Η ενεργειακή κρίση τσακίζει την Ευρώπη

To ακόλουθο άρθρο/ρεπορτάζ από τη ναυαρχίδα των δυτικών οικονομικών ειδησεογραφικών πρακτορείων, το Bloomberg, αναφέρει ότι το μέχρις στιγμής κόστος της αναταραχής στις αγορές ενέργειας της Ευρώπης, που εν πολλοίς οφείλεται στις κυρώσεις που η ίδια η Ευρώπη αποφάσισε, ανέρχεται στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια! Αν και μέχρι στιγμής μεγάλο μέρος του κόστους έχει απαλυνθεί μέσω επιδοτήσεων (που με τη σειρά τους επιτείνουν τις πληθωριστικές πιέσεις) εν τούτοις, επισημαίνει το άρθρο, βρισκόμαστε μόνο μπροστά στην αρχή της σοβαρής επιδείνωσης της ενεργειακής κρίσης η οποία (θεωρεί το πρακτορείο) θα κορυφωθεί τα επόμενα 3 έτη με τα κράτη να μην μπορούν να συνεχίσουν την πολιτική των επιδοτήσεων λόγω του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, ο οποίος είναι ήδη γεγονός.

Η μείωση της κρατικής υποστήριξης εν μέσω της επερχόμενης ύφεσης πιθανότατα θα οδηγήσει σε απότομη χειροτέρευση των οικονομικών συνθηκών, που σημαίνει ότι τα πολύ χειρότερα είναι μπροστά μας.

Παρόλ’ αυτά, πουθενά στο άρθρο δεν επισημαίνεται η ανάγκη αναθεώρησης της πολιτικής της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία, η οποία ήδη υφίσταται το 9ο(!) κύμα κυρώσεων. Με την ευκαιρία, να επισημάνουμε ότι η κατάσταση εξελίσσεται πολύ χειρότερα και από τις προβλέψεις των Ρώσων οικονομολόγων, οι οποίοι έπεσαν έξω έχοντας εκτιμήσει ότι οι απώλειες για την ΕΕ θα ήταν “μόνο” της τάξης του μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων από την ενεργειακή κρίση. Ήδη η ΕΕ ξοδεύει το 5% του ΑΕΠ της για αγορές φυσικού αερίου, με τη Γερμανία να έχει φτάσει στο 7.4%, ενώ οι επιδοτήσεις έχουν ρίξει έξω τους εθνικούς προϋπολογισμούς με πάνω από το 50% των μελών της ΕΕ να έχουν ξεπεράσει το θεσπισμένο ανώτατο όριο του 60% του ΑΕΠ.

Ευτυχώς που η Ευρώπη είναι ένας “κήπος” κατά τον σπινθηροβόλο Borell. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν και εμείς ανήκαμε στη “ζούγκλα” των υπολοίπων, όπως είπε ο Ευρωπαίος αρχι-γραφειοκράτης…

Απολαύστε το άρθρο.

…………………………………………………………………………………..

Ο ενεργειακός λογαριασμός ύψους 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων της Ευρώπης σηματοδοτεί μόνο την αρχή της κρίσης

  • Οι υψηλές τιμές θα μπορούσαν να διαρκέσουν χρόνια και οι ενισχύσεις γίνονται ασύμφορες
  • Η ανακούφιση στις παγκόσμιες αγορές φυσικού αερίου δεν αναμένεται πριν από το 2026

Φωτογραφία: της Liesa Johannssen/Bloomberg

Από το Bloomberg News, 18 Δεκεμβρίου 2022

Η ζημιά για την Ευρώπη ανέρχεται σε περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια από την εκτίναξη του ενεργειακού κόστους στα απόνερα του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία και η βαθύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών μόλις αρχίζει.

Μετά τον φετινό χειμώνα, η περιοχή θα πρέπει να αναπληρώσει τα αποθέματα φυσικού αερίου με ελάχιστες έως καθόλου παραδόσεις από τη Ρωσία, εντείνοντας τον ανταγωνισμό για τα δεξαμενόπλοια του καυσίμου. Ακόμη και με περισσότερες εγκαταστάσεις εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου να τίθενται σε λειτουργία, η αγορά αναμένεται να παραμείνει σφικτή έως το 2026, όταν θα είναι διαθέσιμη πρόσθετη παραγωγική ικανότητα από τις ΗΠΑ έως το Κατάρ. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει ανάπαυλα από τις υψηλές τιμές.

Ενώ οι κυβερνήσεις μπόρεσαν να βοηθήσουν τις εταιρείες και τους καταναλωτές να απορροφήσουν μεγάλο μέρος του πλήγματος με περισσότερα από 700 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια, σύμφωνα με τη δεξαμενή σκέψης Bruegel με έδρα τις Βρυξέλλες, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης θα μπορούσε να διαρκέσει για χρόνια. Με τα επιτόκια να αυξάνονται και τις οικονομίες να βρίσκονται πιθανότατα ήδη σε ύφεση, η στήριξη που μετρίασε το πλήγμα για εκατομμύρια νοικοκυριά και επιχειρήσεις φαίνεται όλο και πιο απρόσιτη.

“Μόλις αθροίσετε τα πάντα – διασώσεις, επιδοτήσεις – προκύπτει ένα εξωφρενικά μεγάλο χρηματικό ποσό”, δήλωσε ο Martin Devenish, διευθυντής της εταιρείας συμβούλων S-RM. “Θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τις κυβερνήσεις να διαχειριστούν αυτή την κρίση το επόμενο έτος”.

Εκτίναξη του κόστους

Ο τεράστιος λογαριασμός της Ευρώπης για τη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού και την προστασία των καταναλωτών από τις αυξήσεις των τιμών ξεπέρασε τα 700 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος Νοεμβρίου.

Η δημοσιονομική ικανότητα των κυβερνήσεων είναι ήδη τεταμένη. Περίπου τα μισά από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν χρέος που υπερβαίνει το όριο του 60% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος που θέτει η Ένωση.

[Διαβάστε περισσότερα: Η Γερμανία θα εκδώσει ομοσπονδιακό χρέος-ρεκόρ για να χρηματοδοτήσει τη βοήθεια για την ενεργειακή κρίση]

Η επιβάρυνση κατά περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, η οποία υπολογίστηκε από το Bloomberg με βάση τα δεδομένα της αγοράς, είναι μια ευρεία καταμέτρηση της ακριβότερης ενέργειας για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις – η οποία αντισταθμίστηκε με πακέτα βοήθειας, αλλά όχι στο σύνολό της. Το Bruegel έχει μια παρόμοια εκτίμηση που στηρίζεται στη ζήτηση και την αύξηση των τιμών, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα.

Η βιασύνη να γεμίσουν οι αποθήκες το περασμένο καλοκαίρι, παρά τις τιμές που πλησίαζαν ρεκόρ, έχει απαλύνει προς το παρόν τη στενότητα της προσφοράς, αλλά ο παγωμένος καιρός θέτει το ενεργειακό σύστημα της Ευρώπης στην πρώτη του πραγματική δοκιμασία αυτόν τον χειμώνα. Την περασμένη εβδομάδα, η ρυθμιστική αρχή δικτύων της Γερμανίας προειδοποίησε ότι δεν εξοικονομείται αρκετό φυσικό αέριο και ότι δύο από τους πέντε δείκτες, συμπεριλαμβανομένων των επιπέδων κατανάλωσης, έχουν καταστεί κρίσιμοι.

Με την προσφορά να είναι περιορισμένη, ζητήθηκε από τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές να μειώσουν τη χρήση. Η ΕΕ κατάφερε να περιορίσει τη ζήτηση φυσικού αερίου κατά 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φέτος, αλλά η περιοχή εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ένα δυνητικό κενό 27 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων το 2023, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας. Αυτό κάτω από την προϋπόθεση ότι οι ρωσικές προμήθειες θα μηδενιστούν και οι κινεζικές εισαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου θα επιστρέψουν στα επίπεδα του 2021.

[Κάντε κλικ εδώ για το blog του Bloomberg σχετικά με την ενεργειακή κρίση της Ευρώπης]

“Η απόκτηση φυσικού αερίου είναι απόλυτη ανάγκη και πιθανότατα θα δούμε εκτεταμένη ευρωπαϊκή αποθεματοποίηση”, δήλωσε ο Bjarne Schieldrop, επικεφαλής αναλυτής εμπορευμάτων στη σουηδική τράπεζα SEB AB, προβλέποντας μια “αγορά πωλητών” για τουλάχιστον τους επόμενους 12 μήνες. “Ο αγώνας δρόμου έχει ξεκινήσει για να γεμίσουν οι δεξαμενές φυσικού αερίου της ΕΕ” πριν από τον επόμενο χειμώνα. [ΣΗΜ. Μια αγορά χαρακτηρίζεται ως αγορά πωλητών, εάν οι πωλητές έχουν το πλεονέκτημα στον καθορισμό των τιμών, δηλαδή εάν η ζήτηση ξεπερνά αρκετά την προσφορά].

Διάβρωση της ζήτησης

Η εξοικονόμηση φυσικού αερίου στην Ευρώπη επιταχύνθηκε το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, με τη ζήτηση διορθωμένη βάσει των καιρικών συνθηκών να είναι 19% κάτω από το μέσο όρο το Νοέμβριο

Πηγή: Morgan Stanley

Η κύρια πηγή φυσικού αερίου μέσω αγωγού από τη Ρωσία προς τη Δυτική Ευρώπη ήταν ο Nord Stream, ο οποίος υπέστη ζημιές σε πράξη δολιοφθοράς τον Σεπτέμβριο. Η περιοχή εξακολουθεί να λαμβάνει μικρή ποσότητα ρωσικών προμηθειών μέσω της Ουκρανίας, αλλά οι σφοδροί βομβαρδισμοί των ενεργειακών υποδομών από το Κρεμλίνο θέτουν τη διαδρομή σε κίνδυνο. Χωρίς αυτή τη γραμμή φυσικού αερίου, ο ανεφοδιασμός των αποθηκών θα είναι μεγάλη πρόκληση.

Για να αποφευχθεί η έλλειψη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θέσει ελάχιστους στόχους για τα αποθέματα. Μέχρι την 1η Φεβρουαρίου, οι δεξαμενές θα πρέπει να είναι τουλάχιστον κατά 45% γεμάτες για να αποφευχθεί η εξάντληση μέχρι το τέλος της περιόδου θέρμανσης. Εάν ο χειμώνας είναι ήπιος, ο στόχος είναι να παραμείνουν τα επίπεδα αποθήκευσης στο 55% μέχρι τότε.

Οι εισαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου [LNG] στην Ευρώπη βρίσκονται σε επίπεδα ρεκόρ και στη Γερμανία ανοίγουν νέοι πλωτοί τερματικοί σταθμοί για την παραλαβή του καυσίμου. Οι επιδοτούμενες από τις κυβερνήσεις αγορές έχουν βοηθήσει την Ευρώπη να προσελκύσει φορτία ακόμα και από την Κίνα, αλλά ο ψυχρότερος καιρός στην Ασία και μια δυνητικά ισχυρή οικονομική ανάκαμψη μετά τη χαλάρωση των περιορισμών του Covid από το Πεκίνο θα μπορούσαν να δυσκολέψουν το εγχείρημα. [ΣΗΜ. Η Κίνα εισάγει αέριο από τη Ρωσία μέσω αγωγών σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες, επομένως είναι σαφές ότι η ΕΕ προκειμένου να τηρήσει τις κυρώσεις αγοράζει Ρωσικό φυσικό αέριο σε πολλαπλάσια τιμή μέσω …Κίνας. Το ίδιο συμβαίνει και με το πετρέλαιο. Επίσης μεγάλες αγορές Ρωσικών ενεργειακών προϊόντων γίνονται μέσω και της Ινδίας].

 

Η χρονιά ρεκόρ της Ευρώπης για το LNG | Ροές από τερματικούς σταθμούς LNG στη βορειοδυτική Ευρώπη

Οι κινεζικές εισαγωγές φυσικού αερίου είναι πιθανό να είναι 7% υψηλότερες το 2023 σε σχέση με φέτος, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ενεργειακών Οικονομικών της China National Offshore Oil Corp. Η κρατική εταιρεία έχει αρχίσει να εξασφαλίζει προμήθειες υγροποιημένου φυσικού αερίου για το επόμενο έτος, θέτοντας την σε άμεσο ανταγωνισμό με την Ευρώπη για τις αδιάθετες αποστολές. Η ιστορική πτώση της ζήτησης της Κίνας φέτος ισοδυναμούσε με περίπου το 5% της παγκόσμιας προσφοράς.

Η Κίνα δεν είναι το μόνο πρόβλημα της Ευρώπης. Άλλες ασιατικές χώρες προχωρούν στην προμήθεια περισσότερου φυσικού αερίου. Η Ιαπωνία, ο μεγαλύτερος εισαγωγέας υγροποιημένου φυσικού αερίου στον κόσμο φέτος, εξετάζει ακόμη και τη δημιουργία ενός στρατηγικού αποθέματος, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει επίσης να επιδοτήσει τις αγορές του.

Τα ευρωπαϊκά προθεσμιακά συμβόλαια φυσικού αερίου έχουν διαμορφωθεί κατά μέσο όρο σε περίπου 135 ευρώ ανά μεγαβατώρα φέτος, αφού κορυφώθηκαν στα 345 ευρώ τον Ιούλιο. Εάν οι τιμές ανέβουν ξανά στα 210 ευρώ, το κόστος εισαγωγής θα μπορούσε να φτάσει το 5% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τον Jamie Rush, επικεφαλής οικονομολόγο της Bloomberg Economics για την Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε να μετατρέψει τη ρηχή ύφεση που προβλέπεται σε βαθιά ύφεση και οι κυβερνήσεις θα πρέπει πιθανότατα να μειώσουν τα προγράμματα ως απάντηση.

“Η φύση της στήριξης θα αλλάξει από μια επείγουσα, καθολική προσέγγιση σε πιο στοχευμένα μέτρα”, δήλωσε ο Piet Christiansen, επικεφαλής στρατηγικής της Danske Bank A/S. “Οι αριθμοί θα είναι μικρότεροι – αλλά [η επιδοτήσεις] θα παραμείνουν και κατά τη διάρκεια αυτής της μετάβασης”.

[Διαβάστε περισσότερα: Οι μεγάλες και κακές δαπάνες αποκαλύπτουν τους κινδύνους της ενεργειακής κρίσης για την Ευρώπη]

Αύξηση των λογαριασμών

Τα γερμανικά νοικοκυριά κινδυνεύουν να πληρώσουν διπλάσια ποσά για ενέργεια φέτος

Πηγή: Δρ: Bernstein

*Εκτίμηση με βάση τις προτάσεις της Επιτροπής Φυσικού Αερίου της Γερμανίας

Για χώρες όπως η Γερμανία, οι οποίες βασίζονται σε προσιτή ενέργεια για την παραγωγή προϊόντων από αυτοκίνητα έως χημικά, το υψηλό κόστος σημαίνει απώλεια ανταγωνιστικότητας έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας. Αυτό ασκεί πίεση στην κυβέρνηση του καγκελάριου Όλαφ Σολτς να διατηρήσει τη στήριξη της οικονομίας.

“Δεδομένων των δυνητικά τεράστιων πολιτικών και κοινωνικών επιπτώσεων της έκρηξης των τιμών της ενέργειας και του σοκ στη ραχοκοκαλιά της γερμανικής οικονομίας, είναι σημαντικό να παρέμβει η γερμανική κυβέρνηση”, δήλωσε η Isabella Weber, , οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Amherst, η οποία είναι γνωστή ως εκείνη που επινόησε το μέτρο επιβολής πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου στη Γερμανία.

Η πρόκληση είναι να βρεθεί η ισορροπία μεταξύ αφενός της διατήρησης της λειτουργίας των εργοστασίων και αφετέρου της θέρμανσης των σπιτιών βραχυπρόθεσμα, ενώ παράλληλα δεν θα πνίγονται τα κίνητρα για επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγενεργειακή κρίση ές ενέργειας – που θεωρούνται ευρέως ως η πιο βιώσιμη διέξοδος από την ενεργειακή δυσπραγία.

“Το μεγαλύτερο καθήκον που προκύπτει από την κρίση είναι να πραγματοποιηθεί η ενεργειακή μετάβαση”, δήλωσε η Veronika Grimm, οικονομική σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης. “Πρέπει να επεκτείνουμε μαζικά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας”.

………………………………………………………………………

– Το άρθρο συντάχθηκε με τη βοήθεια των Rachel Morison, Elena Mazneva, Carolynn Look, Anna Shiryaevskaya, Petra Sorge, Stephen Stapczynski, Vanessa Dezem, Ann Koh, Dan Murtaugh και Shoko Oda.

Επιμέλεια – μετάφραση: Κωστής Μηλολιδάκης

Το πορνείο της διαφθοράς που λέγεται Ε.Ε. πρέπει να κλείσει

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

Το σκάνδαλο που βαφτίστηκε Καταργκέητ πρέπει να αλλάξει όνομα. Δεν αφορά το Κατάρ αλλά την Ε.Ε. Οι Βρυξέλλες είναι η πρωτεύουσα της διαφθοράς, της εξαγοράς συνειδήσεων, του εκμαυλισμού, της διαπλοκής.

Είναι ταυτόχρονα το κέντρο που οργανώνει, μηχανορραφεί και επιβάλλει τη διάλυση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με μια στρατιά κυνικών στελεχών που ζουν με δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα και κουνάνε το δάχτυλο στον εργαζόμενο λαό, λέγοντάς του ότι πρέπει να πεινάσει, να κρυώσει και να ζήσει με 700 ευρώ το μήνα.

Ο όγκος της μίζας, της διαφθοράς και της διαπλοκής που έχει αναπτυχθεί στην Ε.Ε. αφορά έναν ολόκληρο στρατό από κηφήνες, που χορεύει μέσα σε εκατομμύρια ευρώ, νόμιμα, ημινόμμιμα ή παράνομα.

Δεκάδες χιλιάδες λομπίστες απασχολούνται επίσημα στις Βρυξέλλες, πουλώντας τις υπηρεσίες τους σε μεγάλα συμφέροντα ώστε να επηρεάζουν τις αποφάσεις της Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου. Σχεδόν 2 δισ ευρώ διακινούνται ετησίως για λόμπινγκ, το οποίο είναι απολύτως νόμιμο, και δήθεν ελεγχόμενο από το μητρώο διαφάνειας.

Η υπόθεση με την Καϊλή στράβωσε γιατί ένα από τα πολλά κυκλώματα, έδειξε απληστία, βιασύνη και ανυπομονησία. Δεν αρκέστηκε στους νόμιμους τρόπους απόσπασης εκατομμυρίων μέσω ΜΚΟ, προγραμμάτων, χρηματοδοτήσεων, αλλά ήθελε ακόμα περισσότερα.

Αξιωματούχοι της Ε.Ε. τη μία μέρα υπηρετούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο και την άλλη μέρα γίνονται στελέχη των πολυεθνικών τσεπώνοντας εκατομμύρια για τις υπηρεσίες τους, πρώην, νυν και επόμενες. Αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό ως επιχείρημα, απέναντι στους «Μένουμε Ευρώπη» για να δείξει τη φύση της Ε.Ε., το λόγο που υπάρχει, το γεγονός ότι τα περί ευρωπαϊκών αξιών, κοινωνικής αλληλεγγύης και σύγκλισης είναι κενά συνθήματα. Η Ε.Ε. είναι πρακτορείο των συμφερόντων των πολυεθνικών και ένας αντιδημοκρατικός οργανισμός που ξηλώνει μία μία τις μεταπολεμικές κατακτήσεις και δικαιώματα.

Το γεγονός ότι το Κατάρ λάδωσε τον τελευταίο τροχό της αμάξης, του τελευταίου σε σημασία οργανισμού της Ε.Ε. (Ευρωκοινοβούλιο), μπορεί να είναι εντυπωσιακό ως γεγονός, αλλά δεν είναι πραγματικά τίποτα μπροστά στον όγκο της διαφθοράς και της διαπλοκής που καλλιεργείται στην καρδιά της Ε.Ε.

Η δυσαρέσκεια και η απέχθεια που δίκαια δείχνει ο λαός στην περίπτωση Καϊλή, και στην μπόχα και τη δυσωδία που συνοδεύει τις μίζες των εκατομμυρίων ευρώ που έπαιρναν οι υβριστές των εργαζομένων και οι τιμητές των κοινωνικών δικαιωμάτων, πρέπει να γενικευθεί.

Η αηδία και η οργή αφορά όλο το ευρωπαϊκό σύστημα που γεννά φτώχεια και μιζέρια για τους λαούς και ταΐζει εκατομμύρια τα σαπρόφυτα της πολιτικής ελίτ.

Η Ε.Ε. δικαίως βουλιάζει στην ανυποληψία. Είναι πορνείο της διαφθοράς και της εξαγοράς. Είναι άντρο των αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών. Είναι όπλο των πλούσιων ενάντια στους φτωχούς. Δεν έχει την παραμικρή θετική συνεισφορά στους λαούς, στις κοινωνίες, στην εργαζόμενη πλειοψηφία – το ανάποδο. Υπάρχει μόνο για να υπηρετεί το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό.

Πόσο ελκυστικό είναι να “Μένουμε Ευρώπη” σήμερα;

Ο μεγάλος ηττημένος της πολεμικής σύρραξης ανάμεσα σε Ουκρανία (ή ΝΑΤΟ) και Ρωσία είναι οπωσδήποτε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια ΕΕ που πολυδιαφημίστηκε για αρκετές δεκαετίες ως πανίσχυρη οικονομική και πολιτική οντότητα, ως ενιαία και ανεξάρτητη δύναμη, ως χώρος ελευθερίας, δημοκρατίας και δικαιωμάτων. Το παραπάνω αφήγημα έχει δεχτεί καίρια πλήγματα, ειδικά στα χρόνια της κρίσης, σήμερα όμως φαίνεται να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Το οικονομικό λαχάνιασμα των τελευταίων ετών αναμένεται να κορυφωθεί με καταλύτη την ενεργειακή ασφυξία. Η αμφίβολη επάρκεια σε φυσικό αέριο και οι ακριβές τιμές που θα εξασφαλίσει ο σύμμαχος/προμηθευτής (ΗΠΑ) δίνουν τη χαριστική βολή στην ευρωπαϊκή οικονομία. Οι επίσημες προβλέψεις για ύφεση και υψηλό πληθωρισμό στο 2023 δίνουν και παίρνουν. Τον Οκτώβριο ο πληθωρισμός σε επίπεδο ΕΕ ήταν διψήφιος (10,7%). Ο επίτροπος Οικονομίας (Τζεντιλόνι) δήλωσε ότι “Η οικονομία της ΕΕ βρίσκεται σε σημείο καμπής και οι προοπτικές της έχουν αποδυναμωθεί σημαντικά”. Η αποτυχία ομολογείται ξεκάθαρα.

