Ο εμετικός καλοπληρωμένος κοντυλοφόρος του νεοφιλελευθερισμού αντί να το βουλώσει και εξαφανιστεί από τον δημόσιο λόγο μπροστά στις εκατόμβες θυμάτων, συνεχίζει θρασύτατα το έργο του. Με τη γνωστή του έπαρση και αμετροέπεια προσπαθεί να πείσει τους αναγνώστες των Νέων πως βρέχει επειδή υπάρχει ράβδος στη γωνία.

Απτόητος λοιπόν, προβάλλει το «ατράνταχτο» επιχείρημα πως είτε με δημόσιο, είτε με ιδιωτικό, είτε και χωρίς καθόλου σύστημα υγείας οι θάνατοι είναι φυσική νομοτέλεια –κάτι σαν την πανούκλα του Μεσαίωνα. Επομένως, αφού φταίει ο ιός και μόνο, αναρωτιέται με ποιους θα λογαριαστούμε: με τον κορονοϊό; τους κινέζους; τους ιταλούς; τους ισπανούς; Δεν έχει ακούσει φαίνεται κυβερνητικά στελέχη και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ούτε ακόμα και πολλούς ομοϊδεάτες του που παραδέχονται πως ο αριθμός των θανάτων εξαρτάται από τις δυνατότητες και τις αντοχές του συστήματος υγείας κάθε χώρας.

Με ηλίθιες σοφιστείες για αόρατους μονόκερους και πράσιν’ άλογα, αναρωτιέται τι είναι αυτός ο νεοφιλελευθερισμός και πού τον βλέπουμε. Να του πούμε λοιπόν, πως ο νεοφιλελευθερισμός είναι εκείνες οι πολιτικές που –μεταξύ των άλλων– απαξιώνουν, διαλύουν, ξεπουλάνε οτιδήποτε θυμίζει κράτος πρόνοιας, οτιδήποτε θα μπορούσε να παρέχει παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, υγειονομική περίθαλψη στον λαό, για να αυξήσουν τα κέρδη τους αυτοί που επί δεκαετίες πιστά υπηρετεί ο ίδιος. Και σήμερα τον βλέπουμε –όλος ο κόσμος τον βλέπει πλην Πρετεντέρη– στις τραγικές ανεπάρκειες και ελλείψεις των δημόσιων νοσοκομείων, εκεί όπου θα αναγκαστεί να καταφύγει ο Πρετεντέρης, οι όμοιοί του και τ’ αφεντικά του αν τύχει και τους πλήξει ο κορονοϊός.

Επειδή μάλλον δεν είναι χαζός και καταλαβαίνει πολύ καλά πως το λαϊκό αίσθημα –και τώρα και μετά την κρίση– θα έχει στο στόχαστρο αυτόν, τους ομοίους του και τις πολιτικές που υπηρετούν, πως δεν θα έχουν και τόση πέραση, επιλέγει την ταχτική της «συνεπούς παρουσίας» στην ίδια ρότα και με ακόμα μεγαλύτερη λύσσα: να λοιδορεί και να καθυβρίζει την «πλέμπα», τον «λαουτζίκο», κάθε αγωνιστική ή απλά διαφορετική φωνή και κίνηση. Μπερδεύει αγιατολάχ, κινέζους, Ινγκλέσιας, με ολίγη από Πολάκη, για να μας πει ότι η πανδημία δεν έχει ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο. (Η ευπρέπεια του  site δεν μας επιτρέπει να αναφέρουμε τη λαϊκή ρήση για τέτοια μπερδέματα). Μπορεί ο κορονοϊός αυτός καθαυτός να μην έχει τέτοιο πρόσημο (κάτι που θα ήταν συζητήσιμο εάν και εφόσον η επιστήμη και η έρευνα είχε άλλον προσανατολισμό) αλλά οι δυνατότητες αντιμετώπισής του έχουν σαφέστατο ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο: αυτό του κατά τον Πρετεντέρη αόρατου νεοφιλελευθερισμού, αυτό των αγορών και του κέρδους, αυτό του άδικου και εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος.

Και αυτό σήμερα το βλέπουν όλοι και κυρίως οι λαϊκές μάζες. Ο Πρετεντέρης –και το σινάφι του– κάνει αυτό που λέει στο άρθρο του: βλέπει ό,τι θέλει, όπως θέλει, και το βαφτίζει όπως επιτάσσει ο ρόλος του – θέλει να βλέπει τις απώλειες ανθρώπινων ζωών ως «φυσική νομοτέλεια» μιας πανδημίας, κάτι σαν «θέλημα θεού». Κι όσο κι αν ξιφουλκεί εναντίον των Συριζαίων, ο λαός ξέρει ότι τα ίδια ακριβώς πράγματα υπηρέτησαν.

Μετά, όταν δηλαδή καταλαγιάσει η πανδημία, γιατί τώρα αυτήν πρέπει να αντιπαλέψουμε και αυτήν αντιπαλεύουμε, ο λαός θα λογαριαστεί και με τους Πρετεντέρηδες.

Χριστίνα Μπάρτσα

Η Χριστίνα Μπάρτσα είναι εκπαιδευτικός, μέλος της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.