Η Αρουντάτι Ρόι δημοσίευσε την Τετάρτη 28/4 ένα άρθρο για την καταστροφική εξέλιξη της πανδημίας στην Ινδία. Πρόκειται για ένα δριμύ κατηγορώ της βραβευμένης συγγραφέως και κοινωνικής αγωνίστριας και ταυτόχρονα μια δραματική κραυγή για την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα της.
Κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα πολωτικής προεκλογικής εκστρατείας στην πολιτεία Uttar Pradesh το 2017, ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, μπήκε στη μάχη έτοιμος να ξεσηκώσει τα πάθη και τα μίση ακόμη περισσότερο. Μιλώντας δημόσια, κατηγόρησε την πολιτειακή κυβέρνηση – στην οποία ηγούνταν ένα κόμμα της αντιπολίτευσης – ότι δίνει προνόμια στη μουσουλμανική κοινότητα ξοδεύοντας περισσότερα για τα μουσουλμανικά νεκροταφεία (καμπριστάν) από ό, τι για ινδουιστικούς ναούς αποτέφρωσης (σαμσάν). Με τον συνηθισμένο χλευαστικό του ύφος, όπου κάθε χλεύη και καγχασμός ακούγεται σαν στριγκλιά στη μέση της πρότασης προτού καταλήξει σε μια απειλητική ηχώ, προκάλεσε το πλήθος. «Εάν ένα καμπριστάν είναι χτισμένο σε ένα χωριό, θα πρέπει επίσης να κατασκευαστεί ένα σαμσάν», είπε.
«Σαμσάν! Σαμσάν!» το γοητευμένο πλήθος ζητούσε εκστασιασμένο από κάτω.
Ίσως ο πρωθυπουργός είναι ευχαριστημένος τώρα που η στοιχειωμένη εικόνα από τις φλόγες που καίνε τα πτώματα στις μαζικές κηδείες στα νεκροταφεία της Ινδίας είναι διεθνώς πρωτοσέλιδα. Και ότι όλα τα καμπριστάν και τα σαμσάν στη χώρα του λειτουργούν σωστά, σε αναλογία με τις ανάγκες του πληθυσμού για τον οποίο προορίζονταν, αλλά και πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους.
«Μπορεί η Ινδία, με πληθυσμό 1,3 δισεκατομμυρίων, να απομονωθεί;» αναρωτιέται ρητορικά η Washington Post σε ένα πρόσφατο άρθρο της σχετικά με την εξέλιξη της επιδημικής καταστροφής της Ινδίας και την αδυναμία περιορισμού των νέων, ταχέως μεταδιδόμενων παραλλαγών Covid εντός των εθνικών συνόρων;
«Όχι εύκολα», απάντησε. Δεν θα ήταν πιθανό αυτή η ερώτηση να είχε τεθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όταν ο κορωνοϊός μαινόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη πριν από λίγους μήνες. Αλλά στην Ινδία δεν έχουμε δικαίωμα να προσβληθούμε, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τα λόγια του πρωθυπουργού μας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους.
Ο Μόντι μίλησε σε μια εποχή που οι άνθρωποι στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ υπέφεραν από την κορύφωση του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Δεν είχε ούτε μια λέξη συμπάθειας για να προσφέρει, παρά μια προκλητική υπερηφάνεια για την υποδομή της Ινδίας και την ετοιμότητα απέναντι στον Covid. Κατέβασα και έσωσα την ομιλία του γιατί φοβάμαι ότι όταν η ιστορία ξαναγράφεται από το καθεστώς Modi – και μάλλον αυτό θα συμβεί σύντομα – η ομιλία μπορεί να εξαφανιστεί ή να είναι πλέον δύσκολο να βρεθεί. Ακολουθούν μερικά ανεκτίμητα αποσπάσματα:
«Φίλοι μου, έφερα το μήνυμα της εμπιστοσύνης, της θετικότητας και της ελπίδας από 1,3 δισεκατομμύρια Ινδούς εν μέσω αυτών των καταστάσεων φόβου …Προβλεπόταν ότι η Ινδία θα ήταν η πιο πληγείσα χώρα από την πανδημία του κορωνοϊού σε όλο τον κόσμο. Λεγόταν ότι θα υπάρξει ένα τσουνάμι από μολύνσεις Covid στην Ινδία, κάποιος είπε ότι 700-800 εκατομμύρια Ινδοί θα μολυνθούν, ενώ άλλοι δήλωσαν ότι 2 εκατομμύρια Ινδοί θα πεθάνουν».
…«Φίλοι μου, δεν θα ήταν σκόπιμο να κρίνουμε την επιτυχία της Ινδίας με την επιτυχία μιας άλλης χώρας. Σε μια χώρα που φιλοξενεί το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού, αυτή η χώρα έχει σώσει την ανθρωπότητα από μια μεγάλη καταστροφή, περιορίζοντας αποτελεσματικά την πανδημία».
