Potere al Popolo: μία αναγκαία ανάλυση

Ανακοίνωση του Δικτύου Κομμουνιστών.

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 4ης Μαρτίου στην Ιταλία μας προσφέρει μια πολύ ρεαλιστική απεικόνιση της ιταλικής κοινωνίας: το ποσοστό συμμετοχής υπερέβη τις προβλέψεις, ενάντια στη γενική αυξητική τάση της αποχής κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Σηματοδότησε την τιμωρία των κυβερνητικών κομμάτων, ιδίως των Σοσιαλδημοκρατικών, και μια ισχυρή μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τη Δεξιά· η μετατόπιση του σκηνικού στην Ιταλία είναι αντίστοιχη προς αυτή που έχει ήδη γίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη και τις ΗΠΑ.Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτέλεσε πραγματικό πολιτικό σεισμό. Η άγρια, υλική και ιδεολογική επίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενάντια στην εργατική, τη μεσαία και τη μικροαστική τάξη, προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, ισχυρή αντίδραση του εκλογικού σώματος (σε ένα πλαίσιο ουσιαστικού και γενικού κοινωνικού αποκλεισμού) ενάντια σε αυτούς που επέβαλαν και διαχειρίστηκαν τα μέτρα λιτότητας. Με την ελπίδα ότι “κάτι θα αλλάξει”, αυξήθηκαν πολύ τα ποσοστά του «Κινήματος 5 Αστέρων» (M5S) και της “Λέγκας” (μέχρι πρότινος “Λέγκα του Βορρά”).

Η αποτυχία του «Δημοκρατικού Κόμματος» (PD) και των συμμάχων του – που περιλαμβάνουν το ακραία νεοφιλελεύθερο κόμμα “+Europe” και μερικούς πρώην μπερλουσκονικούς «αποστάτες»- και το ποσοστό του “ForzaItalia” (που έγινε δεύτερο κόμμα εντός του συνασπισμού της Κεντροδεξιάς) δημιουργούν συνθήκες μεγάλης αστάθειας. Σε μία τέτοια συγκυρία κρίσης της ηγεμονίας της κυρίαρχης τάξης στην Ιταλία και την Ευρώπη, η Ε.Ε. πιθανόν να παρέμβει άμεσα προκειμένου να εξασφαλίσει μία σταθερή κυβέρνηση. Θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε εάν η απόπειρα ενσωμάτωσης του «Κινήματος 5 Αστέρων» (που ήρθε πρώτο στις εκλογές) από τις δυνάμεις της Τρόικα θα έχει επιτυχία· εξάλλου, η «Λέγκα του Βορρά» παρά την ριζοσπαστικοποίηση της δεξιόστροφης, «αντισυστημικής» ρητορικής της, έχει αποτελέσει υπεύθυνο και πολύ στενό κυβερνητικό εταίρο των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Οι λαϊκές περιοχές προφανώς εμπιστεύτηκαν λάθος δυνάμεις, ακόμη και αν αυτό είναι εντελώς κατανοητό: τόσα χρόνια κυβερνήσεων του Δημοκρατικού Κόμματος και ηγεμονίας της κεντροαριστεράς είχαν ως αποτέλεσμα σειρά απογοητεύσεων σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο· όπως και να έχει, αυτή η επιλογή του λαού αποκαλύπτει κάποιας μορφής αντίθεση στις επιπτώσεις των πολιτικών της Ε.Ε. αν όχι και στην ίδια την Ε.Ε. ως θεσμό, όσο κι αν είναι αμφίσημη και αντικρουόμενη. Πράγματι, η λαϊκή ψήφος κατευθύνθηκε προκειμένου να ενισχύσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που, ορθά ή λανθασμένα, έχουν θεωρηθεί ευρωσκεπτικιστικές ή γενικώς κριτικές απέναντι στις επιταγές των Βρυξελλών. Έχουν προκληθεί τα πάντα, πέρα από τα χαμηλά ποσοστά πολιτικών κομμάτων ανοιχτά νεο-φασιστικών, από την εξάπλωση του ρατσισμού και από έναν πόλεμο ανάμεσα στους φτωχούς, στοιχεία που συνθέτουν το πολιτισμικό υπόβαθρο μιας διαδικασίας “φασιστικοποίησης” τμήματος της Ιταλικής κοινωνίας, την οποία δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε.

Αληθεύει ότι κατά τους τελευταίους μήνες, τόσο το Κίνημα 5 Αστέρων όσο και η Λέγκα, μετέβαλλαν την πολιτική τους ατζέντα σε κάτι πιο αποδεκτό από το ευρωπαϊκό κατεστημένο και προσπάθησαν να κερδίσουν πόντους παρουσιαζόμενοι ως ταιριαστοί εταίροι μιας κυβέρνησης “υπεύθυνης” απέναντι στις ανάγκες της Ε.Ε. Ωστόσο, οι πολιτικές αυτές δυνάμεις αναγνωρίζονται ακόμη από το λαό ως εργαλείο αντίθεσης σε μια “αριστερά” (το Δημοκρατικό κόμμα και το πολιτικό μπλοκ του) που έχει εφαρμόσει μετά χαράς κάθε υπαγόρευση της Ε.Ε. κατά το πρόσφατο παρελθόν, δημιουργώντας μία άνευ προηγουμένου κοινωνική σφαγή.

Οι εκλογές της Κυριακής πιστοποίησαν αναμφισβήτητα μιαν απόλυτη δύση της “Αριστεράς” ως πολιτικής επιλογής με μαζικά χαρακτηριστικά. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό είχε είδε διαφανεί από τα χαμηλά αποτελέσματα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων: το τέλος της “Αριστεράς” όπως την ξέρουμε, σε όλες τις εκδοχές της, ήπιες ή ριζοσπαστικές. Η διάχυτη κρίση του αριστερού κινήματος δεν αφορά μόνο την Ιταλία, αλλά έχει πανευρωπαϊκό χαρακτήρα: Εξάλλου, η “Αριστερά” έχει χάσει κάθε χαρακτήρα δύναμης κοινωνικής απελευθέρωσης· ενσωματώθηκε στο πλαίσιο των συστημάτων καπιταλιστικής διακυβέρνησης· έχει υιοθετήσει τις ιδεολογικές και υλικές κατηγορίες της αγοράς, τους συμβιβασμούς, το ανέφικτο του μετασχηματισμού της κοινωνίας. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης και μόνιμης γενετικής μετάλλαξης, που δημιούργησε ρήγμα με τα λαϊκά κομμάτια της κοινωνίας.

Το αποτέλεσμα του “Potere al Popolo” (PaP) δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα· πρέπει να γίνει μία ανάλυση του παγκόσμιου πλαισίου. Το αποτέλεσμα του PaP δεν μπορεί να θεωρηθεί θετικό, αφού αποτελεί ιστορικό χαμηλό για την ριζοσπαστική αριστερά· Ωστόσο, δεν θα πρέπει και να υποτιμηθεί. Καταδεικνύει, όντως, την ύπαρξη ενός αξιόλογου ανθρώπινου και πολιτικού κεφαλαίου από το οποίο επανεκκινεί, στη βάση μιας ειλικρινούς και ρεαλιστικής ανάλυσης.

Ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα δεν ήταν νοητό· Το PaP ήταν ένας εκλογικός σχηματισμός που συγκροτήθηκε σε μία συγκυρία κατά την οποία η απήχηση της “αριστεράς” στην εργατική τάξη έχει εξασθενίσει εντελώς, με εξαίρεση ορισμένους θύλακες σε πάλαι ποτέ “κόκκινες” περιοχές της Ιταλίας. Επιπλέον, το μικρό χρονικό διάστημα κατά το οποίο συγκροτήθηκε ο συνασπισμός δεν βοήθησε.

Το PaP έδωσε μία νέα ευκαιρία σε πολιτικούς, κοινωνικούς και συνδικαλιστές αγωνιστές, προερχόμενους από διαφορετικές γενιές, παρέχοντάς τους νέο πάθος και συγκεντρώνοντας σημαντική προσοχή. Το αποτέλεσμα έχει σημασία σε ένα πλαίσιο αυξανόμενης απογοήτευσης και αδιαφορίας, που πηγάζει κατά κύριο λόγο από τα καταστροφικά λάθη των ηγεσιών των κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς κατά τα τελευταία χρόνια. Ολόκληρη η εκλογική καμπάνια διαπνεόταν από αγωνιστικό πνεύμα και είχε στόχο να αξιοποιήσει τις εκλογές ως εργαλείο πολιτικής παρέμβασης. Δεν δημιουργήθηκε καμία “εκλογική επιτροπή” ούτε και πρόκειται.

‘Ένα ακόμη στοιχείο προόδου που δεν πρέπει να υποτιμηθεί: για πρώτη φορά ένας πολιτικός και κοινωνικός συνασπισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς δήλωσε την απόλυτη ανεξαρτησία και το διαχωρισμό του όχι μόνο από το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά από τους κεντροαριστερούς και μετριοπαθείς ιστορικούς εταίρους του. Το ουσιώδες αυτό στοιχείο θα πρέπει να αναπτυχθεί περαιτέρω και να εφαρμοστεί και στις επόμενες τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις.

Υπό αυτές τις θετικές προϋποθέσεις, το PaP θα πρέπει να μετασχηματιστεί σε ένα συνεκτικό και πλήρες πολιτικό σχέδιο, βασισμένο στην ανεξαρτησία, την οργάνωση, την αντιπαράθεση και, πάνω από όλα, στη σχέση με το κοινωνικό μπλοκ αναφοράς: την Εργατική Τάξη.

Όλοι μας, ενωμένοι, πρέπει να δώσουμε συνέχεια και αποτελεσματικότητα σε αυτό το πολιτικό σχέδιο· Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει να αναλογιστούμε την εμπειρία των τελευταίων μηνών και να επωφεληθούμε από την κουραστική αυτή εκλογική καμπάνια.

Το PaP, με εξαίρεση ορισμένα αξιοσημείωτα παραδείγματα, δεν θα μπορούσε να διακόψει πεδία του κοινωνικού μας μπλοκ, τα οποία πρέπει να αποτελούν πυλώνα κάθε πολιτικού σχεδίου. Θα πρέπει να επικεντρωθούμε στις ανάγκες και τα προβλήματα των λαϊκών τάξεων, αντί να εστιάζουμε σε ιδεολογικές υπερβολές ή ενδοαριστερές αντιπαραθέσεις. Η εργατική τάξη δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον για αυτά τα ζητήματα αυτή τη στιγμή.

Κατά την άποψή μας, υπήρξαν και ορισμένες χαμένες ευκαιρίες, όπως: η απόφαση να μην εξεταστεί σε βάθος ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης· η αποτυχία να περιλάβουμε στην εκλογική διακήρυξη μια καθαρή θέση ρήξης με την Ε.Ε. και αποχώρησης από το ΝΑΤΟ και την Ευρωζώνη. Η αντιπαράθεση γύρω από την Ε.Ε. δεν μπορεί να θεωρηθεί απλώς ένα από τα πολλά ζητήματα της τρέχουσας πολιτικής ατζέντας· θα πρέπει να αποτελέσει κεντρικό στοιχείο της πολιτικής μας πλατφόρμας, ικανό να καταδείξει μια εναλλακτική πρόταση. Εάν καταδικάζουμε τα αποτελέσματα των μέτρων λιτότητας και των περικοπών στο κοινωνικό κράτος, που πλήττουν την εργατική τάξη, θα πρέπει να αναδείξουμε και τις αιτίες. Έπειτα, εφόσον έχουν αναγνωρίσει τις αιτίες, θα πρέπει να είμαστε συνεπείς και να προτείνουμε εναλλακτικές: θα πρέπει να δείξουμε στους αγωνιστές μας ποιον εχθρό να πολεμήσουν· θα πρέπει να προτείνουμε μία εναλλακτική. Αλλά, το πιο σημαντικό, θα πρέπει να τα απευθύνουμε όλα αυτά στο κοινωνικό μπλοκ που φιλοδοξούμε να εκπροσωπήσουμε. Η αποχώρηση από την Ε.Ε., την Ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ είναι αναγκαίες προϋποθέσεις, προκειμένου να αποκαταστήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες, και τις κοινωνικές δαπάνες, και να κρατικοποιήσουμε στρατηγικούς κλάδους της βιομηχανίας.

Η εναλλακτική μας πρόταση δεν μπορεί να διαπνέεται από εθνικισμό και αυταρχισμό. Αντιθέτως, συμπίπτει με μία εναλλακτική, μεσογειακή συσπείρωση λαών και πολιτισμών που χαρακτηρίζεται από σχέσεις ισότητας, όχι από σχέσεις ιεραρχίας, όπως η Ε.Ε.

Γνωρίζουμε ότι εντός του PaP υπάρχουν διαφορετικές απόψεις· Ωστόσο, το να αναβάλλουμε την αντιπαράθεση γύρω από κεντρικά ζητήματα μπορεί να μας αποδυναμώσει· το να την αγνοήσουμε εντελώς μπορεί να είναι ακόμη χειρότερο: μπορεί να μας καταστήσει λιγότερο αξιόπιστους.

Δίκτυο Κομμουνιστών – RETE DEI COMUNISTI

Ρώμη, 8 Μαρτίου 2018

ΣτΜ. Potere al Popolo: Δύναμη στο Λαό, εκλογικός συνασπισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς που συμμετείχε στις εθνικές εκλογές της Ιταλίας στις 4 Μαρτίου και κατέγραψε ποσοστό 1,13%.

Μετάφραση: Ειρήνη Τσαλουχίδη

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *