Τα ιδιωτικά νοσοκομεία αρνούνται τη νοσηλεία ασφαλισμένων ασθενών, ύποπτων για κορωνοϊό;

/0 Comments/in /by

Ισχύει ότι οι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά νοσοκομεία – πεντάστερα ξενοδοχεία της Αθήνας, αρνούνται τη νοσηλεία ασθενών με αναπνευστικά προβλήματα, ακόμα και όταν αυτοί καλύπτονται από την ιδιωτική ασφάλιση που ήδη έχουν;

Επικαλούμενοι την υπουργική απόφαση για τα Νοσοκομεία Αναφοράς, και με τη δικαιολογία ότι τα συγκεκριμένα ιδιωτικά δεν είναι “Νοσοκομεία Αναφοράς”, πόσους νόμους του κράτους, όρκους του Ιπποκράτη αλλά και συμβάσεις με τους πελάτες τους παραβιάζουν;

Δεν είναι άλλωστε γνωστό ότι, αυτές τις μέρες, σε νοσοκομεία αναφοράς μετατρέπονται λίγο ή πολύ, όλα τα νοσοκομεία, εν αναμονή μεγάλου κύματος ασθενών; Δεν είναι σαφές ότι η επίκληση από ένα ιδιωτικό νοσοκομείο του γεγονότος ότι δεν είναι “Νοσοκομείο Αναφοράς” αποτελεί το φύλο συκής της ιδιωτικής κερδοσκοπίας επί της υγείας των πολιτών;

Τα μεγάλα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα, αυτά για τα οποία επί χρόνια δουλεύει η πολιτική εξουσία, αρνούνται τη νοσηλεία ανθρώπων που έχουν ήδη ιδιωτική ασφάλιση, μόνο και μόνο με την υποψία ότι είναι κρούσματα του κορωνοϊού; Πρόκειται για σκάνδαλο.

Πώς ακριβώς αποδεικνύεται η χρησιμότητα του ιδιωτικού συστήματος υγείας από μια τέτοια πρακτική;

Ή μήπως αποδεικνύεται το ακριβώς ανάποδο:

Ότι ο ιδιωτικός τομέας στην υγεία υπάρχει αποκλειστικά και μόνο για να φουσκώνει την ήδη φουσκωμένη τσέπη των επενδυτών – μετόχων; Το γεγονός ότι τα ίδια ιδιωτικά νοσοκομεία – πεντάστερα ξενοδοχεία, κάνουν το τεστ διάγνωσης για τον κορωνοϊό, εναντι αδράς αμοιβής, δεν κάνει ακόμα πιο προκλητική τη συγκεκριμένη πρακτική;

Θα στα πάρω για να σου κάνω το τεστ, αλλά άμα βγεις θετικός, πήγαινε στα δημόσια νοσοκομεία! Εκεί θα γιατροπορευτείς.

Τα ιδιωτικά νοσοκομεία είναι μόνο για τα εύκολα; Ή μόνο για να βγάζουν εύκολα και άκοπα κέρδος απομυζώντας τον δημόσιο τομέα και την τσέπη των ασθενών;

Ποια μεγαλύτερη ομολογία αποτυχίας της ιδιωτικοποίησης της υγείας από αυτή τη σκανδαλώδη απόφαση των ιιδιωτικών νοσοκομείων;

Ποια μεγαλύτερη ομολογία της απόλυτης, ολοκληρωτικής αναγκαιότητας του Εθνικού Συστήματος Υγείας, από την παραδοχή των κυβερνώντων, ορκισμένων πολέμιων της Δημόσιας Υγείας σε ομαλές συνθήκες, ότι μόνο ο Δημόσιος Τομέας θα τα βγάλει πέρα με την πανδημία;

Και εδώ που φτάσαμε, ένα βήμα πριν την τραγωδία, μία και μόνο πολιτική μπορεί να υπάρξει όσον αφορά την ιδιωτική υγεία:

Άμεση επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, του εξοπλισμού και του προσωπικού τους και ένταξή τους στο κρατικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, χωρίς την παραμικρή αποζημίωση στους ιδιοκτήτες – μετόχους.

Αρκετά κέρδισαν όσο ανέμιζαν τη σημαία της υγείας – προϊόν που πουλιέται ακριβά και αγοράζεται ακροβότερα.

Τα δε τρωκτικά του φιλελευθερισμού που πάσχιζαν (αλλά δεν πρόκαναν) να γκρεμίσουν τα δημόσια νοσοκομεία, ας μάθουν ότι αν νοσήσουν, τώρα, που τα ιδιωτικά νοσοκομεία θα κάνουν ότι δεν τους ξέρουν, μπορούν να έρθουν στα δημόσια νοσοκομεία.

Οι γιατροί και οι νοσηλευτές του ΕΣΥ θα τους περιθάλψουν, παρά τη χολή με την οποία τους έχουν περιλούσει. Γιατί η αποστολή του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι να παρέχει το κοινωνικό αγαθό της υγείας στο λαό.

Ακόμα και σε αυτούς που δεν θεωρούν την υγεία κοινωνικό αγαθό.

Υγειονομικά ή άλλα κριτήρια επιβάλλουν την κατακόρυφη μείωση των εξετάσεων για τον κορωνοϊό; Τι λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επ’ αυτού;

/0 Comments/in /by

Ανακοινώθηκαν σήμερα από τον κ. Τσιόδρα, 21 νέα κρούσματα της νόσου Covid-19. Χθες είχαν ανακοινωθεί 103 νέα κρούσματα. Η μείωση θα ήταν εντυπωσιακή αν ήταν έστω και στο ελάχιστο πραγματική.

Σύμφωνα με τις ρητές οδηγίες που έχουν έρθει στα νοσοκομεία, πλέον, προς εξέταση δείγμα αποστέλλεται αποκλειστικά σε περιπτώσεις που υπάρχουν εμφανή συμπτώματα της νόσου και ο ασθενής πιθανότατα χρειάζεται νοσηλεία.

Ποια ακριβώς υγειονομική πολιτική επιβάλει την κατακόρυφη πτώση των διαγνωστικών εξετάσεων;

Προτρέπει η επιδημιολογία να μην γίνονται μαζικά τεστ;

Βρίσκεται στα αλήθεια η Ιταλία σε καλύτερη κατάσταση από τη Νότια Κορέα;

Το γεγονός ότι η Ιταλία δεν μπορεί πλέον να εντοπίζει το μεγαλύτερο ποσοστό των κρουσμάτων, και τα κρούσματα που ανακοινώνει είναι πλασματικά, συμβάλει θετικά ή αρνητικά στην εξέλιξη της πανδημίας στη γειτονική χώρα;

Το γεγονός ότι η Νότια Κορέα εξετάζει σε μαζική κλίμακα (με προχθεσινά δεδομένα προσεγγίζουν τα 280.000 τεστ σε σύνολο πληθυσμού 50 εκατομμυρίων) και μπορεί να έχει όχι μόνο χρήσιμη στατιστική εικόνα για τη θνητότητα της νόσου αλλά και να κρατά ελεγχόμενη τη διασπορά, συμβάλει θετικά ή αρνητικά στην εξέλιξη της επιδημίας στη συγκεκριμένη χώρα;

Και για να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο:

Ισχύει ή όχι ότι τα αντιδραστήρια (απαραίτητα για τα διαγνωστικά τεστ) εξαντλούνται εντός των επόμενων ημερών στη χώρα;

Ισχύει ή όχι ότι με αποκλειστικά οικονομικά κριτήρια και κυρίως λόγω του ανέτοιμου και επί της ουσίας ανοχύρωτου κράτους, κόβονται τα τεστ, επειδή πολύ απλά αυτό το ανέτοιμο κράτος δεν έχει φροντίσει από ΝΩΡΙΣ να έχει;

Ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ κ. Αρκουμανέας, προτού επιδοθεί σε βιντεάκια με τη χαριτόβρυτη σύζυγό του για το «Μένουμε σπίτι», μας είχε ενημερώσει από τις 31.01.2020 ότι ο κορωνοϊός έχει «χαμηλή μεταδοτικότητα και μέτρια θνητότητα».

Στις διαβεβαιώσεις του εν λόγω ανθρώπου στηρίχθηκαν οι κ. Μητσοτάκης και Κικίλιας και άφησαν τη χώρα ανοχύρωτη;

Ποιες ενέργειες έχουν γίνει ώστε η Ελλάδα να εξοπλιστεί με τα απαραίτητα υλικά για τη διεξαγωγή των διαγνωστικών εξετάσεων;

Ο κ. Τσιόδρας είναι κορυφαίος λοιμωξιολόγος. Την ώρα αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να απολογείται για τις πολιτικές ασφυκτικής λιτότητας ή για ανεύθυνες και φαιδρές πολιτικές επιλογές, του «επιτελικού κράτους» του κ. Μητσοτάκη. Έχει άλλη μάχη να δώσει.

Ας ακούσουμε όμως τι έχει να πει σε σημερινό του μήνυμα ο Γενικός Διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) Tedros Adhanom Ghebreyesus:

«…Όλες οι χώρες οφείλουν να έχουν μια αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας. Αλλά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να εμποδιστεί η μόλυνση και να σωθούν ζωές, είναι να κόψουμε τις αλυσίδες της μετάδοσης. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να διεξάγουμε ελέγχους και να απομονώσουμε. Δεν μπορείς να σβήσεις μια φωτιά με κλειστά τα μάτια και δεν μπορούμε να σταματήσουμε την πανδημία αν δεν ξέρουμε ποιος είναι φορέας του ιού. Έχουμε ένα απλό μήνυμα για όλες τις χώρες: ΤΕΣΤ, ΤΕΣΤ, ΤΕΣΤ».

Αν αυτή είναι η σημερινή σύσταση του WHO, πώς ακριβώς συμβαδίζει με την πολυ πρόσφατη πρακτική του ΕΟΔΥ;

Μέσα στο δράμα υπάρχει μια ευκαιρία

/0 Comments/in /by

Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και αλλάζουν ώρα με την ώρα. Η κυβέρνηση, που μέχρι χθες μιλούσε για ΣΔΙΤ στα νοσοκομεία, σε άμεση παραδοχή της “αποτυχίας” συνολικά του μνημονιακού νεοφιλελεύθερου μοντέλου που εφαρμόστηκε ειδικά στο κοινωνικό κράτος και στη δημόσια υγεία τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια, χρησιμοποιεί “σοβιετικού” τύπου μέτρα (προσλήψεις, επιτάξεις ιδιωτικών κλινικών κτλ) προκειμένου να περιορίσει την ύστατη στιγμή την μετάδοση του ιού.

Οι φιλελεύθεροι πολιτικοί παράγοντες και δημοσιογράφοι που μέχρι χθες μιλούσαν για κλείσιμο νοσοκομείων και απολύσεις προσωπικού, για προνομιακό πεδίο ιδιωτικών επενδύσεων στην υγεία και επενδύσεις οι οποίες πρέπει να ενισχυθούν, πάντα βέβαια στη λογική του μοντέλου του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, τώρα εκλιπαρούν για δημόσια υγεία και κράτος πρόνοιας ή στην καλύτερη έχουν λουφάξει και τρυπώσει στις φωλιές τους.

Την ίδια στιγμή βέβαια, η κυβέρνηση αφήνει αφήνει ανοιχτούς τους ναούς και δεν τολμά κατ΄ ελάχιστο να τα βάλει με την εκκλησία, αναβαθμίζοντας ουσιαστικά το ρόλο της και την ισχύ της μέσα στην ελληνική κοινωνία, την ίδια ώρα που ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί φορείς παγκοσμίως έχουν αναστείλει τις  θρησκευτικές συναθροίσεις. Παράλληλα, έκαναν την εμφάνιση τους (οι πρώτες;) περιπτώσεις αισχροκέρδειας προϊόντων πρώτης ανάγκης και ο τηλεπωλητής υπουργός, ως άξιος απόγονος των λαδέμπορων του ‘40, δεν έχασε την ευκαιρία να βγει δια της τηλεόρασης και να υποστηρίξει τους όμοιους του. Μας εξήγησε «μαυραγορίτικα» ότι δεν υπάρχει αισχροκέρδεια, μόνο ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά δύο μέρες μετά αναγκάστηκε να δεχτεί τη διατίμηση προϊόντων, διότι η ελεύθερη αγορά δεν ρυθμίζει τα πάντα.

Ο Σύριζα, πέρα από τις κοκορομαχίες του Πολάκη, εφάρμοσε σχολαστικά στα χρόνια της διακυβέρνησης του το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διαχείρισης στη δημόσια υγεία, με μοναδικές ίσως διαφοροποιήσεις στο ότι δεν προχώρησε ανοιχτά σε ιδιωτικοποιήσεις και άσκησε μια επιδοματική πολιτική στα πλαίσια της κοινωνικής πρόνοιας, αλλά πάντα εντός μνημονιακού πλαισίου, καθώς η μειωμένη κρατική χρηματοδότηση συνεχίστηκε επί διακυβέρνησής του και η ιδιωτική περίθαλψη και ιατρική ασφάλιση προχώρησε αυξητικά.

Η σχεδόν ανύπαρκτη αντικειμενική δημοσιογραφία, η κυριαρχία του μεταφυσικού έναντι του επιστημονικά τεκμηριωμένου, αλλά κυρίως η διάπλαση της συλλογικής συνείδησης υπό τον νεοφιλελευθερισμό και κάτω από το θατσερικό δόγμα «δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα», έχει διαμορφώσει μια αντίληψη στο μέσο Έλληνα, που βασίζεται στην εξατομίκευση και την ανυπαρξία αλληλεγγύης. Στο ίδιο μοτίβο, η κυβέρνηση. Προσπαθεί να κρύψει την ευθύνη της για την απαξίωση της δημόσιας υγείας, μεταθέτοντας την ευθύνη για τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού σε ατομικό επίπεδο. Η ατομική ευθύνη, σαφώς απαραίτητη στη δοκιμασία αυτή, δεν πρέπει να κρύψει την πολιτική ευθύνη για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Στη διαμόρφωση ωστόσο της συνείδησης ενός κόσμου, που την ίδια ώρα που συνωστίζεται στα σούπερ μάρκετ για τρόφιμα και χαρτί, κατηγορεί τους κατατρεγμένους του πολέμου και του ιμπεριαλισμού ότι «δεν κάθισαν στις χώρες τους να πολεμήσουν», βλέπει τους άμαχους στον Έβρο σαν εχθρό και εισβολέα αλλά εθελοτυφλεί σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, στέλνει τρόφιμα και πίτες στα σώματα ασφαλείας που πριν τρείς μέρες είχαν κάνει απόβαση σαν δυνάμεις κατοχής στα νησιά του Β. Αιγαίου,  παίζει μεγάλο ρόλο η ανυπαρξία αντιπαραθετικής πολιτικής άποψης που σήμερα δεν εκφράζεται σχεδόν από κανένα πολιτικό φορέα της Αριστεράς, με σκοπό την αναδιαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης της κοινωνίας, που είναι σε τελική ανάλυση το πραγματικό ζητούμενο, και όχι την αντοχή στο χρόνο που έχει γίνει αυτοσκοπός ή την επαναστατική ονείρωξη στη σφαίρα του φαντασιακού.

Οι αυτονόητες απαγορεύσεις σε σχέση με τον κορωνοϊό (που συνοδεύονται με βαριές ποινικές διώξεις) έπρεπε να γίνουν χθες. Αν το Ιταλικό δράμα δεν λειτουργούσε προειδοποιητικά για την Ελλάδα, τα προληπτικά μέτρα θα ήταν μάλλον μικρής ισχύος σήμερα. Ωστόσο, υπάρχει ορατός κίνδυνος «να γίνει της Ιταλίας», καθώς το σύστημα υγείας της γείτονας, ειδικά στο βόρειο τμήμα, είναι σαφώς καλύτερο από το απαξιωμένο ΕΣΥ και επίσης η οργάνωση του κράτους της Ιταλίας είναι πιο κοντά στο μοντέλο της Β. Ευρώπης, παρά στην Ελλάδα. Αν οι καιρικές συνθήκες δεν λειτουργήσουν ενάντια στη διάδοση του ιού, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δούμε αντίστοιχες καταστάσεις και εδώ, με απροσδιόριστες ατομικές ή μαζικές συμπεριφορές.

Είναι σίγουρο ότι η πανδημία έχει λειτουργήσει και θα συνεχίσει να λειτουργεί σαν αιτία αλλά συχνά και άλλοθι για τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως είναι σίγουρο ότι οι οικονομικές επιπτώσεις από τα μέτρα προστασίας (μείωση κατανάλωσης, πτώση διεθνούς εμπορίου και μεταφορών, αποφυγή-απαγόρευση μετακινήσεων, μείωση τουριστικής κίνησης, κτλ) θα την βαθύνουν ακόμη περισσότερο. Σε εθνικό επίπεδο, τα οικονομικά μέτρα στήριξης που ανακοινώθηκαν προς το παρόν, πέραν αυτών της στήριξης του ΕΣΥ, αφορούν μόνο στις επιχειρήσεις και έχουν ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος. Η γενίκευση ωστόσο και κορύφωση της πανδημίας θα φέρει καθολική οικονομική ύφεση αφού θα περιοριστούν σχεδόν όλες οι οικονομικές δραστηριότητες, άγνωστο για πόσο χρονικό διάστημα ακόμη. Από πολλές απόψεις, η περίοδος του κορωνοϊου θα αποτελέσει ένα σημείο τομής. Στη μετα-Κορωνοϊό εποχή, η διακυβέρνηση της χώρας θα είναι πιο αυταρχική, οι μηχανισμοί ελέγχου του πληθυσμού πιο διαδεδομένοι, οι εργασιακές σχέσεις πιο ελαστικές, οι εργοδότες πιο ενισχυμένοι, οι μικρές επιχειρήσεις λιγότερες, οι άνεργοι περισσότεροι.

Για να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις χρειάζονται ισχυρά οικονομικά μέτρα στήριξης, που υπολογίζονται σε κάποια δισ. Ωστόσο, το πλαίσιο της δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας είναι πολύ συγκεκριμένο (ευρωζώνη, Σύμφωνο Σταθερότητας, πρωτογενές πλεόνασμα). Αν μιλάμε λοιπόν για ουσιαστικά οικονομικά μέτρα στήριξης των οικονομικών επιπτώσεων προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση, πρέπει αναγκαστικά να μιλήσουμε για χαλάρωση της ασφυκτικής δημοσιονομικής πολιτικής της ΕΖ, χαλάρωση των μέτρων λιτότητας και δραστική συρρίκνωση των «ματωμένων» πρωτογενών πλεονασμάτων (όπως σωστά τα αποκαλούσε ο Τσίπρας πριν τα εφαρμόσει κατά γράμμα).

Χρειάστηκε ένας ιός προκειμένου να καταρρεύσουν τα στερεότυπα του μπουρδο-φιλελευθερισμού, να ξεγυμνωθεί η «ελεύθερη αγορά» και η οικονομία να σηκώσει τα «αόρατα χέρια» της ψηλά, παραδομένη στον «κρατισμό» της δημόσιας υγείας και την προστασίας της κοινωνίας. Σήμερα άπαντες αντιλαμβάνονται την σημασία της δημόσιας υγείας και πρόνοιας, αλλά και τον ρόλο των γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ που μέχρι χτες ήταν «πλεονάζοντες» και «προς απόλυση».

Η παταγώδης αυτή κατάρρευση ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας να ανοίξουν μαζικά μέσα στην κοινωνία, και να γίνουν πράξη μετά, δύο βασικά ζητήματα: 1. η υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και πρόνοιας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και 2. η δημιουργία μιας συλλογικής και αλληλέγγυας συνείδησης, ενάντια στην εξατομίκευση και τον κατακερματισμό.

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Αυτή είναι η δική μας μάχη!

– Ή με τη ζωή, ή με τα πλεονάσματα.

– Η αλληλεγγύη μας το μόνο φάρμακο ενάντια στον ιό του φόβου και του κατακερματισμού.

Εμείς (θα) κάνουμε αυτό που πρέπει, εσείς;

/1 Comment/in /by

Πάντα ένα βήμα πίσω…

Την 1-2 Φλεβάρη παρακολούθησα ένα τοπικό συνέδριο με θέμα τις λοιμώξεις. Με την επιδημία Covid-19 να μαίνεται στην Κίνα αναγκαστικά υπήρξε τροποποίηση προγράμματος και αναφορά στην επιδημία. Η τελευταία ομιλία άλλαξε και ήταν ενημέρωση από τον αντιπρόεδρο του ΕΟΔΥ για τα μέτρα. Το κλίμα ήταν «ετοιμαζόμαστε, θα είμαστε έτοιμοι».

Την επόμενη περίοδο παρακολουθούσαμε στα ΜΜΕ την εξάπλωση του Covid-19 σε άλλες χώρες. Στις 20/2/20 είχαμε στην Ιταλία το πρώτο κρούσμα Covid-19, σε 24 ώρες άλλα 36. Στην Ελλάδα εφησυχασμός. Ανησυχίες για την οικονομία και τις μεταφορές  (στα πρώτα τηλεοπτικά πάνελ για τον κορωνοϊό περισσότεροι ήταν οι εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου) και διαβεβαιώσεις ότι παίρνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα. Όλα τα απαραίτητα μέτρα ήταν …η σύσταση για απομόνωση όσων γυρνούσαν από το επίκεντρο της επιδημίας: ατομική ευθύνη. Κανένας περιορισμός σε πτήσεις, πλοία κλπ.

Η ιστορία των πρώτων κρουσμάτων είναι ενδεικτική. Δεν θα υποστηρίξω ότι η κοινωνία είχε καταλάβει ή ήταν έτοιμη για πιο αυστηρά μέτρα (παγκοσμιοποίηση γαρ, να μην έχω και ‘γω ένα ταξίδι στο Μιλάνο;), αλλά αν πραγματικά ελπίζαμε σε καθυστέρηση μετάδοσης για να αντέξει το σύστημα υγείας, τα αυστηρά μέτρα εξαρχής στις πύλες εισόδου, ή έστω η ελεγχόμενη καραντίνα όσων γύριζαν ήταν μονόδρομος… (Δες μοντέλο Ταϊβάν).

Οι πτήσεις από Ιταλία απαγορεύτηκαν στις 14/3/20 (15 χαμένες μέρες). Για άλλους προορισμούς ούτε κουβέντα. Μόνο το ρατσιστικό δηλητήριο από τα χείλη του ίδιου του πρωθυπουργού «Κλειστά κέντρα για να μην διασπείρουν τον κορονοϊό οι πρόσφυγες» τις μέρες που Χιώτες και Λέσβιοι αντιδρούσαν στα κλειστά κέντρα και συγκρούονταν με τα ΜΑΤ.

Ενώ ο ιός εξαπλώνεται παγκόσμια με ταχύτατους ρυθμούς, εμείς επιτρέπουμε το μέσα-έξω στη χώρα χωρίς κανένα έλεγχο… Η ιστορία των προσκυνητών στους Αγίους Τόπους και της επί 3 ημέρες ανεπίτρεπτης καθυστέρησης από τον ΕΟΔΥ να δώσει πράσινο φως για εξέταση για Covid-19 οδήγησε σε σημαντική εξάπλωση στην Αχαΐα – Ηλεία –Ζάκυνθο και πιθανά όχι μόνο. Μπορεί να ακούγεται ακραίο τη στιγμή που συνέβαιναν αυτά να παρθούν τέτοια μέτρα (η οικονομία, οι συνήθειες των πολιτών), αλλά σήμερα που πάρθηκαν πολύ πιο αυστηρά μέτρα για να περιοριστεί η εξάπλωση και να αντέξει το σύστημα υγείας, γίνεται μάλλον κατανοητό, ότι με νωρίτερα και αυστηρότερα μέτρα θα είχαμε κερδίσει ζωτικό χρόνο…

Η μπάλα πλέον αρχίζει και χάνεται, εμφανίζονται ορφανά κρούσματα, αλλά η κυβέρνηση συνιστά να κλείσουν τα σχολεία μόνο στους νομούς Αχαΐας, Ηλείας, Ζακύνθου.

Το κλείσιμο στην υπόλοιπη Ελλάδα έρχεται σε λίγες μέρες. Με τις εκκλησίες επί μέρες έπαιξαν τόσο οι ειδικοί (ακόμα και οι κεφαλές του ΕΟΔΥ) όσο και η κυβέρνηση, χωρίς κανείς να παίρνει ξεκάθαρη και απόλυτη θέση, παρά μόνο πολύ αργά και αφού η ίδια η κοινωνία αγανακτεί και ξεσηκώνεται με τον ιδιότυπο «εξαιρετισμό» που απολαμβάνει η Εκκλησία. Ακόμα περισσότερα ορφανά κρούσματα και χλιαρή εφαρμογή των αρχικών μέτρων οδηγούν σε γενικό κλείσιμο στις 13/3/2020. Αυστηρότερα μέτρα αναμένονται σήμερα ή αύριο.

Είμαστε διαρκώς ένα βήμα πίσω, χάνουμε χρόνο, έστω και αν η εικόνα της Ελλάδας σε σχέση με την Ιταλία ή την Ισπανία σώζει κάπως τα προσχήματα.

Όμως το θέμα δεν είναι να συγκριθούμε με τους άλλους. Η Κίνα πλήρωσε πολύ ακριβά τον χρόνο που αγόρασε για την Δύση και η Δύση τον αγνόησε. Η Ιταλία πλήρωσε πολύ ακριβά τον χρόνο που αγόρασε για την Ευρώπη και η Ευρώπη τον αγνόησε.

Οι πρώτες μέρες εφαρμογής των αυστηρών μέτρων δείχνουν ότι γενικά, (επαναλαμβάνω γενικά και όχι χωρίς προβλήματα) ο πληθυσμός πειθαρχεί. Είμαστε όμως πλέον εντός της επιδημίας, της περιόδου μετάδοσης μέσα στην κοινότητα. Και έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος.  Χρόνο ζητάνε όλοι οι ειδικοί μόνο και μόνο για να αντέξει το σύστημα υγείας…

Εμείς κάνουμε και (θα) κάνουμε αυτό που πρέπει, εσείς;

Η κοινωνία προσαρμόζεται, ίσως επειδή έχει δει τα χειρότερα από την Ιταλία. Οι υγειονομικοί άλλοι έχουν ριχτεί στη μάχη και ξεκινούν να μετρούν απώλειες (δικές τους και συνανθρώπων τους), και άλλοι προετοιμάζονται πυρετωδώς…

«Όλοι» κάνουν αυτό που πρέπει. Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας;

Το τι δεν έγινε για να κερδηθεί χρόνος αναφέρθηκε. Δουλεύουμε με την ελπίδα να αποδώσουν τα τελευταία μέτρα αλλά τα κρούσματα υπάρχουν, και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να αυξάνονται και το ΕΣΥ θα χρειαστεί να ανταποκριθεί.

Πολλοί θα πουν -ήδη το λένε- ότι δεν είναι ώρα για γκρίνια.

Δεν είναι γκρίνια όμως να πεις ότι τα πρωτόκολλα σε όσους έχουν μπει στη μάχη ήδη παραβιάζονται – στην καθημερινή ζωή – λόγω έλλειψης υλικών (μασκών, στολών κτλπ).

Δεν είναι γκρίνια να πεις ότι στην Πάτρα το υγειονομικό προσωπικό μετακόμισε έναν ολόκληρο όροφο, εν μέσω ανοιχτής εφημερίας, γιατί δεν είχε προβλεφθεί αυξημένος αριθμός κρουσμάτων.

Δεν είναι γκρίνια να πεις ότι τα κρεβάτια ΜΕΘ που θα χρειαστούν δεν υπάρχουν ακόμη έτοιμα ή και δεν θα υπάρξουν. Το ΠΓΝ Πατρών, νοσοκομείο αναφοράς, έχει αυτή τη στιγμή 3 θέσεις για διασωληνωμένους από Covid-19, η «κοινή» ΜΕΘ είναι γεμάτη, 3 περιστατικά «κοινά» είναι εκτός ΜΕΘ και ελπίζουν από βδομάδα σε άλλα 6 κρεβάτια…

Δεν είναι γκρίνια να σημειώσεις ότι το σύστημα μπλοκάρεται με τα δείγματα και οι απαντήσεις πλέον αργούν.

Πάντα, μέχρι στιγμής, είμαστε ένα βήμα πίσω.

Πλέον όμως δεν υπάρχει άλλος χρόνος, και αυτός που υπάρχει δεν ξέρουμε αν θα φτάσει.

Άμεσα (Χθες δηλαδή):

  • Άνοιγμα των υπαρχόντων κρεβατιών ΜΕΘ (100 υπολογίζονται τα κλειστά) και δημιουργία νέων. Μόνιμες προσλήψεις προσωπικού για την υποστήριξή τους.
  • Να δοθούν επαρκή υλικά σε μέσα προστασίας για να μπορέσει να αντέξει το προσωπικό των Νοσοκομείων και για λοιπό ιατροφαρμακευτικό υλικό και εξοπλισμό.
  • Ενίσχυση με προσωπικό γιατρούς – νοσηλευτές – λοιπό παραϊατρικό προσωπικό των Νοσοκομείων. Προσωπικό μόνιμο (όχι τα τρίμηνα ανέκδοτα του κ. Κικίλια), με βάση τις ήδη (προ κορονοϊού) αναγνωρισμένες ελλείψεις και κενά. Προσωπικό επιπρόσθετο με βάση την πανδημία.
  • Έλεγχος εισόδων και εξόδων από τη χώρα. Στην Κίνα, όταν ελέγξανε την επιδημία, εφάρμοσαν καραντίνα στις εισόδους.

Όταν περάσει η φουρτούνα, θα πρέπει να ειπωθούν πολλά.

Για το πώς φτάσαμε στη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας με το Εθνικό Σύστημα Υγείας ανατιναγμένο, υποχρηματοδοτούμενο, στραγγαλισμένο από τις μνημονιακές πολιτικές.

Με πρωθυπουργούς που λίγους μήνες πριν μας έβλεπαν ως «πλεονάζον» προσωπικό και υπουργούς που δηλώναν ότι «θα έπρεπε να μας απολύσουν».

Με βουλευτές που υπόσχονταν να γκρεμίσουν τα μισά δημόσια νοσοκομεία (τουλάχιστον) και με ΜΜΕ που κανιβάλιζαν το δημόσιο σύστημα υγείας, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές.

Και με μια πολιτική εξουσία που διαχρονικά υποβάθμισε τόσο πολύ το ΕΣΥ και τις δυνατότητές του, ώστε σήμερα να παρακαλούμε απλώς να συμβεί το καλύτερο σενάριο στην επιδημική κρίση, γιατί το χειρότερο είναι πολύ έξω από τις δυνατότητές μας να το διαχειριστούμε.

Γιατροί, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό (θα) κάνουμε αυτό που πρέπει.

Εσείς θα το κάνετε;

ΥΓ1. Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές ανακοινώθηκε και η διακοπή της ακτοπλοϊκής μεταφοράς επιβατών από και προς την Ιταλία και διακοπή των επιβατικών πτήσεων προς και από την Ισπανία. Κι εδώ πολύ αργά. Επίσης ανακοινώθηκε επίταξη μηχανημάτων και υλικού. Το κρισιμότερο, επίταξη προσωπικού, θα ανακοινωθεί;

ΥΓ2. Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά την κοινή λογική δεν μπορώ να την καταργήσω, ουτε να βάλω μπροστά σαν κριτήριο την ελάχιστη ζημιά στην οικονομία. Είτε σας αρέσει, είτε δεν σας αρέσει, αυτές οι στιγμές αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι και οι ζωές τους πρέπει να είναι πάνω από τα κέρδη και τα πλεονάσματα.

Είμαι επιδημιολόγος. Όταν άκουσα το βρετανικό σχέδιο για την «ανοσία αγέλης», θεώρησα ότι κάνουν πλάκα.

/0 Comments/in /by

Το σπίτι σας καίγεται, αλλά οι άνθρωποι στους οποίους εμπιστεύεστε τον εαυτό σας δεν προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά. Παρόλο που ήξερε τι έρχεται και μπορούσε να δουν τι έγινε με τους γείτονες οι οποίοι κλυδωνίστηκαν με τρομακτική ταχύτητα, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου επέλεξε ανεξήγητα να ρίξει πετρέλαιο στις φλόγες, με την λάθος αντίληψη ότι με κάποιο τρόπο θα μπορέσει να τις ελέγξει.

Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ερευνώ και διδάσκω την εξέλιξη και την επιδημιολογία των λοιμωδών νοσημάτων στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ. Οι συνάδελφοί μου εδώ στις ΗΠΑ, ήδη σε σύγχυση από την απαράδεκτη διαχείριση της επιδημικής κρίσης από τον Τραμπ, θεώρησαν ότι οι ειδήσεις για τη συγκεκριμένη βρετανικής πολιτική ήταν σάτιρα – ένα παράδειγμα του κακού χιούμορ για το οποίο φημίζεται αυτή η χώρα.

Δυστυχώς ήταν πραγματικές.

Επιτρέψτε μου να ασχοληθώ με τα επιχειρήματα για τα πλεονεκτήματα που θεωρούν ότι έχει η συγκεκριμένη πολιτική. Ο επιδιωκόμενος στόχος ήταν να επιτευχθεί «ανοσία αγέλης», προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ξέσπασμα και να αποφευχθεί ένα καταστροφικό «δεύτερο κύμα» του ιού τον ερχόμενο χειμώνα. Ο Ματ Χάνκοκ (Υπουργός Υγείας) επιχείρησε να βάλει το συγκεκριμένο τζίνι πίσω στο μπουκάλι αυτό το Σαββατοκύριακο, επιμένοντας ότι το κυβερνητικό σχέδιο δεν είναι η στρατηγική της «ανοσίας της αγέλης». Μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού έχει χαμηλές πιθανότητες να νοσήσει σοβαρά: σε γενικές γραμμές αφορά τις ηλικίες μέχρι 40 ετών. Έτσι, η συγκεκριμένη λογική λέει ότι αν και σε έναν τέλειο κόσμο δεν θα θέλαμε να νοσήσει κανείς, το να αρρωστήσουν αυτά τα νεαρά άτομα ώστε μετά να προκαλέσουν την «ανοσία της αγέλης», είναι ένας τρόπος προστασίας του πληθυσμού στο σύνολό του.

Όταν μιλάμε για εμβόλια, λέμε ότι αυτά δημιουργούν ανοσία αγέλης, γιατί λοιπόν κάτι τέτοιο είναι διαφορετικό;

Απλά, επειδή αυτό δεν είναι εμβόλιο.

Είναι μια πραγματική πανδημία που θα αρρωστήσει έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων, και ορισμένοι από αυτούς θα πεθάνουν. Παρόλο που το ποσοστό θνησιμότητας είναι πιθανό να είναι αρκετά χαμηλό, ένα μικρό ποσοστό ενός πολύ μεγάλου αριθμού, εξακολουθεί να είναι ένας μεγάλος αριθμός. Και το ποσοστό θνησιμότητας θα αυξηθεί όταν το NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου), είναι κλονισμένο. Αυτό αναμένεται να συμβεί, ακόμη και αν κάνουμε την γενναία υπόθεση ότι η κυβέρνηση θα πετύχαινε να περιορίσει τον ιό στον πληθυσμό χαμηλού κινδύνου. Στο ζενίθ της επιδημικής έξαρσης, οι αριθμοί των ασθενών που θα χρειάζονται κρίσιμη φροντίδα θα είναι μεγαλύτεροι από τον αριθμό των διαθέσιμων κλινών. Αυτό επιδεινώνεται από το γεγονός ότι τα άτομα που είναι άρρωστα, παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα άρρωστα, γεγονός που αυξάνει το βάρος.

Και φυσικά δεν μπορείτε να το περιορίσετε σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα. Σκεφτείτε όλους τους ανθρώπους ηλικίας 20 έως 40 ετών που εργάζονται στην υγειονομική περίθαλψη ή φροντίζουν ηλικιωμένους. Δεν χρειάζεστε πολλή συζήτηση για να καταλάβετε ότι συνθήκες σαν κι αυτές προκαλούν αυτό που λέμε «σοβαρά αποτελέσματα». Στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, σχεδόν όλοι οι θάνατοι που αναφέρθηκαν μέχρι τώρα, έχουν συσχετιστεί με νοσοκομεία. Όλοι όσοι ανήκουν σε μια ομάδα υψηλού κινδύνου θα μπορούσαν πραγματικά να αποσυρθούν εντελώς από την κοινωνία για έξι μήνες και να εμφανιστούν μόνο όταν αποφευχθεί το (μέχρι σήμερα εντελώς φανταστικό) δεύτερο κύμα;

Σχετικά με το δεύτερο κύμα: επιτρέψτε μου να είμαι σαφής. Τα δεύτερα κύματα είναι πραγματικά και τα βλέπουμε σε πανδημίες γρίπης. Δεν πρόκειται όμως για πανδημία γρίπης. Οι κανόνες της γρίπης δεν ισχύουν. Ίσως να υπάρχει ένα δεύτερο κύμα, ειλικρινά δεν το γνωρίζω. Αλλά οι ευάλωτοι άνθρωποι δεν πρέπει να εκτίθενται σε έναν ιό αυτή τη στιγμή, προσδοκώντας ένα υποθετικό μέλλον.

Το να κρατήσουμε τους ανθρώπους ασφαλείς σημαίνει σήμερα αυτοαπομόνωση εάν αναπτύξετε συμπτώματα, αλλά η επίσημη συμβουλή εδώ, είναι επίσης παραπλανητική. Ενώ είναι εξαιρετικά σημαντικό να μένουν οι άρρωστοι στο σπίτι για να μην μολύνουν άλλους, είναι ολοένα και πιο σαφές ότι η μετάδοση μπορεί να συμβεί, προτού αναπτυχθούν τα συμπτώματα. Γνωρίζουμε ότι αυτό ισχύει από τη μοντελοποίηση και τις μελέτες παρατήρησης. Κι εγώ το έχω δει να συμβαίνει. Δεν γνωρίζουμε πόσο συχνά συμβαίνει ή πόσο σημαντική είναι μια τέτοια ασυμπτωτική μετάδοση στην επιδημιολογία, αλλά σίγουρα συμβαίνει.

Ωστόσο, τα επιχειρήματα σχετικά με το ποσοστό θνησιμότητας, οι παράμετροι μετάδοσης και η ασυμπτωματική μετάδοση, χάνουν το νόημα. Αυτός ο ιός είναι ικανός να κλείσει χώρες ολόκληρες. Δεν θα θέλατε να είστε οι επόμενοι μετά το Ουχάν, το Ιράν, την Ιταλία ή την Ισπανία. Σε αυτά τα μέρη, τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης έχουν καταρρεύσει. Στην Ιταλία, είναι αλήθεια ότι γίνεται επιλογή για το ποιος πρέπει να σωθεί και ποιος θα μείνει να πεθάνει. Θα πρέπει αντίθετα να δούμε το παράδειγμα της Νότιας Κορέας, η οποία, μέσω ενός συνδυασμού έντονης επιτήρησης και κοινωνικής απομόνωσης, φαίνεται να έχει αποκτήσει, με κάποιες επιφυλάξεις, τον έλεγχο του ιού. Μπορούμε να μάθουμε από τη Νότια Κορέα, τη Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν, οι οποίες χώρες μέχρι στιγμής έχουν κάνει καλή δουλειά για να μειώσουν τα χειρότερα, παρά το γεγονός ότι έχουν αναφέρει περιπτώσεις ασθενών από την αρχή της πανδημίας και, ειδικά στην περίπτωση της Νότιας Κορέας, υπέστησαν σημαντική επιδημική έξαρση.

Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πρέπει να προσπαθεί να δημιουργήσει ανοσία αγέλης, η οποία θα φροντίσει για τον εαυτό της. Η πολιτική θα πρέπει να  πασχίζει για την επιβράδυνση της επιδημίας σε ένα (πιο) διαχειρίσιμο ποσοστό. Αυτό σημαίνει μια ισχυρή κοινωνική αποστασιοποίηση. Όποιος μπορεί να εργαστεί από το σπίτι, πρέπει να το κάνει. Τα άτομα που δεν εργάζονται ακόμα από το σπίτι θα πρέπει να ενθαρρύνονται να το κάνουν. Οι εργοδότες θα πρέπει να εγγυώνται την αμοιβή των ασθενών εργαζομένων τους, συμπεριλαμβανομένων των επαφών γνωστών κρουσμάτων, και να κάνουν ό,τι μπορούν για να αποθαρρύνουν τη φυσική παρουσία. Δεν πρέπει να σφίξετε τα χέρια. Με κανέναν. Πρέπει να πλένετε τα χέρια σας για 20 δευτερόλεπτα αρκετές φορές την ημέρα και κάθε φορά που μπαίνετε στο σπίτι σας (ή στο σπίτι κάποιου άλλου). Ακυρώστε τις μεγάλες συγκεντρώσεις. Εκπαιδεύστε τους ανθρώπους σχετικά με τις μάσκες και πώς θα πρέπει να φυλάσσονται για τους επαγγελματίες της υγείας που τις χρειάζονται. Όλα αυτά και πολλά άλλα θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει πριν από εβδομάδες.

Η απόφαση να κλείσουν τα σχολεία είναι δύσκολη. Η δουλειά τους άλλωστε είναι κάτι περισσότερο από την απλή εκπαίδευση. Αλλά αυτή είναι μια πανδημία, και έτσι πρέπει να περιμένετε ότι θα κλείσουν αργά ή γρήγορα. Στο Χονγκ Κονγκ, έχουν κλείσει για εβδομάδες. Εάν ακούσετε κάποια ομιλούσα κεφαλή στην τηλεόραση να εξηγεί ότι τα παιδιά δεν αρρωσταίνουν, να θυμάστε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά δεν μπορούν να μολυνθούν και φυσικά να μεταδώσουν τον ιό. Ίσως είναι καλή ιδέα να σταματήσετε τις επισκέψεις στη γιαγιά και στον παππού.

Η βασικότερη αποστολή μιας κυβέρνησης είναι να κρατήσει τους πολίτες ασφαλείς. Από αυτό προέρχεται η εξουσία της, η εμπιστοσύνη του λαού και η νομιμότητά της. Κανείς δεν πρέπει να ζει με την ψευδαίσθηση ότι η πανδημία είναι κάτι που μπορεί να αποφευχθεί με κάποιο τρόπο αν χειριστούμε έναν ιό που μόλις τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε. Αυτό δεν θα περάσει από δίπλα σας. Δεν πρόκειται για ανεμοστρόβιλο, αλλά για τυφώνα.

Μην πανικοβληθείτε, αλλά προετοιμαστείτε. Εάν η κυβέρνησή σας δεν σας βοηθά, βοηθήστε τον εαυτό σας.

Πηγή: The Guardian

Μετάφραση: antapocrisis.gr

Κύριε Χρυσοχοΐδη γιατί δεν έχετε συλλάβει κανέναν μητροπολίτη;

/0 Comments/in /by

Σύμφωνα με την ΕΛΑΣ μέχρι σήμερα το μεσημέρι έχουν γίνει 96 συλλήψεις όσων παραβίασαν τα μέτρα αποφυγής και περιορισμού της διάδοσης του κορωνοϊού. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι κομμώτριες, ψήστες, καφετζήδες, νυχούδες. Σήμερα Κυριακή, πλήθος πιστών συνωστίστηκαν στις εκκλησίες. Δεν συνελήφθη όμως ούτε ένας παπάς.

Απευθύνομαι σε εσάς κ. Χρυσοχοΐδη γιατί προ ολίγων εβδομάδων δεν διστάσατε να στείλετε τα ΜΑΤ και να σαπίσετε στο ξύλο τους κατοίκους των νησιών που διαμαρτύρονταν για τα υπό κατασκευή κλειστά κέντρα κράτησης μεταναστών.

Απευθύνομαι σε εσάς γιατί προ ημερών, ως άλλος Κολοκοτρώνης, παρελάσατε στα ελληνοτουρκικά σύνορα δείχνοντας τεράστιο ηρωισμό στην εποποιία του Έβρου.

Απευθύνομαι σε εσάς γιατί δεν διστάζετε να στέλνετε τα ΜΑΤ τρεις φορές την εβδομάδα μέσα στην ΑΣΟΕΕ, να καλύπτετε παραβατικές συμπεριφορές και εγκληματικές πράξεις των οργάνων της τάξης, να δηλώνετε με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι ο νόμος θα επιβληθεί και η ανομία θα παταχθεί.

Δεν σας ζητώ να συλλάβετε χίλιους μητροπολίτες. Αρκεί ένας, και οι υπόλοιποι θα λάβουν το μήνυμα.

Για ποιο λόγο άλλωστε όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά να κλείνουν, καθώς η διάθεση χώρων συνωστισμού είναι παραβατική πράξη εν μέσω επιδημικής κρίσης, αλλά το μαγαζί – γωνία που λέγεται εκκλησία να συνεχίσει να παραβατεί; Να συνεχίσει μάλιστα να δηλώνει ευθαρσώς ότι θα συνεχίσει να κοινωνεί και να λειτουργεί, γράφοντας στα χρυσοποίκιλτα υποδήματά του την ανάγκη να προστατευθεί η κοινωνία από την πανδημία του κορωνοϊού;

Στη γειτονική Ιταλία, δέκα μέρες μετά το γενικό λοκ ντάουν, είχαμε σήμερα 368 νεκρούς και πάνω από 3.000 νέα κρούσματα. Όσοι σήμερα παραβιάζουν τα μέτρα αποφυγής της διάδοσης του ιού, δεν βάφουν τα χέρια τους με αίμα;

Μην κρύβεστε πίσω από τις κορώνες του ΣΥΡΙΖΑ. Να σας υπενθυμίσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείραξε ούτε μία τρίχα από τις πλουσιότατες (κυριολεκτικά και μεταφορικά) γενειάδες των Αγίων Πατέρων. Σήμερα ανέξοδα μπορεί να αντιπολιτεύεται. Εσείς όμως, σήμερα κυβερνάτε.

Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που ομνύει στην τάξη και στην νομιμότητα, να κουρελιάζει την τάξη και την νομιμότητα όταν αυτή έρχεται σε σύγκρουση με το άγιο παγκάρι της Εκκλησίας και το ποίμνιο που ψηφίζει την …Δεξιά του Κυρίου;

Εν αναμονή της εφαρμογής των κυβερνητικών αποφάσεων για την εφαρμογή των μέτρων διάδοσης του κορωνοϊού και μαζικών συλλήψεων όσων μητροπολιτών τις παραβιάζουν…

Αφήστε τα υποκριτικά χειροκροτήματα κυρία Μητσοτάκη

/0 Comments/in /by

Αγαπητή κ. Μαρέβα Μητσοτάκη, σύζυγε του πρωθυπουργού και επιχειρηματία.

Διαβάζω ότι καλείτε τους πολίτες και προφανώς προτίθεσθε και η ίδια να βγείτε το βράδυ στο μπαλκόνι σας να μας χειροκροτήσετε.

Απορώ με το θράσος σας.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την ατζέντα της κυβέρνησης του συζύγου σας για τα Δημόσια Νοσοκομεία, την πιο αντιλαϊκή που θα μπορούσε να γίνει.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ο σύζυγός σας, εκτός από σημερινός πρωθυπουργός και υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων, των ΣΔΙΤ και των περικοπών στο χώρο της Δημόσιας Υγείας, υπήρξε επί σειρά ετών στέλεχος κυβερνήσεων που κουτσούρεψαν το δημόσιο τομέα υγείας και έπληξαν σοβαρά τα δικαιώματά μας ως πολιτών αυτής της χώρας, ημών των ιδίων αλλά και των ασθενών μας.

Επειδή εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την προσπάθεια του συζύγου σας να μας “αξιολογήσει” και να μας κατατάξει σε “αρίστους, μετρίους και κακούς”.

Επειδή μας χωρίζουν έτη φωτός, εμάς τις μαχόμενες γυναίκες υγειονομικούς, γιατρίνες, νοσηλεύτριες, βοηθούς θαλάμου, τραυματιοφορείς, τεχνολόγους, καθαρίστριες, διοικητικούς από εσάς, και κυρίως μας χωρίζει το γεγονός ότι εμείς επιλέξαμε να ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ και να ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ τους συνανθρώπους μας για το μεράκι μας και για το ψωμάκι μας, από εσάς που επιλέξατε μια καριέρα για το παντεσπάνι σας (ουδείς ψόγος), πραγματικά μη μας δουλεύετε κυρία Μητσοτάκη!

Αν, πραγματικά, και εν μέσω επιδημίας, κατά τη διάρκεια της οποίας μερικές από εμάς μπορεί και να μολυνθούμε και να πεθάνουμε, όλες όμως θα λείψουμε για άπειρες εργατοώρες από τις οικογένειες και τους αγαπημένους μας ανθρώπους, θέλετε να ζητήσετε έμπρακτα συγγνώμη για την πολιτική που υπηρέτησε και υπηρετεί ο σύζυγός σας, βαδίστε μέχρι ένα δημόσιο νοσοκομείο να βοηθήσετε Η ΙΔΙΑ για έστω μια βάρδια, όπου μπορείτε. Το καθάρισμα ασθενών, το καθάρισμα θαλάμων, το στρώσιμο σεντονιών (που δεν έχουμε αρκετά) δεν είναι ντροπή κυρία Μητσοτάκη. Είναι τιμή για αυτές που το κάνουν!

Αφήστε λοιπόν τα υποκριτικά χειροκροτήματα κυρία Μητσοτάκη! Διακρίνετε από πίσω η πραγματική σας έκφραση (ίου, βρωμερός δημόσιος υπάλληλος τολμάει και μου απευθύνει το λόγο).

Αφήστε τα χειροκροτήματα και θυμίστε στο σύζυγό σας ότι μας χρωστάει και κάποια αναδρομικά, εδώ και κάτι χρόνια. Από τις περικοπές των μνημονίων που ψήφισε.

Όπως και νάχει, φροντίστε να ντυθείτε καλά το βράδυ που θα βγείτε στο μπαλκόνι (ω, συγγνώμη, βεράντα). Θάχει ψύχρα.

Μια υγειονομικός από το πεδίο της μάχης (δεν ξέρω αν είμαι άριστη, καλή, μέτρια ή κακή με τα κριτήρια του συζύγου σας, αλλά είμαι εκεί).

Καθήστε εσείς στη βεράντα σας. Αλλά μην με χειροκροτήσετε. Δεν σας το επιτρέπω.

Από ανάρτηση της Όλγας Κοσμοπούλου στο facebook

Η Κίνα αγόρασε ακριβά χρόνο για τη Δύση. Η Δύση τον σπατάλησε.

/3 Comments/in /by

Γιατί τόσες χώρες έβλεπαν την επιδημία να εξαπλώνεται για εβδομάδες και συμπεριφέρονταν σαν να μην τους ενδιέφερε;

Όταν επέστρεψα από την πτήση μου από το Πεκίνο στο Λονδίνο πριν δυο εβδομάδες, ήξερα τι έπρεπε να κάνω: να μπω σε ατομική καραντίνα.

Ζω στην Κίνα, όπου η αυστηρή απαγόρευση κυκλοφορίας στα τέλη Ιανουαρίου, είχε καταστήσει σαφές σε όλους τους πολίτες, ακόμα και σε αυτούς που ζουν μακριά από το επίκεντρο του ξεσπάσματος του ιού στο Ουχάν, ότι βρισκόμαστε στη μέση μιας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης. Η διαδικασία επιβίβασης στο Πεκίνο ήταν η τελευταία υπενθύμιση: δύο υποχρεωτικοί έλεγχοι θερμοκρασίας και μια ηλεκτρονική δήλωση υγείας στην οποία έπρεπε να δώσω μια διεύθυνση email και δύο αριθμούς τηλεφώνου.

Ωστόσο, καθώς το αεροπλάνο πλησίαζε στο Λονδίνο επικρατούσε μία παράλογη κατάσταση. Η αεροπορική εταιρεία μοίραζε ένα φθηνό φυλλάδιο που η μόνη συμβουλή που έδινε ήταν να καλέσουμε την συνηθισμένη γραμμή επικοινωνίας του Εθνικού Κέντρου Υγείας εάν αισθανόμασταν άρρωστοι. Κατά την άφιξη μας, δεν υπήρχε έλεγχος θερμοκρασίας, ούτε δήλωση της κατάστασης της υγείας μας- γεγονός που σημαίνει, ότι οι Βρετανικές αρχές δεν θα μπορούσαν να μας εντοπίσουν  εύκολα σε περίπτωση που κάποιος από εμάς είχε νοσήσει με τον COVID-19. Αντίθετα, απλώς αποβιβαστήκαμε από το αεροπλάνο, βγάλαμε τις μάσκες μας και εξαφανιστήκαμε μέσα στην πόλη.

Από εκείνες τις μέρες και μετά, η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κλυδωνιστεί με την γρήγορη εξάπλωση του κορωνοϊού σε αυτές τις περιοχές. Η Ιταλία τώρα βρίσκεται ολόκληρη σε καραντίνα και τα κρούσματα του ιού πολλαπλασιάζονται ταχύτατα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα χρηματιστήρια έχουν πέσει κατακόρυφα. Την Τετάρτη ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επίσημα ανακοίνωσε αυτό που όλοι ήδη γνωρίζαμε: πρόκειται για πανδημία. Ίσως, από την στιγμή που το διαβάζετε αυτό, έλεγχοι και δηλώσεις υγείας στα αεροδρόμια θα είναι επιτέλους υποχρεωτικά σε μέρη όπως το Λονδίνο.

Αυτό βέβαια δεν αλλάζει το γεγονός ότι εδώ και εβδομάδες, η αντίδραση εν όψει στο ξέσπασμα του κορωνοϊού στις Ηνωμένες Πολιτείες και πολύ περισσότερο στην Ευρώπη, ήταν για κάποιον παράξενο λόγο κατόπιν εορτής, αν όχι εντελώς παθητική- ή ότι οι κυβερνήσεις σε αυτές τις χώρες άφησαν να περάσει η μεγαλύτερη τους ευκαιρία να περιορίσουν την εξάπλωση του ιού. Έχοντας δει ήδη στην Κίνα να υπάρχει μια αρχική άρνηση, αισθάνομαι ένα ντεζαβού. Αλλά ενώ η Κίνα έπρεπε να αντιμετωπίσει μια κακή και ξαφνική έκπληξη, οι κυβερνήσεις της Δύσης είχαν προειδοποιηθεί εδώ και εβδομάδες.

Είναι σαν η εμπειρία της Κίνας να μην είχε δώσει στις Δυτικές χώρες καμία προειδοποίηση για τους κινδύνους της αδράνειας. Αντ’ αυτού, πολλές κυβερνήσεις φαίνεται να έχουν μιμηθεί μερικά από τα χειρότερα μέτρα που έθεσε η Κίνα σε εφαρμογή, ενώ συχνά κλείνουν τα μάτια τους στα καλύτερα μέτρα ή τις επιτυχίες τους.

Οι εκτός Κίνα, φαίνεται να θεωρούν ότι η κινέζικη εμπειρία δεν τους αφορά. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, συμπεριλαμβανομένης της καθησυχαστικής ιδέας ότι η Κίνα βρίσκεται πολύ μακριά και μια επιδημία δεν μπορεί να φτάσει τόσο μακριά και τόσο γρήγορα προς τα εδώ. Πολύ περισσότερο, όμως, πιστεύω ότι οι εκτός Κίνας, και ειδικά οι Δυτικοί, έχουν πάθει εμμονή με το αυταρχικό πολιτικό σύστημά της, και αυτό τους κάνει να παραβλέπουν την πιθανή αξία και σχέση των δικών τους αποφάσεων με αυτές της Κίνας.

Μέχρι πρόσφατα, η κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι η επιδημία στην Κίνα βγήκε εκτός ελέγχου επειδή οι αρχές αγνόησαν κατά τις αρχές τους Δεκεμβρίου τις πρώτες πληροφορίες, επιτρέποντας έτσι στον ιό να εξαπλωθεί. Όταν η Κίνα έθεσε σε ισχύ δρακόντεια μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας και καραντίνας τον Ιανουάριο, μερικές καθωσπρέπει αναφορές σε ξένα ΜΜΕ δεν κατέκριναν απλώς τα μέτρα αυτά ως υπερβολικά, αλλά  περιέγραψαν ολόκληρη την άσκηση είτε ως επιστροφή στο παρελθόν είτε ως επί της ουσίας άσκοπη. Η Κίνα έλαβε βεβαίως τα εύσημα γιατί έχτισε δύο νοσοκομεία σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, αλλά ακόμα και υπό το δέος αυτού του κατορθώματος, υπήρχε η υπόνοια ότι κάτι μοχθηρό ετοιμαζόταν – σαν να λέμε περίπου ότι και ο Χίτλερ έφτιαξε αυτοκινητόδρομους. Ακόμα και όταν δημιουργήθηκαν καταφύγια καραντίνας για να φιλοξενήσουν ασθενείς ώστε να μην μεταδώσουν τον ιό στις οικογένειες τους στο σπίτι, η κίνηση παρουσιάστηκε ως κάτι το δυστοπικό ή, στην καλύτερη, χαοτικό.

Το να επιχειρηματολογώ εναντίον αυτών των ερμηνειών μου φέρνει ναυτία. Καταλαβαίνω ότι οι Κινέζικες αρχές κουκούλωσαν το πρόβλημα που προέκυψε στα τέλη του Δεκέμβριου και αρχές Ιανουαρίου- με μια καταστροφική σειρά αποφάσεων. Και ξέρω ότι τώρα οι ηγέτες της Κίνας θέλουν να εμφανίσουν τις σκληρές μεθόδους που χρησιμοποίησαν ως άξιες προς μίμηση. Ο πρόεδρος Xi Jinping πραγματοποίησε την πρώτη του επίσκεψη στην Ουχάν την Τρίτη. Ήταν μια σιωπηλή δήλωση επιτυχίας.

Ακόμα και αν ο ιός σκότωνε κάθε μέρα δεκάδες άτομα εκεί, η κυβερνητική προπαγάνδα εκθείαζε το κινέζικο μοντέλο ενώ διακωμωδούσε τις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών να αντιμετωπίσουν τις φυσικές καταστροφές. Τώρα που και άλλα μέρη του κόσμου υποφέρουν, η Κίνα κάνει μεγάλη προσπάθεια να διαφημίσει   την προσφορά της για βοήθεια, στέλνοντας ομάδες στο Ιράν και την Ιταλία για να μεταφέρουν  προμήθειες και να προσφέρουν συμβουλές. Επίσης έχει θέσει ταξιδιωτικές απαγορεύσεις από κάποιους προορισμούς όπου έχουν χτυπηθεί από τον ιό- ένα μέτρο που η ίδια η κινεζική κυβέρνηση το είχε αποκηρύξει ως υπερβολικό όταν είχε τεθεί απέναντι στην Κίνα.

Βέβαια θα ήταν ηλίθιο να πιστεύουμε ότι οι αποφάσεις της Κίνας ήταν κυρίως βασισμένες στον σκληρό αυταρχισμό. Δεν χρειάζεται κάποιος να υπερασπιστεί όλα τα μέτρα με ιατρικά επιχειρήματα. Αυτά είναι θέματα για τα οποία οι επαγγελματίες της υγείας θα συζητούν για τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο έχει σημασία να αναγνωρίσουμε ότι δεν οφείλονται όλες οι αποτυχίες της Κίνας στο πολιτικό της σύστημα, και ότι κάποια από τα μέτρα που πάρθηκαν βασίστηκαν στη σοβαρή ανησυχία για το δημόσιο συμφέρον και εκτελέστηκαν από εξαιρετικά ικανές κρατικές υπηρεσίες.

Για παράδειγμα, πριν καταδικάσουμε την απόφαση των Κινέζικων αρχών να αποκρύψουν τον κίνδυνο μιας επικείμενης επιδημίας, ας θυμηθούμε ότι εκείνη την περίοδο δεν είχε καταγραφεί κανένας θάνατος από τον κορωνοϊό. Αντίθετα, με ό,τι κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα: Παρόλο που έχουν ελεύθερη ροή πληροφοριών εδώ και εβδομάδες και έχουν γίνει μάρτυρες χιλιάδων θανάτων στην Κίνα, τμήματα του πολιτικού κατεστημένου της Αμερικής – συμπεριλαμβανομένου του Λευκού Οίκου – έχουν προωθήσει μια καμπάνια παραπληροφόρησης για να υποβαθμίσουν τον κίνδυνο.

Και αν νομίζετε ότι είναι πολύ εύκολο να κάνει κανείς κριτική στον Πρόεδρο Τραμπ, θυμηθείτε την εμπειρία μου στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, ή αναλογιστείτε την απόφαση της Γερμανίας νωρίτερα αυτή την εβδομάδα να πραγματοποιήσει ένα μαζικό αθλητικό γεγονός με την επιδημία διαρκώς επιδεινούμενη. Ή την απόφαση της Ιαπωνίας να αφήσει ένα μολυσμένο από τον ιό κρουαζιερόπλοιο ελεύθερο, χωρίς τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις. Μερικές από αυτές τις χώρες τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν, προσπαθώντας να εξηγήσουν την μπλαζέ συμπεριφορά τους. Τώρα όμως είναι πολύ αργά.

Οι ηγέτες της Κίνας δίστασαν στην αρχή, αλλά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, έδρασαν πολύ πιο αποφασιστικά από όπως έχουν μέχρι στιγμής δράσει πολλοί δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες. Αυταρχικοί ή όχι, οι Κινέζοι ηγέτες θέλουν την έγκριση του λαού. Οι κινέζοι ηγέτες μπορεί να μην αντιμετωπίζουν τους ψηφοφόρους, νοιάζονται όμως και αυτοί για τη νομιμότητα, και αυτό εξαρτάται και από τις δικές τους πράξεις.

Πτυχές της καραντίνας της Κίνας -ιδιαίτερα όταν εμπόδιζαν τους ηλικιωμένους και τα άτομα με αναπηρία να λαμβάνουν ιατρική περίθαλψη- ήταν αχρείαστα σκληρές. Παρόλα αυτά, δεν νομίζω ότι τα μέτρα ήταν μη δημοφιλή. Η κυβέρνηση εργάστηκε σκληρά για να κάνει τους ανθρώπους να δεχτούν την ανάγκη για σκληρά μέτρα. Βομβάρδιζε το κοινό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με σποτ, με διαφημιστικές πινακίδες, με ραδιοφωνικές εκπομπές και άρθρα σχετικά με τους κινδύνους που ενέχει ο ιός. Σε ένα πάρκο στο Πεκίνο ένα επαναλαμβανόμενο  ηχογραφημένο μήνυμα προειδοποιούσε τους ανθρώπους: «Πλένετε τα χέρια σας σχολαστικά. Αποφύγετε να συναντήσετε φίλους σας. Κρατήστε μια ασφαλή απόσταση».

Από την εμπειρία μου, ζώντας στην Κίνα για εβδομάδες κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής της απαγόρευσης κυκλοφορίας, και μιλώντας σε διάφορες ομάδες, πέρα από τις δυσαρεστημένες ελίτ, οι άνθρωποι ήταν απογοητευμένοι, ακόμα και αναστατωμένοι από τα μέτρα περιορισμού- αλλά επίσης τα στήριζαν σε μεγάλο βαθμό.

Και ενώ κάποιοι στη Δύση επαναλάμβαναν εμμονικά πώς το σύστημα της Κίνας απέτυχε να σταματήσει το ξέσπασμα από την αρχή, αγνοούσαν τις πλευρές εκείνες που λειτούργησαν. Δεν υπάρχει τίποτα αυταρχικό στον έλεγχο της θερμοκρασίας σώματος στα αεροδρόμια, στην μείωση της κοινωνικής συναναστροφής ή στην παροχή δωρεάν ιατρικής περίθαλψης σε οποιονδήποτε έχει προσβληθεί από τον Covid -19.

Δεν κινήθηκαν όμως όλες οι ανοιχτές κοινωνίες απρόσεκτα. Η Σιγκαπούρη, η Ταιβάν και ίσως σύντομα η Νότια Κορέα, έχουν κινηθεί με αυστηρότητα, αλλά και με κατανόηση, για να περιορίσουν τον ιό, δείχνοντας το είδος της αντίληψης που φαίνεται να λείπει σε μεγάλο μέρος της  Δύσης. Μπορεί να φταίει βέβαια και ότι αυτές οι χώρες βρίσκονται αρκετά κοντά στο κέντρο της επιδημίας ώστε οι κυβερνήσεις να μπορούν να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητά της, ενώ παράλληλα είναι επιφυλακτικές με τα σκληρά μέτρα της Κίνας.

Όμως, πάρα πολλές άλλες χώρες απλώς παρατηρούσαν εδώ και εβδομάδες τι εκτυλίσσεται στην Κίνα και στη συνέχεια στην Ασία, σαν να μην τρέχει τίποτα. Μερικές κυβερνήσεις χαρακτηρίστηκαν από έλλειψη πολιτικής βούλησης. Κάποιες φαίνεται να πέφτουν για μια ακόμα φορά θύματα της αντίληψης ότι η Κίνα είναι ο αιώνιος “άλλος”, του οποίου η εμπειρία δεν θα μπορούσε να σχετίζεται με εμάς, ούτε ακόμα να παρέχει οποιοδήποτε μάθημα – εκτός από το τι να μην κάνουμε.

Πηγή: New York Times

Μετάφραση: antapocrisis.gr

Ο κορωνοϊός απειλεί το ήδη εξαντλημένο σύστημα προστασίας αστέγων στην Αμερική

/0 Comments/in /by

Ο Dexter Johnson έρχεται συχνά στο Bowery Mission για ένα δωρεάν γεύμα, έχοντας φτάσει πολλές φορές να είναι άστεγος. Ωστόσο, ο 33χρονος Νεοϋορκέζος έχει αμφιβολίες για το αν πρέπει να κάτσει στην γεμάτη από κόσμο καφετέρια και να ρισκάρει να εκτεθεί έτσι στον νέο κορωνοϊό.

Ο Johnson, ένας από τους 550.000 ανθρώπους που κάθε βράδυ εκτιμάται ότι είναι άστεγος στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανησυχεί πως τα πλήθη που ζητούν ένα γεύμα, μπορούν να τον εκθέσουν σε έναν ιό που δεν έχει αντιμετώπιση.

«Αυτές είναι ακριβώς οι καταστάσεις για τις οποίες πρέπει να μείνεις μακριά από άλλους ανθρώπους», είπε για το εστιατόριο του Bowery Mission, όπου εθελοντές έχουν κρεμάσει αφίσες που περιγράφουν όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να κολλήσουν ή να μεταδώσουν τον ιό. «Αυτό, εδώ, είναι δύσκολο να το πετύχεις», προσθέτει.

Καθώς τα γνωστά περιστατικά του COVID-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πολλαπλασιάζονται, οι άστεγοι και όσοι τους στηρίζουν, ετοιμάζονται για ένα επιδημικό ξέσπασμα σε έναν πληθυσμό ευαίσθητο στις αρρώστειες. Επιπλέον, με κανέναν τρόπο αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να απομονωθούν και να αναρρώσουν στο σπίτι.

Δομές αστέγων και πάροχοι υγειονομικής φροντίδας από το Λος Άτζελες μέχρι την Βοστόνη προσπαθούν να δημιουργήσουν ζώνες καραντίνας και να αγοράσουν προστατευτικούς εξοπλισμούς, για να αποτρέψουν στον ιό να εξαπλωθεί στο 1% του αμερικάνικου πληθυσμού που είναι άστεγοι, έστω για περιορισμένο χρονικό διάστημα μέσα στο χρόνο.

Ωστόσο, για να βρεις τόσο τους χώρους όσο και την χρηματοδότηση, έστω για τα βασικά μέτρα ασφάλειας που προτείνονται από το Κέντρο για τον Έλεγχο και την Πρόληψη από Ασθένειες (Center for Disease Control and Prevention) -συχνό πλύσιμο χεριών και απομόνωση σε κάποια ενδεχόμενη ίωση στο σπίτι-  θα είναι αρκετά δύσκολη διαδικασία όσον αφορά τους αστέγους, υποστηρίζουν δικηγόροι και ειδικοί υγείας.

«Σε ένα σύστημα ασύλου αστέγων που ήδη βρίσκεται υπό κατάρρευση, η δυνατότητα να απομονώσεις και να βάλεις σε καραντίνα ανθρώπους και ολόκληρες οικογένειες πρόκειται να αποδειχθεί πολύ δύσκολη και ακριβή», δήλωσε η Aine Duggan, πρόεδρος του Οργανισμού Υποστήριξης Αστέγων της Νέας Υόρκης.

Μεταδίδεται ταχύτατα σε Δομές Αστέγων

H Νέα Υόρκη, η Βοστόνη και η Ουάσιγκτον (πρωτεύουσα των Η.Π.Α) έχουν τα υψηλότερα ποσοστά ανδρών, γυναικών και παιδιών στα καταφύγια αστέγων, ενώ οι πόλεις της Δυτικής Ακτής έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό αστέγων, σύμφωνα με τις αναφορές του Λευκού Οίκου, τον προηγούμενο Σεπτέμβρη.

Περίπου το 65% των αστέγων -οι περισσότεροι από αυτούς είναι παιδιά- κοιμούνται σε καταφύγια και περίπου το 35% κοιμάται στους δρόμους.

«Όπως έχουμε ξαναδεί με την φυματίωση, την ιογενή γαστρεντερίτιδα, και τόσους ακόμα ιούς, οι μολύνσεις μεταδίδονται πολύ γρήγορα μέσω των δομών αστέγων», αναφέρει η ιατρός Jessie Gaeta, επικεφαλής του Προγράμματος της Βοστώνης Υγειονομική Περίθαλψη για τους Αστέγους (BHCHP).

«Ακόμα, οι άστεγοι υποφέρουν δυσανάλογα από χρόνια προβλήματα υγείας, όπως ασθένειες της καρδιάς και των πνευμόνων, ακόμα και διαβήτη, γεγονός που τους καθιστά ευάλωτους σε αναπνευστικές ιογενείς λοιμώξεις όπως ο COVID-19», σημείωσε η Gaeta.

Οι άστεγοι θεωρούνται περισσότερο ευάλωτοι στον ιό, εξαιτίας του αδύναμου ανοσοποιητικού συστήματος τους, σε συνδυασμό με το στρες που αντιμετωπίζουν, την έλλειψη καλής διατροφής και ύπνου. Οι ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης που αντιμετωπίζει όποιος ζει στους δρόμους, όπου οι τουαλέτες είναι περιορισμένες, προκαλούν επιπλέον κινδύνους.

Η οργάνωση «Los Angeles’ Union Rescue Mission», η οποία προσφέρει κρεβάτια για περίπου 1.200 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, στα 24 καταφύγια της, έχει μετατρέψει το γυμναστήριό της σε ζώνη καραντίνας για τον κόσμο που δεν βρίσκεται σε κάποιο καταφύγιο, ώστε να μπορούν να μείνουν εκεί σε περίπτωση που εμφανίσουν πυρετό ή κάποιο άλλο σύμπτωμα που συνδέεται με τον COVID-19.

«Κάποιος που νοσεί από τον ιό και βρίσκεται μόνος του στους δρόμους θα υποφέρει πολύ», είπε ο Andy Bales, διευθυντικό στέλεχος της οργάνωσης.

Το καταφύγιο επίσης έχει προβεί σε προσπάθεια καθαρισμού εννέα φορές την ημέρα και έχει προσθέσει σταθμούς για πλύσιμο των χεριών με ζεστό νερό έξω από τα κτίρια τους.

Οι αξιωματούχοι του San Francisco αυτή την εβδομάδα ανακοίνωσαν ότι θα κυκλοφορήσουν τροχόσπιτα και άλλες βραχύχρονες κατοικίες για να απομονωθούν οι άστεγοι με μεγάλες πιθανότητες να εκτεθούν στον ιό.

Λιγότεροι εθελοντές

Ενώ δεν υπάρχει μέχρι στιγμής κάποια πληροφορία ότι ο ιός έχει διαδοθεί σε καταφύγια αστέγων ή καταυλισμούς, έχει ήδη αρχίσει να μειώνεται ο αριθμός των εθελοντών στις τράπεζες τροφίμων και καταφυγίων στο Τέξας, την Νέα Υόρκη και αλλού.

Ιδρυθέν το 1879, το Bowery Mission, στην νότια Ανατολική Πλευρά της Νέας Υόρκης, προσφέρει τροφή, ιατρικές υπηρεσίες και βοήθεια στην εύρεση δουλειάς στους εργαζόμενους φτωχούς και άστεγους άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

«Πολλοί εθελοντές από την υπηρεσίας γεύματος της οργάνωσης έχουν ακυρώσει την δράση τους, αφότου οι χρηματοδότες του καταφυγίου ζήτησαν από τους εργαζόμενους τους να εργαστούν από το σπίτι και να αποφύγουν τους χώρους με συγχρωτισμό», δήλωσε ο James Winans, ο οποίος ηγείται της δομής προστασίας αστέγων Bowery Mission, με 370 κρεβάτια, μια από τις παλαιότερες του έθνους.

Η Cecil Barrow, η οποία βρίσκει ένα ζεστό πιάτο φαγητό στο Bowery, είπε ότι ο νέος ιός είναι μια ακόμη κακουχία για τους αστέγους σαν αυτήν, κακουχίες που συχνά πρέπει να υποστούν.

«Οι άστεγοι αντιμετωπίζονται σαν να έχουν ήδη τον ιό, και ο περισσότερος κόσμος δεν ενδιαφέρεται καν αν τον έχουμε», δήλωσε η Barrow, 66 ετών.

Πηγή: Reuters

Μετάφραση: antapocrisis.gr

Οι 63 μαχαιριές της Ε.Ε. στα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας

/0 Comments/in /by
Στη δεκαετία που ακολούθησε τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η Ε.Ε. κάλεσε περισσότερες από 60 φορές τα μέλη της να περικόψουν τις δαπάνες Υγείας και να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις του κλάδου. Και ύστερα ήρθε ο κορονοϊός.

Μόλις 300 μέτρα από το στρατηγείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες έχει τα γραφεία του το πανίσχυρο (πλην άγνωστο στους πολλούς) λόμπι των ιδιωτικών νοσοκομείων, UEHP.

Ξοδεύοντας κάθε χρόνο 250.000 ευρώ για την άσκηση πίεσης προς τους θεσμούς, το UEHP κατάφερε να συμμετάσχει σε ορισμένες από τις σημαντικότερες συμβουλευτικές επιτροπές που καθορίζουν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Υγεία.

Παρά το γεγονός ότι θεωρείται σχετικά μικρό λόμπι (συγκρινόμενο με τις ομάδες πίεσης των φαρμακευτικών εταιρειών και άλλων βιομηχανιών) φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια προσέφερε σημαντικές επιτυχίες στα μέλη του. Για την ακρίβεια είναι σχεδόν αδύνατο να σκεφτεί κανείς έστω και μια απόφαση της Ε.Ε. για τον κλάδο της Υγείας που να μην ευνόησε τα συμφέροντα των πελατών του UEHP.

Σύμφωνα με στοιχεία που είχε παρουσιάσει ο ευρωβουλευτής Μάρτιν Σίρντεβαν, από το 2011 έως το 2018 η Κομισιόν ζήτησε 63 φορές από κράτη-μέλη της να μειώσουν τις δαπάνες για την Υγεία ή και να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις στον συγκεκριμένο κλάδο.

Από την έρευνά του προκύπτει ότι αυτό ήταν το δεύτερο πιεστικότερο αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μετά την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης με 105 αιτήματα, ενώ ακολουθούσαν 50 αιτήματα για περικοπές μισθών και 45 για μείωση επιδομάτων σε ανέργους και άτομα με αναπηρία.

Ουσιαστικά, τα περισσότερα από τα αιτήματα λειτουργούσαν με έναν μαγικό τρόπο προς όφελος των ιδιωτικών νοσοκομείων: οι μειώσεις μισθών και επιδομάτων σε συνδυασμό με την εργασιακή ανασφάλεια έχει αποδειχθεί ότι επιβαρύνουν συνολικά την υγεία του πληθυσμού, οι περικοπές στον κλάδο υγείας διαλύουν τα δημόσια νοσοκομεία, ενώ τα προγράμματα αποκρατικοποιήσεων στέλνουν τα χρήματα των φορολογούμενων και τους ασθενείς απευθείας στα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Οπως προκύπτει από τα πρακτικά συναντήσεων με λομπίστες της UEHP, οι αξιωματούχοι της Κομισιόν αναφέρονταν πάντα στην ανάγκη αντιμετώπισης του «άδικου ανταγωνισμού» – ένας εύσχημος τρόπος για να πουν ότι τα δημόσια συστήματα υγείας δεν έπρεπε να χρηματοδοτούνται εάν δεν μπορούσε να βάλει το δάχτυλο στο μέλι και ο ιδιωτικός τομέας.

Τα στοιχεία του Μάρτιν Σίρντεβαν κατέρριψαν ένα από τα βασικά επιχειρήματα με το οποίο η Ευρωπαϊκή Ενωση ένιπτε τας χείρας της όταν την κατηγορούσαν ότι διέλυσε ορισμένα από τα ισχυρότερα συστήματα υγείας του πλανήτη: «Οι Βρυξέλλες προτείνουν περικοπές των κρατικών δαπανών και οι κυβερνήσεις αποφασίζουν σε ποιους τομείς θα τις επιβάλουν» ήταν το επαναλαμβανόμενο μοτίβο που ακουγόταν από αξιωματούχους της Ε.Ε.

Προφανώς δεκάδες συντηρητικές αλλά και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη δεν έχαναν ευκαιρία να πετάνε στην Ε.Ε. το μπαλάκι για τη διάλυση των δημόσιων συστημάτων υγείας, που γινόταν κατ’ εντολήν τοπικών επιχειρηματιών. Η εικόνα όμως της «ουδέτερης» Ε.Ε. που δεν προωθεί περικοπές δαπανών και ιδιωτικοποιήσεις στον κλάδο της Υγείας κατέρρευσε.

Για την Ιστορία, ίσως η μοναδική εξαίρεση που μπορέσαμε να εντοπίσουμε ήταν η περίπτωση της Λετονίας, όπου ακόμη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντέδρασε στην τρομακτική περικοπή των δαπανών Υγείας που ζητούσαν οι μαθητευόμενοι μάγοι του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Σε αυτή τη διαδικασία αποδιάρθρωσης των δημόσιων συστημάτων υγείας, η Ελλάδα ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια, αφού στα πρώτα χρόνια της κρίσης (2009-2013) οι κατά κεφαλήν δαπάνες για την Υγεία μειώνονταν κάθε χρόνο κατά 8,7%. Στην Ισπανία o χρόνος αναμονής για προγραμματισμένα χειρουργεία εκτοξεύτηκε πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αναγκάζοντας ακόμη και τη Διεθνή Αμνηστία να καταγγείλει την Ε.Ε. ότι αθέτησε τις υποχρεώσεις της για προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μόνο την περίοδο 2012-2014 η Ιταλία έκοψε 4 δισ. ευρώ από τις δαπάνες Υγείας, ενώ το 2015 12,2 εκατομμύρια πολίτες της δεν είχαν πρόσβαση σε δομές Υγείας.

Σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ε.Ε. οι μισθοί γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού πάγωσαν, ενώ στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Κύπρο, την Ιρλανδία και τη Λιθουανία μειώθηκαν αισθητά.

Τα μεγαλύτερα προβλήματα όμως εντοπίζονταν στις ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού, το οποίο είτε δεν προσλαμβανόταν (Ελλάδα) είτε εγκατέλειπε μαζικά το επάγγελμα (Βρετανία), λόγω των απάνθρωπων ωρών εργασίας που επέβαλαν οι ψαλιδισμένοι προϋπολογισμοί. Τους τελευταίους μήνες, γιατροί και νοσηλευτές κατέβηκαν στους δρόμους σε τουλάχιστον εννέα χώρες της Ε.Ε. καταγγέλλοντας τη δραματική υποβάθμιση της δημόσιας υγείας.

Ενας άλλος μηχανισμός αποσάθρωσης της δημόσιας υγείας που προωθούσε η Ε.Ε. κρυβόταν στις ειδικές ρήτρες που τοποθετούσε σε διεθνείς συμφωνίες όπως η Διατλαντική Συνεργασία Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP). Χάρη σε αυτές, οι ιδιωτικοί πάροχοι υπηρεσιών υγείας μπορούσαν να διεκδικήσουν κολοσσιαίες αποζημιώσεις από τα κράτη που επιχειρούσαν να επανεθνικοποιήσουν τμήματα του συστήματος υγείας.

Τέλος, η Κομισιόν φρόντιζε συνήθως να δίνει τη χαριστική βολή στα δημόσια συστήματα υγείας προωθώντας με κάθε ευκαιρία τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), οι οποίες γιγάντωναν το κόστος μεταφέροντας κρατικά κεφάλαια σε ιδιώτες (στο Δυτικό Γιορκσάιρ της Μ. Βρετανίας, η κατασκευή νοσοκομείου αρχικού προϋπολογισμού 38 εκατ. ευρώ έφτασε να στοιχίσει 350 εκατομμύρια).

Τη στιγμή λοιπόν που ο κορονοϊός δοκιμάζει τις αντοχές των συστημάτων υγείας, κάνοντας ακόμη και τους μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού να αναφωνούν «μα δεν υπάρχει κράτος», ίσως χρειαστεί να διαμορφώσουμε διαφορετικά τα κτίρια της Ε.Ε. Αν τα γεμίζαμε ράντζα και πετούσαμε έξω τους γραφειοκράτες τους, ίσως να αποκτούσαν κάποια αξία χρήσης.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών