Ερ: Ποια η ανάγκη συγκρότησης της Ανυπότακτης Αττικής; Ποιο είναι το πρόγραμμά σας;
Απ: Η περιφέρεια της Αττικής είναι ο τόπος όπου κατοικεί η πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας. Αποτελεί ταυτόχρονα το πεδίο εμφάνισης των μεγαλύτερων αντιθέσεων στην ελληνική κοινωνία. Εδώ συνυπάρχουν κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις και φτωχοποίηση με τις προσπάθειες ανάκαμψης του κεφαλαίου, μέσω της ταχύτατης παράδοσης ελεύθερων χώρων (Ελληνικό, Παραλιακό Μέτωπο, λιμάνι κλπ.), αλλά και των δημόσιων υποδομών.
Σε κάθε γωνιά της Αττικής, δημιουργούνται οι συνθήκες για να κερδοφορούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα σε βάρος των δικαιωμάτων των πολλών. Λίγα μόνο παραδείγματα είναι οι τεράστιες παρεμβάσεις και αναμορφώσεις χώρου στο Ελληνικό και το Παραλιακό Μέτωπο, η επέκταση του λιμανιού για τους σχεδιασμούς της COSCO στον Πειραιά, η μετεγκατάσταση του καζίνο στο Μαρούσι, η δημιουργία mall στην Ακαδημία Πλάτωνος, η επέκταση του airbnb και η προσπάθεια «εξευγενισμού» του κέντρου, η καταστροφική διαχείριση του περιβάλλοντος.
Η Αττική είναι, ταυτόχρονα, ο χώρος που εφαρμόζονται κατεξοχήν οι μνημονιακές πολιτικές των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της συμπίεσης των μισθών, της καταστρατήγησης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Οι συνθήκες αυτές είναι το αποτέλεσμα της συνειδητής πολιτικής που σχεδίασαν, προώθησαν και εφάρμοσαν οι μνημονιακές δυνάμεις. Εμείς επιδιώκουμε να εκφράσουμε τα κοινωνικά συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας και ένα διαφορετικό πολιτισμό. Να εκφράσουμε τις αντιστάσεις, αλλά και ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο είναι ταυτόχρονα εφικτό στο σήμερα, και όχι σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον. Ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικό, που όμως δίνει άμεσες λύσεις σε μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας.
Πολλές φορές οι εναλλακτικές λύσεις είναι μπροστά μας και είναι εφικτές αλλά αποκρύπτονται από τα συγκεκριμένα συμφέροντα, των εργολάβων, των μεγαλοκατασκευαστών, αυτών που λυμαίνονται το χώρο της υγείας και της κοινωνικής μέριμνας, αυτών που περιμένουν να κατασπαράξουν τους ελεύθερους χώρους και το δημόσιο πλούτο και περισσότερο από όλους από τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των ξένων δανειστών. Μας λένε πολλές φορές ότι δεν έχουμε πρόγραμμα ή ότι το πρόγραμμά μας δεν είναι εφαρμόσιμο. Όμως το πρόγραμμά μας είναι ρεαλιστικό. Τροφοδοτείται από το ρεαλισμό των κοινωνικών αγώνων και των κοινωνικών αναγκών, αλλά ταυτόχρονα, από τις επεξεργασίες πολλών αγωνιστών και επιστημόνων, που συνθέτουν και παράγουν εναλλακτικές και κοινωνικά προσανατολισμένες λύσεις στα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα ζητήματα.
Το πρόγραμμά μας για την Περιφέρεια Αττικής περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:
Προτεραιότητα στις κοινωνικές ανάγκες, Προστασία της λαϊκής κατοικίας, Ελεύθερους δημόσιους χώρους πρασίνου. Αλλαγή πολιτικής στη διαχείριση απορριμμάτων, Ενίσχυση των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας, Προστασία των ρεμάτων, του αστικού πρασίνου και των περιαστικών δασών, Ριζικό εκδημοκρατισμό της Αυτοδιοίκησης – Αντιφασιστικός αγώνας στις γειτονιές, Ενίσχυση των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας και διασφάλιση της πρόσβασης όλων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Ερ: Ποια είναι η συγκεκριμένη κριτική σας στη θητεία της κ. Δούρου, αλλά και στους Πατούλη-Σγουρό που διεκδικούν να περάσουν στο 2ο γύρο;
Απ: Πριν εξετάσουμε τους υποψηφίους των μνημονιακών κομμάτων, θα πρέπει να εξετάσουμε το ρόλο της Περιφέρειας ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού, και ιδιαίτερα μέσα στην περίοδο των μνημονίων. Μέσα από τις αναδιαρθρώσεις που έχουν επιβάλλει ο «Καλλικράτης» και ο «Κλεισθένης Ι», οι Περιφέρειες αφενός ανέλαβαν αναβαθμισμένο ρόλο στην διαχείριση κρατικών κονδυλίων και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, αλλά και στην ανάληψη κρατικών λειτουργιών σε σημαντικά ζητήματα (όπως η ανάπτυξη υποδομών, διαχείριση των απορριμμάτων κλπ.) και αφετέρου προσδέθηκαν στην οικονομική εποπτεία και το στραγγαλισμό του μνημονιακού προγράμματος της κεντρικής κυβέρνησης.
Περαιτέρω, ο σημαντικός ρόλος των Περιφερειών στην προώθηση μακροπρόθεσμων στρατηγικών, οφείλεται και στην ίδια την δομή αυτών των μηχανισμών και τoν εγγενώς γραφειοκρατικό τους χαρακτήρα, αλλά και στο γεγονός ότι τα έργα προς υλοποίηση σε σημαντικό βαθμό διαμορφώνονται και υπαγορεύονται από ποικίλες επιχειρηματικές και πολιτικές στοχεύσεις και γίνονται έτσι αντικείμενο μακρών διαπραγματεύσεων και συγκρούσεων, επιχειρηματικών ανταγωνισμών και πελατειακών σχέσεων. Ο προσανατολισμός των προγραμμάτων και των παρεμβάσεων της Περιφέρειας έχει λόγω των κατευθύνσεων της Ε.Ε., αλλά και της επίδρασης των συμφερόντων του επιχειρηματικού κεφαλαίου, αντιλαϊκό χαρακτήρα, τον οποίο χωρίς μεγάλες παραλλαγές εκφράζουν οι υποψήφιοι των μνημονιακών κομμάτων. Άρα, χρειάζεται μία εντελώς άλλη πολιτική και παρέμβαση στην Περιφέρεια.
Η Περιφερειακή Αρχή της Δούρου, στον ίδιο δρόμο με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μνημείο πολιτικής μεταστροφής εφαρμόζοντας επιθετικά το ακριβώς αντίθετο πρόγραμμα από αυτό με το οποίο εξελέγη μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τη διοίκηση Σγουρού, κατέστησε την Περιφέρεια προσάρτημα της μνημονιακής προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ, προώθησε το σύνολο των παρεμβάσεων του κεφαλαίου και παρέδωσε ρημαγμένες κοινωνικές υπηρεσίες.
Η σημερινή διοίκηση Δούρου έχει ευθύνες εξίσου μεγάλες με αυτές που βαραίνουν συνολικά το ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά από τα μέτρα τα οποία προώθησε, όπως το γήπεδο στη Φιλαδέλφεια, η χρηματοδότηση της επέκτασης του λιμανιού από την COSCO, η ενίσχυση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στην κατάληψη όλου του παραλιακού μετώπου και άλλες παρεμβάσεις δεν αποτελούσαν καν μνημονιακές υποχρεώσεις, αλλά συγκεκριμένες δεσμεύσεις απέναντι σε μερίδες του κεφαλαίου, και έγιναν ώστε να οικοδομηθεί η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ και της ίδιας της Ρ. Δούρου προσωπικά με τις επιχειρηματικές ελίτ. Πρόκειται για ένα μνημείο πολιτικής μεταστροφής.
Ταυτόχρονα, υπήρξε μεγάλο κενό έργου της στους τομείς της διαχείρισης των απορριμμάτων, της ενίσχυσης της κοινωνικής πολιτικής, της πολιτικής προστασίας, των δημόσιων αγαθών με καταστροφικά αποτελέσματα σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η πολιτική ευθύνη της Ρ. Δούρου για τις καταστροφές στο Μάτι και στη Μάνδρα είναι μεγάλη. Είναι προφανές ότι για αυτές τις καταστροφές δεν βαρύνεται αποκλειστικά ή κυρίως η Περιφέρεια. Έχουν παίξει κυρίαρχο ρόλο η δραστική μείωση των κονδυλίων για την πολιτική προστασία, το συνολικό μοντέλο ανάπτυξης που κινείται άναρχα, στρεβλά και ασύδοτα υπέρ μεγάλων και μικρών συμφερόντων, η γενικότερη πολιτική των κυβερνήσεων, ενώ συμβάλλει και η κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, τα ευρύτερα προβλήματα δεν αναιρούν τις πολιτικές ευθύνες εκείνων που διαχειρίζονται την τοπική εξουσία, υπηρετώντας τις πολιτικές που οδήγησαν στην διάλυση των δομών πολιτικής προστασίας, στην διατήρηση και την επέκταση της αυθαίρετης δόμησης, στην παραχώρηση παραλιών, αιγιαλών και δασών για fasttrack επενδύσεις. Ο τρόπος με τον οποίο η Ρ. Δούρου διαχειρίστηκε τους πόρους και τους μηχανισμούς της Περιφέρειας, έχει άμεση επίπτωση στο μέγεθος της καταστροφής, ακόμα και αν αυτή ξεκίνησε από «τυχαίους» ή «αστάθμητους» παράγοντες. Ένας ελάχιστα εύθικτος Περιφερειάρχης θα είχε, έστω και μετά τις τραγωδίες, διεκδικήσει πόρους και ενίσχυση των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας ή θα είχε παραιτηθεί για να ασκήσει πολιτική πίεση. Αντίθετα, η Ρ. Δούρου επέλεξε να επιχειρήσει την «αποκάθαρση» της πολιτικής της ίδιας, αλλά και της κυβέρνησης.
Και στην περίπτωση του κρίσιμου ζητήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων, σε πλήρη σύμπλευση με τα τεράστια εργολαβικά συμφέροντα που κερδοφορούν από επιβλαβείς πολιτικές διαχείρισης απορριμμάτων, η διοίκηση της Ρ. Δούρου όχι απλώς διατήρησε την επικίνδυνη και μη βιώσιμη εγκατάσταση ΧΥΤΑ Φυλής, αλλά πολλώ μάλλον την επεξέτεινε και προχωρά στη λειτουργία του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό.
Από την άλλη μεριά, η υποψηφιότητα Πατούλη, βρίσκεται πολιτικά και αισθητικά στον αντίποδα των συμφερόντων, του πολιτισμού και της κουλτούρας των εργαζόμενων τάξεων. Η νεοφιλελεύθερη ατζέντα που υιοθετεί, με στοιχεία συντηρητισμού, αυταρχισμού, έντασης της επιτήρησης στους δρόμους και τις γειτονιές μας συνιστά μία εκδοχή επιθετικού νεοφιλελευθερισμού. Όπως έχει, άλλωστε, δείξει η θητεία του στο Μαρούσι, με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και την θετική του στάση για την μετεγκατάσταση του καζίνο. Δεν ξεχνάμε τη στάση του στο δημοψήφισμα, όταν, ως πρόεδρος της ΚΕΔΕ, έβαλε με συνοπτικές διαδικασίες την ΚΕΔΕ στην επιτροπή υποστήριξης του ΝΑΙ. Πρόκειται για μια επικίνδυνη πολιτική που απειλεί τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της Αττικής με κατασταλτική αντιμετώπιση και ασύδοτη επιτάχυνση των σχεδιασμών των επιχειρηματιών.
Όσο για τον κ. Σγουρό, η προηγούμενη θητεία του στην Περιφέρεια, η οποία συνέπεσε με την εκδήλωση της κρίσης, μιλάει από μόνη της. Ήταν αυτός που εγκαινίασε τη σύνδεση του επιχειρηματικού κεφαλαίου με τον προγραμματισμό, τις υπηρεσίες και τα κονδύλια της Περιφέρειας. Είχε βασικό ρόλο στην προώθηση επιχειρηματικών σχέσεων, πελατειακών σχέσεων σε τοπικό επίπεδο, με τεράστιες επιπτώσεις στα οικονομικά της Περιφέρειας, στην κατασπατάληση πόρων, στην υποβάθμιση των δημόσιων φορέων και υποδομών με ταυτόχρονα την ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών τους.
Οι τρεις αυτές υποψηφιότητες, όχι απλώς ταυτίζονται πολιτικά και στρατηγικά, με κάποιες ιδεολογικές διαφοροποιήσεις, αλλά επί της ουσίας λειτουργούν συμπληρωματικά η μία για την άλλη, για την μακροπρόθεσμη διασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας στο πεδίο της Αττικής.
Ερ: Γιατί με την Ανυπότακτη Αττική και όχι με τη Λαϊκή Συσπείρωση του Γ. Πρωτούλη ή την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή του Κ. Τουλγαρίδη;
Η άποψη μας είναι ότι στη σημερινή φάση υποχώρησης του κινήματος και απογοήτευσης ευρύτερα του λαϊκού κόσμου, και ιδιαίτερα του αριστερού κόσμου μετά την ήττα του εγχειρήματος και τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, είναι απαραίτητο να υπάρχουν ενωτικές συνεργασίες των ευρύτερων δυνάμεων της αριστεράς, ώστε να δώσουν πνοή και να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των λαϊκών στρωμάτων σε υλικό επίπεδο, αλλά και στα ιδεολογικά ερωτήματα που μετά τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ απαντιούνται από πολλούς με συντηρητικό τρόπο.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε τοπικό επίπεδο με τις δυνάμεις που αναφέρατε, στη βάση ενός κοινού προγράμματος για τα τοπικά, αλλά και τα ευρύτερα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Ιδιαίτερα στο επίπεδο τη αυτοδιοίκησης, τα σημεία της σύγκλισης της πάλης των ευρύτερων αριστερών δυνάμεων είναι επαρκή για πολιτικές συνεργασίες. Αυτή είναι, όμως, μια πολιτική που δεν υλοποιήθηκε λόγω, δυστυχώς, της αποστροφής των δυνάμεων αυτών ακόμη για κοινά πεδία διαλόγου.
Πρέπει να κάνουμε μία διάκριση μεταξύ της Λαϊκής Συσπείρωσης και της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής. Η Λαϊκή Συσπείρωση και ο πολιτικός χώρος που την υποστηρίζει, αρνείται ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες με άλλες δυνάμεις της αριστεράς, ακόμα και όταν δεν έχουν τόσο κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα, όπως έχουν τέτοιο στην πιο μεγάλη Περιφέρεια. Τις αρνείται ακόμα και εκεί που μπορεί να αναπτυχθεί σημαντική δυναμική, ή ακόμα και αν υπάρχουν σημαντικά διακυβεύματα, όπως στο δήμο της Πάτρας. Υπάρχουν, επίσης, θέσεις σε προγραμματικό επίπεδο που εμφανίζονται διαφορές σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής, κινηματικής πολιτικής, και του χαρακτήρα της παρέμβασης. Η παραδοσιακή πολιτική παρουσία της Λαϊκής Συσπείρωσης σε αυτοδιοικητικό επίπεδο ακολουθεί την ίδια λογική της παρέμβασης του ΚΚΕ, αποβλέπει δηλαδή περισσότερο στην αναπαραγωγή μιας σταθερής πολιτικής και εκλογικής επιρροής για την προβολή μιας διαμαρτυρίας.
Με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή και τους αγωνιστές που συμμετέχουν σε αυτήν, έχουμε βρεθεί σε πολλούς κοινούς αγώνες, ενώ οι θέσεις σε μια σειρά βασικά ζητήματα είναι παραπλήσιες, αν όχι ταυτόσημες. Η φυσιογνωμία των δύο σχημάτων, το δυναμικό που τα συγκροτεί, το προγραμματικό τους πλαίσιο, άνετα επέτρεπαν μία ενωτική πολιτική παρέμβαση, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για το γεγονός ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ξέρετε πολλές φορές στην αριστερά υπάρχει μία αντίληψη, ότι ο πιο κοντινός είναι και ο σημαντικότερος αντίπαλος, γιατί είναι αυτός που είναι ορατός. Αυτή η αντίληψη του κατακερματισμού, ακόμα και στο εσωτερικό πολιτικών χώρων που εκφράζονται με κοινό τρόπο στο πολιτικό επίπεδο, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Αποκόπτει την αριστερά συνολικά από τις ευρύτερες διεργασίες στην κοινωνία. Μια τέτοια αντιπαράθεση στο εσωτερικό της αριστεράς, όπως είδαμε πρόσφατα, καταλήγει κάποιες φορές –ευτυχώς λίγες- να γίνεται με όρους που προσβάλλουν αγωνιστές που έχουν βρεθεί, πάρα πολλές φορές στην ίδια πλευρά του χαρακώματος, και μοιράζονται διώξεις όπως π.χ. στο κίνημα των πλειστηριασμών.
Εκτός όμως από της συγκλίσεις με τον χώρο της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής, υπάρχει και μία σημαντική διαφορά. Εμείς αντιλαμβανόμαστε την παρέμβαση στις εκλογές και στην αυτοδιοίκηση επίπεδο ως μία διαδικασία συσπείρωσης αγωνιστικών δυνάμεων για την προώθηση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος άμεσων ρήξεων, που απαντάει σε υλικές ανάγκες και ερωτήματα των λαϊκών μαζών στο σήμερα. Έχουμε την εντύπωση ότι αντιλήψεις που συγκροτούν τον κεντρικό κορμό της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής, έχουν ως βασικό στόχο την προβολή μία πολιτικής «ταυτότητας», της «αντικαπιταλιστικής», και αντιλαμβάνονται τη συμμετοχή στις εκλογές ως μία διαδικασία απλής προβολής της «επαναστατικής – αντικαπιταλιστικής» προοπτικής. Για εμάς δεν βοηθούν τέτοιοι θολοί, ιδεολογικοί διαχωρισμοί δυνάμεων που σε τοπικό, συνδικαλιστικό και κινηματικό επίπεδο, μπορούν να συγκλίνουν σε ένα κοινό πρόγραμμα ή έστω δράση για τους επιμέρους χώρους.
Η Ανυπότακτη Αττική αποσκοπεί όχι απλά στην καταγραφή της διαμαρτυρίας των κατοίκων της Αττικής για όσα γίνονται, αλλά πολύ περισσότερο στην οικοδόμηση δυναμικών αγώνων που θα πετυχαίνουν νίκες, βάζοντας εμπόδια στις αντιλαϊκές, αντιπεριβαλλοντικές και συνολικά καταστροφικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που αναπτύσσονται στην αυτοδιοίκηση.
Ανυπότακτη Αττική, λοιπόν, γιατί είναι μία ζωντανή, ριζοσπαστική και μαζική πολιτική δύναμη που συνδυάζει το προγραμματικό πλαίσιο της ρήξης με τις μνημονιακές και μακροπρόθεσμες αντιλαϊκές στρατηγικές, με την συνείδηση ότι δεν επαρκεί ένας πολιτικός συνδυασμός, αλλά χρειάζεται η ανάπτυξη ενωτικών και μαζικών αγώνων της κοινωνίας για να γίνει αυτό εφικτό.
Ερ: Μπορεί να εφαρμοστεί φιλολαϊκή πολιτική από την Περιφέρεια Αττικής, σε κόντρα με τις νεοφιλελεύθερες-μνημονιακές κυβερνήσεις; Δεν είναι το οικονομικό και θεσμικό πλαίσιο δεδομένο και ανελαστικό, ειδικά για μια περιφέρεια στην οποία κατοικεί η μισή χώρα;
Απ: Όπως ανέφερα και παραπάνω, η συγκρότηση της Περιφέρειας αλλά και οι κατευθύνσεις της Ε.Ε. και ιδιαίτερα οι όροι διαχείρισης και επιλεξιμότητας των έργων που χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ, διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είτε κανείς θα προχωρήσει σε ρήξη και συγκρούσεις που θα σχετίζονται με ευρύτερες κοινωνικό πολιτικές διεργασίες και τομές, είτε θα συμβιβαστεί και θα συνθηκολογήσει, όπως δείχνει το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ και θα υπηρετήσει την αντίστροφη πολιτική από αυτή που διακήρυττε. Εμείς, δεν έχουμε αυταπάτες, επιδιώκουμε πρώτα από όλα να αποτελέσουμε ένα πόλο αντίστασης και κριτικής που να εκφράζει αιτήματα και δικαιώματα των πολιτών και να αντιπαρατίθεται με βασικές επιλογές που υλοποιούνται στο πλαίσιο των σημερινών πολιτικών.
Την ίδια στιγμή, με τους νόμους «Καλλικράτη» και «Κλεισθένη I» η παρέμβαση των μνημονιακών κυβερνήσεων στον τομέα της Αυτοδιοίκησης είχε αποκλειστικό σκοπό την αποδυνάμωση των κοινωνικών λειτουργιών της Αυτοδιοίκησης, τη διασφάλιση της μνημονιακής προσαρμογής σε όλα τα επίπεδα και την αναίρεση της δυνατότητας των κοινωνικών κινημάτων να παρεμβαίνουν στην πολιτική των ΟΤΑ. Επεκτείνεται η ιδιωτικοοικονομική και επιχειρηματική λειτουργία των ΟΤΑ, Δήμων και Περιφερειών, και η δυνατότητά τους να συμπράττουν με ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα για την εκτέλεση ή και πλήρη ανάθεση υπηρεσιών κοινωφελούς χαρακτήρα. Επιπλέον, με το «Μεσοπρόθεσμο 2020 – 2023» για την Αυτοδιοίκηση και τη θέσπιση του Οικονομικού Παρατηρητηρίου ΟΤΑ, οι πόροι της Αυτοδιοίκησης σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από τη συμφωνία τους με τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις.
Αυτά, όμως, δεν σημαίνουν ότι δεν μπορούν να δοθούν αγώνες, να επιβληθούν αιτήματα, και εφικτές και συγκεκριμένες λύσεις, που να συνιστούν προχωρήματα για τα συμφέροντα των λαϊκών τάξεων. Τα επιτυχημένα κινήματα των κατοίκων τα προηγούμενα χρόνια για ζητήματα όπως για το ΧΥΤΑ Κερατέας ή Γραμματικού, για το Ελληνικό, για την προστασία των ρεμάτων της Αττικής και του περιβάλλοντος το αποδεικνύουν περίτρανα. Αυτοί οι αγώνες δίνουν την πολιτική προοπτική μιας αριστερής ριζοσπαστικής παρέμβασης για το σήμερα, που φέρνει υλικά αποτελέσματα. Μία τέτοια πολιτική θέλουμε κι εμείς να προωθήσουμε στην πιο κεντρική Περιφέρεια της χώρας.
Όπως ανέφερα και παραπάνω για το παράδειγμα της πολιτικής της Ρ. Δούρου, οι κυρίαρχες δυνάμεις δεν υλοποιούν τις καταστροφικές πολιτικές τους ως απλές μαριονέτες ή επειδή είναι τα χέρι τους «δεμένα» με θεσμικό τρόπο. Τις υλοποιούν ενεργητικά, συχνά δε τις σχεδιάζουν ή και χωρίς να δεσμεύονται από την κεντρική κυβέρνηση ή την ΕΕ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι χρόνιες πολιτικές στη διαχείριση των απορριμμάτων που έχουν χαρακτηριστεί από τους ίδιους τους θεσμούς της ΕΕ ως επικίνδυνες, ενώ ακόμη και οι μνημονιακές δυνάμεις δήθεν ομονοούν την ανάγκη να τις αλλάξουν. Ωστόσο, όλες οι μέχρι σήμερα περιφερειακές διοικήσεις είναι απόλυτα συνδεδεμένες με τεράστια ιδιωτικά συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο των απορριμμάτων. Αντίστοιχα, εκατοντάδες εκατομμύρια διοχετεύθηκαν σε έργα που αφορούσαν την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που σχετίζονταν με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αυτά είναι χρήματα που θα έκαναν διαφορά για την κοινωνία, εάν δαπανούνταν για την ενίσχυση έστω των φτωχών στρωμάτων, των εργαζόμενων, των ανέργων της Αττικής.
Ερ: Στην αριστερά, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, υπάρχει μια εικόνα σύγχυσης, Βαβέλ, έλλειψης κοινής λογικής, αναποτελεσματικότητας. Πιστεύετε ότι ένα δικό σας καλό εκλογικό αποτέλεσμα στην Αττική μπορεί να αντιστρέψει την εικόνα; Ποιος είναι ο εκλογικός σας στόχος και γενικά τι πρωτοβουλίες σκέφτεστε να πάρετε την επόμενη μέρα για να αλλάξει αυτή η εικόνα;
Απ: Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το αποτέλεσμα στην περιφέρεια Αττικής θα έχει μία ευρύτερη πολιτική σημασία. Εδώ κατοικεί περίπου ο μισός πληθυσμός, και η πλειοψηφία των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Δεν πρέπει να επιβραβευθούν τα μνημονιακά κόμματα, οι πολιτικές μεταστροφές, ο πολιτικός κυνισμός. Κάτι τέτοιο θα τους ενισχύσει στην επίθεση την οποία προετοιμάζουν την επόμενη ημέρα η οποία θα είναι πολύ ισχυρή.
Πρέπει, αντίθετα, να δοθεί ένα μήνυμα δυσαρέσκειας για τις πολιτικές που έχουν εφαρμοσθεί και αυτές που προετοιμάζονται. Η αποχή δεν είναι λύση, ακόμα και αν υπάρχει δικαιολογημένη, ορισμένες φορές, απογοήτευση γιατί ενισχύει τον διπολισμό και κυρίως την πρώτη παράταξη. Όπως είπα και παραπάνω, μία ευρύτερη συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς θα είχε σημαντική δυναμική. Αλλά αυτό, δυστυχώς, δεν έγινε εφικτό.
Έτσι, η άποψη μας είναι ότι πρέπει να ενισχυθούν δυνάμεις που υπηρετούν αυτό το στόχο τη πλατιάς αγωνιστικής ενότητας και σε επίπεδο διακήρυξης και έμπρακτα, όπως θεωρούμε ότι είναι η κίνηση μας.
Η Ανυπότακτη Αττική είναι μια νέα κίνηση, που περιλαμβάνει και πολλά νέα πρόσωπα ηλικιακά και πολιτικά, αλλά και αγωνιστές από όλο τον πλούτο τον κινημάτων που δρουν στην Αττική. Αγωνιστές που έχουν δώσει μεγάλες συγκρούσεις για τα εργασιακά δικαιώματα, για τη νεολαία, για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, για το περιβάλλον. Αγωνιστές που προσφέρουν στον πολιτισμό ή σε δύσκολους τομείς, όπως της υγείας ή της εκπαίδευσης. Μια κίνηση ανοιχτή και δημοκρατική, με έντονο το στοιχείο της παρουσίας γυναικών, νέων, ανέργων.
Η Ανυπότακτη Αττική μπορεί να διαμορφώσει μία αισιοδοξία και εμπιστοσύνη ότι υπάρχουν δυνατότητες ανασυγκρότησης της αριστεράς, ότι οι ενωτικές προσπάθειες και η μαζική πολιτική, μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Ένα καλό αποτέλεσμα μπορεί να συμβάλλει σε μία ευρύτερη ανασύνθεση δυνάμεων και πολιτικών συνεργασιών την επόμενη περίοδο.
Εμείς καλούμε ακόμα και όσους αμφιταλαντεύονται για τις κεντρικές επιλογές τους να υποστηρίξουν την κίνηση μας για να δώσουν ένα μήνυμα ταυτόχρονα δυσαρέσκειας στη σημερινή κατάσταση και αισιοδοξίας για το μέλλον.
