Άρθρα

Εσείς, καταδικάζετε το Ισραήλ;

/0 Comments/in /by

Έχει γίνει συνήθεια να ζητείται από τους Άραβες που καλούνται σε δυτικά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων να καταδικάσουν αμέσως αυτή ή εκείνη την πράξη που το Ισραήλ χαρακτηρίζει τρομοκρατία.

Όταν ήρθα στις ΗΠΑ το 1983, αυτό ήταν ήδη συνήθης πρακτική. Αλλά τότε, οι Παλαιστίνιοι “τρομοκράτες” ήταν κοσμικοί: έτσι η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης μιλούσε για τις επικίνδυνες κομμουνιστικές διασυνδέσεις της Παλαιστινιακής Απελευθερωτικής Οργάνωσης.

Οι ισλαμιστές αντιμετωπίζονταν τότε με τρυφερότητα, ακόμη και με θαυμασμό. Ήταν στο πλευρό των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο και οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία τους στρατολόγησαν για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.

Στη δεκαετία του 1980, η “τρομοκρατική” απειλή προερχόταν από τον Λίβανο. Όταν εμφανιζόμουν στα μεγάλα δίκτυα (λίγο μετά την άφιξή μου στην Ουάσιγκτον), μου ζητούσαν συνεχώς να καταδικάσω αυτή ή εκείνη την επίθεση στο Λίβανο ή στην Παλαιστίνη.

Στην αρχή, υπέκυπτα, αλλά στη συνέχεια άρχισα να σκέφτομαι τις συνέπειες μιας τέτοιας τελετουργικής δήλωσης. Δεν παίρνεις θέση (στην καλύτερη περίπτωση συμβολική) στο τραπέζι αν δεν καταδικάσεις, και μάλιστα σύμφωνα με τους ισραηλινούς ορισμούς της τρομοκρατίας και της ηθικής.

Στη δεκαετία του 1980, οι Άραβες ρωτήθηκαν επίσης αν αναγνώριζαν το κράτος του Ισραήλ. Τι σημαίνει αυτό; Ας πούμε ότι είστε Παλαιστίνιος που γεννήθηκε στη Χάιφα ή τη Γιάφα. Αν αναγνωρίζατε το κράτος του Ισραήλ, ουσιαστικά αναγνωρίζατε τη νομιμότητα της αρπαγής της γης του σπιτιού σας και της αναγκαστικής εκδίωξης των γονέων και των παππούδων σας από την Παλαιστίνη.

Αν ένας Άραβας αναγνώριζε το κράτος του Ισραήλ, θα αποδεχόταν τη θεμελιώδη ρατσιστική ανισότητα πάνω στην οποία ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ.

Και τι γίνεται αν είστε κοσμικός άνθρωπος που δεν αποδέχεται ένα μουσουλμανικό κράτος ή ένα εβραϊκό κράτος ή ένα χριστιανικό κράτος; Στη Δύση, μπορείτε να είστε αντίθετος (ναι, αναμένεται να είστε αντίθετος) στο ισλαμικό καθεστώς στο Ιράν από κοσμική άποψη, αλλά θεωρείστε αντισημίτης αν αντιταχθείτε στη θρησκευτική ταυτότητα του κράτους του Ισραήλ.

Ακόμα και οι “υπερβολικές” επικρίσεις στο Ισραήλ αποκτούν τη ρετσέτα του αντισημιτισμού (αν ακολουθήσετε τον ορισμό του Στέιτ Ντιπάρτμεντ).

Εν τω μεταξύ, η “υπερβολική” κριτική του Ιράν ή της Σαουδικής Αραβίας δεν θεωρείται ισοδύναμη με ισλαμοφοβία. Είναι σαφές ότι εφαρμόζονται ειδικά πρότυπα στο Ισραήλ για να το προστατεύσουν από την κριτική, ενώ εφαρμόζονται ειδικά πρότυπα στον παλαιστινιακό λαό για να τον εμποδίσουν να αντιταχθεί στο Ισραήλ, στρατιωτικά ή ακόμη και ειρηνικά (το κίνημα BDS είναι πλέον παράνομο ή αποθαρρύνεται σοβαρά από περισσότερες από 35 πολιτείες των ΗΠΑ).

Για τη Δύση, οι Παλαιστίνιοι αναμένεται να ευχαριστιούνται την ισραηλινή κατοχή προκειμένου να αποδείξουν την ιδιότητά τους ως μέλη της ανθρώπινης φυλής.

Έχω παρακολουθήσει Άραβες καλεσμένους τις τελευταίες εβδομάδες να εμφανίζονται σε δυτικές τηλεοπτικές ειδησεογραφικές εκπομπές και πάντα τους έκαναν την ίδια ερώτηση. Καταδικάζετε τη Χαμάς; Καταδικάζετε την επίθεση; Πιστεύετε ότι η Χαμάς πρέπει να εξαλειφθεί, ναι ή όχι;

(Και θα ήταν δύσκολο να εξηγήσει κανείς σε αυτούς τους τηλεοπτικούς οικοδεσπότες ότι αυτό το κίνημα – είτε το συμπαθείτε είτε το μισείτε – έχει κατακτήσει την υποστήριξη τουλάχιστον του μισού παλαιστινιακού λαού). Φαντάστηκα τον εαυτό μου σε αυτή την καρέκλα και φαντάστηκα και τι απαντήσεις θα έδινα σε αυτές τις ανόητες ερωτήσεις.

Αναποδογυρίζοντας το ερώτημα

Θα απαντούσα ως εξής: Με ποια ιδιότητα μου κάνετε αυτή την ερώτηση; Πώς εσείς, ο δημοσιογράφος, γίνατε ο δικαστής μου ή ο ιερέας μου; Και γιατί με αντιμετωπίζετε σαν κατηγορούμενο σε δικαστήριο και όχι σαν καλεσμένο σε τηλεοπτικό στούντιο;

Επίσης, τι σας έκανε να αισθάνεστε ηθικά ανώτερος από εμένα για να καθορίσετε τον τρόπο με τον οποίο μπορώ να αποδείξω την αξία μου ως άνθρωπος; Γιατί, το να είμαι άνθρωπος, εξαρτάται από τη σωστή απάντηση στην ερώτηση, μόνο και μόνο λόγω της εθνοτικής μου καταγωγής ως Άραβα;

Γιατί, η ανθρωπιά κάποιου που έχει γεννηθεί στο Ισραήλ, δεν εξαρτάται από την καταδίκη όχι μιας μόνο επίθεσης, αλλά μιας σειράς εγκλημάτων πολέμου από την ημέρα που γεννήθηκε το Ισραήλ, εκτοπίζοντας ένα υπάρχον και ακμάζον παλαιστινιακό έθνος;


Παλαιστίνιοι πρόσφυγες κατά τη διάρκεια της Νάκμπα,
ή της μαζικής εκδίωξης από τη γη τους από το Ισραήλ, το 1948.
(hanini.org, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)

Στην πραγματικότητα, πρέπει να σας αντιστρέψω το ερώτημα. Σας ρωτώ, αφού το Ισραήλ σκότωνε Παλαιστίνιους με ρυθμό τουλάχιστον έναν την ημέρα, μόνο για παράδειγμα πέρυσι, καταδικάζατε καθημερινά αυτές τις δολοφονίες; Αν καταδικάζατε αυτές τις δολοφονίες, θα θεωρούσα ότι έχετε τα ηθικά προσόντα να απαιτήσετε και από εμένα να απαντήσω το καθοριστικό ερώτημα. Αν, από την άλλη πλευρά, δεν καταδικάζατε κάθε έναν από αυτούς τους φόνους που διέπραξε το Ισραήλ, τότε σας θεωρώ ηθικά αποτυχημένο και εντελώς ακατάλληλο να θέτετε ερωτήσεις, παριστάνοντας τον ηθικά ανώτερος άνθρωπος σε αυτή την εκπομπή.

Στην πραγματικότητα, είμαι πιο κατάλληλος να σας θέσω αυτή την ερώτηση. Εγώ είμαι ο δικαστής, όχι εσείς. Είμαι θύμα των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου γιατί μεγάλωσα υποκείμενος σε εβδομαδιαίους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στο Λίβανο (εναντίον Παλαιστινίων και Λιβανέζων, αμάχων και μαχητών, με ελάχιστη σημασία για τις διακρίσεις, καθώς οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί ήταν εντελώς αδιάκριτοι).

Θα έπρεπε να έρθω στις ΗΠΑ για να σας θέσω προ των ευθυνών σας για την επίσημη στρατιωτική και οικονομική σας χορηγία ή για τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου εναντίον μου. Εγώ, ένας άνθρωπος που μόλις και μετά βίας επέζησε από την ισραηλινή εισβολή του 1982 και την επακόλουθη άγρια πολιορκία της Βηρυτού, αρνούμαι να μου ζητηθεί να καταδικάσω οτιδήποτε από οποιονδήποτε, ειδικά από κάποιον στη Δύση που εργάζεται για ένα μέσο ενημέρωσης που ειδικεύεται στην επιδοκιμασία των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου.

Να λογοδοτήσει η Δύση

Εσείς στη Δύση είστε αυτοί που θα πρέπει να λογοδοτήσετε και να αναγκαστείτε να εκτελέσετε τις τελετουργίες καταδίκης που απαιτείτε από εμάς, καθώς τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου συνεχίζονται αμείωτα, υπό απεριόριστες δυτικές ευλογίες, από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Στην πραγματικότητα, η ισραηλινή μαζική βία κατά των Αράβων ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του 1890, σύμφωνα με τον απολογισμό του ηγέτη του Πολιτιστικού Σιωνισμού, Ahad Ha’am, ο οποίος επέπληττε τους Σιωνιστές εποίκους στην Παλαιστίνη επειδή κακομεταχειρίζονταν και κακοποιούσαν τους Άραβες και τους θεωρούσαν σαν ζώα.

Πρέπει να σας ρωτήσω όλους εσάς στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για την εγκληματική σας ευθύνη που καλύπτετε τις ειδήσεις από την περιοχή της Μέσης Ανατολής με άγνοια και ρατσισμό, και που αγνοείτε και διαστρεβλώνετε τις αραβικές απόψεις και αγνοείτε τα αραβικά δεινά. Το ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι κυβερνήσεις δεν εκτιμούν ισότιμα τις ανθρώπινες ζωές μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών δεν είναι κάτι που χρειάζεται απόδειξη. Είναι πολύ προφανές για να χρειάζεται τεκμηρίωση.

Μας προσκαλείτε εμάς τους Άραβες στις εκπομπές σας και αρχίζετε να μας βομβαρδίζετε για λογαριασμό του κράτους του Ισραήλ το δευτερόλεπτο που θα καθίσουμε.

Η αντικειμενικότητά σας είναι κάτι που χλευάζουμε. Η αντικειμενικότητα είναι ένα τέχνασμα που εφαρμόζετε στα μέσα ενημέρωσης των αναπτυσσόμενων χωρών για να τα αναγκάσετε να συμμορφωθούν με τα δικά σας πολιτικά πρότυπα- επιτρέπει επίσης στις δυτικές δυνάμεις να επιβάλλουν την ηγεμονία των ιδεών τους ειδικά σε περιόδους πολέμου και κατοχής (τους δικούς τους πολέμους και τις δικές τους κατοχές).

Όσον αφορά την καταδίκη, σας καταδικάζω όλους για τον ρατσισμό σας, τα αντιεπαγγελματικά πρότυπα δημοσιογραφίας και την παραγωγή προπαγάνδας στο όνομα των σύγχρονων δυτικών μέσων ενημέρωσης.

Μεγάλο μέρος των δυτικών μέσων ενημέρωσης αυτές τις μέρες μεταφέρουν μακροσκελή άρθρα, όλα βασισμένα σε ανεπιβεβαίωτους ισχυρισμούς ισραηλινών στρατιωτικών πηγών- αυτό δεν διαφέρει από το πώς κάλυψαν την Ουκρανία, όλα βασισμένα σε ουκρανικές και δυτικές στρατιωτικές πηγές. Συχνά εισάγουν μια δήλωση αποποίησης ευθύνης ότι οι πληροφορίες που περιέχονται δεν έχουν επαληθευτεί.

Αλλά αυτές οι δυτικές χώρες δεν διδάσκουν στις σχολές δημοσιογραφίας τους ότι δεν μπορούν να δημοσιεύονται ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες; Οι αραβικοί στρατιωτικοί ή πολιτικοί ανεπιβεβαίωτοι ισχυρισμοί δεν δημοσιεύονται ποτέ, εκτός αν αναφέρονται από τους ισραηλινούς και νατοϊκούς στρατούς για επαλήθευση ή διάψευση.

Τι βλέπει ο κόσμος

Το ένα πράγμα που θα βγει από αυτό είναι ότι οι έγχρωμοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, μπορούν να δουν από μόνοι τους το βαθμό στον οποίο η φυλή και η εθνικότητα παίζουν μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των δυτικών χωρών. Οι διαφορετικές τιμές στις οποίες αποτιμώνται οι ανθρώπινες ζωές δεν ήταν ποτέ πιο εντυπωσιακά σαφείς.

Οι Άραβες και οι Μουσουλμάνοι έχουν δει ότι όχι μόνο οι ζωές τους δεν έχουν σημασία για τους Δυτικούς, αλλά ότι η θέση τους στις δυτικές χώρες είναι χαμηλότερη και θα γίνει ακόμη χαμηλότερη με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και με την υιοθέτηση μιας ακροδεξιάς μεταναστευτικής ατζέντας από τα κυρίαρχα κεντρώα και αριστερά κόμματα στην Ευρώπη.

Η Δύση δεν είχε την ευκαιρία να αξιολογήσει τις επιπτώσεις της σφαγής στη Γάζα σε ότι αφορά τις σχέσεις της με την Ανατολή ή με την Αφρική και την Ασία και τη Νότια Αμερική.

Η Δύση ενεργεί ως ένα μονολιθικό μπλοκ λευκών χριστιανικών εθνών που είναι αποφασισμένα να επιβάλουν τη θέλησή τους στο νότιο μισό του πλανήτη. Και όταν η Κίνα έρχεται στα έθνη του Νότου για βοήθεια χωρίς να αποσπά εξευτελιστικές πολιτικές παραχωρήσεις, η Δύση έχει το θράσος να προειδοποιεί τις χώρες αυτές για τα απώτερα κίνητρα του Πεκίνου.

Ο αραβικός και ο μουσουλμανικός κόσμος ριζοσπαστικοποιούνται όλο και περισσότερο και η Δύση με την αντίδρασή της στις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα, έκανε τη Χαμάς πιο δημοφιλή από ποτέ. Ακόμη και εκείνοι που συνήθιζαν να ασκούν κριτική στη Χαμάς δυσκολεύονται πλέον να το κάνουν. Ο Ιορδανός δημοσιογράφος, Bassam Baddarin, παρατήρησε ότι ο Abu Ubayda (ο εκπρόσωπος της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς) θα μπορούσε να εκλεγεί σε οποιαδήποτε αραβική χώρα.

Αυτό είναι δικό σας έργο.

Πηγή: Consortium News

Μετάφραση: antapocrisis

Καταδίκη Παππά: Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους

/0 Comments/in , /by

Η ομόφωνη καταδίκη του Νίκου Παππά στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, μπορεί να συνοψιστεί σε μία μόνο φράση προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ: “Ας πρόσεχαν”.

Το Ειδικό Δικαστήριο που έστησε η ΝΔ ήταν έκφραση ρεβανσισμού των καναλαρχών – εφοπλιστών, που επί ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκαν για πρώτη φορά να πληρώσουν για τις τηλεοπτικές συχνότητες που εκμεταλλεύονται. Βέβαια το οικονομικό τίμημα ήταν το έλασσον. Το μείζον ήταν η επιχείρηση αναδιάταξης του μηντιακού παιχνιδιού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίωξε να αλλάξει το τοπίο των ΜΜΕ, επιχειρώντας σε ένα εμφανώς εχθρικό μηντιακό τοπίο να στήσει δικό του, ή έστω φιλικό προς αυτόν τηλεοπτικό κανάλι μέσω του Καλογρίτσα. 

Μόνο που ο Αστραχάν αποδείχθηκε μουλάρι. 

Την αμέσως επόμενη μέρα της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Καλογρίτσας έδωσε στεγνά τον Ν. Παππά για τους χειρισμούς του, καθιστώντας βεβαίως και τον εαυτό του ένοχο. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ νόμιζε ότι θα αλλάξει τα παλιά αστικά τζάκια με καινούργια. Νόμιζε ότι θα στριμώξει τους παλιούς καναλάρχες και θα αναδείξει νέους.

Δεν διδάχθηκε από το πάθημα του Ανδρέα Παπανδρέου και του σκανδάλου Κοσκωτά, που ξέσπασε όταν η κυβέρνηση της πρώτης οκταετίας του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να αναδιατάξει το τοπίο των εκδοτών με όχημα τον απατεώνα/τραπεζίτη/εκδότη/ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Τα παλιά τζάκια κρέμασαν τον Παπανδρέου στα μανταλάκια για το καθόλα υπαρκτό σκάνδαλο Κοσκωτά. Στη δεκαετία του 90 το ΠΑΣΟΚ είχε πλέον μάθει το μάθημά του και η κυβέρνηση Σημίτη ήταν η αγαπημένη κυβέρνηση της διαπλοκής. 

Στην περίπτωση που συζητάμε όμως, δεν είχαμε καν πολιτικά εκτοπίσματα μεγέθους Ανδρέα Παπανδρέου. Είχαμε τον μαχαλόμαγκα Νίκο Παππά, που νόμιζε ότι το νταραβέρι που έμαθε να ασκεί στους διαδρόμους ενός μικρού κόμματος της Αριστεράς, θα έπιανε στα μεγάλα σαλόνια της ελληνικής μπουρζουαζίας. Ολίγιστοι και αφελείς, νόμιζαν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ελέγξουν τη διαπλοκή, θα ορίσουν το παιχνίδι και θα πάρουν μερτικό από τη μηντιακή εξουσία. 

Ο Νίκος Παππάς έμαθε από την ανάποδη ότι το να μιμείται τον τρόπο με τον οποίο το παραδοσιακό αστικό προσωπικό κάνει τις δουλειές του, δεν τον καθιστά ρυθμιστή του τοπίου. Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν πιο επιδέξιους κώλους από αυτούς που εμφανίστηκαν με τουπέ στην “πρώτη φορά Αριστερά”.

Να πει μάλιστα κανείς ότι όλη αυτή η επιχείρηση αναδιάταξης του μηντιακού τοπίου συνδυάστηκε με προσπάθεια να ανατραπεί το αμαρτωλό και διαπλεκόμενο τρίγωνο ενέργειας – χρηματοπιστωτικού τομέα και εφοπλισμού που βρίσκεται πίσω και από τα ΜΜΕ;

Το αντίθετο.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει σαφή δείγματα, από τον Ιούλιο του 2015, ότι η βρωμιά και η διαπλοκή που αποκαλείται ελληνική άρχουσα τάξη, δεν κινδυνεύει καθόλου από τον ίδιο.

Ποιο το νόημα των χειρισμών Παππά πέρα από την άγαρμπη, πρόχειρη και ναρκοθετημένη από το καλημέρα (μα τον Καλογρίτσα βρήκατε ρε αθεόφοβοι;) επιχείρηση να μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ στα σαλόνια της αστικής τάξης;

Ούτως ή άλλως, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ακούμπησε την πραγματική εξουσία του τόπου. Προς τι ο κλαυθμός και οδυρμός για το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο;

Η καταδίκη Παππά σε μια εμφανώς πολιτική δίκη με μάλλον προκαθορισμένο αποτέλεσμα, δεν προσφέρεται ως απόδειξη “δίωξης” του ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ. Είναι ένα μικρό χαστουκάκι που υπενθυμίζει ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο: Όχι αυτοί που κάθε φορά εκλέγονται, αλλά αυτοί που έχουν το χρήμα.

Τα ΜΜΕ θα γίνουν ακόμα πιο ρεβανσιστικά, ακόμα πιο χυδαία, ακόμα πιο επιθετικά. Όχι κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ – αυτός έχει μάθει πια το μάθημά του, όσο προς την πιθανότητα να υπάρξει ξανά μια αντίστοιχη περίοδος με αυτή του 2012 – 2015. Με τον λαό να τολμά να σκέφτεται και να διεκδικεί μια άλλη πορεία για τη χώρα.

Η χώρα πλέον ανήκει ολοκληρωτικά στην άρχουσα τάξη της. Η πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης μπορεί ακόμα πιο προκλητικά να πανηγυρίζει για τους καταδικασμένους υπουργούς του Τσίπρα, να πριμοδοτεί τα καρτέλ στην ενέργεια, να οργανώνει μαζικές υποκλοπές, να τσαλαπατά το Σύνταγμα, να νομοθετεί υπέρ των funds και των τραπεζών, να φτωχοποιεί την κοινωνία. 

Όποιος ήθελε άλλη πορεία για τη χώρα, δεν θα επιχειρούσε να κάνει τον τροχονόμο στα σαλόνια της μηντιακής διαπλοκής. 

Θα γκρέμιζε συθέμελα, και τη διαπλοκή, και τα σαλόνια της.

Μια παράξενη, ηλίθια δυστοπία

/0 Comments/in , /by

Τις τελευταίες ημέρες στις Ηνωμένες Πολιτείες παρακολουθούμε μια παρέλαση από πλούσια φρικιά που κολακεύουν ο ένας τον εγωισμό του άλλου, και καμαρώνουν στις κάμερες με εξωφρενικές ενδυμασίες, ενώ οι απλοί Αμερικανοί υποφέρουν όλο και περισσότερο.

Στο δείπνο των ανταποκριτών του Λευκού Οίκου το Σαββατοκύριακο συγκεντρώθηκε ένα τσούρμο διασημοτήτων των μέσων ενημέρωσης για να συγχαρεί ο ένας τον άλλον για τη σπουδαία δουλειά που κάνουν λέγοντας τάχα γενναία την αλήθεια και βάζοντας υποτίθεται την πιο ισχυρή κυβέρνηση του κόσμου προ των ευθυνών της. Ο οικοδεσπότης, ο Trevor Noah από το The Daily Show, ξεχείλισε από ενθουσιασμό για την ελευθερία που έχει ο Τύπος στην Αμερική, ο οποίος λέει πράγματα που δεν αρέσουν στους ισχυρούς.

“Καθώς καθόμαστε απόψε σε αυτή την αίθουσα, ελπίζω πραγματικά να θυμάστε όλοι σας ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός αυτής της βραδιάς”, είπε ο Νόα. “Ναι, έχει πλάκα. Ναι, ντυνόμαστε ωραία. Ναι, ο κόσμος τρώει, πίνει, διασκεδάζει. Αλλά ο λόγος που είμαστε εδώ είναι για να τιμήσουμε και να γιορτάσουμε την Τεταρτη Εξουσία και αυτό που αντιπροσωπεύετε: έναν πρόσθετο έλεγχο και μια ισορροπία που κάνει υπόλογη την εξουσία και δίνει φωνή σε εκείνους που διαφορετικά δεν θα είχαν”.

“Και αν ποτέ αρχίσετε να αμφιβάλλετε για τις ευθύνες σας, αν ποτέ αρχίσετε να αμφιβάλλετε για το πόσο σημαντικές είναι, μην κοιτάξετε πιο πέρα από την Ουκρανία”, δήλωσε ο Νόα. “Απλά κοιτάξτε τι συμβαίνει εκεί. Οι δημοσιογράφοι διακινδυνεύουν ή και χάνουν τη ζωή τους για να δείξουν στον κόσμο τι πραγματικά συμβαίνει. Συνειδητοποιείτε πόσο εκπληκτικό είναι; Στην Αμερική, έχετε το δικαίωμα να αναζητάτε την αλήθεια και να λέτε την αλήθεια ακόμη και αν κάνει τους ανθρώπους της εξουσίας να νιώθουν άβολα, ακόμη και αν κάνει τους θεατές ή τους αναγνώστες σας να νιώθουν άβολα. Καταλαβαίνετε πόσο εκπληκτικό είναι αυτό; Στάθηκα εδώ απόψε και κορόιδεψα τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και θα είμαι μια χαρά. Θα είμαι μια χαρά, σωστά; Καταλαβαίνεις πραγματικά, τι ευλογία είναι;”

Φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πει πράγματα που δεν αρέσουν στους προέδρους των ΗΠΑ, και οι οποίοι δεν είναι μια χαρά. Ο Τζούλιαν Ασάνζ είναι στη φυλακή Belmarsh, καθώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνεχίζει τις προσπάθειές της για την έκδοσή του, ώστε να γίνει ο πρώτος εκδότης που δικάστηκε ποτέ, βάσει του νόμου περί κατασκοπείας. Ο Έντουαρντ Σνόουντεν, ένας άλλος Αμερικανός, παραμένει στην εξορία επειδή ο ένας πρόεδρος των ΗΠΑ μετά τον άλλο, συνεχίζει να αρνείται να δώσει χάρη στον ήρωα που αποκάλυψε τις σκοτεινές πρακτικές παρακολούθησης του καρτέλ των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Ο Ντάνιελ Χέιλ, επίσης Αμερικανός, βρίσκεται στη φυλακή επειδή αποκάλυψε τη διαφθορά του τερατώδους προγράμματος μη επανδρωμένων αεροσκαφών της Αμερικής.

Ο Trevor Noah δεν μίλησε για αυτούς τους ανθρώπους, ή πολλούς άλλους που έχουν διωχθεί, φιμωθεί, φυλακιστεί και δολοφονηθεί επειδή είπαν πράγματα που δεν εγκρίνουν τα ισχυρά άτομα που κυβερνούν τις ΗΠΑ, επειδή ως μέλος των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης η δουλειά του Trevor Noah δεν είναι να ενημερώνει αλλά να προπαγανδίζει.

Μακριά από το να ασκούν “έναν πρόσθετο έλεγχο και να κρατούν μια ισορροπία που θέτει την εξουσία προ των ευθυνών της και δίνει φωνή σε εκείνους που διαφορετικά δεν θα είχαν”, όπως ισχυρίζεται ο Trevor Noah, οι άνθρωποι στο ακροατήριό του, το βράδυ του Σαββάτου, έχουν ως αποστολή να χειραγωγούν τη δημόσια σκέψη προς διευκόλυνση των συμφερόντων των ισχυρών. Τα κυρίαρχα ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης στην Αμερική, και σε όλες τις λεγόμενες ελεύθερες δημοκρατίες του δυτικού κόσμου, είναι ιδρύματα προπαγάνδας των οποίων η πρώτη και κύρια δουλειά είναι να κατασκευάζουν συναίνεση για την ολιγαρχία και την αυτοκρατορία.

Γι’ αυτό και ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ανέβηκε στο βήμα εκείνο το βράδυ, είχε μόνο φιλικά λόγια για τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

“Αυτό που είναι ξεκάθαρο, και το εννοώ από τα βάθη της καρδιάς μου, είναι ότι εσείς, ο ελεύθερος Τύπος, έχετε μεγαλύτερη σημασία από ό,τι είχατε ποτέ εδώ και έναν αιώνα”, δήλωσε ο Μπάιντεν. “Όλοι είδαμε το θάρρος του ουκρανικού λαού εξαιτίας του θάρρους των Αμερικανών δημοσιογράφων σε αυτή την αίθουσα και των συναδέλφων σας σε όλο τον κόσμο που βρίσκονται στο πεδίο και παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους”.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκε επίσης μια φιλική συγκέντρωση γενναίων μαχητών της Αλήθειας της Τέταρτης Εξουσίας και πολιτικών και κυβερνητικών στελεχών της αμερικανικής αυτοκρατορίας σε ένα πάρτι που διοργάνωσε ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης του νεοσυντηρητικού πολεμικού προπαγανδιστικού περιοδικού The Atlantic.

Το Politico αναφέρει:

Οι Ντέιβιντ και Κάθριν Μπράντλεϊ και η Λορίν Πάουελ Τζομπς παρέθεσαν δείπνο στο σπίτι των Bradley. Παραβρέθηκαν: ο Υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, η Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου Εύα Ράιαν, η Υπουργός Εμπορίου Τζίνα Ραϊμόντο, ο Διευθυντής της CIA Μπιλ Μπερνς, η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Τζεν Πσάκι, η αναπληρώτρια Γενική Εισαγγελέας των ΗΠΑ Λίζα Μόνακο και πλήθος άλλων γερουσιαστών και αξιωματούχων.

Πράγματι, όταν βλέπεις έναν αμφιλεγόμενο μπασκετμπολίστα/προπαγανδιστή της αυτοκρατορίας να συναναστρέφεται με τον διευθυντή της CIA, ενώ περιβάλλεται από διασημότητες των μέσων ενημέρωσης και κυβερνητικά στελέχη σε ένα πάρτι που διοργανώνει ένας πλουτοκράτης που κατέχει μέσα ενημέρωσης, ξέρεις ότι βρίσκεσαι σε μια χώρα όπου η εξουσία λογοδοτεί. Σωστά, Trevor;

Το όργιο της ντροπής κορυφώθηκε με το Met Gala του 2022, μια μεγάλη, παράξενη, δυστοπική παρέλαση πλούσιων φρικιών, που ντύθηκαν σαν αριστοκράτες των Hunger Games και γελούσαν στα μούτρα όλων όσων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζήσουν.

Ένα πραγματικά έντιμο φόρεμα του Met Gala θα είχε κορσέ φτιαγμένο από τα οστά παιδιών της Υεμένης, ντυμένο με ύφασμα από κλεμμένο χρυσό και λίθιο, που θα το έπλεκαν τα μικροσκοπικά χέρια παιδιών-σκλάβων, με μια ολόσωμη ουρά που θα έσταζε πετρέλαιο και αίμα όπου κι αν πήγαινε.

Και αυτό, ενώ οι απλοί Αμερικανοί αγωνίζονται μόνο και μόνο για να επιβιώσουν. Ενώ οι Αμερικανίδες φαίνεται να βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού της απώλειας της αναπαραγωγικής τους κυριαρχίας με την ανατροπή του δικαιώματος στην έκτρωση. Ενώ τα χρήματα διοχετεύονται σε έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων, ο οποίος απειλεί να κλιμακωθεί σε μια σύγκρουση που θα μπορούσε εύκολα να τελειώσει τη ζωή στη γη.

Αυτή είναι η αυτοκρατορία σου που πεθαίνει, Αμερική. Αυτό είναι το τελικό στάδιο του καπιταλισμού σας. Αυτή είναι η δυστοπία σας, σε όλη της την παράξενη, ψεύτικη, ηλίθια δόξα.

Είναι τρομακτικό. Όσο περισσότερο το κοιτάς, τόσο πιο ανατριχιαστικό γίνεται.

Πηγή: Caitleen Johnstone

Γιατροί: “Ήρωες” σε γύψο

/0 Comments/in /by

Η απόπειρα της κυβέρνησης να φιμώσει τις διαμαρτυρίες και τις αποκαλύψεις για την κατάσταση στα νοσοκομεία, έγινε σαφής με την συντεταγμένη και άνωθεν αποσιώπηση της Συνέντευξης Τύπου της ΟΕΝΓΕ της 1/4, η οποία αν και καταγράφηκε από συνεργείο της ΕΡΤ, δεν αναφέρθηκε ως ξεχωριστή είδηση.

