Άρθρα

Αντισημίτες οι εκπαιδευτικοί για την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό;

/1 Comment/in , /by

Τα γεγονότα: Το ΔΣ της ΟΛΜΕ κάλεσε την Τετάρτη 1-11-2023 για μια μέρα πανελλαδικής δράσης αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό την Δευτέρα 6-11-2023. Μέσα σε 24 ώρες τα φιλοκυβερνητικά τρολ του διαδικτύου είχαν ξεκινήσει την επίθεση με μότο «οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί είναι αντισημίτες». Το Σαββατοκύριακο εφημερίδες και φιλοκυβερνητικοί αρθρογράφοι από το γνωστό, πλέον, μπλοκ «της σωστής πλευράς της ιστορίας» ή των «μένουμε Ευρώπη» ή όπως αλλιώς εμφανίζεται σε κάθε περίπτωση, συνέχισαν στην ίδια κατεύθυνση. Οι καθηγητές είναι αντισημίτες. Την σκυτάλη πήραν την Δευτέρα το πρωί σταθμοί όπως η ΕΡΤ και ο ΣΚΑΙ και στην ίδια κατεύθυνση αισθάνθηκε «υποχρεωμένος» και ο υπουργός Παιδείας να συναντηθεί με το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδας και να κάνει και σχετική ανάρτηση, όπου με τη σειρά του καταγγέλλει την ΟΛΜΕ για αντισημιτισμό.

Τα επιχειρήματα πολλών δημοσιογράφων που χρηματοδοτούνται από διάφορες λίστες, μεταξύ των οποίων και λίστες πρεσβειών, γνωστά και καθόλου πρωτότυπα.

Γιατί να δείξετε αλληλεγγύη για τα θύματα των Παλαιστινίων και δεν δείχνετε αλληλεγγύη και για τους Ισραηλινούς;

Μετατρέπουν τον θύτη σε θύμα, αποκρύπτοντας τις αιτίες. Το παλαιστινιακό δεν αφορά την σύγκρουση δύο πλευρών, δεν είναι πόλεμος μεταξύ δύο κρατών και άρα να εγκαλείται η ΟΛΜΕ γιατί δεν παίρνει «αντικειμενικές» αποστάσεις από αυτήν την διαμάχη. Είναι ένα πρόβλημα παράνομης κατοχής εδαφών, εποικισμού και εκδίωξης πληθυσμών, με βάση όλες τις εκδοχές του διεθνούς δικαίου. Είναι συνεχές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας επί επτά και πλέον δεκαετίες, μέσω της εγκαθίδρυσης ενός ειδικού καθεστώτος απαρτχάιντ. Στο οποίο η αντίσταση, με κάθε μέσο, είναι θεμιτή, επιβεβλημένη και αναγνωρισμένη ως δικαίωμα από το διεθνές δίκαιο. Ως τέτοιο πρόβλημα οφείλουν να το παρουσιάζουν οι εκπαιδευτικοί στους μαθητές τους, και όχι ως μια σύγκρουση «δύο πλευρών» ή πολύ περισσότερο με άλλα ανιστόρητα όπως μια σύγκρουση δύο πολιτισμών ή δύο θρησκειών. Ούτε φυσικά να αναπαράγουν τα περί δικαιώματος αυτοάμυνας του Ισραήλ. Το Ισραηλινό κράτος είναι ο θύτης και ο Παλαιστινιακός λαός το θύμα και αυτήν την ιστορική αλήθεια έχουν υποχρέωση να την «διδάσκουν» οι εκπαιδευτικοί στους μαθητές.

Γιατί δεν διαμαρτύρεστε για τις υπόλοιπες πολεμικές συγκρούσεις σε Ουκρανία, Αφρική, Αρμενία κοκ και κάνετε ειδική μέρα αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό λαό;

Η ΟΛΜΕ είναι συνδικαλιστικό όργανο και ως τέτοιο πρέπει να τοποθετείται. Και ενίοτε, όχι πάντα, το κάνει και τοποθετείται υπέρ της ειρήνης. Και το έχει πράξει κι άλλες φορές όπως παλαιότερα με τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία ή τον πόλεμο στο Ιράκ, την αλληλεγγύη στους Κούρδους κ.α. Ο γράφων και το πολιτικό – συνδικαλιστικό ρεύμα στο οποίο συμμετέχει, δεν κουράζεται να θέτει μέσα στα σωματεία την ανάγκη για ανάπτυξη αντιμπεριαλιστικών – φιλειρηνικών τοποθετήσεων και δράσεων. Και δεν γίνεται σήμερα να είσαι με την ειρήνη χωρίς να καταγγέλλεις και να καλείς σε δράση ενάντια στον νούμερο ένα τρομοκράτη και εμπρηστή του πολέμου. Μπορεί οι φιλοκυβερνητικοί γράφοντες από «την σωστή πλευρά της ιστορίας» να έχουν άλλη άποψη και να θεωρούν ότι οι πάνω από 700 στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ, τα πυρηνικά, οι εκατοντάδες χιλιάδες στρατού έξω από τα σύνορά τους είναι δυνάμεις της ειρήνης, αλλά η θέση μας είναι ότι είναι οι εμπρηστές του πολέμου και της παγκόσμιας αταξίας. Αλλά πέρα από τη συνδικαλιστική μας ιδιότητα, και ως εκπαιδευτικοί, επειδή όντως, όπως μας εγκαλούν διάφοροι δημοσιογράφοι, πρέπει να προωθούμε τις ιδέες της ειρήνης, του ουμανισμού, των ανθρωπιστικών αξιών,  δεν γίνεται να σχετικοποιούμε όλες τις πολεμικές συγκρούσεις και να μην μιλάμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, την πιο δολοφονική μηχανή που έχει γνωρίσει το ανθρώπινο είδος, το ΝΑΤΟ, με τα δεκάδες πραξικοπήματα, εμφυλίους, επεμβάσεις, με εκατομμύρια νεκρούς σε όλα τη μήκη και πλάτη του πλανήτη. Όμως υπάρχει και μια άλλη σημαντική πλευρά. Η Παλαιστίνη είναι το ηθικό μέτρο του μεταπολεμικού κόσμου. Καμία άλλη σημαία δεν είναι τόσο γνωστή ακόμα και σε 16χρονους μαθητές, κανένα άλλο κίνημα αντίστασης, κανένα άλλο δράμα κάποιου λαού δεν συγκινεί τόσο πολύ με τη δράση του. Γιατί; Γιατί το είπε η ΟΛΜΕ στις 6-11-2023  ή γιατί αυτό το έγκλημα κατοχής, εκδίωξης, εποικισμού και απαρτχάιντ ξεπερνάει κάθε άλλο μεταπολεμικό έγκλημα σε βάρος οποιουδήποτε λαού;

Ας μην γελιόμαστε. Η ακριβοπληρωμένη επικοινωνιακή καταιγίδα με τίτλο «οι τρομοκράτες της Χαμάς και το δικαίωμα στην αυτοάμυνα του Ισραήλ» χάνει διαρκώς έδαφος. Σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον κόσμο γίνονται τεράστιες διαδηλώσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Τα παραμύθια περί αποκεφαλισμένων μωρών και αιμοσταγών κανιβάλων της Χαμάς δεν πείθουν ούτε τον ίδιο τον Μπάιντεν. (Κάποια payroll της πρεσβείας θέλουν update). Κυβερνήσεις της Ε.Ε. αλλά και φιλοδυτικών αραβικών καθεστώτων πιέζονται από τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης των λαών τους. Στην χώρα μας η κυβέρνηση επιθυμεί, στα πλαίσια της εθελοδουλείας της, να κάνει την χώρα ένα απέραντο αεροπλανοφόρο για την γενοκτονική ισραηλινή πολεμική μηχανή. Το αν θα το πράξει τελικά εξαρτάται από το πόσο ισχυρό θα είναι το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα αλληλεγγύης.

Οι απειλές προς την ΟΛΜΕ και τους εκπαιδευτικούς αφορούν αυτήν την προσπάθεια ενός σύγχρονου Μακαρθισμού και την απόπειρα τρομοκράτησης του κινήματος αλληλεγγύης, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της νεολαίας. Το ότι η ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών βγήκε να διαχωριστεί από την θέση της ΟΛΜΕ, με κείμενο όπου περιέχει μια σύνθετη γεωπολιτική ανάλυση – όταν η ΔΑΚΕ δυσκολεύεται να γράψει μια ανακοίνωση δέκα γραμμών για άλλα σημαντικά θέματα – δείχνει την πρεμούρα, πέρα από το κωμικό της υπόθεσης.

