Η Παλαιστίνη τώρα μας χωρίζει
Διαβάζοντας τα έργα του Άραβα κοινωνιολόγου του Μεσαίωνα Ιμπν Καλντούν πριν από πολλά χρόνια, εξεπλάγην από τις ιδέες του για τη γεωγραφία και το κλίμα, οι οποίες αποδίδουν όχι μόνο φυσικά αλλά και κοινωνιολογικά πρότυπα για τους ανθρώπους που ζουν στην ίδια κλιματική περιοχή. Εν ολίγοις, οι ιδέες αυτές υποδηλώνουν ότι αν κάποιος από το βόρειο ημισφαίριο μετακόμιζε στο νότιο ημισφαίριο, οι επιζώντες απόγονοί του θα είχαν τελικά τα ίδια φυσικά και κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά με τους ανθρώπους του νότιου ημισφαιρίου. Με γοήτευσε αυτή η ιδέα και δεν μπορούσα να καταλάβω πώς μπορεί κάποιος σε αυτόν τον κόσμο να είναι ρατσιστής, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να έχει μεταλλαχθεί σε οποιονδήποτε άλλον.
Κρατώντας αυτή την αντίληψη και προσθέτοντας σε αυτήν χρόνια ψυχικής αναζήτησης, η οποία, επειδή γεννήθηκα μουσουλμάνος, με οδήγησε να εντρυφήσω στον Σουφισμό, ανέπτυξα την ακλόνητη πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ουσιαστικά ένα, και ότι όλο το κακό στον κόσμο είναι αποτέλεσμα του διχασμού μας. Ήμουν πεπεισμένος ότι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι στον Παγκόσμιο Βορρά επιτρέπουν στους στρατούς τους να δολοφονούν αθώους πολίτες ή να πεθαίνουν παιδιά από την πείνα σε μακρινά έθνη είναι ότι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τα θύματα ως όμοια με αυτούς και κατά συνέπεια δεν είναι σε θέση να συμπάσχουν μαζί τους και να νιώσουν τον πόνο τους. Αν το έκαναν, είπα στον εαυτό μου, το μεγαλύτερο μέρος του κακού στον κόσμο θα εξαφανιζόταν.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι ο κύριος στόχος των τεχνών πρέπει να είναι να ανθρωποποιήσουν όσους θεωρούμε διαφορετικούς. Όντας κι εγώ επίδοξος μυθιστοριογράφος, αποφάσισα ότι η ενότητα και το κοινό της ανθρώπινης ύπαρξης θα είναι το κύριο θέμα όλων των έργων μου.
Δεν μπορώ πλέον να υιοθετήσω τέτοιες πεποιθήσεις και δεν πιστεύω πλέον αυτές τις ιδέες.
Μου είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το κάλεσμα για αγάπη και ενότητα δεν αφορά τους καταπιεσμένους αλλά τους προνομιούχους. Μπροστά στο μίσος ή στην απάθεια εκείνων που δεν αισθάνονται τον πόνο τους ή δεν τους θεωρούν ίσους, οι διωκόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αγκαλιάσουν αυτό για το οποίο διώκονται, εθνικό, θρησκευτικό ή οτιδήποτε άλλο, και να αποδεχτούν τη διαίρεση. Το να ορκίζεται κανείς στην αγάπη και στην ενότητα είναι ένα προνόμιο που μόνο οι άνθρωποι του Παγκόσμιου Βορρά μπορούν πλέον να έχουν την πολυτέλεια να το κάνουν. Για τους υπόλοιπους από εμάς, δεν είναι τίποτα λιγότερο από αδυναμία και ταπείνωση.
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στον Παγκόσμιο Νότο, παρακολουθώ με τρόμο τη συνεχιζόμενη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα και την τυφλή, εκπληκτική υποστήριξη της πλειοψηφίας των κυβερνήσεων και των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στον Παγκόσμιο Νότο, ανοίγω τα μάτια μου στην υποκρισία, τον ρατσισμό και την άσχημη επιβεβαίωση ότι οι ζωές και οι θάνατοί μας εξακολουθούν να μην εκτιμώνται ή να μην θεωρούμαστε ίσοι. Όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι στον Παγκόσμιο Νότο, εξοργίζομαι με την αφήγηση της καταδίκης αποκλειστικά της Χαμάς για την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, το θράσος να ενεργεί κανείς σαν να αυτή να ήταν απρόκλητη, και την ηθική αποτυχία να τη δει στο πλαίσιο 75 χρόνων εξανδραποδισμού, αποικιοκρατίας, εθνοκάθαρσης, κλοπής γης, βίας, βασανιστηρίων και βιασμών στα χέρια του Ισραήλ.
Εμείς, που υποφέραμε από την αποικιοκρατία, καταλαβαίνουμε ότι το μόνο μέρος που πρέπει να κατηγορηθεί, είναι το Ισραήλ, η κατοχική δύναμη. Απλά και μόνο επειδή, αν δεν υπήρχε κατοχή, δεν θα υπήρχε Χαμάς. Εμείς, που υποφέραμε από την αποικιοκρατία, καταλαβαίνουμε ότι οι μαχητές της Χαμάς που επιτέθηκαν στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου δεν επέλεξαν να είναι μαχητές της αντίστασης και θα είχαν μια φυσιολογική ζωή αν δεν είχαν υποστεί κατοχή και δεν ζούσαν για σχεδόν δύο δεκαετίες σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου πάνω από το μισό του πληθυσμού αγωνιζόταν να εξασφαλίσει φαγητό λίγο πριν από τις 7 Οκτωβρίου. Εμείς, που υποφέραμε από την αποικιοκρατία, γνωρίζουμε πολύ καλά αυτή την αφήγηση όπου κατηγορούνται τα θύματα και όπου οι ίδιες ηθικές αρχές δεν εφαρμόζονται στην περίπτωσή μας.
Έτσι, για τους ανθρώπους που έχουν συνείδηση στον Παγκόσμιο Βορρά, που στέκονται στο πλευρό των Παλαιστινίων με οποιονδήποτε τρόπο μπορούν, για όσους διαδηλώνουν, γράφουν και μιλούν, σας ευχαριστούμε που μας δίνετε ελπίδα στην ανθρωπότητα στην πιο σκοτεινή μας ώρα και δεν μας επιτρέπετε να μετατραπούμε σε τέρατα, όπως θέλουν οι εχθροί μας.
Και για τους άλλους, για εκείνους που διευθύνουν αυτό το σόου τρόμου στη Γάζα, για εκείνους που το διευκολύνουν, για εκείνους που δολοφονούν και τιμωρούν συλλογικά τους αθώους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά, για εκείνους που ξέρουν ότι υπάρχουν παιδιά παγιδευμένα στο σκοτάδι κάτω από τα ερείπια των βομβαρδισμένων κτιρίων, που πεθαίνουν από τη δίψα και την πείνα και εξακολουθούν να είναι ενάντια σε μια κατάπαυση του πυρός, για εκείνους που έχουν αποκαλύψει την κακία της καρδιάς τους και το σκοτάδι της ψυχής τους, να ξέρετε ότι τώρα σας βλέπουμε όπως πραγματικά είστε. Οι μάσκες έχουν πέσει και εκατομμύρια από εμάς ανοίγουν τα μάτια τους για να συνειδητοποιήσουν πόσο πολύ μας μισείτε και μας αποανθρωποποιείτε. Εκατομμύρια από εμάς έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί και είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν τις ιδέες και τις αφηγήσεις οποιασδήποτε ομάδας, αρκεί αυτή να σας πολεμήσει ή να σας εναντιωθεί. Όποιο δόγμα κι αν υπάρχει – ισλαμιστικό, κομμουνιστικό ή μηδενιστικό – εκατομμύρια από εμάς είναι έτοιμοι να το ενστερνιστούν, αρκεί να πάρει θέση εναντίον σας.
Η Παλαιστίνη τώρα μας χωρίζει.
Έχουμε μίσος στις καρδιές μας και σας υπόσχομαι ότι το μίσος θα παραμείνει. Και σας υπόσχομαι ότι θα ζήσουμε έτσι και θα πεθάνουμε έτσι και θα μεταδώσουμε την οργή και τον πόνο μας. Και θα παραμείνουμε αιχμάλωτοι του μίσους μας, και εσείς θα παραμείνετε αιχμάλωτοι των εγκλημάτων και των φόβων σας, και η βία θα συνεχιστεί, και κανείς μας δεν θα είναι ελεύθερος, μέχρι να υπάρξει ισότητα, και μέχρι να υπάρξει δικαιοσύνη, και μέχρι η Παλαιστίνη να είναι ελεύθερη.
Πηγή: Mundoweiss
Μετάφραση: antapocrisis
Ο Mohamed Seif El Nasr είναι Αιγύπτιος συγγραφέας με ακαδημαϊκό υπόβαθρο στην ιστορία και το διεθνές δίκαιο.