Άρθρα

Διαλυμένο κράτος – Ανοχύρωτη χώρα

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Ανοχύρωτη απέναντι στις φωτιές και τις πλημμύρες, απέναντι στις πανδημίες, στην επισφαλή καθημερινότητα των πολιτών, στις επικίνδυνες ορέξεις των ιμπεριαλιστών, σε μια ενδεχόμενη επισιτιστική ή ενεργειακή ανεπάρκεια.

Ανοχύρωτη γιατί ο νεοφιλελευθερισμός, τα μνημόνια, οι εντολές της ΕΕ έχουν εξοβελίσει την κρατική μέριμνα για τις δημόσιες υποδομές, έχουν αποψιλώσει τις δημόσιες υπηρεσίες, έχουν διαλύσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας, έχουν παραδώσει τον δημόσιο πλούτο και αγαθά στα χέρια μεγάλων εταιριών και εργολάβων.

Έτσι, τα δάση και η δημόσια γη μένουν αφρόντιστα και ακαθάριστα, τα δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης και ηλεκτρισμού χωρίς καμία συντήρηση, το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο έχει αφεθεί στην τύχη του, οι θαλάσσιες συγκοινωνίες στην ασυδοσία των ναυτιλιακών εταιριών, τα νοσοκομεία στην παρακμή και την κατάρρευση, τα σχολεία στο φιλότιμο ή τον πειθαναγκασμό γονέων και κηδεμόνων.

Το προβληματικό ελληνικό κράτος χτίστηκε μεταπολεμικά πάνω στο σαθρό και εξαρτημένο μοντέλο ανάπτυξης της οικοδομής, του τουρισμού, των ευρωπαϊκών πακέτων και των συνακόλουθων μικρών και κυρίως μεγάλων πελατειακών σχέσεων. Υπήρχαν όμως κάποιοι στοιχειώδεις μηχανισμοί, έλεγχοι, διαδικασίες, δομές, προσωπικό. Τα τελευταία 15 χρόνια τα μνημόνια και οι πολιτικές του λιγότερου κράτους τα διέλυσαν όλα και αυτό είναι κάτι ορατό πλέον στην καθημερινότητα, όχι μόνο στις φυσικές καταστροφές.

Οτιδήποτε σχετίζεται με δημόσιες υποδομές, κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες, ανατίθεται σε εταιρίες. Από τους δρόμους και τα δίκτυα κοινής ωφέλειας, μέχρι την καθαριότητα και την τροφοδοσία των νοσοκομείων. Από την τηλεδιοίκηση στα τρένα, μέχρι τη συγκέντρωση και μετάδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Μικροί και μεγάλοι εργολάβοι που τσεπώνουν αφειδώς δημόσιο χρήμα –με την απαραίτητη μίζα στους «ημέτερους»– για να κάνουν «μπαλώματα» που θα τα πάρει το ποτάμι στην πρώτη βροχή –πόσο μάλλον στην τελευταία θεομηνία. Χωρίς κανέναν σοβαρό σχεδιασμό και μελέτη, χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο. Όσο για έργα αντιπυρικής ή αντιπλημμυρικής προστασίας, αυτά δεν προκρίνονται από τους μάνατζερ που προσλαμβάνονται στις δημόσιες υπηρεσίες για να μας δίνουν τα αμερικανόφερτα φώτα τους.

Σε λίγες μέρες θα έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές, σε δήμους και περιφέρειες που εδώ και 15-20 χρόνια «εκπαιδεύτηκαν», με βάση αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, στις πολιτικές του λιγότερου κράτους, των δήμων-εταιριών και των «αυτοδιοικητικών-μπίζνεσμαν». Οι φαιδροί δήμαρχοι και περιφερειάρχες (Μπέος, Αγοραστός κλπ) της περιοχής αυτό το μοντέλο υπηρέτησαν, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των «αυτοδιοικητικών» της χώρας.

Η επίκληση της «κλιματικής κρίσης» και ενός πρωτοφανούς φαινομένου δεν πείθει. Δεν μπορεί να εξηγήσει την αχρήστευση και κατάρρευση των δικτύων ύδρευσης μεγάλων πόλεων όπως ο Βόλος ή η Λάρισα. Δεν πείθει για την μη κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων στον θεσσαλικό κάμπο μετά τις πλημμύρες του 2020. Σε μια οχυρωμένη χώρα οι καταστροφικές συνέπειες αυτής της όντως πρωτοφανούς νεροποντής θα ήταν πολύ μικρότερες.

Πολύ δε περισσότερο, δεν πείθει για την εγκατάλειψη από την Πολιτική Προστασία χιλιάδων ανθρώπων στον θεσσαλικό κάμπο και στο Πήλιο στη μανία της φύσης. Το «επιτελικό κράτος» των «αρίστων» και του 112, σε ένα αναμενόμενο μέρες πριν ακραίο καιρικό φαινόμενο, δεν φρόντισε, ενώ είχε επιστημονική ενημέρωση και για την ένταση των φαινομένων και για την επικινδυνότητα των συγκεκριμένων περιοχών, να απομακρύνει έγκαιρα και οργανωμένα τους πολίτες από τις περιοχές που προβλεπόταν να πληγούν –τουλάχιστον τις ευπαθείς ομάδες– και να τους οδηγήσει σε οργανωμένους από πριν χώρους διαμονής με τις απαραίτητες προμήθειες. Δεν είχε δώσει συγκεκριμένες οδηγίες προφύλαξης και επιβίωσης, πέρα από το «εκκενώστε» ή «ανεβείτε στα ψηλά». Δεν είχε πάρει μέτρα, έστω της τελευταίας στιγμής, μετριασμού της καταστροφής πριν το ξέσπασμα της νεροποντής. Δεν είχε μεταφέρει έγκαιρα από αλλού στις περιοχές που αναμενόταν να πληγούν μονάδες τεχνικών, διασωστών, υγειονομικών, ειδικών δυνάμεων για να συνδράμουν στα παραπάνω. Δεν είχε μεταφέρει εξοπλισμό, μηχανήματα, προμήθειες. Τα ελικόπτερα –όσα δεν πνίγηκαν– σηκώθηκαν με 36 ώρες καθυστέρηση. Σχεδόν μια βδομάδα μετά το φαινόμενο, χιλιάδες πληγέντες δεν έχουν πρόσβαση σε νερό, τροφή, φάρμακα και κανένας μηχανισμός δεν φροντίζει γι’ αυτό. Σε πολλές περιπτώσεις σώθηκαν ζωές μόνο χάρη στην αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη των κατοίκων.

Η καταστροφή στη Θεσσαλία θα καθορίσει τη ζωή της ελληνικής κοινωνίας για πολύ καιρό. Να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε ενάντια στις πολιτικές που καταστρέφουν και σκοτώνουν, ενάντια στην κυβέρνηση που υπηρετεί και εφαρμόζει αυτές τις πολιτικές. Την κυβέρνηση που εγκληματεί απέναντι στο λαό και τον τόπο.

Να απαιτήσουμε:

-Να παραιτηθεί τώρα ο Κικίλιας.
-Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι ευθύνονται για τις καταστροφές κερδοσκοπώντας σε βάρους του δημόσιου συμφέροντος.
-Να ξαναφτιαχτούν και να αποκατασταθούν σπίτια, παραγωγικές μονάδες, καλλιέργειες, με ευθύνη και έξοδα του κράτους. Όχι σε «αποζημιώσεις»-κοροϊδία που συντηρεί τα πελατειακά δίκτυα, φροντίζει τα δικά μας παιδιά και βάζει σε αέναα χρέη την πλειοψηφία.
-Να ξαναφτιαχτούν οι κατεστραμμένες υποδομές με ευθύνη και έξοδα του κράτους, βάσει σοβαρών μελετών και με τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Όχι σε αναθέσεις και μπαλώματα. Ξήλωμα του νομοθετικού πλαισίου εργολαβιών, αναθέσεων κλπ σε δήμους-περιφέρειες.
-Να στελεχωθούν μαζικά οι τεχνικές υπηρεσίες των δήμων και του ΥΠΕΚΑ, οι υπηρεσίες δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης.
-Να μπει έκτακτη φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο και να διατεθεί για την αποκατάσταση των πλημμυροπαθών.
-Να παρθούν τώρα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας (τόνοι απορριμμάτων και χιλιάδες νεκρά ζώα που σαπίζουν, μολύνουν ήδη τον υδροφόρο ορίζοντα).
-Να μην γίνουν ανατιμήσεις στα τρόφιμα με πρόσχημα την καταστροφή στο θεσσαλικό κάμπο. Να εξασφαλιστεί επισιτιστική επάρκεια για τον πληθυσμό.

