Άρθρα

Η Δούρου μηνύει τον εαυτό της. Ο Τσίπρας δεν γνωρίζει τη λέξη συγνώμη.

Το θράσος δεν έχει όρια όταν χάνεται η ντροπή και το φιλότιμο. Η κυρία Δούρου, αποφάσισε να καταθέσει μήνυση κατ’ αγνώστων για τις πλημμύρες στη Δυτική Αττική. Η «λεπτομέρεια» είναι ότι η ίδια προΐσταται της Περιφέρειας Αττικής η οποία είναι και η αρμόδια αρχή για τα αντιπλημμυρικά έργα. Η κυβέρνηση μάλιστα που ασκεί την εξουσία, καταρτίζει προϋπολογισμούς, εκτελεί δημόσια έργα και συγκροτεί την Πολιτική Προστασία, είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα.

Δεν φταίει μόνο η Δούρου και ο Τσίπρας, φταίνε – και μάλιστα περισσότερο – και οι προκάτοχοί τους, αλλά όσοι είναι συνυπεύθυνοι δεν μπορούν να παριστάνουν τους τιμητές. Δεν γίνεται οι συνυπεύθυνοι για την καταστροφή αντί να απολογούνται ή τουλάχιστον να σκύβουν το κεφάλι και να ζητάνε συγνώμη να μεταμφιέζονται σε εισαγγελείς με ύφος χιλίων καρδιναλίων για να αποσείσουν τις ευθύνες από πάνω τους. Το γεγονός της μήνυσης θα ήταν ρεσιτάλ αυτογελοιοποίησης αν δεν υπήρχαν 16 νεκροί. Με αυτό το δεδομένο, η κυρία Δούρου δεν επιτρέπεται να μηνύει «αγνώστους», να ντύνεται αρμοδίως σε κάθε καταστροφή -στις φωτιές μπαρουτοκαπνισμένη και στις πλημμύρες τεθλιμμένη- με μοναδικό της στόχο την καριέρα της στη μετά Τσίπρα εποχή.Αν παρόλα αυτά η Δούρου και ο Τσίπρας επιμένουν να βρουν τους «άγνωστους» ενόχους για την πρωτοφανή αυτή τραγωδία, δεν έχουν παρά να μαζέψουν τους προκατόχους τους και -όλοι μαζί- να κοιταχτούν στον καθρέπτη. Στις 6/11 η Περιφέρεια Δυτικής Ατικής δήλωνε έτοιμη για την αντιπλημμυρική περίοδο. Στις 15/11 είχαμε 16 τουλάχιστον νεκρούς, ακριβώς στην ίδια περιοχή. Οι επιφανειακές κινήσεις εντυπωσιασμού εκ των υστέρων (πχ κλείσιμο σχολείων δύο μέρες μετά) είναι στάχτη στα μάτια για να δείξουν ότι υπάρχουν …αντανακλαστικά.

Η έντεχνη προσπάθεια να διαχυθούν οι ευθύνες προς τα κάτω, στους κατοίκους που χτίζουν και τους ιδιοκτήτες που μπαζώνουν, δεν είναι τίποτα άλλο από απόπειρα παραγραφής των εγκληματικών ευθυνών των από πάνω. Γιατί όσο και να επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδώσει το έγκλημα στα «έργα των ανθρώπων» ή -ακόμα χειρότερα- στη «μανία του θεού», υπάρχουν και τα «έργα του κράτους», οι «παραλείψεις και καθυστερήσεις της Περιφέρειας», οι ευθύνες των κυβερνήσεων, των δημόσιων υπηρεσιών, των υπεύθυνων αρχών. Αν ο πολίτης που παρανόμησε ευθύνεται μία φορά, το συντεταγμένο κράτος που κάλυψε, νομιμοποίησε και διατήρησε την μικρή ατομική παρανομία επιτρέποντας και διευρύνοντας ένα μαζικό μεγάλο έκτρωμα ενάντια στη φύση, ευθύνεται εκατό φορές. Αν η μισή σπουδή από το να διευθετηθούν τα γήπεδα των επιχειρηματιών είχε επιδειχθεί στο αντιπλημμυρικό της Μάντρας, ίσως να μην είχαμε αυτά τα αποτελέσματα.

