Αφορμή για το σημείωμα αυτό έδωσε το σημερινό τακτικό άρθρο του ‘φιλορώσου’ αρθρογράφου με το ψευδώνυμο «Simplicius ο Στοχαστής» στο Substack. Το άρθρο έχει ως τίτλο τον: «Οι διοικητές του Αζόφ επιστρέφουν και η έκτη φάλαγγα αφηνιάζει». Στην έκτη φάλαγγα ο ‘στοχαστής’ κατατάσσει όσους επισημαίνουν τον θλιβερό χαρακτήρα της κατάληξης της ανταλλαγής ξένων μισθοφόρων και Αζόφων εγκληματιών πολέμου με τον ηγέτη της Ουκρανικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, ολιγάρχη και κουμπάρο του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλ. Πούτιν.

Πράγματι, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία, ο Ζελένσκι έλαβε ως πεσκέσι αυτούς που αποκάλεσε «ήρωες της Ουκρανίας» δηλαδή τους πέντε ναζί εγκληματίες πολέμου που κατά τα λεγόμενα είχε συμφωνηθεί να παραμείνουν στην Τουρκία φιλοξενούμενοι του Ερντογάν μέχρι τη λήξη του πολέμου. Οι ίδιοι δήλωσαν (και ο ‘στοχαστής’ παραθέτει και σχετικά βίντεο με τις δηλώσεις του Προκοπένκο) ότι επιστρέφουν προκειμένου να πάνε στον μέτωπο για να πολεμήσουν. Ουσιαστικά πρόκειται για επαναστελέχωση του συντάγματος Αζόφ με τους παλιούς καλούς ναζί που καθοδηγούσαν την εγκληματική δράση του. Ο ίδιος ο πρόεδρος Πούτιν, μέσω του εκπροσώπου τύπου του Πεσκόφ, δήλωσε ότι πρόκειται για παραβίαση της συμφωνίας (δηλαδή ότι εξαπατήθηκε) αλλά έσπευσε να δικαιολογήσει την εξαπάτηση με το σκεπτικό ότι πρέπει να ασκήθηκαν πιέσεις από το ΝΑΤΟ στον Ερντογάν. Αν αυτό ισχύει θα το εξετάσουμε παρακάτω, αλλά πρώτα να δούμε λίγο ακόμη την επιχειρηματολογία του ‘στοχαστή’.

Ο διοικητής του Συντάγματος Αζόφ, μόλις επέστρεψε στην Ουκρανία (σύμφωνα με βίντεο που παραθέτει ο ‘στοχαστής’), αφού έκανε τον γνωστό χαιρετισμό των νέο-ναζί του Αζόφ, απάντησε σε ερωτήσεις, από όπου και ο παραπάνω διάλογος: ΕΡ.-«Θα επιστρέψετε στο μέτωπο;» ΑΠ.-«Φυσικά. Αυτός είναι ο λόγος που επιστρέψαμε στην Ουκρανία. Αυτή είναι η κύρια επιδίωξή μας.»

Κατ’ αυτόν λοιπόν εδώ πρόκειται για έναν ακόμη …θρίαμβο του Πούτιν και φυσικά ο χαρακτηρισμός ‘έκτη φάλαγγα’ που αποδίδει σε όσους ασκούν κριτική στην θλιβερή κατάληξη της ανταλλαγής παραπέμπει ευθέως στο ότι αυτοί που ‘βγάζουν γλώσσα’ είναι προδότες που δουλεύουν για το ΝΑΤΟ κ.λπ., κ.λπ. Εμείς όμως ενδιαφερόμαστε σταθερά για τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς και όχι για τους χαρακτηρισμούς, γι’ αυτό εξετάζουμε ποιο είναι το επιχείρημα του ‘στοχαστή’ για τον χρωματισμό της ανταλλαγής με τη θλιβερή κατάληξη ως «θρίαμβο».

Κατά τον Simplicius λοιπόν, οι Αζόφοι που πολιορκούνταν στο εργοστάσιο Αζοφστάλ θα παρέμεναν εκεί για μήνες ίσως και χρόνια δεσμεύοντας μεγάλες δυνάμεις των πολιορκητών Ρώσων σε μια περίοδο που οι δυνάμεις τους ήταν πολύ περιορισμένες (δεν είχε γίνει ακόμη επιστράτευση) και επείγε η μεταφορά τους σε άλλα μέτωπα. Κάνοντας την συμφωνία ο Πούτιν πέτυχε, χαρίζοντας την απελευθέρωση σε πέντε ναζί εγκληματίες πολέμου, να απεμπλέξει τις δυνάμεις που στη συνέχεια είχαν σημαντικές επιτυχίες  σε άλλα μέτωπα, με κορυφαίες τις καταλήψεις του Σεβεροντονέτσκ και του Λυσιτσάνσκ.

Αλλά μισό λεπτό: Η συμφωνία για την απελευθέρωση/μεταφορά στην Τουρκία των πέντε Αζόφων διοικητών έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου του 2022 ενώ το Αζοφστάλ είχε παραδοθεί στις 20 Μαΐου του 2022. Και επιπλέον, τότε το Λυσιτσάνσκ και το Σεβεροντονέτσκ είχαν ήδη καταληφθεί! Κάτι δεν πάει καλά εδώ με τους συλλογισμούς του ‘στοχαστή’.

Ο μόνος τρόπος να ισχύει αυτό που αποτελεί το μοναδικό επιχείρημα του Simplicius είναι η συμφωνία για την παράδοση του Αζοφστάλ να είχε προβλέψει ότι ‘εν ευθέτω χρόνω’ οι νέο-ναζί διοικητές θα παραδίδονταν στον Ερντογάν, δηλαδή ήδη προ τετραμήνου να είχε κλειστεί η συμφωνία.

Αυτό είναι μια καινοφανής θεωρία που εγώ τουλάχιστον (και παρακολουθώ στενά τα γεγονότα ξοδεύοντας πολλές ώρες—στ’ αλήθεια πολλές πολλές) δεν έχω ξαναδεί. Θα περίμενε κανένας ότι ο ‘στοχαστής’, που παραπέμπει διαρκώς και για ‘ψύλλου πήδημα’ σε δεκάδες πηγές, θα έκανε τον κόπο να παραθέσει μία πηγή τουλάχιστον για τον καινοφανή ισχυρισμό του. Αλλά δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει, ο ισχυρισμός πάνω στον οποίο στηρίζεται όλο το οικοδόμημα των ύβρεων προς όποιον ασκεί κριτική στο θλιβερό γεγονός παραμένει αθεμελίωτος.

Αντίθετα από την ‘βολική’ θεωρία που εκ των υστέρων ανακάλυψε ο ‘στοχαστής’, αυτοί που παρακολουθήσαμε από κοντά τα γεγονότα θυμόμαστε ότι οι Αζόφοι πολέμησαν λυσσασμένα και η τύχη τους σφραγίστηκε όταν τους κόπηκε κάθε οδός ανεφοδιασμού. Θυμόμαστε ότι ο Σόϊγκου είχε επισκεφθεί τον πρόεδρο Πούτιν για να του ανακοινώσει την έναρξη της επιχείρησης εκπόρθησης του Αζοφστάλ και ο τελευταίος, πολύ σωστά, τον είχε αποτρέψει λέγοντας ότι δεν βλέπει τον λόγο για απώλειες και άλλων Ρώσων. Η λύση, είχε πει σωστά ο Πούτιν, είναι ο πλήρης και ολοκληρωτικός αποκλεισμός του εργοστασίου («να μην μπορεί να μπει μέσα ή να βγει έξω ούτε μύγα» ήταν η έκφραση που χρησιμοποίησε) και ο Σόϊγκου είχε απαντήσει (πολύ σωστά) “Yes Sir” κατά το TASS.

Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν η στέρηση τροφίμων και ιατρικού υλικού από τους Αζόφους. Παρ’ όλα αυτά κρατούσαν μέχρι τη στιγμή που οι πολιορκητές ανακάλυψαν την κρυφή δίοδο (ίσως πάνω από μία) από την οποία οι Αζόφοι τραβούσαν νερό από το ποτάμι και τους την έκοψαν. Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα που οδήγησε στην παράδοση και δεν υπήρξε καμία συμφωνία ‘εξυπηρέτησης’ των αρχηγών ναζί.

Αντίθετα, η πρόβλεψη ήταν ότι αυτοί θα λογοδοτούσαν για τα εγκλήματά τους μπροστά σε δικαστήρια, και μάλιστα δεν ξέρω αν είχαν ήδη προλάβει να δικάσουν και καταδικάσουν κάποιους από τους νυν απελεύθερους. Είχαν ανοίξει δικαστικές υποθέσεις, διεξάγονταν ανακρίσεις και παίρνονταν μαρτυρίες και γενικά τίποτα δεν προϊδέαζε για την μεταφορά των πέντε μεγαλύτερων κακοποιών από δαύτους στην Τουρκία.

Ο ‘στοχαστής’ που συχνά γίνεται εξαιρετικά φλύαρος και κουραστικός (βλ. π.χ. την ανάλυσή του για το ποιος κατέστρεψε το φράγμα Νόβα Καχόβκα) λέγοντας σε πέντε σελίδες πράγματα που χωράνε σε πέντε γραμμές, εδώ πετά μια βόμβα (περί συμφωνίας για την παράδοση του Αζοφστάλ) χωρίς να την στηρίξει ούτε με μισή γραμμή. Και πάνω σε αυτό τον φανταστικό γεγονός στηρίζει ένα βαρύτατο κατηγορητήριο προς όποιον επισημαίνει τα αυτονόητα: Ότι τώρα το Αζόφ θα ανασυγκροτηθεί και θα το ξαναβρούν χειρότερο από πριν μπροστά τους (το σύνταγμα Αζόφ που έχει συγκροτηθεί αυτήν τη στιγμή έχει απωλέσει πολλά από τα παλαιά χαρακτηριστικά του λόγω αλλαγής της στελέχωσής του).

Αλλά το κυριότερο, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι η Ρωσία κινδυνεύει σοβαρά να χάσει το ηθικό πλεονέκτημα που της προσφέρει η επίκληση του πολέμου στην Ουκρανία ως μιας αντι-ναζιστικής σταυροφορίας. Με τι πρόσωπο τώρα οι εκπρόσωποι της Ρωσίας θα κατηγορούν τους Δυτικούς ότι υποθάλπουν ναζί όποτε οι τελευταίοι συναγελάζονται με τους Αζόφους (π.χ. βλ. την πρόσφατη επίσκεψη Αζόφων στο διακεκριμένο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ Stanford) τη στιγμή που η ίδια η Ρωσία συνετέλεσε στην απελευθέρωση και επιστροφή στην εγκληματική δράση των πέντε χειρότερων (κατά τεκμήριο) Ουκρανών ναζί;

*          *          *

Και περνάμε τώρα στη στάση του Ερντογάν που εξαπάτησε το Κρεμλίνο, αλλά που το τελευταίο είναι πρόθυμο να του ‘κλείσει το μάτι’ καθώς αυτός—λέει το Κρεμλίνο—υπέστη αφόρητες πιέσεις από το ΝΑΤΟ.

Κατ’ αρχήν, λίγοι θα πιστέψουν τα περί αφόρητων πιέσεων τώρα—ο Ερντογάν έχει υποστεί πραγματικές πιέσεις από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για πολύ σημαντικότερα γεγονότα και δεν ενέδωσε.

Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι όσοι μεταδίδουν τα περί αφόρητων πιέσεων από το ΝΑΤΟ στον Ερντογάν ξεχνούν και, κυρίως, καν δεν αναφέρουν ότι ο ίδιος διαβεβαίωσε τον Ζελένσκι δημοσίως ότι η Τουρκία υποστηρίζει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, του οποίου, είπε ο Ερντογάν, η Ουκρανία θα αποτελέσει πανάξιο μέλος. Και παρεμπιπτόντως εδώ, ας συνδυάσουμε αυτή τη θέση της Τουρκίας με την κατηγορηματική άρνησή της να αποδεχθεί ότι η Κριμαία μπορεί να ανήκει σε οιονδήποτε άλλο πλην της Ουκρανίας.

Πολλοί συνέδεσαν τη στάση αυτή του Ερντογάν με τη συμφωνία για τα σιτηρά. Μάλιστα ο Dima του Military Summary Channel το τράβηξε πολύ μακριά. Ισχυρίστηκε ότι η Ρωσία αναζητά έναν τρόπο να ‘σπάσει’ τη συμφωνία για τα σιτηρά και έφτιαξε κι αυτός—προφανώς πρόκειται για τον γνωστό ιό Μινχάουζεν—μια φανταστική ιστορία που μάλιστα κάποιοι διαδίδουν ως αληθή. Σύμφωνα με αυτήν, ο πρόεδρος Πούτιν σε κρυφή συμφωνία με τον Ερντογάν (αχ αυτές οι ‘κρυφές’ συμφωνίες) έπεισε τον τελευταίο να απελευθερώσει τους πέντε ναζί Αζόφους διοικητές ώστε να μπορεί (ο Πούτιν) να δικαιολογήσει το σπάσιμο της συμφωνίας ως εύλογη συνέπεια της απαράδεκτης συμπεριφοράς της Ουκρανικής ηγεσίας (η οποία είχε συνομολογήσει τη συμφωνία για την παραμονή των πέντε ναζί στην Τουρκία).

Εδώ ταιριάζει αυτό που έλεγε ο πατέρας μου για συλλογισμούς αυτής της ποιότητας: «Άλα, μάλα, κάκαλα». Οι δύο συμφωνίες (για τους Αζόφους και για τα σιτηρά) είναι ανεξάρτητες και δεν συνδέονται. Δεν συνηθίζεται τα κράτη να σπάνε την άλφα συμφωνία επειδή δεν τηρήθηκε η βήτα ούτε κανείς θα έδινε δίκιο σε μια τέτοια αιτιολόγηση. Και άλλωστε η Ρωσική διπλωματία δεν κάνει τέτοια στοιχειώδη λάθη.

Τι συμβαίνει λοιπόν με τον Ερντογάν και ποια μύγα τον τσίμπησε. Κάποιοι στο Τέλεγκραμ γράφουν ότι είναι οργισμένος επειδή οι Ρώσοι χτύπησαν στο Ιντλίμπ της Συρίας φιλοτουρκικές δυνάμεις. Πραγματικά αστεία πράγματα να θεωρούν ότι ο Ερντογάν κινείται από τέτοια κίνητρα αποκλειστικά, αν και ενδεχομένως και το Συριακό να εντάσσεται στη νέα τακτική της Τουρκίας απέναντι στη Ρωσία.

Μιας και κυκλοφορεί ο ιός Μινχάουζεν, ας διακινδυνεύσω κι εγώ μια θεωρία για τη στάση του Ερντογάν. Αυτός ‘τρίζει τα δόντια’ στους Ρώσους για να τους υπενθυμίσει την ισχύ που κατέχει απέναντί τους αν σπάσουν τη συμφωνία για τα σιτηρά. Διότι, ο βασικό κερδισμένος από τη συμφωνία είναι η Τουρκία, η οποία είναι μακράν η πρώτη χώρα στην απορρόφηση των Ουκρανικών σιτηρών πάνω στα οποία έχει αναπτύξει μια μεγάλη εξαγωγική βιομηχανία τροφίμων που αποδίδει μεγάλα κέρδη. Λέγεται ότι αν η Ρωσία αποσυρθεί, τότε Τουρκικά πολεμικά θα αναλάβουν να συνοδεύουν ως προστασία από τους Ρώσους τα πλοία που μεταφέρουν το Ουκρανικό σιτάρι θέτοντας τη Ρωσία μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα.

Ο Ερντογάν με τις τουφεκιές που έριξε (απελευθέρωση Αζόφων και καλά λόγια για υποδοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ) ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ τη Ρωσία για το ότι δεν θα διστάσει να τα βάλει μαζί της αν το παιχνίδι χοντρύνει.

Απομένει να δούμε πως θα καταφέρει η Ρωσία να απεμπλακεί από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει στο παιχνίδι σκακιού που παίζει με τον Ερντογάν. Και δεν ξεχνάμε ότι ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ είχε χαρακτηρίσει τον Τούρκο πρόεδρο ως δεινό ‘σκακιστή’.

Στόχος της παρούσας συζήτησης είναι να παρουσιάσει μία πτυχή του πολέμου στην Ουκρανία: Αυτήν της υπόγειας διαδρομής προς τις πολιτικές ελίτ του Κιέβου και της Ουάσιγκτον μέρους των χρημάτων που αποστέλλονται εκεί ως βοήθεια.

Εννοείται ότι η πτυχή αυτή δεν είναι η πιο σημαντική όσον αφορά τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου. Οι σημαντικότερες πλευρές αφορούν την αναδιάταξη του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος μέσω της συντριβής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αποβιομηχάνισης της Γερμανίας, την επιχειρούμενη ανάδυση ενός πολύ-πολικού κόσμου με το πέρασμα στο προσκήνιο πολλών ανεξάρτητων μεγάλου μεγέθους (Κίνα, Ρωσία, Ινδία), μεσαίου μεγέθους (Ιράν, Τουρκία, Σαουδική Αραβία) ή και μικρότερου μεγέθους (χώρες Β.Α. και Κεντρικής Ασίας) δυνάμεων, και τέλος την μεγάλη οικονομική κρίση προς την οποία φαίνεται ότι οδεύει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, όπου για πρώτη φορά μετά από μισό αιώνα θα συνυπάρχει η ύφεση με τον πληθωρισμό, οδηγώντας στη φτώχεια και την πείνα εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη μας.

Όμως, πάντοτε οι λούμπεν πλευρές του καπιταλιστικού συστήματος τραβούσαν το ενδιαφέρον στους παρατηρητές των οικονομικών και πολιτικών διεργασιών του—ας θυμηθούμε και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ—λόγω της έξοχης διδακτικής αξίας τους. Μια τέτοια πλευρά εξετάζουμε σήμερα μέσω δύο πολύ πρόσφατων άρθρων και ενός ακόμη, παλαιότερου, που δημοσιεύτηκε προ τριμήνου.

Το πρώτο εξετάζει την πρόσφατη κατάρρευση του ανταλλακτηρίου κρυπτονομισμάτων FTX και τα ίχνη μεταφοράς χρημάτων από ένα λογαριασμό βοήθειας προς την Ουκρανία που διατηρούνταν εκεί προς το κόμμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, αλλά και προς τις πολιτικές ελίτ του Κιέβου. Γραμμένο από τον ερευνητή δημοσιογράφο Kit Klarenberg, ο οποίος ασχολείται συστηματικά «με τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών στη διαμόρφωση πολιτικών και αντιλήψεων», έχει αναρτηθεί στο εξαιρετικό, ανεξάρτητο, δημοσιογραφικό site “The Grayzone”.

Το δεύτερο εξετάζει τις μεγάλης κλίμακας κλοπές της ανθρωπιστικής, αλλά και της στρατιωτικής, βοήθειας που φτάνει στην Ουκρανία από τις Ουκρανικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Γραμμένο από την πρώην Ουκρανή διπλωμάτη, συγγραφέα, νομικό και δημοσιογράφο Olga Sukharevskaya, η οποία ασχολείται συστηματικά με τη σύγχρονη Ουκρανική πραγματικότητα καθώς και με τη διάδοση των νέο-ναζιστικών ιδεών και οργανώσεων στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έχει αναρτηθεί στο Russia Today.

Και τα δύο άρθρα παρουσιάζουν έναν πλούτο παραπομπών στην σχετική αρθρογραφία, στην οποία προτρέπουμε να ανατρέξει ο αναγνώστης που επιθυμεί να εμβαθύνει.

Το τελευταίο άρθρο αποτελεί επιτόπιο ρεπορτάζ δύο Αμερικανών ρεπόρτερ στην Ουκρανία. Περιέχει συζητήσεις με στρατιώτες, δημοσιογράφους και εθελοντές γύρω από το ζήτημα της κλοπής στρατιωτικού υλικού και ανθρωπιστικής βοήθειας από τους αξιωματούχους του Κιέβου, παρουσιάζοντας μια εικόνα γενικευμένης διαφθοράς. Ο βασικός λόγος που το αναρτούμε εδώ είναι η επίκλησή του από το δεύτερο άρθρο (της Sukharevskaya), οπότε θεωρήσαμε ως καλή ιδέα να το παραθέσουμε ακέραιο για να διαμορφώσει τη δική του άποψη ο αναγνώστης. Το υπογράφουν η Lindsey Snell, η οποία κυρίως δημοσιεύει ρεπορτάζ από τις ζώνες συγκρούσεων και κρίσεων στη Μ. Ανατολή και στη Β. Αφρική (Συρία, Ιράκ, Τουρκία και Τυνησία), και ο Cory Popp, εικονολήπτης και φωτορεπόρτερ με παρουσία σε μέσα όπως το HBO, Discovery, Travel Channel, National Geographic, TLC, MTV,  Animal Planet, Fox Sports και PBS. Και αυτό το ρεπορτάζ έχει αναρτηθεί στο The Grayzone.

Επιμέλεια, μετάφραση και σχολιασμός: Κωστής Μηλολιδάκης

*       *       *

Καθώς μπαίνει ο Χειμώνας του 2022-2023 και η Ευρώπη ετοιμάζεται να παγώσει εν μέσω διακοπών ρεύματος και τεραστίων αυξήσεων στην ενέργεια και ενώ ο λεγόμενος Παγκόσμιος Νότος ετοιμάζεται για έναν επερχόμενο λιμό, οι λαοί του κόσμου αναρωτιούνται ποιος και γιατί κερδίζει από αυτήν την κατάσταση. Μια κατάσταση που μόνο θα χειροτερεύει καθώς οι προβλέψεις για τον επόμενο χρόνο είναι ακόμη χειρότερες. Ήδη εκατοντάδες εκατομμυρίων άνθρωποι, ακόμη και στις μητροπόλεις της Δύσης, ζουν στα όρια της φτώχιας, οι Δυτικές οικονομίες εισέρχονται σε ύφεση ενώ ταυτόχρονα ο πληθωρισμός καλπάζει—ένα φαινόμενο που δεν είχαμε δει εδώ και μισό αιώνα—και η Ευρωπαϊκή βιομηχανική βάση δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα. Μεγάλες δυσκολίες, αν και προς το παρόν μικρότερες, μοιάζει να αντιμετωπίζει και η οικονομία των ΗΠΑ.

Οι προσωπικές αποταμιεύσεις στις ΗΠΑ ως ποσοστό του διαθέσιμου προσωπικού εισοδήματος βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 17 ετών, και η τάση είναι καθοδική (πηγή: Bloomberg).

Αλλά χάνουν όλοι από αυτή την πλημμυρίδα της δυστυχίας; Η απάντηση είναι: Σαφώς όχι! Εκτός από τις ανακατατάξεις στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό οικονομικο-πολιτικό σύστημα, όπου οι ΗΠΑ έχουν πετύχει τον εκμηδενισμό της Ευρώπης ως αυτόνομο και αναπτυσσόμενο οικονομικο και πολιτικό κέντρο, οι μη παραγωγικοί τομείς του μονοπωλιακού καπιταλισμού (λέγε με στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα) κερδίζουν αμύθητα ποσά από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τους κρουνούς από φρεσκοτυπωμένα δολάρια και ευρώ που ρέουν προς τους προμηθευτές οπλικών συστημάτων.

Αν δούμε το διάγραμμα τιμών της μετοχής της Lockheed Martin, ενός από τους γνωστότερους προμηθευτές όπλων στην Ουκρανία—τα οποία πληρώνονται μέσω της βοήθειας των ΗΠΑ προς αυτήν τη χώρα, δηλαδή μέσω ενός μακροπρόθεσμου δανείου—αντιλαμβανόμαστε αμέσως το μεγάλο πανηγύρι που διαδραματίζεται με εργαλείο τον πόλεμο. Ενώ όλο το μέλλον της Ουκρανίας έχει υποθηκευτεί στους Αμερικανούς, τους οποίους θα πληρώνουν και τα εγγόνια των εγγονών των κατοίκων αυτής της χώρας—αν απομείνουν κάποιοι εκεί—οι μέτοχοι των εταιριών, οι οποίοι και είναι τελικά οι αποδέκτες του δανείου προς την Ουκρανία, τρίβουν τα χέρια τους

Έτσι, η μετοχή της Lockheed Martin, η οποία κυμαινόταν μεταξύ των 70-80 δολαρίων κατά την τριετία 2009-2012, τώρα βρίσκεται στα 480-490 δολάρια. Στις αρχές του 2022 βρισκόταν περί τα $340, που σημαίνει ότι σε συνθήκες γενικής πτώσης των κινητών αξιών κατά το 2022, η μετοχή αυτής της εταιρίας κέρδισε περίπου 41%. H εκτίναξη αυτής της μετοχής άρχισε το 2013, όταν η στρατηγική των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη είχε γίνει απολύτως σαφής καθώς προετοιμαζόταν το Μαϊντάν, οπότε το ράλι της μετοχής ξεκίνησε τότε από τα 90 δολάρια για να φτάσει κοντά στα 500 στις μέρες μας.

Διάγραμμα της μετοχής της Lockheed Martin από το 2010 μέχρι σήμερα. Μέσα στο 2022 η μετοχή έχει κερδίσει 41% ενώ επικρατούν συνθήκες χρηματιστηριακής ύφεσης ή στασιμότητας.

Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι στη ροή των χρημάτων προς κάποιες τσέπες προμηθευτών πάντα παρεμβάλλονται οι μεσάζοντες: πολιτικοί, “γκουρού” των αγορών, στελέχη χρηματοπιστωτικών οργανισμών, διαχειριστές ταμείων και αμοιβαίων κεφαλαίων, άνθρωποι επιφορτισμένοι με την τήρηση του νόμου, κ.ο.κ. Στην περίπτωση ειδικά της Ουκρανίας, ίσως της πλέον διεφθαρμένης χώρας της Ευρώπης, οι “μαύρες τρύπες” πολλαπλασιάζονται καθώς οργανωμένες συμμορίες παρεμβάλλονται τόσο στη ροή του χρήματος όσο και στη ροή του οπλισμού ενώ όλοι ανεξαίρετα οι παρεμβαλλόμενοι απαιτούν τη δική τους μίζα, όταν δεν κλέβουν το σύνολο του φορτίου.

Τα τρία άρθρα που μεταφράζουμε εδώ ιχνηλατούν μερικές μόνο από τις πλευρές της αφαίμαξης της βοήθειας προς την Ουκρανία από τους ενδιάμεσους, νόμιμους και παράνομους. Απολαύστε στη συνέχεια το πρώτο από αυτά.

*          *          *

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ FTX ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

του KIT KLARENBERG-15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2022

Η ουκρανική κυβέρνηση, λίγες ημέρες πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο, εξαφάνισε μυστηριωδώς τα διαδικτυακά αρχεία της συμφωνίας της για τη συγκέντρωση κεφαλαίων μέσω του FTX, του σχήματος απάτης στα κρυπτονομίσματα. Η πρωτοβουλία αυτή συγκέντρωσης χρημάτων είχε ισχυριστεί ότι συγκέντρωσε 60 εκατομμύρια δολάρια για την Ουκρανία, αλλά πού πήγαν τα χρήματα;
————

Η κατάρρευση του FTX, του πέμπτου μεγαλύτερου ανταλλακτηρίου κρυπτονομισμάτων με βάση τον όγκο συναλλαγών το 2022 και του δεύτερου μεγαλύτερου με βάση τις συμμετοχές, εξαπέστειλε ένα κύμα χάους στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές.

Καθώς η αναταραχή μεγαλώνει, η κυβέρνηση της Ουκρανίας διεξάγει μια συνεχιζόμενη επιχείρηση εκκαθάρισης και ξεπλύματος για να σβήσει από τον διαδίκτυο κάθε αναφορά σε μια υψηλού επιπέδου συμφωνία για τη συγκέντρωση κεφαλαίων σε κρυπτονομίσματα που είχε συνάψει με το FTX. Κατά περίεργο τρόπο, αυτή η επιχείρηση φαίνεται να ξεκίνησε μόλις λίγες ημέρες πριν από το ξέσπασμα του σκανδάλου.

Τα διαδικτυακά αρχεία που ανέσυρε η Grayzone δείχνουν ότι η FTX συγκέντρωσε δεκάδες εκατομμύρια για την ουκρανική κυβέρνηση, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για διάφορες πολεμικές χρήσεις. Αλλά με την εταιρεία να έχει πλέον αποκαλυφθεί ως ένα χωριό Ποτέμκιν[1], χωρίς υποκείμενα περιουσιακά στοιχεία, και με μεγάλα ερωτηματικά για το αν οι δραστηριότητές της ήταν από την πρώτη μέρα δόλιες από την κορυφή ως τη βάση, αναρωτιέται κανείς ποια να είναι άραγε η κατάσταση αυτού του δήθεν επιτυχημένου συστήματος δωρεών; Συγκεντρώθηκαν πράγματι αυτά τα ποσά, και αν ναι, για ποιους σκοπούς χρησιμοποιήθηκαν στην πραγματικότητα;

Η καταστροφή της FTX προήλθε από μια μαζική πώληση του μητρικού bitcoin token της εταιρείας, FTT, από το αντίπαλο ανταλλακτήριο Binance. Η αξία του έπεσε κατακόρυφα, προκαλώντας ένα τριήμερο μαζικών αναλήψεων [“run”] κρυπτονομισμάτων αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο με τη σειρά του δημιούργησε -ή εξέθεσε- μια “κρίση ρευστότητας” εντός του [ανταλλακτηρίου] FTX, καθώς αυτό δεν διέθετε τα διαθέσιμα περιουσιακά στοιχεία που απαιτούνταν για την εξόφληση των αναλήψεων των πελατών. Η FTX υπέβαλε αίτηση πτώχευσης στις 11 Νοεμβρίου.

Ο ιδρυτής της FTX και κορυφαίος δωρητής του Δημοκρατικού Κόμματος Sam Bankman-Fried αντιμετωπίζει τώρα ποινικές έρευνες στις Μπαχάμες, όπου είχε την έδρα του το ανταλλακτήριο, και εκκλήσεις για επίσημες έρευνες στη σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτη βιομηχανία κρυπτονομισμάτων αντηχούν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο ξαφνικός θάνατος του FTX έχει συγκριθεί με τη διάλυση της Lehman Brothers το 2008, η οποία προκάλεσε τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση.

Μαζικές τοποθετήσεις πελατών έχουν από όσο φαίνεται χαθεί χάρη σε μια μυστική “πίσω πόρτα” στο λογιστικό σύστημα της FTX που επέτρεπε στον Bankman-Fried να αλλάζει τα οικονομικά αρχεία της εταιρείας χωρίς καμία λογοδοσία. Αυτή η πατέντα μπορεί να χρησιμοποιήθηκε για να εξαφανιστούν τουλάχιστον 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε κεφάλαια πελατών που ο Bankman-Fried μετέφερε από το ανταλλακτήριο σε μια άλλη εταιρεία που ίδρυσε, την Alameda Research, μια εταιρεία συναλλαγών ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων.

Ενώ τα κύρια μέσα ενημέρωσης ασχολήθηκαν με τις λεπτομέρειες της γιγαντιαίας απάτης του Bankman-Fried στα κρυπτονομίσματα, ούτε ένα σημαντικό μέσο ενημέρωσης δεν διερεύνησε ή έστω αναγνώρισε τη σχέση της FTX με την κυβέρνηση της Ουκρανίας.

Μήπως οι τοποθετήσεις των πελατών διοχετεύθηκαν χωρίς έλεγχο και παράνομα στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπου που διεξάγει η Δύση; Ή μήπως η υποτιθέμενη βοήθεια που έστειλε η FTX στο Κίεβο βρέθηκε στα χέρια Ουκρανών απατεώνων, διεφθαρμένων πολέμαρχων και παραβατικών μεσαζόντων;

Η αποτυχία των επιχειρηματικών μέσων ενημέρωσης να διερευνήσουν αυτά τα ερωτήματα φαίνεται ακόμη πιο περίεργη, δεδομένης της επιδεικτικής προώθησης από τον Bankman-Fried της στενής οικονομικής σχέσης του με την κυβέρνηση του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky.

Η FTX δεσμεύεται να “μετατρέψει το bitcoin σε σφαίρες, επιδέσμους και άλλα πολεμικά υλικά” για την Ουκρανία

Η συνεργασία μεταξύ της FTX και της ουκρανικής κυβέρνησης δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 14 Μαρτίου, όταν ο κορυφαίος ιστότοπος κρυπτονομισμάτων CoinDesk ανακοίνωσε ότι το Κίεβο είχε εγκαινιάσει μια ειδική ιστοσελίδα για δωρεές κρυπτονομισμάτων με την ονομασία “Aid for Ukraine” (“Βοήθεια για την Ουκρανία”).

Υπό την αιγίδα της, η FTX δεσμεύτηκε να «μετατρέψει σε συνάλλαγμα για κατάθεση τις συνεισφορές κρυπτονομισμάτων στην πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας» στην Εθνική Τράπεζα του Κιέβου, επιτρέποντας στην εμπόλεμη κυβέρνηση να «μετατρέψει bitcoin σε σφαίρες, επιδέσμους και άλλα πολεμικά υλικά». Το CoinDesk δήλωσε ότι η πρωτοβουλία «εμβαθύνει μια άνευ προηγουμένου σύνδεση μεταξύ των δυνάμεων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στα κρυπτονομίσματα».

Ο Oleksandr Bornyakov, αξιωματούχος του Υπουργείου Ψηφιακού Μετασχηματισμού της Ουκρανίας, μίλησε στο CoinDesk για μια «επερχόμενη δημοπρασία μίας συλλογής NFT[2]» που θα δώσει «την επόμενη ώθηση στη διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίων μέσω κρυπτογράφησης».

(Το Υπουργείο Ψηφιακού Μετασχηματισμού του Bornyakov έπαιξε βασικό ρόλο στην επιτυχημένη, υπό την ηγεσία του Zelensky, εκστρατεία για την ακύρωση της εμφάνισης των Max Blumenthal και Aaron Mate από το The Grayzone στο Web Summit, μια σημαντική διεθνή συγκέντρωση της τεχνολογικής βιομηχανίας στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας).

Σε δελτίο τύπου που συνόδευε την ανακοίνωση της συνεργασίας του FTX με την Ουκρανία, ο Bankman-Fried εξήγησε ότι, «κατά την έναρξη των συγκρούσεων στην Ουκρανία, το FTX αισθάνθηκε την ανάγκη να παράσχει βοήθεια με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε». Υποσχέθηκε ότι η συμφωνία παρέχει «τη δυνατότητα να παραδώσουμε βοήθεια και πόρους στους ανθρώπους που τα χρειάζονται περισσότερο».

Το Κίεβο εξαφανίζει τον ιστότοπο “Βοήθεια για την Ουκρανία” λίγες ημέρες πριν δημοσιοποιηθεί το σκάνδαλο της FTX

Η ιστοσελίδα του “Aid for Ukraine” έχει πλέον διαγραφεί, αλλά είναι ακόμη προσβάσιμη μέσω του Internet Archive. Μέχρι πολύ πρόσφατα, ενθάρρυνε τους επισκέπτες να «βοηθήσουν την Ουκρανία με κρυπτονόμισμα» και παρακαλούσε «μην μας αφήνετε μόνους με τον εχθρό».

Ο ιστότοπος περιείχε διαφημιστικά αποσπάσματα από μια ποικιλία Ουκρανών κυβερνητικών αξιωματούχων και bitcoin bros[3] – ανάμεσά τους και ο ιδρυτής της FTX.

Ο Mykhailo Fedorov, αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός ψηφιακού μετασχηματισμού της Ουκρανίας, ευχαρίστησε «την κοινότητα κρυπτογράφησης» για τη χρηματοδότηση της αγοράς κρανών, αλεξίσφαιρων γιλέκων και συσκευών νυχτερινής όρασης. Από την πλευρά του, ο Bankman-Fried δήλωσε «απίστευτα ενθουσιασμένος και ταπεινός» που «στηρίζει τις δωρεές κρυπτονομισμάτων στην Ουκρανία».

Η τελευταία διαθέσιμη λήψη από το Internet Archive του “Aid for Ukraine” πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 26ης Οκτωβρίου. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της ιστοσελίδας, το Internet Archive κατέγραφε στιγμιότυπα της σελίδας σε εβδομαδιαία βάση. Αυτό δείχνει σαφώς ότι η σελίδα αφαιρέθηκε από το Κίεβο στα τέλη Οκτωβρίου, αρκετές ημέρες πριν ξεκινήσει η κρίση του FTX.

Αφού διέγραψε τη σελίδα, η ουκρανική κυβέρνηση δημιούργησε έναν αυτόνομο ιστότοπο την 1η Νοεμβρίου για να προωθήσει το εγχείρημα. Η σελίδα ήταν πανομοιότυπη και τα αποσπάσματα από τον Bankman-Fried, καθώς και οι αναφορές στην εμπλοκή της FTX και το λογότυπό της, παρέμειναν στη θέση τους μέχρι το πρωί της 15ης Νοεμβρίου.

Ήταν η απόρριψη και η διαγραφή της αρχικής ιστοσελίδας και η μετάβαση σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον εργασίας εκείνη τη στιγμή απλώς μια τρομακτική σύμπτωση ή μήπως οι Ουκρανοί είχαν προειδοποιηθεί για το τι ερχόταν; Τι είχε μάθει το Κίεβο και πότε το είχε μάθει;

Ο Bankman-Fried διοχέτευσε εκατομμύρια στον Biden μέσω “αόρατου” PAC

Ενώ ορισμένοι έχουν κατηγορήσει την FTX ότι λειτουργούσε ως όχημα ξεπλύματος χρήματος για το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, συγκεκριμένα στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό δεν έχουν ακόμη προκύψει. Αλλά δεδομένου του ιστορικού του Bankman-Fried ως ενός από τους πιο παραγωγικούς δωρητές των Δημοκρατικών και του ρόλου που διαδραμάτισε ως σύνδεσμος μεταξύ των ισχυρών του κόμματος και της σφαίρας των κρυπτονομισμάτων, οι ισχυρισμοί αυτοί είναι κατανοητοί.

Ο Bankman-Fried είναι γιος της καθηγήτριας νομικής του Στάνφορντ Barbara Friedman, ιδρυτή ενός σκιώδους Super PAC[4] με την ονομασία Mind the Gap, το οποίο διοχέτευε αθόρυβα εκατομμύρια σε υποψήφιους του Δημοκρατικού Κόμματος, κυρίως από ανώνυμους επενδυτές της Silicon Valley.

Η οργάνωση της καθηγήτριας Φρίντμαν δεν έχει ιστότοπο ή αποτύπωμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι ιδρυτές της δεν διαφημίζουν δημόσια τη συμμετοχή τους. Οι αποδέκτες χρημάτων από τα Super PAC, οι οποίοι επιλέγονται μέσω πολύπλοκης ανάλυσης δεδομένων[5], συχνά δεν έχουν ιδέα ποιος ακριβώς δωρίζει στις προεκλογικές τους εκστρατείες.

«Ο λόγος ύπαρξης [του Mind the Gap] είναι η μυστικότητα», δήλωσε ένα άτομο «με δεσμούς με την οργάνωση» στο Vox το 2020.

Η ίδρυση της FTX από τον Bankman-Fried τον Απρίλιο του 2019 – τον ίδιο μήνα που ο Joe Biden ανακοίνωσε την προεδρική του υποψηφιότητα για το 2020 – έχει συμβάλει στην ίντριγκα γύρω από το σκάνδαλο. Μόλις άρχισαν να εισρέουν τεράστια ποσά μέσα και μέσω του ανταλλακτηρίου FTX, ο ιδρυτής του διοχέτευσε τα κέρδη στα ταμεία της προεκλογικής εκστρατείας του Μπάιντεν. Περιέργως, ο Bankman-Fried δεν είχε προηγούμενο ιστορικό οικονομικής δραστηριότητας για πολιτικούς σκοπούς.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2020, ο Bankman-Fried δώρισε πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια στον Μπάιντεν και σε ομάδες που τον υποστήριζαν. Αυτό φέρεται να βοήθησε να τροφοδοτηθεί ένας δυνητικά καθοριστικός «εννεαψήφιος βομβαρδισμός τηλεοπτικών διαφημίσεων της τελευταίας ώρας» που στόχευε τις πολιτείες που ταλαντεύονταν, και έκανε τον crypto-bro τον δεύτερο μεγαλύτερο δωρητή του προέδρου, ακριβώς πίσω από τον Michael Bloomberg.

Ο Bankman-Fried υποστήριξε ότι αυτή η πηγή γενναιοδωρίας «παρακινήθηκε όχι τόσο από συγκεκριμένα θέματα όσο από μια ‘γενική ευστάθεια και διαδικασία στη λήψη αποφάσεων’ της ομάδας του Μπάιντεν». Μια τέτοια φαινομενική έλλειψη ενθουσιασμού για τον πρόεδρο έρχεται σε αντίθεση με τα ιλιγγιώδη ποσά που έχει διοχετεύσει στα σεντούκια του Δημοκρατικού κόμματος από τότε.

Μόνο το 2022, ο Bankman-Fried έδωσε απλόχερα σχεδόν 40 εκατομμύρια δολάρια σε υποψήφιους, εκστρατείες και PACs των Δημοκρατικών. Το όργιο δωρεών τον κατέστησε τον δεύτερο μεγαλύτερο μεμονωμένο δωρητή για τους σκοπούς των Δημοκρατικών, πίσω από τον φιλελεύθερο κεφαλαιούχο επιχειρηματικών συμμετοχών Τζορτζ Σόρος.

Πιο πρόσφατα, ο Bankman-Fried δεσμεύτηκε να δωρίσει το ιλιγγιώδες ποσό του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων από φέτος έως το 2024 για να εξασφαλίσει τη νίκη των Δημοκρατικών στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Στις 14 Οκτωβρίου, ωστόσο, υπαναχώρησε πλήρως, χαρακτηρίζοντας την εν λόγω επένδυση “ανόητη” κίνηση. Κάτι σκανδαλώδες κυοφορούνταν στο παρασκήνιο.

Μια εβδομάδα αργότερα, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Πολιτείας του Τέξας ανακοίνωσε ότι διερευνά την FTX ως ύποπτη για πώληση μη καταχωρημένων κινητών αξιών. Η εξέλιξη πέρασε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη από τα μέσα ενημέρωσης. Στο βαθμό που προκάλεσε οποιοδήποτε ενδιαφέρον, παρουσιάστηκε ως ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα ελέγχου των παικτών των κρυπτονομισμάτων από τις χρηματοπιστωτικές αρχές.

Τι συνέβη με τα 60 εκατομμύρια δολάρια που συγκεντρώθηκαν από την “Aid for Ukraine”;

Εάν η FTX ξέπλενε όντως κεφάλαια για τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπου στην Ουκρανία, η παραμικρή ένδειξη ότι οι ρυθμιστικές αρχές ερευνούσαν τις δραστηριότητές της θα σήμαινε συναγερμό σε όλη την Ουάσινγκτον – και κατ’ επέκταση στο Κίεβο. Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο η ουκρανική κυβέρνηση άλλαξε την ιστοσελίδα του Aid for Ukraine με έναν ειδικό ιστότοπο, και διέγραψε την αρχική [ιστοσελίδα] εξ ολοκλήρου από το διαδίκτυο μόλις λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση.

Περίεργες είναι επίσης οι καταγραφές του Internet Archive της ιστοσελίδας Aid for Ukraine που δείχνουν ότι τα αρχεία των κεφαλαίων που υποτίθεται ότι ρέουν στο Κίεβο μέσω Bitcoin δεν είχαν ενημερωθεί από τον Ιούλιο. Εκείνη την εποχή, η ιστοσελίδα ανέφερε ότι είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια από την “κοινότητα”. Το ποσό αυτό αντικατοπτρίζεται στον ενημερωμένο αυτόνομο ιστότοπο συγκέντρωσης χρημάτων του Aid for Ukraine.

Μια ανάλυση των δαπανών στη νέα ιστοσελίδα της Aid for Ukraine αναφέρει ότι το Κίεβο είχε δαπανήσει συνολικά 54.573.622 δολάρια από τις δωρεές κρυπτονομισμάτων μέχρι τις 7 Ιουλίου για μια μεγάλη ποικιλία εξοπλισμού, οχημάτων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών, “θανατηφόρου εξοπλισμού” και άλλων πόρων. Μία από τις μεγαλύτερες μεμονωμένες δαπάνες ήταν 5.250.519 δολάρια για μια «παγκόσμια εκστρατεία μέσων ενημέρωσης κατά του πολέμου», οι λεπτομέρειες της οποίας θα «δημοσιευτούν μόνο μετά τη νίκη μας» εξαιτίας «λόγων ασφαλείας».

Ουκρανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι και παράγοντες του ιδιωτικού τομέα που εμπλέκονται στη λειτουργία της Aid for Ukraine έχουν ειρωνευτεί τις αναφορές για ατασθαλίες σχετικά με τη χρήση της.

Ο Oleksandr Bornyakov του Υπουργείου Ψηφιακού Μετασχηματισμού της Ουκρανίας δήλωσε ότι η Aid for Ukraine χρησιμοποίησε απλώς το FTX για να «μετατρέψει τις δωρεές σε συνάλλαγμα τον Μάρτιο». Ο διευθύνων σύμβουλος της Everstake, της εταιρείας “πιστοποίησης” που θεωρητικά εγγυάται ότι τα κεφάλαια κρυπτογράφησης που δωρίστηκαν μέσω της Aid for Ukraine έφτασαν στο Υπουργείο Άμυνας του Κιέβου, ευχαρίστησε επίσης «κάθε κάτοχο κρυπτονομισμάτων για τη δωρεά… εκείνες τις πρώτες ημέρες, όταν κάθε σεντ και κάθε λεπτό [της ώρας] ήταν ζωτικής σημασίας».

Ερμηνευμένα στη διαδοχή τους, αυτά τα σχόλια υποδηλώνουν ότι το Aid for Ukraine δημιουργήθηκε αποκλειστικά για να λαμβάνει δωρεές στα αρχικά στάδια του πολέμου, και το ποσό των 60 εκατομμυρίων δολαρίων αντιπροσωπεύει ποσά που ελήφθησαν και μετατράπηκαν τις εβδομάδες αμέσως μετά την έναρξη της πρωτοβουλίας. Αυτή η ερμηνεία ενισχύεται από την παρουσίαση ενός στελέχους της Everstake σε ένα συνέδριο κρυπτονομισμάτων στο Web Summit την 1η Νοεμβρίου, με θέμα “συγκέντρωση [πάνω από] 60 εκατ. δολάρια σε κρυπτονομίσματα για την Ουκρανία”.

Αλλά μια καταγραφή από το Internet Archive της Aid for Ukraine την 1η Απριλίου επιτείνει τη σύγχυση, δείχνοντας ότι δυόμισι εβδομάδες μετά την έναρξη της πρωτοβουλίας, η ιστοσελίδα ενημερώθηκε για να ισχυριστεί ότι είχαν συγκεντρωθεί “πάνω από 70 εκατομμύρια δολάρια” από δωρητές κρυπτογράφησης. Αυτό αναθεωρήθηκε σε “πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια” πέντε ημέρες αργότερα.

Το πιο περίεργο είναι ότι τα αρχεία της Aid for Ukraine δείχνουν ότι από την έναρξη της πρωτοβουλίας έως τις 14 Απριλίου δαπανήθηκαν συνολικά 45.103.538 δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι μόλις 9.470.084 δολάρια δαπανήθηκαν από τις 14 Απριλίου έως τις 7 Ιουλίου, μια περίοδο κατά την οποία ο πόλεμος εξελίχθηκε σε «αιματηρό πόλεμο φθοράς» σύμφωνα με τον Guardian.

Αυτό αφήνει ένα κενό τουλάχιστον 5,5 εκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ των χρημάτων που ισχυρίστηκε ότι συγκέντρωσε η Aid for Ukraine τις πρώτες εβδομάδες και των χρημάτων που λέει ότι μοίρασε στην Ουκρανία.

Η διαφορά επιβεβαιώθηκε σε ένα tweet του επίσημου λογαριασμού της Aid for Ukraine στο Twitter, που αναρτήθηκε το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου, το οποίο ανέφερε ότι «από τα 60 εκατομμύρια δολάρια που έχουν ληφθεί, τα 54 εκατομμύρια δολάρια έχουν ήδη δαπανηθεί για τις ανθρωπιστικές και στρατιωτικές ανάγκες της Ουκρανίας».

Αυτό σημαίνει ότι δεν ελήφθησαν άλλα κεφάλαια οποιουδήποτε μεγέθους μετά τις αρχές Απριλίου και το συνολικό ποσό παραμένει στάσιμο έκτοτε, παρά το γεγονός ότι ο πόρος είναι ανοιχτός για δωρεές. Κάτι που θα πρέπει να θεωρηθεί ως εξαιρετικά ασυνήθιστο.

Η κυβέρνηση της Ουκρανίας, η FTX και η Everstake, όλοι αυτοί οφείλουν να απαντήσουν τώρα σε σοβαρά ερωτήματα. Συγκεκριμένα: Γιατί τα κεφάλαια που υποτίθεται ότι συγκεντρώθηκαν φαίνεται να μειώθηκαν μέσα σε λίγες ημέρες; Γιατί δεν έχουν ληφθεί από τότε δωρεές στην ιστοσελίδα του Aid for Ukraine ή στον νέο ιστότοπό του; Πόσα έχουν δωρηθεί από την υποτιθέμενη αρχική εισροή και μετά; Και πού πήγαν τα υπόλοιπα χρήματα;

Ουκρανία: μια μαύρη τρύπα για τη δυτική βοήθεια

Οι ιστορίες πιθανών οικονομικών ατασθαλιών από Ουκρανούς αξιωματούχους και τον στρατό της χώρας αποσιωπούνται σταθερά ή θάβονται εντελώς από τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Αυγούστου από την εφημερίδα Kyiv Independent κατέγραψε εκτεταμένες καταχρήσεις από την ηγεσία μιας πτέρυγας της Διεθνούς Λεγεώνας, συμπεριλαμβανομένων σεξουαλικών παρενοχλήσεων, λεηλασιών, απειλών κατά των στρατιωτών με την απειλή όπλων και αποστολής τους απροετοίμαστων σε ανεύθυνες επιχειρήσεις. Παρόλο που η εφημερίδα Kyiv Independent επηρεάζει συχνά την κάλυψη της σύγκρουσης στην Ουκρανία από τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης, η συγκεκριμένη ιστορία αγνοήθηκε εντελώς από τα κυρίαρχα μέσα.

Τον ίδιο μήνα, το CBS μετέδωσε ένα ερευνητικό αφιέρωμα που αποκάλυπτε ότι μόνο το 30 τοις εκατό των Δυτικών αποστολών όπλων στην Ουκρανία έφτασε ποτέ στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Λόγω των έντονων αντιδράσεων από το Πεντάγωνο και άλλες ισχυρές πηγές, το CBS απέσυρε προσωρινά το δικό του ντοκιμαντέρ καθώς και ένα συνοδευτικό διαφημιστικό τρέιλερ και άρθρο από το διαδίκτυο. Από τότε το αφιέρωμα “επικαιροποιήθηκε” για να ισχυριστεί ότι «η κατάσταση έχει βελτιωθεί σημαντικά» μετά τα γυρίσματα και ότι «μια πολύ μεγαλύτερη ποσότητα φτάνει τώρα εκεί που πρέπει να πάει».

Όταν πρόκειται για την Ουκρανία, οι Δημοκρατικοί στα ανώτατα κλιμάκια είναι επίσης εξαιρετικά ικανοί στο να θάβουν ενοχλητικές ιστορίες. Τον Δεκέμβριο του 2015, ο Τζο Μπάιντεν εξανάγκασε τον τότε ηγέτη του Κιέβου Πέτρο Ποροσένκο να απολύσει τον γενικό εισαγγελέα Βίκτορ Σόκιν ως προϋπόθεση για να αναλάβουν οι ΗΠΑ την εγγύηση ενός δανείου ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων του ΔΝΤ προς την Ουκρανία.

“Θα φύγω από εδώ σε έξι ώρες. Αν [ο Σόκιν] δεν απολυθεί, δεν θα πάρετε τα χρήματα”, απείλησε ο Μπάιντεν.

Με την απόλυση του Shokin, έληξε και η συνεχιζόμενη έρευνα του έμπειρου δικηγόρου για τον ενεργειακό γίγαντα Burisma. Πράγμα που σήμαινε ότι το πιο διάσημο μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Burisma, ο Χάντερ Μπάιντεν, γιος του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ξέφυγε από τον επίσημο έλεγχο.

Τώρα, ένας δισεκατομμυριούχος με πολιτικές διασυνδέσεις που χρησιμοποίησε μια μυστική οικονομική “κερκόπορτα” για να απομυζήσει από τους πελάτες του απίστευτα χρηματικά ποσά έχει γίνει ο τελευταίος πρωταγωνιστής στο έπος της σκοτεινής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία. Και παρόλο που η κατάρρευση της εταιρίας FTX είναι πρωτοσέλιδο, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης αποφεύγουν επιμελώς την Ουκρανική οπτική γωνία.

*          *          *

Απολαύστε τώρα και το δεύτερο άρθρο στο θέμα μας: “Οι Υπόγειες Διαδρομές του Χρήματος στην Ουκρανία”.

 

*          *          *

ΜΠΑΪ ΜΠΑΪ ΚΙΕΒΟ, ΧΑΛΟΟΥ ΚΥΑΝΗ ΑΚΤΗ: ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΝΑ ΠΩΣ ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΕΠΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Αξιωματούχοι και ολιγάρχες έχουν εκτρέψει μεγάλο μέρος της οικονομικής στήριξης που αποστέλλεται στο Κίεβο.

ΤΗΣ OLGA SUKHAREVSKAYA – 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2022

Ο νέο-εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας, Volodymyr Zelensky βαδίζει προς το προεδρικό γραφείο μετά την ορκωμοσία του στο Ουκρανικό κοινοβούλιο. ©  STR / NurPhoto via Getty Images

Από την έναρξη της στρατιωτικής επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση – και οι σύμμαχοί τους – έχουν παράσχει στο Κίεβο βοήθεια αξίας 126 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αριθμός σχεδόν ίσος με ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας. Επιπλέον, εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν βρει καταφύγιο στην ΕΕ, όπου τους δόθηκε στέγαση, τρόφιμα, άδειες εργασίας και συναισθηματική υποστήριξη. Το εύρος είναι τεράστιο, ακόμη και για τα δυτικά δεδομένα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το μπλοκ χρηματοδοτεί το Κίεβο ενόσω αντιμετωπίζει τη δική του οικονομική και ενεργειακή κρίση, η βοήθεια είναι ίσως ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη.

Το Κίεβο βασίζει τα ατελείωτα αιτήματά του για χρηματοδότηση στην κατάρρευση της οικονομίας του, λόγω του πολέμου, και στην ανάγκη του να «αντισταθεί στη ρωσική επιθετικότητα». Φτάνει όμως η βοήθεια στον προορισμό της;

Το τάγμα του Μονακό

Ενώ η Ουκρανία έχει προχωρήσει σε μια γενική επιστράτευση που αφορά όλους τους άνδρες κάτω των 60 ετών, πολλοί πρώην και νυν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες και ολιγάρχες έχουν μετακινηθεί για ασφάλεια στο εξωτερικό – κυρίως στην ΕΕ.

Η μαζική φυγή της ουκρανικής ελίτ ξεκίνησε ακόμη και πριν από την ένοπλη σύγκρουση. Στις 14 Φεβρουαρίου 2022, 37 βουλευτές της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ουκρανού προέδρου “Υπηρέτης του Λαού” ξαφνικά “εξαφανίστηκαν“. Αν δεν είχε απαγορευτεί στους βουλευτές να εγκαταλείψουν τη χώρα την επόμενη κιόλας ημέρα, θα τους είχαν σίγουρα ακολουθήσει και άλλοι. Εν τω μεταξύ, οι πρώην αξιωματούχοι και οι ολιγάρχες απολάμβαναν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα La Repubblica, 20 επιχειρηματικά αεροσκάφη απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο Boryspol του Κιέβου επίσης στις 14 του μηνός.

Οι μεγιστάνες βρίσκονταν στην κορυφή της ουράς. Ο επιχειρηματίας και βουλευτής Vadim Novinsky, οι επιχειρηματίες Vasily Khmelnitsky και Vadim Stolar, ο Vadim Nesterenko και ο Andrey Stavnitzer αναχώρησαν από τη χώρα με πτήσεις τσάρτερ. Ο εκατομμυριούχος πολιτικός Igor Abramovich έκλεισε ιδιωτική πτήση για την Αυστρία για 50 άτομα – παίρνοντας μαζί του συγγενείς, επιχειρηματικούς εταίρους και συναδέλφους του κόμματος. Οι ολιγάρχες πέταξαν από το Κίεβο προς τη Νίκαια, το Μόναχο, τη Βιέννη, την Κύπρο και άλλους προορισμούς της ΕΕ. Μια άλλη ομάδα επιχειρηματιών απογειώθηκε από την Οδησσό με ιδιωτικά αεροπλάνα. Ο ιδιοκτήτης της Vostok Bank αναχώρησε για το Ισραήλ, ενώ ο επικεφαλής του ομίλου Transship πέταξε για τη Λεμεσό. Ένας πρώην κυβερνήτης της περιοχής της Οδησσού, ο Vladimir Nemirovsky της Stalkanat, εγκατέλειψε επίσης τη χώρα.

Το καλοκαίρι και στις αρχές του φθινοπώρου του 2022, η “Ukrainska Pravda” ετοίμασε αρκετά ερευνητικά ντοκιμαντέρ για τους ικανούς προς στράτευση Ουκρανούς δισεκατομμυριούχους και αξιωματούχους που εντοπίστηκαν να κάνουν διακοπές στην Κυανή Ακτή κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μια ταινία με τον ειρωνικό τίτλο “Το τάγμα του Μονακό” δείχνει Ουκρανούς ολιγάρχες να ξεκουράζονται στις βίλες, τα αρχοντικά τους και σε γιοτ. Στο πρώτο μέρος, βλέπουμε τον επιχειρηματία Konstantin Zhevago, ο οποίος περιλαμβάνεται στον κατάλογο καταζητούμενων της Ιντερπόλ, να χαλαρώνει στο ιδιωτικό του γιοτ αξίας 70 εκατομμυρίων δολαρίων. Η θαλαμηγός κοσμεί την ακτογραμμή της Κυανής Ακτής καθώς η οικογένεια του Zhevago αποβιβάζεται. Ο επιχειρηματίας του Χάρκοβο Alexander Yaroslavsky, ο οποίος υποσχέθηκε να πουλήσει το γιοτ του και να μεταφέρει τα χρήματα για την αποκατάσταση του Χάρκοβο, φαίνεται να πλέει δίπλα του.

Screenshot ©  YouTube / Украинская правда

Οι δημοσιογράφοι της “Ukrainska Pravda” έριξαν επίσης μια ματιά στους αδελφούς Surkis στη Γαλλία, οι οποίοι σήμερα νοικιάζουν διαμερίσματα αξίας 2 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Εν τω μεταξύ, μια Bentley αξίας 300.000 δολαρίων που ανήκει στον Ουκρανό επιχειρηματία Vadim Ermolaev εθεάθη κοντά στο καζίνο του Μονακό και ο Eduard Kohan, συνιδρυτής της Euroenergotrade, εθεάθη σε ένα από τα κομψά ξενοδοχεία του Μόντε Κάρλο.

Όπως φαίνεται, μια ολόκληρη αποικία Ουκρανών ολιγαρχών έχει εγκατασταθεί στη γαλλική κοινότητα Cap-Ferrat των ελίτ. Ο εργολάβος γης Vadim Solar, οι ολιγάρχες Dmitry Firtash, Vitaly Khomutynnik και Sergey Lovochkin είναι μεταξύ αυτών που απολαμβάνουν την υψηλή ζωή εν μέσω πολέμου. Η βίλα στο Cap-Ferrat που ανήκε κάποτε στον βασιλιά Λεοπόλδο Β’ του Βελγίου αγοράστηκε από τον πλουσιότερο Ουκρανό ολιγάρχη Rinat Akhmetov. Γείτονές του είναι ο Alexander Davtyan, πρόεδρος του επενδυτικού ομίλου DAD LLC, και ο Vladislav Gelzin, πρώην βουλευτής του περιφερειακού συμβουλίου του Ντονέτσκ.

Όπως τονίζουν επανειλημμένα οι δημιουργοί της ταινίας, βουλευτές και επιχειρηματίες των “φιλορωσικών” κοινοβουλευτικών ομάδων [επίσης] εγκατέλειψαν τη χώρα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ωστόσο, πολλοί ενεργοί υποστηρικτές της σημερινής κυβέρνησης προτιμούν επίσης να υπερασπίζονται την πατρίδα τους από το εξωτερικό.

Η “Ukrainska Pravda” κατάφερε να πάρει συνέντευξη από τον Andrei Kholodov, βουλευτή της παράταξης “Υπηρέτης του Λαού” του Vladimir Zelensky, από τη σημερινή του κατοικία στη Βιέννη. Την αυστριακή πρωτεύουσα επέλεξαν επίσης ο εθνικιστής Nikita Poturaev και ο Sergei Melnichuk, πρώην επικεφαλής του τάγματος Aidar, γνωστού για εγκλήματα πολέμου που καταγγέλθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία. Ο πρώην επικεφαλής του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ουκρανίας, ο 59χρονος Alexander Tupitsky, και ο 45χρονος πρώην γενικός εισαγγελέας της Ουκρανίας Ruslan Ryaboshapka προτίμησαν επίσης τα ξένα “χαρακώματα”.

Τα μέλη του ουκρανικού κοινοβουλίου δεν βιάζονται να υιοθετήσουν νόμους ζωτικής σημασίας για τη χώρα σε καιρό πολέμου. Σύμφωνα με το κανάλι Telegram “Volyn News”, από τις 11 Μαρτίου 2022, περισσότεροι από 20 βουλευτές είχαν μετακομίσει στο εξωτερικό για απροσδιόριστους λόγους. Η γεωγραφία είναι εκτεταμένη: Μεγάλη Βρετανία, Πολωνία, Κατάρ, Ισπανία, Γαλλία, Αυστρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μολδαβία, Ισραήλ κ.λπ. Τον Μάρτιο, η Γενική Εισαγγελία της Ουκρανίας ξεκίνησε έρευνα για τις ενέργειες έξι βουλευτών που παρέμειναν στο εξωτερικό.

Προφανώς, ούτε ο πόλεμος ούτε η τιμωρία μπορούν να βάλουν σε λειτουργία τους Ουκρανούς νομοθέτες. Μόνο 99 βουλευτές από τους 450 παρακολούθησαν τη συνεδρίαση του Κοινοβουλίου στις 20 Ιουλίου. Κατά πάσα πιθανότητα η προσοχή τους είχε αποσπαστεί από το καλοκαίρι, την Κυανή Ακτή, τις Μαλδίβες και τα γιοτ… Όσο για την υπεράσπιση της ίδιας της Ουκρανίας – αφήστε το στους ξένους εθελοντές, λένε.

Πού πηγαίνει όλη η στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια;

Περιμένοντας την έναρξη της συνεδρίασης στο Ουκρανικό κοινοβούλιο, ©  Sergii Kharchenko / NurPhoto via Getty Images

Ορισμένοι Δυτικοί ευεργέτες παρατήρησαν πρόσφατα ότι το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής και ανθρωπιστικής βοήθειας δεν φτάνει ποτέ στον στρατό της Ουκρανίας ή στους απλούς πολίτες.

Σε ένα αρχικό ντοκιμαντέρ, το CBS ανέφερε ότι περίπου το 70% της στρατιωτικής βοήθειας απέτυχε να βρει το δρόμο του προς τους προβλεπόμενους δικαιούχους και οι χώρες-χορηγοί συχνά δεν είναι σε θέση να ελέγξουν την προβλεπόμενη χρήση της. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του ρεπορτάζ, ορισμένα από τα όπλα πωλούνται στη μαύρη αγορά. Όπως δήλωσε ο βετεράνος του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ Andy Milburn, «μπορώ να σας πω ότι χωρίς αμφιβολία ότι αυτά τα πράγματα δεν φτάνουν στις μονάδες της πρώτης γραμμής, Drones, Switchblades, IFAKs. Δεν είναι [στο μέτωπο], εντάξει. Οι πανοπλίες σώματος, τα κράνη, εσείς διαλέγετε».

Το Grayzone γράφει ότι τα όπλα και η ανθρωπιστική βοήθεια που παρέχει η Δύση στον ουκρανικό στρατό κλέβονται στην πορεία και δεν φτάνουν ποτέ στους στρατιώτες. Την ίδια στιγμή, οι Ουκρανοί βουλευτές έδωσαν πρόσφατα στους εαυτούς τους 70% αύξηση μισθού. Ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ότι δισεκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ και την ΕΕ έχουν εκτραπεί.

Ένας Ουκρανός στρατιώτης ονόματι Ιβάν δήλωσε στους δημοσιογράφους για τα δυτικά κονδύλια που δεν φτάνουν ποτέ στο μέτωπο: «Φανταστείτε να πείτε σε έναν Αμερικανό στρατιώτη ότι εμείς χρησιμοποιούμε τα προσωπικά μας αυτοκίνητα στον πόλεμο και είμαστε επίσης υπεύθυνοι για την πληρωμή των επισκευών και των καυσίμων. Αγοράζουμε μόνοι μας τα δικά μας αλεξίσφαιρα και κράνη. Δεν έχουμε εργαλεία παρατήρησης ή κάμερες, οπότε οι στρατιώτες πρέπει να βγάζουν το κεφάλι τους έξω για να δουν τι έρχεται, πράγμα που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μια ρουκέτα ή ένα τανκ μπορεί να τους ξεριζώσει το κεφάλι».

Η Samantha Morris, ιατρός από τις ΗΠΑ, επέστησε την προσοχή στην κλοπή ιατρικών προμηθειών και στη συνολική διαφθορά: «Ο επικεφαλής γιατρός της στρατιωτικής βάσης στο Sumy έχει παραγγείλει ιατρικές προμήθειες από και για τον στρατό σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και έχει εξαφανίσει εντελώς 15 φορτηγά με προμήθειες», είπε. Οι γιατροί δεν μπορούσαν καν να οργανώσουν μαθήματα για νοσηλευτές-βοηθούς μέχρι που παρενέβη ένας φίλος του κυβερνήτη της περιοχής του Sumy.

Το CNN μίλησε με έναν συνταξιούχο συνταγματάρχη των ΗΠΑ, ο οποίος δήλωσε ότι τα ουκρανικά στρατεύματα έχουν έλλειψη προμηθειών. Τα φορητά όπλα, ο ιατρικός εξοπλισμός, τα νοσοκομεία πεδίου και πολλά άλλα βρίσκονται υπό τον έλεγχο ιδιωτικών οργανώσεων – που ενδιαφέρονται περισσότερο να κλέψουν χρήματα παρά να σώσουν τις ζωές των συμπατριωτών τους.

Όπως επέμεινε ο Stephen Myers, πρώην μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής επί της Διεθνούς Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, “Δεν υπάρχουν πολλά που να εμποδίζουν έναν διοικητή στο πεδίο της μάχης να εκτρέψει μέρος του εξοπλισμού σε αγοραστές, δηλαδή στους Ρώσους, τους Κινέζους, τους Ιρανούς ή σε οποιονδήποτε άλλον, ισχυριζόμενος ότι ο εξοπλισμός και τα όπλα καταστράφηκαν…”.

To Κρατικό Γραφείο Αναζητήσεων της Ουκρανίας ανακάλυψε μέσα σε ένα από 133 κοντέινερς που είχαν κρυφτεί για να μην ελεγχθούν στο τελωνείο της Οδησσού ένα κοτζάμ ελικόπτερο Mi-2 πολλαπλών σκοπών.

Χιλιάδες τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας έχουν κλαπεί. Τον Σεπτέμβριο, το Εθνικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας (NABU) απέδειξε ότι ο επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου, Andrei Yermak, ο αναπληρωτής του Kirill Tymoshenko, ο επικεφαλής της παράταξης “Ο υπηρέτης του λαού” David Arakhamiya και ο φίλος του Vemir Davityan βρίσκονταν πίσω από τη μεγάλης κλίμακας κλοπή ανθρωπιστικής βοήθειας στην περιοχή Zaporozhye. Οι αξιωματούχοι της Zaporozhye, Starukh, Nekrasova, Sherbina και Kurtev μόνο επιφανειακά διεκπεραίωναν το έργο της διανομής της βοήθειας. Μέσα σε έξι μήνες οργάνωσαν την κλοπή 22 θαλάσσιων εμπορευματοκιβωτίων [containers], 389 σιδηροδρομικών βαγονιών και 220 φορτηγών. Η ανθρωπιστική βοήθεια πωλήθηκε στις αλυσίδες ATB και Selpo – σούπερ μάρκετ που ανήκουν στους Gennady Butkevich και Vladimir Kostelman, αντίστοιχα. Φυσικά, ο Tymoshenko, η Nekrasova και ο Davityan έγιναν “πρόσφυγες” και βρήκαν άσυλο στη Βιέννη.

Ομολογουμένως, δεν είναι όλοι υπό διωγμό. Ο Andrei Yarmolsky, ο σκανδαλώδης πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της περιφερειακής διοίκησης της Volyn – που κατηγορείται για κλοπή ανθρωπιστικής βοήθειας, προμήθεια ελαττωματικών αλεξίσφαιρων γιλέκων και παράνομη μετακίνηση ανδρών εκτός της χώρας – προήχθη. Τώρα εργάζεται για το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας.

Ιατρικές προμήθειες έχουν επίσης κλαπεί. Η Telegraph αναφέρει ότι «ορισμένες από τις δωρεές έφτασαν αργότερα στα ράφια των φαρμακείων των νοσοκομείων: τιμολογήθηκαν και καταχωρήθηκαν προς πώληση». Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας ιδιοποιούνται φάρμακα, επιδέσμους και ιατρικό εξοπλισμό και τα μεταπωλούν σε ασθενείς για τους οποίους προορίζονταν να είναι δωρεάν, αναφέρει το άρθρο.

Μια παρόμοια ιστορία διηγήθηκε η προαναφερθείσα γιατρός Dr Morris: «Μου τηλεφώνησε μια νοσοκόμα από ένα στρατιωτικό νοσοκομείο στο Ντνίπρο. Είπε ότι ο πρόεδρος του νοσοκομείου είχε κλέψει όλα τα παυσίπονα για να τα μεταπωλήσει και ότι οι τραυματισμένοι στρατιώτες που νοσηλεύονταν εκεί δεν είχαν ανακούφιση από τον πόνο. Μας παρακάλεσε να της παραδώσουμε “χέρι-με-χέρι” τα παυσίπονα φάρμακα. Είπε ότι θα τα έκρυβε από τον πρόεδρο του νοσοκομείου ώστε να φτάσουν στους στρατιώτες. Αλλά ποιον μπορείς να εμπιστευτείς; Έκλεβε όντως ο πρόεδρος του νοσοκομείου τα φάρμακα ή εκείνη προσπαθούσε να μας εξαπατήσει για να της δώσουμε τα παυσίπονα για να τα πουλήσει ή να τα χρησιμοποιήσει; Ποιος ξέρει. Όλοι λένε ψέματα».

Πόλεμος για κάποιους, Gucci για άλλους

Οι τεράστιες ροές μετρητών από τις δυτικές χώρες χρησιμοποιούνται συνεχώς από διεφθαρμένους Ουκρανούς αξιωματούχους για προσωπικό πλουτισμό και για την απόκτηση ειδών πολυτελείας.

Σε ένα πρόσφατο κύκλωμα διαφθοράς που εξαρθρώθηκε, το τελωνείο της Οδησσού εισήγαγε λαθραία πουκάμισα, σακίδια πλάτης, αθλητικά παπούτσια, ζώνες και άλλα είδη πολυτελείας των Givenchy, Gucci, Polo, Dolce & Gabbana, Michael Kors, Chanel, Louis Vuitton και Armani ως δήθεν στρατιωτικό εξοπλισμό. Τα συνοδευτικά έγγραφα, που δήλωναν ότι το φορτίο ήταν «για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας», υπογράφονταν από τον εκτελούντα χρέη επικεφαλής του τελωνείου της Οδησσού Vitaly Zakolodyazhny. Σύμφωνα με τον βουλευτή Alexander Dubinsky, πρόκειται για ένα συνηθισμένο σχέδιο κλοπής. «Το έργο των τελωνείων δεν είναι ικανοποιητικό, διότι ενώ κάποιοι πολεμούν στο μέτωπο, άλλοι κερδίζουν χρήματα με το πρόσχημα της τελωνειακής στολής τους», δήλωσε ο βουλευτής.

Φωτογραφία από το Μουσείο Λαθρεμπορίου της Οδησσού.

Για να πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, τον Μάιο του 2022, οι δυτικές χώρες κατάργησαν τους τελωνειακούς δασμούς για την Ουκρανία. Μέσα σε μια εβδομάδα, εισήχθησαν στη χώρα πάνω από 14.000 επιβατικά αυτοκίνητα. Όπως σχολίασε ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών Mustafa Nayem, «Λαμβάνοντας υπόψη ότι είμαστε μια χώρα σε πόλεμο, οι εταίροι μας στην Πολωνία, τη Σλοβακία και τη Ρουμανία εξεπλάγησαν αρκετά από αυτή την ταχεία αναβάθμιση του στόλου οχημάτων μας».

Καθώς προχωρούν στην απόκτηση πολυτελών ρούχων και αυτοκινήτων, οι κλέφτες φροντίζουν επίσης να αποσύρουν κεφάλαια από την Ουκρανία.

Σύμφωνα με το Γραφείο Οικονομικής Ασφάλειας της Ουκρανίας, από τον προϋπολογισμό της Ουκρανίας απουσιάζουν φόροι αξίας 4,5 δισεκατομμυρίων UAH (Ουκρανικά χρίβνια) [που θα έπρεπε να είχαν εισπραχθεί] από τους γεωργο-κτηνοτρόφους: «Τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 2022 εξήχθησαν μέσω του τελωνειακού εδάφους της Ουκρανίας σχεδόν 12 εκατομμύρια τόνοι σιτηρών και πετρελαίου που υπολογίζονται σε 137 δισεκατομμύρια UAH. Από αυτούς, σχεδόν 4 εκατομμύρια τόνοι εξήχθησαν από πλαστές εταιρείες που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά». Επιπλέον, «οι περισσότερες από τις εξωχώριες εταιρείες στις οποίες εξάγονται σιτηρά είναι υψηλού κινδύνου και εμπλέκονται σε ποινικές έρευνες». Αυτή είναι η “συμφωνία για τα σιτηρά” που η παγκόσμια κοινότητα επευφημεί ενεργά; Φαίνεται ότι οι Ουκρανοί απατεώνες διαφθείρουν όχι μόνο τη χώρα τους, αλλά και ξένα κράτη. Και αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα.

Όταν οι αδελφοί Surkis έφυγαν από την Ουκρανία, πήραν μαζί τους 17 εκατομμύρια δολάρια. Αλλά αυτό είναι απλώς ένα μικρό ποσό σε σύγκριση με τους “ήρωες του Euromaidan”. Σύμφωνα με τον πρώην βουλευτή της Ουκρανίας Oleg Tsarev, μετά το ξέσπασμα των εχθροπραξιών κορυφαίοι Ουκρανοί πολιτικοί έστειλαν τόσο τα κεφάλαιά τους όσο και τις οικογένειές τους στο εξωτερικό.

Αναφέρει ότι οι γονείς και οι συγγενείς του προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι καθώς και η σύζυγός του, όλοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Ο προκάτοχος του Ζελένσκι, ο πρώην πρόεδρος Petr Poroshenko, μετέφερε όχι μόνο τα παιδιά του αλλά και περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε μετρητά στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Το ίδιο ισχύει και για άλλους σημαντικούς Ουκρανούς αξιωματούχους: ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Arsen Avakov, ο επικεφαλής του γραφείου του προέδρου Andriy Yermak, ο δεύτερος πρόεδρος της Ουκρανίας Leonid Kuchma, ο πρώην πρωθυπουργός της Ουκρανίας Arseniy Yatsenyuk και πολλοί άλλοι έβγαλαν τις οικογένειές τους και τις περιουσίες τους, που υπολογίζονται σε περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια, από τη χώρα. Και ας μην αναφερθούμε στους πολυάριθμους, συνδεδεμένους με το πολιτικό σκηνικό, ολιγάρχες.

Οι απατεώνες μικρότερου βεληνεκούς μπορούν επίσης να “ενταχθούν μεμονωμένα στην ΕΕ”. Ένα σύστημα δωροδοκίας επιτρέπει σε άνδρες στρατιωτικής ηλικίας να εγκαταλείψουν τη χώρα. Σύμφωνα με τη Izvestia, η αμοιβή είναι σήμερα μεταξύ 8.000 και 10.000 δολαρίων. Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν επίσης συνεχώς ότι άνθρωποι πληρώνουν για να περάσουν τα σύνορα.

***

Η συμπάθεια των Δυτικών προς μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο είναι κατανοητή. Όμως, ενώ ορισμένες χώρες κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν την Ουκρανία—ακόμη και ενώ οι ίδιες αντιμετωπίζουν οικονομική κρίση—διεφθαρμένοι Ουκρανοί αξιωματούχοι χρησιμοποιούν τη χρηματοδότηση για να συγκεντρώσουν προσωπικές περιουσίες και να ζήσουν τη ζωή τους σε πολυτελή θέρετρα. Και όλα αυτά εις βάρος των φορολογουμένων της Δύσης.

Το 2015, ο Arseniy Yatsenyuk, κατά την αποχώρησή του από τη θέση του πρωθυπουργού της Ουκρανίας, δήλωσε ανοιχτά ότι είχε γίνει δισεκατομμυριούχος. Μένει να δούμε πόσοι νέοι Ουκρανοί υπερπλούσιοι μεγιστάνες—αυτοί που γαλουχήθηκαν από την ξένη στρατιωτική βοήθεια—θα εμφανιστούν στη Δύση μετά το τέλος της σύγκρουσης.

*          *          *

Ακολουθεί τώρα το τρίτο άρθρο, που ήδη εκτεταμένα αποσπάσματά του έχουν παρατεθεί στο δεύτερο άρθρο.

*          *          *

ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΤΟ ΚΙΕΒΟ ΛΕΗΛΑΤΕΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΣΠΑΤΑΛΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ,  ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

LINDSEY SNELL ΚΑΙ CORY POPP-18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

“Τα όπλα έχουν κλαπεί, η ανθρωπιστική βοήθεια έχει κλαπεί, και δεν έχουμε ιδέα πού πήγαν τα δισεκατομμύρια που στάλθηκαν σε αυτή τη χώρα”, παραπονέθηκε ένας Ουκρανός στο The Grayzone.

————————

Σε ένα βίντεο που στάλθηκε μέσω του Facebook Messenger τον Ιούλιο, ο Ivan[6] φαίνεται να στέκεται δίπλα στο αυτοκίνητό του, ένα μοντέλο Mitsubishi SUV των αρχών της δεκαετίας του 2010. Από το πίσω παράθυρο βγαίνει καπνός. Ο Ιβάν γελάει και στρέφει την κάμερα του τηλεφώνου του σε όλο το μήκος του οχήματος, δείχνοντας τις τρύπες από σφαίρες. “Ο υπερσυμπιεστής πέθανε στο αυτοκίνητό μου”, λέει, στρέφοντας το τηλέφωνό του προς το μπροστινό μέρος του οχήματος. “Ο διοικητής μου λέει ότι πρέπει να πληρώσω για να το επισκευάσω μόνος μου. Έτσι, εκτός από την υποχρέωση να χρησιμοποιήσω το δικό μου αυτοκίνητο στον πόλεμο, τώρα πρέπει και να αγοράσω έναν νέο υπερσυμπιεστή με δικά μου χρήματα”.

Ο Ιβάν γύρισε την κάμερα προς το πρόσωπό του. “Λοιπόν, γαμημένοι καριόληδες βουλευτές, ελπίζω να πηδήξετε ο ένας τον άλλο. Διάβολοι. Μακάρι να ήσασταν στη δική μας θέση”, είπε.

Τον περασμένο μήνα, οι βουλευτές της Ουκρανίας ψήφισαν να δώσουν στους εαυτούς τους 70% αύξηση μισθού. Τα αρχεία δείχνουν ότι η αύξηση έγινε δυνατή και ενθαρρύνθηκε από τα δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ βοήθειας που έχουν εισρεύσει από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

“Εμείς, οι Ουκρανοί στρατιώτες, δεν έχουμε τίποτα”, δήλωσε ο Ιβάν. “Τα πράγματα που δόθηκαν στους στρατιώτες για να τα χρησιμοποιήσουν στον πόλεμο προήλθαν απευθείας από τους εθελοντές. Η βοήθεια που πηγαίνει στην κυβέρνησή μας δεν θα φτάσει ποτέ σε εμάς”.

Ο Ιβάν είναι στρατιώτης από το 2014. Επί του παρόντος, έχει τοποθετηθεί στην περιοχή του Ντονμπάς, όπου του έχει ανατεθεί να χρησιμοποιεί μικρά, μη επανδρωμένα αεροσκάφη του εμπορίου για να εντοπίζει ρωσικές θέσεις για τη στόχευση του πυροβολικού. “Υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα στην πρώτη γραμμή του μετώπου τώρα”, είπε. “Δεν έχουμε σύνδεση στο διαδίκτυο, γεγονός που καθιστά τη δουλειά μας ουσιαστικά αδύνατη. Πρέπει να οδηγούμε για να έχουμε σύνδεση με κινητές συσκευές. Μπορείτε να το φανταστείτε;”

Ένας άλλος στρατιώτης της μονάδας του Ιβάν μας έστειλε ένα βίντεο με τον εαυτό του από ένα χαράκωμα κοντά στις γραμμές του μετώπου στο Ντονμπάς. “Σύμφωνα με τα έγγραφα, η κυβέρνηση μας έχει χτίσει ένα καταφύγιο εδώ”, λέει. “Αλλά όπως βλέπετε, υπάρχουν μόνο μερικά εκατοστά από ένα ξύλινο κάλυμμα πάνω από τα κεφάλια μας, και αυτό υποτίθεται ότι μας προστατεύει από τους βομβαρδισμούς των τανκς και του πυροβολικού. Οι Ρώσοι μας βομβαρδίζουν για ώρες κάθε φορά. Εμείς οι ίδιοι σκάψαμε αυτά τα χαρακώματα. Έχουμε δύο AK-47 μεταξύ 5 στρατιωτών εδώ, και μπλοκάρουν συνεχώς λόγω της σκόνης.

“Πήγα στον διοικητή μου και του εξήγησα την κατάσταση. Του είπα ότι είναι πολύ δύσκολο να κρατήσουμε αυτή τη θέση. Του είπα ότι καταλαβαίνω ότι αυτό είναι ένα στρατηγικά σημαντικό σημείο, αλλά η ομάδα μας είναι διαλυμένη και δεν έρχεται καμία ανακούφιση για εμάς. Μέσα σε 10 ημέρες, 15 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους εδώ, όλοι από βλήματα και θραύσματα. Ρώτησα τον διοικητή αν θα μπορούσαμε να φέρουμε κάποιο βαρύ εξοπλισμό για να χτίσουμε ένα καλύτερο καταφύγιο και αρνήθηκε, επειδή είπε ότι οι ρωσικοί βομβαρδισμοί θα μπορούσαν να καταστρέψουν τον εξοπλισμό. Δεν τον νοιάζει που 15 στρατιώτες μας πέθαναν εδώ;”

“Αν προσπαθούσες να εξηγήσεις την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι Ουκρανοί στρατιώτες σε έναν Αμερικανό στρατιώτη, θα σε θεωρούσαν τρελό”, είπε ο Ιβάν. “Φανταστείτε να πείτε σε έναν Αμερικανό στρατιώτη ότι χρησιμοποιούμε τα προσωπικά μας αυτοκίνητα στον πόλεμο και είμαστε επίσης υπεύθυνοι για την πληρωμή των επισκευών και των καυσίμων. Εμείς αγοράζουμε τα δικά μας αλεξίσφαιρα και κράνη. Δεν έχουμε εργαλεία παρατήρησης ή κάμερες, οπότε οι στρατιώτες πρέπει να βγάζουν το κεφάλι τους έξω για να δουν τι έρχεται, πράγμα που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μια ρουκέτα ή ένα τανκ μπορεί να τους ξεριζώσει το κεφάλι”.

Ο Illya, ένας 23χρονος στρατιώτης από το Κίεβο, λέει ότι η μονάδα του αντιμετωπίζει τις ίδιες συνθήκες σε ένα άλλο τμήμα της περιοχής Donbass. Κατατάχθηκε στον ουκρανικό στρατό λίγο μετά την έναρξη του πολέμου. Έχει ένα υπόβαθρο στην πληροφορική και γνώριζε ότι τέτοιου είδους τεχνογνωσία ήταν περιζήτητη. “Αν ήξερα πόση εξαπάτηση υπήρχε σε αυτόν τον στρατό και πώς θα ήταν όλα για εμάς, δεν θα είχα καταταγεί ποτέ”, είπε. “Θέλω να πάω σπίτι μου, αλλά αν το σκάσω, αντιμετωπίζω τη φυλακή”.

Ο Illya και οι άλλοι στρατιώτες της μονάδας του δεν διαθέτουν όπλα και προστατευτικό εξοπλισμό. “Στην Ουκρανία, οι άνθρωποι εξαπατούν ο ένας τον άλλον ακόμη και στον πόλεμο”, είπε. “Έχω παρακολουθήσει να μας αφαιρούν τις ιατρικές προμήθειες που μας έχουν δωρηθεί. Τα αυτοκίνητα που μας μετέφεραν στη θέση μας εκλάπησαν. Και δεν έχουμε αντικατασταθεί από νέους στρατιώτες εδώ και τρεις μήνες, αν και θα έπρεπε να είχαμε αντικατασταθεί τρεις φορές μέχρι τώρα”.

“Όλοι λένε ψέματα”: Γιατρός των ΗΠΑ περιγράφει διαφθορά που σοκάρει

Μια πινακίδα καλεί τον πληθυσμό να καταδώσει “Συνεργάτες των Ρώσων”. Photo by Cory Popp.

Η Σαμάνθα Μόρις, γιατρός από το Μέιν, πήγε στην Ουκρανία τον Μάιο για να βοηθήσει στην παροχή ιατρικής εκπαίδευσης στους στρατιώτες. «Την πρώτη φορά που πέρασα τα σύνορα από την Πολωνία, έπρεπε να κρύψω τα ιατρικά μου εφόδια κάτω από στρώματα και πάνες για να μην τα κλέψουν», είπε. «Οι συνοριοφύλακες στην ουκρανική πλευρά απλά παίρνουν τα πράγματα και σου λένε ‘τα χρειαζόμαστε αυτά για τον πόλεμό μας’, αλλά στη συνέχεια, απλά κλέβουν τα αντικείμενα και τα μεταπωλούν. Ειλικρινά, αν δεν παραδώσετε τις δωρεές στους παραλήπτες που προορίζονται, τα αντικείμενα δεν θα φτάσουν ποτέ σε αυτούς».

Η Morris και μερικοί άλλοι Αμερικανοί επαγγελματίες του ιατρικού τομέα άρχισαν να διοργανώνουν μαθήματα κατάρτισης στο Sumy, μια μεσαίου μεγέθους πόλη στη βορειοανατολική Ουκρανία. «Συντάξαμε ένα συμβόλαιο με τον κυβερνήτη του Sumy, αν και το μόνο που μας παρείχαν ήταν γεύματα και διαμονή, και η διαμονή ήταν απλώς να κοιμόμαστε στο ίδιο δημόσιο πανεπιστήμιο στο οποίο κάναμε τα εκπαιδευτικά μας μαθήματα», είπε. «Ο κυβερνήτης του Sumy είχε έναν φίλο, έναν τοπικό επιχειρηματία, και απαίτησε να προστεθεί αυτός ο επιχειρηματίας στο συμβόλαιο ως “σύνδεσμος” μεταξύ εμάς και της πόλης του Sumy. Και ως σύνδεσμος, θα έπαιρνε ένα ποσοστό αμοιβής από τη σύμβαση. Οι δικηγόροι μας προσπάθησαν να διαπραγματευτούν την εξαίρεση του επιχειρηματία από το συμβόλαιο, αλλά ο κυβερνήτης του Sumy δεν υποχωρούσε. Τελικά απλώς υπογράψαμε τη σύμβαση για να μπορούμε να κάνουμε τις εκπαιδεύσεις μας».

Στους δύο μήνες που πέρασε στην Ουκρανία, η Μόρις λέει ότι αντιμετώπισε κλοπές και διαφθορά περισσότερες φορές από όσες μπορούσε να μετρήσει. «Ο επικεφαλής γιατρός της στρατιωτικής βάσης στο Sumy παρήγγειλε ιατρικές προμήθειες από και για τον στρατό σε διάφορες χρονικές στιγμές και 15 φορτηγά με προμήθειες εξαφανίστηκαν εντελώς», είπε. Τα στρατιωτικά κιτ πρώτων βοηθειών που σκόπευε να δώσει στους στρατιώτες όταν θα αποφοιτούσαν από το πρόγραμμα εκπαίδευσής της, εκλάπησαν. Είδε τα ίδια κιτ να πωλούνται σε μια τοπική αγορά λίγες ημέρες αργότερα.

«Έλαβα ένα τηλεφώνημα από μια νοσοκόμα σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο στην [ουκρανική πόλη] Dnipro”, θυμήθηκε η Morris. “Είπε ότι ο πρόεδρος του νοσοκομείου είχε κλέψει όλα τα παυσίπονα για να τα μεταπωλήσει και ότι οι τραυματισμένοι στρατιώτες που νοσηλεύονταν εκεί δεν είχαν ανακούφιση από τον πόνο.  Μας παρακάλεσε να της παραδώσουμε χέρι με χέρι παυσίπονα φάρμακα. Είπε ότι θα τα έκρυβε από τον πρόεδρο του νοσοκομείου ώστε να φτάσουν στους στρατιώτες. Αλλά ποιον μπορείς να εμπιστευτείς; Έκλεβε όντως ο πρόεδρος του νοσοκομείου τα φάρμακα ή μήπως εκείνη προσπαθούσε να μας εξαπατήσει για να της δώσουμε τα παυσίπονα για να τα πουλήσει ή να τα χρησιμοποιήσει; Ποιος ξέρει. Όλοι λένε ψέματα».

Οι δωρεές προστατευτικού στρατιωτικού εξοπλισμού και ιατρικών ειδών μάχης έχουν κατακλύσει τις διαδικτυακές αγορές της Ουκρανίας. Οι πωλητές φροντίζουν να κρύβουν την ταυτότητά τους, δημιουργώντας συχνά νέους λογαριασμούς πωλητών για κάθε πώληση και επιθυμούν να εκτελούν τις παραγγελίες αποκλειστικά μέσω ταχυδρομείου. «Έχουμε βρει θωρακισμένα κράνη που δόθηκαν ως βοήθεια από τους Αμερικανούς προς πώληση σε ιστοσελίδες», δήλωσε ο Ιβάν. «Ξέρετε, στο εσωτερικό του κράνους αναγράφεται η κατηγορία προστασίας και η μάρκα. Είδαμε αυτή τη μάρκα πριν και καταλάβαμε ότι τα κράνη ήταν αυτά που μας δόθηκαν ως βοήθεια. Κάποιοι από εμάς προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τους πωλητές για να κανονίσουμε μια συνάντηση, ώστε να αποδείξουμε ότι πουλούσαν κλεμμένη βοήθεια, αλλά ήταν καχύποπτοι και σταμάτησαν να μας απαντούν».

Ο Ιβάν λέει ότι έχει ακούσει για την κλοπή όπλων που έχουν δωρηθεί από δυτικές χώρες, αλλά επισήμανε ότι αρκετοί στρατιώτες στη μονάδα του μοιράζονται ένα μόνο AK-47. «Δεν θα μπορούσα να ξέρω για το πώς κλέβουν τα όπλα, επειδή τα όπλα δεν φτάνουν ποτέ στους Ουκρανούς στρατιώτες εξ αρχής», είπε. «Και αν έδιναν κάτι περισσότερο από μικρούς πυραύλους και τουφέκια, αν μας έδιναν αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε για να πολεμήσουμε τη Ρωσία, θα ήταν όπλα πολύ μεγάλα για να τα κλέψουμε».

“Δεν νομίζω ότι θέλουν να κερδίσουμε”: Ουκρανοί χλευάζουν τη δυτική βοήθεια

Ο Ιβάν δεν είναι αισιόδοξος για τις πιθανότητες της Ουκρανίας να κερδίσει τον πόλεμο. «Δεν θα μείνει καθόλου Ντονμπάς», δήλωσε. «Οι Ρώσοι θα το καταστρέψουν ή θα το ελέγξουν όλο και μετά θα προχωρήσουν προς τα νότια. Και τώρα, όπως έχουν τα πράγματα, θα έλεγα ότι το 80% των πολιτών που έχουν μείνει στο Ντονμπάς υποστηρίζουν τη Ρωσία και διαρρέουν όλες τις πληροφορίες για τη θέση μας σε αυτούς». [ΣΗΜ. Φυσικά είναι οι Ουκρανοί που βομβαρδίζουν συνεχώς τις κατοικημένες περιοχές του Ντονμπάς ενώ τοποθετούν βαρύ οπλισμό σε σχολεία, νοσοκομεία και κατοικίες χρησιμοποιώντας όσους αμάχους βρίσκονται εκεί ως ανθρώπινες ασπίδες].

Όταν ρωτήθηκε αν πιστεύει ότι οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες θέλουν πραγματικά η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο, ο Ιβάν γέλασε. «Όχι, δεν νομίζω ότι θέλουν να κερδίσουμε», είπε. «Η Δύση θα μπορούσε να μας δώσει όπλα για να γίνουμε ισχυρότεροι από τους Ρώσους, αλλά δεν το κάνουν αυτό. Ξέρουμε ότι η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής θέλουν να κερδίσουμε, 100%, αλλά η υποστήριξή τους δεν είναι αρκετή».

«Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο», δήλωσε ο Andrey, ένας Ουκρανός δημοσιογράφος που εδρεύει στο Mykolayiv. «Θέλουν μόνο να κάνουν τη Ρωσία αδύναμη. Κανείς δεν θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, αλλά οι χώρες που χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ σαν παιδική χαρά θα χάσουν. Και η διαφθορά που σχετίζεται με την πολεμική βοήθεια είναι σοκαριστική. Τα όπλα έχουν κλαπεί, η ανθρωπιστική βοήθεια έχει κλαπεί και δεν έχουμε ιδέα πού πήγαν τα δισεκατομμύρια που στάλθηκαν σε αυτή τη χώρα».

Ο Andrey είναι ιδιαίτερα συγκλονισμένος από την έλλειψη υπηρεσιών που [δεν] παρέχονται στους εσωτερικά εκτοπισμένους Ουκρανούς. «Πραγματικά δεν είναι μυστήριο γιατί όλοι θέλουν να πάνε στην Ευρώπη», είπε. «Υπάρχει ένα κέντρο προσφύγων κοντά στο Ντνίπρο, για παράδειγμα, και οι εκτοπισμένοι επιτρέπεται να μείνουν εκεί μόνο για τρεις ημέρες. Και είναι 45 ή 50 άτομα σε ένα μεγάλο, ανοιχτό δωμάτιο με ένα μπάνιο και μια μικροσκοπική κουζίνα. Φρικτές συνθήκες. Έτσι, μετά τις τρεις ημέρες, ακόμα και αν δεν έχουν χρήματα, ρούχα, τίποτα, τους πετάνε έξω και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιστρέψουν στα σπίτια τους σε επικίνδυνες περιοχές. Πρέπει να ρωτήσουμε την κυβέρνησή μας πού πήγαν όλα τα χρήματα της βοήθειας, όταν οι στρατιώτες μας δεν έχουν αυτά που χρειάζονται και οι πολίτες μας δεν έχουν ασφαλή μέρη για να μείνουν».

Οι ξένοι δημοσιογράφοι καλύπτουν τη ζοφερή πραγματικότητα με παραληρηματικές θριαμβολογίες

Πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, ο Andrey πέρασε αρκετά χρόνια κάνοντας ρεπορτάζ για τη διαφθορά και τους διεφθαρμένους πολιτικούς στην Ουκρανία. Αφού μια έρευνα για έναν κυβερνητικό αξιωματούχο στην Οδησσό είχε ως αποτέλεσμα απειλές κατά της γυναίκας και της μικρής του κόρης, ο Andrey τις έστειλε να ζήσουν με συγγενείς στη Γαλλία. «Η Ουκρανία είναι μια δημοκρατία, σωστά; Επομένως, η κυβέρνηση δεν θα σε πιέσει με επίσημο τρόπο. Πρώτα, δέχεσαι τηλεφωνήματα που σε προειδοποιούν να σταματήσεις. Στη συνέχεια, σου προσφέρουν χρήματα για να σταματήσεις. Και στη συνέχεια, αν αρνηθείς να εξαγοραστείς, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για επίθεση».

«Η πραγματική δημοσιογραφία είναι επικίνδυνη εδώ», συνέχισε. «Βλέπετε, από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, έχουμε αυτούς τους νέους σταρ δημοσιογράφους και κάθε μέρα γράφουν ότι ‘ο Πούτιν είναι κακός, οι Ρώσοι στρατιώτες συμπεριφέρονται πολύ άσχημα… σήμερα, ο ουκρανικός στρατός σκότωσε 1.000 Ρώσους και κατέστρεψε 500 ρωσικά τανκς’. Παίρνουν ένα εκατομμύριο οπαδούς στο Twitter επειδή λένε ψέματα, και αυτό δεν είναι πραγματικό ρεπορτάζ. Αλλά αν γράψεις για τη διαφθορά στις Ένοπλες Δυνάμεις και φέρεις πραγματικά παραδείγματα… δεν θα γίνεις διάσημος και θα έχεις πρόβλημα».

Ο Andrey έχει πιάσει πρόσθετη δουλειά ως οργανωτής, κανονίζοντας συνεντεύξεις και μεταφράζοντας για ξένους δημοσιογράφους που βρίσκονται στην Ουκρανία για να καλύψουν τον πόλεμο. «Έχω συνεργαστεί με περίπου δώδεκα δημοσιογράφους από διάφορες χώρες της Ευρώπης», είπε. «Όλοι τους έχουν σοκαριστεί. Έφυγαν από την Ουκρανία σοκαρισμένοι. Είπαν ότι δεν μπορούσαν να πιστέψουν την κατάσταση εδώ. Αλλά αυτό το σοκ δεν μπήκε σε κανένα από τα άρθρα τους για τον πόλεμο. Τα άρθρα τους έλεγαν ότι η Ουκρανία βρίσκεται στο δρόμο προς τη νίκη, κάτι που δεν είναι αλήθεια».

Μια πινακίδα στο Κραματόρσκ που διαφημίζει το Σύνταγμα Αζόφ. Photo by Cory Popp

Ουκρανοί στρατιώτες και εθελοντές επιβεβαιώνουν ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θέτουν σε κίνδυνο τους πολίτες

Τον Ιούλιο, διανυκτερεύσαμε σε ένα ξενοδοχείο στο Κραματόρσκ και με ανησυχία διαπιστώσαμε ότι μεταξύ των πελατών του ξενοδοχείου ήταν και στρατιώτες του νεοναζιστικού τάγματος Azov. Στις 4 Αυγούστου, η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε μια μελέτη που αποκαλύπτει ότι από την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο, οι ουκρανικές δυνάμεις έθεσαν σε κίνδυνο τους αμάχους δημιουργώντας βάσεις σε σχολεία και νοσοκομεία και λειτουργώντας οπλικά συστήματα σε μη στρατιωτικές περιοχές, γεγονός που αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

Η Διεθνής Αμνηστία σκοπεύει τώρα να “επανεκτιμήσει” την έκθεσή της, ως απάντηση στη μαζική δημόσια κατακραυγή μετά τη δημοσίευσή της, αλλά Ουκρανοί στρατιώτες και ξένοι εθελοντές έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις διατηρούν έντονη παρουσία σε μη στρατιωτικές περιοχές. “Οι βάσεις μας χτίστηκαν ως επί το πλείστον τη σοβιετική εποχή”, δήλωσε ο Ιβάν. “Έτσι, τώρα, η Ρωσία γνωρίζει τις βάσεις μας μέσα και έξω. Είναι απαραίτητο να διασκορπιστούν οι στρατιώτες και τα όπλα σε άλλα μέρη”.

Ένας πρώην Αμερικανός στρατιωτικός που ακούει στο ψευδώνυμο “Benjamin Velcro” ήταν εθελοντής μαχητής της Διεθνούς Λεγεώνας Εδαφικής Άμυνας της Ουκρανίας, της επίσημης μονάδας των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων για τους ξένους εθελοντές. Πέρασε πέντε μήνες σε διάφορα μέρη της Ουκρανίας και λέει ότι η τοποθέτηση στρατιωτών σε μη στρατιωτικές περιοχές ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.

«Κάθε φορά που ακούω ότι η Ρωσία βομβάρδισε ένα σχολείο, απλά ανασηκώνω τους ώμους μου», δήλωσε ο Αμερικανός ξένος μαχητής. «Επειδή εγώ είχα εγκατασταθεί μέσα σε ένα σχολείο. Αυτό είναι γεγονός. Το σχολείο δεν είχε παιδιά μέσα, οπότε δεν είναι ότι έθεταν σε κίνδυνο παιδιά. Έτσι, το μόνο που χρειάζεται είναι να πει η Ουκρανία: “Α! Χτύπησαν ένα σχολείο!”. Και αυτό συσσωρεύεται σε μια εύκολη αφήγηση των μέσων ενημέρωσης από την πλευρά τους».

Όπως ο Ιβάν, έτσι και ο Velcro είναι απαισιόδοξος για τις πιθανότητες της Ουκρανίας να κερδίσει τον πόλεμο. «Φίλε, θέλω όσο τίποτα στον κόσμο να κερδίσει η Ουκρανία. Θέλω η Ουκρανία να πάρει πίσω τα σύνορά της πριν από το 2014. Αλλά αν νομίζω ότι αυτό είναι εφικτό; Όχι. Δεν μπορείς να διατηρήσεις έναν πόλεμο με χρηματοδότηση από τον κόσμο για πάντα».

[1] Αναφέρεται στα ψεύτικα χωριά, σε στυλ σκηνικών του Χόλυγουντ, που έστηνε ο πρίγκηπας Ποτέμκιν για την Μεγάλη Αικατερίνη να τα βλέπει καθώς περνούσε με την άμαξά της.

[2] Τα NFT–Non-Fungible Tokens–είναι μεταβιβάσιμα (άρα πωλούμενα) δικαιώματα θέσης σε μια αλυσίδα κατανεμημένης εγγραφής (blockchain) όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στα κρυπτονομίσματα. Πρόκειται για ένα σχήμα πυραμίδας (Ponzi scheme) για “επενδύσεις” σπέκουλας που έχει χρησιμοποιηθεί σε απάτες. Είναι χαρακτηριστική η τεράστια επέκταση αυτών των σχημάτων από το 2020 (συνολικός όγκος συναλλαγών 82 εκατομμύρια δολάρια) στο 2021 (συνολικός όγκος συναλλαγών 17 δισεκατομμύρια (!!!) δολάρια)–συνολική αύξηση 21,000%!!!!!. Η αγορά των NFTs άρχισε να καταρρέει τον Μάιο φέτος.

[3] Έτσι στο πρωτότυπο. Αποτελεί λογοπαίγνιο, όπου η κοινότητα των διακινητών κρυπτονομισμάτων παρουσιάζεται ως έχουσα δικούς της κανόνες συμπεριφοράς, ηθικής, κ.λπ., όπως μία “αδελφότητα”.

[4] PAC είναι το αρκτικόλεξο της Political Action Committee, δηλαδή μιας Επιτροπής Πολιτικής Δράσης. Τέτοιες επιτροπές σχηματίζονται στις ΗΠΑ προκειμένου να συλλεχθούν και να ξοδευτούν χρήματα για τη νίκη ή την ήττα ενός πολιτικού υποψηφίου.

[5] Εννοεί ότι ένα Super PAC βάζει κάποιους πολιτικούς στόχους και μετά χρησιμοποιεί επιστημονικές στατιστικές μεθόδους για να εντοπίσει σε ποιους υποψήφιους να κατευθύνει χρήματα προκειμένου να μεγιστοποιήσει την πιθανότητα να επιτευχθούν οι στόχοι του.

[6] Αρκετά από τα άτομα που έδωσαν συνέντευξη ζήτησαν να αναφερθούν με ψευδώνυμα για να προστατευτούν από πιθανό κίνδυνο. Όλα τα ονόματα στο άρθρο/ρεπορτάζ είναι αλλαγμένα.

Τι ακριβώς σηματοδοτούν οι σκληρές συγκρούσεις στο εσωτερικό της Ουκρανικής κυβερνητικής ελίτ και ποια η σημασία τους για τις μελλοντικές εξελίξεις; Συζητάμε το ζήτημα και παραθέτουμε ένα εξαιρετικό άρθρο του Αμερικανού μελετητή Gordon M. Hahn που συνδέει το θέμα με την εμφάνιση του “καθεστώτος του Μαϊντάν” το 2014.

Χάος στο Κίεβο. Μαϊντάν, 2014.

Τελευταία παρατηρούμε μια εντεινόμενη αστάθεια του Ουκρανικού καθεστώτος. Ο Ζελένσκι έχει στραφεί εναντίον των πάντων: Αφού απαγόρευσε όλα τα πολιτικά κόμματα με εξαίρεση τις πολυάριθμες νεοφασιστικές ομάδες και τα αδύνατα κόμματα του πρώην προέδρου Ποροσένκο, του οποίου όμως απαγόρευσε την έξοδο από τη χώρα και αρχικά συνέλαβε, και της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο, έχει επίσης «εθνικοποιήσει» όλα τα ανεξάρτητα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά ΜΜΕ ενώ στη χώρα βασιλεύει σιδερένια λογοκρισία και επιβάλλεται μαζική πλύση εγκεφάλου.

Ο Ζελένσκι όμως έχει προχωρήσει σε μαζικές εκκαθαρίσεις και πρώην στενών του συνεργατών ενώ βρίσκεται πλέον σε ευθεία σύγκρουση με τον επί οκτώ έτη κρυφό κυρίαρχο του Ουκρανικού κράτους, τον πρώην υπουργό εσωτερικών Αρσέν Άβακοφ, του οποίου η στενή συνεργάτης, Λιουντμίλα Ντενίσοβα, που ο ίδιος ο Ζελένσκι είχε διορίσει επίτροπο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρόσφατα καθαιρέθηκε με πρωτοβουλία του κόμματος των «Υπηρετών του Λαού», που πλέον, μετά την εκδίωξη όλων σχεδόν των υπόλοιπων κομμάτων από το Ουκρανικό κοινοβούλιο, διαθέτει πάνω από το 90% των εναπομενουσών εδρών.

Πριν από λίγες μέρες προχώρησε και στις καθαιρέσεις του παιδικού του φίλου και επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας Ιβάν Μπακάνοφ, τον οποίο είχε διορίσει επικεφαλής της Ουκρανικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (SBU) καθώς και της Γενικής Εισαγγελέως της Ουκρανίας, Ιρίνα Βενεντίκτοβα. Οι καθαιρέσεις αυτές συνοδεύτηκαν από ιδιαίτερα προσβλητικά σχόλια, σύμφωνα με τα οποία τόσο η SBU όσο και οι δικαστικές υπηρεσίες είναι διάτρητες λόγω της μαζικής διείσδυσης σε αυτές Ρώσων πρακτόρων. Ιδιαίτερα η περίπτωση Μπακάνοφ, ο οποίος είναι ασαφές εάν επιπλέον έχει συλληφθεί, υπογραμμίζει την υστερία που έχει καταλάβει τον ίδιο τον Ζελένσκι, δεδομένου ότι ο Μπακάνοφ, σύμφωνα με τα Pandora Papers και την Guardian, είναι ο εγκέφαλος του δαιδαλώδους σχήματος off-shore εταιριών του προεδρικού κύκλου.

Οι τελευταίες εκκαθαρίσεις προχώρησαν μέχρι και τον διαβόητο ολιγάρχη Κολομοΐσκι, ο οποίος ήταν ο εμπνευστής της καθόδου του Ζελένσκι στις εκλογές, χρηματοδότησε την προεκλογική του εκστρατεία και τον στήριξε μέσω των τηλεοπτικών καναλιών που ελέγχει. Αν και ο Κολομοΐσκι, μαζί με τον συνεταίρο του, έχουν κλέψει 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια από τις καταθέσεις της κάποτε μεγαλύτερης Ουκρανικής τράπεζας—σύμφωνα με την κατάθεση της πρώην διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας της Ουκρανίας, Βαλερία Χοντάρεβα: «Μεγάλης κλίμακας συντονισμένες δόλιες ενέργειες των μετόχων της τράπεζας και της διοίκησής της οδήγησαν σε απώλειες 5,5 δις δολαρίων για την χώρα. Αυτό αποτελεί το 33% των καταθέσεων του πληθυσμού…[και] το 40% της νομισματικής βάσης της χώρας» —εξακολουθεί να διάγει βίο πλουσιοπάροχο μετακινούμενος μεταξύ Ελβετίας και Ισραήλ.

Αιφνιδιαστικά ο Ζελένσκι, λες και τον τσίμπησε μύγα, τάβαλε με τον Κολομοΐσκι μετά από τόσο καιρό που λειτουργούσε ως ο “άνθρωπός” του. Του πήρε(;) το Ουκρανικό διαβατήριο και κυρίως παρενοχλεί σοβαρά τους ανθρώπους του στη «στενή» του έδρα, την μεγάλη πόλη Ντνίπρο (Ντιεπροπετρόβσκ) που αποτελεί το “τσιφλίκι” του συστήματος Κολομοΐσκι. Έτσι, πριν λίγες μέρες, ο Ζελένσκι απαγόρευσε την επανείσοδο στην Ουκρανία και αφαίρεσε το διαβατήριο του επικεφαλής των μονάδων εδαφικής άμυνας της περιοχής αυτής Γεννάδι Κορμπάν, γεγονός που θεωρήθηκε ως κήρυξη πολέμου από την ομάδα Κολομοΐσκι.

Ο δήμαρχος του Ντνίπρο (Dnepropetrovsk), Μπόρις Φιλάτοφ κατηγόρησε τον Ζελένσκι ανοιχτά για σφετερισμό εξουσίας, ανέφερε το Politico στις 29 Ιουλίου, λόγω της απαγόρευσης επανεισόδου στην Ουκρανία του επικεφαλής της εδαφικής άμυνας του Ντνεπροπετρόφσκ Γεννάδι Κορμπάν. “Ελπίζω ότι πρόκειται απλώς για ένα τραγικό λάθος. Πραγματικά δεν θα ήθελα η κεντρική κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι στη χώρα μας διεξάγονται εχθροπραξίες, να αρχίσει, ας πούμε, να δημιουργεί μια απολυταρχία”, δήλωσε ο Φιλάτοφ.

Η ραγδαία εντεινόμενη αστάθεια της κυβέρνησης Ζελένσκι, που πια καταρρέουν και οι πλέον εσωτερικοί αρμοί της, δημιουργεί το εύλογο ερώτημα: Σε ποιες δυνάμεις άραγε στηρίζεται πλέον ο Ζελένσκι;

Η απάντηση είναι ότι όσο ο στενός κύκλος περί τον Ζελένσκι απομονώνεται από τον Ουκρανικό λαό, τόσο περισσότερο παρεμβαίνουν οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι που αποτελούν πλέον το βασικό υποστήριγμα μιας στενής ομάδας ανθρώπων που παίρνουν όλες τις αποφάσεις. Τελικά, δηλαδή, η Ουκρανία αυτή τη στιγμή διοικείται σχεδόν απευθείας από τους Αμερικανούς, έχοντας περιπέσει σε μια κατάσταση αντίστοιχη με εκείνην στην οποία είχε βρεθεί στο παρελθόν το Νότιο Βιετνάμ επί κυβερνήσεως του δικτάτορα Ντιεμ—ακόμη και ο βαθμός της απευθείας συμμετοχής των διάφορων Αμερικανικών υπηρεσιών στις εχθροπραξίες σήμερα στην Ουκρανία είναι απολύτως αντίστοιχος με εκείνον της συμμετοχής τους τότε στο Βιετνάμ, αφού η μεγάλη Αμερικανική διείσδυση άρχισε μετά την ανατροπή του Ντιεμ και όχι πριν.

Να υπενθυμίσουμε ότι η κυβέρνηση που στήριζαν οι Αμερικανοί στο Νότιο Βιετνάμ προ του 1963 διοικούνταν από τον δικτάτορα Νγκο Ντιεμ ο οποίος βαθμιαία αποξενώθηκε από όλο τον πληθυσμό και τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, διοικώντας με τρομοκρατία, ακραίο αυταρχισμό και νεποκρατία. Τελικά, οι Αμερικανοί βαρέθηκαν τον Ντιεμ, ιδιαίτερα μετά την πλήρη αποτυχία του να ελέγξει τις δυνάμεις του Απελευθερωτικού Μετώπου καθώς και την σύγκρουσή του με τους Βουδιστές, και ενθάρρυναν πραξικόπημα του στρατού εναντίον του, το οποίο εκδηλώθηκε την 1η Νοεμβρίου 1963 κάτω από την καθοδήγηση της κυβέρνησης Κέννεντι. Ο Ντιεμ εκτελέστηκε την επόμενη μέρα. Φυσικά, οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν ήταν ανδρείκελα των Αμερικανών, η απομόνωσή τους δεν ξεπεράστηκε ποτέ και οι ΗΠΑ εξαναγκάστηκαν σε όλο και πιο άμεση επέμβαση στη χώρα, με τη γνωστή τελική έκβαση.

Το σχήμα δηλαδή είναι το εξής: Η κυβέρνηση Ζελένσκι αποξενώνεται όλο και περισσότερο από την κοινωνία των πολιτών ενώ οι διάφορες φατρίες της επιδίδονται σε αγώνες αλληλοεξόντωσης. Καταλύτης για αυτή την κατάσταση είναι οι καταστροφές που υφίσταται το Κίεβο στα στρατιωτικά μέτωπα. Ο Ζελένσκι δεν έχει άλλο στήριγμα από τους Αμερικανούς-Άγγλους-Πολωνούς, στους οποίους πλέον δίνει άμεσα λογαριασμό. Όμως, οι ξένοι υποστηρικτές του, και κυρίως οι Αμερικανοί, έχουν αρχίσει να ανησυχούν σοβαρά για την τροπή που παίρνουν οι εξελίξεις και για την αδυναμία του Ζελένσκι να αποκτήσει κοινωνικά στηρίγματα.

Όπως φαίνεται, ακόμα και την προσωπική ασφάλεια του Ζελένσκι έχουν αναλάβει οι Αμερικανοί. Έτσι, πρόσφατα ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν, αποκάλυψε ότι «η προσωπική ασφάλεια του Προέδρου Ζελένσκι είναι κάτι που μας απασχολεί» προσθέτοντας ότι οι ΗΠΑ βοηθούν στη «διευκόλυνση» της ασφάλειας του Ουκρανού ηγέτη, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.

Επομένως, η μεγάλη εσωτερική αστάθεια του στενού κύκλου περί τον Ζελένσκι ανοίγει το δρόμο για ενδεχόμενη εκδήλωση πραξικοπήματος από τον στρατό ή εξέγερσης. Και τα δύο είναι ανοικτά ως ενδεχόμενα αλλά είναι δύσκολο να συμβούν αυτή τη στιγμή: Το πρώτο θα συμβεί, ίσως, όταν οι Αμερικανοί θελήσουν να αντικαταστήσουν τον Ζελένσκι με τον αρχηγό του στρατού Ζαλούζνι, και η δεύτερη, αν εκδηλωθεί, θα είναι αποτέλεσμα της δράσης των ακραία εθνικιστικών/νεοφασιστικών σχηματισμών καθώς όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί που αμφισβητούν το Ουκρανικό εθνικιστικό αφήγημα έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου.

Όμως, καθώς η απομόνωση του στενού κύκλου του Ζελένσκι εντείνεται, τα ενδεχόμενα αυτά θα έρθουν στο προσκήνιο εφόσον καταρρεύσει ο Ουκρανικός στρατός στο Ντονμπάς, όπως αναμένεται και ήδη διαφαίνεται ότι θα συμβεί το ερχόμενο δίμηνο.

Από την άποψη αυτή, οι προειδοποιητικές βολές των Αμερικανών και οι εκφράσεις ανησυχίας τους για την ραγδαία επιδεινούμενη εσωτερική ισορροπία και ευστάθεια του περί τον Ζελένσκι ηγετικού κύκλου εντείνονται και είναι πλέον ευρύτατα ορατές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το αναλυτικό σχόλιο της 1ης Αυγούστου ενός από τους πλέον βασικούς σχολιογράφους επί εξωτερικών θεμάτων των New York Times, του Thomas L. Friedman, βραβευμένου τρεις φορές με το βραβείο Pulitzer. Γράφει ο Friedman:

«Αγαπητέ αναγνώστη: Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έχει τελειώσει. Και κατ’ ιδίαν, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ ανησυχούν πολύ περισσότερο για την ηγεσία της Ουκρανίας απ’ ό,τι αφήνουν να εννοηθεί. Υπάρχει βαθιά δυσπιστία μεταξύ του Λευκού Οίκου και του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι – σημαντικά περισσότερη από ό,τι έχει αναφερθεί.

Και στο Κίεβο συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Στις 17 Ιουλίου, ο Ζελένσκι απέλυσε τον γενικό εισαγγελέα της χώρας του και τον επικεφαλής της υπηρεσίας εσωτερικών πληροφοριών – ο σημαντικότερος ανασχηματισμός στην κυβέρνησή του μετά τη ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο. Θα ήταν το ισοδύναμο της απόλυσης από τον Μπάιντεν των Μέρικ Γκάρλαντ και Μπιλ Μπερνς την ίδια ημέρα. Αλλά δεν έχω ακόμη δει καμία αναφορά που να εξηγεί πειστικά περί τίνος επρόκειτο. Είναι σαν να μην θέλουμε να κοιτάξουμε πολύ προσεκτικά κάτω από την κουκούλα στο Κίεβο από φόβο για το τι διαφθορά ή καραγκιοζιλίκια θα μπορούσαμε να δούμε, όταν έχουμε επενδύσει τόσα πολλά εκεί. (Περισσότερα για τους κινδύνους επ’ αυτού σε μια άλλη μέρα.)»

Στο σημείο αυτό αξίζει να συζητήσουμε και ίσως να δούμε κάτω από την οπτική γωνία των εσωτερικών συγκρούσεων της Ουκρανικής πολιτικής ελίτ, το τελευταίο επεισόδιο στην αλυσίδα των Ουκρανικών εγκλημάτων: τον βομβαρδισμό των αιχμαλώτων πολέμου του συντάγματος Αζόφ στο κέντρο κράτησης Ολενίβκα κοντά στο χωριό Γελενόβκα του Ντονέτσκ στις 29 Ιουλίου, που οδήγησε στο θάνατο 50 αιχμαλώτων και στον τραυματισμό 65. Ο βομβαρδισμός έγινε με πλήγμα ακριβείας των νέο-αποκτηθέντων HIMARS, όπως αποδεικνύουν τα θραύσματα από τους πυραύλους που χρησιμοποιήθηκαν. Η θέση της κράτησης των αιχμαλώτων ήταν γνωστή από μήνες, δεδομένου ότι το κέντρο αυτό κράτησης είχε επισκεφθεί ομάδα του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού που διαπίστωσε ότι οι συνθήκες κράτησης συνάδουν με τη σύμβαση της Γενεύης.

Το κέντρο κράτησης των αιχμαλώτων μετά τον βομβαρδισμό.
Αυτή είναι μία από τις “ηπιότερες” φωτογραφίες—έχουν εμφανιστεί άλλες πολύ φρικτότερες.

Η αρχική εκδοχή των Ουκρανών ήταν ότι στην πραγματικότητα, ο βομβαρδισμός έγινε από τους Ρώσους για να αποκρυβεί ο βασανισμός και οι εκτελέσεις κρατουμένων. Παρά τη διάδοση αυτής της εκδοχής από τα Δυτικά ΜΜΕ, η αναξιοπιστία της είναι περισσότερο από προφανής—άλλωστε για το λόγο αυτό τα πιο σοβαρά Δυτικά ΜΜΕ προσέθεσαν την γνωστή επωδό ότι τόσο η Ρωσική όσο και η Ουκρανική εκδοχή δεν έγινε δυνατό να επιβεβαιωθούν ανεξάρτητα. Όμως, όλως περιέργως, την Ουκρανική εκδοχή έσπευσε να υπονομεύσει και ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου την ίδια μέρα λέγοντας ότι: «…εάν το χτύπημα προήλθε από την Ουκρανική πλευρά, σας υπόσχομαι καταρχήν ότι δεν το εννοούσαν, εντάξει;…» («Here’s the last thing I’d say, if it happened to be a Ukrainian strike, I promise you, number one, they didn’t mean to do that, right?»).

Ακολούθησαν οι οργισμένες δηλώσεις του νέο-ναζί, θεμελιωτή του Συντάγματος Αζόφ, Αντρέι Μπιλέσκι, ο οποίος, αν και θεωρεί ότι το έγκλημα οφείλεται στους Ρώσους, εν τούτοις προειδοποίησε ότι οι Αζόφοι θα βρουν και θα εξοντώσουν όποιον έχει συμμετάσχει στο βομβαρδισμό, όπου κι αν αυτός βρίσκεται. Εδώ, πολλοί διεθνείς παρατηρητές “διάβασαν” μια αμφισημία.

Την 1η Αυγούστου, ο αναπληρωτής διευθυντής των υπηρεσιών στρατιωτικής κατασκοπείας της Ουκρανίας, στρατηγός Βαντίμ Σκιμπίτσκι, σε συνέντευξη στην Βρετανική “The Telegraph” αποκάλυψε ότι οι Αμερικανοί είναι εκείνοι που παρέχουν δορυφορικές πληροφορίες στα Ουκρανικά HIMARS σε πραγματικό χρόνο. Ειδικότερα τόνισε ότι πριν από το χτύπημα οποιουδήποτε στόχου προηγείται άμεση επικοινωνία με τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και ότι η Ουάσιγκτον μπορεί «να σταματήσει το χτύπημα εάν δεν της αρέσει ο στόχος που έχει επιλεγεί». Διερωτάται κανείς: γιατί άραγε ο ανώτερος εκπρόσωπος των υπηρεσιών πληροφοριών του στρατού να βγει τώρα και να κάνει τη σχετική ενημέρωση; Εδώ και πάλι, πολλοί διεθνείς παρατηρητές επισήμαναν ότι με αυτή την δήλωση ο Ουκρανικός στρατός έμμεσα ρίχνει την ευθύνη για το χτύπημα του κέντρου κράτησης και τη σφαγή των Αζόφων αιχμαλώτων στους Αμερικανούς.

Αλλά τι σχέση έχει η εντεινόμενη αστάθεια του Ουκρανικού καθεστώτος, που αποτελεί το θέμα μας, με τον βομβαρδισμό των αιχμαλώτων Αζόφων; Σύμφωνα με την υπόθεση που κάνουμε, και η οποία είναι μόνο μία από πολλές εναλλακτικές υποθέσεις, η απάντηση είναι ότι πρόκειται για προειδοποίηση των Αμερικανών προς τους ακροδεξιούς να μην επιχειρήσουν πραξικόπημα/εξέγερση κατά του Ζελένσκι, στον οποίο αυτή τη στιγμή ποντάρουν οι Αμερικανοί. Και ο στρατός (δηλαδή ο Ζαλούζνι), που είναι ο άλλος παράγοντας που αλληθωρίζει προς τον προεδρικό θώκο, σπεύδει να νίψει τας χείρας του, δείχνοντας έμμεσα τον ένοχο του βομβαρδισμού, ο οποίος φυσικά εξυπηρετεί και τον ίδιο στην εσωτερική διαπάλη.

*          *          *

Το θέμα της εντεινόμενης εσωτερικής αστάθειας του κυβερνητικού σχήματος του Κιέβου διερευνά, σε ένα εξαιρετικό από ιστορική, κοινωνιολογική και πολιτική άποψη άρθρο, ο Gordon M. Hahn, senior researcher at the Center for Terrorism and Intelligence Studies (CETIS), αναλυτής στο Corr Analytics και στην Geostrategic Forecasting Corporation του Σικάγο. Ο Gordon M. Hahn έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων και μελετών και έχει διδάξει στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια Boston, American, Stanford, San Jose State, και San Francisco State καθώς και στο St. Petersburg State University της Ρωσίας.

Το άρθρο μεταφράζουμε πλήρως και πιστά, ακριβώς στη μορφή που το έχει αναρτήσει ο συγγραφέας του.

 

*          *          *

 

ΕΧΕΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ;

29 Ιουλίου 2022

του Gordon M. Hahn

Οι δυτικοί ηγέτες, με επικεφαλής τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, έχουν επιλέξει έναν διαιωνιζόμενο πόλεμο δι’ αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας, τουλάχιστον μέχρι να “κερδίσει” η Ουκρανία τον πόλεμο που ξεκίνησε όταν οι ρωσικές δυνάμεις εισέβαλαν στη δυτική γειτονική χώρα στις 24 Φεβρουαρίου. Ο Μπάιντεν έβγαλε τη γάτα από το σακί όταν δήλωσε ότι ο στόχος της μαζικής δυτικής στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας προς το Κίεβο είναι να προκαλέσει αλλαγή καθεστώτος ή τουλάχιστον την απομάκρυνση από την εξουσία του δημοφιλούς, αν και αυταρχικού, προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Ωστόσο, καθώς οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ουκρανίας σιγά-σιγά αποδυναμώνονται, αυξάνονται οι ενδείξεις για σημαντικές διαιρέσεις στους κόλπους του καθεστώτος, [που συνιστούν] προϋπόθεση για στρατιωτικά ή κρατικά πραξικοπήματα, εξεγέρσεις, επαναστάσεις και άλλες μορφές αλλαγής καθεστώτος.

Η αποσταθεροποίηση του καθεστώτος του Μαϊντάν μπορεί να αναμένεται προεκτείνοντας [στο μέλλον] ορισμένους παράγοντες και αποδεικνύεται όλο και περισσότερο από αρκετούς άλλους. Η προσδοκία της αποσταθεροποίησης υποστηρίζεται από: (1) το ιστορικό μοτίβο των στρατιωτικών ηττών που οδηγούν σε αποσταθεροποίηση ενός καθεστώτος και μερικές φορές σε κρατικά πραξικοπήματα ή επαναστάσεις και (2) την πραγματικά αδύναμη λαϊκή υποστήριξη του Zelenskiy. Η αποσταθεροποίηση του καθεστώτος φαίνεται στον αυξανόμενο αυταρχισμό του κράτους και στις διασπάσεις εντός της ελίτ του καθεστώτος. Αυτές οι τάσεις μόνο θα εντείνονται καθώς το Κίεβο θα αντιμετωπίζει περαιτέρω στρατιωτικές ήττες και ίσως την κατάρρευση του ουκρανικού στρατού και των συνδεδεμένων με αυτόν νεοφασιστικής κυριαρχίας εθνικών ταγμάτων, πιθανών υποψηφίων για την οργάνωση πραξικοπήματος ή κοινωνικής εξέγερσης.

Η στρατιωτική ήττα είναι συχνά η καμπάνα του θανάτου για τους πολιτικούς ηγέτες, τα καθεστώτα (τύπους διακυβέρνησης), ακόμη και τα κράτη. Για να βρει κανείς αποδείξεις για την αστάθεια που προκαλεί η στρατιωτική ήττα, δεν χρειάζεται να πάει πιο μακριά από την τοπική ιστορία της Ουκρανίας και του περίγυρού της, είτε ως μέρος της αυτοκρατορικής Ρωσίας είτε της ΕΣΣΔ. Η ήττα της Ρωσίας στον Ρωσοϊαπωνικό Πόλεμο του 1904 οδήγησε σε βίαιη κοινωνική αναταραχή κατά την τελικά αποτυχημένη, αλλά ευρεία και σχεδόν επιτυχημένη “επανάσταση” του 1905, η οποία επέβαλε μετασχηματισμούς του καθεστώτος, όπως η εγκαθίδρυση του κοινοβουλίου της Κρατικής Δούμας, οι ελεύθερες εκλογές στη Δούμα και η διακήρυξη και εφαρμογή πολλών κοινωνικών, πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η στρατιωτική αποτυχία της Ρωσίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οδήγησε στην επανάσταση του Φεβρουαρίου 1917. Το καλοκαίρι του 1917 η αποτυχημένη “Επίθεση Κερένσκι” και η πορεία των Γερμανών προς την Αγία Πετρούπολη οδήγησαν στην κατάρρευση της οιονεί δημοκρατικής Προσωρινής Κυβέρνησης του Αλεξάντερ Κερένσκι και στο επιτυχές πραξικόπημα των Μπολσεβίκων τον Οκτώβριο. Η αναταραχή στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της επανάστασης, του πραξικοπήματος και του εμφυλίου πολέμου του 1917-1921 ήταν ένας διαβολικά ιλιγγιώδης ανεμοστρόβιλος χάους και βίας που προκλήθηκε από μια μυριάδα ανταγωνιστικών πολέμαρχων, ιδεολογιών και κινημάτων, ίσως μια πρόγευση του μέλλοντος στη σημερινή Ουκρανία. Οι αποτυχίες των σοβιετικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν στις αρχές της δεκαετίας του 1980, που οδήγησαν στην επακόλουθη αποχώρησή τους το 1985, αποτέλεσαν σημαντικό παράγοντα στην απόφαση του σοβιετικού κομμουνιστικού κομματικού κρατικού καθεστώτος να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, την περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, η οποία τελικά οδήγησε στην κατάρρευση τόσο του σοβιετικού κομματικού κρατικού καθεστώτος όσο και στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης που δημιούργησε το σημερινό ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εισβολή της Ρωσίας τον Φεβρουάριο θέτει υπό αμφισβήτηση την αδύναμη νομιμότητα, τη σταθερότητα και τη βιωσιμότητα του καθεστώτος του Μαϊντάν, πράγμα που μπορεί κάλλιστα να είχε ως στόχο ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν.

Το καθεστώς του Μαϊντάν είχε εξαρχής περιορισμένη νομιμοποίηση. Αρκεί να θυμηθούμε την ιδρυτική του πράξη – τη σφαγή από ελεύθερους σκοπευτές του Μαϊντάν στις 20 Φεβρουαρίου 2014 – κατά την οποία η νεοφασιστική πτέρυγα του κινήματος Μαϊντάν πυροβόλησε τις δυνάμεις ασφαλείας της διεφθαρμένης κυβέρνησης του Βίκτορ Γιανουκόβιτς αλλά κυρίως τους ίδιους τους διαδηλωτές του Μαϊντάν. Η γνώση στους κύκλους της ελίτ της αλήθειας αυτής της επιχείρησης υπό ψεύτικη σημαία [δηλ. ότι επρόκειτο για προβοκάτσια] ήταν μια κρυφή νάρκη που θα μπορούσε να ανατινάξει το καθεστώς του Μαϊντάν ανά πάσα στιγμή. Πράγματι, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ο ίδιος ο νυν εν ενεργεία πρόεδρος της Ουκρανίας Volodomyr Zelenskiy αναφέρθηκε κρυφά στην παρανομία του καθεστώτος του Μαϊντάν και στην τρομοκρατική επίθεση των ελεύθερων σκοπευτών. Σε μια προφανή αινιγματική αναφορά στον αντίπαλό του, τον πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο (ο οποίος στην πραγματικότητα μπορεί να αντιτάχθηκε στους πυροβολισμούς) και στη σφαγή από τους ελεύθερους σκοπευτές στις 20 Φεβρουαρίου 2014, ο Zelenskiy σχολίασε: “Οι άνθρωποι που ήρθαν στην εξουσία με αίμα επωφελούνται από το αίμα” (www.pravda.com.ua/news/2019/02/26/7207718/). Αργότερα, κατήγγειλε την “εξαφάνιση των εγγράφων σχετικά με τη σφαγή” (https://interfax.com.ua/news/political/640586.html?fbclid=IwAR0K4kGEZPEfsmOQActT7UXn3A3yRBmawO5MuqcYe6OiIEQMa_JbxrZOHuU). Ήταν αυτή η φαινομενική ειλικρίνεια που οδήγησε στη σαρωτική εκλογή του Zelenskiy στην ουκρανική προεδρία. Κάποια μέρα μπορεί να τον σκοτώσει, και οι νεοφασίστες της Ουκρανίας είναι οι πρώτοι στη λίστα των πιθανών δραστών.

Την ίδια στιγμή, ακούμε συχνά ότι τα ποσοστά δημοτικότητας του προέδρου Ζελένσκι έχουν φτάσει σε επίπεδα Πούτιν μετά τη ρωσική εισβολή. Αυτό, ωστόσο, πρέπει να ψαχτεί λιγάκι για να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη και βαθύτερη εικόνα. Την παραμονή του πολέμου, η διοίκηση Ζελένσκι ήταν εξαιρετικά αδύναμη, όπως και ο συνολικός κρατικός μηχανισμός της Ουκρανίας, διαιρεμένος από αμφιλεγόμενες πολιτικές, ιδεολογικές, ολιγαρχικές και εγκληματικές φατρίες. Ολόκληρη το ουκρανικό πολιτικό σύστημα ήταν τότε αντίθετο με τον Ζελένσκι. Τα ποσοστά δημοτικότητάς του είχαν πέσει στο 25-30%. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις την παραμονή του πολέμου, ο Zelenskiy θα λάμβανε 23% και ο προκάτοχός του στην Bankovaya, Petro Poroshenko – 21%. Το κόμμα “Υπηρέτες του Λαού” ή “Slugy naroda” του Zelenskiy προηγούνταν των υπόλοιπων κομμάτων με 19 τοις εκατό, αλλά αυτό θα πρέπει να συγκριθεί με το 70 τοις εκατό που έλαβε όταν είχαν γίνει οι προηγούμενες εκλογές και το 14 τοις εκατό για το κόμμα “Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη” του Poroshenko (http://www.kiis.com.ua/?lang=ukr&cat=reports&id=1090&page=1&fbclid=IwAR0-qs5D-9Hli6YNeKunjtR9N-cAnTSISnB2vn5ot3PXmvd4Q5YGoqFxJwA). Αυτό σημαίνει ότι τα σημερινά υψηλά ποσοστά δημοτικότητας του Ζελένσκι κατά τη διάρκεια του πολέμου είναι σχεδόν σίγουρα ισχνά και επομένως εξαιρετικά ευάλωτα στη συνεχή ροή κακών ειδήσεων από το μέτωπο, παρά το ότι ο Ζελένσκι σφίγγει τις βίδες και χειραγωγεί τις πληροφορίες για την κατάσταση στο μέτωπο. Επιπλέον, ο Zelenskiy δίνει σίγουρα την εντύπωση ότι συμμετέχει και στην πραγματικότητα φαίνεται να εμπλέκεται πολύ στη διαμόρφωση της πολεμικής στρατηγικής της Ουκρανίας. Κάνει συχνές δημόσιες στρατιωτικές και στρατηγικές ανακοινώσεις και νυχτερινές αναφορές για το μέτωπο και τη γεωπολιτική κατάσταση. Αυτή η εμπροσθοβαρής θέση καθιστά τον πρόεδρο ακόμη πιο ευάλωτο στους πολιτικούς κινδύνους που περιβάλλουν τη στρατιωτική αποτυχία. Υπάρχουν και θα υπάρξουν πολλά ακόμη κακά νέα.

 

Πριν από τον πόλεμο, η χειραγώγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η απόλυτη παραπληροφόρηση και τα ψέματα αποτελούσαν σήμα κατατεθέν του καθεστώτος του ηθοποιού/παραγωγού Zelenskiy – ένα καθεστώς γεμάτο παραγωγούς, σεναριογράφους και επαγγελματίες δημοσίων σχέσεων. Η συγκάλυψη της πραγματικότητας από τον Zelenskiy με την πανταχού παρούσα πλέον μεταμοντέρνα εικονικότητα και τα ψεύδη της “στρατηγικής επικοινωνίας” αποκαλύπτονται και επιτείνουν την απονομιμοποιητική επίδραση του πολέμου. Η εικονική προσομοίωση, ωστόσο, απουσιάζει όταν πρόκειται για τον αυξανόμενο αυταρχισμό του ίδιου του μετά το Μαϊντάν καθεστώτος, τόσο πριν από τον πόλεμο, καθώς τα ποσοστά του Zelenskiy βυθίζονταν, όσο και μετά τον πόλεμο, ως σπασμωδική αντίδραση στην απειλή για τη σταθερότητα του καθεστώτος που έθετε ο πόλεμος.

Πριν από τον πόλεμο, ο Zelenskiy είχε αποδειχθεί ειδικός στο να αποξενώνει κάθε πολιτική δύναμη στη χώρα από την ομάδα του και το κόμμα του “Slugi naroda”, που πήρε το όνομά του από την επιτυχημένη τηλεοπτική εκπομπή του για έναν Ουκρανό πρόεδρο. Ο Ζελένσκι απαγόρευσε τους τηλεοπτικούς σταθμούς της αντιπολίτευσης, οι εισαγγελείς του απήγγειλαν κατηγορίες για προδοσία στον πρώην πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο και τον έθεσαν σε de facto κατ’ οίκον περιορισμό, αναδιαμόρφωσε το Ανώτατο Δικαστήριο κατά παράβαση του ουκρανικού συντάγματος και υπέγραψε νόμους που έκαναν διακρίσεις εις βάρος της ρωσικής γλώσσας και ουσιαστικά απαγόρευσαν στους ολιγάρχες να ασχολούνται με την πολιτική. Το μόνο τμήμα του πολιτικού φάσματος με το οποίο μπόρεσε να βρει ένα modus vivendi ήταν τα πιο εξέχοντα νεοφασιστικά κόμματα της Ουκρανίας. Για παράδειγμα, ο νεοφασίστας ιδρυτής του εξτρεμιστικού κόμματος Δεξιός Τομέας, διοικητής του ημιαυτόνομου Ουκρανικού Εθελοντικού Στρατού και εγκέφαλος του τρομοκρατικού πογκρόμ της Οδησσού στις 2 Μαΐου 2014, Ντμίτρο Γιάρος, έγινε επίσημος σύμβουλος του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων επί των ημερών του Ζελένσκι.

Μετά την έναρξη του πολέμου, ο Zelenskiy έθεσε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια υπό ενιαία διοίκηση με ομοιόμορφη μετάδοση που δεν προσέφερε σχεδόν καμία διαφορετική φωνή. Απαγόρευσε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης εκτός από το αρκετά εθνικιστικό κόμμα “Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη” του Ποροσένκο καθώς και τα πολυάριθμα αν και μικρά υπερεθνικιστικά, νεοφασιστικά.  “Οποιαδήποτε δραστηριότητα των πολιτικών με στόχο τη διάσπαση ή τη συνεργασία δεν θα επιτύχει”, εξήγησε ο Ζελένσκι (https://news.yahoo.com/ukraine-ban-11-political-parties-141310973.html?fr=sycsrp_catchall). Αλλά ο Ζελένσκι παίζει με τη φωτιά, καθώς τα ριζοσπαστικά κόμματα προετοιμάζονται να καταλάβουν την εξουσία με μια “εθνικιστική επανάσταση” από τότε που οι πρώτες βολές ελεύθερων σκοπευτών αντηχούσαν στο Μαϊντάν. Ο πόλεμος μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία για ένα πραξικόπημα, καθώς η διοίκηση του Ζελένσκι βοηθά στην εγκαθίδρυση του αυταρχισμού [που λειτουργεί θετικά] για τους νεοφασίστες και καθώς οι αυξανόμενες ήττες και υποχωρήσεις στο μέτωπο υπονομεύουν τη νομιμότητα του καθεστώτος του Μαϊντάν.

Υπάρχουν αδιαμφισβήτητα σημάδια αυξανόμενης κομματικοποίησης, πόλωσης και διάσπασης στο εσωτερικό της ουκρανικής ελίτ, γεγονός που ωθεί τον Ζελένσκι να λάβει αυταρχικά αντίμετρα. Το πιο πρόσφατο σημάδι των αυξανόμενων ρήξεων ήταν η δημοσίευση από έναν πρώην βουλευτή της Rada που πρόσκειται στον Zelenskiy, τον Sergei Leshchenko, ενός σχεδίου προεδρικού διατάγματος που θα αφαιρούσε την υπηκοότητα από τον επιχειρηματία και πολιτικό προστάτη του Zelenskiy, Ihor Kolomoiskii. Καταζητούμενος για διάφορα εγκλήματα στις ΗΠΑ, ο Kolomoiskii ήρθε σε σύγκρουση με τον προκάτοχο του Zelenskiy, τον Poroshenko, και του αφαιρέθηκε το κυριότερο περιουσιακό του στοιχείο, η Privat Bank. Εκτός από τον Kolomoiskii, ο Hennadii Korban και δύο άλλοι συμπεριλήφθηκαν στο ίδιο σχέδιο διατάγματος. Ο Korban, όπως και ο Kolomoiskii, ήταν προστάτης των νεοφασιστικών εθελοντικών ταγμάτων που επανδρώθηκαν από τον Δεξιό Τομέα και άλλους νεοφασιστικούς τύπους κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου στο Ντονμπάς, τα οποία πρόσφατα μετατράπηκαν σε Ουκρανικό Εθελοντικό Στρατό και Εθνικό Σώμα. Έτσι, ο Γιάρος [ο αρχηγός του Ουκρανικού Εθελοντικού Στρατού] υπέγραψε μαζί με άλλα 115 μέλη της ουκρανικής ελίτ, μεταξύ των οποίων και ο ισχυρός δήμαρχος του Κιέβου Βιτάλι Κλίτσκο, ένα ψήφισμα που απευθυνόταν στον Ζελένσκι για να μην προβεί σε μια τέτοια ενέργεια εναντίον του Κόρμπαν (και κατ’ επέκταση και του Κολομόισκι) με την αιτιολογία ότι μια τέτοια ενέργεια παραβιάζει το σύνταγμα (https://www.facebook.com/dyastrub/posts/pfbid0vA6f26FMacYCyPwpmvtUhhLUqiLRwrRsk3kNcXUYvKo6BejDtagx9frbQcMpF4pgl). Αυτό το επεισόδιο μπορεί να είναι ένα ακόμη στο σήριαλ των επεισοδίων που μερικές φορές επιδεινώνουν τις ενίοτε εριστικές σχέσεις του Zelenskiy με τους υπερεθνικιστές και τους νεοφασίστες ακόμη από πριν τον πόλεμο.

Οι αναποτελεσματικές, συχνά κραυγαλέα παράλογες και εξωφρενικές στρατηγικές επικοινωνίας του εκπροσώπου του Γραφείου του Προέδρου Αλεξέι Αρέστοβιτς, συμπεριλαμβανομένων πολυάριθμων ψευδών ειδήσεων για τον πόλεμο, δυσφήμισαν τις στρατιωτικές και πολιτικές ηγεσίες και σηματοδότησαν πιθανή πρώιμη ανάπτυξη ρήγματος μεταξύ τους (https://gordonhahn.com/2022/04/15/kvartal-22-zelenskiys-simulacra/). Από την άνοιξη, έχουν αναφερθεί αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας, καθώς η ρωσική απόσυρση από τα βόρεια του Κιέβου οδήγησε σε μια νέα [Ρωσική] στρατηγική με κεντρική εστίαση στο ανατολικό μέτωπο του Donbass και στο νότιο μέτωπο της Novorossiya κατά μήκος των ακτών του Αζόφ και της Μαύρης Θάλασσας. Η κατάληψη από τη Ρωσία του λιμανιού της Μαριούπολης στη θάλασσα του Αζόφ, η αποκάλυψη εγκλημάτων πολέμου από το νεοφασιστικό τάγμα Azov, και η μακρά ρωσική πολιορκία του χαλυβουργείου Azovstal, όπου οι μαχητές του Azov οχυρώθηκαν και πίεσαν το καθεστώς και τον στρατό να στείλουν δυνάμεις για να τους απεγκλωβίσουν από τη ρωσική περικύκλωση, δημιούργησαν εντάσεις στην κοινωνία και τον στρατό με [αλληλοκατηγορίες και] αποδιοπομπαίους τράγους, επιδεινώνοντας επίσης τις εντάσεις του καθεστώτος με τους νεοφασίστες. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Azovstal που σφράγισε τη μοίρα της Μαριούπολης, ο αναπληρωτής διοικητής των μαχητών του νεοφασιστικού τάγματος Azov εκεί επέκρινε πολιτικούς όπως ο Αρέστοβιτς που προειδοποιούσε τους Αζόφους να “κοιτάξουν τη δουλειά τους”. Σε όλον τον ουκρανικό κοινωνικό ιστό υπήρχε διάχυτη ανησυχία για το γεγονός ότι οι πολιτικές αρχές δεν έκαναν αρκετά για να σπάσουν την περικύκλωση είτε στρατιωτικά είτε μέσω διαπραγματεύσεων (https://strana.news/articles/390297-ukrainskaja-oppozitsija-obvinjaet-ofis-prezidenta-v-dopushchenii-okkupatsii-territorij-ukrainy.html). Η δήλωση του ουκρανικού υπουργείου Άμυνας ότι μια στρατιωτική επιχείρηση για τη διάσπαση της περικύκλωσης της Azovstal δεν ήταν δυνατή, θα μπορούσε να θεωρηθεί από ορισμένους ότι ήταν το αποτέλεσμα της κάμψης των στρατηγών κάτω από την πίεση των πολιτών (https://strana.news/news/390472-v-minoborony-schitajut-chto-azovstal-nevozmozhno-deblokirovat-voennym-putem.html).

Οι κοινωνικο-στρατιωτικές εντάσεις γενικεύτηκαν στις αρχές Μαΐου. Ο Αρέστοβιτς επέκρινε ανοιχτά τη στρατιωτική ηγεσία, κάνοντας λόγο για “εγκληματικότητα” και “προδοσία” που πρέπει να διερευνηθούν και να τιμωρηθούν. Μάλιστα, επέκρινε ολόκληρη την κρατική γραφειοκρατία ως απάντηση στις κατηγορίες για ανικανότητα σε προεδρικό επίπεδο: “Και οι 360 χιλιάδες γραφειοκράτες ανάμεσα σε εμάς και τη χώρα; Ποιοι είναι αυτοί; Έχουν να λογοδοτήσουν για κάτι; Και η στρατιωτική διοίκηση, για την οποία υπάρχουν ήδη πολλά ερωτήματα;” Φωνές που εκπροσωπούν τον στρατό και τον κατηγορούμενο ηγέτη της αντιπολίτευσης, πρώην πρόεδρο Ποροσένκο, ανταπέδωσαν, επικρίνοντας τον Αρέστοβιτς και άλλους πολιτικούς επικριτές. Μια στρατιωτική φωνή που φέρεται να βρίσκεται κοντά στον αρχηγό του γενικού επιτελείου των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων Ζαλιούζνιι υποστήριξε: “Εκατοντάδες σκοτωμένοι και τραυματισμένοι άνδρες και γυναίκες εξασφαλίζουν καθημερινά τον νόστιμο καφέ (σας) στο ηλιόλουστο Κίεβο. Κάθε μέρα. Και το να ψάχνουμε σήμερα να βρούμε κάποιον να κατηγορήσουμε ανάμεσά τους απέχει πολύ από την καλύτερη ιδέα. Οι ένοχοι δεν βρίσκονται στον στρατό, αν και υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να λογοδοτήσουν για κάτι, οι ένοχοι βρίσκονται στα υψηλά αξιώματα που διαμόρφωσαν την πολιτική του προϋπολογισμού και καθόρισαν ποιοι θα υπηρετήσουν σε θέσεις-κλειδιά”. Ένας Ουκρανός δημοσιογράφος προέβλεψε ότι αν το Γραφείο του Προέδρου συνεχίσει να ασκεί κριτική στον στρατό, οι συνέπειες για τους επικριτές θα είναι “καταστροφικές” (https://strana.news/articles/390297-ukrainskaja-oppozitsija-obvinjaet-ofis-prezidenta-v-dopushchenii-okkupatsii-territorij-ukrainy.html).

Στις αρχές Ιουνίου, ο Zelenskiy και ο διοικητής των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων Viktor Zalyuzhniy διαφώνησαν σχετικά με τον χρόνο απόσυρσης από το Severodonetsk και το πού θα σχηματιστεί μια νέα αμυντική γραμμή κατά της ρωσικής επίθεσης στις περιοχές Luhansk και Donetsk. Ο Zelenskiy απαίτησε από τον στρατό να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στο Severodonetsk και να δημιουργήσει μια αμυντική γραμμή κοντά στην πόλη, διακινδυνεύοντας την περικύκλωση χιλιάδων στρατιωτών, ενώ ο Zalyuzhniy ζήτησε να αποσυρθεί σχηματίζοντας μια αμυντική γραμμή που θα διέρχεται από βορρά προς νότο μέσω του Kramatorsk (https://strana.news/news/394302-zelenskij-prokommentiroval-situatsiju-v-severodonetske.html?fbclid=IwAR0aJ4UE07ep1mLoeV1tsI48kqicxIX_uvcLFnPnnC7cWFsObmyHh28RF9w).

Η πολιτική ηγεσία μαστίζεται περαιτέρω από αποστασίες και διαφθορά στα όργανα πληροφοριών και επιβολής του νόμου. Στις 17 Ιουλίου ο Ζελένσκι απέλυσε τον επικεφαλής της Ουκρανικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (SBU) Ιβάν Μπακάνοφ και τη Γενική Εισαγγελέα της Ουκρανίας Ιρίνα Βενεντίκτοβα, κατηγορώντας τους κατά τα φαινόμενα για τον μεγάλο αριθμό αποστασιών προς τη Ρωσία μεταξύ των αξιωματούχων της ασφάλειας και της επιβολής του νόμου. Ανακοίνωσε ότι “καταχωρήθηκαν 651 ποινικές διαδικασίες για εσχάτη προδοσία και δραστηριότητες συνεργασίας [με τη Ρωσία] από υπαλλήλους της εισαγγελίας, των προανακριτικών οργάνων και άλλων υπηρεσιών επιβολής του νόμου. Σε 198 ποινικές διαδικασίες εντοπίστηκαν πρόσωπα ως ύποπτα και περισσότεροι από 60 υπάλληλοι των οργάνων και της SBU παρέμειναν στα κατεχόμενα και εργάζονται εναντίον του κράτους μας”. Οι απολύσεις ήταν προφανώς μια απάντηση σε αυτό που ο Zelenskiy αποκάλεσε “μια σειρά από εγκλήματα κατά των θεμελίων της εθνικής ασφάλειας του κράτους και τις συνδέσεις που καταγράφηκαν μεταξύ των υπαλλήλων των υπηρεσιών επιβολής του νόμου της Ουκρανίας και των ειδικών υπηρεσιών της Ρωσίας”. Ο βοηθός του Μπακάνοφ και πρώην επικεφαλής της SBU της Κριμαίας Όλεγκ Κούλινιτς συνελήφθη για κατασκοπεία (https://strana.news/news/399930-zelenskij-rasskazal-ob-uvolnenijakh-venediktovoj-i-bakanova-video.html, https://strana.news/news/399927-zaderzhanie-eks-hlavy-sbu-kryma-i-konflikt-s-ermakom-podopljoka-otstavki-bakanova.html και https://vesti.ua/strana/est-sereznye-voprosy-prezident-obyasnil-kadrovye-resheniya). Την επόμενη ημέρα ο Zelenskiy απέλυσε 28 υπαλλήλους της SBU (https://strana.news/news/400073-zelenskij-nameren-uvolit-28-sotrudnikov-sbu-video-18-ijulja.html). Στις 20 Ιουλίου, ο Zelenskiy απέλυσε τον αναπληρωτή επικεφαλής της SBU και τους περιφερειακούς επικεφαλής της SBU στο Χάρκοβο, το Sumy και την Πολτάβα. Η σοβαρότητα αυτής της κρίσης δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ο Bakanov και ο Zelenskiy είναι [παιδικοί] φίλοι από τον καιρό που ζούσαν στην ίδια γειτονιά στην πόλη Kryvyi Rih. Στη συνέχεια, ο Bakanov διηύθυνε την εταιρεία ψυχαγωγίας του Zelenskiy καθώς και την προεδρική του εκστρατεία το 2019. Στη συνέχεια, ο Zelenskiy διόρισε τον Bakanov προϊστάμενο της SBU το 2019. Ενδέχεται τουλάχιστον ορισμένες από αυτές τις απολύσεις να είναι αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης επιχείρησης των [Ουκρανικών] μυστικών υπηρεσιών για να πειστούν αρκετοί Ρώσοι πιλότοι να αυτομολήσουν με τα πολεμικά αεροσκάφη τους, για την οποία συνελήφθησαν επτά Ρώσοι στρατιωτικοί, όπως ανακοινώθηκε στις 25 Ιουλίου. Οι ρωσικές αναφορές υποστηρίζουν ότι κατά τη διαδικασία των συνομιλιών των πρακτόρων των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών με τους Ρώσους πιλότους, που προφανώς παρακολουθούνταν από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, αποκαλύφθηκαν στη Ρωσία οι τοποθεσίες, η δομή και άλλες λεπτομέρειες του συστήματος αεράμυνας της Ουκρανίας. Οι περισσότερες [απολύσεις] όμως είναι αποτέλεσμα των αυτομολήσεων προς τη Ρωσία που σημείωσε ο Ζελένσκι- κάτι που δύσκολα θα μπορούσε να επιλεγεί ως άλλοθι [αιτιολογία] για να καλυφθεί η αποτυχημένη επιχείρηση ή κάτι άλλο, καθώς δυσφημεί σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνησή του, αν όχι το ίδιο το καθεστώς του Μαϊντάν.

Οι ξένοι παράγοντες, και κυρίως οι Ηνωμένες Πολιτείες, μπορούν να περιπλέξουν την πολωμένη πολυεπίπεδη σκακιστική παρτίδα στην οποία εξελίσσεται η ουκρανική πολιτική εν μέσω αυτού του πολέμου. Στις 8 Ιουλίου, λιγότερο από τρεις εβδομάδες πριν από τις απολύσεις της SBU και άλλων siloviki, η Ουκρανικής καταγωγής βουλευτής των ΗΠΑ Βικτόρια Σπάρτς ζήτησε από την κυβέρνηση Μπάιντεν “να ενημερώσει το Κογκρέσο για τις διαδικασίες δέουσας επιμέλειας και εποπτείας [από τις Αμερικανικές αρχές] του προσωπάρχη του προέδρου Ζελένσκι, Αντρίι Γέρμακ, κατά την προγραμματισμένη απόρρητη ενημέρωση του Κογκρέσου για την εποπτεία στις 12 Ιουλίου 2022. Με βάση διάφορες πληροφορίες και ενέργειες του κ. Yermak στην Ουκρανία, το Κογκρέσο πρέπει να λάβει αυτές τις πληροφορίες επειγόντως”. Η Spartz τόνισε ότι η δραστηριότητα του Yermak “εγείρει πολλές ανησυχίες σε διάφορους ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες και διεθνώς”, αν και ο Yermak “χαίρει μεγάλης εκτίμησης” από τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Biden, Jake Sullivan. Η αναφορά της Spartz σε ενέργειες στον τομέα των “πληροφοριών” που υποτίθεται ότι έγιναν από τον Yermak υποδηλώνει ότι ο προσωπάρχης του Zelenskiy μπορεί να είναι ύποπτος για το θαλάσσωμα ή και την άμεση υπονόμευση της ασφάλειας, μεταξύ άλλων της επιχείρησης για τη στρατολόγηση των πιλότων της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας μαζί με τα αεροπλάνα τους (https://spartz.house.gov/sites/evo-subsites/spartz.house.gov/files/evo-media-document/Spartz%20Letter%20to%20Biden_Yermak%20_red.pdf). Υπενθυμίζεται ότι παρόμοιες κατηγορίες διατυπώθηκαν εναντίον του Yermak όταν η προσπάθεια των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών να συλλάβουν Ρώσους μαχητές της ομάδας Wagner που κατευθύνονταν στη Συρία πήγε στραβά το 2021 και αντ’ αυτού “κρατήθηκαν” στη Λευκορωσία αφού ο Zelenskiy ακύρωσε την επιχείρηση και ο Yermak ενημέρωσε τις αρχές της Λευκορωσίας για την παρουσία του προσωπικού Wagner στη χώρα τους (https://uawire.org/ukrainian-journalist-accuses-zelensky-s-administration-head-of-derailing-special-operation-to-detain-wagner-mercenaries).

Εκτός από τις εντάσεις μεταξύ πολιτών και γραφειοκρατών (siloviki) και τις σοβαρές πολιτικές συνέπειες της απαγόρευσης περισσότερων από δέκα πολιτικών κομμάτων και μάλλον όλων των ισχυρών ολιγαρχών της Ουκρανίας από την πολιτική, ο Ζελένσκι δημιούργησε μια νέα κουστωδία εχθρών όταν ανακοίνωσε ότι θα εφαρμοστούν φέτος σχέδια για τη μείωση της ουκρανικής κρατικής γραφειοκρατίας κατά τα δύο τρίτα. Αυτό θα θέσει εκτός εργασίας εκατοντάδες χιλιάδες πικραμένους αξιωματούχους με λεπτομερή γνώση των μηχανισμών της κρατικής οργάνωσης, λειτουργίας και χρηματοδότησης, ρίχνοντάς τους κυριολεκτικά στους δρόμους να ψάχνουν για δουλειά σε μια χώρα που μαστίζεται από τον πόλεμο και η οποία έχει νομοθεσία επιστράτευσης, απαιτώντας από όλους τους αρτιμελείς άνδρες πολίτες να υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις, ενώ υποτίθεται ότι εκκρεμεί η νομοθεσία που θα βάλει και τις γυναίκες στην εξίσωση. Αυτοί οι απόκληροι διατηρούν επαφές με πρώην συναδέλφους τους στη γραφειοκρατία και μπορούν να διεξάγουν ίντριγκες για να υπονομεύσουν τον Ζελένσκι, τις πολιτικές του και το ίδιο το καθεστώς.

Αν και μπορεί να είναι νωρίς για να συμπεράνουμε ένα υψηλό επίπεδο εντάσεων μεταξύ πολιτών και siloviki, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για την πολιτική διαμάχη μεταξύ του Zelenskiy και του πρώην προέδρου Poroshenko [καθώς] και με άλλους ολιγάρχες. Ο Ποροσένκο θα μπορούσε να είναι ένας ιδιαίτερα επικίνδυνος αντίπαλος. Είχε καλές σχέσεις με τον Μπάιντεν όταν ο τελευταίος ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και ηγήθηκε της πολιτικής Ομπάμα για την Ουκρανία και βρίσκεται στριμωγμένος στη γωνία αφού του απαγγέλθηκαν κατηγορίες και αναγκάστηκε να διαφύγει στο εξωτερικό. Οι υποστηρικτές του παραμένουν στη χώρα και η ισχνή υποστήριξη προς τον Ζελένσκι [καθώς] και οι εκκαθαρίσεις του πολιτικού τοπίου [από τον τελευταίο] έχουν δημιουργήσει μια πληθώρα εχθρών, τους οποίους ο Ποροσένκο μπορεί να κερδίσει ή να εξαγοράσει. Μια όξυνση της σύγκρουσης Zelenskiy-Ποροσένκο θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάμειξη του στρατηγού Zalyuzhniy. Αυτός έχει τακτικές επαφές με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, οι οποίες κάποια μέρα μπορεί να κουραστούν από τον Zelenskiy καθώς ο πόλεμος θα παρατείνεται. Όλα αυτά συγκροτούν μια πιθανή εκρηκτική δυναμική, αν η κατάσταση στο μέτωπο συνεχίσει να επιδεινώνεται για την Ουκρανία. Προσθέστε σε αυτό το μείγμα τον φιλορωσικό παράγοντα (με την ευρεία έννοια που περιλαμβάνει το φιλορωσικό γλωσσικό συναίσθημα, τις ρωσικές εθνοτικές διεκδικήσεις για το δικαίωμα να ζουν στην Ουκρανία και να συντελούν στη διαμόρφωση της, καθώς και το φιλορωσικό συναίσθημα), που αναζωπυρώνεται από τη σύλληψη του ηγέτη του φιλορωσικού μπλοκ της αντιπολίτευσης Μεντβέντσουκ, και υπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος επανάληψης της κατάρρευσης της χώρας μέσω πραξικοπήματος ή επανάστασης [με διαχωρισμό] σε αντιμαχόμενες φατρίες, όπως συνέβη μετά το 1917 (https://strana.news/articles/analysis/392270-pokazanija-medvedchuka-na-poroshenko-naskolko-verojaten-arest-pjatoho-prezidenta.html). Σε αυτή την περίπτωση, περιοχές θα μπορούσαν να περιέλθουν στον έλεγχο σύγχρονων πολέμαρχων που εκπροσωπούν αυτές τις διάφορες τάσεις και υποστηρίζονται από ολιγάρχες και διάφορα ενδιαφερόμενα εξωτερικά μέρη.

Στη συνέχεια, προσθέστε στο μείγμα επίσης το ξεχωριστό παιχνίδι των νεοφασιστών για την εθνική επανάσταση και την οργή τους για το θάνατο και την αιχμαλωσία του πυρήνα του νεοφασιστικού τάγματος Αζόφ και τις συνεχιζόμενες απώλειες στα πεδία των μαχών γενικά. Ο Αρέστοβιτς υπαινίχθηκε συνειδητά ή ασυνείδητα αυτή τη νεοφασιστική επαναστατική απειλή, όταν σημείωνε τον Μάιο το «όχι και τόσο έξυπνο αφήγημα: “ήρωες στο πεδίο της μάχης ενάντια σε προδότες στο γραφείο (του Προέδρου) και χοντροκέφαλους στρατηγούς στα επιτελεία”» (https://strana.news/articles/390297-ukrainskaja-oppozitsija-obvinjaet-ofis-prezidenta-v-dopushchenii-okkupatsii-territorij-ukrainy.html).

Επιπλέον, το ΑΕΠ της Ουκρανίας θα συρρικνωθεί κατά σχεδόν 50% φέτος, και το ένα τέταρτο των ουκρανικών επιχειρήσεων έχει κλείσει, με τη Ρωσία να έχει καταλάβει τον άνθρακα, τις γεωργικές εκτάσεις και τα λιμάνια της χώρας, που αποτελούν περίπου το 60% της ουκρανικής οικονομίας. Πολλά γράφονται για την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη και την Αμερική, καθώς το καλοκαίρι θα μετατρέπεται σε φθινόπωρο και οι θερμοκρασίες θα αρχίζουν να πέφτουν. Λιγότερη προσοχή έχει δοθεί στις συνέπειες των ενεργειακών ελλειμμάτων στην ίδια την Ουκρανία. Η κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα θα αποκοπεί σίγουρα από το ρωσικό φυσικό αέριο, πετρέλαιο και άνθρακα, ενώ ο δικός της άνθρακας στο Ντονμπάς βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο. Ο ενεργειακός της τομέας βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, καθώς οι οικιακοί και επιχειρηματικοί πελάτες δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Ένα παγωμένο, πεινασμένο έθνος που χάνει έναν πόλεμο θα τείνει να κατηγορήσει τον Ζελένσκι και το “δημοκρατικό” καθεστώς του Μαϊντάν και να ακολουθήσει όχι και τόσο ελκυστικούς ηγέτες. Θα είναι ευάλωτοι σε δημαγωγούς, και οι υπερβολικά πολυάριθμοι νεοφασίστες της Ουκρανίας θα μπορούσαν να ταιριάξουν στο λογαριασμό. Οι τελευταίοι είναι τώρα ακόμη καλύτερα οπλισμένοι από ό,τι ήταν πριν από τον πόλεμο και επαινούνται στην πατρίδα τους και στη Δύση ως ήρωες που υπερασπίστηκαν το Azovstal, τη Μαριούπολη, το Κίεβο και το Χάρκοβο. Ο Ουκρανικός Εθελοντικός Στρατός του νεοφασιστικού Δεξιού Τομέα της Ουκρανίας (ο πρώτος διοικείται και ο δεύτερος ιδρύθηκε από τον σύμβουλο του Ζαλιούζνι, Ντμίτρο Γιάρος), το Εθνικό Σώμα (με επικεφαλής τον ιδρυτή της Αζόφ, τον νεοφασίστα Αντρίι Μπιλέτσκι) και άλλες υπερεθνικιστικές και νεοφασιστικές ομάδες συνεχίζουν να θυσιάζονται στο μέτωπο σε πλήρη αντίθεση με εκείνους που πίνουν καφέ στο Κίεβο και κάνουν φωτογραφίσεις σε γυαλιστερά δυτικά περιοδικά για γυναίκες, όπως μόλις έκαναν οι Ζελένσκι.

Εν κατακλείδι, υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι ο ρωσοουκρανικός πόλεμος αποσταθεροποιεί το υβριδικό δημοκρατικό-ολιγαρχικό-υπερεθνικιστικό καθεστώς του Μαϊντάν – ένα καθεστώς που από την αρχή σπαράσσεται από πολιτικό, ιδεολογικό και ολιγαρχικό φατριασμό. Κάτω από την κορυφή του ημι-δημοκρατικού καθεστώτος του Μαϊντάν, του οποίου ηγείται ένας ελάχιστα δημοφιλής φρόντμαν, ελλοχεύουν κακοήθεις δυνάμεις ολιγαρχικής διαφθοράς και εγκληματικότητας και ριζοσπαστικού εθνικισμού και νεοφασισμού. Ο πόλεμος κάλυψε προσωρινά τις εσωτερικές διαιρέσεις των ηγετικών ομάδων, ενώνοντάς τες παρά τα πολυποίκιλα συμφέροντα, τους στόχους και τις συγκρούσεις τους. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, ο πόλεμος και η αργά κινούμενη συντριβή του ουκρανικού στρατού θα φθείρουν το λεπτό στρώμα σοβά που συγκρατεί αυτές τις ομάδες στον αγώνα τους κατά των Ρώσων. Ταυτόχρονα, η διαφθορά, η εγκληματικότητα και η πολυεθνικότητα στην Ουκρανία καθιστούν το καθεστώς του Μαϊντάν ευάλωτο στη διείσδυση του ρωσικού κράτους. Επιπλέον, ο πόλεμος μαζί με την περιορισμένη δέσμευση για δημοκρατική διακυβέρνηση που δίνει η ουκρανική ελίτ επιδεινώνουν το συγκρουσιακό περιβάλλον και την πολιτικό πολιτισμό της χώρας. Αποτελούμενη από ανταγωνιστικές και όλο και πιο βίαιες ολιγαρχικές και υπερεθνικιστικές φατρίες, η ουκρανική κουλτούρα θα είναι όλο και πιο πιθανό να καταλήξει σε αυξανόμενη ενδοεθνική βία και πολιτική αναταραχή. Η τάση αυτή θα ενταθεί με ιδιαίτερη σφοδρότητα εάν ή όταν ο πόλεμος καταστεί σαφώς χαμένος και η Δύση αρχίσει να εγκαταλείπει την ουκρανική υπόθεση ή να προσπαθεί απεγνωσμένα να τη διασώσει μέσω μιας αποφασιστικής πολιτικής παρέμβασης, όπως ένα πραξικόπημα. Πολυάριθμα σενάρια πραξικοπήματος ή επανάστασης αποτελούν πλέον μέρος της εικόνας και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο.

Τελικά θα γίνει η προαναγγελλόμενη από όλα τα διεθνή ΜΜΕ “μεγάλη Ουκρανική αντεπίθεση” στο Νότο που προετοιμάζεται με εντολή Ζελένσκι; Γιατί διαφημίζεται με τέτοια ένταση και ποιοι θα είναι οι στόχοι της; Ποια η σχέση της με τις φυγόκεντρες τάσεις που αρχίζουν να εμφανίζονται στο Δυτικό στρατόπεδο και το διαφαινόμενο ξέσπασμα κοινωνικών διαμαρτυριών και εξεγέρσεων στην ΕΕ και στις ΗΠΑ;

Ουκρανοί στρατιώτες βάλλουν με ένα Αμερικανικό howitzer M777 στο Ντονμπάς

Μεταφράζω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με πολιτικές εκτιμήσεις για την μετά πολλών σαλπισμάτων προαναγγελθείσα Ουκρανική αντεπίθεση στο Νότο (Χερσώνα) της Ρωσίδας σχολιάστριας Irina Alksnis προσθέτοντας κάποια δικά μου σχόλια.

Πριν καν συζητήσουμε επί της ουσίας όμως, μια εύλογη ερώτηση είναι γιατί να προαναγγείλουν τη μεγάλη αντεπίθεσή τους οι Ουκρανοί, αφού έτσι χάνουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού; Και ειδικότερα, δεδομένου ότι κάθε τόσο προαναγγέλλουν μεγάλες αντεπιθέσεις που δεν πραγματοποιούνται, μήπως έτσι καίνε και άλλο ένα χαρτί από όση αξιοπιστία τους έχει απομείνει;

Στην ερώτηση αυτή υπάρχουν πολλές απαντήσεις, που ενδεχομένως να ισχύουν όλες μαζί. Τις καταγράφω κατά τη σειρά που νομίζω ότι αυτές βαρύνουν: (α) Προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή των Ρώσων από τις μάχες στο Ντονμπάς και να τους αναγκάσουν να μετακινήσουν δυνάμεις προς την Χερσώνα, (β) Προκειμένου να τρομοκρατήσουν τον τοπικό πληθυσμό που αν και Ρωσόφωνος, φοβάται ενδεχόμενη επιστροφή των Ουκρανών. Αυτό έχει σημασία, επειδή πρόκειται να διεξαχθούν δημοψηφίσματα που θα καθορίσουν το μέλλον αυτών των περιοχών και είναι ζωτική ανάγκη για τη Ρωσία να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατοίκων, (γ) Τελευταία έχουν ενταθεί σε μέγιστο βαθμό οι πιέσεις των Ουκρανών προς τις ΗΠΑ, την ΕΕ κ.λπ. για χρήματα και όπλα. Από 5 δις ευρώ τον μήνα, τώρα ανέβηκαν στα 9 δις ευρώ το μήνα ενώ ταυτόχρονα ζητάνε και όλα τα πυραυλικά συστήματα HIMARS που διαθέτει ο Αμερικανικός στρατός. Επομένως, είναι υποχρεωμένοι να παρουσιάσουν κάποια κινητικότητα που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποστηρικτικό επιχείρημα των απαιτήσεών τους προς τη Δύση.

Όσο για τις αιτιάσεις ότι αν δεν κάνουν τη μεγάλη αντεπίθεση θα χάσουν την αξιοπιστία τους, να υπενθυμίσουμε ότι, κατά την αφήγηση των Δυτικών ΜΜΕ, οι Ουκρανοί κερδίζουν τον πόλεμο και ήδη έχουν πραγματοποιήσει μια πολύ μεγάλη και επιτυχημένη αντεπίθεση που έδιωξε τους Ρώσους από το Κίεβο. Η αφήγηση αυτή έχει αρχίσει να τροποποιείται ελαφρά τον τελευταίο καιρό, ιδιαίτερα μετά την εμφάνιση του άρθρου της συντακτικής επιτροπής των New York Times στις 19 Μαΐου, που προσπάθησε να βάλει φρένο στις Αμερικανικές εξαλλοσύνες. Το άρθρο εκείνο, αν και μιλούσε για εκπληκτικές επιτυχίες του Ουκρανικού στρατού, υπογράμμιζε ότι οι διακινούμενες απόψεις για ανακατάληψη των Ουκρανικών εδαφών και νίκη της Ουκρανίας αποτελούν «επικίνδυνη εικασία» για τις ΗΠΑ. Παρόλ’ αυτά, η αφήγηση περί επιτυχών Ουκρανικών αντεπιθέσεων στο πεδίο της μάχης παραμένει η κυρίαρχη στα Δυτικά ΜΜΕ.

Το γεγονός ότι οι Ρώσοι αποχώρησαν με δική τους πρωτοβουλία από τον Ουκρανικό βορρά και ότι αυτή η αντεπίθεση ανήκει στον χώρο της ονειροφαντασίας είναι άγνωστο σε όποιον ενημερώνεται αποκλειστικά από τα Δυτικά ΜΜΕ. Ομοίως, το ίδιο ακροατήριο αγνοεί ότι η Ουκρανική αντεπίθεση στο Χάρκοβο (που πράγματι συνέβη) κατέληξε σε μεγάλες απώλειες του Ουκρανικού στρατού, ο οποίος ακολούθησε τους Ρώσους στη συντεταγμένη τακτική υποχώρησή τους με αποτέλεσμα να βρεθεί στο ανοικτό πεδίο κάτω από τις βολές του Ρωσικού πυροβολικού ενώ πλέον οι Ρώσοι ουσιαστικά έχουν επιστρέψει πίσω στα εδάφη από τα οποία είχαν αποχωρήσει εκεί.

Δηλαδή, αν και όντως οι Δυτικοί αναλυτές γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση νίκης της Ουκρανίας, εν τούτοις η αφήγηση που διακινούνταν μέχρι πολύ πρόσφατα λέει άλλα και επομένως, προς το παρόν τουλάχιστον, η αξιοπιστία της δεν αμφισβητείται από το πλατύ κοινό παρόλους τους ορατούς τριγμούς.

Οι αναλυτές είναι διχασμένοι για το αν ποτέ θα πραγματοποιηθεί η «μεγάλη Ουκρανική αντεπίθεση» στο νότο. Προσωπικά συντάσσομαι με την άποψη ότι αυτή όντως θα πραγματοποιηθεί προκειμένου να αιτιολογηθούν οι χρηματικές απαιτήσεις της Ουκρανικής ελίτ. Ας δούμε το ζήτημα αναλυτικά.

Πριν λίγες μέρες ο υπουργός στρατιωτικών της Ουκρανίας, Alexey Reznikov, που η μεγάλη του αδυναμία είναι να παίρνει «στρατιωτικές πόζες» μπροστά στον φακό αν και δικηγόρος κατ’ επάγγελμα, αφού ισχυρίστηκε ότι έχουν ετοιμάσει στρατό ενός εκατομμυρίου ανδρών για να ανακαταλάβουν τον Ουκρανικό νότο με εντολή Ζελένσκι, είπε στους Times του Λονδίνου: ««Οι εταίροι μας στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον και σε άλλες πρωτεύουσες, έχουν επενδύσει σε εμάς, όχι μόνο χρήματα αλλά και προσδοκίες ότι πρέπει να κάνουμε το Κρεμλίνο να χάσει. Πρέπει να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο μαζί».

Για να “πετύχει” η Ουκρανική αντεπίθεση, δηλαδή για να πείσει του Δυτικούς να στείλουν την επόμενη δόση από φρεσκοτυπωμένα δολάρια, δεν χρειάζεται να υπάρξουν πραγματικά στρατιωτικά αποτελέσματα επί του πεδίου. Αρκεί να προξενήσουν όσο μεγαλύτερη ζημιά μπορούν στα Ρωσικά στρατεύματα, στις πολιτοφυλακές των Λαϊκών Δημοκρατιών και στους άμαχους Ρωσόφωνους κατοίκους. Και αυτός ο ισχυρισμός απαιτεί αιτιολόγηση, την οποία θα παρουσιάσουμε παρακάτω.

Ότι οι Ρώσοι δεν υποτιμούν τον κίνδυνο υλοποίησης μιας Ουκρανικής αντεπίθεσης στο νότο φαίνεται από τη μεγάλη αύξηση της ποσότητας και της έντασης των βομβαρδισμών Ουκρανικών σχηματισμών στην ευρύτερη περιοχή του Νικολάγιεβ από το Ρωσικό πυροβολικό και την αεροπορία κατά τις τελευταίες μέρες.

Ο πολεμοχαρής Ουκρανός υπουργός άμυνας σε φωτογραφία που είχε ανεβάσει ο ίδιος στο F/B
τον Μάρτιο φέτος για να επιδείξει τις πολεμικές αρετές του.

Αλλά, ας περάσουμε στο άρθρο της Irina Alksnis, σχολιάστριας του Ρωσικού RIA-Novosti[1].

Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΞΑΠΕΛΥΣΕ ΜΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

της Irina Alksnis

Το Κίεβο εξαπέλυσε μια αντεπίθεση – μέχρι στιγμής στο μέτωπο της πληροφόρησης, αλλά έχει ήδη προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Αμέσως δημοσιεύτηκαν συνεντεύξεις του υπουργού άμυνας της Ουκρανίας Oleksiy Reznikov στην αμερικανική The Wall Street Journal και στους βρετανικούς The Times.

Στην πρώτη συνέντευξη, ο Reznikov, αναγνωρίζοντας τις μεγάλες απώλειες και την εξάντληση των πόρων των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, τόνισε την ανάγκη για την παροχή νέων προμηθειών όπλων από τη Δύση. Αλλά ήταν στη δεύτερη συνέντευξη όπου μια δήλωσή του έγινε αποδεκτή με την πιο πλατιά ανταπόκριση. Σύμφωνα με τον υπουργό, ο Ουκρανικός στρατός σχηματίζει «μια δύναμη ενός εκατομμυρίου μαχητών εξοπλισμένων με δυτικά όπλα» για να εκπληρώσει την εντολή του Volodymyr Zelensky να «απελευθερώσει» τις νότιες παράκτιες περιοχές, «ζωτικής σημασίας για την οικονομία της χώρας». Διευκρίνισε από πού προήλθε ο αριθμός του ενός εκατομμυρίου στρατιωτικού προσωπικού: ο αριθμός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας φτάνει τις 700 χιλιάδες άτομα, συν την Εθνική Φρουρά, την αστυνομία και τη συνοριακή υπηρεσία, η οποία μπορεί επίσης να εμπλακεί σε εχθροπραξίες.

Σχεδόν ταυτόχρονα με τη συνέντευξη του Reznikov, η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ουκρανίας Irina Vereshchuk απευθύνθηκε προς τους κατοίκους των νότιων, ελεγχόμενων από τη Ρωσία εδαφών με έκκληση να τα εγκαταλείψουν επειγόντως λόγω της αντεπίθεσης που σχεδιάζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας. Είναι αλήθεια ότι δεν διευκρίνισε το χρονοδιάγραμμα αυτού του γεγονότος, αλλά δημιούργησε την εντύπωση ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στο πολύ εγγύς μέλλον.

Στη Ρωσία, συνηθίζεται να κοροϊδεύουν τις ουκρανικές ελίτ – και αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό [και στην παρούσα περίπτωση]. Από πολλές απόψεις, αλλά όχι από όλες. Σε αυτό που δεν μπορεί να υποτιμήσει κανένας το Κίεβο είναι η επιδέξια εργασία στον τομέα των πληροφοριών. Από μία άποψη, είναι λογικό ότι ένας επιτυχημένος σόουμαν και κωμικός κατέληξε επικεφαλής της Ουκρανίας, δηλαδή ένας άνθρωπος που δουλεύει επαγγελματικά με το κοινό και ξέρει πώς να το χειρίζεται.

Και υπάρχει ένα ακόμη σημείο σε σχέση με το οποίο οι αρχές του Κιέβου συχνά υποτιμώνται. Συνήθως θεωρούνται ως απόλυτες μαριονέτες της Δύσης (κυρίως της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου), πλήρως αποστερημένες από δική τους θέληση, που πειθήνια εκπληρώνουν τις οδηγίες που έρχονται από εκεί.

Αυτό είναι λάθος—και μεγάλο.

Στην πραγματικότητα, οι ουκρανικές ελίτ, αν και όχι εντελώς, κυριαρχούνται σε μεγάλο βαθμό από υποκειμενισμό και πάντα καθοδηγούνται από προσωπικά συμφέροντα πάνω από όλα. Ταυτόχρονα, όντας—για να μιλήσουμε ειλικρινά—στενόμυαλοι και απαίδευτοι ως πολιτικές προσωπικότητες (πράγμα που οδήγησε το ουκρανικό κράτος σε θλιβερές συνέπειες), αντισταθμίζουν αυτό το μειονέκτημα με την πανουργία και την ακραία επιμονή στην υπεράσπιση των δικών τους [συμφερόντων]. Γι’ αυτό η Δύση αναγκάστηκε το 2014 να οικοδομήσει ένα σύνθετο σύστημα για τη διαχείριση των νεοαποκτηθέντων υποτακτικών την Ουκρανικής πλευράς, αφού εκείνοι πετύχαιναν να τορπιλίζουν τις όποιες πρωτοβουλίες των επικυρίαρχων αντέβαιναν τα συμφέροντά τους. Αυτό αφορούσε κυρίως τις περικοπές προϋπολογισμών καθώς και τις κλοπές περιουσιακών στοιχείων και πολύτιμων πόρων.

Έτσι, το κύριο τρέχον ενδιαφέρον των ουκρανικών ελίτ είναι η συνέχιση του πολέμου. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή το Κίεβο προχώρησε σε μια ισχυρή ομοβροντία στον πόλεμο των πληροφοριών, ταυτόχρονα και προς όλες τις κατευθύνσεις: τόσο προς το Δυτικό κοινό, όσο και προς το Ουκρανικό, καθώς και προς το ρωσικό όπως και προς τους ανθρώπους που ζουν στα απελευθερωμένα εδάφη .

Η αιτία βρίσκεται στη σταθερή επιδείνωση των Ουκρανικών ζητημάτων.

Η αναταραχή και οι ταλαντεύσεις έχουν ξεκινήσει στο δυτικό Κατεστημένο και γίνονται ολοένα και πιο φανερές, ορατές ακόμη και με γυμνό μάτι. Αν στις 24 Φεβρουαρίου όλες οι πολιτικές δυνάμεις εκεί [στη Δύση] στοιχήθηκαν κάτω από την αντιρωσική μανία, τώρα ο ρωσοφοβικός ενθουσιασμός φθίνει μέρα με τη μέρα.

Η Δυτική Ευρώπη, που χτύπησε το στήθος της και ορκίστηκε ότι όπου νάναι θα εγκαταλείψει το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, τώρα καταλαμβάνεται από υστερία στην προοπτική ότι αυτό μπορεί πράγματι να συμβεί—και προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί προσεκτικά από τα πλέον ριζοσπαστικά αντιρωσικά βήματα. Η γνώμη της Ανατολικής Ευρώπης, φυσικά, δεν ενδιαφέρει κανέναν.

Οι Βρετανοί, με επικεφαλής τον ξέφρενο Μπόρις, ήταν το στήριγμα της Ουκρανίας στον Παλαιό Κόσμο. Όμως ο Τζόνσον “έφυγε” και υπάρχουν ανησυχητικές φήμες ότι οι Βρετανοί, που παρασύρονται από την κοινωνικο-οικονομική καταιγίδα, μπορεί τώρα να προτιμούν μια λιγότερο «γερακίσια» φιγούρα στην πρωθυπουργική καρέκλα, που θα ασχολείται κυρίως με τα εσωτερικά προβλήματα.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι δυσκολίες απειλούν μια παταγώδη αποτυχία του Δημοκρατικού Κόμματος στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου. Και η πορεία της [Αμερικανικής] εκστρατείας στην Ουκρανία δεν βοηθά με κανέναν τρόπο στην επίλυση των προβλημάτων, αλλά αντίθετα, απειλεί να γίνει άλλο ένα βαρίδι μέχρι το Φθινόπωρο, που θα πνίξει τους κομματικούς συντρόφους του Μπάιντεν.

Την ίδια ώρα, ολόκληρο το κυρίαρχο ρεύμα των μέσων ενημέρωσης στη Δύση ήδη δηλώνει εν χορώ ότι η Ουκρανία όχι μόνο χάνει στο μέτωπο, αλλά, κατ’ αρχήν, δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει.

Βεβαίως, υπάρχουν δυνάμεις στη Δύση—και με μεγάλη επιρροή—που εξακολουθούν να υπολογίζουν στη συνέχιση των εχθροπραξιών και στη στρατιωτική νίκη της Ουκρανίας, αλλά η αντιρωσική συναίνεση της Δύσης καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Επιπλέον, δεν χρειάζεται να έχει κάποιος μαντικές ικανότητες για να προβλέψει ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει κατ’ αυτή την έννοια από βδομάδα σε βδομάδα. Αυτό σημαίνει ότι στο Κίεβο θα λαμβάνουν ολοένα και λιγότερη βοήθεια –και γι’ αυτούς μια τέτοια εξέλιξη θα είναι σκέτη καταστροφή.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δήλωση του Reznikov ότι η Ουκρανία συγκεντρώνει μια στρατιωτική γροθιά ενός εκατομμυρίου ανδρών, και μάλιστα εξοπλισμένη με δυτικά όπλα, εμφανίστηκε αυτή τη στιγμή. Αποσκοπεί στην ανάσχεση των διαδικασιών αποσύνθεσης του αντιρωσικού συνασπισμού και στην ώθηση των αμφιταλαντευόμενων κυβερνήσεων σε ένα νέο κύμα βοήθειας προς το Κίεβο, τόσο στρατιωτικής όσο και οικονομικής.

Δεν είναι τυχαία η έμφαση στην επιλογή των νότιων παρακτίων εδαφών ως στόχου της επερχόμενης αντεπίθεσης, επειδή αυτά είναι ζωτικής σημασίας για την ουκρανική οικονομία. Κατά τη διάρκεια των μηνών της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Δύση κατάφερε να αντιληφθεί πόσο βαριά θα ήταν μια βαλίτσα χωρίς χερούλι, όπως θα είναι η Ουκρανία αν αποστερηθεί τις πιο σημαντικές περιοχές της από οικονομική άποψη. Στο κάτω κάτω, αυτό που αποτελούσε πλεονέκτημα [για τη Δύση] στην μετά το Μαϊντάν περίοδο—ότι δηλαδή χάρη στη γεωγραφική της θέση και τη σοβιετική κληρονομιά η Ουκρανία όχι μόνο μπορούσε να συντηρεί τον εαυτό της, αλλά επίσης είχε μεταβληθεί σε ένα Klondike [ΣΗΜ. Σημείο συρροής χρυσοθήρων] για λεηλασία από το Δυτικό Κατεστημένο, [πλέον έχει ανατραπεί]. Τώρα, για να συνεχίσει το Κίεβο να λειτουργεί ως όπλο ενάντια στη Ρωσία, η Δύση πρέπει να δώσει χρήματα. Και το γεγονός ότι από τυπική άποψη αυτά είναι δανεικά δεν παρηγορεί κανέναν—είναι σαφές ότι αυτά τα χρέη είναι μη ανακτήσιμα.

Έτσι λοιπόν, ο κύριος στόχος της τρέχουσας πληροφοριακής επίθεσης είναι η Δύση, ή καλύτερα, οι δυτικές ελίτ που έχουν αρχίσει να αμφιταλαντεύονται. Μπροστά τους, η Ουκρανία κρέμασε ένα καρότο: εδώ έχουμε έναν στρατό ενός εκατομμυρίου σχεδόν έτοιμο, που θα απελευθερώσει τη Χερσώνα και τη Μαριούπολη, απλά δώστε μας περισσότερα χρήματα και όπλα.

Ωστόσο, αν και είναι ο κύριος, η Δύση δεν είναι ο μόνος στόχος του Κιέβου. Παράλληλα, προσπαθεί να σκοτώσει μερικά ακόμα πουλιά με μια πέτρα.

Οι επιδεικτικές δηλώσεις θάρρους σχετικά με την επερχόμενη αντεπίθεση λειτουργούν επίσης υποστηρικτικά για της δημόσια κινητοποίηση [επιστράτευση] μέσα στην Ουκρανία. Αυτό γίνεται ολοένα και περισσότερο επίκαιρο καθώς διαρρέουν πληροφορίες για τις καταστροφές στο μέτωπο και τις τεράστιες απώλειες των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, παρά τη βαριά λογοκρισία και τη λειτουργία της ουκρανικής μηχανής πλύσης εγκεφάλου σε πλήρη ισχύ.

Επιπλέον, πρόκειται για μια προσπάθεια να ρίξουν το ηθικό της ρωσικής κοινωνίας και—ιδιαίτερα—των ανθρώπων στα απελευθερωμένα εδάφη, να σπείρουν σε αυτούς ανησυχία και αβεβαιότητα. Γίνονται τακτικές τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αξιωματούχων που εργάζονται στις νέες διοικήσεις [των απελευθερωμένων περιοχών]. Να προσθέσουμε ακόμη ότι διαδίδουν φήμες πως η Ρωσία θα φύγει από εκεί, και το Κίεβο θα επιστρέψει και θα σφαγιάσει όλους όσους με κάποιο τρόπο συνεργάστηκαν και ήρθαν σε επαφή με τους Ρώσους.

Με αυτή την έννοια, αυτά που λένε οι Reznikov και Vereshchuk αποτελούν ένα αξιόλογο σαμποτάζ [που εντάσσεται] στον πόλεμο της πληροφόρησης, το οποίο δεν πρέπει να υποτιμάται. Τέτοιες ενέργειες του Κιέβου πρέπει να αποκρουστούν με τρόπο ισχυρό και επαρκή.

Σε ό,τι τώρα αφορά το πόσο πραγματοποιήσιμα είναι τα σχέδια του Κιέβου για την “ανακατάληψη” των νότιων περιοχών, αξίζει τον κόπο να τους  πει κάποιος να μη λένε «χοπ» προτού πραγματοποιήσουν το άλμα.

*                            *                            *

Αυτό ήταν το άρθρο της Irina Alksnis. Ακολουθούν κάποια σχόλια.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

(Α) Πιστεύουν πραγματικά στην Ουκρανική “νίκη” οι Δυτικοί;

Είναι γεγονός ότι παρόλη την προέλαση των συμμαχικών δυνάμεων (Ρωσικές και πολιτοφυλακές των Λαϊκών Δημοκρατιών), το Κίεβο και οι «εταίροι» επιμένουν, αν όχι στην ολοκληρωτική νίκη και στην συνθηκολόγηση άνευ όρων της Ρωσίας—όπως μέχρι πρόσφατα επέμεναν—τουλάχιστον στην επιστροφή των εδαφών που κάποτε ανήκαν στην Ουκρανία (της Κριμαίας συμπεριλαμβανομένης).

Στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, οι συμμετέχοντες απευθυνόμενοι προς τους Ουκρανούς τους ζήτησαν να μην αρκεστούν σε τίποτα λιγότερο από την στρατιωτική επίλυση της σύγκρουσης. Ο πρωθυπουργός του Βελγίου, συνοψίζοντας είπε: «Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε να μιλάμε με τον πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι τονίζοντας ότι ο πόλεμος μπορεί να κερδηθεί μόνο στο πεδίο της μάχης, και οφείλουμε να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τον πρόεδρο Ζελένσκι και τον λαό της Ουκρανίας έτσι ώστε να νικήσουν στο πεδίο της μάχης».

Ο πρωθυπουργός του Βελγίου, Alexander de Croo, ο οποίος ανέλαβε να μεταφέρει στον Ζελένσκι την άποψη της τελευταίας ΝΑΤΟικής συνάντησης κορυφής ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία οφείλει να επιλυθεί «αποκλειστικά με στρατιωτικά μέσα».

Αντίθετα, ο Χένρι Κίσινγκερ, που στο Νταβός υποστήριξε τις διαπραγματεύσεις με στόχο την επιστροφή στην κατάσταση προ της 24ης Φεβρουαρίου φέτος—θέση οπωσδήποτε μη ρεαλιστική, αλλά πάντως διαφορετική από τις ΝΑΤΟικές ανοησίες—κατατάχθηκε στη λίστα Myrotvorets των εχθρών της Ουκρανίας.

Η πολιτική αυτή προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Είναι δυνατόν τόσοι και τόσοι έμπειροι διπλωμάτες και πολιτικοί να έχουν τυφλωθεί; Διερωτάται κανένας αν αυτές οι διακηρύξεις περί Ουκρανικής “νίκης” είναι πιστευτές από τους ίδιους που τις εκφωνούν.

Σε ένα πολύ πρόσφατο άρθρο του στο Foreign Affairs με τίτλο «Οι απίθανες θεωρίες νίκης της Ουκρανίας» και υπότιτλο «Η φαντασίωση περί Ρωσικής ήττας και η υπόθεση της διπλωματίας», ο Barry R. Posen (Ford International Professor of Political Science at MIT) εξετάζει εξαντλητικά τις θεωρίες περί νίκης της Ουκρανίας χαρακτηρίζοντας «ετοιμόρροπες θεμελιώσεις» τις λογικές τους αφετηρίες. Γράφει στην σύνοψη/συμπεράσματα του άρθρου του: «Οι ηγέτες της Ουκρανίας και οι υποστηρικτές τους μιλούν λες και η νίκη είναι ακριβώς πίσω από τη γωνία. Αλλά όλο και περισσότερο, αυτή η άποψη μοιάζει να είναι μία φαντασίωση. Η Ουκρανία και η Δύση πρέπει επομένως να αναθεωρήσουν τις φιλοδοξίες τους και να μετακινηθούν από μία στρατηγική που αποσκοπεί στη νίκη στον πόλεμο προς μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση: την εύρεση ενός διπλωματικού συμβιβασμού που θα λήξει τις εχθροπραξίες.» Και μόνο το γεγονός της εμφάνισης αυτού του άρθρου στο έγκριτο (στους κύκλους των Δυτικών διπλωματών) Foreign Affairs κάνει φανερή την εξάπλωση ρωγμών στο Δυτικό στρατόπεδο.

Είναι άλλο όμως να αναλύει κάποιος τα υποτιθέμενα επιχειρήματα και τις λογικές κατασκευές των υποστηρικτών της “Ουκρανικής νίκης” και άλλο να απαντά στο ερώτημα αν πραγματικά υπάρχουν σοβαροί Δυτικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες που στ’ αλήθεια να πιστεύουν σ΄αυτήν. Το τελευταίο ερώτημα είναι κρίσιμο, επειδή αρνητική απάντηση σε αυτό θέτει άμεσα το επόμενο ερώτημα, που είναι «τότε ποιος είναι ο πραγματικός στόχος των υποστηρικτών της “Ουκρανικής νίκης”;

Αν όντως στις Δυτικές ηγεσίες υπάρχει ειλικρινής εκτίμηση περί Ουκρανικής νίκης, τότε όντως, σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου αυτές οι ηγεσίες θα έχουν δίκιο, οι Ουκρανοί θα αντεπιτεθούν με ένα εκατομμύριο στρατό και θα πετάξουν τους Ρώσους στη θάλασσα. Αλλά, προς το παρόν, αυτό που βλέπουμε είναι οι εκατόμβες των Ουκρανών στρατιωτών, ως επί το πλείστον χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση και διοίκηση, πεινασμένων και χωρίς υποστήριξη από πυροβολικό, να πολλαπλασιάζονται—έχουμε φτάσει τους 1,000 νεκρούς τη μέρα—και οι πόλεις στο Ντονμπάς να πέφτουν τόσο σύντομα που εκπλήσσονται και οι ίδιοι οι Ρώσοι.

Αν όμως στις Δυτικές ηγεσίες ΔΕΝ υπάρχει στην πραγματικότητα εκτίμηση για Ουκρανική νίκη, τότε προκύπτει ότι η συνολική Δυτική φανφαρολογία αποσκοπεί σε κάποια άλλα από τα διακηρυσσόμενα ως ζητούμενα. Δηλαδή, τότε ο αληθινός στόχος δεν θα είναι η ανακατάληψη των «απολεσθέντων» εδαφών αλλά, από πλευράς μεν των Δυτικών εταίρων, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αιμορραγία της Ρωσίας (μέχρι του τελευταίου Ουκρανού), από πλευράς δε της Ουκρανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απομύζηση των “εταίρων” σε χρήματα και οπλισμό. Το βασικό όφελος για την Ουκρανική ελίτ είναι μεν τα χρήματα που απομυζά, αλλά και ο οπλισμός είναι επίσης αναγκαίος επειδή, όταν δεν καταλήγει στη μαύρη αγορά, αποτελεί το μέσο για να συνεχίζεται η συγκεκριμένη αιματηρή οικονομική επιχείρηση αυτής της ελίτ.

Το άρθρο της Irina Alksnis, που μεταφράσαμε, υποστηρίζει ότι όντως υπάρχουν δυνάμεις στη Δύση που υπολογίζουν σε νίκη της Ουκρανίας. Αν ο στόχος είναι να αποκρουσθεί ολόκληρη η γκάμα της Δυτικής επιχειρηματολογίας, τότε έχει νόημα να απαντά κάποιος και σε εκείνους που υποτίθεται ότι ακόμη πιστεύουν σε νίκη της Ουκρανίας. Αλλά υπάρχουν στ’ αλήθεια ακόμη τέτοιοι;

Η δική μας άποψη είναι ότι η υποστήριξη της Ουκρανίας στη συνέχιση των επιχειρήσεων από σημαντικό μέρος του Δυτικού κόσμου δεν οφείλεται σε κάποια τέτοια αυταπάτη αλλά στον διακαή πόθο τους να προκληθεί όσο μεγαλύτερη ζημιά είναι δυνατόν στην Ρωσία. Απώτερος στόχος είναι ο διαμελισμός της Ρωσικής Ομοσπονδίας και η μετατροπή των εδαφών της σε νέο Ελντοράντο για τα λιμνάζοντα και πλεονάζοντα Δυτικά κεφάλαια. Σχετικά έχουμε γράψει εκτεταμένα αλλού.

Ο μη φημιζόμενος για την ευφυΐα του, πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ George Bush Jr., το είπε καθαρά, νομίζοντας ότι απευθύνεται στον Ζελένσκι κατά τη γνωστή φάρσα των Vovan & Lexus: «Αποστολή σας είναι να καταστρέψετε όσο περισσότερα Ρωσικά στρατεύματα μπορείτε» και όχι «Στόχος σας είναι να νικήσετε».

Πουθενά δεν μπήκε στα σοβαρά ως στόχος η «νίκη της Ουκρανίας», ό,τι κι αν λέγεται ή γράφεται περί του αντιθέτου στις προπαγανδιστικές αφηγήσεις των Δυτικών ΜΜΕ. Από την πρώτη στιγμή, ο στόχος ήταν να πολεμήσει η Ουκρανία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, όπως χαρακτηριστικά είπε σεβάσμιος και παλαίμαχος διπλωμάτης των ΗΠΑ και επανέλαβε ο Noam Chomsky.

Η πραγματική επιδίωξη της Δύσης δεν αποτελεί μυστικό για την Ουκρανική ελίτ, που άλλωστε διακρίνεται για τον κυνισμό της. Αυτή είναι η προσέγγιση που έχει αποδεχτεί και αυτή είναι η προσέγγιση που ακολουθεί όταν ζητά περισσότερα χρήματα και όπλα. Μάλιστα, αντιλαμβανόμενοι την προσπάθεια του Δυτικού κόσμου να διαλύσει τη Ρωσία ως κράτος, πλασάρουν τους εαυτούς τους στην αγορά ως σημαντικό γρανάζι του όλου επιχειρήματος. Γι’ αυτό και ο Alexey Reznikov, στη συνέντευξη στους Times του Λονδίνου που αναφέραμε, προσθέτει: «Είμαι σίγουρος ότι τα επόμενα χρόνια θα δούμε διαδοχικές διακηρύξεις ανεξαρτησίας στο ρωσικό έδαφος. Η Ρωσική Ομοσπονδία θα διαλυθεί σε πολλές διαφορετικές χώρες – Ταταρστάν, Μπασκορτοστάν κ.λπ.». Επιχειρεί έτσι να δώσει ένα σήμα στους Δυτικούς, από τους οποίους ζητά λεφτά και όπλα, ότι στο Κίεβο αντιλαμβάνονται την έγνοια τους και θα κάνουν ό,τι μπορούν, εφόσον φυσικά τους δοθούν αυτά που ζητάνε.

O ιδιαίτερα σεβαστός στους Αμερικανικούς διπλωματικούς κύκλους, παλαίμαχος πρέσβης Chas Freeman, στέλεχος των υπουργείων εξωτερικών και άμυνας των ΗΠΑ επί δεκαετίες, χρησιμοποίησε πρώτος την έκφραση που συμπυκνώνει την ουσία της Δυτικής πολιτικής στο Ουκρανικό: «Οι ΗΠΑ θα πολεμήσουν τους Ρώσους μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό». Η θρυλική πλέον διατύπωση έγινε στην εξαιρετική εκπομπή Pushback του Αμερικανού δημοσιογράφου Aaron Maté.  

Ότι το θέμα για τους Δυτικούς δεν είναι η νίκη της Ουκρανίας αλλά η καταστροφή της Ρωσίας φαίνεται επίσης καθαρά όταν δούμε την επιχειρηματολογία όσων, απόστρατων στρατηγών, τρωκτικών των Think Tanks, ακαδημαϊκών αναλυτών και άλλων—υποτίθεται—ειδικών ζητάνε την άμεση παρέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ κ.λπ. στην Ουκρανία. Τα επιχειρήματά τους συνοψίζονται στο ότι αν ο πραγματικός στόχος είναι να καταστραφεί η Ρωσία, τον πρώτο ρόλο σε αυτό το έργο δεν μπορεί να τον παίξει η Ουκρανία και γι’ αυτό απαιτείται η άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ. Σχετικά έχουμε γράψει αρκετά στο παρελθόν.

Αν η ανάλυσή μας ευσταθεί, τότε από αυτήν προκύπτει το λογικό συμπέρασμα ότι τελικά όντως θα επιχειρηθεί “ουκρανική αντεπίθεση” στο νότο. Όχι με στόχο την ανακατάληψη της …Χερσώνας, αλλά με στόχο να γίνει όσο μεγαλύτερη ζημιά είναι δυνατόν, τόσο στα συμμαχικά στρατεύματα όσο και στους άμαχους Ρωσόφωνους.

Έτσι θα αιτιολογηθεί και προς στους Δυτικούς υποστηρικτές του η ανταποδοτική αξία των χρημάτων που θα έχει λάβει το Κίεβο. Δηλαδή, εδώ μιλάμε για μία στυγνή εμπορική πράξη που στη διεκπεραίωσή της το αίμα και ο πόνος των ίδιων των Ουκρανών στρατιωτών και των οικογενειών τους, τα βάσανα του Ουκρανικού λαού δεν μετρούν· αυτοί είναι αναλώσιμοι για τις Ουκρανικές ελίτ.

(Β) Σχετικά με τις αμφιταλαντεύσεις στο Δυτικό στρατόπεδο

Οι πλέον ενδιαφέρουσες “δεύτερες σκέψεις” στην ΕΕ προέρχονται από τη Γερμανία, όπου μάλιστα οι αποκλίνουσες θεωρήσεις δύο κυβερνητικών κομμάτων, των “Ελεύθερων Δημοκρατών” και των “Πράσινων” θέτουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα του κυβερνητικού συνασπισμού. Οι “Πράσινοι” αποτελούν τυπική περίπτωση κόμματος που δεν έχει αποκτήσει πολιτική ταυτότητα και τα στελέχη του ακολουθούν τυχοδιωκτική πολιτική χωρίς περίσκεψη. Στην περίπτωση της Ουκρανίας είναι υπέρ κάθε μορφής βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες ανεξάρτητα από το τίμημα που θα καταβάλει η ίδια τους η χώρα. Οι “Ελεύθεροι Δημοκράτες” είναι ένα παλαιό συντηρητικό κόμμα γειωμένο με την άρχουσα τάξη της χώρας, που έχει μάθει από χρόνια να μετρά τις συνέπειες των πράξεων της Γερμανικής κυβέρνησης.

Αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση των Γερμανικών αμφιταλαντεύσεων η ιστορία με την τουρμπίνα συμπίεσης του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream που είχε αποσταλεί στον Καναδά για επισκευή και ο Καναδάς δεν την επέστρεφε στη Γερμανία εν ονόματι των κυρώσεων που αυτός είχε επιβάλει στη …Ρωσία, με το σκεπτικό ότι τελικά η τουρμπίνα θα κατέληγε στη Ρωσία. Για το θέμα αυτό έχουμε γράψει αναλυτικά και δεν θα επεκταθούμε άλλο εδώ, αλλά παραμένει ένα εξαιρετικό παράδειγμα της ταλάντευσης της βασικότερης χώρας της ΕΕ μεταξύ των εθνικών της συμφερόντων και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών εντολών.

Εδώ θα επεκταθούμε λίγο στο θέμα του δανείου που η Κομισιόν έταξε στους Ουκρανούς όταν αυτοί άρχισαν να ζητάνε επίμονα 5 δισεκατομμύρια ευρώ το μήνα, τα οποία μάλιστα ανέβασαν στα 9 πρόσφατα, προκειμένου να συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο της “Ακρόπολης” του ελευθέρου κόσμου. Οι αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν για τα αρχικά στάδια αυτής της ιστορίας ας ανατρέξουν εδώ.

Στις 10 Ιουλίου, η Ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera αποκάλυψε ότι ο Γερμανός υπουργός χρηματοοικονομικών (finance) Christian Lindner, προερχόμενος από τους Ελεύθερους Δημοκράτες, μπλοκάρει το Ουκρανικό δάνειο της Κομισιόν παρόλο που η Γερμανία είχε προηγουμένως δώσει το πράσινο φως σε συνάντηση κορυφής της ΕΕ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα: «Για περισσότερο από ένα μήνα, η Γερμανία μπλοκάρει το πακέτο βοήθειας των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ που αντιπροσωπεύει την κύρια μορφή στήριξης της ΕΕ προς την Ουκρανία. Το αδιέξοδο, που επιβεβαιώθηκε από διάφορους πρωταγωνιστές τόσο στο Κίεβο όσο και στις Βρυξέλλες, θα μπορούσε να είναι ένας από τους λόγους που ώθησαν χθες τον Volodymyr Zelensky να απομακρύνει ξαφνικά και μάλλον βάναυσα τον Ουκρανό πρέσβη στο Βερολίνο Andryi Melnyk.»

H δημοσιοποίηση από την Ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera του μπλοκαρίσματος του “δανείου” των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ από τον Γερμανό υπουργό Χρηματοοικονομικών.

Και η εφημερίδα συνεχίζει: «Η ιδέα της βοήθειας των 9 δισεκατομμυρίων, που γεννήθηκε την άνοιξη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επιβεβαιώθηκε από όλους τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα τέλη Μαΐου. Το έργο προβλέπει δάνειο στο Κίεβο με αποπληρωμή μετά από 25 χρόνια και ουσιαστικά χωρίς τόκους, χάρη στα κεφάλαια που η ίδια η Επιτροπή θα εισέπραττε από την έκδοση ομολογιακού δανείου το οποίο θα εγγυούνταν μέσω περιουσιακών στοιχείων τους οι χώρες μέλη. Αλλά η Γερμανία, ο μεγαλύτερος και πιο σταθερός από τους εγγυητές αυτής της μορφής ευρωομολόγου, είναι αντίθετη: αφού έδωσε τη συγκατάθεση κατά τη συνάντηση κορυφής [σύμφωνα με την Ιταλική εφημερίδα], τώρα άλλαξε γνώμη. Στον υπουργό χρηματοοικονομικών του Βερολίνου, τον φιλελεύθερο Christian Lindner, δεν αρέσει το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες καταφεύγουν στο κοινό ευρωπαϊκό χρέος για την ουκρανική κρίση όπως έκαναν κατά τη διάρκεια της πανδημίας [το λεγόμενο SURE]. Προς το παρόν, ο Γερμανός υπουργός έχει δώσει την έγκρισή του μόνο για μια πρώτη δόση ενός δισεκατομμυρίου, τα έσοδα της οποίας θα πρέπει να καταβληθούν στο Κίεβο μέχρι τον Ιούλιο. Εν τω μεταξύ, όσο περνάει ο καιρός, το Κίεβο ισχυρίζεται ότι χρειάζεται 5 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα σε βοήθεια [για να πληρώνει… μισθούς και συντάξεις] ενώ θεωρείται βέβαιο ότι τον Σεπτέμβριο η Ουκρανία θα αθετήσει μια εξόφληση εξωτερικού χρέους ύψους 900 εκατομμυρίων ευρώ.»

Ο εκ των Ελευθέρων Δημοκρατών διάδοχος του Σόιμπλε, υπουργός Χρηματοοικονομικών (Finance) της Γερμανίας, Christian Lindner, ο οποίος μπλόκαρε αυτή την εβδομάδα δάνειο 9 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχε αποφασίσει να χορηγήσει η Κομισιόν στην Ουκρανία.

Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η Γερμανία, που καλείται να εγγυηθεί τα δανεικά και αγύριστα της Ουκρανίας, βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση. Ήδη εκεί προγραμματίζουν την περικοπή των ωρών διδασκαλίας στα σχολεία λόγω αδυναμίας να τα θερμάνουν το χειμώνα, τον περιορισμό του φωτισμού των πόλεων και ετοιμάζονται για δελτίο στα καύσιμα. Ο επιχειρηματικός κόσμος της συνεχώς προειδοποιεί για επερχόμενη βαθιά ύφεση και κύμα κλεισίματος επιχειρήσεων. Και όλα αυτά, ενώ οι ίδιοι ανέστειλαν τον Nord Stream 2, ο οποίος ήταν εντελώς έτοιμος να λειτουργήσει. Πώς να μην τρίζει μετά το πολιτικό οικοδόμημα στη Γερμανία;

Στις 11 Ιουλίου, για το θέμα που έχει προκύψει κάνει σχόλια, περιέργως μάλλον ήπια σε σχέση με τις εξαλλοσύνες που μας έχουν συνηθίσει οι Ουκρανοί, ο δικός τους υπουργός χρηματοοικονομικών, Sergey Marchenko. «Χρειαζόμαστε 5 δισ. ευρώ το μήνα, αλλά τον Απρίλιο λάβαμε 1,6 δισ. ευρώ. Τον Μάιο πήραμε 1,5 δισ. ευρώ. Τον Ιούνιο 4,4 δισ. ευρώ. Τον Ιούλιο, αναμένουμε περισσότερα από 4 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά εξαρτόμαστε από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία», είπε σε συνέντευξή του επίσης στην Corriere Della Sera. Και προσέθεσε: «Φυσικά λαμβάνουμε όπλα και στρατιωτική βοήθεια, αλλά αυτό δεν αρκεί… Είναι σαφές σημάδι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο υπόλοιπος κόσμος γύρω από την Ουκρανία έχουν κουραστεί λίγο από αυτόν τον πόλεμο. Αυτό είναι κατανοητό. Υποφέρουν από τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου». Σχολιάζοντας την καθυστέρηση του πακέτου βοήθειας της ΕΕ, ο Marchenko είπε ότι «ορισμένες κυβερνήσεις δεν είναι έτοιμες να υποστηρίξουν την Ουκρανία με τέτοιο ποσό χρημάτων». Και μάλιστα δανεικών και αγύριστων, θα προσθέταμε εμείς.

Στις 15 Ιουλίου το θέμα πιάνεται από το Bloomberg, με πολύ ήπιο τρόπο είναι η αλήθεια. Με τίτλο: «Η ΕΕ χρονοτριβεί με τη βοήθεια στην Ουκρανία καθώς οι φόβοι για την κρίση του φυσικού αερίου στις χώρες μέλη κορυφώνονται» και υπότιτλους: «Το μεγαλύτερο μέρος των δανείων έκτακτης ανάγκης παραμένει κολλημένο στις λεπτομέρειες των πακέτων. Η Επιτροπή προειδοποιεί για τον κίνδυνο οικονομικής κόπωσης μεταξύ των Ευρωπαίων», το ρεπορτάζ του Bloomberg περιγράφει την μεγάλη ανάγκη των Ουκρανών για δανεικά και προσθέτει ότι ήδη η Κομισιόν έχει προσφερθεί να χορηγήσει το μεγαλύτερο μέρος των 750 δις ευρώ (!!) που έχει ανάγκη η Ουκρανία για την μελλοντική ανοικοδόμησή της!

Από ποια λεφτά θα δώσει το ποσό αυτό η Κομισιόν παραμένει άγνωστο. Πάντως, το Bloomberg προσθέτει: «Η προσφορά της επιτροπής τρομοκράτησε ορισμένα κράτη μέλη, που ανησυχούν για τη μαζική προσπάθεια που απαιτείται για την ανοικοδόμηση της χώρας και ενδεχόμενα ζητήματα διαφθοράς, είπαν άνθρωποι που γνωρίζουν τη συζήτηση [που διεξάγεται μεταξύ των αρμόδιων υπουργών]. Οι επιπτώσεις από τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου επιβαρύνουν τις κυβερνήσεις της ΕΕ καθώς αυτές άρχισαν να ανησυχούν για τον κίνδυνο μείωσης της λαϊκής υποστήριξης [των λαών τους] προς το Κίεβο τους επόμενους μήνες, ιδιαίτερα εάν η ενέργεια γίνει πιο σπάνια και ακριβότερη.»

Και το ρεπορτάζ του Bloomberg συνεχίζει: «Όταν οι υπουργοί Χρηματοοικονομικών της ΕΕ συζήτησαν για τη βοήθεια προς την Ουκρανία σε μια συνάντηση την Τρίτη, περίπου το ένα τρίτο των 27 κρατών μελών προειδοποίησαν ότι θα χρειαστούν νέα μέτρα για την υποστήριξη των πιο ευάλωτων ομάδων στις χώρες τους που πλήττονται από τη συνεχιζόμενη κρίση εάν είναι να αποφευχθεί η δυσαρέσκεια [των λαών της ΕΕ] προς το Κίεβο, είπαν άνθρωποι πληροφορημένοι γι’ αυτά που συζητήθηκαν.»

Ο μαζικός ξεσηκωμός πριν από μια βδομάδα των Ολλανδών αγροτών και η συνένωσή τους με Γερμανούς αγρότες σκεπάστηκε από εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ όλων των Ευρωπαϊκών χωρών. 

Προσέξτε τη λογική: Αν είναι να συνεχίσουμε τον Ουκρανικό τυχοδιωκτισμό πρέπει κάτι να δώσουμε στις ευάλωτες ομάδες των χωρών μας, για να μην υπάρξει ξεσηκωμός…

Η Γερμανία ζητά τώρα να αναλάβουν το χρέος της Ουκρανίας οι άλλες χώρες μέλη της ΕΕ, θεωρώντας ότι αυτή έχει ήδη πράξει το καθήκον της. Ταυτόχρονα, ένα ακόμη δάνειο 1,5 δις ευρώ που έχει τάξει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στην Ουκρανία παραμένει καθηλωμένο, δεδομένου ότι είναι σαφές ότι η Ουκρανία θα χρεοκοπήσει και επίσημα και προκύπτει το ζήτημα ποιος θα μείνει με τον μουτζούρη στο χέρι.

Οι αμφιταλαντεύσεις των Ευρωπαϊκών χωρών, που επίσης περιγράφονται στο άρθρο της Irina Alksnis που μεταφράσαμε, θα εντείνονται όσο γίνεται πιο φανερή στους λαούς της ΕΕ η περιπέτεια στην οποία έχουν οδηγηθεί λόγω της υποταγής των ηγεσιών τους στην εκπορευόμενη από τις ΗΠΑ ατλαντική γραμμή, η οποία οξύνει ταυτόχρονα τόσο την οικονομική ύφεση όσο και την εκτίναξη των τιμών. Στις συνθήκες αυτές είναι ζωτική ανάγκη για τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς να υποδαυλίσουν νέες συνθήκες κρίσης ώστε να ξαναχώσουν τις Ευρωπαϊκές χώρες στο μαντρί.

Από πού θα προκύψει η νέα ένταση της κρίσης στο Ουκρανικό που θα επιτρέψει τη συνέχιση της αυτοκαταστροφικής πορείας των χωρών της ΕΕ;

Ένα σενάριο που ήδη “παίζει” είναι το χτύπημα πολιτικών στόχων βαθιά μέσα στη Ρωσία (π.χ. χτύπημα της πόλης του Kursk) μέσω αναβαθμισμένων οπλικών συστημάτων που υποτίθεται ότι δίνονται στους Ουκρανούς για να τα διαχειριστούν αποκλειστικά αυτοί, αλλά αποτελεί κοινό μυστικό ότι ελέγχονται στενά και άμεσα από τους Αμερικανούς.

Ο Αμερικανικός έλεγχος είναι πλήρης, τόσο σε ό,τι αφορά τον καθορισμό των εκάστοτε στόχων και την προμήθεια των ανάλογων συντεταγμένων μέσω δορυφορικών κατοπτεύσεων όσο και σε ό,τι αφορά τον έλεγχο των κινήσεων του οπλικού συστήματος και γενικότερα τη στενή διαχείριση του—εδώ παίζει σημαντικό ρόλο και ο φόβος ότι αυτά μπορεί να πουληθούν στους Ρώσους, όπως άλλωστε πληροφορούμαστε από πολλές πηγές ότι ήδη έχει συμβεί.

Μια άλλη εκδοχή, για την οποία έχουμε ξαναγράψει σε ανύποπτο χρόνο, είναι να χτυπηθεί η γέφυρα του Kerch που συνδέει την Κριμαία με την Ηπειρωτική Ρωσία (και είναι η μεγαλύτερη γέφυρα στην Ευρώπη), επιδίωξη που επανειλημμένα έχουν προπαγανδίσει ως επιδιωκόμενο στόχο υψηλά ιστάμενοι Ουκρανοί αξιωματούχοι. Η Ρωσία έχει προειδοποιήσει ότι εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα απαντήσει χτυπώντας τα κέντρα αποφάσεων στο Κίεβο, στο Λβιβ και αλλού—δηλαδή υπουργεία και κρατικές/κυβερνητικές υπηρεσίες.

Μια εικόνα των Κυβερνητικών κτιρίων του Κιέβου στις φλόγες θα ήταν ενδεχομένως ικανή να ξεσηκώσει νέο κύμα αντι-Ρωσικής υστερίας και να επιτρέψει το παραπέρα τάισμα της Ουκρανικής ελίτ για να συνεχίζει τον πόλεμο. Αλλά μια τέτοια εξέλιξη θα μας έφερνε μαθηματικά κοντύτερα στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ κάθε άλλο από το θα ανέτρεπε τη δυστυχία που περιμένει τους Ευρωπαϊκούς λαούς στο εγγύς μέλλον—το αντίθετο μάλιστα.

Το κακό είναι ότι μια τέτοια προβοκάτσια θα ελέγχεται από τους Αμερικανούς, οι οποίοι κάθε άλλο παρά στενοχωριούνται από την οικονομική κρίση που αγκαλιάζει τις Ευρωπαϊκές χώρες—το αντίθετο μάλιστα.

Υποστηρικτικό του σχεδίου που περιγράφουμε τώρα, δηλαδή της παροχής από τους Αμερικανούς πυρομαχικών που να έχουν μακρά εμβέλεια (300 Km και άνω) για τα HIMARS που έχουν μεταφέρει στην Ουκρανία ώστε να χτυπηθούν μεγάλοι πολιτικοί στόχοι στα Ρωσικά μετόπισθεν, είναι έγγραφο της Αμερικανικής πρεσβείας που αποκάλυψε το κανάλι Military Summary, το πλέον έγκυρο ανεξάρτητο μέσο μετάδοσης πληροφοριών για την κατάσταση στο πεδίο της Ουκρανίας. Σύμφωνα με το έγγραφο, καλούνται όλοι οι Αμερικανοί πολίτες να φύγουν άμεσα από την Ουκρανία ενώ επίσης σταματά η εξυπηρέτηση προξενικών υπηρεσιών και κάθε άλλης υπηρεσίας προς του πολίτες. Οι υπηρεσίες αυτές, από τις 13 Ιουλίου, έχουν μεταφερθεί στο Λβοφ (Lviv), την πρωτεύουσα της Δ. Ουκρανίας, όπως ακριβώς είχε συμβεί στην αρχή του πολέμου, όταν οι Αμερικανοί εκτιμούσαν ότι θα χτυπηθεί το Κίεβο. Το Military Summary επισημαίνει ότι αυτές οι αλλαγές δεν έχουν εντοπιστεί από τα Δυτικά ΜΜΕ και θεωρεί ότι πρέπει να παρακολουθούμε αν θα ακολουθήσουν και άλλες πρεσβείες, όπως του Ηνωμένου Βασιλείου. Αν δούμε κάτι τέτοιο τις επόμενες μέρες, τότε, κατά την ίδια πηγή, «κάτι μεγάλο επίκειται».

Το καλό είναι ότι μοιάζει ως εάν τελευταία οι Ευρωπαϊκοί πληθυσμοί να ξυπνάνε από τον λήθαργό τους, όπως δείχνουν οι μεγάλες κινητοποιήσεις των Ολλανδών και Γερμανών αγροτών που έχουν συναντήσει ένα εντυπωσιακό τείχος αποσιώπησης από όλα ανεξαίρετα τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Και επίσης καλό είναι ότι πλέον οι εξελίξεις δεν περιορίζονται εντός του Δυτικού στρατοπέδου, αλλά σε αυτές συμμετέχουν με ανεξάρτητες κινήσεις οι χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Και εκεί, όπως είπε και ο σπινθηροβόλος  επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Josep Borrell, η Δύση κατηγορείται για διπλά μέτρα και σταθμά μη έχοντας καταφέρει να κερδίσει την «μάχη των αφηγήσεων» στο Ουκρανικό.

[1] Η μετάφραση έγινε στα Αγγλικά με google translate και από εκεί στα Ελληνικά. Ο Βασίλης Μακρίδης μου έλυσε την απορία για την παροιμία στο τέλος και τον ευχαριστώ.