Άρθρα

Ραντεβού στη Σαμαρκάνδη

/0 Comments/in /by

Μόνο στην Αμερική, τη χώρα του οπορτουνισμού, μπορείς να ξυπνήσεις μια φθινοπωρινή Κυριακή και να δεις έναν τέτοιο τίτλο στην εφημερίδα, που κάποτε, αλλά όχι πια, ήταν η κορυφαία: “Οι ΗΠΑ ορκίστηκαν να υπερασπιστούν τις δημοκρατίες της Κεντρικής Αμερικής. Οι αυταρχικές κυβερνήσεις τους όμως είχαν άλλα σχέδια”.

Αγαπητοί αναγνώστες, σκεφτείτε το αυτό για λίγα λεπτά. Γελάστε ή κλάψτε, ή ίσως κάντε και τα δύο, όπως έκανα κι εγώ.

Τώρα μπορούμε να συζητήσουμε για το πώς ο δυτικός Τύπος μίλησε για τη σύνοδο κορυφής των μη δυτικών δυνάμεων στη Σαμαρκάνδη την περασμένη εβδομάδα και τι συνέβη όταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο Ρώσος πρόεδρος, συναντήθηκε με τον Σι Τζινπίνγκ και τον Ναρέντρα Μόντι, τους Κινέζους και Ινδούς ομολόγους του.

Για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε ότι οι New York Times είναι απολύτως πρόθυμοι να μας πουν ότι η νύχτα δεν είναι σκοτεινή, ότι ο ουρανός δεν είναι γαλάζιος και ότι το νερό δεν τρέχει από τις βρύσες. Για άλλη μια φορά οι κλίκες της ελίτ που εκπροσωπούν οι Times δεν θέλουν να καταλάβουμε τον κόσμο όπως πραγματικά είναι.

Η συγκέντρωση την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή στο Ουζμπεκιστάν ήταν η 22η σύνοδος του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, μιας διάσκεψης ασιατικών και κεντροασιατικών εθνών που η Κίνα δημιούργησε το 2001 – ή το 1996, αν υπολογίσουμε έναν μικρότερο πρόδρομο που ονομάστηκε S-5. Επί του παρόντος, ο SCO έχει οκτώ μέλη – την Κίνα, τη Ρωσία, τις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, την Ινδία και το Πακιστάν – συν την παλιά Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών, τον Οργανισμό του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας και πολλούς παρατηρητές και “εταίρους διαλόγου”.

Η σύνοδος κορυφής της περασμένης εβδομάδας ήταν αξιοσημείωτη για μερικούς λόγους. Όπως αναμενόταν, το Ιράν και η Λευκορωσία καλωσορίστηκαν ως νέα μέλη, γεγονός που θα διευρύνει τον SCO σε 10 όταν προσχωρήσουν πλήρως. Η ένταξη της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς φέρνει το Ιράν σε αυτό που ισοδυναμεί με μια ολοένα και μεγαλύτερης επιρροής συνένωση ευρασιατικών εθνών, το ευθυγραμμίζει με την Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου του Πεκίνου και την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση της Μόσχας και επιτρέπει νέα μέσα υπέρβασης του καθεστώτος κυρώσεων που έχει επιβάλει η Ουάσινγκτον.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η Τουρκία συμμετείχε ως ένας από τους εννέα εταίρους διαλόγου. Οι προθέσεις της Άγκυρας δεν είναι ακόμη σαφείς, καθώς σπάνια είναι σαφές τι θα κάνει στη συνέχεια ο πρόεδρος Ρετζέπ Ερντογάν, αλλά η παρουσία του ασταθούς Ερντογάν σε ένα φόρουμ μη δυτικών δυνάμεων εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις μεσοπρόθεσμες δεσμεύσεις ενός μακροχρόνιου συμμάχου των ΗΠΑ, μέλους του ΝΑΤΟ και υποψήφιου για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η γη τελικά γυρίζει, είτε οι Αμερικανοί το αντιλαμβάνονται, είτε όχι.

Συνομιλίες Πούτιν-Σι

Οι μεγαλύτερες συμφωνίες στη Σαμαρκάνδη την περασμένη εβδομάδα προέκυψαν από τις συνομιλίες που είχε ο Πούτιν ατομικά με τον Σι και τον Μόντι. Να θυμάστε από εδώ και πέρα, ο Πάπας δεν είναι καθολικός και οι αρκούδες δεν αφοδεύουν στο δάσος.

Οι συνομιλίες Πούτιν-Σι ήταν η πολλοστή συνάντηση μεταξύ των δύο – πρέπει να έχουν φτάσει περίπου τις 40 συνόδους κορυφής μέχρι τώρα – αλλά ήταν η πρώτη τους πρόσωπο με πρόσωπο συνομιλία μετά την επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο και σηματοδότησε το πρώτο ταξίδι του Σι εκτός Κίνας μετά το χτύπημα της πανδημίας του Covid-19 το 2020.

Ιδού πώς ξεκίνησαν οι Times το ρεπορτάζ τους -από μεγάλη απόσταση, καθώς δεν είχαν κανέναν στη Σαμαρκάνδη- με τίτλο «Τα νεύματα του Πούτιν στις “ανησυχίες” του Σι και τα όρια της συνεργασίας τους»:

«Αντί να κάνουν μια επίδειξη ευρασιατικής ενότητας απέναντι στη Δύση, καθώς η Ρωσία αγωνιζόταν να ανακάμψει από την ταπεινωτική στρατιωτική υποχώρηση της περασμένης εβδομάδας στη βορειοανατολική Ουκρανία, οι δύο ηγέτες επέδειξαν ασυμφωνία στις δημόσιες δηλώσεις τους – και ο κ. Σι δεν έκανε καμία αναφορά στην Ουκρανία.

“Εκτιμούμε ιδιαίτερα την ισορροπημένη θέση των Κινέζων φίλων μας σε σχέση με την ουκρανική κρίση”, δήλωσε ο κ. Πούτιν σε τηλεοπτικές δηλώσεις κατά την έναρξη της συνάντησης. “Κατανοούμε τις ερωτήσεις και τις ανησυχίες σας σχετικά με το θέμα αυτό”».