Το λιγότερο κράτος και η «μητσοτάκεια» εκδοχή του, το επιτελικό κράτος, στην Ελλάδα σημαίνει διαλυμένο κράτος. Θέλουν να έχουμε χαμηλές απαιτήσεις για δημόσιο σχολείο, για δημόσιο νοσοκομείο, για δημόσιες πολιτικές. Να κυριαρχεί η μοιρολατρία, το ιδιωτικό, η λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να μην επιτρέψουμε να ξανασυμβεί ανάλογη καταστροφή. Να υπερασπιστούμε το μέλλον των παιδιών μας. Να αγωνιστούμε για έναν άλλο κόσμο!

Στοιχεία της φύσης

Οι περισσότεροι ειδικοί της κβαντικής φυσικής ή της αστροφυσικής που αναζητούν το ελάχιστο μέγεθος της ύλης και το μέγιστο του Σύμπαντος, πιθανότατα θα γελάνε με τους αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους -τον Θαλή, τον Αναξιμένη, τον Ηράκλειτο, τον Εμπεδοκλή- και τις απλοϊκές υποθέσεις τους για τα στοιχεία της φύσης, την Τετρακτύ του Πυθαγόρα -φωτιά, νερό, γη, αέρας. Πιθανότατα θα κρυφογελούν και για τον «καβγά» τους για το ποιο είναι το πρωταρχικό στοιχείο, το πολύ να δίνουν ένα δίκιο στον Πλάτωνα που πρόσθεσε το δικό του, πέμπτο, στοιχείο, τον Αιθέρα. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί τους αρέσουν οι καινοτομίες, ίσως και γιατί ο startupper Πλάτωνας έγινε τελικά σταρ και παγκόσμιο σαξές στόρι, αντιθέτως με τους καημένους Ιωνες που έχουν γίνει υποσημείωση της φιλοσοφίας, αν και σε αυτούς την οφείλουμε. Ποιος εχέσθη για τη φιλοσοφία, θα πείτε, άλλο κεφάλαιο αυτό, ας το αφήσουμε στην μπάντα να μην τσακωθούμε.

Κι όμως, οι Ιωνες παίρνουν κάθε μέρα και λεπτό την εκδίκησή τους. Τα στοιχεία της φύσης τους είναι τα στοιχειά που στοιχειώνουν ακόμα όλες τις επιστήμες και τις ψευδοεπιστήμες μαζί, όλες τις γεωπολιτικές και γεωοικονομικές στρατηγικές, τους ανταγωνισμούς των κρατών, των μπλοκ και των συμμαχιών, τις οικονομικές πολιτικές, τη γεωγραφία και τη δημογραφία του πλανήτη, τη φτώχεια και τον πλούτο του, την πείνα και τον κορεσμό του, τον θάνατο ή τη ζωή του.
Ας αρχίσουμε από τα φρέσκα. Το νερό. Δεν πιστεύω να έχει κανείς παράπονο, το απολαύσαμε σε αφθονία και σε όλες τις εκδοχές τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Ας αποφύγουμε τα κλισέ για ακραία φαινόμενα και για εκδίκηση της φύσης, υπάρχουν κι αυτά, αλλά ένα χαμηλό βαρομετρικό ήταν με πολύ νερό, τι να πουν και οι Αμερικανοί που ζουν με τους κυκλώνες και τυφώνες του Ατλαντικού ή οι Ασιάτες με τους μουσώνες τους. Το νερό κάνει τον κύκλο του κι αν στον δρόμο του βρεθεί εμπόδιο, θα το σαρώσει. Οι δρόμοι και τα κτίρια είναι που βρέθηκαν σε λάθος σημείο, όχι το νερό που απλώς πάει στον προορισμό του, στη θάλασσα. Δεν πα’ να λέγεται και «Ιδρυμα Νιάρχος», αν είναι να πλημμυρίσει θα πλημμυρίσει, ποιος είπε πως το όνομα ενός εφοπλιστή «ευεργέτη» λειτουργεί σαν φυλαχτό;

Και μια που τ’ αναφέραμε, η πράξη νερό+εφοπλιστής τι μας αποφέρει; Ναυτιλία, όπου το εθνικό μας κεφάλαιο μεγαλουργεί σαρώνοντας κατά εκατοντάδες σαπάκια και καινούργια σκαριά για να διασχίζουν τους ωκεανούς μεταφέροντας κοντέινερ, στάρια, ξυλεία εξ Ανατολών προς Δυσμάς και αντιστρόφως, με τριπλάσια και πενταπλάσια ναύλα από πέρσι, που θα τα πληρώσουμε μέχρι κεραίας εμείς, στο ψωμί που θα τρώμε ή στο κινητό που θα μιλάμε. Το νερό άλλους τους πνίγει κι άλλους τους φέρνει στον αφρό του κόσμου και οι πολυθαυμασμένοι Greeks είναι από τους μεγάλους κερδισμένους της κρίσης που απειλεί να μας πνίξει.