Η συνολική κρίση, τα δομικά προβλήματα και η αρχιτεκτονική της ΕΕ επανέρχονται στο προσκήνιο. Την προηγούμενη δεκαετία “βγήκαν τα μαχαίρια” από την τρόικα στραμμένα προς τις χώρες του ευρωπαϊκού “νότου”, με σαφές μήνυμα που έφτανε όμως μέχρι τη Γαλλία. Στην πραγματικότητα τότε τέθηκε ζήτημα συνοχής, κοινών συμφερόντων και βιωσιμότητας του οικοδομήματος. Πιο κρουστικά της Ευρωζώνής, αλλά και της ΕΕ συνολικά. Η αποχώρηση της Βρετανίας δεν είναι ούτε τυχαία ούτε αμελητέα. Σήμερα η συνοχή της ΕΕ δοκιμάζεται εκ νέου. Το τεράστιο πρόγραμμα δανεισμού της Γερμανίας (200δις) αποδεικνύει ότι στις “δύσκολες μέρες” η “αλληλεγγύη” μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων πάει περίπατο. Το κάθε κράτος θα κοιτάξει τον εαυτό του, με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανία. Ασπίδα προστασίας για τους Γερμανούς, οργή-απόγνωση για τις υπόλοιπες 26 χώρες της ΕΕ.

Η υποτέλεια της ΕΕ στις ΗΠΑ φτάνει σε σημεία που μόνο με την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ και τις απαρχές της ευρωπαϊκής ενοποίησης μπορούν να συγκριθούν. Το υπό πλήρη έλεγχο μεταπολεμικό αμερικάνικο ανάχωμα στους σοβιετικούς έχει ως άξιο συνεχιστή του τη σημερινή Ευρώπη των 27: πρωτοκολλητής κάθε αμερικάνικης ιμπεριαλιστικής απόφασης, επιδίδεται με τη μέγιστη ευχαρίστηση σε καθημερινούς διαγωνισμούς αντιρωσισμού, συχνά ξεπερνά σε φανατισμό και πρωσήλωση το υπερατλαντικό αφεντικό, αναδεικνύει την προπαγάνδα και παραπληροφόρηση στην ανωτάτη των επιστημών, ακόμα και αν η πολιτική αυτή φέρνει ολέθρια αποτελέσματα στις οικονομίες, στις επιχειρήσεις και στους λαούς της.

Τελευταία προστίθεται μια ακόμα πινελιά στον πίνακα αποσύνθεσης της ΕΕ. Αυτή της μίζας, της διαπλοκής, της διαφθοράς. Της δωροδοκίας και του ροκανίσματος “βρώμικου” χρήματος από τους αδιάφθορους εκπροσώπους των πιο ιερών και σεβαστών ευρωπαϊκών θεσμών. Μαθαίνουμε ότι το Κατάρ πήρε τη διοργάνωση του Μουντιάλ επειδή λάδωσε την Ευρώπη. Που σύσσωμη εκθειάζει τις εργασιακές καινοτομίες του Κατάρ (με αποτέλεσμα το παγκόσμιο ρεκόρ εργατικών ατυχημάτων).

Αυτή είναι φυσικά η Ευρώπη της ελευθερίας, της ευημερίας, των δικαιωμάτων, των αξιών. Τα ιδανικά της οποίας ξεκινάμε να μαθαίνουμε από το Σχολείο, μην τύχει και χάσουμε τον δρόμο μας.

Η εικόνα της ΕΕ είναι μια εικόνα παρακμής. Σε κάθε επίπεδο. Οι συζητήσεις γύρω από τη διαχείριση της ενεργειακής ανεπάρκειας είναι ενδεικτικές. “Μη χρησιμοποιείτε τα αυτοκίνητα πολύ”, “Χρησιμοποιείστε σκάλες αντί ασανσέρ”, “Προμηθευτείτε ηλεκτρικές κουβέρτες”, “Μειώστε την κατανάλωση από τις 16:00 ως τις 19:00” κλπ. Σε άλλες συνθήκες – εποχές, η Δύση θα αποκαλούσε “σοβιετική” ή τριτοκοσμική τη χώρα που θα εφάρμοζε τέτοιες πρακτικές.

Κάποιοι το 2015 (δια)δήλωσαν ότι “μένουμε Ευρώπη”. Ήταν σίγουρα μειοψηφία. Και ακόμα πιο σίγουρα η τοποθέτηση αυτή υπήρξε ετεροκαθοριζόμενη. Ήταν κυρίως μια υστερική απάντηση στον απροσδιόριστο “αντι-ευρωπαϊκό κίνδυνο” που διαγραφόταν τότε, παρά μια θετική/ενεργητική στήριξη του υλοποιημένου“ευρωπαϊκού ιδεώδους”. Σήμερα το “μένουμε Ευρώπη” δε μπορεί να υποστηριχθεί ούτε από όσους το υποστήριξαν το 2015. Ίσως να ήθελαν να πουν “μένουμε ΗΠΑ”, αλλά γεωγραφικοί περιορισμοί δεν το επιτρέπουν.

Το “Ανήκομεν εις την Δύσιν” του Κ.Καραμανλή (αλλά και σύσσωμης της τοπικής ελίτ για δεκαετίες) μπορεί να αμφισβητηθεί για πρώτη φορά με σοβαρούς και μαζικούς όρους. Όχι γιατί υπάρχουν πολιτικά υποκείμενα που προτίθενται και μπορούν να θέσουν το ζήτημα με τέτοιους όρους. Αλλά γιατί αυτή η “Δύση”, ειδικά με τη συγκεκριμένη “τοπική¨μορφή της (ΕΕ), δεν πείθει πια κανέναν. Ούτε τον ίδιο της τον εαυτό.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις στο σκάνδαλο των υποκλοπών θέτουν πλέον ζήτημα για το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του έγκυρου ειδησεογραφικού Euractiv, μετά από χτεσινό έλεγχο της ΑΔΑΕ στην COSMOTE, αποκαλύφθηκαν νέες “νόμιμες επισυνδέσεις” με εισαγγελικές διατάξεις για λόγους εθνικής ασφάλειας σε βάρος του ευρωβουλευτή Γιώργου Κύρτσου και του δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου. Κατά το δημοσίευμα, τον έλεγχο αποπειράθηκε να εμποδίσει παρανόμως με προφορική γνώμη του ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος, ωστόσο ο έλεγχος για τα ως άνω πρόσωπα ολοκληρώθηκε σύμφωνα με τη συνταγματική νομιμότητα που θωρακίζει την ανεξαρτησία της αρμόδιας Αρχής.

Αποκαλύπτεται πλέον ότι η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη δεν ήταν “μεμονωμένη αστοχία”, αλλά κομμάτι της δράσης ενός οργανωμένου εγκληματικού κυκλώματος που έχει δράσει μέσα στην ΕΥΠ και έχει υποκλέψει τις τηλεφωνικές επικοινωνίες αρχηγών αντιπολιτευόμενων κομμάτων, Υπουργών, βουλευτών, ευρωβουλευτών και δημοσιογράφων. Πολιτικός και διοικητικός προϊστάμενος της ΕΥΠ κατά το επίμαχο χρονικό διάστημα ήταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, με τοποτηρητή τον ανιψιό του, γραμματέα του πρωθυπουργικού γραφείου, Γρηγόρη Δημητριάδη.
Η στοιχειοθέτηση συστήματος υποκλοπών, και μάλιστα μέσω της “νόμιμης” οδού των εισαγγελικών διατάξεων (πέραν δηλαδή των όσων έχουν δει το φως της δημοσιότητας για το σύστημα Predator και τη χρήση του από την ΕΥΠ) θέτει πλέον ζήτημα για την ίδια την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα. Προκύπτουν επαρκέστατες ενδείξεις ότι ένα παρακράτος με κέντρο την ΕΥΠ, με εισαγγελικές προσβάσεις και ανοιχτή γραμμή με το Μέγαρο Μαξίμου, έχει στήσει έναν μηχανισμό υποκλοπών με σκοπό την αναπαραγωγή της πολιτικής κυριαρχίας αυτών που έδωσαν την εντολή της συγκρότησής του.
Κάθε απεύθυνση προς τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, που επί μήνες παρακωλύουν τη διαλεύκανση του σκανδάλου, είναι πλέον περιττή. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει και αυτός ο Πρωθυπουργός πρέπει να λογοδοτήσει πολιτικά και ποινικά. Αν, μάλιστα, ισχύει η απόπειρα παρακώλυσης του ελέγχου της Ανεξάρτητης Αρχής από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, διαθέτουμε πια και την θλιβερή εξήγηση για τα νωθρά αντανακλαστικά της δικαστικής εξουσίας.
Πλέον το ζήτημα είναι η στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Όπως είχαμε πει μετά την επιβεβαίωση της παρακολούθησης Χατζηδάκη, κάθε συνέχιση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας με όρους τυπικής καθημερινότητας βαρύνει πλέον και τα ίδια. Κάθε συμμόρφωση στην κοινοβουλευτική κανονικότητα μπορεί να θεωρηθεί ως συνενοχή. Αντί να ψηφίζουν τα προεκλογικά επιδόματα των 600 ευρώ για τους ένστολους ψηφοφόρους, τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να αναλάβουν έμπρακτες πρωτοβουλίες που να σημάνουν το “Ως Εδώ”.
Δημοκρατικό πολίτευμα δεν σημαίνει τα ντουβάρια μιας τυπικά λειτουργούσας Βουλής. Σημαίνει ελευθερίες και δικαιώματα, πολίτες που δεν φοβούνται τη σκιά τους, μειοψηφίες που μπορούν να γίνουν πλειοψηφίες μέσα από την ανεμπόδιστη πολιτική δράση. Αυτά πλέον φαίνεται να έχουν καταλυθεί στην Ελλάδα. Γι’ αυτό λέμε ότι είμαστε πια στην Ώρα Μηδέν”.

Η υπόθεση Καϊλή και οι αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ για τους Βέλγους εισαγγελείς

Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή είναι ένα τυπικό δείγμα των ακροκεντρώων που στήριξαν τα μνημόνια , που κουνάνε το δάκτυλο στην κοινωνία την ίδια ώρα που γλύφουν τους πλούσιους, που θεωρούν δικαίωμα τους να σιτίζονται στο πρυτανείο, που μέμφονται κάθε τι κρατικό αλλά πάντα φροντίζουν να βιοπορίζονται από το κράτος, που αποστρέφονται κάθε λαϊκή κινητοποίηση εκτός αν αφορά τους «μενουμευρώπηδες» ή την Μακεδονία.

Είναι η πλειοψηφία του πρώην εκσυγχρονιστικού ρεύματος του ΠΑΣΟΚ, που αναγνωρίζει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη τον προνομιακό σύμμαχο. Η δε συγκεκριμένη ήταν έτοιμη να πραγματοποιήσει και την πολιτική ένταξη της όπως έχουν κάνει τόσοι άλλοι της συνομοταξίας της.

Αυτά πρέπει να λέγονται και δεν υπάρχει διαφωνία μεταξύ της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως στην προσέγγιση της «υπόθεσης Καϊλή» υπάρχει σοβαρή διαφωνία με την επίσημη γραμμή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ερμηνεύει το σκάνδαλο μέσα από μια αντιπαράθεση της «αδιάφθορης Ευρώπης» σε σχέση με τον διεφθαρμένη Ελληνική κυβέρνηση. Βεβαίως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ανέβει πίστα στην διαφθορά σε σχέση με άλλες κυβερνήσεις στην χώρα, αλλά όσοι αναπαράγουν φράσεις όπως «η Καϊλή κι ο Μητσοτάκης μπορούν να τα κάνουν στην Ελλάδα και όχι στην Ευρώπη», «φέρτε έναν Βέλγο εισαγγελέα», «η αστυνομία στο Βέλγιο λειτουργεί υποδειγματικά και όχι όπως εδώ», κλπ., έχουν λάθος.

Οι παραπάνω προσεγγίσεις δεν διακρίνονται μόνο από έναν επαρχιωτισμό. Δεν εκφράζουν μόνο απώλεια μνήμης για το πώς λειτούργησαν οι αστικές τάξεις της ΕΕ και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί απέναντι στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το κυριότερο είναι ότι κάνουν έναν διπλό πολιτικό λάθος. Προχωρούν αφενός σε μια επιφανειακή ερμηνεία της υπόθεσης Καϊλή στο όνομα μικροπολιτικής διαχείρισης αφετέρου υποδόρια μεταβιβάζουν την ελπίδα για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε ξένα κέντρα.

Φίλοι του Σύριζα, πιστεύεται ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε αδέκαστους Βέλγους εισαγγελείς;

Σαν και αυτούς που κάλυπταν το σκάνδαλο του παιδεραστή Doutroux και χρειάστηκε να κατέβουν 200.000 διαδηλωτές στις Βρυξέλλες για να ξεσκεπαστούν οι σκοτεινές διασυνδέσεις στο δικαστικό και πολιτικό σώμα;

Πιστεύετε ότι η Βελγική αστυνομία είναι αδέκαστη, δεν διαρρέει πληροφορίες (από την Πέμπτη που έθεσε υπό κράτηση μέχρι την Κυριακή μεσημέρι που ασκήθηκε δίωξη), ότι όλο αυτό το διάστημα δεν είναι σε επικοινωνία με την πολιτική ηγεσία και τους κύκλους της Ε.Ε;

Μήπως πιστεύετε ότι οι 3.000 λομπίστες στις Βρυξέλλες δεν διακινούν χρήματα;

Το πρόβλημα είναι μόνο η «Καϊλή που πάει με τον Μητσοτάκη» ή ότι μεγάλο μέρος της ευρωγραφειοκρατίας είναι χωμένο στην διαπλοκή και στην διαφθορά;

Να υπενθυμίσουμε ότι επικεφαλής της ΕΕ είναι η κυρία Φον ντερ Λάιεν, που αγόραζε πτυχία πανεπιστημίων, έχει «διδακτορικό Πατούλη» στην Ιατρική με αντιγραφή, το όνομα της συνοδεύεται από σκάνδαλα από την εποχή που ήταν υπουργός στην Γερμανία (πχ 200 εκ. ευρώ σε φιλικές εταιρίας συμβούλων, απευθείας αναθέσεις, κλπ.) μέχρι την τωρινή θητεία της στην ΕΕ (κονδύλια πανδημίας, κλπ.);

Όσο δε αφορά την υπόγεια επιθυμία ότι οι Βρυξέλλες θα τραβήξουν το χαλί στον Μητσοτάκη λόγω διαφθοράς καλό είναι να μην καλλιεργούνται τέτοιες αυταπάτες.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η Καϊλή και οι «δευτεράντζες» της ιταλικής σοσιαλδημοκρατίας δεν πιάστηκαν, γιατί στην Ευρώπη δεν περνά η διαφθορά εν αντιθέσει με την Ελλάδα. Στο ανώτερο επίπεδο, όπως το Ευρωκοινοβούλιο, η διαφθορά δεν διαφέρει μεταξύ Ελλάδας κι Ευρώπης. Διαφορά υπάρχει σε πιο χαμηλά επίπεδα και οφείλεται είτε στο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης είτε στην πολιτική διαμεσολάβηση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού (πχ φοροδιαφυγή λόγω μη ανταγωνιστικής μικροϊδιοκτησίας, χαμηλή ανταποδοτικότητα του κοινωνικού κράτους, κλπ.). Ούτε οι πολιτικοί εκπρόσωποι των Ευρωπαϊκών αστικών τάξεων έχουν πρόβλημα να τα πιάνουν από Καταριανούς, Σαουδάραβες, Ρώσους ολιγάρχες και Ευρωπαϊκές εταιρίες. Ούτε ήταν μόνο 4 που χρηματίστηκαν από το Κατάρ.

Η Καϊλή μπήκε στο στόχαστρο με την στάση της να υπονομεύσει την έρευνα της PEGA για τις υποκλοπές προκειμένου να εξυπηρετήσει τον Μητσοτάκη. Είναι μεγάλο πρόβλημα για τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές αστικές τάξεις το ότι είχαν γίνει «σουρωτήρι» από Αγγλοαμερικανικές και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Η υπόθεση αφορούσε τεράστια πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Επιπλέον δε η οικονομική κρίση πιέζει για αλλαγή του τρόπου διαμοιράσματος της εξουσίας σε πιο συγκεντρωτικό μοντέλο εντός της ΕΕ. Δεν μπορεί το κάθε δευτερεύον στέλεχος της σοσιαλδημοκρατίας όπως η Καϊλή και ο Παντζιέρι να τα τσεπώνουν, χωρίς «κεντρικό διακανονισμό».

Η επιλογή του Σύριζα για μια επιφανειακή και επικοινωνιακή προσέγγιση της υπόθεσης Καϊλή, δεν οφείλεται ούτε ότι δεν γνωρίζουν τα πράγματα στην ΕΕ, ούτε γιατί το εντάσσουν μόνο στο πεδίο της εκλογικής αντιπαράθεσης με τον Μητσοτάκη. Στην ουσία ο Σύριζα κάνει μια αναπαραγωγή του πολιτικού λόγου των ακροκεντρώων που ήθελαν «να έρθει η ΕΕ να μας βάλει σε τάξη». Η προσέγγιση αυτή είναι αποτέλεσμα ιδεολογικών παρακαταθηκών του ευρωκομουνισμού και πολιτικών επιλογών της νυν ηγεσίας του Σύριζα. Μια από τις τρεις βασικές ιδεολογικές παραμέτρους του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος ήταν η αυταπάτη της αναζήτησης της «καλής αστικής τάξης» (οι άλλες 2 ήταν η θεσμολαγνεία, και η σύμφυση ενδιαμέσων με τελικούς στόχους).

Το παραπάνω ιδεολογικό πλαίσιο δεν ισχύει γιατί τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του Κεφαλαίου δεν διχοτομούνται σε καλή και κακή αστική τάξη, σε παραγωγικό και χρηματικό Κεφάλαιο, κλπ., αλλά στην πραγματικότητα οι υπάρχουσες διαφορές ενοποιούνται. Από αυτή την άποψη η ΕΕ δεν έχει πρόβλημα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη αρκεί να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της, να πάρει το μερίδιο της από τα εξοπλιστικά και να μοιραστεί ποσοστό από τα χρήματα του Ταμείου Ανάπτυξης σε ευρωπαϊκές εταιρίες. Όποιος ψάχνει την «καλή αστική τάξη» και δηλώνει και Αριστερός, στο τέλος μπορεί να καταλήξει να του σηκώνουν το τηλέφωνο μόνο ο Σαββίδης και ο Μελισσανίδης…

Το δεύτερο πρόβλημα με την προσέγγιση Σύριζα στο θέμα Καϊλή, προκύπτει από την πολιτική επιλογή της όσμωσης με την σοσιαλδημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Είναι πρόβλημα να αγνοείς την μετατόπιση και μεταλλαγή της σοσιαλδημοκρατίας και να την αντικαταστήσεις με ένα δίπολο το καλό Πασοκ και το φιλομητσοτακικο Πασοκ. Τέτοιες λογικές δεν θα τραβήξουν το ΠΑΣΟΚ αριστερά αλλά «πασοκοποιούν» τον Σύριζα, και θα έχουν επιπτώσεις όχι μόνο στο πολιτικό επίπεδο αλλά και σε άλλα θέματα.

Να παραδεχθούμε ότι η κυβέρνηση Σύριζα δεν έφτασε ούτε κατά προσέγγιση το επίπεδο της διαφθοράς που έχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όμως ο συμβιβασμός του Σύριζα δεν θα μείνει μόνο στο πολιτικό επίπεδο επεκτείνεται και σε θέματα που η Αριστερά είχε το «ηθικό πλεονέκτημα». Όσοι από τον Σύριζα δικαίως κατηγορούν το φαινόμενο Καϊλή σαν την πολιτική μετριότητα που στηρίχθηκε στην εμφάνιση και πάντα ήταν κοντά στην διαπλοκή και τα οικονομικά συμφέροντα, ας μην ξεχνάνε ότι εξέλεξαν ευρωβουλευτές τον Γεωργούλη και τον Π. Κόκκαλη (συνώνυμο της διαπλοκής σύμφωνα με τον Σύριζα και είχαν μάλιστα ζητήσει και την ποινική του δίωξη στην Βουλή). Από αυτή την άποψη η επιφανειακή προσέγγιση του Σύριζα και των λοιπών αφελών στο θέμα Καϊλή, αφορά περισσότερο το πρόσωπο παρά το μοντέλο πολιτικής παρουσίας και θα το βρουν αργότερα μπροστά τους…

Πηγή: Kommon

Το στρατηγικό πρόβλημα που δημιουργεί η εισαγωγή πλαφόν στην τιμή του μεταφερόμενου δια θαλάσσης ρωσικού πετρελαίου

Παραθέτουμε το πλήρες άρθρο της οικονομολόγου Tatyana KULIKOVA για το πλαφόν στην τιμή του μεταφερόμενου δια θαλάσσης Ρωσικού πετρελαίου, που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο φύλλο της Πράβδα (της εφημερίδας του ΚΚΡΟ). Το άρθρο είναι χρήσιμο ως συνόψιση του προβλήματος και επίσης συζητά με κατανοητό τρόπο το ζήτημα της αντασφάλισης, που αποτελεί κεντρικό σημείο του συστήματος του πλαφόν.

Όμως, το ενδιαφέρον βρίσκεται κυρίως στο δεύτερο μισό, όπου αναδεικνύεται το σοβαρό στρατηγικό πρόβλημα που δημιουργείται για τη Ρωσία ως εξαγωγέα πρώτων υλών σε βάθος χρόνου. Αναδεικνύεται ο μηχανισμός επιβολής πλαφόν στο πετρέλαιο ως γενική δοκιμή ενός τρόπου περιορισμού των τιμών στις εξαγωγές πρώτων υλών γενικά, τόσο από τη Ρωσία όσο και από τις άλλες χώρες που παράγουν πρώτες ύλες. Αυτό το μέρος πρέπει οπωσδήποτε να διαβαστεί από όσους θέλουν να είναι πληροφορημένοι γύρω από το θέμα της τιμής πλαφόν στο πετρέλαιο και τις μακροπρόθεσμες πιθανές επιπτώσεις της.

Κωστής Μηλολιδάκης

Πόλεμος για το πετρέλαιο

Φύλλο 139 (31342) 13-14 Δεκεμβρίου 2022

Συγγραφέας: Tatiana KULIKOVA, οικονομολόγος.

Τη Δευτέρα, 5 Δεκεμβρίου, τέθηκαν σε ισχύ οι κυρώσεις των δυτικών χωρών κατά των ρωσικών εξαγωγών πετρελαίου, συμπεριλαμβανομένου ενός ανώτατου ορίου τιμών για το ρωσικό πετρέλαιο που μεταφέρεται δια θαλάσσης. Θα λειτουργήσει αυτό το μέτρο και ποιες συνέπειες θα μπορούσε να έχει για τη Ρωσία και τον κόσμο συνολικά;

Οι νέες δυτικές κυρώσεις, οι οποίες τέθηκαν σε ισχύ στις 5 Δεκεμβρίου, αφορούν τις ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου μέσω θαλάσσης και περιλαμβάνουν δύο τύπους περιορισμών. Πρώτον, επιβάλλεται πλήρες εμπάργκο στις ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μέτρο αυτό είχε ανακοινωθεί στην έκτη δέσμη κυρώσεων που ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Ένωση στις αρχές του καλοκαιριού, αλλά η ημερομηνία έναρξης ισχύος του εμπάργκο αναβλήθηκε για τις 5 Δεκεμβρίου. Δεύτερον, εισήχθη ένα ανώτατο όριο στη μέγιστη τιμή του ρωσικού πετρελαίου για εξαγωγές σε άλλες χώρες – το λεγόμενο ανώτατο όριο τιμών – το οποίο έχει οριστεί τώρα στα 60 δολάρια ανά βαρέλι, αλλά θα επανεξετάζεται τακτικά.

