Άρθρα

Το “Μανιφέστο για την Ειρήνη” ταράζει τα νερά στη Γερμανική Αριστερά

/1 Comment/in /by

Η Σάρα Βάγκενκνεχτ, πρώην κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Die Linke και στέλεχος της Αριστεράς, μαζί με την Άλις Σβάρτσερ, συγγραφέα, δημοσιογράφο και κορυφαία μορφή του φεμινιστικού κινήματος στη Γερμανία, απευθύνουν έκκληση για την ειρήνη δημοσιεύοντας ένα Μανιφέστο που μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα συγκέντρωσε εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές. Η Σάρα Βάγκενκνεχτ αποχώρησε σπό το Die Linke κριτικάροντας το πρώην κόμμα της για συνέργεια στον φιλοπολεμικό παροξυσμό της γερμανικής άρχουσας τάξης. Είχαν προηγηθεί διαφωνίες της για το “δικαιωματικό προφίλ” που καλλιέργησε το κόμμα της Αριστεράς και την απώλεια των δεσμών με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η έκκληση των δύο γυναικών βρίσκει ισχυρή απήχηση στη βάση της Αριστεράς αλλά και ευρύτερα, καθώς το πολεμικό κλίμα και η αντιρωσική ψύχωση στη Γερμανία είναι σε έξαρση.
Η πρωτοβουλία κορυφώνεται στις 24 Φεβρουαρίου με συγκέντρωση στην πύλη του Βραδεμβούργου και βασικό αίτημα την απεμπλοκή της Γερμανίας από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον εξοπλισμό της κυβέρνησης του Κιέβου. Το Μανιφέστο υπογράφτηκε αρχικά από άλλες 69 προσωπικότητες της γερμανικής πολιτικής, κοινωνικής και πολιτστικής ζωής. Ανάμεσά τους ο οικονομολόγος Βόλφγκανκ Στρεκ, η ηθοποιός Χάνα Σιγκούλα, ο πρώην πρόεδρος του Die Linke Όσκαρ Λαφοντέν, αλλά και η θεολόγος Μάργκοτ Κάσμαν, πρώην επικεφαλής της προτεσταντικής Εκκλησίας και ο στρατηγός Έριχ Βαντ, πρώην σύμβουλος της Μέρκελ κλπ.
Ενώ στη Γερμανία επικρατούν καθολικά οι φιλοπόλεμες δυνάμεις που στηρίζουν με νύχια και με δόντια το καθεστώς Ζελένσκι και τη Νατοϊκή στρατηγική, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένα 35% των Γερμανών πιστεύουν ότι η Γερμανία το “παρακάνει” με την υποστήριξή της στο Κίεβο, ενώ το 58% πιστεύει ότι δεν γίνονται αρκετές προσπάθειες για την ειρήνη.
Στο Μανιφέστο των Βάγκενκνεχτ – Σβάρτσερ ανέλαβε να απαντήσει η Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, προερχόμενη από τους Πράσινους, Αναλένα Μπάερμποκ, η οποία υποστήριξε ότι η ειρήνη αυτή τη στιγμή δεν είναι ειρήνη αλλά υποταγή της Ουκρανίας στη Ρωσία.
Δημοσιεύουμε παρακάτω το κείμενο των Βάγκενκνεχτ – Σβάρτσερ.

Σήμερα είναι η 352η ημέρα πολέμου στην Ουκρανία. Πάνω από 200.000 στρατιώτες και 50.000 πολίτες έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής. Γυναίκες βιάστηκαν, παιδιά φοβήθηκαν, ένας ολόκληρος λαός τραυματίστηκε. Αν οι μάχες συνεχιστούν έτσι, η Ουκρανία θα είναι σύντομα μια αποψιλωμένη, κατεστραμμένη χώρα. Και πολλοί άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη φοβούνται επίσης την επέκταση του πολέμου. Φοβούνται για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους.

Ο ουκρανικός λαός, που δέχεται βάναυση εισβολή από τη Ρωσία, χρειάζεται την αλληλεγγύη μας. Αλλά τι σημαίνει αλληλεγγύη τώρα; Πόσο ακόμα θα συνεχιστούν οι μάχες και ο θάνατος στην Ουκρανία; Και ποιος είναι τώρα, ένα χρόνο μετά, ο πραγματικός στόχος αυτού του πολέμου; Η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών μίλησε πρόσφατα για “εμάςτους Γερμανούς” που διεξάγουμε “πόλεμο κατά της Ρωσίας”. Σοβαρά;

Ο πρόεδρος Ζελένσκι δεν κρύβει τον στόχο του. Μετά τα τανκς που του υποσχεθήκαμε, τώρα απαιτεί μαχητικά αεροσκάφη, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και πολεμικά πλοία – για να νικήσει τη Ρωσία σε όλα τα επίπεδα; Ο Γερμανός καγκελάριος εξακολουθεί να διαβεβαιώνει ότι δεν θέλει να στείλει ούτε μαχητικά αεροσκάφη ούτε “χερσαία στρατεύματα”. Αλλά πόσες “κόκκινες γραμμές” έχουν ήδη ξεπεραστεί τους τελευταίους μήνες;

Φοβόμαστε ότι ο Πούτιν θα εξαπολύσει μέγιστη αντεπίθεση σε περίπτωση επίθεσης στην Κριμαία. Μήπως τότε οδεύουμε αναπότρεπτα στον ολισθηρό δρόμο προς τον παγκόσμιο πόλεμο και τον πυρηνικό πόλεμο; Δεν θα ήταν ο πρώτος μεγάλος πόλεμος που θα ξεκινούσε με αυτόν τον τρόπο. Αλλά μπορεί να είναι ο τελευταίος.

Η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει μεμονωμένες μάχες – με την υποστήριξη της Δύσης. Αλλά δεν μπορεί να κερδίσει έναν πόλεμο εναντίον της μεγαλύτερης πυρηνικής δύναμης του κόσμου. Αυτό λέει και ο ανώτατος στρατιωτικός αξιωματικός των ΗΠΑ, ο στρατηγός Milley. Μιλάει για ένα αδιέξοδο στο οποίο καμία πλευρά δεν μπορεί να κερδίσει στρατιωτικά και ο πόλεμος μπορεί να τερματιστεί μόνο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τότε γιατί όχι τώρα; Αμέσως!

Διαπραγμάτευση δεν σημαίνει παράδοση. Διαπραγμάτευση σημαίνει συμβιβασμούς, και από τις δύο πλευρές. Με στόχο την αποτροπή περαιτέρω εκατοντάδων χιλιάδων θανάτων και χειρότερων. Το ίδιο πιστεύουμε και εμείς, το ίδιο πιστεύει και ο μισός γερμανικός πληθυσμός. Ήρθε η ώρα να μας ακούσετε!

Εμείς οι πολίτες της Γερμανίας δεν μπορούμε να επηρεάσουμε άμεσα την Αμερική και τη Ρωσία ή τους Ευρωπαίους γείτονές μας. Μπορούμε όμως και πρέπει να θέσουμε την κυβέρνησή μας και τον Καγκελάριο προ των ευθυνών τους και να του υπενθυμίσουμε τον όρκο του: “Να αποτρέπει το κακό του γερμανικού λαού”.

Καλούμε τον Καγκελάριο να σταματήσει την κλιμάκωση των παραδόσεων όπλων. Τώρα! Θα πρέπει να ηγηθεί μιας ισχυρής συμμαχίας για κατάπαυση του πυρός και ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις τόσο σε γερμανικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τώρα! Επειδή κάθε μέρα που χάνεται κοστίζει έως και 1.000 επιπλέον ζωές – και μας φέρνει πιο κοντά σε έναν 3ο παγκόσμιο πόλεμο.

Alice Schwarzer και Sahra Wagenknecht

Πηγή: change.org

Με αφορμή τον πόλεμο και την εκτίναξη των τιμών: ένα σχόλιο για τη Γερμανική Αριστερά

/0 Comments/in /by

Το antapocrisis αναδημοσιεύει ένα σχόλιο της Σάρα Βάγκενκνεχτ, κοινοβουλευτικής εκπροσώπου και πρώην συμπροέδρου του Die Linke στο οποίο με αφορμή τη στάση απέναντι στη Ρωσία θέτει διαχωριστικές γραμμές από την κυρίαρχη τάση στο κόμμα της Γερμανικής Αριστεράς. Την προηγούμενη εβδομάδα η Βάγκενκνεχτ μίλησε στη βουλή θέτοντας ζήτημα γενικότερης πολιτικής απέναντι στη Ρωσία, φέρνοντας το κόμμα της στα όρια της διάσπασης. Κατηγόρησε την κυβέρνηση για τις κυρώσεις και τα αποτελέσματά τους, τάχθηκε ανοιχτά ενάντια τους και ζήτησε διαπραγματεύσεις με τη ρωσική κυβέρνηση και πρωτοβουλίες από πλευράς Γερμανίας για να σταματήσει ο εξοπλισμός της Ουκρανίας με όπλα και γενικότερα ο πόλεμος. Η τοποθέτησή της ξεσήκωσε αναμενόμενα αντιδράσείς, αλλά δημιούργησε εξελίξεις και στο ίδιο το κόμμα της Αριστεράς. Η Δεξιά και οι φιλελεύθεροι δικαιωματικοί του κόμματος την κατηγόρησαν για πουτινισμό, διασπαστική τακτική, σύμπλευση με την ακροδεξιά κοκ.
Η δεξιά πτέρυγα έχει ανοίξει εδώ και καιρό αντιπαράθεση με την Σάρα, όταν ο Γκρέγκορ Γκίζι κάποιους μήνες πριν, στη αρχή του πολέμου, είχε δημοσιεύσει κείμενο τοποθέτησης στην ΤΑΖ που απαντούσε στην γραμμή Βάγκενκνεχτ και έθετε το ζήτημα πως δεν είναι αριστερή στάση η μη στήριξη της Ουκρανίας, ζητούσε να εξοπλιστεί η Ουκρανία απένταντι στον φασισμό του Πούτιν, και να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή απάντηση στη Ρωσία κλπ.
Πρόσφατα αποχώρησε και επίσημα ο Φάμπιο Ντε Μάσι από το κόμμα κατηγορώντας το για προδοτική στάση απέναντι στο γερμανικό λαό και στηρίζοντας την τοποθέτηση της Βάγκενκνεχτ. Είχε προηγηθεί και η αποχώρηση Λαφονταίν και η παραίτηση του αριστερού τμήματος της ηγετικής ομάδας.
Η Αριστερά έχει κάνει μια κίνηση το τελευταίο διάστημα να οργανώσει διαδηλώσεις στη Γερμανία για την ακρίβεια και τα καύσιμα, κάνοντας ότι δεν βλέπει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ρίχνει τις ευθύνες για τις αυξήσεις στις τιμές και στα καύσιμα γενικά και αόριστα στο κεφάλαιο και στην κυβέρνηση που δεν παίρνει μέτρα. Ωστόσο, για τα αδιέξοδα της γερμανικής πολιτικής στην Ουκρανία, για το ότι έχει βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο σε ότι αφορά την ενέργεια, και για την τυφλή στήριξη στις ΗΠΑ, δεν λέει και δεν θέλει να πει τίποτα. Στην πράξη, ένα μεγάλο μέρος του κόμματος στηρίζει τους εξοπλισμούς και την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία.