Ο Μόντι ο μάγος υποκλίνεται καθώς έσωσε την ανθρωπότητα, περιορίζοντας αποτελεσματικά τον κορωνοϊό. Τώρα που αποδεικνύεται ότι δεν τον περιόρισε μπορούμε να παραπονεθούμε ότι μας φέρονται λες και είμαστε μολυσμένοι με ραδιενέργεια; Ότι μας κλείνουν τα σύνορα και ακυρώνουν τις πτήσεις; Ότι μας σφράγισαν μέσα, με τον ιό μας και τον πρωθυπουργό μας, μαζί με όλη την αρρώστια, την αντι-επιστήμη, το μίσος και την ηλιθιότητα που αντιπροσωπεύει αυτός, το κόμμα του και το είδος της πολιτικής του;
Όταν το πρώτο κύμα του Covid ήρθε πέρυσι στην Ινδία και στη συνέχεια υποχώρησε, η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της σχολίαζαν θριαμβευτικά. «Η Ινδία προφανώς δεν πάει εκδρομή», έγραψε ο Shekhar Gupta, αρχισυντάκτης του διαδικτυακού ιστότοπου ειδήσεων «Print». «Όμως οι δομές μας δεν γέμισαν πτώματα, στα νοσοκομεία δεν γέμισαν τα κρεβάτια, ούτε τα κρεματόρια και τα νεκροταφεία ξέμειναν από ξύλα και χώρους ταφής. Πάρα πολύ καλό για να είναι αληθινό; Δώστε διαφορετικά δεδομένα εάν διαφωνείτε. Εκτός αν νομίζετε ότι είστε θεοί». Ας αφήσουμε κατά μέρος τις άσχημες και ασεβείς εικόνες – χρειαζόμασταν έναν θεό για να μας πει ότι οι περισσότερες πανδημίες έχουν ένα δεύτερο κύμα;
Αυτό το δεύτερο κύμα είχε προβλεφθεί, έστω και αν και η μεταδοτικότητά του εξέπληξε ακόμη και τους επιστήμονες και τους ιολόγους. Πού είναι λοιπόν η υγειονομική υποδομή για τον Covid και το «κίνημα των ανθρώπων» ενάντια στον ιό για τον οποίο ο Μόντι καυχιόταν στην ομιλία του; Τα νοσοκομειακά κρεβάτια δεν αρκούν. Οι γιατροί και το ιατρικό προσωπικό βρίσκονται σε επίπεδο εξάντλησης. Οι φίλοι τηλεφωνούν και λένε ιστορίες για νοσοκομειακές πτέρυγες χωρίς προσωπικό και περισσότερους νεκρούς ασθενείς από ότι ζωντανούς. Οι άνθρωποι πεθαίνουν στους διαδρόμους του νοσοκομείου, στους δρόμους και στα σπίτια τους. Τα κρεματόρια στο Δελχί έχουν εξαντληθεί από καυσόξυλα. Η δασική υπηρεσία έδωσε ειδική άδεια για την υλοτόμηση των δέντρων της πόλης. Οι απελπισμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν ό,τι καύσιμο μπορούν να βρουν. Τα πάρκα και οι χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων μετατρέπονται σε αποτεφρωτήρια. Είναι σαν να υπάρχει ένα αόρατο UFO στους ουρανούς μας, καταναλώνοντας τον αέρα από τους πνεύμονές μας. Μια αεροπορική επιδρομή ενός είδους άγνωστου ως τώρα.
Το οξυγόνο είναι το νέο νόμισμα στο υγειονομικό χρηματιστήριο της Ινδίας. Ανώτεροι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι – η ελίτ της Ινδίας – κάνουν έκκληση στο Twitter για νοσοκομειακά κρεβάτια και φιάλες οξυγόνου. Η κρυφή αγορά των αναπνευστήρων οργιάζει. Οι μηχανές μέτρησης κορεσμού οξυγόνου και τα φάρμακα είναι δύσκολο να βρεθούν.
Υπάρχουν αγορές και για άλλα πράγματα. Στην κατώτερη βαθμίδα της ελεύθερης αγοράς, μπορείτε να βρείτε μια δωροδοκία για να ρίξετε μια τελευταία ματιά στο αγαπημένο σας πρόσωπο, που τοποθετήθηκε σε νεκρικό σάκκο και στοιβάχθηκε σε νεκροταφείο. Ή να πληρώσετε έναν ιερέα να συμφωνήσει να κάνει τις τελευταίες προσευχές. Να αγοράσετε διαδικτυακές ιατρικές συμβουλές από αδίστακτους γιατρούς στις οποίες καταφεύγουν απελπισμένες οικογένειες. Στην ανώτερη βαθμίδα, ίσως χρειαστεί να πουλήσετε τη γη και το σπίτι σας και να καταναλώσετε κάθε τελευταία ρουπία για θεραπεία σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Μόνο και μόνο η κατάθεση πληρωμής, από μόνη της, πριν καν συμφωνήσουν να σας δεχτούν στο ιδιωτικό νοσοκομείο, θα μπορούσε να στείλει οικονομικά την οικογένειά σας πίσω για αρκετές γενιές.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν αποκαλύπτει το πλήρες βάθος και το εύρος του τραύματος, του χάους και, πάνω απ’ όλα, την έλλειψη αξιοπρέπειας στην οποία καταδικάζονται οι άνθρωποι. Αυτό που συνέβη στον νεαρό μου φίλο Τ είναι μόνο μία από τις εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες παρόμοιες ιστορίες, μόνο στο Δελχί. Ο Τ, που είναι 20 χρονών, ζει στο μικρό διαμέρισμα των γονιών του, στο Γκαζιαμπάντ, στα περίχωρα του Δελχί. Και οι τρεις ήταν θετικοί στον Covid. Η μητέρα του ήταν σοβαρά άρρωστη. Δεδομένου ότι ήταν τις πρώτες μέρες της πανδημίας, ήταν αρκετά τυχερός που βρήκε νοσοκομειακό κρεβάτι για αυτήν. Ο πατέρας του, διαγνωσμένος με σοβαρή διπολική κατάθλιψη, έγινε βίαιος και άρχισε να βλάπτει τον εαυτό του. Σταμάτησε να κοιμάται. Λερωνόταν και έμενε έτσι για καιρό. Η ψυχίατρός του προσπαθούσε να βοηθήσει μέσω Διαδικτύου, αν και κατά καιρούς κατέρρεε επειδή ο σύζυγός της είχε μόλις πεθάνει από τον Covid. Είπε ότι ο πατέρας του Τ χρειαζόταν νοσηλεία, αλλά επειδή ήταν θετικός στον κορωνοϊό δεν υπήρχε καμία τέτοια πιθανότητα. Έτσι, ο Τ έμεινε ξύπνιος, κάθε νύχτα, κρατώντας τον πατέρα του κάτω, σκουπίζοντάς τον, καθαρίζοντάς τον. Κάθε φορά που του μίλαγα, ένιωθα τη δική μου αναπνοή να τρέμει. Τέλος, το μήνυμα ήρθε: «Ο πατέρας μου πέθανε». Δεν πέθανε από τον Covid, αλλά από μια τεράστια αύξηση της αρτηριακής πίεσης που προκλήθηκε από ψυχιατρική κατάρρευση που προκλήθηκε από απόλυτη αδυναμία.