Σε κάθε περίπτωση, μετά από μια ανείπωτη καταστροφή και 16 νεκρούς, το ερώτημα είναι: ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ; Κανείς δεν νιώθει ότι έχει κάποιο – μικρό ίσως – μερίδιο ευθύνης για αυτό το αποτέλεσμα; Φταίει μόνο ο θεός και η θεομηνία του; Φταίνε μόνο οι από κάτω; Κανένας υπεύθυνος από την αυτοδιοίκηση, την περιφέρεια, την κυβέρνηση;

Νεκροί στην Εκάλη… Αγνοούμενοι στο Ψυχικό… Πλημμύρισε η Φιλοθέη…

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

Ποτέ δεν θα ακούσουμε μια τέτοια είδηση. Όχι επειδή δεν βρέχει στα πλούσια προάστια. Αλλά επειδή εκείνοι που πνίγονται όταν βρέχει είναι μόνο οι φτωχοί. Πριν δύο χρόνια είχε πλημμυρίσει το Καματερό, το Μενίδι και το Ίλιον. Τα καιρικά φαινόμενα δεν έχουν γεωγραφικά όρια, αλλά οι πνιγμένοι, οι αγνοούμενοι, οι ξεσπιτωμένοι και οι κατεστραμμένοι έχουν κοινωνική και οικονομική ταυτότητα. Μονίμως βρίσκονται από τη μεριά των ριγμένων.

Οι αναφορές στη θεομηνία προκαλούν οργή. Όχι επειδή τα καιρικά φαινόμενα δεν παίζουν ρόλο. Κρύβουν όμως τις πραγματικές αιτίες της καταστροφής: Κρατική αδιαφορία, δημόσια έργα βιτρίνας, στημένες προμήθειες και διαγωνισμοί, ταξική αδιαφορία για τις περιοχές των φτωχοδιάβολων. Πόλεις αυθαιρέτων για να δημιουργηθούν οι εκλογικοί πελάτες, χωρίς υποδομές, αντιπλημμυρικά έργα, προστασία. Δίπλα στο χρυσοφόρο δρόμο του εθνικού εργολάβου, πνιγήκαν άνθρωποι. Αυτό κατασκεύασαν όλες οι κυβερνήσεις δεξιάς και ΠΑΣΟΚ. Σε αυτό περπάτησαν νομάρχες και «αριστεροί» δήμαρχοι. Η Μάνδρα πνίγηκε και η Δυτική Αττική θρηνεί. Δεν φταίνε τα καιρικά φαινόμενα. Υπεύθυνο είναι το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που καταδικάζει ολόκληρες περιοχές και πληθυσμούς σε δεύτερη μοίρα.

Μια κυβέρνηση στοιχειωδώς αξιοπρεπής -ούτε καν «αριστερή»- θα υπεράσπιζε τη δυνατότητα του κράτους να προστατεύει τους πολίτες του. Αυτό όμως σημαίνει αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού και άρνηση του φόρου αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές. Θα σήμαινε άρνηση της διάλυσης του κρατικού μηχανισμού που είναι απαραίτητος απέναντι στις φωτιές και στις «θεομηνίες». Θα σήμαινε κονδύλια για την πολιτική προστασία και αυξημένους προϋπολογισμούς για τις δημόσιες υπηρεσίες και τα αναγκαία έργα.

Ούτε να διανοηθεί κάτι τέτοιο δεν μπορεί ο θλιβερός ΣΥΡΙΖΑ και ο θλιβερότερος Τσίπρας. Πληθωρισμός όμως δηλώσεων και κροκοδείλια δάκρυα από την κυβέρνηση, ρίξιμο των ευθυνών στους προηγούμενους, καμία ευθύνη για τους εαυτούς τους. Η υποταγή στους δανειστές δεν επιτρέπει τίποτα περισσότερο. Η δε «αριστερή» Περιφέρεια φρόντισε να ξοδέψει πολλαπλάσια σε έργα βιτρίνας και γήπεδα, από τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα στη Δυτική Αθήνα και Δυτική Αττική. Το ταξικό έγκλημα στη Μάνδρα έχει και άλλη μια διάσταση. Η εγκατάλειψη των φτωχών περιοχών είναι λίπασμα για το φασισμό σε μια περιοχή που οι νεοναζί αλωνίζουν πατώντας στην οργή και την αγανάκτηση.

Ο καπιταλισμός είναι δολοφονικό σύστημα. Γιατί σε κάθε περίσταση μας δείχνει ότι πάνω από τα κέρδη του δεν βάζει τίποτα, ούτε καν την ανθρώπινη ζωή. Η οργή για τους νεκρούς και τις καταστροφές δεν μπορεί να σβήσει με «κήρυξη πένθους» και τις συνήθεις ανέξοδες και θλιβερά επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις για «έρευνες που θα βρουν τους ενόχους». Τα φαινόμενα είναι φυσικά, αλλά οι συνέπειές τους έχουν πολιτικό, κοινωνικό και ταξικό χρώμα. Ως πότε;