Και πάλι, τα μέτρα αυτά ισχύουν μόνο για το πετρέλαιο που μεταφέρεται δια θαλάσσης- οι εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου μέσω αγωγών δεν υπόκεινται σε αυτές τις κυρώσεις. Δεν θα το αναλύσουμε περαιτέρω, στο εξής στο άρθρο μας οι ρωσικές πετρελαϊκές εξαγωγές θα πρέπει να εννοούνται μόνο ως εξαγωγές πετρελαίου με θαλάσσια δεξαμενόπλοια.

Επί του παρόντος, ο συνασπισμός για τα ανώτατα όρια τιμών (εφεξής: συνασπισμός) περιλαμβάνει όλες τις χώρες της ΕΕ, καθώς και όλες τις άλλες χώρες της G7 και την Αυστραλία. Ο σκοπός του συνασπισμού δεν είναι να εξασφαλίσει ότι οι ίδιες οι χώρες μέλη του θα έχουν άμεσες προμήθειες ρωσικού πετρελαίου σε χαμηλές τιμές. Όλες αυτές οι χώρες, αρχής γενομένης από τις 5 Δεκεμβρίου, έχουν δεσμευτεί να μην αγοράζουν πετρέλαιο μέσω τάνκερ από τη Ρωσία σε οποιαδήποτε τιμή – η ΕΕ (εκτός από τη Βουλγαρία, για την οποία έγινε προσωρινή εξαίρεση) σταματά να το αγοράζει ως αποτέλεσμα του εμπάργκο που μόλις τέθηκε σε ισχύ, και οι υπόλοιπες χώρες μέλη (εκτός από την Ιαπωνία), αν αγόραζαν ποτέ ρωσικό πετρέλαιο, το αγόραζαν μόνο σε μικρές ποσότητες και πλέον έχουν εγκαταλείψει εντελώς τις αγορές αυτές. [ΣΗΜ. Αυτά αφορούν το δια θαλάσσης μεταφερόμενο πετρέλαιο. Πετρέλαιο μέσω αγωγών, όσο αφορά την ΕΕ, θα μπορούν ακόμη να προμηθεύονται η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Τσεχία και ίσως και άλλες χώρες όπως η Κροατία ή η Αυστρία. Επίσης, στο δια θαλάσσης πετρέλαιο εξαιρείται αυτό που αγοράζει η Ιαπωνία μέσω του πρότζεκτ Σαχαλίν-2. Για τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ ισχύει το εμπάργκο για το Ρωσικό πετρέλαιο ανεξάρτητα από τον τρόπο μεταφοράς του].

Ο κύριος στόχος του συνασπισμού (τουλάχιστον ο στόχος που δηλώνουν τα μέλη του ως κύριο στόχο- περισσότερες λεπτομέρειες παρακάτω) είναι να αναγκάσει τη Ρωσία να πουλήσει πετρέλαιο σε χαμηλές τιμές σε τρίτες χώρες. Αυτές μπορούν να ενταχθούν στο ανώτατο όριο τιμών ή μπορούν απλώς να εκμεταλλευτούν τη στιγμή και να απαιτήσουν πρόσθετες εκπτώσεις από τη Ρωσία χωρίς να ενταχθούν επίσημα στον συνασπισμό. Όλα αυτά, σύμφωνα με τους συγγραφείς της ιδέας, θα πρέπει να περιορίσουν τα ρωσικά έσοδα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο και έτσι να καταστήσουν δύσκολη τη χρηματοδότηση της ΕΣΕ στην Ουκρανία.

Οι δυτικές χώρες, φυσικά, δεν μπορούν να επηρεάσουν άμεσα την τιμή των συμβολαίων μεταξύ των Ρώσων προμηθευτών πετρελαίου και των αγοραστών σε φιλικές χώρες, αλλά έχουν κάποια εργαλεία για να την επηρεάσουν έμμεσα. Πρώτον, ένα πολύ μεγάλο μέρος του παγκόσμιου στόλου δεξαμενόπλοιων, ιδίως των δεξαμενόπλοιων μεγάλου εκτοπίσματος που απαιτούνται για τη μεταφορά πετρελαίου σε μεγάλες αποστάσεις, ανήκει σε εταιρείες δυτικών χωρών (κυρίως Μάλτα, Ελλάδα και Κύπρος). Δεύτερον, σχεδόν όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες με αρκετά υψηλή βαθμολογία στην κατάταξη φερεγγυότητας, ώστε να αναγνωρίζεται παντού η ασφάλειά τους, είναι επίσης εγγεγραμμένες σε μη φιλικές χώρες (κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο). Η συμφωνία προβλέπει ότι οι εταιρείες από τις χώρες του συνασπισμού δεν θα παρέχουν υπηρεσίες μεταφοράς ρωσικού πετρελαίου με θαλάσσια δεξαμενόπλοια ή ασφάλισης των μεταφορών αυτών, εάν η τιμή του πετρελαίου στις αντίστοιχες συμβάσεις είναι πάνω από το καθορισμένο ανώτατο όριο.

Η ιδέα του περιορισμού της τιμής εξαγωγής του ρωσικού πετρελαίου χρονολογείται από τις αρχές του φετινού καλοκαιριού. Η πρώτη ιδέα ήταν η πλήρης απαγόρευση στις εταιρείες των δυτικών χωρών να μεταφέρουν πετρέλαιο από τη Ρωσία καθώς και να ασφαλίζουν με οποιονδήποτε τρόπο τις μεταφορές αυτές. Ωστόσο, μια τέτοια απαγόρευση θα προκαλούσε την απομάκρυνση σημαντικού μέρους του ρωσικού πετρελαίου από την παγκόσμια ισορροπία προσφοράς-ζήτησης και, συνεπώς, η τιμή του “μαύρου χρυσού” στην παγκόσμια αγορά θα είχε “ανέβει στη στρατόσφαιρα”, γεγονός που θα προκαλούσε νέα έξαρση του πληθωρισμού. Ως εκ τούτου, η επικεφαλής της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας Τζάνετ Γέλεν πρότεινε μια “έξυπνη” διέξοδο: να μειωθούν τα έσοδα της Ρωσίας από τις εξαγωγές πετρελαίου, όχι μειώνοντας τις ποσότητες, αλλά περιορίζοντας την τιμή του ρωσικού πετρελαίου. Και τώρα, μετά από πολλούς μήνες συζητήσεων και συμφωνιών, η ιδέα της επιβολής ανώτατου ορίου τιμών στο ρωσικό πετρέλαιο έχει επιτέλους τεθεί σε εφαρμογή.

Τι συνέπειες θα έχει αυτό το μέτρο για τη Ρωσία και για την παγκόσμια αγορά πετρελαίου είναι ακόμη δύσκολο να ειπωθεί. Πρώτα απ’ όλα, δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή τι ποσότητες πετρελαίου θα μπορέσει η Ρωσία να εξάγει σε φιλικές χώρες παρακάμπτοντας τους δυτικούς περιορισμούς.

Τους τελευταίους μήνες, η χώρα μας έχει κάνει κάποιες προετοιμασίες για το ανώτατο όριο τιμών, λαμβάνοντας μέτρα για τη δημιουργία μηχανισμών εξαγωγής του πετρελαίου της ώστε να παρακαμφθούν αυτοί οι περιορισμοί. Πρόκειται κυρίως για την αγορά πετρελαιοφόρων: υπάρχουν πληροφορίες (που δεν επιβεβαιώνονται επίσημα) ότι η Ρωσία έχει ήδη δημιουργήσει τον δικό της “σκιώδη” στόλο δεξαμενόπλοιων. Σε κάθε περίπτωση, από το καλοκαίρι του τρέχοντος έτους ο αριθμός των πωλήσεων και αγορών πετρελαιοφόρων με ανώνυμους αγοραστές έχει αυξηθεί κατακόρυφα και οι τιμές των μεταχειρισμένων δεξαμενόπλοιων έχουν εκτοξευθεί σε επίπεδα ρεκόρ.

Επιπλέον, αυξήθηκε το κεφάλαιο της Russian National Reinsurance Company (RNPC), θυγατρικής της Τράπεζας της Ρωσίας [ΣΗΜ. Πρόκειται για αντασφαλιστική εταιρεία. Οι αντασφαλιστικές εταιρείες (π.χ. Lloyds) αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο των ασφαλιστικών συστημάτων. Βλ. και πιο κάτω]. Το ανακοινωθέν κεφάλαιο της αυξήθηκε από 71 δισεκατομμύρια ρούβλια σε 300 δισεκατομμύρια ρούβλια και η Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι θα εγγυηθεί την αύξηση του κεφαλαίου της RNPC σε 750 δισεκατομμύρια ρούβλια, εάν χρειαστεί.

Υπενθυμίζεται ότι ο όρος “αντασφάλιση” αναφέρεται σε μια κατάσταση κατά την οποία μια ασφαλιστική εταιρεία εκχωρεί εν μέρει σε μια αντασφαλιστική εταιρεία (ή σε κάποια ομάδα ασφαλιστικών εταιρειών) την ευθύνη της για την κάλυψη πιθανών κινδύνων στο πλαίσιο συμβάσεων με τους πελάτες της και καταβάλλει σε αντάλλαγμα ένα ορισμένο χρηματικό ποσό στην εταιρεία αυτή. Αυτό επιτρέπει την κατανομή των κινδύνων σε ένα ευρύτερο φάσμα ασφαλιστών, καθιστώντας έτσι δυνατή την ασφάλιση κινδύνων που θα ήταν πολύ μεγάλοι για κάθε μεμονωμένο ασφαλιστή.

Μία από τις κύριες δραστηριότητες του RNPC είναι η παροχή ασφαλιστικής προστασίας σε εταιρείες που πλήττονται από διεθνείς κυρώσεις: οι Ρώσοι ασφαλιστές μπορούν να εκχωρήσουν σε αυτήν κινδύνους που δεν μπορούν να εκχωρηθούν σε εταιρείες από μη φιλικές χώρες. Η ευθύνη ενός μεταφορέα για τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου που έχει ασφαλιστεί σε ρωσικές εταιρείες ή εταιρείες από φιλικές χώρες μπορεί επίσης να αντασφαλιστεί μέσω της RNPC. Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει μια κρατική εγγύηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την αποζημίωση των κινδύνων αυτών.

Μέχρι στιγμής δεν μπορούμε να πούμε πόσο μέρος από τις δυνητικές εξαγωγές πετρελαίου της Ρωσίας μπορεί να εξασφαλιστεί μέσω αυτών των μέτρων. Δεν γνωρίζουμε πόσα και ποια ακριβώς δεξαμενόπλοια αγοράζονται από εταιρείες από τη Ρωσία ή από φιλικές χώρες για να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο. Επίσης, δεν γνωρίζουμε από ποιες χώρες θα αναγνωρίζεται η ασφάλιση δεξαμενόπλοιων που αντασφαλίζεται από το RNPC. Για παράδειγμα, η Κίνα έχει ήδη δηλώσει ότι δεν σκοπεύει να αναγνωρίσει αυτές τις ασφαλίσεις- ενδεχομένως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι Κινέζοι θέλουν να εξασφαλίσουν προσοδοφόρα συμβόλαια για τις ασφαλιστικές ή αντασφαλιστικές τους εταιρείες, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι ακόμη γνωστό με βεβαιότητα.

Η Ινδία φαίνεται ότι πρόκειται να αναγνωρίσει την ασφάλιση RNPC, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι κάπου στην πορεία (π.χ. όταν περνάει από τη διώρυγα του Σουέζ) ένα δεξαμενόπλοιο δεν θα χρειάζεται ασφάλιση από τη “σωστή” ασφαλιστική εταιρεία. Μένει επίσης να δούμε αν τα δεξαμενόπλοια με ρωσική ασφάλιση, που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο, θα μπορούν να εισέρχονται σε λιμάνια ουδέτερων χωρών για ανεφοδιασμό ή να διέρχονται από ορισμένα στενά.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλά συστήματα για την παράκαμψη των εξαγωγικών περιορισμών- έχουν δοκιμαστεί στις σκιώδεις εξαγωγές ιρανικού και βενεζουελάνικου πετρελαίου, στις οποίες η Δύση έχει επιβάλει εμπάργκο στο παρελθόν. Μένει να δούμε πόσο αποτελεσματικά θα λειτουργήσουν τα συστήματα αυτά για την παράκαμψη του ρωσικού ανώτατου ορίου τιμών πετρελαίου ή αν οι δυτικές χώρες θα μπορέσουν να αποτρέψουν την ευρεία χρήση τους. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα και μόνο η πρακτική των επόμενων μηνών θα τα απαντήσει.

Επομένως, το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα τώρα είναι ότι αν η Ρωσία αρνηθεί πράγματι να προμηθεύσει το πετρέλαιό της υπό τις συνθήκες του ανώτατου ορίου, τότε οι ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου θα πρέπει να μειωθούν. Το πόσο σημαντική θα είναι αυτή η μείωση, θα το γνωρίζουμε σε δύο με τρεις μήνες, όταν θα έχουμε τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.

Αλλά αυτό δεν είναι το κύριο ενδιαφέρον της όλης ιστορίας του ανώτατου ορίου τιμών. Το ερώτημα είναι αν, όπως ισχυρίζονται οι αρχές μας, η Ρωσία είναι πραγματικά διατεθειμένη να μειώσει τον φυσικό όγκο των εξαγωγών σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην είναι αναγκασμένη να πουλά το πετρέλαιό της κάτω από το ανώτατο όριο. Δυστυχώς, οι πληροφορίες που λαμβάνουμε την τελευταία εβδομάδα φαίνεται να υποδηλώνουν ότι οι ρωσικές αρχές δεν είναι διατεθειμένες να είναι αρκετά αυστηρές στο θέμα αυτό. Ας το εξηγήσουμε αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες.

Τους τελευταίους μήνες έχουμε λάβει πολλές ηχηρές δηλώσεις από τις ρωσικές αρχές, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου, ότι η χώρα μας δεν θα υποταχθεί στο ανώτατο όριο τιμών, αλλά μέχρι στιγμής πρόκειται απλώς για δηλώσεις χωρίς πρακτικές συνέπειες. Το γεγονός είναι ότι ο πωλητής του πετρελαίου δεν είναι η ίδια η Ρωσική Ομοσπονδία (σε αντίθεση με τη Σοβιετική Ένωση, η Ρωσία δεν έχει μονοπώλιο στο εξωτερικό εμπόριο), αλλά οι ρωσικές εταιρείες, οι οποίες σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία είναι ελεύθερες να πωλούν τα προϊόντα τους σε οποιαδήποτε τιμή συμφωνήσουν με τον αγοραστή.

Εν τω μεταξύ, οι ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες μπαίνουν τώρα σε μεγάλο πειρασμό να συμμορφωθούν με τις δυτικές απαιτήσεις, επειδή η ανώτατη τιμή έχει οριστεί σε ένα αρκετά άνετο επίπεδο των 60 δολαρίων το βαρέλι. Αυτό είναι μόλις 10 τοις εκατό χαμηλότερο από τη μέση τιμή του πετρελαίου Urals στα τέλη Νοεμβρίου, η οποία, σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών, είναι 66,5 δολάρια το βαρέλι. Επιπλέον, σύμφωνα με το πρακτορείο τιμών Argus, στις αρχές Δεκεμβρίου το πετρέλαιο Urals που μεταφέρθηκε από το Πριμόρσκ και το Νοβοροσίσκ πουλιόταν στα 52 δολάρια το βαρέλι. Προφανώς, οι εξαγωγείς μας προσπαθούσαν να πουλήσουν τα προϊόντα τους σε οποιαδήποτε τιμή εν αναμονή της καθιέρωσης του ανώτατου ορίου που είχαν υποσχεθεί οι αρχές [των δυτικών χωρών].

Επομένως, προκειμένου οι επιχειρήσεις μας να αρνηθούν τελικά να υποταχθούν στο ανώτατο όριο τιμών, θα πρέπει να τροποποιηθεί η νομοθεσία. Ωστόσο, έχει ήδη περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα από τη θέσπιση του ανώτατου ορίου τιμών, αλλά το υπεσχημένο προεδρικό διάταγμα για το θέμα αυτό δεν έχει εκδοθεί. Μέχρι στιγμής είναι “υπό προετοιμασία”. Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να ρωτήσει: “Κύριοι, τι σκεφτόσασταν τους τελευταίους έξι μήνες;” Η ημερομηνία έναρξης ισχύος των ανώτατων τιμών είναι γνωστή από το καλοκαίρι. Γιατί δεν μπορούσε να προετοιμαστεί εγκαίρως μια απάντηση;

Παρ’ όλα αυτά, αργά ή γρήγορα κάποιο προεδρικό διάταγμα για το θέμα του ανώτατου ορίου της τιμής του πετρελαίου θα συνταχθεί από τις αρχές μας, τουλάχιστον για να σώσουν τα προσχήματα. Μέχρι στιγμής, μόνο ένα μέτρο έχει δηλωθεί ως “σκληρή απάντηση” της Ρωσίας σε επίσημο επίπεδο: η πλήρης απαγόρευση των πωλήσεων πετρελαίου στα κράτη που υποστήριξαν το ανώτατο όριο, συμπεριλαμβανομένων των πωλήσεων πετρελαίου σε αυτά μέσω ενδιάμεσων χωρών. Αυτό ακούγεται πολύ τρομακτικό, αλλά στην πραγματικότητα δεν θα έχει σημαντικές πρακτικές συνέπειες. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, όλες οι χώρες που έχουν ενταχθεί στον συνασπισμό (με λίγες εξαιρέσεις) έχουν ήδη αρνηθεί να αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο. Επιπλέον, δεν είναι σαφές πώς οι ρωσικές αρχές μπορούν να εμποδίσουν τις πωλήσεις πετρελαίου σε οποιεσδήποτε χώρες εάν οι πωλήσεις αυτές πραγματοποιούνται μέσω μιας αλυσίδας μεσαζόντων.

Όσον αφορά τις άλλες (“υπό όρους φιλικές”) χώρες, μπορούν κάλλιστα να αρχίσουν να απαιτούν προμήθειες πετρελαίου από τη Ρωσία σε τιμές χαμηλότερες από το ανώτατο όριο, χωρίς να ενταχθούν επίσημα στον συνασπισμό. Για να γίνει αυτό, αρκεί, για παράδειγμα, να απαιτούν “σωστή” ασφάλιση για τα δεξαμενόπλοια που εισέρχονται στα χωρικά τους ύδατα. Το αν θα το πράξουν ή όχι εξαρτάται από τη σταθερότητα της θέσης της Ρωσίας. Αν οι αγοραστές δουν ότι η Ρωσία πανικοβάλλεται από οποιαδήποτε μείωση των εξαγωγών της (όπως φαίνεται ότι είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή), θα προσπαθήσουν να πιέσουν τους εξαγωγείς μας στην τιμή, και ο μηχανισμός των ανώτατων τιμών που δημιούργησαν οι δυτικές χώρες θα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο γι’ αυτούς σε αυτό. Τίποτα προσωπικό, απλά μπίζνες.

Έτσι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το υποσχόμενο προεδρικό διάταγμα να αποδειχθεί εξίσου βέβηλο με το ανοιξιάτικο διάταγμα για την πώληση φυσικού αερίου έναντι ρουβλιών (βλέπε “Μια ταλάντευση στο ρούβλι είναι ένα χτύπημα στο κοπέλι”, Pravda, Νο 35, 05.04.2022). Δηλαδή, η Ρωσία είναι πιθανό να αποδεχθεί το ανώτατο όριο τιμών στην πράξη, ενώ θα συνεχίσει να το καταδικάζει σκληρά σε επίπεδο ρητορικής.

Η συμπεριφορά των παγκόσμιων τιμών του πετρελαίου την περασμένη εβδομάδα επιβεβαιώνει αυτή τη θέση. Πριν από τις 5 Δεκεμβρίου, οι συμμετέχοντες στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου πίστεψαν σε μεγάλο βαθμό τις ηχηρές δηλώσεις της Ρωσίας, οπότε οι παγκόσμιες τιμές των προθεσμιακών συμβολαίων πετρελαίου καθορίζονταν από τις προσδοκίες για υψηλότερες τιμές λόγω της μείωσης των ρωσικών εξαγωγών. Ως εκ τούτου, ακόμη και παρά την αναμενόμενη παγκόσμια ύφεση, οι τιμές του πετρελαίου παρέμειναν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Στις αρχές Δεκεμβρίου, το αργό αναφοράς Brent διαπραγματευόταν στο εύρος των 85,5-87 δολαρίων/βαρέλι. Ωστόσο, στις 5 Δεκεμβρίου σημείωσε κατακόρυφη πτώση και τώρα (στο τέλος της περασμένης εβδομάδας) διαπραγματεύεται γύρω στα 76 δολάρια/βαρέλι. Ο κύριος λόγος για την πτώση αυτή είναι ότι οι συμμετέχοντες στην αγορά αναμένουν πλέον ότι η Ρωσία θα συμμορφωθεί με το ανώτατο όριο τιμών και, ως εκ τούτου, δεν θα μειώσει τις ρωσικές εξαγωγές.

Σε ένα τέτοιο σενάριο, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες τόσο για τη Ρωσία όσο και για τον κόσμο στο σύνολό του θα ήταν πολύ σοβαρές. Στην πραγματικότητα, ο περιορισμός των εσόδων της Ρωσίας από τις εξαγωγές είναι μόνο ένας από τους σκοπούς της θέσπισης ανώτατων τιμών, ενώ ο κύριος σκοπός της είναι η ανάπτυξη και η δοκιμή ενός μηχανισμού για την εισαγωγή ανώτατων τιμών στο διεθνές εμπόριο για οποιαδήποτε αγαθά, πρωτίστως, φυσικά, για τις πρώτες ύλες.

Ο μηχανισμός λειτουργεί ως εξής. Οι δυτικές χώρες έχουν θέσει σκόπιμα το ανώτατο όριο στο “άνετο” για τη Ρωσία επίπεδο των 60 δολαρίων το βαρέλι, έτσι ώστε η υποταγή στο ανώτατο όριο να είναι πιο επικερδής για τη Ρωσία από το να αντιδράσει ενεργά – τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.

Εξάλλου, πρέπει να καταλάβουμε ότι η μείωση των εξαγωγών για τη Ρωσία θα σημαίνει μείωση της παραγωγής πετρελαίου. Το γεγονός είναι ότι η αύξηση του όγκου διύλισης πετρελαίου δεν αποτελεί επιλογή αυτή τη στιγμή, διότι τον Φεβρουάριο θα τεθεί σε ισχύ το εμπάργκο της ΕΕ στις εισαγωγές ρωσικών πετρελαιοειδών, οπότε η Ρωσία αναμένει ήδη πλεόνασμα πετρελαιοειδών που θα πρέπει να ανακατευθυνθεί κάπου αλλού. Και η επέκταση της παραγωγής πλαστικών είναι μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία και δεν θα βοηθήσει ούτε στην επίλυση του προβλήματος του πλεονάσματος πετρελαίου που διαφαίνεται στον ορίζοντα τους επόμενους μήνες.

Έτσι, σε περίπτωση άρνησης υποταγής στο ανώτατο όριο τιμών, η μείωση της παραγωγής είναι αναπόφευκτη, γεγονός που σημαίνει δαπάνες για την συντήρηση των πετρελαιοπηγών, μείωση των κερδών των πετρελαϊκών εταιρειών, απώλεια θέσεων εργασίας, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός θα έχει λιγότερα έσοδα από τις εξαγωγές. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ρωσικές αρχές δεν έχουν την πολιτική βούληση να αντιταχθούν πραγματικά στη θέσπιση ανώτατου ορίου τιμών.

Ωστόσο, εάν η Ρωσία υποκύψει στο ανώτατο όριο τιμών, τα βραχυπρόθεσμα κέρδη θα μετατραπούν μακροπρόθεσμα σε στρατηγικές απώλειες. Το γεγονός είναι ότι η ανώτατη τιμή για το ρωσικό πετρέλαιο θα επανεξετάζεται τακτικά (κάθε δύο μήνες): η νέα τιμή πλαφόν προβλέπεται να καθοριστεί 5% χαμηλότερα από την αγοραία τιμή της προηγούμενης περιόδου. Εάν το ανώτατο όριο έχει τηρηθεί, τότε η μέση τιμή αγοράς [της προηγούμενης περιόδου] θα είναι επίσης χαμηλότερη από το προηγούμενο ανώτατο όριο, πράγμα που σημαίνει ότι το νέο ανώτατο όριο θα είναι ακόμη χαμηλότερο. Έτσι, με μικρά βήματα, το ανώτατο όριο της τιμής για το ρωσικό πετρέλαιο θα μειώνεται και κάθε φορά θα είναι ευκολότερο και πιο κερδοφόρο για τις εταιρείες μας να μειώσουν λίγο την τιμή παρά να περιορίσουν την παραγωγή.

Εάν οι δυτικές χώρες καταφέρουν να επεξεργαστούν έναν τέτοιο μηχανισμό σε ένα “πιλοτικό σχέδιο” με το ρωσικό πετρέλαιο, μπορεί στη συνέχεια να εφαρμοστεί και σε άλλα είδη πρώτων υλών και σε άλλες χώρες (πάντα θα υπάρχει λόγος να ανακοινώνονται κυρώσεις). Αυτός ο μηχανισμός θα βοηθήσει τις δυτικές χώρες να καταπολεμήσουν τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, και αυτό θα γίνει εις βάρος των χωρών που παρέχουν φυσικούς πόρους, κυρίως εις βάρος της Ρωσίας. Ο στόχος αυτός δεν διαφημίζεται, αλλά ούτε και αποκρύπτεται. Έτσι, σε πρόσφατη ομιλία της, η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δήλωσε ότι η θέσπιση ανώτατου ορίου τιμών στο ρωσικό πετρέλαιο “θα μας βοηθήσει επίσης να σταθεροποιήσουμε τις παγκόσμιες τιμές ενέργειας, γεγονός που θα ωφελήσει τις χώρες σε όλο τον κόσμο που αντιμετωπίζουν σήμερα υψηλές τιμές πετρελαίου”.

Παρεμπιπτόντως, η ηγεσία του ΟΠΕΚ+ το γνωρίζει καλά αυτό- γνωρίζει ότι αν το τρέχον αντιρωσικό “πιλοτικό σχέδιο” είναι επιτυχές, οι χώρες τους θα μπορούσαν να είναι οι επόμενοι υποψήφιοι για την εισαγωγή ανώτατου ορίου τιμών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο ΟΠΕΚ+ αρνήθηκε κατηγορηματικά να αυξήσει τις ποσοστώσεις παραγωγής πετρελαίου για να αντικαταστήσει την πτώση των ρωσικών εξαγωγών.

Έτσι, εάν η Ρωσία αρνηθεί να υποταχθεί στο ανώτατο όριο και κατά συνέπεια μειώσει τις εξαγωγές πετρελαίου, οι παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου θα αυξηθούν (αν και η επερχόμενη παγκόσμια ύφεση δεν θα τους επιτρέψει να αυξηθούν πάρα πολύ). Αυτό σημαίνει ότι τα έσοδά μας από τις εξαγωγές μέσω αγωγών θα αυξηθούν, καθώς και από το υπόλοιπο μέρος των εξαγωγών μέσω θαλάσσης προς “φιλικές” χώρες. Έτσι, στο τέλος, οι απώλειες για τον ρωσικό προϋπολογισμό είναι απίθανο να είναι τόσο καταστροφικές. Αλλά για τη Δύση, ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν εξαιρετικά δυσμενές, οπότε, σε μια τέτοια περίπτωση, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι δυτικές χώρες να εγκαταλείψουν μάλλον γρήγορα την ιδέα ενός ανώτατου ορίου τιμών.

Ας συνοψίσουμε λοιπόν. Παρά το γεγονός ότι η ανώτατη τιμή για το ρωσικό πετρέλαιο καθορίζεται τώρα από τις δυτικές χώρες σε ένα επίπεδο αρκετά άνετο για τις πετρελαϊκές εταιρείες μας και για τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, η συμμόρφωση με το ανώτατο όριο θα οδηγήσει σε θεμελιώδη αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού στο παγκόσμιο εμπόριο και, κατά συνέπεια, σε τεράστιες απώλειες για τη Ρωσία σε μια στρατηγική προοπτική. Για να αποφευχθεί αυτό, οι ρωσικές αρχές πρέπει να λάβουν τώρα πραγματικά (και όχι διακηρυκτικά) μέτρα για να διασφαλίσουν ότι οι Ρώσοι εξαγωγείς δεν θα υποταχθούν στο ανώτατο όριο τιμών. Αυτό θα οδηγήσει στην ανάγκη μείωσης της παραγωγής πετρελαίου, με όλες τις αρνητικές συνέπειες, αλλά θα πρέπει να γίνει για να αποφευχθούν ακόμη πιο σοβαρές αρνητικές συνέπειες στο μέλλον.

Πώς να αναγνωρίζετε ένα λαμόγιο: Με αφορμή την Εύα Καϊλή

Τα συντριπτικά στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι η Εύα Καϊλή πιάστηκε όχι απλώς με τη γίδα στην πλάτη, αλλά με όλο το κοπάδι. Σε αντίθεση με όσους πέφτουν από τα σύννεφα και δηλώνουν έκπληκτοι και απογοητευμένοι, ο γράφων ισχυρίζεται ότι το να εμφανίζεις πολλά από τα παρακάτω χαρακτηριστικά, είναι βέβαια όχι απόλυτη, αλλά ισχυρή ένδειξη ότι είσαι λαμόγιο.  

Πρώτον: Τα λαμόγια μαζεύονται γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ακριβώς όπως πριν είκοσι χρόνια μαζεύονταν γύρω από τον Κώστα Σημίτη, και όπως διαχρονικά οι μύγες μαζεύονται γύρω από το σκατό. Στην περίπτωση βέβαια των δύο πρωθυπουργών δεν φταίει η οσμή, αλλά το γεγονός ότι θεωρούνται ικανοί διαχειριστές, τόσο ικανοί που όποιος θέλει να κάνει “δουλίτσες” και να μαζεύει σακούλες με ρευστό, οφείλει να είναι εκεί γύρω τριγύρω. Δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι είναι στο περιβάλλον του Κυριάκου είναι λαμόγια, αλλά αν είσαι λαμόγιο, είναι πιθανόν να είσαι στο περιβάλλον του Κυριάκου. Επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η Καϊλή, αν και ευρωβουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, ήταν Μητσοτακικότερη του Πορτοσάλτε. 

Δεύτερον: Τα λαμόγια είναι υπέρ της Αριστείας. Θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι άριστοι. Είναι οι καλύτεροι, έχουν δουλέψει σκληρότερα από όλους, είναι εξυπνότεροι από όλους, βρίσκουν και εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες. Κατηγορούν τους αντιπάλους τους ότι είναι της ήσσονος προσπάθειας, θεωρούν ότι όλοι μπορούν να γίνουν πετυχημένοι και να εξασφαλίσουν τα τρισέγγονά τους, αρκεί να είναι άριστοι όπως είναι ο εαυτός τους. Έχουν πειστεί τόσο βαθιά για την αριστεία που τους διακρίνει, που η αυτοπεποίθησή τους φτάνει στο σημείο να διατηρούν σπίτι τους τις σακούλες με τις μίζες που λαμβάνουν. Η αριστεία άλλωστε είναι σαν το LSD, δημιουργεί ψευδαισθήσεις: Μετά από λίγο το ίδιο το λαμόγιο που παριστάνει τον άριστο έχει ξεχάσει ότι είναι λαμόγιο και θεωρεί ότι η κοινωνία του χρωστάει επειδή είναι άριστος, επομένως είναι φυσιολογικό να είναι λαμόγιο. Η αριστεία έχει εισχωρήσει στη λαμογιά και η λαμογιά έχει εισχωρήσει στην αριστεία με αποτέλεσμα να έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.

Τρίτον: Τα λαμόγια είναι εναντίον των τεμπέληδων που ζουν με επιδόματα και συνήθως κουνάνε το δάχτυλο στην κοινωνία που δεν μπορεί να επιβιώσει. Γιατί το επίδομα που δίνει το κράτος και πάει χαμένο σε χιλιάδες ή εκατομμύρια αδύναμες οικογένειες, θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια ακόμα μίζα που θα πάρει το άριστο λαμόγιο. Δεν έχει σημασία αν ένα λαμόγιο έχει ήδη βγάλει όσα εκατό κοινοί θνητοί δεν θα βγάλουν με τον τίμιο ιδρώτα τους σε  όλη τη ζωή τους. Πάντα θα θέλει παραπάνω. Επιπλέον, ένα λαμόγιο πρέπει πάντα να κουνά το δάχτυλο στην κοινωνία, για να δείχνει στην άρχουσα τάξη ότι είναι λυσσασμένο μαντρόσκυλο στην υπηρεσία της, χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες και λοιπά σοβιετικά κατάλοιπα. 

Τέταρτον: Τα λαμόγια είναι πολύ υπέρ της Ευρώπης. Είναι αδιαπραγμάτευτοι, φανατικοί ευρωπαϊστές, “μένουμε Ευρώπη”, ψηφίζουν ΝΑΙ στα δημοψηφίσματα κοκ. Πέραν όλων των άλλων λόγων, τα λαμόγια είναι είδος που αφθονεί στις Βρυξέλλες καθώς η ίδια η φύση και η δομή της Ε.Ε. ευνοεί τους απατεώνες, τους μιζαδόρους, τους εξωνημένους, όπως η κοπριά ευνοεί τα λάχανα. Άλλωστε το γεγονός ότι στην Ε.Ε. δραστηριοποιούνται 60.000 λομπίστες, διακινώντας νόμιμα 1.8 δισ ευρώ το χρόνο για να προωθούν τα συμφέροντα των ομάδων, των επιχειρήσεων ή των χωρών που τους προσλαμβάνουν, σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμα περισσότερα δισ που διακινούνται μαύρα. 

Πέμπτον: Τα λαμόγια έχουν ουκρανική σημαιούλα στο προφίλ. Καταρχήν επειδή το μέγεθος της διαφθοράς που επικρατεί στο μοίρασμα της δυτικής βοήθειας στην Ουκρανία κάποια στιγμή θα διδάσκεται στις μελλοντικές σχολές της μίζας ως στέιτ οφ δι αρτ της λαμογιάς. Και κατά δεύτερον επειδή τα λαμόγια ανατριχιάζουν με δικτάτορες και τσάρους όπως αυτοί που κυβερνούν στις μη δυτικές χώρες (Ρωσία και Κίνα) και κλαίνε από συγκίνηση για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα, τις ανοικτές κοινωνίες και γενικά το δυτικό μοντέλο ζωής το οποίο πέραν του ότι είναι αυταποδείκτως αυτό που πρέπει να επικρατήσει παγκοσμίως, είναι και πολύ προσοδοφόρο για τα ίδια τα λαμόγια. 

Έκτον: Τα λαμόγια είναι πολυπράγμονες και πολυθεσίτες. Σπάνε στην πράξη την κοινή λογική που λέει ότι δεν μπορείς να είσαι άριστος σε πεντακόσιους τομείς. Δείτε την Εύα Καϊλή. Απόφοιτη Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ. Μπορεί να μην έχει σχεδιάσει ούτε σκυλόσπιτο, αλλά ξέρει από κρυπτονομίσματα, από ψηφιακό μετασχηματισμό, από κυβερνοασφάλεια, από ίντερνετ λήντερσιπ. Ιδρύει εταιρεία Real Estate, συμμετείχε μέχρι και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκτεταμένης Νοημοσύνης του MIT Lab. Δεν σημαίνει βέβαια ότι όλοι οι πολυθεσίτες είναι λαμόγια. Για παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, έχει ταυτόχρονα καμιά τριανταριά ιδιότητες, εκπροσωπώντας μεγάλες επιχειρήσεις, ΜΚΟ, φορείς, τράπεζες, και έχει κατηγορηθεί -μετά το πέρας της θητείας του- για λόμπινγκ και προσπάθεια επηρεασμού αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Κανείς όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πιάστηκε επ’ αυτοφώρω με σακούλες γεμάτες μετρητά.

Έβδομο και τελευταίο, ένα λαμόγιο είναι αντικομμουνιστής. Οφείλει να έχει βιώσει τη στυγνή βία των κομμουνιστών, ή έστω αν δεν την έχει βιώσει ο ίδιος, να την έχει βιώσει η οικογένειά του. Εν ανάγκη, αν αυτό δεν ισχύει, μπορεί να εφεύρει μια φανταστική ιστορία, όπως η Εύα Καϊλή, για τον παππού της που τον σκότωσαν οι κομμουνιστές, καμιά δεκαριά μάλιστα χρόνια πριν γεννηθούν οι γονείς της. Αυτό το βιωματικό τραυματικό γεγονός, προκληθέν υπό των κομμουνιστών, δημιουργεί άρρηκτη συναισθηματική και ιδεολογική σύνδεση ανάμεσα στο μοντέρνο και μεταμοντέρνο σημερινό λαμόγιο της δημοκρατίας, του δυτικού μοντέλου και της καινοτομίας, με το παραδοσιακό λαμόγιο που επί Κατοχής ασκούσε το ευγενές επάγγελμα του μαυραγορίτη, του καταδότη και του γερμανοτσολιά.
Επιπλέον όμως ο αντικομμουνισμός είναι απαραίτητος για να μπορεί ένα λαμόγιο να ορθώνει το ανάστημά του ενάντια στον κόκκινο φασισμό ακριβώς όπως έκανε και η Εύα στο Ευρωκοινοβούλιο κάθε φορά που η Ε.Ε. επιχειρούσε να εξισώσει τον φασισμό με τον κομμουνισμό, να χαϊδέψει την νεοναζιστική ακροδεξιά στην Ανατολική Ευρώπη και στις Βαλτικές χώρες.
Σε μικρότερη κλίμακα, φανταστικές βιωματικές ιστορίες (πχ για νεαρούς μαντράχαλους που λένε τα κάλαντα υπέρ της δραχμής, αλλά δεν δέχονται πληρωμή εις δραχμάς), είναι απαραίτητες για την μετεωρική άνοδο νέων αρίστων που θα αντικαταστήσουν το κενό που αφήνει η Εύα. Ο κόσμος της αριστείας και της σκληρής δουλειάς δεν έχει τίποτα να φοβάται. Ένας πέφτει, δέκα έρχονται.

Η σαπίλα της Ε.Ε. είναι μεγαλύτερη από τη σαπίλα της Εύας Καϊλή

Σχόλιο του antapocrisis, 12/12/2022

Η Ε.Ε. μπορεί να συνταράζεται από το σκάνδαλο χρηματισμού ευρωπαίων αξιωματούχων, ανάμεσά τους και της αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, Εύας Καϊλή, ωστόσο το μέγα σκάνδαλο των ημερών, αυτό που περνάει ασχολίαστο, είναι η δήλωση της Μέρκελ ότι οι συμφωνίες του Μινσκ έγιναν για να κερδηθεί χρόνος από τη Δύση ώστε αυτή να εξοπλίσει στρατιωτικά την Ουκρανία. 

Τι μας λέει η Μέρκελ; Ότι η Ε.Ε. συμπεριφέρθηκε όπως συμπεριφέρονταν οι Ούννοι, οι Βάνδαλοι και οι Βησιγότθοι, που με το ένα χέρι υπέγραφαν συμφωνίες με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για να κερδίσουν χρυσάφι και με το άλλο χέρι κράδαιναν το τσεκούρι για να επιτεθούν.

Η εντελώς προσχηματική συμπεριφορά της ΕΕ στην περίπτωση των συμφωνιών του Μινσκ, η με κάθε τρόπο υπόσκαψη του μοναδικού δρόμου και της μοναδικής δυνατότητας που υπήρξε να επιλυθεί η σύγκρουση στο εσωτερικό της Ουκρανίας ειρηνικά και χωρίς έξωθεν επεμβάσεις, δηλαδή με την εφαρμογή των Συμφωνιών αυτών, αιτιολογεί (και εκ των υστέρων) την επέμβαση της Ρωσίας. 

Το να υπογράφονται διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες από τάχα “πολιτισμένα” κράτη, που “πέρασαν διαφωτισμό”, που “τιμούν το διεθνές δίκαιο” κλπ, μόνο και μόνο για να κερδίζουν παρελκυστικά χρόνο, δίχως την παραμικρή πρόθεση να μπουν σε ισχύ όσα προβλέπονται στις υπογραφείσες συμφωνίες, είναι ίδιον των κρατών ληστών, των κρατών πειρατών, των κρατών που εμφανίστηκαν δυστυχώς και στην Ευρώπη τον περασμένο αιώνα και προκάλεσαν το μεγαλύτερο ίσως έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Ανερυθρίαστα, η Μέρκελ (που δεν είναι χειρότερη) από τη σημερινή ηγεσία της Ε.Ε. παραδέχεται ευθέως ότι η Ε.Ε. δεν επεδίωξε ούτε στιγμή την ειρηνική διέξοδο στο ουκρανικό πρόβλημα, που μέχρι την εποχή των συμφωνιών του Μινσκ ήταν κυρίως πρόβλημα διώξεων και καταπίεσης των ρωσικού στοιχείου της Ανατολικής Ουκρανίας από το δυτικόφιλο καθεστώς και την ακροδεξιά κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα του Μεϊντάν. 

Κατά τα άλλα, η Ρωσία είναι υποκριτική και έλεγε ψέματα όταν δήλωνε ότι δεν επιδιώκει να εισβάλει στην Ουκρανία, ενώ η Ε.Ε. όχι απλά έλεγε ψέματα αλλά έβαζε και την υπογραφή της σε συμφωνίες που έχουν διεθνή, δεσμευτική ισχύ, μόνο και μόνο για να τις τσαλαπατήσει.

Κατά τα άλλα, ο Πούτιν είναι ο βάρβαρος, ο απολυταρχικός, ο ανατολίτης, ο τσάρος. 

Ενώ η ηγεσία της Ευρώπης που έβλεπε τον εμφύλιο στην Ουκρανία να εξελίσσεται με εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους, πολιτικές και εθνοτικές απαγορεύσεις και διωγμούς, χιλιάδες νεκρούς, έστηνε και υπέγραφε διεθνείς Συμφωνίες παρελκυστικές, προσχηματικές, μόνο και μόνο για να προλάβει η Δύση να κάνει προκεχωρημένο στρατιωτικό της φυλάκιο την Ουκρανία. 

Αυτό, είναι ακόμα μεγαλύτερο σκάνδαλο από τις τσάντες με μετρητά που βρέθηκαν στον τελευταίο τροχό της αμάξης του Ευρωκοινοβουλίου, την Εύα την Καϊλή.

Γιατί δεν δείχνει απλώς ότι η Ε.Ε. είναι φυτώριο διαφθοράς και ότι ο πολύς ευρωατλαντισμός και αντιρωσισμός είναι ίδιον των λαμόγιων, αλλά δείχνει πολύ περισσότερο ότι η σαπίλα της Ε.Ε. φτάνει μέχρι το μεδούλι, μέχρι τα θεμέλια της ύπαρξής της.

Αμερικανοτσολιαδισμός και ιστορικός αναθεωρητισμός

ΟΕυάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός σε συγκυβέρνηση, «χτύπησε» ξανά, με ένα, κατά τα συνήθη γραπτά του, εντελώς αδιάφορο γενικώς άρθρο. Όπως όλα τα «φαινόμενα» της άνυδρης ιδεολογικώς περιόδου του εκσυγχρονισμού, διάλεξε τον τίτλο «ψύχραιμη εθνική στρατηγική» και πέτυχε να μη μιλήσει ούτε για ψύχραιμη, ούτε για εθνική, ούτε για στρατηγική. Αυτό δεν είναι βεβαίως περίεργο για δημόσια πρόσωπα της συνομοταξίας του: η στρατηγική τους ερχόταν πάντα από «έξω» και από «πάνω», επομένως πώς να αναπτύξουν ικανότητες διαμόρφωσης εθνικής στρατηγικής; Ως εκ τούτου το άρθρο αυτό τελειώνει με μια έκκληση για «συμπεριληπτική εθνική στρατηγική, που μπορεί να συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική και πολιτική συναίνεση», χωρίς φυσικά κανένα ίχνος περί του τι θα προέβλεπε μια τέτοια στρατηγική.

Κανένα; Όχι ακριβώς. Υπάρχει ένα, μόνο που δεν είναι εθνικό. Στην πραγματικότητα δε, αποτελεί και τον λόγο που γράφτηκε αυτό το άρθρο, δηλαδή την ανάγκη του κ. Βενιζέλου να δηλώσει παρών, ξανά και εμφατικώς, στον αμερικανοτσολιαδισμό που κυριαρχεί στην εποχή μας και στην πατρίδα μας: «Η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ και στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ χωρίς αμφιταλαντεύσεις και εξαιρετισμούς». Είναι κατανοητό; Ναι, σε όλα. Πώς ήταν εκείνα τα «ναι σε όλα» στον κ. Σόιμπλε; Τώρα «ναι σε όλα» στον κ. Τσούνη.

Μάλιστα, θα πει κανείς, αλλά η Τουρκία που αμφιταλαντεύεται φαίνεται να κερδίζει σε ισχύ και επιπλέον μας απειλεί. Να μην αγχωνόμαστε μας λέει ο κ. Βενιζέλος και προπαντός ψυχραιμία. Οι ΗΠΑ θα μας σώσουν. Ή όπως έλεγε και ο Ιωαννίδης όταν οι Τούρκοι επιβιβάζονταν στα αποβατικά το ’74: «Άσκηση είναι, μην τους προκαλείτε».