Τι γίνεται με το πτώμα; Τηλεφώνησα απεγνωσμένα σε όλους όσους ήξερα. Μεταξύ αυτών που απάντησαν ήταν ο Anirban Bhattacharya, ο οποίος συνεργάζεται με τον γνωστό κοινωνικό ακτιβιστή Harsh Mander. Ο Bhattacharya πρόκειται να δικαστεί με την κατηγορία της αυτουργίας για μια διαμαρτυρία που βοήθησε να οργανωθεί στην Πανεπιστημιούπολη το 2016. Ο Mander, ο οποίος δεν έχει αναρρώσει πλήρως από μια σκληρή περιπέτεια με τον Covid πέρυσι, απειλείται με σύλληψη και κλείσιμο των ορφανοτροφείων που διοικεί αφού κινητοποίησε ανθρώπους κατά του Εθνικού Μητρώου Πολιτών (NRC) και του νόμου για την τροποποίηση της ιθαγένειας (CAA) που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2019 – και οι δύο νόμοι κάνουν κατάφωρες διακρίσεις εναντίον των μουσουλμάνων. Ο Mander και ο Bhattacharya είναι μεταξύ των πολλών πολιτών που, ελλείψει κυβερνητικών δομών, έχουν δημιουργήσει γραμμές βοήθειας και μηχανισμούς έκτακτης ανάγκης και τρέχουν μόνοι τους οργανώνοντας ασθενοφόρα, συντονίζοντας τις κηδείες και τη μεταφορά των νεκρών. Δεν είναι ασφαλές για αυτούς τους εθελοντές να κάνουν αυτό που κάνουν. Σε αυτό το κύμα της πανδημίας, οι νέοι είναι που πέφτουν, και γεμίζουν τις μονάδες εντατικής θεραπείας. Όταν οι νέοι πεθαίνουν, οι μεγαλύτεροι ανάμεσά μας χάνουμε λίγο από τη θέλησή μας να ζήσουμε.
Ο πατέρας του Τ αποτεφρώθηκε. Ο Τ και η μητέρα του τώρα αναρρώνουν.
Τα πράγματα θα βελτιωθούν τελικά. Φυσικό είναι. Αλλά δεν ξέρουμε ποιος από εμάς θα επιβιώσει να δει εκείνη την ημέρα. Οι πλούσιοι θα ανασάνουν ευκολότερα. Οι φτωχοί όχι. Προς το παρόν, ανάμεσα στην αρρώστια και στο θάνατο, υπάρχει ένα έλλειμμα δημοκρατίας. Οι πλούσιοι έχουν επίσης πιεστεί. Τα νοσοκομεία εκλιπαρούν για οξυγόνο. Μερικοί έχουν αρχίσει να φέρνουν τα δικά τους συστήματα παροχής οξυγόνου. Η κρίση του οξυγόνου οδήγησε σε έντονες μάχες ανάμεσα στις πολιτείες, με πολιτικά κόμματα που επιχειρούν να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες.
Το βράδυ της 22ης Απριλίου, 25 ασθενείς με σοβαρή ασθένεια κοροναϊού διασυνδεδεμένοι σε οξυγόνο υψηλής πίεσης, πέθαναν σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία του Δελχί, το Sir Ganga Ram. Το νοσοκομείο έστειλε αρκετά απελπισμένα μηνύματα SOS για την αναπλήρωση της παροχής οξυγόνου. Μια μέρα αργότερα, ο πρόεδρος του συμβουλίου του νοσοκομείου έσπευσε να διευκρινίσει: «Δεν μπορούμε να πούμε ότι πέθαναν λόγω έλλειψης υποστήριξης οξυγόνου». Στις 24 Απριλίου, 20 ακόμα ασθενείς πέθαναν όταν εξαντλήθηκε η παροχή οξυγόνου σε ένα άλλο μεγάλο νοσοκομείο του Δελχί, το Jaipur Golden. Την ίδια μέρα, στο Ανώτατο Δικαστήριο του Δελχί, ο Tushar Mehta, γενικός συνήγορος της Ινδίας, μιλώντας για την κυβέρνηση της Ινδίας, είπε: «Ας προσπαθήσουμε να μην είμαστε σαν ένα μωρό που κλαίει… μέχρι τώρα έχουμε διασφαλίσει ότι κανένας στη χώρα δεν έμεινε χωρίς οξυγόνο».
Ο Ajay Mohan Bisht, ο επικεφαλής πρωθυπουργός του Ουτάρ Πραντές, γνωστός με το όνομα Yogi Adityanath, έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει έλλειψη οξυγόνου σε κανένα νοσοκομείο στην πολιτεία του και ότι όσοι διαδίδουν τέτοιες φήμες θα συλληφθούν χωρίς δυνατότητα εγγύησης βάσει του νόμου περί εθνικής ασφάλειας και θα κατασχεθεί η περιουσία τους.
Ο Yogi Adityanath δεν αστειεύεται. Ο Siddique Kappan, μουσουλμάνος δημοσιογράφος από την Κεράλα, φυλακίστηκε για μήνες στο Ουτάρ Πραντές, όταν εκείνος και δύο άλλοι ταξίδεψαν εκεί για να αναφέρουν ειδήσεις σχετικά με τον βιασμό και τη δολοφονία ενός κοριτσιού Νταλίτ στην περιοχή Hathras. Είναι σοβαρά άρρωστος και έχει βγει θετικός στον Covid. Η σύζυγός του, σε μια απελπισμένη της αναφορά στο ανώτατο δικαστήριο της Ινδίας, λέει ότι ο σύζυγός της βρίσκεται αλυσοδεμένος «σαν ζώο» σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι στο νοσοκομείο του Ιατρικού Κολλεγίου στη Mathura. (Το ανώτατο δικαστήριο διέταξε τώρα την κυβέρνηση του Ουτάρ Πραντές να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο στο Δελχί.) Έτσι, εάν ζείτε στο Uttar Pradesh, το μήνυμα φαίνεται να είναι, παρακαλώ κάντε τον εαυτό σας μια χάρη να πεθαίνετε χωρίς να παραπονιέστε.
Νεκρικές πυρές σε κρεματόρια στο Νέο Δελχί
Η απειλή για όσους παραπονούνται δεν περιορίζεται στο Uttar Pradesh. Εκπρόσωπος της φασιστικής ινδουιστικής εθνικιστικής οργάνωσης, της Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) – της οποίας ο Μόντι και πολλοί από τους υπουργούς του είναι μέλη, και η οποία διαχειρίζεται τη δική της ένοπλη πολιτοφυλακή – προειδοποίησε ότι οι «αντι-Ινδικές δυνάμεις» θα χρησιμοποιούσαν την κρίση για να τροφοδοτήσουν με «αρνητισμό» και «δυσπιστία» και ζήτησαν από τα μέσα ενημέρωσης να βοηθήσουν στην ανάπτυξη μιας «θετικής ατμόσφαιρας». Το Twitter τους βοήθησε απενεργοποιώντας λογαριασμούς επικριτικούς για την κυβέρνηση.