Ερωτήματα και ανησυχίες, όρια, δυσαρμονίες: Ουάου. Υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που έχουμε εδώ, αυτό που θέλουν οι Times να γνωρίζουμε, είναι τα σημάδια μιας μεγάλης ρήξης στην πολυδιαφημισμένη σινορωσική συνεργασία. Επιστρέφουμε στον Βλαδίμηρο τον απομονωμένο. Η ενασχόληση του Σι ήταν να ηρεμήσει τα νεύρα των άλλων παρευρισκομένων, που ήταν νευρικοί επειδή ο μεγαλομανής Ρώσος ηγέτης θα εισέβαλε την επόμενη φορά σε αυτούς:

“Η Κίνα επιδιώκει να προσφέρει ρητορικές διαβεβαιώσεις στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας που έχουν ανησυχήσει από τον πόλεμο στην Ουκρανία – μια εισβολή που προβλημάτισε ορισμένους ότι ο κ. Πούτιν είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει βία για να προσπαθήσει να ξαναχτίσει τη σοβιετική αυτοκρατορία”.

Τι χάος πρέπει να επικρατούσε στη Σαμαρκάνδη…

Ένας μοχθηρός επίδοξος τσάρος, ο καλύτερός του φίλος να του κάνει απλώς νεύματα και τα γόνατα των υπολοίπων να χτυπούν νευρικά γύρω από το τραπέζι των συσκέψεων.

Όλοι στρατεύτηκαν σε αυτή την κατεύθυνση. Η Wall Street Journal: Ο Πούτιν λέει ότι ο Σι Τζινπινγκ της Κίνας εξέφρασε “ανησυχίες” για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Politico: “Ο Πούτιν παραδέχεται ότι η Κίνα έχει “ερωτήσεις” και “ανησυχίες” για τον πόλεμο στην Ουκρανία”. CNBC: “Ο Πούτιν παραδέχεται ότι η Κίνα έχει ‘ανησυχίες’ για την εισβολή στην Ουκρανία”.

Πάντα αγαπούσα τα mainstream μέσα ενημέρωσης για την ποικιλομορφία τους, τη θαρραλέα αποφασιστικότητά τους να σκέφτονται τα πράγματα αυτόνομα και ανεξάρτητα και να τα λένε όπως αληθινά τα βλέπουν.

Αυτές οι ίδιες εφημερίδες και τα ίδια δίκτυα χτύπησαν για άλλη μια φορά μετά τη συνάντηση του Πούτιν με τον Μόντι. “Ξέρω ότι η σημερινή εποχή δεν είναι η εποχή του πολέμου”, σημείωσε ο Ινδός πρωθυπουργός. “Σήμερα θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε πώς μπορούμε να προχωρήσουμε στο δρόμο της ειρήνης”.

Απομόνωση της Ρωσίας στην παγκόσμια σκηνή

Ουάου και πάλι. Σε δύο προτάσεις ο Μόντι “υπογράμμισε τη διευρυνόμενη απομόνωση της Ρωσίας στην παγκόσμια σκηνή”, ανέφεραν οι Times. Και στη συνέχεια:

“Η τηλεοπτική κριτική του κ. Μόντι σε μια περιφερειακή σύνοδο κορυφής στο Ουζμπεκιστάν ήρθε μόλις μια μέρα αφότου ο κ. Πούτιν αναγνώρισε ότι ο Σι Τζινπίνγκ, ο ηγέτης της Κίνας, είχε “ερωτήσεις και ανησυχίες” σχετικά με τον πόλεμο.

Στο σύνολό τους, η απομάκρυνση από τον κ. Πούτιν από τους επικεφαλής των δύο πολυπληθέστερων χωρών του κόσμου -και οι δύο από τις οποίες έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση της ρωσικής οικονομίας απέναντι στις κυρώσεις της Δύσης- ακρωτηρίασε το μήνυμα του Κρεμλίνου ότι η Ρωσία απέχει πολύ από το να είναι ένας παγκόσμιος παρίας”.

Για άλλη μια φορά, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης συμπεριφέρθηκαν σαν μια καλά προβαρισμένη εκκλησιαστική χορωδία. Το Reuters έγραψε ότι ο Μόντι “επιτέθηκε” στον Πούτιν για το ζήτημα της Ουκρανίας. Το Newsweek -αυτοί οι ευαίσθητοι άνθρωποι- σημείωσε ότι ο Μόντι “αποφεύγει τον εναγκαλισμό με τον Πούτιν”.

Ο Πούτιν ο μη αγαπητός, ο Πούτιν, που είναι τελικά ένας παρίας. Επιπλέον, φαίνεται ότι η συνεργασία της Κίνας και της Ινδίας μετά την επέμβαση της 24ης Φεβρουαρίου ίσως οδεύει προς το τέλος της. Πάω στοίχημα ότι ο Πούτιν εύχεται να μην είχε περάσει ούτε καν κοντά από τη Σαμαρκάνδη, τόσο καταστροφική αποδείχθηκε η παρουσία του εκεί.

Ας ακολουθήσουμε τον παλιό μου κανόνα: Διαβάζουμε τους New York Times για να μάθουμε τι υποτίθεται ότι πρέπει να πιστεύουμε ότι συνέβη. Μετά πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τι συνέβη.

Σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να πάμε παραπέρα από την ιστοσελίδα του Κρεμλίνου, η οποία είναι πολύ καλή με τις μεταφράσεις και τις απομαγνητοφωνήσεις των σημαντικότερων περιστατικών, καθώς και μερικές ινδικές και κινεζικές πηγές.

Εδώ είναι η αναφορά του Kremlin.ru για τη συνάντηση Πούτιν-Σι και εδώ είναι η αναφορά της συνάντησης Πούτιν-Μόντι. Εδώ είναι ένα ρεπορτάζ για την πρώτη συνάντηση στην Global Times, την αγγλόφωνη εφημερίδα που εκδίδει η People’s Daily, και εδώ είναι η αναφορά που έδωσε στη δημοσιότητα το Νέο Δελχί για τη συνομιλία του Μόντι με τον Πούτιν.

Αυτές οι αναφορές και τα ρεπορτάζ ευθυγραμμίζονται, επιβεβαιώνοντας η καθεμία την ακρίβεια της άλλης. Αυτό που διαπιστώνουμε, πρώτον, είναι ότι τα αποσπάσματα που ο δυτικός Τύπος άρπαξε από τα μαλλιά και τα τράβηξε χιλιόμετρα μακριά, ήταν ριζικά αποκομμένα από τα συμφραζόμενα. Υπήρξε δηλαδή απολύτως προφανής πρόθεση των δυτικών ΜΜΕ να παραπλανήσουν τους αναγνώστες και τους τηλεθεατές τους.

Βρίσκουμε, δεύτερον, τρίτον και τέταρτον, εκφράσεις φιλίας, υποσχέσεις αλληλεγγύης και δηλώσεις δέσμευσης στον κοινό σκοπό της οικοδόμησης της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων για την οποία έχουν μιλήσει ο Πούτιν και ο Σι, μαζί και χωριστά, από εκείνο το αξιοσημείωτο έγγραφο που εξέδωσαν από κοινού την παραμονή των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου στις αρχές Φεβρουαρίου.

Ο Σι προς τον Πούτιν, σύμφωνα με την αναφορά της Μόσχας:

“Μπροστά στις συνεχιζόμενες τρομερές παγκόσμιες αλλαγές που δεν έχουν υπάρξει ποτέ ξανά στην ιστορία, είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με τους Ρώσους συναδέλφους μας για να δώσουμε το παράδειγμα του τι είναι μια υπεύθυνη παγκόσμια δύναμη και να αναλάβουμε ηγετικό ρόλο προκειμένου να φέρουμε τον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο σε μια πορεία βιώσιμης και θετικής ανάπτυξης”.

Ακολουθεί ο Μόντι προς τον Πούτιν, σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών της Ινδίας:

“Η σχέση μεταξύ της Ινδίας και της Ρωσίας έχει εμβαθύνει πολλαπλά. Εκτιμούμε επίσης αυτή τη σχέση καθώς είμαστε τέτοιοι φίλοι που είμαστε μαζί κάθε στιγμή στις τελευταίες δεκαετίες, και όλος ο κόσμος επίσης γνωρίζει πώς ήταν η σχέση της Ρωσίας με την Ινδία και πώς ήταν η σχέση της Ινδίας με τη Ρωσία και επομένως ο κόσμος επίσης γνωρίζει ότι πρόκειται για μια άρρηκτη φιλία”.

Και ούτω καθεξής, με πολλές παραλλαγές, σε όλα αυτά τα έγγραφα. Ο τίτλος των Global Times ήταν: “Ο Σι και ο Πούτιν συναντώνται στη σύνοδο κορυφής του SCO, σφυρηλατώντας στενότερους δεσμούς εν μέσω παγκόσμιας αναταραχής που προκαλούν οι ΗΠΑ”.

Τι μένει να πούμε για το τι υποτίθεται ότι συνέβη στη Σαμαρκάνδη, και τι πραγματικά συνέβη; Έχω δύο εκδοχές.

Πρώτον, ποτέ στη μακρά επί δεκαετίες πορεία μου στη δημοσιογραφική σχολή δεν έχω δει τόσο ξεδιάντροπη δημοσιογραφική διαφθορά όσο εδώ. Οι αναφορές που διαβάζουμε στους Times και σε όλα τα έντυπα που ακολουθούν την καθοδήγηση των Times σαν μικρά ψάρια δίπλα σε φάλαινα, είναι 180° ανάποδα από την άμεσα επαληθεύσιμη αλήθεια. Τα ψέματα, οι συσκοτίσεις, οι παραλείψεις και παρόμοιες πρακτικές δεν είναι κάτι καινούργιο στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Αυτό όμως φαίνεται να είναι ένα νέο ιστορικό χαμηλό.

Δεύτερον, οι δυτικές αναφορές στη διάσκεψη της Σαμαρκάνδης – αντίθετα από τι πραγματικά έγινε – μας φέρνει αντιμέτωπους με το βαθμό στον οποίο οι Αμερικανοί έχουν περιοριστεί σε ένα γυάλινο πύργο άγνοιας για θέματα παγκόσμιας σημασίας. Υποτίθεται ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τον κόσμο να γυρίζει.

Ευρασιατική Ενότητα

Ο SCO (Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης) είναι αφιερωμένος στην Ευρασιατική ενότητα και έχει σχέση με τη διάσημη θέση του Halford MacKinder για το Παγκόσμιο Νησί (σ..μ. κοινή προέλευση της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής), ο οποίος διατύπωσε το 1904 την άποψη ότι ο Ευρασιατικός χώρος προοριζόταν να αναδειχθεί σε “γεωγραφικό άξονα της ιστορίας”. Η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση, η Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου, ο SCO: Αυτά είναι το οργανωτικό υπόβαθρο, όσο αυτή η στροφή του τροχού της ιστορίας πραγματοποιείται.

Γι’ αυτό δεν διαβάσαμε σχεδόν τίποτα την περασμένη εβδομάδα – επιφανειακά σχόλια και τίποτε περισσότερο, και σίγουρα καμία ουσιαστική ανάλυση. Οι συνομιλίες Πούτιν-Σι και Πούτιν-Μόντι δεν μπορούσαν να αγνοηθούν εντελώς, οπότε έπρεπε να παραποιηθούν κυριολεκτικά μέχρι το σημείο να μην αναγνωρίζονται.

Και οι δύο αυτές διμερείς συνομιλίες ήταν, στην πραγματικότητα, σημαντικές αποτυχίες για την Ουάσιγκτον – και ως εκ τούτου, προέκυψε φυσικά, η διαστρέβλωση. Το καθεστώς Μπάιντεν φαντασιώνεται εδώ και καιρό ότι μπορεί να διαταράξει την αυξανόμενη εταιρική σχέση μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου. Οι ΗΠΑ αυταπατώνται ακόμη περισσότερο ότι το Νέο Δελχί, (το οποίο τιμά την αρχή της αδέσμευτης Ινδίας που διατύπωσε ο Νεχρού σαν να είναι θέσφατο), μπορεί να στραφεί τόσο εναντίον του Πεκίνου όσο και της Μόσχας.

Αυτό που μόλις παρακολουθήσαμε είναι η έκταση αυτών των αυταπατών. Ας επεκτείνουμε, λοιπόν, απλώς αυτές τις αυταπάτες περαιτέρω, γιατί αυτοί που υποτίθεται ότι ηγούνται της δημοκρατίας μας απλά δεν μπορούν να διαχειριστούν τον 21ο αιώνα όπως αυτός εξελίσσεται μπροστά μας. Εμείς, υποτίθεται, δεν πρέπει να βλέπουμε αυτό που αρνούνται να αποδεχτούν.