Τι πιο λογικό να είναι κεντρική είδηση η συνέντευξη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των ανθρώπων που δίνουν τη μάχη της υγείας; Τι πιο χρήσιμο από το να δώσουν την πραγματική εικόνα της υγειονομικής μάχης οι ίδιοι οι μαχητές της; Όχι όμως στην Ελλάδα, όχι από την ελληνική δημόσια τηλεόραση, όχι πολύ περισσότερο από τα ιδιωτικά ΜΜΕ.

Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ που ήταν να μοντάρει τη συνέντευξη, αλλά τελικά δεν τη μόνταρε, αναφέρει:

Θα γράψω μόνο ότι είναι προβληματικό στο 2ωρο κεντρικό δελτίο να γίνονται συνεχείς και εκτενείς αναφορές στις ελλείψεις που έχουν τα νοσοκομεία του εξωτερικού (προσωπικού, αναπνευστήρων και μέσων προστασίας) και η ενημέρωση για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το ΕΣΥ να γίνεται με το σταγονόμετρο .
Ναι αυτό συμβαίνει σε όλα τα κανάλια, κανείς από όσο είδα δεν έπαιξε χθες την συνέντευξη τύπου της ΟΕΝΓΕ. Αλλά από την ερτ ο κόσμος έχει παραπάνω απαιτήσεις.

Το έγγραφο της διοίκησης του ΓΝΑ Λαϊκό που κυκλοφορεί από τις αρχές Μαρτίου, αποτυπώνει ένα κλίμα που έχει σημασία:

Το έγγραφο της διοίκησης του ΓΝΑ Λαϊκό

Απαγορεύεται σε οποιονδήποτε εργαζόμενο να προβαίνει σε δηλώσεις προφορικές ή έγγραφες στα ΜΜΕ, που αφορούν στη διαχείριση «ύποπτων» ή επιβεβαιωμένων περιστατικών του νέου κορωνοϊού.

Τι σημαίνει στα αλήθεια «διαχείριση»; Αν αφορά τα προσωπικά δεδομένα και το ιατρικό απόρρητο, θα έπρεπε να αναφερθούν ονομαστικά. Άλλωστε ουδεμία παραβίαση έχει υπάρξει και ούτε πρόκειται. Είναι προφανές ότι η απαγόρευση αναφοράς στα ΜΜΕ της «διαχείρισης» αφορά στο βαθμό ετοιμότητας (ή ανετοιμότητας) του οχυρωμένου (ή ανοχύρωτου) συστήματος. Αφορά στην απαγόρευση διαμαρτυρίας ή αποκάλυψης της έλλειψης επαρκών προστατευτικών μέσων. Αφορά στις χρόνιες παθογένειες, ελλείψεις, κενά του ΕΣΥ που πρέπει να αποσιωπηθούν για να μην χρεωθούν ευθύνες σε όσους τα δημιούργησαν.

Από τη μια οι γιατροί είναι σε γύψο, με τις συνεχείς έμμεσες προτροπές ή και απειλές, να μη μιλούν.

Από την άλλη ένα καλοπληρωμένο σύστημα κολακείας αναπτύσσεται, τέτοιο που δημιουργεί ευθέως θέμα δημοκρατίας.

Γιατί απειλή για τη δημοκρατία δεν είναι μόνο ο Όρμπαν που σήμερα τον θυμήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Λαϊκό Κόμμα, αφού πρώτα τον ενίσχυσαν και τον τάισαν ποικιλοτρόπως ως πρωτοπαλίκαρο του αντικομμουνιστικού οχετού.

Απειλή για τη δημοκρατία είναι και η φίμωση των πραγματικών πρωταγωνιστών της μάχης που δίνει η χώρα, ο προπηλακισμός της διαμαρτυρίας και της αποκάλυψης, η μονοδιάστατη ενημέρωση.

Σημερινό πρωτοσέλιδο ντροπή. Οι εμπνευστές του είναι κανοί να καταγγέλουν χωρίς αιδώ την "προσωπολατρία" των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Σημερινό πρωτοσέλιδο. Οι εμπνευστές του είναι κανοί να καταγγέλουν χωρίς αιδώ την “προσωπολατρία” των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Από την αποθέωση και τα πορτραίτα αγιογραφίας των πρωταγωνιστών της καθημερινής ενημέρωσης, μέχρι τη φιλοτεχνημένη εικόνα ενός πρωθυπουργού – σωτήρα της χώρας, για τον οποίο η κοινωνία πρέπει να ξεχάσει ότι θεωρούσε τους γιατρούς πλεονάζοντες ή ότι έθεσε 7.900 εργαζόμενους στον ΕΟΠΥΥ σε διαθεσιμότητα.

Θα ήταν διαφημιστικό από σειρά του Netflix, αλλά τα πρόσωπα μας είναι γνωστά. Ανάμεσά τους ο εξαφανισμένος πρόεδρος του ΕΟΔΥ Αρκουδομανέας, ο ίδιος που δήλωνε ότι ο κορωνοϊός έχει χαμηλή μεταδοτικότητα.

Θα ήταν διαφημιστικό από σειρά του Netflix, αλλά τα πρόσωπα μας είναι γνωστά. Ανάμεσά τους ο εξαφανισμένος πρόεδρος του ΕΟΔΥ Αρκουδομανέας, ο ίδιος που δήλωνε ότι ο κορωνοϊός έχει χαμηλή μεταδοτικότητα.

Ορισμένες φορές η γελοιότητα των αγιογραφικών πορτραίτων είναι υπερβολική ακόμα και για τα στάνταρντ των μεσημεριανάδικων, αλλά τα ελληνικά ΜΜΕ ποτέ δεν παύουν να μας εκπλήσσουν.

Μια στρατιά δημοσιογράφων, αποσπασμένων αλλά και τρωκτικών που μασουλούν χρήμα και επιδοτήσεις, με τελευταίο προκλητικό ρεγάλο τα 11 εκατομμύρια που μοίρασε το πρωθυπουργικό γραφείο στους κολλητούς ψάλτες που δοξολογούν την κυβέρνηση, φτάνει μέχρι το σημείο να επιτίθεται σε κάθε φωνή που αποκαλύπτει μέρος της αλήθειας. Γιατί η αλήθεια για τις ευθύνες που αφόπλισαν το σύστημα Υγείας της χώρας πρέπει να πεθάνει.

Σε κάθε πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια, λέει το γνωστό απόφθεγμα.

Στον σημερινό υγειονομικό πόλεμο που διεξάγουν οι υγειονομικοί, το απόφθεγμα επιβεβαιώνεται.

Ο πόλεμος εναντίον της Βενεζουέλας είναι χτισμένος σε ψέματα

/0 Comments/in , /by

Ταξιδεύοντας με τον Ούγκο Τσάβες, σύντομα κατάλαβα την απειλή που αντιπροσωπεύει η Βενεζουέλα. Σε έναν γεωργικό συνεταιρισμό στην πολιτεία Λάρα, οι άνθρωποι περιμένουν υπομονετικά στη ζέστη, με καλή διάθεση. Κανάτες νερού και χυμός πεπονιού περνά από χέρι σε χέρι. Εμφανίστηκε μια κιθάρα και μια γυναίκα, η Καταρίνα, στάθηκε και τραγούδησε με μπάσα φωνή.

«Τι λένε τα λόγια της;», ρώτησα.

«Ότι είμαστε υπερήφανοι», ήταν η απάντηση.

Τα χειροκροτήματα για το τραγούδι της μπλέχτηκαν με τα χειροκροτήματα για την άφιξη του Τσάβες. Ο Τσάβες κάτω από το ένα χέρι είχε μια τσάντα γεμάτη με βιβλία. Φορούσε το μεγάλο κόκκινο πουκάμισό του και τους χαιρέτησε με το όνομά τους. Σταμάτησε για να τους ακούσει. Με εντυπωσίασε η ικανότητά του να ακούει.

Αλλά τώρα διάβαζε. Για σχεδόν δύο ώρες διάβαζε στο μικρόφωνο από τη στοίβα των βιβλίων που είχε μαζί του: Όργουελ, Ντίκενς, Τολστόι, Ζολά, Χέμινγουεϊ, Τσόμσκι, Νερούδα: μια σελίδα από το ένα, μια δύο γραμμές από το άλλο. Οι άνθρωποι γύρω του χειροκροτούσαν και επιδοκίμαζαν καθώς πήγαινε από συγγραφέα σε συγγραφέα.

Τότε οι αγρότες πήραν το μικρόφωνο και του είπαν για αυτά που τους απασχολούσαν και αυτά που χρειάζονταν. Ένα αρχαίο πρόσωπο, αργασμένο από τον ήλιο και τη δουλειά, από έναν κοντινό οικισμό, έκανε μια μεγάλη, κριτική αναφορά στο ζήτημα της άρδευσης. Ο Τσάβες κρατούσε σημειώσεις.

Εδώ καλλιεργείται κρασί, από ένα σκούρο σταφύλι τύπου syrah. «Τζον, Τζον, έλα εδώ», είπε ο πρόεδρος, αφού με είδε αποκοιμισμένο από τη ζέστη και βυθισμένο στον Όλιβερ Τουίστ.

«Του αρέσει το κόκκινο κρασί», δήλωσε ο Τσάβες στο ακροατήριο που φώναζε και χειροκροτούσε και μου έδωσε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Τα λίγα λόγια μου σε άσχημα ισπανικά προκάλεσαν γέλια και σφυρίγματα.

Παρακολουθώντας τον Τσάβες έβλεπα έναν άνθρωπο ο οποίος υποσχέθηκε, όταν ανέβηκε στην εξουσία, ότι κάθε κίνηση του θα υπόκειται στη βούληση του λαού. Σε οκτώ χρόνια, ο Τσάβες κέρδισε οκτώ εκλογές και δημοψηφίσματα: ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Ήταν -με εκλογικούς όρους- ο πιο δημοφιλής αρχηγός κράτους στο δυτικό ημισφαίριο, πιθανότατα στον κόσμο.

Πραγματοποιήθηκε ψηφοφορία για κάθε σημαντική μεταρρύθμιση των Τσαβίστας, κυρίως για το νέο σύνταγμα, για το οποίο το 71% των πολιτών ενέκρινε καθένα από τα 396 άρθρα που καθόριζαν με ανήκουστο τρόπο τις ελευθερίες. Όπως το άρθρο 123, το οποίο αναγνώρισε για πρώτη φορά τα ανθρώπινα δικαιώματα των μιγάδων και των μαύρων. Ο Τσάβες ήταν ένας από αυτούς.

Σε μία από τις ομιλίες του στο δρόμο ανέφερε έναν φεμινιστή συγγραφέα: «Η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι ίδιο πράγμα». Το κοινό του το καταλάβαινε πολύ καλά αυτό και το εξέφραζε με αξιοπρέπεια. Οι απλοί άνθρωποι θεωρούν τον Τσάβεζ και την κυβέρνησή του ως τους πρωταθλητές τους: ως τους δικούς τους ανθρώπους.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους αυτόχθονες, τους μιγάδες και τους Αφροβενεζουελάνους, οι οποίοι είχαν ιστορικά περιφρονηθεί από τους προκάτοχους του Τσάβες και από εκείνους που ζουν σήμερα μακριά από τις φτωχογειτονιές, στα αρχοντικά και στα ρετιρέ του Ανατολικού Καράκας, που πηγαινοέρχονται στο Μαϊάμι, εκεί που είναι οι τράπεζές τους, και θεωρούν τους εαυτούς τους ως «λευκούς». Είναι ο ισχυρός πυρήνας αυτού που τα ΜΜΕ ονομάζουν «αντιπολίτευση».

Όταν γνώρισα αυτή την τάξη, στα προάστια που ονομάζονται Country Club, σε σπίτια με χαμηλούς πολυελαίους και άσχημα πορτρέτα, αναγνώρισα και τους ανθρώπους της. Θα μπορούσαν να είναι λευκοί Νοτιοαφρικανοί, η μικροαστική μπουρζουαζία της Κωνστάντια και του Σάντον, οι πυλώνες των σκληρότητας του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής.

Οι γελοιογράφοι στον Τύπο της Βενεζουέλας, η πλειοψηφία του οποίου ανήκει σε μια ολιγαρχία που αντιτίθενται στην κυβέρνηση, περιέγραφαν τον Τσάβες ως πίθηκο. Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός αναφερόταν στον «πίθηκο». Στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι λεκτικές αναφορές των παιδιών της καλής κοινωνίας, είναι συχνά ρατσιστικές ύβρεις για εκείνους που είναι μετά βίας ορατοί από την τρομακτική ρύπανση.

Αν και η πολιτική για τις ταυτότητες είναι η νέα τρέλα σε όλες τις σελίδες των φιλελεύθερων εφημερίδων της Δύσης, η φυλή και η τάξη είναι δύο λέξεις που σχεδόν ποτέ δεν αναφέρθηκαν κατά την πενιχρή «κάλυψη» της πρόσφατης και πιο κυνικής προσπάθειας της Ουάσιγκτον να αρπάξει τη μεγαλύτερη πηγή πετρελαίου στον κόσμο και να κυριαρχήσει στην «πίσω αυλή» των ΗΠΑ.

Όλα τα ελαττώματα των Τσαβίστας – όπως για το γεγονός ότι επέτρεψαν στην οικονομία της Βενεζουέλας να γίνει όμηρος των διεθνών τιμών του πετρελαίου, αλλά και για το ότι ποτέ δεν αμφισβήτησαν στα σοβαρά το μεγάλο κεφάλαιο και τη διαφθορά – από την άλλη μεριά εξισορροπούνται με το ότι έφεραν κοινωνική δικαιοσύνη και υπερηφάνεια σε εκατομμύρια ανθρώπους, και το έκαναν με πρωτοφανή δημοκρατία.

«Από τις 92 εκλογικές διαδικασίες που παρακολουθήσαμε», δήλωσε ο πρώην πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, του οποίου το Κέντρο Κάρτερ είναι ένας αξιόπιστος παρατηρητής των εκλογών σε όλο τον κόσμο, «θα έλεγα ότι η εκλογική διαδικασία στη Βενεζουέλα είναι η καλύτερη στον κόσμο». Αντίθετα, δήλωσε ο Κάρτερ, το αμερικανικό εκλογικό σύστημα, που στηρίζεται στα χρήματα που διαθέτει ένας υποψήφιος για την εκστρατεία του, «είναι ένα από τα χειρότερα».

Επεκτείνοντας την ιδέα μιας παράλληλης λαϊκής εξουσίας και μιας κοινοτικής εξουσίας  των φτωχογειτονιών, ο Τσάβες χαρακτήρισε τη δημοκρατία της Βενεζουέλας ως «την δική μας εκδοχή της ιδέας του Ρουσσώ περί λαϊκής κυριαρχίας».

Στο Μπάριο Λα Λίνεα, καθισμένη στη μικροσκοπική της κουζίνα, η Μπεατρίς Μπαλάζο μου είπε ότι τα παιδιά της ήταν η πρώτη γενιά των φτωχών που θα παρακολουθήσει ένα πλήρες πρόγραμμα στο σχολείο και θα τους δοθεί ένα ζεστό γεύμα και θα μάθουν μουσική, τέχνη και χορό. «Έχω δει την εμπιστοσύνη τους να ανθίζει σαν λουλούδι», είπε.

Στο Μπάριο Λα Βέγκα, άκουσα μια νοσοκόμα, τη Μαριέλα Ματσάντο, μια μαύρη γυναίκα 45 ετών, με διαβολικό γέλιο, απευθυνόμενη σε ένα τοπικό συμβούλιο για θέματα που σχετίζονταν από τους άστεγους μέχρι τον πόλεμο των συμμοριών. Εκείνη την ημέρα ξεκίνησαν το «Πρόγραμμα Μητέρες των Γειτονιών» ένα πρόγραμμα που αντιμετώπιζε τη φτώχεια των ανύπαντρων μητέρων. Σύμφωνα με το σύνταγμα, οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να πληρώνονται ως απασχολούμενες με τη φροντίδα των παιδιών τους και μπορούν να δανειστούν από μια ειδική τράπεζα των γυναικών. Τώρα οι φτωχότερες νοικοκυρές κερδίζουν το αντίστοιχο ποσό των 200 δολαρίων το μήνα.

Σε μια αίθουσα που φωτίζεται από μία μόνο λάμπα φθορισμού, συναντήθηκα με την Άννα Λουτσία Φερνάντεζ, ηλικίας 86 ετών, και την Μαβίς Μέντεζ, ηλικίας 95 ετών. Μόλις 33 ετών, η Σόνια Αλβάρεζ, είχε έρθει μαζί με τα δύο παιδιά της. Κάποτε, κανένας από αυτούς δεν μπορούσε να διαβάσει και να γράψει. Τώρα μελετούν μαθηματικά. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Βενεζουέλα διαθέτει σχεδόν 100% εγγράμματων ανθρώπων.

Αυτό είναι το «πρόγραμμα Ρόμπινσον», η οποία σχεδιάστηκε για ενήλικες και εφήβους που προηγουμένως δεν είχαν δυνατότητα εκπαίδευσης εξαιτίας της φτώχειας. Το «πρόγραμμα Ρίμπας» δίνει σε όλους τη δυνατότητα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. (Τα ονόματα Ρόμπινσον και Ρίμπας αναφέρονται σε ηγέτες ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας από τον 19ο αιώνα).

Στα 95 έτη της, η Μαβίς Μέντεζ είχε δει μια στρατιά κυβερνήσεων, κυρίως υποτελών της Ουάσιγκτον, που απλώς προέδρευαν σε μια κλοπή δισεκατομμυρίων δολαρίων των πετρελαιοφόρων πηγών της χώρας. Μεγάλο μέρος των κλεμμένων δολαρίων πήγε στο Μαϊάμι. «Δεν ζούσαμε με την ανθρώπινη έννοια της λέξης», μου είπε. «Ζήσαμε και πεθαίναμε χωρίς πραγματική εκπαίδευση και τρεχούμενο νερό. Τα τρόφιμα δεν μπορούσαμε να τα αγοράσουμε… Όταν αρρωσταίναμε, οι πιο αδύναμοι πέθαιναν… Τώρα μπορώ να διαβάσω και να γράψω το όνομά μου, και πολλά άλλα, και ό,τι και να λένε οι πλούσιοι και τα μέσα ενημέρωσης, έχουμε φυτέψει τους σπόρους της αληθινής δημοκρατίας και έχω τη χαρά να βλέπω να συμβαίνει αυτό».

Το 2002, κατά τη διάρκεια ενός πραξικοπήματος που υποστηρίχθηκε από την Ουάσιγκτον, οι γιοι και οι κόρες και οι εγγονές και οι εγγονοί της Μαβίς συμμετείχαν σε μια διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων που κατέβηκαν από τις φτωχογειτονιές των λόφων γύρω από το Καράκας, απαίτησαν και επέβαλαν ο στρατός να παραμείνει πιστός στον Τσάβες.

«Ο λαός με έσωσε», μου είπε ο Τσάβες. «Το έκανε, παρόλο που με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν εναντίον μου, εμποδίζοντας ακόμη και την καταγραφή των βασικών γεγονότων για το τι συνέβη. Για να δείτε τι έγινε με τη δημοκρατία και την ηρωική δράση, προτείνω να μην κοιτάξετε πέρα από τον λαό».

Από το θάνατο του Τσάβες το 2013, ο διάδοχός του Νικολάς Μαδούρο έχει αποκτήσει μια χυδαία ταμπέλα στον δυτικό Τύπο ως «πρώην οδηγός λεωφορείου» ενσαρκώνοντας έναν νέο Σαντάμ Χουσεΐν. Η διαστρέβλωση των μέσων ενημέρωσης είναι γελοία. Στη θητεία του Μαδούρο, η διακύμανση της τιμής του πετρελαίου προκάλεσε υπερπληθωρισμό και έπληξε τις τιμές σε μια κοινωνία που εισάγει σχεδόν όλο το φαγητό της. Ωστόσο, όπως δημοσίευσε αυτή την εβδομάδα ο δημοσιογράφος και ντοκιμαντερίστας Πάμπλο Ναβαρέττε, η Βενεζουέλα δεν είναι η καταστροφή που απεικονίζεται. «Υπάρχουν τρόφιμα παντού», έγραψε. «Έχω γυρίσει πολλά βίντεο με φαγητό στις αγορές (σε όλο το Καράκας) …είναι βράδυ της Παρασκευής και τα εστιατόρια είναι γεμάτα».

Το 2018, ο Μαδούρο επανεξελέγη πρόεδρος. Ένα τμήμα της αντιπολίτευσης μποϊκόταρε τις εκλογές, μια τακτική που είχε εφαρμοστεί και εναντίον του Τσάβες. Το μποϊκοτάζ απέτυχε: 9.389.056 άτομα ψήφισαν. Συμμετείχαν δεκαέξι κόμματα και έξι υποψήφιοι για την προεδρία. Ο Μαδούρο κέρδισε 6.248.864 ψήφους, ή 67,84%.

Την ημέρα των εκλογών, μίλησα σε έναν από τους 150 εξωτερικούς παρατηρητές των εκλογών. «Ήταν απολύτως δίκαιες», είπε. «Δεν υπήρξε καμιά απάτη, κανένας από τους κραυγαλέους ισχυρισμούς των μέσων ενημέρωσης για νοθεία δεν ευσταθεί. Κανένας».

Όπως συμβαίνει στο πάρτι τσαγιού της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, η κυβέρνηση Τραμπ παρουσίασε τον Χουάν Γκουαϊδό, ένα δημιούργημα της Εθνικής Συμμαχίας για τη Δημοκρατία, προκάλυμμα της CIA, ως «νόμιμο Πρόεδρο της Βενεζουέλας». Άγνωστος για το 81% του λαού της Βενεζουέλας, σύμφωνα με το περιοδικό The Nation, ο Γκουαϊδό δεν έχει εκλεγεί από κανέναν.

Ο Μαδούρο είναι «παράνομος», λέει ο Τραμπ (ο οποίος κέρδισε την αμερικανική προεδρία με τρία εκατομμύρια λιγότερες ψήφους από την αντίπαλό του), είναι ένας «δικτάτορας», λέει ο αποδεδειγμένα ψυχικά ασταθής αντιπρόεδρος Μάικ Πενς. Μια πετρελαιοπηγή εν αναμονή είναι η Βενεζουέλα για τον προεδρικό σύμβουλο Τζον Μπόλτον (ο οποίος, όταν του πήρα συνέντευξη το 2003, μου είπε: «Γεια σας, είστε κομμουνιστής, ή ίσως ακόμη και Εργατικός;»).

Ως ειδικό απεσταλμένο του στη Βενεζουέλα, ο Τραμπ έχει ορίσει έναν καταδικασμένο εγκληματία, τον Έλιοτ Άμπραμς, του οποίου οι ίντριγκες και τα κόλπα στην υπηρεσία των προέδρων Ρήγκαν και Μπους συνέβαλαν στη δημιουργία του σκανδάλου Ιράν-Γκέητ κατά τη δεκαετία του 1980 προκαλώντας την κατάρρευση της κεντρικής Αμερικής σε χρόνια μιζέρια, που είναι βουτηγμένη στο αίμα.

Αφήνοντας όμως τον Λιούις Κάρολ, τον συγγραφέα της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» κατά μέρος, αυτές οι «τρέλες» κανονικά ανήκουν σε ειδησεογραφικά δρώμενα από τη δεκαετία του 1930. Και όμως τα ψέματά τους για τη Βενεζουέλα γίνονται δεκτά με ενθουσιασμό από όσους πληρώνονται για να διατηρούν την ίδια πορεία στα πράγματα.

Στις ειδήσεις του Καναλιού 4, ο Τζον Σνόου επιτέθηκε στον βουλευτή του Εργατικού Κόμματος Κρις Γουίλιαμσον, «Κοιτάξτε, εσείς και ο κ. Κόρμπιν βρίσκεστε σε μια πολύ άσχημη θέση [στο ζήτημα της Βενεζουέλας]». Όταν ο Γουίλιαμσον προσπάθησε να εξηγήσει γιατί η επέμβαση ενάντια σε μια κυρίαρχη χώρα ήταν λάθος, ο Σνόου τον έκοψε. «Άντε στο καλό»!

Το 2006, οι ειδήσεις του Καναλιού 4 κατηγόρησαν με ένταση τον Τσάβεζ ότι σχεδίαζε να φτιάξει πυρηνικά όπλα με το Ιράν: μια φαντασίωση. Ο τότε ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον, Τζόναθαν Ράγκμαν, επέτρεψε σε έναν εγκληματία πολέμου, στον Ντόναλντ Ράμσφελντ, να παρομοιάζει τον Τσάβες με τον Χίτλερ, χωρίς καμιά αντίρρηση.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου West of England μελέτησαν τις αναφορές που γίνονται στη Βενεζουέλα από το BBC για μια δεκαετία. Εξετάστηκαν 304 αναφορές και διαπίστωσαν ότι μόνο τρεις από αυτές αναφέρονται σε κάποια από τις θετικές πολιτικές της κυβέρνησης. Για το BBC, όλες οι δημοκρατικές κατακτήσεις της Βενεζουέλας, η νομοθεσία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα προγράμματα για τα τρόφιμα, οι πρωτοβουλίες στον τομέα της υγείας και η μείωση της φτώχειας, δεν συνέβησαν ποτέ. Το μεγαλύτερο πρόγραμμα εξάλειψης του αναλφαβητισμού στην ανθρώπινη ιστορία δεν συνέβη, όπως και τα εκατομμύρια ανθρώπων που διαδηλώνουν για να υποστηρίξουν τον Μαδούρο και τιμούν τη μνήμη του Τσάβες, δεν υπάρχουν.

Όταν ρωτήθηκε γιατί κατέγραψε μόνο την πορεία της αντιπολίτευσης, η δημοσιογράφος του BBC Όρλα Γκερίν, ανέφερε ότι ήταν «πολύ δύσκολο» να καλυφθούν δύο πορείες σε μια μέρα.

Έχει κηρυχθεί πόλεμος στη Βενεζουέλα, όμως η αλήθεια για αυτόν τον πόλεμο είναι «πολύ δύσκολη» να παρουσιαστεί.

Είναι πολύ δύσκολο να παρουσιαστεί η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου από το 2014, σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα των εγκληματικών μηχανισμών της Wall Street. Είναι πολύ δύσκολο να αναφερθεί το σαμποτάζ της απαγόρευσης πρόσβασης της Βενεζουέλας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα που κυριαρχείται από τις ΗΠΑ. Είναι πολύ δύσκολο να αναφερθούν οι «κυρώσεις» της Ουάσιγκτον ενάντια στη Βενεζουέλα, οι οποίες έχουν προκαλέσει παράνομη απώλεια τουλάχιστον 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα έσοδα της Βενεζουέλας από το 2017, συμπεριλαμβανομένων των εισαγόμενων φαρμάκων αξίας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Είναι πολύ δύσκολο να αναφερθεί η πράξη της Τράπεζας της Αγγλίας να αρνηθεί να επιστρέψει το χρυσό της Βενεζουέλας ως αυτό που πραγματικά είναι: μια πράξη σύγχρονης πειρατείας.

Ο πρώην εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών, Άλφρεντ ντε Ζάιας, παρομοιάζει την κατάσταση με μια «μεσαιωνική πολιορκία» που σχεδιάστηκε «για να γονατίσει τις χώρες». Είναι μια εγκληματική επίθεση, λέει. Είναι παρόμοιο με αυτό που αντιμετώπισε ο Σαλβαντόρ Αλιέντε το 1970, όταν ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον με το τότε ισοδύναμο του Τζον Μπόλτον, τον Χένρι Κίσινγκερ, αποφάσισαν να «κάνουν την οικονομία [της Χιλής] να ουρλιάξει». Η μακρά σκοτεινή νύχτα του Πινοσέτ ακολούθησε.

Ο ανταποκριτής του Guardian, Τομ Φίλιπς, έχει τουιτάρει μια εικόνα ενός καπακιού από αναψυκτικό στο οποίο οι λέξεις στα ισπανικά σημαίνουν στο τοπικό ιδίωμα: «Κάνε ξανά τη Βενεζουέλα cool». Ο δημοσιογράφος ως κλόουν μάλλον είναι το τελικό στάδιο του εκφυλισμού της επικρατούσας δημοσιογραφίας.

Σε περίπτωση που ο αχυράνθρωπος της CIA Γκουαϊντό και οι λευκοί ρατσιστές αρπάξουν την εξουσία, θα πρόκειται για την 68η ανατροπή μιας κυρίαρχης κυβέρνησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν δημοκρατίες. Ένα γενικευμένο ξεπούλημα των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και του ορυκτού πλούτου της Βενεζουέλας θα ακολουθήσει σίγουρα, μαζί με την κλοπή του πετρελαίου της χώρας, όπως ακριβώς άλλωστε περιγράφεται από τον Τζον Μπόλτον.

Επί της τελευταίας κυβέρνησης του Καράκας που ελεγχόταν από την Ουάσινγκτον, η φτώχεια έφθασε σε ιστορικές διαστάσεις. Δεν υπήρχε υγειονομική περίθαλψη για εκείνους που δεν μπορούσαν να πληρώσουν. Δεν υπήρχε καθολική εκπαίδευση. Η Μαβίς Μέντεζ, και εκατομμύρια σαν αυτήν, δεν μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν. Πόσο cool είναι αυτό, Τομ;

Πηγή: teleSUR από johnpilger.com

Μετάφραση: Χ. Κατσούλας, antapocrisis.gr

Η αποδόμηση ενός ψέματος

/0 Comments/in /by

Οι ΗΠΑ βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με μια οδυνηρή πραγματικότητα .Την αναντιστοιχία μεταξύ της παρακμάζουσας οικονομικής τους δύναμης και της τεράστιας στρατιωτικής δύναμης που διαθέτουν.

Αυτή η ανισομερής ανάπτυξη είναι και η αιτία που κλονίζεται η ηγεμονική τους θέση .Έτσι στην προσπάθεια τους να την επανακτήσουν, χρησιμοποιούν σαν φόβητρο, την πανίσχυρη στρατιωτική δύναμη που διαθέτουν ώστε να κάμψουν και να εκμηδενίσουν τις αντιστάσεις των γεωπολιτικών τους ανταγωνιστών.Η διεκπεραίωση αυτού του έργου έχει ανατεθεί σε πρόσωπα κλειδιά που απαρτίζουν την κυβέρνηση του προέδρου Τραμπ και δεν είναι άλλα από πρώην στρατιωτικούς που κατέχουν τις νευραλγικές θέσεις των υπουργών εξωτερικών και άμυνας.

Δικής τους έμπνευσης και η χθεσινή επίδειξη «αμερικανικής δικαιοσύνης» στη Συρία με αφορμή την ύπαρξη και χρήση χημικών όπλων από μέρους του στρατού του Άσαντ.