Πού θα αναζητήσουμε παρηγοριά; Πού θα βρούμε την επιστήμη; Θα προσκολληθούμε στους αριθμούς; Πόσοι νεκροί; Πόσοι ανέρρωσαν; Πόσα είναι τα κρούσματα; Πότε θα έρθει η κορύφωση της καμπύλης; Στις 27 Απριλίου, η αναφορά έδινε 323.144 νέα κρούσματα, 2.771 θανάτους. Η ακρίβεια είναι σχετικά καθησυχαστική. Δείχνει ότι ξέρουμε. Ξέρουμε όμως πράγματι; Τα τεστ είναι δύσκολο να γίνουν, ακόμη και στο Δελχί. Ο αριθμός των κηδειών που γίνονται με πρωτόκολλο Covid σε νεκροταφεία και κρεματόρια στις μικρότερες πόλεις και τα χωριά, υποδηλώνει ότι ο αριθμός θανάτων είναι 30 φορές υψηλότερος από τον επίσημο αριθμό. Οι γιατροί που εργάζονται εκτός των μητροπολιτικών περιοχών μπορούν να σας περιγράψουν την κατάσταση.
Εάν το Δελχί καταρρέει, τι φανταζόμαστε ότι συμβαίνει σε χωριά στο Μπιχάρ, στο Ουτάρ Πραντές, στο Μαντάγια Πραντές; Όταν δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι από τις πόλεις, μεταφέροντας τον ιό μαζί τους, καταφεύγουν σπίτι τους στις οικογένειές τους, με τραυματισμένη τη μνήμη τους από το εθνικό λοκντάουν του Μόντι το 2020. Ήταν το αυστηρότερο λοκντάουν στον κόσμο, που ανακοινώθηκε με ειδοποίηση μόνο τεσσάρων ωρών. Άφησε τους προσωρινούς εργάτες εγκλωβισμένους σε πόλεις, χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα για να πληρώσουν το ενοίκιο τους, χωρίς φαγητό και χωρίς μεταφορικό μέσο. Πολλοί έπρεπε να περπατήσουν εκατοντάδες μίλια στα σπίτια τους σε απομακρυσμένα χωριά. Εκατοντάδες πέθαναν στο δρόμο.
Αυτή τη φορά, παρόλο που δεν υπάρχει εθνικό λοκντάουν, οι εργαζόμενοι έχουν φύγει όσο τα μεταφορικά μέσα ήταν ακόμη διαθέσιμα, ενώ τρένα και λεωφορεία συνεχίζουν να λειτουργούν. Έφυγαν, επειδή γνωρίζουν ότι παρόλο που αποτελούν τον κινητήρα της οικονομίας σε αυτήν την τεράστια χώρα, όταν έρχεται μια κρίση, στα μάτια της διοίκησης, απλώς δεν υπάρχουν. Η φετινή έξοδος είχε ως αποτέλεσμα ένα διαφορετικό χάος: δεν υπάρχουν κέντρα καραντίνας για να απομονωθούν εκεί, πριν μπουν στα σπίτια του χωριού τους. Δεν υπάρχει καν η πενιχρή προσποίηση ότι προσπαθούμε να προστατεύσουμε την ύπαιθρο από τον ιό της πόλης.
Υπάρχουν χωριά όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν από εύκολα θεραπεύσιμες ασθένειες όπως η διάρροια και η φυματίωση. Πώς υποτίθεται ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Covid; Είναι διαθέσιμα τα τεστ; Υπάρχουν νοσοκομεία; Υπάρχει οξυγόνο; Περισσότερο από αυτό, υπάρχει αγάπη; Ξεχάστε την αγάπη, υπάρχει έστω ανησυχία; Δεν υπάρχει. Επειδή υπάρχει μόνο μια – σε σχήμα καρδιάς- τρύπα γεμάτη από κρύα αδιαφορία εκεί που έπρεπε να είναι η δημόσια καρδιά της Ινδίας.
Νωρίς το πρωί, στις 28 Απριλίου, ήρθαν τα νέα ότι ο φίλος μας Prabhubhai πέθανε. Πριν πεθάνει, έδειξε κλασικά συμπτώματα κορωνοϊού. Όμως ο θάνατός του δεν θα εγγραφεί στον επίσημο αριθμό θανάτων από κορωνοϊό επειδή πέθανε στο σπίτι χωρίς εξέταση ή θεραπεία. Ο Prabhubhai ήταν ο αρχηγός του κινήματος κατά του φράγματος στην κοιλάδα της Narmada. Έμεινα αρκετές φορές στο σπίτι του στην Kevadia, όπου πριν από δεκαετίες, οι πρώτοι αυτόχθονοι κάτοικοι εξορίστηκαν από τα εδάφη τους για να μείνει χώρος να στηθεί η αποικία των εργαζομένων στην κατασκευή του φράγματος και των αξιωματούχων. Εκτοπισμένες οικογένειες, όπως αυτή του Prabhubhai, εξακολουθούν να παραμένουν στην άκρη αυτής της αποικίας, φτωχοί και διωκόμενοι, παραβάτες σε μια γη που ήταν κάποτε δική τους.
Δεν υπάρχει νοσοκομείο στη Kevadia. Υπάρχει μόνο το Άγαλμα της Ενότητας, αφιερωμένο στον μαχητή της ελευθερίας και τον πρώτο αναπληρωτή πρωθυπουργό της Ινδίας, Σαρντάρ Πατέλ. Στα 182 μέτρα ύψος, είναι το ψηλότερο άγαλμα στον κόσμο και κοστίζει 422 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Οι ανελκυστήρες υψηλής ταχύτητας στο εσωτερικό οδηγούν τους τουρίστες στο ύψος του στήθους του αγάλματος για να δουν το φράγμα Narmada. Φυσικά, δεν μπορούν να δουν τον πολιτισμό της κοιλάδας του ποταμού που καταστρέφεται, που βυθίζεται στα βάθη του τεράστιου φράγματος ή δεν ακούνε τις ιστορίες των ανθρώπων που διεξήγαγαν έναν από τους ομορφότερους, βαθύτερους αγώνες που γνώρισε ποτέ ο κόσμος – όχι μόνο εναντίον ενός φράγματος, αλλά εναντίον των αποδεκτών ιδεών για το τι συνιστά πολιτισμό, ευτυχία και πρόοδο. Το άγαλμα ήταν τέκνο του Μόντι. Το εγκαινίασε τον Οκτώβριο του 2018.
Ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι στα εγκαίνια του Αγάλματος της Ενότητας, του μεγαλύτερου αγάλματος στον κόσμο, στην πολιτεία Γκουζαράτ της Ινδίας το 2018.
Ο φίλος που έστειλε μηνύματα για τον Prabhubhai είχε περάσει χρόνια ως ακτιβιστής κατά της δημιουργίας φράγματος στην κοιλάδα της Narmada. Έγραφε: «Τα χέρια μου τρέμουν καθώς το γράφω. Η κατάσταση της πανδημίας μέσα και γύρω από την Kevadia είναι τραγική».
Οι ακριβείς αριθμοί που χρησιμοποιούνται στα γραφήματα του Covid στην Ινδία είναι σαν το τείχος που χτίστηκε στο Ahmedabad για να κρύψει τις φτωχογειτονιές που ο Ντόναλντ Τραμπ κανονικά θα έβλεπε στο δρόμο του για να παραστεί στην εκδήλωση «Namaste Trump» που διοργάνωσε ο Μόντι τον Φεβρουάριο του 2020. Απελπιστικοί είναι οι αριθμοί, σας δίνουν μια εικόνα της Ινδίας-που-έχει-σημασία, αλλά σίγουρα όχι της Ινδίας-που-πραγματικά-είναι. Σε αυτήν την Ινδία, οι άνθρωποι πρέπει να ψηφίζουν ως Ινδουιστές, αλλά να πεθαίνουν ως αναλώσιμοι.
«Ας προσπαθήσουμε να μην είμαστε σαν μωρά που κλαίνε».
Προσπαθήστε να μην προσέξετε το γεγονός ότι η πιθανότητα απόλυτης έλλειψης οξυγόνου είχε επισημανθεί ήδη από τον Απρίλιο του 2020, και στη συνέχεια ξανά τον Νοέμβριο από μια επιτροπή που συγκροτήθηκε από την ίδια την κυβέρνηση. Προσπαθήστε να μην αναρωτιέστε γιατί ακόμη και τα μεγαλύτερα νοσοκομεία του Δελχί δεν έχουν τα δικά τους εργαστήρια παραγωγής οξυγόνου. Προσπαθήστε να μην αναρωτιέστε γιατί το PM Cares Fund – ο αδιαφανής οργανισμός που αντικατέστησε πρόσφατα το διαφανέστερο Εθνικό Ταμείο Ανακούφισης του Πρωθυπουργού και χρησιμοποιεί δημόσια χρήματα και κυβερνητικές υποδομές, αλλά λειτουργεί ως ιδιωτική επιχείρηση με μηδενική δημόσια λογοδοσία – ξαφνικά έκανε έκκληση να αντιμετωπιστεί η κρίση οξυγόνου. Θα έχει ο Μόντι μερίδιο και στην παροχή οξυγόνου;
«Ας προσπαθήσουμε να μην είμαστε σαν μωρά που κλαίνε».
Ας κατανοήσουμε ότι υπήρχαν και υπάρχουν πάρα πολλά πιεστικότερα ζητήματα για την κυβέρνηση Μόντι. Η καταστροφή των τελευταίων υπολειμμάτων δημοκρατίας, η δίωξη των μη ινδουιστικών μειονοτήτων, η εδραίωση των θεμελίων του Ινδουιστικού Έθνους δημιουργεί ένα αδιάκοπο χρονοδιάγραμμα. Υπάρχουν τεράστια συγκροτήματα φυλακών, για παράδειγμα, τα οποία πρέπει να κατασκευαστούν επειγόντως στην Ασσάμ για τα δύο εκατομμύρια άτομα που έχουν ζήσει εκεί επί γενιές και ξαφνικά έχουν στερηθεί την ιθαγένειά τους.
Υπάρχουν εκατοντάδες μαθητές και ακτιβιστές και νεαροί μουσουλμάνοι πολίτες που πρόκειται να δικαστούν και να φυλακιστούν ως οι βασικοί κατηγορούμενοι στο αντι-μουσουλμανικό πογκρόμ που έλαβε χώρα εναντίον της δικής τους κοινότητας στο βορειοανατολικό Δελχί τον περασμένο Μάρτιο. Εάν είστε μουσουλμάνοι στην Ινδία, αν δολοφονηθείτε, είστε ένοχοι. Οι λαοί σας θα το πληρώσουν. Υπάρχουν ακόμα τα εγκαίνια του νέου ναού Ραμ στην Ayodhya, ο οποίος χτίζεται στη θέση του τζαμιού που ισοπεδώθηκε από ινδουιστές βανδάλους που καθοδηγούνταν από ανώτερους πολιτικούς του BJP. (Σε αυτό το ζήτημα, το ανεξάρτητο ανώτατο δικαστήριό μας πήρε σκληρή στάση στην πλευρά της κυβέρνησης και των βανδάλων). Υπάρχουν οι αμφιλεγόμενοι νέοι αγροτικοί νόμοι που πρέπει να περάσουν, που μετασχηματίζουν τη γεωργία σε μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες που ξυλοκοπήθηκαν και δέχτηκαν χημικά όταν βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν.
Επιπλέον υπάρχει το σχέδιο πολλών πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για μια νέα ανάπλαση για το ξεθωριασμένο μεγαλείο του αυτοκρατορικού κέντρου στο Νέο Δελχί το οποίο θα πρέπει να παρακολουθήσουμε επειγόντως. Άλλωστε, πώς μπορεί η κυβέρνηση της νέας Ινδουιστικής Ινδίας να στεγάζεται σε παλιά κτίρια; Ενώ το Δελχί είναι σε λοκντάουν, κατεστραμμένο από την πανδημία, άρχισαν οι κατασκευαστικές εργασίες για το έργο “Central Vista”, που δηλώθηκε ως απαραίτητη εργασία η οποία δεν δέχεται αναβολή. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν κανονικά. Ίσως μπορούν να αλλάξουν τα σχέδια προσθέτοντας και ένα κρεματόριο.
Πλήθη συνωστίζονται στη γιορτή Kumbh Mela μέσα στον μήνα Απρίλιο.
Υπάρχει επίσης το Kumbh Mela που πρέπει να οργανωθεί, έτσι ώστε εκατομμύρια Ινδουιστές προσκυνητές να συγκεντρωθούν σε μια μικρή πόλη για να κάνουν μπάνιο στον Γάγγη και να διαδώσουν τον ιό παντού, καθώς επιστρέφουν στα σπίτια τους σε όλη τη χώρα, ευλογημένοι και καθαρισμένοι. Αυτό το Kumbh συνεχίζεται, αν και ο Μόντι πρότεινε ευγενικά ότι θα μπορούσε η ιερή βουτιά να γίνει «συμβολικά» – ό, τι κι αν σημαίνει αυτό. (Σε αντίθεση με όσους παρακολούθησαν πέρυσι ένα συνέδριο της ισλαμικής οργάνωσης Tablighi Jama οι οποίοι και αποκαλούνταν κορωνο-τζιχαντιστές, τα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν διεξαγάγει εκστρατεία εναντίον των ινδουϊστών προσκυνητών, ούτε τους κατηγορούν για διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.) Υπάρχουν επίσης εκείνοι οι λίγοι χιλιάδες πρόσφυγες Ροχίνγκια που έπρεπε να απελαθούν επειγόντως στο γενοκτονικό καθεστώς της Μιανμάρ, εκεί δηλαδή από όπου έφυγαν – μεσούντος ενός πραξικοπήματος. (Για άλλη μια φορά, όταν το ανεξάρτητο ανώτατο δικαστήριο μας αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα, συμφώνησε με την άποψη της κυβέρνησης.)
