Άρθρα

Κάτω από το χιόνι της Αττικής Οδού

Η κυβέρνηση μπροστά στην κατακραυγή από την πλήρη αποτυχία στην διαχείριση της πρόσφατης κακοκαιρίας , «επέβαλε» αποζημίωση 2.000 για κάθε αυτοκίνητο από τα 2.000 περίπου που αποκλείστηκαν στην Αττική Οδό. Η κίνηση αυτή ερμηνεύτηκε ορθά σαν ένα πρώτο βήμα για μετάθεση ευθυνών από την κυβέρνηση, εφόσον το αρχικό σενάριο επίκλησης της ατομικής ευθύνης συναντούσε γενική θυμηδία και οργή. Η κύρια κριτική που ασκήθηκε από πολλούς, αφορούσε το ύψος της αποζημίωσης και στην κακή διαχείριση. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν πάρα πολλά «σκοτεινά θέματα » που κρύβονται κάτω από το λευκό χιόνι που κάλυψε την Αττική οδό.

Κατ’ αρχή η ίδια η Αττική Οδός είναι μια προκλητική σύμβαση για να ωφεληθούν οι ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρίες, με λεφτά του Δημοσίου. Είναι ένα έργο αρχικού κόστους 1,3 δις που ουσιαστικά αναλήφθηκε κατά 80% από το Δημόσιο (καθόσον ακόμη και τα δάνεια που εδόθησαν είχαν κάλυψη του Δημοσίου), ενώ οι εταιρίες έβαλαν υποτίθεται το 20% και ανέλαβαν την εκμετάλλευση του για 20 χρόνια. Στην ουσία οι ιδιώτες δεν έβαλαν τίποτα γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να αναθέσει συμπληρωματικά έργα ύψους 1,5 δις στις ίδιες εταιρίες μέσω των οποίων κάλυψαν και με το παραπάνω την Ίδια Συμμετοχή τους. Με ετήσια έσοδα από την εκμετάλλευση της Αττικής Οδού ύψους 200-250 εκατ, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε γιατί το ένα έργο που θα μπορούσε να κατασκευαστεί από το Δημόσιο, αποτέλεσε «χρυσωρυχείο» για ιδιώτες.

Το πρώτο θέμα που η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει είναι αν με την ενέργεια της να επιβάλλει πρόστιμο 2.000 ανά αποκλεισμένο αυτοκίνητο, δηλαδή περίπου 4 εκατομμύρια, προστατεύει τα συμφέροντα του Δημοσίου η τους μετόχους της Αττικής Οδού. Σημειώνουμε ότι σήμερα η Αττική Οδός ελέγχεται κατά 65% από την εταιρία ΕΛΛΑΚΤΩΡ και το υπόλοιπο από την εταιρία ΑΒΑΞ, και η σύμβαση παραχώρησης λήγει το 2024. Η σύμβαση παραχώρησης όμως συνοδεύεται και με υποχρεώσεις καλής λειτουργίας του έργου , τις οποίες αν δεν εφαρμόζει η εταιρία μπορεί να κηρυχθεί έκπτωτη. Ο πρωθυπουργός πρέπει να απαντήσει γιατί δεν στράφηκε νομικά κατά της εταιρίας όταν η εταιρία έχει ήδη στραφεί ενάντια στο κράτος διεκδικώντας 87 εκατ από απώλεια εσόδων λόγω covid. Είναι αφελής η υπάρχει κάποια «υπόγεια» συμφωνία;

Το θέμα δεν εξαντλείται μόνο στην λογιστική διαφορά των 87 εκατ που ζητάει η Αττική Οδός σε σχέση με τα 4 εκατ πρόστιμο. Οι μέτοχοι είναι σίγουρο ότι θα προτιμούσαν ένα πρόστιμο 4 εκατ, από το να μπλέξουν σε καταδικαστικές αποφάσεις για την καλή λειτουργία του έργου, εφόσον θα μπορούσε να αποτελέσει λόγο για τον αποκλεισμό τους στη προγραμματιζόμενη νέα παραχώρηση μετά το 2024. Αυτό δεν αφορά μόνο τις 2 τεχνικές εταιρίες αλλά και την γαλλική πολυεθνική EGIS που συμμετέχει στην εταιρία Αττική Διαδρομές με αντικείμενο την διαχείριση της Αττικής Οδού. Υποτίθεται ότι είναι μια εταιρία με μεγάλη πείρα στην διαχείριση αυτοκινητοδρόμων, λόγος εξάλλου που συμμετέχει μαζί με την ΤΕΡΝΑ και στην ΕΓΝΑΝΤΙΑ Οδό, (δρόμος που κόστισε σχεδόν 5 δις και παραχωρήθηκε πρόσφατα μόλις για 1,5 δις).

