Άρθρα

Αποδομώντας την ισραηλινή προπαγάνδα – Ο τορπιλισμός της δημιουργίας Παλαιστινιακού κράτους

/0 Comments/in /by

Η παραπάνω εικόνα αποτελεί μόνο μία από τις δεκάδες με τις οποίες το Ισραήλ κι οι υποστηρικτές του βομβαρδίζουν το διαδίκτυο τους τελευταίους μήνες. Η απόπειρά τους να επηρεάσουν τη διεθνή κοινή γνώμη γίνεται τόσο πιο χοντροκομμένη όσο πιο μη υπερασπίσιμη γίνεται η στυγνή επιβολή της εξουσίας του κράτους-δολοφόνου έναντι ενός ανυπεράσπιστου και χρόνια κατατρεγμένου λαού, η βάναυση επίθεση εναντίον του οποίου φτάνει στα όρια της φυσικής του εξόντωσης.

Αλλά ακόμα κι όταν δεν πρόκειται για άχαρες και αντιαισθητικές εικόνες, η προπαγάνδα του κράτους τρομοκράτη και πάλι δεν καταφέρνει να αγγίξει κάποια στάνταρ αληθοφάνειας, οσοδήποτε χαμηλά κι αν τα θέσουμε.

Οι ίδιες μανιχαϊστικές τοποθετήσεις που προωθούνται με κιτς γραφικά, προωθούνται και με ανιστόρητο και παραπλανητικό προπαγανδιστικό λόγο, όπως αυτός που κυκλοφορεί ευρέως και αναφέρεται στις «5 φορές που οι Άραβες αρνήθηκαν την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους», ή όποια παραλλαγή αυτού του νευροεκφυλιστικού φληναφήματος μπορεί να συναντήσει κανείς.

Σύμφωνα μ’ αυτό, σε πέντε διαφορετικές περιστάσεις, το 1937, το 1949, το 1967, το 2000 και το 2008, το Ισραήλ, πάντα γαλαντόμο, προσέφερε στους Άραβες (προσοχή: όχι Παλαιστίνιους, αυτοί δεν είναι λαός κι έθνος – σ’ αντίθεση με τους Ισραηλινούς) τη δυνατότητα ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους, αλλά αυτοί οι άσπλαχνοι, φλεγματικά αντισημίτες που δεν έχουν άλλο σκοπό απ’ το να δώσουν τις ζωές των ίδιων και των παιδιών τους μέχρι να πεθάνει ο τελευταίος επί γης Εβραίος, κάθε φορά αρνήθηκαν, διακατεχόμενοι καθώς είναι από άσβεστο, ζωώδες και άλογο μένος κατά των πεφωτισμένων και φιλεύσπλαχνων ηγετών του Ισραήλ και του λαού τους.

Το μεγάλο πρόβλημα βέβαια είναι ότι το Ισραήλ ποτέ δε συναίνεσε στη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Ας καταπιαστούμε μ’ αυτό το παιδαριώδες επιχείρημα, ώστε να το αποδομήσουμε και να αναδειχθεί η έκταση της επιχειρούμενης παραπλάνησης.

 1937: Η πρόταση της επιτροπής Πιλ – η πρώτη κατοχύρωση των σιωνιστικών επιδιώξεων

Από το 1922, στον απόηχο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Κοινωνία των Εθνών (πρόδρομος του σημερινού ΟΗΕ) είχε δώσει εντολή στο Ηνωμένο Βασίλειο να διοικεί την Παλαιστίνη προετοιμάζοντας το δρόμο για το σχηματισμό Παλαιστινιακού κράτους. Το ΗΒ είχε στη διάρκεια του Α’ ΠΠ δώσει υποσχέσεις ανεξαρτητοποίησης και εθνικής απελευθέρωσης σ’ όλους τους Άραβες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αν εξεγείρονταν εναντίον των Οθωμανών (όπως φαίνεται απ’ την αλληλογραφία ΜακΜέιχον-Χουσεΐν, βλ. Rashid Khalidi – The Hundred Years’ War on Palestine), τότε μέρος των δυνάμεων του Άξονα (Γερμανία, Αυστρουγγαρία, Βουλγαρία) που αντιμάχονταν τις δυνάμεις της Αντάντ (Αγγλία, Γαλλία κι άλλες). Το πρόβλημα ήταν ότι το ΗΒ είχε επίσης ταχθεί υπέρ του Σιωνιστικού σκοπού (διακήρυξη Μπαλφούρ το 1917) που προέτρεπε τον εποικισμό της Παλαιστίνης (μιας χώρας που κατοικείται από το γηγενή της πληθυσμό αδιάλειπτα για χιλιετίες κι όχι άδειας όπως διατείνεται η ισραηλινή προπαγάνδα) από Εβραίους όλου του κόσμου.

Μετά από δεκαετίες αποικιοκρατικής διαχείρισης, εύνοιας προς τους Σιωνιστές αποίκους και υπόθαλψης ενός εβραϊκού παρακράτους με παράλληλη άρνηση αναγνώρισης αντίστοιχων παλαιστινιακών κρατικών θεσμών, ξεσπά η εθνικοαπελευθερωτική εξέγερση του παλαιστινιακού λαού το 1936-39. Η βάρβαρη καταστολή της  από τους Άγγλους (με σιωνιστική συνέργεια), συνοδεύτηκε από την πρόταση της βασιλικής επιτροπής υπό τον Λόρδο Πιλ για δημιουργία ισραηλινού κράτους στο 17% του εδάφους της Παλαιστίνης και διατήρηση αγγλικού ελέγχου επί του υπολοίπου ή παραχώρησή του στον βασιλιά της Υπεριορδανίας (μετέπειτα Ιορδανίας), υποχείριου του αγγλικού θρόνου. Σε κάτι που θα καταντούσε ιστορικό μοτίβο, οι εθνικές βλέψεις των Παλαιστίνιων πετάχτηκαν στην άκρη, εξωθώντας τους σε πιο μαχητική αντίσταση. Αυτή η πρόταση μάλιστα φάνταζε συμβιβαστική στους Άγγλους που καθώς περίμεναν ότι η Μέση Ανατολή θα ήταν πεδίο επιχειρήσεων του εκκολαπτόμενου Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, ήθελαν να εξασφαλίσουν τη στήριξη των Αράβων σ’ αυτόν.

1947: Το σιωνιστικό όνειρο γίνεται πραγματικότητα

Μετά τη λήξη του Β’ ΠΠ, κι αφού οι Άγγλοι τόσο πολύ απέτυχαν στην εξισορρόπηση των ασυμβίβαστων επιδιώξεών τους που στο μίσος των Αράβων προστέθηκαν τα σαμποτάζ κι οι δολοφονίες Βρετανών αξιωματούχων από εβραϊκές πολιτοφυλακές (η υποτιθέμενη και πολυκαυχημένη αντιαποικιακή αντίδραση των Εβραίων στην Παλαιστίνη), οι βρετανικές αρχές παραδίδουν στον ΟΗΕ την υπόθεση του Παλαιστινιακού. Το 1947 ο ΟΗΕ προτείνει μια λύση δύο κρατών, παραχωρώντας παραπάνω απ’ τη μισή χώρα στους Εβραίους (λιγότερο από 1/3 του πληθυσμού) και το υπόλοιπο στους Παλαιστίνιους. Όπως ήταν λογικό κι αναμενόμενο, οι Παλαιστίνιοι αρνήθηκαν την πρόταση μέσα από μαζικές διαδηλώσεις που παρέλυσαν τη χώρα.

Το 1948 οι Άγγλοι αποσύρονται και οι Σιωνιστές κάνουν την μεγάλη τους κίνηση: με τσακισμένη την Παλαιστινιακή αντίσταση απ’ την καταστολή της εξέγερσης του 1936-39 και εξοπλισμένοι κι εκπαιδευμένοι απ’ τους Άγγλους για δεκαετίες, οι Σιωνιστές καταλαμβάνουν με τη βία σχεδόν το 80% του Παλαιστινιακού εδάφους, σφαγιάζοντας, δολοφονώντας και εκδιώκοντας πάνω από 700.000 Παλαιστίνιους στα γεγονότα που αποτυπώθηκαν στην Παλαιστινιακή μνήμη ως Αλ-Νάκμπα, η Καταστροφή (βλ. Ilan Pappe – The Ethnic Cleansing of Palestine). Οι όποιες μικρές ενισχύσεις στάλθηκαν από γειτονικά νεοϊδρυθέντα αραβικά κράτη προς υποστήριξη των Παλαιστινίων δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις σιωνιστικές παραστρατιωτικές ομάδες σε εκπαίδευση, συντονισμό, εξοπλισμό και διεθνή στήριξη (το ψήφισμα για διχοτόμηση της Παλαιστίνης στηρίχτηκε τόσο από τις ΗΠΑ όσο και τη Σοβιετική Ένωση, σε μια σπάνια στιγμή ψυχροπολεμικής ομοψυχίας). Στις στάχτες των Παλαιστινιακών χωριών και πόλεων, ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ.

1967: Επέκταση της κατοχής στο σύνολο της Παλαιστίνης

Το 1967 ξεσπάει ο «περίφημος πόλεμος των 6 ημερών». Σε μια συνθήκη εντεινόμενων συνοριακών τριβών, το Ισραήλ, ανταποκρινόμενο στις εκκλήσεις εποίκων του για κατάληψη των υψιπέδων του Γκολάν (που ανήκαν στη Συρία) τα οποία εποφθαλμιούσαν (με τον Μόσε Νταγιάν, καταξιωμένο στέλεχος της ισραηλινής πολεμικής μηχανής, να δηλώνει αργότερα ότι «ούτε που προσπάθησαν να κρύψουν την απληστία τους για γη»), επιτίθεται στη συριακή ενδοχώρα και καταρρίπτει 6 πολεμικά αεροπλάνα. Ο Νάσερ, πρόεδρος της Αιγύπτου, απαντάει με κλείσιμο των στενών του Τιράν. Ο Γιτζάκ Ραμπίν, αρχηγός του ισραηλινού γενικού επιτελείου, κάνει σε κυβερνητική σύσκεψη λόγο για «προπαγανδιστική κίνηση κι όχι ακόμα επιθετική, καθώς οι Αιγύπτιοι δεν έχουν μεταφέρει άρματα μάχης στη χερσόνησο [του Σινά]». Αργότερα, το 1968, θα δηλώσει ότι «Δεν νομίζω ότι ο Νάσερ ήθελε πόλεμο. Τα δύο τάγματα που έστειλε στο Σινά δεν θα ήταν αρκετά για να εκκινήσει επιθετικό πόλεμο. Κι αυτός το ήξερε κι εμείς το ξέραμε» (βλ. Ilan Pappe – The Biggest Prison on Earth).

Παρ’ όλ’ αυτά, η Ισραηλινή αεροπορία, σε μια αιφνιδιαστική κίνηση, καταστρέφει ολοσχερώς την αιγυπτιακή πριν καν αυτή κινητοποιηθεί, αφήνοντας τις χερσαίες δυνάμεις ανυπεράσπιστες και προδιαγράφοντας την εύκολη επικράτηση ενός πάνοπλου ισραηλινού στρατού που έχαιρε μοναδικής κι ανεπανάληπτης αεροπορικής υπεροχής (σε πεδία μάχης όπως αυτά στα οποία διεξήχθη ο πόλεμος, δηλαδή τοπία ερημικά, χωρίς δυνατότητες κάλυψης, η αεροπορική υπεροχή είναι καταλυτική, κάτι που αξιοποίησε στο μέγιστο η ισραηλινή αεροπορία εναντίον των στρατών ξηράς των αραβικών κρατών, αποδεκατίζοντάς τους).

Έκτοτε η ισραηλινή προπαγάνδα κάνει λόγο για προληπτικό πόλεμο για να προλάβει μια αραβική επίθεση. Στα πλαίσια του καλπάζοντος ιστορικού του αναθεωρητισμού του κράτους-δολοφόνου όμως, ακόμα κι αυτή η θέση αναθεωρείται υπέρ μιας σύμφωνα με την οποία το Ισραήλ ήταν καθαρά αμυνόμενο, κόντρα σε κάθε καταγεγραμμένο γεγονός και ιστορικό ντοκουμέντο.

Απ’ το 1967 και μετά, το σύνολο των Παλαιστινιακών εδαφών, τόσο τα εδάφη του κράτους του Ισραήλ όσο και η Δυτική Όχθη κι η Λωρίδα της Γάζας, δηλαδή ό,τι είχε απομείνει στους Παλαιστίνιους μετά το 1948, περιέρχονται στον έλεγχο του Ισραήλ.

Το Ισραήλ ποτέ δεν προσφέρθηκε να παραδώσει αυτά τα εδάφη στους Παλαιστίνιους, ποτέ δεν ήταν αυτός ο σχεδιασμός του. Αντιθέτως, ανέκαθεν εποφθαλμιούσε τα εναπομείναντα παλαιστινιακά εδάφη και τα τελευταία χρόνια πριν το 1967 είχε αναπτύξει τα απαραίτητα σχέδια για τη διαχείρισή τους. Το 1967 προκάλεσε τον πόλεμο που θα του επέτρεπε να εφαρμόσει αυτά τα σχέδια και να μετατρέψει τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη στη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή ύψιστης ασφαλείας του κόσμου.

Στον απόηχο του πολέμου των 6 ημερών, συγκαλείται Σύνοδος Κορυφής των κρατών της Αραβικής Λίγκας στη Χαρτούμ του Σουδάν, απ’ όπου εξέδωσαν μια διακήρυξη που μεταξύ άλλων αναφέρει ότι όλα τα κράτη μέλη της Λίγκας δεσμεύονται να μην συνάψουν ειρήνη με το Ισραήλ, να μην το αναγνωρίσουν και να μην διαπραγματευτούν μαζί του (τα περίφημα «3 όχι») και επικυρώνουν την αφοσίωσή τους στην άσκηση των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού στον τόπο του. Δεν έγινε καμία άρνηση προσφοράς ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους που να ‘χει προτείνει το Ισραήλ.

2000: Η σύσκεψη στο Camp David και ο Αμερικάνικος εμπαιγμός

Το 2000 η κυβέρνηση Κλίντον, σε μια τελευταία προσπάθεια να εκμεταλλευτεί το ευνοϊκό γι’ αυτήν διεθνοπολιτικό περιβάλλον της αμερικανικής μονοκρατορίας μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και για να ευοδώσει το διπλωματικό της έργο για ειρήνευση Παλαιστινίων-Ισραηλινών στην οποία είχε επενδύσει, καλεί τη σύσκεψη στο Camp David, όπου συνευρέθηκαν ο ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Μπάρακ κι ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Γιάσερ Αραφάτ, που παρά τους ενδοιασμούς του δελεάστηκε να παρευρεθεί με υποσχέσεις για ολιστική διευθέτηση των ζητημάτων.

Αυτά που προσέφεραν οι Ισραηλινοί ήταν τραγικά λιγότερα από τις μίνιμουμ διεκδικήσεις των Παλαιστινίων σε ό,τι είχε να κάνει με την πόλη της Ιερουσαλήμ και το δικαίωμα επιστροφής των εκδιωγμένων απ’ το 1948 κι έπειτα Παλαιστίνιων προσφύγων. Ο Αραφάτ αποχωρεί καταγγέλοντας, αποφεύγοντας τον πλήρη διασυρμό του Παλαιστινιακού λαού.

Παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις των Αμερικανών ότι ενδεχόμενη αποτυχία των διαπραγματεύσεων δεν θα χρεωθεί σ’ αυτόν, ο Κλίντον κατηγορεί τον Αραφάτ για την κατάρρευση των συνομιλιών, σε μια περίπτωση που συμπυκνώνει τέλεια τη διαχρονική στάση των Αμερικανών ως διαμεσολαβητών της ειρήνης στη Μέση Ανατολή – μια στάση που χαρακτηρίζεται από διγλωσσία, εμφατική στήριξη του Ισραήλ και των επιδιώξεών του και μονομερή άσκηση πίεσης προς τους Παλαιστίνιους και τους αντιπροσώπους τους ώστε να εγκαταλείψουν κάθε νόμιμη και ηθική εθνική διεκδίκησή τους, ώστε σιωπηλά ν’ αποδεχθούν τη διαγραφή τους από την ιστορία.

Η οργή στους δρόμους βράζει και σύντομα ξεσπά η δεύτερη Ιντιφάντα, που έμελλε να πνιγεί στο αίμα Παλαιστινίων και να οδηγήσει στη δολοφονία του Γιάσερ Αραφάτ, μετά από πολύμηνη πολιορκία του συγκροτήματος όπου έμενε απ’ τον Ισραηλινό στρατό. Ο Αραφάτ, ένας αμφιλεγόμενος αλλά ευρέως αγαπημένος εκπρόσωπος του παλαιστινιακού λαού και της αντίστασής του, βρίσκει το τέλος που είχε προδιαγράψει η αδιέξοδη πολιτική της εγκατάλειψης της αντίστασης, του εκούσιου εγκλεισμού στο κλουβί που είχαν φιλοτεχνήσει οι συμφωνίες του Όσλο του ‘90, της προσπάθειας επίτευξης ανεξαρτησίας μέσω ναρκοθετημένων διαπραγματεύσεων μ’ έναν ανυποχώρητο αντίπαλο ταγμένο στην εξάλειψη του παλαιστινιακού λαού και τον εποικισμό των πατρογονικών εδαφών του, διαμεσολαβούμενων από μια διεφθαρμένη, μεροληπτική, αυτοκρατορική υπερδύναμη.

2007: Παγίωση του νέου τρόπου διαχείρισης: Το «ξύρισμα του γκαζόν»

Το 2007, ο Μαχμούντ Αμπάς, πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, κι ο Εχούντ Ολμέρτ, πρωθυπουργός του Ισραήλ, συνευρίσκονται στη Συνδιάσκεψη για την Ειρήνη στην Ανάπολη των ΗΠΑ, υπό την αιγίδα της κυβέρνησης Μπους. Οι συνομιλίες τελειώνουν μ’ ένα μνημόνιο που καλεί σε εκκίνηση διμερών διαπραγματεύσεων για οριστική διευθέτηση ζητημάτων στο δρόμο προς την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους προς το τέλος του 2008. Σ’ ένα μοτίβο που κρατάει από τη δεκαετία του ’90 ως σήμερα κατά το οποίο ως αντάλλαγμα σε αδικαιολόγητες εκχωρήσεις παλαιστινιακής κυριαρχίας δίνονται ισραηλινές «υποσχέσεις» για διευθέτηση των σοβαρών ζητημάτων (δημιουργία κράτους, επιστροφή προσφύγων του ’48, καθεστώς της Ιερουσαλήμ, κά) σε μελλοντικό χρόνο, αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.

Αυτό που όντως υλοποιήθηκε το 2008 είναι δύο διαφορετικές ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα, η επιχείρηση «Θερμός Χειμώνας» τέλη Φλεβάρη κι η επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι» (βλ. Tareq Baconi – Hamas Contained), στις οποίες σκοτώθηκαν απ’ τον ισραηλινό στρατό 110 και πάνω από 1400 Παλαιστίνιοι αντίστοιχα.

Για την υπεράσπιση της αλήθειας

Κάθε μία γραμμή σιωνιστικής προπαγάνδας θέλει δέκα για να αποδομηθεί. Για να αποκαλυφθεί το πλαίσιο εντός του οποίου λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα, για να ανδειχθεί η ίδια η αλήθεια που κατακρεουργείται στα χέρια του κράτους-δολοφόνου και των άθλιων παλαμακιστών του. Πρόκειται για την αισχρότερη προπαγάνδα που βασίζεται απλά και μόνο στη γενική άγνοια γύρω από το ζήτημα, το πιο επονείδιστο gaslighting που έχει επιχειρηθεί ποτέ από κράτος, που προσπαθεί να μας πείσει πως ό,τι βλέπουν τα μάτια μας κι ακούν τ’ αυτιά μας είναι λάθος. Η μόνη αλήθεια εκπέμπεται απ’ την μηχανή ψευδών και καταπίεσης, το Ισραήλ. Τέτοιοι οι σκοποί του, τέτοια η εμβρίθεια των επιχειρημάτων του και το ποιόν των υποστηρικτών του.

Αλλά ως εδώ. Εβραίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι ζούσαν ειρηνικά ο ένας δίπλα στον άλλο στους Αγίους Τόπους και την ιστορική Παλαιστίνη εδώ και αιώνες (πολύ πιο αρμονικά απ’ ότι στην Ευρώπη με τον διαχρονικό αντισημιτισμό της που κορυφώνεται με το Ολοκαύτωμα). Ο σιωνισμός εκκίνησε την τελευταία ευρωπαϊκή πρωτοβουλία εποικισμού της ιστορικής Παλαιστίνης, μεταστρέφοντας τους προαιώνιους διωγμούς των εβραϊκών κοινοτήτων της Ευρώπης (που όχι, δεν είναι εκδιωγμένοι απ’ τους Ρωμαίους Ισραηλίτες κατά την δεύτερη καταστροφή του Ναού του Σολομώντα, βλ. Shlomo Sand – The Invention of the Jewish People) σ’ ένα εθνικιστικό κι αποικιοκρατικό (σε μια περίοδο που μεσουρανούσαν και τα δύο) πρόγραμμα εκδιωγμού κι εθνοκάθαρσης.

Ο Τέοντορ Χερτσλ, εκ των ιδρυτών του σιωνιστικού κινήματος, έγραφε το 1895: «Πρέπει να απαλλοτριώσουμε ήπια την ατομική ιδιοκτησία στα εδάφη που θα μας παραχωρηθούν. Πρέπει να προσπαθήσουμε να ωθήσουμε τον άπορο πληθυσμό πέρα απ’ τα σύνορα με το να του βρούμε απασχόληση σε τρίτες χώρες, ενώ θα του την αρνούμαστε στη δική μας. […] Τόσο η απαλλοτρίωση [των περιουσιών και της γης] όσο κι η αφαίρεση των φτωχών πρέπει να γίνουν διακριτικά κι επιφυλακτικά». Παράλληλα δήλωνε με χαρακτηριστικά ευρωπαϊκή αυταρέσκεια ότι ο αποικισμός της Παλαιστίνης από Ευρωπαίους Εβραίους θα ωφελήσει τους ντόπιους. Στα μάτια του εξάλλου, όπως κι όλων των Σιωνιστών, η Παλαιστίνη ήταν ένας έρημος, αναξιοποίητος τόπος κατοικημένους από οπισθοδρομικούς Άραβες.

Ακόμα όμως κι αυτές οι πρώιμες προθέσεις για εθνοκάθαρση έμελλαν να γίνουν πιο ξεκάθαρα γενοκτονικές, καθώς υπέρμαχοι του σιωνισμού όπως ο Ζε’έβ Ζαμποτίνσκι αναγνωρίζουν πως: «Κάθε ιθαγενής πληθυσμός στον κόσμο αντιστέκεται στους αποικιοκράτες όσο υπάρχει η ελάχιστη ελπίδα ότι μπορεί να απαλλαγεί απ’ τον κίνδυνο να εποικιστεί. Αυτό κάνουν οι Άραβες στην Παλαιστίνη», και αλλού γράφει: «Ο σιωνισμός είναι αποικιοκρατικό εγχείρημα κι ως εκ τούτου η επιτυχία του θα κριθεί από τις ένοπλες δυνάμεις» (βλ. Jeff Halper –Decolonizing Israel, Liberating Palestine).

Έκτοτε αποτελεί συμβατική σοφία του Ισραηλινού κράτους ότι ο μόνος τρόπος να συνυπάρξει με τους λαούς που καταπιέζει και γειτνιάζει είναι μέσω ενός «σιδηρού τοίχους» τουφεκιών, επιβαλλόμενο με συντριπτική στρατιωτική ισχύ σε καθετί που προσλαμβάνει ως απειλή (δηλαδή στα πάντα). Διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις την έχουν χρησιμοποιήσει για να επιβληθούν έναντι των Αράβων, και κανένας λαός δεν έχει υποφέρει περισσότερο απ’ αυτή τη στρατηγική του σιωνισμού, κανένας δεν έχει στερηθεί τόσο πολύ των αναφαίρετων και διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του, απ’ τον Παλαιστινιακό λαό.

Το Ισραήλ, καθ’ όλη τη διάρκεια των σχέσεών του με τους Παλαιστίνιους (τους οποίους δεν αναγνωρίζει ως έθνος την ίδια στιγμή που ορίζει ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε διαπραγμάτευση την πλήρη αναγνώριση του ίδιου και του λαού που εκπροσωπεί) και μέσα από την εκτύλιξη των αλλεπάλληλων κι ελάχιστα διαφοροποιούμενων μασκαράδων που εμμονικά αλλά άστοχα ονομάζει «διαπραγματεύσεις», ποτέ δεν προσέφερε στους Παλαιστίνιους τη δημιουργία δικού τους κράτους (λες κι είναι κάτι που είναι δικό του για να το προσφέρει). Στόχος κι αποτέλεσμα αυτών των «διαπραγματεύσεων» από τη μεριά του Ισραήλ, ήταν η ανάλωση των Παλαιστίνιων σ’ αυτές ενόσω αυτό συνεχίζει απρόσκοπτα την παράνομη (και διεθνώς καταδικασμένη) εποικιστική του δραστηριότητα, διαμορφώνοντας τετελεσμένα τα οποία οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να δεχτούν στον εκάστοτε επόμενο γύρο «διαπραγματεύσεων».

Το μόνο που έχει προσφέρει μέχρι τώρα (και που αποτελεί καθεστώς στη Δυτική Όχθη) είναι ένα καθεστώς ανύπαρκτης κυριαρχίας, όπου με αντάλλαγμα τη μερική απόσυρση των ισραηλινών κατοχικών δυνάμεων (από εδάφη που δεν τους ανήκουν, και στα οποία σε κάθε περίπτωση επεμβαίνουν κατά βούληση), έχει μετατρέψει την Παλαιστινιακή Αρχή (το θεσμό που προέκυψε μέσα από τις συμφωνίες του Όσλο και αποτελεί το απόγειο της παλαιστινιακής υποδούλωσης) σε τοποτηρητή του Ισραήλ, απαλλάσσοντας το τελευταίο από την άμεση επιβολή μιας δαπανηρής κατοχής αλλά εξυπηρετώντας απαρέγκλιτα κι ανυπερθέτως τις επιδιώξεις του κράτους-δολοφόνου περί ασφάλειάς του. Ένα καθεστώς που οδηγεί στην κατάπνιξη του όποιου σκιρτήματος παλαιστινιακής αντίστασης από μια Παλαιστινιακή Αρχή, τερματικά διεφθαρμένη κι απελπιστικά απορροφημένη σε μια αδιέξοδη πορεία «διαπραγματεύσεων» για να μπορέσει ν’ αναθεωρήσει.

Για όποιον δε δεν δέχεται αυτή τη μοίρα της αυτο-αστυνόμευσης και της αυτο-καταστολής της δίκαιης παλαιστινιακής αντίστασης, το Ισραήλ του επιφυλάσσει τη μοίρα της Γάζας: μαζικές δολοφονικές στρατιωτικές επιθέσεις έναντι ενός άμαχου πληθυσμού δίχως τακτικό στρατό ή κρατική υπόσταση και προστασία, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Τελευταίος, λοιπόν, χαιρετισμός προς το κράτος δολοφόνο τους άθλιους απολογητές του: ο καιρός που τα ψέματά σας έγειραν αξιώσεις απ’ την αλήθεια έχει τελειώσει. Ολοένα και περισσότερο οι λαοί του κόσμου αντιλαμβάνονται το μέγεθος της αδικίας που συντελείται. Βασιστείτε όσο ακόμα μπορείτε στα σαθρά δυτικά σας στηρίγματα, αυτούς τους άπληστους ωφελούμενους γενοκτονιών ανά τον κόσμο, έρχεται όμως κι αυτωνών ο καιρός. Τα εγκλήματά σας θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην ιστορία της ανθρωπότητας, δίπλα στο Ολοκαύτωμα, τη ρίψη ατομικών βομβών στην Ιαπωνία κι όλα τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού.

Εσείς, καταδικάζετε το Ισραήλ;

/0 Comments/in /by

Έχει γίνει συνήθεια να ζητείται από τους Άραβες που καλούνται σε δυτικά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων να καταδικάσουν αμέσως αυτή ή εκείνη την πράξη που το Ισραήλ χαρακτηρίζει τρομοκρατία.

Όταν ήρθα στις ΗΠΑ το 1983, αυτό ήταν ήδη συνήθης πρακτική. Αλλά τότε, οι Παλαιστίνιοι “τρομοκράτες” ήταν κοσμικοί: έτσι η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης μιλούσε για τις επικίνδυνες κομμουνιστικές διασυνδέσεις της Παλαιστινιακής Απελευθερωτικής Οργάνωσης.

Οι ισλαμιστές αντιμετωπίζονταν τότε με τρυφερότητα, ακόμη και με θαυμασμό. Ήταν στο πλευρό των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο και οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία τους στρατολόγησαν για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.

Στη δεκαετία του 1980, η “τρομοκρατική” απειλή προερχόταν από τον Λίβανο. Όταν εμφανιζόμουν στα μεγάλα δίκτυα (λίγο μετά την άφιξή μου στην Ουάσιγκτον), μου ζητούσαν συνεχώς να καταδικάσω αυτή ή εκείνη την επίθεση στο Λίβανο ή στην Παλαιστίνη.

Στην αρχή, υπέκυπτα, αλλά στη συνέχεια άρχισα να σκέφτομαι τις συνέπειες μιας τέτοιας τελετουργικής δήλωσης. Δεν παίρνεις θέση (στην καλύτερη περίπτωση συμβολική) στο τραπέζι αν δεν καταδικάσεις, και μάλιστα σύμφωνα με τους ισραηλινούς ορισμούς της τρομοκρατίας και της ηθικής.

Στη δεκαετία του 1980, οι Άραβες ρωτήθηκαν επίσης αν αναγνώριζαν το κράτος του Ισραήλ. Τι σημαίνει αυτό; Ας πούμε ότι είστε Παλαιστίνιος που γεννήθηκε στη Χάιφα ή τη Γιάφα. Αν αναγνωρίζατε το κράτος του Ισραήλ, ουσιαστικά αναγνωρίζατε τη νομιμότητα της αρπαγής της γης του σπιτιού σας και της αναγκαστικής εκδίωξης των γονέων και των παππούδων σας από την Παλαιστίνη.

Αν ένας Άραβας αναγνώριζε το κράτος του Ισραήλ, θα αποδεχόταν τη θεμελιώδη ρατσιστική ανισότητα πάνω στην οποία ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ.

Και τι γίνεται αν είστε κοσμικός άνθρωπος που δεν αποδέχεται ένα μουσουλμανικό κράτος ή ένα εβραϊκό κράτος ή ένα χριστιανικό κράτος; Στη Δύση, μπορείτε να είστε αντίθετος (ναι, αναμένεται να είστε αντίθετος) στο ισλαμικό καθεστώς στο Ιράν από κοσμική άποψη, αλλά θεωρείστε αντισημίτης αν αντιταχθείτε στη θρησκευτική ταυτότητα του κράτους του Ισραήλ.

Ακόμα και οι “υπερβολικές” επικρίσεις στο Ισραήλ αποκτούν τη ρετσέτα του αντισημιτισμού (αν ακολουθήσετε τον ορισμό του Στέιτ Ντιπάρτμεντ).

Εν τω μεταξύ, η “υπερβολική” κριτική του Ιράν ή της Σαουδικής Αραβίας δεν θεωρείται ισοδύναμη με ισλαμοφοβία. Είναι σαφές ότι εφαρμόζονται ειδικά πρότυπα στο Ισραήλ για να το προστατεύσουν από την κριτική, ενώ εφαρμόζονται ειδικά πρότυπα στον παλαιστινιακό λαό για να τον εμποδίσουν να αντιταχθεί στο Ισραήλ, στρατιωτικά ή ακόμη και ειρηνικά (το κίνημα BDS είναι πλέον παράνομο ή αποθαρρύνεται σοβαρά από περισσότερες από 35 πολιτείες των ΗΠΑ).

Για τη Δύση, οι Παλαιστίνιοι αναμένεται να ευχαριστιούνται την ισραηλινή κατοχή προκειμένου να αποδείξουν την ιδιότητά τους ως μέλη της ανθρώπινης φυλής.

Έχω παρακολουθήσει Άραβες καλεσμένους τις τελευταίες εβδομάδες να εμφανίζονται σε δυτικές τηλεοπτικές ειδησεογραφικές εκπομπές και πάντα τους έκαναν την ίδια ερώτηση. Καταδικάζετε τη Χαμάς; Καταδικάζετε την επίθεση; Πιστεύετε ότι η Χαμάς πρέπει να εξαλειφθεί, ναι ή όχι;

(Και θα ήταν δύσκολο να εξηγήσει κανείς σε αυτούς τους τηλεοπτικούς οικοδεσπότες ότι αυτό το κίνημα – είτε το συμπαθείτε είτε το μισείτε – έχει κατακτήσει την υποστήριξη τουλάχιστον του μισού παλαιστινιακού λαού). Φαντάστηκα τον εαυτό μου σε αυτή την καρέκλα και φαντάστηκα και τι απαντήσεις θα έδινα σε αυτές τις ανόητες ερωτήσεις.

Αναποδογυρίζοντας το ερώτημα

Θα απαντούσα ως εξής: Με ποια ιδιότητα μου κάνετε αυτή την ερώτηση; Πώς εσείς, ο δημοσιογράφος, γίνατε ο δικαστής μου ή ο ιερέας μου; Και γιατί με αντιμετωπίζετε σαν κατηγορούμενο σε δικαστήριο και όχι σαν καλεσμένο σε τηλεοπτικό στούντιο;

Επίσης, τι σας έκανε να αισθάνεστε ηθικά ανώτερος από εμένα για να καθορίσετε τον τρόπο με τον οποίο μπορώ να αποδείξω την αξία μου ως άνθρωπος; Γιατί, το να είμαι άνθρωπος, εξαρτάται από τη σωστή απάντηση στην ερώτηση, μόνο και μόνο λόγω της εθνοτικής μου καταγωγής ως Άραβα;

Γιατί, η ανθρωπιά κάποιου που έχει γεννηθεί στο Ισραήλ, δεν εξαρτάται από την καταδίκη όχι μιας μόνο επίθεσης, αλλά μιας σειράς εγκλημάτων πολέμου από την ημέρα που γεννήθηκε το Ισραήλ, εκτοπίζοντας ένα υπάρχον και ακμάζον παλαιστινιακό έθνος;


Παλαιστίνιοι πρόσφυγες κατά τη διάρκεια της Νάκμπα,
ή της μαζικής εκδίωξης από τη γη τους από το Ισραήλ, το 1948.
(hanini.org, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)

Στην πραγματικότητα, πρέπει να σας αντιστρέψω το ερώτημα. Σας ρωτώ, αφού το Ισραήλ σκότωνε Παλαιστίνιους με ρυθμό τουλάχιστον έναν την ημέρα, μόνο για παράδειγμα πέρυσι, καταδικάζατε καθημερινά αυτές τις δολοφονίες; Αν καταδικάζατε αυτές τις δολοφονίες, θα θεωρούσα ότι έχετε τα ηθικά προσόντα να απαιτήσετε και από εμένα να απαντήσω το καθοριστικό ερώτημα. Αν, από την άλλη πλευρά, δεν καταδικάζατε κάθε έναν από αυτούς τους φόνους που διέπραξε το Ισραήλ, τότε σας θεωρώ ηθικά αποτυχημένο και εντελώς ακατάλληλο να θέτετε ερωτήσεις, παριστάνοντας τον ηθικά ανώτερος άνθρωπος σε αυτή την εκπομπή.

