ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΟΥΚΡΑΝΟΙ ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ FAKE NEWS ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΑΜΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΠΑΛΙΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ

H Ουκρανή Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στενή συνεργάτης του ισχυρού άνδρα της Ουκρανίας Αρσέν Άβακοφ, παύθηκε από το Ουκρανικό κοινοβούλιο επειδή διέδιδε φρικτές στις λεπτομέρειές τους, εντελώς φανταστικές, ιστορίες για βιασμούς ανηλίκων από τους Ρώσους στρατιώτες και έτσι εξέθεσε τον νέο υπουργό Εσωτερικών της Ουκρανίας όταν οι «εταίροι» του ζήτησαν στοιχεία, σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda εκπορευόμενο από τον Ζελένσκι. Σαν αποτέλεσμα του ρεπορτάζ, η δημοσιογράφος που το συνέταξε κατετάγη στη λίστα προγραφών Myrotvorets που αναρτά η Ουκρανική μυστική αστυνομία SBU αναδεικνύοντας τον λυσσασμένο πόλεμο που διεξάγεται μέσα στους κόλπους της Ουκρανικής εξουσίας.

Α. Η ΑΝΟΔΟΣ

Δεν ξέρω αν παρακολουθείτε τηλεόραση (εγώ όχι), αλλά οπωσδήποτε θα έχει πάρει το αυτί σας για τους φρικτούς βιασμούς που υφίστανται από τους Ρώσους στρατιώτες οι Ουκρανές γυναίκες. Σαν να μην έφταναν αυτοί, έχουμε περιστατικά όπου μητέρες υποχρεώνονται να παρακολουθούν τον βιασμό των νηπίων παιδιών τους, μωρά δύο ετών υφίστανται βιασμούς με κουταλάκια ή με κεριά, και πολλά άλλα φρικώδη. Όλα αυτά έχουν βρει το δρόμο για τα Δυτικά ΜΜΕ και το κυριότερο, στην εκστρατεία αυτή συμμετέχουν και υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών.

Έτσι, η Pramila Patten, Ειδική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα σε “Θέματα Σεξουαλικής Βίας κατά τη Διάρκεια Συγκρούσεων”, απευθυνόμενη προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 6 Ιουνίου, μετά από επίσκεψη στην Ουκρανία, είπε ότι «μια εθνική τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης έχει λάβει αναφορές εγκλημάτων που ξεκινούν από ομαδικούς βιασμούς και φτάνουν έως την υποχρέωση να παρακολουθούν σύντροφοι ή γονείς πράξεις σεξουαλικής βίας που εκτελούνται σε βάρος συντρόφου ή παιδιού.» Είπε ακόμη ότι το Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (OHCHR) έχει λάβει 124 αναφορές για φερόμενα εγκλήματα σεξουαλικής βίας στην Ουκρανία, οι οποίες ερευνώνται, αλλά το μόνο και βασικό στοιχείο της ομιλίας της ήταν η αναφορά σε περιστατικά που φέρονται να αναφέρθηκαν στη συγκεκριμένη Ουκρανική τηλεφωνική γραμμή.

Δεν υπήρξε όμως κανένα παραπέρα συγκεκριμένο στοιχείο που να υποστηρίζει τις γλαφυρές περιγραφές. Όπως θα δούμε στη συνέχεια, η τηλεφωνική αυτή γραμμή είναι η γραμμή που είχε οργανώσει με χρήματα της UNICEF η πρώην Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ουκρανίας, διορισμένη από το Ουκρανικό κοινοβούλιο, Liudmyla Denisova.

Η Pramila Patten, λόγω και της θέσης της, ήταν κάπως συγκρατημένη. Άλλα ΜΜΕ όμως είναι πολύ γλαφυρότερα στις φρικώδεις περιγραφές, που θυμίζουν έντονα αρρωστημένες φαντασιώσεις. Έτσι, με τίτλο «Μαμά, το μπισκοτάκι μου πονά, πονά πολύ» ο Yevhen Spirin δημοσιεύει στην Ουκρανική Βαβέλ ένα άρθρο στις 11 Απριλίου, όπου παίρνει συνέντευξη από μία ψυχολόγο ονόματι Liliya Shakalova. Στην εισαγωγή του άρθρου αναφέρει: «Η επίτροπος του ουκρανικού κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα Liudmyla Denisova αποκάλυψε τα γεγονότα για το πώς οι κατακτητές βιάζουν βάναυσα παιδιά. Σύμφωνα με αυτήν, ένα 11χρονο αγόρι βιάστηκε μπροστά στα μάτια της μητέρας του στην πόλη Bucha, ενώ εκείνη ήταν δεμένη σε μια καρέκλα. Ένα 14χρονο κορίτσι βιάστηκε από πέντε άνδρες.» Η συνέντευξη ακολουθεί κολλητά, υπονοώντας ότι η Liliya Shakalova συνδέεται με την Liudmyla Denisova.

Στις 10 Μαΐου, το CNN σε άρθρο με τίτλο «Η Ουκρανία έχει κατηγορήσει τους Ρώσους στρατιώτες ότι χρησιμοποιούν τον βιασμό ως πολεμικό μέσο» αναφέρονται και τα εξής: «“Υπήρξαν 700 αναφορές από την 1η Απριλίου”, είπε η Λιουντμίλα Ντενίσοβα, η επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ουκρανικού κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένης τουλάχιστον μιας περίπτωσης όπου φέρεται να βιάστηκε ένα νεαρό αγόρι. Η Ντενίσοβα έχει αναλάβει το τρομακτικό καθήκον να συγκεντρώσει στοιχεία για εγκλήματα πολέμου που έχουν αναφερθεί σχετικά με τη ρωσική εισβολή. Έχει επίσης οργανωθεί μια τηλεφωνική γραμμή για την παροχή δωρεάν ψυχολογικής υποστήριξης σε θύματα ή μάρτυρες σεξουαλικής επίθεσης, είπε. “Είναι πολύ δύσκολο. Ξέρετε, κάποιος πρέπει να το κάνει, [αλλά η πραγματική δυσκολία είναι] για τους μαχητές μας στην πρώτη γραμμή, είναι πολύ πιο δύσκολο για αυτούς. Κινδυνεύουν κάθε λεπτό. Αυτή είναι η δική μου πρώτη γραμμή.” Οι υποθέσεις βιασμού διερευνώνται από μια ειδική εισαγγελία, είπε η Ντενίσοβα.»

Τα έγκριτα Δυτικά ΜΜΕ, τα οποία έχουν αναπαράξει τις γλαφυρές περιγραφές βιασμών της Ουκρανής Επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι πολλά. Για παράδειγμα, στις 3 Μαΐου, η Βρετανική Guardian γράφει σε ρεπορτάζ με τίτλο «Άνδρες και αγόρια ανάμεσα στα φερόμενα ως θύματα βιασμών από τους Ρώσους στρατιώτες στην Ουκρανία» και τα εξής: «Ωστόσο, ομάδες εισαγγελέων και ανακριτών συγκεντρώνουν στοιχεία για εκτεταμένη σεξουαλική βία από τότε που οι ρωσικές δυνάμεις υποχώρησαν λίγο περισσότερο από ένα μήνα πριν. Οι ομαδικοί βιασμοί, οι επιθέσεις υπό την απειλή όπλου και οι βιασμοί που διαπράττονται μπροστά στα παιδιά είναι μεταξύ των ζοφερών μαρτυριών που έχουν συλλέξει από τα θύματα και τις οικογένειές τους. Η επίτροπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων της χώρας, Λιουντμίλα Ντενίσοβα, κατέγραψε επίσημα τις περιπτώσεις 25 γυναικών που κρατήθηκαν σε ένα υπόγειο και βιάστηκαν συστηματικά στην Μπούτσα, που είναι γειτονική της Ιρπίν.» Και πάλι, στο ρεπορτάζ δεν αναφέρονται συγκεκριμένα, επιβεβαιωμένα από την Guardian περιστατικά, αλλά γενικές περιγραφές και συμπεράσματα. Το πιο συγκεκριμένο στοιχείο που αναφέρεται είναι η παραπάνω “επίσημη καταγραφή” από την Επίτροπο του ομαδικού βιασμού των 25 γυναικών στην Μπούτσα.

Άλλο παράδειγμα γλαφυρών περιγραφών παράδοξων βιασμών από έγκριτο Δυτικό ΜΜΕ, αποτελεί ανάρτηση του “Insider” (πρώην “Business Insider”—ανήκει στον σοβαρό Γερμανικό οίκο Axel Springer). Με τίτλο «Ένα παιδάκι ενός έτους πέθανε μετά τον βιασμό του από Ρώσους στρατιώτες, λέει η Ουκρανία», το ρεπορτάζ της 20ης Μαΐου αναφέρει: « Ένα αγοράκι ενός έτους πέθανε μετά από βιασμό από δύο Ρώσους στρατιώτες, ανέφερε την Πέμπτη η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ουκρανικού Κοινοβουλίου. Η κατηγορία είναι μια από τις πιο φρικτές από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά δεν είναι μοναδική. Η Denisova Liudmyla Leontiivna είπε στη δήλωση ότι λαμβάνει καθημερινά αναφορές για σεξουαλική βία κατά Ουκρανών, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. Η Leontiivna δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για το τι φέρεται να συνέβη, αλλά είπε ότι η αναφορά είχε ληφθεί τις προηγούμενες 24 ώρες. Ο Insider δεν μπόρεσε να βρει ανεξάρτητα στοιχεία για τον ισχυρισμό.» Προσέξτε ότι τουλάχιστον αυτό το ΜΜΕ προσθέτει το στοιχειώδες από πλευράς δημοσιογραφικής δεοντολογίας (που δεν έκαναν το CNN και η Guardian) ότι δηλαδή δεν βρέθηκαν ανεξάρτητα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό της επιτρόπου. Όπως θα δούμε—αυτός είναι ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο—τέτοια στοιχεία απλά δεν υπάρχουν, διότι όλες οι άρρωστες φαντασιώσεις της κας Denisova, αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας της.

Όμως, πριν προχωρήσω στην απόδειξη του ισχυρισμού μου, αλλά και στην παραπέρα συζήτηση του τι έχει συμβεί, ας δώσω και από πρώτο χέρι μία έκθεση της ίδιας της πρώην Επιτρόπου (περισσότερες μπορείτε να βρείτε στο site του Επιτρόπου του Ουκρανικού Κοινοβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά πρέπει να πάτε λίγο πίσω, πριν την απόλυση της συγκεκριμένης κυρίας). Στις 19 Μαΐου λοιπόν, η κα  Liudmyla Denisova γράφει:

«19/05/2022 15:39 Η Επίτροπος αναφέρει ρατσιστικά σεξουαλικά εγκλήματα—γενοκτονία του Ουκρανικού λαού με εξαιρετική σκληρότητα.

Κάθε μέρα η γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης της Επιτρόπου λαμβάνει αναφορές για σεξουαλικά εγκλήματα που κάνουν το αίμα να παγώνει. Οι φρικαλεότητες των Ρώσων στρατιωτών δεν έχουν όρια. Οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις απελευθερώνουν πόλεις και χωριά στην περιοχή του Χαρκόβου και την περασμένη εβδομάδα, οι περισσότερες κλήσεις προήλθαν από εκεί. Από τα ίδια τα θύματα και τους συγγενείς τους.

• • Χθες, μέσα σε μόλις μία ώρα, 10 άτομα έκαναν αναφορά για σεξουαλική βία, 8 εξ αυτών αφορούσαν βιασμούς ανηλίκων, μεταξύ των οποίων δύο 10χρονα αγόρια.
  • Τις τελευταίες 24 ώρες, λάβαμε 56 κλήσεις.
  • Τρίδυμα 9 ετών, κορίτσια που βιάστηκαν από ρατσιστές με σοβαρά τραύματα στα γεννητικά όργανα. Όλα αυτά σε πλήρη θέα της μητέρας, είναι σοκαρισμένη. [Συνέβη στο] Izium.
  • Μια μητέρα γύρισε, η εννιά μηνών κόρη της βιάστηκε με ένα κερί μπροστά στα μάτια της.
  • Ένα αγόρι ενός έτους βιάστηκε από δύο, πέθανε.
  • Ένα δίχρονο κορίτσι που βιάστηκε από δύο, επέζησε.
  • Οι άνδρες που βιάστηκαν ήταν 67 και 78 ετών.

Η φρίκη και η οργή είναι συντριπτική!

Αυτά που συμβαίνουν αποτελούν γενοκτονία του ουκρανικού λαού με ιδιαίτερη σκληρότητα! Πρόκειται για παραβίαση όχι μόνο των κανόνων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, αλλά και της ίδιας της ουσίας του, των ηθών του πολιτισμένου κόσμου!

Κάνω έκκληση στην Επιτροπή του ΟΗΕ κατά τη διερεύνηση των παραβιάσεων  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη διάρκεια της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία να λάβει υπόψη αυτά τα γεγονότα γενοκτονίας του ουκρανικού λαού.

Καλώ τους εταίρους μας σε όλο τον κόσμο να αυξήσουν την πίεση μέσω κυρώσεων προς τη Ρωσία, να παράσχουν στην Ουκρανία επιθετικά όπλα, να συμμετάσχουν στη διερεύνηση των ρατσιστικών εγκλημάτων στη χώρα μας!

Ο εχθρός πρέπει να σταματήσει και όλοι όσοι εμπλέκονται στις θηριωδίες στην Ουκρανία πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη!»

Θα παρατηρήσατε φυσικά το “δια ταύτα” των γλαφυρών και φρικτών περιγραφών: Αν φρίττετε με αυτά που διαβάζετε, δώστε μας επιθετικά όπλα.

Η παραπάνω αναφορά της Ουκρανής Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναπαράχθηκε την επομένη από το επίσημο Ουκρανικό Κέντρο Ενημέρωσης του Τύπου με τίτλο: «Ρώσοι στρατιώτες βιάζουν παιδιά μπροστά στους γονείς τους στην περιοχή του Χαρκόβου».

Ο γνωστός από τις αμετροέπειές του Josep Borrell ήταν μάλλον το υψηλότερα ιστάμενο πρόσωπο
που κατάπιε αμάσητες τις αρρωστημένες φαντασιώσεις της κας Liudmyla Denisova.

Επίσης την επομένη, 20 Μαΐου, ο μη φημιζόμενος ιδιαίτερα για την οξύνοιά του, επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Josep Borell Fontelles παίρνει τη σκυτάλη με ανάρτηση στο Twitter όπου γράφει: «Αναφέρονται ακατανόμαστα εγκλήματα από απελευθερωμένες περιοχές της Ουκρανίας. Η σεξουαλική βία [που χρησιμοποιείται] ως όπλο πολέμου κατά γυναικών και παιδιών ανάμεσα στις υπόλοιπες φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα. Οι δράστες πρέπει να λογοδοτήσουν.»

Στις 23 Μαΐου, το Ουκρανικό δίκτυο ενημέρωσης Ukrinform επανέρχεται, επειδή στο μεταξύ η Επίτροπος εμπλούτισε τις περιγραφές των φρικαλέων βιασμών, προσθέτοντας και άλλες λεπτομέρειες, στο κανάλι της στο Telegram.

Σύμφωνα με το Ukrinform: «[Η Επίτροπος στην ανάρτησή της στο Telegram, γράφει ότι] Η Ρωσία χρησιμοποιεί βιασμό και σεξουαλική βία με άλλες μορφές ως πολεμική τακτική — συστηματικά, παντού και με συγκλονιστική βαρβαρότητα. Τις τελευταίες 24 ώρες, ορισμένοι κάτοικοι της Oleksandrivka, στην περιοχή της Χερσώνας, επικοινώνησαν με την τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής βοήθειας του Επιτρόπου, δίνοντας την άδεια να δημοσιευτούν πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα σεξουαλικής βίας. Αναλύοντας τα αναφερόμενα περιστατικά, η Ντενίσοβα ανέφερε την περίπτωση όπου δύο κορίτσια ηλικίας 12 και 15 ετών βιάστηκαν από ρωσικές δυνάμεις. Σε άλλο περιστατικό, ένα κοριτσάκι 6 μηνών βιάστηκε με ένα κουταλάκι του γλυκού. Δίδυμα νήπια αγόρια, 2 ετών, δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση μπροστά στα μάτια της μητέρας τους. Πέντε Ρώσοι στρατιώτες εισέβαλαν και τέσσερις από αυτούς βίασαν τα νήπια ανά δύο, στο στόμα και στον πρωκτό, ενώ ο πέμπτος στρατιώτης κρατούσε τη μητέρα. Και τα δύο παιδιά πέθαναν από ρήξεις και απώλεια αίματος. Σε άλλη περίπτωση σεξουαλικής βίας, ένα τρίχρονο αγοράκι βιάστηκε μπροστά στα μάτια της μητέρας του από δύο στρατιώτες. Αυτό το παιδί πέθανε επίσης από τα τραύματα που υπέστη κατά την άγρια ​​επίθεση……Ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ζήτησε από την Ειδική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα σε Θέματα Σεξουαλικής Βίας κατά τη Διάρκεια Συγκρούσεων, Pramila Patten, να ξεκινήσει έρευνα για τα καταγελλόμενα γεγονότα και να παραπέμψει τους δράστες στη δικαιοσύνη, καθώς και να λάβει μέτρα για την πρόληψη περαιτέρω σεξουαλικής βίας από τις ρωσικές δυνάμεις.»

Η επίσημη αναφορά της Επιτρόπου στην ιστοσελίδα του Γραφείου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
του Ουκρανικού κοινοβουλίου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda,
επρόκειτο για αρρωστημένες φαντασιώσεις της Επιτρόπου,
οι οποίες εμπλουτίστηκαν και έγιναν πολύ χειρότερες,
τέσσερις μέρες μετά, σε αναρτήσεις της στο Telegram.

Αυτή η ανάρτηση—με το κουταλάκι του γλυκού—μάλλον αποτέλεσε και το υψηλότερο σημείο ανόδου στην τροχιά που διέγραψε η κα Επίτροπος πριν απολυθεί αιφνιδιαστικά από το Ουκρανικό κοινοβούλιο στις 31 Μαΐου.

Β. Η ΠΤΩΣΗ

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την αποκαθήλωση της Ντενίσοβα. Άρα είναι εύλογο το ερώτημα: Γιατί να ασχοληθούμε σήμερα με αυτή την παλιά υπόθεση; Όταν ασχολούμαστε με το Ουκρανικό, ένας μήνας είναι μεγάλο διάστημα χρόνου.

Η απάντηση βρίσκεται σε ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ δημοσιογραφικής έρευνας που δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουνίου από την φιλοκυβερνητική Ουκρανική εφημερίδα Ukrayinska Pravda. Δεδομένου ότι η απόλυση της Ντενίσοβα εκπορεύτηκε από τον ίδιο τον Ζελένσκι και το κόμμα του στο Ουκρανικό κοινοβούλιο, οι αποκαλύψεις της εφημερίδας για τα κατορθώματα της Ντενίσοβα και τις φανταστικές ιστορίες σεξουαλικής φρίκης που διέδιδε, υποθέτουμε ότι έγιναν για λογαριασμό του Ζελένσκι.

Το ρεπορτάζ λοιπόν αναλαμβάνει να αποκαλύψει το μυστήριο των—υποτίθεται—πραγματικών αιτίων της απόλυσης της Ντενίσοβα στο Ουκρανικό, αλλά και στο παγκόσμιο, κοινό. Από τις 27 Ιουνίου που δημοσιεύτηκε με τίτλο «Από το Facebook στον Ανακριτή. Γιατί η επίτροπος Ντενίσοβα έχασε τη θέση της», το ρεπορτάζ αναπαράχθηκε και σχολιάστηκε τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία. Για παράδειγμα, σε συντομότερη εκδοχή εμφανίστηκε στην Ουκρανική Βαβέλ με τίτλο «Η προηγούμενη επίτροπος Lyudmila Denisova έλεγε φανταστικές ιστορίες για βιασμούς προκειμένου “να βοηθήσει την Ουκρανία”», στα ukranews με τίτλο «Κατασκεύαζε ιστορίες βιασμών για να νικήσει η Ουκρανία. Τα Media ανακάλυψαν τον λόγο απόλυσης της Ντενίσοβα», καθώς και στο Russia Today, με τίτλο «Οι περισσότεροι ισχυρισμοί της Ουκρανής επιτρόπου για βιασμούς κατασκευασμένοι—[λένε τα media]».

Όμως, από όσο μπορέσαμε να δούμε, το ρεπορτάζ αυτό, αν και υποστηρίζεται από αναλυτικές πληροφορίες και στοιχεία, δεν βρήκε το δρόμο προς τα Δυτικά ΜΜΕ, τα οποία δημοσίευαν στο παρελθόν τις άρρωστες φρικτές φαντασιώσεις που κατασκεύαζε η Ντενίσοβα. Κάτι που οπωσδήποτε λέει πολλά για την δημοσιογραφική αξιοπιστία και ακεραιότητα όλων αυτών των μέσων.

Η προμετωπίδα του ρεπορτάζ της Sonya Lukashova στην Ukrayinska Pravda
για τους πραγματικούς λόγους απόλυσης από το Ουκρανικό κοινοβούλιο
της επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα Lyudmila Denisova.

Β1. Η SONYA LUKASHOVA ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ SBU

Όμως, την επομένη της δημοσίευσής του, η ερευνήτρια δημοσιογράφος που το συνέταξε, Sonya Lukashova, κατατάχθηκε στην περιβόητη λίστα “Myrotvorets” των «προδοτών της Ουκρανίας». Η αιτιολογία, σύμφωνα με την ανάρτηση, είναι ότι η δραστηριότητα της ρεπόρτερ Sonya Lukashova είναι «ασύμβατη με τα δημοσιογραφικά ήθη», ότι αυτή συμμετείχε ενεργά «σε ειδικές επιχειρήσεις πληροφοριών της Ρωσικής επίθεσης κατά της Ουκρανίας», και ότι «χειραγώγησε δημοσίως σημαντικές πληροφορίες». Κατά την Myrotvorets, το ρεπορτάζ της εφημερίδας ισοδυναμεί με «κάλυψη των αποδείξεων των εγκλημάτων» που υποτίθεται ότι διέπραξαν Ρώσοι στρατιώτες.

Η λίστα Myrotvorets είναι μια δημόσια βάση δεδομένων που τηρείται σε Καναδικό server αλλά αποτελεί κοινό μυστικό ότι αυτή καταρτίζεται από την Ουκρανική μυστική αστυνομία SBU. Σ’ αυτήν μπαίνουν τα ονόματα, οι διευθύνσεις, το τηλέφωνο, οι σύνδεσμοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όλα τα προσωπικά στοιχεία εκείνων που οι διαχειριστές της λίστας αποφασίζουν ότι έχουν “αντι-ουκρανικές” ή “φιλορωσικές” απόψεις—η πλέον διάσημη πρόσφατη προσθήκη στη λίστα ήταν αυτή του τέως υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, αλλά τη λίστα κοσμούν επίσης ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ και ο νυν πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν.

Αν η λίστα περιοριζόταν στον Κίσινγκερ και στον Σρέντερ, θα ήταν απλώς μια γραφική εκδήλωση των ακροδεξιών αντιλήψεων της Ουκρανικής μυστικής αστυνομίας. Όμως, οι Ουκρανοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι των οποίων τα ονόματα καταχωρούνται στη λίστα θεωρούνται προγραμμένοι, με άλλα λόγια γι’ αυτούς η λίστα είναι λίστα εξόντωσης.