Επιπλέον, επειδή ο κ. Βενιζέλος θέλει να μας πει ότι έτσι ήταν πάντα και επομένως, και αν στραβώσει κάτι με τις συμβουλές του (όπως και συνήθως συμβαίνει), ο ίδιος καμία ευθύνη δεν φέρει, σε μια αποθέωση, δυστυχώς όχι ασυνήθιστη, ανιστόρητου ιστορικού αναθεωρητισμού και γραικυλισμού μας λέει ότι «η Ελλάδα γεννήθηκε ως ανεξάρτητο κράτος πριν από 200 χρόνια, με τη θεωρία ότι μπορεί να συμβάλει, μαζί με την παρακμάζουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην ανακοπή της καθόδου της Ρωσίας στη Μεσόγειο».

Προσέξτε, δεν μας λέει ότι αυτή ήταν η επιδίωξη των Αγγλογάλλων, εξ ου και αναγκάστηκαν να συρθούν προς μια μετριοπαθή υποστήριξή της, μετά και τις θετικές προς την επανάσταση ρωσικές κινήσεις. Δεν μας λέει ότι ήταν ο πόθος και ο αγώνας των Ελλήνων για απελευθέρωση που εδραίωσαν την επανάσταση, ώστε να μην μπορούν να την παραγνωρίσουν οι ξένοι. Μας λέει ο κ. Βενιζέλος ότι ουσιαστικώς μας έκαναν κράτος οι απέξω και επομένως πρέπει να μείνουμε ταγμένοι στον αντιρωσισμό.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένας εκλεκτός της αμερικανοκρατίας και της ολιγαρχίας. Πάντα ήταν. Ακόμα και εμείς που αγαπούμε τον Ανδρέα Παπανδρέου και δεν το κρύβουμε, καταλογίζουμε στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ ότι μέσα στις διάφορες αντιφάσεις του, διέπραξε το μέγιστο λάθος να μην πετάξει εκτός ΠΑΣΟΚ και πολιτικής ζωής, τους δεξιούς, όταν μπορούσε και έπρεπε. Τους πληρώσαμε και θα τους πληρώνουμε για πολύ καιρό ακόμα.

Ο κ. Βενιζέλος όμως είναι και κάτι άλλο: είναι ένας από τους βασικούς θεωρητικούς της υποτέλειας (με το αζημίωτο βεβαίως, δηλαδή την ικανοποίηση ή την προσδοκία ικανοποίησης της αρχομανίας του). Ο λόγος του είναι τοξικός, γιατί επικαλείται την επιστημονική αυθεντία, την ψυχραιμία (την οποία παροιμιωδώς δεν επέδειξε ποτέ ως προτέρημα) και την ιστορική θεμελίωση (ενώ είναι καταφανώς ανιστόρητος). Δεν είναι ο μόνος φυσικά. Οι επενδύσεις των γνωστών ξένων πρεσβειών έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους, ώστε να παράγονται γραφίδες ατελείωτες που επαναλαμβάνουν τα παραπάνω. Αυτό άλλωστε είναι και το άγχος του κ. Βενιζέλου. Υπάρχουν τόσοι πολλοί, διαθέσιμοι σε όλο το πολιτικό φάσμα, ώστε σταδιακώς έχει γίνει ένας στο σωρό, εξ ου και το παραπάνω άρθρο. Τι να κάνουμε; Έχει και η υποτέλεια σε υπερπροσφορά τις αντενδείξεις της.

Πηγή: Κοσμοδρόμιο

Οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος στην Ουκρανία

Στόχος της παρούσας συζήτησης είναι να παρουσιάσει μία πτυχή του πολέμου στην Ουκρανία: Αυτήν της υπόγειας διαδρομής προς τις πολιτικές ελίτ του Κιέβου και της Ουάσιγκτον μέρους των χρημάτων που αποστέλλονται εκεί ως βοήθεια.

Εννοείται ότι η πτυχή αυτή δεν είναι η πιο σημαντική όσον αφορά τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου. Οι σημαντικότερες πλευρές αφορούν την αναδιάταξη του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος μέσω της συντριβής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αποβιομηχάνισης της Γερμανίας, την επιχειρούμενη ανάδυση ενός πολύ-πολικού κόσμου με το πέρασμα στο προσκήνιο πολλών ανεξάρτητων μεγάλου μεγέθους (Κίνα, Ρωσία, Ινδία), μεσαίου μεγέθους (Ιράν, Τουρκία, Σαουδική Αραβία) ή και μικρότερου μεγέθους (χώρες Β.Α. και Κεντρικής Ασίας) δυνάμεων, και τέλος την μεγάλη οικονομική κρίση προς την οποία φαίνεται ότι οδεύει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, όπου για πρώτη φορά μετά από μισό αιώνα θα συνυπάρχει η ύφεση με τον πληθωρισμό, οδηγώντας στη φτώχεια και την πείνα εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη μας.

Όμως, πάντοτε οι λούμπεν πλευρές του καπιταλιστικού συστήματος τραβούσαν το ενδιαφέρον στους παρατηρητές των οικονομικών και πολιτικών διεργασιών του—ας θυμηθούμε και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ—λόγω της έξοχης διδακτικής αξίας τους. Μια τέτοια πλευρά εξετάζουμε σήμερα μέσω δύο πολύ πρόσφατων άρθρων και ενός ακόμη, παλαιότερου, που δημοσιεύτηκε προ τριμήνου.

Το πρώτο εξετάζει την πρόσφατη κατάρρευση του ανταλλακτηρίου κρυπτονομισμάτων FTX και τα ίχνη μεταφοράς χρημάτων από ένα λογαριασμό βοήθειας προς την Ουκρανία που διατηρούνταν εκεί προς το κόμμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, αλλά και προς τις πολιτικές ελίτ του Κιέβου. Γραμμένο από τον ερευνητή δημοσιογράφο Kit Klarenberg, ο οποίος ασχολείται συστηματικά «με τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών στη διαμόρφωση πολιτικών και αντιλήψεων», έχει αναρτηθεί στο εξαιρετικό, ανεξάρτητο, δημοσιογραφικό site The Grayzone.

Το δεύτερο εξετάζει τις μεγάλης κλίμακας κλοπές της ανθρωπιστικής, αλλά και της στρατιωτικής, βοήθειας που φτάνει στην Ουκρανία από τις Ουκρανικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Γραμμένο από την πρώην Ουκρανή διπλωμάτη, συγγραφέα, νομικό και δημοσιογράφο Olga Sukharevskaya, η οποία ασχολείται συστηματικά με τη σύγχρονη Ουκρανική πραγματικότητα καθώς και με τη διάδοση των νέο-ναζιστικών ιδεών και οργανώσεων στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έχει αναρτηθεί στο Russia Today.

Και τα δύο άρθρα παρουσιάζουν έναν πλούτο παραπομπών στην σχετική αρθρογραφία, στην οποία προτρέπουμε να ανατρέξει ο αναγνώστης που επιθυμεί να εμβαθύνει.

Το τελευταίο άρθρο αποτελεί επιτόπιο ρεπορτάζ δύο Αμερικανών ρεπόρτερ στην Ουκρανία. Περιέχει συζητήσεις με στρατιώτες, δημοσιογράφους και εθελοντές γύρω από το ζήτημα της κλοπής στρατιωτικού υλικού και ανθρωπιστικής βοήθειας από τους αξιωματούχους του Κιέβου, παρουσιάζοντας μια εικόνα γενικευμένης διαφθοράς. Ο βασικός λόγος που το αναρτούμε εδώ είναι η επίκλησή του από το δεύτερο άρθρο (της Sukharevskaya), οπότε θεωρήσαμε ως καλή ιδέα να το παραθέσουμε ακέραιο για να διαμορφώσει τη δική του άποψη ο αναγνώστης. Το υπογράφουν η Lindsey Snell, η οποία κυρίως δημοσιεύει ρεπορτάζ από τις ζώνες συγκρούσεων και κρίσεων στη Μ. Ανατολή και στη Β. Αφρική (Συρία, Ιράκ, Τουρκία και Τυνησία), και ο Cory Popp, εικονολήπτης και φωτορεπόρτερ με παρουσία σε μέσα όπως το HBO, Discovery, Travel Channel, National Geographic, TLC, MTV,  Animal Planet, Fox Sports και PBS. Και αυτό το ρεπορτάζ έχει αναρτηθεί στο The Grayzone.

Επιμέλεια, μετάφραση και σχολιασμός: Κωστής Μηλολιδάκης

*       *       *

Καθώς μπαίνει ο Χειμώνας του 2022-2023 και η Ευρώπη ετοιμάζεται να παγώσει εν μέσω διακοπών ρεύματος και τεραστίων αυξήσεων στην ενέργεια και ενώ ο λεγόμενος Παγκόσμιος Νότος ετοιμάζεται για έναν επερχόμενο λιμό, οι λαοί του κόσμου αναρωτιούνται ποιος και γιατί κερδίζει από αυτήν την κατάσταση. Μια κατάσταση που μόνο θα χειροτερεύει καθώς οι προβλέψεις για τον επόμενο χρόνο είναι ακόμη χειρότερες. Ήδη εκατοντάδες εκατομμυρίων άνθρωποι, ακόμη και στις μητροπόλεις της Δύσης, ζουν στα όρια της φτώχιας, οι Δυτικές οικονομίες εισέρχονται σε ύφεση ενώ ταυτόχρονα ο πληθωρισμός καλπάζει—ένα φαινόμενο που δεν είχαμε δει εδώ και μισό αιώνα—και η Ευρωπαϊκή βιομηχανική βάση δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα. Μεγάλες δυσκολίες, αν και προς το παρόν μικρότερες, μοιάζει να αντιμετωπίζει και η οικονομία των ΗΠΑ.

Οι προσωπικές αποταμιεύσεις στις ΗΠΑ ως ποσοστό του διαθέσιμου προσωπικού εισοδήματος βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 17 ετών, και η τάση είναι καθοδική (πηγή: Bloomberg).

Αλλά χάνουν όλοι από αυτή την πλημμυρίδα της δυστυχίας; Η απάντηση είναι: Σαφώς όχι! Εκτός από τις ανακατατάξεις στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό οικονομικο-πολιτικό σύστημα, όπου οι ΗΠΑ έχουν πετύχει τον εκμηδενισμό της Ευρώπης ως αυτόνομο και αναπτυσσόμενο οικονομικο και πολιτικό κέντρο, οι μη παραγωγικοί τομείς του μονοπωλιακού καπιταλισμού (λέγε με στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα) κερδίζουν αμύθητα ποσά από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τους κρουνούς από φρεσκοτυπωμένα δολάρια και ευρώ που ρέουν προς τους προμηθευτές οπλικών συστημάτων.

Αν δούμε το διάγραμμα τιμών της μετοχής της Lockheed Martin, ενός από τους γνωστότερους προμηθευτές όπλων στην Ουκρανία—τα οποία πληρώνονται μέσω της βοήθειας των ΗΠΑ προς αυτήν τη χώρα, δηλαδή μέσω ενός μακροπρόθεσμου δανείου—αντιλαμβανόμαστε αμέσως το μεγάλο πανηγύρι που διαδραματίζεται με εργαλείο τον πόλεμο. Ενώ όλο το μέλλον της Ουκρανίας έχει υποθηκευτεί στους Αμερικανούς, τους οποίους θα πληρώνουν και τα εγγόνια των εγγονών των κατοίκων αυτής της χώρας—αν απομείνουν κάποιοι εκεί—οι μέτοχοι των εταιριών, οι οποίοι και είναι τελικά οι αποδέκτες του δανείου προς την Ουκρανία, τρίβουν τα χέρια τους

Έτσι, η μετοχή της Lockheed Martin, η οποία κυμαινόταν μεταξύ των 70-80 δολαρίων κατά την τριετία 2009-2012, τώρα βρίσκεται στα 480-490 δολάρια. Στις αρχές του 2022 βρισκόταν περί τα $340, που σημαίνει ότι σε συνθήκες γενικής πτώσης των κινητών αξιών κατά το 2022, η μετοχή αυτής της εταιρίας κέρδισε περίπου 41%. H εκτίναξη αυτής της μετοχής άρχισε το 2013, όταν η στρατηγική των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη είχε γίνει απολύτως σαφής καθώς προετοιμαζόταν το Μαϊντάν, οπότε το ράλι της μετοχής ξεκίνησε τότε από τα 90 δολάρια για να φτάσει κοντά στα 500 στις μέρες μας.

Διάγραμμα της μετοχής της Lockheed Martin από το 2010 μέχρι σήμερα. Μέσα στο 2022 η μετοχή έχει κερδίσει 41% ενώ επικρατούν συνθήκες χρηματιστηριακής ύφεσης ή στασιμότητας.

Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι στη ροή των χρημάτων προς κάποιες τσέπες προμηθευτών πάντα παρεμβάλλονται οι μεσάζοντες: πολιτικοί, “γκουρού” των αγορών, στελέχη χρηματοπιστωτικών οργανισμών, διαχειριστές ταμείων και αμοιβαίων κεφαλαίων, άνθρωποι επιφορτισμένοι με την τήρηση του νόμου, κ.ο.κ. Στην περίπτωση ειδικά της Ουκρανίας, ίσως της πλέον διεφθαρμένης χώρας της Ευρώπης, οι “μαύρες τρύπες” πολλαπλασιάζονται καθώς οργανωμένες συμμορίες παρεμβάλλονται τόσο στη ροή του χρήματος όσο και στη ροή του οπλισμού ενώ όλοι ανεξαίρετα οι παρεμβαλλόμενοι απαιτούν τη δική τους μίζα, όταν δεν κλέβουν το σύνολο του φορτίου.

Τα τρία άρθρα που μεταφράζουμε εδώ ιχνηλατούν μερικές μόνο από τις πλευρές της αφαίμαξης της βοήθειας προς την Ουκρανία από τους ενδιάμεσους, νόμιμους και παράνομους. Απολαύστε στη συνέχεια το πρώτο από αυτά.

*          *          *

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ FTX ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

του KIT KLARENBERG-15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2022

Η ουκρανική κυβέρνηση, λίγες ημέρες πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο, εξαφάνισε μυστηριωδώς τα διαδικτυακά αρχεία της συμφωνίας της για τη συγκέντρωση κεφαλαίων μέσω του FTX, του σχήματος απάτης στα κρυπτονομίσματα. Η πρωτοβουλία αυτή συγκέντρωσης χρημάτων είχε ισχυριστεί ότι συγκέντρωσε 60 εκατομμύρια δολάρια για την Ουκρανία, αλλά πού πήγαν τα χρήματα;
————

Η κατάρρευση του FTX, του πέμπτου μεγαλύτερου ανταλλακτηρίου κρυπτονομισμάτων με βάση τον όγκο συναλλαγών το 2022 και του δεύτερου μεγαλύτερου με βάση τις συμμετοχές, εξαπέστειλε ένα κύμα χάους στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές.

Καθώς η αναταραχή μεγαλώνει, η κυβέρνηση της Ουκρανίας διεξάγει μια συνεχιζόμενη επιχείρηση εκκαθάρισης και ξεπλύματος για να σβήσει από τον διαδίκτυο κάθε αναφορά σε μια υψηλού επιπέδου συμφωνία για τη συγκέντρωση κεφαλαίων σε κρυπτονομίσματα που είχε συνάψει με το FTX. Κατά περίεργο τρόπο, αυτή η επιχείρηση φαίνεται να ξεκίνησε μόλις λίγες ημέρες πριν από το ξέσπασμα του σκανδάλου.

Τα διαδικτυακά αρχεία που ανέσυρε η Grayzone δείχνουν ότι η FTX συγκέντρωσε δεκάδες εκατομμύρια για την ουκρανική κυβέρνηση, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για διάφορες πολεμικές χρήσεις. Αλλά με την εταιρεία να έχει πλέον αποκαλυφθεί ως ένα χωριό Ποτέμκιν[1], χωρίς υποκείμενα περιουσιακά στοιχεία, και με μεγάλα ερωτηματικά για το αν οι δραστηριότητές της ήταν από την πρώτη μέρα δόλιες από την κορυφή ως τη βάση, αναρωτιέται κανείς ποια να είναι άραγε η κατάσταση αυτού του δήθεν επιτυχημένου συστήματος δωρεών; Συγκεντρώθηκαν πράγματι αυτά τα ποσά, και αν ναι, για ποιους σκοπούς χρησιμοποιήθηκαν στην πραγματικότητα;

Η καταστροφή της FTX προήλθε από μια μαζική πώληση του μητρικού bitcoin token της εταιρείας, FTT, από το αντίπαλο ανταλλακτήριο Binance. Η αξία του έπεσε κατακόρυφα, προκαλώντας ένα τριήμερο μαζικών αναλήψεων [“run”] κρυπτονομισμάτων αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο με τη σειρά του δημιούργησε -ή εξέθεσε- μια “κρίση ρευστότητας” εντός του [ανταλλακτηρίου] FTX, καθώς αυτό δεν διέθετε τα διαθέσιμα περιουσιακά στοιχεία που απαιτούνταν για την εξόφληση των αναλήψεων των πελατών. Η FTX υπέβαλε αίτηση πτώχευσης στις 11 Νοεμβρίου.

Ο ιδρυτής της FTX και κορυφαίος δωρητής του Δημοκρατικού Κόμματος Sam Bankman-Fried αντιμετωπίζει τώρα ποινικές έρευνες στις Μπαχάμες, όπου είχε την έδρα του το ανταλλακτήριο, και εκκλήσεις για επίσημες έρευνες στη σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτη βιομηχανία κρυπτονομισμάτων αντηχούν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο ξαφνικός θάνατος του FTX έχει συγκριθεί με τη διάλυση της Lehman Brothers το 2008, η οποία προκάλεσε τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση.

Μαζικές τοποθετήσεις πελατών έχουν από όσο φαίνεται χαθεί χάρη σε μια μυστική “πίσω πόρτα” στο λογιστικό σύστημα της FTX που επέτρεπε στον Bankman-Fried να αλλάζει τα οικονομικά αρχεία της εταιρείας χωρίς καμία λογοδοσία. Αυτή η πατέντα μπορεί να χρησιμοποιήθηκε για να εξαφανιστούν τουλάχιστον 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε κεφάλαια πελατών που ο Bankman-Fried μετέφερε από το ανταλλακτήριο σε μια άλλη εταιρεία που ίδρυσε, την Alameda Research, μια εταιρεία συναλλαγών ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων.

Ενώ τα κύρια μέσα ενημέρωσης ασχολήθηκαν με τις λεπτομέρειες της γιγαντιαίας απάτης του Bankman-Fried στα κρυπτονομίσματα, ούτε ένα σημαντικό μέσο ενημέρωσης δεν διερεύνησε ή έστω αναγνώρισε τη σχέση της FTX με την κυβέρνηση της Ουκρανίας.

Μήπως οι τοποθετήσεις των πελατών διοχετεύθηκαν χωρίς έλεγχο και παράνομα στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπου που διεξάγει η Δύση; Ή μήπως η υποτιθέμενη βοήθεια που έστειλε η FTX στο Κίεβο βρέθηκε στα χέρια Ουκρανών απατεώνων, διεφθαρμένων πολέμαρχων και παραβατικών μεσαζόντων;

Η αποτυχία των επιχειρηματικών μέσων ενημέρωσης να διερευνήσουν αυτά τα ερωτήματα φαίνεται ακόμη πιο περίεργη, δεδομένης της επιδεικτικής προώθησης από τον Bankman-Fried της στενής οικονομικής σχέσης του με την κυβέρνηση του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky.

Η FTX δεσμεύεται να “μετατρέψει το bitcoin σε σφαίρες, επιδέσμους και άλλα πολεμικά υλικά” για την Ουκρανία

Η συνεργασία μεταξύ της FTX και της ουκρανικής κυβέρνησης δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 14 Μαρτίου, όταν ο κορυφαίος ιστότοπος κρυπτονομισμάτων CoinDesk ανακοίνωσε ότι το Κίεβο είχε εγκαινιάσει μια ειδική ιστοσελίδα για δωρεές κρυπτονομισμάτων με την ονομασία “Aid for Ukraine” (“Βοήθεια για την Ουκρανία”).

Υπό την αιγίδα της, η FTX δεσμεύτηκε να «μετατρέψει σε συνάλλαγμα για κατάθεση τις συνεισφορές κρυπτονομισμάτων στην πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας» στην Εθνική Τράπεζα του Κιέβου, επιτρέποντας στην εμπόλεμη κυβέρνηση να «μετατρέψει bitcoin σε σφαίρες, επιδέσμους και άλλα πολεμικά υλικά». Το CoinDesk δήλωσε ότι η πρωτοβουλία «εμβαθύνει μια άνευ προηγουμένου σύνδεση μεταξύ των δυνάμεων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στα κρυπτονομίσματα».

Ο Oleksandr Bornyakov, αξιωματούχος του Υπουργείου Ψηφιακού Μετασχηματισμού της Ουκρανίας, μίλησε στο CoinDesk για μια «επερχόμενη δημοπρασία μίας συλλογής NFT[2]» που θα δώσει «την επόμενη ώθηση στη διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίων μέσω κρυπτογράφησης».

(Το Υπουργείο Ψηφιακού Μετασχηματισμού του Bornyakov έπαιξε βασικό ρόλο στην επιτυχημένη, υπό την ηγεσία του Zelensky, εκστρατεία για την ακύρωση της εμφάνισης των Max Blumenthal και Aaron Mate από το The Grayzone στο Web Summit, μια σημαντική διεθνή συγκέντρωση της τεχνολογικής βιομηχανίας στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας).

Σε δελτίο τύπου που συνόδευε την ανακοίνωση της συνεργασίας του FTX με την Ουκρανία, ο Bankman-Fried εξήγησε ότι, «κατά την έναρξη των συγκρούσεων στην Ουκρανία, το FTX αισθάνθηκε την ανάγκη να παράσχει βοήθεια με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε». Υποσχέθηκε ότι η συμφωνία παρέχει «τη δυνατότητα να παραδώσουμε βοήθεια και πόρους στους ανθρώπους που τα χρειάζονται περισσότερο».

Το Κίεβο εξαφανίζει τον ιστότοπο “Βοήθεια για την Ουκρανία” λίγες ημέρες πριν δημοσιοποιηθεί το σκάνδαλο της FTX

Η ιστοσελίδα του “Aid for Ukraine” έχει πλέον διαγραφεί, αλλά είναι ακόμη προσβάσιμη μέσω του Internet Archive. Μέχρι πολύ πρόσφατα, ενθάρρυνε τους επισκέπτες να «βοηθήσουν την Ουκρανία με κρυπτονόμισμα» και παρακαλούσε «μην μας αφήνετε μόνους με τον εχθρό».

Ο ιστότοπος περιείχε διαφημιστικά αποσπάσματα από μια ποικιλία Ουκρανών κυβερνητικών αξιωματούχων και bitcoin bros[3] – ανάμεσά τους και ο ιδρυτής της FTX.

Ο Mykhailo Fedorov, αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός ψηφιακού μετασχηματισμού της Ουκρανίας, ευχαρίστησε «την κοινότητα κρυπτογράφησης» για τη χρηματοδότηση της αγοράς κρανών, αλεξίσφαιρων γιλέκων και συσκευών νυχτερινής όρασης. Από την πλευρά του, ο Bankman-Fried δήλωσε «απίστευτα ενθουσιασμένος και ταπεινός» που «στηρίζει τις δωρεές κρυπτονομισμάτων στην Ουκρανία».