Όπως μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε, η κυβέρνηση Μόντι είναι εντελώς μα εντελώς απασχολημένη.
Πάνω από όλη αυτήν την επείγουσα δραστηριότητα, υπάρχει μια εκλογή που πρέπει να κερδηθεί στην πολιτεία της Δυτικής Βεγγάλης. Αυτό απαιτούσε από τον υπουργό Εσωτερικών μας, τον άνθρωπο του Μόντι, τον Αμίτ Σαχ, να εγκαταλείψει λίγο πολύ τα καθήκοντά του στο υπουργικό συμβούλιο και να εστιάσει όλη του την προσοχή στη Βεγγάλη για μήνες, να διαδώσει τη δολοφονική προπαγάνδα του κόμματός του, να στρέψει άνθρωπο ενάντια σε άνθρωπο σε κάθε μικρή πόλη και χωριό. Γεωγραφικά, η Δυτική Βεγγάλη είναι μια μικρή πολιτεία. Οι εκλογές θα μπορούσαν να διεξαχθούν σε μια μέρα, και αυτό είχε γίνει στο παρελθόν. Ωστόσο, δεδομένου ότι είναι νέο έδαφος για το BJP, το κόμμα χρειαζόταν χρόνο για να μετακινήσει τα στελέχη του, πολλοί από τους οποίους δεν προέρχονται από τη Βεγγάλη, από εκλογική περιφέρεια σε εκλογική περιφέρεια για την εποπτεία της ψηφοφορίας. Το πρόγραμμα των εκλογών χωρίστηκε σε οκτώ φάσεις, που εκτείνονταν σε διάστημα ενός μήνα, η τελευταία στις 29 Απριλίου. Καθώς ο αριθμός των μολύνσεων από κορωνοϊό αυξήθηκε, τα άλλα πολιτικά κόμματα παρακάλεσαν την εκλογική επιτροπή να επανεξετάσει το εκλογικό πρόγραμμα. Η επιτροπή αρνήθηκε και τέθηκε με το πλευρό του BJP, και η εκστρατεία συνεχίστηκε. Ποιος δεν έχει δει τα βίντεο του πρωταγωνιστή του BJP, του ίδιου του πρωθυπουργού, θριαμβευτή και χωρίς μάσκα, μιλώντας στα πλήθη που επίσης δεν είχαν μάσκες, ευχαριστώντας τα συγκεντρωμένα πλήθη; Ήταν στις 17 Απριλίου, όταν ο επίσημος αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων είχε ήδη εκτοξευθεί πάνω από 200.000.
Τώρα, καθώς η ψηφοφορία κλείνει, η Βεγγάλη είναι έτοιμη να γίνει νέα εστία κορωνοϊού, με ένα νέο στέλεχος τριπλής μετάλλαξης γνωστό ως – μαντέψτε τι – το “στέλεχος της Βεγγάλης”. Οι εφημερίδες αναφέρουν ότι κάθε δεύτερο άτομο που ελέγχεται στην πρωτεύουσα της πολιτείας, Καλκούτα, είναι θετικό στον κορωνοϊό. Το BJP έχει δηλώσει ότι εάν κερδίσει τη Βεγγάλη, θα διασφαλίσει ότι οι άνθρωποι θα λάβουν δωρεάν εμβόλια. Και αν όχι;
«Ας προσπαθήσουμε να μην είμαστε σαν μωρά που κλαίνε».
Εν πάσει περιπτώσει, τι γίνεται με τα εμβόλια; Σίγουρα θα μας σώσουν; Δεν είναι η Ινδία μια δύναμη παραγωγής εμβολίων; Στην πραγματικότητα, η ινδική κυβέρνηση εξαρτάται εξ ολοκλήρου από δύο κατασκευαστές, το Serum Institute of India (SII) και το Bharat Biotech. Και οι δύο μπορούν να κυκλοφορήσουν δύο από τα πιο ακριβά εμβόλια στον κόσμο, στους φτωχότερους ανθρώπους στον κόσμο. Αυτή την εβδομάδα ανακοίνωσαν ότι θα πουλήσουν στα ιδιωτικά νοσοκομεία σε ελαφρώς αυξημένη τιμή και στις πολιτειακές κυβερνήσεις σε κάπως χαμηλότερη τιμή. Οι υπολογισμοί στο πίσω μέρος του φακέλου δείχνουν ότι οι εταιρείες εμβολίων αναμένεται να έχουν παράλογα κέρδη.
Υπό από τον Μόντι, η οικονομία της Ινδίας έχει υποσκαφθεί και εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι που ζούσαν ήδη επισφαλείς ζωές, σπρώχνονται στην απόλυτη φτώχεια. Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων εξαρτά τώρα την επιβίωσή του από τα πενιχρά εισοδήματα που δίνει ο Εθνικός Νόμος για την Εγγύηση της Απασχόλησης της Υπαίθρου (NREGA), ο οποίος ψηφίστηκε το 2005 όταν το κόμμα του Κογκρέσου ήταν στην εξουσία. Είναι αδύνατο να περιμένουμε ότι οικογένειες που βρίσκονται στα πρόθυρα της πείνας θα πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του μηνιάτικου εισοδήματός τους για να εμβολιαστούν. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα εμβόλια είναι δωρεάν και είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Όσοι μάλιστα προσπαθούν να εμβολιαστούν εκτός σειράς, αντιμετωπίζουν τις συνέπειες του νόμου. Στην Ινδία, ο κινητήριος μοχλός της εκστρατείας εμβολιασμού είναι απλώς το εταιρικό κέρδος.