Πηγή: Consortium News

Μετάφραση: antapocrisis

Αθλιότητα χωρίς πάτο: Ένα σχόλιο πάνω σε μια δολοφονία

/2 Comments/in /by

Μία διακεκριμένη νέα δημοσιογράφος, διδάκτωρ πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ, δολοφονήθηκε άνανδρα λίγο έξω από τη Μόσχα. Εν χορώ τα Δυτικά ΜΜΕ προσπαθούν να “ξεπλύνουν” τη δολοφονία με ιστορίες που ανεβάζουν τον πήχη της παραπληροφόρησης και δείχνουν πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν οι Αμερικανο-νατοϊκοί στον “γνωστικό” πόλεμο που έχουν κηρύξει.

H φωτογραφία είναι του Ρώσου φιλοσόφου και πολιτικού σχολιαστή Aleksandr Dugin και της κόρης του Darya Dugina και τραβήχτηκε σε ένα φεστιβάλ λίγες ώρες πριν το αυτοκίνητο του πρώτου ανατιναχθεί από βόμβα λίγο έξω από τη Μόσχα στις 9:30 μ.μ. το Σάββατο 20 Αυγούστου. Αν και ο Dugin επρόκειτο να επιστρέψει με το αυτοκίνητό του, την τελευταία στιγμή αποφάσισε να φύγει με ένα φίλο και το αυτοκίνητό του οδηγούσε η κόρη του, η οποία διαμελίστηκε από την έκρηξη.

Πέρα από το τραγικό γεγονός, το πολιτικό ενδιαφέρον βρίσκεται στο ότι ο Dugin έχει στοχοποιηθεί ως ο …πνευματικός πατέρας του Πούτιν, αυτός που διαμορφώνει την κοσμοθεωρία του Ρώσου ηγέτη, ένα είδος “πατέρα του πατέρα” που κινεί τα νήματα της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία καθώς και διαμορφώνει τους προσανατολισμούς της Ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Αν κάνετε αυτή τη στιγμή μια πρόχειρη αναζήτηση στο Google, θα δείτε όλα τα μεγάλα και “έγκυρα” (ο Θεός να τα κάνει) ειδησεογραφικά πρακτορεία να επαναλαμβάνουν σαν παπαγαλάκια το τροπάρι του “Ρασπούτιν” Dugin, που φυσικά έμμεσα καλύπτει τέτοιες μαφιόζικες πρακτικές δολοφονιών και τρομοκρατίας. Αν μη τι άλλο, οι εξελίξεις δείχνουν ότι θα δούμε πολλά ακόμη–οι Δυτικοί δείχνουν να τα παίζουν όλα για όλα στην Ουκρανία.

Σταχυολογώ μερικούς τίτλους και αποσπάσματα.

Εικόνα από πρόχειρη αναζήτηση στο Google των τεσσάρων πρώτων προτεινομένων ειδήσεων για την μαφιόζικη δολοφονία. Χαρακτηριστικά, κανένα Δυτικό ΜΜΕ δεν βρίσκει να πει μια λέξη καταδίκης για την άθλια αυτή πράξη ενώ σχεδόν όλα, στα πλαίσια του πολέμου της παραπληροφόρησης, αναγορεύουν τον Ντούγκιν σε …”πνευματικό πατέρα του Πούτιν”, “Ρασπούτιν του Πούτιν”, “αρχιτέκτονα της εισβολής στην Ουκρανία”, “διαμορφωτή της Ρωσικής εξωτερικής πολιτικής του οποίου η ιδεολογία έχει κυριαρχήσει στη Ρωσία” και ό,τι άλλο γλοιώδες μπορούν να ανασύρουν από τους υπονόμους όπου κατοικούν.

BBC: «Αν και ο ίδιος ο Alexander Dugin δεν είναι κρατικός αξιωματούχος, είναι ωστόσο μια συμβολική φιγούρα στη ρωσική πολιτική. Η αντιδυτική, υπερεθνικιστική φιλοσοφία του έχει γίνει η κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία στη Ρωσία και έχει συμβάλει στη διαμόρφωση της επεκτατικής εξωτερικής πολιτικής του προέδρου Πούτιν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Ουκρανία………… θεωρείται στενός σύμμαχος του Ρώσου προέδρου και έχει χαρακτηριστεί ως “ο Ρασπούτιν του Πούτιν”».

CNN: «Παγιδευμένο αυτοκίνητο σκότωσε την κόρη του “πνευματικού οδηγού” της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία…Ο πατέρας του Dugina είναι ένας Ρώσος συγγραφέας και ιδεολόγος, ο οποίος θεωρείται ο αρχιτέκτονας ή “πνευματικός οδηγός” της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Φέρεται να έχει σημαντική επιρροή στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και χαρακτηρίστηκε ως “ο εγκέφαλος του Πούτιν”…

Independent: «Η κόρη του “πνευματικού καθοδηγητή” του Πούτιν σκοτώθηκε σε παγιδευμένο αυτοκίνητο “που προοριζόταν για τον πατέρα της».

The Telegraph: «Η κόρη του “Ρασπούτιν του Πούτιν” Αλεξάντερ Ντούγκιν σκοτώθηκε σε μυστηριώδη έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου στη Μόσχα».

Washington Post: «Η Ντάρια Ντούγκινα ήταν κόρη ακροδεξιού, σημαίνοντος συμμάχου του Πούτιν … αναφέρεται μερικές φορές ως “ο Ρασπούτιν του Πούτιν” ή “ο εγκέφαλος του Πούτιν”».

Mirror: «Ο “Ρασπούτιν” του Βλαντιμίρ Πούτιν κρατά το κεφάλι στα χέρια καθώς η βόμβα που “προοριζόταν γι’ αυτόν” σκοτώνει την κόρη του».