Η γραμμή – γιατί περί γραμμής πρόκειται από την Ισραηλινή πρεσβεία – για αντισημιτική δράση των εκπαιδευτικών ίσως να σχετίζεται και με προσπάθειες διώξεων. Υπάρχει τελευταία και σχετική πείρα όπου εκπαιδευτικοί στον Πειραιά διώχθηκαν με την κατηγορία της… «κακόβουλης κριτικής στην κυβέρνηση» ή της «αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας».

Οι εκπαιδευτικοί δεν θα σιωπήσουμε. Εντός και εκτός τάξης.

Όπως δεν κάναμε πίσω όταν ακροδεξιοί «αγανακτισμένοι γονείς» μας απειλούσαν ως «εβραιομασόνους» γιατί διδάσκουμε ενάντια στον φασισμό και μιλάμε για το έγκλημα του Ολοκαυτώματος, έτσι δεν θα κάνουμε πίσω και τώρα.

Η αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό και την Παλαιστινιακή αντίσταση είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη.

Πρωτοβουλία κατά του αποκλεισμού της Ρωσίας από την επιστήμη και την έρευνα

/0 Comments/in /by

Γινόμαστε μάρτυρες πρωτοφανών διώξεων εναντίον Ρώσων επιστημόνων, στο πλαίσιο του καταιγισμού κυρώσεων που επιβάλλονται στη Ρωσική Ομοσπονδία. Οι επιστήμονες από τη Ρωσία υποχρεώνονται ακόμη και σε δηλώσεις αποκήρυξης της ρωσικής πολιτικής/ κυβέρνησης, προκειμένου να παραμείνουν στις εργασίες τους σε ερευνητικά ιδρύματα της Ευρώπης. Η Ρωσία αποκλείεται από μείζονες ερευνητικές συνεργασίες και ερευνητικά ινστιτούτα. Επιχειρείται καθιέρωση στο εξής της εκ προοιμίου απόρριψης επιστημονικών άρθρων που υποβάλλονται προς κρίση σε επιστημονικά περιοδικά από Ρώσους επιστήμονες. Τέτοιου είδους καταστάσεις ήταν αδιανόητες ακόμη και κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, κατά τον οποίο τα επιστημονικά περιοδικά του «δυτικού κόσμου» καλωσόριζαν προς κρίση επιστημονικά άρθρα από τη Σοβιετική Ένωση, διατηρώντας ανοιχτό αυτόν τον πολύτιμο δίαυλο επιστημονικής επικοινωνίας και προαγωγής της γνώσης.

Δεδομένων των τάσεων αυτών, αναλάβαμε την πρωτοβουλία να συλλέξουμε υπογραφές, ώστε να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στις πρωτοφανείς κυρώσεις έναντι της Ρωσίας στο χώρο της έρευνας, της εκπαίδευσης, της επιστήμης. Η αληθινή επιστήμη δεν μπορεί να μετατρέπεται σε όργανο πολέμου ούτε και να εργαλειοποιείται κυνικά στο βωμό γεωπολιτικών ή άλλων ανταγωνισμών.

Η λίστα υπογραφών είναι ανοιχτή στον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfsYHsJrIvg_o9PcFttyYMtoyobYZmuo-PZhf3vTXVdAdXYfw/viewform?usp=sf_link

Η συνυπογραφή του κειμένου μπορεί να γίνει και με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη διεύθυνση oxi.apokleismos@gmail.com. Στην ίδια διεύθυνση μπορούν να αποστέλλονται τυχόν ερωτήσεις.

Ακολουθεί το κείμενο:

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ

Το φάσμα των ιδιαίτερης έντασης και έκτασης κυρώσεων κατά της Ρωσίας, με αφορμή την στρατιωτική επιχείρηση της τελευταίας στην Ουκρανία, δεν έχει ως στόχο ούτε μπορεί να συμβάλει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην αποκλιμάκωση, όπως υποκριτικά υποστηρίζεται. Αντίθετα, πρωτοφανείς κινήσεις, όπως π.χ. η απαγόρευση εκτέλεσης έργων Ρώσων συνθετών από διάφορες ορχήστρες, συνιστούν μάλλον πράξεις ενός «πολέμου πολιτισμών» παρά προσπάθεια κατευνασμού.

Δυστυχώς, από τη φρενίτιδα των κυρώσεων δεν μπόρεσε να ξεφύγει ούτε η επιστήμη. Μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, δύο αποφάσεις, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του CERN, είναι χαρακτηριστικές για τον τρόπο αντιμετώπισης της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όσον αφορά στη συμμετοχή σε μείζονες ερευνητικές συνεργασίες στην Ευρώπη:

  • Στις 4 Μαρτίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε «να διακόψει τη συνεργασία με Ρωσικούς φορείς στην έρευνα, την επιστήμη και την καινοτομία. Η Επιτροπή δεν θα συμπεριλάβει νέα συμβόλαια ή νέες συμφωνίες με Ρωσικούς οργανισμούς στο πλαίσιο του Horizon Europe». Επιπλέον, η Επιτροπή αποφάσισε «να διακόψει τις πληρωμές σε Ρωσικούς φορείς σε υπάρχοντα συμβόλαια (ερευνητικών έργων)».
  • Στις 8 Μαρτίου, το Συμβούλιο του CERN αποφάσισε «τη μη εμπλοκή σε νέες συνεργασίες με τη Ρωσική Ομοσπονδία και τους φορείς της» καθώς και «τη διακοπή του καθεστώτος παρατηρητή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον οργανισμό».

Πέραν των κυρώσεων σε επίπεδο κράτους / ερευνητικών φορέων, διαμορφώνεται ένα κλίμα σε βάρος των Ρώσων επιστημόνων με χαρακτηριστικά που περισσότερο παραπέμπουν σε εκδικητικό αντι-ρωσισμό, παρά σε προάσπιση ακαδημαϊκών αρχών και αξιών.

Συγκεκριμένα, έχουν υπάρξει εκκλήσεις προς επιστημονικά περιοδικά να μη δέχονται στο εξής άρθρα Ρώσων επιστημόνων, όπως αναφέρει το έγκυρο Science. Μέχρι τώρα, εκτιμάται ότι η πλειονότητα των επιστημονικών περιοδικών έχει αντιδράσει σε αυτό, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις (π.χ.  Journal of Molecular Structure του οίκου Elsevier) που επισήμως προβαίνουν σε αποκλεισμό άρθρων από τη Ρωσία. Είναι κρίσιμο να μην υπάρξει – ανεπισήμως ή επισήμως – γενίκευση τέτοιων πρακτικών. Ιστορικά, μόνο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξαν αποκλεισμοί Γερμανών επιστημόνων από επιστημονικές δημοσιεύσεις, οι οποίοι, ωστόσο, γρήγορα εγκαταλείφθηκαν.

Ακόμη, στο πλαίσιο μεμονωμένων ερευνητικών έργων, στα οποία συμμετέχουν Ρώσοι επιστήμονες, πληθαίνουν οι μαρτυρίες για εκβιαστικές συμπεριφορές από τα ερευνητικά consortia εις βάρος τους, όπως η απαίτηση αποκήρυξης της ρωσικής πολιτικής. Είναι προφανές πως τέτοιες πρακτικές δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την προαγωγή της επιστημονικής γνώσης και ουδόλως προωθούν την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών. Αντίθετα, αποτελούν ουσιαστικά φρονηματικές διώξεις. Επίσης, υπάρχουν αναφορές για αποβολή Ρώσων φοιτητών από πανεπιστήμια της Ευρώπης, των ΗΠΑ και άλλων χωρών. Ακόμη κι αν μια τέτοια κίνηση παραμένει κυρίως στο επίπεδο της φημολογίας, χωρίς να αποτελεί γενικευμένη, επίσημη πολιτική, οι πρωτοφανούς έκτασης γενικότερες κυρώσεις προς τη Ρωσία (π.χ. αποκλεισμός τραπεζών από το σύστημα SWIFT) καθιστούν ιδιαίτερα δυσχερή τη ζωή των Ρώσων φοιτητών εκτός της χώρας τους, ενώ παράλληλα εμποδίζουν τις αναγκαίες διεθνείς μετακινήσεις και συνεργασίες Ρώσων ερευνητών και πανεπιστημιακών.

Ανεξάρτητα από την προσωπική άποψη καθενός για τις αιτίες και τους στόχους των στρατιωτικών επιχειρήσεων από κάθε πλευρά, το βέβαιο είναι ότι η αποκλιμάκωση και το τέλος των συγκρούσεων δεν είναι δυνατό να επιτευχθούν με αποκλεισμό της Ρωσικής Ομοσπονδίας από ερευνητικές και επιστημονικές συνεργασίες ούτε με καταφανώς άδικες διώξεις κατά Ρώσων επιστημόνων. Η αληθινή επιστήμη δεν μπορεί να μετατρέπεται σε όργανο πολέμου ούτε και να εργαλειοποιείται κυνικά στο βωμό γεωπολιτικών ή άλλων ανταγωνισμών. Η επιστήμη από τη φύση της συνιστά ένα πεδίο ανοικτής και απρόσκοπτης διεθνούς διαλογικότητας της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, πεδίο αμοιβαίου εμπλουτισμού γνώσεων, δεξιοτήτων και δημιουργικών ικανοτήτων, χωρίς εθνικούς, φυλετικούς και άλλους φραγμούς. Κάθε εργαλειακή παραμόρφωση αυτού του πεδίου βάσει πρακτικών υπαγωγής του σε εξωτερικές ως προς την επιστήμη, ιδιοτελείς, τιμωρητικές, άδικες και μισαλλόδοξες σκοπιμότητες, συνιστά υπονόμευση της επιστήμης και του πολιτισμού. Οι επιστημονικές συνεργασίες φέρνουν κοντά τους λαούς και δείχνουν ότι, χωρίς διακρίσεις με βάση την εθνικότητα και τον τόπο καταγωγής, οι ανθρώπινες κοινωνίες μπορούν να παράγουν νέα γνώση, να προοδεύουν και να συνυπάρχουν αρμονικά. Ακόμη και στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, τα επιστημονικά περιοδικά του «δυτικού κόσμου» καλωσόριζαν προς κρίση επιστημονικά άρθρα από τη Σοβιετική Ένωση, διατηρώντας ανοιχτό αυτόν τον πολύτιμο δίαυλο επιστημονικής επικοινωνίας και προαγωγής της γνώσης, υπεράνω ανταγωνισμών.

Όλοι εμείς, οι επιστήμονες από την Ελλάδα, που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ζητούμε να σταματήσει η παράλογη και εκδικητική επέκταση των κυρώσεων κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο χώρο της έρευνας, της επιστήμης, της εκπαίδευσης και ευρύτερα του πολιτισμού.

Ρωσοφοβία και Διακρίσεις: Η Νέα Πανδημία

/0 Comments/in , /by

Άρθρο 1: ‘Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης. Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Είναι ανάξιο σε χώρες που υποστηρίζουν πως είναι «πολιτισμένες» ή «αναπτυγμένες» να βρίσκει κανείς τον εαυτό του ξαφνικά στο δημόσιο στόχαστρο ως «εχθρός», απλά και μόνο επειδή είναι «Ρώσος», είτε λόγω γέννησης είτε λόγω πολιτογράφησης. Το πιο σοβαρό ζήτημα είναι ότι εκατοντάδες επικοινωνιακές πολυεθνικές χρησιμοποιούν το βαρύ τους πυροβολικό, παράγοντας μια «Ρωσοφοβία» η οποία, με τις τεχνολογικές δυνατότητες του σήμερα, εξαπλώνεται σαν πανδημία σε όλον τον κόσμο.

Ο Giuseppe Sala, δήμαρχος του Μιλάνου, στην Ιταλία, αξίωμα στο οποίο εξελέγη με την υποστήριξη ενός «κεντρο-αριστερού» συνασπισμού, αφού απείλησε και απαίτησε από το διαπρεπή μαέστρο Valery Gergiev να απομακρυνθεί δημοσίως από το φίλο του Βλαντιμίρ Πούτιν, τον απέλυσε από την ορχήστρα του Θέατρου της Σκάλας του Μιλάνου, με την ατιμωτική προσθήκη ότι δε θα μπορεί να διευθύνει για μια αδιευκρίνιστη περίοδο στη συγκεκριμένη μουσική περιφέρεια. Μια παράλογη απόφαση που αντιμετωπίζει το μεγάλο αυτό καλλιτέχνη σα να ήταν «εγκληματίας πολέμου». Παρεπιπτόντως, η Σκάλα του Μιλάνου διατηρεί τις θύρες της ανοιχτές σε επίτιμους καλεσμένους που έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν μεγάλες περιουσίες χάρη στους βομβαρδισμούς στη Συρία, τη Λιβύη και την Παλαιστίνη. Αλλά αυτό δε σχολιάζεται, καλύπτεται με ακριβές γούνες και φανταχτερά κοσμήματα.

Αν υπάρχει ένα ζήτημα για το οποίο οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι, αυτό είναι το δικαίωμα των καλλιτεχνών να μην ενδίδουν σε απειλές και περιορισμούς, όπως έκανε η Anna Netrebko, σοπράνο του υψηλότερου επιπέδου, που είχε την ίδια κατάληξη με τον Gergiev για την άρνησή της να καταδικάσει τη Ρωσία, τη μητρική της χώρα. Στην Ελλάδα, η Υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, αποφάσισε να ακυρώσει τη ζωντανή μετάδοση του μπαλέτου της «Λίμνης των Κύκνων» από μια αίθουσα συναυλιών στην Αθήνα, μια παράσταση του Θεάτρου Μπολσόι στη Μόσχα, και να αναστείλλει τη συνεργασία με Ρώσικους πολιτισμικούς οργανισμούς. Πιθανότατα το επόμενο βήμα θα είναι η διεθνής απαγόρευση της μουσικής του Τσαϊκόφσκι, του Ρίμσκι Κόρσακωφ, του Χατζατουριάν κτλ., απλά και μόνο επειδή είναι Ρώσοι.

Δεν είναι μόνο ο κόσμος του πολιτισμού, αλλά και αυτός του αθλητισμού, καθώς η FIFA και η UEFA ανακοίνωσαν την αποβολή της Ρωσίας, ενώ η Ολυμπιακή Επιτροπή απέκλεισε εκ των προτέρων Ρώσους και Λευκορώσους πολίτες, εκτός αν βγάλουν τη στολή που εκπροσωπεί τη χώρα τους, αναγκάζοντάς τους να διαγωνιστούν υπό ουδέτερη σημαία. Αλλά αυτό που είναι περισσότερο παράδοξο είναι ότι αυτή η διάκριση φτάνει μέχρι την ακαδημία, όπου η αντιγνωμία είναι ένας από τους κινητήρες της σκέψης. Ερευνητές που είχαν συγγράψει επιστημονικά άρθρα μήνες πριν τώρα βλέπουν τις συμβολές τους να απορρίπτονται από ακαδημαϊκά περιοδικά, όχι για αξιοκρατικούς λόγους, αλλά απλά επειδή έχουν Ρώσικη υπηκοότητα. 

Αυτές είναι οι περιπτώσεις που γνωρίζουμε λόγω της φήμης των πρωταγωνιστών, αλλά εκατοντάδες Ρώσων υποφέρουν τώρα τέτοιες διακρίσεις, ειδικά στην Ευρώπη, όπου υπάρχουν πολυάριθμα καφέ, ξενοδοχεία, και τουριστικές τοποθεσίες που τώρα έχουν ταμπέλες που λένε «δεν επιτρέπονται οι Ρώσοι», στην καλύτερη περίπτωση, όταν δεν περιέχουν και χυδαία επίθετα.

Η εμπλοκή της τέχνης, του αθλητισμού, της επιστήμης και της έρευνας σε πολεμικές συγκρούσεις δεν είναι σοφή επιλογή. Είναι ένα βήμα προς τα πίσω, βήμα να κλείσουν για αιώνες αυτοί οι χώροι που θα έπρεπε να παραμένουν ανοιχτοί στο διάλογο, τη συνάντηση, και την ειρήνη. Δε χρειάζεται να μετατραπούν τα θέατρα, τα στάδια, τα πανεπιστήμια σε χαρακώματα. Ρώσοι συγγραφείς οφείλουν να μπορούν να συμμετέχουν σε φεστιβάλ, χορευτές οφείλουν να μπορούν να δώσουν παραστάσεις, ποδοσφαιριστές ή αθλητές οφείλουν να μπορούν να παίξουν. Η πανδημία όφειλε να έχει ενισχύσει την ανθρωπιά μας, την ευαισθησία μας γιατί νιώσαμε εντελώς ευάλωτοι και απροστάτευτοι. Αλλά φαίνεται ότι το μόνο που μας έμαθε ήταν οι διακρίσεις και οι διαχωρισμοί.

Πηγή: Correo del Alba

Αναδημοσίευση από το The Press Project