Άρθρα

Το Σύνταγμα ως θερμοσίφωνας

/2 Comments/in , /by

Μεταμεσονύχτια ώρα, κατά το συνήθειο όσων μεθοδεύουν πραξικοπήματα, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (τεύχος Β’, 5344/4-12-2020) η κυβερνητική απαγόρευση όλων των συναθροίσεων σε ολόκληρη την επικράτεια την 6η Δεκεμβρίου. Η απαγόρευση υπογράφεται από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και αποτελεί κατ’ ουσία επανάληψη της απαγόρευσης που είχε τεθεί σε ισχύ το τετραήμερο 15-18 Νοεμβρίου.

Με την απαγόρευση αυτή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει συνολικά αναστείλει το άρθρο 11 του Συντάγματος επί 5 ολόκληρες ημέρες τις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους: το Σύνταγμα προβλέπει την αναστολή ισχύος άρθρων του κατ’ απόλυτη εξαίρεση, για χρονικό διάστημα που δεν ξεπερνά τις 15 ημέρες, μόνον με τη διαδικασία του άρθρου 48 (Κατάσταση πολιορκίας), φυσικά με απόφαση της Βουλής και όχι του Αρχηγού της ΕΛΑΣ (δηλαδή της εκτελεστικής εξουσίας).

Η δε αντιμετώπιση του δικαιώματος στη συνάθροιση είναι χαρακτηριστική: το δικαίωμα υπάρχει όταν δεν χρησιμοποιείται! Όταν όμως “πιθανολογείται σφοδρά” ότι θα πραγματοποιηθούν συναθροίσεις (όπως αναφέρει η απαγόρευση για την 6η Δεκεμβρίου), το σχετικό άρθρο του Συντάγματος αναστέλλεται. Πρόκειται για τη θεώρηση του Συντάγματος ως θερμοσίφωνα, τον οποίον ανοιγοκλείνεις κατά βούληση.

Δεν είναι τυχαία η συμπερίληψη της επίκλησης του ά. 11 της ΕΣΔΑ στη νέα απαγόρευση: οι διεθνείς αντιδράσεις που υπήρξαν απέναντι στην προηγούμενη αναστολή του α. 11 του Συντάγματος, όπως για παράδειγμα η ταπεινωτική ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας, πλήγωσαν το κύρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ειδικά σε μια περίοδο αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Ώρα είναι τώρα να ακουστεί διεθνώς ότι στην Ελλάδα τα συνταγματικά δικαιώματα αντιμετωπίζονται κατ’ αναλογία με τις πρακτικές Ερντογάν…

Η απαγόρευση εξεδόθη κατόπιν “της από 2.12.2020 εισήγησης της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19”. Θυμίζουμε ότι, στην προηγούμενη απαγόρευση, χρησιμοποιήθηκε παλιότερη (και όχι ad hoc) γνώμη της Επιτροπής (με ημερομηνία 4/11, ενώ η απαγόρευση ίσχυσε για τις 15/11). Σε κάθε περίπτωση, η εισήγηση της Επιτροπής πρέπει να δημοσιοποιηθεί. Δεν είναι δυνατόν να αναστέλλονται άρθρα του Συντάγματος με μυστικές εισηγήσεις. Εξάλλου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο κ. Μαγιορκίνης είχε χαρακτηρίσει “πολιτική απόφαση” την προηγούμενη κυβερνητική απαγόρευση.

Ο λόγος της απαγόρευσης που επικαλείται ο Αρχηγός της ΕΛΑΣ είναι η “προστασία της δημόσιας υγείας”. Εδώ υπάρχουν δύο σοβαρά ζητήματα: αφενός, δεν έχουν περάσει λίγες μέρες αφότου ο πολιτικός του προϊστάμενος κ. Χρυσοχοϊδης είχε δηλώσει ότι ο ιός δεν μεταδίδεται σε εξωτερικούς χώρους. Πρόκειται για τον απόλυτο εξουσιαστικό κυνισμό, που διαστρέφει την πραγματικότητα ανάλογα με τις ανάγκες της συζήτησης (εν προκειμένω, η δήλωση αφορούσε την υγεία των αστυνομικών). Αφετέρου, δεν εξηγείται σε τι θα διακινδύνευε τη δημόσια υγεία το κάλεσμα για απόδοση τιμής στο σημείο της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, με ρητή μάλιστα αναφορά σε χρήση μάσκας και τήρηση αποστάσεων. Πρόκειται για βάναυση παραβίαση κάθε έννοιας αναλογικότητας.

Το κάλεσμα για μια εκδήλωση που να τιμά τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου αγκαλιάζεται πλατιά: πάνω από δύο χιλιάδες συμπολίτισσες και συμπολίτες μας έχουν ήδη υπογράψει, ενώ με την υπογραφή της μας τίμησε και η Μάγδα Φύσσα. Οι οικείοι, οι φίλοι και οι καθηγητές του Αλέξη θα στερηθούν φέτος τη δυνατότητα να πάνε στο σημείο της δολοφονίας και να αφήσουν ένα λουλούδι. Η κρατική απαγόρευση προς αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί συνέχεια της σφαίρας του Κορκονέα.

Πέραν τούτων, όσα έχουμε πει για την αντισυνταγματικότητα της απαγόρευσης της 17 Νοέμβρη ισχύουν στο ακέραιο και για την παρούσα απαγόρευση.

Σε κάθε περίπτωση, όταν η αστυνομία περικυκλώνει έναν χώρο, μπορούμε απλούστατα να τον περιτριγυρίσουμε, στα πλαίσια πάντοτε της σωματικής μας άσκησης μαζί με δύο ακόμα φίλους μας. Το έχουμε ξανακάνει.

Μάριος Λώλος

Τι μάθαμε από τη σημερινή μέρα

/2 Comments/in , /by

Μάθαμε ότι συγκέντρωση με περιορισμένο αριθμό ατόμων, με φυσικη αποστασιοποίηση, με υποδειγματική τήρηση όλων των μέτρων ασφαλείας, με μάσκες, αποστάσεις κλπ, είναι δυνατή. Επομένως επιβεβαιώσαμε ότι η γενική απαγόρευση συναθροίσεων που αποφάσισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι απλά ήταν εκτός συνταγματικών ορίων, αλλά αποδείχθηκε και μη αναγκαία καθώς και αντίθετη στην αρχή της αναλογικότητας.

Μάθαμε λοιπόν τι είναι υγειονομικά ακίνδυνο και τι είναι συνταγματικά επικίνδυνο: Αν είχαμε Επιτροπή Λοιμωξιολόγων που δεν μιλά με πολιτικές σκοπιμότητες, θα μας επιβεβαίωνε ότι αν δεν υπήρχε η απαγόρευση της κυβέρνησης, παρά μόνο η αυτοσυνείδηση και η αυτοσυγκράτηση των διαδηλωτών, σήμερα δεν θα υπήρχε επιβάρυνση για την εξέλιξη της πανδημίας. Και αν είχαμε και δικαστική εξουσία που δεν νομολογεί ανάλογα με τα κέφια της εκτελεστικής εξουσίας, θα μας επιβεβαίωνε ότι η γενική απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των 4, είναι μέτρο που τσαλακώνει το Σύνταγμα χάριν των πρωθυπουργικών μικροϋπολογισμών.

Μάθαμε έτσι, ότι η ανησυχία της κυβέρνησης για την εξάπλωση της πανδημίας στις εκδηλώσεις τιμής του Πολυτεχνείου ήταν απλώς προπέτασμα καπνού για την προαποφασισμένη πολιτική όξυνση. Η οποία όξυνση με τη σειρά της, επιλέχθηκε από το κυβερνητικό επιτελείο ως ο προσφορότερος τρόπος για να ξεφύγει η δημόσια συζήτηση από τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τον εκτροχιασμό της πανδημίας. Γιατί όταν η χώρα φτάνει από τα μηδενικά κρούσματα του Ιουνίου, στη σημερινή κατάσταση, η συζήτηση περί των ευθυνών πρέπει με κάποιο τρόπο να εξαφανιστεί.

Μάθαμε ακόμα, ότι παρά τις διαβεβαιώσεις Μητσοτάκη πως υπήρχαν και Δεξιοί στο Πολυτεχνείο, το Πολυτεχνείο σήμερα επιστράφηκε στους διαδηλωτές, τα κόμματα της Αριστεράς, τα σωματεία και τους φορείς του λαϊκού κινήματος. Το κράτος έχρισε “ιδιοκτήτη” του Νοέμβρη όσους σήμερα είχε απέναντι. Η μία και μοναδική φορά που αρχηγός της ΝΔ κατέθεσε στεφάνι στο Πολυτεχνείο ήταν η μία και μοναδική φορά που στο Πολυτεχνείο ήταν μόνο τα ΜΑΤ και υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας. Μόνο και μόνο αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι οι δεξιοί που υπήρχαν στο Πολυτεχνείο το 1973 ήταν μόνο έξω από την πύλη του.

Μάθαμε επίσης, ότι απέναντι στην πανδημία η κυβέρνηση έχει δύο και μοναδικά σχέδια: Πρώτον να ανοιγοκλείνει με λοκντάουν την κοινωνία και την οικονομία επ’ αόριστον μέχρι ο Θεός να βάλει το χέρι του. Δεύτερον, να δέρνει. Το αρρωστημένο μίσος της Δεξιάς για το Πολυτεχνείο, την ιστορική μνήμη και την “ιδεολογική ηγεμονία” της Αριστεράς μεταφράζεται σε αυταρχικό παροξυσμό. Η πολιτική διαπάλη, για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, διεξάγεται με ξυλοδαρμό. Πράγμα αναμενόμενο για εμάς τους μαρξιστές, αλλά το ακραίο κέντρο του φιλελευθερισμού ας μην πέφτει από τα σύννεφα.

Μάθαμε και κάτι περί της υγείας: οι βασικές εστίες μετάδοσης του ιού ήταν σήμερα τα μπουλούκια των ημιμαθών βουβαλόπαιδων της ΕΛΑΣ τα οποία συνωστίζονταν χωρίς αποστάσεις και μέσα προστασίας μετατρέποντας εαυτόν σε υγειονομική βόμβα. Η βόμβα αυτή πρέπει άμεσα να αφοπλιστεί μεταφορικώς και κυριολεκτικώς. Οι δε διαδηλωτές, τη μόνη στιγμή που παραβίασαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα ήταν όταν κυνηγήθηκαν, ψεκάστηκαν ή χτυπήθηκαν από τις αφιονισμένες ορδές των βαρβάρων. Εάν η δικαστική εξουσία ήταν όντως ανεξάρτητη, ο κ. Χρυσοχοΐδης έπρεπε να παραπεμφθεί και να συλληφθεί.

Μάθαμε ακόμα ότι οι κυβερνητικοί παπαγάλοι (ορισμένοι από δαύτους περνιούνται και για διανοητές) δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν μια εθνική εορτή που οργανώνεται (και αν χρειαστεί ακυρώνεται) από το κράτος και την πολιτεία, από το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών να διαμαρτύρονται ενάντια στο κράτος και την πολιτεία. Το γεγονός ότι οι εκδηλώσεις για τις εθνικές επετείους απλώς ακυρώθηκαν από τον διοργανωτή τους, ενώ οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο έπρεπε να περάσουν μέσα από την αναστολή άρθρου του Συντάγματος, διέφυγε από τα “φιλελεύθερα” θινκ τανκς.

Μάθαμε τέλος ότι οι διαδηλώσεις μπορούν να είναι κοινωνικά, υγειονομικά και πολιτειακά απολύτως αναγκαιες. Γιατί πέρα από κυβερνήσεις που νομοθετούν μίζες για τα ΜΜΕ και προσλήψεις αστυνομικών, αλλά όχι χρηματοδότηση της υγείας και προσλήψεις γιατρών, πρέπει να υπάρχει κι ο λαϊκός έλεγχος και η πίεση για το αντίθετο. Αυτή είναι άλλωστε η ουσία των πολιτικών δικαιωμάτων. Και αυτή είναι και η διαφορά του Πολυτεχνείου με τις εθνικές γιορτές.

Ο Μητσοτάκης πήγε για μαλλί. Μπορεί να βγει κουρεμένος;

/0 Comments/in , /by

Ο Κ. Μητσοτάκης, τα τελευταία 24ωρα, με κυνικό υπολογισμό προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες του για την ανεξέλεγκτη εξέλιξη του δεύτερου κύματος της πανδημίας σε μια χώρα που είχε μηδενίσει τα εγχώρια κρούσματα πριν 4 μήνες.

Θέλει να βγει από το κάδρο των ευθυνών για το χρεοκοπημένο άνοιγμα του τουρισμού, για τη μηδενική προετοιμασία των Νοσοκομείων, για την άρνηση συγκρότησης μηχανισμών ελέγχων, ανίχευσης, απομόνωσης.

Ζητά διέξοδο από τη φθορά που για πρώτη φορά εμφανίζεται καθώς καθίσταται βασικός υπεύθυνος για την πορεία της πανδημίας.

Επιδιώκει, πολύ χειρότερα, να “χρεώσει” την αύξηση κρουσμάτων και απωλειών στους πολιτικούς του αντιπάλους και στην ίδια την κοινωνία.

Σχεδίασε να βγει κι από πάνω, ώστε από εκεί που θα έπρεπε να απολογείται για τον εκτροχιασμό του δεύτερου κύματος της πανδημίας, να παριστάνει τον τιμητή και να μας κουνά το δάχτυλο.

Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της αντιδημοκρατικής εκτροπής που επιχείρησε με την καθολική απαγόρευση των συναθροίσεων.

Απαγορεύοντας όχι απλά την πορεία και την διαδήλωση, αλλά κάθε τιμητική εκδήλωση, ακόμα και κατάθεση στεφάνου με πλήρη μέτρα προφύλαξης, γνώριζε ότι παίζει με τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Συνειδητά θέλησε να προκαλέσει όλη την αντιπολίτευση, από το ΚΙΝΑΛ και πέρα, που έχει αναφορά στην εξέγερση του Νοέμβρη, ανεξάρτητα από τις αθλιότητες και τις εξαργυρώσεις που έχει διαπράξει έκτοτε.

Αποφάσισε να επιτεθεί με τον πιο υβριστικό και ιταμό τρόπο στην Αριστερά, επιδιώκοντας μια όξυνση που θα του επέτρεπε να παριστάνει τον θεματοφύλακα της υγειονομικής ασφάλειας. Το σχήμα “οι δεξιοί νοικοκυραίοι είναι προσεκτικοί” και οι “αριστεροί διαδηλώνουν αρνούμενοι τα μέτρα προφύλαξης” είναι το μόνο διαβατήριο που του απομενει για την έξοδο από το βασανιστικό απολογισμό της εξέλιξης της πανδημίας.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτό.

Με τον χολερικό τρόπο που μίλησε για την εξέγερση του Νοέμβρη και την Αριστερά, επεδίωξε να συσπειρώσει το κομματικό του ακροατήριο που παθαίνει αναφυλαξία με το Πολυτεχνείο. Γνωρίζει ότι θα χρειαστεί άμεσα σκληρές γραμμές άμυνας καθώς η κοινωνία θα αρχίσει να του χρεώνει την ολοκληρωτική έλλειψη προετοιμασίας για το φθινοπωρινό κύμα της πανδημίας.

Επεδίωξε ακόμα τον μόνιμο στόχο της αστικής εξουσίας: την προληπτική θωράκιση απέναντι σε κάθε κοινωνική αμφισβήτηση ή διαμαρτυρία, την κανονικοποίηση της καταστολής, του κράτους εξαίρεσης, των απαγορεύσεων, της ανάδειξης της αστυνομίας σε διαμορφωτή της πολιτικής σκηνής. Έρχονται δύσκολες μέρες για την κοινωνία και η κυβέρνηση θωρακίζεται σε ενδεχόμενες λαϊκές αναταραχές.

Ο Κ. Μητσοτάκης είχε κάθε λόγο να πιστεύει ότι και η κίνηση αυτή θα του βγει. Ωστόσο δύο γεγονότα ψαλίδισαν την αλαζονεία του.

Πρώτα, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων δεν δίστασε να χαρακτηρίσει ευθέως ως αντισυνταγματική την …αντισυνταγματική απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 3 ατόμων. Ο ξέφρενος ρυθμός μικροπολιτικού κυνισμού του Μητσοτάκη δεν μπορεί να ακολουθηθεί ακόμα και από φίλιες ή έστω συντηρητικές δυνάμεις.

Δεύτερον, το ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ25 και ο ΣΥΡΙΖΑ συνυπέγραψαν κείμενο διαμαρτυρίας, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο, αν όχι πρωτάκουστο για τα σύγχρονα πολιτικά χρονικά.

Ούτε προφανώς η ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, ούτε η κοινή κίνηση των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης ορθώνει αξιόπιστο και μαχητικό τείχος δημοκρατίας. Δεν θα ανακόψουν τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης, δεν ξεπλένουν κανένα κόμμα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης από τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, δεν είναι σανίδα σωτηρίας για τον συνυπεύθυνο ΣΥΡΙΖΑ, δεν δείχνουν κανέναν δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.

Και τα δύο ωστόσο γεγονότα συνιστούν μια μερική ήττα της απόπειρας Μητσοτάκη να περιφέρεται ως Βοναπάρτης έναντι του Συντάγματος και ταυτόχρονα να παριστάνει τον σωτήρα της χώρας. Και τον έφερε στην γελοία κατάσταση να προτείνει αντιπροσωπεία κομμάτων με επικεφαλής την -άλαλη για το αντιδημοκρατικό χάλι- ΠτΔ να καταθέσει ένα λουλούδι στο Πολυτεχνείο, κατά παράβαση του νόμου που ο ίδιος την προηγούμενη μέρα επέβαλε. Τέτοιες αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές και αλληλοαναιρούμενες προτάσεις δείχνουν ότι η προσπάθεια Μητσοτάκη να κρύψει τις ευθύνες του και να τσαλακώσει την Αριστερά και την αγωνιστική μνήμη, δεν περπάτησε.

Ο Κ. Μητσοτάκης πήγε για μαλλί, αλλά με την περισσή αλαζονεία του και τον κραυγαλέο κυνισμό του, (που πλέον συνομολογείται ανοικτά από εχθρούς και φίλους), κινδυνεύει να βρεθεί κουρεμένος.

Υποστηρίζουμε όμως ότι για να βρεθεί όντως κουρεμένος θα πρέπει να μην μπορέσει να αποσείσει ούτε γραμμάριο από την ευθύνη που τον βαραίνει προσωπικά για την εξέλιξη των κρουσμάτων και των απωλειών, για τη διάλυση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Και αυτό εξαρτάται ΚΑΙ από την Αριστερά. Η οποία θα πρέπει στις εκδηλώσεις τιμής προς την εξέγερση του Πολυτεχνείου, και να είναι, αλλά και να φαίνεται, από τη μια ανυποχώρητη στις αντιδημοκρατικές εκτροπές της κυβέρνησης, και από την άλλη πρωτοπόρα στην προστασία της υγείας του λαού και της κοινωνίας. Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου δεν πρέπει να δώσει την παραμικρή αφορμή σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα να σκεφτούν ότι οι εκδηλώσεις εγκυμονούν κινδύνους.

Ο τρόπος και η εξέλιξη των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης πρέπει να αποδείξει και στους πιο δύσπιστους ότι ο Μητσοτάκης επιχείρησε να κουρελιάσει το Σύνταγμα για να προχωρήσει το προσωπικό ιδιοτελές του σχέδιο για απόσειση των ευθυνών του.

Το σχέδιο Μητσοτάκη να εμφανίσει εαυτόν ως εγγυητή της υγειονομικής προστασίας και την Αριστερά ως φορέα της πανδημίας πρέπει να ξεδοντιαστεί ολοκληρωτικά. Να τιμήσουμε το Πολυτεχνείο, βάζοντας το λιθαράκι μας στην ανατροπή του σημερινού αρνητικού συσχετισμού δύναμης.

Το κουρέλιασμα του Συντάγματος δεν μπορεί να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες για τους 71 νεκρούς σε μία ημέρα

/2 Comments/in , /by

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

Η απαγόρευση των συναθροίσεων από την Αστυνομία ενόψει Πολυτεχνείου, κατά παράβαση του Συντάγματος, υπαγορεύεται από την απόπειρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη να κρύψει τις εγκληματικές της ευθύνες για το δεύτερο φονικό κύμα της πανδημίας, να φορτώσει τους δεκάδες νέους καθημερινούς θανάτους στη συμπεριφορά της ίδιας της κοινωνίας, να ενοχοποιήσει την Αριστερά και τους αγωνιζόμενους υγειονομικούς.

Πρόκειται για μια κυνική απόσειση ευθυνών που δεν διστάζει να πετσοκόψει το Σύνταγμα και να επιβάλει κράτος έκτακτης ανάγκης για τις ιδιοτελείς σκοπιμότητες του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης.

Ο έλεγχος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει χαθεί. Η πανδημία καλπάζει και το μόνο μέτρο που έχουν στο μυαλό τους είναι το επαναλαμβανόμενο επί μήνες λοκ ντάουν. Άνοιξαν ανεύθυνα και δουλοπρεπώς τον τουρισμό, αρνήθηκαν να συγκροτήσουν μηχανισμούς μαζικών ελέγχων, ιχνηλατήσεων, απομονώσεων, αδιαφόρησαν για την ενίσχυση του ΕΣΥ. Σήμερα θερίζουν τα αποτελέσματα της πολιτικής τους.

Όσο και αν επικαλούνται την κατάσταση στην υπόλοιπη Ευρώπη, η πραγματικότητα λέει ότι παρέλαβαν μια χώρα στις αρχές Ιούλη με μηδαμινά κρούσματα (μία από τις ελάχιστες στον δυτικό κόσμο) και την έκαναν σήμερα να πληρώνει βαρύ φόρο αίματος. Η διαρκής επίκληση της κατάστασης άλλων χωρών δεν μπορεί να κρύψει ότι η Ελλάδα ξεκίνησε το καλοκαίρι από κυριολεκτικά μηδενική βάση.

Η χώρα μπορούσε να τα είχε καταφέρει, χωρίς τετραψήφιο αριθμό νεκρών που όλο και ανεβαίνει, αν η κυβέρνησή της ιεραρχούσε υψηλότερα την ανθρώπινη ζωή από την πίστη της στην ιδιωτικοποίηση των πάντων και από το μίσος της για τα κοινωνικά αγαθά.

Ο πραγματικός λόγος για τον αντιδημοκρατικό, χολερικό παροξυσμό του Μητσοτάκη και της ΝΔ απέναντι στο Πολυτεχνείο, την ιστορική μνήμη και την Αριστερά, είναι αυτός.

Το σχέδιό τους ήταν σαφές: Η ευθύνη για την καταστροφική διαχείριση και μηδενική προετοιμασία μπροστά στο δεύτερο κύμα να χρεωθεί οπουδήποτε αλλού, πέρα από τους πραγματικούς υπεύθυνους, τους ίδιους.

Ο Μητσοτάκης με το γνωστό άσβεστο μίσος για την Αριστερά αλλά και εμφανή πανικό για την εξέλιξη της πανδημίας επιτέθηκε στις εκδηλώσεις τιμής στο Πολυτεχνείο μέσα στη Βουλή. Ο Γεωργιάδης αναρωτήθηκε αν πρέπει να στείλουν στα δικαστήρια τους λοιμωξιολόγους που «έπεσαν έξω». Ο Χρυσοχοΐδης μίλησε για «εορτασμό με φέρετρα». Τα ΜΜΕ λασπολογούν ακατάπαυστα τους αγωνιζόμενους υγειονομικούς.

Η καλοπληρωμένη προπαγανδιστική πολεμική μηχανή του Μαξίμου επιχειρεί να εμφανίσει την Αριστερά και τους μαχόμενους υγειονομικούς ως ανεύθυνους φορείς της πανδημίας, την ώρα που η κυβέρνηση φέρει ολόκληρη και ακέραια την ευθύνη για την εγκληματική διαχείριση από τον Ιούλιο και μετά.

Από κάθε πόρο της κυβερνητικής πολιτικής αναδύεται η μπόχα της απόσεισης των απαράγραπτων ευθυνών τους.

Δεν θα τους περάσει.

Όπως δεν θα περάσει και ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της απαγόρευσης συναθροίσεων, τη στιγμή που ήταν δυνατό να τιμηθεί το Πολυτεχνείο με μέτρα και τρόπους που δεν θα έθεταν σε κίνδυνο ούτε μία ανθρώπινη ζωή. Την ώρα που τα αεροδρόμια παραμένουν ανοικτά, οι χώροι εργασίας απροστάτευτοι, και τα μέσα μεταφοράς συνωστισμένα από κόσμο.

Έχουμε μια κυβέρνηση που παραβιάζει το Σύνταγμα χρησιμοποιώντας το ως κουρελόπανο για να κρύψει τις εγκληματικές της πολιτικές απέναντι στη Δημόσια Υγεία. Για να συσπειρώσει το σκληρό δεξιό ακροατήριο ώστε να επιβιώσει πολιτικά μπροστά σε έναν εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα. Για να βγάλει λάδι τις δικές της ευθύνες, την ώρα που η κοινωνία της χρεώνει καθαρά το δεύτερο κύμα και τη διαχείρισή του. Για να ενοχοποιήσει και προληπτικά να εξουδετερώσει κάθε κοινωνική αγωνιστική διαμαρτυρία, κάθε κίνημα αντίστασης για την οικονομική και υγειονομική καταστροφή που έρχεται.

Η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι ο Μητσοτάκης είναι υπεύθυνος για την εξέλιξη.

Ο Μητσοτάκης δεν διστάζει να κουρελιάσει το Σύνταγμα, να σπείρει το μίσος και τον διχασμό, για να επιμερίσει στους πάντες το κόστος της πολιτικής του απέναντι στην πανδημία και να επιβιώσει ο ίδιος.

Χρέος μας είναι να ξεσηκωθούμε για να μην τα καταφέρει.

Χρέος των δημοκρατικών και προοδευτικών κομμάτων, οργανώσεων και κινήσεων είναι να τιμήσουν το Πολυτεχνείο. Να σπάσουν την αντισυνταγματική απαγόρευση και τον αυταρχικό παροξυσμό της κυβέρνησης. Να διασφαλίσουν ότι η τιμή στην εξέγερση του Νοέμβρη μπορεί να υπάρξει με την απόλυτη διασφάλιση των υγειονομικών κανόνων και των μέτρων προφύλαξης, γνωρίζοντας ότι οι φετινές εκδηλώσεις δε μπορούν να έχουν το μαζικό χαρακτήρα που είχαν κάθε χρόνο, όχι λόγω των απαγορεύσεων και των προστίμων, αλλά λόγω της ανάγκης προστασίας της δημόσιας υγείας.

Και σε κάθε περίπτωση, ο δημοκρατικός και προοδευτικός κόσμος δεν μπορεί να επιτρέψει στο παραμικρό, σε μια αδίστακτη κυβέρνηση, να αποπροσανατολίσει και να αποσείσει τις δικές της ευθύνες για την τραγική εξέλιξη της πανδημίας.

Αντιδημοκρατικό παραλήρημα μπροστά στον πανικό της κυβερνητικής αποτυχίας σε υγειονομικό και οικονομικό επίπεδο

/0 Comments/in , /by

Καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας έχει επιβληθεί άλλες δύο φορές στην μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Στις 21.04.1967, οπότε και επιβλήθηκε το στρατωτικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών, και η δεύτερη την 17.11.1973, στα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η τρίτη έρχεται στις 15.11.20, από τον Μητσοτάκη και τον Χρυσοχοΐδη.

Ισχύοντος του παρόντος Συντάγματος, είναι η πρώτη φορά σήμερα, επί κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη που επιβάλλεται καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας.

Οι πρόσφατες συλλήψεις αγωνιστών σε παρεμβάσεις για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου συμπληρώνουν το κάδρο των σπασμωδικών κινήσεων επίδειξης ισχύος μίας αποτυχημένης κυβέρνησης. Είχε άλλωστε προηγηθεί η απόπειρα τρομοκράτησης της συνδικαλίστριας ιατρού Δάφνης Κατσίμπα από την προκαταρκτική εξέταση εισαγγελέα και οι απειλές σε βουλευτές του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ25 για συλλήψεις τους, αν συμμετέχουν στον εορτασμό.

Όλες οι παραπάνω ενέργειες είχαν σοβαρό θέμα νομιμότητας, καθώς η Κοινή Υπουργική Απόφαση της 6.11.2020, που επέβαλε το γενικό Lockdown, ρητά διατυπώνει την όποια αναστολή συναθροίσεων υπό την επιφύλαξη των δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων (όπως οι διαδηλώσεις), που κατοχυρώνονται από το δικαίωμα του συνέρχεσθαι στο άρθρο 11 του Συντάγματος. Το άρθρο αυτό, η διατύπωση και η ουσία του, εξαφανίζει οποιοδήποτε υπόβαθρο νομιμότητας από τις ποινικές διώξεις και τις συλλήψεις που έγιναν, και για τις οποίες ξεθάφτηκαν διατάξεις ξεχασμένες και σε αχρησία του ποινικού κώδικα.

Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι κατοχυρώνεται στην αποτελεσματική άσκηση του από το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος και, όσο αφορά τους περιορισμούς του, κατοχυρώνεται στον στενό πυρήνα του. Οι μόνες θεμιτές περιπτώσεις αναστολής του συνταγματικού δικαιώματος είτε τυποποιούνται εξαντλητικά στο ίδιο το άρθρο, στην παράγραφο 2, είτε σε περίπτωση πολέμου, την περιβόητη κατάσταση πολιορκίας, κατά το άρθρο 48 παρ. 1 του Συντάγματος.

Στο άρθρο 11 παρ. 2 του Συντάγματος η δημόσια υγεία ΔΕΝ προβλέπεται ως λόγος περιορισμού του δικαιώματος στην συνάθροιση. Οι μόνοι περιορισμοί που επιτρέπει το Σύνταγμα σε τέτοιες περιπτώσεις θα μπορούσαν να αφορούν μόνο ατομικούς περιορισμούς, όχι όμως κατάλυση/αναστολή ενός συνταγματικού δικαιώματος, ούτε καν με νόμο, πόσο μάλλον με απλή απόφαση διοικητικού οργάνου (Αρχηγός Ελληνικής Αστυνομίας). Ούτε, δε, πόλεμο ή εκδήλωση ένοπλου κινήματος έχουμε, όπως περιοριστικά και εξαντλητικά απαιτεί το άρθρο 48 του Συντάγματος, όπου ακόμα και σε τέτοια περίπτωση,  αποφασίζει η Βουλή, μετά από πρόταση της κυβέρνησης.

Ο μόνος που παρανομεί, που καταλύει την όποια νομιμότητα που επιφυλάσσει για τον εαυτό του και υποχρεώνει σε υπακοή τους πολίτες, είναι η κυβέρνηση. Με ανήκουστες ενέργειες προχωρά σε ένα παραλήρημα αντιδημοκρατικού αυταρχισμού, μπροστά στον πανικό της από τις συνέπειες της αποτυχίας της σε υγειονομικό και οικονομικό επίπεδο.

Ξέρουν ότι πλέον έχουν απέναντι όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας και προσπαθούν να επιδείξουν πυγμή και αποδοτικότητα. Επιχειρούν να συγκροτήσουν το σκληρό κομματικό ακροατήριο της Δεξιάς, το οποίο μισεί το Πολυτεχνείο, για να διασωθούν από την πάνδημη κατακραυγή που σιγά σιγά εκφράζεται για την αποτυχημένη διαχείριση του δεύτερου κύματος της πανδημίας.

Και έτσι, ασελγούν πάνω στο σώμα των συνταγματικών διατάξεων, των αγωνιστών ιατρών πρώτης γραμμής, της ίδιας της ιστορίας.

Οι δημόσιες αρχές, θεωρητικά σε ένα αστικό κράτος δικαίου, οφείλουν να δρούν στα πλαίσια του νόμου, της νομιμότητας που οι ίδιες έχουν θεσπίσει. Περιπτώσεις που κρατικές αρχές αναστέλλουν τις αρχές του κράτους δικαίου και της νομιμότητας έχουμε δει μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις: σε (στρατιωτικά) πραξικοπήματα.

Να θυμίσουμε, όμως, και την δικλείδα ασφαλείας που το Σύνταγμα έχει επιφυλάξει στον εαυτό του, σε περιπτώσεις που κάποιος σφετερίζεται, καταχράται με στρατιωτικά ή άλλα μέσα την εξουσία, καταλύει το ίδιο Σύνταγμα ευθέως και τις αρχές της νομιμότητας και του κράτους δικαίου. Άρθρο 120 παράγραφος 2 και παράγραφος 4 του Συντάγματος: Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στο πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία.