Μια ενδεχομένως ανεξέλεγκτη διαδικασία με τεράστιες επιπτώσεις.

Στο άρθρο που ακολουθεί ο βετεράνος ανώτατος Βρετανός διπλωμάτης Alastair Crooke στηριγμένος τόσο στη δική του βαθύτατη εμπειρία, καθώς ο τομέας δραστηριότητάς του ως ανώτατου διπλωμάτη ήταν η Μέση Ανατολή και η Κεντρική Ασία, όσο και στις απόψεις του παλαίμαχου πολεμικού ανταποκριτή, πολιτικού αναλυτή και ειδικού σε θέματα των ίδιων περιοχών, Elijah J. Magnier, επιχειρηματολογεί ότι η σφαγή στο Crocus Concert Hall πιθανότατα αποτελούσε επιχείρηση ειδικών υπηρεσιών της Ουκρανίας και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών.

Στη συνέχεια, θέτει το ερώτημα για ποιο λόγο οι ευρωπαϊκές ελίτ να υποστηρίζουν με τέτοια λυσσασμένη εμμονή τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, καταφεύγοντας ενδεχομένως ΄στον ‘ασύμμετρο’ πόλεμο και στην τρομοκρατία, παρά την εμφανή επερχόμενη ήττα του καθεστώτος του Κιέβου. Η απάντησή του στηρίζεται και σε ένα αξιοσημείωτο, και άξιο να διαβαστεί αφ’ εαυτού, άρθρο της Arta Moeini, σύμφωνα με το οποίο «…η δέσμευση των ελίτ της ΕΕ στην Ουκρανία, ανεξαρτήτως κόστους, είναι πολύ σκόπιμη και συστηματική για να απορριφθεί ως τρέλα ή καθαρή ανικανότητα».

Κατά τους Arta Moeini και Alastair Crooke, η όξυνση χρησιμοποιείται από τις άρχουσες τάξεις της Ευρώπης για να επιταχύνουν το πέρασμα της εξουσίας από τις ‘ανεξάρτητες’ χώρες μέλη προς τις Βρυξέλλες, δηλαδή για να υλοποιήσουν το όνειρο μιας ‘Ευρώπης’ ανεξέλεγκτα κεντροποιημένης κάτω από την εξουσία τους. Το πρόβλημα είναι ότι καθώς οι διαδικασίες του ‘ασύμμετρου πολέμου’ επί της Ρωσίας μοιάζουν να έχουν ξεφύγει, οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες.

Τα στοιχεία των συλληφθέντων δραστών της σφαγής στο Crocus Concert Hall και ο τρόπος δράσης τους δεν συνάδουν με την άποψη ότι πρόκειται για ιδεολογικούς υποστηρικτές του ISIS.

Γιατί η ΕΕ και οι ΗΠΑ είναι τόσο ανένδοτες σχετικά με το ποιος κρύβεται πίσω από τη φρικαλεότητα στο Crocus Concert Hall, ώστε δεν θέλουν να περιμένουν να ολοκληρωθεί η έρευνα; Μόλις 55 λεπτά μετά την επίθεση, ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ δήλωσε ότι «η Ουκρανία δεν εμπλέκεται». Τώρα οι ΗΠΑ λένε—τελεσίδικα—ότι μόνο το ISIS[1] εμπλέκεται.

«Καμία συγκεκριμένη προειδοποίηση εκ των προτέρων—τίποτα δεν μας μεταφέρθηκε», επιμένει ο πρεσβευτής της Ρωσίας στην Ουάσιγκτον.

Γιατί τα δυτικά κράτη είναι τόσο σίγουρα;  Είναι πολύ ασυνήθιστο για τις υπηρεσίες πληροφοριών να διατυπώνουν δηλώσεις μέσα σε μια ώρα. Αν και οι φυσικοί δράστες είναι πλέον γνωστοί, το βασικό ερώτημα παραμένει: Ποιος βρίσκεται πίσω από την επίθεση; Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται.

Προς το παρόν, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να πούμε—πόσο μάλλον για να δηλώσουμε με απόλυτη βεβαιότητα—ότι η επίθεση που διαπράχθηκε στη Μόσχα σχεδιάστηκε, προετοιμάστηκε και εκτελέστηκε σύμφωνα με κάποιο master plan του Ισλαμικού Κράτους.

Το ISIS-K λειτουργεί εδώ και μερικά χρόνια, περισσότερο ως ‘παράδρομος’ που εκτείνεται από την Τουρκία στη Συρία- στο Αφγανιστάν και το Ιράν. Είναι ένα franchise για λογαριασμό του οποίου διαπράττονται τρομοκρατικές πράξεις, συγκεντρώνονται κεφάλαια και προετοιμάζονται πόροι.

Το ISIS-K, το οποίο ξεκίνησε από αντιφρονούντες Τατζίκους στο βόρειο Αφγανιστάν, ενώνει ορισμένες ομάδες και διεξάγει ενεργές επιχειρήσεις κυρίως κατά του κινήματος των Ταλιμπάν. Παρέχει ομπρέλα για τρομοκρατικές ενέργειες και στο βόρειο Ιράν. Δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη Ρωσία.

Πίσω από το ISIS έχουν σταθεί ορισμένα μουσουλμανικά κράτη – και οι δυτικοί υποστηρικτές τους.

Ωστόσο, τα στοιχεία των συλληφθέντων δραστών και ο τρόπος δράσης τους δεν συνάδουν με την άποψη ότι πρόκειται για ιδεολογικούς υποστηρικτές του ISIS. Μπορεί, κατά τα φαινόμενα, να ήταν ισλαμιστές υπό την ευρύτερη έννοια, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μισθοφόροι με κίνητρο το δέλεαρ του χρήματος. Οι στρατολογημένοι από το ISIS προσδοκούν και κερδίζουν τον μαρτυρικό θάνατο. Αυτοί οι άνδρες απλά μπήκαν σε ένα αυτοκίνητο, θέλοντας να ξεφύγουν. Σε μια επιχείρηση του ISIS, θα συνέχιζαν τη σφαγή—μέχρι να σκοτωθούν.

Υπάρχουν πολλές άλλες ανακολουθίες στον ισχυρισμό περί ISIS. Οι επιτιθέμενοι ίσως και να ήταν ευσεβείς ισλαμιστές, αλλά πιθανότατα όχι του ISIS. Ακόμα και ο όρκος τους με το αριστερό χέρι υψωμένο ήταν λάθος. Η ανάληψη ευθύνης μέσω του [πρακτορείου ειδήσεων] Amaq είναι επίσης προβληματική από πολλές απόψεις[2]. Στο παρελθόν το Amaq έχει αναρτήσει δηλώσεις για επιθέσεις στο Ιράν, με επακόλουθες ανακοινώσεις του να κάνουν αναγκαστικές αλλαγές για να τις ‘διορθώσουν’. Η κάλυψη μιας επίθεσης μέσω ζωντανής ροής είναι ανήκουστο φαινόμενο.

Μια φωτογραφία-χίλιες λέξεις. Οι τέσσερις ‘τρομοκράτες’ όχι μόνο έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους,
αλλά απαγγέλλουν και τον καθιερωμένο όρκο (shahada)
δείχνοντας με το αριστερό χέρι προς τον ουρανό.
Αυτό ισοδυναμεί με κάποιον φανατικό χριστιανό να κάνει
τον σταυρό του με το αριστερό χέρι.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ επιμένει ότι, αν και η Ρωσία γνωρίζει ποιος πραγματοποίησε την επίθεση, είναι πολύ νωρίς για εικασίες σχετικά με το «ποιος έδωσε την τελική εντολή» (το αναπάντητο, ακόμη, ερώτημα του προέδρου Πούτιν).

Όλα αυτά επιστρέφουν στο ερώτημα, γιατί η Δύση ήταν υπερβολικά ανένδοτη σχετικά με την αποκλειστική απόδοση της ευθύνης στον ISIS; Γιατί επιθυμεί να προκαταλάβει τη ρωσική έρευνα;

Η εφημερίδα Global Times του Πεκίνου αναφέρει ότι είναι απίθανο το ΙΚ να έχει οργανώσει την επίθεση, επειδή η κατάσταση στη Συρία έχει ήδη σταθεροποιηθεί.

Αλλά φτάνει στην ουσία όταν προειδοποιεί ότι η υποστήριξη προς το Κίεβο θα μειωνόταν, αν αποδεικνυόταν η εμπλοκή της Ουκρανίας στην τρομοκρατική επίθεση.

Η δέσμευση των ελίτ της ΕΕ στην Ουκρανία αντιπροσωπεύει την μη ομολογημένη καταστροφή που εξανεμίζει τις όποιες εναπομείνασες φιλοδοξίες για την επίτευξη της πραγματικής στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης—υποδουλώνει την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες και αφήνει την ήπειρο στην πιο αδύναμη κατάσταση από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.  Η Ευρώπη έχει υποστεί μεγάλη ήττα.

Ο φόβος του Μακρόν ότι μια ρωσική νίκη στην Ουκρανία θα εξαλείψει την ‘αξιοπιστία’ της Ευρώπης βγάζει νόημα μόνο αν το αυτοκρατορικό σχέδιο της άρχουσας τάξης για μια από πάνω προς τα κάτω, συγκεντρωτικά οργανωμένη από γεωπολιτική άποψη, ΕΕ μοχλεύεται ακριβώς επί του ουκρανικού δράματος.

Ωστόσο, παρά την πραγματικότητα της αποτυχημένης ουκρανικής στρατιωτικής επίθεσης του περασμένου καλοκαιριού, η εμμονή στο «Σχέδιο Ουκρανία» παραμένει – και αψηφά όλες τις άλλες θεωρήσεις.

Γιατί;

Επειδή το παν-γλωσσογενές “κυνήγι” της ΕΕ για στρατηγική αυτονομία (που συμπυκνώνεται στο μάντρα της για την οικοδόμηση μιας γεωπολιτικής ΕΕ) είναι συνυφασμένο με την Ουκρανία[3].

«Αναγνωρίζοντας τη συναισθηματική δύναμη του αγώνα της Ουκρανίας ενάντια στη ρωσική κυριαρχία», γράφει η Arta Moeini, «οι ευρωπαϊκές ελίτ οικειοποιήθηκαν αυτόν τον αγώνα για να κηρύξουν τα ιδεολογικά κελεύσματα της ‘ευρωπαϊκότητας’ και, μάλιστα, του ίδιου του πολιτισμού».

«Φαινομενικά εν μια νυκτί, η Ουκρανία έφτασε να αντιπροσωπεύει τις φωτισμένες ‘ευρωπαϊκές αξίες’ -ελευθερία, δημοκρατία, ανεκτικότητα, χρηστή διακυβέρνηση και ούτω καθεξής- με τη Ρωσία να μετατρέπεται στο αντίθετο της ‘πολιτισμένης’ Ευρώπης, τη βάρβαρη ορδή προ των πυλών».

«Όπως πρώτος το αντιλήφθηκε ο Νίτσε, η νεωτερικότητα είναι μια εποχή στην οποία ο κόσμος βιώνεται κυρίως μέσα από τον φακό της καταπίεσης με ταυτότητες που διαμορφώνονται από την ‘ηθική της βαθιάς πικρίας’: Οι καταπιεσμένοι θεωρούνται εγγενώς δίκαιοι και τους αποδίδεται η απόλυτη ηθική αξία. Στο πλαίσιο αυτής της ρύθμισης, η υπεράσπιση των ‘καταπιεσμένων’ – γίνεται το … όχημα για την άρχουσα τάξη να αποκτήσει και να εδραιώσει την εξουσία [της] – καθαγιάζοντας την υπεροχή της και φυτεύοντας το σπόρο για τη μελλοντική της εξουσία παριστάνοντας τους μεγάλους απελευθερωτές».

Τελικά, οι κυρίαρχες ελίτ της ΕΕ επιδιώκουν να ‘υπερεθνικοποιήσουν’ την εξουσία από τα κράτη μέλη προς τα πάνω, προς τις Βρυξέλλες.

Εδώ βρίσκεται ο σπόρος του σημερινού ‘και καλά’ πανικού: Όταν έγινε φανερό ότι οι συμβατικές στρατιωτικές προσπάθειες της Ουκρανίας ήταν σκέτη αποτυχία, ορισμένα γεράκια στις ΗΠΑ και την Ευρώπη άρχισαν γρήγορα να υμνούν τον ασύμμετρο πόλεμο – κατά της Ρωσίας και του ίδιου του άμαχου πληθυσμού της.

Αυτή η ασυμμετρία ξεκίνησε αργά: μερικές αδέσποτες επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη που προκάλεσαν μικρή ζημιά.  Στη συνέχεια εντάθηκε με πυραυλικές επιθέσεις στα αστικά κέντρα του Μπέλγκοροντ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν άμαχοι, στη συνέχεια εξελίχθηκε σε επίθεση σε ρωσικό μεταγωγικό αεροπλάνο Ilyushin που μετέφερε αιχμαλώτους και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε ρωσικά διυλιστήρια και σε ναυτικό πόλεμο με μη επανδρωμένα σκάφη στην Κριμαία.

Η διαδικασία επιταχύνθηκε. Και την παραμονή των ρωσικών εκλογών της περασμένης εβδομάδας, υπήρξε η απόπειρα δήθεν αντιφρονούντων να διαταράξουν τις εκλογές εισβάλλοντας στη Ρωσία με σκοπό να καταλάβουν μικρές πόλεις και να κρατήσουν Ρώσους πολίτες ως ομήρους. (Απέτυχε—η Ρωσία γνώριζε εκ των προτέρων το σχέδιο).

Ισλαμιστές μαχητές συμμετείχαν στις πρόσφατες επιδρομές που επιχείρησε η GUR του Κιέβου κατά μεθοριακών ρωσικών χωριών. Δεξιά βλέπουμε τον  Abd al-Hakim al-Shishani σε μια τέτοια επιδρομή. Ο Shishani πέρασε στην Τουρκία μετά τη λήξη των Τσετσενικών πολέμων και απο εκεί στη Συρία όπου ηγήθηκε της ομάδας Ajnad Al-Caucas πολεμώντας στα πλαίσια του λεγόμενου “Εμιράτου του Καυκάσου”. Με την ομάδα του πολέμησε στην Λατάκια, στο Χαλέπι, στο Ιντλίμπ και στη Χάμα συνεργαζόμενος με την οργάνωση Jabhat Al-Nusra η οποία ανήκει στην ομπρέλα του ISIS και της Αλ Κάιντα. Μαζί με αυτήν την οργάνωση και άλλες ομοειδείς κατέλαβαν το Ιντλίμπ και χαίρουν προστασίας από την Τουρκία. Από το 2019 οι τζιχαντιστές της “Ajnad Al-Caucas” του Shishani παραμένουν εκεί. Το φθινόπωρο του 2022, ο Azhiev έφτασε στην Ουκρανία και αργότερα επέστρεψε στην Ιντλίμπ πολλές φορές για να στρατολογήσει μαχητές για τη νέα του μονάδα στο πλαίσιο της Διεθνούς Λεγεώνας, η οποία λειτουργεί υπό την Κρατική Διεύθυνση Πληροφοριών (GUR) της Ουκρανίας. Από το καθεστώς Ζελένσκι του έχει απονεμηθεί η ουκρανική υπηκοότητα.

Το ερώτημα που πρέπει να απασχολεί τώρα τις ευρω-ελίτ είναι: Έχει ξεφύγει αυτή η ουκρανική προσπάθεια ασύμμετρου πολέμου από τον έλεγχο της Ουάσινγκτον και της Ευρώπης;  Ποιος είναι επικεφαλής, αν είναι κανείς;  Είναι αναπόδεικτο ακόμη, αλλά ο φόβος που στοιχειώνει τη Δύση πρέπει να είναι ότι είτε άμεσα είτε ακόμη και πολύ έμμεσα, θα προκύψει ότι μπορεί να βρεθούν συνένοχοι στην άσκηση μαζικής τρομοκρατίας—βρίσκοντας καταφύγιο κάτω από το franchise του ISIS Κ…

Οι επιπτώσεις: Τεράστιες.

[1] Οι όροι ISIS και ΙΚ (Ισλαμικό Κράτος) χρησιμοποιούνται ως ταυτόσημοι στο κείμενο.

[2] Ο Alastair Crooke εδώ παραπέμπει σε τουΐτ του παλαίμαχου πολεμικού ανταποκριτή, πολιτικού αναλυτή και ειδικού σε θέματα δυτικής Ασίας και τρομοκρατίας, Elijah J. Magnier, ο οποίος στις 25 Μαρτίου έγραψε στο Χ:

«Έχω παρακολουθήσει στενά τον #ISIS από την ίδρυσή του στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο, αξιοποιώντας την επιτόπια έρευνα και τις σπουδές μου ως ειδικός και ακαδημαϊκός σε θέματα τρομοκρατίας και αντιτρομοκρατίας και ως πολεμικός συντάκτης. Με αυτό το υπόβαθρο, αμφισβητώ τον ισχυρισμό ότι το Ισλαμικό Κράτος ευθύνεται για την επίθεση στη Μόσχα. Ο σκεπτικισμός μου βασίζεται σε διάφορες ανωμαλίες και ασυνήθιστες πτυχές που υπονομεύουν την αυθεντικότητα του ισχυρισμού του ISIS:

1. Η χρήση του όρου “Muqatileen” στην ανακοίνωση είναι μη τυπική- σε προηγούμενες ανακοινώσεις προτιμήθηκαν οι όροι “Mujahideen” ή “Fursan” ή “Istishadeyeen”.
2. Η δήλωση του Amaq ότι οι επιτιθέμενοι “αποσύρθηκαν με ασφάλεια” έρχεται σε αντίθεση με τις αναφορές για τη σύλληψή τους. Το Amaq συνήθως περιμένει να ανακοινώσει τα αποτελέσματα των επιθέσεων μέχρι να συγκεντρωθούν όλα τα στοιχεία, αλλά σε αυτή την περίπτωση ισχυρίστηκε πρόωρα την επιτυχία, παρόλο που οι τρομοκράτες είχαν συλληφθεί.
3. Το ISIS δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ μετατροπείς φωνής στις ανακοινώσεις του. Συγκεκριμένα, ακόμη και όταν ο “Τζιχάντι Τζον” άλλαξε τη φωνή του λόγω της βρετανικής του υπηκοότητας και της αναγνώρισής του, δεν χρησιμοποιήθηκαν μετατροπείς φωνής. Οι επιτιθέμενοι σε αυτή την περίπτωση δεν ήταν δυτικοί και είναι πρωτοφανές για μη δυτικά μέλη να χρησιμοποιούν μετατροπείς φωνής, ακόμη και όταν φωνάζουν “Allahu Akbar” ή απαγγέλλουν ρητά που σχετίζονται με το Κοράνι.
4. Η ζωντανή διαδικτυακή μετάδοση των επιθέσεων δεν αποτελεί μέθοδο που χρησιμοποιεί το ISIS. Αν και στο παρελθόν έχουν χρησιμοποιηθεί κάμερες Go-Pro, δεν έχουν συνδεθεί ποτέ σε ζωντανή διαδικτυακή τροφοδοσία για να αποφευχθεί ο κίνδυνος υποκλοπής, εκτός εάν υπάρχει προηγμένη δυνατότητα κρυπτογράφησης του σήματος μετά τη μετάδοση.
5. Το Amaq δημοσιεύει πάντοτε το όνομα του ως πρακτορείου ειδήσεων τόσο στα αραβικά όσο και στα αγγλικά, όταν οι επιθέσεις σημειώνονται εκτός της Μέσης Ανατολής, μια λεπτομέρεια που λείπει από αυτόν τον ισχυρισμό.

Για τους λόγους που περιγράφονται παραπάνω, σε συνδυασμό με την επαγγελματική μου επιφυλακτικότητα που βασίζεται στην προηγούμενη εμπειρία από ισχυρισμούς για επιθέσεις στο Ιράν, όπου οι μεταγενέστερες ανακοινώσεις είχαν διορθωθεί, τείνω να απορρίψω τον ισχυρισμό περί ανάμειξης του ISIS στην επίθεση στη Μόσχα.

Δεν δημοσιοποιώ περαιτέρω και άλλες ανακολουθίες [που υπάρχουν] για να αποφύγω να δώσω πληροφορίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να διορθωθούν οι μελλοντικοί ισχυρισμοί.»

[3] «Παν-γλωσσογενές»: Μη υπάρχουσα λέξη στα Ελληνικά. Μεταφράζω έτσι τον αγγλικό ασυνήθιστο όρο Panglossian που έχει προέλθει από το σατυρικό μυθιστόρημα «Ο Αγαθούλης» (Candide) του Βολταίρου, όπου ο Pangloss ήταν ο σχολαστικός γεροδάσκαλος, αθεράπευτα αισιόδοξος χωρίς επαφή με την πραγματικότητα, που υποστήριζε με επιμονή ότι «όλα είναι για το καλύτερο σε αυτόν τον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους». Οι ρίζες του ονόματος είναι όντως οι ελληνικές ‘παν’ και ‘γλώσσα’.

Πηγή: Al Mayadeen

Μετάφραση – σχόλια: Κ. Μηλολιδάκης