Ο φωτορεπόρτερ Dean O’Brien, που συμμετείχε σε μία συνάντηση στα Ηνωμένα Έθνη μεταφέροντας τις εμπειρίες του από τους βομβαρδισμούς των μετόπισθεν στη ΛΔ του Ντονμπάς από το πυροβολικό και τις πυραυλικές δυνάμεις του Κιέβου έχει τοποθετηθεί στη λίστα. Λέει: «[Η λίστα Myrotvorets] μοιάζει να είναι μια λίστα προγραφών, μια λίστα δημοσιογράφων ή όποιου άλλου πάει ενάντια στην επίσημη άποψη στην Ουκρανία. Αν κάνεις ρεπορτάζ που αναφέρεται σε αυτούς, σε αντιλαμβάνονται ως ένα είδος απειλής και σε βάζουν σ’ αυτή την λίστα….Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι μοιάζει ως εάν αυτοί να έχουν πρόσβαση στα διαβατήρια των ανθρώπων, στις βίζες. Το γεγονός ότι μπορούν να αναρτούν την φωτογραφία του διαβατηρίου σου, φωτοαντίγραφα της βίζας σου, αυτά όλα μπορούν να προέρχονται μόνο από επίσημα κυβερνητικά γραφεία στην Ουκρανία. Αυτή είναι ιστοσελίδα της Ουκρανικής κυβέρνησης, τόχουν συζητήσει στο κοινοβούλιο, να την κλείσουν. Αλλά δεν ενδιαφέρονται να την κλείσουν. Αυτός ο ιστότοπος είναι ένα είδος λίστας εξόντωσης, στ’ αλήθεια.»

Πλήθος δημοσιογράφων, ακτιβιστών και πολιτικών που η λίστα έχει αναρτήσει τα ονόματά τους και τις διευθύνσεις της κατοικίας τους, στη συνέχεια αντιμετώπισαν διακρίσεις και διώξεις, συνελήφθησαν, βασανίστηκαν ή και δολοφονήθηκαν. Ορισμένες φορές οι ιστορίες με τη λίστα είναι κωμικοτραγικές, όπως εκείνη του Ρώσου πιλότου που τα ΜΜΕ της Ρωσίας δημοσίευσαν το όνομά του ως ήρωα, επειδή κατάφερε να προσγειώσει σ’ ένα χωράφι το επιβατικό αεροπλάνο που έπεφτε και να διασώσει τους 200 επιβάτες του, και στη συνέχεια αυτός είδε το όνομά του στη λίστα, επειδή το αεροπλάνο είχε προορισμό την Κριμαία!

Μια εκτενής αναφορά (2021) του Ρωσικού ιδρύματος για τη μελέτη της δημοκρατίας γράφει για τον δολοφονημένο το 2015 Ουκρανό δημοσιογράφο Oles Buzina: «Λίγες μέρες προτού δολοφονηθεί, τα προσωπικά στοιχεία του Oles Buzina είχαν αναρτηθεί στον ιστότοπο που έχει βάση στον Καναδά και δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ουκρανού αναπληρωτή υπουργού εσωτερικών Anton Gerashchenko. Οι άνθρωποι που αναγράφονται εκεί προορίζονται για εξόντωση ή σύλληψη και ο συνολικός αριθμός τους ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες. Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, η καταγραφή στη λίστα και η ανάρτηση της διεύθυνσης του σπιτιού τους καθοδήγησαν τα τάγματα θανάτου στη δολοφονία του Oles Buzina, του Oleg Kalashnikov, και πολλών άλλων προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης.» Πίσω στο 2015, συνεχίζει η έκθεση, ο Georgiy Tuka, ο οποίος συμμετείχε στην ίδρυση και λειτουργία του ιστότοπου, ανέφερε ότι από τους ανθρώπους της λίστας “περισσότεροι από 300 είτε έχουν συλληφθεί είτε έχουν εξοντωθεί”. H Wikipedia ανεβάζει τον αριθμό που αναφέρει ο Tuka στους 1000, προσθέτοντας την πληροφορία ότι το 2016 η λίστα περιέλαβε τα ονόματα 4,508 δημοσιογράφων απ’ όλο τον κόσμο.

Οι πληροφορίες που αναρτώνται στη λίστα θανάτου γίνονται δεκτές ως αποδεικτικό μέσο στα Ουκρανικά δικαστήρια σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, από την αρχική προ-δικαστική έρευνα μέχρι την καταδίκη κάποιου. Έως το 2019 τα στοιχεία της λίστας είχαν χρησιμοποιηθεί σε πάνω από 100 υποθέσεις που αφορούσαν “αντι-ουκρανικές” δραστηριότητες ενώ γίνονται δεκτά και για αστικές υποθέσεις. Αναλυτικές πληροφορίες για τους εμπνευστές της λίστας και τη λειτουργία της μέσα στην Ουκρανική κοινωνία των πολιτών μπορούν να βρεθούν στο δελτίο της Ουκρανικής πλατφόρμας ανθρωπίνων δικαιωμάτων “Successful Guards”.

Η Eva Bartlett, ανεξάρτητη Καναδή δημοσιογράφος με μεγάλη εμπειρία στην κάλυψη πολεμικών ζωνών, γράφει:  «Όταν τον Απρίλιο του 2015 η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ουκρανικού κοινοβουλίου Valeriya Lutkovskaya [ΣΗΜ. Η προηγούμενη της Ντενίσοβα] ξεκίνησε μια προσπάθεια να κλείσει τη λίστα, ο Anton Gerashchenko, τότε σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών, την απείλησε με απόλυση και δήλωσε ότι το έργο του ιστότοπου ήταν “εξαιρετικά σημαντικό για την εθνική ασφάλεια της Ουκρανίας”. Είπε ότι “όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό ή προσπαθεί να παρέμβει σε αυτό το έργο είναι είτε μαριονέτα στα χέρια άλλων είτε εργάζεται ενάντια στα συμφέροντα της εθνικής ασφάλειας”. Έτσι, ο ιστότοπος παραμένει ενεργός, με την υπηρεσία ασφαλείας της Ουκρανίας [ΣΗΜ. την περιβόητη SBU—παρακαλώ διαβάστε το σχετικό, εξαιρετικά ενδιαφέρον, ρεπορτάζ του Ουκρανικού Πρακτορείου Ειδήσεων στο οποίο δίνω σύνδεσμο αμέσως μετά για την εσωτερική διαπάλη μεταξύ των Ουκρανικών αρχών για το κλείσιμο της λίστας θανάτου] να δηλώνει ότι δεν είδε παραβιάσεις της ουκρανικής νομοθεσίας στις δραστηριότητες του ιστότοπου Myrotvorets. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky, επίσης, αρνήθηκε να κλείσει ο ιστότοπος, ισχυριζόμενος ειρωνικά ότι είναι λάθος να παρεμβαίνει κανείς στο έργο των ιστοσελίδων και των μέσων ενημέρωσης.»

H ανάρτηση των προσωπικών στοιχείων της Sonya Lukashova στη λίστα θανάτου Myrotvorets.
Έχω βάλει σε κύκλο (με κίτρινο) δύο ενδιαφέροντα σημεία. Πάνω δεξιά αναφέρεται
ως τόπος φυσικής παρουσίας της λίστας το Langley της Virginia (όπου βρίσκεται η έδρα της CIA)
και η Βαρσοβία, στην Πολωνία. Κάτω αριστερά αναφέρεται η SBU ως (νομίζω)
το «πρόσωπο» που έκανε την ανάρτηση. 

Πριν συνεχίσουμε με το προγραμμένο ρεπορτάζ της Sonya Lukashova, μια ερώτηση είναι εύλογη: Αν το ρεπορτάζ έχει ενθαρρυνθεί από κύκλους της προεδρίας, όπως ισχυρίζομαι, τότε πώς το όνομα της ρεπόρτερ κατέληξε στη λίστα θανάτου; Η ερώτηση αυτή θα απαντηθεί στο Γ’ Μέρος αυτού του άρθρου, όπου συζητάμε το βιογραφικό της Ντενίσοβα.

Β2. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ UKRAYINSKA PRAVDA

[Ακολουθεί η μετάφραση από την φιλοκυβερνητική Ουκρανική εφημερίδα Ukrayinska Pravda πολύ εκτεταμένων αποσπασμάτων από το ρεπορτάζ της Sonya Lukashova. H μετάφραση είναι από τα αγγλικά, τα οποία έχουν προκύψει μετά από google translate από τα ουκρανικά, με αποτέλεσμα ίσως μερικά επιμέρους σημεία να μην έχουν αποδοθεί σωστά. Επίσης το στυλ του ρεπορτάζ διαφέρει κάπως από τον συνηθισμένο σ’ εμάς τρόπο. Παρόλ’ αυτά, συνάγονται πολύ χρήσιμα συμπεράσματα].

Στα τέλη Μαΐου, το Verkhovna Rada [Ουκρανικό Κοινοβούλιο] απέλυσε αιφνίδια την Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Lyudmila Denisova.

Αυτή η είδηση ήρθε ως έκπληξη. Για την κοινωνία. Ωστόσο, από τη μη δημόσια σκοπιά, ήταν ένα λογικό φινάλε.

Μεγάλο μέρος αυτής της ιστορίας έχει μείνει άγνωστο στο κοινό. Και αυτό είναι κατανοητό: είναι άβολο και δυσάρεστο για τη σημερινή Ουκρανία. Και θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά το κράτος κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Ωστόσο, είναι σημαντικό. Για παράδειγμα, η Ουκρανία πρέπει να πολεμήσει τίμια και ενωμένη. Η Ουκρανία είναι σε θέση να παραδεχτεί τα λάθη και να τιμωρήσει τους ένοχους. Και συγκεκριμένα, αυτό μας ξεχωρίζει από τον εχθρό.

Γι’ αυτό είναι και δικό μας καθήκον να πούμε αυτή την ιστορία.

[Με έμφαση στο πρωτότυπο] Η Ukrayinska Pravda το δημοσιεύει επίσης για να προειδοποιήσει κάποιους να μη θελήσουν να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι επιζήμιο για την Ουκρανία.

Γιατί σίγουρα δεν θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε τον πόλεμο.

Αυτό το υλικό δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι οι Ρώσοι διαπράττουν βιασμούς στην Ουκρανία.

Αλλά οι ψευδείς ιστορίες πάνω σε αυτό το θέμα θα παίξουν μόνο στα χέρια του εχθρού. Επειδή η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μπορεί να στραφεί εναντίον της Ουκρανίας στα διεθνή δικαστήρια.

………………………[Εδώ παραλείπω ένα απόσπασμα που έχει σαν σκοπό να πείσει τους αναγνώστες ότι η εφημερίδα δεν αρνείται γενικά ότι διαπράττονται βιασμοί από τους Ρώσους στρατιώτες]

Από την αρχή του πολέμου, σχεδόν όλες οι κρατικές υπηρεσίες έχουν ξεκινήσει την τεκμηρίωση των εγκλημάτων των κατακτητών και να βοηθούν τα θύματα. Ειδικότερα, το Γραφείο του Επίτροπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ξεκίνησε μια ανοιχτή γραμμή, η οποία λειτουργούσε όλο το εικοσιτετράωρο. Οι άνθρωποι έκαναν διάφορες ερωτήσεις: για τους αγνοούμενους συγγενείς, για το πώς να μπουν στις λίστες εκκένωσης, για τις φρικαλεότητες του ρωσικού στρατού.

Γεγονός που δεν έχει καταγραφεί: Σύμφωνα με έναν από τους υπαλλήλους του Γραφείου, όπως λέει στην Πράβδα της Ουκρανίας, όλοι όσοι μπορούσαν κάθονταν στο τηλέφωνο, λαμβάνοντας δεκάδες κλήσεις την ημέρα. Τεχνική υποστήριξη παρείχε ο διεθνής οργανισμός UNICEF, ο οποίος συνεργάζεται με το Ουκρανικό Γραφείο εδώ και χρόνια. Τώρα μάλιστα- αγόρασε πρόσθετο εξοπλισμό, τηλέφωνα και ράουτερς.

Το διάστημα Φεβρουαρίου-Μαΐου, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το Γραφείο του Επίτροπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δέχθηκε κλήσεις από 50.000 άτομα.

*          *          *

Πώς η Denisova και η κόρη της διέστρεψαν την ανοιχτή γραμμή του Γραφείου τους [υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Στα τέλη Μαρτίου, η Lyudmila Denisova αποφάσισε να ανοίξει μια πρόσθετη τηλεφωνική γραμμή με σκοπό να ελαφρώσει την εργασία και να δίνονται οι πιο δύσκολες περιπτώσεις σε επαγγελματίες.

Έτσι, από την 1η Απριλίου εγκαινιάστηκε η γραμμή για ψυχολογική βοήθεια. Παρουσιάστηκε επίσημα ως έργο με την υποστήριξη της UNICEF.

Τη γραμμή ανέλαβαν 5 επαγγελματίες ψυχολόγοι. Ήδη κατά τις πρώτες δύο εβδομάδες, 400 άτομα ζήτησαν βοήθεια, μιλώντας κυρίως για σεξουαλικά εγκλήματα.

Το γραφείο της Επιτρόπου έκανε γνωστό επίσης το όνομα της ψυχολόγου που ήταν επικεφαλής της γραμμής. Το όνομά της είναι Oleksandra Kvitko. Η γυναίκα έχει δώσει επανειλημμένα συνεντεύξεις σε ουκρανικά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης, περιγράφοντας φρικτές ιστορίες βιασμού.

Αργότερα, οι ιστορίες αυτές άρχισαν να εμφανίζονται στις επίσημες σελίδες του Γραφείου της Επιτρόπου και στις δηλώσεις της Denisova. Η φρίκη που προκαλούσαν αυτές οι ιστορίες έφτανε ως το μεδούλι των κοκκάλων: ομαδικές κακοποιήσεις κοριτσιών μπροστά στις μητέρες τους, βιασμοί μωρών και βρεφών με ένα κουταλάκι του γλυκού ή με κεριά.

Τον Μάιο, η Denisova ταξίδεψε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, όπου περιέγραψε επίσης πώς εκατοντάδες άνθρωποι καταθέτουν καθημερινά για τα τρομερά εγκλήματα των κατακτητών.

Οι ιστορίες της ήταν πολύ λεπτομερείς και προκαλούσαν ερωτηματικά ως προς την προστασία των προσωπικών στοιχείων των θυμάτων. Οι δημοσιογράφοι, εντυπωσιασμένοι από τη θηριωδία των εισβολέων, προσπάθησαν να τις ερευνήσουν παραπέρα. Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να βρουν τεκμηριώσεις για τα περιγραφόμενα περιστατικά.

Στη συνέχεια, τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης υπέγραψαν μια συλλογική αναφορά: ζήτησαν από την Επίτροπο να αλλάξει τη ρητορική της, να επιλέγει προσεκτικά τα λόγια της και να μην δημοσιεύει μη επαληθευμένες πληροφορίες.

Ωστόσο, οι ιστορίες της Denisova ήταν μόνο ένα μέρος της συνολικής εικόνας, [αποτελούσαν] επί μέρους επεισόδια στη ζωή της χώρας. Ως εκ τούτου, το ζήτημα της εγκυρότητάς τους δεν απασχόλησε την προσοχή για πολύ καιρό.

[ΣΗΜ. Δεν είναι έτσι, απλούστατα οι Ουκρανοί δεν είχαν αντιληφθεί ότι το θέμα ήταν ευαίσθητο για τους Δυτικούς. Άλλο να πλάθεις ιστορίες για το δήθεν “φάντασμα του Κιέβου” που σε μια μέρα καταρρίπτει 41 Ρωσικά αεροπλάνα ή να κατασκευάζεις σφαγές με εκατοντάδες άμαχους, όπως στην Μπούτσα, και άλλο να πλάθεις ιστορίες για μωρά που βιάζονται με κουταλάκια. Η πρώτη κατηγορία ιστοριών είναι απολύτως αποδεκτή για τα Δυτικά ΜΜΕ χωρίς να απαιτείται επιβεβαίωση. Η δεύτερη όμως ελέγχεται και, έστω και δειλά, οι “εταίροι” ζητούν επιβεβαίωση. Τι να κάνουμε, αυτές είναι οι Δυτικές ευαισθησίες, και οι Ουκρανοί άργησαν να αντιληφθούν.]

*          *          *

Οι υφιστάμενοι της Denisova ήταν οι πρώτοι που υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά. [υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]
Σύμφωνα με τον πληροφοριοδότη της Ουκρανικής Πράβντα μέσα στο Γραφείο της Επιτρόπου, η «γραμμή Kvitko» διέφερε σημαντικά από όλες τις άλλες εργασίες του Γραφείου. Κυρίως η λειτουργία της ήταν αδιαφανής.

Οι χειριστές της κεντρικής τηλεφωνικής γραμμής κατέγραφαν όλες τις κλήσεις που λάμβαναν. Έδιναν αναφορά στους προϊσταμένους τους. Το προσωπικό γνώριζε ποιος έκανε τι. Τα αποδεικτικά στοιχεία για εγκλήματα διαβιβάζονταν τακτικά στις αρχές επιβολής του νόμου και συγκρίνονταν από στατιστική άποψη με τα δικά τους στοιχεία.

Την ίδια στιγμή, το προσωπικό του Γραφείου της Επιτρόπου είχε πλήρη άγνοια για τις δραστηριότητες της Oleksandra Kvitko: ποιοι και πόσο συχνά την καλούσαν, εάν αυτές οι κλήσεις ηχογραφούνταν και ποια βοήθεια παρασχέθηκε στα θύματα.

Επίσης, άγνωστοι παρέμεναν και οι άλλοι ψυχολόγοι που συνεργάζονταν με την Kvitko. Υπήρχαν καν; Αυτό το ερώτημα εξακολουθεί να τίθεται στο Γραφείο.

Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι η Denisova τους αποκαλούσε «ψυχολόγους της UNICEF», τα τυπικά προσόντα τους ήταν των απλών τηλεφωνητών. Αυτό επιβεβαιώθηκε από το ίδιο το ταμείο της UNICEF, κατόπιν αιτήματος της Ουκρανικής Πράβντα.

Αλλά η ίδια η Kvitko δεν αποτελούσε κανένα μυστήριο για τους υπαλλήλους του Γραφείου. Ήταν πολύ γνωστή στο τμήμα.

Η Kvitko είναι η κόρη της πρώην Επιτρόπου Denisova. Αναφορά αυτού μπορεί να βρεθεί ακόμη και σε επίσημα δελτία τύπου.

Η Kvitko «εντάχθηκε» στις εργασίες του ιδρύματος της μητέρας της τουλάχιστον πριν από τρία χρόνια.

Στη σελίδα της στο Facebook μπορείτε να βρείτε αναρτήσεις από το 2019 σχετικά με ένα ταξίδι στην Αυστρία. Ήταν μια επίσκεψη της Επιτρόπου από την Ουκρανία σε ευρωπαίους συναδέλφους. Και μία ψυχολόγος χωρίς επίσημη ιδιότητα συμμετείχε στην επίσκεψη. [ΣΗΜ. Εννοεί ότι η Ντενίσοβα πήρε μαζί της την κόρη της στο ταξίδι και στις συναντήσεις με τους Ευρωπαίους συναδέλφους της. Επίσης, εδώ η εφημερίδα παραθέτει σελίδες από την ιστοσελίδα της κόρης της Denisova στο Facebook].

Στην πραγματικότητα, η Denisova, χρησιμοποιώντας την κρατική ισχύ, βρήκε στην κόρη της δουλειά κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τυπικά, δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων εδώ. Η οικογένεια κατάφερε να αποφύγει [τις νόμιμες συνέπειες] λόγω του γεγονότος ότι η Kvitko είχε υπογράψει συμβόλαιο με τη UNICEF και δεν διορίστηκε στην θέση της από την [μητέρα της] Denisova.

Οι ιστορίες των εγκλημάτων που η Denisova  και η κόρη της εμφάνιζαν δημόσια δεν διαβιβάστηκαν στις αρχές επιβολής του νόμου. Το ίδιο [δεν διαβιβάστηκαν] τρόποι επαφής [των αρχών] με τα θύματα. Τρεις πηγές της Ουκρανικής Πράβντα το διαβεβαίωσαν:[μία] στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, [μία] στο Γραφείο της Επιτρόπου, [και μία] στην ηγεσία του «Υπηρέτη του Λαού» [το κόμμα του Ζελένσκι—έχει πάρει την ονομασία του από το σήριαλ που πρωταγωνιστούσε ο τότε κωμικός].

Όταν οι υφιστάμενοι της Denisova προσπάθησαν να θέσουν αυτό το ζήτημα και να κατανοήσουν τον λόγο της περίεργης συμπεριφοράς της προϊσταμένης τους, τότε, σύμφωνα με μια πηγή της Ουκρανικής Πράβντα, το μόνο που άκουσαν από αυτήν ήταν:

«Εργαζόμαστε στο μέτωπο της ενημέρωσης». [Η έμφαση στο πρωτότυπο]

*          *          *

Ανάκριση[ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Μεταξύ των ανακοινώσεων της Denisova ήταν πολλές ιστορίες για βιασμό παιδιών. Αυτό προκάλεσε την προσοχή εισαγγελέων ανηλίκων.

Ο συνομιλητής της Ουκρανικής Πράβντα στην εισαγγελία υπενθυμίζει ότι τον Απρίλιο είχαν στοιχεία μόνο για μία επιβεβαιωμένη περίπτωση κακοποίησης παιδιού. Από τα μέσα Ιουνίου, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε δύο. Την ίδια περίοδο, η επίτροπος έλεγε περισσότερες, κι ακόμη περισσότερες, ιστορίες.

Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να «σκαλίσουν» τα στοιχεία ανεξάρτητα. Βρήκαν όλες τις κλήσεις ιατρών, τις καταθέσεις στην αστυνομία, τα στοιχεία για νεκρούς, αναζητώντας τις περιπτώσεις που είχε περιγράψει η Denisova.

Για παράδειγμα, αναζήτησαν όλα τα δίδυμα δύο ετών από την περιοχή της Χερσώνας επειδή, σύμφωνα με την Επίτροπο, σε μία υπόθεση δύο τέτοια δίδυμα είχαν πεθάνει μετά από βιασμό. [ΣΗΜ. Εδώ η εφημερίδα παραθέτει τη σχετική ανάρτηση της Denisova].

Ωστόσο, όλη αυτή η δουλειά ήταν χωρίς αποτέλεσμα.

Για να μάθουν από πού πήρε τις ιστορίες της η Denisova, οι εισαγγελείς την κάλεσαν να καταθέσει ως μάρτυρας. Αλλά στο γραφείο επιβολής του νόμου, η Επίτροπος κράτησε το στόμα της κλειστό. Δεν μπορούσε να κατονομάσει τις πηγές των πληροφοριών της.

Αργότερα, σε δεύτερη ανάκριση, κυριολεκτικά την στιγμή που έφευγε, η Denisova παραδέχτηκε ότι είχε μάθει τα πάντα από την κόρη της. Είπε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί αν μίλησε με άλλους ψυχολόγους της τηλεφωνικής γραμμής.

Η Oleksandra Kvitko κλήθηκε επίσης για ανάκριση πολλές φορές. Σύμφωνα με την Ουκρανική Πράβντα, η ψυχολόγος υποστήριξε ότι σε ενάμιση μήνα η τηλεφωνική της γραμμή έλαβε περίπου 1.040 κλήσεις. Από αυτές, οι 450 αφορούσαν βιασμό παιδιού.

Ωστόσο, όταν οι εισαγγελείς πήραν επίσημη κατάθεση, αποδείχθηκε ότι μόνο 92 κλήσεις είχαν ληφθεί στο τηλέφωνο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Η Kvitko δεν μπόρεσε να δώσει λεπτομέρειες: ποιος της τηλεφώνησε, σε ποιους γιατρούς παρέπεμψε τα θύματα. Τίποτα που να δείχνει ότι αυτά τα θύματα πραγματικά υπήρχαν.

Αλλά η ψυχολόγος είπε ότι είχε μιλήσει στη μητέρα της για την ιστορία εντελώς περιστασιακά (καθώς έπιναν τσάι).

Σύμφωνα με την πηγή της Ουκρανικής Πράβντα, αφού τελείωσε η ανάκριση, η ίδια η Denisova επανέλαβε στους εισαγγελείς το ίδιο τροπάρι που είχαν ακούσει από αυτήν οι υφιστάμενοί της. Όταν έκλεισε η κάμερα, εξήγησε ότι έλεγε αυτές τις τρομακτικές ιστορίες επειδή ήθελε να κερδίσει η Ουκρανία.