Στην πραγματικότητα, είμαι πιο κατάλληλος να σας θέσω αυτή την ερώτηση. Εγώ είμαι ο δικαστής, όχι εσείς. Είμαι θύμα των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου γιατί μεγάλωσα υποκείμενος σε εβδομαδιαίους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στο Λίβανο (εναντίον Παλαιστινίων και Λιβανέζων, αμάχων και μαχητών, με ελάχιστη σημασία για τις διακρίσεις, καθώς οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί ήταν εντελώς αδιάκριτοι).

Θα έπρεπε να έρθω στις ΗΠΑ για να σας θέσω προ των ευθυνών σας για την επίσημη στρατιωτική και οικονομική σας χορηγία ή για τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου εναντίον μου. Εγώ, ένας άνθρωπος που μόλις και μετά βίας επέζησε από την ισραηλινή εισβολή του 1982 και την επακόλουθη άγρια πολιορκία της Βηρυτού, αρνούμαι να μου ζητηθεί να καταδικάσω οτιδήποτε από οποιονδήποτε, ειδικά από κάποιον στη Δύση που εργάζεται για ένα μέσο ενημέρωσης που ειδικεύεται στην επιδοκιμασία των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου.

Να λογοδοτήσει η Δύση

Εσείς στη Δύση είστε αυτοί που θα πρέπει να λογοδοτήσετε και να αναγκαστείτε να εκτελέσετε τις τελετουργίες καταδίκης που απαιτείτε από εμάς, καθώς τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου συνεχίζονται αμείωτα, υπό απεριόριστες δυτικές ευλογίες, από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Στην πραγματικότητα, η ισραηλινή μαζική βία κατά των Αράβων ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του 1890, σύμφωνα με τον απολογισμό του ηγέτη του Πολιτιστικού Σιωνισμού, Ahad Ha’am, ο οποίος επέπληττε τους Σιωνιστές εποίκους στην Παλαιστίνη επειδή κακομεταχειρίζονταν και κακοποιούσαν τους Άραβες και τους θεωρούσαν σαν ζώα.

Πρέπει να σας ρωτήσω όλους εσάς στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για την εγκληματική σας ευθύνη που καλύπτετε τις ειδήσεις από την περιοχή της Μέσης Ανατολής με άγνοια και ρατσισμό, και που αγνοείτε και διαστρεβλώνετε τις αραβικές απόψεις και αγνοείτε τα αραβικά δεινά. Το ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι κυβερνήσεις δεν εκτιμούν ισότιμα τις ανθρώπινες ζωές μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών δεν είναι κάτι που χρειάζεται απόδειξη. Είναι πολύ προφανές για να χρειάζεται τεκμηρίωση.

Μας προσκαλείτε εμάς τους Άραβες στις εκπομπές σας και αρχίζετε να μας βομβαρδίζετε για λογαριασμό του κράτους του Ισραήλ το δευτερόλεπτο που θα καθίσουμε.

Η αντικειμενικότητά σας είναι κάτι που χλευάζουμε. Η αντικειμενικότητα είναι ένα τέχνασμα που εφαρμόζετε στα μέσα ενημέρωσης των αναπτυσσόμενων χωρών για να τα αναγκάσετε να συμμορφωθούν με τα δικά σας πολιτικά πρότυπα- επιτρέπει επίσης στις δυτικές δυνάμεις να επιβάλλουν την ηγεμονία των ιδεών τους ειδικά σε περιόδους πολέμου και κατοχής (τους δικούς τους πολέμους και τις δικές τους κατοχές).

Όσον αφορά την καταδίκη, σας καταδικάζω όλους για τον ρατσισμό σας, τα αντιεπαγγελματικά πρότυπα δημοσιογραφίας και την παραγωγή προπαγάνδας στο όνομα των σύγχρονων δυτικών μέσων ενημέρωσης.

Μεγάλο μέρος των δυτικών μέσων ενημέρωσης αυτές τις μέρες μεταφέρουν μακροσκελή άρθρα, όλα βασισμένα σε ανεπιβεβαίωτους ισχυρισμούς ισραηλινών στρατιωτικών πηγών- αυτό δεν διαφέρει από το πώς κάλυψαν την Ουκρανία, όλα βασισμένα σε ουκρανικές και δυτικές στρατιωτικές πηγές. Συχνά εισάγουν μια δήλωση αποποίησης ευθύνης ότι οι πληροφορίες που περιέχονται δεν έχουν επαληθευτεί.

Αλλά αυτές οι δυτικές χώρες δεν διδάσκουν στις σχολές δημοσιογραφίας τους ότι δεν μπορούν να δημοσιεύονται ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες; Οι αραβικοί στρατιωτικοί ή πολιτικοί ανεπιβεβαίωτοι ισχυρισμοί δεν δημοσιεύονται ποτέ, εκτός αν αναφέρονται από τους ισραηλινούς και νατοϊκούς στρατούς για επαλήθευση ή διάψευση.

Τι βλέπει ο κόσμος

Το ένα πράγμα που θα βγει από αυτό είναι ότι οι έγχρωμοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, μπορούν να δουν από μόνοι τους το βαθμό στον οποίο η φυλή και η εθνικότητα παίζουν μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των δυτικών χωρών. Οι διαφορετικές τιμές στις οποίες αποτιμώνται οι ανθρώπινες ζωές δεν ήταν ποτέ πιο εντυπωσιακά σαφείς.

Οι Άραβες και οι Μουσουλμάνοι έχουν δει ότι όχι μόνο οι ζωές τους δεν έχουν σημασία για τους Δυτικούς, αλλά ότι η θέση τους στις δυτικές χώρες είναι χαμηλότερη και θα γίνει ακόμη χαμηλότερη με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και με την υιοθέτηση μιας ακροδεξιάς μεταναστευτικής ατζέντας από τα κυρίαρχα κεντρώα και αριστερά κόμματα στην Ευρώπη.

Η Δύση δεν είχε την ευκαιρία να αξιολογήσει τις επιπτώσεις της σφαγής στη Γάζα σε ότι αφορά τις σχέσεις της με την Ανατολή ή με την Αφρική και την Ασία και τη Νότια Αμερική.

Η Δύση ενεργεί ως ένα μονολιθικό μπλοκ λευκών χριστιανικών εθνών που είναι αποφασισμένα να επιβάλουν τη θέλησή τους στο νότιο μισό του πλανήτη. Και όταν η Κίνα έρχεται στα έθνη του Νότου για βοήθεια χωρίς να αποσπά εξευτελιστικές πολιτικές παραχωρήσεις, η Δύση έχει το θράσος να προειδοποιεί τις χώρες αυτές για τα απώτερα κίνητρα του Πεκίνου.

Ο αραβικός και ο μουσουλμανικός κόσμος ριζοσπαστικοποιούνται όλο και περισσότερο και η Δύση με την αντίδρασή της στις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα, έκανε τη Χαμάς πιο δημοφιλή από ποτέ. Ακόμη και εκείνοι που συνήθιζαν να ασκούν κριτική στη Χαμάς δυσκολεύονται πλέον να το κάνουν. Ο Ιορδανός δημοσιογράφος, Bassam Baddarin, παρατήρησε ότι ο Abu Ubayda (ο εκπρόσωπος της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς) θα μπορούσε να εκλεγεί σε οποιαδήποτε αραβική χώρα.

Αυτό είναι δικό σας έργο.

Πηγή: Consortium News

Μετάφραση: antapocrisis

Τι πραγματικά συνέβη στις 7 Οκτωβρίου;

/0 Comments/in /by

Το antapocrisis αναδημοσιεύει την έρευνα του The Cradle των Robert Inlakesh και Sharmine Narwani γύρω από το τι πραγματικά συνέβη στις 7 Οκτωβρίου. Επικαλούμενο πραγματικές μαρτυρίες και ισραηλινές πηγές, το περιοδικό καταλήγει στο συμπέρασμα ότι προκύπτουν διαρκώς αποδείξεις για το ότι οι μισοί τουλάχιστον Ισραηλινοί που σκοτώθηκαν ήταν μαχητές, ότι οι ισραηλινές δυνάμεις ήταν υπεύθυνες για ορισμένους από τους δικούς τους θανάτους αμάχων και ότι το Τελ Αβίβ διέδωσε ψευδείς ιστορίες περί “φρικαλεοτήτων της Χαμάς” για να δικαιολογήσει την καταστροφική αεροπορική επίθεση εναντίον Παλαιστινίων αμάχων στη Γάζα.
Τόσο το συγκεκριμένο άρθρο όσο και πλήθος πηγών επιβεβαιώνουν ότι η κατασκευασμένη εικόνα για βιασμούς, αποκεφαλισμούς, μαζικές δολοφονίες αμάχων κοκ, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δεν αντιστοιχούν στη λογική που υπήρξε πίσω από την επιθετική επιχείρηση της Χαμάς. Ήταν μια κατασκευασμένη επικοινωνιακή καταιγίδα που χρησιμοποιήθηκε από το σιωνιστικό καθεστώς παραπληροφόρησης και προπαγάνδας ώστε να εδραιωθεί η ρατσιστική άποψη που κυκλοφορεί στη Δύση για “ισλαμοφασίστες”, “καθυστερημένους”, “απολίτιστους”, “αδίστακτους”, “τρομοκράτες”, αλλά και να αιτιολογηθεί η μαζική δολοφονία αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας από τον ισραηλινό στρατό που ακολούθησε τις επόμενες μέρες.

Δύο εβδομάδες μετά την επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου, αρχίζει τώρα να διαμορφώνεται μια σαφέστερη εικόνα για το τι συνέβη – ποιοι πέθαναν και ποιοι σκοτώθηκαν.

Αντί για την ολοσχερή σφαγή αμάχων που ισχυρίζεται το Ισραήλ ότι διαπράχθηκε το Σάββατο στις 8 Οκτωβρίου, τα ελλιπή στοιχεία που δημοσίευσε η εβραϊκή εφημερίδα Haaretz δείχνουν ότι σχεδόν οι μισοί Ισραηλινοί που σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα ήταν στην πραγματικότητα μάχιμοι ένστολοι – στρατιώτες ή αστυνομικοί.

Εν τω μεταξύ, δύο εβδομάδες καταιγιστικών αναφορών από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ότι η Χαμάς φέρεται να σκότωσε περίπου 1.400 Ισραηλινούς πολίτες κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου, είχαν σκοπό να φουντώσουν τα συναισθήματα και να δημιουργήσουν θετικό κλίμα για την αδιανόητη καταστροφή της Λωρίδας της Γάζας και του άμαχου πληθυσμού της από το Ισραήλ.

Οι αφηγήσεις για τον αριθμό των Ισραηλινών νεκρών έχουν φιλτραριστεί και διαμορφωθεί, έτσι ώστε να υποδηλώνουν ότι εκείνη την ημέρα σημειώθηκε μια μαζική σφαγή αμάχων, με μωρά, παιδιά και γυναίκες να αποτελούν τους κύριους στόχους της τρομοκρατικής επίθεσης.

Τώρα, τα λεπτομερή στατιστικά στοιχεία για τις απώλειες που δημοσίευσε η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz δίνουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Από τις 23 Οκτωβρίου, το ειδησεογραφικό πρακτορείο έχει δημοσιεύσει πληροφορίες σχετικά με 683 Ισραηλινούς που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης υπό την ηγεσία της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένων των ονομάτων τους και των τοποθεσιών όπου έχασαν τη ζωή τους στις 7 Οκτωβρίου.

Από αυτούς, 331 θύματα – ή το 48,4% – έχει επιβεβαιωθεί ότι ήταν στρατιώτες και αστυνομικοί, πολλοί από αυτούς γυναίκες. Άλλοι 13 περιγράφονται ως μέλη των υπηρεσιών διάσωσης και οι υπόλοιποι 339 θεωρούνται φαινομενικά πολίτες.

Αν και ο κατάλογος αυτός δεν είναι πλήρης και αντιπροσωπεύει μόνο το ήμισυ περίπου του δηλωμένου από το Ισραήλ αριθμού των νεκρών, σχεδόν οι μισοί από τους νεκρούς της συμπλοκής αναγνωρίζονται σαφώς ως ισραηλινοί μαχητές.

Επίσης, μέχρι στιγμής δεν έχει καταγραφεί κανένας θάνατος παιδιού κάτω των τριών ετών, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση την ισραηλινή αφήγηση ότι τα μωρά ήταν στόχος των παλαιστίνιων μαχητών της αντίστασης. Από τα 683 συνολικά θύματα που έχουν αναφερθεί μέχρι στιγμής, επτά ήταν ηλικίας μεταξύ 4 και 7 ετών και εννέα μεταξύ 10 και 17 ετών. Τα υπόλοιπα 667 θύματα φαίνεται να είναι ενήλικες.


Ηλικιακή κατανομή των Ισραηλινών που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης
της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου (από τις 23 Οκτωβρίου).

Ο αριθμός και η αναλογία των Παλαιστινίων αμάχων και των παιδιών μεταξύ των νεκρών από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς τις τελευταίες δύο εβδομάδες – πάνω από 5.791 νεκροί, συμπεριλαμβανομένων 2.360 παιδιών και 1.292 γυναικών, και πάνω από 18.000 τραυματίες – είναι πολύ υψηλότερος από οποιονδήποτε από αυτούς τους ισραηλινούς αριθμούς από τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου.

Επανεξετάζοντας τα γεγονότα

Η τολμηρή στρατιωτική επιχείρηση υπό την ηγεσία της Χαμάς, με την κωδική ονομασία Al-Aqsa Flood, εκτυλίχθηκε με μια δραματική επιδρομή τα ξημερώματα, περίπου στις 6:30 π.μ. (ώρα Παλαιστίνης) στις 7 Οκτωβρίου. Αυτή συνοδεύτηκε από ένα συναγερμό σειρήνων που έσπασε τη σιωπή της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ, σηματοδοτώντας ένα πολύ ιδιαίτερο γεγονός για την 75χρονη ιστορία του κράτους κατοχής.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της ένοπλης πτέρυγας της Χαμάς, των Ταξιαρχιών Αλ Κασάμ, περίπου 1.500 Παλαιστίνιοι μαχητές διέσχισαν το τεράστιο διαχωριστικό φράγμα Γάζας-Ισραήλ.

Ωστόσο, αυτή η απόδραση δεν περιορίστηκε μόνο στις δυνάμεις της Χαμάς- πολυάριθμοι ένοπλοι μαχητές που ανήκουν σε άλλες παρατάξεις, όπως η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ (PIJ), παραβίασαν αργότερα τη γραμμή εκεχειρίας, μαζί με άλλους Παλαιστίνιους που δεν ανήκουν σε καμία οργανωμένη πολιτοφυλακή.

Καθώς έγινε φανερό ότι δεν επρόκειτο για μια συνηθισμένη επιχείρηση αντίστασης, εκατοντάδες βίντεο κατέκλυσαν γρήγορα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα περισσότερα από τα οποία έχει δει το The Cradle, που απεικονίζουν νεκρούς Ισραηλινούς στρατιώτες και εποίκους, σφοδρές μάχες με πυροβολισμούς μεταξύ διαφόρων πλευρών και Ισραηλινούς που αιχμαλωτίστηκαν στη Γάζα.

Τα βίντεο αυτά είτε τραβήχτηκαν με τα τηλέφωνα των Ισραηλινών, είτε κυκλοφόρησαν από Παλαιστίνιους μαχητές που κινηματογραφούσαν τη δική τους επιχείρηση. Μόνο λίγες ώρες αργότερα άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια πιο φρικιαστικοί αλλά και εντελώς αμφίβολοι ισχυρισμοί.

Ανυπόστατοι ισχυρισμοί για “θηριωδίες της Χαμάς”

Η Aviva Klompas, πρώην συντάκτρια ομιλιών για την ισραηλινή αποστολή στον ΟΗΕ, ήταν η πρώτη Ισραηλινή που διέδωσε τον ισχυρισμό ότι υπήρχαν αναφορές για “ισραηλινά κορίτσια που βιάζονταν και τα σώματά τους σέρνονταν στους δρόμους“.

Το δημοσίευσε αυτό στο X στις 21:18 (ώρα Παλαιστίνης), στις 7 Οκτωβρίου, αν και σε ένα δημοσίευμα που δημοσίευσε η Klompas στο Newsweek στις 12:28 π.μ. (ώρα Παλαιστίνης), στις 8 Οκτωβρίου, δεν έκανε καμία αναφορά σε οποιαδήποτε σεξουαλική βία.

Η Klompas είναι επίσης συνιδρύτρια του Boundless Israel, μιας “δεξαμενής σκέψης-δράσης” που εργάζεται “για την αναζωογόνηση της εκπαίδευσης στο Ισραήλ και την ανάληψη τολμηρής συλλογικής δράσης για την καταπολέμηση του αντι-εβραϊκού μίσους”. Μια “απροκάλυπτα σιωνιστική” φιλανθρωπική ομάδα που εργάζεται για την προώθηση ισραηλινών αφηγήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η μοναδική περίπτωση που προβάλλεται ως απόδειξη βιασμού ήταν αυτή μιας νεαρής Γερμανοϊσραηλινής γυναίκας ονόματι Shani Louk, η οποία βιντεοσκοπήθηκε μπρούμυτα στο πίσω μέρος ενός φορτηγού και ευρέως θεωρήθηκε νεκρή.

Δεν ήταν σαφές αν οι μαχητές που κινηματογραφήθηκαν μαζί με τη Λουκ στο όχημα με προορισμό τη Γάζα ήταν μέλη της Χαμάς, καθώς δεν φέρουν τις στολές ή τα διακριτικά των στρατευμάτων της Αλ Κασάμ που αναγνωρίζονται σε άλλα βίντεο της Χαμάς – μερικοί μάλιστα φορούσαν καθημερινά πολιτικά ρούχα και σανδάλια.

Αργότερα, η μητέρα της ισχυρίστηκε ότι είχε αποδείξεις ότι η κόρη της ήταν ακόμη ζωντανή, αλλά είχε υποστεί σοβαρό τραύμα στο κεφάλι. Αυτό ταιριάζει με τις πληροφορίες που έδωσε στη δημοσιότητα η Χαμάς, σύμφωνα με τις οποίες η Λουκ νοσηλευόταν για τα τραύματά της σε ένα μη προσδιορισμένο νοσοκομείο της Γάζας.

Περιπλέκοντας περαιτέρω τα πράγματα, την ημέρα που προέκυψαν αυτοί οι ισχυρισμοί για βιασμό, οι Ισραηλινοί δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες. Οι ένοπλες δυνάμεις τους δεν είχαν ακόμη εισέλθει σε πολλές, αν όχι στις περισσότερες, από τις περιοχές που απελευθερώθηκαν από την παλαιστινιακή αντίσταση και εξακολουθούσαν να εμπλέκονται σε ένοπλες συγκρούσεις μαζί τους σε πολλαπλά μέτωπα.

Παρ’ όλα αυτά, αυτοί οι ισχυρισμοί περί βιασμών απέκτησαν τη δική τους ζωή, με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν να ισχυρίζεται, κατά τη διάρκεια ομιλίας του λίγες ημέρες αργότερα, ότι οι ισραηλινές γυναίκες “βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν, και επιδεικνύονται ως τρόπαια” από μαχητές της Χαμάς. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το άρθρο του The Forward στις 11 Οκτωβρίου ανέφερε ότι ο ισραηλινός στρατός αναγνώρισε ότι δεν είχε αποδείξεις για τέτοιους ισχυρισμούς για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Όταν αργότερα ο στρατός έκανε τους δικούς του ισχυρισμούς για αποκεφαλισμούς, ακρωτηριασμούς ποδιών και βιασμούς, το Reuters επεσήμανε ότι “το στρατιωτικό προσωπικό που επέβλεπε τη διαδικασία ταυτοποίησης δεν παρουσίασε κανένα εγκληματολογικό στοιχείο με τη μορφή φωτογραφιών ή ιατρικών αρχείων”. Μέχρι σήμερα, δεν έχει παρουσιαστεί κανένα αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο για αυτές τις φρικαλεότητες.

Άλλοι εξωφρενικοί ισχυρισμοί, όπως η ιστορία ότι η Χαμάς “αποκεφάλισε 40 μωρά” έγιναν πρωτοσέλιδα και πρωτοσέλιδα σε αμέτρητα δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία. Ακόμη και ο Μπάιντεν ισχυρίστηκε ότι είδε “επιβεβαιωμένες φωτογραφίες τρομοκρατών που αποκεφαλίζουν μωρά“. Οι ισχυρισμοί ανάγονται στον ισραηλινό έφεδρο έποικο και στρατιώτη David Ben Zion, ο οποίος έχει υποκινήσει στο παρελθόν βίαιες ταραχές κατά των Παλαιστινίων και έχει ζητήσει την εξάλειψη της πόλης Huwara στη Δυτική Όχθη. Δεν προσκομίστηκαν ποτέ στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτούς τους ισχυρισμούς και ο ίδιος ο Λευκός Οίκος επιβεβαίωσε αργότερα ότι ο Τζο Μπάιντεν δεν είχε δει ποτέ τέτοιες φωτογραφίες.

Το σχέδιο της Χαμάς

Υπάρχουν ελάχιστα έως καθόλου αξιόπιστα στοιχεία ότι οι Παλαιστίνιοι μαχητές είχαν σχέδιο – ή ότι σκόπιμα επεδίωκαν να σκοτώσουν ή να βλάψουν άοπλους Ισραηλινούς πολίτες στις 7 Οκτωβρίου. Από το διαθέσιμο υλικό, βλέπουμε ότι εμπλέκονται κυρίως με τις ένοπλες ισραηλινές δυνάμεις, και ευθύνονται για το θάνατο εκατοντάδων στρατιωτών κατοχής. Όπως ξεκαθάρισε ο εκπρόσωπος των Ταξιαρχιών Κασάμ, Αμπού Ομπέιντα, στις 12 Οκτωβρίου:

“Η επιχείρηση Al-Aqsa Flood είχε στόχο να καταστρέψει τη Μεραρχία της Γάζας (μονάδα του ισραηλινού στρατού στα σύνορα της Γάζας), η οποία δέχθηκε επίθεση σε 15 σημεία, ενώ ακολούθησε επίθεση σε 10 ακόμη σημεία στρατιωτικής σημασίας. Επιτεθήκαμε στην τοποθεσία Zikim και σε αρκετούς άλλους οικισμούς έξω από το αρχηγείο της Μεραρχίας της Γάζας”.

Ο Abu Obeida και άλλα στελέχη της αντίστασης ισχυρίζονται ότι ο άλλος βασικός στόχος της επιχείρησής τους ήταν να συλλάβουν ισραηλινούς αιχμαλώτους που θα μπορούσαν να ανταλλάξουν με τους περίπου 5.300 Παλαιστίνιους κρατούμενους που κρατούνται σε ισραηλινά κέντρα κράτησης, πολλοί από τους οποίους είναι γυναίκες και παιδιά.

Ο αναπληρωτής επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου της Χαμάς Σάλεχ Αλ Αρούρι, σε συνέντευξή του μετά την επιχείρηση, τόνισε: “Έχουμε έναν μεγάλο και ποιοτικό αριθμό στρατιωτικών και ανώτερων αξιωματικών. Το μόνο που μπορούμε να πούμε τώρα είναι ότι η ελευθερία των κρατουμένων μας είναι προ των πυλών”.

Και οι δύο πλευρές παίζουν αυτό το παιχνίδι: Από την έναρξη της στρατιωτικής του επίθεσης στη Γάζα, το Ισραήλ έχει συλλάβει και φυλακίσει περισσότερους από 1.200 Παλαιστίνιους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει 38 συμφωνίες ανταλλαγής κρατουμένων μεταξύ των παρατάξεων της αντίστασης και του Τελ Αβίβ – συμφωνίες στις οποίες οι Ισραηλινοί συχνά αντιστέκονται μέχρι την τελευταία στιγμή.