*          *          *

Γράφω αυτό το σημείωμα για να υπογραμμίσω το βαθμό της κυνικής παραπληροφόρησης που διοχετεύει ο Δυτικός προπαγανδιστικός μηχανισμός και για τον σκοπό αυτό θα χρησιμοποιήσω δύο αποσπάσματα. Το πρώτο είναι από το Russia Today και το δεύτερο από μελέτη της γνωστής μας Rand Corporation, του κεντρικού think tank των ΗΠΑ που χρησιμοποιείται ευρύτατα από όλες τις κυβερνητικές υπηρεσίες (με βασικότερες τις υπηρεσίες πληροφοριών και το Πεντάγωνο) για τη διαμόρφωση της πολιτικής τους. Και τα δύο αποσπάσματα “βάζουν στη θέση τους” τις χυδαιότητες των Δυτικών ΜΜΕ, αλλά ποιος ακούει;

Γράφει η Russia Today: «Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν παρουσιάσει τον Ντούγκιν ως μια κινητήρια δύναμη πίσω από την εξωτερική πολιτική του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την τελευταία δεκαετία. Τους τελευταίους μήνες, το CBS τον χαρακτήρισε ως “τον ακροδεξιό θεωρητικό πίσω από το σχέδιο του Πούτιν”, ενώ η Washington Post τον αποκάλεσε “ακροδεξιό μυστικιστή συγγραφέα που συνέβαλε στη διαμόρφωση της άποψης του Πούτιν για τη Ρωσία”. Στη Ρωσία, ο υποτιθέμενος σκιώδης χειριστής των μαριονετών θεωρείται σε μεγάλο βαθμό περιθωριακή φιγούρα. Αν και έχει διατελέσει σύμβουλος αρκετών πολιτικών, ο Ντούγκιν δεν γνώρισε ποτέ την επίσημη αποδοχή του Κρεμλίνου. Το 2014 απολύθηκε από τη θέση του στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, όταν επικριτές ερμήνευσαν την έκκλησή του να “σκοτώσουμε, σκοτώσουμε, σκοτώσουμε” όσους βρίσκονται πίσω από σφαγές στην Ουκρανία, όπως η τραγωδία της Οδησσού, ως έκκληση για γενοκτονία κατά του ουκρανικού λαού”…»

Με τίτλο: “Οι Ρωσικές απόψεις για τη διεθνή τάξη” (2017), η μελέτη των Andrew Radin και Clint Reach της Rand Corporation αναφέρει[i]: «Ο Dugin, ίσως ο πιο επιφανής ευρασιατιστής στη Ρωσία σήμερα, προτείνει κάποιες ιδέες που μοιάζουν ως εάν να συμβαδίζουν και ενδεχομένως και να επηρεάζουν τη ρωσική ηγεσία. Για παράδειγμα, ο Ντούγκιν έγραψε για τη δημιουργία Ευρασιατικής Ένωσης ήδη από το 2001, όταν έγραψε το Ευρασιατικό του Μανιφέστο ως πλατφόρμα για ένα πολιτικό κόμμα της Ευρασίας. Στο έγγραφο, ο Ντούγκιν γράφει: “Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ο ευρασισμός [που τώρα ονομάζεται Ευρασιατισμός] συνεπάγεται μια ευρεία διαδικασία στρατηγικής ολοκλήρωσης. Ανασυγκρότηση στη βάση της ΚΑΚ [Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών] μιας συμπαγούς Ευρασιατικής Ένωσης (ανάλογης με την ΕΣΣΔ σε μια νέα ιδεολογική, οικονομική και διοικητική βάση)”.»

Αφού οι συγγραφείς του άρθρου έχουν ήδη επισημάνει ότι

«Οι ευρασιατιστές ενίοτε αναφέρονται ως σημαντικοί για την ανάπτυξη των αντιλήψεων της ρωσικής στρατιωτικής και εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης της δραστηριότητας της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά δεν φαίνεται να επηρεάζουν άμεσα τη διακυβέρνηση», συνεχίζουν τις προηγούμενες παρατηρήσεις για τον Ντούγκιν ως εξής: «Η προτεινόμενη από τον Ντούγκιν Ευρασιατική Ένωση είναι πολύ διαφορετική από την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση που τελικά δημιουργήθηκε. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει κάποιο κοινό έδαφος.»

Αφού περιγράψει αυτό το φαινομενικά κοινό έδαφος, που είναι ότι τόσο η Ρωσική κυβέρνηση όσο και ο Ντούγκιν χρησιμοποιούν τον όρο “πολύ-πολικότητα”, το άρθρο παρατηρεί:

«Εξετάζοντας πιο προσεκτικά τη σκέψη του Ντούγκιν, αν και υπάρχει κάποια αλληλοεπικάλυψη μεταξύ των ιδεών του και των πιο κυρίαρχων ρωσικών απόψεων που συζητήθηκαν στο τρίτο κεφάλαιο, υπάρχουν επίσης σημαντικές αποκλίσεις. Η κεντρική γεωπολιτική θέση του Ντούγκιν είναι ότι, λόγω της μοναδικής ασιατικής της ιστορίας και της γεωγραφικής της θέσης, η Ρωσία είναι θεμελιωδώς ασυμβίβαστη με τη Δύση. Αντ’ αυτού, υποστηρίζει ο Ντούγκιν, η Ρωσία θα πρέπει να επιδιώξει να κυριαρχήσει στην Ευρασιατικό χώρο, τον οποίο ορίζει ως όλες τις δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και ορισμένα στοιχεία άλλων γειτονικών χωρών. Μέσα σε αυτόν τον χώρο, η Ρωσία θα πρέπει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που θα προωθεί “τον αυταρχισμό, την ιεραρχία και την επιβολή των αρχών ενός βασισμένου στις κοινότητες έθνους-κράτους ενάντια στα μικρά ανθρώπινα, ατομικιστικά, ηδονιστικά και οικονομικά συμφέροντα”. Σύμφωνα με το σχήμα του, ο Ντούγκιν υποστηρίζει περαιτέρω ότι η Κεντρική και η Δυτική Ευρώπη θα πρέπει να περιέλθουν σε μια ζώνη γερμανικής κυριαρχίας, απαλλαγμένη από τη φθοροποιό επιρροή των “ατλαντικών” χωρών της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών».

Και λίγο παρακάτω, η έκθεση της Rand αναφέρει:

«Επιπλέον, η Κίνα αποτελεί απειλή για τη Ρωσία, γι’ αυτό ο Ντούγκιν συνιστά την αναζήτηση βοήθειας από την Κορέα, το Βιετνάμ, την Ινδία και την Ιαπωνία για να εξασφαλιστεί η “εδαφική αποσύνθεση, η διάσπαση και ο πολιτικός και διοικητικός διαμελισμός του [κινεζικού] κράτους”. Με την πιθανή εξαίρεση της Ουκρανίας, αυτές δεν φαίνεται να είναι ρεαλιστικές ιδέες που να έχουν κάποια αξιόλογη αποδοχή από τους Ρώσους αξιωματούχους. Επιπλέον, ενώ ο Ντούγκιν φέρεται να έχει διασυνδέσεις και δεσμούς με Ρώσους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένης της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας, και παρόλο που οι Ρώσοι ηγέτες μπορεί να επικαλούνται το έργο ή τις ιδέες του, δεν φαίνεται ότι έχει άμεση επιρροή στη χάραξη της ρωσικής πολιτικής. Ίσως είναι καλύτερο να θεωρείται ως ένας εξτρεμιστής προβοκάτορας με κάποια περιορισμένη και περιφερειακή επίδραση παρά ως ένας σημαντικός αναλυτής με άμεσο αντίκτυπο στην πολιτική. Δεν φαίνεται να έχει άμεση εμπλοκή με τα μεγάλα πολιτικά κόμματα -όπως η Ενωμένη Ρωσία, το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας και το Ροντίνα- που υποστηρίζουν αντιδυτικές και επιθετικές περιφερειακές πολιτικές. Επίσης, απομακρύνθηκε από τη θέση του στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας αφότου προέτρεψε στη δολοφονία ουκρανών εθνικιστών και έχει εκφράσει σημαντικές επικρίσεις για τις πολιτικές του Πούτιν στην Ουκρανία.»

Ασχοληθήκαμε εκτεταμένα με την αντικειμενική αξιολόγηση της επιρροής του πολιτικού φιλόσοφου Ντούγκιν πάνω στη Ρωσική ηγεσία για να καταδειχθεί το πού έχουν φτάσει τα Δυτικά ΜΜΕ στην προσπάθειά τους να δικαιώσουν έμμεσα ένα τόσο άθλιο γεγονός. Από κάτι τέτοια περιστατικά γίνεται φανερό ότι η εμπλοκή της Δύσης στην Ουκρανία θα γίνεται όλο και πιο λυσσασμένη και οι κίνδυνοι που έχουμε μπροστά μας είναι πολύ σοβαροί.

[i] Δεν δίνουμε τις παραπομπές του άρθρου της Rand στα αποσπάσματα που παραθέτουμε. Ο ενδιαφερόμενος ας δει το πρωτότυπο. Τα πλάγια γράμματα είναι δικά μας στα παρατιθέμενα αποσπάσματα.

Οσο αδυνατίζει η θέση των ΗΠΑ στον κόσμο, τόσο πιο επιθετική θα γίνεται η κυρίαρχη ελίτ της

/1 Comment/in , /by

Το antapocrisis αναδημοσιεύει για λόγους ενημέρωσης μια ακόμα παρέμβαση του Sergey Glazyev. Έχουμε ήδη αναφερθεί στην αντιπαράθεση ανάμεσα σε μια φιλοδυτική και αντιδυτική πτέρυγα στη Ρωσία, με τη δεύτερη να επιδιώκει να φέρει την αντιπαράθεση με τη Δύση μέχρι τη λογική της κατάληξη (αποσύνδεση του Ευρασιατικού χώρου από το δολάριο και τους οργανισμούς επιρροής των ΗΠΑ) και την πρώτη να επιχειρεί να κρατήσει ισορροπίες και να μην υπάρξουν ανεπανόρθωτες ρήξεις.

Ο Glazyev έχει ταχθεί εδώ και χρόνια υπέρ της δυνατότητας ανάκτησης της οικονομικής και νομισματικής κυριαρχίας της Ρωσίας ως τμήμα μιας ευρύτερης στρατηγικής μετάβασης σε έναν κόσμο που δεν καθορίζεται μονοσήμαντα από τις επιταγές των ΗΠΑ και του Ατλαντισμού. Προφανώς εξακολουθεί να μιλά από τη σκοπιά της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς, με έντονα όμως στοιχεία κεντρικού σχεδιασμού και κρατικού ελέγχου. Βέβαια, είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι η Ρωσία είναι μια χώρα με μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες, τεράστιους φυσικούς πόρους και αποθέματα ενέργειας, όπως και ότι η Ευρασιατική Οικονομική Ολοκλήρωση αντλεί καύσιμα από το γεγονός της αναπόφευκτης ανάδειξης της Κίνας ως πρώτης οικονομικής δύναμης στον πλανήτη.

Επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε την παρακάτω παρέμβαση, καθώς σε αυτή παρουσιάζεται πολύ συνοπτικά μια δέσμη μέτρων που είναι στην κατεύθυνση της ρήξης με το δυτικό νεοφιλελεύθερο χρηματοπιστωτικό μοντέλο που κυριαρχεί από τη δεκαετία του 70 και μετά, χωρίς φυσικά να υπερβαίνει τα όρια του καπιταλισμού. Ορισμένα από αυτά τα μέτρα η Ρωσία τα έλαβε υπό την πίεση των δυτικών κυρώσεων και την ανάγκη να ανταπεξέλθει σε αυτά, ορισμένα άλλα είναι αντικείμενο συζήτησης και αντιπαράθεσης στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ρωσίας. Σε κάθε περίπτωση είναι γεγονός ότι εντείνεται η αναζήτηση νέων υποδειγμάτων στον κόσμο που αναδύεται.

Έχοντας επιλέξει τη Ρωσία ως κατεύθυνση του κύριου χτυπήματός τους, οι ΗΠΑ θα φτάσουν μέχρι τέλους σε μια προσπάθεια να αποδείξουν σε όλο τον κόσμο το ρόλο τους ως παγκόσμιος ηγεμόνας.

Για να επιβιώσουμε στη μάχη ενάντια στον εχθρό, ο οποίος είναι μια τάξη μεγέθους ανώτερος από εμάς από πλευράς χρηματοπιστωτικής, οικονομικής και τεχνολογικής ισχύος, είναι απαραίτητο να κινητοποιήσουμε όλους τους πόρους που διαθέτει η χώρα. Μέχρι τώρα, χάνουμε δυνάμεις ανεπιστρεπτί: η διαρροή εγκεφάλων και κεφαλαίων συνεχίζεται (65 δισεκατομμύρια δολάρια το πρώτο τρίμηνο του 2022), εξάγουμε τη συντριπτική πλειοψηφία των φυσικών πόρων, και η μισή παραγωγική ικανότητα της χώρας μένει αδρανής.

Αντί να προτείνουν μέτρα για την κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων ελεύθερων πόρων, οι οικονομικές μας υπηρεσίες, ακολουθώντας το ΔΝΤ, συντάσσουν δυσοίωνες προβλέψεις για μείωση του ΑΕΠ, των επενδύσεων και του εισοδήματος των νοικοκυριών κατά 6-10% φέτος. Εν τω μεταξύ, το διαθέσιμο εύρος πόρων καθιστά δυνατή την αύξηση αυτών των δεικτών κατά 5-15% στο βαθμό που ακολουθηθεί μια επιστημονικά τεκμηριωμένη οικονομική πολιτική.

Παράδειγμα μιας τέτοιας πολιτικής ήταν η δράση της κυβέρνησης Πριμάκοφ-Γκερασένκο (στμ. κυβέρνηση κατά το 1998 – 99 αμέσως μετά τη ρωσική οικονομική κρίση του 1998), η οποία, στη χειρότερη δυνατή κατάσταση, κατάφερε να σταθεροποιήσει τη μακροοικονομική κατάσταση μέσα σε ένα μήνα και να επιτύχει αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής έως και 2% μηνιαίως. Αντί να αυξήσει το βασικό επιτόκιο σε επίπεδο υψηλότερο του πληθωρισμού, ο Γκερασένκο το άφησε στο ίδιο επίπεδο. Ταυτόχρονα, η συναλλαγματική θέση των εμπορικών τραπεζών καθορίστηκε με κεντρική απόφαση και οι έλεγχοι στις ροές συναλλάγματος αυστηροποιήθηκαν. Αυτό προστάτευσε την αγορά συναλλάγματος από τους κερδοσκόπους και υπό την επίδραση του θετικού εμπορικού ισοζυγίου, η συναλλαγματική ισοτιμία του ρουβλίου σταθεροποιήθηκε γρήγορα. Οι δασμοί στις υπηρεσίες των μονοπωλίων σε φυσικά αγαθά πάγωσαν και η αντιμονοπωλιακή πολιτική ενισχύθηκε, καθώς και αποκαταστάθηκαν οι δασμοί στην εξαγωγή πρώτων υλών, γεγονός που μείωσε το πληθωριστικό κύμα και προσέφερε σημαντικά έσοδα στον προϋπολογισμό. Υπήρξαν νέες ευκαιρίες για υποκατάσταση των εισαγωγών χάρη στη ροή φθηνών δανείων μέσω των μηχανισμών που εισήγαγε ο Γκερασένκο, με στοχευμένη αναχρηματοδότηση των εμπορικών τραπεζών ώστε να χορηγηθούν δάνεια σε μεταποιητικές επιχειρήσεις. Η ραγδαία αύξηση της παραγωγής εγχώριων αγαθών επέτρεψε την κάλυψη της αγοράς και την καταστολή του πληθωρισμού. Η οικονομία πλέον μπήκε σε κύκλο διευρυμένης αναπαραγωγής, στηριζόμενη στη δική της βάση.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μετά τη χρεοκοπία τον Αύγουστο του 1998, το ΔΝΤ προσπάθησε να επιβάλει στην τότε ηγεσία τα ίδια μέτρα που λαμβάνει σήμερα η Τράπεζα της Ρωσίας: απότομη αύξηση του επιτοκίου αναχρηματοδότησης με απελευθέρωση της εξωτερικής οικονομικής δραστηριότητας. Τότε απορρίφθηκαν, εξαιτίας των καταστροφικών συνεπειών στις οποίες έχει επανειλημμένα οδηγήσει μια τέτοια πολιτική στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η συσσωρευμένη ζημία από την άσκηση μιας τέτοιας πολιτικής στη Ρωσία από το 2014 και μετά, εκτιμάται σε 30 τρισεκατομμύρια ρούβλια από προϊόντα που δεν παράγονται στο 100% της δυνατότητας παραγωγής τους, και 15 τρισεκατομμύρια ρούβλια μη πραγματοποιημένων επενδύσεων.

Τα μέτρα που αναφέρονται παραπάνω, τα οποία έχουν αποδειχθεί ικανοποιητικά κατά την περίοδο υπέρβασης των συνεπειών της αθέτησης πληρωμών του 1998, στην παρούσα κατάσταση θα πρέπει να συμπληρωθούν από τις ακόλουθες λύσεις στο οικονομικό μας σύστημα.

Στρατηγική διαχείριση της ανάπτυξης και οικονομική κυριαρχία.

1. Ανάπτυξη στρατηγικού σχεδίου για την κινητοποίηση των διαθέσιμων πόρων προκειμένου να εφοδιαστούν οι ένοπλες δυνάμεις και ο πληθυσμός με τα απαραίτητα αγαθά και να υπάρξει κανονιστικό πλαίσιο για την εφαρμογή του. Η εφαρμογή του σχεδίου αυτού θα πρέπει να βασίζεται σε σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Να χρηματοδοτηθεί από την Τράπεζα της Ρωσίας μέσω ειδικών μέσων αναχρηματοδότησης των εξουσιοδοτημένων εμπορικών τραπεζών, οι οποίες πρέπει να χορηγούν στοχευμένα δάνεια σε επιχειρήσεις, στο πλαίσιο συμβάσεων για την παραγωγή προϊόντων σύμφωνα με το συγκεκριμένο σχέδιο.

2. Δημιουργία μιας συγκεντρωτικής διοικητικής δομής με επικεφαλής τον Πρόεδρο, παρόμοια με την Κρατική Επιτροπή Άμυνας της ΕΣΣΔ, οι αποφάσεις της οποίας πρέπει να έχουν ισχύ νόμου, και στην οποία πρέπει να υπακούουν όλες οι αρχές, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης και της Κεντρικής Τράπεζας, των τραπεζών και των συστημικών εταιρειών, των διοικήσεων όλων των οργάνων της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Οι κρατικές τράπεζες και οι επιχειρήσεις, οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες θα πρέπει να τεθούν σε αυστηρό πλαίσιο για την εφαρμογή των αποφάσεων του εν λόγω οργάνου και για την εκπλήρωση των κυβερνητικών παραγγελιών σε κεντρικά καθορισμένες τιμές.

Οι εξαγωγές και οι εισαγωγές στρατηγικά σημαντικών αγαθών θα πρέπει να ελέγχονται από την κυβέρνηση, ώστε να παρέχονται στις ένοπλες δυνάμεις όλοι οι απαραίτητοι πόροι. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να υπάρξει μια διαδικασία για τη δημιουργία κρατικού αποθεματικού μέσω της υποχρεωτικής πώλησης στην κυβέρνηση ενός μέρους των εσόδων από το συνάλλαγμα, σε σταθερή ισοτιμία.

3. Υπαγωγή της μακροοικονομικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της νομισματικής της συνιστώσας, στους στόχους του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης της παραγωγής στρατιωτικών προϊόντων υψηλής τεχνολογίας και προϊόντων διπλής χρήσης (στμ. Τα dual-use products αναφέρονται σε προϊόντα που έχουν εμπορική χρήση αλλά μπορούν να μετατραπούν και σε στρατιωτικού σκοπού, πχ drones). Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να οργανωθούν πιστoληπτικές γραμμές με επιτόκιο που δεν θα υπερβαίνει το 2% ετησίως για τις δανειζόμενες επιχειρήσεις που κατασκευάζουν προϊόντα με κυβερνητικές παραγγελίες και εργάζονται στο πλαίσιο κυβερνητικών προγραμμάτων.

4. Δημιουργία αποθεμάτων στρατηγικής σημασίας πρώτων υλών και υλικών απαραίτητων για την παραγωγή στρατιωτικών προϊόντων και την εξασφάλιση της κοινωνικοοικονομικής ασφάλειας της χώρας με την απόκτησή τους ως κρατικό απόθεμα της Τράπεζας της Ρωσίας μαζί με τον χρυσό και τις νομισματικές αξίες.

Εξωτερική οικονομική ασφάλεια.

5. Επανεθνικοποίηση του Χρηματιστηρίου της Μόσχας με την υπαγωγή του στην Τράπεζα της Ρωσίας. Αποκατάσταση του ελέγχου της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ρουβλίου. Προστασία του νομισματικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος από κερδοσκοπικές επιθέσεις με βάση τα συνήθη μέτρα συγκράτησης της αγοράς, την εισαγωγή αδειοδότησης στα κεφάλαια και περιορισμών στις μη εμπορικές πράξεις, τον καθορισμό της συναλλαγματικής θέσης των εμπορικών τραπεζών. Εισαγωγή φόρου επί της πώλησης νομισμάτων και τίτλων που αγοράστηκαν λιγότερο από ένα έτος πριν. Ριζική αύξηση της αποτελεσματικότητας του νομισματικού ελέγχου. Να σταματήσει η offshore-ποίηση της οικονομίας και να διακοπεί η παράνομη εξαγωγή κεφαλαίων σύμφωνα με τις συστάσεις που παρουσιάστηκαν προηγουμένως.

6. Τερματισμός της εμπλοκής των Οίκων Αξιολόγησης και των ελεγκτικών, συμβουλευτικών και νομικών εταιρειών από τις μη φιλικές χώρες στις πολιτικές και τις δραστηριότητες των νομισματικών αρχών, στις εργασίες των κυβερνητικών υπηρεσιών, των τραπεζών και των εταιρειών.

7. Επέκταση της Ευρασιατικής Οικονομικής Ολοκλήρωσης (EAEU) τόσο ως προς το σύνολο των λειτουργιών οικονομικής ρύθμισης (με τη συμπλήρωσή τους με τη συναλλαγματική, νομισματική, εκπαιδευτική και πληροφοριακή πολιτική), όσο και ως προς τον αριθμό των χωρών της EAEU.

8. Μετάβαση σε εθνικά νομίσματα στο αμοιβαίο εμπόριο και τις επενδύσεις όχι μόνο στην EAEU και την ΚΑΚ (Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών – περιλαμβάνει τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και το Καζακστάν), αλλά και στις χώρες BRICS και SCO (Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης). Αποχώρηση από τα κοινά αναπτυξιακών ιδρύματα της ζώνης του δολαρίου. Δημιουργία ενός συστήματος πληρωμών ανεξάρτητου από εχθρικές χώρες και ενός συστήματος ανταλλαγής διατραπεζικών πληροφοριών.

Στις συνθήκες του οικονομικού πολέμου κατά της Ρωσίας, είναι σημαντικό να επιτευχθεί η υλοποίηση του στόχου που έθεσε ο Πρόεδρος για πληρωμή των εξαγωγών μας σε ρωσικό ρούβλι, γεγονός που θα οδηγήσει στη διαμόρφωση ενός ριζικά διαφορετικού – σταθερά πλεονασματικού συστήματος εξωτερικού εμπορίου. Το πλεόνασμα του εξωτερικού εμπορίου μόνο το 2022 λόγω της προτεινόμενης πολιτικής, εκτιμάται σε 25 τρισεκατομμύρια ρούβλια.

Στο πλαίσιο της άρνησης συναλλαγών σε νομίσματα των μη φιλικών χωρών, είναι απαραίτητο να επιταχυνθεί η “αποσύνδεση” της αναπαραγωγής της ρωσικής οικονομίας από τη δυτική τιμολόγηση των εγχώριων δικών μας προϊόντων, καθορίζοντας σταθερές εγχώριες τιμές για αυτά, και παγώνοντας τα τιμολόγια για την ηλεκτρική ενέργεια και τις μεταφορές για το τρέχον έτος. Μια τέτοια πολιτική θα οδηγήσει στην υποκατάσταση των εισαγωγών και στην ανάπτυξη της δικής μας βιομηχανίας, στην αύξηση των εισοδημάτων των πολιτών και στην κυριαρχία του ενιαίου οικονομικού χώρου της Ευρασιατικής Οικονομικής Ολοκλήρωσης.

Νέα αρχιτεκτονική των διεθνών νομισματικών και χρηματοπιστωτικών σχέσεων.

Στην παρούσα κατάσταση, η Ρωσία πρέπει να ενεργήσει ως παγκόσμιος ηγέτης για να αρχίσει η μετάβαση σε ένα νέο παγκόσμιο νομισματικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Θα πρέπει να βασίζεται σε μια διεθνή συμφωνία που θα προβλέπει διαφανείς κανόνες για την έκδοση και την κυκλοφορία ενός ψηφιακού διεθνούς νομίσματος διακανονισμού, το οποίο θα υποστηρίζεται από ένα καλάθι εθνικών νομισμάτων των χωρών που συμμετέχουν στη συμφωνία αυτή και από τα αποθέματα ανταλλακτικών αγαθών που παράγονται σε αυτές τις χώρες (“δέσμη εμπορευμάτων”). Το μαθηματικό μοντέλο για την κατασκευή ενός τέτοιου νομίσματος έδειξε την υψηλή σταθερότητά του. Παράλληλα, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός τιμολόγησης στο νόμισμα αυτό, ο οποίος απαιτεί τη διαμόρφωση του δικού του συναλλαγματικού χώρου, η ιδέα του οποίου αναπτύσσεται στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Πηγή: glazev.ru

Μετάφραση: antapocrisis