Ασθενείς Covid με αναπνευστικά προβλήματα περιμένουν έξω από νοσοκομείο παροχή οξυγόνου
Καθώς αυτή η επική καταστροφή εκτυλίσσεται, στα τηλεοπτικά κανάλια της Ινδίας που είναι ευθυγραμμισμένα με τον Μόντι, θα παρατηρήσετε πώς μιλούν όλοι με μια ομοιόμορφη φωνή. Το «σύστημα» κατέρρευσε, λένε, ξανά και ξανά. Ο ιός έχει τσακίσει το «σύστημα» υγειονομικής περίθαλψης της Ινδίας.
Το σύστημα δεν έχει καταρρεύσει. Το «σύστημα» μόλις που υπήρχε. Η κυβέρνηση – τόσο αυτή, όσο και η κυβέρνηση του Κογκρέσου που προηγήθηκε – σκόπιμα διέλυσε και αυτήν ακόμα τη μικρή υγειονομική υποδομή που υπήρχε. Αυτό συμβαίνει όταν μια πανδημία πλήττει μια χώρα με σχεδόν ανύπαρκτο σύστημα δημόσιας υγείας. Η Ινδία ξοδεύει περίπου το 1,25% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της στην υγεία, πολύ χαμηλότερο από τις περισσότερες χώρες του κόσμου, ακόμη και τις φτωχότερες. Ακόμα και αυτό το ποσοστό όμως είναι διογκωμένο, καθώς πράγματα που μπορεί να είναι σημαντικά αλλά δεν πληρούν τις προϋποθέσεις να χαρακτηριστούν ως υγειονομική περίθαλψη, έχουν αθροιστεί σε αυτό το ποσοστό. Έτσι, το πραγματικό ποσοστό εκτιμάται περισσότερο ότι βρίσκεται στο 0,34%. Η τραγωδία είναι ότι σε αυτήν την απελπιστικά φτωχή χώρα, όπως δείχνει μελέτη του Lancet το 2016, το 78% της υγειονομικής περίθαλψης στις αστικές περιοχές και το 71% στις αγροτικές περιοχές, το διαχειρίζεται πλέον ο ιδιωτικός τομέας. Όσοι πόροι παραμένουν στον δημόσιο τομέα διοχετεύονται πλέον συστηματικά στον ιδιωτικό τομέα από ένα σύμπλεγμα διεφθαρμένων διευθυντών και ιατρών, ψευδών παραπομπών και φουσκωμένων ασφαλιστικών απαιτήσεων.
Η υγειονομική περίθαλψη είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Ο ιδιωτικός τομέας δεν θα περιθάλψει τους πεινασμένους, τους άρρωστους, τους ανθρώπους που πεθαίνουν και δεν έχουν χρήματα. Αυτή η μαζική ιδιωτικοποίηση της υγειονομικής περίθαλψης της Ινδίας είναι έγκλημα.
Το σύστημα δεν έχει καταρρεύσει. Η κυβέρνηση έχει αποτύχει. Ίσως η λέξη «αποτύχει» είναι ανακριβής, γιατί αυτό στο οποίο είμαστε μάρτυρες δεν είναι μια εγκληματική αμέλεια, αλλά ένα ολοκληρωμένο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Οι ιολόγοι προβλέπουν ότι ο αριθμός των κρουσμάτων στην Ινδία θα αυξηθεί εκθετικά σε πάνω από 500.000 την ημέρα. Προβλέπουν το θάνατο πολλών εκατοντάδων χιλιάδων τους επόμενους μήνες, ίσως περισσότερους. Οι φίλοι μου και εγώ συμφωνήσαμε να καλούμε ο ένας τον άλλον κάθε μέρα για να δηλώνουμε τον εαυτό μας ως παρόντα και ζωντανό, όπως όταν παίρνουμε απουσίες στις σχολικές αίθουσες. Μιλάμε σε όσους αγαπάμε με δάκρυα και τρέμοντας, χωρίς να γνωρίζουμε αν θα ξαναδούμε ποτέ ο ένας τον άλλον. Γράφουμε, δουλεύουμε, μη γνωρίζοντας αν θα ζήσουμε για να ολοκληρώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε. Δεν γνωρίζουμε ποιος τρόμος και ποια ταπείνωση μας περιμένει. Πόση αναξιοπρέπεια έχουν όλα αυτά. Αυτό είναι που μας τσακίζει.
Το hashtag #ModiMustResign είναι δημοφιλές στα κοινωνικά μέσα. Μερικά από τα memes που κυκλοφορούν δείχνουν τον Μόντι με έναν σωρό κρανίων να κρυφοκοιτάζει έξω από την κουρτίνα που σχηματίζει η γενειάδα του. Ο Μόντι ο Μεσσίας να μιλά σε δημόσια συγκέντρωση πτωμάτων. Ο Μόντι και ο Αμίτ Σαχ ως γύπες, να σαρώνουν τον ορίζοντα αναζητώντας πτώματα που θα τους ψηφίσουν. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Το άλλο μέρος είναι ότι ο άντρας χωρίς συναισθήματα, ο άντρας με τα κενά μάτια και το απέραντο χαμόγελο, μπορεί, όπως και πολλοί τύραννοι στο παρελθόν, να ξυπνήσει παθιασμένα συναισθήματα στους άλλους. Η παθολογία του μολύνει. Και αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει. Στη Βόρεια Ινδία, η οποία είναι η μεγάλη βάση των εκλογέων του, και η οποία, λόγω των απόλυτων αριθμών, τείνει να αποφασίσει την πολιτική μοίρα της χώρας, ο πόνος που προκαλεί φαίνεται να μετατρέπεται σε μια ιδιότυπη απόλαυση.
Ο Fredrick Douglass το είπε σωστά: «Τα όρια των τυράννων καθορίζονται από την αντοχή των καταπιεζόμενων». Πώς εμείς στην Ινδία υπερηφανευόμαστε για την ικανότητά μας να αντέχουμε. Πόσο όμορφα έχουμε εκπαιδευτεί να διαλογιζόμαστε, να το γυρίζουμε στο να κοιτάμε το εσωτερικό μας, να εξορκίζουμε την οργή μας και να δικαιολογούμε την αδυναμία μας να είμαστε ισότιμοι. Πόσο ευγενικά αγκαλιάζουμε την δική μας ταπείνωση.
