Ποιος θα ανοίξει την επόμενη φάση του πολέμου; Βρισκόμαστε στο σημείο όπου παίζεται το “πέρασμα του πακέτου”.

Η ισραηλινή στρατηγική κατά της Χαμάς στη Γάζα υπήρξε μια ταπεινωτική αποτυχία: Η Χαμάς παραμένει σε γενικές γραμμές άθικτη, ενώ οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες σε άνδρες (και γυναίκες), καθώς και σε τεθωρακισμένα οχήματα.

Ενδεχομένως, θα έπρεπε να πούμε ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν προσπαθεί απεγνωσμένα να αναχαιτίσει έναν ευρύτερο πόλεμο. Η Washington Post ανέφερε έτσι την Κυριακή – ότι ο Μπάιντεν ανέθεσε στο επιτελείο του να αποτρέψει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο μεταξύ των Ισραηλινών και της Χεζμπολάχ: «Αμερικανοί αξιωματούχοι φοβούνται ότι ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου θα δει την εντατικοποίηση των μαχών στο Λίβανο ως το κλειδί για την πολιτική του επιβίωση», υποστηρίζει η Washington Post.

Όμως, το ρεπορτάζ σαφώς αποτελεί προϊόν διαρροής στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πράγμα που φαίνεται να ήταν μια εσκεμμένη κίνηση, και γι’ αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον δέοντα σκεπτικισμό.

Ο ισραηλινός υπουργός Ασφαλείας Gallant, ενώ δήλωσε αυτό το Σαββατοκύριακο ότι ο «προτιμώμενος τρόπος» των Ισραηλινών για τον τερματισμό των μαχών με τη Χεζμπολάχ είναι η διπλωματία, ωστόσο υπογράμμισε ότι πλησιάζει η στιγμή που η κλεψύδρα για την επίλυση του προβλήματος «θα αναστραφεί». «Πολεμάμε έναν άξονα, όχι έναν ενιαίο εχθρό», προειδοποίησε πριν από λίγες ημέρες ο Gallant.

Ίσως θα έπρεπε να γράφω ότι ο Μπάιντεν ενεργεί υπεύθυνα προσπαθώντας να αποτρέψει έναν ευρύτερο πόλεμο με τη Χεζμπολάχ, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος γι’ αυτό. Πρόσφατα είχαμε μια συρροή δολοφονιών: έναν ηγέτη της Χαμάς στη Βηρυτό, έναν πολύ υψηλόβαθμο Ιρανό αξιωματούχο στην κατοικία του λίγο έξω από τη Δαμασκό και τον Abu Takwa, τον επικεφαλής της Kataeb στη Βαγδάτη – μαζί με τη σφαγή αμάχων στο Kerman του Ιράν.[1]

Τι σύμπτωση σφαγών… Ο Al-Arouri και ο Mousawi ήταν σχεδόν σίγουρα ισραηλινές προκλήσεις, αλλά ο Abu Takwa σκοτώθηκε σκόπιμα από τους Αμερικανούς. Οι Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU) – μέρος των οποίων είναι η Kataeb – είναι επίσημη συνιστώσα των κρατικών δυνάμεων του Ιράκ. Αυτό συνάδει με την ανάσχεση του ευρύτερου πολέμου [που η WaPo ισχυρίζεται ότι επιθυμεί ο Μπάιντεν]; Θα μας πουν, βέβαια, ότι η Αμερική δεν μπορούσε να μείνει άπραγη ενώ οι επιθέσεις στις βάσεις της στο Ιράκ και τη Συρία συνεχίζονταν.

Οι επιθέσεις αυτές, ωστόσο, δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα, αλλά συνδέονται άμεσα με τη συνεχιζόμενη σφαγή αμάχων στη Γάζα. Τον περασμένο μήνα, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Μπάιντεν για τις πιθανότητες κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα: «Καμία», απάντησε ο Μπάιντεν, «Καμία πιθανότητα». Ο Μπάιντεν δεν έδειξε κανένα σημάδι υποχώρησης, γράφει ο Noah Lanard: «Απαιτήθηκε άλλος ένας μήνας και σχεδόν 8.000 ακόμη θάνατοι Παλαιστινίων για να επικρίνει ο Μπάιντεν το Ισραήλ με οποιοδήποτε τρόπο που να βγάζει κάποιο νόημα».

«Μεγάλο μέρος του θαυμασμού του Μπάιντεν προς το Ισραήλ είναι βαθιά προσωπικό. Όπως το έχουν θέσει οι υποστηρικτές του, ταυτίζεται με αυτό το έθνος στα kishkes του – ‘τα σωθικά του’. Αυτό φαίνεται στον ιδιαίτερα συναισθηματικό και γραφικό τρόπο με τον οποίο μίλησε για τα θύματα της επίθεσης της Χαμάς που σφαγιάστηκαν, δέχτηκαν σεξουαλική επίθεση και κρατήθηκαν όμηροι …»

“Ένας πρώην αξιωματούχος της κυβέρνησης Μπάιντεν μοιράζεται μαζί μου μια παρόμοια άποψη: «Ο Πρόεδρος δεν φαίνεται να αναγνωρίζει την ανθρωπιά όλων των μερών που επηρεάζονται από αυτή τη σύγκρουση», είπε το άτομο αυτό. «Έχει περιγράψει τα ισραηλινά δεινά με μεγάλη λεπτομέρεια, ενώ τα παλαιστινιακά δεινά μένουν ασαφή – αν αναφέρονται καθόλου».

«Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Μπάιντεν έχει δώσει προτεραιότητα στην παροχή στο Ισραήλ σε μεγάλο βαθμό ανεπιφύλακτης υποστήριξης και χώρου για να συνεχίσει να πολεμά, παρά την έντονη διεθνή αντίδραση».

Λοιπόν, ο Νετανιάχου (τον οποίο ο Μπάιντεν αντιπαθεί) αντιμετωπίζει δυσκολίες. Η ισραηλινή στρατηγική κατά της Χαμάς στη Γάζα ήταν μια ταπεινωτική αποτυχία: Η Χαμάς παραμένει γενικά ανέπαφη, ενώ οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες σε άνδρες (και γυναίκες), καθώς και σε τεθωρακισμένα οχήματα. Η στρατιωτική εκστρατεία του Ισραήλ δεν είχε καμία λογική και κανέναν σαφή στόχο, εκτός από την εκδίκηση. Και άφησε τον άμαχο πληθυσμό της Γάζας σε μια επιδεινούμενη ανθρωπιστική ρουφήχτρα.

Η ισραηλινή κυβέρνηση – και όχι μόνο ο Νετανιάχου – χρειάζεται έναν αντιπερισπασμό από αυτή την αποτυχία, στον απόηχο των πρόσφατων πισωγυρισμάτων: Οι διαπραγματεύσεις για τους ομήρους έχουν κολλήσει, υπάρχει η κατηγορία για γενοκτονία που δικάζεται από το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης, η καταψήφιση από το Ανώτατο Δικαστήριο [του Ισραήλ] της ανατροπής από το Κνεσέτ της δικαστικής “ρήτρας λογικής”, αλλά πάνω απ’ όλα, η Χαμάς παραμένει αήττητη, η Δυτική Όχθη βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και οι Ισραηλινοί δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους στο βορρά, επειδή η Χεζμπολάχ την έχει καταστήσει ‘απαγορευμένη ζώνη’ για τους πρώην κατοίκους της.

Ο Μπάιντεν μάλλον ‘το πιάνει’ αυτό. Γνωρίζει επίσης ότι το τραύμα από όσα συνέβησαν στις 7 Οκτωβρίου μετατόπισε την ισραηλινή κοινωνία αποφασιστικά προς τα δεξιά. Τους έκανε να αμφιβάλλουν για τις πιο βασικές αρχές σχετικά με το αν είναι ασφαλείς στα σπίτια τους. Πολλοί στη Δεξιά και ορισμένοι στην Αριστερά είδαν την 7η Οκτωβρίου ως απόδειξη ότι η ειρήνη με τους Παλαιστίνιους είναι αδύνατη. Τα συναισθήματα έχουν σκοτεινιάσει και έχουν φτάσει σε αγχωτικά στρώματα υπαρξιακού φόβου. ‘Έκαναν έφοδο από τη Γάζα για να μας σκοτώσουν’, ‘η Γάζα πρέπει να εκμηδενιστεί‘ είναι μια συνηθισμένη αντίδραση.

Με λίγα λόγια, οι Ισραηλινοί – όχι μόνο ο Νετανιάχου – λαχταρούν την κάθαρση της στρατιωτικής νίκης. Ο Μπάιντεν θα είναι επιφυλακτικός απέναντι στον πόλεμο με το Ιράν, αλλά μήπως αυτός και οι άλλες μιλιταριστικές φατρίες των ΗΠΑ φρενάρουν πραγματικά τους Ισραηλινούς; Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας ο γερουσιαστής Lindsay Graham συναντήθηκε με τον Νετανιάχου. Τι μήνυμα μετέφερε και για λογαριασμό ποιου;

Η Washington Post λέει ότι ο Λευκός Οίκος προσπαθεί απεγνωσμένα να αποτρέψει τον πόλεμο με τη Χεζμπολάχ, ωστόσο μήπως αυτή η διαρροή στην πραγματικότητα αποσκοπούσε περισσότερο στον εμβολιασμό της αμερικανικής κυβέρνησης από τις συνέπειες μιας επερχόμενης σύγκρουσης με τη Χεζμπολάχ;

Πολλοί θεωρούν ότι ο ευρύτερος πόλεμος είναι αναπόφευκτος – το θέμα είναι μόνο το ‘πότε’. Αλλά κανείς δεν θέλει να θεωρηθεί υπεύθυνος ως η πλευρά που τον πυροδότησε. Σίγουρα, μια ‘αφήγηση αυτοσυγκράτησης’ ταιριάζει με τις εκλογικές ανάγκες των ΗΠΑ. Αλλά επίσης ούτε η Χεζμπολάχ ούτε το Ιράν επιθυμούν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για το ξέσπασμά του.

Προς το παρόν, η έναρξη του επόμενου σταδίου μοιάζει με το παιδικό παιχνίδι ‘δώσε το πακέτο’ – κανείς δεν θέλει να βρίσκεται στα χέρια του όταν σταματήσει η μουσική. Ποιος έχει λοιπόν την περισσότερη ‘στρατηγική υπομονή’; Ασφαλώς, όχι ο Νετανιάχου και ούτε το πυρετικό ‘Ισραήλ’.

«Σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις που έδωσε ο Μπάιντεν ενώ διεκδικούσε την προεδρία, απέρριψε την πρόταση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναπτύξουν μια πιο ουδέτερη στάση απέναντι στο Ισραήλ. «Στα 34 χρόνια της καριέρας μου, δεν απομακρύνθηκα ποτέ από την άποψη ότι η μόνες φορές που σημειώθηκε ποτέ πρόοδος στη Μέση Ανατολή ήταν όταν τα αραβικά έθνη αντιλαμβάνονταν ότι δεν υπάρχει σχισμή που να επιτρέπει να περάσει το φως της ημέρας ανάμεσα σε εμάς και το Ισραήλ». [ΣΗΜ. Δηλ. όταν οι Άραβες καταλάβαιναν ότι ΗΠΑ και Ισραήλ είναι αδιάρρηκτα ενωμένες]».

Με άλλα λόγια – ο Noah Lanard παραπέμπει στον καθηγητή Rashid Khalidi που υπογραμμίζει – «μόνο όταν οι Άραβες καταλάβουν ότι είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν ό,τι [ψίχουλα] είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν οι Ισραηλινοί, τότε μόνο θα υπάρξει ειρήνη». Ο καθηγητής Khalidi συνέχισε: “Νομίζω ότι αυτό αντιπροσωπεύει αρκετά τη θέση του [Biden] μέχρι σήμερα. Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος έχει την αίσθηση ότι σε αυτή την τοποθέτηση υπάρχει και η άλλη όψη”.

Πηγή: Al Mayadeen English

Μετάφραση: Κ. Μηλολιδάκης

[1] Στην αρχική φωτογραφία οι τρεις πρόσφατα δολοφονημένοι στρατιωτικοί ηγέτες: Ο Παλαιστίνιος Al-Arouri της Χαμάς, ο Ιρανός στρατηγός Mousawi και ο στρατιωτικός ηγέτης της Ιρακινής εθνοφρουράς Kataeb, Abu Takwa. Η σύνθεση της φωτογραφίας από τον Hadi Dbouk