Κι όμως η Χαμάς είναι με το Διεθνές Δίκαιο. Το Ισραήλ και η Δύση το παραβιάζουν.

/2 Comments/in /by

Κάθε εξωνημένο φερέφωνο του σιωνισμού, κάθε αλαλάζον κύμβαλο της αμερικανικής ηγεμονίας, από τις 7 Οκτωβρίου και μετά έχει αντικαταστήσει την ουκρανική σημαιούλα στο προφίλ του με την ισραηλινή. Και επιδίδεται με παραφροσύνη σε πογκρόμ χαρακτηρισμών για τους ισλαμοφασίστες, τους τρομοκράτες, τους ούγκανους, τους μουτζαχεντίν, τους μισογύνηδες και τους καθυστερημένους που επιτέθηκαν στην “μοναδική δημοκρατία” της Μέσης Ανατολής.

Η πραγματικότητα παραστάσεων, η διαστροφή της αλήθειας, η χυδαία προπαγάνδα και η μηντιακή υπεροπλία έχει επηρεάσει όχι μόνο αυτούς που αυτοβούλως μετατρέπονται σε χαλκεία του σιωνισμού και της αμερικανικής ηγεμονίας, αλλά και πολύ άλλο κόσμο. Η οποιαδήποτε συζήτηση για την Παλαιστίνη πρέπει να ξεκινά με την καταδίκη της Χαμάς και των επιθέσεών της.

Αλήθεια γιατί;

Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο η Παλαιστίνη βρίσκεται υπό κατοχή. Σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αποφάσεις που αποτελούν την ελάχιστη βάση μιας ειρηνικής συνύπαρξης στην περιοχή, το Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής και του Εποικισμού.

Σύμφωνα πάλι με το Διεθνές Δίκαιο, κάθε λαός που βρίσκεται υπό Κατοχή, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην Αντίσταση, ακόμα και στην ένοπλη. Άρα και η Χαμάς.

Σύμφωνα με την Καταστατική Απόφαση του ΟΗΕ του 1947, το 55% της ιστορικής Παλαιστίνης περνούσε στο εβραϊκό κράτος του Ισραήλ και το 45% στο αραβικό κράτος της Παλαιστίνης. Η απόφαση αυτή, προφανώς θεωρήθηκε απαράδεκτη από τους Άραβες που έβλεπαν ένα κράτος να γεννιέται με το έτσι θέλω της Δύσης εκεί που μέχρι πρότινος ήταν οι πατρογονικές τους εστίες, τα σπίτια και τα χωριά τους. Με τον πρώτο αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948 το Ισραήλ καταλαμβάνει ένα επιπλέον 23% των εδαφών και καταλήγει να κατέχει το 78% της ιστορικής Παλαιστίνης.

Με τον πόλεμο των 6 ημερών του 1967 το Ισραήλ καταλαμβάνει και το υπόλοιπο 22% (Δυτική Όχθη και Λωρίδα της Γάζας), εδάφη τα οποία υπό οποιαδήποτε ερμηνεία – ακόμα και την πλέον ανεκτική προς τον σιωνισμό – συνιστούν Κατεχόμενα Εδάφη. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνολο των αποφάσεων του ΟΗΕ από το 1967 και μετά ζητούν να αποσυρθεί το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.

Ακόμα και αν σταματούσαμε εδώ, ο οποιοσδήποτε ανθρωπος που αναγνωρίζει ως βάση επίλυσης των διαφορών όχι το δίκιο του ισχυρού αλλά το Διεθνές Δίκαιο και τη Διεθνή Νομιμότητα, θα έλεγε ότι το Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής και οι Παλαιστίνιοι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα στην Αντίσταση, και μάλιστα – σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο – αντίσταση με όλα τα μέσα, περιλαμβανόμενα των ένοπλων.

Ωστόσο το έγκλημα δεν σταματά εδώ. Από το 1967 και μετά, το Ισραήλ όχι μόνο έχει ενσωματώσει τα εδάφη που κατέλαβε το 1948, αλλά ακόμα και στα εδάφη που κατέχει παρανόμως έκτοτε διαπράττει το έγκλημα του εποικισμού. 700.000 έποικοι με τη συνδρομή του ισραηλινού στρατού εγκαθίστανται στα Κατεχόμενα υφαρπάζοντας δια της βίας σπίτια, περιουσίες, χωράφια και καλλιέργειες των Παλαιστίνιων.

Από το 22% των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης που είχε μείνει στους Παλαιστίνιους μετά τη Νάκμπα, εποικίζεται συστηματικά σχεδόν το μισό και πλέον μόνο το 13% της αρχικής Παλαιστίνης έχει μείνει χωρίς οικισμούς εποίκων. Αλλά κι αυτό ακόμα το 13% τελεί υπό συστηματικό αφανισμό, εκβιασμούς, οικονομικούς αποκλεισμούς, καταπίεση, εκφοβισμούς, δολοφονίες.

Το Ισραήλ κατηγορεί τη Χαμάς ότι δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ύπαρξή του (Ψέμμα, η Χαμάς έχει δεχθεί λύση στη βάση της επιστροφής των συνόρων του 1967), ωστόσο το ίδιο όχι απλά δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ύπαρξη του κράτους της Παλαιστίνης, αλλά μέσω συστηματικής εθνοκάθαρσης δεν αναγνωρίζει στους Παλαιστίνιους τους ίδιους δικαίωμα ύπαρξης. Οι χάρτες που εμφανίζει στα διεθνή φόρα, αλλά και η έμπρακτη πολιτική του δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Ολοκαύτωμα των Παλαιστινίων.

Το να ζητά λοιπόν κανείς να καταδικαστεί η Χαμάς, δεν είναι τίποτα άλλο από πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Γιατί πέρα από οποιεσδήποτε διαφορές και διαφωνίες που μπορεί κανείς να έχει με ένα ισλαμικό (και όχι προοδευτικό ή αριστερό) κίνημα αντίστασης, δεν είναι η Χαμάς αυτή που διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν είναι η Χαμάς αυτή που παραβιάζει συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο, το Χάρτη των Ηνεμένων Εθνών ή την Αρχή της αυτοδιάθεσης των Λαών.

Για ποιο λόγο η Χαμάς είναι εκτός Διεθνούς Δικαίου όταν επιτίθεται στο Ισραήλ που διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής, αλλά το Ισραήλ είναι “φάρος του πολιτισμού” και “μοναδική δημοκρατία” όταν μαζί με τα ήδη εξελισσόμενα εγκλήματα της Κατοχής, του Εποικισμού, του Κράτους – Απαρτχάιντ απαντά στην επίθεση της Χαμάς με την εξελισσόμενη γενοκτονία και εθνοκάθαρση στη Γάζα;

Ακροκεντρώοι, όψιμοι σιωνιστές, μετανοήσαντες αριστεροί, νεοφιλελεύθεροι και αμερικανοτσολιάδες μπορούν να σκούζουν όσο θέλουν, αλλά στην περίπτωση της Παλαιστίνης, η Χαμάς (και όχι μόνο) αντιστέκεται ένοπλα στην κατοχή έχοντας όλα τα νόμιμα δικαιώματα για αυτό, ενώ το Ισραήλ διαπράττει τα φρικιαστικά εγκλήματα όχι απλά της Κατοχής, του Εποικισμού και του Απαρτχάιντ, αλλά της συστηματικής γενοκοτονίας και εθνοκάθαρσης ενός ολόκληρου λαού.

Το δικαίωμα στην άμυνα και το Ισραήλ

/0 Comments/in /by

Το βασικό επιχείρημα της ισραηλινής κυβέρνησης στην τρέχουσα συγκυρία είναι ότι έχει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, αφού δέχθηκε επίθεση. Πράγματι το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη θεμελιώνει το δικαίωμα στην άμυνα. Ωστόσο, εδώ δεν πρόκειται για αυτή την περίπτωση για τον απλούστατο λόγο ότι το Ισραήλ έχει υπό την κατοχή του εδώ και πολλές δεκαετίες την Παλαιστίνη. Παραβιάζει δηλαδή τον πυρήνα των αρχών στις οποίες είναι θεμελιωμένος ο ΟΗΕ, που είναι ο σεβασμός της εδαφικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, οι αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης, της καλής γειτονίας και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών. Δεν μπορεί επομένως να γίνει λόγος για αυτοάμυνα. Για παράδειγμα οι επιχειρήσεις των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, όταν μάχονταν ενάντια στις ανταρτικές δυνάμεις της Ελλάδας ή άλλων κατεχόμενων χωρών, δεν ήταν αυτοάμυνα. Ούτε οι επιχειρήσεις των Οθωμανών ενάντια στους εξεγερμένους Έλληνες το 1821 ήταν αυτοάμυνα.

Επομένως είναι λαθεμένη και παραπλανητική η συζήτηση για το αν το Ισραήλ εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο των ένοπλων συγκρούσεων. Απλούστατα δεν πρόκειται για άμυνα. Πρόκειται για επιχειρήσεις εδραίωσης της κατοχής. Αντί αυτών, θα έπρεπε να προσέλθει άμεσα σε ειρηνικές διαπραγματεύσεις και να αποχωρήσει πάραυτα από όλα τα κατεχόμενα εδάφη. Αυτομάτως θα επερχόταν η ειρήνευση.

Να υπενθυμίσω με την ευκαιρία ότι σύμφωνα με ερμηνεία του άρθρου 1 παρ. 2 του Χάρτη, που θεμελιώνει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των λαών, νομιμοποιείται η χρήση βίας μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος της απελευθέρωσης από την ξένη κατοχή. Επομένως με βάση το διεθνές δίκαιο ο λαός της Παλαιστίνης νομιμοποιείται γενικά να αγωνίζεται και ένοπλα ενάντια στην κατοχή.

Από την άλλη, με βάση το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου μπορεί να υποστηριχθεί ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα πολέμου. Ενδεικτικά αναφέρω: 1. την εκτεταμένη καταστροφή περιουσίας που δεν δικαιολογείται από στρατιωτική αναγκαιότητα, 2. την παράνομη εκτόπιση ή μεταφορά, 3. τις επιθέσεις με πρόθεση κατά του άμαχου πληθυσμού, ο οποίος δεν λαμβάνει άμεσα μέρος σε εχθροπραξίες, 4. τη δήλωση ότι δεν θα υπάρξει έλεος.

Επιπλέον, με βάση το άρθρο 6 μπορεί να υποστηριχθεί ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της γενοκτονίας αφού επιβάλλει «με πρόθεση την επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή τής εν όλω ή εν μέρει». Με βάση το άρθρο 7 διαπράττει και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας με την εξόντωση του πληθυσμού στη Γάζα δηλαδή «την με πρόθεση επιβολή συνθηκών ζωής, μεταξύ άλλων στέρηση πρόσβασης σε τροφή και φάρμακα, υπολογισμένων να επιφέρουν την καταστροφή μέρους του πληθυσμού».

Για όλα τα παραπάνω την ευθύνη φέρει η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου. Ο ισραηλινός λαός έχει κάθε συμφέρον να ζήσει ειρηνικά δίπλα στον παλαιστινιακό λαό, ο οποίος πρέπει να αποκτήσει τη δική του ελεύθερη πατρίδα, στα όρια του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, όπως επιτάσσουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ. Δυο κράτη, το ένα δίπλα στο άλλο, δύο λαοί ενωμένοι και ελεύθεροι.

Πηγή: infowar.gr

Πόσοι φόνοι είναι αρκετοί φόνοι;

/0 Comments/in /by

Το Ισραήλ έχει σκοτώσει πολλαπλάσιους ανθρώπους από τις 7 Οκτωβρίου σε σχέση με αυτούς που σκοτώθηκαν στις 7 Οκτωβρίου, έχει προκαλέσει πολλαπλάσιες καταστροφές από τις 7 Οκτωβρίου σε σχέση με αυτές που προκλήθηκαν στις 7 Οκτωβρίου και έχει προκαλέσει πολλαπλάσιο πόνο και δυστυχία από τις 7 Οκτωβρίου σε σχέση με αυτές που προκλήθηκαν στις 7 Οκτωβρίου.

Ακόμη και αν αγνοήσετε εντελώς τη δυναμική των πραγμάτων που οδήγησε στην επίθεση της Χαμάς και απλά κοιτάξετε αμερόληπτα τα ακατέργαστα δεδομένα, είναι ένα εύκολα μετρήσιμο γεγονός ότι αυτό που έχει κάνει το Ισραήλ από τις 7 Οκτωβρίου είναι χειρότερο από αυτό που έκανε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Ενώ υπάρχει ένα τεράστιο ταμπού για να μην το πούμε αυτό δημόσια, ουδείς μπορεί σοβαρά να το αμφισβητήσει. Ο μόνος τρόπος για να το αμφισβητήσουμε θα ήταν να θεωρήσουμε ότι οι ζωές των Παλαιστινίων αξίζουν λιγότερο από τις ισραηλινές ζωές, κάτι που δεν συνιστά μια θέση που αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.

Αλλά αυτό δεν είναι το κυριότερο αντικειμενικό γεγονός που διαχωρίζει το θάνατο και την καταστροφή της 7ης Οκτωβρίου από όλο το θάνατο και την καταστροφή που συνέβη έκτοτε. Το κυριότερο αντικειμενικό γεγονός που διαχωρίζει το θάνατο και την καταστροφή της 7ης Οκτωβρίου από το θάνατο και την καταστροφή που συνέβη μετά, είναι ότι η 7η Οκτωβρίου έχει ήδη συμβεί, ενώ η σφαγή στη Γάζα συνεχίζεται ακόμα και μπορεί να σταματήσει.

Όλα όσα συνέβησαν στις 7 Οκτωβρίου ανήκουν στο παρελθόν. Έχουν τελειώσει. Όσες βόμβες κι αν ρίξουν οι IDF, όσοι άμαχοι κι αν σκοτωθούν στη Γάζα, όσα κτίρια κι αν καταρρεύσουν, όση προπαγάνδα κι αν βγάλουν τα δυτικά ΜΜΕ, δεν θα επαναφέρουν στη ζωή ούτε έναν Ισραηλινό που πέθανε στις 7 Οκτωβρίου.

Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σχετικά με την 7η Οκτωβρίου. Είναι στο παρελθόν. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι με αυτό. Αυτό όμως που μπορεί να αλλάξει είναι η απόφαση να συνεχίσουμε να σκοτώνουμε χιλιάδες αμάχους με έναν ανελέητο καταιγισμό στρατιωτικών εκρηκτικών και να τους στραγγαλίζουμε μέχρι θανάτου με πολιορκητικό πόλεμο για κάτι που δεν έκαναν.

Ανά πάσα στιγμή το Ισραήλ θα μπορούσε να σταματήσει να μετατρέπει ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα σε ερείπια και να προσθέτει επιπλέον νεκρά παιδιά στα χιλιάδες παιδιά που έχουν σκοτωθεί, αλλά δεν το κάνει. Αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει. Κάθε ώρα που συνεχίζεται αυτό είναι μια ακόμη απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης να το συνεχίσει, και κάθε ώρα που συνεχίζεται είναι περισσότερος θάνατος και ανθρώπινη δυστυχία στη Γάζα.

Και κάποια στιγμή θα πρέπει να απαντηθεί ένα πολύ σημαντικό ερώτημα, το οποίο είναι το εξής: πόσο είναι αρκετό;

Πόσοι σκοτωμοί είναι αρκετοί σκοτωμοί; Πόσοι άμαχοι πρέπει να πεθάνουν για να μπορέσουμε να τραβήξουμε μια γραμμή;

Πόσο ψηλά πρέπει να είναι ο σωρός των ακρωτηριασμένων και διαμελισμένων παιδιών για να είναι αρκετά ψηλά; Δώστε μου ένα συγκεκριμένο ύψος, παρακαλώ, σε μέτρα ή σε γιάρδες.

Είναι μια απάντηση στην οποία θα καταλήξουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο τέλος των δολοφονιών, είτε επειδή κάποιο ψήγμα συνείδησης ξύπνησε στις δυνάμεις που τις διέπραξαν και τις διευκόλυναν, είτε επειδή έγινε πολιτικά ενοχλητικό να συνεχιστούν, είτε επειδή κάποιος ανούσιος και αυθαίρετος στόχος κηρύχθηκε ότι επιτεύχθηκε, είτε επειδή οι δολοφόνοι ένιωσαν κορεσμό από το πλήθος των δολοφονιών που έκαναν, είτε επειδή δεν έμεινε κανένας πλέον να δολοφονηθεί.

Επομένως, μπορούμε κάλλιστα να αρχίσουμε να θέτουμε επίμονα αυτό το ερώτημα από τώρα, ώστε να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε έναν αριθμό το συντομότερο δυνατό. Ποιος αριθμός νεκρών είναι αρκετός; Είναι ένα ερώτημα που απαιτεί απάντηση. Και η απάντηση στην οποία θα καταλήξουμε συλλογικά θα πει πολλά για το ανθρώπινο είδος και για το πού κατευθύνεται.

Πηγή: Caitlin Johnstone

Τι συμβαίνει τώρα στη Γάζα

/0 Comments/in /by

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Nur Alsalibi, κατοίκου της Γάζας, που δίνει μια εικόνα τόσο για την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας, όσο και για τις προσδοκίες από την Αντίσταση της Χαμάς.

Η κατάσταση στην πόλη είναι πολύ δύσκολη. Η ένταση των χτυπημάτων αυξάνεται καθημερινά. Οι ρουκέτες μπορούν να πέσουν οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή. Ακόμη και αν δεν χτυπήσουν το σπίτι σας, αλλά το γειτονικό, θραύσματα από εκρήξεις θα πέσουν μέσα στο σπίτι σας. Βασικά, βομβαρδίζουν τον βορρά και το “κέντρο”[“Al Rimal” – 3 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης της Γάζας], η κατοικημένη περιοχή Al Karama [στο βόρειο τμήμα της Γάζας] έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Στην Al Zahraa [στο κέντρο της Γάζας], 24 κατοικίες καταστράφηκαν.

Το Ισραήλ λέει ότι η Χαμάς ήταν εκεί, αλλά αυτό είναι ψέμα – δεν ήταν εκεί. Οι μαχητές της Χαμάς έχουν μπει στις σήραγγες κάτω από την πόλη- οι ισραηλινοί πύραυλοι δεν μπορούν καν να τους φτάσουν. Περισσότερο από το 90% των νεκρών ήταν άμαχοι. Ο αριθμός των 4.385 νεκρών είναι μόνο εκείνοι που βρέθηκαν κάτω από τα ερείπια. Ο πραγματικός αριθμός των νεκρών είναι πολλαπλάσιος. Πεθαίνουν πολλά παιδιά που δεν ξέρουν τι είναι η Χαμάς και οι IDF.

Η ανθρωπιστική κατάσταση χειροτερεύει επίσης. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα εδώ και περίπου δύο εβδομάδες. Η οικογένειά μου χρησιμοποιεί ηλιακούς συλλέκτες, έτσι έχουμε διαδίκτυο και τουλάχιστον λίγο ηλεκτρικό ρεύμα. Οι περισσότεροι δεν το έχουν αυτό. Οι άνθρωποι φορτίζουν τα τηλέφωνά τους στα νοσοκομεία όπου υπάρχουν γεννήτριες ντίζελ, αλλά υπάρχει όλο και λιγότερο ντίζελ γι’ αυτές. Τα φαρμακεία είναι κλειστά, φάρμακα διατίθενται μόνο στα νοσοκομεία, αλλά και αυτά εξαντλούνται.

Το νερό στις βρύσες παρέχεται για δύο ώρες την ημέρα – είναι βρώμικο, αλλά πρέπει να το πιούμε, δεν υπάρχει άλλο νερό. Δεν υπάρχει φαγητό. Τα μεγάλα σούπερ μάρκετ έκλεισαν τις πρώτες μέρες του πολέμου, γιατί… οι άνθρωποι πήραν ό,τι υπήρχε, αλλά δεν υπήρχαν νέα προϊόντα. Τρώμε κυρίως ψωμί και κονσέρβες. Ακόμα και τα ζώα υποφέρουν. Έχω τρία γατάκια στο σπίτι μου και τους δίνω μόνο λίγο φαγητό, γιατί δεν υπάρχει πουθενά να βρω περισσότερο.

Το γεγονός ότι ο πληθυσμός φεύγει δήθεν από τη Γάζα είναι ένα ισραηλινό ψέμα. Οι περισσότεροι παρέμειναν στα σπίτια τους. Οι άνθρωποι δεν φεύγουν ούτε υπό την απειλή του θανάτου. Την ίδια στιγμή, τα κινητά λαμβάνουν συνεχώς απειλητικά μηνύματα από ισραηλινούς αριθμούς. Μπορεί επίσης να λάβετε μια ειδοποίηση ότι “το σπίτι σας θα βομβαρδιστεί” έτσι ώστε οι άνθρωποι να αισθάνονται σε κίνδυνο κάθε λεπτό.

Γνωρίζουμε ότι η Ρωσία αντιτίθεται στη Δύση και δεν υποστηρίζει τα ισραηλινά εγκλήματα. Στη Γάζα αγαπούν πολύ τη Ρωσία και τον ρωσικό λαό. Αναφορικά με τις αραβικές χώρες, υπάρχει μια πολύ καλή στάση απέναντι στο Κατάρ, την Αλγερία και την Υεμένη. Αναφορικά με τις μη αραβικές χώρες – απέναντι στο Ιράν. Πιστεύουμε ότι το Ιράν και η Χεζμπολάχ θα παρέμβουν και θα αποτρέψουν τη γενοκτονία της Γάζας.

Αλλά η στάση απέναντι στις κυβερνήσεις της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Ιορδανίας είναι πολύ αρνητική. Εδώ, θεωρούνται προδότες που υπέκυψαν στις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η ανακοίνωση του βασιλιά της Ιορδανίας να παρέχει αεροπορικές βάσεις στην αμερικανική πολεμική αεροπορία. Και γενικά, η στάση της ιορδανικής κυβέρνησης απέναντι στους Παλαιστίνιους ήταν πάντα κακή. Αν έχεις παλαιστινιακό διαβατήριο, οι ιορδανικές δυνάμεις ασφαλείας σε αντιμετωπίζουν σαν σκατά – μπορεί να σε συλλάβουν στο αεροδρόμιο, ή στο δρόμο, ή να σου κάνουν έφοδο.

Όσον αφορά την χερσαία επιχείρηση, δεν πιστεύω ότι το Ισραήλ θα την ξεκινήσει. Η τελευταία φορά που πραγματοποίησαν μια περιορισμένη χερσαία επιχείρηση ήταν το 2014, όταν η Χαμάς δεν είχε τα όπλα που έχει σήμερα. Και ακόμη και τότε, το Ισραήλ υπέστη μεγάλες απώλειες. Τώρα θα είναι εκατοντάδες φορές μεγαλύτερες. Αν μπουν στη Γάζα, θα σταθούμε όλοι εδώ. Ο κόσμος πιστεύει ότι η Χαμάς θα κερδίσει. Η υποστήριξη προς το κίνημα έχει αυξηθεί. Το Ισραήλ δεν θα πετύχει τίποτα με τους βομβαρδισμούς.

Πηγή: voenkorKotenok Telegram channel

Άλλη μια περίπτωση ιρακινών όπλων μαζικής καταστροφής: Μας πουλάνε αέρα κοπανιστό

/0 Comments/in /by

Ας το επαναλάβουμε: Οι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ψεύτικες ειδήσεις προέρχονται από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Όταν το διακύβευμα είναι μεγάλο, μετά βίας μπαίνουν στον κόπο να κρύψουν τον ρόλο τους ως φερέφωνα της δυτικής προπαγάνδας.

Αυτή είναι άλλη μια περίπτωση ανάλογη των ιρακινών όπλων μαζικής καταστροφής. Μας πουλάνε αέρα κοπανιστό. Πιστέψτε τα μάτια και τα αυτιά σας, και τους νόμους της φυσικής, όχι τα ψέματα που διακινούν οι ηγέτες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με το πυραυλικό χτύπημα στο νοσοκομείο Βαπτιστών στη Γάζα:

1. Καμία παλαιστινιακή ομάδα δεν έχει πύραυλο που μπορεί να χτυπήσει ένα νοσοκομείο, σκοτώνοντας εκατοντάδες. Αυτό που έχουν είναι φαντεζί “πυροτεχνήματα” που μπορούν να προκαλέσουν μικρές ζημιές και περιστασιακά ένα ή δύο θανάτους. Αν η Χαμάς ή η Ισλαμική Τζιχάντ μπορούσαν να προκαλέσουν το είδος της ζημιάς που συνέβη χθες το βράδυ, θα το βλέπατε να συμβαίνει και στο Τελ Αβίβ ή στην Ασκελόν. Δεν το βλέπετε γιατί δεν μπορούν.

2. Οι απολογητές του Ισραήλ (και είναι πολλοί) μοιράζονται κάθε είδους βίντεο που δεν έχει σχέση με το χτύπημα στο νοσοκομείο. Αλλά το βίντεο του ίδιου του χτυπήματος δείχνει ότι χρησιμοποιείται ένα απίστευτα μεγάλο και ισχυρό όπλο. Ακούστε τον θόρυβο που κάνει ο πύραυλος μόλις πριν χτυπήσει – αυτός ο σφυριχτός θόρυβος προκαλείται από την πρωτοφανή ταχύτητά του καθώς σχίζει τον αέρα. Αυτός *δεν* είναι ο θόρυβος μιας παλαιστινιακής ρουκέτας που πέφτει.

Αν παρακολουθήσετε βίντεο που κυκλοφορούν από την εκτόξευση παλαιστινιακών ρουκετών, παρατηρήστε πόσο αργά ταξιδεύουν. Σχεδόν με ρυθμό σαλιγκαριού. Αν αποτύχουν, πέφτουν με ταχύτητα ελεύθερης πτώσης, όχι με την σχεδόν υπερηχητική ταχύτητα του πυραύλου που χτύπησε το νοσοκομείο. Το να πιστεύει κανείς το αντίθετο είναι σαν να αγνοεί τους νόμους της φυσικής.

3. Οι απολογητές του Ισραήλ προσπαθούν να θολώσουν ακόμη περισσότερο τα νερά υπονοώντας ότι είτε έπεσε μια παλαιστινιακή ρουκέτα, είτε και ότι αναχαιτίστηκε η ρουκέτα και θραύσματα της έπεσαν σε μια πολύ μεγάλη αποθήκη πυρομαχικών στο νοσοκομείο. Έστω ότι δεχόμαστε τη ρατσιστική παραδοχή ότι εκατοντάδες οικογένειες ήταν πολύ ευτυχείς να αναζητήσουν ασφάλεια δίπλα σε μια τεράστια αποθήκη εκρηκτικών εν μέσω ανελέητου ισραηλινού βομβαρδισμού. Ας δεχτούμε επίσης τη φανταστική ιδέα ότι ένα πεσμένο φαντεζί πυροτέχνημα ή θραύσμα του, θα μπορούσε να διαπεράσει τους ισχυρούς τοίχους του νοσοκομείου και να προκαλέσει μια τέτοια έκρηξη. Αν όλα αυτά ήταν αληθινά, θα βλέπαμε και πάλι μια σειρά από δευτερογενείς εκρήξεις καθώς τα όπλα θα πυροδοτούνταν από την αρχική έκρηξη. Δεν το βλέπετε γιατί υπάρχει μόνο μία έκρηξη – από έναν τεράστιο πύραυλο.

4. Πρόκειται για μια απελπισμένη επιχείρηση ψυχολογικής σύγχυσης, γι’ αυτό το Ισραήλ έδωσε τώρα στη δημοσιότητα μια ηχογραφημένη συνομιλία δύο μαχητών της Χαμάς που πολύ βολικά συζητούν μετά την πυραυλική επίθεση, διερωτώμενοι αν το έκαναν αυτοί ή η Ισλαμική Τζιχάντ. Πρόκειται για το ίδιο Ισραήλ, το οποίο δεν μπόρεσε να ανακαλύψει τον πολύμηνο σχεδιασμό της Χαμάς που χρειαζόταν για να οργανώσει την επίθεσή της πριν από 10 ημέρες. Αλλά το Ισραήλ στάθηκε τυχερό αυτή τη φορά, όπως φαίνεται, και απλά έτυχε να ακούει όταν ο ηλίθιος κι ο πανηλίθιος αποφάσισαν να αυτοενοχοποιηθούν.

Θυμηθείτε ότι το Ισραήλ έχει μια ολόκληρη μονάδα “mistaravim”, Ισραηλινούς Εβραίους μυστικούς πράκτορες που έχουν εκπαιδευτεί να παριστάνουν τους Παλαιστίνιους και να δρουν κρυφά ανάμεσά τους. Το Ισραήλ παρήγαγε μια πολύ δημοφιλή τηλεοπτική σειρά για τέτοιους ανθρώπους στη Γάζα ονομαζόμενη Fauda. Θα πρέπει να είσαι κάτι πέρα από εύπιστος για να πιστεύεις ότι το Ισραήλ δεν θα μπορούσε, και δεν θα τολμούσε, να στήσει ένα τέτοιο τηλεφώνημα για να μας ξεγελάσει, όπως ακριβώς ξεγελάει τακτικά τους Παλαιστίνιους στη Γάζα.

Οι περισσότεροι από αυτούς που διαδίδουν αυτά τα ψέματα γνωρίζουν ότι είναι ψέματα, συμπεριλαμβανομένων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, και κυρίως των ανταποκριτών σε θέματα που άπτονται της Μέσης Ανατολής και της άμυνας. Τουλάχιστον μερικοί, όπως οι Jeremy Bowen και Jon Donnison του BBC, προσπαθούν με προσοχή να υποδηλώσουν ότι είναι απίθανο μια ρουκέτα της Χαμάς να προκαλέσει ζημιές της κλίμακας που παρατηρήθηκαν στο νοσοκομείο της Γάζας. Αλλά δεν είναι απίθανο. Είναι αδύνατο, και το ξέρουν. Απλά δεν τολμούν να το πουν.

Πηγή: Jonathan Cook

Μετάφραση: antapocrisis

Η ήττα των νέο-συντηρητικών στην Ουκρανία και πώς θα την πλασάρουν στον κόσμο ή ‘πώς οι ΗΠΑ διατελούν εν πλήρη συγχύσει’.

/0 Comments/in /by

Στην ανάλυση που ακολουθεί ο διακεκριμένος Αμερικανός καθηγητής Michael Brenner εξετάζει το ‘παραμύθιασμα’ που θα αναλάβουν να διαδώσουν στον κόσμο οι δυτικές ηγεσίες μετά την επερχόμενη, σχεδόν βεβαίως πλέον, ήττα της Ουκρανίας (που θα είναι και ήττα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ουσιαστικά διεξάγουν τον πόλεμο).

Αφού εξετάσει τους στόχους που επεδίωκαν οι ΗΠΑ στον πόλεμο που προκάλεσαν και ποιους από αυτούς τελικά πέτυχαν, αναφέρει ρητά ότι η αντίδραση των Αμερικανών στην ήττα θα είναι απρόβλεπτη. Όμως, για την περίπτωση που αυτές αποφασίσουν να ενεργοποιήσουν κάποιο ‘stop-loss’ εγκαταλείποντας το Κίεβο, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα με κάποιο φαντασιακό αφήγημα, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενες.

Με υποχθόνιο χιούμορ, ο Michael Brennet κατασκευάζει και προτείνει ένα τέτοιο αφήγημα στην κάστα των νέο-συντηρητικών Αμερικανών ιθυνόντων, με την πρόσθετη παρατήρηση ότι στοιχεία του ήδη έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούνται από αυτούς στην προσπάθειά τους να διασκεδάσουν την έκβαση του πολέμου.

Στη συνέχεια, διαπιστώνει ότι ο τρόπος αυτός συμπεριφοράς με την καταφυγή στον χώρο της ονειροφαντασίας και το συστηματικό παραμύθιασμα του αμερικανικού λαού αποτελεί σταθερή και επαναλαμβανόμενη πρακτική στις εκστρατείες που κάθε τόσο αναλαμβάνουν οι ΗΠΑ καταλήγοντας σε οδυνηρές ήττες. Όμως, παρατηρεί, η τακτική αυτή, που εσωτερικά εμφανίζει την αμερικανική κοινωνία ως ανισόρροπη, σε διεθνή κλίμακα πλέον αντιμετωπίζεται με αυξανόμενη αποστροφή δημιουργώντας προκλήσεις στις οποίες οι ΗΠΑ δεν είναι ικανές να ανταπεξέλθουν.

Καταλήγει παρατηρώντας ότι οι ΗΠΑ διατελούν εν πλήρη συγχύσει.

 Ήττα

Εισαγωγή

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ηττώνται στην Ουκρανία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντιμετωπίζουν την ήττα – ή, πιο έντονα, ότι κοιτάζουν την ήττα κατάματα. Ωστόσο, καμία από τις δύο διατυπώσεις δεν είναι κατάλληλη. Οι ΗΠΑ δεν κοιτούν την πραγματικότητα κατάματα. Προτιμάμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τους παραμορφωμένους φακούς των φαντασιώσεών μας. Τραβάμε μπροστά σε όποιο μονοπάτι έχουμε επιλέξει, ενώ αποστρέφουμε τα μάτια μας από την τοπογραφία που προσπαθούμε να διασχίσουμε. Ο μόνος μας οδηγός είναι η λάμψη μιας μακρινής οφθαλμαπάτης. Αυτή είναι η Λυδία λίθος μας.

Δεν είναι ότι η Αμερική είναι ξένη προς την ήττα. Είμαστε πολύ καλά εξοικειωμένοι με αυτήν: Βιετνάμ, Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία – με στρατηγικούς όρους, αν και όχι πάντα με στρατιωτικούς. Σε αυτή την ευρεία κατηγορία θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τη Βενεζουέλα, την Κούβα και τον Νίγηρα. Αυτή η πλούσια εμπειρία σε αποτυχημένες φιλοδοξίες δεν κατάφερε να μας απελευθερώσει από τη βαθιά ριζωμένη συνήθεια να παραγνωρίζουμε την ήττα. Πράγματι, έχουμε αποκτήσει ένα μεγάλο απόθεμα μεθόδων για να το κάνουμε αυτό.

Ορισμός και προσδιορισμός της ήττας

Πριν τις εξετάσουμε, ας διευκρινίσουμε τι εννοούμε με τον όρο “ήττα”. Με απλά λόγια, ήττα είναι η αποτυχία επίτευξης των στόχων – με ανεκτό κόστος. Ο όρος περιλαμβάνει επίσης τις ακούσιες, δυσμενείς συνέπειες δεύτερης τάξης.

Πρώτον, ποιοι ήταν οι στόχοι της Ουάσινγκτον όταν επέλεξε το σαμποτάρισμα του ειρηνευτικού σχεδίου του Μινσκ και την ψυχρή αντιμετώπιση των μετέπειτα ρωσικών προτάσεων, [όταν επέλεξε] την πρόκληση της Ρωσίας με την υπέρβαση σαφώς οριοθετημένων κόκκινων γραμμών, την πίεση για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση πυραυλικών συστοιχιών στην Πολωνία και τη Ρουμανία, τη μετατροπή του ουκρανικού στρατού σε μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη που αναπτύχθηκε στη γραμμή επαφής στο Ντονμπάς, έτοιμη να εισβάλει ή να ωθήσει τη Μόσχα σε προληπτική δράση; Ο στόχος ήταν είτε να επιβληθεί μια ταπεινωτική ήττα στον ρωσικό στρατό είτε, τουλάχιστον, να προκληθεί τόσο μεγάλο κόστος ώστε να κάνει την κυβέρνηση Πούτιν να χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Η κρίσιμη, συμπληρωματική διάσταση της στρατηγικής ήταν η επιβολή οικονομικών κυρώσεων τόσο επαχθών ώστε να καταρρεύσει η ευάλωτη ρωσική οικονομία. Όλα μαζί, θα δημιουργούσαν οξεία δυσφορία που θα οδηγούσε στην καθαίρεση του Πούτιν – είτε από μια συμμορία αντιπάλων (με αιχμή του δόρατος τους δυσαρεστημένους ολιγάρχες) είτε από μαζικές διαμαρτυρίες. Βασιζόταν στη θανάσιμα λανθασμένη παραδοχή ότι αυτός ήταν ένας απόλυτος δικτάτορας που έδινε παράσταση για ένα άτομο, Οι ΗΠΑ προέβλεπαν την αντικατάστασή του από μια πιο εύπλαστη κυβέρνηση έτοιμη να αναλάβει μια πρόθυμη αλλά περιθωριακή παρουσία στην ευρωπαϊκή σκηνή και να βγει από το παιχνίδι αλλού. Με τα ωμά λόγια ενός αξιωματούχου της Μόσχας, [να γίνει] “ένας ενοικιαστής-γεωργός στην παγκόσμια φυτεία του θείου Σαμ”.

Δεύτερον, η καθυπόταξη και εξημέρωση της Ρωσίας θεωρήθηκε ως ένα ζωτικό βήμα στην επικείμενη μεγάλη αντιπαράθεση με την Κίνα – που ορίστηκε ως ο συστημικός αντίπαλος της αμερικανικής ηγεμονίας. Θεωρητικά, ο στόχος αυτός θα μπορούσε να επιτευχθεί είτε με την πρόκληση ρήξης μεταξύ Ρωσίας και Κίνας (διαίρει και υπότασσε) είτε με την πλήρη εξουδετέρωση της Ρωσίας ως παγκόσμιας δύναμης κατόπιν πτώσεως της σκληροτράχηλης ηγεσίας της. Η πρώτη προσέγγιση δεν ξεπέρασε ποτέ μερικές περιστασιακές, αδύναμες χειρονομίες. Όλες οι μάρκες τοποθετήθηκαν στη δεύτερη.

Τρίτον, τα παρεπόμενα οφέλη για τις Ηνωμένες Πολιτείες από έναν πόλεμο για την Ουκρανία που θα έριχνε τη Ρωσία στα τάρταρα ήταν (α) Η εδραίωση του ελέγχου της Ατλαντικής συμμαχίας από την Ουάσινγκτον, η επέκταση του ΝΑΤΟ και το άνοιγμα μιας αγεφύρωτης αβύσσου μεταξύ της Ρωσίας και της υπόλοιπης Ευρώπης που θα διαρκούσε για το ορατό μέλλον. (β) Προς τούτο, ο τερματισμός της μεγάλης εξάρτησης της τελευταίας από τους ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας και (γ) με τον τρόπο αυτό, η υποκατάστασή τους με ακριβότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο και πετρέλαιο από τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα σφράγιζε το καθεστώς των Ευρωπαίων εταίρων ως εξαρτημένων οικονομικά υποτελών. Αν το τελευταίο αποτελούσε τροχοπέδη για τη βιομηχανία τους, τότε ας γίνει έτσι.

Οι μεγαλεπήβολοι στόχοι που αναφέρονται στα σημεία (1) και (2) έχουν προφανώς αποδειχθεί ανέφικτοι -και μάλιστα ευφάνταστοι-, μια ωμή αλήθεια που δεν έχει ακόμη απορροφηθεί από τις αμερικανικές ελίτ. Εκείνοι του (3) είναι έπαθλα παρηγοριάς μειωμένης αξίας. Αυτό το αποτέλεσμα καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό, αν και καθόλου εξ ολοκλήρου, από τη στρατιωτική αποτυχία στην Ουκρανία. Τώρα είμαστε κοντά στην έλευση της τελικής πράξης. Η πολυδιαφημισμένη αντεπίθεση του Κιέβου δεν οδήγησε πουθενά – με τεράστιο κόστος για τον ουκρανικό στρατό. Έχει αιμορραγήσει εντελώς από τις τεράστιες απώλειες ανθρώπινου δυναμικού, από την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των τεθωρακισμένων του, από την καταστροφή ζωτικής σημασίας υποδομών. Οι ελίτ ταξιαρχίες που εκπαιδεύθηκαν από τη Δύση έχουν καταστραφεί και δεν υπάρχουν πλέον εφεδρείες για να ριχτούν στη μάχη. Επιπλέον, η ροή όπλων και πυρομαχικών από τη Δύση έχει επιβραδυνθεί, καθώς τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά αποθέματα εξαντλούνται (π.χ. βλήματα πυροβολικού των 155 χιλιοστών).  Η έλλειψη επιδεινώνεται από τις νεοπαγείς αναστολές σχετικά με την αποστολή στην Ουκρανία προηγμένων όπλων, τα οποία έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά ευάλωτα στη ρωσική δύναμη πυρός. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα τεθωρακισμένα: τα γερμανικά Leopard, τα βρετανικά Challengers, τα γαλλικά άρματα AMX-10-RC καθώς και τα οχήματα μάχης (CFV) όπως τα αμερικανικά Bradley και Strykers. Οι γραφικές εικόνες των καμένων κουφαριών που γεμίζουν την ουκρανική στέπα δεν αποτελούν διαφήμιση ούτε για τη δυτική στρατιωτική τεχνολογία ούτε για τις πωλήσεις στο εξωτερικό. Εξ ου και η αργοπορία των παραδόσεων στο Κίεβο των υπεσχημένων Abrams και F-16 για να μην υποστούν την ίδια μοίρα.