Αυτό που ζητούσαν ήδη από την άνοιξη ένας-δυο τρελοί Πράσινοι αλλά και ο Φρίντριχ Μερτς των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), ο Πούτιν το έκανε τελικά πραγματικότητα: δεν έρχεται πλέον φυσικό αέριο από τη Ρωσία και οι τιμές της ενέργειας είναι τόσο υψηλές, που πολλές επιχειρήσεις βρίσκονται στο όριο και εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούνται στην φτώχεια και την απόγνωση. Το νέο πακέτο μέτρων ανακούφισης που έχει σκοπό να κατευνάσει τα πλήθη με μικρές παροχές και αόριστες υποσχέσεις, δεν φέρνει καμία απολύτως βελτίωση.

Η κυβέρνηση συνεργασίας οδηγεί τη χώρα σε κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Μία στις τρεις επιχειρήσεις απειλείται με κλείσιμο, οι διακοπές ρεύματος είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη, και ενώ οι εταιρείες πετρελαίου και εξοπλισμών καταγράφουν ρεκόρ κερδών, οι καταναλωτές στη Γερμανία πρέπει να επωμισθούν την επιπλέον επιβάρυνση στο φυσικό αέριο, όπως ο υπαγορεύει υπουργός οικονομικών Χάμπεκ και το ενεργειακό λόμπι.

Η Ευρώπη και κυρίως η Γερμανία έχουν κακό φύλλο στο πόκερ των κυρώσεων με τη Ρωσία. Θα ήταν τρελό να συνεχίσουμε με αυτήν την πολιτική, μέχρι να μπει στο παιχνίδι και η Κίνα. Και σε τι χρησιμεύει στον λαό της Ουκρανίας το να φτωχαίνουν οι οικογένειες στη Γερμανία και να καταστρέφεται η οικονομία μας; Εκτός αυτού, το να ενθαρρύνουμε την ουκρανική ηγεσία να χρησιμοποιήσει όπλα για να κάψει τον ίδιο της τον πληθυσμό της για μη ρεαλιστικούς πολεμικούς στόχους, όπως η ανακατάληψη της Κριμαίας, δεν έχει καμία σχέση με την αλληλεγγύη.

Ωστόσο, όποιος ζητά τον τερματισμό των κυρώσεων και διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία διατρέχει τον κίνδυνο να δυσφημιστεί ως προπαγανδιστής του Κρεμλίνου και να χαρακτηριστεί ακροδεξιός. Η συζήτηση είναι πραγματικά άρρωστη: βρίσκονται πράγματι αυτοί που υποστηρίζουν την ειρήνη στα δεξιά και αυτοί που υποστηρίζουν τη στρατιωτική βαρβαρότητα στα αριστερά; Και για ποιο λόγο οι αριστεροί καταγγέλλονται ως προσκείμενοι στην Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) όταν απαιτούν την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αλλά όχι ο κ. Μερτς όταν – σε απόλυτη συμφωνία με το νεοφιλελεύθερο AfD – απαιτεί αυστηρότερες οικονομικές κυρώσεις για τους ανέργους;

Η απάντηση στην πολιτική του «Πρώτα η Αμερική (America first)» των Μπέρμποκ, Μέρτς κλπ δεν είναι το «η Γερμανία πάνω απ’ όλα» – και φυσικά δε μπορούμε να υποστηρίξουμε τους Ρώσους εθνικιστές μόνο και μόνο επειδή μισούμε τους φασίστες στην Ουκρανία. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα. Φυσικά, δεν κινητοποιούμαστε μαζί με την ακροδεξιά στο δρόμο. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όταν οι δεξιοί καλούν στις συγκεντρώσεις μας, όταν μας χειροκροτούν, γνωρίζοντας καλά ότι μας κάνει κακό;

Ένα είναι ξεκάθαρο: δεν πρέπει να αφήσουμε την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση στον κ. Μερτς ή την κυρία Βάιντελ (AfD)! Δεν πρέπει να χαρίσουμε καμία μέρα της εβδομάδας και κανένα καλό επιχείρημα στη δεξιά. Όποιος παραιτείται από σωστές και φιλολαϊκές θέσεις μόνο και μόνο επειδή κάποιες από αυτές εκπροσωπούνται και από το AfD, έχει ήδη χάσει τον αγώνα πριν καν ξεκινήσει.