ένας πρωθυπουργός λέει ανερυθρίαστα και κουτσαβάκικα ψέματα, γιατί πρέπει να κάνει; Για τις δημοσκοπήσεις;

Αν δεν κάνει πρόταση μομφής στον πρωθυπουργό συγκεκριμένα για τη συγκεκριμένη δήλωση, αλλά και συνολικά για την κυριολεκτικά θανατηφόρα αδιαφορία της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την δημόσια υγεία, τι άλλο μένει να κάνει; 

Και ας μη σπεύσει κανείς να διαπιστώσει ότι οι προτάσεις δυσπιστίας δεν ρίχνουν κυβερνήσεις. Δεν ρίχνουν κυβερνήσεις, αλλά και δεν γίνονται για να ρίξουν κυβερνήσεις. Γίνονται για να συγκροτήσουν αντιπολιτεύσεις, κοινοβουλευτικές, πολιτικές, κοινωνικές. 

Εκτός και αν αυτές δεν θέλουν να συγκροτηθούν ή το έχουν πάρει απόφαση ότι δεν μπορούν.

130 νεκροί τη μέρα, αλλά ο Μητσοτάκης δηλώνει για 3η φορά ότι νίκησε την πανδημία…

“Θυμηθείτε, μεταναστευτικό στον Έβρο και στα νησιά, εθνικές απειλές, πανδημία και φυσικές καταστροφές είναι μόνο κάποιες από αυτές και σε όλες η πατρίδα αντέδρασε, αμύνθηκε, οργανώθηκε, και τελικά νίκησε”.

Αυτά δήλωσε ο Κ.Μητσοτάκης στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ. 

Τρεις μέρες μετά, την Τρίτη 14/12, είχαμε 130 νεκρούς από τον κορωνοϊό σε μία μέρα, καταγράφοντας νέο μακάβριο ρεκόρ.

Την 1η Δεκεμβρίου, μέσα στη Βουλή, αναφερόμενος στους εκατοντάδες ασθενείς Covid που παραμένουν διασωληνωμένοι σε κοινές κλίνες νοσηλείας καθώς οι ΜΕΘ δεν επαρκούν, δήλωνε: 

“Έχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα σε ασθενείς διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ, σε σχέση με αυτούς οι οποίοι είναι στις ΜΕΘ; Δεν έχω τέτοια ένδειξη”.

Στις 13 Δεκεμβρίου, αναρτήθηκε δημόσια μελέτη των Λύτρα – Τσιόδρα (για την οποία ο κ. Λύτρας δήλωνε ότι ήταν σε γνώση της κυβέρνησης ήδη από την άνοιξη), σύμφωνα με την οποία η νοσηλεία εκτός ΜΕΘ σχετίζεται με 87% αυξημένη θνητότητα, δηλωνοντας ρητά και κατηγορηματικά ότι από ένα σύνολο 3988 θανάτων διασωληνωμένων που αναλύθηκαν, οι 1535 θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν οι αντοχές του ΕΣΥ δεν ήταν τόσο χαμηλές. 

Δηλαδή η μελέτη του “Σωτήρη” και η γνωστοποίησή της στην πολιτική ηγεσία μήνες πριν, αποδεικνύει ότι ο Μητσοτάκης στη Βουλή έλεγε ψέματα ότι δεν έχει ενδείξεις. 

Ποτέ άλλοτε δεν κυβέρνησε τη χώρα ένα τόσο ηθικά χοντρόπετσο και πολιτικά ξετσίπωτο υποκείμενο.

Ποτέ άλλοτε δεν παρουσιάστηκε ως πολύ ικανός ένας κατά βάση ανίκανος πρωθυπουργός που είχε την καλή τύχη να πρωθυπουργεύει ανέμελος σε μια χώρα που δεν την άγγιξε το πρώτο κύμα της πανδημίας, αλλά έκτοτε καταγράφει τη μία επίδοση χειρότερη από την άλλη. 

Ποτέ άλλοτε δεν κυβέρνησε τη χώρα ένας τόσο αφιλότιμος άνθρωπος που είναι ξένος, άσχετος, ανήμπορος να καταλάβει το παραμικρό από το πώς ζουν, πώς συντηρούνται, πώς αρρωσταίνουν, πώς πεθαίνουν, εκατομμύρια κανονικοί άνθρωποι που “ζουν από το μισθό τους”. 

Ποτέ άλλοτε δεν ειπώθηκαν τόσο ανερυθρίαστα ψέματα, (όχι απλώς υποσχέσεις και μπουρδολογίες για τη χώρα και την οικονομία της – αυτές λέγονται από όλους), αλλά για τη ζωή και το θάνατο χιλιάδων συμπολιτών μας. 

Και ποτέ άλλοτε ένας τέτοιου είδους και τέτοιας ποιότητας πολιτικός της άρχουσας τάξης δεν είχε τόσο λίγη αντίδραση, αντιπολίτευση ή αντίσταση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. 

Ποτέ άλλοτε ένας πολιτικός που αποδεικνύεται φόρτα παρτίδα μπροστά στην κοινωνία ότι λέει ψέματα, ότι είναι κυνικός, ότι κρύβει την αλήθεια για τη θνητότητα εκτός ΜΕΘ, ότι διαβεβαιώνει ψευδώς ότι “νίκησε” τον κορωνοϊό, δεν είχε τέτοια και τόση ασυλία.

Γιατί μπορεί η εικονική πραγματικότητα των ΜΜΕ να λιβανίζει τον Μητσοτάκη σε σημείο που προκαλεί αηδία ίσως ακόμα και στον ίδιο, (εφτασαν να αποκαλούνται θεόσταλτοι οι υπουργοί και τα στελέχη του), αλλά τα νούμερα και οι αριθμοί λένε την αλήθεια.

Και η αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει αποτύχει. 

Κι ας ορκίζονται χιλιάδες στρατευμένοι στο αντίπαλο στρατόπεδο δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί, πνευματικοί τάχα ταγοί του έθνους και μισθοφόροι της αστικής τάξης, για το αντίθετο.

Έχουν αποτύχει. Το ομολογούν. Να το πληρώσουν.

Η κυβέρνηση τα έχει σκατώσει σε όλα τα επίπεδα. Διαχείριση πανδημίας, εμβολιαστικό εγχείρημα, ενίσχυση του ΕΣΥ. Η Ελλάδα ξεκίνησε λόγω συγκυριών και τύχης, από την καλύτερη δυνατή θέση, και εδώ και μήνες βρίσκεται στη χειρότερη. Από τον Μάρτιο του 2021, όπου τα εμβόλια γίνονται διαθέσιμα σε ευρύτερες ηλικιακές και κοινωνικές κατηγορίες, μέχρι και σήμερα, η Ελλάδα είναι σταθερά πάνω από το μέσο ευρωπαϊκό όρο σε ανθρώπινες απώλειες.

Μέσα στον Νοέμβριο σημειώθηκαν 2.219 θάνατοι από Covid. Είναι σαν να ξεκληρίζεται μια μικρή πόλη κάθε μήνα. Η κοινωνία μοιάζει να έχει συνηθίσει, η κυβέρνηση αδιαφορεί και το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, μοιάζει να το ανέχεται. 

Αυτό είναι μια τεράστια πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική ήττα.

Αυτοί που προκάλεσαν με τη στάση τους αυτές τις εκατόμβες νεκρών έχουν ονοματεπώνυμο: Είναι ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του.

Όμως αυτή η πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική ήττα του να αποδεχόμαστε το θανατικό και να μη λογοδοτούν οι υπεύθυνοι, μας αφορά όλους. 

Ο ενήλικος πληθυσμός θα έπρεπε να είχε εμβολιαστεί καθολικά.

Αυτό επιβάλλει η υγειονομική πραγματικότητα, τα επιστημονικά δεδομένα, η παγκόσμια εμπειρία. Αυτό έγινε ή γίνεται σε διάφορες χώρες του πλανήτη, από την Κούβα μέχρι την Πορτογαλία και από τη Δανία μέχρι την Κίνα. Αυτή είναι η μοναδικά προοδευτική και ανθρωπιστική στάση που μπορεί να υπάρξει στο ζήτημα του εμβολίου.

Συγκεκριμένες κοινωνικές και κυρίως ηλικιακές κατηγορίες θα έπρεπε να είχαν εμβολιαστεί. Τουλάχιστον οι άνω των 60 θα έπρεπε να είναι ήδη καθολικά εμβολιασμένοι. 

Ο εμβολιασμός, ειδικά στην Ελλάδα, είναι δύο φορές απαραίτητος, γιατί έχουμε μια κυβέρνηση που σαμποτάρει το ΕΣΥ και τη δημόσια υγεία. Επειδή η επί δεκαετίες νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει διαλύσει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα και το πλέγμα υγειονομικής προστασίας στην κοινότητα. Εξαιτίας του ότι οι υπουργικές αποφάσεις μετέτρεψαν τα νοσοκομεία σε μονάδες μίας νόσου, εκτινάσσοντας τη λοιπή νοσηρότητα και την υπερβάλλουσα θνητότητα.

Η απόφαση για επιβολή προστίμου 100 ευρώ στους ανεμβολίαστους άνω των 60 χρονών αποτελεί ανοικτή παραδοχή ήττας της εμβολιαστικής πολιτικής -εάν ποτέ υπήρξε τέτοια- και ταυτόχρονα χρεοκοπίας της κυβερνητικής στρατηγικής διαχείρισης της πανδημίας. 

Το πρόβλημα δεν είναι κυρίως το 100άρικο στο χαμηλοσυνταξιούχο, ούτε ο αυταρχισμός, ούτε η καταπάτηση της ατομικής ελευθερίας. Αυτά είναι εξοργιστικά, αλλά παραμένουν δευτερεύοντα. Όταν στο ζύγι μπαίνει η ατομική αυτοδιάθεση απέναντι στην κοινωνική ευθύνη, όταν αναμετριέται μια μεταμοντέρνα αντίληψη ελευθερίας με το δικαίωμα στη ζωή και στην υγεία, δεν υπάρχει δίλημμα επιλογής. 

Υπό άλλες συνθήκες, για να επιτευχθεί ο στόχος του καθολικού εμβολιασμού, αντικειμενικά θα υπήρχε μια μορφή υποχρεωτικότητας. Στην περίπτωσή μας όμως, όχι απλώς δεν εξαντλήθηκε η επιλογή να πετύχει η εμβολιαστική κάλυψη, αλλά με κάθε κυβερνητική απόφαση, το εμβολιαστικό εγχείρημα υπονομευόταν. 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθώντας τις χειρότερες ιδεολογικές και πολιτικές προτεραιότητες του σύγχρονου καπιταλισμού, θεώρησε ότι η πανδημία μπορεί να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά με την ατομική ευθύνη, την ατομική συμπεριφορά και την ατομική στάση του καθενός.

Στην πράξη αποδείχθηκε ότι η ατομικότητα και η επίκληση στην ατομική ευθύνη δεν αρκεί. Χρειάζεται οργανωμένη και συλλογική βούληση, κοινωνική συνείδηση, κρατική πρόνοια και πολιτική απόφαση που θα κάνει πράξη την προστασία της δημόσιας υγείας. Αυτά όμως δεν μπορούν να γίνουν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

Η κυβέρνηση αυτή έχει χιλιάδες θανάτους στο λαιμό της εξαιτίας του δόγματος της ατομικής ευθύνης. Προκάλεσε εκατόμβες νεκρών εξαιτίας του μίσους που τρέφει για το δημόσιο σύστημα υγείας. Τίναξε την εμβολιαστική εκστρατεία στον αέρα βλέποντάς την ως ευκαιρία πολιτικών παιχνιδιών. 

Λιγότερο από ένα μήνα πριν, ο Μητσοτάκης, έλεγε επί λέξει: “Η υποχρεωτικότητα έχει εξαντλήσει αυτή τη στιγμή τα όριά της. Οι περισσότερες υποχρεωτικότητες προκαλούν μεγαλύτερες αντιδράσεις”. 

Σήμερα, εξαγγέλει στροφή 180 μοιρών, όχι γιατί έκανε ό,τι μπορούσε, αλλά γιατί δεν έκανε αυτό που έπρεπε. 

Ο μεγαλύτερος αντι-εμβολιαστής αποδείχθηκε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Όταν εξήγγειλε την επιχείρηση Ελευθερία μασκαρεύοντας τον εμβολιασμό σε προσωπική πολιτική του επιτυχία. Όταν ταύτιζε, παρά τις επιστημονικές επιφυλάξεις, την πλήρη ελευθερία από τον ιό με το εμβόλιο, προσφέροντας έναν ψευδή ισχυρισμό στο πιάτο του αντιεμβολιαστικού ρεύματος. Όταν δήλωνε δύο φορές μέσα σε ένα χρόνο ότι η Ελλάδα νίκησε την πανδημία. Όταν παραιτήθηκε από κάθε πολιτική υγειονομικής άμυνας και κάθε μέτρο ενίσχυσης του ΕΣΥ γιατί “θα μας σώσουν τα εμβόλια – δεν χρειαζόμαστε γιατρούς”. Όταν έβαζε την Επιτροπή Ειδικών να δηλώνει τα πιο αλλοπρόσαλλα πράγματα, μετατρεπόμενη σε Αυλή του Ηγεμόνα, με αποτέλεσμα να διαρραγεί κάθε εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς τον επιστημονικό κόσμο. Όταν εξάντλησε την κοινωνική συνοχή και καρτερικότητα με τα συνεχόμενα και αναποτελεσματικά λοκντάουν, τις κενού υγειονομικού περιεχομένου απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τα ταξιδάκια του και τις εκδρομές του την ώρα που ο κοινός θνητός δεν μπορούσε να πάει στο βουνό ή στην εξοχή. Όταν ο ίδιος και οι υπουργοί του χάιδευαν την Εκκλησία, βεβαίωναν ότι οι αστυνομικοί δεν μεταδίδουν, δήλωναν ότι δεν είναι ευθύνη του κράτους ο εμβολιασμός ή αποποιούνταν την κυβερνητική ευθύνη λέγοντας “μη σώσουν και εμβολιαστούν”. Όταν επί μήνες αντί να οικοδομήσει εμβολιαστική κουλτούρα πρόληψης και προστασίας, έπαιζε με την αντίθεση εμβολιαστών – αντιεμβολιαστών μετατρέποντας το εμβόλιο σε πεδίο αντιπαράθεσης και όχι κοινωνικής αποδοχής. Όταν ακόμα και σήμερα δηλώνει κυνικά ότι “δεν έχει ενδείξεις για την αυξημένη θνητότητα σε διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ”.

Σε κάθε περίπτωση ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να εξηγήσει γιατί χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Σουηδία, η Δανία κατάφεραν να εμβολιάσουν καθολικά τις ηλικιακά κρίσιμες κατηγορίες, σε αντίθεση με την Ελλάδα. Και θα πρέπει να σταματήσει την υποκρισία για τις υπαρκτές αντιεμβολιαστικές πονηριές της αντιπολίτευσης. Για το ότι η ίδια η κυβέρνηση έστησε το αντιεμβολιαστικό ρεύμα για να κάνει το σύνηθες παιχνίδι της εναντίον του “λαϊκισμού” δεν φταίει ο Πολλάκης. 

Σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης παριστάνει ότι εξάντλησε κάθε περιθώριο, ενώ στην πραγματικότητα το κυβερνητικό επιτελείο καθοδηγείται από την ανάγκη να φανεί ότι σκύβει πάνω από το πρόβλημα, ότι παίρνει μέτρα, ακόμα και δύσκολα, ότι δεν είναι εντελώς αναίσθητο και ανίκανο, ότι φταίει (μονίμως) η κοινωνία. Τι απομένει λοιπόν για να μην χρεοκοπήσει η χριστουγεννιάτικη αγορά, να μην χρειαστεί να ξανακλείσει η εστίαση, να μην δώσει ξανά επιδόματα;

Η επιβολή προστίμου σε όσους δεν έχουν κάνει το εμβόλιο.

Η κυβέρνηση από την αρχή της πανδημίας επέλεξε να μην ενισχύσει το ΕΣΥ και να καθοδηγηθεί από την εμμονική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του τσακίσματος των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών. Από εκεί προκύπτει και μεγάλο μέρος της υπερβάλλουσας θνητότητας, από εκεί προκύπτει και η αυξημένη θνητότητα στις ΜΕΘ, από εκεί προκύπτουν και τα χειρότερα ποσοστά θανάτων ανά πληθυσμό συγκριτικά με χώρες που έχουν ίδια ποσοστά εμβολιασμού. Το σύστημα υγείας σαμποταρίστηκε από αυτούς που το διηύθυναν με μοναδικό στόχο να θησαυρίσει σήμερα και κυρίως αύριο το ιδιωτικό κεφάλαιο υγείας. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είναι ηθικά και πολιτικά υπεύθυνοι για χιλιάδες θανάτους.

Κάθε μέρα συντελείται έγκλημα ενάντια στην Υγεία. Θα λογοδοτήσει κανείς;

Μια ακόμα μέρα ξημέρωσε με αριθμό νεκρών κοντά στους 100. Το ΕΣΥ έχει καταρρεύσει. Δεν ωφελεί να το αρνούμαστε, ούτε να κρυβόμαστε πίσω από τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του υγειονομικού προσωπικού. Τα νοσοκομεία δεν είναι απλώς στο όριο. Η κατάσταση έχει γίνει επικίνδυνη για την κοινωνία και τους ασθενείς. Ας το παραδεχτούμε ανοιχτά, μήπως και γίνει κάτι. Γιατί ο κόσμος πεθαίνει άδικα (αχρείαστα, θα έλεγε ο γόνος που κυβερνά τη χώρα), αλλά δεν κουνιέται φύλλο. 

Οι αναφορές από τους γιατρούς πρώτης γραμμής πληθαίνουν και όλες λένε το ίδιο πράγμα: Απόγνωση και απελπισία. Μάχη χωρίς στρατό και χωρίς όπλα που μετατρέπεται σε σφαγή. Κόσμος πεθαίνει εκτός ΜΕΘ, οι διασωληνώσεις σε κοινούς θαλάμους είναι πλέον καθεστώς, σε κάθε εφημερία τα ράντσα γεμίζουν τους διαδρόμους, επείγοντα περιστατικά αναζητούν ΜΕΘ χωρίς αποτέλεσμα, οι διακομιδές αργούν, το οξυγόνο δεν επαρκεί, πολλοί ασθενείς είτε δεν προσέρχονται στα νοσοκομεία, είτε προσέρχονται και αποχωρούν. Διευθυντής ΜΕΘ παραδέχεται ότι η αναβολή των προγραμματισμένων χειρουργείων κόστισε σε πολλούς μη covid ασθενείς τη ζωή τους. 

Κάθε μέρα χάνονται σταθερά πολλές δεκάδες ζωές, αλλά για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που ελέγχει, όλα βαίνουν καλώς. 

Η Ελλάδα είναι δεύτερη σε υπερβάλλουσα θνητότητα σε όλη την Ευρώπη και αυτό σημαίνει ότι έχει αποτύχει τραγικά στη διαχείριση της πανδημίας. Σύμφωνα με τη Eurostat, η υπερβάλλουσα θνητότητα είναι ο πιο έγκυρος τρόπος για να συγκριθούν οι επιδόσεις των χωρών στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού, καθώς καταγράφονται όχι μόνο οι θάνατοι λόγω covid, αλλά συνολικά και όσοι χάθηκαν από άλλη πάθηση. 

Το έγκλημα είναι ακριβώς αυτό: Η κατάρρευση του ΕΣΥ δεν αφορά μόνο τους θανάτους από κορωνοϊό, αλλά όλη τη λοιπή νοσηρότητα (καρδιοπάθειες, καρκίνοι κλπ) η οποία γίνεται όλο και περισσότερο θανατηφόρα καθώς το σύστημα υγείας δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες. 

Το ΕΣΥ παραβιάζει πλέον την καταστατική του αρχή: Ισότιμη και καθολική πρόσβαση όλων των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας, ανεξάρτητα από την κοινωνική και οικονομική τους κατάσταση. Όχι επειδή δεν μπορούν οι γιατροί και οι νοσηλευτές να προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, αλλά επειδή η κυβέρνηση και η πολιτική της, δεν τους το επιτρέπει. 

Η κατάρρευση των ΜΕΘ με 640 διασωληνωμένους αποδεικνύει ότι οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για διπλασιασμό των κλινών εντατικής θεραπείας, ήταν θέατρο. Η θνητότητα στις ΜΕΘ, ειδικά σε μικρότερα επαρχιακά νοσοκομεία αποδεικνύει ότι ΜΕΘ δεν είναι ένα κρεβάτι αλλά κυρίως προσωπικό, εξειδικευμένο και επαρκές, που λειτουργεί ως ομάδα γύρω από τον ασθενή. Οι χυδαιότητες του βουλευτή της ΝΔ Παπαδημητρίου για τις ΜΕΘ που είναι νεκροθάλαμοι και την εκτός ΜΕΘ διασωλήνωση που είναι ψευδοπρόβλημα δεν είναι τίποτα άλλο από την κυνική απόπειρα να δικαιολογηθούν οι εγκληματικές ευθύνες της κυβερνητικής διαχείρισης. Βρίσκονται σε πλήρη στοίχιση με τις παλιότερες δηλώσεις Γεραπετρίτη (“αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ, θα πέθαινε περισσότερος κόσμος”) και τις πρόσφατες δηλώσεις Σκέρτσου (“δεν υπάρχει λόγος για πολυτελές σύστημα υγείας”). 

Η οδηγία της Γκάγκα για μείωση των χειρουργείων κατά 80% αποτελεί ευθεία προσβολή της δυνατότητας των Ελλήνων πολιτών να μείνουν υγιείς με έγκαιρες επεμβάσεις σε προβλήματα που τυχόν καθυστερήσεις αποβαίνουν μοιραίες. Την ίδια στιγμή, τα χειρουργεία στον ιδιωτικό τομέα φουλάρουν, καθώς τα ιδιωτικά νοσοκομεία κρατιούνται αμόλυντα και ανεπηρέαστα από τον covid για να γεμίζουν οι τσέπες των ιδιοκτητών τους από την ολοένα αυξανόμενη ιδιωτική δαπάνη υγείας. Αυτοί που πρέπει να χειρουργηθούν είτε θα πάνε στα ιδιωτικά υποθηκεύοντας το εισόδημα το δικό τους και των οικογενειών τους, είτε θα πεθάνουν.

Τα δημόσια νοσοκομεία, η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, το Εθνικό Σύστημα Υγείας καταρρέει, με τους γιατρούς να φεύγουν όλο και περισσότεροι για το εξωτερικό. Να δραπετεύουν από ένα σύστημα που δεν τους υπολογίζει, τους χρωστά εφημερίες, τους αφήνει ολιγάριθμους ανά κλινική και μονάδα, τους στίβει χωρίς αντίκρισμα. 

Νέοι νοσηλευτές, ακούγοντας το τι γίνεται και ξέροντας ότι το κράτος τους θέλει μόνο προσωρινά, για επικουρικούς, προτιμούν να αλλάξουν επάγγελμα και να στραφούν αλλού. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενάμισι και πλέον χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, έχει φέρει τα νοσοκομεία και τον υγειονομικό κόσμο της χώρας σε πολύ χειρότερη κατάσταση. 

Ειδικά η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ο αποφασιστικός κρίκος που θα επέτρεπε την έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση, δίνοντας έτσι ανάσες στα νοσοκομεία, έχει τιναχτεί στον αέρα με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να μην επαρκούν καθώς το ήδη λειψό αριθμητικά δυναμικό φορτώθηκε και με το καθήκον του εμβολιασμού.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να ενισχύσει το ΕΣΥ που έδινε τη μάχη, ενίσχυσε τις ιδιωτικές κλινικές που λιποτάκτησαν, θησαυρίζοντας μάλιστα από την λοιπή νοσηρότητα. Αντί να προχωρήσει γρήγορα τις εκκρεμούσες προσλήψεις γιατρών και να προκηρύξει επειγόντως νέες προσλήψεις, ανακοίνωνε κάθε τρεις και λίγο προσλήψεις αστυνομικών και αγορές περιπολικών. Αντί να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, διαφήμιζε τις δωρεές ιδιωτών, προσπαθώντας να εμπεδώσει στην κοινωνία κλίμα αποδοχής του κερδοσκοπικού κεφαλαίου στην υγεία. 

Αυτή είναι όμως η πολιτική των εμμονικών, των φανατισμένων νεοφιλελεύθερων: Να στραγγίξουν το κράτος στις πιο απαραίτητες λειτουργίες του (κοινωνικά δικαιώματα) και να λειτουργεί ως ντήλερ του ιδιωτικού κεφαλαίου. 

Η εμβολιαστική εκστρατεία ναρκοθετήθηκε από την πρώτη στιγμή, τότε που η κυβέρνηση καλλιέργησε φρούδες ελπίδες για εύκολη και γρήγορη εντός μηνών “ελευθερία” και τινάχτηκε στον αέρα όταν λίγο αργότερα, με αήθη κυνισμό και μικροπολιτική σκοπιμότητα, έστησε το ρεύμα του αντιεμβολιασμού. Πονηρά και σκόπιμα ανέθεσε τον εμβολιασμό και πάλι στην ατομική ευθύνη των πολιτών, βάφτισε την πανδημία ως πανδημία των ανεμβολίαστων. Αντιμετώπισε τους εμβολιασμένους ως ασφαλείς και αμέτοχους της πανδημίας και τους ανεμβολίαστους ως ρεύμα παραδοξολόγων και συνωμοσιολόγων, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως φωνή της λογικής. Ο στόχος του Μητσοτάκη δεν ήταν να πετύχει η εμβολιαστική εκστρατεία, αλλά να κυριαρχήσει πολιτικά στο μεσαίο χώρο με το ΠΑΣΟΚ σε αποδρομή και τον ΣΥΡΙΖΑ ανίκανο να ανακάμψει. Η Ελλάδα είναι στις τελευταίες πλέον θέσεις της Ευρώπης στην εμβολιαστική κάλυψη και με αυτή την κυβερνητική διαχείριση είναι πλέον σχεδόν αδύνατο να ανακάμψει.

Η πανδημία βρήκε την Ελλάδα με μια κυβέρνηση που εκμεταλλεύτηκε χυδαία την καλή τύχη της χώρας στο πρώτο κύμα για να στήσει ένα παρανοϊκό σκηνικό αποθέωσης του Μητσοτάκη και των ικανοτήτων του. Το σύστημα άλλωστε που υπηρετεί, δεν βλέπει την υγεία ως κοινωνικό δικαίωμα, αλλά ως ευκαιρία πλουτισμού του ιδιωτικού κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στο χώρο. 

Με δεκάδες νεκρούς καθημερινά, αντί να προβληματιστούν, να σκύψουν το κεφάλι, να πάρουν μέτρα, να αλλάξουν δρόμο στο ζήτημα του εμβολιασμού, ξιφουλκούν αναίσχυντα εναντίον της ενίσχυσης του ΕΣΥ και περιμένουν να ηρεμήσουν τα πράγματα για να εκχωρήσουν ολοκληρωτικά την υγεία στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με ΣΔΙΤ, είσοδο των ιδιωτών στα νοσοκομεία, με έμμεση ή άμεση ιδιωτικοποίηση. 

Εγκληματούν κάθε μέρα σε βάρος της υγείας των πολιτών και της κοινωνίας και έχουν και ύφος χιλίων πιθήκων χαρακτηρίζοντας τις ΜΕΘ, τα νοσοκομεία, το ΕΣΥ, την ενίσχυσή του, “αχρείαστες πολυτέλειες”. 

Νομίζουν ότι δεν θα λογοδοτήσουν γιατί δεν νιώθουν να απειλούνται από καμιά αντιπολίτευση. Νομίζουν ότι θα εγκληματούν σε βάρος της δημόσιας υγείας χωρίς συνέπειες.

Θα λογοδοτήσουν; Θα υπάρξει αντιπολίτευση, Αριστερά, κόμμα της εργατικής τάξης, συνδικαλιστικό κίνημα, που θα επιβάλει να λογοδοτήσουν;

Ή θα συνεχίσουν να χορεύουν το χορό της Θάτσερ πάνω από τους τάφους για τους οποίους οι ίδιοι ευθύνονται;

Να πληρώσουν επιτέλους!

Δύο χρόνια πανδημίας και η χώρα μετρά χιλιάδες θανάτους από covid και χιλιάδες από ελλιπή αντιμετώπιση άλλων παθήσεων –παρεπόμενο κι αυτό του covid.

Δύο χρόνια πανδημίας με αποδυναμωμένο ΕΣΥ, με τραγικές ελλείψεις προσωπικού και υποδομών στα νοσοκομεία, με υγειονομικούς τα εξουθενωμένους ξεπερνώντας καθημερινά τα όρια και τις αντοχές τους στην προσπάθεια να σώσουν ζωές. Με τις ιδιωτικές κλινικές ανέγγιχτες –μη και χάσουν λίγο από υπέρογκα κέρδη τους.

Με την κυβέρνηση εγκληματικά αδιάφορη και τα ΜΜΕ να τη λιβανίζουν, αποσείοντας κάθε ευθύνη για τη διαχείριση της πανδημίας και ρίχνοντας αυτή την ευθύνη ατομικά στον κάθε πολίτη. Με την –ακαταδίωκτη– επιτροπή ειδικών να προσαρμόζει τις οδηγίες της στις πολιτικές κατευθύνσεις του υπουργείου υγείας και της κυβέρνησης.

Ο Μητσοτάκης μίλησε για «αχρείαστους» θανάτους –λες και υπάρχουν «χρειαζούμενοι» θάνατοι.

«Αχρείαστοι» θάνατοι λοιπόν, είναι όσων ασθενών έχρηζαν νοσηλείας σε ΜΕΘ και δεν υπήρχε κρεβάτι. Όσων δεν είχαν την απαιτούμενη και αναγκαία φροντίδα γιατί δεν επαρκούσε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Όσων δεν πήγαν στο νοσοκομείο ή πήγαν πολύ αργά, ακολουθώντας τις οδηγίες του ΕΟΔΥ να μείνουν σπίτι τους. Όσων είχαν άλλες παθήσεις και η θεραπεία τους έμεινε πίσω γιατί τα νοσοκομεία διαχειρίζονται κυρίως τον covid και γίνονται τα «άκρως απαραίτητα» χειρουργεία. Όσων κατέληξαν έχοντας κολλήσει στα ΜΜΜ, στους χωρίς μέτρα προστασίας χώρους δουλειάς, στις στριμωγμένες σχολικές αίθουσες… Αλλά και όσων δεν εμβολιάστηκαν είτε γιατί έτσι είπε ο παπάς της ενορίας (η εκκλησία είναι στο απυρόβλητο), είτε γιατί υιοθετούν κάθε λογής ανορθολογικές και καθυστερημένες απόψεις. Ο ανορθολογισμός και η καθυστέρηση καλλιεργείται με κάθε τρόπο γιατί μια καθυστερημένη και αποβλακωμένη κοινωνία δεν θα αμφισβητήσει ποτέ ουσιαστικά το σύστημα.

Για όλους αυτούς τους «αχρείαστους» θανάτους, για την ανεξέλεγκτη εξάπλωση της πανδημίας, για την κατάσταση της κοινωνίας και της οικονομίας δυο χρόνια τώρα, αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί. Με αδίστακτο και αδυσώπητο τρόπο, μέσα από τις πολιτικές και τις αποφάσεις τους δηλώνουν ξεκάθαρα ότι μόνο ένα πράγμα τους νοιάζει: η διατήρηση της εξουσίας τους και η ελαχιστοποίηση της φθοράς τους. Δεν τους νοιάζουν ούτε οι νεκροί ούτε το γονάτισμα της κοινωνίας. Χωρίς κανέναν να τους βάζει ουσιαστικό εμπόδιο, πατώντας  κυριολεκτικά πάνω σε πτώματα, εφαρμόζουν τις πολιτικές διάλυσης κάθε τι δημόσιου, δίνοντας χώρο στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας έχουμε υποχρέωση και καθήκον να αποκαλύπτουμε στο λαό και να καταγγέλλουμε καθημερινά και με κάθε τρόπο την εγκληματική ευθύνη της κυβέρνησης, και να απαιτούμε να πληρώσει γι’ αυτό.

Να μην εξοικειωθούμε, να μη γίνουν «συνήθεια» οι δεκάδες καθημερινές απώλειες συνανθρώπων μας, που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί.

Να μην πυροβολούμε τα πόδια μας – Η οργή και ο θυμός απέναντι στην κυβέρνηση να εκφραστεί με διεκδικήσεις και αιτήματα που τους στριμώχνουν και όχι με ανέξοδα αντάρτικα κάθε λογής «άρνησης» που τους βολεύουν.

Να υπερασπιστούμε το δημόσιο σύστημα υγείας – να μην επιτρέψουμε παραπέρα αποδυνάμωση και διάλυσή του.

Να απαιτήσουμε μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, περισσότερες απλές κλίνες, κλίνες ΜΑΦ και ΜΕΘ. Ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας και των περιφερειακών νοσοκομείων. Επίταξη –κυριολεκτική κι όχι καλοπληρωμένη– ιδιωτικών κλινικών.

Οι υπουργοί και κυβερνητικοί παράγοντες που επισκέπτονται τα νοσοκομεία να μην γίνονται δεκτοί με χαιρετούρες, αλλά με διαμαρτυρίες και διεκδικήσεις, με την απαίτηση να πληρώσουν για την κατάσταση που μας έχουν οδηγήσει.

Να οργανώνουμε καθημερινά μικρές ολιγόλεπτες συγκεντρώσεις στις εισόδους των νοσοκομείων όπου να αποκαλύπτουμε την κατάσταση και να θέτουμε τα αιτήματά μας.

Να οργανώνουμε αντίστοιχες μικρές συγκεντρώσεις σε πλατείες, σταθμούς αγορές, όπου να αποκαλύπτουμε, να καταγγέλλουμε, να μιλάμε με τον κόσμο και να τον καλούμε να ξεσηκωθεί.

Να ζητήσουμε τη στήριξη σωματείων, συλλόγων, τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η κυβέρνηση έχει τα (καλοπληρωμένα) ΜΜΕ – εμείς έχουμε μόνο τη φωνή μας.

Να πάρουμε άμεσες πρωτοβουλίες και να συμβάλουμε στην ανάπτυξη λαϊκού κινήματος που θα λογαριαστεί με την κυβέρνηση και τις πολιτικές της – θα υπερασπίζεται την υγεία και τη ζωή.

Δημήτρης Ζιαζιάς,
παθολόγος, πρόεδρος Ε.Ι.Ν.Α (Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας )

Στέλιος Τσόχατζης,
χειρουργός, γραμματέας Ε.Ι.Ν.Α,
μέλος ΓΣ Ο.Ε.Ν.Γ.Ε (Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας)