Άρθρα

Πόσες πολιτικές σκοπιμότητες επενδύθηκαν πάνω στο έγκλημα στα Γλυκά Νερά;

/1 Comment/in , /by

Τι δεν έχουμε ακούσει, δει και διαβάσει στις λίγες εβδομάδες που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα!

Η προσπάθεια ηρωοποίησης των αστυνομικών που καθημερινά εκτυλίσσεται μετά τα περιστατικά της Νέας Σμύρνης απογειώθηκε.

Οι συνήθεις παντογνώστες καλεσμένοι στις καθημερινές τηλεοπτικές εκπομπές – εκπρόσωποι ή φερόμενοι ως εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων των αστυνομικών και του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης – άρχισαν πάλι να αναμασούν την ανάγκη ηθικής και υλικής ενίσχυσης της αστυνομίας, επενδύοντας στον φόβο των πολιτών, προκειμένου να καταστήσουν ανεκτή έως και κοινωνικά αναγκαία την όχι και λίγες φορές αυθαίρετη και βίαιη δράση της (πάντα εναντίον ανυπεράσπιστων διαδηλωτών και νεολαίων) των τελευταίων μηνών.

Αλλοι «επαϊοντες» μίλησαν δημόσια για κλιμάκωση του modus operandi των δραστών και προσπάθησαν να τυποποιήσουν το σημείο «που φτάσαμε» με την διατύπωση της αντικατάσταση της απειλής «Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου» με την διπλή αξίωση : «Και τα λεφτά σου και τη ζωή σου».

Τη σκυτάλη πήραν οι κοινωνιολογίζοντες που προσπάθησαν να κατατάξουν εθνολογικά την προέλευση των δραστών συγκρίνοντας τρόπους δράσης αντίστοιχων ομάδων. Όλες οι φυλές της Ανατολικής Ευρώπης έλαβαν μέρος στην κατάταξη των χαρακτηριστικών της εγκληματικότητάς τους. Λίγο ακόμα και θα άνοιγε γραφείο στοιχημάτων για την πρόβλεψη της εθνικότητας των δραστών.

Πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι έρευνες Υπουργός Δημόσιας Τάξης έσπευσε να επικηρύξει με 300.000 € τους δολοφόνους, μιλώντας για κλιμάκωσή του οργανωμένου εγκλήματος και επαναφέροντας την γνώριμη σε αυτόν λογική των κυνηγών κεφαλών και της ιδιωτικοποίησης επ αμοιβή της αποκάλυψης και σύλληψης εγκληματιών, στην οποία επιμένει παρά τις γκάφες του παρελθόντος. Κρίμα που δεν είχε διαβάσει τα μνημόνια : Ισως ανακάλυπτε, μέσα στις τόσες ιδιωτικοποιήσεις, ότι θα στοίχιζε φθηνότερα η κατάργηση της αστυνομίας και η ανάθεση της εξιχνίασης των εγκλημάτων σε κυνηγούς κεφαλών επ αμοιβή μετά από εκτίμηση της σημασίας του εκάστοτε εγκλήματος με αντικειμενικά κριτήρια από ειδική επιτροπή.

Αλλά όλως περιέργως κανένας από τους αστυνομικούς συνδικαλιστές δεν διαμαρτυρήθηκε για την απροκάλυπτη εν τω γεννάσθαι, πριν από κάθε ακόμα προσπάθεια εξιχνίασης του εγκλήματος, υποτίμηση της αστυνομίας από τον ίδιο τον Υπουργό της, με την υποκατάστασή της από κυνηγούς επικηρυγμένων. Και ας σημειωθεί ότι ποτέ καμμία επικήρυξη δεν οδήγησε στην αποκάλυψη δραστών. Αντίθετα κάποτε οδήγησε σε εικονική αποκάλυψη με σκοπό το αντίτιμο.

Οι συνήθεις βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και διάφοροι άλλοι νομικοί και άλλοι opinion makers επεσήμαναν για πολλοστή φορά την επιτακτική πιά ανάγκη αυστηροποίησης των ποινών και περιορισμού της υφ όρον απόλυσης και βέβαια (αλίμονο !) κατήγγειλαν και τους νόμους Παρασκευόπουλου, που ως γνωστόν η ισχύς τους έχει λήξει από το 2017.

Υστερα και οι συνήθεις επίσης εκπρόσωποι του δικαστικού μεσαίωνα, που κάνουν τα πάντα για να δείξουν πόσο δεν αντέχουν τον προοδευτικό για πρώτη φορά στην ιστορία της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, άρχισαν πάλι να μιλούν και αυτοί για την ανάγκη θωράκισης της πολιτείας απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα και να διατυπώνουν παράπονα για τους νομοθέτες που δεν θεσπίζουν αυστηρότερους νόμους, ενώ κάποιοι από αυτούς απέδωσαν την κλιμάκωσή του στην διαβίωση πολλών αλλοδαπών μεταναστών στην Ελλάδα, οι οποίοι «στερούνται των ηθικών και πολιτιστικών αξιών των συμπατριωτών μας». Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητούν την εγκληματική δράση Ελλήνων μεταναστών στις Η.Π.Α. τους περασμένους αιώνες.

Το γνωστό θεώρημα «Εμείς τους φέρνουμε, εσείς τους αφήνετε» κλίθηκε και πάλι σε όλες τις πτώσεις στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ. Τα δελτία ειδήσεων όλων των τηλεοπτικών σταθμών  έγιναν σχεδόν μονοθεματικά σε όλη τους τη διάρκεια, από έγκλημα σε έγκλημα σε έγκλημα. Ξεχάστηκε βέβαια ότι αρμόδιοι για την εξιχνίαση δεν είναι ούτε οι νομοθέτες, ούτε οι δικαστές. Και πέρασε στα ψιλά ότι σε κάποια από αυτά καταγράφτηκαν σοβαρότατες ολιγωρίες στην εξέταση υπόπτων δραστών.

Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, αυτός που πριν λίγα χρόνια έλεγε ότι η Αθήνα έγινε Καμπούλ και τώρα δεν προλαβαίνει να μετράει εκτελέσεις, κλιμακώνοντας την επικοινωνιακή προσπάθεια να μεταφερθεί το πεδίο ευθύνης από την αστυνομία στους δικαστές, κατέθεσε πολυσέλιδο υπόμνημα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, επισημαίνοντας και εκείνος την ανάγκη αυστηροποίησης των ποινών, προκειμένου η δικαιοσύνη να μην αφήνει ελεύθερους τόσο εύκολα αυτούς που η αστυνομία θεωρεί εγκληματίες.

Ευτυχώς, πήρε «πληρωμένη απάντηση» από τον Εισαγγελέα Αρείου Πάγου σε ανύποπτο χρόνο και άμεσα.

Μέχρι που ήρθε, προτού καν σαραντίσει το θύμα, η συνδυασμένη απάντηση από την αξιολόγηση εργαστηριακών εξετάσεων και στοιχείων, η οποία διαμόρφωσε τα νέα δεδομένα στην υπόθεση, που πληροφορηθήκαμε όλοι από χθες. Ούτε οργανωμένο έγκλημα, ούτε νέο modus operandi, ούτε κλιμάκωση εγκληματικών επιδιώξεων, ούτε συμμορίες αλλοδαπών, παρά μία πολύ συνηθισμένη – και διόλου αποθαρρυνόμενη από την τροποποιητική φιλολογία των σχετικών διατάξεων – σε Δύση και Ανατολή και εν προκειμένω ελληνικότατη γυναικοκτονία, της οποίας μέλλει να αποκαλυφθούν τα ακριβή κίνητρα, από δράστη υπεράνω υποψίας.

Αλλά η φρίκη με την οποία εύλογα η κοινή γνώμη αντιμετώπισε τις τελευταίες αποκαλύψεις όσον αφορά τον πραγματικό δολοφόνο στα Γλυκά Νερά δεν εξαντλείται στο πρόσωπό του. Εκτείνεται σε όλους εκείνους που από την πρώτη μέρα του εγκλήματος, παίρνοντας ως δεδομένα όσα ο «μοναδικός αυτόπτης κατέθεσε» και  όσα «διέρρευσαν» χωρίς τη στοιχειώδη υπομονή, έσπευσαν να επενδύσουν πάνω σε αυτά και να οικοδομήσουν και τις σκοπιμότητές τους.

Όλοι αυτοί που επιχείρησαν να χτίσουν τις πολιτικές τους σκοπιμότητες πάνω σε αυτό το έγκλημα και να βρουν αφορμή για να φορτώσουν στην ελληνική κοινωνία μία ακόμα βαθμίδα αυταρχοποίησης, νομοθετικής σκλήρυνσης, ανοχής στην κατασταλτική πολιτική, ρατσισμό και εξοντωτικές φυλακίσεις, τώρα έχουν καταπιεί την γλώσσα τους. Όχι βέβαια από μεταστροφή, αλλά από αναδίπλωση και μέχρι να βρούν την επόμενη ευκαιρία να ξεσπαθώσουν.

Οφείλω να εξάρω την ψύχραιμη αρθρογραφία αρκετών νομικών, πολιτικών και άλλων, που διασώθηκαν και έσωσαν και τον δημόσιο διάλογο από τον καφενειακό ευτελισμό και την ανεξαίρετη γελοιοποίηση.

Πώς θα προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τους κακοποιούς της Ελληνικής Αστυνομίας;

/1 Comment/in /by

Όποιος πίστευε ότι μετά το σάλο της Νέας Σμύρνης και τον ξυλοδαρμό πολίτη που τόλμησε να μιλήσει πολιτισμένα σε ένστολο τραμπούκο, η αστυνομία θα ηρεμούσε, αποδείχθηκε βαθιά γελασμένος. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και ανακοινώσεις εκπαιδευτικών της Λάρισας, μια συμμορία ένστολων κακοποιών επιτέθηκε σε παρέα παιδιών που καθόταν σε πάρκο. Ένας εκ της συμμορίας έσπασε μάλιστα το χέρι 13χρονου παιδιού, ανακοινώνοντας γελώντας στην παρέα του “…ρε μαλάκα του το ‘σπασα”. Φυσικά το παιδί δεν το πήγαν στο Νοσοκομείο αλλά στο Τμήμα. Το νέο περιστατικό ωμής και αλόγιστης αστυνομικής βίας έρχεται να μας επιβεβαιώσει και πάλι ότι η γάγραινα της αυθαιρεσίας έχει μολύνει όλο το σώμα της Αστυνομίας, από την κορφή μέχρι τα νύχια.

Η Ελληνική Αστυνομία έχει κάνει σαφές ότι βρίσκεται εκτός λογικού και ηθικού ορίου. Τηρεί βεβαίως τον “νόμο”. Ήταν το βασικό όπλο της άρχουσας τάξης απέναντι στον “εχθρό λαό” για αυτό και πριμοδοτήθηκε προκλητικά από όλες τις κυβερνήσεις. Διασφάλιζε την “τάξη”, όταν η αδικία γινόταν καθεστώς. Εξασφάλιζε εκ των προτέρων ασυλία για οτιδήποτε κι αν έκανε, παραγγέλνοντας γελοίες ΕΔΕ, θεσμοθετώντας την ατιμωρησία, γιγαντώνοντας την ασυδοσία.

Επί ένα χρόνο που η πανδημία έχει διαλύσει τις κοινωνίες, προκηρύχθηκαν μηδέν οργανικές θέσεις γιατρών, αλλά πάνω από 2.000 θέσεις στα σώματα ασφαλείας. Αυτός ο προκλητικός φαβοριτισμός με κρατική βούλα, δεν διαμορφώνει συνθήκες ασυδοσίας και εξαιρετισμού για τα σώματα ασφαλείας;

Επί ένα χρόνο που η πανδημία έχει διαλύσει το σύστημα υγείας, την οικονομία, την εκπαίδευση, η Αστυνομία έχει αναλάβει το σωφρονισμό των “άτακτων” πολιτών, ειδικά των νέων. Όσο η διαχείριση της πανδημίας αποτυγχάνει, τόσο αναδεικνύεται ο ρόλος της ΕΛ.ΑΣ. ως τιμωρητικό, κατασταλτικό, συχνά και σαδιστικό όργανο άσκοπης και αναίτιας καταστολής.

Η μικρή και μεγάλη εγκληματικότητα μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχη. Όσοι αστυνομικοί δεν της προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως νυχτερινοί μπράβοι δεύτερης απασχόλησης, την αγνοούν συστηματικά, έχοντας στρέψει το ενδιαφέρον τους στους πολίτες στα πάρκα και στα παιδιά στις πλατείες.

Πόσο ακόμα θα “χρεώνονται” τα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας στις “εξαιρέσεις”; Πόσο ακόμα θα αθωώνονται οι συνθήκες και οι πολιτικές που γεννούν την ασυδοσία;

Η κοροϊδία για “μεμονωμένα” περιστατικά, για λίγους επίορκους και κακούς αστυνομικούς που χαλούν την εικόνα, για εργαζόμενους που τάχα αποπροσανατολίστηκαν, για “παιδιά του λαού που τα βάζουν να δέρνουν το λαό”, πρέπει να σταματήσει.

Η αποθράσυνση της ΕΛΑΣ είναι θεσμική. Τα πολιτικά κόμματα -και ειδικά αυτά της αντιπολίτευσης που θέλουν να ονομάζονται δημοκρατικά- δεν μπορούν να κρύβονται πλέον πίσω από το δάκτυλό τους. Μια τέτοια αστυνομία είναι κίνδυνος για τη δημοκρατία και για τους πολίτες.

Πρέπει να μείνει μακριά από τους πολίτες, και ειδικά τους νέους.

Ο υπουργός που δήλωνε πριν ένα χρόνο ότι “όποιος χτυπά ανήλικα δεν χωρά πουθενά” έχει ακέραιη την πολιτική ευθύνη για το ξεσάλωμα αστυνομικής βίας. Ο Χρυσοχοΐδης πρέπει να παραιτηθεί. Με ή χωρίς την άδεια της αμερικανικής πρεσβείας.

Οι αστυνομικοί – κακοποιοί που επιτέθηκαν στους 13χρονους και έσπασαν το χέρι ενός παιδιού, πρέπει να πληρώσουν. Νομικά, πολιτικά, θεσμικά και συντεταγμένα. Οικονομικά και επαγγελματικά. Όχι να “περάσουν ΕΔΕ”. Να απολυθούν ατιμωτικά από την ΕΛΑΣ – όπως άλλωστε υπόσχονταν για ανθρώπους ιδίου φυράματος ο πολιτικός προϊστάμενος “κύριος Μιχάλης”.

Αλλά όχι μόνο. Να εκτεθούν ατιμωτικά από ομάδες νομικών που θα συντρέξουν τυχόν νομικές ενέργειες των οικογενειών των παιδιών. Να γίνουν μόνιμη ερώτηση – επωδός, σύσσωμης της αντιπολίτευσης στην βουλή. Να παραμείνουν νούμερο ένα θέμα στην πολιτική αντιπαράθεση.

Πώς τελείωνε ο Κάτωνας κάθε τοποθέτησή του στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο;

Carthago delenda est.

Έτσι κι εδώ.

Οι κακοποιοί αστυνομικοί πρέπει να πληρώσουν. Αυτό πρέπει να είναι καθημερινή επωδός κάθε κόμματος, κάθε πολίτη που δεν έχει ακόμα χάσει μια ελάχιστη αίσθηση δημοκρατικής ευθύνης.

Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα οι επόμενοι ένστολοι που θα θελήσουν να τσακίσουν τον επόμενο 13χρονο να το σκεφτούν λίγο παραπάνω.

Η χρηματοδότηση της ΕΛ.ΑΣ, με τα απαστράπτοντα περιπολικά και τις καινούριες μηχανές, με τον πανάκριβο εξοπλισμό και τις κατά χιλιάδες προσλήψεις, πρέπει να μειωθεί κατακόρυφα. Η αποχρηματοδότηση της Αστυνομίας είναι ζήτημα επιβίωσης της Δημοκρατίας.  Ειδικά όταν στην παιδεία και στην υγεία τα κενά και οι ανάγκες είναι τρομακτικές.

Οι μαύροι στις ΗΠΑ κάνουν το περίφημο “THE TALK” στα παιδιά τους όταν γίνουν 12 χρονών. Τους λένε πώς να περπατούν, πώς να σταθούν και τι να κάνουν, αν τυχόν τους απευθυνθεί αστυνομικός. Σε τυχόν ένταση τα συμβουλεύουν να πέσουν κατευθείαν στο έδαφος μπρούμυτα με τα χέρια πίσω. Σε τυχόν έλεγχο να μιλήσουν στο πληθυντικό, να μην διαμαρτυρηθούν, αν θελήσουν να βγάλουν την ταυτότητα από την τσέπη να το κάνουν αργά, έχοντας από πριν ενημερώσει τον αστυνομικό. Μήπως και αποφύγουν τη σφαίρα του Νόμου και της Τάξης. Κάποιοι έφηβοι τα καταφέρνουν, κάποιοι όχι.

Φτάνουμε και στην Ελλάδα στην εποχή που πρέπει να κάνουμε ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ στα παιδιά μας για το πώς και πού θα κυκλοφορούν και τι θα κάνουν όταν τους την πέφτουν ένστολοι κακοποιοί;

Περί δροσερής πνοής δημοκρατίας…

/0 Comments/in , /by

To γύρο του Διαδικτύου κάνουν από χθες εικόνες και βίντεο από την επίθεση της Αστυνομίας μέσα στο Πανεπιστήμιο. Εικόνες και βίντεο πάνοπλων ρόμποκοπ, οι οποίοι έχουν περικυκλώσει τους φοιτητές, τους ξυλοκοπούν, τους προπηλακίζουν και τους ψεκάζουν με χημικά. Βίντεο στο οποίο φαίνονται δεκάδες άνδρες αστυνομικοί πάνω από έναν φοιτητή να τον τραβάνε, να τον ψεκάζουν με χημικά στο πρόσωπο, ενώ είναι πεσμένος στο έδαφος και να τον σέρνουν με το κεφάλι του να χτυπάει στην άσφαλτο. Την ίδια στιγμή παρεμποδίζουν δημοσιογράφους  να τραβήξουν πλάνα και να καταγράψουν το περιστατικό, σε μια προσπάθεια να αποκρύψουν τους χουλιγκανισμούς στους οποίους επιδίδονται.

Όχι. Όσο παράξενο και αν φαίνεται η παραπάνω είδηση δεν αφορά την Τουρκία του Ερντογάν, ούτε τη Σαουδική Αραβία, δεν αφορά κάποιο ανελεύθερο, αντιδραστικό καθεστώς  όπου οι φοιτητές και οι πολίτες δεν έχουν ελευθερία λόγου, όπου έχει απαγορευθεί το δικαίωμα στη διαμαρτυρία και στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση.

Αφορά την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία της Ελλάδας του 2021. Αφορά την πιο αντιδραστική νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης που από την αρχή της  πανδημίας του κορωνοϊού κλίνει σε όλες τις πτώσεις την ατομική ευθύνη των πολιτών, ενώ η ίδια ανενόχλητη χωρίς να επωμίζεται τις ευθύνες που της αναλογούν, επιδεικνύοντας τουλάχιστον κοινωνική αναισθησία νομοθετεί τα πιο αντιδραστικά και αντιλαϊκά νομοσχέδια, αφού βέβαια έχει φροντίσει ανάμεσα στα άλλα και να περιστείλει, με έναν αντισυνταγματικό νόμο, το δικαίωμα του λαού να διαμαρτύρεται  και να διαδηλώνει.

Και το ερώτημα όσον αφορά τα χθεσινά είναι το εξής. Απαγορεύτηκε η συνδικαλιστική δράση εν μία νυκτί και δεν μας ενημέρωσε κανείς;  Απαγορεύθηκαν οι διαμαρτυρίες και οι πολιτικές δράσεις και δεν το μάθαμε; Νομοθετήθηκε ότι οι σχολές πια δεν ανήκουν στους φοιτητές, αλλά περνάνε στα χέρια των ποδηγετημένων ορκ του σερίφη Χρυσοχοΐδη;

Μάλλον δε συνέβη τίποτα από τα παραπάνω. Το σημερινό περιστατικό είναι ένα μικρό δείγμα της πραγματικότητας από εδώ και στο εξής μέσα στις σχολές. Είναι ένα μικρό δείγμα για το τι θα παθαίνει όποιος τολμάει όποιος τολμάει να διανοηθεί ότι μπορεί να πάρει μέρος σε μια συνδικαλιστική διαμαρτυρία και κατ’ επέκταση να αμφισβητεί την πολιτική αυτής της κυβέρνησης, να οργανώνεται και να παλεύει ενάντια σε αυτήν. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους φοιτητές, αλλά καθέναν που θα τολμήσει να σηκώσει κεφάλι και να διαμαρτυρηθεί.

Η δροσερή πνοή πανεπιστημιακής αστυνομίας δε θα έρθει για να πατάξει την δήθεν εγκληματικότητα που υπάρχει στις σχολές, δε θα έρθει να πατάξει το εμπόριο ναρκωτικών – βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης- που η αστυνομία έντεχνα έχει σπρώξει η ίδια χρόνια τώρα πέριξ των πανεπιστημιακών σχολών.

Θα έρθει να καταργήσει το δικαίωμα των φοιτητών να οργανώνονται συλλογικά, να διατυπώνουν αιτήματα και  να διεκδικούν τα δίκια τους, να εναντιώνονται σε αντιδραστικούς και αντιλαϊκούς νόμους και ίσως στο τέλος ακόμα και το δικαίωμα να συζητούν μέσα στις σχολές τους. Πάνοπλοι ρόμποκοπ θα μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο και θα αποφασίζουν τι θα λέγεται, τι θα ακούγεται, τι θα συμβαίνει μέσα σε αυτό, ποιος θα μπαίνει, ποιος θα βγαίνει και πάντα με λευκή εντολή άνωθεν να τιμωρήσουν παραδειγματικά όποιον δε συμμορφώνεται με το πλαίσιο που αυτοί θέτουν, όποιον δεν πληροί τα κριτήριά τους και  τις προϋποθέσεις, τις δικές τους, της Υπουργού Παιδείας και του Χρυσοχοΐδη.

Το σημερινό περιστατικό είναι το πρώτο από πολλά που έχουμε να δούμε στη συνέχεια. Η κυβέρνηση ανοιχτά πλέον δρα ως τραμπούκος που φέρνει την κρατική βία και ανομία μέσα στα Πανεπιστήμια. Δίνει το μήνυμα ότι δε θα διστάζει να δέρνει, να εξευτελίζει , να συλλαμβάνει, να βασανίζει και να αφήνει στο έλεος των έμμισθων τραμπούκων της τους νεολαίους που διεκδικούν το αυτονόητο -είναι πλέον; – να σπουδάσουν, δηλαδή, σε ένα δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο που διεκδικούν αλλαγή πολιτικής, που διεκδικούν το μέλλον και τη ζωή τους.

Κάθε φοιτητής, κάθε καθηγητής που νοιάζεται για τη δημόσια παιδεία, κάθε δημοκρατικός πολίτης, κάθε άνθρωπος που στοιχειώνεται και αηδιάζει μπροστά στις φωτογραφίες και τα βίντεο με την ωμή βία, καταστολή και βασανισμό ενός ανθρώπου που βγήκε χθες να διεκδικήσει το αυτονόητο, έχει καθήκον να τοποθετηθεί απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, να αντιδράσει και να απαιτήσει ο νόμος αυτό να πέσει.

Γιατί, σε αντίθεση με την κυβέρνηση που προτάσσει τρόμο, γκλοπ και συλλήψεις, εμείς θυμόμαστε, με αφορμή την ίδρυση της ΕΠΟΝ στις 23 Φεβρουαρίου 1943, ότι τα νιάτα πρέπει να ζουν και να είναι ευτυχισμένα, μέσα στη χαρά της δημιουργικής δράσης.

Πότε η ελληνική Δεξιά θα σταματήσει να τρώει από την τρομοκρατία;

/1 Comment/in /by

Η οργάνωση 17 Νοέμβρη είναι ο μήνας που θρέφει τους έντεκα. Εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες έχει γίνει το αγαπημένο χαρτί της ελληνικής Δεξιάς και του ακραίου Κέντρου, αυτό που ανασύρεται κάθε τρεις και λίγο, ειδικά σε περιόδους πολιτικής πίεσης. Είναι το αγαπημένο θέμα των δημοσιολόγων της εξουσίας, που εμμονικά θυμούνται κάθε τόσο, τάχα επειδή η ελληνική κοινωνία δεν έχει κάνει τους λογαριασμούς της με την τρομοκρατία. Στην πραγματικότητα, απλώς υπάρχει ένας πολιτικός κύκλος της αστικής τάξης που θρέφεται, επιβιώνει και αναπαράγεται, επικαλούμενος την τρομοκρατική δράση της 17 Νοέμβρη και του Κουφοντίνα.

Κάθε ευρωπαϊκή χώρα που έζησε τραυματικά το κύμα της ένοπλης βίας, από τη Γαλλία μέχρι την Ισπανία και από τη Γερμανία μέχρι την Ιταλία, έχει πάρει προ πολλού την πρωτοβουλία να κλείσει τον κύκλο της ένοπλης τρομοκρατίας. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες δεν κυριαρχούν πλέον στην πολιτική συζήτηση της Ιταλίας, και ας μετρούν στα θύματά τους έναν δολοφονημένο πρωθυπουργό, έχοντας τριπλάσια θύματα και πολλαπλάσια δράση από την 17 Νοέμβρη. Ο ίδιος ο εκτελεστής του Άλντο Μόρο, καταδικάστηκε μεν έξι φορές ισόβια, αλλά είκοσι χρόνια μετά τη δολοφονία και δεκαπέντε μόλις χρόνια μετά τη δίκη, το 1998, πήρε χάρη, δουλεύει έξω από τη φυλακή και επιστρέφει σε αυτήν τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα. Ο κύκλος της ένοπλης βίας στην Ιταλία έκλεισε πολιτικά. Και μάλιστα έκλεισε, περιορίζοντας και τις ποινές.

Στην Ελλάδα όμως ο Κουφοντίνας είναι το αγαπημένο θέμα των ΜΜΕ και των παραγόντων της Δεξιάς και του ακραίου Κέντρου. Ένας κυνικός σχολιαστής θα έλεγε ότι κανονικά πρέπει να του ανάψουν λαμπάδα. Τριανταένα χρόνια μετά τη δολοφονία του Μπακογιάννη, η ελληνική κυβέρνηση παραβίασε συστηματικά διατάξεις του νόμου για να του απαγορεύσει τις άδειες, πέρασε φωτογραφική διάταξη για να του απαγορεύσει την έκτιση ποινής σε αγροτική φυλακή, παραβιάζει και τον νόμο που η ίδια ψήφισε στέλνοντάς τον στις φυλακές Δομοκού και όχι Κορυδαλλού, και ούτω καθεξής, καθώς ο κατάλογος των ανομιών της εκτελεστικής εξουσίας δεν έχει τελειωμό.

Ναι, αλλά ο Κουφοντίνας είναι αμετανόητος τρομοκράτης ουρλιάζουν εν χορώ οι πολιτικά, δημοσιογραφικά και κοινωνικά σιτιζόμενοι από την εκμετάλλευση της τρομοκρατίας και των θυμάτων της.

Ναι, αλλά η δημοκρατία είναι δημοκρατία επειδή οι νόμοι της εφαρμόζονται ίσα για όλους. Είτε πρόκειται για αμετανόητους δολοφόνους, είτε για σήριαλ κίλερ, είτε για δολοφόνους παιδιών, είτε για όλα τα παραπάνω μαζί.

Αυτή άλλωστε είναι η θεμελιώδης παραδοχή του κράτους δικαίου. Ότι δηλαδή ο νόμος εφαρμόζεται με τον ίδιο τρόπο για όλους. Τουλάχιστον αυτό ζήτησε και πέτυχε η Γαλλική Επανάσταση, 230 χρόνια πριν, έστω και αν ο Χρυσοχοΐδης με τον Μητσοτάκη διαφωνούν.

Αν η ποινή λοιπόν είναι ανασκολοπισμός, σύμφωνοι, να τον ανασκολοπίσουμε. Αν η ποινή είναι ψήσιμο στην ηλεκτρική καρέκλα, να τον ψήσουμε. Αν είναι θάνατος δια του λιθοβολισμού, καμιά αντίρρηση. Να τον πάμε σε ένα λατομείο να τον λιθοβολήσουμε μέχρι να πεθάνει. Αν η ποινή είναι ισόβια, να εκτίσει ισόβια.

Αν όμως ο νόμος προβλέπει άδειες, ανεξαρτήτως του είδους των αδικημάτων, να απαγορεύσουμε τις άδειες ειδικά για αυτόν;

Αν προβλέπει δικαίωμα μειωμένης ποινής, να το καταργήσουμε;

Αν προβλέπει δικαίωμα έκτισης της ποινής σε αγροτικές φυλακές, να το διαγράψουμε;

Το ελληνικό κράτος παλεύει να έχει και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη.

Και να παριστάνει ότι είναι σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος δικαίου με σωφρωνιστικό και όχι εκδικητικό χαρακτήρα, αλλά και να εφαρμόζονται οι διατάξεις και οι νόμοι διασταλτικά, ανάλογα με το αν ο κρατούμενος μας αρέσει ή όχι, ή ανάλογα με το αν το τζογάρισμα στην ελληνική τρομοκρατία και στα θύματά της, κρατά στον αφρό τον Χρυσοχοΐδη, την οικογένεια Μητσοτάκη και τα εξαπτέρυγά τους.

Μιλώντας από τη σκοπιά του κράτους δικαίου, οι όροι έκτισης της ποινής για έναν κρατούμενο δεν μπορεί να εξαρτώνται από το κέφι των κυβερνώντων. Από τη στιγμή που το δικαστήριο αποφασίσει την ποινή, ο κρατούμενος υπόκειται στους νόμους και στις διατάξεις που ΄χουν καθολική ισχύ και όχι φωτογραφική εφαρμογή.

Εκτός κι αν δεν έχουμε δημοκρατία με νόμους και κανόνες που ισχύουν για όλους, αλλά «δημοκρατία» με νόμους και κανόνες που εφαρμόζονται αλά καρτ, κατά το δοκούν, κατ’ εξαίρεση, κατά τις επιθυμίες τέλος πάντων των «νομίμων ιδιοκτητών» της χώρας.

Αν όμως είναι έτσι, αναιρείται και το μέγα επιχείρημα της αντιτρομοκρατικής υστερίας και όσων κρατιούνται στον αφρό της δημόσιας σφαίρας χάρη σε αυτήν: Ότι δηλαδή ο Κουφοντίνας και οι συν αυτώ δεν ήταν ούτε επαναστάτες, ούτε εκ πολιτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων ορμώμενοι. Ήταν κοινοί δολοφόνοι, στυγνοί εγκληματίες, του κοινού ποινικού δικαίου, του χειρίστου είδους, κλπ. (Τα παραπάνω τα διαβάζουμε με τον προσήκοντα θεατράλε αποτροπιασμό του προσώπου μας).

Αν ο Κουφοντίνας είναι κοινός δολοφόνος, εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου, γιατί το ελληνικό κράτος δικαίου δεν τον μεταχειρίζεται ως τέτοιο;

Γιατί αυτός ο εξαιρετισμός;

Δεν καταλαβαίνουν όσοι αλυχτούν για την τρομοκρατία, ότι με τον τρόπο που συμπεριφέρονται στους καταδικασμένους τρομοκράτες, τους αναβαθμίζουν σε κάτι άλλο από «κοινούς εγκληματίες»;

Ή στην πραγματικότητα βολεύονται από κάτι τέτοιο γιατί συντηρούν μια ένταση και μια βεντέτα που τους επιτρέπει να αρμέγουν πολιτικά κέρδη εις το διηνεκές;

Η ελληνική άρχουσα τάξη θα ήθελε να παραστήσει ότι κυβερνά ένα σύγχρονο φιλελεύθερο ευρωπαϊκό κράτος.

Δεν μπορεί.

Έχει βαθιά μέσα της την ιδιοκτησιακή αντίληψη της εξουσίας. Κόβει και ράβει το Σύνταγμα και τους νόμους ανάλογα με τα μικροπολιτικά και συγκυριακά της οφέλη. Ο φιλελευθερισμός του ελληνικού αστισμού είναι της πλάκας. Μόνο για να ακκίζονται μεταξύ τους οι τάχατες διανοητές του.

Πέραν τούτου, απλώς τρώνε από τα έτοιμα.

Το Σύνταγμα ως θερμοσίφωνας

/2 Comments/in , /by

Μεταμεσονύχτια ώρα, κατά το συνήθειο όσων μεθοδεύουν πραξικοπήματα, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (τεύχος Β’, 5344/4-12-2020) η κυβερνητική απαγόρευση όλων των συναθροίσεων σε ολόκληρη την επικράτεια την 6η Δεκεμβρίου. Η απαγόρευση υπογράφεται από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και αποτελεί κατ’ ουσία επανάληψη της απαγόρευσης που είχε τεθεί σε ισχύ το τετραήμερο 15-18 Νοεμβρίου.

Με την απαγόρευση αυτή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει συνολικά αναστείλει το άρθρο 11 του Συντάγματος επί 5 ολόκληρες ημέρες τις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους: το Σύνταγμα προβλέπει την αναστολή ισχύος άρθρων του κατ’ απόλυτη εξαίρεση, για χρονικό διάστημα που δεν ξεπερνά τις 15 ημέρες, μόνον με τη διαδικασία του άρθρου 48 (Κατάσταση πολιορκίας), φυσικά με απόφαση της Βουλής και όχι του Αρχηγού της ΕΛΑΣ (δηλαδή της εκτελεστικής εξουσίας).

Η δε αντιμετώπιση του δικαιώματος στη συνάθροιση είναι χαρακτηριστική: το δικαίωμα υπάρχει όταν δεν χρησιμοποιείται! Όταν όμως “πιθανολογείται σφοδρά” ότι θα πραγματοποιηθούν συναθροίσεις (όπως αναφέρει η απαγόρευση για την 6η Δεκεμβρίου), το σχετικό άρθρο του Συντάγματος αναστέλλεται. Πρόκειται για τη θεώρηση του Συντάγματος ως θερμοσίφωνα, τον οποίον ανοιγοκλείνεις κατά βούληση.

Δεν είναι τυχαία η συμπερίληψη της επίκλησης του ά. 11 της ΕΣΔΑ στη νέα απαγόρευση: οι διεθνείς αντιδράσεις που υπήρξαν απέναντι στην προηγούμενη αναστολή του α. 11 του Συντάγματος, όπως για παράδειγμα η ταπεινωτική ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας, πλήγωσαν το κύρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ειδικά σε μια περίοδο αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Ώρα είναι τώρα να ακουστεί διεθνώς ότι στην Ελλάδα τα συνταγματικά δικαιώματα αντιμετωπίζονται κατ’ αναλογία με τις πρακτικές Ερντογάν…

Η απαγόρευση εξεδόθη κατόπιν “της από 2.12.2020 εισήγησης της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19”. Θυμίζουμε ότι, στην προηγούμενη απαγόρευση, χρησιμοποιήθηκε παλιότερη (και όχι ad hoc) γνώμη της Επιτροπής (με ημερομηνία 4/11, ενώ η απαγόρευση ίσχυσε για τις 15/11). Σε κάθε περίπτωση, η εισήγηση της Επιτροπής πρέπει να δημοσιοποιηθεί. Δεν είναι δυνατόν να αναστέλλονται άρθρα του Συντάγματος με μυστικές εισηγήσεις. Εξάλλου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο κ. Μαγιορκίνης είχε χαρακτηρίσει “πολιτική απόφαση” την προηγούμενη κυβερνητική απαγόρευση.

Ο λόγος της απαγόρευσης που επικαλείται ο Αρχηγός της ΕΛΑΣ είναι η “προστασία της δημόσιας υγείας”. Εδώ υπάρχουν δύο σοβαρά ζητήματα: αφενός, δεν έχουν περάσει λίγες μέρες αφότου ο πολιτικός του προϊστάμενος κ. Χρυσοχοϊδης είχε δηλώσει ότι ο ιός δεν μεταδίδεται σε εξωτερικούς χώρους. Πρόκειται για τον απόλυτο εξουσιαστικό κυνισμό, που διαστρέφει την πραγματικότητα ανάλογα με τις ανάγκες της συζήτησης (εν προκειμένω, η δήλωση αφορούσε την υγεία των αστυνομικών). Αφετέρου, δεν εξηγείται σε τι θα διακινδύνευε τη δημόσια υγεία το κάλεσμα για απόδοση τιμής στο σημείο της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, με ρητή μάλιστα αναφορά σε χρήση μάσκας και τήρηση αποστάσεων. Πρόκειται για βάναυση παραβίαση κάθε έννοιας αναλογικότητας.

Το κάλεσμα για μια εκδήλωση που να τιμά τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου αγκαλιάζεται πλατιά: πάνω από δύο χιλιάδες συμπολίτισσες και συμπολίτες μας έχουν ήδη υπογράψει, ενώ με την υπογραφή της μας τίμησε και η Μάγδα Φύσσα. Οι οικείοι, οι φίλοι και οι καθηγητές του Αλέξη θα στερηθούν φέτος τη δυνατότητα να πάνε στο σημείο της δολοφονίας και να αφήσουν ένα λουλούδι. Η κρατική απαγόρευση προς αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί συνέχεια της σφαίρας του Κορκονέα.

Πέραν τούτων, όσα έχουμε πει για την αντισυνταγματικότητα της απαγόρευσης της 17 Νοέμβρη ισχύουν στο ακέραιο και για την παρούσα απαγόρευση.

Σε κάθε περίπτωση, όταν η αστυνομία περικυκλώνει έναν χώρο, μπορούμε απλούστατα να τον περιτριγυρίσουμε, στα πλαίσια πάντοτε της σωματικής μας άσκησης μαζί με δύο ακόμα φίλους μας. Το έχουμε ξανακάνει.

Φοβάστε την 6η Δεκεμβρίου γιατί δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη

/2 Comments/in , /by

Κύριε Χρυσοχοΐδη,

Οργανώσατε σχέδιο αποκλεισμού των δρόμων γύρω από το μνημείο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και όλα αυτά τα κάνετε, για να μας προστατέψετε, για να προστατέψετε εμένα, που ανήκω σε ευπαθή ομάδα.

Πράγματα ανήκω σε ευπαθή, σε πολύ ευπαθή ομάδα, με τη σημασία που δίνετε εσείς. Αλλά ανήκω και σε μια άλλη πολύ ευπαθή ομάδα με τη σημασία του ευ πάσχω, αλλά και του ευ πράττω, σημασίες που εσείς αγνοείτε. Ευ πάσχω και ευ πράττω, κύριε Χρυσοχοΐδη, γιατί νοιάζομαι όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για τους συνανθρώπους μου και όλη την κοινωνία, για τους νεκρούς κάθε μέρα, για τους άρρωστους, για το νοσηλευτικό προσωπικό, για τα παιδιά που είναι κλεισμένα στο σπίτι, για τους άνεργους και τους σκληρά εργαζόμενους, για όλους εκείνους για τους οποίους δεν προβλέπεται κρεβάτι στον 9ο όροφο του Ευαγγελισμού, ούτε C 130.

Εγώ ανήκω σε ευπαθή ομάδα, δεν φωτογραφίζομαι ημίγυμνος, για να επιδεικνύω τα κάλλη μου, ούτε είμαι κομψός, ούτε ντύνομαι κομψά. Ένας γέρος είμαι, που νοιάζεται για τους γύρω του. Βλέπετε, εγώ δεν φορώ άμφια, δεν είμαι ο πρωθυπουργός, για να βγάζω ομαδικές φωτογραφίες χωρίς μάσκα, δεν είμαι κανένας περιφερειάρχης, για να συγχρωτίζομαι με άλλους ανθρώπους και να τους αγγίζω, ενώ είμαι θετικός στον ιό. Τίποτε από όλα αυτά. Ένας γέρος δάσκαλος είμαι που πενθεί για τη δολοφονία του μαθητή του, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ένας γέρος δάσκαλος είμαι που δεν βγαίνει από το σπίτι του, παρά μόνο για να πάει με μάσκα στο γειτονικό φαρμακείο και την Κυριακή θα πάει στο μνημείο του Αλέξανδρου.

Είπε ο κυβερνητικός σας εκπρόσωπος (και ο άλλος…) ότι μπορούμε να πάμε για περίπατο στην Πάρνηθα, γιατί είναι στην Αττική. Στην Αράχωβα δεν μπορούμε να πάμε, γιατί είναι εκτός Αττικής, αλλά μπορούμε να πάμε στην οδό Αραχώβης και να κατηφορίσουμε. Στο Μεσολόγγι δεν μπορούμε να πάμε, αλλά μπορούμε να περπατήσουμε στην οδό Μεσολογγίου.

Αλλά εσείς δεν είστε διατεθειμένος να μας το επιτρέψετε. Όχι για να μας προστατέψετε, αλλά γιατί φοβάστε. Φοβάστε την 6η Δεκεμβρίου και θέλετε να την εξαφανίσετε από το ημερολόγιο. Φοβάστε γιατί δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη, φοβάστε γιατί η αστυνομική αυθαιρεσία μεγαλώνει συνεχώς. Φοβάστε γιατί ήδη έχουν υπογράψει 2000 άνθρωποι και υπογράφουν συνεχώς. Φοβάστε, γιατί εκτός από τη Μάγδα Φύσσα έχει υπογράψει και ο πατέρας του Βασίλειου Μάγγου. Φοβάστε, γιατί ούτε ευ πάσχετε, ούτε ευ πράττετε.

Το λαϊκό κίνημα είναι το πραγματικό τείχος υπεράσπισης της δημοκρατίας

/0 Comments/in /by

Η 7η Οκτώβρη σίγουρα θα καταγραφεί ως μια ιστορική μέρα νίκης στον διαχρονικό αγώνα απέναντι στον φασισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Η πρόταση της εισαγγελέως κατέπεσε και η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για τον ρόλο της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Απομένει η απονομή των ποινών (που οι προβλεπόμενες με τον νέο Ποινικό Κώδικα Παρασκευόπουλου είναι αισθητά μειωμένες) για την ολοκληρωτική καταδίκη των νεοναζί. Οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα, του Σαχζάτ Λουκμάν, οι πρωτοστάτες των επιθέσεων σε συνδικαλιστές, αντιφασίστες, πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι αθώοι, ποτέ δεν ήταν, είναι εγκληματική οργάνωση. Πρέπει να οδηγηθούν στη φυλακή χωρίς κανένα ελαφρυντικό, μέχρι να οδηγηθούν εκεί που πραγματικά ανήκουν, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση στην Αθήνα και οι μεγάλες συγκεντρώσεις σε διάφορες πόλεις έδειξαν ότι το πραγματικό τείχος υπεράσπισης της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων μας είναι το ίδιο το εργατικό και λαϊκό κίνημα, το κίνημα της νεολαίας, το πολύπλευρο και πολύμορφο αντιφασιστικό κίνημα, οι δημοκρατικοί άνθρωποι. Είναι οι δυνάμεις της μαχόμενης ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς που μετά από χρόνια εμφανίστηκαν και έδρασαν από κοινού.

Η νίκη και απονομή δικαιοσύνης δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει κτήμα της κυβέρνησης της ΝΔ, της αντιμεταναστευτικής και ακροδεξιάς ρητορικής και  της θεωρίας των δυο άκρων που κάθε φορά που σπείρεται θερίζεται φασισμός.  Δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει κτήμα του ΣΥΡΙΖΑ που έπαιξε καθοριστικό ρόλο τόσο στην καθυστέρηση της ίδιας της δίκης όσο και σε διάφορα «ξεπλύματα» των νεοναζί (στάση στη Βουλή, επίσκεψη με Κασιδιάρη στο Καστελόριζο κλπ.)

Η απόφαση του δικαστηρίου και η ανάσα δικαίωσης και αισιοδοξίας που μας δημιούργησε δεν μπορεί να οδηγήσει σε εφησυχασμό ότι ξεμπερδέψαμε με το φασιστικό φαινόμενο.  Δεν είναι μόνο η αναμονή των ποινών, είναι η ίδια η φύση του σύγχρονου καπιταλισμού που μπροστά στην κρίση και τις αντιφάσεις του επιστρατεύει και αξιοποιεί την ακροδεξιά και τον φασισμό. Ειδικά στην Ελλάδα που οι δεσμοί δεξιάς και ακροδεξιάς, κράτους και παρακράτους είναι χρόνιοι και ισχυροί ξέρουμε καλά ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.  Δεν ξεμπερδέψαμε ούτε με τους φασίστες ούτε με όσους τους στήριξαν και τους ανέδειξαν,  έστω και αν τώρα εμφανίζονται με γερές δόσεις όψιμου και ψεύτικου αντιφασισμού. Η ίδια η απρόκλητη καταστολή της μεγαλειώδους διαδήλωσης έξω από το εφετείο με τη χρήση χημικών και αύρας, λίγες στιγμές μόλις μετά την ανακοίνωση της απόφασης και εν μέσω των πανηγυρισμών από τους διαδηλωτές, δείχνει ένα νέο γύρο κλιμάκωσης της επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Για αυτό απαιτούμε την εκκαθάριση των σωμάτων ασφαλείας και γενικά του κρατικού μηχανισμού από φασιστικά εγκληματικά στοιχεία, για αυτό παλεύουμε για την κατάργηση του πρόσφατου αντιδημοκρατικού νόμου για τις διαδηλώσεις και ζητάμε κατάργηση του Π.Δ.171/1991 που δίνει τη δυνατότητα στην αστυνομία να αυθαιρετεί.

Συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα απέναντι στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά, για ζωή, ελευθερία και υπεράσπιση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων.

Κύριε Χρυσοχοΐδη γιατί δεν έχετε συλλάβει κανέναν μητροπολίτη;

/0 Comments/in /by

Σύμφωνα με την ΕΛΑΣ μέχρι σήμερα το μεσημέρι έχουν γίνει 96 συλλήψεις όσων παραβίασαν τα μέτρα αποφυγής και περιορισμού της διάδοσης του κορωνοϊού. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι κομμώτριες, ψήστες, καφετζήδες, νυχούδες. Σήμερα Κυριακή, πλήθος πιστών συνωστίστηκαν στις εκκλησίες. Δεν συνελήφθη όμως ούτε ένας παπάς.

Απευθύνομαι σε εσάς κ. Χρυσοχοΐδη γιατί προ ολίγων εβδομάδων δεν διστάσατε να στείλετε τα ΜΑΤ και να σαπίσετε στο ξύλο τους κατοίκους των νησιών που διαμαρτύρονταν για τα υπό κατασκευή κλειστά κέντρα κράτησης μεταναστών.

Απευθύνομαι σε εσάς γιατί προ ημερών, ως άλλος Κολοκοτρώνης, παρελάσατε στα ελληνοτουρκικά σύνορα δείχνοντας τεράστιο ηρωισμό στην εποποιία του Έβρου.

Απευθύνομαι σε εσάς γιατί δεν διστάζετε να στέλνετε τα ΜΑΤ τρεις φορές την εβδομάδα μέσα στην ΑΣΟΕΕ, να καλύπτετε παραβατικές συμπεριφορές και εγκληματικές πράξεις των οργάνων της τάξης, να δηλώνετε με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι ο νόμος θα επιβληθεί και η ανομία θα παταχθεί.

Δεν σας ζητώ να συλλάβετε χίλιους μητροπολίτες. Αρκεί ένας, και οι υπόλοιποι θα λάβουν το μήνυμα.

Για ποιο λόγο άλλωστε όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά να κλείνουν, καθώς η διάθεση χώρων συνωστισμού είναι παραβατική πράξη εν μέσω επιδημικής κρίσης, αλλά το μαγαζί – γωνία που λέγεται εκκλησία να συνεχίσει να παραβατεί; Να συνεχίσει μάλιστα να δηλώνει ευθαρσώς ότι θα συνεχίσει να κοινωνεί και να λειτουργεί, γράφοντας στα χρυσοποίκιλτα υποδήματά του την ανάγκη να προστατευθεί η κοινωνία από την πανδημία του κορωνοϊού;

Στη γειτονική Ιταλία, δέκα μέρες μετά το γενικό λοκ ντάουν, είχαμε σήμερα 368 νεκρούς και πάνω από 3.000 νέα κρούσματα. Όσοι σήμερα παραβιάζουν τα μέτρα αποφυγής της διάδοσης του ιού, δεν βάφουν τα χέρια τους με αίμα;

Μην κρύβεστε πίσω από τις κορώνες του ΣΥΡΙΖΑ. Να σας υπενθυμίσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείραξε ούτε μία τρίχα από τις πλουσιότατες (κυριολεκτικά και μεταφορικά) γενειάδες των Αγίων Πατέρων. Σήμερα ανέξοδα μπορεί να αντιπολιτεύεται. Εσείς όμως, σήμερα κυβερνάτε.

Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που ομνύει στην τάξη και στην νομιμότητα, να κουρελιάζει την τάξη και την νομιμότητα όταν αυτή έρχεται σε σύγκρουση με το άγιο παγκάρι της Εκκλησίας και το ποίμνιο που ψηφίζει την …Δεξιά του Κυρίου;

Εν αναμονή της εφαρμογής των κυβερνητικών αποφάσεων για την εφαρμογή των μέτρων διάδοσης του κορωνοϊού και μαζικών συλλήψεων όσων μητροπολιτών τις παραβιάζουν…

Όχι κ. Χρυσοχοΐδη, ο Γρηγόροπουλος δεν προκάλεσε

/0 Comments/in , /by

Μας έχει συνηθίσει και σε κτηνώδη λόγια και σε κτηνώδεις πράξεις. Δεν έχω κάτι εναντίον των πραγματικών κτηνών, το αντίθετο μάλιστα. Στην απάνθρωπη με πολλαπλούς τρόπους συμπεριφορά του Χρυσοχοΐδη αναφέρομαι με βδελυγμία και φρίκη. Βέβαια είναι πολλοί στον κυβερνητικό περίγυρο που διεκδικούν ρόλο Κασιδιάρη, αλλά ας σταθούμε μόνο στην τελευταία δήλωση του ανάλγητου υπουργού: «Κάποιοι θέλουν ένα νέο Γρηγορόπουλο».

Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη κοινωνική ομάδα που να θέλει τη δολοφονία ενός αθώου δεκαπεντάχρονου, εκτός από την αστυνομία και τους συνοδοιπόρους της. Αυτοί θέλησαν τον θάνατο του Αλέξανδρου, αυτοί τον δολοφόνησαν και αυτοί υποστήριξαν τους δολοφόνους και τους υποστηρίζουν ακόμη. Προφανώς όμως μέσα στους «κάποιους» ο Χρυσοχοΐδης δεν φωτογράφιζε τους δικούς του ανθρώπους. Αντίθετα άλλο πράγμα εννοούσε. Αυτό που εννοούν και υποστηρίζουν οι ακροδεξιοί υποστηρικτές της ΝΔ από την πρώτη στιγμή της δολοφονίας, που μιλούσαν για ένα παλιόπαιδο, για έναν αλήτη.

Από τις πρώτες δηλώσεις του Κούγια έως την τελευταία αγόρευση του συνηγόρου του Κορκονέα, η προσπάθεια τους απέβλεπε στο να παρουσιαστούν ο Κορκονέας και ο Σαραλιώτης ως τα θύματα του Γρηγορόπουλου, που προκάλεσε, έριξε μολότοφ και απείλησε την ασφάλεια και τη ζωή των δύο αστυνομικών και ανάγκασε τον Κορκονέα να πυροβολήσει για εκφοβισμό στον αέρα. Οι ισχυρισμοί αυτοί κατέπεσαν. Ακόμη και οι δολοφόνοι παραδέχθηκαν πως δεν υπήρχαν μολότοφ, οι αυτόπτες μάρτυρες και το βίντεο της δολοφονίας κατέδειξαν ότι δεν υπήρχαν προκλήσεις.

Το πενταμελές εφετείο της Λαμίας αντιμετώπισε την υπόθεση με μεγάλη προκατάληψη, έδειξε μεγάλη επιείκεια και τελικά αποφυλάκισε τον Κορκονέα και αθώωσε τον Σαραλιώτη. Παρόλα αυτά αποφάσισε ότι ο Κορκονέας ήταν ένοχος ανθρωποκτονίας από πρόθεση με άμεσο δόλο. Ο συνήγορος του δολοφόνου με απύθμενο θράσος ως την τελευταία στιγμή ζήτησε να αναγνωριστεί στον πελάτη του το ελαφρυντικό ότι προκλήθηκε από τον Γρηγορόπουλο. Όμως ούτε ο εισαγγελέας, ούτε το δικαστήριο δέχθηκαν αυτό το ελαφρυντικό και αποφάνθηκαν ότι δεν υπήρξε καμία πρόκληση.

Για άλλη μια φορά ο Χρυσοχοΐδης είναι αδιάβαστος κι ας μην είχε μπροστά του ένα πολυσέλιδο μνημόνιο. Δεν διαβάζει, γιατί δεν χρειάζεται να διαβάσει. Οι ακροδεξιοί, ακόμη μια όταν φέρουν ένα δήθεν μετριοπαθές προσωπείο, τρέφονται από τις προκαταλήψεις τους και απαξιώνουν τη γνώση.

Όταν λέει ότι κάποιοι θέλουν ένα νέο Γρηγορόπουλο, προφανώς εννοεί ότι κάποιοι θα προκαλέσουν, θα απειλήσουν τη ζωή των αστυνομικών και αυτοί θα αναγκαστούν και πάλι να σκοτώσουν, για να γλιτώσουν το τομάρι τους. Θα απειληθούν ακόμη μια φορά, όπως τους απείλησε ο Καλτεζάς, ο Γρηγορόπουλος, ο Σακελίων, ο Ζακ Κωστόπουλος και τόσοι άλλοι αθώοι που καταλήγουν καθημερινά στα νοσοκομεία.

Ο Χρυσοχοΐδης προετοιμάζει το έδαφος, για να βγει στο απολιτίκ ακροατήριο να πει ότι είχε προειδοποιήσει και ότι σε καμιά περίπτωση δεν φταίνε οι δικοί του.

Ο Χρυσοχοΐδης, όπως ασέλγησε τότε πάνω στην υπόληψη των οροθετικών γυναικών, ασελγεί και τώρα πάνω στη μνήμη του δολοφονημένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.