Πολιτικά σημειώματα | Μάρτιος 2024. Πολιτικές εξελίξεις και Ευρωεκλογές.

Η ελληνική κοινωνία τουλάχιστον από τις αρχές του χρόνου έζησε τη δραματική συνέχεια του κύματος ακρίβειας, το δυσβάστακτο κόστος της στέγασης, τον αποικιακό-γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ -με την συμπαράσταση έως ανοχή των ευρωατλαντικών συμμάχων του- απέναντι στους Παλαιστίνιους, την συνέχιση της στρατιωτικοπολιτικής ευρωπαϊκής και Αμερικάνικης βοήθειας στον Ζελένσκυ, με εμφανείς τις συνέπειες περαιτέρω υποβάθμισης και παρακμής της ΕΕ, τις αγροτικές κινητοποιήσεις και την άνοιξη των συγκλονιστικών αγώνων της νέας γενιάς.

Η ΝΔ μετά τις εθνικές εκλογές αισθανόταν κυρίαρχη και χωρίς αντίπαλο και φούλαρε τις μεταρρυθμιστικές πολιτικές σε πολλά επίπεδα. Ορισμένες φορές εμφανιζόταν τόσο σαν κυβέρνηση, όσο και σαν αντιπολίτευση, μιας και τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα συμπεριφέρονται σαν συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση. Βορίδης και Σαμαράς δημιούργησαν ρωγμές στην κοινοβουλευτική της πολιτική με τον Βορίδη να πλασάρεται σαν ο ικανός να εκφράζει την ακροδεξιά της πτέρυγα και να βάζει υποθήκες για το μέλλον.

Ο ελληνικός λαός έζησε τον εξευτελισμό της πολιτικής μέσω του φαινόμενου Κασσελάκη και την πολιτική και οργανωτική ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβανόμενος ότι κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν υπάρχει, συνδυάζοντάς το μάλιστα και με την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ/Ανδρουλάκη να έχει ένα πειστικό σχέδιο και λόγο, ικανό να διεκδικήσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του κόμματος εξουσίας.

Το ΚΚΕ εφαρμόζει μια ακίνδυνη πολιτική για την οποία παίρνει συγχαρητήρια – για την υπευθύνοτητά του- από την αστική πολιτική (βλέπε δηλώσεις Πρ.Παυλόπουλου για το δημοψήφισμα αλλά και για την επομένη μέρα το καλοκαίρι του 2015 -«Κάλεσα όλους τους πολιτικούς αρχηγούς των δημοκρατικών δυνάμεων. Ήταν συγκλονιστική εκείνη η ημέρα. Η υπευθυνότητα των πολιτικών αρχηγών, συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ.»), διακηρύσσει την αλληλεγγύη του στην Παλαιστίνη αλλά μέχρι εκεί. Μετά τέλος, γιατί πρέπει να φαίνεται και να είναι φρόνιμο/υπεύθυνα θεσμικό μέσα στη βουλή. Και όλα αυτά, σε αντιδιαστολή ακόμα και με ορισμένα γήπεδα που οπαδοί αντιστάθηκαν στις απαγορεύσεις και σήκωσαν σημαίες της Παλαιστίνης. Το ΚΚΕ κριτικάρει το νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια κλείνοντας το μάτι σε συντηρητικά ακροατήρια και στη μεγάλη δεξαμενή ψήφων που επηρεάζει η εκκλησία, κατεβάζει αντιπροσωπεία από αγρότες-σε συμφωνία με Χρυσοχοίδη-Μητσοτάκη- στην Αθήνα για να βάλει τίτλους τέλους στις κινητοποιήσεις τους, και γενικά η δραστηριότητά του αφορά αποκλειστικά στο μάζεμα ψήφων. Μάλιστα πρόσφατα έκανε και μια ακόμα πολιτική αναθεώρηση, όταν στον τόμο ιστορίας που εξέδωσε αθωώνει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό για το πραξικόπημα και την χούντα του 1967.

Ο υπόλοιπος χώρος συνεχίζει μια από τα ίδια αν και οφείλουμε να του πιστώσουμε τον ρόλο-άσχετα για ποιους αλλότριους σκοπούς το έκανε και προς χάρη της αντιγραφής του 2006- του πυροκροτητή ενός αγώνα που έβγαλε τους φοιτητές στο προσκήνιο, δημιουργώντας την αισιόδοξη έκπληξη.

Βρισκόμαστε μπροστά, σε λιγότερο από τρείς μήνες, στην διεξαγωγή των ευρωεκλογών και η ανησυχία στην Ευρώπη αφορά την ακροδεξιά. Στις περισσότερες χώρες της ΕΕ θα δούμε μια σημαντική άνοδο της ακροδεξιάς, ενώ η ατζέντα της μονοπωλεί την πολιτική κατάσταση. Υπάρχει μια ακροδεξιά που «γειώνεται» πολιτικοκοινωνικά με ορισμένες από τις αγωνίες λαϊκών στρωμάτων (πχ αγρότες, ακρίβεια κλπ). Η ακροδεξιά τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από την συντηρητική στροφή που έχει καλλιεργηθεί αρκετά χρόνια στην κοινωνία, γιατί έχουμε μια Ευρώπη σε παρακμή, γιατί αντί να υπάρχει σύγκλιση, διευρύνονται οι περιφερειακές ανισότητες, γιατί αριστερά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα υπηρέτησαν τον νεοφιλελευθερισμό, ακόμα και στην κρίση του και στα πρόσφατα αδιέξοδά του. Το υπαρκτό κενό εναλλακτικής αντιπολίτευσης καλύπτεται από ένα ακροδεξιό λαϊκισμό, που όμως δεν εκδηλώνει συνολική αντισυστημική σύγκρουση με την ΕΕ, ούτε επιδιώκει τον κατακερματισμό ή την διάλυση της. Όλα αυτά βεβαίως επί του παρόντος, γιατί έτσι και αλλιώς τα πράγματα, ανάλογα βεβαίως και με τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών, έχουν μια δυναμική και μετασχηματίζουν πολιτικά δρώντα υποκείμενα, άρα και την ακροδεξιά που κατά τα φαινόμενα τείνει να γίνει η δεύτερη δύναμη στο ευρωκοινοβούλιο.

Το κυρίαρχο πολιτικό ερώτημα των ευρωεκλογών θα είναι αν κλονίζεται η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και του Μητσοτάκη, από ποιους και προς τα πού. Η ΝΔ του Μητσοτάκη εμφανίζεται σαν ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα κεντροδεξιάς κατεύθυνσης που έχει ενσωματώσει και ακροδεξιά στοιχεία. Η τωρινή ακροδεξιά είναι κατακερματισμένη αλλά σε δυναμική ανάπτυξη.

Το δεύτερο ερώτημα των ευρωεκλογών θα είναι αν η Ελλάδα θα ακολουθήσει το παράδειγμα των υπολοίπων χωρών της ΕΕ σε ότι αφορά στην άνοδο της ακροδεξιάς. Βέβαια το σοβαρό ερώτημα θα είναι –την επομένη των εκλογών- αν είναι μη αναστρέψιμη η συντηρητική στροφή στο ελληνικό εκλογικό σώμα. Η άνοδος της ακροδεξιάς έχοντας ένα σκληρό πυρήνα του 10%, εμφανίζεται σήμερα δημοσκοπικά με την άνοδο του κόμματος του Βελόπουλου. Πρέπει όμως να μας προβληματίσει το επικίνδυνο ποσοστό των ακροδεξιών απόψεων που φθάνει περίπου στα 20% και που αφορά έναν κύκλο ευρύτερης επιρροής της. Η ακροδεξιά δεν έχει προς το παρόν ούτε ηγέτες, ούτε αξιόπιστη πολιτική παρουσία που μπορεί να απειλήσει. Όμως σε κάθε περίπτωση ισχύει ότι αναζητείται μια «Χρυσή Αυγή με γραβάτες».

Το τρίτο ερώτημα έχει σχέση με τους αγώνες που έγιναν και γίνονται. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι υπήρξε μια «κοινωνική αντιπολίτευση», ότι υπάρχει μια κοινωνική αριστερά η οποία δεν έχει πολιτική εκπροσώπηση. Το ΚΚΕ απαντάει με την πολιτική συλλογής ψήφων προς όφελός του, χωρίς να μετακινείται στο ελάχιστο από μια θεσμικού τύπου πολιτική ενταγμένη μέσα στο σύστημα. Η υπόλοιπη αριστερά μένει διαρκώς μεταξεταστέα στην απάντηση αυτών των πολιτικών ερωτημάτων (και από αυτό δεν εξαιρείται κανένας). Είτε απέχει σχολιάζοντας χωρίς να ενδιαφέρεται να απαντήσει στο ερώτημα, είτε αδυνατεί να οικοδομήσει αξιόπιστο πολιτικό υποκείμενο που θα μπορεί να συνομιλήσει με τις λαϊκές τάξεις.

Ταυτόχρονα σιγά αλλά σταθερά, αυξάνει και διαχέεται μια γενικευμένη δυσπιστία και έλλειψη εμπιστοσύνης πού συνοδεύεται και από φόβο και ανασφάλεια για το οικονομικό και κοινωνικό σήμερα και αύριο των λαϊκών στρωμάτων. Θεμελιώνεται με αυτόν τον τρόπο ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα πολιτικής εμπιστοσύνης, συσσωρεύεται μια μεγάλου μεγέθους κρίσιμη μάζα καχυποψίας και αμφισβήτησης, όταν μάλιστα αυξάνονται οι ανησυχίες για την καθημερινότητα και την οικονομική κατάσταση. Προς το παρόν αυτό πάει στον «Κανένα», δηλαδή δεν εμπιστεύομαι κανέναν, δεν θέλω κανένα, δεν συναινώ, θέλω να τιμωρηθούν όλοι κλπ. Θα δούμε τέτοια περίεργα και «παλαβά» εκλογικά ποσοστά που βεβαίως είναι ανησυχητικά και μελλοντικώς επικίνδυνα. Γιατί αυτή η μηδενιστική πολιτική ευνοεί εκλογικά την ακροδεξιά. Απέναντι στον «Κανέναν» πρέπει να ορθωθεί το «Εμείς» . Μόνο που αυτό το «Εμείς» είναι σήμερα ορφανό πολιτικά. Δεν εκπροσωπείται.

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ θα τοποθετηθεί δημοσίως για τις πολιτικές εξελίξεις και την στάση της στις ευρωεκλογές. Θα θέσουμε την άποψη μας για την ανάγκη συγκρότησης ενός νέου πολιτικού υποκειμένου μιας νέας αριστερής πολιτικής κίνησης, που θα λειτουργεί και θα δρα σαν ένας πόλος με μαζικό αποδεικτικό λόγο, μαζική απεύθυνση και δράση και εφικτό πρόγραμμα, που θα ανταποκρίνεται στο σημερινό κοινωνικό συσχετισμό και πραγματικότητα.

Πρόγραμμα εκλογικό και πολιτικό, που να δημιουργεί την πεποίθηση ότι μπορούν να εφαρμοστούν κρίσιμες πολιτικές και κοινωνικές διεκδικήσεις και αιτήματα, με στόχο την τροποποίηση του πολιτικού και κοινωνικού συσχετισμού δύναμης, τέτοια όπως για παράδειγμα:

Ανεξάρτητη πολύπλευρη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, που σήμερα σημαίνει πέραν των υπολοίπων να κρατήσει αποστάσεις από μια πολιτική εξάρτησης της ΕΕ από τις ΗΠΑ τόσο σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις κυρώσεις στη Ρωσία, όσο και στην συμμετοχή χωρών αλλά και της ίδιας της ΕΕ στον πόλεμο στο πλευρό της Ουκρανίας. Να απαιτήσει την καταγγελία της Ισραηλινής στρατιωτικής μηχανής από την ΕΕ και την διακοπή των σχέσεων με το Ισραήλ αναγνωρίζοντας, η ΕΕ, το Παλαιστινιακό κράτος.
Να καλέσει τα κράτη και τους λαούς της ΕΕ σε ανυπακοή και σε άρνηση εφαρμογής του συμφώνου σταθερότητας με στόχο την κατάργησή του
Να δημιουργήσει με χώρες εκτός ΕΕ ισότιμες αμοιβαίες και επωφελείς οικονομικές, εμπορικές, πολιτιστικές και πολιτικές σχέσεις
Να δημιουργήσει με τις γειτονικές χώρες σε Βαλκάνια και Μεσόγειο πολιτικοοικονομικο οργανισμό, στα πλαίσια αυτής της ανεξάρτητης πολιτικής, που πέραν των άλλων θα συμβάλλει και στην ειρήνη στην περιοχή
Να οικοδομήσει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με διαρκή διαβούλευση και σεβασμό στις πραγματικές ανάγκες και τα σημερινά δεδομένα του τόπου και των εργαζόμενων/παραγωγών ανα περιφέρεια, ζωντανεύοντας την επαρχία παραγωγικά, οικονομικά, πολιτισμικά
Να ανασυγκροτήσει και να ανασυνθέσει τις διαλυμένες κρατικές υποδομές, υπηρεσίες, η υγεία η παιδεία η πρόνοια. Να επιστραφούν στο δημόσιο οι μεταφορές η ενέργεια οι τηλεπικοινωνίες. Να θωρακίσει το φυσικό πλούτο και την ζωή και περιουσία από τις φυσικές καταστροφές, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τους σεισμούς.
Να θεμελιώσει νέους δημοκρατικούς θεσμούς, λαϊκής συμμετοχής, κοινωνικού ελέγχου, και λαϊκού συνεταιρισμού. Να μην επιτρέψει σε μη αιρετά και εκλεγμένα όργανα να επιβάλλουν και να ασκούν πολιτική.