Η έφοδος των υποστηριζόμενων από Δύση-Τουρκία τζιχαντιστών στη Συρία πιθανότατα αποσκοπεί στην αποκοπή των γραμμών ανεφοδιασμού της Χεζμπολάχ σε μια κρίσιμη στιγμή

/0 Comments/in /by

Η ανεξάρτητη δημοσιογράφος και ερευνήτρια Eva Bartlett, γνωστή από τις αποκαλύψεις και τα ρεπορτάζ της για τα “Λευκά Κράνη” στη Συρία και το ρόλο που έπαιξαν ως συνδετικός κρίκος μεταξύ του ISIS και των ΗΠΑ, γράφει για τις νέες επιθέσεις ισλαμιστικών ομάδων εναντίον του συριακού στρατού. Οι επιθέσεις στο Χαλέπι και την Ιντλίμπ ενδεχομένως είναι μια προσπάθεια να σπάσει ο «Άξονας της Αντίστασης» κατά του Ισραήλ και να αναβιώσει ακόμη και η ‘επανάσταση’ του 2011.

Τις τελευταίες ημέρες, οι τρομοκράτες που υποστηρίζονται από ξένους στα βορειοδυτικά της Συρίας επιτίθενται σε θέσεις του συριακού στρατού στις επαρχίες του Χαλεπιού και του Ιντλίμπ και βομβαρδίζουν αστικές συνοικίες του Χαλεπιού.

Ενώ τα περιφερειακά μέσα ενημέρωσης δίνουν ενημερώσεις για αυτές τις επιθέσεις και τις αντεπιθέσεις της Συρίας και της Ρωσίας, αυτό που είναι λιγότερο σαφές είναι τι συμβαίνει στο ίδιο το Χαλέπι. Τα μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στην τρομοκρατία υποστηρίζουν ότι η Tahrir al-Sham (η al-Qaeda που έχει αλλάξει όνομα) και οι σύμμαχοί της τρομοκράτες έχουν καταλάβει πολλές δυτικές συνοικίες και ακόμη και το κέντρο της πόλης.

Αλλά οι αποδείξεις τους – μικρά βίντεο που δείχνουν τρομοκράτες σε διάφορες περιοχές που ισχυρίζονται ότι ελέγχουν – αντικρούστηκαν από βίντεο με Σύρους να περπατούν σε βασικές συνοικίες, λέγοντας ότι τα πράγματα είναι ήρεμα. Περισσότερα σχετικά με αυτό αργότερα.

Ακολουθούν όσα είναι γνωστά συνοπτικά για τις επιθέσεις.

Την Τετάρτη, 27 Νοεμβρίου, η Hayat Tahrir al-Sham και οι υποστηριζόμενες από την Τουρκία παρατάξεις του Εθνικού Στρατού εξαπέλυσαν επιθέσεις στην ύπαιθρο του Ιντλίμπ και του Χαλεπιού, σε αυτό που ονόμασαν «Επιχείρηση Αποτροπής της Επιθετικότητας».

Σύμφωνα με το Al-Mayadeen, όπως ανέφερε ο Σύρος δημοσιογράφος Wassim Issa, αυτοκινητοπομπές με μαχητές, εξοπλισμό και πυρομαχικά εισήλθαν από το πέρασμα Bab al-Salam [της Συρίας] με την Τουρκία και κατευθύνθηκαν προς τα μέτωπα των μαχών στη δυτική επαρχία του Χαλεπιού και τη νότια επαρχία του Ιντλίμπ.

Η Al Mayadeen ανέφερε ότι η Tahrir al-Sham χρησιμοποιεί νέα όπλα και εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων ουκρανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, «που φέρεται να έχουν αποκτηθεί από τις υπηρεσίες πληροφοριών του Κιέβου».

Από το βράδυ της Πέμπτης, οι τρομοκράτες βομβαρδίζουν εστίες του Πανεπιστημίου του Χαλεπιού, καθώς και συνοικίες του δυτικού Χαλεπιού. Την Παρασκευή, οι βομβαρδισμοί των τρομοκρατών σκότωσαν τέσσερις φοιτητές και τραυμάτισαν δεκάδες.

Μέχρι την Παρασκευή, ο Συριακός Αραβικός Στρατός είχε ανακαταλάβει πολλά σημεία που είχαν παραβιαστεί από τους τρομοκράτες, ανέφερε το Al Mayadeen, σημειώνοντας ότι οι έντονες μάχες συνεχίζονται σε δύο μέτωπα στο αγροτικό Χαλέπι και ότι στο μέτωπο του Ιντλίμπ «οι ένοπλες ομάδες προσπαθούν να ανοίξουν έναν νέο άξονα μετά την αποτυχία τους να προχωρήσουν περαιτέρω προς τον διεθνή αυτοκινητόδρομο Μ5 [ο οποίος προορίζεται] για όλη την κυκλοφορία από το νότο προς το Χαλέπι, μέσω της Χάμα και του ΝΑ Ιντλίμπ».

Φωτογραφία από βίντεο της βομβαρδισμένης από τους
τζιχαντιστές εστίας του πανεπιστημίου του Χαλεπιού
όπου σκοτώθηκαν τέσσερις φοιτητές.

Η Γενική Διοίκηση Στρατού και Ενόπλων Δυνάμεων εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Οι ένοπλες δυνάμεις μας πέτυχαν να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες στις επιτιθέμενες οργανώσεις, προκαλώντας εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες στις τάξεις τους, καταστρέφοντας δεκάδες οχήματα και τεθωρακισμένα οχήματα, και μπόρεσαν να καταρρίψουν και να καταστρέψουν δεκαεπτά μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

…Σε σχετικό πλαίσιο, οι τρομοκρατικές οργανώσεις, μέσω των πλατφορμών τους, δημοσιεύουν παραπλανητικές πληροφορίες, ειδήσεις και βίντεο κλιπ με στόχο την τρομοκράτηση των πολιτών. Το Γενικό Επιτελείο Στρατού και Ενόπλων Δυνάμεων προειδοποιεί τους συμπολίτες μας να μην αποδέχονται αυτές τις ειδήσεις και την παραπληροφόρηση και να παρακολουθούν όσα εκδίδονται από τα εθνικά μέσα ενημέρωσης και τις επίσημες πλατφόρμες τους».

Μία από τις φωτογραφίες που αναρτώνται για να υποστηριχθεί
ότι το κέντρο του Χαλεπιού έχει καταληφθεί.
Ας κρίνει ο αναγνώστης πόσο πειστική είναι.
30 Νοεμβρίου, 2024. ©  Minene Hindevi / Anadolu via Getty Images

Μέχρι τα τέλη της Παρασκευής, επικαλούμενο το ρωσικό κέντρο συντονισμού στη Συρία, το Al Mayadeen ανέφερε ότι περισσότεροι από 600 τρομοκράτες είχαν σκοτωθεί. Η ενημέρωση αυτή συνέχισε με λεπτομερείς πληροφορίες για τις συριακές και ρωσικές αεροπορικές επιδρομές κατά τρομοκρατών στη βόρεια περιοχή του Χαλεπιού και του Ιντλίμπ.

Οι επιθέσεις αυτές, που προφανώς υποστηρίζονται από την Τουρκική Δημοκρατία, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, σηματοδοτούν την τελευταία προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Συρίας και αποδυνάμωσης του «Άξονα Αντίστασης» κατά του Ισραήλ. Είναι βέβαια αξιοσημείωτο ότι οι επιθέσεις αυτές ξεκίνησαν αμέσως μετά τη λεγόμενη εκεχειρία μεταξύ της λιβανέζικης αντίστασης–της Χεζμπολάχ–και του Ισραήλ (το οποίο άρχισε να παραβιάζει την εκεχειρία σχεδόν αμέσως, όπως έχει κάνει το Ισραήλ σχεδόν με κάθε εκεχειρία στο παρελθόν).

Ένας πιθανός λόγος για την εμπλοκή της Τουρκίας θα μπορούσε να είναι η άσκηση πίεσης στον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ Άσαντ ώστε να αναθεωρήσει τη στάση του σχετικά με τις συνομιλίες εξομάλυνσης με την Άγκυρα. Ο Άσαντ είχε προηγουμένως απορρίψει οποιεσδήποτε τέτοιες συνομιλίες όσο οι τουρκικές δυνάμεις παραμένουν στη Συρία, και σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές. ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα μπορούσε να έχει συμβάλει στην κλιμάκωση της στρατιωτικής δράσης για να εξαναγκάσει τον Άσαντ να αλλάξει γνώμη.

Τζιχαντιστής από τους επιτιθέμενους, ποδοπατά Παλαιστινιακή σημαία
σε βίντεο που είδε τη δημοσιότητα για να κάνει σαφές
πόσο συναφής είναι η πραγματοποιούμενη επίθεση
με τις επιδιώξεις του Ισραήλ στην περιοχή.

Ένα άλλο κίνητρο για την επίθεση θα μπορούσε να είναι η αποκοπή της λιβανέζικης Χεζμπολάχ από τις γραμμές ανεφοδιασμού κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας με το Ισραήλ. Από τη Δαμασκό, η Βρετανίδα δημοσιογράφος Vanessa Beeley έγραψε:

«Αυτή η επίθεση έχει συζητηθεί και σχεδιαστεί ήδη από την αρχή της ισραηλινής επίθεσης εναντίον του Λιβάνου… Τώρα η Συρία θα είναι ο στόχος για να καταστραφούν οι γραμμές εφοδιασμού όπλων και οι εγκαταστάσεις κατασκευής που θα επανεξοπλίσουν τη Χεζμπολάχ κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας. Θα γίνει προσπάθεια να καταστραφεί η υποδομή της χερσαίας γέφυρας που φέρνει υλικά από το Ιράν, μέσω του Ιράκ και της Συρίας στο Λίβανο. Αυτό συμπεριλαμβάνει και τις βασικές γραμμές προμήθειας ανθρωπιστικής βοήθειας. Η Συρία είναι η καρδιά της Αντίστασης που χτυπάει και πρέπει να προστατευτεί με κάθε κόστος».

Ο υπουργός Εξωτερικών της Συρίας Μπασάμ Σαμπάχ δήλωσε ότι η τρομοκρατική επίθεση που πραγματοποιείται από τις αρχές της Τετάρτης στην πόλη Χαλέπι και την ύπαιθρό της εξυπηρετεί «τους στόχους της ισραηλινής κατοχικής οντότητας και των χορηγών της».  Ο Σαμπάχ υπογράμμισε ότι η Συρία προειδοποιεί σταθερά για τον σαφή συντονισμό μεταξύ των ισραηλινών επιθετικών ενεργειών και των επιδρομών που εξαπολύουν οι τρομοκρατικές ομάδες εναντίον της χώρας.

Προσπάθειες για την αναβίωση της συριακής ‘επανάστασης’

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακούγονται εκκλήσεις για την απομάκρυνση του προέδρου Άσαντ- οι ίδιες εκκλήσεις που ακούστηκαν και κατά τη διάρκεια της ενορχηστρωμένης από τη Δύση επιχείρησης ψυχολογικού πολέμου μέσω των ΜΜΕ, η οποία είδε αδαείς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να υποστηρίζουν μια πολύ αιματηρή ‘επανάσταση’ κατά το 2011.

Δεν ήταν ποτέ επανάσταση και δεν αφορούσε ποτέ (για τους Σύρους) τον Άσαντ (ο οποίος υποστηρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία). Τι είδους επανάσταση καταστρέφει τον ίδιο της τον πολιτισμό, την κληρονομιά και τους πολίτες και συνεργάζεται με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, μεταξύ άλλων;

Φωτογραφία του Kevork Almassian από το γνωστό κανάλι Syriana Analysis των εορτασμών στην πόλη Homs (25 Μαΐου 2021) αμέσως μετά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές στη Συρία. Την φωτογραφία παραθέτει επίσης η Eva Bartlett η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυς και περιγράφει σε ρεπορτάζ της τον ενθουσιασμό που επικρατούσε στις Συριακές πόλεις τότε.

Σε ένα από τα τέσσερα ταξίδια μου στο Χαλέπι μέσα στο 2016 μόνο, τον Νοέμβριο, πριν το Χαλέπι απελευθερωθεί από τις τρομοκρατικές δυνάμεις, ο επικεφαλής της ιατροδικαστικής υπηρεσίας σε ένα τοπικό νοσοκομείο, ο Δρ Zaher Hajo, μου είπε ότι από την κατάληψη του Χαλεπιού το 2012, 10.750 άμαχοι είχαν σκοτωθεί από τους τρομοκράτες, το 40% των οποίων ήταν γυναίκες και παιδιά.

Κατά την ίδια επίσκεψη, συνάντησα τρεις εξέχοντες σουνίτες ηγέτες, οι οποίοι, σύμφωνα με τον ιερέα που μας σύστησε, θεωρούνταν «άπιστοι» από την al-Nusra και την παρέα της επειδή δεν ακολουθούσαν τη διαστρεβλωμένη τρομοκρατική ιδεολογία τους. Ένας από αυτούς, ο Δρ Kukeh, είπε: «Αυτοί που σκοτώνουν τους σουνίτες είναι οι ίδιοι που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τους σουνίτες. Οι οβίδες που μας χτυπούν καθημερινά στέλνονται από αυτούς».

Ο Δρ Kukeh, ο οποίος δήλωσε ότι έδωσε στον μεγαλύτερο γιο του το όνομα του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, «επειδή αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο», εξήγησε ότι το 2012 ζούσε στο ανατολικό Χαλέπι όταν οι τρομοκράτες άρχισαν να καταλαμβάνουν συνοικίες εκεί. Στοχοποιήθηκε για δολοφονία επειδή δεν συμφωνούσε με την ιδεολογία των τρομοκρατών.

Οι κοιτώνες του πανεπιστημίου του Χαλεπιού που έγιναν στόχος πρόσφατα είχαν επίσης γίνει συστηματικά στόχος το 2016. Εκείνη την εποχή, φιλοξενούσαν επί τέσσερα χρόνια πολύ περισσότερους από 10.000 εσωτερικά εκτοπισμένους Σύρους από περιοχές του Χαλεπιού και της υπαίθρου του, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών που είχαν καταληφθεί από τους τρομοκράτες.

Σε επόμενες επισκέψεις το 2017 και τα επόμενα χρόνια, είδα τα απομεινάρια της κατοχής των ανατολικών περιοχών του Χαλεπιού από τους τρομοκράτες (υπόγειες φυλακές με κελιά απομόνωσης), πήρα μαρτυρίες Σύρων πολιτών για τη ζωή υπό την κυριαρχία των τρομοκρατών και αργότερα, είδα την πόλη να αρχίζει να ανοικοδομείται και να ανθίζει, με επιχειρήσεις να ανοίγουν ξανά, αρχαίες αγορές να αποκαθίστανται, τη ζωή να σφύζει γύρω από την περίφημη ακρόπολη (κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των τρομοκρατών, το να περπατάς κοντά της σήμαινε σχεδόν σίγουρα ότι θα σκοτωνόσουνα από ελεύθερο σκοπευτή) και στην κορυφή της ακρόπολης.

Η πόλη που τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης της Δύσης και του Κόλπου ισχυρίστηκαν ότι «έπεσε» όταν απελευθερώθηκε από την Αλ Κάιντα, το ISIS και τους συν-τρομοκράτες τους επανήλθε στη ζωή υπό την κυριαρχία της συριακής κυβέρνησης.

Το σημερινό χάος: Έχει τεθεί το Χαλέπι υπό κατοχή;

Καθ’ όλη τη διάρκεια των μαχών, υπήρξαν αντικρουόμενες αναφορές ότι οι τρομοκράτες κατέλαβαν τμήματα του Χαλεπιού.  Όπως έγραψα στην αρχή, οι φωτογραφίες και τα βίντεο που φαινόταν να δείχνουν την παρουσία τρομοκρατών σε γειτονιές του δυτικού Χαλεπιού, ακόμη και στο κέντρο της πόλης, δεν αποτελούν απόδειξη ότι οι τρομοκράτες έχουν καταλάβει συνοικίες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι τζιχαντιστές κινούνται σε μικρές ομάδες πάνω σε οχήματα, τεθωρακισμένα και μη, προσπερνώντας τις περιοχές όπου συναντάνε αντίσταση, θυμίζοντας σε αυτό τη δράση των δυνάμεων του Κιέβου κατά την επίθεση στο Χάρκοβο το 2022 και εν μέρει κατά την φετινή επίθεση στο Κουρσκ. Για να αποφέρει αποτελέσματα αυτή η τακτική επιθετικής μάχης απαιτείται πρώτον, η ύπαρξη εφεδρειών πεζικού για τον επιτιθέμενο, που θα προωθηθούν για να καλύψουν τα κενά και να εδραιωθούν, και δεύτερον, η έλλειψη εφεδρειών πεζικού για τον αμυνόμενο, ο οποίος τότε υποχρεωτικά αφήνει πολλά κενά στην άμυνά του, μέσα από τα οποία διέρχονται οι επιτιθέμενοι. Αυτά ίσχυσαν στην επίθεση στο Χάρκοβο αλλά μόνο εν μέρει στο Κουρσκ, με αποτέλεσμα, στη δεύτερη περίπτωση, να παγιδευτούν οι επιτιθέμενοι σε θύλακες από όπου δεν μπορούν να αποσυρθούν. Στην επίθεση των τζιχαντιστών απομένει να δούμε τι ισχύει. Πάντως, από τοπικούς ανταποκριτές αναφέρεται ότι συχνά ο στόχος των επιτιθέμενων είναι να τραβηχτούν φωτογραφίες και βίντεο και μετά η ομάδα επιστρέφει.

Δεν είναι δύσκολο για τρομοκρατικούς πυρήνες που βρίσκονται σε κατάσταση ύπνου να εμφανιστούν, να τραβήξουν αυτές τις φωτογραφίες και τα βίντεο και να φύγουν. Ο χρόνος θα δείξει ποιοι από τους ισχυρισμούς τους είναι αληθινοί και ποιοι αποτελούν μέρος ψυχολογικού πολέμου για να αποθαρρύνουν τους Σύρους και να τους στρέψουν εναντίον του στρατού τους και ακόμη και εναντίον της Ρωσίας.

Θυμηθείτε την προειδοποίηση της Γενικής Διοίκησης του Στρατού σχετικά με την παραπληροφόρηση. Η πραγματοποίηση οριστικών δηλώσεων σχετικά με την κατάσταση του Χαλεπιού και της γύρω περιοχής, χωρίς αποδείξεις, είναι ανεύθυνη και μη χρήσιμη. Σε μια εποχή clickbait, όπου όλοι θέλουν να είναι οι πρώτοι που θα δημοσιεύσουν το «BREAKING» ακολουθούμενο από κάποιο ανεπιβεβαίωτο ηχητικό στιγμιότυπο, η διάκριση της αλήθειας είναι περίπλοκη.

Εάν συμβεί το αδιανόητο και τμήματα του Χαλεπιού καταληφθούν εκ νέου από τρομοκράτες οι οποίοι δεν διαφέρουν από το ISIS ή ακόμη και ανήκουν σε αυτό, θα ηττηθούν τελικά από τη Συρία, τη Ρωσία και τους συμμάχους τους, όπως ακριβώς συνέβη και πριν.

Πηγή: Russia Today

Μετάφραση: Κ. Μηλολιδάκης

Οι λεζάντες και η επιλογή των φωτογραφιών είναι του μεταφραστή.

Η «εκεχειρία» στο Λίβανο είναι μια ωρολογιακή βόμβα

/0 Comments/in /by

Των Jeremy Scahill και Sharif Abdel Kouddous από το Drop Site News.

Ο πρόεδρος Μπάιντεν λέει ότι η συμφωνία προορίζεται να είναι μόνιμη, αλλά οι ΗΠΑ έδωσαν στο Ισραήλ μεγάλο περιθώριο να συνεχίσει τις επιθέσεις του.

Εκτοπισμένοι κάτοικοι της περιοχής Dahieh επιστρέφουν στα σπίτια τους μετά την έναρξη ισχύος της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου στη Βηρυτό του Λιβάνου στις 27 Νοεμβρίου 2024. (Photo by Murat Sengul/Anadolu via Getty Images).

Όταν ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μπήκε στον Κήπο των Ρόδων [κήπος εντός του συγκροτήματος του Λευκού Οίκου στην Ουάσινγκτον] το απόγευμα της Τρίτης, το Ισραήλ διεξήγαγε μια μαζική εκστρατεία βομβαρδισμών σε τμήματα του Λιβάνου. Οι δυνάμεις του σφυροκοπούσαν τη Γάζα με αμερικανικά όπλα και ο αριθμός των νεκρών, ο οποίος ξεπέρασε επίσημα τους 44.000 Παλαιστίνιους αυτή την εβδομάδα, αυξανόταν για 416η συνεχόμενη ημέρα από τότε που το Ισραήλ ξεκίνησε τον γενοκτονικό του πόλεμο τον περασμένο Οκτώβριο. «Σήμερα, έχω να αναφέρω κάποια καλά νέα από τη Μέση Ανατολή», δήλωσε ο Μπάιντεν. Οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και του Λιβάνου, ανακοίνωσε, «αποδέχθηκαν την πρόταση των Ηνωμένων Πολιτειών για τον τερματισμό της καταστροφικής σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ».

Η συμφωνία, στην οποία πρωτοστάτησαν οι ΗΠΑ και η Γαλλία, τέθηκε σε ισχύ στις 4 το πρωί της Τετάρτης. Αλλά το κάνει με φόντο τις πυρκαγιές που μαίνονται στη Γάζα και την επικείμενη επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Τον τελευταίο χρόνο, ο Μπάιντεν και η κυβέρνησή του ενίσχυσαν μια ισραηλινή πολεμική μηχανή που είναι τώρα πιο ενθαρρυμένη από ποτέ στην ιστορία της μετά τη δημιουργία του Ισραήλ και την έναρξη της Νάκμπα το 1948. Ενώ ο Μπάιντεν και οι σύμβουλοί του προωθούν τη συμφωνία ως μια μνημειώδη συμφωνία «σχεδιασμένη να αποτελέσει μια μόνιμη παύση των εχθροπραξιών», τα αιματηρά γεγονότα των τελευταίων 14 μηνών στην περιοχή δεν θα υποχωρήσουν στις σελίδες της ιστορίας.

«Μπαίνουμε σ’ ένα εντελώς νέο κόσμο. Και θα πρέπει επίσης να περιμένουμε να δούμε αν η κατάπαυση του πυρός θα κρατήσει. Νομίζω ότι οι Ισραηλινοί θα κάνουν ό,τι μπορούν για να προκαλέσουν», δήλωσε ο Karim Makdisi, καθηγητής διεθνούς πολιτικής στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. «Νομίζω ότι όσο υπάρχει ο Νετανιάχου, κάτι θα συμβεί».

Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, τα ισραηλινά στρατεύματα θα αποσυρθούν από το νότιο Λίβανο σε διάστημα 60 ημερών, ενώ η Χεζμπολάχ θα τερματίσει την ένοπλη παρουσία της στην περιοχή, μετακινώντας τους μαχητές και τα όπλα της βόρεια του ποταμού Λιτάνι. Τα λιβανέζικα στρατεύματα και οι δυνάμεις του ΟΗΕ θα αναπτυχθούν στο νότο, ο οποίος έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό από τις ισραηλινές επιθέσεις που εξαπολύονται εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Μια διεθνής επιτροπή υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών θα παρακολουθεί τη συμμόρφωση όλων των πλευρών, σύμφωνα με τη συμφωνία.

«Φαίνεται πολύ προσωρινή στο χαρακτήρα της. Μοιάζει πολύ μη δεσμευτική, επειδή πρόκειται για παύση των εχθροπραξιών. Δεν είναι κατάπαυση του πυρός», δήλωσε στο Drop Site News ο Amal Saad, κορυφαίος εμπειρογνώμονας για τη Χεζμπολάχ. «Έχουμε μια πολύ εύθραυστη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που μοιάζει πολύ με προκάλυμμα για τη συνέχιση της μάχης μεταξύ των δύο πλευρών. Είναι σαν να έχει σχεδιαστεί για να δώσει ανάσα στο Ισραήλ και προφανώς η Χεζμπολάχ θα τη χρησιμοποιήσει για να ανακάμψει, να επανεξοπλιστεί, να αναδιοργανωθεί. Και οι δύο πλευρές θα χρησιμοποιήσουν αυτή τη συμφωνία γι’ αυτό».

Τις ώρες μετά την επίσημη έναρξη ισχύος της κατάπαυσης του πυρός, χιλιάδες εκτοπισμένοι Λιβανέζοι άρχισαν να ταξιδεύουν νότια προσπαθώντας να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αλλά ο ισραηλινός στρατός εξέδωσε γρήγορα προειδοποίηση προς τους κατοίκους να μην επιστρέψουν στα χωριά τους και να μην πλησιάσουν τις ισραηλινές δυνάμεις. Εν τω μεταξύ, ισραηλινά στρατεύματα άνοιξαν πυρ εναντίον μιας ομάδας δημοσιογράφων που κάλυπταν την επιστροφή των εκτοπισμένων κατοίκων στη νότια πόλη Khiyam, τραυματίζοντας δύο, εκ των οποίων ο ένας εργαζόταν για το Associated Press και ο άλλος για το Sputnik.

Το κείμενο της συμφωνίας εμποδίζει τη Χεζμπολάχ να διεξάγει «οποιεσδήποτε επιχειρήσεις» εναντίον του Ισραήλ, αλλά αναφέρει ότι το Ισραήλ θα απέχει από «οποιεσδήποτε επιθετικές στρατιωτικές επιχειρήσεις» εναντίον λιβανέζικων στόχων.

«Είναι κάπως ύπουλο το σημείο όπου λένε “επιθετικές”, που σημαίνει ότι τρόπον τινά υπάρχει μια κάποια ευελιξία για το τι θα ερμηνεύσουν ως αμυντικές, που στην ισραηλινή λογική και λόγο και δράση σημαίνει οτιδήποτε», δήλωσε ο Makdisi. «Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Μπορούν να πουν, “Λοιπόν, αυτό είναι άμυνα”. Ακόμα και η γενοκτονία στη Γάζα, αν πάρει κανείς υπόψιν τα λεγόμενά τους, είναι αμυντική».

Τόσο ο Νετανιάχου όσο και ο Μπάιντεν τόνισαν ότι η κατάπαυση του πυρός συνήφθη υπό τη συνθήκη ότι το Ισραήλ δεν θα δεσμεύεται από τους ίδιους κανόνες με τον Λίβανο. «Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: Εάν η Χεζμπολάχ ή οποιοσδήποτε άλλος παραβιάσει τη συμφωνία και αποτελέσει άμεση απειλή για το Ισραήλ, τότε το Ισραήλ διατηρεί το δικαίωμα στην αυτοάμυνα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όπως ακριβώς κάθε χώρα όταν αντιμετωπίζει μια τρομοκρατική ομάδα που έχει δεσμευτεί να την καταστρέψει», δήλωσε ο Μπάιντεν. Δεν έκανε κανένα σχόλιο σχετικά με τα δικαιώματα των Λιβανέζων να προστατεύονται από ισραηλινές παραβιάσεις ή άμεσες απειλές για την ασφάλειά τους.

Ενώ το Ισραήλ είχε ζητήσει το δικαίωμα να επιτεθεί αν θεωρήσει ότι η Χεζμπολάχ παραβιάζει τη συμφωνία, αυτό απορρίφθηκε από τους Λιβανέζους αξιωματούχους και δεν περιλαμβάνεται στους όρους της συμφωνίας. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση Μπάιντεν συμφώνησε να παράσχει στο Ισραήλ μια επιστολή που περιείχε εγγυήσεις, «αναγνωρίζοντας την ισραηλινή ελευθερία δράσης στο λιβανέζικο έδαφος, σε περίπτωση οποιασδήποτε απόπειρας ενίσχυσης της Χεζμπολάχ ή άλλης εχθρικής οντότητας εκεί», σύμφωνα με τη Haaretz. Το ισραηλινό κανάλι 12 μετέδωσε ότι η «συμπληρωματική επιστολή» αναφέρει επίσης ότι οι ΗΠΑ θα μοιράζονται πληροφορίες με το Ισραήλ για πιθανές παραβιάσεις της συμφωνίας, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών της Χεζμπολάχ να διεισδύσει στον λιβανέζικο στρατό, και θα συνεργαστούν με το Ισραήλ για να εμποδίσουν το Ιράν να παραδώσει όπλα στη Χεζμπολάχ. Σε ηλεκτρονικό μήνυμα στο Drop Site, ο Vedant Patel, εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, αρνήθηκε να σχολιάσει άμεσα το περιεχόμενο της υποτιθέμενης επιστολής ή ακόμη και την ύπαρξή της.

«Αυτή η κατάσταση υφίσταται εδώ και δεκαετίες, δηλαδή οι ΗΠΑ παρέχουν ολόπλευρη υποστήριξη σε κάθε παραβίαση και επιθετικότητα που διαπράττει το Ισραήλ, οπότε κυριολεκτικά πρόκειται για περισσότερα από τα ίδια, ότι οι ΗΠΑ θα τους υποστηρίξουν αν επιλέξουν να επιτεθούν στο Λίβανο», δήλωσε ο Saad. «Κατά κάποιο τρόπο είναι ένα σημάδι ισραηλινής αδυναμίας, τ’ ότι δηλαδή δεν μπόρεσαν να το πετύχουν αυτό ως μέρος μιας επίσημης συμφωνίας. Έτσι, ακόμη και αν πρόκειται απλώς για μια μονομερή συμφωνία, είναι ουσιαστικά αυτό που υπήρχε πάντα και συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα. Αν σήμερα το Ισραήλ αποφάσιζε να παραβιάσει τη συμφωνία, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα το υποστήριζε πλήρως. Επομένως, δεν είναι κάτι καινούργιο ή ασυνήθιστο. Και αυτό απλώς υπογραμμίζει την ευθραυστότητα της όλης συμφωνίας εξαρχής».

Ο υπουργός Άμυνας του Λιβάνου Marine Sleem δήλωσε την Τετάρτη ότι ο λιβανέζικος στρατός θα αυξήσει την ανάπτυξη των στρατιωτών του στο νότιο Λίβανο σε 10.000 στρατιώτες ως μέρος της συμφωνίας. Ανώτερος Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε σε ενημέρωση στο παρασκήνιο την Τρίτη ότι «οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση του Λιβάνου ισχύουν και για τη Χεζμπολάχ», προσθέτοντας ότι «δεν διαπραγματευόμαστε απευθείας με τη Χεζμπολάχ. Διαπραγματευόμαστε με το κράτος του Λιβάνου. Και η κυβέρνηση του Λιβάνου πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στο Λίβανο».

Ο μελλοντικός ρόλος του λιβανέζικου στρατού, αυτός μιας πολύ πιο ισχνής πολεμικής δύναμης από τη Χεζμπολάχ, είναι που η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ ελπίζουν να διαμορφώσουν, σύμφωνα με αναλυτές.

«Είναι ξεκάθαρο ότι από το 2006, ο στόχος τους ήταν να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τον λιβανέζικο στρατό σε ένα είδος αντιτρομοκρατικής μονάδας, ένα τύπο Ειδικών Δυνάμεων, η οποία θα ήταν βασικά μια δύναμη για να αντιμετωπίσει εσωτερικά τη Χεζμπολάχ, να αντιμετωπίσει ίσως μικρές παλαιστινιακές ομάδες που ίσως δρουν στους καταυλισμούς [των προσφύγων] και άλλα τέτοια πράγματα, παρά ένας στρατός που θα μπορούσε να αμυνθεί ενάντια σε εξωτερικές απειλές, δηλαδή τους Ισραηλινούς», δήλωσε ο Makdisi. «Νομίζω ότι τώρα οι ΗΠΑ θα το διπλασιάσουν αυτό, διότι είναι σαφές ότι δεν θα δώσουν στον λιβανέζικο στρατό καμία μορφή κατάλληλου εξοπλισμού, κατάλληλους μηχανισμούς για να μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό του», πρόσθεσε. «Το σχέδιο είναι να προσπαθήσουν να καταστήσουν τον στρατό του Λιβάνου καθαρά ως αντίπαλο της Χεζμπολάχ».

Ο Λευκός Οίκος ενημέρωνε στενά την επερχόμενη κυβέρνηση του Τραμπ για τις διαπραγματεύσεις καθώς εξελίσσονταν τις τελευταίες ημέρες και ο υποψήφιος του Τραμπ για σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Ρεπουμπλικάνος Μάικ Γουόλτς έφτασε στο σημείο να διεκδικήσει τα εύσημα για τη συμφωνία σε ανάρτησή του στο Χ: «Όλοι έρχονται στο τραπέζι [των διαπραγματεύσεων] εξαιτίας του προέδρου Τραμπ. Η ηχηρή νίκη του έστειλε ένα σαφές μήνυμα στον υπόλοιπο κόσμο ότι το χάος δεν θα γίνει ανεκτό. Χαίρομαι που βλέπω χειροπιαστά βήματα προς την κατεύθυνση της αποκλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή». Η αρχική περίοδος εφαρμογής της εκεχειρίας των 60 ημερών καλύπτει τη μεταβατική περίοδο μεταξύ του τέλους της θητείας του Μπάιντεν και της ορκωμοσίας του Τραμπ.

Σε τηλεοπτική ομιλία του την Τρίτη, ο Νετανιάχου περιέγραψε τρεις βασικούς λόγους για την υποστήριξή του στη συμφωνία: να αναπληρώσει τις εξαντλημένες προμήθειες όπλων, να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση του Ιράν και να «διαχωρίσει τα μέτωπα και να απομονώσει τη Χαμάς». Από τη δεύτερη ημέρα του πολέμου, η Χαμάς υπολόγιζε στη Χεζμπολάχ να πολεμήσει στο πλευρό της. Με τη Χεζμπολάχ εκτός του κάδρου, η Χαμάς έμεινε μόνη της», είπε.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν εκφωνεί δηλώσεις από τον Κήπο των Ρόδων στον Λευκό Οίκο στις 26 Νοεμβρίου 2024. (Photo by Kevin Dietsch/Getty Images)

Αυτή την εβδομάδα, η κυβέρνηση Μπάιντεν ενημέρωσε το Κογκρέσο ότι σκοπεύει να πουλήσει νέα αμερικανικά όπλα αξίας 680 εκατομμυρίων δολαρίων στο Ισραήλ, επιπλέον της ήδη συμφωνημένης πώλησης ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, την οποία ορισμένοι νομοθέτες, με επικεφαλής τον γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς, προσπάθησαν και απέτυχαν να εμποδίσουν την περασμένη εβδομάδα. Την Τρίτη, ο Νετανιάχου δήλωσε ότι τα πρόσθετα αμερικανικά πυρομαχικά «θα μας δώσουν περισσότερη δύναμη κρούσης για να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας». Ο Λευκός Οίκος αρνήθηκε ότι οι πρόσθετες μεταφορές όπλων σχετίζονται με την αποδοχή της συμφωνίας του Λιβάνου από το Ισραήλ.

Η Χεζμπολάχ άρχισε να εκτοξεύει ρουκέτες και βλήματα πυροβολικού κατά των ισραηλινών δυνάμεων στις 8 Οκτωβρίου 2023, μία ημέρα μετά την έναρξη της γενοκτονικής επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα. Το Ισραήλ εξαπέλυσε αεροπορικές επιδρομές στο νότιο Λίβανο, με τις διασυνοριακές επιθέσεις να συνεχίζονται για μήνες. Τον Σεπτέμβριο, το Ισραήλ κλιμάκωσε, πυροδοτώντας χιλιάδες βομβητές και ασύρματους σε ολόκληρο τον Λίβανο, σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους και τραυματίζοντας χιλιάδες. Στη συνέχεια, το Ισραήλ προέβη σ’ ένα κύμα σφοδρών αεροπορικών επιδρομών στο Λίβανο και μια σειρά δολοφονιών κορυφαίων διοικητών της Χεζμπολάχ, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του επί μακρόν ηγέτη της οργάνωσης Χασάν Νασράλα στις 27 Σεπτεμβρίου, ακολουθούμενη από χερσαία εισβολή την 1η Οκτωβρίου.

Μεγάλες εκτάσεις του νότιου και ανατολικού Λιβάνου καταστράφηκαν στις ισραηλινές επιθέσεις, με ολόκληρα χωριά να κατεδαφίζονται. Ο ισραηλινός στρατός έπληξε νοσοκομεία, εργαζόμενους σε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, δημοσιογράφους, πυκνοκατοικημένες γειτονιές και πολιτικές υποδομές, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πάνω από 3.800 άνθρωποι και να εκτοπιστούν βίαια πάνω από 1,2 εκατομμύρια. Εν τω μεταξύ, η Χεζμπολάχ προκάλεσε απώλειες στον ισραηλινό στρατό, με δεκάδες στρατιώτες να σκοτώνονται και εκατοντάδες να τραυματίζονται, και επιτέθηκε σε ισραηλινές πόλεις και στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αναγκάζοντας δεκάδες χιλιάδες ισραηλινούς εποίκους να εκκενώσουν τα σπίτια τους στο βόρειο Ισραήλ.

Η Χεζμπολάχ δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενο μέρος της συμφωνίας, την οποία διαπραγματεύτηκε η λιβανέζικη κυβέρνηση, και έχει δηλώσει ότι είναι έτοιμη να συνεχίσει την ένοπλη αντίσταση κατά του Ισραήλ.

Στην πρώτη της δήλωση μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, η Χεζμπολάχ δήλωσε ότι πέτυχε «νίκη» επί του Ισραήλ «για την υπεράσπιση της γης και του λαού του και για την υποστήριξη των καταπιεσμένων στην Παλαιστίνη». Η οργάνωση δήλωσε ότι οι μαχητές της «θα παραμείνουν σε ύψιστη ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουν την απληστία και τις παραβιάσεις του ισραηλινού εχθρού. Τα μάτια τους θα παραμείνουν ορθάνοιχτα, παρακολουθώντας τις κινήσεις του εχθρού και την απόσυρση των δυνάμεών του πέρα από τα σύνορα. Τα χέρια τους θα ακουμπούν στις σκανδάλες των όπλων τους, για την υπεράσπιση της κυριαρχίας του Λιβάνου και για χάρη της αξιοπρέπειας του λαού τους».

Ενώ τόσο η Χεζμπολάχ όσο και το Ισραήλ προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη συμφωνία αυτής της εβδομάδας ως θρίαμβο, η πραγματικότητα, λένε οι ειδικοί, είναι πιο περίπλοκη. «Η Χεζμπολάχ κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να αναδυθεί άθικτη και πολύ αδάμαστη και να αποτρέψει μια ισραηλινή κατοχή και να αποτρέψει ακόμη και μια προσωρινή κατοχή εδάφους, οπότε η απόκρουση μιας εισβολής σε αυτό το πλαίσιο είναι τρομερή, θα έλεγα, αλλά είναι παράδοξο γιατί είναι πιο αδύναμη», δήλωσε ο Saad. «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Χεζμπολάχ έχει αποδυναμωθεί. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό από ποιοτική και ποσοτική άποψη, αλλά παραδόξως είναι ισχυρότερη επειδή μπόρεσε να αποσοβήσει όλα αυτά τα χτυπήματα και επειδή μπόρεσε να εμποδίσει το Ισραήλ να επιτύχει τους στόχους του, πρώτον, να προκαλέσει την κατάρρευσή της και, δεύτερον, να εισβάλει στον Λίβανο. Έτσι, με αυτή την έννοια, θα έλεγα ότι η Χεζμπολάχ ματαίωσε τους στόχους του Ισραήλ, αλλά απ’ τη σκοπιά των στρατηγικών στόχων της ίδιας της Χεζμπολάχ, που ήταν να τερματίσει τον πόλεμο στη Γάζα μέσω του μετώπου υποστήριξης, η Χεζμπολάχ απέτυχε σε αυτό, δεν τα κατάφερε και πρέπει τώρα να εγκαταλείψει προσωρινά το μέτωπο υποστήριξης. Και αυτό είναι κάτι που το Ισραήλ μπορεί στην πραγματικότητα να καρπωθεί ως μια τακτική νίκη».

Η συμφωνία δεν αναφέρεται στον πόλεμο του Ισραήλ κατά της Γάζας, παρά το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ εισήλθε στη σύγκρουση στο πλαίσιο των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου και της έναρξης στρατιωτικής επίθεσης του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων της Γάζας. Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ προσπαθούσαν επί μακρόν να διαχωρίσουν τη Χεζμπολάχ από το παλαιστινιακό μέτωπο. Από τη στιγμή που το Ισραήλ πραγματοποίησε τις επιθέσεις με τις εκρήξεις των βομβητών, τη δολοφονία του Νασράλα και μεγάλου μέρους των ανώτερων πολιτικών και στρατιωτικών κλιμακίων της οργάνωσης και εισέβαλε σε τμήματα του νότιου Λιβάνου, ο χαρακτήρας της θέσης της Χεζμπολάχ είχε επεκταθεί πέρα από ένα μέτωπο αλληλεγγύης με τη Γάζα.

«Η Χεζμπολάχ πολέμησε γενναία μετά τα σκαμπανεβάσματα που είχε λόγω της εξόντωσης των ηγετών της», δήλωσε ο Sami Al-Arian, διευθυντής του Κέντρου για το Ισλάμ και Παγκόσμιες Υποθέσεις στο Πανεπιστήμιο Ζαΐμ της Κωνσταντινούπολης. «Έτσι, αυτό που έχουμε σήμερα δεν είναι κατάπαυση του πυρός. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι μια ανακωχή. Με άλλα λόγια, η Χεζμπολάχ μετατράπηκε από μέτωπο υποστήριξης σε πραγματικό μέτωπο. Και όταν έχεις ένα πραγματικό μέτωπο, τότε οι κανόνες εμπλοκής αλλάζουν. Είναι διαφορετικοί», δήλωσε ο Al-Arian στο Drop Site. «Έτσι, η Χεζμπολάχ σταμάτησε, αλλά εξακολουθεί να είναι κινητοποιημένη. Θα μπορούσαν να συνεχίσουν ανά πάσα στιγμή. Και πράγματι, πρέπει να ανασυνταχθούν. Πρέπει να φέρουν περισσότερα όπλα. Και φυσικά, αυτό θα έχει να αντιμετωπίσει την ισραηλινή επιθετικότητα, η οποία θα μπορούσε να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή».

Ο αναπληρωτής ηγέτης του πολιτικού συμβουλίου της Χεζμπολάχ, Μαχμούντ Κουμάτι, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου την Τετάρτη ότι η οργάνωση ετοιμάζει επίσημη δημόσια κηδεία για τον Νασράλα στα νότια προάστια της Βηρυτού.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του περασμένου έτους, ο Νασράλα υποστήριζε ότι το κίνημά του δεν θα συμμετάσχει σε κατάπαυση του πυρός με το Ισραήλ ελλείψει τερματισμού του πολέμου κατά της Γάζας. Ο Νασράλα δήλωσε επίσης ότι η Χεζμπολάχ θα υπάκουε στην κρίση της παλαιστινιακής αντίστασης στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου. Τη Δευτέρα, το βράδυ πριν από την ανακοίνωση της συμφωνίας, ο εκπρόσωπος της Χαμάς Οσάμα Χαμντάν δήλωσε στο λιβανέζικο τηλεοπτικό κανάλι Al Mayadeen ότι η Χαμάς θα υποστήριζε μια κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο. «Οποιαδήποτε ανακοίνωση κατάπαυσης του πυρός στο Λίβανο είναι ευπρόσδεκτη, καθώς η Χεζμπολάχ έχει σταθεί στο πλευρό του λαού μας και έχει κάνει μεγάλες θυσίες», είπε.

Την Τετάρτη, η Χαμάς χαιρέτισε επίσημα τη συμφωνία και επαίνεσε τον ρόλο της Χεζμπολάχ στην ένοπλη αντίσταση κατά του Ισραήλ για την υποστήριξη των Παλαιστινίων στη Γάζα. «Η αποδοχή από το Ισραήλ της συμφωνίας με τον Λίβανο χωρίς να εκπληρώσει τους όρους που έθεσε, αποτελεί σημαντικό ορόσημο για τη διάλυση των ψευδαισθήσεων του Νετανιάχου να αλλάξει τον χάρτη της Μέσης Ανατολής με τη βία και των ψευδαισθήσεών του να νικήσει τις δυνάμεις αντίστασης ή να τις αφοπλίσει», ανέφερε η Χαμάς σε ανακοίνωση που δόθηκε στο Drop Site. «Επιβεβαιώνουμε ότι αυτή η συμφωνία δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την ανθεκτικότητα της αντίστασης και τη λαϊκή υποστήριξη γύρω από αυτήν και είμαστε βέβαιοι ότι ο Άξονας της Αντίστασης θα συνεχίσει να υποστηρίζει το λαό μας και τη μάχη του με όλα τα δυνατά μέσα». Η Χαμάς πρόσθεσε ότι εξακολουθεί να επιδιώκει να διαπραγματευτεί μια δική της συμφωνία κατάπαυσης του πυρός για να τερματίσει τη βίαιη επίθεση του Ισραήλ. «Μας ενδιαφέρει να σταματήσει η επίθεση εναντίον του λαού μας, μέσα στις παραμέτρους του τερματισμού της επίθεσης στη Γάζα που έχουμε συμφωνήσει, δηλαδή την κατάπαυση του πυρός, την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων, την επιστροφή των εκτοπισμένων και την επίτευξη μιας πραγματικής και πλήρους συμφωνίας ανταλλαγής κρατουμένων», ανέφερε η ανακοίνωση.

Την Τρίτη, ο πρόεδρος Μπάιντεν δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα κάνει «άλλη μια προσπάθεια» για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα με την Τουρκία, την Αίγυπτο και το Κατάρ. Μια αιγυπτιακή αντιπροσωπεία έχει προγραμματιστεί να επισκεφθεί το Τελ Αβίβ αυτή την εβδομάδα για συζητήσεις με ισραηλινούς διαπραγματευτές. Η Χαμάς υποστηρίζει ότι στις αρχές Ιουλίου είχε αποδεχτεί μια πρόταση κατάπαυσης του πυρός που ενέκρινε ο πρόεδρος Μπάιντεν. Αργότερα τον ίδιο μήνα, το Ισραήλ δολοφόνησε στην Τεχεράνη τον Ισμαήλ Χανίγια, πολιτικό ηγέτη της Χαμάς και κορυφαίο διαπραγματευτή για την κατάπαυση του πυρός.

Πηγή: Drop Site News

Μετάφραση: antapocrisis

Εκλογή Τραμπ: Το τέλος ενός κύκλου και το αναπάντητο ερώτημα για την Ελλάδα

/0 Comments/in /by

Οι αμερικάνικες εκλογές τουλάχιστον για έναν αιώνα απασχολούσαν όλες τις χώρες και τους ανθρώπους του πλανήτη. Οι τελευταίες όμως εκλογές, με την ανάδειξη του Τραμπ ως προέδρου των ΗΠΑ δημιούργησαν έναν παγκόσμιο πυρετό, που συνεχίζεται μέσα από χιλιάδες πανικόβλητες εκτιμήσεις, πολιτικές κρίσεις, ακροδεξιές φιλοδοξίες και συστημικούς φόβους…

Όλα αυτά καθόλου τυχαία, όταν μάλιστα συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και υπάρχει ο φόβος για μετεξέλιξή του σε πυρηνικό και παγκόσμιο. Ένας πόλεμος που ήταν καταλύτης αλλαγής των πραγμάτων όχι μόνο στον δυτικό ευρωατλαντικό κόσμο, αλλά σε όλο τον πλανήτη. Τα άμεσα ορατά πραγματικά του αποτελέσματα, καθώς και οι αλληλεπιδράσεις του είναι :

Πρώτον, η υποβάθμιση της ΕΕ και η πρόθυμη εξάρτηση του διευθυντηρίου της (Γερμανία, Γαλλία) από τη θηλιά των ΗΠΑ. Μια ΕΕ που χρηματοδοτεί και εξοπλίζει τους Ουκρανοναζί ενώ αιμορραγεί ενεργειακά και πληρώνει το λογαριασμό από τις κυρώσεις που επέβαλε στη Ρωσία. Φυσικό επακόλουθο είναι να αυξάνεται ο προβληματισμός και οι φυγόκεντρες τάσεις χωρών από μια ΕΕ που βρίσκεται σε υποβάθμιση.

Δεύτερον, η επιτάχυνση της διαδικασίας συγκρότησης και διεύρυνσης των BRICS (που αποτυπώθηκε πρόσφατα στο Καζάν) με πρωτοβουλία Ρωσίας και Κίνας και τη συμμετοχή σημαντικών και αναπτυσσόμενων χωρών, που επιθυμούν την απεξάρτησή τους από το δολάριο και τις ΗΠΑ και αναζητούν έναν πολυπολικό κόσμο.

Τρίτον, το επίμονο λαχάνιασμα της οικονομίας, η κρίση χρέους που μαστίζει ιμπεριαλιστικές χώρες, η στασιμότητα και ο πληθωρισμός που απλώνονται σε πολλές περιοχές του κόσμου, οξύνουν παραπέρα τα προβλήματα. Ενισχύεται ένα πολεμικό κλίμα, μέσα από την εξαγγελία προστατευτικών πολιτικών και αύξησης των πολεμικών εξοπλισμών.

Τέταρτον, η διάχυτη δυσαρέσκεια, για τον κόσμο που οικοδομήθηκε κάτω από την μπαγκέτα των αγορών, της παγκοσμιοποίησης και της πολιτικής του λιγότερου κράτους, είναι το σημερινό φάντασμα που πλανιέται πάνω από τον κόσμο. Η αναπτυσσόμενη κοινωνική ανισότητα, ο φόβος, η αποξένωση και ο αποκλεισμός εκατομμυρίων ανθρώπων τείνουν πλέον να καταγράψουν (στη Δύση και ειδικά στις ΗΠΑ, είναι πλέον ορατό) δύο κόσμους, τον κόσμο των εξασφαλισμένων και τον κόσμο των αποκλεισμένων. Αυτός ο κόσμος, που διαρκώς αυξάνεται, είναι ο άτακτος και ανοργάνωτος στρατός ενάντια στο σύστημα. Η διεκδίκηση αυτού του «στρατού», αποτελεί τη βάση της αντιπαράθεσης της δεξιάς– ακροδεξιάς με την αριστερά. Ανεξάρτητα αν η σημερινή δυτική αριστερά, αδιαφορεί και έχει την πλάτη γυρισμένη σε αυτόν.

Υπάρχουν σειρά από ερωτήματα, που σαν κοινή συνισταμένη έχουν το ενδεχόμενο/επερχόμενο τέλος του κύκλου που άνοιξε πριν από μισό αιώνα εγκαινιάζοντας την εποχή του νεοφιλελευθερισμού και της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης κάτω από την ηγεμονία των ΗΠΑ (που έγινε πολύ εμφανής μετά την κατάρρευση του αντίπαλου και μη σοσιαλιστικού ανατολικού δέους):

– Θα συνεχίσουν –μπορούν, και αν ναι, πώς;– οι ΗΠΑ να είναι ο ηγεμόνας ή θα έχουν το τέλος των παλιών αυτοκρατοριών;

– Θα υπάρξει η ικανότητα (η δυνατότητα δεν αμφισβητείται) συγκρότησης ενός άλλου πόλου που θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα βάλει τέλος στο ΤΙΝΑ («δεν υπάρχει εναλλακτική»);

– Θα μπορέσει η ΕΕ να μετασχηματιστεί η θα συνεχίσει εξαρτημένη και ουραγός στην «ιμπεριαλιστική αλυσίδα»; Η κρίση Γερμανίας και Γαλλίας, που επιφέρει και μια διαρκή επικίνδυνη πολιτική κρίση (ακροδεξιά ατζέντα, προστατευτισμοί, εθνικισμοί και σε αναμονή ακροδεξιά κόμματα εξουσίας), μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και άμεσα ή η υφέρπουσα παρακμή θα δώσει ένα τέλος στο εγχείρημα της ΕΕ δικαιώνοντας όλους όσους εκτιμούσαν το θνησιγενές και το αδύνατο αυτής της ένωσης;

Ο Τραμπ πρόταξε το πρόγραμμα της Make America Great Again (Κάντε την Αμερική Μεγάλη Ξανά) τοποθετώντας πολιτικά στο κέντρο του την οικονομία και χρωματίζοντάς την ιδεολογικά με τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και την αντι-woke ατζέντα. Στην πραγματικότητα ο Τραμπ επιδιώκει να αλλάξει τους όρους και το μοντέλο της σημερινής παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση δεν αμφισβητείται από κανένα, θεωρείται μία μη αντιστρεπτή διαδικασία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Βεβαίως ο κάθε ιμπεριαλιστής θέλει οι όροι της παγκοσμιοποίησης να υπηρετούν πρωτίστως τα δικά του συμφέροντα. Αυτή όμως η έννοια του ανταγωνισμού των «μεγάλων δυνάμεων», που συνοδεύεται από την ανισόμετρη ανάπτυξή τους, είναι και όρος αυτοναρκοθέτησης της παγκοσμιοποίησης.

Ο Τραμπ με την MAGA διεκδικεί την ανακοπή της σταδιακής απώλειας της οικονομικής υπεροχής, τη σταθεροποίηση και την αναβάθμιση της ηγεμονίας των ΗΠΑ. Γνωρίζει επιπλέον πως η οικονομική συρρίκνωση των ΗΠΑ επιδρά άμεσα στα κατώτερα και αδύναμα ταξικά-λαϊκά στρώματα, δημιουργώντας ένα επικίνδυνο κοκτέιλ για τη σταθερότητα του κράτους του. Γι’ αυτό και οι προστατευτισμοί κυρίως απέναντι στην Κίνα αλλά και στην Ευρώπη (με άμεσο κόστος για Γερμανία και Γαλλία που έχουν και τα μεγαλύτερα ποσοστά εξαγωγών τους προς τις ΗΠΑ). Η οικονομία στο τιμόνι, ενώ η στρατιωτική ισχύς θα αποτελεί το εργαλείο και όχι την κεντρική κατεύθυνση για το κράτημα της ηγεμονίας. Αυτή φαίνεται να είναι μια βασική διαφορά μεταξύ Τραμπ και δημοκρατικών. Το σε τι αντιθέσεις και το ποιες αντιφάσεις (που είναι φανερό ότι δημιουργεί η αλλαγή των όρων της παγκοσμιοποίησης) θα βρεθεί να αντιμετωπίζει η πολιτική Τραμπ, καθώς και η ικανότητα και ο τρόπος αντιμετώπισής τους είναι ζητούμενο. Καθώς και επικίνδυνο. Έτσι κι αλλιώς όμως, τα χαρτιά ξαναμοιράζονται και αυτό προκαλεί αύξηση του πυρετού και των αναζητήσεων. Γιατί πρόκειται για αλλαγή κατά το δοκούν του μίγματος της αμερικάνικης ιμπεριαλιστικής πολιτικής, το οποίο φαίνεται πως τρομάζει και ξεβολεύει τους «πρόθυμους φίλους» της (ΕΕ), περισσότερο από τους ανταγωνιστές της. Η ασφάλεια που προσφέρει το ΝΑΤΟ πρέπει να πληρώνεται και όχι να προσφέρεται δωρεάν. Άρα Ευρωπαίοι (κατά συνέπεια βλέπε εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα) πληρώστε για την ΝΑΤΟϊκή ασφάλεια από τους μισθούς σας και από τις περικοπές των δαπανών για την υγεία, την εκπαίδευση, την ασφάλισή σας… Ο Τραμπ μοιάζει να αντιλαμβάνεται ότι το δυναμικό και δεσπόζον κομμάτι της οικονομίας αφορά στην καινοτομία, στις πλατφόρμες, στην τεχνητή νοημοσύνη, στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα κ.ά. Καθόλου τυχαία, μάλλον ορισμένοι επιχειρηματίες και γκουρού αυτής της οικονομίας τάσσονται δίπλα στον Τραμπ, ακόμα και σε κυβερνητικές θέσεις, ενώ οι δημοκρατικοί της Καμάλα Χάρις, μονίμως φιλικοί στην Γουόλ Στρητ, φάγανε μαύρο από ένα πλήθος με αυξημένο λαϊκό μίσος για τον «ναό του τζόγου».

Σήμερα ο κύκλος ή οι κύκλοι μοιάζουν να φτάνουν στο τέλος τους (το πόσο θα πάρει αυτό είναι ένα ζήτημα, όπου και οι λαοί έχουν λόγο). Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν χαοτικό και απρόβλεπτο κόσμο. Αυτό τουλάχιστον εισπράττει σαν αίσθηση ο δυτικός κόσμος και ειδικότερα ο ευρωπαϊκός της ΕΕ. Ας κάνουμε και μια αναγκαία γενική παρένθεση. Οι πολυποίκιλες κρίσεις (χρηματοπιστωτική, πανδημίας, πολεμική, ενεργειακή…) αποδεικνύουν χρεοκοπίες αυτών των κύκλων που έχουν ονοματεπώνυμο. Καπιταλιστικό σύστημα και νεοφιλελεύθερη πολιτική. Επί μισό αιώνα χωρίς αντίπαλο το καπιταλιστικό σύστημα απέδειξε την χρεοκοπία του. Καμιά απολογητική λοιπόν, απέναντι στους χρεοκοπημένους , για τον σοσιαλισμό που δεν πρόλαβε καν να σβήσει τα 50 κεράκια του.

Οι κοινωνίες στη δύση είναι διχασμένες. Από τη μια, ο λαϊκός κόσμος που ζει μέσα στην αμηχανία, τη δυσαρέσκεια και τη ζαλάδα, είναι περισσότερο μοναχικός και φοβισμένος, ταυτόχρονα εχθρικός σε αυτό και σε αυτούς που νομίζει ότι αποτελούν το σύστημα… Από την άλλη, ο κόσμος του συστήματος μοιάζει να απειλείται, να χάνει τις σταθερές και τον ρυθμό του, τρομάζει στην αναζήτηση άλλου προσανατολισμού. Η έκθεση Ντράγκι-Λέτα που συζητήθηκε στην άτυπη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, δείχνει προς μια πολιτική «εθνικής ισχύος» της ΕΕ, αλλά χωρίς την ικανότητα ενιαίας χρηματοδότησης (λόγω κυρίως της άρνησης της Γερμανίας) για τη συγκρότηση και ανάπτυξη αυτής της ισχύος. Η ΕΕ μοιάζει με ένα γερασμένο και εν παραλύσει οργανισμό. Δεν μεταρρυθμίζεται, δεν εκδημοκρατίζεται. Δεν υπολογίζεται καν σαν δυνατός παίκτης ούτε από τον Ατλαντικό, ούτε από τον Ειρηνικό.

Έχουν σχέση όλα αυτά με την Ελλάδα; Θα συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση, την ίδια πορεία; Θα παραμένει αναπάντητο το ερώτημα του ποιος, πότε και πώς θα αφυπνίσει τη χώρα;

Γιατί όσο συνεχίζουμε στο δόγμα «ανήκουμε στη δύση», τόσο ο λαός θα ζει καταστροφές υποβαθμίσεις, περιορισμό της ευημερίας του… Τόσο θα συρρικνώνεται η εναλλακτική που θα απελευθερώσει δυνάμεις και δυνατότητες. Η αστική τάξη δεν θέλει και δεν μπορεί. Η αστική τάξη περιμένει τον «πατερούλη» που λέγεται Αμερική και την μητέρα που λέγεται ΕΕ. Πορεύτηκε και στηρίχτηκε πολλάκις και πολλαπλώς (ακόμα και στην απώλεια της εξουσία της) από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Επέλεξε τον μεταπρατισμό, διέλυσε την παραγωγική ικανότητα και δυνατότητα της χώρας, ρεφάροντας με τον τουρισμό, τις υπηρεσίες και το real estate. Δεν απέχουμε πολύ από αυτό που λέει η λαϊκή σοφία «παράγουμε σουβλάκια και γκαρσόνια»…

Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη, και η συγκυρία ανοίγει παράθυρα και δημιουργεί ευκαιρίες, για να υπάρξει μια διαφορετική πορεία αφύπνισης και απελευθέρωσης για τον ελληνικό λαό. Υπάρχουν δύο προϋποθέσεις σε αυτή την κατεύθυνση. Η μία είναι η ανεξαρτησία από ΕΕ και ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, η άλλη είναι η παραγωγική συγκρότηση και δημιουργία μιας οικονομίας που θα στηρίζεται στις πραγματικές δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα της χώρας. Μιας οικονομίας που θα μπορεί να ανταποκρίνεται στις δυσκολίες που θα προκύπτουν από τις γεωπολιτικές αναταράξεις και οποιεσδήποτε κρίσεις. Αυτές οι δύο κεντρικές κατευθύνσεις-προϋποθέσεις θα εξυπηρετήσουν πρωτίστως τις ανάγκες και τα όνειρα της πλειονότητας των νέων. Της νεολαίας που έχει χάσει τις προσδοκίες της, που αντιλαμβάνεται ότι δικαιοσύνη, εκπαίδευση, υγεία και ίσες ευκαιρίες δεν απασχολούν ένα διαλυμένο αδιάφορο κράτος και σύστημα, που λειτουργεί μνημονιακά και κάτω από τις θηλιές της ΕΕ, του συμφώνου σταθερότητας και του χρέους. Μια νεολαία, που δεν χωράει στον κόσμο των λίγων, που δεν υπολογίζεται παρά μόνο σαν εκμεταλλευόμενο και κακοσυντηρημένο εξάρτημα μιας μηχανής και ενός συστήματος των λίγων. Τα αιτήματα της ανεξαρτησίας και μιας άλλης οικονομίας αφορούν το σύνολο των εργαζομένων της χώρας καθώς και την θαμπή μικρομεσαία τάξη που αντιλαμβάνεται τη σημερινή και την παραπέρα μελλοντική απαξίωση και υποβάθμισή της.

Για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα και στην κοινωνία είναι απαραίτητη η πολιτική. Απαραίτητο όρο αποτελεί η ύπαρξη ενός οργανωμένου πολιτικού ρεύματος, μιας πολιτικής δύναμης, που θα αναλάβει την ευθύνη να σηκώσει αυτή τη σημαία της αφύπνισης και της αλλαγής. Δεν υπάρχει και πρέπει να οικοδομηθεί. Η οικοδόμηση αφορά όλους τους προοδευτικούς και αριστερούς ανθρώπους και δυνάμεις που δεν «βγάζουν σπυράκια» με το αίτημα της ανεξαρτησίας, που αναγκαστική προτεραιότητα έχουν να ανακόψουν την αποξένωση από τα λαϊκά και εργατικά στρώματα, να δώσουν τέλος στη φλυαρία και τον ακαδημαϊσμό, στην αυτοαναφορικότητα, την κομματική ιδιοτέλεια, το σεχταρισμό και τον πολιτικό αυτισμό και ιδεολογισμό της «δευτέρας παρουσίας». Η υπαρκτή αριστερά, που έχει πάρει διαζύγιο από την εργατική τάξη, που έχει εξορίσει ακόμα και την έννοια του ιμπεριαλισμού, για δεκαετίες βλέπει την πολιτική της γραμμή να έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, να μην είναι χρήσιμη και ελκυστική στα λαϊκά στρώματα, να είναι ακίνδυνη για το σύστημα, και επιμένει στην ίδια κατεύθυνση. Η αφύπνιση αφορά και την ίδια.

Για να μην αφήσουμε την ακροδεξιά να γίνει μόδα, μεταδοτικός ιός και κίνδυνος και στην Ελλάδα, οφείλουμε όλοι όσοι τοποθετούμαστε ή νομίζουμε πως είμαστε στην αριστερή και στη σωστή πλευρά της ιστορίας, να αναλάβουμε την ευθύνη της ανάδειξης του αιτήματος της ανεξαρτησίας και της αλλαγής του χαρακτήρα και προσανατολισμού της οικονομίας, αλλά και της συγκρότησης του αντίστοιχου πολιτικού ρεύματος.

Είναι ένα δρόμος που ξεβολεύει, που αποδεικνύει στην πράξη την χρεοκοπία του συστήματος και της αστικής τάξης, ένας δρόμος, που οδηγεί στην χειραφέτηση.

Η λανθασμένη αισιοδοξία της Παλαιστινιακής Αρχής

/0 Comments/in /by

Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ αναμφίβολα θα επαναφέρει στη μνήμη μια σειρά μονομερών παραχωρήσεων προς το Ισραήλ, που κατέληξαν με τις συμφωνίες του Αβραάμ, οι οποίες αναμφίβολα συνέβαλαν στη σημερινή προμελετημένη κατάσταση λήθης απέναντι στη γενοκτονία στη Γάζα. Μπορούμε επίσης να θυμηθούμε πώς η Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ) παραγκωνίστηκε – το γραφείο του PLO στην Ουάσιγκτον έκλεισε – και τα κονδύλια προς την ΠΑ περικόπηκαν. Η Παλαιστινιακή Αρχή, ωστόσο, προφανώς δεν θυμάται καμία από αυτές τις καταχρήσεις, ελπίζοντας αναμφίβολα ότι η στάση της εκλαμβάνεται ως διπλωματική, προσπαθώντας να κερδίσει εύνοια.

«Θα παραμείνουμε σταθεροί στη δέσμευσή μας για ειρήνη και είμαστε βέβαιοι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υποστηρίξουν, υπό την ηγεσία σας, τις νόμιμες προσδοκίες του παλαιστινιακού λαού», έγραψε ο πρόεδρος της ΠΑ Μαχμούντ Αμπάς στη συγχαρητήρια επιστολή του προς τον Τραμπ.

Το να είναι κανείς τόσο σίγουρος μπορεί να αποδοθεί μόνο σε μια προσπάθεια να διεκδικήσει κάποιο βαθμό πολιτικής σημαντικότητας.

Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα βιώνουν γενοκτονία και η κατεχόμενη Δυτική Όχθη είναι κάθε άλλο παρά απαλλαγμένη από τη βία του Ισραήλ. Και στις δύο περιοχές, οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν την εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού και το κάνουν εδώ και δεκαετίες. Και όμως, κάθε άλλο παρά αυτό συμπεραίνεται απ’ τον τόνο του μηνύματος του Αμπάς. Η αισιοδοξία του είναι εντελώς άστοχη.

Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, ο Τραμπ προέτρεψε το Ισραήλ να «τελειώσει αυτό που άρχισε» στη Γάζα. Η ρητορική, ωστόσο, όπως είναι το στυλ του Τραμπ, ήταν ασαφής. «Τελειώστε το, και τελειώστε το γρήγορα, γιατί πρέπει, πρέπει να επιστρέψετε στην κανονικότητα και την ειρήνη», είπε ο Τραμπ κατά τη διάρκεια συνέντευξης στην εκπομπή “Hugh Hewitt Show”. Ειρήνη μετά από μια γενοκτονία που η διεθνής κοινότητα αγνοεί εσκεμμένα και την οποία οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν πολύ συνειδητά; Αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο μια ειρήνη χωρίς Παλαιστίνιους, και δεν υπάρχει καμία κανονικότητα σε αυτό, επειδή οι Παλαιστίνιοι θα έχουν εξαφανιστεί ως αποτέλεσμα της διεθνώς υποστηριζόμενης γενοκτονίας του Ισραήλ.

Μόλις δύο μήνες νωρίτερα, ο γαμπρός του Τραμπ και πρώην σύμβουλος του, Τζάρεντ Κούσνερ, ονειρευόταν και πλάσαρε πολυτελείς παραθαλάσσιες ιδιοκτησίες στη Γάζα. Οι Παλαιστίνιοι, είπε, θα πρέπει να μετακινηθούν στην έρημο Νακάμπ και στην Αίγυπτο. Είχε επίσης παραδεχτεί ότι ήταν πιθανό το Ισραήλ να απαγορεύσει στους βίαια εκτοπισμένους Παλαιστίνιους να επιστρέψουν στα σπίτια τους στη Γάζα, μια πιθανότητα που υποστηρίχθηκε δημοσίως ως γεγονός από τον ισραηλινό στρατό κατά τη διάρκεια ενημέρωσης των μέσων ενημέρωσης το βράδυ της Τρίτης.

Ενώ ο Τραμπ έχει δηλώσει ότι θα επικεντρωθεί στην εσωτερική πολιτική και θα δώσει τέλος στους πολέμους, ένα τέτοιο μήνυμα είναι υπεραπλουστευτικό.

Πίσω από αυτά τα λόγια κρύβονται δεκαετίες εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, οι διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, η χρηματοδότηση της αποικιοκρατικής επιχείρησης και του στρατού του Ισραήλ, η εξασφάλιση της ποιοτικά αναβαθμισμένης στρατιωτικής υπεροχής του, οι μονομερείς παραχωρήσεις που έγιναν στο Ισραήλ από την κυβέρνηση Τραμπ κατά την πρώτη προεδρία του και, φυσικά, οι επενδυτικές προτάσεις του Κούσνερ. Και ας μην ξεχνάμε τις προσπάθειες του Κούσνερ να κοπεί η χρηματοδότηση της UNRWA και να απαξιωθεί κατά τη διάρκεια της θητείας του Τραμπ, καθώς και τις προσπάθειες να αλλάξει ο ορισμός του Παλαιστίνιου πρόσφυγα. Φυσικά, οι ΗΠΑ διαπρέπουν στο να βοηθούν το Ισραήλ να κάνει τους Παλαιστίνιους αιώνιους πρόσφυγες, αλλά ο Κούσνερ δεν βρίσκει καμία αντίφαση σε αυτό, αρκεί η Γάζα να γίνει διαθέσιμο επενδυτικό δόλωμα για πολυτελή παραθαλάσσια ακίνητα.

Η ΠΑ ίσως χρειαστεί να επανεξετάσει τη θετική της στάση. Οι πρόεδροι των ΗΠΑ φροντίζουν για τα ισραηλινά συμφέροντα. Αυτό είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός και είναι απίθανο να αλλάξει. Οι Παλαιστίνιοι έχουν ήδη εκτοπιστεί βίαια από τη βόρεια Γάζα. Πώς μπορεί ο Αμπάς να εκφράσει την εμπιστοσύνη του ότι οι Παλαιστίνιοι θα επιτύχουν τις «νόμιμες προσδοκίες» τους, όταν το προηγούμενο ιστορικό του Τραμπ αποδεικνύει το αντίθετο και η ρητορική μέχρι στιγμής εξακολουθεί να δείχνει προς τη γενοκτονία;

Πηγή: Middle East Monitor

Μετάφρραση: antapocrisis

Η λογική δομή και αποδόμηση των επιχειρημάτων της Δυτικής προπαγάνδας για την απόφαση πραγματοποίησης πυραυλικών πληγμάτων κατά της Ρωσίας

/0 Comments/in /by

Αναδημοσιεύουμε ένα καλογραμμένο σημείωμα του καθηγητή Glenn Diesen με το οποίο αποδομεί τη δυτική επιχειρηματολογία για την όξυνση στον πόλεμο Ρωσίας – ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Οι ΗΠΑ εγκρίνοντας πυραυλικά πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς κατά της Ρωσίας, ξεπερνούν τα όρια μεταξύ πολέμου δι’ αντιπροσώπων και άμεσης δικής τους πολεμικής εμπλοκής.

Οι συζητήσεις σχετικά με την έγκριση πυραυλικών πληγμάτων μεγάλου βεληνεκούς κατά της Ρωσίας είναι βαθύτατα ανέντιμες και παραπλανητικές. Οι ελίτ των πολιτικών μέσων ενημέρωσης παρουσιάζουν βαθιά λανθασμένα επιχειρήματα για να υποστηρίξουν το συμπέρασμα ότι η επίθεση στη Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς δεν ξεπερνά τη γραμμή μεταξύ πολέμου δι’ αντιπροσώπων και άμεσου πολέμου. Το ΝΑΤΟ μπορεί να πετύχει να αυταπατηθεί, ωστόσο για τη Ρωσία δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για πράξη πολέμου.

1) «Η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της»

Το επιχείρημα ότι η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της ως δικαιολογία για να επιτρέψει το ΝΑΤΟ πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς εντός της Ρωσίας είναι πολύ χειριστικό. Το κοινό παρασύρεται μέσω μιας πολύ λογικής προϋπόθεσης, που βασίζεται στην καθολική αποδοχή του δικαιώματος στην αυτοάμυνα. Μόλις το κοινό αποδεχτεί την προϋπόθεση, τότε του παρουσιάζεται ως αυτονόητο συμπέρασμα ότι η Ουκρανία θα πρέπει να εφοδιαστεί με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για να επιτεθεί στη Ρωσία. Η έκταση της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στον πόλεμο, που είναι το κύριο ζήτημα, εξαλείφεται στη συνέχεια εντελώς από το επιχείρημα.

Το σημείο εκκίνησης μιας ειλικρινούς συζήτησης πρέπει να ξεκινά με τη σωστή ερώτηση: Πότε ξεπερνιέται η γραμμή μεταξύ του πολέμου δι’ αντιπροσώπων και του άμεσου πολέμου; Εδώ πρόκειται για αμερικανικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, η χρήση τους εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τις αμερικανικές πληροφορίες και την αμερικανική στόχευση, οι χειρισμοί θα γίνονται από αμερικανούς στρατιωτικούς και θα καθοδηγούνται από αμερικανικούς δορυφόρους. Η εκτόξευσή τους από το ουκρανικό έδαφος δεν καθιστά λιγότερο άμεση την επίθεση των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ δεν χρησιμοποίησαν αυτά τα όπλα κατά της Ρωσίας επί τρία χρόνια, καθώς αυτό θα ισοδυναμούσε με άμεση επίθεση, ωστόσο τώρα τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να πουλήσουν την αφήγηση ότι πρόκειται απλώς για μια μη αμφιλεγόμενη στρατιωτική βοήθεια που θα επιτρέψει στην Ουκρανία να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Οι ΗΠΑ και ορισμένοι από τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ έχουν αποφασίσει να επιτεθούν άμεσα στη Ρωσία και θα πρέπει να είναι ειλικρινείς σχετικά με αυτή τους την πρόθεση. Οι προσπάθειες να παρουσιαστεί αυτό ως μια απλή παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία για να υπερασπιστεί τον εαυτό της είναι μια ανεύθυνη προσπάθεια να εξευτελιστεί κάθε διαφωνία και να αποφευχθεί μια σοβαρή συζήτηση για την επίθεση εναντίον της μεγαλύτερης πυρηνικής δύναμης του κόσμου.

Είναι επιτακτική ανάγκη να μπαίνουμε στη θέση των αντιπάλων και να αναρωτιόμαστε πώς εμείς θα ερμηνεύαμε την κατάσταση και τι θα κάναμε αν η κατάσταση αντιστρεφόταν. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν εισβάλει σε πολλές χώρες όλα αυτά τα χρόνια, οπότε δεν χρειάζεται να βάλουμε πολύ βαθιά τη φαντασία μας να δουλέψει για να στήσει ένα υποθετικό σενάριο. Πώς θα αντιδρούσαμε αν η Ρωσία έστελνε πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, που η χρήση τους θα εξαρτώνταν από ρωσικές πληροφορίες και ρωσική στόχευση, που θα τους χειρίζονταν Ρώσοι στρατιωτικοί και θα καθοδηγούνταν από ρωσικούς δορυφόρους, για να επιτεθούν σε χώρες του ΝΑΤΟ με το πρόσχημα ότι απλώς βοηθούν τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, την Υεμένη ή μια άλλη χώρα να αμυνθεί; Αυταπατόμαστε αν προσποιούμαστε ότι αυτό δεν θα ερμηνευόταν ως άμεση επίθεση και, παρά τους μεγάλους κινδύνους που συνεπάγεται, θα ήμασταν υποχρεωμένοι να ανταποδώσουμε για να αποκαταστήσουμε την αποτρεπτική μας ισχύ.

Ο πρόεδρος Πούτιν προειδοποίησε τον Σεπτέμβριο του 2024 ότι η Ρωσία θα το ερμήνευε αυτό ως άμεση επίθεση και ως την έναρξη ενός πολέμου ΝΑΤΟ-Ρωσίας και υποστήριξε ότι η Ρωσία θα απαντούσε αναλόγως. Η σαφήνεια της γλώσσας του καθιστά σχεδόν αδύνατο να ανακαλέσει τη δέσμευση να αντεπιτεθεί στο ΝΑΤΟ, κάτι που αποτελεί μια σκόπιμη στρατηγική στο παιχνίδι του κοτόπουλου [chicken game], καθώς η Ρωσία δεν μπορεί να στρίψει και να απομακρυνθεί.

Ιστορίες για χιλιάδες Βορειοκορεάτες στρατιώτες που πολεμούν στην Ουκρανία ή στο Κουρσκ χρησιμοποιούνται για να νομιμοποιήσουν την επίθεση στη Ρωσία. Πρόκειται πιθανότατα για πολεμική προπαγάνδα του ΝΑΤΟ, καθώς θα υπήρχαν κάποιες αποδείξεις αν χιλιάδες Βορειοκορεάτες στρατιώτες πολεμούσαν. Οι Βορειοκορεάτες που εκπαιδεύονται στη Ρωσία προορίζονται πιθανότατα ως αποτρεπτικό μέσο σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ θα προχωρούσε σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, κάτι που φαίνεται ότι συμβαίνει τώρα. Ωστόσο, ακόμη και αν οι Βορειοκορεάτες εμπλακούν στις μάχες, αυτό δεν καθιστά το ΝΑΤΟ λιγότερο συμμετέχοντα στον πόλεμο με το να επιτεθεί στη Ρωσία.

2) «Η Ρωσία δεν τολμά να προβεί σε αντίποινα κατά του ΝΑΤΟ»

Η απροθυμία της Ρωσίας στο παρελθόν να προβεί σε επαρκή αντίποινα κατά των σταδιακών κλιμακώσεων του ΝΑΤΟ έχει παρουσιαστεί ως απόδειξη για το λανθασμένο συμπέρασμα ότι η Ρωσία δεν τολμά να απαντήσει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η αυτοσυγκράτηση της Ρωσίας έχει ενθαρρύνει το ΝΑΤΟ. Ο πρόεδρος Μπάιντεν υποστήριξε κάποτε ότι η αποστολή F-16 θα οδηγούσε σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τέτοιες προειδοποιήσεις τώρα καταγγέλλονται ως «ρωσική προπαγάνδα». Η αποτυχία της Ρωσίας να αντιδράσει όταν οι ΗΠΑ πέρασαν αυτή τη γραμμή σήμαινε ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι αυτό δεν ισοδυναμούσε με άμεση επίθεση. Οι κανόνες του πολέμου δι’ αντιπροσώπων στη συνέχεια άλλαξαν.

Το δίλημμα της Ρωσίας τα τελευταία τρία χρόνια ήταν ή να απαντήσει με κίνδυνο να προκαλέσει έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ή να εγκαταλείπει σταδιακά την αποτροπή της και να ενθαρρύνει έτσι τις ΗΠΑ. Με κάθε κλιμάκωση του ΝΑΤΟ, η Ρωσία αντιμετωπίζει όλο και υψηλότερο τίμημα για την αυτοσυγκράτησή της. Η Ρωσία βρίσκεται υπό πίεση για να τεθεί μια τελική κόκκινη γραμμή, και η άμεση επίθεση του ΝΑΤΟ στη Ρωσία είναι απλά πολύ επικίνδυνη για να μείνει αναπάντητη.

Πώς θα αντιδράσει η Ρωσία; Υπάρχουν πολλά ακόμη βήματα στην κλιμάκωση πριν πατήσει το πυρηνικό κουμπί. Η Ρωσία μπορεί να εντείνει τα πλήγματα σε πολιτικούς στόχους και υποδομές της Ουκρανίας, να εισάγει στρατεύματα της Βόρειας Κορέας που πιθανόν προορίζονταν ως αποτρεπτικό μέσο για μια τέτοια κατάσταση, να πλήξει περιουσιακά στοιχεία του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα και κέντρα εφοδιασμού στην Πολωνία ή τη Ρουμανία, να καταστρέψει δορυφόρους που χρησιμοποιήθηκαν για τις επιθέσεις κατά της Ρωσίας ή να επιτεθεί σε στρατιωτικά περιουσιακά στοιχεία των ΗΠΑ/του ΝΑΤΟ σε άλλα μέρη του κόσμου με το πρόσχημα ότι θα δώσει τη δυνατότητα σε άλλες χώρες να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Η απάντηση της Ρωσίας θα εξαρτηθεί επίσης από τον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιηθούν αυτοί οι πύραυλοι. Οι New York Times υποστήριξαν ότι η χρήση αυτών των πυραύλων θα είναι περιορισμένη και θα χρησιμοποιηθεί κυρίως για να βοηθήσει την Ουκρανία με την κατάληψη του Κουρσκ, γεγονός που καθιστά επίσης τις ΗΠΑ ακόμη πιο εμπλεκόμενο συμμετέχοντα στην κατάληψη ρωσικού εδάφους. Ωστόσο, η Ρωσία πρέπει να αντιδράσει δυναμικά σε κάθε παραβίαση των κόκκινων γραμμών της για να αντιμετωπίσει την τακτική του ΝΑΤΟ της σταδιακής κλιμάκωσης / σαλαμιού που έχει ως στόχο να πετσοκόψει την αποτρεπτική δύναμη της Ρωσίας. Ο σκοπός αυτής της σταδιακής αύξησης της πίεσης είναι να αποφευχθεί μια υπερβολική αντίδραση από τη Ρωσία [ΣΗΜ. Πρόκειται για τη γνωστή ΑμερικανοΝΑΤΟϊκή στρατηγική που έχει ονομαστεί το ‘βράσιμο του βατράχου’ κατά τρόπο που η αύξηση της θερμοκρασίας γίνεται βαθμιαία ώστε αυτός να συνηθίζει και να μην πηδήσει έξω από την κατσαρόλα]. Οι ΗΠΑ θα επιβάλουν, όπως ήταν αναμενόμενο, περιορισμούς στον τρόπο χρήσης αυτών των όπλων καθώς θα επιδίδονται σε άμεσες επιθέσεις κατά της Ρωσίας, αλλά σταδιακά οι περιορισμοί αυτοί θα καταργηθούν.

Η έκταση της αντίδρασης της Ρωσίας θα εξαρτηθεί από τον βαθμό αποτελεσματικότητας των όπλων αυτών. Ο πόλεμος προφανώς σήμερα κερδίζεται από τη Ρωσία, γι’ αυτό και η Μόσχα είναι προσεκτική σε οποιαδήποτε κλιμάκωση καθώς το μόνο που χρειάζεται είναι ο χρόνος. Ωστόσο, εάν τα όπλα αυτά πράγματι ανατρέψουν την πορεία του πολέμου, τότε η Ρωσία θα θεωρήσει ότι είναι υποχρεωμένη να εξαπολύσει μια ισχυρή επίθεση στο ΝΑΤΟ, καθώς η Ρωσία θεωρεί ότι πρόκειται για έναν πόλεμο από την έκβαση του οποίου εξαρτάται η επιβίωσή της. Συνεπώς, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να ελπίζει ότι τα όπλα αυτά δεν θα είναι αποτελεσματικά, γεγονός που υπονομεύει το σκεπτικό για την εξαρχής χρήση τους.

3) «Οι πύραυλοι μπορούν να αλλάξουν την πορεία του πολέμου»

Ο πόλεμος έχει ήδη χαθεί και η Ουάσινγκτον έχει ήδη παραδεχθεί ότι αυτοί οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν το παιχνίδι. Υπάρχουν δύο λόγοι για την κλιμάκωση του πολέμου σε αυτό το σημείο: Αυτή επιδιώκει (α) την περαιτέρω αφαίμαξη της Ρωσίας και (β) την ανατροπή του [διακηρυγμένου] στόχου του Τραμπ να τερματίσει τον πόλεμο.

Υπάρχουν συντριπτικές αποδείξεις ότι ο πρωταρχικός στόχος που οδήγησε στη διεξαγωγή του πολέμου δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία και στο σαμποτάρισμα κάθε οδού προς την ειρήνη ήταν η αποδυνάμωση της Ρωσίας ως στρατηγικού αντιπάλου. Ακόμη και ο Ζελένσκι αναγνώρισε τον Μάρτιο του 2022 ότι ορισμένα δυτικά κράτη ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την Ουκρανία ως πληρεξούσιο εναντίον της Ρωσίας: «Υπάρχουν κάποιοι στη Δύση που δεν τους πειράζει ένας μακρύς πόλεμος επειδή αυτό θα σήμαινε την εξάντληση της Ρωσίας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει τον αφανισμό της Ουκρανίας και έρχεται με κόστος ουκρανικές ζωές.»[1] Τόσο οι Ισραηλινοί όσο και οι Τούρκοι διαμεσολαβητές επιβεβαίωσαν ότι οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο σαμποτάρισαν την ειρηνευτική συμφωνία της Κωνσταντινούπολης με στόχο να πολεμήσουν τη Ρωσία μέσω των Ουκρανών, ενώ συνεντεύξεις με κορυφαίους Αμερικανούς και Βρετανούς διπλωμάτες αποκάλυψαν ότι η αποδυνάμωση της Ρωσίας και η αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα ήταν το μόνο αποδεκτό αποτέλεσμα.[2]Η χρονική στιγμή της απόφασης της Ουάσινγκτον είναι επίσης ύποπτη και φαίνεται να αποσκοπεί στο σαμποτάρισμα της μαζικής εντολής που έλαβε ο Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου δι’ αντιπροσώπων. Συγκριτικά, ο Ομπάμα σαμποτάρισε ομοίως τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας στα τέλη του 2016, καθώς παρέδιδε τον Λευκό Οίκο στον Τραμπ. Οι αντιρωσικές κυρώσεις τότε καθώς και οι απελάσεις Ρώσων διπλωματών είχαν ως στόχο να σαμποτάρουν την υπόσχεση του Τραμπ να τα βρει με τη Ρωσία. Ο Μπάιντεν φαίνεται να ακολουθεί τον ίδιο μπούσουλα, διακινδυνεύοντας έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο για να αποτρέψει το ξεμπλοκάρισμα των διαδικασιών ειρήνευσης στην Ουκρανία. Ο Μπάιντεν ήταν πολύ εξασθενημένος διανοητικά για να θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή, αλλά υποτίθεται ότι είναι διανοητικά σε θέση να επιτεθεί στη Ρωσία καθώς ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο.

Το ΝΑΤΟ πηγαίνει στον πόλεμο

Ο κόσμος σήμερα είναι πιο επικίνδυνος από κάθε άλλη φορά στην ιστορία. Η απόφαση των ΗΠΑ να επιτεθούν στη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του κόσμου είναι μια απελπισμένη προσπάθεια να αποκαταστήσουν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Αυτό που κάνει αυτή την κατάσταση ακόμη πιο επικίνδυνη είναι η παράλογη αυτο-εξαπάτηση σε όλη τη Δύση που έχει ως αποτέλεσμα να υπνοβατούμε προς τον πυρηνικό πόλεμο. Θα πρέπει να παρουσιάζονται στο κοινό πιο ειλικρινή επιχειρήματα όταν προβάλλεται η υπόθεση της διακινδύνευσης ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου και του πυρηνικού αφανισμού.

[1] The Economist. ‘Volodymyr Zelensky on why Ukraine must defeat Putin’ The Economist, 27 Μαρτίου 2022.

[2] G. Diesen, ‘Sabotage of the Istanbul Peace Negotiations’, Substack, 13 Οκτωβρίου 2024, https://glenndiesen.substack.com/p/sabotage-of-the-istanbul-peace-agreement.

Πηγή: Glenn Diesen in Substack

Μετάφραση: Κ. Μηλολιδάκης

Το τελευταίο στοίχημα του Μπάιντεν: Άραγε η Ουάσινγκτον προσπαθεί να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο;

/0 Comments/in /by

Με τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ να φαίνεται πρόθυμος να δώσει τα ρέστα του με ένα τελευταίο ξέσπασμα πριν τελειώσει ο χρόνος του, εναπόκειται στη Μόσχα να είναι ο ενήλικας στο δωμάτιο.

Δεν περνάει ποτέ μια βαρετή μέρα: Η πολιτική κουλτούρα της Αμερικής εξελίσσεται συνεχώς. Επί του παρόντος, γινόμαστε μάρτυρες ενός υπέροχου “διακομματικού” ανταγωνισμού για το ποιος μπορεί να φύγει από το γραφείο του προέδρου ως ο χαμένος που πονάει περισσότερο. Μετά τις εκλογές του 2020, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ηττήθηκε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο για να κάνει χώρο στον Τζο Μπάιντεν, ο Τραμπ και οι οπαδοί του δεν σταματούσαν να κλαψουρίζουν ότι τους έκλεψαν τη νίκη (όχι, δεν τους την έκλεψαν). Τελικά, όποια και αν είναι η γνώμη σας για την πολιτική της σημασία – χυδαία εξέγερση ή ολοκληρωμένη απόπειρα πραξικοπήματος – η έφοδος τους τον Ιανουάριο του 2021 στο Καπιτώλιο της Ουάσινγκτον σίγουρα χαρακτηρίστηκε ως ένα ξέσπασμα θυμού ιστορικών διαστάσεων. Σκεφτείτε το Tea Party της Βοστώνης, αλλά με πολύ, πολύ κουρασμένα νήπια.

Και τώρα, με τον Τραμπ να επιστρέφει στην πόλη—και ακόμη και οι New York Times αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν ότι αυτός δεν είναι μια παρεκτροπή αλλά μια «μεταμορφωτική δύναμη» —η  απερχόμενη ομάδα του Μπάιντεν βρήκε έναν ακόμη πιο θυελλώδη τρόπο να πετάξει τα παιχνίδια της έξω από το καροτσάκι: Ενώ οι αδιανόητα σπιτόγατοι Τραμπίστες του 2021 δεν μπόρεσαν να σκεφτούν τίποτα καλύτερο από το να κάνουν μια πολύ άβολη σκηνή στο σπίτι τους, οι Μπαϊντενίστας του 2024—ως καλοί φιλελεύθεροι διεθνιστές που είναι—βρήκαν έναν τρόπο να κάνουν παγκόσμιο το πρόβλημα διαχείρισης του θυμού τους. Τι αξία έχει η έφοδος σε ένα εθνικό κοινοβούλιο, αν μπορείς να ρισκάρεις να προκαλέσεις τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Διότι αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση Μπάιντεν επιτρέποντας – μετά από μακροχρόνιο και βάσιμο δισταγμό – στο καθεστώς του Ουκρανού Βλαντιμίρ Ζελένσκι να χρησιμοποιήσει αμερικανικούς πυραύλους ATACMS για πλήγματα στη Ρωσία. Η στάση των Ευρωπαίων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι συγκεχυμένη. Συνήθως, βέβαια, συντάσσονται με τις ΗΠΑ, αλλά υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι αυτή τη φορά μπορεί να το θεωρήσουν πολύ επικίνδυνο ή να διασπαστούν για το θέμα.

Η Γερμανία δεν θα ακολουθήσει—για μια φορά (και προς το παρόν!)—τις ΗΠΑ δουλοπρεπώς: Ο μόλις και μετά βίας καγκελάριος Όλαφ Σολτς επιμένει στο «όχι» του στην παράδοση πυραύλων κρουζ Taurus στο Κίεβο. Η Γαλλία και η Βρετανία, επίσης, φέρονται να είναι «επιφυλακτικές», » ό,τι κι αν σημαίνει αυτό τελικά.

[ΣΗΜ. Το άρθρο γράφτηκε πριν δοθεί η επίσημη επιβεβαίωση από τον Μπορέλ (18/11) και την επομένη από τον Ζελένσκι (19/11) ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Γαλλία-Βρετανία θα συμμετάσχουν στην απόφαση των ΗΠΑ για πλήγματα ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς στα βαθιά μετόπισθεν της Ρωσίας. Επίσης αξίζει να τονισθεί ότι ΔΕΝ πρόκειται για «άδεια» που δίνεται (ή όχι) στο Κίεβο. Τα πλήγματα πραγματοποιούνται άμεσα από τις ΗΠΑ (και τα Γαλλικά και τα Βρετανικά). Δεν είναι μόνο ότι η επιλογή των στόχων πραγματοποιείται μέσω της χρήσης δεδομένων από αμερικανικούς δορυφόρους ούτε ότι ο έλεγχος της βολής επίσης απαιτείται να διευθύνεται από ΝΑΤΟϊκούς ειδικούς. Το κυριότερο είναι ότι οι πύραυλοι αυτοί δεν μπορούν να λειτουργήσουν με ακρίβεια χωρίς τη χρήση κλειδωμένου λογισμικού που αποτελεί στρατιωτικό μυστικό και αποκλειστικότητα των ΗΠΑ. Αυτό έχει γραφτεί επανειλημμένα στον τύπο].

Για να είμαστε ακριβείς, πρέπει να διατυπώσουμε τρεις επιφυλάξεις: Οι αρχικές ειδήσεις αυτής της αλλαγής δεν ήταν, κατά το αμερικανικό στυλ, πλήρως επίσημες, αλλά ήταν τυλιγμένες σε μια διαρροή που κυκλοφόρησε μέσω των πάντα υπόχρεων New York Times στις 18 Νοεμβρίου. Στη συνέχεια, μία ημέρα αργότερα, ο Λευκός Οίκος ακολούθησε, μη επιβεβαιώνοντας ούτε διαψεύδοντας την ιστορία. Η επίθεση της ATACMS στην περιοχή του Μπριάνσκ δείχνει ότι η είδηση ήταν αρκετά αληθινή. Δεύτερον, η Ρωσία που στοχοποιείται δεν αποτελείται «απλώς» από εδάφη που ήταν ουκρανικά το 1991 αλλά τώρα διεκδικούνται από τη Μόσχα: Η νέα απόφαση είναι τόσο εκρηκτική επειδή σημαίνει πυρά σε εδάφη που όλοι αναγνωρίζουν ότι ανήκουν στη Ρωσία. Τέλος—και αυτό είναι το κρίσιμο—τα πράγματα γίνονται χειρότερα από το γεγονός ότι δεν πρόκειται καν για το αν θα «επιτραπεί» στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει τους πυραύλους ATACMS με αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα, τα όπλα αυτά όχι μόνο προέρχονται από τις ΗΠΑ, αλλά μπορούν επίσης να λειτουργήσουν μόνο με σημαντική δυτική βοήθεια. Αυτό για το οποίο μιλάμε, με άλλα λόγια, δεν είναι απλώς ουκρανικές αλλά από κοινού ΝΑΤΟ-ουκρανικές επιθέσεις κατά της Ρωσίας με αμερικανικά όπλα που εκτοξεύονται από το ουκρανικό έδαφος.

Η Ρωσία μόλις άλλαξε επίσημα και, σε κάποιο βαθμό, χαλάρωσε το δόγμα της για τα πυρηνικά όπλα. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει προειδοποιήσει εδώ και καιρό τη Δύση ότι η Μόσχα δεν θα ανεχθεί την παράλογη μυθοπλασία ότι οι πύραυλοι αυτοί θα προέρχονται μόνο από την Ουκρανία. Αντίθετα, μια τέτοια χρήση των ATACMS, έχει ξεκαθαρίσει, θα επιφέρει μια (άμεση και ανοιχτή) κατάσταση πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ. Σε απάντηση στη νέα κλιμάκωση της κυβέρνησης Μπάιντεν, ο εκπρόσωπος του Πούτιν Ντμίτρι Πεσκόφ επιβεβαίωσε ότι η θέση αυτή δεν έχει αλλάξει: Η Ουάσιγκτον «ρίχνει λάδι στις φλόγες» , σχολίασε ο Πεσκόφ, διακινδυνεύοντας να κλιμακώσει «τις εντάσεις σε ένα ποιοτικά νέο επίπεδο.» Ειδικότερα, επισήμανε ότι μια τέτοια πολιτική των ΗΠΑ συνεπάγεται επίσης «μια εντελώς νέα κατάσταση όσον αφορά την εμπλοκή των ΗΠΑ σε αυτή τη σύγκρουση» .

Έτσι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή η δημοκρατική κυβέρνηση, η οποία έχει ήδη αρχίσει να αποχωρεί μετά από μια γερή εκλογική συντριβή από τους Ρεπουμπλικάνους του Τραμπ, ανεβάζει, κυριολεκτικά και σκόπιμα, την ένταση με τρόπο που εγκυμονεί κινδύνους για έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο—μια άμεση σύγκρουση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας (και, σε αυτή την περίπτωση, πιθανότατα, όχι μόνο της Ρωσίας).

Στην πραγματικότητα, το να εκτοξεύεις (μαζί και για έναν φίλο, ας πούμε) τους πυραύλους σου εναντίον ενός κράτους-μεγάλης δύναμης με μεγάλο πυρηνικό οπλοστάσιο είναι πάντα μια πολύ, πολύ επισφαλής κίνηση. Το να ετοιμάζεσαι να το κάνεις αμέσως μετά τις εκλογές που κατέστησαν σαφές ότι σίγουρα δεν εκπροσωπείς το έθνος σου, ειδικά σε αυτό το θέμα, προσθέτει μια ωραία πινελιά περιφρόνησης για τον αμερικανικό λαό. Πείτε ό,τι θέλετε για τη MAGA-μανή βουλευτή Marjorie Taylor Greene, αλλά σε αυτό το θέμα έχει δίκιο.

Γιατί συμβαίνει αυτά; Δεν γνωρίζουμε. Υπάρχουν δημοσιευμένες φήμες ότι ακόμη και οι σύμβουλοι του Μπάιντεν είναι διχασμένοι για το θέμα. Πρόκειται, λοιπόν, για μια τελευταία απελπισμένη ρίψη των ζαριών από την πιο πολεμοχαρή παράταξη του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που προσπαθεί να κλιμακώσει τον πόλεμο σε πλήρη κλίμακα πριν ο Τραμπ έχει την ευκαιρία να κλείσει το όλο θέμα; Ή μήπως πρόκειται «απλώς» για έναν ιδιαίτερα κυνικό ελιγμό που έχει στόχο να δηλητηριάσει ακόμη περισσότερο τη σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας, ώστε ο Τραμπ να δυσκολευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο όταν θα προσπαθήσει να τη διορθώσει; Αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής πληροφοριακού πολέμου που στοχεύει κυρίως στην αμερικανική κοινή γνώμη, προετοιμάζοντας το έδαφος για το παιχνίδι ευθυνών μετά τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων; «Εμείς οι Δημοκρατικοί κάναμε ό,τι μπορούσαμε μέχρι την τελευταία στιγμή, αλλά μετά ήρθαν αυτοί, οι Ρεπουμπλικάνοι, και έχασαν την Ουκρανία!»—Τέτοια πράγματα.

Ή μήπως η όλη επιχείρηση ήταν συντονισμένη με την επερχόμενη ομάδα του Τραμπ για να αυξηθεί η πίεση στη Ρωσία, ένα είδος πρωτόγονης απάτης κακού-μπάτσου—καλού-μπάτσου, όπως εικάζουν κάποιοι; Φαίνεται απίθανο. Είναι πολύ ηχηρές οι διαμαρτυρίες από την πλευρά του Τραμπ για να είναι αληθοφανής αυτή η εξήγηση. Το γεγονός ότι η Greene βγήκε με τα όπλα μπροστά μπορεί να μην αποτελεί ισχυρή απόδειξη. Είναι γνωστή για το ότι είναι—γκουχ, γκουχ—εξαιρετικά εκδηλωτική και επίσης και λίγο ανεξέλεγκτη. Αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ—που αυτή τη στιγμή απολαμβάνει μεγάλη εύνοια από τον πατέρα του—αλλά και ο ορισμένος ως ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τραμπ του πρεσβύτερου Μάικ Γουόλτς έχουν επίσης τοποθετηθεί: Για τον Τραμπ τζούνιορ, η κίνηση Μπάιντεν αφορά το «στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα» που προσπαθεί να «ξεκινήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο πριν ο πατέρας μου έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει ειρήνη και να σώσει ζωές». Ο Γουόλτς, εν τω μεταξύ, έχει, στην ουσία, συμφωνήσει δημοσίως με τη ρωσική θέση, αποκαλώντας την κίνηση ATACMS ένα ακόμη «βήμα στην σκάλα της κλιμάκωσης» που οδηγεί στο άγνωστο. Τόνισε επίσης ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν τον ενημέρωσε εκ των προτέρων—τόσα πολλά λοιπόν για τις κουβέντες περί ομαλής μετάβασης.

Όποιοι και αν είναι οι λόγοι για το τελευταίο ζήτω του Μπάιντεν, κανείς στην Ουάσιγκτον δεν ισχυρίζεται καν ότι η προσθήκη αυτών των χτυπημάτων ATACMS θα κάνει στ’ αλήθεια μια πραγματική στρατιωτική διαφορά (δηλαδή υπέρ του Κιέβου). Οι εποχές που το ένα θαυματουργό όπλο μετά το άλλο πουλιόταν στο δυτικό κοινό ως «game changer» έχουν περάσει. Τώρα ακούμε πολύ πιο μετριοπαθείς ισχυρισμούς, όπως ότι, κατά κάποιο τρόπο, τέτοιες επιθέσεις ATACMS είναι η σωστή απάντηση στην υποτιθέμενη εμφάνιση συμμάχων της Βόρειας Κορέας στο πλευρό της Ρωσίας. Πώς; Κανείς δεν ξέρει πραγματικά ή δεν φαίνεται να αισθάνεται ότι χρειάζεται να ξέρει. Αντ’ αυτού, ακούμε αόριστες μουρμούρες ότι τα ATACMS θα δώσουν, στην ουσία, ένα μάθημα στον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν. Καλή τύχη με αυτό… Στοιχηματίζω ότι ο άνθρωπος που κατασκεύασε ο ίδιος μια πυρηνική αποτρεπτική δύναμη σε πείσμα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους θα εντυπωσιαστεί αφάνταστα.

Αλλά ας μην καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες να κατανοήσουμε την Ουάσιγκτον. Για να παραφράσουμε έναν διάσημο στίχο του Ρώσου ποιητή του δέκατου ένατου αιώνα Φιοντόρ Τιούτσεφ, η Ουάσινγκτον δεν μπορεί πραγματικά να κατανοηθεί με τη λογική. Είναι απλά πολύ παράλογη για κάτι τέτοιο. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι να αναρωτηθούμε ποιες συνέπειες θα έχουν αυτά τα καμώματα των ΗΠΑ. Εδώ το βασικό γεγονός που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι το να ρισκάρουμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι σίγουρα πολύ κακό, ειδικά στο πλαίσιο ενός ειδεχθούς πολέμου δι’ αντιπροσώπων που δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε συμβεί εξ αρχής. Αλλά και πάλι δεν είναι το ίδιο με την πραγματική έναρξη του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου, ευτυχώς. Η Ουάσινγκτον θα μπορούσε, φυσικά, να το κάνει και αυτό. Ωστόσο, όπως έχουν τα πράγματα, οι διαταραγμένες δραστηριότητές της περιορίζονται στο να κάνουν πιο πιθανό αυτό το ενδεχόμενο.

Στο τέλος, επομένως, ο βασικός παράγοντας παραμένει η Ρωσία. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, το πώς η Μόσχα θα επιλέξει να απαντήσει σε ένα είδος επίθεσης -όταν συμβεί- για το οποίο έχει προειδοποιήσει τη Δύση με πολύ σαφείς όρους. Μια επιλογή που μπορούμε να αποκλείσουμε είναι ότι η Ρωσία απλώς δεν θα κάνει τίποτα. Αυτό είναι αδύνατο, διότι αυτό δεν είναι το στυλ της στις μέρες μας (δεν είμαστε πια στη δεκαετία του 1990, όσο κι αν πολλοί στη Δύση δυσκολεύονται ακόμη να επεξεργαστούν αυτό το γεγονός), και, επίσης, αυτό θα ενθάρρυνε περαιτέρω μια ανεξέλεγκτη και άνομη Δύση και θα της επέτρεπε να υπονομεύσει την αξιοπιστία της Μόσχας.

Η Ρωσία θα επιβάλει ένα τίμημα. Το ερώτημα είναι πώς ακριβώς. Ακόμα κι αν ο Πούτιν έχει προειδοποιήσει ότι μια άμεση κατάσταση πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ θα ακολουθήσει από τις ενωμένες ΝΑΤΟ-ουκρανικές επιθέσεις ATACMS στη Ρωσία, η Μόσχα δεν έχει, φυσικά, δέσει τα χέρια της: Ακόμα και αν θεωρήσει ότι βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, το τι θα κάνει η Ρωσία θα είναι δική της απόφαση. Εδώ το γεγονός παραμένει ότι η ρωσική ηγεσία δεν έχει κανένα συμφέρον από ένα είδος αντιποίνων—για παράδειγμα, μια άμεση επίθεση σε βάσεις του ΝΑΤΟ στην Πολωνία, τη Ρουμανία ή τη Γερμανία—που θα έπαιζε στα χέρια των δυτικών πολεμοκάπηλων, ειδικά ενώ η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο στο έδαφος στην Ουκρανία και την παραμονή της επιστροφής του Τραμπ στην Ουάσιγκτον.

Αυτό που φαίνεται πιο πιθανό είναι να υπάρξει ανταπόδοση αλλού σε έναν κόσμο που διαθέτει 700 με 800 αμερικανικές βάσεις, συχνά σε μέρη όπου κανείς δεν τις θέλει. Θα ήταν, για παράδειγμα, εύκολο για τη Ρωσία να προβεί σε οδυνηρή εκδίκηση μέσω περιφερειακών αντιπάλων των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, για παράδειγμα στη Μέση Ανατολή. Επιπλέον, η Μόσχα μπορεί, προφανώς, να προβεί σε αντίποινα και εντός της Ουκρανίας, μεταξύ άλλων εναντίον δυτικών στρατιωτικών δυνάμεων που επιδίδονται σε μαύρες επιχειρήσεις και εναντίον ‘μισθοφόρων’, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν.

Το συμπέρασμα παραμένει ότι το τελευταίο τζογάρισμα του Μπάιντεν αποτελεί μια διπλή κίνηση ενός πληγωμένου χαμένου: Από έναν πρόεδρο και ένα κόμμα που δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι ο Τραμπ—με το διακηρυγμένο τουλάχιστον όραμά του για ειρήνευση με τη Ρωσία—τους νίκησε στις αμερικανικές κάλπες. Και από ένα κατεστημένο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που δεν θέλει να παραδεχτεί ότι το σύνολο του σχεδίου-ύβρεως ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων για την αποδόμηση της Ρωσίας όχι μόνο απέτυχε, αλλά και γύρισε μπούμερανγκ: Η Μόσχα έγινε ισχυρότερη και η Δύση ασθενέστερη. Και για άλλη μια φορά, ο κόσμος θα πρέπει να βασιστεί στη ρωσική ηγεσία να είναι ο ενήλικας στο δωμάτιο και να βρει έναν τρόπο να απαντήσει και, αν χρειαστεί, να ανταποδώσει με έξυπνο τρόπο που θα αποφύγει την παγκόσμια κλιμάκωση. Αυτό, με τη σειρά του, θα αυξήσει ακόμη περισσότερο το κύρος της Ρωσίας. Μπαϊντενίστας: Και πάλι σας χειροκροτούμε απαλά.

Πηγή: Russia Today

Μετάφραση: Κ. Μηλολιδάκης

Ο Τραμπ δεν κέρδισε τις εκλογές. H Χάρις ηττήθηκε από ένα μποϊκοτάζ για τη στάση της στη Γάζα

/0 Comments/in /by

Η νίκη του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου επί της Καμάλα Χάρις δεν οφειλόταν στην άνοδο της δημοτικότητάς του, αλλά στη συνειδητή επιλογή εκατομμυρίων ανθρώπων να μποϊκοτάρουν την ψηφοφορία διαμαρτυρόμενοι για τη γενοκτονία που υποστηρίζουν οι Δημοκρατικοί.

Όταν ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ άρπαξε τη νίκη από τα σαγόνια της ήττας στις εκλογές του 2016, έγραψα ένα άρθρο στο Middle East Eye για να εξηγήσω τις ρίζες του μυστηριώδους φαινομένου του.

Υποστήριξα ότι ο ρατσισμός των λευκών από μόνος του δεν μπορούσε να εξηγήσει τη νίκη του και ότι υπήρχαν βαθύτερα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά αίτια πίσω από την άνοδό του.

Παρόλο που ο αριθμός των λευκών ψηφοφόρων μειώνεται σταθερά στις ΗΠΑ -με την πιο πρόσφατη απογραφή των ΗΠΑ να αποκαλύπτει ότι ο αριθμός των λευκών Αμερικανών είχε φτάσει σε ιστορικά χαμηλό επίπεδο, στο 62% του γενικού πληθυσμού- εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία και να αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Όμως, η παρουσία του ρατσισμού σε ορισμένα τμήματα της κοινωνίας δεν μπορεί να εξηγήσει τις αλλαγές στην εκλογική συμπεριφορά απ’ τη στιγμή που ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα εξελέγη δύο φορές και τέσσερα χρόνια αργότερα, το αμερικανικό εκλογικό σώμα είχε εκδιώξει αποφασιστικά τον Τραμπ.

Παρόλο που η Χίλαρι Κλίντον νίκησε τον Τραμπ το 2016 στη λαϊκή ψήφο με 66 εκατομμύρια ψήφους έναντι 63 εκατομμυρίων, εντούτοις έχασε τις ψήφους του Σώματος των Εκλεκτόρων με 306 έναντι 232.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Μπάιντεν είχε νικήσει αποφασιστικά τον Τραμπ με την ίδια αναλογία του Σώματος Εκλεκτόρων 306 προς 232, αλλά τότε με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά στη λαϊκή ψήφο, 81 εκατομμύρια έναντι 74 εκατομμυρίων, αντίστοιχα. Ο κύριος λόγος ήταν το ποσοστό συμμετοχής, το οποίο βελτιώθηκε μεταξύ των εκλογών του 2016 και του 2020 από 60 σε 66%.

Τι συνέβη λοιπόν το 2024;

Για να εξηγήσει κανείς τη νίκη του Τραμπ το 2024, μετά την ταπεινωτική ήττα του το 2020, θα πρέπει να εξετάσει την προσέλευση των ψηφοφόρων καθώς και τον επαναπατρισμό των ψήφων, ιδίως στις «ταλαντευόμενες πολιτείες» (swing states), και να προβεί σε συγκριτική ανάλυση μεταξύ των εκλογών του 2020 και του 2024.

Το κεντρικό ζήτημα

Το 2020, ο Μπάιντεν και ο Τραμπ συγκέντρωσαν μαζί περίπου 155 εκατομμύρια ψηφοφόρους σε σύνολο 158 εκατομμυρίων ψηφοφόρων, θέτοντας ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής. Από την άλλη πλευρά, στις εκλογές του 2024 , η Χάρις έλαβε μόνο 67 εκατομμύρια ψήφους, ενώ ο Τραμπ έλαβε λιγότερα από 73 εκατομμύρια.

Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Τραμπ δεν έχει βελτιωθεί πολύ, αφού δεν έφτασε καν τα ποσοστά του 2020.

Εν τω μεταξύ, οι ψήφοι της Harris το 2024 υπολείπονταν κατά πολύ των ψήφων του Biden κατά περισσότερο από 14 εκατομμύρια ψήφους. Στον εκλογικό κύκλο του 2024, η συμμετοχή ήταν περίπου 58%, σημαντικά μικρότερη από ό,τι το 2020 και ακόμη μικρότερη από ό,τι στις εκλογές του 2016.

Τι εξηγεί λοιπόν την άμβλυνση της συμμετοχής των ψηφοφόρων από 155 εκατομμύρια το 2020 σε 140 εκατομμύρια το 2024, παρόλο που ο αριθμός των εκλογέων με δικαίωμα ψήφου στις ΗΠΑ αυξήθηκε από 240 εκατομμύρια σε 244 εκατομμύρια;

Με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών του 2020, η πλειονότητα του αμερικανικού λαού είχε σαφώς απηυδήσει με τον Τραμπ. Ωστόσο, το 2024, σχεδόν το 17% των ψηφοφόρων του Μπάιντεν χάθηκε και η υποστήριξη του Τραμπ σταθεροποιήθηκε.

Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι η κακοποίηση, η καταφρόνηση και η εχθρότητα προς τον Τραμπ από σημαντικό αριθμό Δημοκρατικών και ανεξάρτητων ψηφοφόρων, καθώς και από μια μειοψηφία Ρεπουμπλικανών, παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα ή και αυξήθηκε, καθώς οι μετρήσεις εκλεξιμότητάς του βαίνουν ολοένα και δυσμενέστερες τα τελευταία χρόνια μεταξύ των περισσότερων ψηφοφόρων, καθώς συσσωρεύτηκαν πολλές ποινικές κατηγορίες εναντίον του.

Εξετάζοντας το ιστορικό και τις πολιτικές προτάσεις κάθε υποψηφίου, θα διαπιστώσει κανείς σημαντικές διαφορές στο όραμα, τη φιλοσοφία και τις πολιτικές τους όσον αφορά τις εσωτερικές υποθέσεις, όπως η οικονομική πολιτική, τα δημοσιονομικά θέματα, τα κοινωνικά ζητήματα, η υγειονομική περίθαλψη, η μετανάστευση, οι διορισμοί δικαστών, οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις κ.ο.κ.

Στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής και της εθνικής ασφάλειας, υπάρχουν επίσης σημαντικές διαφοροποιήσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ των δύο υποψηφίων σε βασικά ζητήματα, όπως το εμπόριο, το ΝΑΤΟ, η Ουκρανία και η Κίνα.

Αλλά για να απαντήσει κανείς πλήρως σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσει το κεντρικό ζήτημα των εκλογών, στο οποίο μπορεί να συμφώνησαν και οι δύο υποψήφιοι και το οποίο, ταυτόχρονα, μπορεί να οδήγησε σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων στο μποϊκοτάρισμα ή την ψήφο σε τρίτα κόμματα.

Επιπλέον, θα πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά την προσέλευση και τα μοτίβα εκλογικών καταγραφών των πολιτειών που συνήθως καθορίζουν τον νικητή και τον ηττημένο των προεδρικών εκλογών.

Όταν γίνεται μια τέτοια εξέταση, αναδεικνύεται ένα παρεμφερές φαινόμενο σημαντικού μποϊκοτάζ ή χαμηλής συμμετοχής.

Διαμαρτυρία των ψηφοφόρων

Το μοναδικό θέμα της προεκλογικής εκστρατείας στο οποίο υπήρξε αξιοσημείωτη συμφωνία όχι μόνο μεταξύ των υποψηφίων των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και μεταξύ των αντίστοιχων πολιτικών κομμάτων και των στελεχών τους, ήταν η άνευ όρων υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ στον συνεχιζόμενο γενοκτονικό πόλεμό του στη Γάζα.

Σύμφωνα με διάφορες δημοσκοπήσεις, περισσότεροι Δημοκρατικοί συμπάσχουν σήμερα με τους Παλαιστίνιους παρά με τους Ισραηλινούς. Είχαν επίσης εμφανιστεί κινήματα σε όλη τη χώρα για την «Εγκατάλειψη της Χάρις», που υποστήριζαν την ψήφο σε υποψηφίους τρίτων κομμάτων, όπως η Τζιλ Στάιν, ή την αποχή.

Όπως και στις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, οι φετινές εκλογές εξαρτώνται από τις ίδιες έξι ταλαντευόμενες πολιτείες (swing states), δηλαδή τη Γεωργία, την Πενσυλβάνια, το Μίσιγκαν, το Ουισκόνσιν, την Αριζόνα και τη Νεβάδα, οι οποίες διαθέτουν συνολικά 77 ψήφους στο Εκλεκτορικό Σώμα.

Από τις υπόλοιπες 44 πολιτείες με διαχρονικά αταλάντευτη ψήφο (non-swing states), η Χάρις είχε 226, ενώ ο Τραμπ 235. Υπήρχαν αρκετές επιλογές για οποιονδήποτε συνδυασμό των ταλαντευόμενων πολιτειών που θα μπορούσε να φέρει οποιονδήποτε υποψήφιο πάνω από τους 270. Η Χάρις χρειαζόταν 44, έναντι 35 του Τραμπ.

Στις εκλογές του 2020, ο Μπάιντεν σάρωσε και στις έξι ταλαντευόμενες πολιτείες, λαμβάνοντας συνολικά 12,73 εκατομμύρια ψήφους έναντι 12,38 εκατομμυρίων ψήφων του Τραμπ στις πολιτείες αυτές, με συνδυασμένη συμμετοχή 25,11 εκατομμυρίων ψηφοφόρων.

Από την άλλη πλευρά, το 2024, ο Τραμπ έλαβε 12,55 εκατομμύρια ψήφους για να σαρώσει τις ίδιες έξι ταλαντευόμενες πολιτείες, ενώ η Χάρις έλαβε 12 εκατομμύρια, μια πτώση πάνω από 730.000 ψήφων από την αντίστοιχη του Μπάιντεν. Εν ολίγοις, η συνολική συμμετοχή στις έξι ταλαντευόμενες πολιτείες το 2024 ήταν 24,55 εκατομμύρια, γεγονός που αντανακλά μείωση κατά 560.000 ψηφοφόρους από το 2020.

Ενώ ο Τραμπ κέρδισε μια μικρή αύξηση 170.000 ψηφοφόρων το 2024 στις ίδιες έξι πολιτείες από τα αποτελέσματά του το 2020, η Χάρις έχασε 730.000 ψηφοφόρους ή περίπου το 5,7% της ψήφου του Μπάιντεν το 2020, μια σημαντική πτώση που σίγουρα κόστισε στην ίδια και στο κόμμα της τις εκλογές.

Μια παρόμοια κατάσταση έλαβε χώρα στην καρδιά των αραβοαμερικανικών κοινοτήτων του Ντίρμπορν, του Ντίρμπορν Χάιτς και του Χάμτραμκ, στην πολιτεία του Μίσιγκαν, όπου γεννήθηκε το κίνημα της Ανεξάρτητης ψήφου (Uncommitted) και η οποία φέρεται να έχει τον μεγαλύτερο αραβοαμερικανικό πληθυσμό στις ΗΠΑ.

Η συμμετοχή στις κοινότητες αυτές το 2024 ήταν επίσης πολύ μικρότερη από ό,τι το 2020. Ο Μπάιντεν έλαβε 88% στην περιφέρεια στο νότιο άκρο του Ντίρμπορν, ενώ ο Τραμπ έλαβε 10,9%. Στην πόλη του Ντίρμπορν, ο Μπάιντεν έλαβε 69%, ενώ ο Τραμπ έλαβε λιγότερο από 30%. Στο Χάμτραμκ, ο Μπάιντεν έλαβε 85% έναντι 13% του Τραμπ. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών του 2024, εν μέσω της γενοκτονίας στη Γάζα, η εκστρατεία της Ανεξάρτητης ψήφου συνέτριψε το 91% του Μπάιντεν σε μόλις 4%.

Μποϊκοτάζ εκλογών

Λόγω της υποστήριξης της γενοκτονίας του Ισραήλ από την κυβέρνηση των Δημοκρατικών, η αρνητική αυτή τάση μεταβιβάστηκε στη Χάρις. Σύμφωνα με την Detroit Free Press, η Χάρις έλαβε 36% στο Ντίρμπορν, χάνοντας πάνω απ’ τις μισές ψήφους που έλαβε ο Μπάιντεν το 2020, ενώ ο Τραμπ σημείωσε μια τετραπλάσια αύξηση στο 42%.

Στο Χάμτραμκ, η Χάρις έλαβε 38%, μια πτώση 50 μονάδων από την απόδοση του Μπάιντεν, έναντι του 44% του Τραμπ, σημειώνοντας μια αύξηση 30 μονάδων από το 2020. Εν τω μεταξύ, η Στάιν έλαβε περίπου το ένα πέμπτο των ψήφων σε ολόκληρη την περιφέρεια, ενδεχομένως το υψηλότερο ποσοστό που έχει λάβει σε ολόκληρη τη χώρα.

Φαίνεται ότι ο κύριος λόγος για τη νίκη του Τραμπ επί της Χάρις το 2024 δεν είναι μια ξαφνική άνοδος της δημοτικότητάς του, καθώς υπολείπεται του αποτελέσματος του 2020 στη λαϊκή ψήφο, το οποίο μάλιστα είχε καταγράψει εν μέσω μιας καταστροφικής πανδημίας.

Ως εκ τούτου, η πιο εύλογη εξήγηση για τη χαμηλή συμμετοχή της Χάρις που της κόστισε τις εκλογές σε σύγκριση με τον Μπάιντεν το 2020 είναι η συνειδητή απόφαση εκατομμυρίων, όχι μόνο Αράβων και μουσουλμάνων Αμερικανών στις ταλαντευόμενες πολιτείες, αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα, να μποϊκοτάρουν την ψηφοφορία.

Πράγματι, εκατομμύρια άλλοι ευσυνείδητοι Αμερικανοί που εξέφραζαν τις θεμελιώδεις και σθεναρές αντιρρήσεις τους για τον γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα, ο οποίος υποστηρίχθηκε σκληρά από μια ηθικά διεφθαρμένη πολιτική τάξη, επίσης μποϊκοτάρισαν τις εκλογές.

Η ήττα της Χάρις θα έπρεπε να είναι ένας οιωνός για όλους τους πολιτικούς ότι το αίμα των Παλαιστινίων και των Λιβανέζων δεν είναι ούτε δωρεάν ούτε αναλώσιμο.

Πηγή: Middle East Eye

Μετάφραση: antapocrisis

Μήπως ο Μπάιντεν κήρυξε πόλεμο στη Ρωσία;

/0 Comments/in /by

Η απόφαση των ΗΠΑ να επιτρέψουν στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς του ΝΑΤΟ για να πλήξει τη Ρωσία σηματοδοτεί την αρχή ενός άμεσου πολέμου ΝΑΤΟ-Ρωσίας. Ο γνωστός αρθρογράφος Thomas Fazi γράφει για την έμμεση κήρυξη πολέμου στη Ρωσία από την απερχόμενη διακυβέρνηση Μπάιντεν και τις πιθανές απαντήσεις που θα ετοιμάσει η Ρωσία και ο Πούτιν.

Η απόφαση του Μπάιντεν να επιτρέψει στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ATACMS του ΝΑΤΟ για να χτυπήσει επίσημα τη Ρωσία θα μείνει πιθανώς στην ιστορία ως η πιο απερίσκεπτη πράξη μιας κυβέρνησης που έχει συγκεντρώσει έναν πολύ μακρύ κατάλογο ανόητων, αποτρόπαιων, εγκληματικών πράξεων, από την Ουκρανία μέχρι τη Γάζα. Για να είμαστε ξεκάθαροι: ο Μπάιντεν – ένας πρόεδρος με εμφανή άνοια, ένας αποδοκιμασθείς πρόεδρος του οποίου το κόμμα μόλις καταψηφίστηκε σε μια σαρωτική εκλογική αναμέτρηση –  μόλις κήρυξε πόλεμο στη Ρωσία.

Ναι, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν φυσικά εμπλακεί σε έναν έμμεσο ή πληρεξούσιο πόλεμο τα τελευταία τρία χρόνια (ή δέκα χρόνια, ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός). Αλλά μέχρι στιγμής η Ρωσία έχει αποδεχτεί να συμβαδίζει με το παραμύθι ότι βρίσκεται σε πόλεμο μόνο με την Ουκρανία – παρά το γεγονός ότι η Ουκρανία εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τη στήριξη του ΝΑΤΟ και έχει χτυπήσει επανειλημμένα ρωσικό έδαφος με όπλα και τεχνικο-λογιστική υποστήριξη του ΝΑΤΟ.

Αλλά πριν από δύο μήνες ο Πούτιν κατέστησε σαφές ότι το να επιτραπεί στην Ουκρανία να χτυπήσει τη Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που προμηθεύει το ΝΑΤΟ θα ισοδυναμούσε με απευθείας είσοδο της Συμμαχίας στον πόλεμο. Αυτό είπε:

Ο ουκρανικός στρατός δεν είναι σε θέση να χτυπήσει με σύγχρονα συστήματα ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς δυτικής κατασκευής. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Μπορεί να το κάνει μόνο χρησιμοποιώντας πληροφορίες από δορυφόρους, τις οποίες η Ουκρανία δεν διαθέτει. Πρόκειται για δεδομένα από δορυφόρους [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] ή από τις Ηνωμένες Πολιτείες, γενικά από το ΝΑΤΟ.

Πρόσθεσε επίσης ότι μόνο οι στρατιώτες του ΝΑΤΟ μπορούν να προγραμματίσουν τις πτήσεις των πυραυλικών συστημάτων, καταλήγοντας:

Πρόκειται για την απόφαση εάν οι χώρες του ΝΑΤΟ [θέλουν να] εμπλακούν άμεσα σε μια στρατιωτική σύγκρουση [με τη Ρωσία] ή όχι. Αυτό θα σήμαινε τη συμμετοχή τους προς την κατεύθυνση. Και αυτό αλλάζει την ίδια την ουσία, την ίδια τη φύση της σύγκρουσης. Αυτό θα σήμαινε ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ – οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες – βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Και αν αυτό συμβαίνει, θα λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις, με βάση τον κίνδυνο που θα μας απειλήσει.

Με λίγα λόγια, ο Μπάιντεν – και κατ’ επέκταση το ΝΑΤΟ – μόλις αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στη Ρωσία. Αυτό είναι ακόμη πιο τρομακτικό αν αναλογιστεί κανείς τις πρόσφατες αλλαγές στο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας που ανακοίνωσε ο Πούτιν, όπου είπε ότι η δυτική υποστήριξη για μια συμβατική επίθεση της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας -αναφερόμενος συγκεκριμένα στο αίτημα της Ουκρανίας να χρησιμοποιήσει δυτικά όπλα για να χτυπήσει βαθύτερα στο ρωσικό έδαφος- θα πρέπει να θεωρηθεί κοινή επίθεση και θα μπορούσε, υπό ορισμένες συνθήκες, να αξίζει μια πυρηνική απάντηση. Ο ίδιος είπε:

Αν πρόκειται η επίθεση κατά της Ρωσίας να γίνει από οποιοδήποτε μη πυρηνικό κράτος, αλλά να διαθέτει τη συμμετοχή ή την υποστήριξη ενός πυρηνικού κράτους, τότε θα θεωρείται ως κοινή τους επίθεση κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Το διακύβευμα δεν ήταν ποτέ τόσο υψηλό. Ο Μπάιντεν και οι χώρες του ΝΑΤΟ κάνουν ό,τι μπορούν για να παρασύρουν τους πολίτες τους σε μια δυνητικά πυρηνική σύγκρουση με τη Ρωσία. Και αυτό συμβαίνει μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, οι οποίες ήταν σαφώς και μια ψήφος κατά του απερίσκεπτου πολέμου δι’ αντιπροσώπων του Μπάιντεν κατά της Ρωσίας, ένα συναίσθημα που συμμερίζεται και η πλειοψηφία των δυτικοευρωπαίων πολιτών. Προτιμούν να βάλουν φωτιά στον κόσμο παρά να παραδώσουν την εξουσία τους – και να παραδεχτούν την ήττα τους στην Ουκρανία. Η ιδέα είναι να κλιμακωθεί η σύγκρουση τους επόμενους δύο μήνες που θα οδηγήσουν στην ορκωμοσία του Τραμπ, δημιουργώντας μια σημαντικά πιο δύσκολη κατάσταση για να την κληρονομήσει. Η στρατηγική αυτή αποσκοπεί στο να τον πιέσει να υιοθετήσει μια πιο γερακίσια στάση στη σύγκρουση.

Το τι θα συμβεί στη συνέχεια είναι μια υπόθεση που μπορεί να κανείς μόνο να εικάσει. Πολλά θα εξαρτηθούν, φυσικά, από το σε ποιους στόχους θα χρησιμοποιηθούν αυτοί οι πύραυλοι και πόσο βαθιά στο ρωσικό έδαφος θα αναπτυχθούν. Ενδεχομένως μπορούν να φτάσουν πολύ μακριά.

Σε αυτό το σημείο, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση απέναντι στη δυτική επιθετικότητα και θα επιλέξει να μην ανταποδώσει – τουλάχιστον όχι σε είδος, δηλαδή να επιτρέψει, ας πούμε, στη Λευκορωσία να πλήξει στόχους του ΝΑΤΟ στη Δυτική Ευρώπη. Αλλά η Ρωσία αντιμετωπίζει ένα στρατηγικό αίνιγμα: από τη μία πλευρά, θέλει να αποφύγει μια ολοκληρωτική σύγκρουση με το ΝΑΤΟ, η οποία θα μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε πυρηνικό πόλεμο με σκηνές Αποκάλυψης, από την άλλη πλευρά, αν συνεχίσει να μην απαντά στις επιθέσεις του ΝΑΤΟ, θα τροφοδοτήσει έμμεσα την κλιμάκωση της σύγκρουσης, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά τίποτα που μπορεί να κάνει το ΝΑΤΟ που θα προσκαλέσει αντίποινα από τη Ρωσία. Δηλαδή, θα αποδυναμώσει περαιτέρω την πυρηνική αποτροπή – την αντίληψη ότι οι πυρηνικά εξοπλισμένες υπερδυνάμεις δεν πρέπει ποτέ να εμπλακούν σε μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση.

Πώς μπορεί λοιπόν να αντιδράσει η Ρωσία; Να τι γράφει ο Glenn Diesen:

Η Ρωσία μπορεί να επιδιώξει είτε οριζόντια είτε κάθετη κλιμάκωση. Η οριζόντια κλιμάκωση είναι πιο συγκρατημένη με αντίποινα σε άλλους τομείς, προμηθεύοντας για παράδειγμα αεράμυνα στο Ιράν, κάνοντας συμφωνίες για όπλα με τη Βόρεια Κορέα, στέλνοντας ρωσικά πολεμικά πλοία στην Καραϊβική, στέλνοντας προηγμένο οπλισμό σε αντιπάλους του ΝΑΤΟ, ή ακόμη και παρέχοντας πληροφορίες για πλήγματα, για παράδειγμα, κατά των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής στη Συρία και το Ιράκ.

Ωστόσο, μια άμεση επίθεση του ΝΑΤΟ στη Ρωσία πιθανότατα θα πιέσει τους Ρώσους να απαντήσουν άμεσα με κάθετη κλιμάκωση, ανεξάρτητα από τον κίνδυνο μιας πυρηνικής ανταλλαγής. Τα F16 και άλλα όπλα που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ρωσίας έχουν τοποθετηθεί στην Πολωνία και τη Ρουμανία, καθώς θεωρούνται «ασφαλείς χώροι» όσο το ΝΑΤΟ δεν εμπλέκεται άμεσα στον πόλεμο. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ που επιχειρούν πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα και παρέχουν δεδομένα στόχευσης στην Ουκρανία φαίνονται ως προφανής στόχος. Οι δορυφόροι του ΝΑΤΟ που χρησιμοποιούνται για την καθοδήγηση πυραυλικών επιθέσεων κατά της Ρωσίας μπορούν επίσης να καταστραφούν. Επιθέσεις με τακτικά πυρηνικά όπλα στη Δυτική Ουκρανία θα ήταν επίσης ένα ισχυρό αντίποινο που θα έστελνε ένα ισχυρό μήνυμα χωρίς να επιτεθεί άμεσα στο ΝΑΤΟ.

Ο Andrew Korybko έχει μια διαφορετική άποψη:

Ωστόσο, ρεαλιστικά μιλώντας, το μόνο που πιθανότατα θα συμβεί είναι ότι η Ρωσία θα πραγματοποιήσει περισσότερα πυραυλικά πλήγματα κατά στρατιωτικών στόχων στην Ουκρανία. Δεν αναμένεται κάτι εξαιρετικό όπως η παραδειγματική χρήση τακτικών πυρηνικών ή ο βομβαρδισμός χωρών του ΝΑΤΟ, και οι δύο πιθανότητες των οποίων εξετάστηκαν σε προηγούμενες αναλύσεις σχετικά με το επικαιροποιημένο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας. Το πολύ-πολύ να καταστρέψει μια σημαντική γέφυρα στον Δνείπερο ή να πραγματοποιήσει πλήγματα αποκεφαλισμού της Ουκρανίας, αλλά ακόμη και αυτά είναι απίθανα.

Ο Πούτιν αποστρέφεται την κλιμάκωση, καθώς φοβάται πραγματικά ότι όλα θα ξεφύγουν από τον έλεγχο και θα καταλήξουν σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξανά και ξανά, αυτό αποδεικνύει ότι θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει το χειρότερο δυνατό σενάριο, όπως αποδεικνύεται από την άρνησή του να κλιμακώσει, μετά μάλιστα από τον βομβαρδισμό από την Ουκρανία του Κρεμλίνου, των συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης της Ρωσίας, των στρατηγικών αεροδρομίων, της γέφυρας της Κριμαίας, των διυλιστηρίων πετρελαίου και κατοικημένων περιοχών, μεταξύ πολλών άλλων στόχων του. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένουμε ότι θα ξεφύγει από τον χαρακτήρα του και θα κλιμακώσει σημαντικά μετά από αυτό.

Τούτου λεχθέντος, μερικές φορές ακόμη και οι πιο υπομονετικοί άνθρωποι ξεσπούν, και είναι πάντα πιθανό ο Πούτιν να χορτάσει και να αποφασίσει να κάνει αυτό που πολλοί από τους υποστηρικτές του ήθελαν από την αρχή.

Οι επόμενοι δύο μήνες μπορεί να αποδειχθούν οι πιο επικίνδυνοι που έχει δει ποτέ ο κόσμος.

Πηγή: Thomas Fazi

Μετάφραση: antapocrisis

Πώς η Επίλεκτη Μονάδα Πληροφοριών του Ισραήλ στοχεύει τους-τις Queer Παλαιστίνιους-ες στη Δυτική Όχθη

/0 Comments/in /by

Το Ισραήλ υπερηφανεύεται ότι είναι το μόνο «πολιτισμένο, δυτικό κράτος» της Δυτικής Ασίας. Ότι αποτελεί το προκεχωρημένο προπύργιο των «δυτικών αξιών» στην άγρια γη των οπισθοδρομικών Αράβων. Σ’ αυτά τα πλαίσια έχει προσπαθήσει να πλασάρει τον εαυτό του ως ένα παράδεισο ισότητας και πλήρων δικαιωμάτων για τα μέλη της LGBTQI+ κοινότητας, σε μια εκστρατεία παραπλάνησης της ευπειθούς δυτικής γνώμης από τα μικρά και μεγάλα εγκλήματα που καθημερινά και διαχρονικά συντελεί. Η πραγματικότητα όμως, όπως αναλύεται στο παρακάτω ρεπορτάζ της Theia Chatelle, δημοσιογράφου με έδρα τη Ραμάλα, είναι πολύ διαφορετική. Το Ισραήλ εργαλειοποιεί την ευαλωτότητα των queer Παλαιστινίων και τη μετατρέπει σε όπλο εναντίον τους. Τη χρησιμοποιεί για να τους/τις απομονώσει από τις κοινωνίες τους, για να τους/τις στρέψει εναντίον τους και να τους εξαναγκάσει να γίνουν πειθήνια όργανα επιβολής της ισραηλινής κατοχικής κυριαρχίας. Παρά το ότι ισχυρίζεται ότι συμμορφώνεται με τις επιταγές μιας «δικαιωματικής πολιτικής ατζέντας», όπως για παράδειγμα εκδηλώθηκε πρόσφατα και με την «στήριξή του» στην περίπτωση της Ιρανής φοιτήτριας, το Ισραήλ αποτελεί τον πρωταρχικό καταπιεστή των queer Παλαιστινίων. Για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται ότι τα σχετικά αφηγήματα είναι φύλλα συκής που επιχειρούν να κρύψουν την καταπιεστική φύση του καθεστώτος απαρτχάιντ του Ισραήλ.

Ένας πρώην αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών αποκαλύπτει την εκτεταμένη εκστρατεία για τη διασπορά δυσπιστίας σε όλη τη Δυτική Όχθη.

Τον Φεβρουάριο, ο Adham, ένας 20χρονος Παλαιστίνιος, επισκεπτόταν το σπίτι της οικογένειάς του στη Δυτική Όχθη. Ένα βράδυ, ενώ σκρόλαρε στο Grindr, την εφαρμογή ανταλλαγής μηνυμάτων για ομοφυλόφιλους, έλαβε ένα μήνυμα από έναν ανώνυμο χρήστη, «Γεια σου» έγραφε το μήνυμα, πριν «πατήσει» (tapping), η λειτουργία της πλατφόρμας για την εκδήλωση ενδιαφέροντος. Ο χρήστης, όπως και ο Adham, είχε ένα κενό προφίλ που περιείχε ελάχιστες πληροφορίες για τα ενδιαφέροντα και την τοποθεσία του, διευκρινίζοντας μόνο πού ζούσε. (Το Drop Site News άλλαξε το όνομά του για να τον προστατεύσει από αντίποινα).

Τα βρήκαν και συνομίλησαν για λίγες ώρες πριν ο Adham μοιραστεί ότι ήταν φοιτητής πανεπιστημίου στη Δυτική Όχθη. Αυτό ώθησε τον χρήστη να μοιραστεί τις σκέψεις του για διάφορους καθηγητές του πανεπιστημίου που είχαν πρόσφατα τραβήξει την προσοχή επειδή εξέφραζαν φιλοπαλαιστινιακές απόψεις. «Ήθελε να με κάνει να αηδιάσω μ’ αυτούς», δήλωσε ο Adham στο Drop Site. «Γιατί προσπαθείς να με πείσεις ότι αυτός ο γιατρός είναι κακός άνθρωπος μόνο και μόνο επειδή είναι κατά της κατοχής; Στην αρχή νιώθω περίεργα. Είναι απλά παράξενο». Ο Adham το θεώρησε ως μια διαφορά απόψεων και οι δυο τους συνέχισαν να συνομιλούν. Τελικά ο Adham έστειλε στον χρήστη τον αριθμό του ώστε να στείλουν μήνυμα στο WhatsApp.

Μόλις η συζήτηση μεταφέρθηκε εκτός πλατφόρμας, ο χρήστης αποκάλυψε την ταυτότητά του στον Adham. «Τότε ήταν που είπε ότι εργαζόταν στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες», είπε. Χρησιμοποιώντας τον αριθμό του Adham, ο χρήστης τον είχε αναγνωρίσει και άρχισε να του στέλνει μηνύματα με τα ονόματα και τις φωτογραφίες των μελών της οικογένειάς του που είχε βρει στα προφίλ τους στο Facebook. Ο Adham δεν είχε καν μοιραστεί το όνομά του με τον χρήστη, πόσο μάλλον οτιδήποτε που θα μπορούσε να τον οδηγήσει στα μέλη της οικογένειάς του -δεν έχει αποκαλύψει την οικογένειά του. «Άρχισα να κλαίω και δεν ήξερα τι να κάνω», δήλωσε ο Adham.

Ο Adham μπλόκαρε το προφίλ στο Grindr, αλλά σύντομα άρχισε να λαμβάνει μηνύματα SMS που επαναλάμβαναν τις ίδιες απειλές. «Ήταν μια ολόκληρη νύχτα από τις 12 μέχρι την ανατολή του ηλίου», δήλωσε ο Adham. «Με απειλούσε συνεχώς, λέγοντας ότι θα με εκθέσει».

Ο χρήστης είπε στον Adham ότι αναζητούσε πληροφορίες για τα ξαδέλφια του Adham, τα οποία εκείνη την εποχή βρίσκονταν σε ισραηλινή φυλακή, περιμένοντας να δικαστούν ως ύποπτοι για συμμετοχή στις ταξιαρχίες αλ-Κασάμ, τη στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς. «Μου είπε ότι έπρεπε να πάω στα σπίτια τους, να ψάξω και να ανακρίνω τους γονείς τους και να πάρω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτούς», θυμάται ο Adham. «Μου είπε ότι δεν μπορείς να μας ξεφύγεις. Εμείς ξέρουμε πού ζείτε», δήλωσε ο Adham. «Έτσι, πήρα την κάρτα SMS, την πέταξα και έκλεισα το τηλέφωνό μου».

Το πρωί, έλεγχε συνεχώς το τηλέφωνο της μητέρας του για να βεβαιωθεί ότι δεν είχε λάβει κανένα μήνυμα. Ένας από τους φίλους του είχε στείλει τις συνομιλίες και τις εικόνες του στο Grindr σε φίλους και συγγενείς του, αφού έλαβε παρόμοια απειλητικά μηνύματα από έναν χρήστη που ισχυριζόταν ότι ήταν αξιωματούχος των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών. Το Drop Site δεν μπόρεσε να επαληθεύσει ότι τα μηνύματα προς τον Adham προέρχονταν από αξιωματούχο των μυστικών υπηρεσιών. Αλλά ένας πρώην υπάλληλος της Μονάδας 8200, της υπηρεσίας σημάτων-κατασκοπείας του Ισραήλ, επιβεβαίωσε την εμπλοκή της Shin Bet, της υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας του Ισραήλ. Οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις αρνήθηκαν να σχολιάσουν.

Στον απόηχο της 7ης Οκτωβρίου, το Ισραήλ έχει εξαπολύσει εισβολές σε περιοχές που πολλοί κάποτε θεωρούσαν «φούσκες ασυλίας» στη Δυτική Όχθη, σύμφωνα με έναν Παλαιστίνιο. Τα σημεία ελέγχου μέσα και έξω από εδάφη υπό τη δικαιοδοσία της Παλαιστινιακής Αρχής που ήταν ανοιχτά πριν από τον πόλεμο κλείνουν τώρα κατά το δοκούν. Η ζωή στη Δυτική Όχθη εξακολουθεί να είναι παγωμένη στο χρόνο – και σε μια διαρκή κατάσταση θλίψης. Τα νυχτερινά κέντρα, το κέντρο της νεανικής και queer ζωής στη Ραμάλα, εξακολουθούν να είναι άδεια. Η ατμόσφαιρα ανοιχτότητας στα κέντρα των πόλεων της Παλαιστίνης έχει ξεθωριάσει, καθώς ο καθημερινός απολογισμός των νεκρών στη Γάζα συνεχίζει να αυξάνεται.

Τους τελευταίους μήνες μίλησα με δεκάδες queer Παλαιστίνιους που είχαν συναντήσεις με τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Πολλοί είχαν λάβει απειλητικά μηνύματα μέσω του Grindr, του Instagram ή του Facebook από ένα ανώνυμο άτομο που είχε τα στοιχεία αναγνώρισής τους, αναγκάζοντάς τους να μετατραπούν σε πληροφοριοδότες. Αυτό, με τη σειρά του, έσπειρε την καχυποψία σε όλη τη Δυτική Όχθη και διέλυσε την εμπιστοσύνη.

«Ο στόχος του Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη είναι ο έλεγχος, η κυριαρχία και η υποταγή», δήλωσε ο Jalal Abukhater, ο οποίος εργάζεται στο 7amleh, μια παλαιστινιακή οργάνωση ψηφιακής ασφάλειας. Ο μεγαλύτερος στόχος της, είπε, «να ενσταλάξει φόβο στους Παλαιστίνιους, εμποδίζοντάς τους να ενεργούν ή να κοινωνικοποιούνται φυσιολογικά».

«Το μόνο όριο είναι οι πόροι»

Τον Ιούλιο, συναντήθηκα με έναν πρώην υψηλόβαθμο αξιωματικό της Μονάδας 8200, της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών που κατά κύριο λόγο υποκλέπτει επικοινωνίες και παρακολουθεί τον τόπο διαμονής ατόμων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Μεταξύ των Ισραηλινών, υπάρχει μια «φούσκα μυστικότητας» που συντηρεί την ιδέα ότι η Μονάδα 8200 είναι μόνο μια αμυντική υπηρεσία που στοχεύει τρομοκράτες, είπε. Στην πραγματικότητα, έχει σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια πληροφοριοδοτών σε όλη τη Δυτική Όχθη. Στην πραγματικότητα, η δουλειά του πρώην αξιωματούχου ήταν να διατηρήσει μια κουλτούρα φόβου και δυσπιστίας σε όλη τη Δυτική Όχθη. «Δεν υπάρχουν νομικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσεις. Δεν υπάρχουν νομικές διαβουλεύσεις. Οποιοσδήποτε 18χρονος μπορεί να αποφασίσει να θέσει κάποιον υπό παρακολούθηση», είπε. «Το μόνο όριο είναι οι πόροι».

Κατά το μεγαλύτερο μέρος των έξι ετών της υπηρεσίας του, η θέση του πρώην αξιωματούχου του έδωσε πρόσβαση σε πληροφορίες για απλούς Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη, οι οποίες χρησιμοποιούνταν για να τους εκβιάζουν με αντάλλαγμα πληροφορίες σχετικά με τον εκτεταμένο κατάλογο στόχων της Μονάδας 8200. Όταν η κόρη ενός ατόμου που μας ενδιέφερε είχε καρκίνο, «μπορούσες να βοηθήσεις ή να αποτρέψεις αυτή τη θεραπεία που θα μπορούσε να πάρει», είπε, αναφέροντας ένα παράδειγμα. «Ένας Ισραηλινός αξιωματικός θα μπορούσε να πει κάτι σαν: “Θα ήταν πραγματικά τρομερό, ξέρεις, αν συνέβαινε κάτι και δεν θα έφτανε αυτή η θεραπεία τη Δευτέρα. Αλλά από την άλλη πλευρά, μπορώ να διασφαλίσω ότι θα λάβεις αυτή τη θεραπεία”. Έτσι αναπτύσσεται η σχέση». Τέτοιες μέθοδοι -χρήση απειλών για στέρηση υπηρεσιών από έναν Παλαιστίνιο αν δεν συνεργαστεί με τις ισραηλινές αρχές- παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο, σύμφωνα με μια έκθεση του 1994 από την B’Tselem, η οποία σημείωσε επίσης ότι το Ισραήλ έχει αναγκάσει δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους να εργαστούν ως πληροφοριοδότες από το 1967.

Ο πρώην αξιωματούχος είπε ότι ο ίδιος και οι συνάδελφοί του είχαν οδηγίες να προσέχουν για αραβικές λέξεις όπως «γκέι» και «εξωσυζυγική σχέση» όταν παρακολουθούσαν τις επικοινωνίες των πιθανών στόχων. «Γράφεις σε κάποιον στο Facebook ή σε κάποια άλλη εφαρμογή για να δημιουργήσεις κάποια σύνδεση. Στην αρχή πρέπει να φαίνεται αθώο, οπότε ξεκινάς από μικρό, ξεκινάς με κάτι εντελώς καλοπροαίρετο, και στη συνέχεια σταδιακά φτάνεις κατά κάποιον τρόπο όλο και περισσότερο και δημιουργείς μια ισχυρότερη σχέση», είπε. «Μπορείς επίσης να αναφέρεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι γνωρίζεις ότι το άτομο αυτό είναι ομοφυλόφιλο. Δεν χρειάζεται να απειλήσεις για να εκστομίσεις μια ξεκάθαρη απειλή».

Σε μια περίπτωση, ο Ντάνιελ, ένας Παλαιστίνιος που εργαζόταν για την Καθολική Εκκλησία, απειλήθηκε από ένα άτομο στο Facebook που είπε ότι είχε αποδείξεις για την ομοφυλοφιλία του. «Γνωρίζουμε ότι είσαι μια πού****, ντροπιάζεις τον Χριστιανισμό και τους Παλαιστίνιους με την αηδιαστική σου φύση και θα σε εκθέσω για αυτό που πραγματικά είσαι», έγραψε ο χρήστης. «θα πω σε όλο τον κόσμο ότι είσαι ομοφυλόφιλος και ότι είσαι κίνδυνος για τα παιδιά αυτής της κοινωνίας. είσαι αηδιαστικός και δεν θα καταφέρεις ποτέ τίποτα γιατί θα σε σταματήσω», πρόσθεσε. Ο Ντάνιελ είπε ότι ο μόνος τρόπος για να γνωρίζει κάποιος τη σεξουαλικότητά του είναι να είχε παρακολουθήσει το ιστορικό των αναζητήσεών του. (Το Drop Site News άλλαξε το όνομά του για να τον προστατεύσει από αντίποινα).

Με την πάροδο των δεκαετιών, πολυάριθμες έρευνες έχουν αποκαλύψει πώς οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες στοχεύουν LGBTQ+ άτομα. Το 2013, το Vice δημοσίευσε μια έρευνα που περιγράφει λεπτομερώς πώς οι προληπτικές δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής, υπό την καθοδήγηση του IDF (Israeli Defence Forces, Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις – οι οργουελικά ονομαζόμενες ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ), είχαν απομονώσει τους ομοφυλόφιλους Παλαιστίνιους από τις κοινότητές τους, διατηρούσαν φακέλους γι’ αυτούς και τους εκμεταλλεύονταν για απόσπαση πληροφοριών. Το 2015, δημοσιεύματα αποκάλυψαν ότι μια εταιρεία τεχνολογίας επιτήρησης που διοικείται από έναν πρώην αξιωματούχο της Μονάδας 8200 είχε βοηθήσει στην παροχή στην Ουγκάντα κακόβουλου λογισμικού που φέρεται να χρησιμοποιείται εναντίον ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστών.

«Οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι στοχεύουμε κακούς ανθρώπους – ότι στοχεύουμε τρομοκράτες – ανθρώπους που είναι βίαιοι, και αυτό είναι επίσης αλήθεια», δήλωσε ο πρώην αξιωματούχος της Μονάδας 8200. «Αλλά αν θέλετε έναν δεύτερο κύκλο και έναν τρίτο κύκλο και έναν τέταρτο κύκλο, τότε ο καθένας είναι στόχος. Και αν μπορείς να εκβιάσεις τη συνεργασία, τότε θέλεις να προσπαθήσεις να συγκεντρώσεις όσο το δυνατόν περισσότερη βρωμιά».

Καταναγκαστική συνεργασία

Για τους queer Παλαιστίνιους που εκβιάζονται από το Ισραήλ, το αδύνατο ερώτημα που έχουν μπροστά τους είναι αν θα διακινδυνεύσουν να αποκαλυφθούν για τη σεξουαλικότητά τους ή για τη συνεργασία τους.

Τον Ιούλιο του 2023, ένας άνδρας που αυτοαποκαλείται Mohammed οδηγούσε από τη Δυτική Όχθη στην Ιερουσαλήμ με έναν Παλαιστίνιο που είχε γνωρίσει στο Grindr. Ενώ ο Μοχάμεντ έχει ταυτότητα Ιερουσαλήμ που του επιτρέπει να ταξιδεύει ελεύθερα μεταξύ των κατεχομένων εδαφών και του Ισραήλ, εξακολουθεί να πρέπει να περνάει από σημεία ελέγχου κατά την είσοδο και την έξοδο. Όταν έφτασε στο σημείο ελέγχου Al Jeeb με τον σύντροφό του, τον σταμάτησε ένας Ισραηλινός στρατιώτης που του ζήτησε να ανοίξει το τηλέφωνό του για έλεγχο ασφαλείας. Ο Μοχάμεντ συμμορφώθηκε, λέγοντας στον στρατιώτη: «Μπορείτε να ελέγξετε το αυτοκίνητό μου. Μπορείτε να ελέγξετε εμένα. Δεν υπάρχει τίποτα», είπε. Στη συνέχεια ο στρατιώτης στράφηκε προς τον Mohammed και έδειξε το εικονίδιο του Grindr. «Όχι, έχεις αυτή την εφαρμογή εδώ», είπε. «Δεν είναι καλό αυτό».

Επί πέντε ώρες, ο Μοχάμεντ και ο σύντροφός του ήταν υπό κράτηση. Ένας Ισραηλινός αξιωματούχος είδε τις συνομιλίες και τις προσωπικές του φωτογραφίες στο Grindr και τον ρώτησε για συναντήσεις με άλλους Παλαιστίνιους, είπε ο Mohammed. Ζήτησε από τον Mohammed να εργαστεί ως συνεργάτης, προσφέροντάς του πληρωμές σε σέκελ και υποσχόμενος να μην τον συλλάβει. Όταν ο Μοχάμεντ αρνήθηκε, ισραηλινοί στρατιώτες τον χτύπησαν για δύο ώρες.

Η αφήγηση του Mohammed συνάδει με αυτό που ο Abukhater περιέγραψε ως κοινή πρακτική μεταξύ των ισραηλινών στρατιωτών: να αναγκάζουν τους Παλαιστίνιους στα σημεία ελέγχου ή στο δρόμο να ξεκλειδώνουν τα τηλέφωνά τους για να εξετάζουν τα προσωπικά τους μηνύματα και τις φωτογραφίες τους. «Με βάση αυτές τις πληροφορίες, μπορούν να κρατούν, να ανακρίνουν ή να συλλαμβάνουν Παλαιστίνιους με το πρόσχημα της «κατανάλωσης τρομοκρατικού υλικού»», μια αναφορά σε άρθρα σχετικά με τα γεγονότα στη Γάζα, είπε.

Μετά την απελευθέρωση του Μοχάμεντ και του συντρόφου του, ο Μοχάμεντ επέστρεψε στο σπίτι της οικογένειάς του στη Ραμάλα. Η μητέρα του τον ρώτησε τι είχε συμβεί. Είχε τσακωθεί, είπε, λέγοντας ψέματα για σωστό λόγο: πιθανότατα φοβόταν τις πολύ σοβαρές επιπτώσεις από την κοινότητά του τις οποίες αντιμετώπιζαν όσοι κατηγορούνταν για συνεργασία -γνωστή στα αραβικά ως «isqat» ή «η πτώση»-.

Τον Απρίλιο του 2023, το Lions’ Den, μια ένοπλη ομάδα αντίστασης στην πόλη Ναμπλούς, εκτέλεσε δημοσίως έναν νεαρό άνδρα ονόματι Zuhair al-Ghaleeth μετά από ισχυρισμούς που προέκυψαν ότι ήταν πληροφοριοδότης του Ισραήλ. Σε μια εξαναγκαστική ομολογία που δημοσιεύτηκε στο Telegram από την Lions’ Den, ο al-Ghaleeth είπε ότι είχε έρθει σε στενή επαφή με έναν άλλο άνδρα στο Grindr, ο οποίος, όπως έμαθε αργότερα, εργαζόταν για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Ο αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών τον είχε εκβιάσει με μια σεξουαλική κασέτα, αναγκάζοντάς τον να μοιραστεί πληροφορίες για το πού βρίσκονταν οι μαχητές της Lions’ Den. Το Drop Site δεν μπόρεσε να επαληθεύσει ανεξάρτητα τους ισχυρισμούς του al-Ghaleeth. Η δολοφονία του al-Ghaleeth προκάλεσε μια συζήτηση στη Δυτική Όχθη, μου είπε ένας Παλαιστίνιος: Πώς θα μπορούσε να φοβάται την αντίδραση της οικογένειας και της κοινότητάς του στην αλήθεια της σεξουαλικότητάς του περισσότερο από τις συνέπειες της συνεργασίας με τους Ισραηλινούς;

Μετά τις 7 Οκτωβρίου, οι συζητήσεις αυτές έπαυσαν. Τα γεγονότα στη Γάζα δεν άφησαν πολλά περιθώρια για προβληματισμό σχετικά με το πώς και γιατί οι queer Παλαιστίνιοι μπορούν να εκβιαστούν και να συνεργαστούν με τους Ισραηλινούς. «Θέλετε απλώς να δημιουργήσετε μια ατμόσφαιρα τρόμου, κατασκοπείας για να αποδυναμώσετε την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθηση», δήλωσε ο πρώην αξιωματούχος. «Θέλετε όλοι να υποπτεύονται συνεχώς τους πάντες. Αυτό εξυπηρετεί το καθεστώς και καταστρέφει την κοινωνία που βρίσκεται υπό έλεγχο».

Τον Ιανουάριο του 2024, η Ταξιαρχία του Τουλκάρμ, μια παλαιστινιακή ομάδα πολιτοφυλακής, εκτέλεσε έναν Παλαιστίνιο ονόματι Τζαμάλ Χαφίζ Τζάμπρι, αφού φέρεται να ενημέρωσε τους Ισραηλινούς για το πού βρίσκονταν οι μαχητές τους, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τέσσερις άνθρωποι. Σε μια εξαναγκαστική ομολογία παρόμοια με εκείνη του al-Ghaleeth, ο Jabri είπε ότι ένας αξιωματικός των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών τον προσέγγισε με το πρόσχημα μιας σεξουαλικής συνάντησης. Σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, και οι δύο περιπτώσεις επιδείνωσαν τον φόβο της LGBTQ+ κοινότητας ότι οι επιχειρήσεις των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών θα υποκινούσαν περαιτέρω μίσος εναντίον των μελών της, από φόβο ότι ήταν επιρρεπείς στο να μετατραπούν σε πληροφοριοδότες.

Ένα «ασφαλές καταφύγιο για τους queer»

Τέτοιες μέθοδοι έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την προσπάθεια του Ισραήλ να αυτοχαρακτηριστεί ως ασφαλές καταφύγιο για τους ομοφυλόφιλους στη Μέση Ανατολή, παρουσιάζοντας παράλληλα την Παλαιστίνη ως έναν ομοφοβικό καταυλισμό.

Μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου και τον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα, η εικόνα ενός Ισραηλινού στρατιώτη να υψώνει μια σημαία του pride πάνω από τα ερείπια του Χαν Γιουνίς έγινε viral στο Twitter. Οι κριτικοί την περιέγραψαν ως ένα παράδειγμα «pinkwashing», ή όταν ένας φορέας χρησιμοποιεί μηνύματα υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ+ για να αποσπάσει την προσοχή ή να καλύψει τις δυσάρεστες ενέργειές του. Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει επίσης χλευάσει το σύνθημα υπέρ της αλληλεγγύης «Γκέι για τη Γάζα» ως ισοδύναμο με το «Κοτόπουλα για τα KFC».

Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι επισημαίνουν συχνά έναν νόμο της περιόδου των βρετανικών εντολών, που καθιστά τις ομοφυλοφιλικές πράξεις άξιες τιμωρίας με θανατική ποινή στην Παλαιστίνη. Αλλά ο νόμος αυτός δεν εφαρμόζεται.

«Συμβάλλοντας στην εξάλειψη των παλαιστινιακών σωμάτων και φωνών, συμβάλλουν στην απανθρωποποίηση των ανθρώπων στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας -τόσο των queer όσο και των straight- και προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ιεραρχία των ζωών που προνομιοποιεί τους Ισραηλινούς έναντι των Παλαιστινίων», δήλωσε ο Sa’ed Atshan, αναπληρωτής καθηγητής στο Swarthmore College που μελετά το φύλο και τη σεξουαλικότητα στην Παλαιστίνη.

Το 2014, σχεδόν δύο δωδεκάδες αξιωματούχοι των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών δημοσίευσαν μια επιστολή στην οποία δήλωναν την άρνησή τους να ολοκληρώσουν την εφεδρική τους θητεία στις IDF λόγω των παραβιάσεων των παλαιστινιακών δικαιωμάτων στη Δυτική Όχθη. «Ο παλαιστινιακός πληθυσμός υπό στρατιωτική κυριαρχία είναι πλήρως εκτεθειμένος στην κατασκοπεία και την παρακολούθηση από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες», έγραψαν. «Χρησιμοποιείται για πολιτικές διώξεις και για τη δημιουργία διχασμού μέσα στην παλαιστινιακή κοινωνία, στρατολογώντας συνεργάτες και ωθώντας τμήματα της παλαιστινιακής κοινωνίας εναντίον της ίδιας».

Ωστόσο, ορισμένες εξέχουσες ομάδες υπεράσπισης των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Παλαιστίνη αντέδρασαν. Σε απάντηση στην επιστολή της Μονάδας 8200, η Al Qaws, μια εξέχουσα ομάδα ΛΟΑΤΚΙ+ στην Παλαιστίνη, έγραψε ότι ενώ ο εκβιασμός μελών της κοινότητας είναι μια «γυμνή πράξη καταπίεσης», μια τέτοια στοχοποίηση «δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο καταπιεστική από τον εκβιασμό ενός ατόμου με την έλλειψη πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, τη διακοπή της ελευθερίας μετακίνησης, την αποκάλυψη συζυγικών απιστιών, των οικονομικών, της χρήσης ναρκωτικών ή οτιδήποτε άλλο». Ο πρώην αξιωματούχος των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών επιβεβαίωσε ότι οι Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να στοχοποιηθούν για μια σειρά από διαφορετικά τρωτά σημεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που απαριθμούνται στην επιστολή της Al Qaws.

Ο Atshan δήλωσε ότι η απάντηση της Al Qaws «έστειλε τους ακτιβιστές σε μια κρίση σχετικά με το αν είχαν “ξεχωρίσει” τη σεξουαλικότητα στον ακτιβισμό τους και αν είναι ποτέ πραγματικά δυνατό να πλαισιώσουμε σωστά όλα όσα συμβαίνουν στους Παλαιστίνιους». Την 1η Μαρτίου, το Ισραήλ φυλάκισε τον Omar al-Khatib, έναν Παλαιστίνιο ακτιβιστή που εργαζόταν παλαιότερα για την al-Qaws, ο οποίος έχει γράψει εκτενώς για το φύλο και τη σεξουαλικότητα στην Παλαιστίνη. Κρατείται χωρίς να του απαγγελθούν κατηγορίες. Τον Ιούλιο, το Ισραήλ παρέτεινε τη διοικητική κράτηση του al-Khatib για τέσσερις μήνες.

«Κλαίγοντας και προσευχόμενος»

Χρειάστηκαν μερικές εβδομάδες συνομιλίας στο Grindr για να συμφωνήσει ο Adham να με συναντήσει από κοντά. Τελικά, μου έστειλε την τοποθεσία του στο WhatsApp και μου ζήτησε να τον συναντήσω στην πολυκατοικία του. Μαζί, οδηγήσαμε σε ένα κοντινό καφέ. Εξακολουθούσε να διστάζει για το αν έπρεπε να μου μιλήσει. Το Ισραήλ έχει συλλάβει δεκάδες φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Birzeit στη Δυτική Όχθη από τον Οκτώβριο και δεν είχε απορρίψει την πιθανότητα να εργάζομαι για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.

«Σκέφτηκα ότι κάτι θα μου συνέβαινε εκείνο το βράδυ», είπε, ανακαλώντας την εμπειρία του στο Grindr. «Θα ερχόντουσαν να με συλλάβουν. Θα δημοσιευόταν στο YouTube» ότι είναι ομοφυλόφιλος, είπε. «Έτσι έμεινα ξύπνιος εκείνο το βράδυ, απλώς έκλαιγα και προσευχόμουν να μη συμβεί τίποτα».

Την επόμενη μέρα, ο Adham ζήτησε από τη μητέρα και τον πατέρα του τα τηλέφωνά τους. Περίμενε με αγωνία να δει αν κάποιος θα επιχειρούσε να επικοινωνήσει μαζί τους ή να τον «ξεμπροστιάσει» στην παλαιστινιακή κοινότητα.

«Παρόλο που θα εκτεθώ και η οικογένειά μου θα το μάθει, προτιμώ να το ζήσω αυτό παρά να πάω και να προδώσω την οικογένειά μου», δήλωσε ο Adham. «Και έτσι του το είπα αυτό». Ενώ το άτομο δεν πραγματοποίησε τις απειλές του, ο Adham εξακολουθεί να ανησυχεί ότι αν τα ξαδέλφια του κατηγορηθούν ή δικαστούν, το άτομο θα προσπαθήσει και πάλι να τον πιέσει να συνεργαστεί.

Ο Adham δήλωσε ότι θα πρέπει να ζήσει με τις συνέπειες των επιλογών του. Ο κόσμος επιτέλους δίνει προσοχή στα εγκλήματα του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, είπε, μια αλλαγή που τον παρηγορεί σημαντικά.

«Μετά την 7η Οκτωβρίου, όλος ο κόσμος γνωρίζει. Ο κόσμος ακούει τι συμβαίνει», δήλωσε ο Μοχάμεντ.

Πηγή: Drop Site

Μετάφραση: antapocrisis

Να δεις τι σου ’χω για μετά: Οι πολιτικοί σχεδιασμοί του Τραμπ για την εκπαίδευση, μέσω της προεκλογικής του πλατφόρμας Agenda 47

/0 Comments/in /by

Ακραίες νεοφιλελεύθερες και επικίνδυνες συντηρητικές επιλογές.

Η Ατζέντα 47 είναι η προεκλογική πλατφόρμα του Ντόναλντ Τραμπ, στην οποία περιγράφονται τα πολιτικά σχέδια και οι πολιτικές προτεραιότητες που θα προωθηθούν από τον Τραμπ, ως 47ου προέδρου των ΗΠΑ.

Η άμεση σύνδεση των σχολείων με την αγορά, η εμπορευματοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ο έλεγχος και η ομηρία των εκπαιδευτικών μέσω κατάργησης της μονιμότητας και της αξιολόγησής τους από ψηφοφορίες γονέων, η ενίσχυση των ιδιωτικών σχολείων, των charter schools και του homeschooling, η επαναφορά της προσευχής, η διαμόρφωση ενός σχολείου «εθνικοφροσύνης», η κατάργηση του ομοσπονδιακού υπουργείου παιδείας, είναι ορισμένοι από τους βασικούς άξονες, πάνω στους οποίους θα κινηθεί η τραμπική πολιτική για την εκπαίδευση, υπό τον κεντρικό τίτλο «σπουδαία σχολεία για σπουδαίες δουλειές», κατά το αντίστοιχο «great America».

Μέσω της κατάργησης του κεντρικού υπουργείου παιδείας, θα καταργηθούν κονδύλια έως και 80 δις, τα οποία κατευθύνονταν προς την ειδική αγωγή και εκπαίδευση, καθώς και σε φτωχές και ευάλωτες σχολικές κοινότητες.

Την ίδια στιγμή που ο προαλειφόμενος υπουργός συντονισμού (Έλον Μασκ) προαναγγέλλει περικοπές τουλάχιστον 2,5 τρις δολαρίων, (τουλάχιστον 10% του ΑΕΠ).

Να ποιες είναι οι βασικές προτεραιότητες της τραμπικής εκπαιδευτικής πολιτικής:

1. Προγράμματα καθολικής γονεϊκής επιλογής σχολείων σε εθνικό επίπεδο, τα οποία επιτρέπουν τη μεταφορά κεφαλαίων της δημόσιας εκπαίδευσης από έναν μαθητή, σε μη δημόσιες επιλογές εκπαίδευσης συμπεριλαμβανομένων ημιδημόσιων καταστατικών σχολείων (charters), ιδιωτικών σχολείων, θρησκευτικών σχολείων ή κατ’ οίκου εκπαίδευσης (homeschooling). H νέα εκπρόσωπος τύπου του Τραμπ στον Λευκό Οίκο Καρολάιν Λέβιτ είναι από τις θερμές υποστηρίκτριες του homeschooling. Τα προγράμματα επιλογής σχολείου ακολουθούνται από κουπόνια (vouchers) έως και 10.000 δολ ανά μαθητή, που θα πηγαίνουν στις τσέπες των εκπαιδευτικών επιχειρηματικών ομίλων.

2. Με ψηφοφορίες γονέων θα προσλαμβάνονται και ΘΑ ΑΠΟΛΥΟΝΤΑΙ διευθυντές/τριες σχολείων, θα απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες εκπαιδευτικοί.

3. Θα δίνονται χρηματικά κίνητρα στις πολιτείες και τις κοινότητες που θα αποφασίσουν να καταργήσουν τη μονιμότητα των εκπαιδευτικών και τις συμβάσεις αορίστου χρόνου. Σε περίπου 40 πολιτείες ισχύει νομοθεσία για τη μονιμότητα στην εκπαίδευση.

4. Θα δίνονται χρηματικά κίνητρα στις πολιτείες που θα συνδέσουν άμεσα την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με το μισθό τους (Merit Pay). Παραπέρα η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα πλαισιώνεται από τις «αξίες» που θα αποπνέονται από ένα νέο φορέα πιστοποίησης των δασκάλων «που ασπάζονται τις πατριωτικές αξίες και ευθυγραμμίζουν τις διδασκαλίες τους με τις αξίες του αμερικανικού τρόπου ζωής και της Great America», ώστε οι μαθητές , «να ανακαλύψουν τις δόξες του Δυτικού Πολιτισμού, να μάθουν τις ιστορίες των υπέροχων Αμερικανών ηρώων και να εκτιμήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως το πιο ελεύθερο, πιο ευημερούν και πιο ενάρετο έθνος στην ιστορία του κόσμου». Δεν είναι τυχαίο που η Marvel (η εταιρεία των comics υπερηρώων έδωσε εκατομμύρια δολάρια στην εκστρατεία του Τραμπ)

5. Θα χτυπηθεί η «μαρξιστική (sic) αντίληψη» του εξισωτισμού στην εκπαίδευση και θα επιστρέψουν σε μια αντίληψη αριστείας στα σχολεία και στις τάξεις. Για να προωθηθεί αυτό, θα συσταθεί ειδική επιτροπή στο κογκρέσο για να δημιουργήσει ένα ταμείο αποκατάστασης όσων «έχουν υποστεί άδικες διακρίσεις από τις πολιτικές του εξισωτισμού».

6. Βέτο και επιλογή των σχολικών προγραμμάτων από τους γονείς.

7. Επαναφορά της προσευχής.

8. Πρόσληψη συνταξιούχων αστυνομικών για την επιτήρηση των σχολείων και των μαθητών.

9. Αυστηροποίηση των ποινών για τους «ταραξίες» μαθητές και φοιτητές και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην agenda 47: «Όταν η προβληματική νεολαία είναι εκτός ελέγχου, οι συνέπειες πρέπει να είναι γρήγορες, βέβαιες και ισχυρές».

10. Χρηματικά κίνητρα στα σχολεία που συνάπτουν σχέσεις με επιχειρηματίες ώστε «να εξασφαλίζουν πρακτική άσκηση, μερική απασχόληση και καλοκαιρινές θέσεις εργασίας στους μαθητές. Η εργασιακή απασχόληση μπορεί να είναι πέντε ημέρες το μήνα επιπλέον των σχολικών εργασιών».

11. Επικέντρωση σε μια διδακτική αντίληψη της εκπαιδευτικής διαδικασίας και απομάκρυνση από μια συνολική αντίληψη παιδαγωγικών και κοινωνικών σχέσεων, με ότι αυτό θα σημάνει για τις προπτυχιακές σπουδές των Παιδαγωγικών σχολών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην agenda 47: «Θα διασφαλίσουμε ότι οι τάξεις μας δεν επικεντρώνονται στην πολιτική κατήχηση, αλλά στη διδασκαλία των γνώσεων και των δεξιοτήτων που απαιτούνται για την επιτυχία».

Το αν και πώς θα εφαρμοστούν οι παραπάνω πολιτικοί σχεδιασμοί, ο ρυθμός και η έντασή τους σίγουρα θα είναι ένα πεδίο αντιπαράθεσης, πρώτα και κύρια με τα αμερικανικά συνδικάτα των εκπαιδευτικών, τα οποία την 4ετία 2016-2020 βρέθηκαν σε σημαντικούς απεργιακούς αγώνες, γύρω από το κεντρικό αίτημα «να σώσουμε τη δημόσια Παιδεία».

Οι αναλογίες με τις νεοφιλελεύθερες εκπαιδευτικές πολιτικές που εφαρμόζει η ΕΕ και προτείνονται από τους υπερεθνικούς οργανισμούς και τις εργαλειοθήκες τους, είναι εμφανής.

Η άνοδος της alt-right νεοσυντηρητικής ατζέντας διαπλέκεται με αυτές τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές.

Η μάχη για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας, για την κοινωνική απεύθυνση των εκπαιδευτικών προταγμάτων και αιτημάτων, για τη διαμόρφωση ενός συνεκτικού εκπαιδευτικού-παιδαγωγικού-κοινωνικού προγράμματος αποκτά σημαίνουσα θέση στο πεδίο των ταξικών αναμετρήσεων.

Η συσπείρωση στα συνδικάτα και ο κοινωνικός τους προσανατολισμός, παραμένει καίρια μάχη.

Η διαμόρφωση δικτύων έμπρακτων παιδαγωγικών, από τη σκοπιά της κριτικής εκπαίδευσης, μέσα στο δημόσιο σχολείο, αποτελεί άλλο ένα πεδίο ανασυγκρότησης.

Στις μάχες που δίνουμε και σε αυτές που μέλλονται διακυβεύεται η αξιακή αντίληψη για την εκπαίδευση. Δημόσιο αγαθό για όλους/ες ή πεδίο κερδοφορίας, ισχύος και ανταγωνισμού;

Διακυβεύεται αν το σχολείο θα είναι χώρος δημοκρατίας ή σώμα επιβολής.

Διακυβεύεται ο ρόλος μας μέσα στο σχολείο. Διδακτική μηχανή ή ενεργοί παιδαγωγοί μέσα στη θύελλα των κοινωνικών προβλημάτων;

Πηγή: Εκπαιδευτική Λέσχη