Ενώ αυτού του είδους οι μαρτυρίες διαρρέουν, αναφορές αναδύονται ότι οι ισραηλινές αρχές έχουν εντείνει την κακομεταχείριση, τα βασανιστήρια, ακόμη και τη δολοφονία των Παλαιστινίων κρατουμένων υπό την επιτήρησή τους – μια παραβίαση των Συμβάσεων της Γενεύης, τις οποίες, κατά ειρωνικό τρόπο, ένας μη κρατικός φορέας όπως η Χαμάς φαίνεται να έχει ακολουθήσει κατά γράμμα.

Σε σχέση με τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου, υπάρχουν σίγουρα κάποια βίντεο που απεικονίζουν πιθανώς άοπλους Ισραηλινούς, οι οποίοι σκοτώνονται μέσα στα οχήματά τους ή στις εισόδους των εγκαταστάσεων, έτσι ώστε τα παλαιστινιακά στρατεύματα να μπορέσουν να αποκτήσουν πρόσβαση.

Υπάρχουν επίσης βίντεο που δείχνουν τους μαχητές να εμπλέκονται σε ανταλλαγές πυρών με ένοπλες ισραηλινές δυνάμεις, όπου υπήρχαν άοπλοι Ισραηλινοί που προσπαθούσαν να καλυφθούν ενδιάμεσα, και επιπλέον βίντεο με μαχητές να πυροβολούν προς σπίτια και να ρίχνουν χειροβομβίδες σε οχυρωμένες περιοχές. Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων δείχνουν επίσης ότι χειροβομβίδες ρίχτηκαν σε καταφύγια, αν και δεν είναι σαφές από ποιον.

Ακόμη και στο ισραηλινό “ρέιβ πάρτι ειρήνης”, το οποίο έχει αναφερθεί ως η πιο θανατηφόρα επίθεση που διέπραξαν οι Παλαιστίνιοι μαχητές κατά τη διάρκεια της επιχείρησής τους, εμφανίστηκαν βίντεο που φαίνεται να δείχνουν τις ισραηλινές δυνάμεις να ανοίγουν πυρ μέσα από ένα πλήθος άοπλων πολιτών, προς στόχους που πίστευαν ότι ήταν μέλη της Χαμάς. Το ABC News μετέδωσε επίσης ότι ένα ισραηλινό τανκ είχε κατευθυνθεί προς το σημείο του φεστιβάλ.

Μια ισραηλινή σφαγή στο Κιμπούτς Μπε’ερί;

Στο ρεπορτάζ του για τα γεγονότα στο Κιμπούτς Be’eri, το ABC News φωτογράφισε κομμάτια πυροβολικού που έμοιαζαν με ισραηλινά πυρομαχικά έξω από ένα βομβαρδισμένο σπίτι. Ο δημοσιογράφος, David Muir, ανέφερε ότι αργότερα βρέθηκαν μαχητές της Χαμάς, καλυμμένοι με πλαστικές σακούλες.

Επιπλέον, βίντεο από τη σκηνή δείχνουν σπίτια που φαίνεται να έχουν χτυπηθεί από πυρομαχικά που δεν είχαν στην κατοχή τους οι μαχητές της Χαμάς. Ο Muir ανέφερε ότι περίπου 14 άνθρωποι κρατούνταν όμηροι σε ένα κτίριο από Παλαιστίνιους μαχητές.

Ένα εβραιόφωνο άρθρο της Haaretz που δημοσιεύθηκε στις 20 Οκτωβρίου, το οποίο εμφανίζεται στα αγγλικά μόνο σε ένα άρθρο του Mondoweiss που πρέπει να διαβάσετε, παρουσιάζει μια πολύ διαφορετική ιστορία για το τι συνέβη στο Be’eri εκείνη την ημέρα. Ένας κάτοικος του Κιμπούτς που έλειπε από το σπίτι του -του οποίου η σύντροφος σκοτώθηκε στη συμπλοκή- αποκαλύπτει νέες εντυπωσιακές λεπτομέρειες:

“Η φωνή του τρέμει όταν η σύντροφός του, η οποία πολιορκούνταν στο καταφύγιο του σπιτιού της εκείνη τη στιγμή, έρχεται στο μυαλό του. Σύμφωνα με τον ίδιο, μόνο το βράδυ της Δευτέρας (9 Οκτωβρίου) και μόνο αφού οι διοικητές στο πεδίο της μάχης έλαβαν δύσκολες αποφάσεις -συμπεριλαμβανομένου του βομβαρδισμού σπιτιών με όλους τους ενοίκους τους μέσα, προκειμένου να εξοντώσουν τους τρομοκράτες μαζί με τους ομήρους- οι IDF ολοκλήρωσαν την κατάληψη του κιμπούτς. Το τίμημα ήταν τρομερό: τουλάχιστον 112 άνθρωποι του Be’eri σκοτώθηκαν. Άλλοι απήχθησαν. Χθες, 11 ημέρες μετά τη σφαγή, ανακαλύφθηκαν τα πτώματα μιας μητέρας και του γιου της σε ένα από τα κατεστραμμένα σπίτια. Πιστεύεται ότι και άλλα πτώματα βρίσκονται ακόμη στα χαλάσματα”.

Φωτογραφικές αποδείξεις της καταστροφής στο Be’eri επιβεβαιώνουν τη μαρτυρία του. Μόνο τα βαριά πυρομαχικά του ισραηλινού στρατού θα μπορούσαν να καταστρέψουν κατοικίες με αυτόν τον τρόπο.

Τα επακόλουθα ή το Κιμπούτς Be’eri μετά την παύση των πυρών των δύο πλευρών

Συμπεριφορές της Χαμάς: Αποδείξεις έναντι ισχυρισμών

Η Yasmin Porat, επιζήσασα από το Κιμπούτς Be’eri, δήλωσε σε συνέντευξή της σε ισραηλινή ραδιοφωνική εκπομπή, που φιλοξενήθηκε από τον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Kan, ότι οι ισραηλινές δυνάμεις “εξόντωσαν τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των ομήρων“, συνεχίζοντας να δηλώνει ότι “υπήρξαν πολύ, πολύ βαριά διασταυρούμενα πυρά” και σημείωσε ακόμη και βομβαρδισμούς από τανκς.

Η Porat είχε παρευρεθεί στο ρέιβ της Nova και κατέθεσε γισ τη μεταχείρισή της σε διάφορες συνεντεύξεις που έδωσε σε ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Εξήγησε ότι όταν κρατούνταν αιχμάλωτη, οι μαχητές της Χαμάς “μας φρουρούσαν”, λέγοντάς της στα εβραϊκά: “Κοίτα με καλά, δεν πρόκειται να σε σκοτώσουμε. Θέλουμε να σε πάρουμε στη Γάζα. Δεν πρόκειται να σε σκοτώσουμε. Γι’ αυτό να είσαι ήρεμη, δεν πρόκειται να πεθάνεις”. Πρόσθεσε επίσης τα εξής:

“Μας δίνουν κάτι να πιούμε πότε πότε. Όταν βλέπουν ότι είμαστε νευρικοί, μας ηρεμούν. Ήταν πολύ τρομακτικό, αλλά κανείς δεν μας φέρθηκε βίαια. Ευτυχώς δεν μου συνέβη τίποτα από αυτά που άκουσα στα μέσα ενημέρωσης”.

Όλο και περισσότερο, και προς τρόμο ορισμένων ισραηλινών αξιωματούχων και ειδησεογραφικών μέσων, ισραηλινοί αυτόπτες μάρτυρες και επιζώντες της αιματοχυσίας καταθέτουν ότι τους φέρθηκαν καλά οι Παλαιστίνιοι μαχητές. Στις 24 Οκτωβρίου, ο ισραηλινός κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας Kan εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι η κρατούμενη Yocheved Lifshitz, η οποία απελευθερώθηκε από τη Χαμάς την προηγούμενη ημέρα, είχε τη δυνατότητα να κάνει δηλώσεις ζωντανά στον αέρα.

Καθώς την παρέδιδαν σε μεσάζοντες του Ερυθρού Σταυρού, η κάμερα έπιασε την ηλικιωμένη Ισραηλινή αιχμάλωτη να γυρίζει πίσω για να σφίξει το χέρι του απαγωγέα της από τη Χαμάς στο τελευταίο αντίο. Η ζωντανή εκπομπή της Lifshitz, στην οποία μίλησε για τη δοκιμασία των δύο εβδομάδων, “εξανθρώπισε” ακόμη περισσότερο τους απαγωγείς της Χαμάς, καθώς διηγήθηκε την καθημερινή της ζωή με τους μαχητές:

“Ήταν πολύ φιλικοί απέναντί μας. Μας φρόντισαν. Μας έδωσαν φάρμακα και μας περιποιήθηκαν. Ένας από τους άνδρες που ήταν μαζί μας τραυματίστηκε σοβαρά σε ατύχημα με μοτοσικλέτα. Οι τραυματιοφορείς τους (της Χαμάς) φρόντισαν τα τραύματά του, του έδωσαν φάρμακα και αντιβιοτικά. Οι άνθρωποι ήταν φιλικοί. Διατηρούσαν το μέρος πολύ καθαρό. Ανησυχούσαν πολύ για εμάς”.

Περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι σε πολλές αναφορές δυτικών δημοσιογράφων που βρίσκονται επί τόπου, η πλειονότητα των πληροφοριών σχετικά με τη δράση των μαχητών της Χαμάς προέρχεται από τον ισραηλινό στρατό – που είναι ενεργός συμμετέχοντας στη σύγκρουση.

Τα αναδυόμενα στοιχεία δείχνουν τώρα ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, ιδίως λόγω της κλίμακας των καταστροφών στις υποδομές, οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις να έχουν σκοτώσει σκόπιμα αιχμαλώτους, να έχουν πυροβολήσει σε λανθασμένους στόχους ή να έχουν μπερδέψει Ισραηλινούς με Παλαιστίνιους στις ανταλλαγές πυρών. Εάν η μόνη πηγή πληροφοριών για έναν σοβαρό ισχυρισμό που διατυπώνεται είναι ο ισραηλινός στρατός, τότε πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι έχει πολλούς λόγους να αποκρύπτει περιπτώσεις φιλικών πυρών.

Τα φιλικά πυρά των Ισραηλινών ήταν ανεξέλεγκτα, ακόμη και τις ημέρες που ακολούθησαν, από έναν στρατό με πολύ μικρή πραγματική εμπειρία μάχης. Στην πόλη Ashkelon (Askalan) στις 8 Οκτωβρίου, Ισραηλινοί στρατιώτες πυροβόλησαν και φώναζαν προσβλητικά πάνω από το σώμα ενός άνδρα που πίστευαν ότι ήταν μαχητής της Χαμάς, αλλά αργότερα συνειδητοποίησαν ότι είχαν εκτελέσει έναν Ισραηλινό συμπατριώτη τους. Αυτό είναι μόνο ένα από τα τρία τέτοια παραδείγματα φιλικών πυρών μέσα σε μία ημέρα, που είχαν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία Ισραηλινών από τα ίδια τους τα στρατεύματα.

Μέσα στην ομίχλη του πολέμου, τα μέρη της σύγκρουσης έχουν διαφορετικές οπτικές γωνίες για το τι συνέβη κατά την αρχική επιδρομή και τα επακόλουθά της. Δεν αμφισβητείται ότι οι παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες προκάλεσαν σημαντικές απώλειες στον ισραηλινό στρατό, αλλά θα υπάρξει άφθονη συνεχής συζήτηση σχετικά με όλα τα υπόλοιπα, τις επόμενες εβδομάδες και μήνες.

Χρειάζεται επειγόντως μια ανεξάρτητη, αμερόληπτη, διεθνής έρευνα, η οποία θα έχει πρόσβαση σε πληροφορίες από όλες τις πλευρές που εμπλέκονται στη σύγκρουση. Ούτε οι Ισραηλινοί ούτε οι Αμερικανοί θα συμφωνήσουν σε αυτό, γεγονός που από μόνο του υποδηλώνει ότι το Τελ Αβίβ έχει πολλά να αποκρύψει.

Εν τω μεταξύ, οι Παλαιστίνιοι άμαχοι στη Γάζα υπομένουν συνεχείς, αδιάκριτες επιθέσεις με τα πιο εξελιγμένα βαρέα όπλα που υπάρχουν, ζώντας κάτω από τη διαρκή απειλή του αναγκαστικού και δυνητικά μη αναστρέψιμου εκτοπισμού. Αυτός ο ισραηλινός αεροπορικός βομβαρδισμός κατέστη δυνατός μόνο χάρη στην πλημμύρα των ανυπόστατων ιστοριών περί “φρικαλεοτήτων της Χαμάς” που άρχισαν να κυκλοφορούν τα μέσα ενημέρωσης από τις 7 Οκτωβρίου και μετά.

Πηγή: The Cradle

Μετάφραση: antapocrisis

Συγγραφείς: Robert Inlakesh και Sharmine Narwani

Άλλη μια περίπτωση ιρακινών όπλων μαζικής καταστροφής: Μας πουλάνε αέρα κοπανιστό

/0 Comments/in /by

Ας το επαναλάβουμε: Οι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ψεύτικες ειδήσεις προέρχονται από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Όταν το διακύβευμα είναι μεγάλο, μετά βίας μπαίνουν στον κόπο να κρύψουν τον ρόλο τους ως φερέφωνα της δυτικής προπαγάνδας.

Αυτή είναι άλλη μια περίπτωση ανάλογη των ιρακινών όπλων μαζικής καταστροφής. Μας πουλάνε αέρα κοπανιστό. Πιστέψτε τα μάτια και τα αυτιά σας, και τους νόμους της φυσικής, όχι τα ψέματα που διακινούν οι ηγέτες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με το πυραυλικό χτύπημα στο νοσοκομείο Βαπτιστών στη Γάζα:

1. Καμία παλαιστινιακή ομάδα δεν έχει πύραυλο που μπορεί να χτυπήσει ένα νοσοκομείο, σκοτώνοντας εκατοντάδες. Αυτό που έχουν είναι φαντεζί “πυροτεχνήματα” που μπορούν να προκαλέσουν μικρές ζημιές και περιστασιακά ένα ή δύο θανάτους. Αν η Χαμάς ή η Ισλαμική Τζιχάντ μπορούσαν να προκαλέσουν το είδος της ζημιάς που συνέβη χθες το βράδυ, θα το βλέπατε να συμβαίνει και στο Τελ Αβίβ ή στην Ασκελόν. Δεν το βλέπετε γιατί δεν μπορούν.

2. Οι απολογητές του Ισραήλ (και είναι πολλοί) μοιράζονται κάθε είδους βίντεο που δεν έχει σχέση με το χτύπημα στο νοσοκομείο. Αλλά το βίντεο του ίδιου του χτυπήματος δείχνει ότι χρησιμοποιείται ένα απίστευτα μεγάλο και ισχυρό όπλο. Ακούστε τον θόρυβο που κάνει ο πύραυλος μόλις πριν χτυπήσει – αυτός ο σφυριχτός θόρυβος προκαλείται από την πρωτοφανή ταχύτητά του καθώς σχίζει τον αέρα. Αυτός *δεν* είναι ο θόρυβος μιας παλαιστινιακής ρουκέτας που πέφτει.

Αν παρακολουθήσετε βίντεο που κυκλοφορούν από την εκτόξευση παλαιστινιακών ρουκετών, παρατηρήστε πόσο αργά ταξιδεύουν. Σχεδόν με ρυθμό σαλιγκαριού. Αν αποτύχουν, πέφτουν με ταχύτητα ελεύθερης πτώσης, όχι με την σχεδόν υπερηχητική ταχύτητα του πυραύλου που χτύπησε το νοσοκομείο. Το να πιστεύει κανείς το αντίθετο είναι σαν να αγνοεί τους νόμους της φυσικής.

3. Οι απολογητές του Ισραήλ προσπαθούν να θολώσουν ακόμη περισσότερο τα νερά υπονοώντας ότι είτε έπεσε μια παλαιστινιακή ρουκέτα, είτε και ότι αναχαιτίστηκε η ρουκέτα και θραύσματα της έπεσαν σε μια πολύ μεγάλη αποθήκη πυρομαχικών στο νοσοκομείο. Έστω ότι δεχόμαστε τη ρατσιστική παραδοχή ότι εκατοντάδες οικογένειες ήταν πολύ ευτυχείς να αναζητήσουν ασφάλεια δίπλα σε μια τεράστια αποθήκη εκρηκτικών εν μέσω ανελέητου ισραηλινού βομβαρδισμού. Ας δεχτούμε επίσης τη φανταστική ιδέα ότι ένα πεσμένο φαντεζί πυροτέχνημα ή θραύσμα του, θα μπορούσε να διαπεράσει τους ισχυρούς τοίχους του νοσοκομείου και να προκαλέσει μια τέτοια έκρηξη. Αν όλα αυτά ήταν αληθινά, θα βλέπαμε και πάλι μια σειρά από δευτερογενείς εκρήξεις καθώς τα όπλα θα πυροδοτούνταν από την αρχική έκρηξη. Δεν το βλέπετε γιατί υπάρχει μόνο μία έκρηξη – από έναν τεράστιο πύραυλο.

4. Πρόκειται για μια απελπισμένη επιχείρηση ψυχολογικής σύγχυσης, γι’ αυτό το Ισραήλ έδωσε τώρα στη δημοσιότητα μια ηχογραφημένη συνομιλία δύο μαχητών της Χαμάς που πολύ βολικά συζητούν μετά την πυραυλική επίθεση, διερωτώμενοι αν το έκαναν αυτοί ή η Ισλαμική Τζιχάντ. Πρόκειται για το ίδιο Ισραήλ, το οποίο δεν μπόρεσε να ανακαλύψει τον πολύμηνο σχεδιασμό της Χαμάς που χρειαζόταν για να οργανώσει την επίθεσή της πριν από 10 ημέρες. Αλλά το Ισραήλ στάθηκε τυχερό αυτή τη φορά, όπως φαίνεται, και απλά έτυχε να ακούει όταν ο ηλίθιος κι ο πανηλίθιος αποφάσισαν να αυτοενοχοποιηθούν.

Θυμηθείτε ότι το Ισραήλ έχει μια ολόκληρη μονάδα “mistaravim”, Ισραηλινούς Εβραίους μυστικούς πράκτορες που έχουν εκπαιδευτεί να παριστάνουν τους Παλαιστίνιους και να δρουν κρυφά ανάμεσά τους. Το Ισραήλ παρήγαγε μια πολύ δημοφιλή τηλεοπτική σειρά για τέτοιους ανθρώπους στη Γάζα ονομαζόμενη Fauda. Θα πρέπει να είσαι κάτι πέρα από εύπιστος για να πιστεύεις ότι το Ισραήλ δεν θα μπορούσε, και δεν θα τολμούσε, να στήσει ένα τέτοιο τηλεφώνημα για να μας ξεγελάσει, όπως ακριβώς ξεγελάει τακτικά τους Παλαιστίνιους στη Γάζα.

Οι περισσότεροι από αυτούς που διαδίδουν αυτά τα ψέματα γνωρίζουν ότι είναι ψέματα, συμπεριλαμβανομένων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, και κυρίως των ανταποκριτών σε θέματα που άπτονται της Μέσης Ανατολής και της άμυνας. Τουλάχιστον μερικοί, όπως οι Jeremy Bowen και Jon Donnison του BBC, προσπαθούν με προσοχή να υποδηλώσουν ότι είναι απίθανο μια ρουκέτα της Χαμάς να προκαλέσει ζημιές της κλίμακας που παρατηρήθηκαν στο νοσοκομείο της Γάζας. Αλλά δεν είναι απίθανο. Είναι αδύνατο, και το ξέρουν. Απλά δεν τολμούν να το πουν.

Πηγή: Jonathan Cook

Μετάφραση: antapocrisis

Πώς λειτουργεί ο μηχανισμός προπαγάνδας του Ισραήλ μετά τη σφαγή στο νοσοκομείο

/0 Comments/in /by

Σε εξέλιξη βρίσκεται τεράστια επιχείρηση του μηχανισμού επικοινωνίας του Ισραήλ προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τον βομβαρδισμό νοσοκομείων στην αποκλεισμένη πόλη της Γάζας.

Πριν ακόμη από την επίθεση διοχετεύονταν σε διεθνή ΜΜΕ πληροφορίες ότι κάτω από τα νοσοκομεία υπάρχουν στοές της Χαμάς. Η πληροφορία διακινήθηκε από μέσα ενημέρωσης όπως το BBC μια ημέρα πριν από την επίθεση.

Από τις πρώτες ώρες μετά την επίθεση κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο ψεύτικες (για την ακρίβεια ετεροχρονισμένες και ετεροτοπισμένες) φωτογραφίες που υποτίθεται έδειχναν ρουκέτα της Χαμάς που ξέφυγε από την πορεία της και χτύπησε το νοσοκομείο. Από πολύ νωρίς χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εντόπισαν και επεσήμαναν την απάτη.

Καθώς η διεθνής κατακραυγή για τις εκατόμβες θυμάτων κλιμακωνόταν οι αρχικές διαρροές έγιναν επίσημη γραμμή της κυβέρνησης του Ισραήλ που προσπαθεί να αποδώσει την επίθεση στη Χαμάς. Να σημειωθεί ότi ένα από τα πρώτα ΜΜΕ που μετέδωσαν αυτή την πληροφορία ήταν και το i24news που είχε μεταδώσει τα fake news για τον υποτιθέμενο αποκεφαλισμό βρεφών από την Χαμάς.

Στη συνέχεια πάντως ο επίσημος λογαριασμός του ισραηλινού στρατού στο Twitter αναγκάστηκε να σβήσει μηνύματα που είχε προωθήσει με ψευδείς πληροφορίες.

Ενδεικτικό του πανικού που επικράτησε στο επικοινωνιακό επιτελείο του Νετανιάχου ήταν ότι σύμβουλοί του άρχισαν να σβήνουν τα tweet τους με τα οποία αρχικά υπερηφανεύονταν για τον βομβαρδισμό του νοσοκομείου. Συγκεκριμένα ο ακροδεξιός Χανάνια Ναφτάλι, ο οποίος έχει προσληφθεί ως βοηθός σύμβουλος επικοινωνίας του Ισραηλινού πρωθυπουργού έγραψε αρχικά ότι «η ισραηλινή πολεμική αεροπορία χτύπησε βάση τρομοκρατών της Χαμάς μέσα σε νοσοκομείο». Λίγο αργότερα διέγραψε το μήνυμα και στη θέση του έγραψε ότι η οργάνωση «ισλαμική τζιχάντ βομβάρδισε νοσοκομείο στη Γάζα». Το νέο μήνυμα συνοδεύεται από παλιό βίντεο ρουκέτας που είχε τραβηχτεί σε άλλη χρονική στιγμή.

Η σχετική προπαγάνδα του Ισραήλ διοχετεύεται ήδη και στα ελληνόφωνα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσα από ανώνυμους λογαριασμούς ενώ τα επιχειρήματα άρχισαν να αναπαράγονται από δημοσιογράφους σε τηλεοπτικούς σταθμούς που στηρίζουν την φονική επιδρομή του Ισραήλ.

Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του Info-war τις τελευταίες ημέρες έφτανε σε μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ έτοιμο υλικό από ισραηλινές πηγές που περιείχε βίντεο και φωτογραφίες που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες των δελτίων ειδήσεων. Σε μια από τις περιπτώσεις δημοσιογράφοι λάμβαναν ένα λινκ με αρχεία στο Google Drive. Στον φάκελο, ο οποίος είναι στη διάθεση του Info-war, υπήρχαν μεταφρασμένα βίντεο αλλά ακόμη και έτοιμα post για το Instagram και άλλα social media. Σε ξεχωριστούς φακέλους βλέπουμε τίτλους όπως τα «πέντε δημοφιλέστερα» βίντεο αλλά και αναφορές όπως «Ready to Publish» για υλικό που μπορεί να δημοσιευτεί χωρίς περαιτέρω επεξεργασία.

Ως αποστολείς του υλικού εμφανίζονται ψεύτικοι λογαριασμοί στο Facebook οι οποίοι δεν έχουν ποστάρει ποτέ τίποτα άλλο. Αν και από την έρευνά μας δεν προκύπτει άμεση διασύνδεση των συγκεκριμένων λογαριασμών με κυβερνητικές υπηρεσίες του Ισραήλ, στο παρελθόν έχουμε εξηγήσει (και έχουμε συμμετάσχει) σε επικοινωνιακές ομάδες κρούσης τις οποίες χρησιμοποιούν ισραηλινά υπουργεία για την προώθηση των κυβερνητικών θέσεων και την δολοφονία χαρακτήρα όσων ασκούν κριτική στο Ισραήλ.

Δυστυχώς η ελληνική δημοσιογραφία έχει μακρά παράδοση στην μεταφορά της ισραηλινής προπαγάνδας που συνήθως διοχετεύεται μέσω της ισραηλινής πρεσβείας στην Αθήνα. Όπως εξηγούμε στο βιβλίο Προπαγάνδα και Παραπληροφόρηση αρκετοί δημοσιογράφοι, όπως η μετέπειτα κυβερνητική εκπρόσωπος, Αριστοτελεία Πελώνη, παρουσίαζαν ως δικά τους ρεπορτάζ αυτούσια κείμενα που λάμβαναν από κυβερνητικές πηγές του Ισραήλ.

Πηγή: info-war.gr

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι Παλαιστίνιοι μαχητές “αποκεφάλισαν” μωρά. Η μόνη πηγή είναι ένας εξτρεμιστής Ισραηλινός έποικος.

/0 Comments/in /by

Αμερικανικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης επαναλαμβάνουν ανυπόστατους ισχυρισμούς ότι Παλαιστίνιοι μαχητές “αποκεφάλισαν” μωρά. Αυτοί οι ανεπιβεβαίωτοι ισχυρισμοί δεν είναι απλώς πρόχειρη δημοσιογραφία – χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν μια σφαγή.

Μια ιστορία κυριαρχεί στον κύκλο των αμερικανικών και διεθνών μέσων ενημέρωσης τα τελευταία 24ωρα. Επαναλαμβάνεται από φιλοϊσραηλινούς ακτιβιστές, ισραηλινούς κυβερνητικούς αξιωματούχους, δημοσιογράφους και παρουσιαστές σε όλα τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και αναφέρεται ακόμη και από τον Πρόεδρο. Το θέμα είναι ότι αυτή η ιστορία δεν έχει επιβεβαιωθεί με κανέναν τρόπο. Φαίνεται να προέρχεται από μία και μόνη πηγή, έναν άνθρωπο που υποστηρίζει εκκλήσεις για γενοκτονική βία κατά των Παλαιστινίων.

Πιθανώς έχετε ακούσει την ιστορία ότι μαχητές της Χαμάς αποκεφάλισαν 40 ισραηλινά παιδιά στην κοινότητα Kfar Aza κοντά στη Γάζα. Αυτή η ιστορία μπορεί να εντοπιστεί σε ένα άρθρο της Bel Trew, δημοσιογράφου του Independent. Η Trew μπήκε στην Kfar Aza στις 10 Οκτωβρίου, λίγο μετά τον ισραηλινό στρατό, και ανέφερε στο Twitter ότι ξέσπασαν πυροβολισμοί μόλις έφτασαν. Της λέει ένα μέλος του ισραηλινού στρατού ότι παιδιά αποκεφαλίστηκαν, αλλά το άρθρο σημειώνει: “Ο Independent δεν είδε αποδείξεις γι’ αυτό”.

Η στρατιωτική πηγή αυτού του ισχυρισμού είναι ο ταγματάρχης David Ben Zion. Σύμφωνα με το βιογραφικό του στο Twitter, είναι αναπληρωτής επικεφαλής της ηγετικής οργάνωσης των εποίκων, του Περιφερειακού Συμβουλίου Σαμαριάς, και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Ταμείου για το Ισραήλ, ενός οιονεί κυβερνητικού οργανισμού που χρησιμοποιείται για την απόκτηση γης στην Παλαιστίνη, η οποία στη συνέχεια διατίθεται αποκλειστικά για χρήση από το ισραηλινό κράτος.

Σε αυτό το βίντεο κλιπ, ο Ben Zion μιλάει απευθείας στην κάμερα. Λέει ότι οι στρατιώτες βρήκαν παιδιά με κομμένα κεφάλια. Το όνομά του δεν αναφέρεται σωστά στην οθόνη του βίντεο, αλλά αναφέρεται σωστά στην περιγραφή κάτω από το βίντεο στο YouTube.

Εκτός από το ρόλο του στην ηγεσία των εποίκων, ο Μπεν Ζιόν έχει ιστορικό με εκκλήσεις για γενοκτονική βία.

Νωρίτερα φέτος, οι ισραηλινοί έποικοι πραγματοποίησαν μια λεγόμενη “επίθεση αντιποίνων” στο παλαιστινιακό χωριό Huwwara, αφού ένας άγνωστος Παλαιστίνιος ένοπλος σκότωσε δύο ισραηλινούς εποίκους. Όπως αναφέραμε τότε, οι Ισραηλινοί έποικοι εξαπέλυσαν “πογκρόμ” τη νύχτα της 26ης Φεβρουαρίου, επιτιθέμενοι σε παλαιστινιακά σπίτια και περιουσίες στην Huwwara, στο Burin και σε όλη την περιοχή της Ναμπλούς, καίγοντας σπίτια, αυτοκίνητα, βανδαλίζοντας περιουσίες και επιτιθέμενοι σε Παλαιστίνιους.

Μετά την επίθεση αντιποίνων στην Huwwara που πραγματοποιήθηκε από Ισραηλινούς εποίκους, ο Ben Zion έγραψε σε ένα tweet που έχει πλέον διαγραφεί:

“Εδώ στη Χαβάρα, το αίμα των παιδιών μας, των κατοίκων της Σαμαριάς που δολοφονήθηκαν εδώ πριν από μια ώρα, χύνεται στο δρόμο. Το χωριό Χουβάρα πρέπει να σβηστεί σήμερα. Αρκετά με τη συζήτηση για την οικοδόμηση και την ενίσχυση του οικισμού, η πολιτική του κατευνασμού τελείωσε και δεν υπάρχει περιθώριο για έλεος”. (αρχειοθετημένο εδώ: https://twitter.com/Louis_Allday/status/1629963086424690689)

Και ο Independent δεν ήταν το μόνο μέσο που δημοσίευσε την ιστορία. Αργότερα, στις 10 Οκτωβρίου, σύμφωνα με τους Times of Israel, οι IDF πήγαν τον ξένο Τύπο σε μια περιήγηση στο Kfar Aza για να επιθεωρήσουν τη σκηνή και να καταγράψουν το μακελειό που άφησαν πίσω τους οι επιθέσεις. Η Nicole Zedek, δημοσιογράφος του i24 News, κατέθεσε ένα ρεπορτάζ επαναλαμβάνοντας τον ισχυρισμό ότι μαχητές της Χαμάς αποκεφάλισαν παιδιά στην κοινότητα: “Κάποιοι στρατιώτες λένε ότι βρήκαν μωρά με κομμένα κεφάλια, ολόκληρες οικογένειες πυροβολημένες στα κρεβάτια τους”. Το άρθρο αυτό σημείωνε επίσης ότι τα πτώματα “[περίπου] 40 μωρών και μικρών παιδιών έχουν μεταφερθεί σε φορεία”.

Εδώ, ο ταγματάρχης David Ben Zion αφηγείται μια παρόμοια ιστορία στο i24 News.

Παρόμοιος ισχυρισμός διατυπώθηκε σε βίντεο που αναρτήθηκε στο επίσημο Instagram του CNN, όπου ο δημοσιογράφος Nic Robertson λέει ότι άνδρες, γυναίκες και παιδιά βρέθηκαν με “δεμένα χέρια… εκτελεσμένα, κομμένα κεφάλια”. Ο Ρόμπινσον δεν κατονομάζει τις πηγές του στο βίντεο-ρεπορτάζ, ούτε διευκρινίζει αν η πληροφορία αυτή επαληθεύτηκε ανεξάρτητα από το CNN.

Δεν άργησαν να γεμίσουν οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης με ισχυρισμούς ότι μαχητές της Χαμάς αποκεφάλισαν 40 μωρά στο Κφαρ Αζά.

Στις 11 Οκτωβρίου, ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Oren Ziv, ο οποίος συμμετείχε επίσης στην ξενάγηση στο Kfar Aza, έγραψε στο Twitter: “Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης δεν είδαμε καμία απόδειξη για κάτι τέτοιο, και ο εκπρόσωπος του στρατού ή οι διοικητές επίσης δεν ανέφεραν τέτοια περιστατικά”.

Συνέχισε: Στρατιώτες με τους οποίους μίλησα χθες στο Kfar Aza δεν ανέφεραν “αποκεφαλισμένα μωρά”. Ο εκπρόσωπος του στρατού δήλωσε: ‘Δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε σε αυτό το σημείο… γνωρίζουμε τις αποτρόπαιες πράξεις για τις οποίες είναι ικανή η Χαμάς'”.

Δεν ξέρουμε με ποιους ακριβώς μίλησαν οι δημοσιογράφοι της περιοδείας αυτής, αλλά μέχρι στιγμής κανένα ανεξάρτητο ειδησεογραφικό δημοσίευμα δεν φαίνεται να έχει επαληθεύσει τον ισχυρισμό του ταγματάρχη David Ben Zion για την εύρεση αποκεφαλισμένων παιδιών στην Kfar Aza, ενώ ο ισραηλινός στρατός έχει αρνηθεί ακόμη και ότι έχει αποδείξεις για το γεγονός.

Και άλλες παρόμοιες φρικιαστικές ιστορίες που έχουν αναφερθεί αρχίζουν επίσης να καταρρέουν. Οι Los Angeles Times έχουν αποσύρει παρόμοια ανεπιβεβαίωτες αναφορές για βιασμούς, και οι δημοσιογράφοι αρχίζουν να “διευκρινίζουν” ή να αποσύρουν τις δηλώσεις τους σχετικά με τον ισχυρισμό αυτό των αποκεφαλισμών. Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε αυτή την ιστορία.

Φυσικά, αν αυτό το φρικτό γεγονός συνέβη, ο κόσμος πρέπει να το μάθει, διότι είναι ένα αδικαιολόγητο έγκλημα πολέμου και θα χρωματίσει και θα ενημερώσει τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τα γεγονότα που εκτυλίσσονται.

Αλλά αν δεν συνέβη, είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζει ο κόσμος ότι ένα μέλος του ισραηλινού στρατού είπε ψέματα στους δημοσιογράφους για ένα τόσο φρικιαστικό έγκλημα και, συνακόλουθα, βοήθησε στη δημιουργία μιας παγκόσμιας ιστορίας που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, πέρα από τον ισχυρισμό ενός ατόμου του οποίου η ίδια η ιστορία θα έπρεπε να θέτει την αξιοπιστία του υπό βαθιά αμφισβήτηση.

Και ανεξάρτητα από το πότε θα αποκαλυφθεί η αλήθεια, είναι πιθανό η ζημιά να έχει γίνει. Όπως συνέβη σε πολλά πρόσφατα παραδείγματα, στη βιασύνη προς τον πόλεμο, η παραπληροφόρηση ή η σκόπιμη παραπληροφόρηση μπορεί να βοηθήσει στην υποστήριξη θανατηφόρων ενεργειών.

Πηγή: Mondoweiss

Μετάφραση: antapocrisis