Η τελευταία διαθέσιμη λήψη από το Internet Archive του “Aid for Ukraine” πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 26ης Οκτωβρίου. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της ιστοσελίδας, το Internet Archive κατέγραφε στιγμιότυπα της σελίδας σε εβδομαδιαία βάση. Αυτό δείχνει σαφώς ότι η σελίδα αφαιρέθηκε από το Κίεβο στα τέλη Οκτωβρίου, αρκετές ημέρες πριν ξεκινήσει η κρίση του FTX.

Αφού διέγραψε τη σελίδα, η ουκρανική κυβέρνηση δημιούργησε έναν αυτόνομο ιστότοπο την 1η Νοεμβρίου για να προωθήσει το εγχείρημα. Η σελίδα ήταν πανομοιότυπη και τα αποσπάσματα από τον Bankman-Fried, καθώς και οι αναφορές στην εμπλοκή της FTX και το λογότυπό της, παρέμειναν στη θέση τους μέχρι το πρωί της 15ης Νοεμβρίου.

Ήταν η απόρριψη και η διαγραφή της αρχικής ιστοσελίδας και η μετάβαση σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον εργασίας εκείνη τη στιγμή απλώς μια τρομακτική σύμπτωση ή μήπως οι Ουκρανοί είχαν προειδοποιηθεί για το τι ερχόταν; Τι είχε μάθει το Κίεβο και πότε το είχε μάθει;

Ο Bankman-Fried διοχέτευσε εκατομμύρια στον Biden μέσω “αόρατου” PAC

Ενώ ορισμένοι έχουν κατηγορήσει την FTX ότι λειτουργούσε ως όχημα ξεπλύματος χρήματος για το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, συγκεκριμένα στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό δεν έχουν ακόμη προκύψει. Αλλά δεδομένου του ιστορικού του Bankman-Fried ως ενός από τους πιο παραγωγικούς δωρητές των Δημοκρατικών και του ρόλου που διαδραμάτισε ως σύνδεσμος μεταξύ των ισχυρών του κόμματος και της σφαίρας των κρυπτονομισμάτων, οι ισχυρισμοί αυτοί είναι κατανοητοί.

Ο Bankman-Fried είναι γιος της καθηγήτριας νομικής του Στάνφορντ Barbara Friedman, ιδρυτή ενός σκιώδους Super PAC[4] με την ονομασία Mind the Gap, το οποίο διοχέτευε αθόρυβα εκατομμύρια σε υποψήφιους του Δημοκρατικού Κόμματος, κυρίως από ανώνυμους επενδυτές της Silicon Valley.

Η οργάνωση της καθηγήτριας Φρίντμαν δεν έχει ιστότοπο ή αποτύπωμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι ιδρυτές της δεν διαφημίζουν δημόσια τη συμμετοχή τους. Οι αποδέκτες χρημάτων από τα Super PAC, οι οποίοι επιλέγονται μέσω πολύπλοκης ανάλυσης δεδομένων[5], συχνά δεν έχουν ιδέα ποιος ακριβώς δωρίζει στις προεκλογικές τους εκστρατείες.

«Ο λόγος ύπαρξης [του Mind the Gap] είναι η μυστικότητα», δήλωσε ένα άτομο «με δεσμούς με την οργάνωση» στο Vox το 2020.

Η ίδρυση της FTX από τον Bankman-Fried τον Απρίλιο του 2019 – τον ίδιο μήνα που ο Joe Biden ανακοίνωσε την προεδρική του υποψηφιότητα για το 2020 – έχει συμβάλει στην ίντριγκα γύρω από το σκάνδαλο. Μόλις άρχισαν να εισρέουν τεράστια ποσά μέσα και μέσω του ανταλλακτηρίου FTX, ο ιδρυτής του διοχέτευσε τα κέρδη στα ταμεία της προεκλογικής εκστρατείας του Μπάιντεν. Περιέργως, ο Bankman-Fried δεν είχε προηγούμενο ιστορικό οικονομικής δραστηριότητας για πολιτικούς σκοπούς.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2020, ο Bankman-Fried δώρισε πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια στον Μπάιντεν και σε ομάδες που τον υποστήριζαν. Αυτό φέρεται να βοήθησε να τροφοδοτηθεί ένας δυνητικά καθοριστικός «εννεαψήφιος βομβαρδισμός τηλεοπτικών διαφημίσεων της τελευταίας ώρας» που στόχευε τις πολιτείες που ταλαντεύονταν, και έκανε τον crypto-bro τον δεύτερο μεγαλύτερο δωρητή του προέδρου, ακριβώς πίσω από τον Michael Bloomberg.

Ο Bankman-Fried υποστήριξε ότι αυτή η πηγή γενναιοδωρίας «παρακινήθηκε όχι τόσο από συγκεκριμένα θέματα όσο από μια ‘γενική ευστάθεια και διαδικασία στη λήψη αποφάσεων’ της ομάδας του Μπάιντεν». Μια τέτοια φαινομενική έλλειψη ενθουσιασμού για τον πρόεδρο έρχεται σε αντίθεση με τα ιλιγγιώδη ποσά που έχει διοχετεύσει στα σεντούκια του Δημοκρατικού κόμματος από τότε.

Μόνο το 2022, ο Bankman-Fried έδωσε απλόχερα σχεδόν 40 εκατομμύρια δολάρια σε υποψήφιους, εκστρατείες και PACs των Δημοκρατικών. Το όργιο δωρεών τον κατέστησε τον δεύτερο μεγαλύτερο μεμονωμένο δωρητή για τους σκοπούς των Δημοκρατικών, πίσω από τον φιλελεύθερο κεφαλαιούχο επιχειρηματικών συμμετοχών Τζορτζ Σόρος.

Πιο πρόσφατα, ο Bankman-Fried δεσμεύτηκε να δωρίσει το ιλιγγιώδες ποσό του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων από φέτος έως το 2024 για να εξασφαλίσει τη νίκη των Δημοκρατικών στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Στις 14 Οκτωβρίου, ωστόσο, υπαναχώρησε πλήρως, χαρακτηρίζοντας την εν λόγω επένδυση “ανόητη” κίνηση. Κάτι σκανδαλώδες κυοφορούνταν στο παρασκήνιο.

Μια εβδομάδα αργότερα, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Πολιτείας του Τέξας ανακοίνωσε ότι διερευνά την FTX ως ύποπτη για πώληση μη καταχωρημένων κινητών αξιών. Η εξέλιξη πέρασε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη από τα μέσα ενημέρωσης. Στο βαθμό που προκάλεσε οποιοδήποτε ενδιαφέρον, παρουσιάστηκε ως ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα ελέγχου των παικτών των κρυπτονομισμάτων από τις χρηματοπιστωτικές αρχές.

Τι συνέβη με τα 60 εκατομμύρια δολάρια που συγκεντρώθηκαν από την “Aid for Ukraine”;

Εάν η FTX ξέπλενε όντως κεφάλαια για τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπου στην Ουκρανία, η παραμικρή ένδειξη ότι οι ρυθμιστικές αρχές ερευνούσαν τις δραστηριότητές της θα σήμαινε συναγερμό σε όλη την Ουάσινγκτον – και κατ’ επέκταση στο Κίεβο. Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο η ουκρανική κυβέρνηση άλλαξε την ιστοσελίδα του Aid for Ukraine με έναν ειδικό ιστότοπο, και διέγραψε την αρχική [ιστοσελίδα] εξ ολοκλήρου από το διαδίκτυο μόλις λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση.

Περίεργες είναι επίσης οι καταγραφές του Internet Archive της ιστοσελίδας Aid for Ukraine που δείχνουν ότι τα αρχεία των κεφαλαίων που υποτίθεται ότι ρέουν στο Κίεβο μέσω Bitcoin δεν είχαν ενημερωθεί από τον Ιούλιο. Εκείνη την εποχή, η ιστοσελίδα ανέφερε ότι είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια από την “κοινότητα”. Το ποσό αυτό αντικατοπτρίζεται στον ενημερωμένο αυτόνομο ιστότοπο συγκέντρωσης χρημάτων του Aid for Ukraine.

Μια ανάλυση των δαπανών στη νέα ιστοσελίδα της Aid for Ukraine αναφέρει ότι το Κίεβο είχε δαπανήσει συνολικά 54.573.622 δολάρια από τις δωρεές κρυπτονομισμάτων μέχρι τις 7 Ιουλίου για μια μεγάλη ποικιλία εξοπλισμού, οχημάτων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών, “θανατηφόρου εξοπλισμού” και άλλων πόρων. Μία από τις μεγαλύτερες μεμονωμένες δαπάνες ήταν 5.250.519 δολάρια για μια «παγκόσμια εκστρατεία μέσων ενημέρωσης κατά του πολέμου», οι λεπτομέρειες της οποίας θα «δημοσιευτούν μόνο μετά τη νίκη μας» εξαιτίας «λόγων ασφαλείας».

Ουκρανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι και παράγοντες του ιδιωτικού τομέα που εμπλέκονται στη λειτουργία της Aid for Ukraine έχουν ειρωνευτεί τις αναφορές για ατασθαλίες σχετικά με τη χρήση της.

Ο Oleksandr Bornyakov του Υπουργείου Ψηφιακού Μετασχηματισμού της Ουκρανίας δήλωσε ότι η Aid for Ukraine χρησιμοποίησε απλώς το FTX για να «μετατρέψει τις δωρεές σε συνάλλαγμα τον Μάρτιο». Ο διευθύνων σύμβουλος της Everstake, της εταιρείας “πιστοποίησης” που θεωρητικά εγγυάται ότι τα κεφάλαια κρυπτογράφησης που δωρίστηκαν μέσω της Aid for Ukraine έφτασαν στο Υπουργείο Άμυνας του Κιέβου, ευχαρίστησε επίσης «κάθε κάτοχο κρυπτονομισμάτων για τη δωρεά… εκείνες τις πρώτες ημέρες, όταν κάθε σεντ και κάθε λεπτό [της ώρας] ήταν ζωτικής σημασίας».

Ερμηνευμένα στη διαδοχή τους, αυτά τα σχόλια υποδηλώνουν ότι το Aid for Ukraine δημιουργήθηκε αποκλειστικά για να λαμβάνει δωρεές στα αρχικά στάδια του πολέμου, και το ποσό των 60 εκατομμυρίων δολαρίων αντιπροσωπεύει ποσά που ελήφθησαν και μετατράπηκαν τις εβδομάδες αμέσως μετά την έναρξη της πρωτοβουλίας. Αυτή η ερμηνεία ενισχύεται από την παρουσίαση ενός στελέχους της Everstake σε ένα συνέδριο κρυπτονομισμάτων στο Web Summit την 1η Νοεμβρίου, με θέμα “συγκέντρωση [πάνω από] 60 εκατ. δολάρια σε κρυπτονομίσματα για την Ουκρανία”.

Αλλά μια καταγραφή από το Internet Archive της Aid for Ukraine την 1η Απριλίου επιτείνει τη σύγχυση, δείχνοντας ότι δυόμισι εβδομάδες μετά την έναρξη της πρωτοβουλίας, η ιστοσελίδα ενημερώθηκε για να ισχυριστεί ότι είχαν συγκεντρωθεί “πάνω από 70 εκατομμύρια δολάρια” από δωρητές κρυπτογράφησης. Αυτό αναθεωρήθηκε σε “πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια” πέντε ημέρες αργότερα.

Το πιο περίεργο είναι ότι τα αρχεία της Aid for Ukraine δείχνουν ότι από την έναρξη της πρωτοβουλίας έως τις 14 Απριλίου δαπανήθηκαν συνολικά 45.103.538 δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι μόλις 9.470.084 δολάρια δαπανήθηκαν από τις 14 Απριλίου έως τις 7 Ιουλίου, μια περίοδο κατά την οποία ο πόλεμος εξελίχθηκε σε «αιματηρό πόλεμο φθοράς» σύμφωνα με τον Guardian.

Αυτό αφήνει ένα κενό τουλάχιστον 5,5 εκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ των χρημάτων που ισχυρίστηκε ότι συγκέντρωσε η Aid for Ukraine τις πρώτες εβδομάδες και των χρημάτων που λέει ότι μοίρασε στην Ουκρανία.

Η διαφορά επιβεβαιώθηκε σε ένα tweet του επίσημου λογαριασμού της Aid for Ukraine στο Twitter, που αναρτήθηκε το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου, το οποίο ανέφερε ότι «από τα 60 εκατομμύρια δολάρια που έχουν ληφθεί, τα 54 εκατομμύρια δολάρια έχουν ήδη δαπανηθεί για τις ανθρωπιστικές και στρατιωτικές ανάγκες της Ουκρανίας».

Αυτό σημαίνει ότι δεν ελήφθησαν άλλα κεφάλαια οποιουδήποτε μεγέθους μετά τις αρχές Απριλίου και το συνολικό ποσό παραμένει στάσιμο έκτοτε, παρά το γεγονός ότι ο πόρος είναι ανοιχτός για δωρεές. Κάτι που θα πρέπει να θεωρηθεί ως εξαιρετικά ασυνήθιστο.

Η κυβέρνηση της Ουκρανίας, η FTX και η Everstake, όλοι αυτοί οφείλουν να απαντήσουν τώρα σε σοβαρά ερωτήματα. Συγκεκριμένα: Γιατί τα κεφάλαια που υποτίθεται ότι συγκεντρώθηκαν φαίνεται να μειώθηκαν μέσα σε λίγες ημέρες; Γιατί δεν έχουν ληφθεί από τότε δωρεές στην ιστοσελίδα του Aid for Ukraine ή στον νέο ιστότοπό του; Πόσα έχουν δωρηθεί από την υποτιθέμενη αρχική εισροή και μετά; Και πού πήγαν τα υπόλοιπα χρήματα;

Ουκρανία: μια μαύρη τρύπα για τη δυτική βοήθεια

Οι ιστορίες πιθανών οικονομικών ατασθαλιών από Ουκρανούς αξιωματούχους και τον στρατό της χώρας αποσιωπούνται σταθερά ή θάβονται εντελώς από τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Αυγούστου από την εφημερίδα Kyiv Independent κατέγραψε εκτεταμένες καταχρήσεις από την ηγεσία μιας πτέρυγας της Διεθνούς Λεγεώνας, συμπεριλαμβανομένων σεξουαλικών παρενοχλήσεων, λεηλασιών, απειλών κατά των στρατιωτών με την απειλή όπλων και αποστολής τους απροετοίμαστων σε ανεύθυνες επιχειρήσεις. Παρόλο που η εφημερίδα Kyiv Independent επηρεάζει συχνά την κάλυψη της σύγκρουσης στην Ουκρανία από τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης, η συγκεκριμένη ιστορία αγνοήθηκε εντελώς από τα κυρίαρχα μέσα.

Τον ίδιο μήνα, το CBS μετέδωσε ένα ερευνητικό αφιέρωμα που αποκάλυπτε ότι μόνο το 30 τοις εκατό των Δυτικών αποστολών όπλων στην Ουκρανία έφτασε ποτέ στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Λόγω των έντονων αντιδράσεων από το Πεντάγωνο και άλλες ισχυρές πηγές, το CBS απέσυρε προσωρινά το δικό του ντοκιμαντέρ καθώς και ένα συνοδευτικό διαφημιστικό τρέιλερ και άρθρο από το διαδίκτυο. Από τότε το αφιέρωμα “επικαιροποιήθηκε” για να ισχυριστεί ότι «η κατάσταση έχει βελτιωθεί σημαντικά» μετά τα γυρίσματα και ότι «μια πολύ μεγαλύτερη ποσότητα φτάνει τώρα εκεί που πρέπει να πάει».

Όταν πρόκειται για την Ουκρανία, οι Δημοκρατικοί στα ανώτατα κλιμάκια είναι επίσης εξαιρετικά ικανοί στο να θάβουν ενοχλητικές ιστορίες. Τον Δεκέμβριο του 2015, ο Τζο Μπάιντεν εξανάγκασε τον τότε ηγέτη του Κιέβου Πέτρο Ποροσένκο να απολύσει τον γενικό εισαγγελέα Βίκτορ Σόκιν ως προϋπόθεση για να αναλάβουν οι ΗΠΑ την εγγύηση ενός δανείου ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων του ΔΝΤ προς την Ουκρανία.

“Θα φύγω από εδώ σε έξι ώρες. Αν [ο Σόκιν] δεν απολυθεί, δεν θα πάρετε τα χρήματα”, απείλησε ο Μπάιντεν.

Με την απόλυση του Shokin, έληξε και η συνεχιζόμενη έρευνα του έμπειρου δικηγόρου για τον ενεργειακό γίγαντα Burisma. Πράγμα που σήμαινε ότι το πιο διάσημο μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Burisma, ο Χάντερ Μπάιντεν, γιος του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ξέφυγε από τον επίσημο έλεγχο.

Τώρα, ένας δισεκατομμυριούχος με πολιτικές διασυνδέσεις που χρησιμοποίησε μια μυστική οικονομική “κερκόπορτα” για να απομυζήσει από τους πελάτες του απίστευτα χρηματικά ποσά έχει γίνει ο τελευταίος πρωταγωνιστής στο έπος της σκοτεινής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία. Και παρόλο που η κατάρρευση της εταιρίας FTX είναι πρωτοσέλιδο, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης αποφεύγουν επιμελώς την Ουκρανική οπτική γωνία.

*          *          *

Απολαύστε τώρα και το δεύτερο άρθρο στο θέμα μας: “Οι Υπόγειες Διαδρομές του Χρήματος στην Ουκρανία”.

 

*          *          *

ΜΠΑΪ ΜΠΑΪ ΚΙΕΒΟ, ΧΑΛΟΟΥ ΚΥΑΝΗ ΑΚΤΗ: ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΝΑ ΠΩΣ ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΕΠΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Αξιωματούχοι και ολιγάρχες έχουν εκτρέψει μεγάλο μέρος της οικονομικής στήριξης που αποστέλλεται στο Κίεβο.

ΤΗΣ OLGA SUKHAREVSKAYA – 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2022

Ο νέο-εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας, Volodymyr Zelensky βαδίζει προς το προεδρικό γραφείο μετά την ορκωμοσία του στο Ουκρανικό κοινοβούλιο. ©  STR / NurPhoto via Getty Images

Από την έναρξη της στρατιωτικής επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση – και οι σύμμαχοί τους – έχουν παράσχει στο Κίεβο βοήθεια αξίας 126 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αριθμός σχεδόν ίσος με ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας. Επιπλέον, εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν βρει καταφύγιο στην ΕΕ, όπου τους δόθηκε στέγαση, τρόφιμα, άδειες εργασίας και συναισθηματική υποστήριξη. Το εύρος είναι τεράστιο, ακόμη και για τα δυτικά δεδομένα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το μπλοκ χρηματοδοτεί το Κίεβο ενόσω αντιμετωπίζει τη δική του οικονομική και ενεργειακή κρίση, η βοήθεια είναι ίσως ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη.

Το Κίεβο βασίζει τα ατελείωτα αιτήματά του για χρηματοδότηση στην κατάρρευση της οικονομίας του, λόγω του πολέμου, και στην ανάγκη του να «αντισταθεί στη ρωσική επιθετικότητα». Φτάνει όμως η βοήθεια στον προορισμό της;

Το τάγμα του Μονακό

Ενώ η Ουκρανία έχει προχωρήσει σε μια γενική επιστράτευση που αφορά όλους τους άνδρες κάτω των 60 ετών, πολλοί πρώην και νυν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες και ολιγάρχες έχουν μετακινηθεί για ασφάλεια στο εξωτερικό – κυρίως στην ΕΕ.

Η μαζική φυγή της ουκρανικής ελίτ ξεκίνησε ακόμη και πριν από την ένοπλη σύγκρουση. Στις 14 Φεβρουαρίου 2022, 37 βουλευτές της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ουκρανού προέδρου “Υπηρέτης του Λαού” ξαφνικά “εξαφανίστηκαν“. Αν δεν είχε απαγορευτεί στους βουλευτές να εγκαταλείψουν τη χώρα την επόμενη κιόλας ημέρα, θα τους είχαν σίγουρα ακολουθήσει και άλλοι. Εν τω μεταξύ, οι πρώην αξιωματούχοι και οι ολιγάρχες απολάμβαναν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα La Repubblica, 20 επιχειρηματικά αεροσκάφη απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο Boryspol του Κιέβου επίσης στις 14 του μηνός.

Οι μεγιστάνες βρίσκονταν στην κορυφή της ουράς. Ο επιχειρηματίας και βουλευτής Vadim Novinsky, οι επιχειρηματίες Vasily Khmelnitsky και Vadim Stolar, ο Vadim Nesterenko και ο Andrey Stavnitzer αναχώρησαν από τη χώρα με πτήσεις τσάρτερ. Ο εκατομμυριούχος πολιτικός Igor Abramovich έκλεισε ιδιωτική πτήση για την Αυστρία για 50 άτομα – παίρνοντας μαζί του συγγενείς, επιχειρηματικούς εταίρους και συναδέλφους του κόμματος. Οι ολιγάρχες πέταξαν από το Κίεβο προς τη Νίκαια, το Μόναχο, τη Βιέννη, την Κύπρο και άλλους προορισμούς της ΕΕ. Μια άλλη ομάδα επιχειρηματιών απογειώθηκε από την Οδησσό με ιδιωτικά αεροπλάνα. Ο ιδιοκτήτης της Vostok Bank αναχώρησε για το Ισραήλ, ενώ ο επικεφαλής του ομίλου Transship πέταξε για τη Λεμεσό. Ένας πρώην κυβερνήτης της περιοχής της Οδησσού, ο Vladimir Nemirovsky της Stalkanat, εγκατέλειψε επίσης τη χώρα.

Το καλοκαίρι και στις αρχές του φθινοπώρου του 2022, η “Ukrainska Pravda” ετοίμασε αρκετά ερευνητικά ντοκιμαντέρ για τους ικανούς προς στράτευση Ουκρανούς δισεκατομμυριούχους και αξιωματούχους που εντοπίστηκαν να κάνουν διακοπές στην Κυανή Ακτή κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μια ταινία με τον ειρωνικό τίτλο “Το τάγμα του Μονακό” δείχνει Ουκρανούς ολιγάρχες να ξεκουράζονται στις βίλες, τα αρχοντικά τους και σε γιοτ. Στο πρώτο μέρος, βλέπουμε τον επιχειρηματία Konstantin Zhevago, ο οποίος περιλαμβάνεται στον κατάλογο καταζητούμενων της Ιντερπόλ, να χαλαρώνει στο ιδιωτικό του γιοτ αξίας 70 εκατομμυρίων δολαρίων. Η θαλαμηγός κοσμεί την ακτογραμμή της Κυανής Ακτής καθώς η οικογένεια του Zhevago αποβιβάζεται. Ο επιχειρηματίας του Χάρκοβο Alexander Yaroslavsky, ο οποίος υποσχέθηκε να πουλήσει το γιοτ του και να μεταφέρει τα χρήματα για την αποκατάσταση του Χάρκοβο, φαίνεται να πλέει δίπλα του.

Screenshot ©  YouTube / Украинская правда

Οι δημοσιογράφοι της “Ukrainska Pravda” έριξαν επίσης μια ματιά στους αδελφούς Surkis στη Γαλλία, οι οποίοι σήμερα νοικιάζουν διαμερίσματα αξίας 2 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Εν τω μεταξύ, μια Bentley αξίας 300.000 δολαρίων που ανήκει στον Ουκρανό επιχειρηματία Vadim Ermolaev εθεάθη κοντά στο καζίνο του Μονακό και ο Eduard Kohan, συνιδρυτής της Euroenergotrade, εθεάθη σε ένα από τα κομψά ξενοδοχεία του Μόντε Κάρλο.

Όπως φαίνεται, μια ολόκληρη αποικία Ουκρανών ολιγαρχών έχει εγκατασταθεί στη γαλλική κοινότητα Cap-Ferrat των ελίτ. Ο εργολάβος γης Vadim Solar, οι ολιγάρχες Dmitry Firtash, Vitaly Khomutynnik και Sergey Lovochkin είναι μεταξύ αυτών που απολαμβάνουν την υψηλή ζωή εν μέσω πολέμου. Η βίλα στο Cap-Ferrat που ανήκε κάποτε στον βασιλιά Λεοπόλδο Β’ του Βελγίου αγοράστηκε από τον πλουσιότερο Ουκρανό ολιγάρχη Rinat Akhmetov. Γείτονές του είναι ο Alexander Davtyan, πρόεδρος του επενδυτικού ομίλου DAD LLC, και ο Vladislav Gelzin, πρώην βουλευτής του περιφερειακού συμβουλίου του Ντονέτσκ.

Όπως τονίζουν επανειλημμένα οι δημιουργοί της ταινίας, βουλευτές και επιχειρηματίες των “φιλορωσικών” κοινοβουλευτικών ομάδων [επίσης] εγκατέλειψαν τη χώρα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ωστόσο, πολλοί ενεργοί υποστηρικτές της σημερινής κυβέρνησης προτιμούν επίσης να υπερασπίζονται την πατρίδα τους από το εξωτερικό.

Η “Ukrainska Pravda” κατάφερε να πάρει συνέντευξη από τον Andrei Kholodov, βουλευτή της παράταξης “Υπηρέτης του Λαού” του Vladimir Zelensky, από τη σημερινή του κατοικία στη Βιέννη. Την αυστριακή πρωτεύουσα επέλεξαν επίσης ο εθνικιστής Nikita Poturaev και ο Sergei Melnichuk, πρώην επικεφαλής του τάγματος Aidar, γνωστού για εγκλήματα πολέμου που καταγγέλθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία. Ο πρώην επικεφαλής του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ουκρανίας, ο 59χρονος Alexander Tupitsky, και ο 45χρονος πρώην γενικός εισαγγελέας της Ουκρανίας Ruslan Ryaboshapka προτίμησαν επίσης τα ξένα “χαρακώματα”.

Τα μέλη του ουκρανικού κοινοβουλίου δεν βιάζονται να υιοθετήσουν νόμους ζωτικής σημασίας για τη χώρα σε καιρό πολέμου. Σύμφωνα με το κανάλι Telegram “Volyn News”, από τις 11 Μαρτίου 2022, περισσότεροι από 20 βουλευτές είχαν μετακομίσει στο εξωτερικό για απροσδιόριστους λόγους. Η γεωγραφία είναι εκτεταμένη: Μεγάλη Βρετανία, Πολωνία, Κατάρ, Ισπανία, Γαλλία, Αυστρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μολδαβία, Ισραήλ κ.λπ. Τον Μάρτιο, η Γενική Εισαγγελία της Ουκρανίας ξεκίνησε έρευνα για τις ενέργειες έξι βουλευτών που παρέμειναν στο εξωτερικό.

Προφανώς, ούτε ο πόλεμος ούτε η τιμωρία μπορούν να βάλουν σε λειτουργία τους Ουκρανούς νομοθέτες. Μόνο 99 βουλευτές από τους 450 παρακολούθησαν τη συνεδρίαση του Κοινοβουλίου στις 20 Ιουλίου. Κατά πάσα πιθανότητα η προσοχή τους είχε αποσπαστεί από το καλοκαίρι, την Κυανή Ακτή, τις Μαλδίβες και τα γιοτ… Όσο για την υπεράσπιση της ίδιας της Ουκρανίας – αφήστε το στους ξένους εθελοντές, λένε.

Πού πηγαίνει όλη η στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια;

Περιμένοντας την έναρξη της συνεδρίασης στο Ουκρανικό κοινοβούλιο, ©  Sergii Kharchenko / NurPhoto via Getty Images

Ορισμένοι Δυτικοί ευεργέτες παρατήρησαν πρόσφατα ότι το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής και ανθρωπιστικής βοήθειας δεν φτάνει ποτέ στον στρατό της Ουκρανίας ή στους απλούς πολίτες.

Σε ένα αρχικό ντοκιμαντέρ, το CBS ανέφερε ότι περίπου το 70% της στρατιωτικής βοήθειας απέτυχε να βρει το δρόμο του προς τους προβλεπόμενους δικαιούχους και οι χώρες-χορηγοί συχνά δεν είναι σε θέση να ελέγξουν την προβλεπόμενη χρήση της. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του ρεπορτάζ, ορισμένα από τα όπλα πωλούνται στη μαύρη αγορά. Όπως δήλωσε ο βετεράνος του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ Andy Milburn, «μπορώ να σας πω ότι χωρίς αμφιβολία ότι αυτά τα πράγματα δεν φτάνουν στις μονάδες της πρώτης γραμμής, Drones, Switchblades, IFAKs. Δεν είναι [στο μέτωπο], εντάξει. Οι πανοπλίες σώματος, τα κράνη, εσείς διαλέγετε».

Το Grayzone γράφει ότι τα όπλα και η ανθρωπιστική βοήθεια που παρέχει η Δύση στον ουκρανικό στρατό κλέβονται στην πορεία και δεν φτάνουν ποτέ στους στρατιώτες. Την ίδια στιγμή, οι Ουκρανοί βουλευτές έδωσαν πρόσφατα στους εαυτούς τους 70% αύξηση μισθού. Ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ότι δισεκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ και την ΕΕ έχουν εκτραπεί.

Ένας Ουκρανός στρατιώτης ονόματι Ιβάν δήλωσε στους δημοσιογράφους για τα δυτικά κονδύλια που δεν φτάνουν ποτέ στο μέτωπο: «Φανταστείτε να πείτε σε έναν Αμερικανό στρατιώτη ότι εμείς χρησιμοποιούμε τα προσωπικά μας αυτοκίνητα στον πόλεμο και είμαστε επίσης υπεύθυνοι για την πληρωμή των επισκευών και των καυσίμων. Αγοράζουμε μόνοι μας τα δικά μας αλεξίσφαιρα και κράνη. Δεν έχουμε εργαλεία παρατήρησης ή κάμερες, οπότε οι στρατιώτες πρέπει να βγάζουν το κεφάλι τους έξω για να δουν τι έρχεται, πράγμα που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μια ρουκέτα ή ένα τανκ μπορεί να τους ξεριζώσει το κεφάλι».

Η Samantha Morris, ιατρός από τις ΗΠΑ, επέστησε την προσοχή στην κλοπή ιατρικών προμηθειών και στη συνολική διαφθορά: «Ο επικεφαλής γιατρός της στρατιωτικής βάσης στο Sumy έχει παραγγείλει ιατρικές προμήθειες από και για τον στρατό σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και έχει εξαφανίσει εντελώς 15 φορτηγά με προμήθειες», είπε. Οι γιατροί δεν μπορούσαν καν να οργανώσουν μαθήματα για νοσηλευτές-βοηθούς μέχρι που παρενέβη ένας φίλος του κυβερνήτη της περιοχής του Sumy.

Το CNN μίλησε με έναν συνταξιούχο συνταγματάρχη των ΗΠΑ, ο οποίος δήλωσε ότι τα ουκρανικά στρατεύματα έχουν έλλειψη προμηθειών. Τα φορητά όπλα, ο ιατρικός εξοπλισμός, τα νοσοκομεία πεδίου και πολλά άλλα βρίσκονται υπό τον έλεγχο ιδιωτικών οργανώσεων – που ενδιαφέρονται περισσότερο να κλέψουν χρήματα παρά να σώσουν τις ζωές των συμπατριωτών τους.

Όπως επέμεινε ο Stephen Myers, πρώην μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής επί της Διεθνούς Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, “Δεν υπάρχουν πολλά που να εμποδίζουν έναν διοικητή στο πεδίο της μάχης να εκτρέψει μέρος του εξοπλισμού σε αγοραστές, δηλαδή στους Ρώσους, τους Κινέζους, τους Ιρανούς ή σε οποιονδήποτε άλλον, ισχυριζόμενος ότι ο εξοπλισμός και τα όπλα καταστράφηκαν…”.

To Κρατικό Γραφείο Αναζητήσεων της Ουκρανίας ανακάλυψε μέσα σε ένα από 133 κοντέινερς που είχαν κρυφτεί για να μην ελεγχθούν στο τελωνείο της Οδησσού ένα κοτζάμ ελικόπτερο Mi-2 πολλαπλών σκοπών.

Χιλιάδες τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας έχουν κλαπεί. Τον Σεπτέμβριο, το Εθνικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας (NABU) απέδειξε ότι ο επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου, Andrei Yermak, ο αναπληρωτής του Kirill Tymoshenko, ο επικεφαλής της παράταξης “Ο υπηρέτης του λαού” David Arakhamiya και ο φίλος του Vemir Davityan βρίσκονταν πίσω από τη μεγάλης κλίμακας κλοπή ανθρωπιστικής βοήθειας στην περιοχή Zaporozhye. Οι αξιωματούχοι της Zaporozhye, Starukh, Nekrasova, Sherbina και Kurtev μόνο επιφανειακά διεκπεραίωναν το έργο της διανομής της βοήθειας. Μέσα σε έξι μήνες οργάνωσαν την κλοπή 22 θαλάσσιων εμπορευματοκιβωτίων [containers], 389 σιδηροδρομικών βαγονιών και 220 φορτηγών. Η ανθρωπιστική βοήθεια πωλήθηκε στις αλυσίδες ATB και Selpo – σούπερ μάρκετ που ανήκουν στους Gennady Butkevich και Vladimir Kostelman, αντίστοιχα. Φυσικά, ο Tymoshenko, η Nekrasova και ο Davityan έγιναν “πρόσφυγες” και βρήκαν άσυλο στη Βιέννη.

Ομολογουμένως, δεν είναι όλοι υπό διωγμό. Ο Andrei Yarmolsky, ο σκανδαλώδης πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της περιφερειακής διοίκησης της Volyn – που κατηγορείται για κλοπή ανθρωπιστικής βοήθειας, προμήθεια ελαττωματικών αλεξίσφαιρων γιλέκων και παράνομη μετακίνηση ανδρών εκτός της χώρας – προήχθη. Τώρα εργάζεται για το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας.

Ιατρικές προμήθειες έχουν επίσης κλαπεί. Η Telegraph αναφέρει ότι «ορισμένες από τις δωρεές έφτασαν αργότερα στα ράφια των φαρμακείων των νοσοκομείων: τιμολογήθηκαν και καταχωρήθηκαν προς πώληση». Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας ιδιοποιούνται φάρμακα, επιδέσμους και ιατρικό εξοπλισμό και τα μεταπωλούν σε ασθενείς για τους οποίους προορίζονταν να είναι δωρεάν, αναφέρει το άρθρο.

Μια παρόμοια ιστορία διηγήθηκε η προαναφερθείσα γιατρός Dr Morris: «Μου τηλεφώνησε μια νοσοκόμα από ένα στρατιωτικό νοσοκομείο στο Ντνίπρο. Είπε ότι ο πρόεδρος του νοσοκομείου είχε κλέψει όλα τα παυσίπονα για να τα μεταπωλήσει και ότι οι τραυματισμένοι στρατιώτες που νοσηλεύονταν εκεί δεν είχαν ανακούφιση από τον πόνο. Μας παρακάλεσε να της παραδώσουμε “χέρι-με-χέρι” τα παυσίπονα φάρμακα. Είπε ότι θα τα έκρυβε από τον πρόεδρο του νοσοκομείου ώστε να φτάσουν στους στρατιώτες. Αλλά ποιον μπορείς να εμπιστευτείς; Έκλεβε όντως ο πρόεδρος του νοσοκομείου τα φάρμακα ή εκείνη προσπαθούσε να μας εξαπατήσει για να της δώσουμε τα παυσίπονα για να τα πουλήσει ή να τα χρησιμοποιήσει; Ποιος ξέρει. Όλοι λένε ψέματα».

Πόλεμος για κάποιους, Gucci για άλλους

Οι τεράστιες ροές μετρητών από τις δυτικές χώρες χρησιμοποιούνται συνεχώς από διεφθαρμένους Ουκρανούς αξιωματούχους για προσωπικό πλουτισμό και για την απόκτηση ειδών πολυτελείας.

Σε ένα πρόσφατο κύκλωμα διαφθοράς που εξαρθρώθηκε, το τελωνείο της Οδησσού εισήγαγε λαθραία πουκάμισα, σακίδια πλάτης, αθλητικά παπούτσια, ζώνες και άλλα είδη πολυτελείας των Givenchy, Gucci, Polo, Dolce & Gabbana, Michael Kors, Chanel, Louis Vuitton και Armani ως δήθεν στρατιωτικό εξοπλισμό. Τα συνοδευτικά έγγραφα, που δήλωναν ότι το φορτίο ήταν «για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας», υπογράφονταν από τον εκτελούντα χρέη επικεφαλής του τελωνείου της Οδησσού Vitaly Zakolodyazhny. Σύμφωνα με τον βουλευτή Alexander Dubinsky, πρόκειται για ένα συνηθισμένο σχέδιο κλοπής. «Το έργο των τελωνείων δεν είναι ικανοποιητικό, διότι ενώ κάποιοι πολεμούν στο μέτωπο, άλλοι κερδίζουν χρήματα με το πρόσχημα της τελωνειακής στολής τους», δήλωσε ο βουλευτής.

Φωτογραφία από το Μουσείο Λαθρεμπορίου της Οδησσού.

Για να πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, τον Μάιο του 2022, οι δυτικές χώρες κατάργησαν τους τελωνειακούς δασμούς για την Ουκρανία. Μέσα σε μια εβδομάδα, εισήχθησαν στη χώρα πάνω από 14.000 επιβατικά αυτοκίνητα. Όπως σχολίασε ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών Mustafa Nayem, «Λαμβάνοντας υπόψη ότι είμαστε μια χώρα σε πόλεμο, οι εταίροι μας στην Πολωνία, τη Σλοβακία και τη Ρουμανία εξεπλάγησαν αρκετά από αυτή την ταχεία αναβάθμιση του στόλου οχημάτων μας».

Καθώς προχωρούν στην απόκτηση πολυτελών ρούχων και αυτοκινήτων, οι κλέφτες φροντίζουν επίσης να αποσύρουν κεφάλαια από την Ουκρανία.

Σύμφωνα με το Γραφείο Οικονομικής Ασφάλειας της Ουκρανίας, από τον προϋπολογισμό της Ουκρανίας απουσιάζουν φόροι αξίας 4,5 δισεκατομμυρίων UAH (Ουκρανικά χρίβνια) [που θα έπρεπε να είχαν εισπραχθεί] από τους γεωργο-κτηνοτρόφους: «Τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 2022 εξήχθησαν μέσω του τελωνειακού εδάφους της Ουκρανίας σχεδόν 12 εκατομμύρια τόνοι σιτηρών και πετρελαίου που υπολογίζονται σε 137 δισεκατομμύρια UAH. Από αυτούς, σχεδόν 4 εκατομμύρια τόνοι εξήχθησαν από πλαστές εταιρείες που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά». Επιπλέον, «οι περισσότερες από τις εξωχώριες εταιρείες στις οποίες εξάγονται σιτηρά είναι υψηλού κινδύνου και εμπλέκονται σε ποινικές έρευνες». Αυτή είναι η “συμφωνία για τα σιτηρά” που η παγκόσμια κοινότητα επευφημεί ενεργά; Φαίνεται ότι οι Ουκρανοί απατεώνες διαφθείρουν όχι μόνο τη χώρα τους, αλλά και ξένα κράτη. Και αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα.

Όταν οι αδελφοί Surkis έφυγαν από την Ουκρανία, πήραν μαζί τους 17 εκατομμύρια δολάρια. Αλλά αυτό είναι απλώς ένα μικρό ποσό σε σύγκριση με τους “ήρωες του Euromaidan”. Σύμφωνα με τον πρώην βουλευτή της Ουκρανίας Oleg Tsarev, μετά το ξέσπασμα των εχθροπραξιών κορυφαίοι Ουκρανοί πολιτικοί έστειλαν τόσο τα κεφάλαιά τους όσο και τις οικογένειές τους στο εξωτερικό.

Αναφέρει ότι οι γονείς και οι συγγενείς του προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι καθώς και η σύζυγός του, όλοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Ο προκάτοχος του Ζελένσκι, ο πρώην πρόεδρος Petr Poroshenko, μετέφερε όχι μόνο τα παιδιά του αλλά και περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε μετρητά στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Το ίδιο ισχύει και για άλλους σημαντικούς Ουκρανούς αξιωματούχους: ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Arsen Avakov, ο επικεφαλής του γραφείου του προέδρου Andriy Yermak, ο δεύτερος πρόεδρος της Ουκρανίας Leonid Kuchma, ο πρώην πρωθυπουργός της Ουκρανίας Arseniy Yatsenyuk και πολλοί άλλοι έβγαλαν τις οικογένειές τους και τις περιουσίες τους, που υπολογίζονται σε περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια, από τη χώρα. Και ας μην αναφερθούμε στους πολυάριθμους, συνδεδεμένους με το πολιτικό σκηνικό, ολιγάρχες.

Οι απατεώνες μικρότερου βεληνεκούς μπορούν επίσης να “ενταχθούν μεμονωμένα στην ΕΕ”. Ένα σύστημα δωροδοκίας επιτρέπει σε άνδρες στρατιωτικής ηλικίας να εγκαταλείψουν τη χώρα. Σύμφωνα με τη Izvestia, η αμοιβή είναι σήμερα μεταξύ 8.000 και 10.000 δολαρίων. Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν επίσης συνεχώς ότι άνθρωποι πληρώνουν για να περάσουν τα σύνορα.

***

Η συμπάθεια των Δυτικών προς μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο είναι κατανοητή. Όμως, ενώ ορισμένες χώρες κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν την Ουκρανία—ακόμη και ενώ οι ίδιες αντιμετωπίζουν οικονομική κρίση—διεφθαρμένοι Ουκρανοί αξιωματούχοι χρησιμοποιούν τη χρηματοδότηση για να συγκεντρώσουν προσωπικές περιουσίες και να ζήσουν τη ζωή τους σε πολυτελή θέρετρα. Και όλα αυτά εις βάρος των φορολογουμένων της Δύσης.

Το 2015, ο Arseniy Yatsenyuk, κατά την αποχώρησή του από τη θέση του πρωθυπουργού της Ουκρανίας, δήλωσε ανοιχτά ότι είχε γίνει δισεκατομμυριούχος. Μένει να δούμε πόσοι νέοι Ουκρανοί υπερπλούσιοι μεγιστάνες—αυτοί που γαλουχήθηκαν από την ξένη στρατιωτική βοήθεια—θα εμφανιστούν στη Δύση μετά το τέλος της σύγκρουσης.

*          *          *

Ακολουθεί τώρα το τρίτο άρθρο, που ήδη εκτεταμένα αποσπάσματά του έχουν παρατεθεί στο δεύτερο άρθρο.

*          *          *

ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΤΟ ΚΙΕΒΟ ΛΕΗΛΑΤΕΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΣΠΑΤΑΛΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ,  ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

LINDSEY SNELL ΚΑΙ CORY POPP-18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

Τα όπλα έχουν κλαπεί, η ανθρωπιστική βοήθεια έχει κλαπεί, και δεν έχουμε ιδέα πού πήγαν τα δισεκατομμύρια που στάλθηκαν σε αυτή τη χώρα”, παραπονέθηκε ένας Ουκρανός στο The Grayzone.

————————

Σε ένα βίντεο που στάλθηκε μέσω του Facebook Messenger τον Ιούλιο, ο Ivan[6] φαίνεται να στέκεται δίπλα στο αυτοκίνητό του, ένα μοντέλο Mitsubishi SUV των αρχών της δεκαετίας του 2010. Από το πίσω παράθυρο βγαίνει καπνός. Ο Ιβάν γελάει και στρέφει την κάμερα του τηλεφώνου του σε όλο το μήκος του οχήματος, δείχνοντας τις τρύπες από σφαίρες. “Ο υπερσυμπιεστής πέθανε στο αυτοκίνητό μου”, λέει, στρέφοντας το τηλέφωνό του προς το μπροστινό μέρος του οχήματος. “Ο διοικητής μου λέει ότι πρέπει να πληρώσω για να το επισκευάσω μόνος μου. Έτσι, εκτός από την υποχρέωση να χρησιμοποιήσω το δικό μου αυτοκίνητο στον πόλεμο, τώρα πρέπει και να αγοράσω έναν νέο υπερσυμπιεστή με δικά μου χρήματα”.

Ο Ιβάν γύρισε την κάμερα προς το πρόσωπό του. “Λοιπόν, γαμημένοι καριόληδες βουλευτές, ελπίζω να πηδήξετε ο ένας τον άλλο. Διάβολοι. Μακάρι να ήσασταν στη δική μας θέση”, είπε.

Τον περασμένο μήνα, οι βουλευτές της Ουκρανίας ψήφισαν να δώσουν στους εαυτούς τους 70% αύξηση μισθού. Τα αρχεία δείχνουν ότι η αύξηση έγινε δυνατή και ενθαρρύνθηκε από τα δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ βοήθειας που έχουν εισρεύσει από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

“Εμείς, οι Ουκρανοί στρατιώτες, δεν έχουμε τίποτα”, δήλωσε ο Ιβάν. “Τα πράγματα που δόθηκαν στους στρατιώτες για να τα χρησιμοποιήσουν στον πόλεμο προήλθαν απευθείας από τους εθελοντές. Η βοήθεια που πηγαίνει στην κυβέρνησή μας δεν θα φτάσει ποτέ σε εμάς”.

Ο Ιβάν είναι στρατιώτης από το 2014. Επί του παρόντος, έχει τοποθετηθεί στην περιοχή του Ντονμπάς, όπου του έχει ανατεθεί να χρησιμοποιεί μικρά, μη επανδρωμένα αεροσκάφη του εμπορίου για να εντοπίζει ρωσικές θέσεις για τη στόχευση του πυροβολικού. “Υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα στην πρώτη γραμμή του μετώπου τώρα”, είπε. “Δεν έχουμε σύνδεση στο διαδίκτυο, γεγονός που καθιστά τη δουλειά μας ουσιαστικά αδύνατη. Πρέπει να οδηγούμε για να έχουμε σύνδεση με κινητές συσκευές. Μπορείτε να το φανταστείτε;”

Ένας άλλος στρατιώτης της μονάδας του Ιβάν μας έστειλε ένα βίντεο με τον εαυτό του από ένα χαράκωμα κοντά στις γραμμές του μετώπου στο Ντονμπάς. “Σύμφωνα με τα έγγραφα, η κυβέρνηση μας έχει χτίσει ένα καταφύγιο εδώ”, λέει. “Αλλά όπως βλέπετε, υπάρχουν μόνο μερικά εκατοστά από ένα ξύλινο κάλυμμα πάνω από τα κεφάλια μας, και αυτό υποτίθεται ότι μας προστατεύει από τους βομβαρδισμούς των τανκς και του πυροβολικού. Οι Ρώσοι μας βομβαρδίζουν για ώρες κάθε φορά. Εμείς οι ίδιοι σκάψαμε αυτά τα χαρακώματα. Έχουμε δύο AK-47 μεταξύ 5 στρατιωτών εδώ, και μπλοκάρουν συνεχώς λόγω της σκόνης.

“Πήγα στον διοικητή μου και του εξήγησα την κατάσταση. Του είπα ότι είναι πολύ δύσκολο να κρατήσουμε αυτή τη θέση. Του είπα ότι καταλαβαίνω ότι αυτό είναι ένα στρατηγικά σημαντικό σημείο, αλλά η ομάδα μας είναι διαλυμένη και δεν έρχεται καμία ανακούφιση για εμάς. Μέσα σε 10 ημέρες, 15 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους εδώ, όλοι από βλήματα και θραύσματα. Ρώτησα τον διοικητή αν θα μπορούσαμε να φέρουμε κάποιο βαρύ εξοπλισμό για να χτίσουμε ένα καλύτερο καταφύγιο και αρνήθηκε, επειδή είπε ότι οι ρωσικοί βομβαρδισμοί θα μπορούσαν να καταστρέψουν τον εξοπλισμό. Δεν τον νοιάζει που 15 στρατιώτες μας πέθαναν εδώ;”

“Αν προσπαθούσες να εξηγήσεις την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι Ουκρανοί στρατιώτες σε έναν Αμερικανό στρατιώτη, θα σε θεωρούσαν τρελό”, είπε ο Ιβάν. “Φανταστείτε να πείτε σε έναν Αμερικανό στρατιώτη ότι χρησιμοποιούμε τα προσωπικά μας αυτοκίνητα στον πόλεμο και είμαστε επίσης υπεύθυνοι για την πληρωμή των επισκευών και των καυσίμων. Εμείς αγοράζουμε τα δικά μας αλεξίσφαιρα και κράνη. Δεν έχουμε εργαλεία παρατήρησης ή κάμερες, οπότε οι στρατιώτες πρέπει να βγάζουν το κεφάλι τους έξω για να δουν τι έρχεται, πράγμα που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μια ρουκέτα ή ένα τανκ μπορεί να τους ξεριζώσει το κεφάλι”.

Ο Illya, ένας 23χρονος στρατιώτης από το Κίεβο, λέει ότι η μονάδα του αντιμετωπίζει τις ίδιες συνθήκες σε ένα άλλο τμήμα της περιοχής Donbass. Κατατάχθηκε στον ουκρανικό στρατό λίγο μετά την έναρξη του πολέμου. Έχει ένα υπόβαθρο στην πληροφορική και γνώριζε ότι τέτοιου είδους τεχνογνωσία ήταν περιζήτητη. “Αν ήξερα πόση εξαπάτηση υπήρχε σε αυτόν τον στρατό και πώς θα ήταν όλα για εμάς, δεν θα είχα καταταγεί ποτέ”, είπε. “Θέλω να πάω σπίτι μου, αλλά αν το σκάσω, αντιμετωπίζω τη φυλακή”.

Ο Illya και οι άλλοι στρατιώτες της μονάδας του δεν διαθέτουν όπλα και προστατευτικό εξοπλισμό. “Στην Ουκρανία, οι άνθρωποι εξαπατούν ο ένας τον άλλον ακόμη και στον πόλεμο”, είπε. “Έχω παρακολουθήσει να μας αφαιρούν τις ιατρικές προμήθειες που μας έχουν δωρηθεί. Τα αυτοκίνητα που μας μετέφεραν στη θέση μας εκλάπησαν. Και δεν έχουμε αντικατασταθεί από νέους στρατιώτες εδώ και τρεις μήνες, αν και θα έπρεπε να είχαμε αντικατασταθεί τρεις φορές μέχρι τώρα”.

“Όλοι λένε ψέματα”: Γιατρός των ΗΠΑ περιγράφει διαφθορά που σοκάρει

Μια πινακίδα καλεί τον πληθυσμό να καταδώσει “Συνεργάτες των Ρώσων”. Photo by Cory Popp.

Η Σαμάνθα Μόρις, γιατρός από το Μέιν, πήγε στην Ουκρανία τον Μάιο για να βοηθήσει στην παροχή ιατρικής εκπαίδευσης στους στρατιώτες. «Την πρώτη φορά που πέρασα τα σύνορα από την Πολωνία, έπρεπε να κρύψω τα ιατρικά μου εφόδια κάτω από στρώματα και πάνες για να μην τα κλέψουν», είπε. «Οι συνοριοφύλακες στην ουκρανική πλευρά απλά παίρνουν τα πράγματα και σου λένε ‘τα χρειαζόμαστε αυτά για τον πόλεμό μας’, αλλά στη συνέχεια, απλά κλέβουν τα αντικείμενα και τα μεταπωλούν. Ειλικρινά, αν δεν παραδώσετε τις δωρεές στους παραλήπτες που προορίζονται, τα αντικείμενα δεν θα φτάσουν ποτέ σε αυτούς».

Η Morris και μερικοί άλλοι Αμερικανοί επαγγελματίες του ιατρικού τομέα άρχισαν να διοργανώνουν μαθήματα κατάρτισης στο Sumy, μια μεσαίου μεγέθους πόλη στη βορειοανατολική Ουκρανία. «Συντάξαμε ένα συμβόλαιο με τον κυβερνήτη του Sumy, αν και το μόνο που μας παρείχαν ήταν γεύματα και διαμονή, και η διαμονή ήταν απλώς να κοιμόμαστε στο ίδιο δημόσιο πανεπιστήμιο στο οποίο κάναμε τα εκπαιδευτικά μας μαθήματα», είπε. «Ο κυβερνήτης του Sumy είχε έναν φίλο, έναν τοπικό επιχειρηματία, και απαίτησε να προστεθεί αυτός ο επιχειρηματίας στο συμβόλαιο ως “σύνδεσμος” μεταξύ εμάς και της πόλης του Sumy. Και ως σύνδεσμος, θα έπαιρνε ένα ποσοστό αμοιβής από τη σύμβαση. Οι δικηγόροι μας προσπάθησαν να διαπραγματευτούν την εξαίρεση του επιχειρηματία από το συμβόλαιο, αλλά ο κυβερνήτης του Sumy δεν υποχωρούσε. Τελικά απλώς υπογράψαμε τη σύμβαση για να μπορούμε να κάνουμε τις εκπαιδεύσεις μας».

Στους δύο μήνες που πέρασε στην Ουκρανία, η Μόρις λέει ότι αντιμετώπισε κλοπές και διαφθορά περισσότερες φορές από όσες μπορούσε να μετρήσει. «Ο επικεφαλής γιατρός της στρατιωτικής βάσης στο Sumy παρήγγειλε ιατρικές προμήθειες από και για τον στρατό σε διάφορες χρονικές στιγμές και 15 φορτηγά με προμήθειες εξαφανίστηκαν εντελώς», είπε. Τα στρατιωτικά κιτ πρώτων βοηθειών που σκόπευε να δώσει στους στρατιώτες όταν θα αποφοιτούσαν από το πρόγραμμα εκπαίδευσής της, εκλάπησαν. Είδε τα ίδια κιτ να πωλούνται σε μια τοπική αγορά λίγες ημέρες αργότερα.

«Έλαβα ένα τηλεφώνημα από μια νοσοκόμα σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο στην [ουκρανική πόλη] Dnipro”, θυμήθηκε η Morris. “Είπε ότι ο πρόεδρος του νοσοκομείου είχε κλέψει όλα τα παυσίπονα για να τα μεταπωλήσει και ότι οι τραυματισμένοι στρατιώτες που νοσηλεύονταν εκεί δεν είχαν ανακούφιση από τον πόνο.  Μας παρακάλεσε να της παραδώσουμε χέρι με χέρι παυσίπονα φάρμακα. Είπε ότι θα τα έκρυβε από τον πρόεδρο του νοσοκομείου ώστε να φτάσουν στους στρατιώτες. Αλλά ποιον μπορείς να εμπιστευτείς; Έκλεβε όντως ο πρόεδρος του νοσοκομείου τα φάρμακα ή μήπως εκείνη προσπαθούσε να μας εξαπατήσει για να της δώσουμε τα παυσίπονα για να τα πουλήσει ή να τα χρησιμοποιήσει; Ποιος ξέρει. Όλοι λένε ψέματα».

Οι δωρεές προστατευτικού στρατιωτικού εξοπλισμού και ιατρικών ειδών μάχης έχουν κατακλύσει τις διαδικτυακές αγορές της Ουκρανίας. Οι πωλητές φροντίζουν να κρύβουν την ταυτότητά τους, δημιουργώντας συχνά νέους λογαριασμούς πωλητών για κάθε πώληση και επιθυμούν να εκτελούν τις παραγγελίες αποκλειστικά μέσω ταχυδρομείου. «Έχουμε βρει θωρακισμένα κράνη που δόθηκαν ως βοήθεια από τους Αμερικανούς προς πώληση σε ιστοσελίδες», δήλωσε ο Ιβάν. «Ξέρετε, στο εσωτερικό του κράνους αναγράφεται η κατηγορία προστασίας και η μάρκα. Είδαμε αυτή τη μάρκα πριν και καταλάβαμε ότι τα κράνη ήταν αυτά που μας δόθηκαν ως βοήθεια. Κάποιοι από εμάς προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τους πωλητές για να κανονίσουμε μια συνάντηση, ώστε να αποδείξουμε ότι πουλούσαν κλεμμένη βοήθεια, αλλά ήταν καχύποπτοι και σταμάτησαν να μας απαντούν».

Ο Ιβάν λέει ότι έχει ακούσει για την κλοπή όπλων που έχουν δωρηθεί από δυτικές χώρες, αλλά επισήμανε ότι αρκετοί στρατιώτες στη μονάδα του μοιράζονται ένα μόνο AK-47. «Δεν θα μπορούσα να ξέρω για το πώς κλέβουν τα όπλα, επειδή τα όπλα δεν φτάνουν ποτέ στους Ουκρανούς στρατιώτες εξ αρχής», είπε. «Και αν έδιναν κάτι περισσότερο από μικρούς πυραύλους και τουφέκια, αν μας έδιναν αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε για να πολεμήσουμε τη Ρωσία, θα ήταν όπλα πολύ μεγάλα για να τα κλέψουμε».

“Δεν νομίζω ότι θέλουν να κερδίσουμε”: Ουκρανοί χλευάζουν τη δυτική βοήθεια

Ο Ιβάν δεν είναι αισιόδοξος για τις πιθανότητες της Ουκρανίας να κερδίσει τον πόλεμο. «Δεν θα μείνει καθόλου Ντονμπάς», δήλωσε. «Οι Ρώσοι θα το καταστρέψουν ή θα το ελέγξουν όλο και μετά θα προχωρήσουν προς τα νότια. Και τώρα, όπως έχουν τα πράγματα, θα έλεγα ότι το 80% των πολιτών που έχουν μείνει στο Ντονμπάς υποστηρίζουν τη Ρωσία και διαρρέουν όλες τις πληροφορίες για τη θέση μας σε αυτούς». [ΣΗΜ. Φυσικά είναι οι Ουκρανοί που βομβαρδίζουν συνεχώς τις κατοικημένες περιοχές του Ντονμπάς ενώ τοποθετούν βαρύ οπλισμό σε σχολεία, νοσοκομεία και κατοικίες χρησιμοποιώντας όσους αμάχους βρίσκονται εκεί ως ανθρώπινες ασπίδες].

Όταν ρωτήθηκε αν πιστεύει ότι οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες θέλουν πραγματικά η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο, ο Ιβάν γέλασε. «Όχι, δεν νομίζω ότι θέλουν να κερδίσουμε», είπε. «Η Δύση θα μπορούσε να μας δώσει όπλα για να γίνουμε ισχυρότεροι από τους Ρώσους, αλλά δεν το κάνουν αυτό. Ξέρουμε ότι η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής θέλουν να κερδίσουμε, 100%, αλλά η υποστήριξή τους δεν είναι αρκετή».

«Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο», δήλωσε ο Andrey, ένας Ουκρανός δημοσιογράφος που εδρεύει στο Mykolayiv. «Θέλουν μόνο να κάνουν τη Ρωσία αδύναμη. Κανείς δεν θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, αλλά οι χώρες που χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ σαν παιδική χαρά θα χάσουν. Και η διαφθορά που σχετίζεται με την πολεμική βοήθεια είναι σοκαριστική. Τα όπλα έχουν κλαπεί, η ανθρωπιστική βοήθεια έχει κλαπεί και δεν έχουμε ιδέα πού πήγαν τα δισεκατομμύρια που στάλθηκαν σε αυτή τη χώρα».

Ο Andrey είναι ιδιαίτερα συγκλονισμένος από την έλλειψη υπηρεσιών που [δεν] παρέχονται στους εσωτερικά εκτοπισμένους Ουκρανούς. «Πραγματικά δεν είναι μυστήριο γιατί όλοι θέλουν να πάνε στην Ευρώπη», είπε. «Υπάρχει ένα κέντρο προσφύγων κοντά στο Ντνίπρο, για παράδειγμα, και οι εκτοπισμένοι επιτρέπεται να μείνουν εκεί μόνο για τρεις ημέρες. Και είναι 45 ή 50 άτομα σε ένα μεγάλο, ανοιχτό δωμάτιο με ένα μπάνιο και μια μικροσκοπική κουζίνα. Φρικτές συνθήκες. Έτσι, μετά τις τρεις ημέρες, ακόμα και αν δεν έχουν χρήματα, ρούχα, τίποτα, τους πετάνε έξω και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιστρέψουν στα σπίτια τους σε επικίνδυνες περιοχές. Πρέπει να ρωτήσουμε την κυβέρνησή μας πού πήγαν όλα τα χρήματα της βοήθειας, όταν οι στρατιώτες μας δεν έχουν αυτά που χρειάζονται και οι πολίτες μας δεν έχουν ασφαλή μέρη για να μείνουν».

Οι ξένοι δημοσιογράφοι καλύπτουν τη ζοφερή πραγματικότητα με παραληρηματικές θριαμβολογίες

Πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, ο Andrey πέρασε αρκετά χρόνια κάνοντας ρεπορτάζ για τη διαφθορά και τους διεφθαρμένους πολιτικούς στην Ουκρανία. Αφού μια έρευνα για έναν κυβερνητικό αξιωματούχο στην Οδησσό είχε ως αποτέλεσμα απειλές κατά της γυναίκας και της μικρής του κόρης, ο Andrey τις έστειλε να ζήσουν με συγγενείς στη Γαλλία. «Η Ουκρανία είναι μια δημοκρατία, σωστά; Επομένως, η κυβέρνηση δεν θα σε πιέσει με επίσημο τρόπο. Πρώτα, δέχεσαι τηλεφωνήματα που σε προειδοποιούν να σταματήσεις. Στη συνέχεια, σου προσφέρουν χρήματα για να σταματήσεις. Και στη συνέχεια, αν αρνηθείς να εξαγοραστείς, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για επίθεση».

«Η πραγματική δημοσιογραφία είναι επικίνδυνη εδώ», συνέχισε. «Βλέπετε, από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, έχουμε αυτούς τους νέους σταρ δημοσιογράφους και κάθε μέρα γράφουν ότι ‘ο Πούτιν είναι κακός, οι Ρώσοι στρατιώτες συμπεριφέρονται πολύ άσχημα… σήμερα, ο ουκρανικός στρατός σκότωσε 1.000 Ρώσους και κατέστρεψε 500 ρωσικά τανκς’. Παίρνουν ένα εκατομμύριο οπαδούς στο Twitter επειδή λένε ψέματα, και αυτό δεν είναι πραγματικό ρεπορτάζ. Αλλά αν γράψεις για τη διαφθορά στις Ένοπλες Δυνάμεις και φέρεις πραγματικά παραδείγματα… δεν θα γίνεις διάσημος και θα έχεις πρόβλημα».

Ο Andrey έχει πιάσει πρόσθετη δουλειά ως οργανωτής, κανονίζοντας συνεντεύξεις και μεταφράζοντας για ξένους δημοσιογράφους που βρίσκονται στην Ουκρανία για να καλύψουν τον πόλεμο. «Έχω συνεργαστεί με περίπου δώδεκα δημοσιογράφους από διάφορες χώρες της Ευρώπης», είπε. «Όλοι τους έχουν σοκαριστεί. Έφυγαν από την Ουκρανία σοκαρισμένοι. Είπαν ότι δεν μπορούσαν να πιστέψουν την κατάσταση εδώ. Αλλά αυτό το σοκ δεν μπήκε σε κανένα από τα άρθρα τους για τον πόλεμο. Τα άρθρα τους έλεγαν ότι η Ουκρανία βρίσκεται στο δρόμο προς τη νίκη, κάτι που δεν είναι αλήθεια».

Μια πινακίδα στο Κραματόρσκ που διαφημίζει το Σύνταγμα Αζόφ. Photo by Cory Popp

Ουκρανοί στρατιώτες και εθελοντές επιβεβαιώνουν ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θέτουν σε κίνδυνο τους πολίτες

Τον Ιούλιο, διανυκτερεύσαμε σε ένα ξενοδοχείο στο Κραματόρσκ και με ανησυχία διαπιστώσαμε ότι μεταξύ των πελατών του ξενοδοχείου ήταν και στρατιώτες του νεοναζιστικού τάγματος Azov. Στις 4 Αυγούστου, η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε μια μελέτη που αποκαλύπτει ότι από την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο, οι ουκρανικές δυνάμεις έθεσαν σε κίνδυνο τους αμάχους δημιουργώντας βάσεις σε σχολεία και νοσοκομεία και λειτουργώντας οπλικά συστήματα σε μη στρατιωτικές περιοχές, γεγονός που αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

Η Διεθνής Αμνηστία σκοπεύει τώρα να “επανεκτιμήσει” την έκθεσή της, ως απάντηση στη μαζική δημόσια κατακραυγή μετά τη δημοσίευσή της, αλλά Ουκρανοί στρατιώτες και ξένοι εθελοντές έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις διατηρούν έντονη παρουσία σε μη στρατιωτικές περιοχές. “Οι βάσεις μας χτίστηκαν ως επί το πλείστον τη σοβιετική εποχή”, δήλωσε ο Ιβάν. “Έτσι, τώρα, η Ρωσία γνωρίζει τις βάσεις μας μέσα και έξω. Είναι απαραίτητο να διασκορπιστούν οι στρατιώτες και τα όπλα σε άλλα μέρη”.

Ένας πρώην Αμερικανός στρατιωτικός που ακούει στο ψευδώνυμο “Benjamin Velcro” ήταν εθελοντής μαχητής της Διεθνούς Λεγεώνας Εδαφικής Άμυνας της Ουκρανίας, της επίσημης μονάδας των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων για τους ξένους εθελοντές. Πέρασε πέντε μήνες σε διάφορα μέρη της Ουκρανίας και λέει ότι η τοποθέτηση στρατιωτών σε μη στρατιωτικές περιοχές ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.

«Κάθε φορά που ακούω ότι η Ρωσία βομβάρδισε ένα σχολείο, απλά ανασηκώνω τους ώμους μου», δήλωσε ο Αμερικανός ξένος μαχητής. «Επειδή εγώ είχα εγκατασταθεί μέσα σε ένα σχολείο. Αυτό είναι γεγονός. Το σχολείο δεν είχε παιδιά μέσα, οπότε δεν είναι ότι έθεταν σε κίνδυνο παιδιά. Έτσι, το μόνο που χρειάζεται είναι να πει η Ουκρανία: “Α! Χτύπησαν ένα σχολείο!”. Και αυτό συσσωρεύεται σε μια εύκολη αφήγηση των μέσων ενημέρωσης από την πλευρά τους».

Όπως ο Ιβάν, έτσι και ο Velcro είναι απαισιόδοξος για τις πιθανότητες της Ουκρανίας να κερδίσει τον πόλεμο. «Φίλε, θέλω όσο τίποτα στον κόσμο να κερδίσει η Ουκρανία. Θέλω η Ουκρανία να πάρει πίσω τα σύνορά της πριν από το 2014. Αλλά αν νομίζω ότι αυτό είναι εφικτό; Όχι. Δεν μπορείς να διατηρήσεις έναν πόλεμο με χρηματοδότηση από τον κόσμο για πάντα».

[1] Αναφέρεται στα ψεύτικα χωριά, σε στυλ σκηνικών του Χόλυγουντ, που έστηνε ο πρίγκηπας Ποτέμκιν για την Μεγάλη Αικατερίνη να τα βλέπει καθώς περνούσε με την άμαξά της.

[2] Τα NFT–Non-Fungible Tokens–είναι μεταβιβάσιμα (άρα πωλούμενα) δικαιώματα θέσης σε μια αλυσίδα κατανεμημένης εγγραφής (blockchain) όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στα κρυπτονομίσματα. Πρόκειται για ένα σχήμα πυραμίδας (Ponzi scheme) για “επενδύσεις” σπέκουλας που έχει χρησιμοποιηθεί σε απάτες. Είναι χαρακτηριστική η τεράστια επέκταση αυτών των σχημάτων από το 2020 (συνολικός όγκος συναλλαγών 82 εκατομμύρια δολάρια) στο 2021 (συνολικός όγκος συναλλαγών 17 δισεκατομμύρια (!!!) δολάρια)–συνολική αύξηση 21,000%!!!!!. Η αγορά των NFTs άρχισε να καταρρέει τον Μάιο φέτος.

[3] Έτσι στο πρωτότυπο. Αποτελεί λογοπαίγνιο, όπου η κοινότητα των διακινητών κρυπτονομισμάτων παρουσιάζεται ως έχουσα δικούς της κανόνες συμπεριφοράς, ηθικής, κ.λπ., όπως μία “αδελφότητα”.

[4] PAC είναι το αρκτικόλεξο της Political Action Committee, δηλαδή μιας Επιτροπής Πολιτικής Δράσης. Τέτοιες επιτροπές σχηματίζονται στις ΗΠΑ προκειμένου να συλλεχθούν και να ξοδευτούν χρήματα για τη νίκη ή την ήττα ενός πολιτικού υποψηφίου.

[5] Εννοεί ότι ένα Super PAC βάζει κάποιους πολιτικούς στόχους και μετά χρησιμοποιεί επιστημονικές στατιστικές μεθόδους για να εντοπίσει σε ποιους υποψήφιους να κατευθύνει χρήματα προκειμένου να μεγιστοποιήσει την πιθανότητα να επιτευχθούν οι στόχοι του.

[6] Αρκετά από τα άτομα που έδωσαν συνέντευξη ζήτησαν να αναφερθούν με ψευδώνυμα για να προστατευτούν από πιθανό κίνδυνο. Όλα τα ονόματα στο άρθρο/ρεπορτάζ είναι αλλαγμένα.