Η ψευδαίσθηση της τελικής επιτυχίας στο πεδίο της μάχης (με την προβλεπόμενη φθορά της θέλησης και της ικανότητας της Ρωσίας) βασίζεται σε μια λανθασμένη ιδέα για το πώς μετριέται η νίκη και η ήττα. Οι Αμερικανοί ηγέτες, στρατιωτικοί αλλά και πολιτικοί, είναι κολλημένοι σε ένα μοντέλο που δίνει έμφαση στον έλεγχο του εδάφους. Η ρωσική στρατιωτική σκέψη είναι διαφορετική. Δίνει έμφαση στην καταστροφή των δυνάμεων του εχθρού, με όποια στρατηγική ταιριάζει στις επικρατούσες συνθήκες. Στη συνέχεια, έχοντας την κυριαρχία στο πεδίο της μάχης, μπορούν να ασκήσουν τη θέλησή τους. Η επιθετική τακτική των Ουκρανών συνεπάγεται τη ρίψη των πόρων τους στη μάχη σε αδιάκοπες εκστρατείες για την εκδίωξη των Ρώσων από το Ντονμπάς και την Κριμαία. Ανίκανοι να επιτύχουν οποιαδήποτε υπέρβαση, αυτο-προσκαλέστηκαν σε έναν πόλεμο φθοράς προς μεγάλη τους ζημία. Τον διαδέχτηκε φέτος το καλοκαίρι η ολομέτωπη τελευταία κρούση που αποδείχθηκε αυτοκτονική.  Έπαιξαν έτσι στα χέρια των Ρώσων.  Ως εκ τούτου, ενώ η προσοχή είναι στραμμένη στο ποιος καταλαμβάνει το ένα ή το άλλο χωριό στο μέτωπο της Ζαπορίζια ή γύρω από το Μπάχμουτ, η πραγματική ιστορία είναι ότι η Ρωσία διαλύει κομμάτι-κομμάτι τον ανασυγκροτημένο ουκρανικό στρατό.

Σε ιστορική προοπτική, υπάρχουν δύο διδακτικές αναλογίες. Κατά το τελευταίο έτος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η γερμανική ανώτατη διοίκηση ξεκίνησε μια τολμηρή εκστρατεία (Επιχείρηση Μιχαήλ) στο Δυτικό Μέτωπο τον Μάρτιο του 1918, χρησιμοποιώντας μια σειρά από καινοτόμες τακτικές (με διμοιρίες καταδρομέων, stormtroopers, εξοπλισμένους με φλογοβόλα) για να ανοίξει τρύπες στις γραμμές των συμμάχων. Μετά τα αρχικά κέρδη που τους έφεραν πέρα από τον Μάρνη, συνοδευόμενα από πολύ βαριές απώλειες, η επίθεση εξασθένησε και επέτρεψε στους συμμάχους να αντικαταστήσουν τις σοβαρά αποδεκατισμένες δυνάμεις τους – οδηγώντας στην τελική κατάρρευση τον Νοέμβριο. Ακόμη πιο σχετική είναι η μάχη του Κουρσκ τον Ιούλιο του 1943, όπου οι Ναζί έκαναν μια μαζική προσπάθεια να ανακτήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων μετά την καταστροφή στο Στάλινγκραντ.  Και πάλι, μετά από κάποια αξιοσημείωτη επιτυχία στη διάρρηξη δύο σοβιετικών αμυντικών γραμμών εξαντλήθηκαν πριν φτάσουν στον στόχο τους. Αυτή η μάχη άνοιξε τον μακρύ, αιματηρό δρόμο προς το Βερολίνο. Η Ουκρανία, σήμερα, έχει υποστεί τεράστιες απώλειες ακόμη μεγαλύτερου (αναλογικά) μεγέθους, χωρίς να επιτύχει κανένα σημαντικό εδαφικό κέρδος, αδυνατώντας να φτάσει ακόμη και στο πρώτο στρώμα της γραμμής Σουροβίκιν. Αυτό θα ανοίξει το δρόμο προς τον Δνείπερο και πέρα από αυτόν για τον ρωσικό στρατό των 600.000 ανδρών, εξοπλισμένο με όπλα ισάξια με αυτά που δώσαμε στην Ουκρανία. Ως εκ τούτου, η Μόσχα είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί το αποφασιστικό της πλεονέκτημα σε σημείο που να μπορεί να υπαγορεύσει όρους στο Κίεβο, την Ουάσιγκτον, τις Βρυξέλλες κ.λπ.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει εκπονήσει κανένα σχέδιο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ούτε και οι υπάκουες σε αυτήν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Το διαζύγιό τους από την πραγματικότητα θα κάνει αυτή την κατάσταση πραγμάτων ακόμη πιο εντυπωσιακή – και ενοχλητική. Στερημένοι από ιδέες, θα παραπαίουν. Το πώς θα αντιδράσουν είναι απροσδιόριστο. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ένα πράγμα: η συλλογική Δύση, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, θα έχουν υποστεί μια σοβαρή ήττα. Η αντιμετώπιση αυτής της αλήθειας θα γίνει το κύριο μέλημα. Ακολουθεί ένα μενού επιλογών για τον χειρισμό της.

Να επαναπροσδιοριστεί η ήττα, η νίκη, η αποτυχία, η επιτυχία, η απώλεια και το κέρδος

Υπάρχει ένα νέο αφήγημα που είναι σεναριακά σχεδιασμένο για να τονίσει αυτά τα σημεία συζήτησης:

  • Είναι η Ρωσία που έχασε τον αγώνα επειδή η ηρωική Ουκρανία και η αταλάντευτη Δύση την εμπόδισαν να κατακτήσει, να καταλάβει και να επανεντάξει όλη τη χώρα.
  • Αντίθετα, η Σουηδία και η Φινλανδία έχουν προσχωρήσει επισήμως στο αμερικανικό στρατόπεδο με την είσοδό τους στο ΝΑΤΟ. Αυτό περιπλέκει τα στρατηγικά σχέδια της Μόσχας αναγκάζοντας τη διασπορά των δυνάμεών της σε ένα ευρύτερο μέτωπο.
  • Η Ρωσία έχει απομονωθεί πολιτικά στην παγκόσμια σκηνή (ΜΒ: αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Βόρεια Αμερική, η ΕΕ/ΝΑΤΟϊκή ΕΥΡΩΠΗ, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία & η Νέα Ζηλανδία έχουν υποστηρίξει τον ουκρανικό αγώνα. Ούτε μία άλλη χώρα δεν έχει συμφωνήσει να εφαρμόσει οικονομικές κυρώσεις- ο “κόσμος” δεν περιλαμβάνει την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, την Αργεντινή, την Τουρκία, το Ιράν, την Αίγυπτο, το Μεξικό, τη Σαουδική Αραβία, τη Νότια Αφρική κ.ά.).
  • Οι δυτικές δημοκρατίες έχουν επιδείξει πρωτοφανή αλληλεγγύη, απαντώντας ενωμένες σαν μια γροθιά στη ρωσική απειλή.

Αυτή η αφήγηση έχει ήδη αναδειχθεί σε ομιλίες των Blinken, Sullivan. Austin και Nuland. Το ακροατήριό της είναι το αμερικανικό κοινό, όμως κανείς εκτός της συλλογικής Δύσης δεν την πιστεύει—και αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα από το αν η Ουάσινγκτον έχει αντιληφθεί το συγκεκριμένο γεγονός της διπλωματικής ζωής ή όχι.

Να υποβαθμίσετε αναδρομικά τους στόχους και τα διακυβεύματά σας

  • Μην κάνετε καμία περαιτέρω αναφορά στην αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα, στην ανατροπή του Πούτιν, στην κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας, στη διάσπαση της σινορωσικής εταιρικής σχέσης ή στη θανάσιμη αποδυνάμωσή της.
  • Μιλήστε για τη διαφύλαξη της ακεραιότητας του ουκρανικού κράτους αρνούμενοι ότι το Ντονμπάς και η Κριμαία έχουν αποκοπεί οριστικά από τη “μητέρα πατρίδα”. Τονίστε ότι οι φίλοι σας στο Κίεβο εξακολουθούν να είναι οι τιτλοφόροι, νόμιμοι ηγέτες της Ουκρανίας.
  • Επιδιώξτε μια μόνιμη κατάπαυση του πυρός που θα παγώσει τις δύο πλευρές στις υπάρχουσες θέσεις, δηλαδή μια de facto διαίρεση α-λα Κορέα. Το δυτικό τμήμα τότε θα γινόταν δεκτό στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και θα επανεξοπλιζόταν. Αγνοήστε την άβολη αλήθεια ότι η Ρωσία δεν θα δεχόταν ποτέ μια κατάπαυση του πυρός με αυτούς τους όρους.
  • Να διατηρήσετε τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά να κάνετε τα στραβά μάτια όταν οι άποροι Ευρωπαίοι εταίροι κάνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για ρωσικό πετρέλαιο και υγροποιημένο φυσικό αέριο (κυρίως μέσω μεσαζόντων όπως η Ινδία, η Τουρκία και το Καζακστάν), όπως κάνουν άλλωστε καθ’ όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης.
  • Να στρέψετε τα φώτα της δημοσιότητας στην Κίνα ως τη θανάσιμη απειλή για την Αμερική και τη Δύση, ενώ θα υποτιμάτε τη Ρωσία ως το απλό βοηθό της.
  • Να αναδείξετε συμβολικές χειρονομίες όπως τα πλήγματα με τελευταίας τεχνολογίας υπερηχητικούς και υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους κρουζ που μεταφέρθηκαν από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Γαλλία και μπορούν να προκαλέσουν ζημιές σε εξέχοντες στόχους στην ίδια τη Ρωσία και την Κριμαία (με την καθοριστική τεχνική υποστήριξη από το αμερικανικό και άλλο προσωπικό του ΝΑΤΟ). ΜΒ: η πράξη αυτή θυμίζει φανατικούς οπαδούς μιας ποδοσφαιρικής ομάδας που μόλις έχασε από έναν μισητό αντίπαλο, οι οποίοι τρυπούν τα λάστιχα του λεωφορείου που ήταν προγραμματισμένο να μεταφέρει τη νικήτρια ομάδα στο αεροδρόμιο.
  • Να κάνετε τα αδύνατα δυνατά για να εμποδίσετε την Άννα Νετρέμπκο – πολίτη της Αυστρίας – να τραγουδήσει σε μεγάλες πρωτεύουσες. Απειλήστε με βαριές κυρώσεις τις αίθουσες συναυλιών που παραβιάζουν το μποϊκοτάζ – π.χ. την Staatsoper στο Βερολίνο (να απαγορεύσετε την επίσκεψη στην Disneyland του Γενικού Διευθυντή Herr Matthias Schulz και των απογόνων του μέχρι την τέταρτη γενιά;)

Καλλιεργήστε την αμνησία

Οι Αμερικανοί έχουν γίνει μάστορες στην τέχνη της διαχείρισης της μνήμης.

Σκεφτείτε το τραγικό σοκ του Βιετνάμ.  Η χώρα κατέβαλε συστηματική προσπάθεια να ξεχάσει – να ξεχάσει τα πάντα για το Βιετνάμ. Όπως είναι κατανοητό, [το Βιετνάμ] ήταν απαίσιο – από κάθε άποψη. Τα σχολικά βιβλία της αμερικανικής ιστορίας αφιέρωσαν στο Βιετνάμ ελάχιστο χώρο- οι δάσκαλοι το υποβάθμισαν- η τηλεόραση σύντομα το αγνόησε ως ρετρό. Επιδιώξαμε να κλείσουμε το θέμα – το πετύχαμε.

Κατά μία έννοια, η πιο αξιοσημείωτη κληρονομιά από την εμπειρία μετά το Βιετνάμ είναι η τελειοποίηση των μεθόδων για το ρετουσάρισμα της ιστορίας.  Το Βιετνάμ ήταν μια προθέρμανση για την αντιμετώπιση των πολλών δυσάρεστων επεισοδίων της εποχής μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Αυτό το διεξοδικό, ολοκληρωτικό ξέπλυμα έκανε εύπεπτη την προεδρική ψευδολογία, τη διαρκή εξαπάτηση, την αποβλακωτική ανικανότητα, τα συστηματικά βασανιστήρια, τη λογοκρισία, τον τεμαχισμό της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων και τη διαστρέβλωση του εθνικού δημόσιου λόγου – όπως αυτός εκφυλίστηκε σε ένα μείγμα προπαγάνδας και χυδαίας σκουπιδολογίας. Ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” σε όλες τις αποτρόπαιες πτυχές του.

Η καλλιεργούμενη αμνησία είναι μια τέχνη που διευκολύνεται σημαντικά από δύο ευρύτερες τάσεις στην αμερικανική κουλτούρα: τη λατρεία της άγνοιας, σύμφωνα με την οποία ένα μυαλό χωρίς γνώση εκτιμάται ως η απόλυτη ελευθερία, και μια δημόσια ηθική, σύμφωνα με την οποία οι ανώτατοι αξιωματούχοι του έθνους έχουν την άδεια να μεταχειρίζονται την αλήθεια όπως ο αγγειοπλάστης τον πηλό, αρκεί να λένε και να κάνουν πράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά. Έτσι, η ισχυρότερη συλλογική μας ανάμνηση από τους πολέμους που επέλεξε η Αμερική είναι η επιθυμία – και η άνεση – να τους ξεχάσουμε. “Η παράσταση πρέπει να συνεχιστεί” λαμβάνεται ως επιταγή μας. Έτσι θα είναι και όταν θα κοιτάμε πίσω μέσω του καθρέφτη [καθώς θα φεύγουμε] μια κατεστραμμένη Ουκρανία.

Η καλλιέργεια της αμνησίας ως μεθόδου για την αντιμετώπιση επώδυνων εθνικών εμπειριών έχει σοβαρά μειονεκτήματα. Πρώτον, περιορίζει σημαντικά την ευκαιρία να αντλήσουμε τα διδάγματα που προσφέρουν. Στον απόηχο του ατελέσφορου πολέμου της Κορέας, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέστησαν 49.000 νεκρούς στη μάχη, το μάντρα στην Ουάσιγκτον ήταν: ποτέ ξανά πόλεμος στην ηπειρωτική Ασία. Ωστόσο, λιγότερο από μια δεκαετία αργότερα βρισκόμασταν βυθισμένοι μέχρι το γόνατο στους ορυζώνες του Βιετνάμ, όπου χάσαμε 59.000 ανθρώπους. Μετά το τραγικό φιάσκο στο Ιράκ, η Ουάσινγκτον ήταν ωστόσο παθιασμένη με την κατοχή του Αφγανιστάν σε μια 20ετή επιχείρηση για την κατασκευή μιας παρόμοιας δυτικόστροφης δημοκρατίας μέσα από την κάννη ενός όπλου. Αυτά τα αποτυχημένα σχέδια δεν μας αποθάρρυναν από το να επέμβουμε στη Συρία, όπου αποτύχαμε για άλλη μια φορά να μετατρέψουμε μια δύστροπη, ξένη κοινωνία σε κάτι που να μας αρέσει – παρόλο που προχωρήσαμε σε τέτοιες ακρότητες όπως μια σιωπηρή συνεργασία με την τοπική θυγατρική της Αλ Κάιντα. Όπως απέδειξε η Καμπούλ, από την κατάληξη της Σαϊγκόν δεν πήραμε καν το μάθημα για το πώς να οργανώνουμε μια ομαλή εκκένωση.

Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς είναι ότι ένας λογικός άνθρωπος θα είχε αποχωρήσει με οξεία επίγνωση του πόσο κρίσιμη είναι η κατανόηση της κουλτούρας, της κοινωνικής οργάνωσης, των ηθών και των φιλοσοφικών αντιλήψεων της χώρας που είχαμε δεσμευτεί να ανασυστήσουμε. Παρόλα αυτά, προφανώς δεν έχουμε αφομοιώσει αυτή τη στοιχειώδη αλήθεια. Δείτε την αβυσσαλέα άγνοιά μας για όλα τα ρωσικά πράγματα που μας οδήγησε σε μια μοιραία λανθασμένη εκτίμηση κάθε πτυχής της υπόθεσης της Ουκρανίας.

Στη συνέχεια: Κίνα

Η Ουκρανία, με τη σειρά της, δεν ψυχραίνει τη σφοδρή επιθυμία για αντιπαράθεση με την Κίνα. Ένα παράτολμο, και σε καμία περίπτωση επιτακτικό, εγχείρημα που έχει κατοχυρωθεί ως το κεντρικό σημείο της επίσημης στρατηγικής μας για την εθνική ασφάλεια. Ανώτεροι αξιωματούχοι της Ουάσινγκτον προβλέπουν ανοιχτά το αναπόφευκτο ενός ολοκληρωτικού πολέμου πριν από το τέλος της δεκαετίας – παρά τα πυρηνικά όπλα. Επιπλέον, η Ταϊβάν τοποθετείται στον ίδιο ρόλο με αυτόν που παίζει η Ουκρανία στο αμερικανικό σχέδιο των πραγμάτων. Έτσι, έχοντας προκαλέσει μια πολυδιάστατη σύγκρουση με τη Ρωσία, η οποία απέτυχε σε όλους τους τομείς, δεσμευόμαστε εσπευσμένα να ακολουθήσουμε σχεδόν την ίδια ακριβώς στρατηγική για να τα βάλουμε με έναν ακόμη πιο τρομερό εχθρό. Αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν ‘fuite en avant’ – μια απόδραση προς τα εμπρός. Με άλλα λόγια: Άντε, πάμε! Είμαστε πανέτοιμοι γι’ αυτό.

Η πορεία προς τον πόλεμο με την Κίνα αψηφά κάθε συμβατική σοφία. Στο κάτω-κάτω, η Κίνα δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή για την ασφάλεια ή τα βασικά μας συμφέροντα. Η Κίνα δεν έχει ιστορία οικοδόμησης αυτοκρατοριών ή κατακτήσεων. Η Κίνα έχει αποτελέσει πηγή μεγάλου οικονομικού οφέλους μέσω πυκνών ανταλλαγών που εξυπηρετούν τόσο εμάς όσο και αυτούς. Επομένως, ποια είναι η αιτιολόγηση της ευρέως διαδεδομένης εκτίμησης ότι η διασταύρωση των σπαθιών είναι αναπόφευκτη;  Τα λογικά έθνη δεν δεσμεύονται σε έναν πιθανώς κατακλυσμιαίο πόλεμο επειδή η Κίνα, ο χαρακτηρισμένος ως υπ’ αριθμόν ένα εχθρός, κατασκευάζει σταθμούς προειδοποίησης ραντάρ σε αμμώδεις Ατόλες στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Επειδή πουλάει ηλεκτρικά οχήματα φθηνότερα από ό,τι εμείς. Επειδή η πρόοδός της στην ανάπτυξη ημιαγωγών μπορεί να ξεπεράσει τη δική μας. Επειδή μεταχειρίζεται με ορισμένο τρόπο μια εθνοτική μειονότητα στη δυτική Κίνα. Επειδή ακολουθεί το παράδειγμά μας στη χρηματοδότηση ΜΚΟ που προωθούν μια θετική άποψη για τη χώρα τους. Επειδή επιδίδεται σε βιομηχανική κατασκοπεία, όπως ακριβώς κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και όλοι οι άλλοι. Επειδή αφήνει αερόστατα πάνω από τη Βόρεια Αμερική (τα οποία δηλώθηκαν ως καλοήθη από τον στρατηγό Milley την περασμένη εβδομάδα).

Κανένας από αυτούς δεν είναι επιτακτικός λόγος για να ασκηθεί σκληρή πίεση υπέρ μιας σύγκρουσης. Η αλήθεια είναι πολύ πιο απλή – και πολύ πιο ανησυχητική. Έχουμε εμμονή με την Κίνα επειδή αυτή υπάρχει. Όπως και το Κ2, το οποίο από μόνο του είναι μια πρόκληση γιατί πρέπει να αποδείξουμε την ικανότητά μας (στους άλλους, αλλά κυρίως στους εαυτούς μας), ότι μπορούμε να τo κατακτήσουμε[i]. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα μιας εκλαμβανόμενης υπαρξιακής απειλής.

Η μετατόπιση του κέντρου βάρους από τη Ρωσία (Ευρώπη) στην Κίνα (Ασία) δεν είναι τόσο ένας μηχανισμός αντιμετώπισης της ήττας όσο η παθολογική αντίδραση μιας χώρας που, καθώς την τρώει η αίσθηση μιας φθίνουσας ισχύος, δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να δοκιμάσει μια τελευταία απόπειρα για να αποδείξει στον εαυτό της ότι εξακολουθεί να έχει το σωστό χάρισμα – αφού το να ζει χωρίς αυτή την εξυψωμένη αίσθηση του εαυτού της είναι ανυπόφορο. Αυτό που θεωρείται ετερόδοξο, και θαρραλέο, στην Ουάσινγκτον αυτές τις μέρες είναι να υποστηρίζεται ότι πρέπει να κλείσουμε την υπόθεση της Ουκρανίας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ώστε να μπορέσουμε να περιμαζέψουμε τα ζωνάρια μας για την πραγματικά ιστορική αναμέτρηση με το Πεκίνο. Η ανατριχιαστική αλήθεια ότι κανείς σημαίνων στο κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας δεν έχει καταγγείλει αυτή την επικίνδυνη στροφή προς τον πόλεμο υποστηρίζει την πρόταση ότι τα βαθιά συναισθήματα και όχι η λογική σκέψη μας ωθούν προς μια αποφευκτή, δυνητικά καταστροφική, σύγκρουση.

Μια κοινωνία που εκπροσωπείται από μια ολόκληρη πολιτική τάξη η οποία δεν συμπεριφέρεται νηφάλια απέναντι σε αυτή την προοπτική, δικαίως μπορεί να κριθεί ότι παρέχει πρώτης τάξεως αποδείξεις ότι είναι συλλογικά ανισόρροπη.

Δεύτερον, η αμνησία μπορεί να εξυπηρετήσει τον σκοπό να απαλλάξει τις πολιτικές μας ελίτ, και τον αμερικανικό λαό στο σύνολό του, από την έντονη δυσφορία της αναγνώρισης των λαθών και της ήττας. Ωστόσο, αυτή η επιτυχία δεν συνοδεύεται από μια ανάλογη διαδικασία διαγραφής της μνήμης σε άλλα μέρη. Ήμασταν τυχεροί, στην περίπτωση του Βιετνάμ, που η κυρίαρχη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο εκτός του σοβιετικού μπλοκ και της ΛΔΚ μας επέτρεψε να διατηρήσουμε τον σεβασμό, το κύρος και την επιρροή. Τα πράγματα όμως έχουν πλέον αλλάξει. Η σχετική δύναμή μας σε όλους τους τομείς είναι ασθενέστερη, υπάρχουν ισχυρές φυγόκεντρες δυνάμεις σε όλο τον πλανήτη που παράγουν μια διασπορά ισχύος, βούλησης και προοπτικής μεταξύ άλλων κρατών. Το φαινόμενο των BRICs είναι η συγκεκριμένη ενσάρκωση αυτής της πραγματικότητας.   Ως εκ τούτου, τα προνόμια των Ηνωμένων Πολιτειών στενεύουν, η ικανότητά μας να διαμορφώνουμε το παγκόσμιο σύστημα σύμφωνα με τις ιδέες και τα συμφέροντά μας δέχεται αυξανόμενη αμφισβήτηση και πριμοδοτείται η άσκηση διπλωματίας τέτοιας κλίμακας που φαίνεται να υπερβαίνει τις σημερινές μας ικανότητες.

Διατελούμε εν πλήρη συγχύσει.

[i] Το Κ2 είναι η δεύτερη ψηλότερη κορυφή στον κόσμο της οποίας η κατάκτηση κατά τη χειμερινή περίοδο είχε γίνει εμμονή για πολλές δεκαετίες και συνέβη για πρώτη φορά το 2021.

Πηγή: Neutrality studies

Μετάφραση – σχολιασμός: Κωστής Μηλολιδάκης

Γιατί με την Παλαιστίνη;

/0 Comments/in /by

Καθώς οι σειρήνες του πολέμου ηχούν ξανά στην πολύπαθη και κατακρεουργημένη Παλαιστίνη, η Αγία Δυτική Αυτοκρατορία επιστρατεύει ξανά όλα της τα όπλα. Πρώτα τα συμβατικά όπλα, τις φρεγάτες, τα αεροπλανοφόρα, τα πυραυλικά συστήματα. Ύστερα τα ιδεολογικά της όπλα. Την προπαγάνδα, την πλήρη αντιστροφή της αλήθειας, την κατασκευή του Μουσουλμανικού Τέρατος που θέλει να καταβροχθίσει τους πολιτισμένους και περιούσιους ανθρώπους της.

Μα πάνω από όλα επιστρατεύει και διακινεί αυτήν την βαθιά ρατσιστική, αντιανθρωπιστική και σκοταδιστική αντίληψη που συνέχει και περιβάλλει ολόκληρο το οικοδόμημα του Δυτικού Πολιτισμού: όλοι οι άνθρωποι που δεν ανήκουν στον πρώτο κόσμο, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, αξιωματικά και εκ των προτέρων μας χρωστάνε. Μας χρωστάνε τον εκπολιτισμό τους, την πρόοδό τους, την ίδια τους την ύπαρξη. Χωρίς εμάς θα αλληλοσπαράσσονταν και θα αφανίζονταν γιατί αυτοί είναι ανίκανοι να διεκδικήσουν τη δική τους θέση στις ανθρώπινες κοινωνίες. Απόδειξη; Εμείς ζούμε σε σύγχρονες φιλελεύθερες Δημοκρατίες με κράτος δικαίου και κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ οι Άλλοι ζουν σε θεοκρατικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Αυτό είναι το σημαντικότερο ιδεολογικό όπλο της Δυτικής Αυτοκρατορίας που μέχρι σήμερα την συνέχει και διασφαλίζει την «νομιμοποίησή» της στην διεθνή της διάσταση. Ο Δυτικός άνθρωπος εξ ορισμού υπερέχει έναντι του Άλλου Ανθρώπου απλώς γιατί έτυχε να γεννηθεί στην προνομιούχα περιοχή του πλανήτη. Ενώ οι Άλλοι εκκινούν από δύο ή και τρία σκαλοπάτια πιο κάτω. Δεν ήταν αρκετά τυχεροί ώστε να ανατραφούν με τα «ανθρωπιστικά» ιδεώδη της Αυτοκρατορίας. Επομένως, δικαίως κατατάσσονται πιο χαμηλά στην ανθρώπινη αλυσίδα. Και δικαίως η Αυτοκρατορία μπορεί να επεμβαίνει «ανθρωπιστικά» οπουδήποτε και οποτεδήποτε και να ρυθμίζει τις εξελίξεις.

Όταν λοιπόν μέσα στην Αυτοκρατορία είναι εμπεδωμένη η παραπάνω θεμελιώδης κοσμοαντίληψη που κάθε τόσο ανανεώνεται και ενισχύεται μέσα από τους Θεσμούς και τα όργανά της (ΜΜΕ, ίντερνετ, εκπαίδευση, διανόηση, κλπ) τότε μόνο ένα αφήγημα μπορεί να προκύψει σχετικά με τον πόλεμο στην Παλαιστίνη: οι Παλαιστίνιοι έχουν επιλέξει μία τρομοκρατική οργάνωση, τη Χαμάς, να τους εκπροσωπεί, η οποία σφάζει παιδιά και αμάχους. Δυναμιτίζουν μόνοι τους τις όποιες προσπάθειες του Ισραήλ να προωθήσει τη λύση των δύο Κρατών γιατί εμφορούνται από βαθιά θρησκευτική μισαλλοδοξία. Είναι ανίκανοι να διαπραγματευτούν με μία Δυτικού τύπου Δημοκρατία, το Ισραήλ, προκειμένου να ρυθμίσουν αρμονικά την ειρηνική συνύπαρξη των λαών τους, βασικά γιατί επιθυμούν διακαώς την συντριβή και τον αφανισμό των Εβραίων.

Πλήρης αντιστροφή της αλήθειας. Κι όμως αυτή είναι η κυρίαρχη άποψη στην πολιτισμένη και μοντέρνα Αυτοκρατορία. Και κάπως έτσι καταπίνεται αμάσητο κοτζάμ Απαρτχάιντ με όλα τα χαρακτηριστικά της λέξης, όπως μαρτυρούν πολλαπλές εκθέσεις Δυτικών οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κάπως έτσι απλά, μία Κατοχή ξένων εδαφών με συνεχείς εποικισμούς και τρομοκρατία στον αυτόχθονα πληθυσμό αποσιωπάται και περνάει στο απυρόβλητο. Κάπως έτσι, η μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή στον κόσμο, η λωρίδα της Γάζας, που στοιβάζει πάνω από δύο εκατομμύρια ψυχές Παλαιστινίων σε μία έκταση μικρότερη από το νησί της Άνδρου, βαφτίζεται θύλακας τρομοκρατών που επιτίθεται «απρόκλητα» στον άμαχο πληθυσμό. Κάπως έτσι, οι Άλλοι είναι αυτοί που πυροδοτούν τον πόλεμο και όχι οι Ισραηλινοί.

Αλλά όχι κυρίες και κύριοι της «δημοκρατικής» και «φιλελεύθερης» Αυτοκρατορίας. Δε θα περάσει έτσι η φτηνή σας προπαγάνδα. Γιατί κάποιοι από εμάς έχουμε μάτια και βλέπουμε. Και αυτό που βλέπουμε είναι η επί 75 χρόνια απόπειρα αφανισμού μιας ολόκληρης εθνότητας από τον Τοποτηρητή της Δυτικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή. Το Κράτος – υβρίδιο του Ισραήλ που φυτεύτηκε στο χώμα μιας περιοχής στην οποία ζούσαν για αιώνες αυτόχθονες λαοί για να διασφαλίζει και να επιτηρεί την πολύτιμη δίοδο της Αυτοκρατορίας στην πετρελαϊκή Γη της Επαγγελίας.

Αυτό που βλέπουμε είναι ένας λαός πατημένος με την μπότα για 75 χρόνια, εκτοπισμένος, χτυπημένος και ανήμπορος να ανασάνει. Αυτό που ακούμε είναι οι επιθανάτιες κραυγές χιλιάδων παιδιών, μανάδων, πατεράδων που σκοτώνονται σε ανυπολόγιστα μεγαλύτερους αριθμούς απ’ ότι οι Ισραηλινοί συστηματικά εδώ και δεκαετίες, πεσμένοι από τα βλήματα ενός από τους πιο φονικούς και υπερσύγχρονους στρατούς του πλανήτη.

Αυτό που βλέπουμε είναι αυτόχθονες πολίτες στην Δυτική Όχθη να μην μπορούν να περπατήσουν στις ίδιες τους τις γειτονιές, να δημεύονται οι περιουσίες τους και να λιντσάρονται από τον Κατοχικό στρατό με τρομοκρατικά πογκρόμ.

Είναι πηγαία λοιπόν η απάντηση στο ερώτημα, ε κι εσύ ποια θέση παίρνεις σε αυτόν τον πόλεμο; I stand with Palestine. Ανεπιφύλακτα, αναφανδόν. Γιατί ο λαός αυτός είναι σε θέση άμυνας. Γιατί ο λαός αυτός έχει δίκαια αιτήματα. Γιατί σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει καταπιεστής και καταπιεζόμενος. Γιατί ο Δαυίδ στην ιστορία αυτή δεν είναι αυτός με το Άστρο αλλά αυτός με την αιματοβαμμένη αραβική σημαία στο χέρι που στέκεται απέναντι στον Γολιάθ. Και πολεμάει για 75 έτη ακούραστος να αποκτήσει αυτό που δικαιωματικά του ανήκει. Μία θέση στον ήλιο, έξω από τα τείχη του μίσους που υψώθηκαν στη Γάζα και ελεύθερος από ένα καθεστώς σκληρού ρατσισμού και διαχωρισμού.

Όχι, μη μας ζητάτε λοιπόν εκπρόσωποι της Δυτικής Αυτοκρατορίας να καταδικάσουμε την τρομοκρατική Χαμάς. Αυτός ο πόλεμος δεν είναι της Χαμάς, είναι ολόκληρου του Παλαιστινιακού λαού. Και μη μας ζητάτε να καθίσουμε αναπαυτικά μπροστά από τους δέκτες μας και να παρακολουθήσουμε σε ζωντανή μετάδοση για άλλη μια φορά την απόπειρα αφανισμού ενός πολύπαθου λαού. Πολλώ δε μάλλον μη μας ζητάτε να ανεμίσουμε και τις δύο σημαίες στον αέρα, της Παλαιστίνης και του Ισραήλ επειδή ο πόλεμος είναι κακός γενικώς και αορίστως ή ακόμη χειρότερα μόνο την σημαία του Ισραήλ!! (ναι έγινε κι αυτό στην χώρα αυτή) Ισαποστάκηδες δε θα γίνουμε ούτε πλυντήρια της κυρίαρχης και ανθρωποφάγας ιδεολογίας σας.

Η Δυτική Αυτοκρατορία είναι σάπια μέχρι το μεδούλι όσο κ αν φωταγωγείται όμορφα με τον ανθρωπισμό και τις δυτικές αξίες. Γιατί ο ανθρωπισμός της είναι βαθιά επιλεκτικός και υποκριτικός και επιστρατεύεται μόνο όταν απειλούνται ορισμένοι από τους υπηκόους της. Κατά τα λοιπά βρίσκεται σε αχρησία. Και γιατί τις αξίες της τις εγκολπώνεται μόνο στο εσωτερικό της και ποτέ στο πεδίο των Άλλων Ανθρώπων που κατοικούν έξω από τα σύνορά της. Εκεί ανέχεται και συντηρεί μέχρι και καθεστώτα Απαρτχάιντ προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντά της.

Βαθιά ανάσα λοιπόν. Νίκη στον Αγώνα του Παλαιστινιακού Λαού χωρίς καμία επιφύλαξη.

To Ερώτημα Είναι Αν το Ισραήλ θα Ήταν Διατεθειμένο να Κάνει το Ίδιο

/0 Comments/in /by

Kherbet Selem, Λίβανος, 10 Οκτωβρίου 2023: Η Χεζμπολάχ θάβει
τρεις μαχητές μετά από ισραηλινό χτύπημα
© Daniel Carde/Getty Images

Την τελευταία φορά που ο Ισραηλινός στρατός ενεπλάκη σε στρατιωτική σύγκρουση ήταν το 2006 στα σύνορα Λιβάνου-Ισραήλ. Για όσους θυμούνται, η σύγκρουση κατέληξε σε ταπεινωτική ήττα του Ισραήλ, που εκδικήθηκε για αυτήν βομβαρδίζοντας αμάχους στη Δ. Βηρυτό. Είχα παρακολουθήσει αυτή τη σύγκρουση πολύ στενά και γνωρίζω καλά τις ‘λεπτομέρειες’.

Ήταν οι ΗΠΑ που με μεγάλη έμφαση ωθούσαν το Ισραήλ να επιτεθεί, με την τότε υπουργό εξωτερικών της κυβέρνησης του G. W. Bush Jr, Condoleezza Rice, να τσιγκλά καθημερινά τους Ισραηλινούς. Ο στόχος ήταν να δοκιμαστεί το σενάριο επίθεσης των ΗΠΑ στο Ιράν μέσω μιας σύγκρουσης πληρεξουσίων (Χεζμπολάχ-Ισραήλ), με το Ισραήλ να διστάζει αναλογιζόμενο το κόστος για το ίδιο από τη μία αλλά και το κέρδος από την άλλη, αν οι ΗΠΑ επιτέλους εξόντωναν τον μισητό του εχθρό, το Ιράν.

Η Κοντολίζα τους το είχε πει σαφώς: “Εμείς θα κινηθούμε μόνο αν εσείς πράξετε το καθήκον σας”. Τελικά, μετά από αλλεπάλληλους ενδοιασμούς το Ισραήλ επιχείρησε την εισβολή στο Λίβανο η οποία κατέληξε σε κυριολεκτικό Βατερλό με φάλαγγες παρατημένων και κατεστραμμένων τεθωρακισμένων στο δρόμο, εικόνες που σήμερα θα θύμιζαν την ‘μεγαλειώδη’ αντεπίθεση του Κιέβου. Αυτό κράτησε ελάχιστες μέρες και μετά το Ισραήλ υποχώρησε και συνέχισε με τους βομβαρδισμούς αμάχων.

Σε αυτή την υπόθεση συνέβησαν και δύο ευτράπελα που θα αναφέρω από μνήμης: Το πρώτο ήταν ότι κάποιοι σφύριξαν στο Ισραήλ ότι ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, ο Νασράλα, ήταν σε κάποιο χωράφι σε ένα χωριό στην κοιλάδα Μπεκάα. Οι ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ οργάνωσαν μια άψογη επιχείρηση και προσγειώθηκαν αιφνιδιαστικά σε ένα άσχετο χωριό στη ‘γη του πουθενά’, ρώτησαν πού είναι ο Νασράλα, οι χωρικοί τρομοκρατημένοι τους έδειξαν, οι Ισραηλινοί τον απήγαγαν και έφυγαν από άλλη διαδρομή οδικώς προς τον χώρο που επρόκειτο να εκκενωθούν. Όμως στην πορεία ανακάλυψαν ότι ναι μεν είχαν πιάσει “Νασράλα”, αλλά απλά επρόκειτο για συνωνυμία. Ο δύστυχος αγρότης καμία συγγενική σχέση δεν είχε, πόσο μάλλον δεν ήταν, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ. Έτσι τον άφησαν μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα και έφυγαν στην ευχή του Θεού προκαλώντας τη γενική θυμηδία σε όσους διάβασαν τη σχετική γκάφα στα ρεπορτάζ (που γρήγορα καταπνίγηκαν) κατά τις επόμενες μέρες.

Το δεύτερο ευτράπελο ήταν ένα βαρύγδουπο (και κατάπτυστο) άρθρο του μετέπειτα υπουργού εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, του Ν. Κοτζιά, αν θυμάμαι καλά στην ‘Ημερησία’, που πλέον δεν υπάρχει. Βγαλμένο από τα χειρότερα καζάνια της σιωνιστικής προπαγάνδας, εντυπωσίαζε με την πρωτόγονη και βλακώδη επιχειρηματολογία του (μέχρι και τον Χριστιανισμό κατά των βάρβαρων Μωαμεθανών επικαλούνταν). Υποστήριζε μέχρι τα άκρα τις προσπάθειες της Κοντολίζα Ράις και έριχνε όλο το βάρος του (πιθανώς ανύπαρκτο τότε—αν και ήδη ήταν σύμβουλος στο υπουργείο Εξωτερικών προσληφθείς κατά την περίοδο που ο ΓΑΠ διοικούσε το υπουργείο—δεδομένου ότι την κυβέρνηση είχε αναλάβει ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος) στην παράταση των πολεμικών επιχειρήσεων και επικράτηση του Ισραήλ.

Αλλά τι είχε συμβεί και ο φοβερός και τρομερός Ισραηλινός στρατός έπαθε τέτοια νίλα; Η απάντηση είναι ότι εδώ και χρόνια ο Ισραηλινός στρατός δεν είναι πλέον “στρατός” αλλά δύναμη αστυνόμευσης των Παλαιστινίων. Δεν έχει πολεμήσει εδώ και δεκαετίες εναντίον πραγματικού στρατού. Από την άλλη, αν και η Χεζμπολάχ έδωσε τις μάχες της με δυνάμεις πολιτοφυλακής, εν τούτοις ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη, με τεράστιο δίκτυο οχυρώσεων, τούνελ και αποθηκών πολεμοφοδίων με σύγχρονο και καλό οπλισμό (χάρις στο Ιράν υποθέτω).

Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και οι Λιβανέζοι είχαν πολλαπλάσιες απώλειες από τους Ισραηλινούς, όμως αν βγάλουμε έξω τις απώλειες των αμάχων, τότε η σχέση αντιστρεφόταν εντελώς και οι Ισραηλινές απώλειες σε μάχιμους ήταν πολλαπλάσιες από αυτές των μαχητών της Χεζμπολάχ.

Όπως αντιλαμβανόμαστε, η τακτική του Ισραήλ να στρέφεται κατά των αμάχων Αράβων κατά τις πολεμικές συγκρούσεις είναι διαχρονική και εμποτίζει τα ίδια τα θεμέλια της ίδρυσης αυτού του κράτους, το οποίο επεκτάθηκε για πρώτη φορά κατά τη διετία 1947-1948 μέσω σφαγών αθώων χωρικών και εκτοπισμού 700,000 ειρηνικών κατοίκων που δεν καταλάβαιναν από πού τους έπεσε αυτό το κακό στα κεφάλια τους. Άλλωστε διακεκριμένοι μέλλοντες πρωθυπουργοί του Ισραήλ είχαν διακριθεί τότε στις σφαγές αμάχων ως διοικητές παραστρατιωτικών οργανώσεων.

Επομένως, είναι εντελώς επίκαιρο το ερώτημα των στρατιωτικών δυνατοτήτων του κράτους-απαρτχάιντ σήμερα, και με το ζήτημα αυτό ασχολείται η ανάλυση που ακολουθεί, δημοσιευμένη από τον Abbas Juma, δημοσιογράφο και πολιτικό σχολιαστή, ειδικό σε θέματα Μέσης Ανατολής και Αφρικής, στο Russia Today.

ΚΜ

*          *          *
Το Ισραήλ θα υποστεί πολύ μεγαλύτερη ζημιά σε αυτόν τον πόλεμο απ’ ό,τι ενδεχομένως θα περίμενε

Μαχητές της Χεζμπολάχ καθώς παρακολουθούν την κηδεία των τριών συντρόφων τους που σκοτώθηκαν από ισραηλινούς βομβαρδισμούς.  Kherbet Selem, Νότιος Λίβανος, Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2023. © AP Photo / Hussein Malla

Τι μπορεί να επιδείξει η Χεζμπολάχ σε περίπτωση ενός πλήρους κλίμακας πολέμου με το Ισραήλ;

Του Abbas Juma, δημοσιογράφου και πολιτικό σχολιαστή, ειδικού στη Μέση Ανατολή και την Αφρική

[10 Οκτωβρίου, RUSSIA TODAY] Στις 7 Οκτωβρίου ο κόσμος συγκλονίστηκε από μια ακόμη αναζωπύρωση της παλαιστινο-ισραηλινής σύγκρουσης, και αυτή τη φορά πρόκειται για μια εξαιρετικά σοβαρή σύγκρουση. Η Χαμάς όχι μόνο εκτόξευσε ρουκέτες κατά του Ισραήλ, αλλά διείσδυσε και σε ισραηλινό έδαφος. Η επιχείρηση με την ονομασία ‘Πλημμύρα του Al-Aqsa’ ήταν πρωτοφανής από άποψη τόλμης και σχεδιασμού. Υπολογίζεται ότι πάνω από χίλιοι Ισραηλινοί σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 3.500 τραυματίστηκαν, εδάφη κατακτήθηκαν, στρατιωτικό προσωπικό και πολίτες κρατήθηκαν όμηροι. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε την έναρξη ενός πολέμου πλήρους κλίμακας, υποσχόμενος να αφήσει τη Λωρίδα της Γάζας σε ερείπια.

Τα σημερινά γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της μεγαλύτερης αποτυχίας του συστήματος κρατικής ασφάλειας του Ισραήλ στην πρόσφατη ιστορία. Έχουν κλονίσει σοβαρά την πίστη στην “πανταχού παρουσία” της Μοσάντ[1] (της υπηρεσίας πληροφοριών του Ισραήλ) και στο αήττητο των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF). Για πολλές ώρες, ο ισραηλινός στρατός ήταν εντελώς αβοήθητος καθώς παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες επιτίθονταν στη χώρα. Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες απέτυχαν επίσης να αποτρέψουν με οποιονδήποτε τρόπο την καταστροφή. Εν τω μεταξύ, ακόμη και η ημέρα που επέλεξε η Χαμάς για την έναρξη της επιχείρησης ήταν αρκετά συμβολική – η 50ή επέτειος του πολέμου του Γιομ Κιπούρ του 1973.

Επί του παρόντος, οι ισραηλινές αρχές έχουν μόνο μια διέξοδο – να ξεπλύνουν την ατίμωσή τους με το αίμα του εχθρού. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την αποστολή χερσαίων στρατευμάτων στη Γάζα και την πρόκληση ενός καταστροφικού πλήγματος στη Χαμάς. Τα πράγματα, ωστόσο, περιπλέκονται περαιτέρω από το γεγονός ότι η Χαμάς δεν είναι μόνη της. Υποστηρίζεται από το Ιράν και τη λιβανέζικη μαχητική οργάνωση Χεζμπολάχ. Νωρίτερα, η Χεζμπολάχ υποσχέθηκε να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο και σήμερα εντάχθηκε ανοιχτά στην ένοπλη σύγκρουση στο πλευρό των Παλαιστινίων. Μέχρι στιγμής, έχει αναλάβει δράση μόνο από τη συνοριακή περιοχή. Οι πλευρές ανταλλάσσουν χτυπήματα, η Χεζμπολάχ έχει ήδη νεκρούς, για τους οποίους η ηγεσία του κινήματος υποσχέθηκε να πάρει εκδίκηση.

Οι ειδικοί σημειώνουν ότι η Χεζμπολάχ διαθέτει προηγμένα όπλα, σημαντική πολεμική εμπειρία και έχει την πλήρη υποστήριξη της Τεχεράνης.

Δεν χρειάζεται να υποτιμάται ο αντίπαλος

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο προειδοποίησε ότι η Χεζμπολάχ έχει γίνει πιο επικίνδυνη από ποτέ τα τελευταία χρόνια. Με σημαντικές νίκες στο πεδίο της μάχης στη Συρία, τεράστια οπλοστάσια στο Λίβανο και ισχυρούς συμμάχους σε όλη την περιοχή, η Χεζμπολάχ βρίσκεται στο απόγειο της στρατιωτικής και πολιτικής της δύναμης που είναι η ισχυρότερη από την ίδρυσή της το 1985.

Δεν είναι δημοσίως γνωστό τι είδους όπλα ακριβώς διαθέτει η Χεζμπολάχ και πόσα όπλα έχει ή πόσο μεγάλες είναι οι μάχιμες μονάδες της οργάνωσης (η Χεζμπολάχ δεν είναι απλώς ένας παραστρατιωτικός σχηματισμός, αλλά ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα στο Λίβανο). Ωστόσο, ορισμένες πληροφορίες είναι διαθέσιμες. Τα δημόσια διαθέσιμα στοιχεία και οι παρατηρήσεις, καθώς και πληροφορίες από άτομα που συνδέονται με την οργάνωση, μας επιτρέπουν να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα.

Η δυνατότητα έκπληξης

Θεωρητικά, ό,τι έχει να προσφέρει το ιρανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα μπορεί να μεταφερθεί στους μαχητές της Χεζμπολάχ. Αυτό περιλαμβάνει δεκάδες τύπους πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Επιπλέον, η Τεχεράνη ενισχύει τη Χεζμπολάχ με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι η Χεζμπολάχ μπορεί να προσφέρει σοβαρή αντίσταση στο Ισραήλ όχι μόνο στην ξηρά, αλλά και στη θάλασσα και στον αέρα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα τελευταία χρόνια η Χεζμπολάχ έχει αποκτήσει προηγμένο ναυτικό στρατιωτικό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων των αντιπλοϊκών πυραύλων κρουζ Yakhont και C-802, καθώς και υποβρύχια UAV.

Διαθέτει επίσης βαλλιστικούς πυραύλους. Οι ειδικοί λένε ότι το βεληνεκές των ιρανικών πυραύλων [που διαθέτει η Χεζμπολάχ] είναι 500 έως 700 χιλιόμετρα, γεγονός που τους επιτρέπει να πλήξουν οποιοδήποτε σημείο του χάρτη στο Ισραήλ.

Όσον αφορά τον αριθμό των μαχητών, πριν από δύο χρόνια ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολάχ ισχυρίστηκε ότι η οργάνωση διαθέτει περίπου 100.000 εκπαιδευμένους μαχητές. Ο Χασάν Νασράλα τόνισε ότι αυτός είναι μόνο ο αριθμός των επαγγελματιών στρατιωτών. Η οργάνωση μπορεί επίσης να επιστρατεύσει την υποστήριξη πολυάριθμων συμμαχικών ομάδων και οπαδών από όλο τον κόσμο.

Έμφαση στους πυραύλους και άλλα

Το οπλοστάσιο πυραυλικών όπλων της Χεζμπολάχ αυξάνεται σταθερά από το 2006 (δεύτερος πόλεμος του Λιβάνου). Σύμφωνα με αναφορές των μέσων ενημέρωσης, διαθέτει σήμερα περίπου 200.000 πυραύλους, συμπεριλαμβανομένων πυραυλικών συστημάτων υψηλής ακρίβειας, ευφυών πυραύλων, καθώς και μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων αεράμυνας.

Το ρωσικό αντιαρματικό πυραυλικό σύστημα Kornet χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των μαχών στο νότιο Λίβανο το 2006 και ήταν σε θέση να πλήξει τα ισραηλινά άρματα μάχης Merkava. Όσον αφορά τους πυραύλους υψηλής ακρίβειας που ανέφερε ο Νετανιάχου στον ΟΗΕ το 2017 και το 2018, πρόκειται για τους πυραύλους πυροβολικού Zelzal (εμβέλειας 160 χιλιομέτρων), τους οποίους το Ιράν χρησιμοποίησε ενεργά στον πόλεμο με το Ιράκ (1980-1988), τους πυραύλους πυροβολικού Zelzal-2 (εμβέλειας 210 χιλιομέτρων) και τον βαλλιστικό πύραυλο επιφανείας-επιφανείας Fateh-110. Ο τελευταίος χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης ‘Μάρτυρας Σολεϊμανί’, που εξαπέλυσε το Ιρανικό Σώμα Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) εναντίον του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ ως απάντηση στη δολοφονία του διοικητή της Δύναμης Quds, στρατηγού Qassem Soleimani, ο οποίος σκοτώθηκε [ΣΗΜ. δολοφονήθηκε από τους Αμερικανούς με εντολή Τραμπ και χτύπημα αμερικανικού drone] στη Βαγδάτη.

Είναι επίσης γνωστό ότι οι Ιρανοί έχουν παραδώσει αμέτρητα πυροβόλα και βλήματα στους Λιβανέζους συναδέλφους τους. Επιπλέον, η Χεζμπολάχ διαθέτει πολλά βαριά τεθωρακισμένα οχήματα. Μερικά από αυτά τα είδαμε κατά τη διάρκεια της συριακής εκστρατείας – για παράδειγμα, τανκς T-55, T-72 και T-80. Η οργάνωση διαθέτει επίσης διάφορους τύπους οχημάτων μάχης πεζικού και τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού, το αυτοκινούμενο οβιδοβόλο 2S1 Carnation, το αντιαεροπορικό αυτοκινούμενο οπλικό σύστημα Shilka και πολλά άλλα.

Η Χεζμπολάχ είναι σε θέση να εκτοξεύει 3.000 ρουκέτες την ημέρα σε όλη την ισραηλινή επικράτεια και μπορεί να προσεγγίσει στόχους σε οποιαδήποτε απόσταση. Οι ειδικοί υποστηρίζουν επίσης ότι, από το 2021, το λιβανέζικο κόμμα διέθετε περίπου 2.000 μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV). Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά επιτυχημένη ανάπτυξη από το Ιράν μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι πράγματι αλήθεια.

Συμπεράσματα

Η κατάσταση του Ισραήλ περιπλέκεται περαιτέρω από την ύπαρξη ενός εκτεταμένου δικτύου υπόγειων σηράγγων που χρησιμοποιούνται από τους μαχητές της Χεζμπολάχ για μετακινήσεις, μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού και αποθήκευση όπλων. Οι IDF καταστρέφουν τακτικά σήραγγες που εκτείνονται από το νότιο Λίβανο έως το βόρειο Ισραήλ, αλλά ακόμη και ο ισραηλινός στρατός αναγνωρίζει ότι ο αριθμός των μυστικών υπόγειων διόδων είναι υπερβολικά μεγάλος και είναι αδύνατο να καταστραφούν όλες.

Ο Gadi Eizenkot, ο 21ος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των IDF, σημείωνε συχνά ότι αυτές οι σήραγγες επιτρέπουν στη Χεζμπολάχ να πραγματοποιεί απροσδόκητα χτυπήματα. Ωστόσο, η οργάνωση συνεχίζει να αναπτύσσεται με περαιτέρω τρόπους- εκπαιδεύει χάκερς και δίνει όλο και μεγαλύτερη προσοχή στις τεχνολογίες της πληροφορίας. Πριν από πέντε χρόνια, κατάφερα να πάρω συνέντευξη από τον υπεύθυνο μέσων ενημέρωσης της Χεζμπολάχ Μοχάμεντ Αφίφ. Τότε, μου είχε πει τα εξής.

«Αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς μας σε όλα τα δυνατά επίπεδα – συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών πληροφοριών, των ειδικών δυνάμεων, της ιδεολογίας και φυσικά του Διαδικτύου. Δεν σκοπεύουμε να μείνουμε πίσω από τους αντιπάλους μας σε τίποτα. Η Χεζμπολάχ παρακολουθεί στενά κάθε κίνηση του Ισραήλ. Οποιαδήποτε νέα τεχνολογία διαθέτουν, την έχουμε και εμείς. Η Χεζμπολάχ έχει μια μονάδα που ειδικεύεται στον ηλεκτρονικό πόλεμο και στους χάκερ. Δίνουμε μεγάλη προσοχή στη διαφήμιση, τις δημόσιες σχέσεις και τα κοινωνικά δίκτυα. Φυσικά, δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ασυναγώνιστοι σε αυτό, αλλά είναι μια πολλά υποσχόμενη κατεύθυνση. Ειδικά μεταξύ των νέων ανθρώπων που θέλουν να εργαστούν στο διαδίκτυο και ξέρουν πώς να το κάνουν. Από την πλευρά μας, τους παρέχουμε όλα όσα χρειάζονται για την εκπαίδευση και την εργασία τους. Δεν συμμετέχουν μόνο Λιβανέζοι – πολλοί νέοι από το εξωτερικό υποστηρίζουν τη Χεζμπολάχ».

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, μπορούμε να βγάλουμε διάφορα σημαντικά συμπεράσματα. Εάν το Ισραήλ κερδίσει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας με τη Χεζμπολάχ, θα είναι σίγουρα μια πύρρειος νίκη. Η Χεζμπολάχ θα υποστεί επίσης ανεπανόρθωτη ζημιά ως αποτέλεσμα μιας άμεσης σύγκρουσης με το Ισραήλ. Ωστόσο, υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά στις αρχές των δύο πλευρών. Η Χεζμπολάχ είναι μια οργάνωση που δημιουργήθηκε (και υπάρχει) για να πολεμήσει και να πεθάνει, όταν θα έχει εκπληρώσει την αποστολή της να τραυματίσει θανάσιμα τον εχθρό. Το ερώτημα είναι, θα ήταν το Ισραήλ έτοιμο να κάνει το ίδιο;

 

Ο Abbas Juma είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου RUDN [Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών ‘Πάτρις Λουμούμπα’] στον τομέα της “Δημοσιογραφίας” το 2017. Σήμερα είναι διεθνής δημοσιογράφος που καλύπτει γεγονότα στη Μέση Ανατολή, ειδικός ανταποκριτής του Ομοσπονδιακού Πρακτορείου Ειδήσεων.

 

[1] Στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ έχουν δει τη δημοσιότητα απόψεις ότι δεν πρόκειται για ανικανότητα των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών αλλά, αντίθετα, για συνειδητή επιλογή και σχεδιασμό της κυβέρνησης Νετανιάχου προκειμένου να προχωρήσει στην εθνοκάθαρση της Γάζας. Αν και δεν είμαι σύμφωνος με αυτές τις θεωρίες, που οι υποστηρικτές τους ανατρέχουν στην (όντως) υποστήριξη της δημιουργίας της Χαμάς από τον Νετανιάχου στο παρελθόν και στη χρηματοδότησή της από τις ΗΠΑ, η άποψή μου δεν έχει σημασία αφού δεν συζητάμε εδώ αυτό το ζήτημα, αλλά απλά μεταφράζουμε το άρθρο του Abbas Juma. Εννοείται ότι ουδείς εδώ αμφισβητεί την πραγματική επιδίωξη της κυβέρνησης Νετανιάχου να προχωρήσει σε εθνοκάθαρση.

Πηγή: RT

Μετάφραση – σχολιασμός: Μηλολιδάκης Κωστής

Πώς λειτουργεί ο μηχανισμός προπαγάνδας του Ισραήλ μετά τη σφαγή στο νοσοκομείο

/0 Comments/in /by

Σε εξέλιξη βρίσκεται τεράστια επιχείρηση του μηχανισμού επικοινωνίας του Ισραήλ προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τον βομβαρδισμό νοσοκομείων στην αποκλεισμένη πόλη της Γάζας.

Πριν ακόμη από την επίθεση διοχετεύονταν σε διεθνή ΜΜΕ πληροφορίες ότι κάτω από τα νοσοκομεία υπάρχουν στοές της Χαμάς. Η πληροφορία διακινήθηκε από μέσα ενημέρωσης όπως το BBC μια ημέρα πριν από την επίθεση.

Από τις πρώτες ώρες μετά την επίθεση κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο ψεύτικες (για την ακρίβεια ετεροχρονισμένες και ετεροτοπισμένες) φωτογραφίες που υποτίθεται έδειχναν ρουκέτα της Χαμάς που ξέφυγε από την πορεία της και χτύπησε το νοσοκομείο. Από πολύ νωρίς χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εντόπισαν και επεσήμαναν την απάτη.

Καθώς η διεθνής κατακραυγή για τις εκατόμβες θυμάτων κλιμακωνόταν οι αρχικές διαρροές έγιναν επίσημη γραμμή της κυβέρνησης του Ισραήλ που προσπαθεί να αποδώσει την επίθεση στη Χαμάς. Να σημειωθεί ότi ένα από τα πρώτα ΜΜΕ που μετέδωσαν αυτή την πληροφορία ήταν και το i24news που είχε μεταδώσει τα fake news για τον υποτιθέμενο αποκεφαλισμό βρεφών από την Χαμάς.

Στη συνέχεια πάντως ο επίσημος λογαριασμός του ισραηλινού στρατού στο Twitter αναγκάστηκε να σβήσει μηνύματα που είχε προωθήσει με ψευδείς πληροφορίες.

Ενδεικτικό του πανικού που επικράτησε στο επικοινωνιακό επιτελείο του Νετανιάχου ήταν ότι σύμβουλοί του άρχισαν να σβήνουν τα tweet τους με τα οποία αρχικά υπερηφανεύονταν για τον βομβαρδισμό του νοσοκομείου. Συγκεκριμένα ο ακροδεξιός Χανάνια Ναφτάλι, ο οποίος έχει προσληφθεί ως βοηθός σύμβουλος επικοινωνίας του Ισραηλινού πρωθυπουργού έγραψε αρχικά ότι «η ισραηλινή πολεμική αεροπορία χτύπησε βάση τρομοκρατών της Χαμάς μέσα σε νοσοκομείο». Λίγο αργότερα διέγραψε το μήνυμα και στη θέση του έγραψε ότι η οργάνωση «ισλαμική τζιχάντ βομβάρδισε νοσοκομείο στη Γάζα». Το νέο μήνυμα συνοδεύεται από παλιό βίντεο ρουκέτας που είχε τραβηχτεί σε άλλη χρονική στιγμή.

Η σχετική προπαγάνδα του Ισραήλ διοχετεύεται ήδη και στα ελληνόφωνα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσα από ανώνυμους λογαριασμούς ενώ τα επιχειρήματα άρχισαν να αναπαράγονται από δημοσιογράφους σε τηλεοπτικούς σταθμούς που στηρίζουν την φονική επιδρομή του Ισραήλ.

Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Info-war τις τελευταίες ημέρες έφτανε σε μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ έτοιμο υλικό από ισραηλινές πηγές που περιείχε βίντεο και φωτογραφίες που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες των δελτίων ειδήσεων. Σε μια από τις περιπτώσεις δημοσιογράφοι λάμβαναν ένα λινκ με αρχεία στο Google Drive. Στον φάκελο, ο οποίος είναι στη διάθεση του Info-war, υπήρχαν μεταφρασμένα βίντεο αλλά ακόμη και έτοιμα post για το Instagram και άλλα social media. Σε ξεχωριστούς φακέλους βλέπουμε τίτλους όπως τα «πέντε δημοφιλέστερα» βίντεο αλλά και αναφορές όπως «Ready to Publish» για υλικό που μπορεί να δημοσιευτεί χωρίς περαιτέρω επεξεργασία.

Ως αποστολείς του υλικού εμφανίζονται ψεύτικοι λογαριασμοί στο Facebook οι οποίοι δεν έχουν ποστάρει ποτέ τίποτα άλλο. Αν και από την έρευνά μας δεν προκύπτει άμεση διασύνδεση των συγκεκριμένων λογαριασμών με κυβερνητικές υπηρεσίες του Ισραήλ, στο παρελθόν έχουμε εξηγήσει (και έχουμε συμμετάσχει) σε επικοινωνιακές ομάδες κρούσης τις οποίες χρησιμοποιούν ισραηλινά υπουργεία για την προώθηση των κυβερνητικών θέσεων και την δολοφονία χαρακτήρα όσων ασκούν κριτική στο Ισραήλ.

Δυστυχώς η ελληνική δημοσιογραφία έχει μακρά παράδοση στην μεταφορά της ισραηλινής προπαγάνδας που συνήθως διοχετεύεται μέσω της ισραηλινής πρεσβείας στην Αθήνα. Όπως εξηγούμε στο βιβλίο Προπαγάνδα και Παραπληροφόρηση αρκετοί δημοσιογράφοι, όπως η μετέπειτα κυβερνητική εκπρόσωπος, Αριστοτελεία Πελώνη, παρουσίαζαν ως δικά τους ρεπορτάζ αυτούσια κείμενα που λάμβαναν από κυβερνητικές πηγές του Ισραήλ.

Πηγή: info-war.gr

Μήπως η ύπαρξη της Χαμάς βολεύει το Ισραήλ;

/0 Comments/in /by

Την ώρα που η Γάζα βυθίζεται στο σκοτάδι, χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς ίντερνετ για να μην μπορούν οι δημοσιογράφοι να μεταφέρουν ρεπορτάζ, το υπουργείο επικοινωνίας του Ισραήλ θέλει να προχωρήσει στο κλείσιμο του τοπικού παραρτήματος του Al Jazeera, ενώ φιλό Παλαιστινιακοί λογαριασμοί όπως και δημοσιεύσεις στις πλατφόρμες facebook, instagram, αν δεν έχουν το hashtag «I stand with Israel» πέφτουν.

Σχεδόν ίδια εποχή πέρυσι ο Μπαίντεν δήλωνε στην Ουάσινγκτον «αν δεν υπήρχε το Ισραήλ η ΗΠΑ θα έπρεπε να εφεύρει ένα Ισραήλ, γιατί αυτό επιτάσσουν οι αξίες και ιδέες μας», ενώ  ήδη στις 5 Ιουνίου του 1986,  δήλωνε με στόμφο « Είναι μια επένδυση 3 δισεκατομμυρίων, προφανώς θα την στηρίξουμε!» . Και όντως η οικονομική βοήθεια που στέλνουν οι ΗΠΑ στο Ισραήλ από τον αμερικάνικο κρατικό προϋπολογισμό ετήσιος φτάνει περίπου τα 3.3 δισεκατομμύρια, πέραν της στρατιωτικής στήριξης.

Στην μικρή λωρίδα της Γάζας λοιπόν συμπυκνώνεται ο κυνισμός της Δύσης. Έπρεπε να φέρει το φως της δημοκρατίας στους σκοταδιστές άραβες και έτσι φύτεψε με την βία στην Μέση Ανατολή και στήριξε αδιάκοπα, ένα πλήρως στρατιωτικοποιημένο, θεοκρατικό και φασιστικό κράτος. Και το παιδί ξεπέρασε τους γονείς του σε ρεκόρ εγκλημάτων πολέμου αφού σύμφωνα με στοιχεία των ΗΕ το Ισραήλ έριξε σε 7 μέρες, 6.000 βόμβες στην Γάζα, όσες περίπου δηλαδή ρίξανε οι Αμερικάνοι στο Αφγανιστάν μέσα σε ένα χρόνo.

Τώρα η Δύση αφήνει το Ισραήλ  να παίξει. Να παίξει πάνω στα σώματα 700 παιδιών που δολοφόνησε μέσα σε 7 μέρες. Να παίξει με σχεδόν 2.500 χιλιάδες νεκρούς αμάχους, 150 τουλάχιστον από τους οποίους βομβάρδισε, πάνω στον δρόμο την ώρα που εκκένωναν την βόρεια Γάζα κατόπιν Ισραηλινών εντολών! Είναι εικόνα της μητέρας που μόλις πριν 10 μέρες γέννησε το παιδί της και το παίρνει στην αγκαλιά της για να το φιλήσει νεκρό. Είναι η εικόνα των δημοσιογράφων που λυγίζουν την ώρα που μεταδίδουν την φρικαλεότητα του τοπίου της Γάζας, μην ξέροντας και αυτοί ποια θα είναι η τελευταία τους στιγμή όρθιοι μπροστά στην κάμερα. Είναι η εικόνα, όταν η για ακόμα μια φορά βομβαρδισμένη Γάζα το 2014 μετά από 50 μέρες Ισραηλινής εισβολής, ήταν θερινό σινεμά για τους έποικους που μαζεύονταν γύρω από το φράχτη της Γάζας και χειροκροτούσαν και πίνανε μπύρες. Είναι οι έποικοι που τραγουδάνε και χορεύουν έξω από την Γάζα « Η Γάζα είναι ένα νεκροταφείο» Είναι οι δηλώσεις του Νετάνιαχου που αποκαλεί τους Παλαιστίνιους της Γάζας ζώα με δύο πόδια. Είναι οι δημόσιες δηλώσεις προσωπικών συμβούλων της Ισραηλινής κυβέρνησης για βασανιστήρια αμάχων στα οποία «θα αφήσουμε τα μάτια και τα αυτιά τους τελευταία για να ακούνε τις κραυγές τους και να βλέπουν τα χαμόγελα μας». Είναι η εικόνα του πατέρα που παίζει με το μωρό του μέσα στα συντρίμμια και την σκόνη, μόνη του χαρά και δύναμη ότι ζει το παιδί του, το νέο αίμα της Παλαιστίνης.

Ποια Χαμάς; H Χαμάς ιδρύθηκε μόλις το 1987, στα σκαριά της Πρώτης Ιντιφάντα, 40 ολόκληρα χρόνια μετά την κατοχή των Παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, αναγνωρίζει δε την ύπαρξη των δύο κρατών στα σύνορα του 1967 την στιγμή που το Ισραήλ διακηρύσσει ότι  αποτελεί «Το έθνος-κράτος του εβραϊκού λαού και μόνο του εβραϊκού λαού» .

Μάλιστα οι Ισραηλινοί αξιωματικοί πριν δηλώσουν ότι θέλουν να εξαφανίσουν την Χαμάς την θεωρούσαν χρήσιμη! Ένα διπλωματικό τηλεγράφημα του 2007 αποκαλύπτει ότι αυτή ήταν η σιωπηρή θέση του Ισραήλ από τότε που η Χαμάς ανέλαβε τον έλεγχο της Γάζας. Σύμφωνα με το τηλεγράφημα, ο τότε αρχηγός πληροφοριών των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων Άμος Γιαντλίν — ο οποίος αυτή την εβδομάδα είπε ότι η Χαμάς «θα πληρώσει όπως πλήρωσαν οι Ναζί στην Ευρώπη» — είπε τότε ότι «το Ισραήλ θα ήταν «ευτυχισμένο» αν η Χαμάς καταλάμβανε τη Γάζα επειδή ο Ισραηλινός Στρατός θα μπορούσε τότε να αντιμετωπίσει τη Γάζα ως εχθρικό κράτος». Άλλωστε έρευνα του ΗΕ δείχνει ότι από το 1967 το Ισραήλ συστηματικά επιτεθείτε σε Παλαιστινίους και συγκεκριμένα παιδιά. Το ίδιο επιβεβαιώνουν και αξιωματούχοι του Ισραηλινού στρατού στην τωρινή επίθεση στην Γάζα «αφού δεν πολεμάμε μόνο την Χαμάς αλλά κάθε Παλαιστίνιο Πολίτη»

Πάντα θα υπάρχουν «εχθροί» για το Ισραήλ και τους συμμάχους τους ώστε δικαιολογηθεί η χρόνια εθνοκάθαρση ενός λαού προς συντήρηση του Ισραηλινού καθεστώτος απαρτχάιντ Αυτά συντελούνται πολύ πριν να υπάρχει η Χαμάς και σίγουρα δεν ξεκίνησαν το περασμένο Σάββατο. Εμείς θα σωπάσουμε;

Με τον εδώ και 75 χρόνια καθημερινό αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, ενάντια στο απαρτχαίντ, με την νίκη Παλαιστινιακής αντίστασης.