Θα μπορούσα να πω κι άλλα φρέσκα για το νερό, για την Αρκτική αίφνης και τη Γριλανδία που γλίτωσε μεν την αγορά της από τον Τραμπ, αλλά δύσκολα θα γλιτώσει την εξαγορά της από την Ε.Ε., η οποία απέκτησε «στρατηγική για την Αρκτική», κάτω από τους πάγους υπάρχουν σπάνιες γαίες, είναι πολλά τα λεφτά, Ούρσουλα, και η πράσινη μετάβαση έχει και τις θυσίες της. Η Γριλανδία είναι σχεδόν η μισή Ε.Ε., αχανής, ανεξερεύνητη, 80% πάγος, δηλαδή νερό, αλλά κάτω από τους πάγους υπάρχει κυνήγι του πράσινου θησαυρού, το πρώτο στοιχείο συναντά το δεύτερο και η γη κρατά καλά κρυμμένα τα πολυτιμότερα μυστικά της, που ακούνε στα ονόματα λίθιο, κοβάλτιο, ρόδιο, ίνδιο, νικέλιο. Το πρασίνισμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, η αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης προϋποθέτει μια παράδοξη νέα βιαιότητα πάνω στη γη, ξεκοίλιασμα σε μεγάλα βάθη και μεγάλα πλάτη, με τη μανία των χρυσοθήρων των προηγούμενων αιώνων, αλλά σε έκταση πολλαπλάσια. Ποιο είναι άραγε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα αυτής της βίας κανείς δεν το αξιολογεί, αβαβά περί αυτού, όπως και περί του άλλου, με το ξεχέρσωμα βουνών και πεδιάδων για να φυτευτούν φωτοβολταϊκά πάρκα ή ανεμογεννήτριες. Κι εδώ το δεύτερο στοιχείο της φύσης συναντά το τρίτο, τον αέρα, και η κατάταξη μέχρι εδώ δεν αποτελεί ιεράρχηση, για να μην πικράνω κανέναν από τους Ιωνες, απλώς έτσι το έφερε ο ασταθής συνειρμός που τον τρέφει η επικαιρότητα και η ένταση των στοιχείων της φύσης (τη δική μου αστάθεια την αντιπαρέρχομαι διακριτικά).

Το τρίτο στοιχείο έχει μια περίεργη διαπλοκή με το τέταρτο, αέρας και φωτιά γίνονται εκρηκτικό ζευγάρι τα καλοκαίρια, τη ζήσαμε την τραγωδία μας ξανά το καλοκαίρι που πέρασε, αν και δεν είναι σαφές αν το πάντρεμά τους είναι που εξαφάνισε 700.000 στρέμματα δασικού πλούτου στην Ελλάδα ή 82 εκατ. στρέμματα στη Σιβηρία ή ήταν η διασταύρωση της φωτιάς με την κρατική αβελτηρία και την οικονομική απληστία που έκανε την πολλή δουλειά. Μερικές φορές ακόμα και τα στοιχεία της φύσης υποχωρούν μπροστά στο μέγεθος της ανθρώπινης βλακείας και μεγαλομανίας. Ωστόσο, έπειτα από καμιά εικοσαριά χιλιάδες χρόνια συνέργειας του είδους με τη φωτιά, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πόση απόσταση έχουμε διανύσει από τότε που μας την πρόσφερε ο Προμηθέας και με πόσο βαρύ τίμημα αλήθεια, αν πάρουμε τον Αισχύλο τοις μετρητοίς. Λοιπόν, ούτε μέτρο δεν έχουμε διανύσει αν το καλοσκεφτείτε, είμαστε ακόμη εξαρτημένοι από εκείνον τον σπινθήρα που ανάβει τους καυστήρες, είτε καίνε πετρέλαιο, είτε αέριο, είτε καυσόξυλα, είτε πέλετ, και θα είμαστε για δεκαετίες από κάποιας μορφή καύση και φωτιά, παραμένουμε άμαθα ορφανά του Προμηθέα, όμηροι του τέταρτου και όλων των στοιχείων της φύσης, μέχρι να αποφασίσουμε να συμφιλιωθούμε μ’ αυτά. Τεχνολογικά και φιλοσοφικά.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Αναδημοσίευση από ΚΙΜΠΙ

Νεκροί στην Εκάλη… Αγνοούμενοι στο Ψυχικό… Πλημμύρισε η Φιλοθέη…

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

Ποτέ δεν θα ακούσουμε μια τέτοια είδηση. Όχι επειδή δεν βρέχει στα πλούσια προάστια. Αλλά επειδή εκείνοι που πνίγονται όταν βρέχει είναι μόνο οι φτωχοί. Πριν δύο χρόνια είχε πλημμυρίσει το Καματερό, το Μενίδι και το Ίλιον. Τα καιρικά φαινόμενα δεν έχουν γεωγραφικά όρια, αλλά οι πνιγμένοι, οι αγνοούμενοι, οι ξεσπιτωμένοι και οι κατεστραμμένοι έχουν κοινωνική και οικονομική ταυτότητα. Μονίμως βρίσκονται από τη μεριά των ριγμένων.

Οι αναφορές στη θεομηνία προκαλούν οργή. Όχι επειδή τα καιρικά φαινόμενα δεν παίζουν ρόλο. Κρύβουν όμως τις πραγματικές αιτίες της καταστροφής: Κρατική αδιαφορία, δημόσια έργα βιτρίνας, στημένες προμήθειες και διαγωνισμοί, ταξική αδιαφορία για τις περιοχές των φτωχοδιάβολων. Πόλεις αυθαιρέτων για να δημιουργηθούν οι εκλογικοί πελάτες, χωρίς υποδομές, αντιπλημμυρικά έργα, προστασία. Δίπλα στο χρυσοφόρο δρόμο του εθνικού εργολάβου, πνιγήκαν άνθρωποι. Αυτό κατασκεύασαν όλες οι κυβερνήσεις δεξιάς και ΠΑΣΟΚ. Σε αυτό περπάτησαν νομάρχες και «αριστεροί» δήμαρχοι. Η Μάνδρα πνίγηκε και η Δυτική Αττική θρηνεί. Δεν φταίνε τα καιρικά φαινόμενα. Υπεύθυνο είναι το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που καταδικάζει ολόκληρες περιοχές και πληθυσμούς σε δεύτερη μοίρα.

Μια κυβέρνηση στοιχειωδώς αξιοπρεπής -ούτε καν «αριστερή»- θα υπεράσπιζε τη δυνατότητα του κράτους να προστατεύει τους πολίτες του. Αυτό όμως σημαίνει αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού και άρνηση του φόρου αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές. Θα σήμαινε άρνηση της διάλυσης του κρατικού μηχανισμού που είναι απαραίτητος απέναντι στις φωτιές και στις «θεομηνίες». Θα σήμαινε κονδύλια για την πολιτική προστασία και αυξημένους προϋπολογισμούς για τις δημόσιες υπηρεσίες και τα αναγκαία έργα.

Ούτε να διανοηθεί κάτι τέτοιο δεν μπορεί ο θλιβερός ΣΥΡΙΖΑ και ο θλιβερότερος Τσίπρας. Πληθωρισμός όμως δηλώσεων και κροκοδείλια δάκρυα από την κυβέρνηση, ρίξιμο των ευθυνών στους προηγούμενους, καμία ευθύνη για τους εαυτούς τους. Η υποταγή στους δανειστές δεν επιτρέπει τίποτα περισσότερο. Η δε «αριστερή» Περιφέρεια φρόντισε να ξοδέψει πολλαπλάσια σε έργα βιτρίνας και γήπεδα, από τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα στη Δυτική Αθήνα και Δυτική Αττική. Το ταξικό έγκλημα στη Μάνδρα έχει και άλλη μια διάσταση. Η εγκατάλειψη των φτωχών περιοχών είναι λίπασμα για το φασισμό σε μια περιοχή που οι νεοναζί αλωνίζουν πατώντας στην οργή και την αγανάκτηση.

Ο καπιταλισμός είναι δολοφονικό σύστημα. Γιατί σε κάθε περίσταση μας δείχνει ότι πάνω από τα κέρδη του δεν βάζει τίποτα, ούτε καν την ανθρώπινη ζωή. Η οργή για τους νεκρούς και τις καταστροφές δεν μπορεί να σβήσει με «κήρυξη πένθους» και τις συνήθεις ανέξοδες και θλιβερά επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις για «έρευνες που θα βρουν τους ενόχους». Τα φαινόμενα είναι φυσικά, αλλά οι συνέπειές τους έχουν πολιτικό, κοινωνικό και ταξικό χρώμα. Ως πότε;