Η Ukrayinska Pravda δεν κατάφερε να πάρει την άποψη των Denisova και Kvitko [για την υπόθεση]. Στείλαμε αίτημα για σχολιασμό μέσω της βοηθού της πρώην Επιτρόπου – αρχικά υποσχέθηκε να βοηθήσει και μετά – σταμάτησε να απαντά.

Η Kvitko είπε ότι δεν σχολιάζει λόγω της διεξαγόμενης έρευνας.

*             *             *

Η από καιρό αναμενόμενη απόλυση [ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Ταυτόχρονα, είχαμε εξελίξεις στα ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια. Σύμφωνα με συνομιλητή της Ukrayinska Pravda που βρίσκεται στην ηγεσία του προεδρικού κόμματος, λόγω των δηλώσεων της Denisova, το επίσημο Κίεβο άρχισε να έχει προβλήματα.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι απηύθυναν έκκληση στις αρχές επιβολής του νόμου και στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας να παράσχουν γεγονότα και αποδείξεις για τους βιασμούς. Συγκεκριμένα, μία από αυτές τις αιτήσεις έρευνας απευθύνθηκε άμεσα στον υπουργό Εσωτερικών Denis Monastyrsky.

Δεν υπήρχε τίποτα να απαντήσει στους Ευρωπαίους – ήταν η απόκριση που έδωσε η Επίτροπος.

Επιπλέον, μια πηγή της Ukrayinska Pravda στο κόμμα του «Υπηρέτη του Λαού» μας λέει ότι η Denisova δεν συντόνιζε τις ενέργειές της με το κοινοβούλιο, από το οποίο είχε λάβει την εξουσία της. Πήγε στο ήδη αναφερθέν φόρουμ στο Νταβός χωρίς να έχει τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου της Rada, Ruslan Stefanchuk.

Όλα αυτά αποτέλεσαν τη βασική αιτιολογία για την ταχεία απόλυσή της από τη θέση που κατείχε.

Οι ξαφνικές ενέργειες των αρχών προκάλεσαν την ανησυχία των ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα . Άλλωστε τα κίνητρα της παραίτησής της δεν εξηγήθηκαν στην κοινωνία. Και ο νόμος γενικά απαγορεύει την παύση των εξουσιών του Επίτροπου κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού νόμου. Η Denisova απομακρύνθηκε με μια εντελώς νέα διαδικασία, η οποία νομιμοποιήθηκε μόλις τον Μάιο του τρέχοντος έτους – [δηλαδή] με την έκφραση δυσπιστίας σε αυτήν [από το κοινοβούλιο].

“Όλα συμβαίνουν ξανά με εντελώς αδιαφανή τρόπο”, είπε η ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Tetyana Pechonchyk, επικεφαλής του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ZMINA.

«Πάλι αδιαφάνεια» – γιατί οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχαν πάντα παράπονα εναντίον της Denisova.

Ανέλαβε καθήκοντα το 2018 και ήταν άνθρωπος του [διαβόητου] υπουργού Εσωτερικών Arsen Avakov.

Το 2019, η Επίτροπος είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο διαφθοράς. Το όνομά της εμφανίστηκε στις λεγόμενες «ταινίες του Vovk» που καταγράφηκαν στο γραφείο του προέδρου του σκανδαλώδους περιφερειακού διοικητικού δικαστηρίου του Κιέβου. Ωστόσο, αυτό δεν την εμπόδισε να παραμείνει στη θέση της.

[ΣΗΜ. Ο Pavlo Vovk ήταν ο ισόβιος(!) πρόεδρος του Διοικητικού Δικαστηρίου της περιφέρειας Κιέβου (ΟΑΣΚ), το οποίο είχε γίνει συνώνυμο της αχαλίνωτης δικαστικής διαφθοράς που μαστίζει την Ουκρανία. Διατηρούσε τη θέση του από το 2009, εκδίδοντας αποφάσεις επί πληρωμή. Ξεκίνησε επί προεδρίας Γιανουκόβιτς και στη συνέχεια, μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν, συνέχισε την κοινωφελή δράση του προσκολλώμενος στον μόνιμο υπουργό Εσωτερικών της χώρας, Arsen Avakov, γνωστό οργανωτή και υποστηριχτή των νέο-ναζιστικών ταγμάτων. Ο Pavlo Vovk, όπως και ο προστάτης του, ο Avakov, παρέμενε αλώβητος στη θέση τους παρά τις καταγγελίες, έχοντας αποκτήσει μεγάλο πλούτο και πολιτική επιρροή. Οι ταινίες Vovk αποτελούν ηχογραφήσεις συνομιλιών του Vovk και των επιτελών του που αποκαλύπτουν τον τρόπο που παίρνονταν οι αποφάσεις στο δικαστήριό του και έγιναν από την Εθνική Επιτροπή κατά της Διαφθοράς (NABU) της Ουκρανίας. Το δικαστήριο του Vovk διαλύθηκε το 2020 με νόμο του Κοινοβουλίου].

“Η Denisova δεν ήταν ούτε αποτελεσματική ούτε ανεξάρτητη στο έργο της ως Επίτροπος,” είπε η Pechonchyk, “αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.”

*             *             *

Τι ακολουθεί: λήθη ή τιμωρία; [ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται στα πραγματικά κίνητρα της Επιτρόπου και της κόρης της. Η περίπτωσή τους δεν αποτελεί εξαίρεση στο ότι ένα από αυτά θα μπορούσε να είναι ο υλικός πλουτισμός.

Πηγή της Ukrayinska Pravda προσκείμενη στην Denisova ανέφερε ότι η Επίτροπος είχε επανειλημμένα ζητήσει από τη UNICEF να αυξήσει τις αμοιβές των ψυχολόγων της τηλεφωνικής γραμμής.

Ο διεθνής οργανισμός δεν έδωσε απάντηση στην ερώτηση της εφημερίδας για το ύψος των ποσών που έχουν διατεθεί για αυτό το έργο.

Οικονομικά στοιχεία δεν έχουν δοθεί ακόμη στην εισαγγελία.

Η UNICEF δεν βιάζεται να συνεργαστεί με την έρευνα. Αλλά αν τους έκλεβαν ξεδιάντροπα, λέγοντας ψέματα για την αποτελεσματικότητα της εργασίας, μπορεί να μην πρόκειται μόνο για παράβαση ηθικών κανόνων, αλλά επίσης και για παράβαση του νόμου. Δηλαδή εδώ μπορεί να πρόκειται για ποινική υπόθεση που αφορά απάτη ή κλοπή.

Για να ξεκαθαριστεί η υπόθεση, η UNICEF οφείλει να βοηθήσει την εισαγγελία: να προχωρήσει σε κάποια δήλωση, να διαβιβάσει τις εκθέσεις που ετοίμασαν οι «ψυχολόγοι της Denisova». Σύμφωνα με την Ukrayinska Pravda, τέτοιες αναφορές υπήρχαν.

Η UNICEF, όπως και άλλοι συμμετέχοντες σε αυτήν την ιστορία, εξακολουθεί να επιλέγει τον δρόμο της σιωπηρής αποστασιοποίησης. Παρόλο που, πιθανότατα, αποτελούν θύματα σε αυτήν την ιστορία.

Θύμα έπεσε και το κράτος της Ουκρανίας, για λογαριασμό του οποίου έδρασε η Denisova. Ναι, η θέση της στο αξίωμα αποτελεί ευθύνη του κράτους. Ωστόσο, η Επίτροπος δεν ήταν εξουσιοδοτημένη να λέει ψέματα.

Η ιστορία της Denisova δεν θα έχει ευτυχές τέλος και δεν χρειάζεται να μείνετε σιωπηλοί. Ας δοθεί ένα ξεκάθαρο σημάδι: η Ουκρανία μάχεται στο πλευρό της αλήθειας.

Δεν χρειάζεται να δαιμονοποιούμε ακόμη περισσότερο τους Ρώσους.

Οι ίδιοι τα καταφέρνουν πολύ καλά σε αυτό το έργο.

Sonya Lukashova, Ukrayinska Pravda

……………………………………………………………..

Αυτό ήταν το αξιοσημείωτο ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda για τις αρρωστημένες, «σκληρές» και αποτροπιαστικές φαντασιώσεις της Ντενίσοβα και της κόρης της, που πλασάρονταν ως πραγματικές ιστορίες από το Γραφείο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ουκρανικού κοινοβουλίου.

Γ. ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ Κας ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ

Η κα Ντενίσοβα ξεκίνησε την καριέρα της ως νηπιαγωγός! Στη συνέχεια υπηρέτησε (άγνωστο με ποια ιδιότητα) στο περιφερειακό δικαστήριο του Αρχαγκέλσκ στη Ρωσία. Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ την βρίσκουμε στην Ουκρανία, να διαχειρίζεται το Ταμείο Συντάξεων της αυτόνομης δημοκρατίας της Κριμαίας, όπου το 1998 αναλαμβάνει το τοπικό υπουργείο Οικονομικών. Από το 2005 έως το 2014 ήταν μέλος του κόμματος της Γιούλια Τιμοσένκο, στην κυβέρνηση της οποίας ανέλαβε υπουργός εργασίας. Το 2009 κατατάχθηκε 15η ανάμεσα στις 100 πλέον σημαντικές ως προς την επιρροή τους γυναίκες της Ουκρανίας. Στις εκλογές του 2010 απέτυχε να εκλεγεί στην Κριμαία, αν και επικεφαλής στη λίστα του κόμματος της Τιμοσένκο και ήδη βουλευτής στο Ουκρανικό κοινοβούλιο. Υπηρέτησε ως υπουργός εργασίας τόσο υπό την κυβέρνηση της Τιμοσένκο όσο και υπό την κυβέρνηση του επόμενου προέδρου, Γιάτσενιουκ. Αλλά η ίδια δεν ανήκε ούτε στο ένα κόμμα ούτε στο άλλο. Πού ανήκε λοιπόν;

Η πρώην Ουκρανή Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Liudmyla Denisova μιλά στα ΜΜΕ.

Η απάντηση είναι ότι αυτή, το 2014 ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ακροδεξιού κόμματος του «Λαϊκού Μετώπου» εκπροσωπώντας την πολιτική ομάδα του πρώην διαρκούς υπουργού εσωτερικών της Ουκρανίας, υπεύθυνου της μυστικής αστυνομίας, ιδρυτή και προστάτη νέο-ναζιστικών ταγμάτων (του τάγματος Αζόφ συμπεριλαμβανομένου), Αρσέν Άβακοφ. Ο τελευταίος, υπενθυμίζουμε ότι παύθηκε πριν από λιγότερο από ένα χρόνο από τη θέση που κατείχε συνεχώς και ανεξαρτήτως κυβερνήσεων από το 2014. Έκτοτε έχει μεταβληθεί σε πολέμιο του Ζελένσκι.

Τον Μάρτιο του 2018 το Ουκρανικό κοινοβούλιο διόρισε την Ντενίσοβα Επίτροπο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με μια διαδικασία που επικρίθηκε έντονα από τις ανεξάρτητες Ουκρανικές οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως πολιτικό αλισβερίσι που καταρράκωνε την υποτιθέμενη ανεξαρτησία της Αρχής αυτής.

Το ίδιο κοινοβούλιο την καθαίρεσε από τη θέση της στις 31 Μαΐου φέτος με την ψήφο 234 βουλευτών υπέρ και 9 κατά (δεν ψήφισαν υπέρ τα κόμματα του πρώην προέδρου Ποροσένκο, και της πρώην πρωθυπουργού Τιμοσένκο—το κόμμα του Άβακοφ δεν συμμετείχε στις τελευταίες εκλογές). Προκειμένου να καθαιρεθεί, προηγήθηκε η ψήφιση ειδικού νόμου που ανατρέπει το προηγούμενο νομικό πλαίσιο.

Η απόλυσή της  εκφράζει μια παραπέρα κίνηση του Ζελένσκι να ελέγξει τους μηχανισμούς της εξουσίας μέσα στον μικρόκοσμο της Ουκρανικής ηγετικής ελίτ, στρεφόμενος αυτή τη φορά κατά του Άβακοφ. Η συνεχιζόμενη παρουσία του Άβακοφ μέσα στο βαθύ Ουκρανικό κράτος δεν πρέπει να υποτιμάται, δεδομένης της τερατώδους ισχύος που είχε συγκεντρώσει, του αποκλειστικού ελέγχου των μηχανισμών ασφαλείας και της διοικητικής γραφειοκρατίας από το 2014 μέχρι πριν από λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα. Ο Άβακοφ έλεγχε ακόμη και σημαντικό τμήμα της δικαστικής εξουσίας, όπως είδαμε από την περίπτωση του ισόβιου δικαστή της περιφέρειας Κιέβου, Vovk.

Ακόμη και σήμερα, αν και σε λίγους μήνες θα κλείσει έτος από την παύση του ως διαρκούς υπουργού εσωτερικών από το 2014 και εξής, ο Άβακοφ, μέσω της μυστικής αστυνομίας και των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών που ελέγχει με τη βοήθεια και ξένων μυστικών υπηρεσιών, παραμένει από τους σημαντικότερους πόλους ισχύος στη σημερινή Ουκρανία. Η ανάρτηση των στοιχείων της δημοσιογράφου Sonya Lukashova στη λίστα θανάτου Myrotvorets το αποδεικνύει.

Να επισημάνουμε εδώ ότι η περίπτωση Άβακοφ συνιστά την καθαρή απάντηση σε όσους θέτουν το ερώτημα «Πώς η Ουκρανία επηρεάζεται από τους νέο-ναζί την στιγμή που αυτοί δεν διαθέτουν σοβαρή επιρροή στο κοινοβούλιο;» Ο Άβακοφ, αν και δεν έχει πλέον καμία επίσημη ιδιότητα, ελέγχει και σήμερα τεράστιο μέρος των κρατικών μηχανισμών της Ουκρανίας. Η ισχύς των νέο-ναζί και των υπόλοιπων ακροδεξιών σχηματισμών στην Ουκρανία δεν πηγάζει από το κοινοβούλιο αλλά από τη διείσδυσή τους και τον έλεγχο που ασκούν σε πλήθος κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών σε όλη την κλίμακα των εξουσιών, με την άμεση αρωγή και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών μυστικών υπηρεσιών. Η Ουκρανία δεν είναι “κράτος δικαίου” ούτε στην περίπτωσή της ισχύουν οι αρχές της κλασικής αστικής δημοκρατίας.

O Arsen Avakov υπηρέτησε ως υπουργός εσωτερικών κάτω από όλες τις Ουκρανικές κυβερνήσεις μετά το πραξικόπημα του 2014. Απέκτησε τεράστια ισχύ ελέγχοντας τον κρατικό μηχανισμό, τα σώματα ασφαλείας και την μυστική αστυνομία, την Εθνοφρουρά (στην οποία ανήκει και το σύνταγμα Αζόφ), το σώμα των συνοριοφυλάκων, τις υπηρεσίες μετανάστευσης και τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Διόριζε στελέχη του τότε “τάγματος Αζόφ” επικεφαλής αστυνομικών περιοχών (π.χ. τον Νοέμβριο του 2014 διόρισε τον υπαρχηγό του τάγματος Αζόφ, Vadym Troyan, διοικητή της αστυνομίας της περιοχής Κιέβου). Από το 2014 ίδρυσε 56 τάγματα “ειδικών αστυνομικών δυνάμεων” τα οποία στρατολογούσαν χούλιγκανς και ανθρώπους με βεβαρημένο ποινικό μητρώο και στα οποία αναθέτονταν “ειδικές αποστολές”, με επίκεντρο το Ντονμπάς. Ορισμένα από αυτά (π.χ. Dnipro-1) έχουν κατηγορηθεί από τη “Διεθνή Αμνηστία” για εγκλήματα πολέμου. Ο Avakov υποστηρίζει ανοιχτά τη διατήρηση της λίστας θανάτου Myrotvorets (και πώς θα ήταν δυνατό το αντίθετο;). Ο Ζελένσκι τον ήθελε στην Κυβέρνηση ως σύνδεσμο με το ακροδεξιό Ουκρανικό «βαθύ κράτος» και ο Άβακοφ επιχείρησε να πουλήσει ακριβά τις υπηρεσίες του. Εξωθήθηκε σε παραίτηση, η οποία έγινε δεκτή στις 16 Ιουλίου του 2021 από το Ουκρανικό κοινοβούλιο. Έχει κατηγορηθεί για αμέτρητες περιπτώσεις βασανισμών και εκτελέσεων όπως και για μεγάλο πλήθος σκανδάλων διαφθοράς. Η Ρωσική επιτροπή ερευνών τον καταζητεί και έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του.

Πριν την απόλυσή της Ντενίσοβα, είχε προηγηθεί μια ανοικτή επιστολή από 140 δημοσιογράφους (από αυτούς 82 γυναίκες), καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόρους, ψυχολόγους κ.λπ. που διαμαρτύρονταν έντονα για τις αναρτήσεις της Ντενίσοβα. Η κεντρική ιδέα του γράμματος ήταν ότι η κα Επίτροπος διαδίδει ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τις οποίες οι δημοσιογράφοι υποχρεώνονται να δημοσιεύουν λόγω στρατιωτικού νόμου. Οι δημοσιογράφοι διαμαρτύρονταν και απαιτούσαν από την Επίτροπο να μην αναρτά τίποτα που δεν έχει προηγουμένως εξακριβώσει ανεξάρτητα, επειδή διαφορετικά τους μετατρέπει σε όργανα αναμετάδοσης ψευδών ειδήσεων.

Επίσης διαμαρτύρονταν για τις λεπτομερείς και σοκαριστικές περιγραφές των αναρτήσεών της: «Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι τα σεξουαλικά εγκλήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου αποτελούν μέσω γενοκτονίας, αλλά δεν επιτρέπεται να λειτουργούν ως εικονογράφηση που διεγείρει τα συναισθήματα του κοινού» και «Τα εγκλήματα με σεξουαλικό κίνητρο στη διάρκεια του πολέμου αποτελούν μια τραγωδία, αλλά δεν θάπρεπε να αποτελούν αντικείμενο σκανδαλοθηρίας».

Κατά το γράμμα, η Ντενίσοβα οφείλει (α) να δημοσιεύει μόνο επιβεβαιωμένα γεγονότα των Ρωσικών εγκλημάτων, για τα οποία υπάρχουν επαρκή στοιχεία τα οποία έχουν ελεγχθεί προηγουμένως, (β) να αναφέρεται μόνο σε υποθέσεις που ήδη έχουν πάρει το δρόμο για τη δικαιοσύνη, (γ) να επιλέγει προσεκτικά κάθε λέξη στα μηνύματά της προς το κοινό ώστε να μην μετατρέπονται προσωπικές τραγωδίες σε μέσο διέγερσης του εντυπωσιασμού του κοινού, (δ) να αποφεύγει τις εκτεταμένες λεπτομέρειες στις περιγραφές της, (ε) να χρησιμοποιεί ορθή ορολογία, κ.λπ.

Στην καθαίρεση της Ντενίσοβα αντέδρασαν πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις και ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι επειδή την θεωρούσαν κατάλληλη για το έργο που είχε αναλάβει—ακριβώς το αντίθετο—αλλά επειδή στην καθαίρεση αυτή έβλεπαν για μία ακόμη φορά τον καταποντισμό της ανεξαρτησίας μιας “Αρχής” που υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητη από την πολιτική εξουσία, επισημαίνοντας ότι και πάλι επαναλαμβάνεται η παρεμβατική διαδικασία που είχε ακολουθηθεί με τον εξίσου σκανδαλώδη διορισμό της το 2018.

Σύμφωνα με το BBC: «Η Tatiana Pechonchyk, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ZMINA—Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επέκρινε την πολιτική απόφαση για την απόλυση της Ντενίσοβα και επεσήμανε την παρανομία της διαδικασίας. “Αυτή τη στιγμή, το λιγότερο που θα ήθελα θα ήταν να συμπαραταχθώ με την Ντενίσοβα: ως ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουμε πολλά θέματα με αυτήν, με την ικανότητά της και με την ανεξαρτησία της. Προ τεσσάρων ετών, διαδηλώναμε ενάντια στην πολιτικοποιημένη διαδικασία της εκλογής της. Αλλά αυτό που σχεδιάζεται για αύριο—πρόκειται για καθαρή αυθαιρεσία και γράψιμο στα παλιά παπούτσια του θεσμού του επιτρόπου της Verkhovna Rada για τα ανθρώπινα δικαιώματα”, – έγραψε η Tatyana Pechonchik τη Δευτέρα, μια μέρα πριν την απόλυση. “Η Ντενίσοβα κατέβασε τον θεσμό του Επιτρόπου στα τάρταρα, αλλά οι υπηρέτες [εννοεί το κόμμα Ζελένσκι] θέλουν να χώσουν αυτόν τον πάτο ακόμα πιο βαθιά”, πρόσθεσε.»

Τη διαφωνία της για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε εξέφρασε και η Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για την Παρακολούθηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ουκρανία σε ένα κείμενο που, χωρίς να εκφράζει γνώμη για οποιαδήποτε από τις κατηγορίες κατά της κας Ντενίσοβα, στέκεται στην ανάγκη της ανεξαρτησίας της Αρχής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από την πολιτική εξουσία.

Το ενδιαφέρον ερώτημα εδώ είναι αν οι ξένοι δημοσιογράφοι συμπαραστέκονται στους Ουκρανούς συναδέλφους τους στην κίνηση που έκαναν κατά της πρώην Επιτρόπου και ειδικότερα ποια στάση τηρούν απέναντι στον τρόπο που εκείνη διέδιδε τις φαντασιώσεις της περί βιασμών. Νομίζω ότι η απάντηση εδώ είναι ότι αποφεύγουν να τοποθετηθούν, αν και κάποια ΜΜΕ (π.χ. το Newsweek) προβάλλουν ντροπαλά το θέμα. Γενικότερα, η πυραμίδα των fake news που έχει στηθεί για τη Ρωσική επιχείρηση κινδυνεύει να καταπέσει με τέτοιες αποκαλύψεις και γι’ αυτό τα Δυτικά ΜΜΕ προτιμούν να προβάλλουν ελάχιστα τη σχετική ειδησεογραφία, επειδή ανατρέπει τους καθιερωμένους μύθους. Αντίστοιχη αντιμετώπιση από τα Δυτικά ΜΜΕ είχαμε δει και με τις ψευδείς αναρτήσεις του υπουργείου άμυνας, όπως τις σκηνές από βιντεοπαιχνίδια που υποτίθεται ότι απεικόνιζαν την κατάρριψη Ρωσικών μαχητικών ή την καταστροφή Ρωσικών τανκς. Να υπενθυμίσουμε επίσης τις ψευδείς και αναρτούμενες επί μεγάλο χρονικό διάστημα “ειδήσεις” των Ουκρανικών κρατικών υπηρεσιών για το δήθεν «φάντασμα του Κιέβου», τον ανύπαρκτο πιλότο που είχε καταρρίψει 41 Ρωσικά αεροσκάφη σε μία μέρα, οι οποίες πλέον έχουν “ξεχαστεί” από τα Δυτικά ΜΜΕ.

Ένα θέμα ακόμη: Παρόλο που έχει μια λογική βάση, θεωρώ εσφαλμένη την ερμηνεία ορισμένων προσκείμενων στη Ρωσία σχολιαστών ότι τα ψεύδη της Ντενίσοβα έθιξαν τα ιερά και τα όσια των Δυτικών. Σύμφωνα με αυτούς τους σχολιαστές—π.χ. βλ. την τοποθέτηση του Jacob Dreizin, ενός νεαρού αλλά αρκετά διεισδυτικού σχολιαστή, την οποία επανέλαβε και στη μεγάλης ακροαματικότητας εκπομπή των Duran (βλ. από το 50’ κ.ε.)—οι Δυτικοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κυκλοφορούν fake news όπως τη γιαγιά που κατέρριψε ένα Ρωσικό drone εκσφενδονίζοντας εναντίον του ένα βαζάκι με πίκλες ή τον άσσο πιλότο-φάντασμα ή τις σφαγές στη Μπούτσα, αλλά θίγονται στα βάθη της ψυχής τους όταν αντιλαμβάνονται ότι τους πλασάρουν ψευδείς ειδήσεις που αφορούν βιασμούς.

Κατ’ αυτήν την ερμηνεία, η απόλυση της Ντενίσοβα οφείλεται στο γράμμα των Ουκρανών δημοσιογράφων οι οποίοι, υποστηριζόμενοι παρασκηνιακά από ξένα ΜΜΕ, αλλά και υπηρεσίες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανέλαβαν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Πάντα σύμφωνα με αυτήν την ερμηνεία, οι Δυτικοί θεωρούσαν ότι εκτίθενταν ανεπανόρθωτα όταν αναλάμβαναν να διαδίδουν ψεύδη για βιασμούς, λόγω της κουλτούρας που έχει αναπτυχθεί στη Δύση πάνω σε αυτά τα θέματα, την οποία η Ντενίσοβα και το Ουκρανικό κράτος δεν είχαν αντιληφθεί και γι’ αυτό έκαναν το λάθος να παράγουν τέτοια ψεύδη. Με άλλα λόγια, κατ’ αυτή την ερμηνεία, η απόλυση της Επιτρόπου οφειλόταν στο χάσμα μεταξύ της Δυτικής και της Ουκρανικής κουλτούρας και στην άγνοια των Ουκρανών για την πρώτη.

Να το πούμε με άλλο τρόπο, σαφέστερο. Η Ουκρανική πλευρά δεν αντιλαμβανόταν ότι μπορεί μεν ελεύθερα να λέει για σφαγές αμάχων κ.λπ. και στη Δύση αυτό να γίνεται δεκτό χωρίς έλεγχο, αλλά, αντίθετα, στο θέμα των βιασμών, η δυτική κουλτούρα απαιτεί αποδείξεις και σκληρά στοιχεία, διότι θεωρεί αυτό το θέμα εξαιρετικά σημαντικό, σημαντικότερο από τη σφαγή αμάχων. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, εκεί την πάτησε η κα Ντενίσοβα: Όταν οι δυτικοί δημοσιογράφοι άρχισαν να ερευνούν διαπίστωσαν ότι οι εκτοξευόμενες κατηγορίες ήταν fake news και αυτό, εφόσον το θέμα αφορούσε βιασμούς, αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως στα δυτικά μάτια. Κι έτσι η κα επίτροπος καρατομήθηκε χωρίς καν να καταλάβει τι έγινε. Με άλλα λόγια, αυτή νόμιζε ότι δεν έκανε κάτι διαφορετικό από αυτά που έτσι κι αλλιώς κάνει ολόκληρος ο Ουκρανικός κρατικός μηχανισμός. Αυτό νόμιζε, και εκεί την πάτησε. Ας ρωτούσε κι ας μάθαινε για τις Δυτικές ευαισθησίες.

Είναι γεγονός ότι στα θέματα της σεξουαλικής βίας, όπως και της σεξουαλικής ελευθερίας, η Δ. Ευρώπη και οι ΗΠΑ έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία, που δεν συναντάται πάντα στην Α. Ευρώπη ή σε άλλες χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Επομένως, είναι ακριβές ότι οι αναρτήσεις της Ντενίσοβα είχαν αρχίσει να ανησυχούν τα δυτικά ΜΜΕ που τις αναμετάδιδαν, αλλά η ανησυχία συνήθως εκδηλωνόταν με ένα ντροπαλό «οι πληροφορίες δεν έχουν επιβεβαιωθεί ανεξάρτητα» (και όχι από όλους τους αναμεταδότες, όπως ήδη είδαμε). Πρέπει επίσης να είναι ακριβής η εκτίμηση ότι το γράμμα των Ουκρανών δημοσιογράφων υποστηρίχτηκε από συναδέλφους τους στη Δύση—οι Ουκρανοί δημοσιογράφοι μάλλον δεν θα αποτολμούσαν αυτήν την κίνηση αν δεν είχαν κάποιες “πλάτες”.

Και επίσης, υποστηρικτικό αυτής της ερμηνείας είναι το σημείο του ρεπορτάζ της Sonya Lukashova, όπου γράφει ότι: «Οι Ευρωπαίοι εταίροι απηύθυναν έκκληση στις αρχές επιβολής του νόμου και στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας να παράσχουν γεγονότα και αποδείξεις για τους βιασμούς. Συγκεκριμένα, μία από αυτές τις αιτήσεις έρευνας απευθύνθηκε άμεσα στον υπουργό Εσωτερικών Denis Monastyrsky [ΣΗΜ. Τον διάδοχο του αποπεμφθέντος Άβακοφ, που προφανώς εκφράζει την πλευρά Ζελένσκι]. Δεν υπήρχε τίποτα να απαντήσει στους Ευρωπαίους – ήταν η απόκριση που έδωσε η Επίτροπος.» Αν και το περιστατικό στο οποίο αναφέρεται η δημοσιογράφος ενδεχομένως να είναι αληθές, προφανώς αυτό χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για την καρατόμηση της Ντενίσοβα, η οποία όμως συμβαίνει για άλλους λόγους.

Η δικά μας ερμηνεία είναι ότι αυτές οι Δυτικές ανησυχίες απλά έπαιξαν στα χέρια του Ζελένσκι, που βρήκε μια ακόμη ευκαιρία να καθαρίσει το πολιτικό τοπίο προκειμένου να μείνει ο απόλυτος κυρίαρχος στον εθνικιστικό χώρο.Προς όφελος τίνος και με ποιους στόχους; Αυτό είναι ένα ερώτημα που παραμένει ανοικτό, περιμένοντας τη μελλοντική του απάντηση. 

Φωτογραφία από το ρεπορτάζ της Guardian με Σύστημα πολλαπλής Εκτόξευσης Ρουκετών (MLRS)
του Ουκρανικού στρατού να βάλλει στο Ντονμπάς.  © AFP / Aris Messinis

Ο υπαρχηγός της Ουκρανικής στρατιωτικής κατασκοπείας, Vadym Skibitsky, σε συνομιλία του με δημοσιογράφους της Guardian (10 Ιουνίου) αναφέρει: «Αυτός ο πόλεμος είναι πόλεμος πυροβολικού πλέον». Έχουμε φτάσει στο σημείο, είπε ο Skibitsky, που οι μελλοντικές εξελίξεις αποφασίζονται στο μέτωπο «και εμείς χάνουμε από την άποψη του πυροβολικού».

Με απλά λόγια, ο πόλεμος πλέον έχει εξελιχθεί σε πόλεμο πυροβολικού και ταυτόχρονα βρισκόμαστε στην αποφασιστική στιγμή που όλα παίζονται στο μέτωπο. Αλλά, αφού η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο του πυροβολικού τότε, απλούστατα, η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο. Αυτό είναι άλλωστε και το μήνυμα που αντιλαμβάνεται το Newsweek από το ρεπορτάζ της Guardian, το οποίο αναμεταδίδει ολόκληρο αλλά με τον τίτλο: «Στρατιωτικός αξιωματούχος: Η Ουκρανία κινδυνεύει να χάσει τον πόλεμο με τη Ρωσία».

Φυσικά ο Ζελένσκι συνεχίζει να επαναλαμβάνει ότι «κερδαίνουμε αδέλφια, τώρα, όπου νάναι, αρχίζει η μεγάλη μας αντεπίθεση»—ας αφήσουμε κατά μέρος εκείνους τους απίθανους εκπροσώπους της Ουκρανικής κυβέρνησης που πριν λίγες βδομάδες απαιτούσαν την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ρωσίας και προαλείφονταν για την κατάληψη της …Κριμαίας από τον Αύγουστο.

Το ρεπορτάζ της Guardian όμως γεννά μερικά ερωτηματικά. Το πρώτο ερώτημα λοιπόν αφορά τους λόγους που έκαναν τον Skibitsky να ομολογήσει την πραγματικότητα. Η απάντηση είναι εύκολη, θέλουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα βαριά όπλα.

«Τα πάντα τώρα εξαρτώνται από τι θα μας δώσει η Δύση», λέει ο Skibitsky. «Η Ουκρανία διαθέτει ένα πυροβόλο για κάθε 10 με 15 Ρωσικά πυροβόλα. Οι Δυτικοί εταίροι μας έχουν δώσει το 10% αυτών που εκείνοι διαθέτουν».

Έχουμε συνηθίσει τις υπερβολές των Ουκρανών στα αιτήματά τους προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά αυτή ξεπερνά τα όρια. Αν οι Δυτικοί έχουν ήδη δώσει το 10% όσων διαθέτουν και αν για να πετύχουν απλή ισοπαλία στους αριθμούς οι Ουκρανοί χρειάζονται 10 με 15 φορές περισσότερα, τότε απλούστατα ζητάνε «τα πάντα όλα», που θάλεγε και ο μακαρίτης ο Αλέφαντος, κι ακόμα παραπάνω.

Το δεύτερο ερώτημα είναι: γιατί τα άρθρα αυτά—θα δούμε παρακάτω ότι υπάρχουν και άλλα παρόμοια—εμφανίζονται ειδικά αυτές τις μέρες; Κι εδώ η απάντηση είναι εύκολη. Όπως είπε ο Skibitsky στην Guardian, η Ουκρανία χρειάζεται άμεσα την αποστολή πυραυλικών συστημάτων μακρού βεληνεκούς σε μεγάλες ποσότητες για να εξουδετερώσει το Ρωσικό πυροβολικό. Πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Guardian, τα συστήματα που παρέχουν οι ΗΠΑ και άλλες χώρες θεωρούνται ανεπαρκή ποσοτικά από την Ουκρανία, η οποία ήδη καταστρώνει καταλόγους των όπλων που θα ζητήσει μεθαύριο (15 Ιουνίου) στη μηνιαία συνάντηση της ΝΑΤΟικής Ομάδας Επαφής—αυτή στην οποία συμμετέχει και η Ιαπωνία, και η Αυστραλία, και η Ν. Κορέα, και…ακόμη και η Νιγηρία—όπου οι “σύμμαχοι” συλλογικά αποφασίζουν τι θα στείλει ο κάθε ένας. Δεδομένου ότι, κατά τον Skibitsky, το επόμενο διάστημα ο πόλεμος θα διατηρήσει τον χαρακτήρα του πολέμου πυροβολικού, εξάγεται εύκολα το συμπέρασμα ότι προτεραιότητα στους καταλόγους θα έχει η ζήτηση πυροβολικού και πυραυλικών συστημάτων μεγάλου διαμετρήματος και βεληνεκούς.

Ναι, αλλά πόσα τέτοια συστήματα ζητούν οι Ουκρανοί; Κατά τον “βίο και πολιτεία” Oleksiy Arestovych, που τελευταία έχει αυτοανακηρυχθεί και σε στρατιωτικό ειδικό, τουλάχιστον 60 βαρέα πυραυλικά συστήματα MLRS απαιτούνται για να σταματήσει η Ρωσική προέλαση. Κατά τον έτερο γνωστό αστέρα της Ουκρανικής ενημέρωσης, Mikhail Podolyak, οι αριθμοί του Arestovych είναι εξαιρετικά μετριοπαθείς: Η Ουκρανία χρειάζεται πολλές εκατοντάδες βαρέων πυροβόλων και τουλάχιστον 300 πυραυλικά συστήματα τελευταίας γενεάς (HIMARS and M270). Αλλά ο στρατός των ΗΠΑ διαθέτει αυτή τη στιγμή συνολικά 63 HIMARS and 225 M270, με τους Πεζοναύτες να διαθέτουν ακόμη 47. Με άλλα λόγια, οι Ουκρανοί ζητούν τα 300 από τα 335 πυραυλικά συστήματα πολλαπλής εκτόξευσης που διαθέτουν συνολικά οι Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις. Πάλι καλά που τους αφήνουν και μερικά…

Το τρίτο ερώτημα αφορά τις ΗΠΑ και τους εταίρους: Γιατί αφήνουν την κυβέρνηση του Κιέβου να παραδέρνει σε μια ακραία κατάσταση παράκρουσης, με φαντασιώσεις που όμοιές τους δεν έχουμε δει από τον καιρό του πρώτου πολέμου στον Κόλπο, όταν ο Σαντάμ έχριζε τον εαυτό του νικητή της σύγκρουσης με όλο τον στρατό του κατεστραμμένο; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό την έχουμε ήδη δώσει στα προηγούμενα σχόλια μας: Στόχος των Αμερικανών είναι να ματώσουν όσο περισσότερο γίνεται τη Ρωσία, “μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό”. Προφανώς ο στόχος αυτός εξυπηρετείται από τις φαντασιώσεις του Κιέβου ότι δήθεν η κατάσταση στο μέτωπο είναι αναστρέψιμη, ότι o πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί και οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν νόημα (εκτός κι αν είναι για την άνευ όρων παράδοση της Ρωσίας).

Το τέταρτο ερώτημα είναι: Γιατί οι ίδιοι οι Ουκρανοί, όσο και αν επηρεάζονται από τη ναζιστική ιδεολογία και τις ιδεοληψίες που κάνουν αναποτελεσματική την όποια άμυνα αναπτύσσουν—π.χ. με την άρνηση του Ζελένσκι να δώσει άδεια στην ηγεσία του στρατού για τακτικούς ελιγμούς και την επιμονή του στη στατική άμυνα εν ονόματι της επιταγής “ούτε ένα εκατοστό γης στους Ρώσους”, που είδαμε ότι στη Μαριούπολη είχε ως συνέπεια την καταστροφή των φανατικότερων, καλύτερα εκπαιδευμένων και πιο ικανών πολεμιστών του Κιέβου— αρνούνται να αντικρύσουν την απτή πραγματικότητα που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους και με σαφήνεια οδηγεί στην αναπότρεπτη διάλυση της Ουκρανίας ως κράτους αν δεν ανακρούσουν πρύμναν; Και σ’ αυτό έχουμε απαντήσει: Η Ουκρανία μπορεί να διαλύεται, αλλά η Ουκρανική ελίτ κερδίζει από τον κρουνό των Αμερικανικών δισεκατομμυρίων. Φυσικά, εδώ παίζει βασικό ρόλο και η ανυπαρξία εθνικής συγκρότησης και ιστορίας της Ουκρανίας ως αυτόνομου κράτους, που, αν υπήρχε, ίσως να έκανε σοφότερη την ηγεσία της.

Όμως, πολλοί σοβαροί αναλυτές παραθέτουν μια επιπλέον εξήγηση: Ενδεχομένως, η Ουκρανική κυβέρνηση, προπαγανδίζοντας ότι ο πόλεμος μπορεί να κερδηθεί, αλλά θέτοντας γι’ αυτό όρους παροχής εξοπλισμού που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν μπορούν να ικανοποιήσουν, προετοιμάζει το έδαφος για να πλασάρει, σε όσους ακόμη την ακολουθούν, ενδεχόμενη ετεροβαρή συμφωνία με τη Ρωσία (που είναι προφανές ότι τώρα θα είναι πολύ χειρότερη από ό,τι πριν από ενάμιση μήνα) ως αποτέλεσμα της “προδοσίας” των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Το επιχείρημα που θα χρησιμοποιήσει θα είναι ότι η Δύση, αν και υποσχέθηκε στην Ουκρανική κυβέρνηση τον “ουρανό με τ’ άστρα”, στη συνέχεια τους κρέμασε και έτσι τώρα αναγκάζονται να παραδοθούν. Μακάρι να είναι όντως έτσι—οπωσδήποτε πρόκειται για μια λογική εξήγηση της παράνοιας που παρακολουθούμε—επειδή αυτό θα σημάνει και το τέλος της αιματοχυσίας και της δυστυχίας εκατομμυρίων Ουκρανών.

Το πέμπτο ερώτημα είναι τι να απέγιναν άραγε εκείνα τα 100 Μ777 ρυμουλκούμενα Howitzers των 155 χιλιοστών που ήδη έχουν αποστείλει οι ΗΠΑ (μαζί με τον Καναδά και την Αυστραλία) στην Ουκρανία και τα οποία, όπως με τυμπανοκρουσίες είχε αναγγελθεί τότε, θα άλλαζαν τους όρους του παιχνιδιού δίνοντας στο Κίεβο το πάνω χέρι; Λίγα από αυτά έχουν εντοπιστεί να βομβαρδίζουν τους άμαχους στα μετόπισθεν, στις πόλεις των ΛΔ Ντονμπάς και Λουγκάνσκ, και επίσης μερικά εμφανίστηκαν στο μέτωπο, όπου καταστράφηκαν σε λίγες μέρες. Γιατί δεν βλέπουμε τα υπόλοιπα στο πεδίο; Η απάντηση που δόθηκε από πηγή ασχολούμενη εντατικά με το θέμα είναι λίγο αναπάντεχη. Ο σκελετός τους είναι φτιαγμένος από τιτάνιο για να έχουν μικρό βάρος και να μετακινούνται εύκολα. Όμως το τιτάνιο έχει τιμή δέκα φορές υψηλότερη από το ατσάλι και η τιμή αυτή ανεβαίνει συνέχεια μετά την αναστολή των εξαγωγών τιτανίου από τη Ρωσία. Μπήκατε στο νόημα τώρα γιατί αυτά φτάνουν στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας αλλά όχι στα ανατολικά; Μπίζνες, my friend Watson.

Αμερικανικό Howitzer (οβιδοβόλο) M777 βάλλει στο Αφγανιστάν.
Ο σκελετός των Μ777 φτιάχνεται με κράμα τιτανίου για να είναι ελαφρά.
Στην αγορά μετάλλου το τιτάνιο είναι 10 φορές ακριβότερο από το ατσάλι.

Δεν λείπουν όμως μόνο τα βαρέα όπλα, αλλά και τα πυρομαχικά. Η Ουκρανία, λέει ο Skibitsky στην Guardian, χρησιμοποιεί 5,000 έως 6,000 οβίδες τη μέρα. “Έχουμε σχεδόν εξαντλήσει τα πυρομαχικά μας για το πυροβολικό και τώρα χρησιμοποιούμε ΝΑΤΟικές οβίδες των 155 χιλιοστών”. Προσέθεσε ότι “και από την  Ευρώπη παραλαμβάνουμε οβίδες μικρότερου διαμετρήματος, αλλά καθώς αυτές πλέον εξαντλούνται στην [ίδια την] Ευρώπη, η ποσότητα που παραλαμβάνουμε ελαττώνεται”.

Τις πληροφορίες αυτές επιβεβαιώνει και ρεπορτάζ των New York Times της 10ης Ιουνίου με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Οι ελλείψεις σε πυρομαχικά πυροβολικού απομυζούν το ηθικό των ανδρών στην πρώτη γραμμή». Πάντως, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των ΝΥΤ, οι οβίδες που λείπουν είναι των παλιών πυροβόλων, Σοβιετικής κατασκευής, που διαθέτει η Ουκρανία και όχι οι ΝΑΤΟικές μεγάλου διαμετρήματος. Με άλλα λόγια, και από αυτή τη μεριά επανέρχεται το αίτημα της αποστολής Αμερικανικών-ΝΑΤΟικών πυροβόλων. Επισημαίνεται από τους NYT ότι οι ΝΑΤΟικές χώρες που παλιότερα ανήκαν στο σύμφωνο της Βαρσοβίας και διαθέτουν ανάλογα πυρομαχικά έχουν ήδη αποστείλει στην Ουκρανία μέχρι και το 30% των συνολικών αποθεμάτων τους.

Τις ίδιες απόψεις υποστηρίζει και ρεπορτάζ της Washington Post (επίσης της 10ης Ιουνίου)—τι περίεργο, όλα τα ρεπορτάζ των εκπροσώπων του βαθέως αμερικανικού κράτους να βγαίνουν την ίδια μέρα και με παρόμοιο περιεχόμενο—με τίτλο «Τελειώνουν τα πυρομαχικά στην Ουκρανία καθώς οι προοπτικές στο πεδίο της μάχης σβήνουν». Το ρεπορτάζ αυτό δεν προσθέτει κάτι στα προηγούμενα, εκτός ίσως από την παρατήρηση του Oleksandr V. Danylyuk, σύμβουλου της Ουκρανικής κυβέρνησης σε θέματα άμυνας και πληροφοριών, ο οποίος λέει: «Πλέον μας έχει μείνει πολύ λιγότερος χώρος για αισιοδοξία».

Όμως, το τελευταίο ερώτημα, που προσωπικά θεωρώ και το πιο σημαντικό, είναι ένα που κανείς από τους εμβριθείς Δυτικούς αναλυτές ούτε κάποιος από τους περισπούδαστους  και, κατά τα άλλα, “αμερόληπτους” δημοσιογράφους της Guardian, της Telegraph, του Newsweek, των New York Times, της Washington Post κ.λπ. δεν ρωτά.

Γιατί, αν οι Ουκρανοί έχουν έλλειψη οβίδων, πυραυλικών συστημάτων και κανονιών, βομβαρδίζουν με αυτά τα λίγα που διαθέτουν ακατάπαυστα τα χωριά και τις πόλεις στα μετόπισθεν του Ντονμπάς, όπου ούτε στρατεύματα υπάρχουν ούτε οι απώλειες που προκαλούν στους αμάχους έχουν κάποια στρατιωτική αξία; Προσοχή: Εδώ δεν εξετάζουμε τον υποτιθέμενο παραλογισμό όπου, ενώ το Κίεβο επιμένει ότι το Ντονμπάς είναι Ουκρανικό, ταυτόχρονα βομβαρδίζει και σκοτώνει τους άμαχους (Ουκρανούς κατ’ αυτό) πολίτες του με επιμονή. Εδώ εξετάζουμε, από καθαρά στρατιωτική άποψη, την αντίφαση ανάμεσα στην έλλειψη πυροβόλων και πυρομαχικών από τη μια και στην επιλογή να στρέφονται αυτοί οι ελλιπείς πόροι εναντίον αμάχων και όχι εναντίον στρατιωτικών στόχων από την άλλη.

Σαν αποτέλεσμα των Ουκρανικών βομβαρδισμών με πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος και με πυραυλικά συστήματα πολλαπλής εκτόξευσης, δεκάδες πολίτες του Ντονμπάς, της Χερσώνας. κ.α.  σκοτώνονται ή τραυματίζονται καθημερινά εδώ και μήνες, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της πόλης Σταχάνοβ, όπου 22 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους την προηγούμενη βδομάδα. Και δεδομένου ότι η ρωσική αεράμυνα καθημερινά καταστρέφει στον αέρα πολλούς εκτοξευόμενους πυραύλους κατά οικισμών (ιδιαίτερα στη Χερσώνα και στο Ντονέτσκ), οι επιδιωκόμενες απώλειες αμάχων από τους Ουκρανούς είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερες από αυτές που τελικά πραγματοποιούνται και εμείς παρατηρούμε.

Εδώ να επισημάνουμε ότι οι κεφαλές των πυραύλων, όπως και οι οβίδες των πυροβόλων που χρησιμοποιεί ο Ουκρανικός στρατός κατά των αμάχων του Ντονμπάς, περιέχουν πυρομαχικά διασποράς κατά προσωπικού, που ο στόχος τους εκ κατασκευής είναι η εξάλειψη ανθρώπων και όχι “σκληρών” στρατιωτικών στόχων. Δηλαδή, συνειδητά επιδιώκεται από τους Ουκρανούς η μεγιστοποίηση του αριθμού των αμάχων στο Ντονμπάς και στη Χερσώνα που θα σκοτωθούν ή θα σακατευτούν. Και πάντα αξίζει να υπενθυμίζουμε ότι κατά τους ίδιους τους Ουκρανούς του Κιέβου, οι ρουκέτες και οι οβίδες εκτοξεύονται κατά συμπατριωτών τους, επίσης Ουκρανών, αφού οι πολίτες του Ντονμπάς καταγράφονται από το Κίεβο ως Ουκρανοί.

Ειδικότερα, στην Σταχάνοβ, όπου σκοτώθηκαν είκοσι δύο άνθρωποι, ο βομβαρδισμός προκάλεσε ζημιές και κατέστρεψε εγκαταστάσεις του οικιστικού τομέα σε εννέα περιοχές και έξι εγκαταστάσεις υποδομής. Κατά τη διάρκεια του ουκρανικού βομβαρδισμού, ένα νοσοκομείο της πόλης, ένα στάδιο, ένας κοιτώνας και κτίρια κατοικιών υπέστησαν ζημιές και δύο είσοδοι σε μια πολυκατοικία κατέρρευσαν ως αποτέλεσμα άμεσου χτυπήματος. Τι στρατιωτικό αποτέλεσμα μπορεί να προσφέρει ένας τέτοιος βομβαρδισμός, αν μάλιστα αυτοί που βομβαρδίζουν δεν έχουν, όπως λένε, αρκετά πυρομαχικά για να χτυπήσουν το ρωσικό πυροβολικό;

Οι βομβαρδισμοί αυτοί δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα από στρατιωτική άποψη: Οι περιοχές που βομβαρδίζονται είναι βαθιά στα μετόπισθεν και δεν υπάρχει καθόλου στρατός εκεί ούτε στρατιωτικές εγκαταστάσεις.

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η λογική και η ιδεολογία που διέπει αυτούς τους βομβαρδισμούς είναι η ίδια με εκείνη που οδήγησε στον λεγόμενο ολοκληρωτικό πόλεμο με μαζικούς βομβαρδισμούς και ισοπέδωση μεγάλων πόλεων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (π.χ. η ισοπέδωση της Δρέσδης τον Φεβρουάριο του 1945 από τους Αμερικανούς και τους Άγγλους με περισσότερους από 25,000 άμαχους νεκρούς ή η χρήση ατομικών όπλων κατά της Χιροσίμα τον Αύγουστο του 1945 με 150,000 αμάχους νεκρούς). Δηλαδή, η πρόκληση σοκ και πανικού στον άμαχο πληθυσμό του εχθρού με στόχο να επηρεαστούν οι πολεμικές εξελίξεις από την κατάρρευση του ηθικού στα μετόπισθεν. Αλλά αυτό δεν ισχύει για αντίπαλους που έχουν το πάνω χέρι στο μέτωπο, αντίθετα ισχύει για την πλευρά εκείνη που χάνει. Τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Ιάπωνες πιέζονταν να συνθηκολογήσουν όταν συνέβησαν τα αντίστοιχα περιστατικά. Ακόμη και οι βομβαρδισμοί του Λονδίνου από τους Γερμανούς (1940-1941) έγιναν όταν η Αγγλία βρισκόταν στα χειρότερά της μετά την Δουγκέρκη και αποσκοπούσαν στη συνθηκολόγησή της.

Πιστεύει άραγε κανείς ότι αυτή τη στιγμή οι βομβαρδισμοί αμάχων στα μετόπισθεν του Ντονμπάς θα επηρεάσουν τις εξελίξεις της διαμορφούμενης ήττας των Ουκρανών στο πεδίο και άρα έχουν κάποια στρατιωτική αξία;

Η γνωστή τραγική εικόνα από τον βομβαρδισμό του κέντρου της πόλης Ντονέτσκ με Ουκρανικό πύραυλο Tochka
που έφερε κεφαλή διασποράς κατά προσωπικού στις 14 Μαρτίου.
Η Ρωσική αεράμυνα χτύπησε και τους τρεις πυραύλους που είχαν εκτοξευτεί αλλά η ζημιά έγινε
από τα θραύσματα της κεφαλής ενός από αυτούς.
Η “έγκριτη” Ιταλική εφημερίδα La Stampa παρουσίασε την φωτογραφία ως προερχόμενη
από δήθεν βομβαρδισμό του Κιέβου από τους Ρώσους, ενώ ορισμένοι Δυτικοί ακόμη
πλασάρουν την άποψη ότι η επίθεση έγινε από τους …Ρώσους .

Ένας προφανής αντίλογος—αλλά όχι απάντηση στο βασικό ερώτημα που τίθεται—θα ήταν ότι και οι Ρωσικοί βομβαρδισμοί προκαλούν απώλειες αμάχων. Αλλά αυτοί γίνονται ή σε ζώνες του μετώπου και τότε οι στόχοι είναι αποκλειστικά στρατιωτικοί ή στα μετόπισθεν με όπλα υψηλής ακρίβειας και αποκλειστικά κατά στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Ορισμένες φορές που χτυπήθηκαν εργοστάσια με έμμεση στρατιωτική αξία εκδόθηκαν πρώτα ανακοινώσεις για να φύγει το προσωπικό. Γι’ αυτό άλλωστε οι απώλειες σε αμάχους από τους Ρωσικούς βομβαρδισμούς είναι τάξεις μεγέθους μικρότερες από τις απώλειες σε αμάχους αντίστοιχων Αμερικανικών επιχειρήσεων (π.χ. εισβολή στο Ιράκ).

Επίσης, πριν την προέλασή τους, τα Ρωσικά στρατεύματα ενθαρρύνουν με κάθε τρόπο την αποχώρηση των αμάχων από την εμπόλεμη ζώνη και ανοίγουν ανθρωπιστικούς διαδρόμους αποχώρησης (π.χ. Μαριούπολη, Χάρκοβο). Αντίθετα, ο Ουκρανικός στρατός, σύμφωνα με την εκπαίδευση που έχει λάβει από τους «εταίρους» κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια, παρεμποδίζει αυτή την αποχώρηση με κάθε τρόπο, επειδή οι άμαχοι του χρησιμεύουν ως ασπίδα, και έτσι επιβραδύνεται η Ρωσική προέλαση.

Όμως, έχει αποδειχτεί ότι αν και η Ουκρανική τακτική της μείξης του στρατού με τους αμάχους και της παρεμπόδισης της εκκένωσής τους από τις πολεμικές ζώνες πράγματι καθυστερεί τη Ρωσική προέλαση, εν τούτοις δεν είναι ικανή  να μεταβάλει την τροπή των πραγμάτων.

Ποια είναι λοιπόν η απάντηση στο ερώτημα: Γιατί οι Ουκρανοί να σπαταλούν τα πυρομαχικά, που δεν διαθέτουν, και το βαρύ πυροβολικό τους, στο οποίο έχουν έλλειψη, βομβαρδίζοντας άσκοπα αμάχους στα μετόπισθεν αντί να τα χρησιμοποιούν στο πραγματικό μέτωπο των πολεμικών επιχειρήσεων;

Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Οι Ουκρανοί του Κιέβου έχουν αποδεχτεί ότι χάνουν τον πόλεμο και ότι το πυροβολικό τους είναι αδύνατον να πετύχει κάποια στρατιωτικά αποτελέσματα, οπότε το μόνο που τους ενδιαφέρει πλέον είναι να προκαλέσουν όσο περισσότερο κακό μπορούν.

Είναι εύκολο να σκοτώσουν μερικές εκατοντάδες αμάχους όπως και να προκαλέσουν καταστροφές στην αστική υποδομή των πόλεων του Ντονμπάς, ώστε όταν τελειώσει ο πόλεμος οι πληγές που θα απαιτούν αποκατάσταση να είναι όσο το δυνατόν χειρότερες. Και επιπλέον, όταν τα Ουκρανικά πυροβόλα και τα συστήματα πολλαπλής εκτόξευσης χτυπάνε αμάχους, κινδυνεύουν πολύ λιγότερο από αντίμετρα που πάντα ακολουθούν τις βολές πυροβολικού στο μέτωπο, αλλά δύσκολα ακολουθούν τις βολές πάνω σε αμάχους, επειδή αυτές γίνονται από θέσεις μη ανιχνεύσιμες, μακριά από τους χώρους συγκέντρωσης στρατευμάτων στο μέτωπο.

Όμως, αυτό που δεν είναι εύκολο είναι να σκοτώσουν τους Ρώσους στρατιώτες και τους πολιτοφύλακες των Λαϊκών Δημοκρατιών στο μέτωπο, και εκεί είναι που καθορίζονται οι εξελίξεις.

Οι ενδείξεις ότι οι πλέον ψύχραιμοι ΝΑΤΟικοί κύκλοι αρχίζουν να σκέφτονται πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία και να διατυπώνουν αμφιβολίες για τη στρατηγική διάλυσης της Ρωσίας που ακολουθεί η Δύση κάτω από την ηγεσία των ΗΠΑ πολλαπλασιάζονται. Εδώ έχουμε ένα πολύ σημαντικό άρθρο του εκδότη του οικονομικού τμήματος του Βρετανικού (και ακραία φιλο-Ουκρανικού) Guardian με τίτλο: “Η Ρωσία κερδίζει τον οικονομικό πόλεμο και ο Πούτιν δεν βρίσκεται εγγύτερα στο να αποσύρει τα στρατεύματά του“.

Διαβάζω στη σύνοψη του άρθρου: “Τα διεστραμμένα αποτελέσματα των κυρώσεων σημαίνουν αυξανόμενες τιμές για καύσιμα και τρόφιμα για τον υπόλοιπο κόσμο-και αυξάνονται οι φόβοι μιας ανθρωπιστικής καταστροφής. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να επέλθει μια συμφωνία.”

Ακολουθεί εκτεταμένη παρουσίαση του κάπως μακροσκελούς άρθρου μέσα από τη θεώρηση του συγγραφέα του.

“Είναι τρεις μήνες τώρα”, γράφει, “που η Δύση έχει εξαπολύσει τον οικονομικό της πόλεμο κατά της Ρωσίας, και αυτός δεν πηγαίνει όπως είχε προγραμματιστεί. Αντίθετα, τα πράγματα στην πραγματικότητα πάνε πολύ άσχημα.”

Αν και οι αρχικές κυρώσεις έχουν ενταθεί, λέει, δεν υπάρχουν σημάδια ότι η Ρωσία πιέζεται να αποχωρήσει. Αντίθετα, το διεστραμμένο αποτέλεσμα των κυρώσεων ήταν να μπορέσει μέσω αυτών ο Πούτιν να χρηματοδοτήσει την πολεμική του προσπάθεια από τις αυξανόμενες τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ήδη μέσα στους πρώτους 4 μήνες του 2022 η Ρωσία έχει υπερ-τριπλασιάσει το πλεόνασμα του εμπορικού της ισοζυγίου σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2021, που έφτασε τα 96 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι περιορισμοί δεν έχουν δημιουργήσει πρόβλημα εξεύρεσης εναλλακτικών αγορών στη Ρωσία. Οι εξαγωγές πετρελαίου και αερίου προς την Κίνα έχουν ανέβει κατά 50% σε ετήσια βάση.

Η Ρωσία υφίσταται πίεση από τις κυρώσεις, για παράδειγμα θα υπάρξει συρρίκνωση της οικονομίας της κατά 8,5% σύμφωνα με το ΔΝΤ λόγω καθίζησης των εισαγωγών. Όμως διαθέτει πολύ μεγάλα αποθέματα που της επιτρέπουν να συνεχίζει την οικονομική δραστηριότητα ενώ στο μεταξύ προσαρμόζεται και αναζητά ανταλλακτικά και μέρη [που αυτή τη στιγμή δεν παράγει] σε χώρες που δέχονται να παρακάμψουν τις κυρώσεις της Δύσης. Σε αυτό εξυπηρετεί και η ισχύς του ρουβλιού.

Μπορεί πρόσφατα στο Νταβός η συλλογική Δύση να στάθηκε ομόφωνα πίσω από την Ουκρανία, αλλά κατ’ ιδίαν εκφράζονταν ανησυχίες για το κόστος ενός παρατεταμένου πολέμου [για τη Δύση]. Και αυτές είναι απολύτως δικαιολογημένες. Η εισβολή της Ρωσίας οδήγησε σε επιπλέον ώθηση την αυξητική τάση στις τιμές που προϋπήρχε. Στο ΗΒ, ο ετήσιος πληθωρισμός βρίσκεται στο 9%, ο υψηλότερος των τελευταίων 40 ετών, οι τιμές της βενζίνης βρίσκονται στα ιστορικά υψηλά όλων των εποχών. Σαν αποτέλεσμα του πολέμου, οι δυτικές οικονομίες αντιμετωπίζουν μια περίοδο αρνητικής ανάπτυξης μαζί με άνοδο του πληθωρισμού, δηλαδή μια επιστροφή στην περίοδο του στασιμοπληθωρισμού της δεκαετίας του ’70. Θα ανέβουν τα επιτόκια και η ανεργία στη Βρετανία ενώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα.

Όμως, για τις πιο φτωχές χώρες τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Δεν αντιμετωπίζουν στασιμοπληθωρισμό αλλά λιμοκτονία. Σαν αποτέλεσμα, θα προτιμήσουν να σταματήσουν να πληρώνουν τα χρέη τους προκειμένου να θρέψουν τους πληθυσμούς τους. Η Σρι Λάνκα ήδη χρεοκόπησε και ακολουθούν και άλλες. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια έκρηξη της κρίσης χρέους, την πρώτη από το 1990.

Ο Πούτιν αξιοποιεί την διατροφική κρίση, πράγμα που δεν προκαλεί έκπληξη. Από την αρχή το παιχνίδι του Πούτιν κοιτούσε μακριά και αυτός είχε την άποψη ότι η Ρωσία μπορεί να αντέξει περισσότερο στον οικονομικό πόνο από όσο η Δύση. Και πιθανόν έχει δίκιο.

Αν θέλουμε απόδειξη ότι οι κυρώσεις δεν έχουν αποτέλεσμα, αρκεί να δούμε την τελευταία απόφαση του προέδρου Μπάιντεν να παραδώσει προωθημένα πυραυλικά συστήματα στην Ουκρανία. Το κάνει αυτό με την ελπίδα ότι η Αμερικανική τεχνολογία θα υποχρεώσει τον Πούτιν να κάνει αυτό που δεν κατάφεραν οι κυρώσεις: να αποσύρει τα στρατεύματά του από την Ουκρανία.

Η ολοκληρωτική στρατιωτική ήττα του Πούτιν στο πεδίο είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορεί να λήξει αυτός ο πόλεμος, αλλά μια τέτοια έκβαση μοιάζει ολωσδιόλου απίθανη. Υπάρχουν και άλλες εκδοχές. Για παράδειγμα ότι οι συνεχιζόμενες κυρώσεις θα γονατίσουν τον Πούτιν και θα τον αναγκάσουν να υποχωρήσει [είναι σαφές ότι ο συγγραφέας, με όσα έχει ήδη πει, καθόλου δεν συμμερίζεται αυτή την άποψη]. Και υπάρχει και η εκδοχή της συμφωνίας μέσω συμβιβασμού.

Το άρθρο καταλήγει ως εξής: “Ο Πούτιν δεν θα παραδοθεί άνευ όρων και η κατάληξη σε τρομακτικές παράπλευρες απώλειες από τον οικονομικό πόλεμο είναι προφανής: πτώση του επιπέδου της ζωής στις αναπτυγμένες χώρες. Πείνα, ταραχές λόγω του λιμού και κρίση χρέους στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι θηριωδίες που διαπράττονται από τα Ρωσικά στρατεύματα σημαίνουν ότι ο συμβιβασμός με το Κρεμλίνο είναι δύσκολο να τον καταπιεί κάποιος, αλλά η οικονομική πραγματικότητα οδηγεί σε ένα μόνο συμπέρασμα: αργά ή γρήγορα θα υπάρξει συμφωνία.”

Οι βαλίτσες με τα 30 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά που έπιασαν Ούγγροι συνοριοφύλακες
να μεταφέρει η πρώην σύζυγος του Ουκρανού βουλευτή Ihor Kotvitsky,
«δεξιού χεριού» του επί 7 έτη υπουργού ασφάλειας και προστάτη των νέο-ναζί Στεπάν Αβάκοφ.

Α. ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΜΑΣ 7 ΔΙΣ ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ. ΓΙΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΞΟΔΑ.

«Η Ουκρανία χρειάζεται 7 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα σε άμεση χρηματοδότηση για να μπορέσει να καλύπτει κοινωνικές παροχές [συντάξεις] και μισθούς, είπε ο Πρόεδρος Volodymyr Zelenskiy  στην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν), Ursula von der Leyen , όταν αυτή επισκέφθηκε το Κίεβο [στις 8 Απριλίου] σύμφωνα με πηγές» είχε μεταδώσει το Bloomberg στις 14 Απριλίου. Ο Ζελένσκι επανέλαβε το αίτημα στις 21 Απριλίου μιλώντας στο φόρουμ της Διεθνούς Τράπεζας, όπου εκεί όμως δεν μίλησε για πληρωμή μισθών και συντάξεων, αλλά για «αναπλήρωση των οικονομικών απωλειών» ενώ προσέθεσε ότι θα χρειαστούν επίσης πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση. Η υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ, Janet Yellen, την προηγουμένη είχε υποσχεθεί 500 εκατομμύρια δολάρια στον πρωθυπουργό της Ουκρανίας, Denys Shmyhal και στον υπουργό οικονομικών Sergiy Marchenko, που την επισκέφθηκαν στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί η Ουκρανική κυβέρνηση. Σταγών εν τω ωκεανώ μπρος στα ποσά που εκτιμούν οι Ουκρανοί ότι αποτιμάται η μάχη που δίνουν για τον “ελεύθερο κόσμο”.

Στις 9 Μαΐου, ο Ζελένσκι επανήλθε μιλώντας στην ομάδα των G7,  όπου το αιτούμενο ποσό μετριάστηκε στα 5-7 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα ενώ εκτίμησε το απαιτούμενο εφάπαξ ποσό με τη λήξη του πολέμου σε άνω των 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Εμείς δεν μπορούμε να τα πληρώσουμε, είπε. «Αλλά εσείς μπορείτε. Και για εσάς δεν είναι έξοδα [αλλά επένδυση]. Η οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία και η μεταπολεμική ανοικοδόμηση σημαίνουν την αποφυγή πολύ μεγαλύτερων απωλειών του ελευθέρου κόσμου στο μέλλον. Η Ρωσία θέλει να εισβάλει στην Ευρώπη και όλοι οι εν δυνάμει επιτιθέμενοι της υφηλίου [εννοεί την Κίνα], που επίσης θέλουν να καταστρέψουν τις ζωές των γειτόνων τους, τώρα παρακολουθούν να δουν αν η Ρωσία θα τα καταφέρει ώστε να μπορέσουν και αυτοί να το επαναλάβουν».

Αλλά πού θα βρεθούν τόσα χρήματα αν υποτεθεί ότι η Δύση θα ικανοποιήσει το αίτημα Ζελένσκι; Ο Josep Borrell, υπεύθυνος εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, βρήκε τη λύση: Να κατασχεθούν τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας που κατακρατούν οι Δυτικές χώρες—περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια. Μαζί του συντάχθηκαν και 73 από τα 705 μέλη του Ευρωκοινοβουλίου. Με την χορωδία συντάχθηκε και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, προτείνοντας την επέκταση των κατασχέσεων στα περιουσιακά στοιχεία των Ρώσων ολιγαρχών που κατακρατούνται στη Δύση—περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια.

Όμως, η επιχείρηση των κατασχέσεων, εκτός από τα πολύ μεγάλα νομικά προβλήματα που εμπεριέχει και εκτός από την τεράστια δυσκολία συντονισμού της νομοθεσίας αλλά και της βούλησης ανάμεσα στις 27 χώρες μέλη της ΕΕ, παρουσιάζει ένα επιπλέον “μικρό” πρόβλημα: Τα περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στη Ρωσία ατόμων, εταιρειών και χωρών της ΕΕ/ΗΠΑ είναι μία τάξη μεγέθους πάνω από τα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας που βρίσκονται στην Ευρώπη/ΗΠΑ.

Β. ΟΤΑΝ Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΑΝΤΑ “SURE”

Πώς λοιπόν θα κάνει η ΕΕ την “επένδυση” που ζητά ο Ζελένσκι;

Την απάντηση δίνει ρεπορτάζ της Politico στις 9 Μαΐου. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει να δανειστεί για να καλύψει τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες της Ουκρανίας για τους επόμενους τρεις μήνες, που εκτιμώνται σε 15 δισεκατομμύρια δολάρια, τρεις διπλωμάτες με γνώση των [σχετικών] συζητήσεων είπαν στην POLITICO». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το ποσό θα χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή μισθών και συντάξεων καθώς και για τη φροντίδα μετακινούμενων πληθυσμών και επίσης για “άλλα” έξοδα που σχετίζονται με τον πόλεμο. Οι ΗΠΑ προσφέρθηκαν να καλύψουν το ένα τρίτο, που σημαίνει ότι απομένουν 10 δισεκατομμύρια ευρώ προς κάλυψη. Σύμφωνα με το σχέδιο της Κομισιόν, που επρόκειτο να δημοσιοποιηθεί στις 18 Μαΐου, η ΕΕ θα εκδώσει ομόλογο για να δανειστεί τα χρήματα με εγγυήσεις μέσω περιουσιακών στοιχείων που θα διαθέσουν οι χώρες μέλη. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο καταμερισμός της λυπητερής μεταξύ των χωρών μελών δεν έχει ακόμη γίνει γνωστός. Πάντως, σύμφωνα με την ίδια πηγή, η Γερμανία, η Αυστρία και η Ελλάδα ζητούν να βρεθεί εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης.

Ο μηχανισμός έκδοσης αυτού του ομολόγου θα είναι παρόμοιος με τον μηχανισμό του προγράμματος SURE που χρησιμοποιήθηκε για να βρεθούν χρήματα ώστε να ενισχύονται οι προσωρινά άνεργοι λόγω COVID. Μάλιστα, κατά το ρεπορτάζ της Politico, ένας διπλωμάτης σχολίασε δεικτικά: «Όποτε η Κομισιόν έχει πρόβλημα με χρήματα απαντά SURE» (πρόκειται για λογοπαίγνιο πάνω στο αρκτικόλεξο που μεταφράζεται ως “βεβαίως”).

Είναι εντυπωσιακή η έλλειψη αντανακλαστικών αυτοσυντήρησης από τους υπεύθυνους της ΕΕ. Έχουν τόσο πολύ τυφλωθεί από την προσδοκία να αρπάξουν κι αυτοί κάτι από τη Ρωσία “όταν” καταφέρουν οι ΗΠΑ να την διαλύσουν ως κράτος; Ή στ’ αλήθεια είναι έτοιμοι να διασκορπίσουν τους πόρους της ΕΕ σε συνθήκες πρωτοφανούς πληθωρισμού και της επερχόμενης μητέρας όλων των οικονομικών κρίσεων επειδή φαντασιώνονται μάχες των δυνάμεων του “καλού” με το “κακό” μέχρις εσχάτων;

Γ. ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Πριν λίγες μέρες έγραφα για την υστεροβουλία των Ουκρανών ιθυνόντων, που βρίσκουν την ευκαιρία εύκολου πλουτισμού με τα δισεκατομμύρια δολάρια που λούζουν την Ουκρανία οι Δυτικοί. Δεν πρόκειται για υπερβολή: Η Ουκρανία είναι μία από τις πλέον διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης και οι ιθύνοντές της αποτελούν κεντρικά πρόσωπα στον χορό των μαύρων χρημάτων που διοχετεύονται στο εξωτερικό.

Στο χορό των εκατομμυρίων υπάρχει διπλή διαδρομή. Στην πρώτη κατεύθυνση καταφθάνουν δισεκατομμύρια από τη Δύση, τα οποία τσεπώνουν οι Ουκρανικές ελίτ ως αντίτιμο της συνέχισης του πολέμου με τη Ρωσία—που αυτή τη στιγμή αποτελεί την κεντρική πολιτική επιλογή των ΗΠΑ, αλλά και της Δύσης συνολικά, που σύρεται πίσω από τον “ηγέτη” της. Στη δεύτερη κατεύθυνση, που εδώ μας ενδιαφέρει λιγότερο, δισεκατομμύρια διοχετεύονται από την Ουκρανία προς το εξωτερικό. Αυτά έχουν προκύψει από τη λεηλασία του Ουκρανικού πλούτου καθώς και των καταθέσεων των φτωχοποιημένων Ουκρανών πολιτών.

Γ1 ΤΑ ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΦΑΜΙΛΙΑΣ ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Πριν περάσουμε στην εξέταση της πρώτης κατεύθυνσης, αξίζει να υπενθυμίσουμε ένα σημαντικό επεισόδιο της δεύτερης κατεύθυνσης: την εμπλοκή της ίδιας της φαμίλιας Μπάιντεν στο μεγάλο φαγοπότι. Είναι γνωστή η ιστορία των e-mails του Χάντερ Μπάιντεν, γιου του νυν προέδρου των ΗΠΑ, τα οποία βρέθηκαν σε λάπτοπ που παράτησε to 2019 σε εργαστήριο όπου το πήγε για επισκευή. Σε αυτά αποκαλύπτονται αλισβερίσια στην Ουκρανία από τα οποία ο γιος του (τότε) αντιπροέδρου των ΗΠΑ κέρδιζε πολύ μεγάλα ποσά (ο ίδιος μιλά για «gazillion of dollars»), ενώ διαφαινόταν και η εμπλοκή στις λοβιτούρες και του ίδιου του νυν προέδρου των ΗΠΑ. Η ιστορία έσκασε στις ΗΠΑ πριν τις προεδρικές εκλογές και σύσσωμο το βαθύ κράτος την χαρακτήρισε “ρωσική παραπληροφόρηση”, με πρώτη και καλύτερη τη Nina Jankowicz που πριν λίγες μέρες διορίστηκε ως επικεφαλής της νέας υπηρεσίας “ελέγχου της παραπληροφόρησης” στις ΗΠΑ. Η επιχείρηση κάλυψης του θέματος πέτυχε κάτω από τη συντονισμένη προσπάθεια όλων των mainstream media με πρώτα και καλύτερα τους New York Times και την Washington Post ενώ το Twitter διέγραψε, όπως το συνηθίζει, τον λογαριασμό της εφημερίδας New York Post επειδή παρέπεμψε στο άρθρο της …ίδιας εφημερίδας, όπου γινόταν οι αποκαλύψεις.

Όμως, από τον Μάρτιο φέτος, κανείς δεν αμφισβητεί την αυθεντικότητα των αποκαλύψεων και (υποτίθεται ότι) θα ξεκινήσει ερευνητική διαδικασία για να ερευνηθούν τυχόν αξιόποινες πράξεις, αν και μέχρι στιγμής η φαμίλια Μπάιντεν παραμένει στο απυρόβλητο—βλέπετε οι ΗΠΑ βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου και ο αρχηγός της φαμίλιας συμβαίνει να είναι και ο αρχηγός του κράτους τους.

Αποσπάσματα από το διάσημο μήνυμα (2017) του συνεταίρου του Χάντερ, James Gilliar,
προς τον επίσης συνεταίρο, Tony Bobulinski, που αφορούν δοσοληψίες
με τη μεγαλύτερη Κινεζική ιδιωτική εταιρία ενέργειας CEFC China Energy Co.
Σύμφωνα με τη μοιρασιά, ένα 10% θα κρατούσε επιπλέον ο Χάντερ για τον “Μεγάλο”.
Σύμφωνα με τον Bobulinski, o “Μεγάλος” δεν ήταν άλλος από τον Τζο Μπάιντεν.

Πριν λίγες μέρες, ο Garrett Ziegler, που εργαζόταν επί Τραμπ στο γραφείο του για το εμπόριο και τη βιομηχανία, ανέβασε on line 128,775 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τον σκληρό δίσκο του λάπτοπ του Χάντερ Μπάιντεν, κατά 14,603 λιγότερα από τα 142, 838 που βρήκε η εταιρία εγκληματολογικών ερευνών (forensics) Maryman & Associates ερευνώντας το αντίγραφο του σκληρού δίσκου που διαθέτει η Βρετανική εφημερίδα Daily Mail (η οποία επίσης ζήτησε και έλαβε πιστοποίηση της αυθεντικότητας του λάπτοπ από διεθνείς κορυφαίους κυβερνο-εγκληματολόγους). Θεωρείται ότι η ανάρτηση αυτού του τεράστιου όγκου μηνυμάτων του Χάντερ θα δημιουργήσει χιονοστιβάδα αποκαλύψεων καθώς διάφοροι ανεξάρτητοι ερευνητές θα ενώνουν διάφορες κουκίδες του παζλ. Και με την ευκαιρία, να προσθέσουμε ότι κατά τον ίδιο τον Χάντερ (βλ. το «ακατάλληλο» video του Χάντερ με μία πόρνη στο ρεπορτάζ της Daily Mail), ήδη έχει “χάσει” ένα ακόμη λάπτοπ που του έκλεψαν Ρώσοι για να τον εκβιάζουν.

Επειδή στις Ουκρανικές μπίζνες της φαμίλιας Μπάιντεν υπάρχει πολύ ενδιαφέρον (πληρωμές τεράστιων ποσών στον γιο Μπάιντεν για να “ασκήσει την επιρροή του”, παρεμβάσεις του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ για την απόλυση Ουκρανών εισαγγελέων που ερευνούσαν υποθέσεις διαφθοράς με εμπλοκή σε αυτές του γιου του, συναντήσεις του με Ουκρανούς μεσάζοντες στην Ουάσιγκτον, συμμετοχή του γιου ως μεσάζοντα στις έρευνες που χρηματοδοτούσε το Πεντάγωνο σε Ουκρανικά βιολογικά εργαστήρια, κ.α.), θα ασχοληθούμε αναλυτικά με αυτές σε επόμενο άρθρο και δεν συνεχίζουμε παραπέρα εδώ.

Γ2 ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΝΑΤΟΪΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ας δούμε κάποιες ενδεικτικές εκτιμήσεις από εντελώς mainstream NATOικές πηγές.

Ο Ουκρανός Mykhailo Minakov, του γνωστού μας Wilson Center, βασικός σύμβουλος (senior advisor) του Ινστιτούτου Kennan για την Ουκρανία και εκδότης του Focus Ukraine, σε αποτίμηση των πεπραγμένων Ζελένσκι τον Ιούνιο του 2021, γράφει: «Η ομάδα Ζελένσκι έχει κατασκευάσει μια άτυπη “κάθετη” δομή η οποία απέχει μακράν από κάθε αρχή χρηστής διοίκησης η εφαρμογής των νόμων. Σε αυτή τη νέα κάθετη δομή εξουσίας, τον κύριο ρόλο παίζει το Γραφείο του Προέδρου ενώ η Verkhovna Rada [κοινοβούλιο] και το υπουργικό συμβούλιο έχουν χάσει τη δικαιοδοσία άσκησης πραγματικής πολιτικής….Σαν αποτέλεσμα, από τον Οκτώβριο του 2020, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας, ένα συμβουλευτικό όργανο σύμφωνα με το νόμο, έχει μεταβληθεί στο κέντρο των διαδικασιών λήψης αποφάσεων της προεδρικής ομάδας. Η τεχνική αυτής της διαδικασίας λήψης αποφάσεων είναι μέσω “επειγόντων πολιτικών [μέτρων]”, δίχως τον απαιτούμενο σεβασμό για το Σύνταγμα της Ουκρανίας και τον διαχωρισμό των εξουσιών που προβλέπεται εκεί».

Ο βασικός συνεργάτης (senior fellow) του Ινστιτούτου CATO, Ted Galen Carpenter, γράφει στις 6 Απριλίου σε άρθρο με τίτλο «Ξεπλένοντας τη διαφθορά της Ουκρανίας»: «Οι τοποθετήσεις αξιωματούχων από τις ΗΠΑ και από άλλες Δυτικές χώρες, όπως και οι διάχυτες αφηγήσεις στα νέα των μήντια, έχουν δημιουργήσει μια εντυπωσιακά αποπροσανατολιστική εικόνα της Ουκρανίας». Αφού περιγράψει διάφορες αφηγήσεις και περιγραφές της Ουκρανίας από Αμερικανούς αξιωματούχους ως πρωταθλήτριας της δημοκρατίας, φάρου της ελευθερίας, αγκάθι δημοκρατίας στο πλευρό της δικτατορίας του Πούτιν που του προκαλεί τρόμο επειδή οι Ρώσοι θα ζηλέψουν, υπόδειγμα κράτους δικαίου, κ.λπ., κ.λπ.—ανάμεσά σε αυτές περίοπτη θέση έχουν οι τοποθετήσεις του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν—καθώς και αντίστοιχες περιγραφές του Ζελένσκι (νέος Ουίνστον Τσώρτσιλ, πρόθυμος να θυσιαστεί για την ελευθερία και τη δημοκρατία), ο T. Carpenter γράφει: «Η ιδέα ότι η Ουκρανία συνιστά ένα τόσο ελκυστικό δημοκρατικό υπόδειγμα στην Ανατολική Ευρώπη ώστε και μόνο η ύπαρξη αυτής της χώρας να τρομοκρατεί τον Πούτιν μπορεί να είναι ένας καθησυχαστικός μύθος για τους πολιτικούς και τους αναλυτές των ΗΠΑ, αλλά είναι αυτό ακριβώς: ένας μύθος. Η Ουκρανία απέχει μακράν από το να αποτελεί ένα δημοκρατικό-καπιταλιστικό μοντέλο και έναν ακαταμάχητο μαγνήτη για τις μάζες της Ρωσίας που βογκάνε. Η πραγματικότητα είναι σκοτεινότερη και ενοχλητική: Η Ουκρανία εδώ και καιρό είναι μία από τις πλέον διεφθαρμένες χώρες στο παγκόσμιο σύστημα».

Και συνεχίζει: «Ακόμη και πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, υπήρχαν άσχημα παραδείγματα αυταρχισμού στην πολιτική διακυβέρνηση της Ουκρανίας. Λίγους μήνες μετά την επανάσταση της Maidan το 2014, ξεκίνησαν προσπάθειες να καταπνιγούν οι εγχώριοι επικριτές [του καθεστώτος], που επιταχύνθηκαν καθώς περνούσαν τα χρόνια. Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι επίσης ταλαιπωρούσαν τους πολιτικά διαφωνούντες, υιοθέτησαν μέτρα λογοκρισίας και απέκλεισαν τους ξένους δημοσιογράφους που θεωρούσαν ότι κρατάνε κριτική στάση απέναντι στην Ουκρανική κυβέρνηση και τις πολιτικές της. Αυτές οι επιθετικές πράξεις επικρίθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη και άλλους ανεξάρτητους παρατηρητές. Το νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ αποτελούσε συστατικό στοιχείο του μηχανισμού ασφαλείας καθώς και του στρατιωτικού μηχανισμού του Προέδρου Petro Poroshenko, και διατήρησε αυτόν τον ρόλο και επί προεδρίας Ζελένσκι. Μάλιστα, κάποια καταπιεστικά μέτρα εντάθηκαν κάτω από τον Ζελένσκι ακόμη και πριν την έναρξη του πολέμου με τη Ρωσία. Τον Φεβρουάριο του 2021, η Ουκρανική κυβέρνηση έκλεισε αρκετά ανεξάρτητα ΜΜΕ (τα περισσότερα φιλορωσικά, αλλά όχι όλα). Αυτό έγινε στη βάση εντελώς αόριστων, ανοιχτών σε ερμηνεία, κριτηρίων. Και τώρα ο Ζελένσκι χρησιμοποίησε τον πόλεμο σαν δικαιολογία για να θέσει εκτός νόμου 11 κόμματα και να εθνικοποιήσει αρκετά ΜΜΕ. Αυτά δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση μέτρα που να αρμόζουν σε μία δημοκρατία, ακόμη και σε καιρούς πολέμου».

Ο Carpenter παραπέμπει σε άφθονες πηγές για να στηρίξει την άποψή του, οι οποίες με τη σειρά τους παραθέτουν επίσης πληθώρα πηγών η κάθε μία ώστε να γίνεται αδύνατο να αναφερθούμε σε αυτές: Ενδεικτικά ορισμένες από το άρθρο του Carpenter: Άρθρο της Βρετανικής Guardian  όπου παρατίθεται εκτεταμένο ρεπορτάζ για το σύστημα υγείας της Ουκρανίας με τίτλο «Καλωσήλθατε στην Ουκρανία, την πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης». Κατατάξεις όσο αφορά τη διαφθορά αλλά και τη δημοκρατία στην πληροφόρηση από Δυτικούς Οργανισμούς (έκθεση της Transparency International του 2021 και έκθεση του Freedom House του 2022), άρθρα του ίδιου προ έτους στο Ινστιτούτο CATO με τίτλο «Η επιταχυνόμενη κατρακύλα της Ουκρανίας στον Αυταρχισμό» και «Γιατί ο Τζο Μπάιντεν διακινδυνεύει πόλεμο με τη Ρωσία για την Ουκρανία;» (με πλήθος πηγών), βιβλίο του ίδιου με τίτλο: «Η αφελής υπερδύναμη: Η υποστήριξη των ΗΠΑ προς κίβδηλα δημοκρατικά κινήματα», ρεπορτάζ της DW για την απαγόρευση βιβλίων (μεταξύ αυτών και του διάσημου Ρώσου συγγραφέα Eduard Limonov), ανάρτηση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (2017) με τίτλο: «Ξένοι δημοσιογράφοι αποκλείονται ή απελαύνονται», άρθρο από το The Nation με τίτλο «Η Ουκρανική άκρα-δεξιά και ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύει» και υπότιτλο: «Με χρήση βίας και εκφοβισμών, οι νέο-ναζί και άλλες ακροδεξιές ομάδες επηρεάζουν την εσωτερική και την εξωτερική πολιτική της χώρας», έρευνα στο Daily Beast με τίτλο: «Το αντι-ρωσικό τάγμα Αζόφ της Ουκρανίας: “Πολιτοφύλακες” ή νέο-ναζί τρομοκράτες;»

Θα μου πείτε: Εντάξει, ο Ζελένσκι παίρνει εντελώς αντιδημοκρατικά μέτρα, σύμφωνοι. Όμως, από που προκύπτει ότι αυτός και η κυβέρνησή του προσπαθούν να φάνε λεφτά από τους χρηματοδότες τους;

Προφανώς η διαφθορά, που ήδη έχει υπογραμμίσει ο Carpenter όσο αφορά την Ουκρανία, ανθίζει και διαδίδεται καλύτερα κάτω από συνθήκες στραγγαλισμού του δημοκρατικού ελέγχου, όσο μπορεί αυτός να υπάρξει σε συνθήκες καπιταλισμού. Και όχι μόνον αυτό, αλλά επιπλέον, κάτω από τις Ουκρανικές συνθήκες κατάργησης των νόμων, κάθε έννοιας χρηστής διοίκησης και κατάλυσης του Συντάγματος, οι περιουσίες αλλάζουν χέρια από τη μία στιγμή στην άλλη με το έτσι θέλω της κάθετης δομής εξουσίας που ξεκινά από τον πρόεδρο.

Έτσι, η Ουκρανή Olga Baysha—αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ανωτέρα Σχολή Οικονομικών (HSE) του Εθνικού Ερευνητικού Πανεπιστημίου της Ρωσίας—σε μια εξαιρετική για την κατανόηση της Ουκρανικής πραγματικότητας συνέντευξή της στο Grayzone  (στην ανεξάρτητη δημοσιογράφο και συγγραφέα πάνω σε ζητήματα σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής ΗΠΑ-Ρωσίας, Natylie Baldwin) λέει: «Μετά την κατάρρευση της λαϊκής υποστήριξης το 2021, ο Ζελένσκι ξεκίνησε την αντισυνταγματική διαδικασία των εξωδικαστικών κυρώσεων κατά των πολιτικών του αντιπάλων, οι οποίες επιβάλλονταν από το Εθνικό Συμβούλιο Άμυνας και Ασφάλειας (NSDC). Αυτές οι κυρώσεις περιλάμβαναν την εξωδικαστική κατάσχεση περιουσίας χωρίς καθόλου αποδείξεις παράνομης δράσης των σχετιζόμενων ατόμων ή νομικών προσώπων. Ανάμεσα στους πρώτους που υπέστησαν τέτοιες κυρώσεις ήταν δύο βουλευτές από την αντιπολιτευτική πλατφόρμα «Για τη Ζωή» (OPZZh)—o  Victor Medvedchuk (που αργότερα τον συλλάβανε και τον έδειξαν στην τηλεόραση με χτυπημένο το πρόσωπό του μετά από ανάκριση) και ο Taras Kozak (που κατάφερε να αποδράσει από την Ουκρανία), καθώς και μέλη των οικογενειών τους. Αυτά συνέβησαν τον Φεβρουάριο του 2021».

Ειδικότερα για τη διαφθορά, ας δούμε άρθρο/ανάρτηση του Οκτωβρίου του 2021 της Daria Kaleniuk, εκτελεστικής διευθύντριας του “Ουκρανικού Κέντρου Δράσης Κατά της Διαφθοράς”, με τίτλο «Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να πάψει να παίζει το ρόλο του παράδεισου για τους διεφθαρμένους Ουκρανούς ολιγάρχες και αξιωματούχους». Και μάλιστα το άρθρο αναρτήθηκε  από το γνωστό μας Atlantic Council, δηλαδή η κα Kaleniuk μόνο για αντιΝΑΤΟικά συναισθήματα δεν μπορεί να κατηγορηθεί.

Στο άρθρο της, πρώτα αναφέρεται στην ειδική έκθεση του εξελεγκτικού οργανισμού της ΕΕ (European Court of Auditors) του Σεπτεμβρίου του 2021, ο τίτλος της οποίας ήταν: «Σχετικά με τον περιορισμό της μεγάλης κλίμακας διαφθοράς στην Ουκρανία: Αρκετές πρωτοβουλίες της ΕΕ, αλλά ακόμη πενιχρά αποτελέσματα». Στο εισαγωγικό της σημείωμα, η έκθεση αναφέρει: «Η Ουκρανία υποφέρει από μεγάλης κλίμακας διαφθορά και κατάληψη του κράτους [από διεφθαρμένους] για πολλά έτη. Ο έλεγχός μας εκτίμησε κατά πόσο η υποστήριξη της ΕΕ στην Ουκρανία υπήρξε αποτελεσματική στην καταπολέμηση της μεγάλης διαφθοράς. Αν και η ΕΕ έχει προωθήσει αρκετές πρωτοβουλίες για να ελαττώσει τις ευκαιρίες διαφθοράς, εκτιμούμε ότι η διαφθορά μεγάλης κλίμακας παραμένει πρόβλημα κλειδί για την Ουκρανία».

Σύμφωνα με την κα Kaleniuk, οι Ουκρανοί ολιγάρχες και οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι “αυτή τη στιγμή” χαίρουν ανεμπόδιστης δυνατότητας να μεταφέρουν τα χρήματα που κλέβουν στην ΕΕ. «Λήστευε τους φυσικούς πόρους της χώρας σου, να καταχράσαι χρήματα των φορολογουμένων, και να αρμέγεις τα κρατικά μονοπώλια. Και μετά να μεταφέρεις μυστικά τις εισπράξεις της διαφθοράς στην ασφάλεια της ΕΕ χρησιμοποιώντας εταιρείες φαντάσματα μαζί με ένα στρατό από Δυτικούς δικηγόρους και άλλους πρόθυμους παρόχους υπηρεσιών. Αυτό είναι το κλασικό εγχειρίδιο στρατηγικής των διεφθαρμένων ελίτ της Ουκρανίας». Η κα Kaleniuk εύχεται να εισακουσθεί η ευχή των Ευρωπαίων ελεγκτών και να παρεμποδιστεί η μεταφορά χρημάτων από Ουκρανούς ολιγάρχες και διεφθαρμένους αξιωματούχους από την Ουκρανία προς την ΕΕ.

Είναι άγνωστο αν η κα Kaleniuk αντιλαμβάνεται το αίτημα του Ζελένσκι για μεταφορά 5-7 δις δολαρίων το μήνα προς την Ουκρανία «για να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις» ως ενισχυτικό της μάχης κατά της διαφθοράς, αλλά όπως και να το κάνουμε, η κυβέρνηση Ζελένσκι πρέπει να αμειφθεί για τους κόπους της. Αλλά, θα μου πείτε, αυτά που αναφέρει η κα Kaleniuk αφορούν τους “ολιγάρχες” και όχι τον γίγαντα της Δημοκρατίας Ζελένσκι…

Δ. ΟΙ OFF–SHORE ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ

Οπότε, ας δούμε λίγο και κάποια στοιχεία που αφορούν τον ίδιο τον Ζελένσκι. Η προεκλογική του εκστρατεία κινήθηκε γύρω από δύο άξονες: Υποσχέθηκε ότι θε φέρει ειρήνευση στη χώρα και ότι θα καταπολεμήσει τη διαφθορά. Βεβαίως, είδαμε ότι τα μέτρα που πήρε μετά την εκλογή του μόνο ειρήνευση που δεν έφεραν στη χώρα. Αλλά με τη διαφθορά τι έπραξε; Η απάντηση είναι όχι μόνο “τίποτα”, αλλά επιπλέον, αποκαλύφθηκε ότι και ο ίδιος ήταν χωμένος μέχρι το λαιμό στο ξέπλυμα χρημάτων και στη μεταφορά τους στο εξωτερικό. Ας δούμε τα στοιχεία.

Σύμφωνα με την τελευταία ανάρτηση των εγγράφων Πανδώρα (Pandora Papers) που ανάρτησε τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2021 η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων (International Consortium of Investigative Journalists—ICIJ), ο Ζελένσκι, μαζί με τη σύζυγό του και συνεργάτες του στο τηλεοπτικό σήριαλ «Υπηρέτης του Λαού», που τον έκανε γνωστό, εμπλέκονται ήδη από το 2012 ως ιδιοκτήτες και οργανωτές ενός περίπλοκου δικτύου εταιριών off-shore οι οποίες εξάγουν χρήματα από την Ουκρανία (και όχι μόνο) και τα τοποθετούν σε αξίες σε διάφορα μέρη του κόσμου (π.χ. ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο). Η περί τον Ζελένσκι αυτή ομάδα σήμερα κατέχει σημαντικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό της Ουκρανίας. Για παράδειγμα, ο Ivan Bakanov, τότε γενικός διευθυντής του Studio Kvartal 95, όπου γυριζόταν το τηλεοπτικό πρόγραμμα, σήμερα είναι ο αρχηγός της διαβόητης μυστικής αστυνομίας SBU, γνωστής για τους βασανισμούς και εκτελέσεις υποτιθέμενων αντιφρονούντων ή και απλών ανθρώπων ύποπτων για “ρωσοφιλία”. Ο Serhiy Shefir, παραγωγός του προγράμματος, τώρα είναι ο κύριος βοηθός του Ζελένσκι στην Προεδρία της Ουκρανίας (θεσμοθετημένη θέση). Στην ομάδα, εκτός από τους τρεις—Ζελένσκι, Bakanov, S. Shefir—συμμετέχουν η σύζυγος του Ζελένσκι, Olena, συγγραφέας τότε στο Kvartal 95, ο αδελφός του Serhiy Shefir, Borys, που έγραφε το σενάριο της σειράς και ο Andriy Yakovlev, σκηνοθέτης και παραγωγός στο Studio Kvartal 95.

Το εξώφυλλο των Pandora Papers με το ρεπορτάζ για τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι,
με τίτλο «Τα Pandora Papers αποκαλύπτουν τις offshore ιδιοκτησίες
του Ουκρανού προέδρου και του εσωτερικού του κύκλου».

Πριν τις προεδρικές εκλογές, ο Ζελένσκι στα πλαίσια της “διαφάνειας” δήλωσε την ιδιοκτησία τριών off-shore εταιριών, μία από τις οποίες ήταν και η Film Heritage (από κοινού με τη σύζυγό του), εγγεγραμμένη στα μητρώα της μικροσκοπικής χώρας Belize της Κ. Αμερικής. Όμως, δεν δήλωσε ότι η Film Heritage κατείχε το 25% της εταιρείας χαρτοφυλακίου Davegra, καταχωρημένης στα μητρώα της Κύπρου. Η Davegra, με τη σειρά της, κατέχει την Maltex Malticapital Corp, καταχωρημένη στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους (φορολογικός παράδεισος). Σύμφωνα με τα Pandora Papers, η Maltex Malticapital Corp, είναι η κεντρική, ελέγχουσα, εταιρία του λαβύρινθου των off-shore της ομάδας και σε αυτήν το υπόλοιπο 75% κατέχουν (από 25% ο κάθε ένας) οι αδελφοί Shefir και ο Yakovlev. Όμως, οι πραγματικές σχέσεις ιδιοκτησίας παραμένουν μπερδεμένες. Έτσι, για παράδειγμα, δύο βδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές, οι Ζελένσκι μεταβίβασαν το 25% που κατείχαν στην Maltex στον Serhiy Shefir με μάρτυρα της μεταβίβασης τον Bakanov, αν και η σύζυγος Ζελένσκι εξακολουθεί να απολαμβάνει μερίσματα χωρίς να έχει τυπικά σχέση πλέον με την Maltex. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των Pandora Papers, η μεταβίβαση είναι μάλλον εικονική.

Μεταφράζουμε τα «συμπεράσματα κλειδιά» της έρευνας που έχει αναρτηθεί από τα Pandora Papers: «Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky και οι συνεργάτες του στην κωμική σειρά κατείχαν ένα δίκτυο εταιρειών off-shore σχετιζόμενο με τις επιχειρήσεις τους με έδρα τα Βρετανικά Virgin islands, την Κύπρο και την Belize. O νυν πρώτος βοηθός του Ζελένσκι, Serhiy Shefir, όπως και ο αρχηγός της Υπηρεσίας Ασφάλειας της χώρας, συμμετείχαν στο δίκτυο των off-shore εταιριών. Off-shore εταιρείες χρησιμοποιήθηκαν από τον Shefir και έναν άλλο εταίρο στις επιχειρήσεις για να αγοραστούν ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο. Περίπου την εποχή της εκλογής του, ο Ζελένσκι μεταβίβασε το μερίδιό του σε μια off-shore εταιρία-κλειδί στον Shefir, αλλά οι δύο αυτοί εμφανίζονται να έχουν κανονίσει ώστε η οικογένεια Ζελένσκι να συνεχίσει να καρπώνεται χρήματα από αυτήν την εταιρία».

Το ρεπορτάζ όμως δεν σταματά στο δαιδαλώδες δίκτυο των off-shore της ομάδας Ζελένσκι, αλλά επεκτείνεται και στις κατηγορίες για διαφθορά που είχε προσάψει στον Ζελένσκι ο Volodymyr Ariev, συνεργάτης του αντίπαλου του Ζελένσκι στις προεδρικές εκλογές του 2019, τότε προέδρου της Ουκρανίας και εξίσου διεφθαρμένου, Petro Poroshenko.

Το θέμα αυτό έχει ως εξής: Το 2019, την προεκλογική εκστρατεία του Ζελένσκι χρηματοδοτούσε ο μεγιστάνας, ιδιοκτήτης των τηλεοπτικών δικτύων τα οποία μετέδιδαν το σήριαλ του Studio Kvartal 95, δισεκατομμυριούχος Ihor Kolomoisky. Ο Kolomoisky, μαζί με τον συνεταίρο του Hennadiy Boholiubov, ήταν ιδιοκτήτες της κάποτε μεγαλύτερης τράπεζας της Ουκρανίας, PrivatΒank. Σύμφωνα με την πρώην διοικητή της κεντρικής Τράπεζας της Ουκρανίας, Valeria Hontareva, οι δύο ιδιοκτήτες έκλεψαν μεταφέροντας στο εξωτερικό, μέσω Κυπριακής θυγατρικής τράπεζας—με την κάλυψη των Κυπριακών ελεγκτικών αρχών—και από εκεί σε δίκτυο εταιριών off-shore, 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που ισοδυναμεί με το 5% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της Ουκρανίας. «Μεγάλης κλίμακας συντονισμένες δόλιες ενέργειες των μετόχων της τράπεζας και της διοίκησής της οδήγησαν σε απώλειες 5,5 δις δολαρίων για την χώρα. Αυτό αποτελεί το 33% των καταθέσεων του πληθυσμού…[και] το 40% της νομισματικής βάσης της χώρας» κατέθεσε η Hontareva το 2018. Οι δύο κλέφτες ζουν σήμερα στην Ελβετία ανενόχλητοι, αν και ο Kolomoisky διάγει τον βίο του και στο Ισραήλ.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Volodymyr Ariev, ο χρηματοδότης του Ζελένσκι, Kolomoisky, είχε διοχετεύσει στις off-shore της ομάδας Ζελένσκι 41 εκατομμύρια δολάρια ως «αμοιβές» για την κάθοδό τους στις εκλογές. Ο Ariev είχε παρουσιάσει ένα διάγραμμα των off-shore εταιρειών της ομάδας καθώς και την κίνηση των χρημάτων μεταξύ τους, αλλά δεν είχε ποτέ δώσει αποδείξεις για τις κατηγορίες του. «Όμως τα Pandora Papers δείχνουν ότι τουλάχιστον μερικές από τις λεπτομέρειες αυτού του φερόμενου σχήματος ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σύμφωνα με τα έγγραφα που διέρρευσαν [στα Pandora Papers] οι πληροφορίες που δίνονται για 10 εταιρίες στο δίκτυο αντιστοιχούν στη δομή που περιγράφει αναλυτικά το διάγραμμα Ariev».

Η Βρετανική Guardian—που πριν ένα χρόνο δεν έκανε πλάτες στον Ζελένσκι, σε αντίθεση με τη σημερινή της πολιτική—επιχείρησε επανειλημμένα να έρθει σε επαφή με τον Ζελένσκι ώστε να σχολιαστούν οι αποκαλύψεις των Pandora Papers. Όπως γράφει, «Ο Ζελένσκι δεν σχολίασε τον ισχυρισμό [της κρυφής μεταβίβασης του μεριδίου των Ζελένσκι στην Maltex] παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες της Guardian και των συνεργατών της να έρθουν σε επαφή μαζί του. Ο εκπρόσωπός του, Sergiy Nikiforov μας έστειλε μήνυμα: «Μην περιμένετε απάντηση». Στο ίδιο ρεπορτάζ της Guardian, ο ένας των αδελφών Shefir, ο Borys, αναφέρει ότι ο [νυν αρχηγός της μυστικής αστυνομίας] Bakanov ήταν εκείνος που κυρίως είχε καταστρώσει αυτά τα «χρηματο-οικονομικά σχήματα» μέσω των offshore εταιριών προκειμένου να προφυλαχθεί η εταιρία τους από «τις αρχές και τους ληστές». (Κατά τα Pandora Papers η ακριβής διατύπωση του Shefir ήταν: «Ο Bakanov ήταν ο χρηματο-οικονομικός μας υπεύθυνος, αυτός οργάνωσε τα χρηματο-οικονομικά σχέδια της εταιρίας μας. Ειλικρινά, δεν είμαι έτοιμος να σας απαντήσω»). Οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι αρνήθηκαν οποιοδήποτε σχόλιο ή απάντηση, όπως και ο δικηγόρος τους.

Μετά την ανάρτηση των προηγούμενων δημοσιευμάτων, ο Mykhailo Podolyak, σύμβουλος στο γραφείου του προέδρου, είπε προς το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι ο πρόεδρος είχε δημιουργήσει τις εταιρίες off-shore για να προστατεύει το εισόδημα της ομάδας από τις «επιθετικές ενέργειες» της «διεφθαρμένης» κυβέρνησης του τότε φιλο-ρώσου προέδρου Viktor Yanukovych, προκαλώντας την ειρωνεία ακόμη και του Al Jazeera.

H Βρετανική εφημερίδα Socialist Worker εκτιμά ότι ο το μένος του Ζελένσκι κατά των Ρώσων και του Πούτιν εντάθηκε μετά τις αποκαλύψεις των Pandora Papers χωρίς όμως να αιτιολογεί την εκτίμηση αυτή. Αλλά, προφανώς, ένας καλός τρόπος να κάνει ο Ζελένσκι να ξεχαστούν οι αποκαλύψεις για διαφθορά είναι να αναλάβει το ρόλο του πρωτοπαλίκαρου της αντι-ρωσικής εκστρατείας, έστω και σε βάρος της χώρας του. Οι Αμερικανο-ΝΑΤΟικοί τα έχουν ήδη ξεχάσει, με πρώτη και καλύτερη την ίδια την Guardian. Αλλά, από ό,τι φαίνεται, τώρα πλέον δεν αρκείται στο να ξεχαστούν οι off-shore εταιρίες του, αλλά επιπλέον επιδιώκει να μαζέψει καινούργιο γερό κομπόδεμα—5-7 δισεκατομμύρια δολάρια τον μήνα δεν τα λες και λίγα…

Οικονομικός εγκέφαλος του δικτύου των off-shore εταιριών της ομάδας Ζελένσκι είναι ο Ivan Bakanov,
πρώην γενικός διευθυντής του Studio που παρήγαγε το σήριαλ της TV,
χάρις στο οποίο ο Ζελένσκι εκλέχτηκε πρόεδρος, και νυν διορισμένος από τον Ζελένσκι
διοικητής της περιβόητης μυστικής αστυνομίας SBU. Στη φωτογραφία Ουκρανός αξιωματικός της SBU
με τα σήματα της Μεραρχίας “Γαλικία”, δηλαδή της 14ης Μεραρχία Γρεναδιέρων των Waffen SS
του Τρίτου Ράιχ και είχε συγκροτηθεί από Ουκρανούς ναζί.
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε αρχικά στην Βρετανική Sun μέσω του Reuters και του Anadolu.

Ε. ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ

Στην Ουκρανία όμως, μπορεί μεν το ψάρι να βρωμά από το κεφάλι, αλλά και όλη η κοινωνική δομή χτίζεται με στόχο τη λεηλασία της κρατικής περιουσίας και την κλοπή των λαϊκών οικονομιών. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ρίχνουν πόρους σε μια “μαύρη τρύπα” στην εκπεφρασμένη και επίμονη προσπάθειά τους να επεκτείνουν τη διάρκεια και τις συνέπειες του πολέμου.

Οι Δυτικές ηγεσίες επιδεικνύουν έτσι και το μέγεθος της δικής τους διαφθοράς-εξαγοράς, αφού φροντίζουν οι δικές τους οικονομικές ελίτ, τις οποίες εκφράζουν, να μην υφίστανται καμία συνέπεια  καθώς τα βάρη της κρίσης μεταφέρονται στις πλάτες των λαών τους. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση εδώ το veto της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην προτεινόμενη απαγόρευση μεταφοράς Ρωσικού πετρελαίου από πλοία ιδιοκτησίας εφοπλιστών της ΕΕ. Όλο το ενδιαφέρον είναι να μη θιγούν τα συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών και ας στενάζει ο κόσμος κάτω από τις αβάστακτες αυξήσεις που έχουν προκαλέσει στις τιμές των βασικών αγαθών οι υπόλοιπες “κυρώσεις” που προώθησαν οι κυβερνήσεις της ΕΕ.

Αν οι λαοί αυτοί δεν αντιδράσουν, η εξαθλίωση που θα χτυπήσει τις πόρτες της Δύσης και του τρίτου κόσμου δεν θα έχει προηγούμενο. Προς το παρόν, οι κεντρικοί προπαγανδιστικοί μηχανισμοί εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι κι ας είναι αβάστακτες οι “ρήτρες αναπροσαρμογής” στη νέα κατάσταση. Να δούμε για πόσο ακόμη…

Εδώ δεν θα ασχοληθούμε με την επερχόμενη “μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων” ούτε με τον πληθωρισμό που στις ΗΠΑ βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 40 ετών (με τις τιμές των καυσίμων στα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών). Αυτά οφείλουν να είναι θέμα άλλου άρθρου. Αλλά θα ασχοληθούμε με την κλοπή της Δυτικής βοήθειας από το σύνολο του Ουκρανικού μηχανισμού και τον παραλογισμό, όσο μεγαλώνει αυτή η κλοπή, τόσο περισσότερα χρήματα να διοχετεύονται προς τους υπευθύνους.

α) Οι Αμερικανοί Νομοθέτες

Εδώ η χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι το τελευταίο νομοσχέδιο Αμερικανικής βοήθειας που προβλέπει την παροχή 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων επιπλέον βοήθειας προς την Ουκρανία. Μαζί με τα ήδη 20 δισεκατομμύρια που έχουν καταναλωθεί από τον Φεβρουάριο, το συνολικό ύψος της βοήθειας (60 δις) ισούται σχεδόν με το σύνολο του ετήσιου αμυντικού προϋπολογισμού της Ρωσίας. Το νομοσχέδιο πέρασε με μεγάλη πλειοψηφία από την Αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων, αλλά σκάλωσε για δύο μέρες στη Γερουσία, όπου αρχικά επιχειρήθηκε να περάσει χωρίς συζήτηση—αυτό μπορεί να γίνει για λόγους “κατεπείγοντος” υπό τον όρο της καταρχήν ομοφωνίας—λόγω της άρνησης του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή Rand Paul και παρά την σύμφωνη γνώμη του ηγέτη των Ρεπουμπλικάνων Mitch McConnell. Το πιο ενδιαφέρον εδώ είναι ότι ο γερουσιαστής Paul, αν και αντίθετος στην αποστολή των 40 δις, απλά ζήτησε να προστεθεί στο νομοσχέδιο η θεσμοθέτηση ενός “γενικού επιθεωρητή” ο οποίος θα επιβλέπει τη διοχέτευση των χρημάτων, πρόταση που απέρριψε ο πρόεδρος της Γερουσίας, δημοκρατικός Chuck Schumer! Σημειώνεται ότι ο Νόμος σχετικά με τον Έλεγχο των Εξαγωγών Όπλων από τις ΗΠΑ (Arms Export Control) ήδη απαιτεί από την Αμερικανική κυβέρνηση να εξασφαλίζει «την παρακολούθηση της τελικής χρήσης αντικειμένων άμυνας και υπηρεσιών άμυνας», αλλά μπρος στη μανία του άρον άρον εξοπλισμού της Ουκρανίας, οι νόμοι είναι για να παραβιάζονται.

Αν έχετε τη δυνατότητα, παρακολουθήστε την ομιλία του γερουσιαστή Paul, όπου αναφέρεται αναλυτικά στο ύψος που έχει φτάσει η βοήθεια προς την Ουκρανία και στο τι συνεπάγεται για τις ίδιες τις ΗΠΑ αυτό το ύψος. «Δεν μπορούμε να σώσουμε την Ουκρανία καταδικάζοντας την οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών» είναι η κεντρική του ιδέα.

Αξίζει εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση για τη στάση που τηρούν απέναντι στην εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ουκρανία τα δύο μεγάλα αμερικανικά κόμματα. Οι δημοκρατικοί έχουν συνταχθεί ομόφωνα κάτω από τη σημαία του πολέμου εναντίον της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας—οι αρχικές φωνές υπέρ της λογικής έχουν εξαφανιστεί και όλοι (λέγε με Bernie Sanders) ψηφίζουν και με τα δύο χέρια κάθε πρόταση που έρχεται για αποστολή οτιδήποτε στην Ουκρανία. Οι λεγόμενοι “προοδευτικοί” που παλαιότερα επιχειρούσαν να μετατοπίσουν την ατζέντα σε κοινωνικά θέματα έχουν πάθει αφωνία ή επιχειρούν λογικούς ακροβατισμούς για να αιτιολογήσουν τις ψήφους τους με πρώτους και καλύτερους τους βουλευτές/ίνες της ομάδας που έχει επονομαστεί Squad.

Μέλη της “προοδευτικής” ομάδας squad μαζί με τον επίσης “προοδευτικό” Bernie Sanders.

Είναι χαρακτηριστική η παράδοξη αιτιολόγηση της θετικής ψήφου της για την αποστολή των 40 δις από την υποτιθέμενη “προοδευτική” βουλευτίνα Cori Bush, μέλος του squad, η οποία τον Οκτώβριο του 2020 απειλούσε ότι θα περικόψουν τη χρηματοδότηση του Πενταγώνου για να αυξήσουν τις κοινωνικές παροχές. Τώρα λέει: «Επίσης, στα 40 δισεκατομμύρια δολάρια, πρόκειται για ένα εντυπωσιακό ποσό στρατιωτικής βοήθειας, ένα μεγάλο μέρος από το οποίο θα πάει απευθείας σε εταιρείες-εργολάβους. Μόνο κατά τον τελευταίο χρόνο, οι ΗΠΑ θα έχουν παράσχει στην Ουκρανία περισσότερη στρατιωτική βοήθεια από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες και δύο φορές όσο ήταν το ετήσιο κόστος του πολέμου στο Αφγανιστάν, παρόλο που εκεί είχαμε αναπτύξει Αμερικανικά στρατεύματα στο έδαφος. Το συνολικό μέγεθος του πακέτου, με δεδομένο τον ήδη φουσκωμένο προϋπολογισμό του Πενταγώνου, δεν πρέπει να περάσει χωρίς αντιρρήσεις. Παραμένω ανήσυχη για τον αυξημένο κίνδυνο άμεσου πολέμου και τη δυνατότητα ευθείας στρατιωτικής αντιπαράθεσης [των ΗΠΑ με τη Ρωσία]”». Αυτά περιλαμβάνονται στην ψήφο “υπέρ” της αποστολής των 40 δις στην Ουκρανία! “Go figure”, που λένε και οι Αμερικάνοι.

Η Ilhan Omar, βουλευτίνα και επίσης μέλος του squad, η οποία στο παρελθόν είχε συχνά προκαλέσει τη μήνη των νέο-συντηρητικών, είχε πει τον Μάρτιο κριτικάροντας τους συντρόφους της “προοδευτικούς”: «Αισθάνομαι ότι πολλοί προοδευτικοί έχουν εγκαταλείψει τις αρχές τους εναντίον του πολέμου, εναντίον των σε ευρεία κλίμακα εφαρμοζόμενων κυρώσεων, και εναντίον επιζήμιων μέτρων που όχι μόνο μας επηρεάζουν εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά άθελά [μας επίσης] επηρεάζουν τους πληθυσμούς των πολιτών του αντίπαλου καθεστώτος». Τώρα και αυτή ψηφίζει “υπέρ”.

Από την άλλη πλευρά, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν διασπαστεί πάνω στο θέμα της βοήθειας στην Ουκρανία. Και οι 57 αρνητικοί ψήφοι στη Βουλή προερχόταν από Ρεπουμπλικάνους βουλευτές. Εκείνοι από τους Ρεπουμπλικάνους που διατηρούν ισχυρότερες διασυνδέσεις με το “βαθύ κράτος” ψηφίζουν υπέρ των μέτρων που εισηγείται η κυβέρνηση Μπάιντεν ενώ μια ομάδα, που κινείται γύρω από τη “συντηρητική” πλατφόρμα Freedom Caucus, εκφράζουν αντιρρήσεις θεωρώντας ότι το Κογκρέσο υποτιμά τις πιεστικές ανάγκες της χώρας ενώ ταυτόχρονα προκαλεί έναν πυρηνικό αντίπαλο. Αν μπορείτε να την παρακολουθήσετε, αξίζει η ομιλία-σχόλιο πάνω στο επίμαχο νομοσχέδιο του Ρεπουμπλικάνου βουλευτή Mat Gaetz, ο οποίος καταψήφισε. Το τέλος της ομιλίας του είναι χαρακτηριστικό: «Υποψιάζομαι ότι πολλοί σε αυτό το σώμα [Βουλή των Αντιπροσώπων] δεν θα θέλουν μία ψηφοφορία ή μια συζήτηση επειδή ο πραγματικός στόχος τους είναι η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία και όχι η υπεράσπιση της Ουκρανίας. Και προκειμένου να πετύχουν αυτόν τον στόχο, είναι πρόθυμοι να αποστείλουν δισεκατομμύρια στο Κίεβο που θα καταλήξουν στις τσέπες διεφθαρμένων αξιωματούχων, ακριβώς όπως κάναμε και στο Αφγανιστάν».

Βεβαίως, όσο αφορά την Ουκρανία, η μεγάλη πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων βουλευτών συντάσσεται με την κυβέρνηση Μπάιντεν. Χαρακτηριστικό είναι εδώ το τουΐτ, την επομένη της ψηφοφορίας, του επίσης Ρεπουμπλικάνου βουλευτή Dan, όπου αιτιολογεί την ψήφο του υπέρ των 40 δις: «Το να επενδύουμε στην καταστροφή του στρατού του μεγαλύτερου αντίπαλού μας, χωρίς να χάσουμε ούτε έναν Αμερικανό στρατιώτη, μου φαίνεται καλή ιδέα».

β) Οι Αμερικανοί Στρατιωτικοί

Ήδη από τις 19 Απριλίου το CNN σε άρθρο του παρέθετε πληροφορίες από αξιωματούχους των ΗΠΑ σχετικά με τον έλεγχο της αποστελλόμενης βοήθειας προς την Ουκρανία (που τότε ακόμη ήταν νάνος μπροστά στη σημερινή). Σύμφωνα με αυτές, η Ουάσιγκτον δεν έχει τρόπο να παρακολουθεί τη διαδρομή των όπλων που αποστέλλονται ούτε πού καταλήγουν από τη στιγμή που θα μπουν στην Ουκρανία. Σύμφωνα με έναν από αυτούς: «[Η βοήθεια] πέφτει σε μια μεγάλη μαύρη τρύπα, και δεν έχουμε καμία αίσθηση γι’ αυτήν μετά από μικρό διάστημα χρόνου».

Στο ίδιο άρθρο υπογραμμίζεται ο κίνδυνος τα όπλα να καταλήξουν στη μαύρη αγορά. Σύμφωνα με στρατιωτικό αξιωματούχο, ο κίνδυνος να καταλήξουν τα όπλα σε εχθρούς των ΗΠΑ ή σε τρομοκράτες είναι υπαρκτός: «Το 2020 ο γενικός επιθεωρητής του υπουργείου άμυνας σε αναφορά του κοινοποίησε ανησυχίες σχετικά με την παρακολούθηση της κατάληξης των αποστελλόμενων στην Ουκρανία οπλικών συστημάτων. Αλλά με δεδομένες τις σχεδόν ακόρεστες βραχυπρόθεσμες ανάγκες των Ουκρανικών δυνάμεων για περισσότερα όπλα και πυρομαχικά, ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος να καταλήξουν τα όπλα στη μαύρη αγορά ή σε λάθος χέρια εκτιμήθηκε ως αποδεκτός, είπε ο αξιωματούχος».

Μόνο που ο κίνδυνος αυτός κάθε άλλο παρά “μακροπρόθεσμος” είναι. Σύμφωνα με τον Διεθνή Δείκτη Οργανωμένου Εγκλήματος (Global Organized Crime Index-GOCI): «Η Ουκρανία θεωρείται ότι διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες αγορές στην Ευρώπη λαθραίας διακίνησης όπλων. Αν και αποτελεί από καιρό κρίκο κλειδί στο διεθνές εμπόριο όπλων, ο ρόλος της έχει επιπλέον ενταθεί από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία [εννοεί το 2014]. Τα περισσότερα όπλα διακινούνται εσωτερικά, αλλά το παράνομο εμπόριο όπλων συνδέεται επίσης με εγκληματικές αγορές όπλων στη Ρωσία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Γεωργία και Τουρκία, καθώς με χώρες της ΕΕ καθώς και της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Μέσα στην Ουκρανία σημαντικά λογιστικά κέντρα των εγκληματικών δικτύων βρίσκονται στην Οδησσό, στο Ντνιεπροπετρόφσκ, στο Χάρκοβο και στο Κίεβο». Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η Ουκρανία διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες εγκληματικότητας στην Ευρώπη.

Ειδικότερα, για την ακμαία μαύρη αγορά όπλων στην Ουκρανία, ένα άρθρο του Responsible Statecraft δίνει πλούσιες πληροφορίες ενώ ταυτόχρονα οι παρούσες αποστολές όπλων χαρακτηρίζονται ως «συνταγή καταστροφής». Για παράδειγμα, μαθαίνουμε ότι στο διάστημα 2013-2015 “εξαφανίστηκαν” 300,000 μικρά όπλα, από τα οποία ξαναβρέθηκε μόνο το 13%. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα όπου το 2019 δύο Ουκρανοί στρατιώτες στην περιοχή του Ντονμπάς αποπειράθηκαν να πουλήσουν 40 χειροβομβίδες RGD-5, 15 αντιαρματικούς πυραύλους RPG-22, and 2,454 φυσίγγια για το ασήμαντο ποσό των 75,000 Ουκρανικών hryvnia (περίπου $2,900).

Παρακολουθήσετε βίντεο, που ανάρτησε ο Ουκρανός δημοσιογράφος Illia Ponomarenko, μέλος του Συντάγματος Αζόφ, όπου πολίτες ανακατώνουν κιβώτια με όπλα διαλέγοντας ανεξέλεγκτα στην περιοχή Obolon του Κιέβου. Μοιάζει ακριβώς με λαϊκή αγορά, ενώ ο δημοσιογράφος το τιτλοφορεί: «Όπλα μοιράζονται σε όποιον επιθυμεί». Εννοείται ότι το καθεστώς “εμπάτε σκύλοι αλέσετε” που επικρατεί χαροποιεί ιδιαίτερα τους νέο-ναζί, των οποίων οι σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα είναι γνωστές.

Απόδειξη της μαζικής κλοπής οπλισμού είναι το γεγονός ότι πλάι στις παραπάνω εικόνες έχουμε άλλες εικόνες όπου οι Ουκρανοί στρατιώτες στέλνονται στη μάχη χωρίς όπλα και οι ξένοι μισθοφόροι, ακόμη και οι πλέον φημισμένοι, ψάχνουν εναγωνίως για ένα τουφέκι. Αλλά περισσότερα γι’ αυτό πιο κάτω.

Επιβεβαίωση της αδυναμίας του Αμερικανικού στρατού να παρακολουθήσει την κατάληξη του αποστελλόμενου οπλισμού στην Ουκρανία, αποτελεί και η συνέντευξη στο CNN του απόστρατου Αμερικανού στρατηγού Mike Repass, ο οποίος διετέλεσε επικεφαλής της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη και στη συνέχεια, στρατιωτικός σύμβουλος του Ουκρανικού στρατού επί εξαετία, κάτω από συμβόλαιο της Αμερικανικής κυβέρνησης. Ο στρατηγός επισκέφθηκε τον Απρίλιο την Πολωνία και την Ουκρανία για να πληροφορηθεί από “πρώτο χέρι” τα τεκταινόμενα. Κατ’ αυτόν, απαιτείται μεγάλη αύξηση της βοήθειας (αλλά και αποστολή στρατού) επειδή η Ουκρανία …χάνει τα όπλα που της στέλνονται και επομένως, σύμφωνα με τη λογική του, πρέπει να της στείλουν ακόμη περισσότερα.

Φυσικά χρησιμοποιεί αυτό που (φαντάζομαι) ο ίδιος θα θεωρεί ως “διπλωματική” γλώσσα ή έστω, αυτό που ο Peter Bergen, πρόεδρος του «Παγκόσμιου Ιδρύματος Ειδικών Επιχειρήσεων», ο οποίος παίρνει τη συνέντευξη και—όπως γράφει—επίσης την έχει “διορθώσει” (edited), θεωρεί ως διπλωματική γλώσσα. Γράφει ο Bergen ότι ο στρατηγός εκτίμησε ότι «Η αλυσίδα ανεφοδιασμού σε στρατιωτικό εξοπλισμό είναι αναποτελεσματική».

Ο ίδιος ο στρατηγός εμφανίζεται να λέει ότι τα συμπεράσματά του από το ταξίδι ήταν: «πρώτον, η Ουκρανία χρειάζεται ακόμη πολλή βοήθεια, δεύτερον, το ΝΑΤΟ κινείται πολύ αργά, τρίτον, δεν διαθέτουμε ορατότητα τι συμβαίνει με το στρατιωτικό υλικό όταν αυτό φτάσει στην Ουκρανία. Οι δραστηριότητες προμήθειας στρατιωτικού υλικού είναι προσωποποιημένες σε αντίθεση με τον επαγγελματισμό: Η ανώτερη ηγεσία ορίζει τις προτεραιότητες διανομής και, σύμφωνα με όσα μπόρεσα να δω, αυτές οι προτεραιότητες δεν στηρίζονται στην κατανόηση κάποιων ρυθμών στην κατανάλωση ή σε ανάγκες μελλοντικών επιχειρήσεων ή σε αντικειμενικά στοιχεία. Βασίζονται στο τηλεφώνημα του διοικητή της ταξιαρχίας Χ ή του τομέα Υ, ο οποίος παίρνει και λέει: “Γεια, χρειάζομαι 27 βλήματα Javelin”. Δηλαδή είναι πολύ προσωποποιημένη και αυτός δεν είναι ο τρόπος να διαχειρίζεσαι τις προμήθειες σε καιρό πολέμου».

Είναι σαφές ότι ο προσδιορισμός του τρόπου μεταφοράς των προμηθειών ως «προσωποποιημένου» αποτελεί ευφημισμό του γεγονότος ότι αν δεν λαδώσεις δεν έχεις λαμβάνειν οπλισμό.

Ανάλογους φόβους για τον τελικό προορισμό της στρατιωτικής βοήθειας που αποστέλλουν στην Ουκρανία εκφράζουν και Καναδοί στρατιωτικοί ή/και ειδικοί στο θέμα. « Ο κίνδυνος να μην ελέγχει τελικά η Καναδική κυβέρνηση το πού θα καταλήξουν τα όπλα [που στέλνει] είναι πραγματικός. Μπορούν να καταλήξουν οπουδήποτε», λέει στο CBC του Καναδά ο Kelsey Gallagher, ερευνητής στο Project Ploughshares, μια Καναδική ΜΚΟ που ασχολείται με θέματα αφοπλισμού.

Το άρθρο, αφού υποστηρίζει (μέσω των “ειδικών”) τη συνήθη αιτιολογία ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή, δίνει το λόγο στην υπουργό άμυνας του Καναδά, Anita Anand, η οποία βεβαιώνει ότι υπάρχει έλεγχος τελικού προορισμού επειδή το υπουργείο άμυνας της Ουκρανίας δίνει στον Καναδά …βεβαιώσεις που πιστοποιούν ποιος θα έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα και ποιος όχι! Άλλωστε, λέει ή ίδια, ο Καναδάς έχει εκπαιδεύσει 33,000 Ουκρανούς μέχρι τώρα και αυτοί θα εξασφαλίσουν ότι τα όπλα θα χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό που εστάλησαν. Η μόνη απορία που μας μένει μετά από αυτά είναι αν οι ίδιοι οι Καναδοί πιστεύουν αυτά που λένε.

γ) Οι ξένοι μισθοφόροι

Κάτω από αυτές τις περιστάσεις κλοπής της στρατιωτικής βοήθειας, δεν είναι παράξενο που οι πρώτοι που την πληρώνουν είναι ο ξένοι μισθοφόροι. Ήδη έχουν δημοσιοποιηθεί πολλά περιστατικά όπου ξένοι μισθοφόροι ζητιανεύουν μέσω ίντερνετ για αλεξίσφαιρα γιλέκα, διόπτρες νυκτός ή ακόμη και για εσώρουχα ή και φαγητό. Πολλοί περιγράφουν σουρεαλιστικές καταστάσεις όπου ρίχνονται στη μάχη χωρίς όπλα ή πυρομαχικά—πράγμα που συμβαίνει και με τους δύστυχους τους Ουκρανούς στρατιώτες. Ας δούμε μερικά περιστατικά.

Έτσι, ένας κακομοίρης μισθοφόρος γράφει «Αν με γνωρίζετε προσωπικά, θα ξέρετε πόσο πολύ μισώ αυτό το είδος ανάρτησης. Όμως, μερικά πράγματα είναι πιο σημαντικά από τα αισθήματά μου. Η Ομάδα μου βρίσκεται στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή, χωρίς χρήματα για οτιδήποτε. Η τροφή, η στέγη, τα πάντα πληρώνονται από την τσέπη μας από όλους εδώ. Δεν υπάρχει οργάνωση σε βάθος και απλώς βασιλεύει το χάος. Χρειαζόμαστε οχήματα, διόπτρες νυκτός, θερμικά εσώρουχα, και τόσα πολλά άλλα. Αυτά είναι πράγματα που θα βοηθήσουν να βελτιώσουμε την πιθανότητα να επιζήσουμε. Ευχαριστώ για τη στήριξη και τη βοήθεια [Δίνει σύνδεσμο σε λογαριασμό για να του καταθέτουν χρήματα]. Πριν φύγετε από τις ΗΠΑ (για να έρθετε εδώ), πάρτε μαζί σας αλεξίσφαιρα γιλέκα και χρήματα.»

Μερικοί αναγνώστες τον συμβουλεύουν να τα παρατήσει για να σώσει τη ζωή του.

Ο αρχικός ενθουσιασμός των μισθοφόρων έχει καταλαγιάσει και λόγω των μεγάλων απωλειών και λόγω των εξαιρετικά κακών συνθηκών που αντιμετωπίζουν στον εξοπλισμό και στη διατροφή τους. Ο Διοικητής της “Γεωργιανής Λεγεώνας”, Mamuka Mamulashvili, ο οποίος καταζητείται από τις Ρωσικές υπηρεσίες ως βασανιστής Ρώσων αιχμαλώτων, είπε στην Telegraph ότι το 70% όσων αρχικά είχαν καταταγεί στη “Διεθνή Λεγεώνα” έχουν αποχωρήσει. Ένας πρώην Αμερικανός στρατιώτης λέει: «Υπάρχει επίσης διαφθορά, με στοιχειώδη εξοπλισμό να βρίσκεται άφαντος. Θα βρείτε όπλα χωρίς πυρομαχικά, και δεν θα βρείτε αλεξίσφαιρα γιλέκα ή κουτιά πρώτων βοηθειών. Όλοι λατρεύουμε να ριχτούμε στη μάχη, αλλά δεν μας διευκολύνουν». Πάντως, από την 1η Απριλίου, η Ουκρανία σταμάτησε να δέχεται ξένους μισθοφόρους επικαλούμενη την έλλειψη οπλισμού! Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε.

Ξεχωριστή περίπτωση μισθοφόρου που απογοητεύτηκε από τη διαφθορά στην Ουκρανία και την κοπάνησε (αν και επίσης αλήθεια είναι ότι αυτό συνέβη την επομένη που παραλίγο να σκοτωθεί) είναι ο μπαρουτοκαπνισμένος Wali—αυτό είναι, όπως λέγεται, το nom de guerre του. Ο Wali είναι Καναδός με δύο αποστολές στο Αφγανιστάν και κατέφθασε στην Ουκρανία με πολλές παράτες και ταρατατζούμ από τα διεθνή ΜΜΕ.

Η El Pais γράφει γι’ αυτόν: «Δεν είναι ο εθελοντής της διπλανής πόρτας. Η ιστορία του έχει γράψει τίτλους στα ΜΜΕ από την αρχή της σύγκρουσης, αν και ο ίδιος παραδέχεται ότι μερικοί από τους αναγραφόμενους ισχυρισμούς δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. “Ο καλύτερος ελεύθερος σκοπευτής του κόσμου στην υπηρεσία της Ουκρανίας”, είχε σαν τίτλο ένα Γαλλικό περιοδικό. “Μπορεί να σκοτώσει 40 στρατιώτες σε μια μέρα”, ισχυριζόταν ένα Ινδικό ψηφιακό site. “Κρατά το παγκόσμιο ρεκόρ σκοτώματος μεγάλης απόστασης στα 3,540 μέτρα”, έγραψε μια Ισπανική ημερήσια εφημερίδα». Ανάλογα διθυραμβικά ρεπορτάζ, όλα με μπόλικες πόζες του ηρωικού μισθοφόρου, έχουν δημοσιεύσει ή μεταδώσει το CBC, η New York Post, το Coffee or Die Magazine, με το τελευταίο μάλιστα να ισχυρίζεται ότι «τώρα στην Ουκρανία ο Wali έχει εξελιχθεί σε τεράστιο αγκάθι στο πλευρό του Ρωσικού στρατού».

Δώστε και σώστε τον κακομοίρη το μισθοφόρο

Ο Wali κατατάχθηκε στη λεγόμενη “ταξιαρχία Norman” όπου υπηρετούσαν πολλοί Καναδοί. Αλλά η μεγάλη ενασχόλησή του με τα ΜΜΕ και τα social media, προκειμένου να διατηρεί τη διασημότητά του, προκάλεσαν αντιπάθειες στη λεγεώνα του με αποτέλεσμα να φύγει και να περάσει σε μια μονάδα του τακτικού Ουκρανικού στρατού. Αν πριν τα πράγματα ήταν δύσκολα, τώρα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα για τον διάσημο φονέα των μουτζαχεντίν. Ας του δώσουμε τον λόγο στην εξομολόγηση που έκανε στην Καναδική La Presse μετά την άδοξη επιστροφή του από τον πόλεμο.

Το ρεπορτάζ ξεκινά με την εξής εισαγωγή: «Δύο μήνες αφότου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ο ελεύθερος σκοπευτής Wali επέστρεψε στο Κεμπέκ—άθικτος, αν και σχεδόν έχασε τη ζωή του εκεί “αρκετές φορές”. Όμως, οι περισσότεροι ξένοι μαχητές που επισκέφθηκαν την Ουκρανία όπως αυτός έφυγαν πικρά απογοητευμένοι, έχοντας αποτελματωθεί στην ομίχλη του πολέμου χωρίς καν να βρεθούν στην πρώτη γραμμή ούτε μία φορά».

Αλλά τι απογοήτευσε τους μπαρουτοκαπνισμένους μαχητές; Σύμφωνα με την αφήγηση του Wali στην La Presse: «Για τους περισσότερους εθελοντές που παρουσιάστηκαν στα σύνορα, το να καταταγούν σε μία μονάδα ήταν πονοκέφαλος. Αυτός και αρκετοί άλλοι Καναδοί στρατιώτες προτίμησαν να καταταγούν στην ταξιαρχία Norman, μια ιδιωτική στρατιωτική μονάδα που βρισκόταν αρκετούς μήνες πριν στην Ουκρανία με ηγέτη κάποιον πρώην στρατιώτη από το Κεμπέκ με πολεμικό ψευδώνυμο Hrulf. Όμως γρήγορα προέκυψαν τσακωμοί και ένας μεγάλος αριθμός πολεμιστών εγκατέλειψαν την ταξιαρχία Norman. Τρεις άνθρωποι που ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμοι», γράφει η εφημερίδα, “περιέγραψαν στην La Presse υποσχέσεις για όπλα και προστατευτικό εξοπλισμό που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Μερικοί εθελοντές βρέθηκαν 40 χιλιόμετρα από το Ρωσικό μέτωπο χωρίς κανένα προστατευτικό εξοπλισμό. “Εάν οι Ρώσοι έκαναν επίθεση, όλοι θα κινδυνεύαμε. Ήταν ανεύθυνη συμπεριφορά εκ μέρους της ταξιαρχίας”, λέει ένας πρώην στρατιώτης της, που ζήτησε για λόγους ασφαλείας να μην αναφερθεί το όνομά του».

«Ο διοικητής της ταξιαρχίας», συνεχίζει το ρεπορτάζ, «που επίσης ζήτησε να μην αποκαλύψουμε το όνομά του, επιβεβαιώνει ότι τον εγκατέλειψαν περίπου 60 μαχητές από την αρχή της σύγκρουσης. Αρκετοί από αυτούς ζητούσαν να υπογράψουν ένα συμβόλαιο που θα τους έδινε προστασία κάτω από τη Σύμβαση της Γενεύης [Σημ. Η Ουκρανική κυβέρνηση έχει περάσει τέτοιο νόμο, αλλά προφανώς η Ρωσία δεν αναγνωρίζει ότι οι μισθοφόροι προστατεύονται από τη συνθήκη της Γενεύης για αιχμαλώτους πολέμου], όπως και εγγυήσεις ότι θα περιθάλπονταν από το Ουκρανικό κράτος σε περίπτωση τραυματισμού. O Hrulf ισχυρίζεται ότι μερικοί ακόμη και “συνωμότησαν” προκειμένου να του κλέψουν μια αποστολή εξοπλισμού αξίας 500,000 δολαρίων από τους Αμερικανούς, προκειμένου να φτιάξουν δική τους ομάδα».

Μαζί με έναν άλλο Καναδό, συνεχίζει το συναξάρι, ο Wali μετακινήθηκε σε μια μονάδα του Ουκρανικού στρατού που πολεμούσε στην περιοχή του Κιέβου. «Αλλά πάλι, το να βρει ένα όπλο για να πολεμήσει αποδείχτηκε Καφκική εμπειρία. “Έπρεπε να ξέρεις κάποιον που ήξερε κάποιον άλλο που σ’ έστελνε σε κάποιο παλιό μπαρμπέρικο που θα σού δίναν ένα ΑΚ47. Έπρεπε να συνεχίσεις έτσι από δω κι από κει για να συμπληρώσεις τα βασικά απαιτούμενα ενός στρατιώτη, μαζεύοντας κομμάτια και πολεμοφόδια από δεξιά και από αριστερά, σε πολλές περιπτώσεις σε όχι τόσο καλή κατάσταση. Ακόμη και για τα γεύματα, συνήθως ήταν οι πολίτες που μας τα παρείχαν. Το ίδιο και με τη βενζίνη για να κινηθείς μέσω οχήματος. Χρειάζεται συνεχώς να οργανώνεσαι, να ξέρεις κάποιον που ξέρει κάποιον”, λέει ο Wali».

Ο θρυλικός ελεύθερος σκοπευτής Wali ποζάρει από κοινού με το επίσης θρυλικό τουφέκι(?) του σε συνθήκες ημι-καμουφλάζ.
Έχει δεκάδες πιο αιμοβόρες και πολεμοχαρείς, πόζες, αλλά διαλέξαμε αυτή.

«Μετά από μερικές βδομάδες στην Ουκρανία», συνεχίζει το ρεπορτάζ, «μερικοί από τους πιο έμπειρους Δυτικούς στρατιώτες κατέληξαν να προσληφθούν από τη Διεύθυνση της Ουκρανικής Στρατιωτικής Κατασκοπείας και τώρα συμμετέχουν σε ειδικές επιχειρήσεις πίσω από τις γραμμές του εχθρού, λέει ένας από αυτούς [στην La Presse]. Άλλοι, λιγότερο έμπειροι, “αλλάζουν από το ένα Airbnb στο άλλο” περιμένοντας πότε θα τους προσλάβει κάποια μονάδα για να πάνε στο μέτωπο, λέει ο Wali. Όμως, η πλειοψηφία αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι, λένε αρκετοί που έδωσαν συνέντευξη γι’ αυτό το άρθρο. “Πολλοί καταφθάνουν στην Ουκρανία με φουσκωμένο το στήθος, αλλά φεύγουν με την ουρά στα σκέλια”, λέει ο Wali. Στο τέλος, λέει, ο ίδιος έριξε μόνο δύο φορές σφαίρες σε παράθυρα “για να τρομάξει ανθρώπους” και ποτέ δεν βρέθηκε εντός του πεδίου βολής του εχθρού».

δ) Η Μαύρη Αγορά σε Είδη Πρώτης Ανάγκης

Από την αρχή της σύγκρουσης συνεχώς γίνονται γνωστές περιπτώσεις αισχροκέρδειας, πώλησης των προμηθειών της ξένης βοήθειας στη μαύρη αγορά και οικονομικών εκβιασμών των εθνικιστών προς τους πολίτες.

Έχουν αναφερθεί πάμπολλες περιπτώσεις όπου Ουκρανοί στρατιώτες, πολιτοφύλακες και νέο-ναζί απαιτούν “διόδια” από πολίτες που εγκαταλείπουν εμπόλεμες ζώνες προκειμένου να τους επιτρέψουν τη διέλευση ή ακόμη και για να μην τους πυροβολήσουν.

Στην περιοχή του Χαρκόβου, οι στρατιώτες των εθνικιστικών ταγμάτων πουλάνε στη μαύρη αγορά τα δελτία βενζίνης που προορίζονται για οχήματα έκτακτης ανάγκης (ασθενοφόρα, πυροσβεστικές, κ.λπ.) καθώς η κρίση της έλλειψης καυσίμων εντείνεται. Κατά τον στρατηγό Mikhail Mizintsev, επικεφαλής της Ρωσικής επιτροπής για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ουκρανία, αυτές οι συμπεριφορές των εθνικιστών αποτελούν εδώ και καιρό πλέον τον κανόνα. Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα ολοκληρώθηκε η συγκρότηση τριών νέων εθνικιστικών ταγμάτων στο Χάρκοβο, των Slabozhanshchina, Kharkivchina-1 and Kharkivchina-2, τα οποία σχηματίστηκαν από κατάδικους των φυλακών Alexeyevskaya και του σωφρονιστικού ιδρύματος Αρ. 43. Στα τάγματα των εγκληματιών δεν έχουν ανατεθεί πολεμικά καθήκοντα αλλά καθήκοντα αστυνόμευσης των πολιτών και ελέγχου των δυνητικά λιποτακτών στρατιωτών. Δεν είναι επομένως περίεργο ότι τα τάγματα αυτά αποτελούν κέντρα μαύρης αγοράς στο σχετικά αποκλεισμένο Χάρκοβο.

Στο Νικολάγιεβ, αναφέρθηκε η πώληση από σούπερ-μάρκετ και φαρμακεία ειδών που έχουν σταλεί από το εξωτερικό ως ανθρωπιστική βοήθεια σε φουσκωμένες τιμές.

Στην περιοχή του Σλαβιάνσκ, στο Ντονμπάς, όπου οι κάτοικοι θεωρούνται “φιλορώσοι”, τα τάγματα εδαφικής άμυνας της Ουκρανικής πολιτοφυλακής επιδίδονται σε συλλήψεις και βασανισμούς κατοίκων. Η ταρίφα για να γλυτώσει κάποιος, να μην παραδοθεί στη μυστική αστυνομία SBU κ.λπ. είναι 500-1000 δολάρια.

Οι παραπάνω συγκεκριμένες πληροφορίες προέρχονται μεν από Ρωσικές πηγές, αλλά δεν προκαλούν έκπληξη. Σε συνθήκες πολέμου, όταν αρχίζουν οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά, δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για την εμφάνιση μαύρης αγοράς. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι οι συνθήκες, αλλά η αντιμετώπισή τους από την συντεταγμένη πολιτεία. Άλλη κατάσταση προκύπτει όταν η ίδια η πολιτεία διοικείται από πολιτικούς που το μόνο που σκέφτονται είναι το προσωπικό τους κέρδος ή ακόμα χειρότερα, από μαυραγορίτες, και άλλη κατάσταση προκύπτει όταν η πολιτεία οργανώνει έναν παλλαϊκό αγώνα με την ενεργή συμμετοχή του πληθυσμού στην πάλη. Την πρώτη εκδοχή παρακολουθούμε σήμερα στην Ουκρανία, τη δεύτερη εκδοχή παρακολουθήσαμε τα τελευταία οκτώ χρόνια στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αφορμή να γραφτεί αυτό το άρθρο στάθηκε ένα σχόλιο του Στ. Κούλογλου στο TVXS περί της ηλιθιότητας του Πούτιν που πήγε κι έμπλεξε σε ένα τέλμα. Κατά τον κ. Κούλογλου, ο Πούτιν, εκτός από παράφρων, αποτελεί και κλασικό παράδειγμα αυτού που αποκαλούμε «χρήσιμο ηλίθιο».

Σκεφτόμουν: Άραγε ο κ. Κούλογλου, που είναι και ευρωβολευτής και συμμετέχει και με τα δύο του χέρια στην ψήφιση των μέτρων που έχουν διαλύσει κάθε ανεξαρτησία της ΕΕ, την έχουν δέσει πίσω από τις ΗΠΑ και οδηγούν στην εξαθλίωση τον λαό που τον ψήφισε, τι είναι άραγε; Είμαι περίεργος ποια είναι η θέση του—στο κάτω κάτω είναι λαλίστατος σε ό,τι αφορά τους ευρωπαϊκούς “θεσμούς”—στο θέμα του δανεισμού της χώρας μας προκειμένου να πληρώνει τους μισθούς των Ουκρανών νέο-ναζί.