Όταν έκανε το πολιτικό του ντεμπούτο ως επικεφαλής της πολιτείας της Γκουτζαράτ το 2001, ο Μόντι εξασφάλισε τη θέση του στην ιστορία μετά από αυτό που έγινε γνωστό ως το πογκρόμ της Γκουτζαράτ του 2002. Για μια περίοδο μερικών ημερών, όχλος ινδουιστών, παρακολουθούμενος και μερικές φορές ενισχυόμενος από την αστυνομία της Γκουτζαράτ, δολοφόνησε, βίασε και έκαψε ζωντανούς, χιλιάδες μουσουλμάνους ως «εκδίκηση» για μια αποτρόπαιη εμπρηστική επίθεση σε ένα τρένο, στο οποίο περισσότεροι από 50 ινδουιστές προσκυνητές κάηκαν ζωντανοί. Μόλις υποχώρησε η βία, ο Μόντι, ο οποίος μέχρι τότε ήταν διορισμένος απλώς από το κόμμα του ως επικεφαλής της πολιτείας, ζήτησε πρόωρες εκλογές. Η εκστρατεία στην οποία εμφανίστηκε ως Hindu Hriday Samrat («Ο Αυτοκράτορας των Ινδουιστικών Καρδιών») του χάρισε μια μεγάλη νίκη. Ο Μόντι δεν έχει χάσει εκλογές από τότε.
Αρκετοί από τους δολοφόνους στο πογκρόμ της Γκουτζαράτ καταγράφηκαν στην κάμερα του δημοσιογράφου Ashish Khetan, να καυχώνται για το πώς χτυπούσαν ανθρώπους μέχρι θανάτου, άνοιγαν τα στομάχια των εγκύων γυναικών και έσπαγαν τα κεφάλια των βρεφών στα βράχια. Είπαν ότι μπορούσαν να κάνουν ό,τι έκαναν, μόνο επειδή ο Μόντι ήταν ο επικεφαλής. Αυτές οι κασέτες μεταδόθηκαν στην εθνική τηλεόραση. Ενώ ο Μόντι παρέμεινε στον θώκο της εξουσίας, ο Khetan, του οποίου οι ταινίες κατατέθηκαν στα δικαστήρια και εξετάστηκαν από τα εγκληματολογικά εργαστήρια, εμφανίστηκε ως μάρτυρας σε αρκετές περιπτώσεις. Με την πάροδο του χρόνου, μερικοί από τους δολοφόνους συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν, αλλά πολλοί απελευθερώθηκαν. Στο πρόσφατο βιβλίο του, Undercover: My Journey In the Darkness of Hindutva, ο Khetan περιγράφει λεπτομερώς πώς, κατά τη διάρκεια της θητείας του Μόντι ως αρχηγού της πολιτείας, η αστυνομία της Γκουτζαράτ, οι δικαστές, οι δικηγόροι, οι εισαγγελείς και οι εξεταστικές επιτροπές συνεργάστηκαν για να αποκρύψουν αποδεικτικά στοιχεία, να εκφοβίσουν μάρτυρες και να μετακινήσουν δικαστές.
Παρόλο που όλα αυτά ήταν γνωστά, πολλοί από τους λεγόμενους δημόσιους διανοούμενους της Ινδίας, τους διευθύνοντες συμβούλους των μεγάλων εταιρειών και των ΜΜΕ που κατέχουν, εργάστηκαν σκληρά για να ανοίξουν το δρόμο στον Μόντι να γίνει πρωθυπουργός. Ταπείνωσαν και φίμωσαν όσους από εμάς επιμείναμε στην κριτική μας. “Ξεπεράστε το”, ήταν το σύνθημά τους. Ακόμα και σήμερα, μετριάζουν τη σκληρή κριτική στον Μόντι με επαίνους για τις ρητορικές του ικανότητες και τη «σκληρή δουλειά» του. Ο καταγγελτικός τόνος και το εκφοβιστικό τους ύφος για τους πολιτικούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι πολύ πιο έντονα. Δείχνουν ιδιαίτερη περιφρόνηση για τον Ραχούλ Γκάντι του κόμματος του Κογκρέσου, τον μοναδικό πολιτικό που έχει προειδοποιήσει με συνέπεια για την επερχόμενη κρίση του κορωνοϊού και ζήτησε επανειλημμένα από την κυβέρνηση να προετοιμαστεί όσο καλύτερα μπορούσε. Το να βοηθήσει λοιπόν κανείς το κυβερνών κόμμα στην εκστρατεία του να καταστρέψει όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ισοδυναμεί με συμπαιγνία για την καταστροφή της δημοκρατίας.
Εδώ είμαστε λοιπόν τώρα, στην κόλαση που συλλογικά δημιούργησαν, με κάθε ανεξάρτητο θεσμικό όργανο που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία μιας δημοκρατίας να έχει υπονομευτεί, και έναν ιό να είναι εκτός ελέγχου.
Η μηχανή δημιουργίας κρίσεων που την ονομάζουμε κυβέρνηση, είναι ανίκανη να μας βγάλει από αυτήν την καταστροφή. Όχι κυρίως επειδή ένας είναι ο άνθρωπος που παίρνει όλες τις αποφάσεις σε αυτήν την κυβέρνηση, και αυτός ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος – και όχι ιδιαίτερα ευφυής. Αυτός ο ιός είναι ένα διεθνές πρόβλημα. Για να τον αντιμετωπίσουμε, η λήψη αποφάσεων, τουλάχιστον σχετικά με τον έλεγχο και τη διαχείριση της πανδημίας, θα πρέπει να περάσει στα χέρια κάποιου μη κομματικού σώματος που αποτελείται από μέλη του κυβερνώντος κόμματος, μέλη της αντιπολίτευσης και ειδικούς και εμπειρογνώμονες της πολιτικής της δημόσιας υγείας.
Όσο για τον Μόντι, είναι η παραίτηση από τα εγκλήματά του μια εφικτή πρόταση; Ίσως θα μπορούσε να κάνει ένα διάλειμμα από αυτά – ένα διάλειμμα από όλη τη σκληρή δουλειά του. Υπάρχει αυτό το Boeing 777, το Air India One, 564 εκατομμυρίων δολαρίων, προσαρμοσμένο για ταξίδια VVIP – στην πραγματικότητα γι’ αυτόν – το οποίο μένει αδρανές εδώ και λίγο καιρό στο αεροδρόμιο. Αυτός και οι άντρες του θα μπορούσαν να το πάρουν και να φύγουν. Οι υπόλοιποι θα κάνουμε ό, τι μπορούμε για να καθαρίσουμε το χάος τους.
Όχι, η Ινδία δεν μπορεί να απομονωθεί. Χρειαζόμαστε βοήθεια.
Πηγή: The Guardian
Μετάφραση: antapocrisis
Η Arundhati Roy είναι Ινδή συγγραφέας, τιμημένη με το βραβείο Booker για το βιβλίο της “Ο Θεός των μικρών πραγμάτων”, ενεργή στα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα της χώρας της και διεθνώς.