Το ρωσικό site Sputnik στις 12 Απριλίου 2018 παρουσίασε μια δημόσια δήλωση του Στρατηγού Valery Gerasimov (αρχηγού του ρωσικού στρατού), με ημερομηνία 13 Μαρτίου 2018 (πριν ένα μήνα δηλαδή), στη διάρκεια ενημέρωσης, όπου λέει τα εξής:

Σήμερα έχουμε αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με ένοπλους που ετοιμάζονται να κατηγορήσουν ψευδώς την κυβέρνηση (σ.σ. της Συρίας) για χημική επίθεση εναντίον αμάχων, σε διάφορες περιοχές της Ανατολικής Ghouta. Έχει συγκεντρωθεί ένα πλήθος γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων, που έχουν μεταφερθεί από άλλες περιοχές, που θα εμφανιστούν σαν τα θύματα μιας ενέργειας με χημικά. Οι ακτιβιστές των “White Helmets” και ομάδα κινηματογράφησης βρίσκονται ήδη στα μέρη που πρέπει, με δορυφορικούς πομπούς video. Αυτά έχουν επιβεβαιωθεί μετά την ανακάλυψη ενός εργαστηρίου παραγωγής χημικών όπλων στο χωριό Aftris, που απελευθερώθηκε απ’ τους τρομοκράτες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, μετά απ’ αυτήν την σκηνοθετημένη πρόκληση, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να κατηγορήσουν τον κυβερνητικό στρατό της Συρίας για χρήση χημικών όπλων, καθώς και να προμηθεύσουν την διεθνή κοινότητα με τις υποτιθέμενες «αποδείξεις» μαζικών απωλειών αμάχων που θα έχουν προκληθεί απ’ την συριακή κυβέρνηση και την ρωσική κυβέρνηση που την στηρίζει. Σαν απάντηση, η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να επιτεθεί αεροπορικά στα κυβερνητικά κτίρια στη Δαμασκό.

Έτσι φαίνεται ότι στήθηκε η «χημική αφορμή» και η «τιμωρία».

Εκείνο όμως που είναι υπεράνω ενός «πιστεύω – δεν πιστεύω», που δεν μπορεί κανένας να απορρίψει σαν «λόγια προερχόμενα από τις γραμμές του εχθρού», είναι αυτά που είπε ο Peter Ford σε ραδιοφωνική συνέντευξη του στο Σκωτσέζικο BBC, στον δημοσιογράφο Gary Robertson (ο οποίος δεν χαιρόταν καθόλου μ’ αυτά που άκουγε…).

Κι αυτό επειδή ο Peter Ford δεν είναι ο «όποιος όποιος», αλλά ο πρεσβευτής της Αυτού Μεγαλειότητας στη Δαμασκό την χρονική περίοδο από το 2003 ως το 2006 – συνταξιούχος σήμερα. Κι όταν ένας υψηλόβαθμος βετεράνος του Αγγλικού διπλωματικού σώματος λέει τέτοια πράγματα, ο παραπάνω Ρώσος Στρατηγός Valery Gerasimov και οι ισχυρισμοί του μάλλον περισσεύουν – για το «δυτικό» ακροατήριο…

Peter Ford: … Δε νομίζω ότι ο Άσαντ ανησυχεί μήπως οι ερευνητές (σ.σ. του οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων) βρουν στοιχεία για την ενοχή του, γιατί πιθανότατα δεν είναι ένοχος, τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίπτωση. Προτείνω να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, πέρα απ’ τα αισθήματά μας, και να μην ξεγελιόμαστε απ’ αυτά τα βίντεο (σ.σ.: πρόκειται για λίγα πλάνα απ’ το εσωτερικό νοσοκομείου όπου παιδιά τσιρίζουν και κάποιοι μεγάλοι, όχι γιατροί, τα καταβρέχουν και τους βάζουν μάσκες οξυγόνου), που δεν είναι επιβεβαιωμένα, αλλά παίζονται και ξαναπαίζονται και ξαναπαίζονται.

Πρέπει να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι πηγές αυτής της πληροφορίας που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Και λυπάμαι που το λέω αλλά τα media δεν κάνουν την δουλειά τους που είναι ότι θα έπρεπε να δουν ποιες είναι οι πηγές αυτής της πληροφορίας. Λοιπόν οι πηγές είναι η Syrian American Medical Society, που είναι βραχίονας της φιλο-ισλαμιστικής προπαγάνδας με έδρα τις ΗΠΑ …

Δημοσιογράφος: Δηλαδή λέτε ότι είναι στημένο, ότι δεν πέθανε κόσμος;

Peter Ford: Ναι. Ναι! Το εξαιρετικά πιο πιθανό είναι ότι αυτό το περιστατικό είναι στημένο. Ελάτε τώρα, ξέρουμε πόσο εύκολο είναι να φτιαχτούν ψευδείς εικόνες για χρήση στο internet. Κοιτάξετε προσεκτικά τις εικόνες. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τις στήσει.

Και η δεύτερη πηγή αυτής της πληροφορίας είναι οι υποτιθέμενοι «αυτόπτες», οι οποίοι ποιοί είναι; Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι “white helmets”, που είναι ένας ακόμα μηχανισμός φίλο-ισλαμικής, τζιχαντιστικής προπαγάνδας…. Έχουμε αποφασίσει να θεωρήσουμε αξιόπιστους τέτοιους «αυτόπτες».

Δημοσιογράφος (εξαιρετικά ενοχλημένος): Μα γιατί να κάνουν τέτοιο στήσιμο εναντίον του Άσαντ οι συγκεκριμένοι;

Peter Ford: Δεν είναι προφανές; Ακόμα κι ένα παιδί θα καταλάβαινε ότι ο σκοπός ήταν να δημιουργηθεί αυτή η υστερία και μετά η στρατιωτική δράση που τώρα βρισκόμαστε στο σημείο να αναλάβουμε διακινδυνεύοντας την ίδια την ασφάλειά μας…. Το βρίσκω ελεεινό που επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να σέρνονται απ’ αυτούς τους φανατικούς ισλαμιστές. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Σας προκαλώ. Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει. Με ποιον τρόπο θα ωφελούνταν ο Άσαντ με το να χρησιμοποιήσει χημικά; Γιατί θα έκανε κάτι τέτοιο την στιγμή που είχε νικήσει ήδη στη μάχη για την ανατολική Ghouta, ουσιαστικά αυτή η μάχη είχε τελειώσει υπέρ του… Γιατί λοιπόν θα επέλεγε μια τέτοια στιγμή για να κάνει αυτό που ήταν ξεκάθαρο ότι θα καταλήξει σε βάρος του;

Τέλος σαν κερασάκι στην τούρτα υπάρχει ακόμα κάτι. Το σχετικό video documento του Sky Νews που συνηγορεί στα παραπάνω, όπου ο σταθμός TV Sky Νews , «κόβει στον αέρα» την συνέντευξη του Βρετανού πρώην Α/ΓΕΕΘΑ επειδή βγήκε «εκτός πολιτικής γραμμής» για τα γεγονότα στη Συρία, όταν άρχισε να επιχειρηματολογεί λέγοντας ότι ο Άσαντ «δεν έχει κανένα κίνητρο να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, από την στιγμή που νικάει και έχει πλέον επικρατήσει στην Συρία όπως αναφέρουν άλλωστε και οι Αμερικανοί … »

Λογικές σκέψεις και επιχειρήματα αποδόμησης ενός ψέματος – όχι από συμμάχους ή παρατρεχάμενους του Άσαντ … Αλλά από έναν πρώην Άγγλο πρεσβευτή της Αυτού Μεγαλειότητας στη Δαμασκό… και έναν Βρετανό πρώην Α/ΓΕΕΘΑ …

Πηγή: ΚΟΜΜΟΝ

Η μαζική εξαπάτηση και το πρελούδιο του παγκόσμιου πολέμου

/0 Comments/in /by

Στη Λιβύη, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε ένα μονοπάτι προς την Τρίπολη για να βοηθήσει τις πληρεξούσιες δυνάμεις του στο έδαφος να απομακρύνουν τον Καντάφι. Δεκάδες χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους και ο κοινωνικός ιστός και η υποδομή της χώρας είναι τώρα ερείπια. Ο Καντάφι δολοφονήθηκε και τα σχέδιά του για τη διεκδίκηση της αφρικανικής ανεξαρτησίας και για την υπονόμευση της ηγεμονίας της Δύσης (κυρίως της Γαλλίας) στην εν λόγω ήπειρο είναι απλά ιστορία.

Στη Συρία, οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ συμβάλλουν στον εξοπλισμό των τζιχαντιστών. Το άρθρο της Daily Telegraph το Μάρτιο του 2013 «Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη σε μεγάλες αερομεταφορές όπλων σε Σύριους αντάρτες μέσω του Ζάγκρεμπ» ανέφερε ότι 3.000 τόνοι όπλων που χρονολογούνται από τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία είχαν σταλεί με 75 αεροπλάνα από το αεροδρόμιο του Ζάγκρεμπ στους αντάρτες. Το άρθρο των New York Times, το Μάρτιο του 2013, «Η μεταφορά όπλων προς τους εξεγερμένους της Συρίας επεκτείνεται, με τη βοήθεια της CIA» ανέφερε ότι οι αραβικές κυβερνήσεις και η Τουρκία αύξησαν κατακόρυφα τη στρατιωτική τους βοήθεια στους μαχητές της αντιπολίτευσης της Συρίας. Αυτή η βοήθεια περιλάμβανε περισσότερες από 160 πτήσεις στρατιωτικών φορτίων.

Αν και πουλιέται η αντίληψη μιας αυθόρμητης δημοκρατικής εξέγερσης εναντίον ενός τυραννικού πολιτικού ηγέτη, η Συρία δεν είναι παρά ένας παράνομος πόλεμος για λογαριασμό του κεφαλαίου, της εξουσίας και της ενέργειας. Η Δύση και οι σύμμαχοί της έχουν συμβάλει στην κλιμάκωση του πολέμου, σύμφωνα με την επεξεργασία του Tim Anderson στο βιβλίο του «Ο βρώμικος πόλεμος στη Συρία». Τα τελευταία 15 περίπου χρόνια, οι πολιτικοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χειραγωγούν το λαϊκό συναίσθημα για να αποκτήσουν ένα κοινό στη Δύση που καθώς είναι κουρασμένο από προηγούμενους πολέμους, πρέπει να είναι έτοιμο να υποστηρίξει τους επόμενους πολέμους υπό τη σημαία της προστασίας των αμάχων ή ενός κίβδηλου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Στήνουν μια ιστορία γύρω από την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των γυναικών ή έναν πόλεμο κατά της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν, ανατρέποντας τους δικτάτορες από την εξουσία στο Ιράκ, τη Λιβύη ή τη Συρία, ή προστατεύοντας την ανθρώπινη ζωή, ενώ στη συνέχεια προχωρούν σε επίθεση ή βοηθούν στην αποσταθεροποίηση των χωρών, με απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών.

Η σκανδαλιστική γλώσσα που έχει σχεδιαστεί για να ενσταλάξει το φόβο για πιθανές τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη, ή μύθοι σχετικά με την ανθρωπιστική επέμβαση, χρησιμεύουν ως πρόσχημα για τη διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων σε χώρες με ορυκτό πλούτο και σε γεωστρατηγικά σημαντικές περιοχές.

Μέρος της μάχης για τις καρδιές και το μυαλό του κοινού είναι να κρατάει τους ανθρώπους μπερδεμένους. Πρέπει να είναι πεπεισμένοι ότι οι άνθρωποι θεωρούν αυτούς τους πολέμους και τις συγκρούσεις ως μια αποσυνδεδεμένη σειρά γεγονότων και όχι ως τις προγραμματισμένες μηχανορραφίες της αυτοκρατορίας. Η τρέχουσα παραπληροφορητική αφήγηση σχετικά με τη ρωσική επιθετικότητα αποτελεί μέρος της στρατηγικής. Τελικά, η Ρωσία (και η Κίνα) είναι ο πραγματικός και όλο και πιο επαπειλούμενος στόχος: η Μόσχα έχει σταματήσει τα σχέδια της Δύσης στη Συρία και τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα υπονομεύουν το ρόλο του δολαρίου στο διεθνές εμπόριο, ενός κεντρικού μοχλού της δύναμης των ΗΠΑ.

Οι χώρες της Δύσης κατευθύνονται ουσιαστικά για πόλεμο με τη Ρωσία, αλλά σχετικά λίγοι από το κοινό φαίνεται να το γνωρίζουν ή και να νοιάζονται. Πολλοί αγνοούν τη σφαγή που έχει ήδη επέλθει σε λαούς με τη βοήθεια των φόρων τους και των κυβερνήσεών τους σε χώρες μακρινές. Με τον απερίσκεπτο νεοσυντηρητικό πολεμοκάπηλο John Bolton, τώρα μέλος της κυβέρνησης Trump, φαίνεται ότι μπορεί να βαδίζουμε προς ένα μεγάλο πόλεμο πολύ πιο γρήγορα από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως.

Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού παραμένει μακάρια αδαές απέναντι στις ‘ψυχολογικές επιχειρήσεις’ που απευθύνονται σ ‘αυτούς μέσω των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης. Λαμβάνοντας υπόψη τα πρόσφατα γεγονότα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την επιδείνωση της αντι-Ρωσικής ρητορικής, εάν οι απλοί πολίτες θεωρούν ότι η Theresa May ή ο Boris Johnson καθοδηγούνται από το κοινό καλό, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες με έδρα τη Wall Street και την πόλη του Λονδίνου είναι εκείνες που καθορίζουν τις ατζέντες της αγγλο-αμερικανικής πολιτικής, συχνά μέσω του Ινστιτούτου Brookings, του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, του International Crisis Group, του Chatham House κλπ.

Οι ιδιοκτήτες αυτών των εταιρειών, η καπιταλιστική τάξη, έχουν περάσει σε off-shore εκατομμύρια θέσεις εργασίας καθώς και τις προσωπικές και εταιρικές φορολογικές υποχρεώσεις τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους και έχουν χρεωκοπήσει οικονομίες. Βλέπουμε τα αποτελέσματα όσον αφορά τη λιτότητα, την ανεργία, την αστάθεια, την ιδιωτικοποίηση, την απορρύθμιση, τον έλεγχο των οικονομιών από τις τράπεζες, τον έλεγχο των τροφίμων και των σπόρων από τις μεγάλες επιχειρήσεις, την αφαίρεση πολιτικών ελευθεριών, την αυξημένη μαζική επιτήρηση και τους πολέμους για την αρπαγή των ορυκτών πόρων και την εξασφάλιση της ηγεμονίας του αμερικανικού δολαρίου. Αυτά είναι τα συμφέροντα που υπηρετούν οι πολιτικοί.

Είναι η δυνατότητα μεγιστοποίησης του κέρδους με τη μετατόπιση κεφαλαίων σε όλο τον κόσμο, που έχει σημασία για αυτή την τάξη, είτε πίσω από στρεβλές συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, οι οποίες ανοίγουν τις πύλες για λεηλασία, είτε με εξαναγκασμό και στρατιωτική ισχύ.

Είτε πρόκειται για τη δομική βία των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών είτε για την πραγματική στρατιωτική βία, η ευημερία του απλού λαού σε όλο τον κόσμο δεν αποτελεί μέρος της εξίσωσης. Στο εκμεταλλευτικό, διψασμένο για πετρέλαιο και για πόλεμο σύστημα του παγκοσμοποιημένου καπιταλισμού και της υπερκατανάλωσης, που είναι εντελώς παρασιτικό και απομυζά τον πλανήτη, το κατώτατο σημείο είναι οι απλοί λαοί – είτε οι εργαζόμενοι στη Δύση, είτε οι αγρότες στην Ινδία, είτε οι άμαχοι μαζικά εκτοπισμένοι πληθυσμοί στις ζώνες πολέμου όπως η Συρία – οι οποίοι πρέπει να καμφθούν σύμφωνα με τη βούληση των δυτικών μητροπόλεων.

Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε από τις φτιαγμένες-για-τα-μίντια εκρήξεις ηθικής για το καλό και το κακό, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν φόβο, οργή και υποστήριξη για περισσότερο μιλιταρισμό και πόλεμους αρπαγής πόρων. Η διαμόρφωση της κοινής γνώμης είναι μια βιομηχανία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Πάρτε για παράδειγμα τη μαζική χρήση δεδομένων του Facebook από την Cambridge Analytica για τη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων των εκλογών στις ΗΠΑ και την εκστρατεία του Brexit. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Liam O’Hare, η μητρική εταιρεία Strategic Communications Laboratories (SCL) έχει πραγματοποιήσει προγράμματα «αλλαγής συμπεριφοράς» σε περισσότερες από 60 χώρες και στους πελάτες της συμπεριλαμβάνονται η Βρετανική Στρατιωτική Άμυνα, το Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών και το ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τον O’Hare, η χρήση των μέσων ενημέρωσης για να ξεγελάσουν το κοινό είναι ένα από τα βασικά σημεία επιτυχίας της SCL.

Μεταξύ των δραστηριοτήτων της στην Ευρώπη υπήρξαν εκστρατείες με στόχο τη Ρωσία. Η εταιρεία έχει «ισχυρές διασυνδέσεις» με τα αγγλοαμερικανικά πολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα συμφέροντα του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος και των στρατιωτικών-μυστικών φορέων συγκεντρώνονται μέσω SCL: τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου περιλαμβάνουν “μια σειρά Λόρδων, Τόρηδων δωρητών (σ. μτφρ. Συντηρητικό Κόμμα), πρώην αξιωματικών του βρετανικού στρατού και εργολάβων στρατιωτικών συμβολαίων”.

Ο O’Hare λέει ότι είναι ξεκάθαρο ότι όλες οι δραστηριότητες του SCL συνδέονται άρρηκτα με το βραχίονα του Cambridge Analytica. Δηλώνει: “Η διεθνής εξαπάτηση και ανάμιξη είναι το όνομα του παιχνιδιού για το SCL. Έχουμε τελικά τα πιο συγκεκριμένα στοιχεία από τους παίκτες που μένουν στη σκιά και χρησιμοποιούν βρώμικα κόλπα για να νοθεύουν εκλογές. Αλλά αυτοί οι δολοπλόκοι δεν δρουν από τη Μόσχα… είναι Βρετανοί, εκπαιδευμένοι στο Eton, με έδρα το Λονδίνο και έχουν στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση της Αυτής Μεγαλειότητας”.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε για την τρέχουσα αντι-Ρωσική προπαγάνδα που βλέπουμε σχετικά με το περιστατικό στο Salisbury που δημιούργησε νευρικότητα και την αποτυχία της βρετανικής κυβέρνησης να παράσχει αποδεικτικά στοιχεία για να καταδείξει τη ρωσική υπαιτιότητα; Οι αδιάκοπες κατηγορίες από την Theresa May και τον Boris Johnson που παπαγαλίζονται στα συστημικά μέσα ενημέρωσης στη Δύση δείχνουν ότι η χειραγώγηση της δημόσιας αντίληψης είναι τα πάντα, ενώ τα γεγονότα μετράνε ελάχιστα. Είναι ανησυχητικό αυτό, δεδομένου του γεγονότος που διακυβεύεται – η κλιμάκωση των συγκρούσεων μεταξύ της Δύσης και μιας μεγάλης πυρηνικής δύναμης.

Καλώς ήλθατε στον κόσμο της μαζικής απάτης à la Edward Bernays και Josef Goebbels.

Ο Αμερικανός κοινωνικός σχολιαστής Walter Lippmann είπε κάποτε ότι οι «υπεύθυνοι άντρες» λαμβάνουν αποφάσεις και πρέπει να προστατεύονται από το «μπερδεμένο κοπάδι» – το κοινό. Προσέθεσε ότι το κοινό πρέπει να είναι υποτονικό, υπάκουο και απομονωμένο από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Φωνάζοντας πατριωτικά συνθήματα και φοβούμενοι για τη ζωή τους, θα πρέπει να θαυμάζουν τους ηγέτες τους, που τους σώζουν από την καταστροφή.

Αν και οι πολιτικοί ηγέτες της Δύσης χειραγωγούν, υποτάσσουν και αποσπούν την προσοχή του κοινού σε πραγματικό Lippmannesque στιλ, δεν «σώζουν» κανέναν από τίποτα: οι απερίσκεπτες ενέργειές τους προς τη Ρωσία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν πόλεμο που θα μπορούσε να εξαλείψει κάθε ζωή στον πλανήτη.

Ο Colin Todhunter είναι ανεξάρτητος συγγραφέας και πρώην ερευνητής κοινωνικής πολιτικής με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ινδία.

Πηγή: CounterPunch

Μετάφραση: Μαρίνα Παπαδοπούλου