RSFX Austin: Αγωνιστική αλληλεγγύη από το Όστιν ως την Αθήνα. Συνέντευξη με φοιτητές του Revolutionary Student Front.

1. Σας είδαμε στο βίντεο να διαδηλώνετε κατά της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ. Θα θέλαμε καταρχήν να ρωτήσουμε τι είναι το Revolutionary Student Front – Austin. Έχετε σχέσεις με συνδικάτα ή με άλλες φοιτητικές οργανώσεις στις ΗΠΑ; Ποιος είναι ο σκοπός σας;

Το Επαναστατικό Φοιτητικό Μέτωπο είναι μια ευρεία ομάδα αντικαπιταλιστών φοιτητών, που παλεύουν να οικοδομήσουν μια επαναστατική φοιτητική δύναμη στο πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν. Παρ’ όλο που δεν αποστασιοποιούμαστε από ζητήματα εκτός του πανεπιστημίου και συμμετέχουμε σε διάφορες εξωπανεπιστημιακές ομάδες, ξέρουμε ότι ο ταξικός αγώνας επεκτείνεται και στα πανεπιστήμια και ότι είναι κρίσιμο να οικοδομηθεί μια δύναμη φοιτητών της εργατικής τάξης ενάντια στις πανεπιστημιακές γραφειοκρατίες που δεν ενδιαφέρονται για τους φοιτητές. Ξεκινήσαμε την οργάνωσή μας λιγότερο από 3 μήνες πριν και δεν έχουμε ακόμα επαφές με συνδικάτα εντός των ΗΠΑ. Εργαζόμαστε για να δημιουργήσουμε ισχυρούς και διαρκείς δεσμούς με άλλες επαναστατικές φοιτητικές οργανώσεις σε ολόκληρη τη χώρα όπως η Οργάνωση Προοδευτικής Νεολαίας του Κάνσας και του Σεντ Λούις, 2 οργανώσεις που έχουν κάνει σημαντική δουλειά στη νεολαία και στους φοιτητές και από τους οποίους έχουμε να μάθουμε πολλά. Πάνω απ’ όλα παλεύουμε για τη διεθνή επανάσταση της εργατικής τάξης, τίποτε λιγότερο. Σήμερα παλεύουμε εντός του πανεπιστημίου για να δημιουργήσουμε αυτού του είδους τη μαζική πολιτική βάση ανάμεσα στους φοιτητές που είναι απαραίτητη για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας επανάστασης.

2. Περιγράψτε μας λίγο την κατάσταση στις ΗΠΑ. Για ποιον λόγο θεωρείτε ότι εκλέχτηκε ο Τραμπ; Ποια κομμάτια της κοινωνίας ήταν μαζί με τον Τραμπ και ποια με την Χίλαρυ Κλίντον;

Η Αμερική κρέμεται σήμερα από μια κλωστή. Η εκλογή του Τραμπ συμβολίζει μια μετατόπιση προς τα δεξιά του γενικού πολιτικού φάσματος αλλά ταυτόχρονα έχει φέρει και πολλούς που μέχρι σήμερα κινούνταν στο χώρο της κεντροαριστεράς στη ριζοσπαστική αριστερά και τα αντιφασιστικά κινήματα.

Αυτές οι εκλογές αντιπροσωπεύουν την πάλη μεταξύ δύο αντικρουόμενων στοιχείων της ιμπεριαλιστικής άρχουσας τάξης, η οποία έχει νιώσει τα τελευταία χρόνια τα κέρδη της και την παγκόσμια ηγεμονία της να απειλούνται. Τόσο ό φασισμός όσο και ο νεοφιλελευθερισμός προέρχονται από την άρχουσα τάξη αλλά ταυτόχρονα ένα μεγάλο κομμάτι της λευκής μεσαίας (μικροί επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες) και εργατικής τάξης της Αμερικής έχει καταλάβει την πλάνη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών και των «συμφωνιών ελευθέρου εμπορίου» που χειροτέρεψαν τη θέση της εργατικής τάξης στο σύνολό της. Ο ακροδεξιός λαϊκισμός του Τραμπ κατάφερε να απαντήσει στους φόβους της λευκής εργατικής τάξης ότι το σύστημα των ελίτ δεν δουλεύει γι’ αυτούς, αλλά προφανέστατα με το δραματικό κόστος του να καταστήσει σχεδόν κάθε μειονοτική ομάδα της χώρας αποδιοπομπαίο τράγο. Ο φασισμός είναι ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός σε παρακμή και εμφανίζεται εκεί όπου κομμάτια της άρχουσας τάξης αποφασίζουν ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν είναι ικανή να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κεφαλαίου. Όμως ο φασισμός δε μπορεί να ανέβει μόνο μέσω της θέλησης της άρχουσας τάξης, πρέπει να επικαλεστεί μια λαϊκή, μαζική βάση (στη δική μας περίπτωση από τη λευκή εργατική, μεσαία και ανώτερη τάξη), μέσω της προσφοράς βραχυπρόθεσμων λύσεων στα συστημικά προβλήματα που προκαλεί ο καπιταλισμός- αυτές είναι οι ομάδες που κατέχει τη μεγαλύτερη δύναμη στην αμερικανική κοινωνία και φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την εκλογή του Τραμπ. Όπως βλέπετε στους χάρτες, η ψήφος ακολουθεί ξεκάθαρα φυλετικές και έμφυλες γραμμές. Τα κομμάτια εκείνα που προσβάλλονται περισσότερο από την αυξανόμενη απειλή της ακροδεξιάς και του φασισμού ήταν και τα πιο διστακτικά σε μια προεδρία του Τραμπ (παρ’ όλο που αυτό δεν εξισώνεται απαραίτητα και με στήριξη στους Δημοκρατικούς ή στη Χίλαρι). ‘Όλα αυτά τα κομμάτια που αντιμετωπίζουν τις ανερχόμενες απειλές της βίας και της καταπίεσης που θα φέρει ο φασισμός τείνουν να ψηφίζουν την Κλίντον.

3. Αρκετοί στην Ευρώπη θεωρούν ότι το σύστημα στήριξε την Χίλαρυ Κλίντον και ότι η εκλογή Τραμπ ταρακουνάει το σύστημα έχοντας την εντύπωση ότι ο Τραμπ ήταν αντισυστημικός. Ποιες είναι οι σχέσεις του Τραμπ με τις ακροδεξιές οργανώσεις των ΗΠΑ και ποιες οι σχέσεις του με το Αμερικάνικο κεφάλαιο;

Η Κλίντον ήταν η αγαπημένη υποψήφια του καπιταλιστικού νεοφιλελεύθερου συστήματος που τόσο η Ευρώπη όσο και οι ΗΠΑ έχουν ανεχτεί για δεκαετίες. Ο Τραμπ, που αντιπροσωπεύει την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού, ήταν περισσότερο ο υποψήφιος ενός άλλου κομματιού της καπιταλιστικής άρχουσας τάξης που προκαλεί τον παλιό τρόπο διαχείρισης του συστήματος, όχι το ίδιο το σύστημα. Αυτό το κομμάτι της άρχουσας τάξης, στηριζόμενο και από τις λευκές μάζες, έχει αναγνωρίσει τη χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού και έχει αποφασίσει ότι είναι προς όφελος του κεφαλαίου το να εγκαταλείψει τη φιλελεύθερη δημοκρατία και να αγκαλιάσει μια φασιστική δικτατορία με βάση το φύλο σαν λύση στην μείωση της ιμπεριαλιστικής της δύναμης παγκοσμίως. Πολλές βιομηχανίες ξόδεψαν εκατομμύρια δολάρια στη στήριξη της Κλίντον, η οποία θεωρήθηκε σχεδόν σίγουρη νικήτρια και που αντιπροσωπεύει τη συνέχιση του «μια από τα ίδια». Ξόδεψαν τα χρήματά τους στον να τη στηρίξουν όχι απαραίτητα γιατί συμφωνούσαν ότι η Κλίντον είναι καλύτερη για το κεφάλαιο από τον Τραμπ, αλλά επειδή την είδαν ως την πιο πιθανή υποψήφια που θα πρόσφερε στις επιχειρήσεις πολιτικές χάρες για να εκλεγεί. Μια προεδρία του Τραμπ θα πείσει πιθανότατα το σύνολο των Αμερικανών καπιταλιστών ότι ο πιο επικερδής δρόμος μπροστά είναι μέσω του φασισμού, άσχετα από τις τρομακτικές συνέπειες που έχει για τις γυναίκες, τους Ισπανόφωνους πληθυσμούς, τους μουσουλμάνους, τις έγχρωμες κοινότητες.

4. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η επόμενη μέρα για την Αμερική όσον αφορά την οικονομία αλλά και όσον αφορά τις διεθνείς της σχέσεις με την Ευρώπη, την Ρωσία και την Μέση Ανατολή;

Είναι δύσκολο να πούμε ακριβώς, κυρίως επειδή ο Τραμπ έχει ήδη αρχίσει να παίρνει πίσω τις υποσχέσεις του. Σχετικά με την Ευρώπη, πιστεύω ότι οι σχέσεις μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ θα δυσκολέψουν με μια προεδρία του Τραμπ. Ο μύθος του φασισμού είναι πάντα αυτός του ατομικιστή “ήρωα” και η άνοδός του θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να δρουν μονομερώς και χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψη καμία συμφωνία με άλλες καπιταλιστικές- ιμπεριαλιστικές χώρες. Με τη Ρωσία και την κατάσταση στη Συρία, περιέργως, φαίνεται ότι μια προεδρία της Κλίντον θα μας είχε φέρει πιο κοντά στη διαμάχη ενώ ο Τραμπ, τουλάχιστον στα λόγια, είναι αφοσιωμένος στη λογική του «κάτω τα χέρια», επιτρέποντας στη Συριακή και τη Ρωσική κυβέρνηση να προχωρήσουν μπροστά όπως συνήθως.

5. Πολλοί λένε ότι αν ήταν επικεφαλής των Δημοκρατικών ο Μπέρνι Σάντερς, τότε ο Τραμπ δεν θα είχε εκλεγεί. Συμφωνείτε με αυτό; Ποια είναι η γνώμη σας για τον Μπέρνι Σάντερς;

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις κατά τη διάρκεια των δημοκρατικών προκριματικών φαίνεται ότι η εκτίμηση αυτή είναι σωστή. Μια μάχη μεταξύ δεξιού και αριστερού λαϊκισμού αντί δεξιού λαϊκισμού και νεοφιλελευθερισμού θα ήταν πολύ πιο δίκαιη. Ο Μπέρνι Σάντερς, ενώ ήταν ανώτερος και από τους δύο υποψήφιους των εκλογών, συνεχίζει να έχει πολλά σημαντικά μειονεκτήματα, κυρίως στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Ακόμα και στην περίπτωση μιας προεδρίας του Σάντερς, όμως, δεν πιστεύουμε ότι πολλές από τις υποσχόμενες προτάσεις του όπως το να καταργήσει τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια θα γίνονταν πολιτικές που επέτρεπε η αμερικανική άρχουσα τάξη να περάσουν, ιδιαίτερα με τόσα άλλα κομμάτια του κρατικού μηχανισμού να παραμένουν Ρεπουμπλικανικά. Πιστεύουμε το ίδιο και για τους υποψήφιους των τρίτων κομμάτων όπως την Τζιλ Στάιν του Πράσινου Κόμματος: ανεξάρτητα από το πόση οργανωτική ενέργεια δαπανείται για να τους κάνει ικανούς να κερδίσουν τις εκλογές, υπάρχει πάντα μια ολόκληρη κυβερνητική γραφειοκρατία που τους περιβάλει που θα εμποδίσει τις προσπάθειες οποιουδήποτε πολιτικού που απειλεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το να πεισθεί ο λαός να ψηφίσει τους Δημοκρατικούς Σοσιαλιστές ή το τους Πράσινους θα οδηγήσει απλά την εργατική τάξη στην παγίδα της εκλογικής πολιτικής, την οποία τόσοι πολλοί έχουν απορρίψει επειδή γνωρίζουν ότι το σύστημα δεν λειτουργεί για τα συμφέροντά τους ανεξάρτητα από το ποιος διοικεί. Εδώ βλέπουμε πως θα ήταν ο εκλογικός χάρτης εάν το «δεν ψηφίζω» ήταν υποψήφιος

6. Ποια είναι τα πλάνα σας για το επόμενο διάστημα; Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει;

Βλέποντας την εκλογή του Τραμπ ως ενδεικτική της ακροδεξιάς τάσης που θα συνεχίσουμε να βλέπουμε να αυξάνετε τα επόμενα χρόνια, γνωρίζουμε ότι η απειλή του φασισμού είναι πραγματική. Ομάδες όπως οι «Alt-right»και οι «White Lives Matter» καθώς και διάφορες νεοναζιστικές ομάδες αισθάνονται όλο και πιο άνετα στο να εκφράζουν τις ιδέες τους δημόσια και τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης και οι ιδέες τις ελεύθερης έκφρασης δεν θα διστάσουν να δώσουν στους φασίστες βήμα. Αν και είχαμε ξεκινήσει μια αντιφασιστική καμπάνια πριν ακόμα από την εκλογή του Τραμπ, η ανάγκη του να δημιουργηθεί ένα ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο είναι σήμερα ένα από τα καθήκοντα που ιεραρχούνται ψηλά στις οργανωτικές μας προσπάθειες. Η πάλη ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια μικρή ομάδα αφοσιωμένων αριστερών. Αφού ο φασισμός είναι ένα μαζικό λαϊκό κίνημα που κινείται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από μας, θα πρέπει να στοχεύσουμε στο να οικοδομήσουμε το δικό μας μαζικό κίνημα. Εμείς ως επαναστατική αριστερή ομάδα θα πρέπει να δώσουμε απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα που αφορούν το λαό και μέσω μιας σωστής καθοδήγησης να τους φέρουμε στην επαναστατική πολιτική και να τους δεσμεύσουμε όχι μόνο στην πάλη ενάντια στο φασισμό αλλά στην οικοδόμηση της λαϊκής δύναμης, ικανής να φέρει την επανάσταση.

Παραθέτοντας ένα κομμάτι από ένα πρόσφατο κείμενο σχετικά με τον αντιφασισμό των στενών συντρόφων μας της Κόκκινης Φρουράς του Όστιν υπό τον τίτλο «Δεν θα πέσει αν δεν χτυπήσεις»:

«Για να εδραιώσει ο αντιφασισμός τη λαϊκή βάση του στο λαό, οι λαϊκές ανάγκες και τα συμφέροντα θα πρέπει να παραμένουν στο κέντρο. Θα πρέπει να είμαστε όπου ο λαός μας χρειάζεται και να τον υπηρετούμε με την καρδιά μας. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει σε ολόκληρη τη χώρα. Μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή, βασισμένη στις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε περιοχής, εάν (η περιοχή) είναι κομμάτι εργατικών αγώνων, εάν οργανώνεται ενάντια στις περικοπές των επιδομάτων ή αν συλλέγει ρούχα και τρόφιμα για εργατικές κοινότητες. Όλα αυτά τα μέτωπα, ανεξάρτητα από το που βρίσκονται, πρέπει να θεωρηθούν κομμάτι της αντιφασιστικής μας δουλειάς και πρέπει να προσανατολίσει την τακτική μας. Είναι καλύτερα να ξεκινήσουμε αυτή τη δουλειά προτού ο φασιστικός λαϊκισμός εξαπλωθεί ακόμα περισσότερο».

Αναφέρονται επίσης στις ταχτικές ομάδων όπως η Χρυσή Αυγή στο να οικειοποιούνται αυτόν τον τρόπο δουλειάς για να υπηρετήσουν τους αντιδραστικούς σκοπούς τους. Σας συστήνω να διαβάσετε και να αναφερθείτε στο έργο τους (An analysis of the growing fascist trends in the United States), που δίνει αρκετές πληροφορίες για την ανάλυσή μας σχετικά με τον φασισμό και τα καθήκοντα που θα πρέπει να αναλάβουμε το προσεχές διάστημα.

Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας και για τη δουλειά σας στο να διαδώσετε το κείμενό μας στα ελληνικά μέσα.

Αγωνιστική αλληλεγγύη από το Όστιν ως την Αθήνα