«Όχι γλυκά για τις σφαγές»: Συνέντευξη με φοιτητές του Πανεπιστημίου Μπογάζιτσι της Κωνσταντινούπολης

Το συνεχιζόμενο κύμα συλλήψεων στο Μπογάζιτσι αποτελεί μέρος μια στρατηγικής γνωστής και από παλαιότερη δράση της αστυνομίας στους χώρους τουρκικών πανεπιστημίων, η οποία εντάθηκε ακόμη και πριν ο Πρόεδρος και η κυβέρνησή του να αρχίσουν να κυβερνούν μέσω διαταγμάτων υπό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί από το καλοκαίρι του 2016. Ακολουθώντας την επίσημη κυβερνητική γραμμή, ότι τα πανεπιστήμια θα πρέπει πρώτα και κύρια να αποτελέσουν «κέντρα εθνικής ενότητας», η αστυνομία ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα πολιτικής έκφρασης των φιλοκυβερνητικών φοιτητών απομακρύνοντας από το campus όσους έχουν αντίθετες απόψεις και στερώντας τους το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η είσοδος της Τουρκίας με χερσαίες δυνάμεις στον πόλεμο στη βόρεια Συρία αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για την εφαρμογή αυτής της τακτικής, καθώς αυτός ο πόλεμος – και ο πόλεμος εν γένει- μετατρέπεται γρήγορα σε μηχανή εξάλειψης κάθε διαφωνίας. Την Πέμπτη 22 Μαρτίου συνελήφθησαν 11 άτομα, ενώ από τότε πολλοί ακόμη αριστεροί φοιτητές, ακόμη και εντελώς άσχετοι με τις διαμαρτυρίες, έχουν κρατηθεί ή έστω παρενοχληθεί από την αστυνομία. Το τυπικό σενάριο περιλαμβάνει το να χώσουν ένα φοιτητή σε ένα αυτοκίνητο, να τον τρομοκρατήσουν και έπειτα να τον εγκαταλείψουν στη μέση του πουθενά. Στις γραμμές που ακολουθούν, παίρνουμε συνέντευξη από μερικούς φοιτητές που συμμετείχαν στην αρχική κινητοποίηση και αναρωτιόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε, από μια απόσταση, για να δείξουμε αληθινή και ουσιαστική αλληλεγγύη.

Το πανό «Όχι λουκούμια για τις σφαγές» από το οποίο άρχισαν όλα

-Πώς άρχισαν όλα αυτά;

«Στις 19 Μαρτίου, μετά την κατάληψη της πόλης Αφρίν από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, Ισλαμιστές φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Μπογάζιτσι μοίραζαν παραδοσιακά λουκούμια, χωρίς την άδεια της διοίκησης του πανεπιστημίου, για να γιορτάσουν την παράνομη κατοχή. Μερικοί φοιτητές αντιτιθέμενοι στον πόλεμο συγκεντρώθηκαν και απαίτησαν να σταματήσει η παραπάνω δράση, καθώς συνεπαγόταν στήριξη των παράνομων ενεργειών του τουρκικού κράτους. Τα πανό που κρατούσαν έγραφαν «Όχι γλυκά για την παράνομη κατοχή και τις σφαγές», «Το Παλάτι θέλει πολέμους, ο Λαός απαιτεί ειρήνη» και «Τζιχαντιστές του FSA[1] – Συνεργάτες του AKP[2]». Στη συνέχεια, συγκεντρώθηκαν υποστηρικτές και των δύο πλευρών και ξαφνικά μαζεύτηκε μεγάλο πλήθος. Στο σημείο υπήρχαν επίσης αστυνομικοί με πολιτικά και τις κάμερές τους, ενώ και οι ισλαμιστές μας βιντεοσκόπησαν. Δεν υπήρξε καμία βίαιη συμπλοκή και έπειτα από ώρες λεκτικής αντιπαράθεσης, και μετά από την προσπάθεια κατευνασμού από πλευράς της διοίκησης του πανεπιστημίου, τα μέλη της Ομάδας Ισλαμικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Μπογάζιτσι (BISAK), δέχτηκαν να αποχωρήσουν από το χώρο του πανεπιστημίου. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι το πανεπιστήμιο τους επέτρεψε να συγκροτήσουν μια φοιτητική οργάνωση πριν από μερικά χρόνια, προκειμένου να τους εντάξει στη φιλελεύθερη κουλτούρα του πανεπιστημίου. Η ίδια φιλελεύθερη κουλτούρα του ιδρύματος επέτρεπε στις γυναίκες να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο με μαντήλες, ακόμη κι όταν το απαγόρευαν οι νόμοι, που πλέον το επιτρέπουν. Αυτός είναι, λοιπόν, ένας επιπλέον λόγος που οι φοιτητές του Μπογάζιτσι είναι εξοργισμένοι με τους ισλαμιστές: χρησιμοποίησαν την δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου για να ενισχυθούν, όμως θέλουν αυτές τις αξίες μόνο για τους εαυτούς τους. Η αστυνομία κράτησε 3 φοιτητές μετά από περιστατικό, λόγω της σύντομης συζήτησής τους με τους ισλαμιστές, και τους άφησε 2 ώρες αργότερα».

Το βόρειο τμήμα του Πανεπιστημίου Μπογάζιτσι, όπου συνέβησαν τα περιστατικά και οι πρώτες συλλήψεις στις 19/3

-Τι συνέβη στη συνέχεια;

«Θεωρήσαμε ότι το περιστατικό είχε λήξει. Όμως, εκείνο το απόγευμα οι ισλαμιστές δημοσίευσαν τα βίντεο και ξεκίνησαν μία καμπάνια με σύνθημα «Δεν θέλουμε τρομοκράτες στα πανεπιστήμια». Στις 20 Μαρτίου εμφανίστηκε μία ισλαμιστική ομάδα ψέλνοντας «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος» και προσπάθησε να εισβάλλει στον πανεπιστημιακό χώρο για «βρει τους τρομοκράτες» που είχαν εμποδίσει τους άλλους να μοιράσουν τα λουκούμια. Επιπλέον, Τούρκοι εθνικιστές γέμισαν το campus με τουρκικές σημαίες και πανό που πανηγύριζαν τη στρατιωτική νίκη. Αντιληφθήκαμε ότι επρόκειτο για οργανωμένη ενέργεια και προειδοποιήσαμε ο ένας τον άλλο να μην παρέμβει. Ήταν μια ήσυχη μέρα για εμάς, ωστόσο υπάρχουν και τα τουρκικά κανάλια και οι εφημερίδες, τα οποία είναι φυσικά φιλοκυβερνητικά. Εκείνη την ημέρα τα βίντεο παρουσιάστηκαν στα δελτία ειδήσεων δείχνοντας τα πρόσωπα των διαδηλωτών. Η Τετάρτη ήταν μία ακόμη ήρεμη μέρα, πιστεύαμε πως όλα τελείωσαν. Δεν συνέβησαν και πολλά στο πανεπιστήμιο».

-Ακούγεται μάλλον σαν την σιωπή πριν την καταιγίδα…

«Το βράδυ που ακολούθησε (22 Μαρτίου) η αστυνομία εισέβαλε σε σπίτα και κοιτώνες στις 5 το πρωί και συνέλαβε 7 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και 3 που δεν συμμετείχαν καν στη διαμαρτυρία. Η αστυνομία μας έβρισε, μας κλώτσησε και μας χαστούκισε, επειδή βρήκαν άντρες και γυναίκες να μένουν μαζί. Τρία από τα άτομα αφέθηκαν λίγο αργότερα. Την επόμενη μέρα (Πέμπτη) εκατοντάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν για να διαδηλώσουν ενάντια στη σύλληψη των φίλων τους. Η αστυνομία μας δήλωσε ανοιχτά πως αν αρχίζαμε να φωνάζουμε συνθήματα, θα μας προσήγαγε. Οι φοιτητές δεν υποχώρησαν και συνέλαβαν 5 από εμάς με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο. Για παράδειγμα, όταν αρχίσαμε τα συνθήματα, έσπασαν τη μύτη κάποιου. Για πρώτη φορά σε αυτή τη χιλιετία, μπήκαν δυνάμεις καταστολής στο πανεπιστήμιό μας, το οποίο είναι γνωστό ως το πιο φιλελεύθερο και ανοικτό πανεπιστήμιο της Τουρκίας».

-Ακόμη και ο Ερντογάν έκανε αναφορά στα γεγονότα.

«Εκείνη την ημέρα ο Ερντογάν δήλωσε πως θα εντόπιζε εκείνους τους τρομοκράτες φοιτητές από τις κάμερες ασφαλείας και πως κάθε ακαδημαϊκός που έχει οποιαδήποτε «σχέση» μαζί τους θα τιμωρούνταν επίσης. Τότε συνειδητοποίησα πως ό,τι συνέβη είχε να κάνει με τις δίκες που θα γίνουν στις 28 Μαρτίου, δηλαδή την επόμενη βδομάδα. Οι «Ακαδημαϊκοί υπέρ της ειρήνης» θα πρέπει να απολογηθούν στο δικαστήριο για την διακήρυξη υπό τον τίτλο «Δεν θα γίνουμε μέρος αυτού του εγκλήματος», που εξέδωσαν τον Ιανουάριο του 2016, ασκώντας κριτική στην επιθετικότητα του τουρκικού στρατού εναντίον Κουρδικών πόλεων. Περισσότεροι από χίλιοι ακαδημαϊκοί συνυπέγραψαν την διακήρυξη, πολλοί εκ των οποίων από αξιόλογα πανεπιστήμια όπως το Μπογάζιτσι. Πολλοί εξ αυτών απολύθηκαν, κανείς όμως δεν διώχτηκε από το Μπογάζιτσι λόγω της φήμης του ως το πιο επιτυχημένο πανεπιστήμιο της Τουρκίας. Οπότε ο Ερντογάν αποφάσισε να υπονομεύσει τη στήριξη προς το πανεπιστήμιο, ισχυριζόμενος πως οι φοιτητές είναι τρομοκράτες και πως οι ακαδημαϊκοί υποστηρίζουν αυτούς τους τρομοκράτες φοιτητές. Τα κυβερνητικά ΜΜΕ έχουν στοχοποιήσει ιδιαίτερα την έμφαση που έδωσαν οι διαδηλωτές υπέρ της ειρήνης στην παράνομη κατοχή και τις σφαγές που πραγματοποιεί ο τουρκικός στρατός. Την Παρασκευή συνελήφθησαν 2 ακόμη φοιτητές κοντά στο χώρο του πανεπιστημίου. Η αστυνομία είπε πως ήταν καταζητούμενοι, όμως τα ονόματά τους δεν περιλαμβάνονταν στη λίστα που παραδόθηκε στις αρχές ασφάλειας και τη διοίκηση του πανεπιστημίου. Πιστεύουμε ότι τους αναγνώρισαν από τις κάμερες ασφαλείας μετά τις εφόδους. Οι αρχές λένε ότι θα απολογηθούν τη Δευτέρα, μαζί με τους υπόλοιπους».

-Συνεπώς το θέμα δεν έχει κλείσει ακόμη;

«Ναι, το απόγευμα του Σαββάτου ο Ερντογάν υποστήριξε πως αυτοί οι «κομμουνιστές, προδότες νεολαίοι» αποπειράθηκαν να καταστρέψουν μία φοιτητική εξέδρα που στήθηκε από «θρησκευάμενους, εθνικιστές, ντόπιους νέους» στο δημόσιο πανεπιστήμιο Μπογάζιτσι. Ο Ερντογάν ανακοίνωσε πως θα γίνει έρευνα και δήλωσε πως «δεν θα δώσουμε σε αυτούς τους τρομοκράτες νεολαίους το δικαίωμα να σπουδάζουν σε δημόσια πανεπιστήμια». Ακολουθώντας τις εντολές του, η αστυνομία έκανε την Κυριακή στις 6 το πρωί άλλη μία επιχείρηση εφόδου, συνέλαβε δύο άτομα μέσα στα σπίτια τους και ένα ακόμη μέσα στην εστία του πανεπιστημίου. Ο Ερντογάν δήλωσε ακόμη πως η επιχείρηση θα συνεχιστεί μέχρι να βρεθούν όλοι εκείνοι οι τρομοκράτες. Συνεπώς, περιμένουμε νέο κύμα συλλήψεων».

-Πώς θα περιγράφατε την γενική κατάσταση που επικρατεί τώρα στο πανεπιστήμιο;

Συνέντευξη τύπου των σοσιαλιστών φοιτητών του Μπογάζιτσι στις 25/3

«Η καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο έχει αλλάξει ριζικά. Οι φοιτητές που συμμετείχαν στη διαδήλωση φοβούνται να περάσουν χρόνο έξω. Αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται παντού γύρω από το πανεπιστήμιο και στην ευρύτερη περιοχή, ελέγχοντας ταυτότητες στα μπαρ, τα καφέ, τις εξόδους του μετρό, ακόμη και μέσα στη βιβλιοθήκη. Πρόκειται για μία διαρκή παρενόχλησή μας. Αποτελεί, φυσικά, και προσπάθεια τρομοκράτησης των πολιτών της Τουρκίας που αντιτίθενται στον πόλεμο, ώστε να μην υπάρξουν αντιδράσεις σε πιθανές νέες στρατιωτικές επεμβάσεις στις περιοχές που ελέγχονται από τους Κούρδους στο Ιράκ και τη Συρία».

-Πώς μπορούν να σας στηρίξουν οι άνθρωποι στο εξωτερικό;

«Οι λαοί επηρεάζουν τις κυβερνήσεις τους, μπορούν να πιέσουν την κυβέρνησή τους να λάβει πραγματικά μέτρα ενάντια στην επιθετικότητα και τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας. Οι κυβερνήσεις ασκούν κριτική, όμως συνεχίζουν τις μπίζνες, το εμπόριο όπλων κλπ με την Τουρκία· Η στάση τους είναι υποκριτική. Θα πρέπει να καταλάβουν πως μια «συμφιλίωση» με την Τουρκία δεν είναι δυνατή. Οι πολιτικές κατευνασμού των σχέσεων απέναντι σε δικτατορικά καθεστώτα έχουν αποδειχθεί καταστροφικές ιστορικά. Ακόμη, οι άνθρωποι μπορούν να δείξουν την αλληλεγγύη τους προς τις Κουρδικές οργανώσεις. Πολύ απλά, το Κουρδικό κίνημα είναι η πραγματική ελπίδα για την Μέση Ανατολή και εάν προδοθεί από τους προοδευτικούς, το μέλλον της Μέσης Ανατολής διαγράφεται πιο ζοφερό, πράγμα που θα επηρεάσει κι άλλες περιοχές του κόσμου. Αυτός είναι ένας πιο γενικός τρόπος να μας βοηθήσουν. Ειδικά για αυτό το ζήτημα, ο κόσμος μπορεί να διοργανώσει τοπικές διαμαρτυρίες ενάντια στις τουρκικές αρχές. Μπορούν ακόμη να ενημερώσουν και άλλους για όσα συμβαίνουν εδώ. Το πιο σημαντικό από όλα, υπάρχουν εδώ πολλοί πολιτικά ενεργοί άνθρωποι που έχουν απολυθεί εξαιτίας των διαταγμάτων έκτακτης ανάγκης. Θα πρέπει να δημιουργηθούν δίκτυα αλληλεγγύης, ιδιαίτερα μεταξύ των φοιτητών. Υπάρχουν πολλοί αντιφρονούντες Τούρκοι φοιτητές στην Ευρώπη που θα συλληφθούν εάν επιστρέψουν ποτέ στην Τουρκία. Πολλοί εξ αυτών διέφυγαν στην Ευρώπη για να γλιτώσουν από εντάλματα σύλληψης. Χρειάζονται οικονομική, ψυχολογική και κοινωνική βοήθεια. Για εμάς, εάν χρειαστεί ποτέ να εγκαταλείψουμε αυτή τη χώρα (μισούμε αυτήν την προοπτική), είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άλλες χώρες που θα μας υποδεχθούν, που έκαναν ότι μπορούσαν για να μας στηρίξουν μέσα και έξω από την Τουρκία. Σε διαφορετική περίπτωση, θα νιώσουμε προδομένοι και πως όσα κάναμε ήταν μάταια.

Πηγή: http://www.criticatac.ro/lefteast/no-sweets-for-massacres/

Μετάφραση: Ειρήνη Τσαλουχίδη

[1] Σ.τ.Μ: FSA: FreeSyrianArmy – Ελεύθερος Συριακός Στρατός: Στρατός των δυνάμεων της αντιπολίτευσης στον πόλεμο της Συρίας. Έχει ισλαμιστικές θέσεις. Στηρίζεται πολιτικά και υλικά από τις ΗΠΑ και την Τουρκία. Κατέλαβε από κοινού με την Τουρκία την κουρδική πόλη της Συρίας Αφρίν.

[2] Σ.τ.Μ: AKP: Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης της Τουρκίας. Το κυβερνητικό κόμμα του Ερντογάν. Πυρήνας της ιδεολογίας του είναι ο ισλαμισμός, σε αντίθεση με το έτερο κυρίαρχο δόγμα του κεμαλισμού. Βρίσκεται στην εξουσία από το 2002.