Δεύτερο θέμα πίσω από το πρόστιμο στην Αττική οδό αποτελεί η κάλυψη της ουσίας της πολιτικής της ΝΔ (και της πολιτικής των μνημονίων), που συνίσταται στην εκχώρηση στους ιδιώτες όλης της Δημόσιας περιουσίας, καθώς και την χρησιμοποίηση κρατικού χρήματος προς όφελος των ιδιωτών.. Στα παραπάνω πλαίσια η κυβέρνηση πρόσφατα ανακοίνωσε την έναρξη διαγωνισμού για την παραχώρηση της Αττικής Οδού για 25 έτη μετά το 2024. Αντί το κράτος να αναλάβει την εκμετάλλευση της Αττικής Οδού με εύκολα και εγγυημένα έσοδα 200-250 εκατ το χρόνο, δηλαδή άνω των 5 δις στην 25ετία, επιλέγει να εισπράξει περίπου 2,5 δις αν κρίνουμε από τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ που έχουν αναλάβει να παρουσιάσουν το θέμα σαν τεράστια επιτυχία! Προκειμένου να προωθήσει την παραπάνω πολιτική η κυβέρνηση της ΝΔ ενέταξε με τον νόμο 4799/2021 την Αττική οδό στο ΤΑΙΠΕΔ, ενώ μέχρι τότε δεν ανήκε. Το σημαντικό είναι ότι ο νέος νόμος 4799/2021 αφορά όλες τις συμβάσεις που εντάσσονται στις αποκαλούμενες «Στρατηγικού χαρακτήρα» και σχετίζεται με τον νόμο 4804/2021 που αφορά τα έργα του Ταμείου Ανάκαμψης. Δηλαδή με απλά λόγια όσα έργα κάνει από εδώ και πέρα το Δημόσιο θα είναι με την μορφή ΣΔΙΤ, και ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης θα επιδοτεί μεγάλα πορτοφόλια.

Τέλος το γεγονός ότι το πρόστιμο επιβάλλεται από τον Πρωθυπουργό και όχι από τον αρμόδιο Υπουργό (δηλαδή τον Υπουργό Μεταφορών) , είναι μήνυμα ότι την διαδικασία ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και κατανομής των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης στις μεγάλες αστικές οικογένειες, είναι αρμοδιότητα του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.

Αυτό λοιπόν που κυρίως κρύβεται κάτω από το χιόνι της Αττικής οδού , δεν είναι μόνο μια αναποτελεσματική κυβέρνηση η ένας πρωθυπουργός που δεν επέβαλλε μεγαλύτερη αποζημίωση, όπως η κριτική που ασκήθηκε από την επίσημη αντιπολίτευση. Είναι η λογική ότι δεν υπάρχουν Δημόσια αγαθά, ο Ιδιώτης είναι αποτελεσματικός και όχι το κράτος , άσχετα αν στην πράξη ο Ιδιώτης είναι πολλές φορές αναποτελεσματικός και πάντα κάνει δουλειές με τα λεφτά του κράτους. Είναι η αντίληψη ότι ο ρόλος του κράτους εκτός από την ενίσχυση των Ιδιωτών που θα φέρουν την «ανάπτυξη», εξαντλείται στην καλύτερη περίπτωση να ρυθμίσει τις αρνητικές επιπτώσεις στη λογική «μπορείς να λερώνεις αρκεί να πληρώνεις». Φυσικά για την αντιπολίτευση που έχει συμβιβαστεί με τα μνημόνια και έχει η ίδια υπογράψει την εκχώρηση του Δημόσιου για 99 χρόνια, είναι πιο βολικό όλα να εντάσσονται στην λογική «ανίκανοι αυτοί, ικανοί εμείς». Οι υπόλοιποι εκτός από την κριτική στο κυβερνητικό «μπάχαλο», οφείλουμε να αναδείξουμε, την αποτυχία και την ταξική διάσταση που κρύβεται πίσω από την πολιτική της κυβέρνησης.

Πηγή: ΚΟΜΜΟΝ 

Κράτος για τον ιδιώτη ή κράτος για την κοινωνία;

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

Το χάος που δημιουργήθηκε από τον πρόσφατο χιονιά, αναδεικνύει, για άλλη μια φορά τα τραγικά αδιέξοδα ενός απάνθρωπου συστήματος και μιας καταστροφικής κυβερνητικής διαχείρισης.

Η σφοδρότητα της κακοκαιρίας ήταν γνωστή, εδώ και μέρες. Ωστόσο το λεγόμενο επιτελικό κράτος των αρίστων, απέτυχε στα στοιχειώδη, για άλλη μια φορά. Οι βασικοί οδικοί άξονες του λεκανοπεδίου μπλόκαραν επί ώρες. Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι κινήθηκαν προς τις δουλειές τους τη Δευτέρα το πρωί για να αρχίσουν να επιστρέφουν 2-3 ώρες αργότερα.  Τρένα και μέσα σταθερής τροχιάς ακινητοποιήθηκαν. Χιλιάδες άνθρωποι έμειναν ώρες μέσα στα χιόνια. Πρόσβαση στα νοσοκομεία δεν υπήρχε. Ασθενοφόρα δεν ανταποκρίνονταν σε εκκλήσεις. Περιοχές ολόκληρες έμειναν χωρίς ρεύμα και νερό.

Και δίπλα σε αυτά, δεν υπήρξε η παραμικρή φροντίδα για τα λαϊκά νοικοκυριά που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το χιονιά σε παγωμένα διαμερίσματα, καθώς δε μπορούν να ανταποκριθούν στις εκρηκτικές αυξήσεις σε πετρέλαιο-φυσικό αέριο, ΔΕΗ. Δεν υπήρξε φροντίδα για τους αστέγους, τους πυρόπληκτους της Εύβοιας, τους σεισμόπληκτους του Ηρακλείου.

Το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη είναι ένα κράτος με στόχο να ιδιωτικοποιεί και να ξεπουλάει δρόμους, ενεργειακά δίκτυα, δομές υγείας, δομές πολιτικής προστασίας. Είναι ένα κράτος με στόχο  να οργανώνει την κερδοφορία του ιδιωτικού τομέα και να προπαγανδίζει την υπεροχή του, όταν αυτή διαψεύδεται διαρκώς, διεθνώς και παταγωδώς σε κάθε κρίση, υγειονομική, περιβαλλοντική, οικονομική.

Είναι ένα «μικρότερο» κράτος, ανίκανο να προστατεύσει τη δημόσια υγεία, την πολιτική προστασία, την κοινωνία και ειδικά τα πιο αδύναμα στρώματά της, αλλά «μεγαλύτερο» όσον αφορά την καταστολή του λαού και των εργαζομένων. Είναι ένα κράτος που δεν λειτουργεί για να προστατευθεί η κοινωνία, και ειδικά οι πληβείοι, αλλά για να πετύχει η επικοινωνιακή διαχείριση των πατρίκιων, οι selfies με τα ερπυστριοφόρα, τα κενά διαγγέλματα, τα κούφια λόγια για αριστεία και αποτελεσματικότητα.

Αυτό το κράτος, το κράτος που δουλεύει για το ιδιωτικό κεφάλαιο και διαλύει δημόσιες δομές και μηχανισμούς φταίει και για την Αττική Οδό, και για το απόλυτο χθεσινό χάος, και για τις φωτιές, και για τις πλημμύρες, και για την Εύβοια, και για το Μάτι.

Ο ελληνικός λαός ξέρει ότι το παλιό δημόσιο, της μίζας και της ρεμούλας, προϊόν της Πασοκικής πρώτης περιόδου, ήταν προβληματικό από πολλές απόψεις. Ήταν και είναι όμως ακόμα το τελευταίο καταφύγιο στα δύσκολα. Αυτό φάνηκε περίτρανα στην πανδημία. Μπορεί το παλιό “πελατειακό”, “γραφειοκρατικό” κοκ δημόσιο να ειχε πολλά προβλήματα, σήμερα όμως φοβάται το νέο δημόσιο, το παντελώς ανίκανο να προστατεύσει τη ζωή και την υγεία του. Το νέο δημόσιο, το δημόσιο που χτίστηκε επί ευρώ και εμπεδώθηκε επί μνημονίων, μπορεί να μην κοστίζει λεφτά και να είναι πιστό στις επιταγές του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά κοστίζει σε ανθρώπινες ζωές (το βλέπουμε στην πανδημία) και είναι αποκορύφωμα ανικανότητας, ανεπάρκειας, διάλυσης. Είναι δηλαδή επικίνδυνο. Η Αττική Οδός έχει την ευθύνη. Αλλά το κράτος επί 24 ώρες δεν μπόρεσε να απεγκλωβίσει οδηγούς στον ακριβότερο και πιο σύγχρονο δρόμο της χώρας, μέσα στην πρωτεύουσα.

Η αντιπολίτευση δεν είναι άμοιρη ευθυνών, για τη διαμόρφωση αυτού του κράτους. Όχι μόνο γιατί τα ίδια έγιναν στην Μάνδρα και το Μάτι. Αλλά γιατί οι βασικές επιλογές της διάλυσης, της ιδιωτικοποίησης, του κατατεμαχισμού των πρώην δημόσιων υποδομών, δεν αμφισβητούνται. Όλοι μαζί ιδιωτικοποίησαν τη ΔΕΗ, τις μεταφορές, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις εθνικές οδούς, τον ΟΣΕ. Μαζί συναινούν στο νέο ευρωπαϊκό αναπτυξιακό πακέτο που θα παραχωρήσει όλες τις μεγάλες υποδομές στις ίδιες εταιρείες που δεκαετίες χαρατσώνουν τον ελληνικό λαό με δυσβάσταχτα διόδια. Όλοι μαζί έχουν κατατεμαχίσει την ενέργεια, το νερό, τις συγκοινωνίες, τους δρόμους, με αποτέλεσμα στην πρώτη βροχή, πυρκαγιά ή χιονόπτωση να διακόπτονται πλέον βασικές λειτουργίες και αγαθά. Μαζί ψήφισαν το Υπερταμείο που ιδιωτικοποιεί τα πάντα και αφαιρεί για 99 χρόνια την οποιαδήποτε δυνατότητα δημιουργίας ενός σοβαρού, συνεκτικού δικτύου δημόσιων υποδομών.

Ναι, το ύφος Λουδοβίκου, το ήθος, η αίσθηση ατιμωρησίας, η έλλειψη ενσυναίσθησης,  η προκλητική διαπλοκή με τους ολιγάρχες και τα ιδιωτικά συμφέροντα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. είναι άνευ προηγουμένου και προκλητική. Ο δικαιολογημένος λαϊκός θυμός πρέπει να στραφεί ενάντια σε αυτήν την κυβέρνηση και να την τιμωρήσει. Να απαιτήσει παραιτήσεις, να στραπατσάρει την εικόνα των «άριστων» και «ικανών».

Περισσότερο όμως από την ανάδειξη της διαχειριστικής ανικανότητας των Λουδοβίκων είναι ανάγκη να αναδειχθεί η απόλυτη προτεραιότητα να περάσουν στον έλεγχο του δημοσίου οι υποδομές που σήμερα λειτουργούν απλώς ως κοπτήρια χρήματος για το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Από την υγειονομική κρίση και την προκλητική λιποταξία από τη μάχη των ιδιωτικών νοσοκομείων (ενώ ταυτόχρονα θησαυρίζουν από τη λοιπή νοσηρότητα που έχει εξοβελιστεί από το ΕΣΥ), την αντιμετώπιση της ενεργειακή φτώχειας, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, παντού, είναι πλέον κοινή παραδοχή και ατράνταχτη αλήθεια το γεγονός ότι η λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να προστατεύσει την ίδια την επιβίωση του λαού.

Ο θυμός δεν πρέπει να εκτονωθεί στην αναμονή για την επόμενη κυβερνητική εναλλαγή. Ούτε γενικά στην επόμενη κάλπη. Οι δυνάμεις που αναφέρονται στα συμφέροντα του λαού και ισχυρίζονται ότι θέλουν να συγκρουστούν με το σύστημα που βάζει τα κέρδη των λίγων πάνω από την ασφάλεια και τη ζωή των πολλών, πρέπει να διαμορφώσουν εκείνο το πρόγραμμα και εκείνο το υποκείμενο που θα θελήσει να ανατρέψει τον άσχημο συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί, κυρίως μετά το 2015. Θέλουν ή περιμένουν κι αυτοί τη φθορά Μητσοτάκη στην κάλπη;

Αν Δημόσιο Ίδρυμα έκανε τα αίσχη του Σκοιλ Ελικικου θα ζητούσαν μέχρι και την απόλυση της καθαρίστριας

Ο Βρούτσης το είπε καθαρά. Τι φωνάζετε για το Σκοιλ Ελικικου; Έτσι λειτουργεί η αγορά και η ελεύθερη οικονομία. Μοιράζει το κράτος το δημόσιο χρήμα (και τα ΕΣΠΑ τέτοιο είναι με την έννοια ότι το αποπληρώνει ο λαός μας πολλαπλάσιο), διαπλέκεται το πολιτικό σύστημα με την ολιγαρχία για τα μεγάλα διακομματικά σκάνδαλα, ή με τους φίλους και κουμπάρους για τα μικρά σκανδαλάκια σαν κι αυτά με τα vouchers της κατάρτισης των επιστημόνων. Κάπως έτσι …έρχεται η ανάπτυξη.

Πριν μερικές βδομάδες μερικοί χολερικοί δημοσιογράφοι ζητούσαν τα κεφάλια των εκπαιδευτικών επί πίνακι, γιατί διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν είναι εκπαιδευμένοι να κάνουν ουσιαστική εξ αποστάσεως εκπαίδευση ή γιατί δε μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους καθώς οι πλατφόρμες του Υπουργείου κατέρρεαν.

Είναι οι ίδιοι που θα αφιερώσουν ολοσέλιδα αφιερώματα όταν κάποιος δημόσιος υπάλληλος δεν θα κάνει καλά τη δουλειά του. Όταν θα γίνει κάτι στραβό σε κάποιο δημόσιο σχολείο. Το δε αγαπημένο τους θέμα είναι να γίνει κάτι στραβό σε κάποιο τριτοβάθμιο ίδρυμα. Εκεί ζητούν την επέμβαση των ΜΑΤ, αξιολόγηση, περικοπές μισθών και απολύσεις.

Σε αυτό το αίσχος του Σκοιλ Ελικικου έχουν πάθει αφωνία. Αλήθεια φαντάζεστε να μην υπήρχε ο σχετικός νόμος του 2011, που επιτρέπει τέτοιου είδους καταρτίσεις να τις κάνουν οι άριστοι κολλητοί αετονύχηδες; Φαντάζεστε να περνούσε η κατάρτιση μέσω vouchers από κάποιο τριτοβάθμιο δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα και να γινόταν τέτοιο ρεζιλίκι; Πεζοδρόμια θα ξήλωναν.

Εάν το τελευταίο δημόσιο ίδρυμα της χώρας έκανε το ένα δέκατο από τα τερατώδη λάθη, τις ανήκουστες προχειρότερες, τις προκλητικές αρπαχτές, με το ένα εκατοστό της μνημειώδους άγνοιας και αγραμματοσύνης από αυτή που έδειξαν οι αετονύχηδες στις πλατφόρμες κατάρτισης, τι θα γινόταν;

Το αστικό πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ θα ζητούσαν απολύσεις εδώ και τώρα. Θα βυσσοδομούσαν ενάντια στο δημόσιο. Θα μας έπαιρναν τα αυτιά με την υπεροχή του ιδιωτικού. Θα μας έπλεναν τον εγκέφαλο 25 ώρες το 24ωρο για τον τεμπέλη εκπαιδευτικό, τον ασυνείδητο δάσκαλο, τον φυγόπονο δημόσιο υπάλληλο.

Σήμερα είναι απλώς η επόμενη μέρα του Πάσχα.

Η στρατηγική ιδιωτικοποίησης των πάντων, που έλεγε και ο Ζ. Σαραμάγκου, ήταν πάνω κάτω ίδια σε όλες τις χώρες, σε όλες τις περιπτώσεις. Στην αρχή υποχρηματοδοτούμε και υποβαθμίζουμε μια δημόσια υπηρεσία/λειτουργία. Μετά τα ΜΜΕ ανακαλύπτουν τα προβλήματα και ουρλιάζουν. Μετά έρχεται το κράτος και βάζει «τεχνοκρατικά» όρους ανταγωνιστικότητας στη λειτουργία, όπως αυτοχρηματοδότηση και αξιολόγηση από τον «πελάτη». Και μετά η ιδιωτικοποίηση μπορεί να προχωρήσει πλήρως.

Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι όλα στο δημόσιο λειτουργούν καλά. Πολλά προβλήματα είναι λόγω οργάνωσης, άλλα και λόγω κακής δημοσιουπαλληλίστικης νοοτροπίας. Όμως το 90% των προβλημάτων οφείλεται στην υποστελέχωση, στην κακή οργάνωση, στην πελατειακή λειτουργία των κομμάτων (που κατά τ’ άλλα ζητάνε συρρίκνωση του δημοσίου), στη στοχευμένη υποβάθμιση προς όφελος του ιδιωτικού.

Αλλά ακόμα και με αυτά τα προβλήματα, το δημόσιο είναι εκεί όταν η κοινωνία είναι σε δοκιμασία. Ο γιατρός και ο νοσηλευτής που πήγε να αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό, ο εργαζόμενος στην καθαριότητα, ο εκπαιδευτικός που έπρεπε να βρει κάποιον τρόπο επαφής με τους μαθητές του, έξω από το επικοινωνιακό παραμύθι αλλά ταυτόχρονα και λειτουργικό Βατερλό με τα καταρρέοντα συστήματα του Υπουργείου.

Δε μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον θαυμαστό ιδιωτικό τομέα. Ο οποίος υπάρχει και ζει γιατί έχει μόνιμα το χέρι απλωμένο στην κουτάλα του κράτους που κατά τ’ άλλα βρίζει.

Η αγορά, σε αντίθεση με το δημόσιο που έδωσε ό,τι καλύτερο είχε και μπορούσε, κινήθηκε ΚΑΙ σε αυτήν τη δοκιμασία με τη λογική του μαυραγορίτη, της αρπαχτής, της άγριας εκμετάλλευσης.

Τα παραδείγματα πολλά.

Το Σκοιλ Ελικικου είναι το πιο γελοίο.

Η κερδοσκοπία με τα μέσα προστασίας και τα αντισηπτικά ήταν το πρώτο δείγμα του πώς θα συμπεριφερθεί η ελεύθερη αγορά σε μια εθνική υγειονομική κρίση.

Αλλά να ξεχάσουμε την ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας που αντί για λίγες χιλιάδες ευρώ, κοστολογήθηκε 72.000;

Να ξεχάσουμε τις διπλάσιες αποζημιώσεις στις κλινικές;

Να ξεχάσουμε ότι ο πρόεδρος  του ΣΕΒ και μεγαλομέτοχος της ACS ζητά (και το πετυχαίνει) να μπει η εταιρεία του στις διατάξεις των «πληττόμενων επιχειρήσεων», την περίοδο που μια εταιρεία courier εκτοξεύει τον τζίρο της;

Τα παραδείγματα πολλά.

Στην αρχή της υγειονομικής κρίσης γκρεμίστηκε ένας μύθος πολλών ετών. Ότι το δημόσιο σύστημα υγείας είναι το άντρο των κηφήνων του δημοσίου και πως αν θες να βρεις την υγειά σου πρέπει να πας σε ιδιωτικό νοσοκομείο.

Το συμπέρασμα από την κρίση είναι εντελώς ανάποδο: Αν θέλουμε δημόσια υγεία πρέπει να επενδύσουμε στο ΕΣΥ.

Ο δεύτερος μύθος του «λιγότερου κράτους» επίσης καταρρίφθηκε. Χωρίς την κρατική παρέμβαση σε υγεία και οικονομία η κατάρρευση θα ήταν εκκωφαντική. Ας ρίξουν μια ματιά στη χώρα των μεγάλων ευκαιριών να δουν τι γίνεται. Εκεί που καταγράφονται 22 εκατομμύρια άνεργοι σε λιγότερο από ένα μήνα και 41 χιλιάδες θάνατοι.

Ο τρίτος μύθος είναι ότι δεν υπάρχει λεφτόδεντρο για τα κοινωνικά αιτήματα και ότι η αγορά θέλει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πλεονάσματα για να επενδύσει.

Ποια αγορά;

Σαν το κοράκι η αγορά περιμένει το λεφτόδεντρο του κράτους και τα ελλείμματα που θα προκληθούν για να κερδοσκοπήσει πάνω σε αυτά. Το λεφτόδεντρο δεν υπάρχει για το λαό. Για τα αρπαχτικά όμως γίνονται εξαιρέσεις.

Ο τέταρτος μύθος είναι της υπεροχής, συντριπτικής μάλιστα, του ιδιωτικού τομέα έναντι του δημοσίου. Θα μπορούσαμε να καλέσουμε κάποιον από όσους καθυβρίζουν μέρα νύχτα το δημόσιο να παραγγείλει κάτι μέσω διαδικτύου για να δει πόσο καλά -και έγκαιρα- λειτουργεί ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης και η αυτορυθμιζόμενη αγορά.

Ή απλά να του πούμε Σκοιλ Ελικικου.

ΥΓ: Όταν λέμε ότι το σκάνδαλο διαπλοκής δημόσιου χρήματος/ολιγαρχίας είναι διακομματικό, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τα 44 δισ της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών επί ΣΥΡΙΖΑ. Ή ότι ο Λάτσης που πήρε 85 € το τετραγωνικό μέτρο στο Ελληνικό επί Σαμαρά, μπόρεσε και πήρε δάνειο 1,2 δισ από αυτά τα 44 δισ της ανακεφαλαιοποίησης για την μεγάλη «επένδυση του Ελληνικού», επί Τσίπρα. Γιατί υπάρχουν τα σκανδαλάκια αλλά υπάρχουν και τα σκάνδαλα. Και η λίστα είναι μεγάλη. Αεροδρόμια, Λαυρεντιάδης, Siemens, Novartis και όλοι όσοι έτρωγαν και τρώνε το δημόσιο χρήμα αποθεώνοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ο εξευτελισμός της επιστημονικής κοινότητας

Η κυβέρνηση χρηματοδότησε ως μέτρο στήριξης των επιστημονικών κλάδων της χώρας τη διενέργεια προγραμμάτων τηλεκατάρτισης. Από μόνο του δεν ακούγεται άσχημο. Ό,τι μαθαίνει κανείς καλό δεν είναι;

180.390 επιστήμονες που βοηθούν στην ανάπτυξη της χώρας αναμένεται να λάβουν μία επιδότηση 600 ευρώ συνολικά ώστε να παρακολουθήσουν προγράμματα 100 διδακτικών ωρών. Διδακτικών ωρών. Διδακτικών. Το κράτος δηλαδή πληρώνει για να διευρύνουν οι επιστήμονες της χώρας τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους. Δεν ακούγεται κακό. Τουλάχιστον στους περισσότερους.

Αντί να σπαταληθούν τα χρήματα σε ένα σκέτο επίδομα στήριξης, αντιθέτως θα αξιοποιηθούν ώστε να μείνουν και οι γνώσεις και δεξιότητες που θα αφήσει η κατάρτιση. Μέχρις αυτό το σημείο, μπορεί κανείς να διαφωνεί ως προς τη χρησιμότητα της επιπλέον κατάρτισης ενός διπλωματούχου των καλύτερων σχολών της χώρας (Πολυτεχνεία, Ιατρικές, Νομικές κλπ), ωστόσο θα απαντήσει κάποιος άλλος με τη γνωστή φράση του Σόλωνα «Γηράσκω δ’ αἰεί πολλά διδασκόμενος».

Μέχρι στιγμής όλα καλά. Αν αφήσουμε την κουβέντα εδώ δεν έχει γίνει και τίποτα περίεργο. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι φορείς που θα αναλάβουν το ρόλο της διδασκαλίας στην όλη διαδικασία; Λογικά για να επιμορφωθούν οι επιστήμονες της χώρας, οι φορείς που θα το αναλάβουν θα είναι τουλάχιστον ισότιμοι ή ιδανικά ανώτεροι (σε ακαδημαϊκό επίπεδο προσφοράς γνώσεων) από τους φορείς που τους έχουν χρίσει επιστήμονες. Δηλαδή θα πρέπει να είναι τουλάχιστον το ίδιο καλοί με τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα.

Οι γιατροί θα παρακολουθήσουν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα τους προσφέρει νέες γνώσεις πέραν από αυτές που τους παρείχε ήδη η 6ετής φοίτηση στην Ιατρική Σχολή. Ίσως δεν είναι αρκετές οι γνώσεις τους, ας τους χειροκροτήσουμε τουλάχιστον μία ακόμη φορά τώρα που θα τις διευρύνουν.

Οι μηχανικοί θα παρακολουθήσουν κάποιο αντίστοιχο πρόγραμμα που λογικά θα διευρύνει τις δεξιότητές που έχουν ήδη αναπτύξει κατά την 5ετή φοίτηση για τη λήψη του Διπλώματος τους.

Αντιστοίχως οι δικηγόροι μετά την 4ετή τους φοίτηση στις Νομικές σχολές και τους 18 μήνες δικηγορικής άσκησης θα έχουν την ευκαιρία όχι απλώς να επιμορφωθούν αλλά και να πληρωθούν κι αυτοί τα 600 ευρώ. Στην τελική υπερβαίνουν τη μέση αμοιβή ενός ασκούμενου δικηγόρου.

Τέλος οι ερευνητές της χώρας, ειδικά αυτοί που όντως καθημερινά διευρύνουν όχι μόνο τις δικές τους γνώσεις αλλά και τις γνώσεις της επιστημονικής κοινότητας παγκοσμίως, θα έχουν την ευκαιρία να ανοίξουν τους ορίζοντές τους.

Για να επιτευχθούν τα παραπάνω, 10 διαφορετικές θεματικές ενότητες που καλύπτουν χοντρικά όλους τους κλάδους είναι διαθέσιμες προς επιλογή. Μέχρι στιγμής όλα φαίνεται να έχουν μία συγκεκριμένη λογική, κάποιο νόημα, ειδικά για όσους δεν είναι αρνητικοί στην ιδέα της μετεκπαίδευσης.

Μένει λοιπόν να δούμε σε ποιον θα αναθέσει το κράτος την επιμόρφωση των επιστημόνων, που το ίδιο το κράτος θεωρεί επιστήμονες, αναγνωρίζοντας προφανώς την επιστημονική ιδιότητα του Διπλώματος που τους έχει ήδη απονείμει μέσω των πολυετών σπουδών στα ΑΕΙ της χώρας.

Μέσα σε λίγες μέρες από την έναρξη του προγράμματος ξεπήδησαν παντού διαφημίσεις από Κέντρα Εκπαίδευσης ή ΙΕΚ που αναλαμβάνουν (με επιδότηση 470 ευρώ από το κράτος) την επιμόρφωση των επιστημόνων της χώρας. Ναι, εκπαιδευτικά κέντρα τα οποία είναι κοινώς αποδεκτό τόσο στην ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και στην αγορά εργασίας, και μέχρι προσφάτως και στους νόμους του Ελληνικού Κράτους, κατώτερα από τα Πανεπιστήμια, αναλαμβάνουν να επιμορφώσουν τους απόφοιτους της Νομικής, του Πολυτεχνείου, της Ιατρικής κλπ.

Για να το κάνουμε πιο λιανά, το ΙΕΚ Ακμή θα επιμορφώσει το δερματολόγο που συμβουλευόμαστε π.χ για τα σπυράκια στο πρόσωπό μας. Το KΕΚ Περγαμηνή θα παρέχει κατάρτιση στο δικηγόρο που εμπιστευόμαστε να μας εκπροσωπήσει σε ένα δικαστήριο κι έχει ρίξει τόσο διάβασμα μέσα στις … περγαμηνές των νόμων. Το ΙΕΚ Πράξις θα διευρύνει τις δεξιότητες ενός μηχανικού ή ενός ερευνητή ώστε να βελτιωθεί στις πολύπλοκες πράξεις που απαιτεί το επιστημονικό του αντικείμενο.

Δε θα αναλύσουμε ιδιαίτερα τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση έκανε αυτή την επιλογή. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι τα εν λόγω ιδιωτικά κέντρα εκπαίδευσης θα εισπράξουν 180.390 × 470 = 84.783.300 ευρώ. Θα σπαταλήσουμε δηλαδή περίπου 85 εκατομμύρια επιπλέον. Ο νοών νοείτω

Η εν λόγω επιλογή έχει οδηγήσει σε κωμικοτραγικές καταστάσεις. Τα προγράμματα άρχισαν προ μερικών ημερών με τεράστια προχειρότητα παίζοντας με τα νεύρα χιλιάδων επιστημόνων:

  • Οι πλατφόρμες τηλεκπαίδευσης εξαρχής αντιμετώπιζαν προβλήματα σύνδεσης.
  • Το πρόγραμμα απαιτεί την ολοκλήρωση 100 διδακτικών ωρών ενώ το υλικό αντιστοιχεί σε πολύ λιγότερες ώρες. Το αποτέλεσμα είναι να επαναλαμβάνεται η ίδια εκπαιδευτική ενότητα 5 και 6 φορές ώστε να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος χρόνος. Σε επικοινωνία των “μαθητών επιστημόνων” με τα κέντρα κατάρτισης τους ζητήθηκε να αφήσουν το μάθημα να εξελίσσεται το βράδυ ενώ κοιμούνται!
  • Τα μαθήματα περιλαμβάνουν τεστ πολλαπλής επιλογής όπου σε πολλές περιπτώσεις όλες οι επιλογές είναι ακριβώς ίδιες, δείγμα της προχειρότητας με την οποία στήθηκε το όλο σύστημα.

Άγνωστες πτυχές της επιστήμης των Μηχανικών Υπολογιστών

Πέραν όμως των παραπάνω τεχνικών προβλημάτων, το περιεχόμενο των μαθημάτων είναι όχι απλώς πολύ κατώτερο των γνώσεων που έχει ήδη προσφέρει το Πανεπιστήμιο, πολλές φορές θυμίζοντας ακόμα και μαθήματα Λυκείου, ιδιαίτερα στους τομείς της Πληροφορικής, αλλά και παρωχημένο. Έτσι αν αναζητήσει κανείς στα social media το hashtag #Σκοιλ_Ελικικου (που αντιστοιχεί σε ένα από τα εκατοντάδες λάθη των μαθημάτων που έγινε viral) μπορεί να βρεί πολλά κωμικοτραγικά παραδείγματα.

Αρκεί πάντως να αναλογιστεί κανείς ότι ένας κάτοχος διδακτορικού στα Συστήματα των Υπολογιστών επιμορφώνεται με τα μαθήματα που το ελληνικό κράτος πλήρωσε 85 εκατομμύρια ευρώ, για να ενημερωθεί ότι η δισκέτα παίρνει το γράμμα Α ή ότι δύο από τα τέσσερα πιο σημαντικά social networks σήμερα είναι το Ηi5 και το MySpace!

Πέρα από την αστεία διάσταση όλων αυτών, υπάρχει και μία άλλη διάσταση. Αυτή του εξευτελισμού των επιστημόνων της χώρας από την Κυβέρνηση. Αυτή της προσβολής του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας. Αυτή του διασυρμού της εγχώριας επιστημονικής και ακαδημαϊκής κοινότητας παγκοσμίως. Αυτή που επιδοτώντας με 85 εκατομμύρια ευρώ τον απόπατο του (ιδιωτικού) εκπαιδευτικού συστήματος, τον εξισώνει με ιστορικά Ιδρύματα όπως το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Και δυστυχώς αυτή είναι επίσημη θέση της Ελληνικής Δημοκρατίας αφού το ελληνικό κράτος όχι απλώς νομοθέτησε (την εξίσωση με Κολλέγια προ μηνών) αλλά επιδοτεί πλέον την κατρακύλα των Πτυχίων και Διπλωμάτων στον πάτο των κουρελόχαρτων των ιδιωτικών ΙΕΚ, Κέντρων Κατάρτισης και των Κολλεγίων.

Η ελληνική Ακαδημαϊκή κοινότητα και οι Διοικήσεις των Πανεπιστημίων της χώρας δεν έχουν βγάλει ούτε μία ανακοίνωση. Αλήθεια οι Ακαδημαϊκοί της χώρας δεν έχουν τίποτα να πούνε για τους αποφοίτους τους; Θεωρούν ότι το μάθημα που οι ίδιοι διδάσκουν στα ελληνικά ΑΕΙ χρίζει επιπρόσθετης μάθησης από τυχάρπαστα εκπαιδευτικά κέντρα μηδενικής ακαδημαϊκής αξίας; Έτσι αξιολογούν το έργο τους; Για τους ερευνητές με τους οποίους συνεργάζονται; Για τους μεταπτυχιακούς, διδακτορικούς φοιτητές και μεταδιδάκτορες με τους οποίους επιδιώκουν δημοσιεύσεις σε παγκοσμίου φήμης επιστημονικά συνέδρια; Για τον εξευτελισμό και την προσβολή όλων των παραπάνω που θα κοστίσει 85 εκατομμύρια ευρώ, που θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν ή να δωθουν αλλούδεν έχουν να δηλώσουν απολύτως τίποτα; Αν εξαιρέσουμε μερικούς Δικηγορικούς Συλλόγους αντίστοιχη σιγή έχουν ακολουθήσει και τα Επιστημονικά και Τεχνικά Επιμελητήρια της χώρας, με το ΤΕΕ οριακά να επικροτεί κάθε κίνηση υποτίμησης των Διπλωματούχων.

Ίσως άλλωστε αυτό που φταίει διαχρονικά, πέρα από τον κορονοϊό δηλαδή, για την ανεργία ή τις χαμηλές αμοιβές πολλών επιστημόνων να είναι η υπο-κατάρτιση τους. Γι’αυτό και η κυβέρνηση ως μέτρο στήριξης επιδοτεί την κατάρτιση ώστε να λύσει το πρόβλημα. Αν λοιπόν αυτό είναι το πρόβλημα, τότε οι επιστήμονες με την ολοκλήρωση του προγράμματος και με το πέρας της υγειονομικής κρίσης θα είναι πλέον πιο καταρτισμένοι, επομένως θα βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά και θα δικαιούνται τουλάχιστον να ανοίξουν την κουβέντα για αυξήσεις.

Τι, όχι;

Ζήτω η Αριστεία! Η ελληνική κοινωνία μεγαλώνει τα παιδιά της μέσα στην ψευδαίσθηση της Αριστείας κυνηγώντας όνειρα σπουδών. “Δεν έγινα γιατρός ούτε δικηγόρος ούτε φαρμακοποιός” λέει ο ΛΕΞ και το τραγουδάνε τόσο τα παιδιά της σημερινής κοινωνίας όσο και οι 30άρηδες που έγιναν γιατροί και δικηγόροι.

Γιατί άραγε; Τι καταφέραμε τόσα χρόνια;

Ίσως τελικά η Αριστεία να είναι ζήτημα τιμής, 85 μύρια…

Πηγή: medium.com