Covid-19: μαύρα νούμερα, σκέψεις και παγίδες

Συνολικά ο SARS-CoV-2 έχει στερήσει την ζωή σε παραπάνω από 2000 συντοπίτες μας μέσα σε 8 μήνες πανδημίας, και έχει ακόμα δρόμο. Ναι, προφανώς δεν είναι μια απλή γριπούλα, όσο κι αν επιμένετε μερικοί προσπαθώντας να πείσετε πρώτα τους εαυτούς σας και μετά τους υπόλοιπους για να επιβεβαιωθείτε σε μια νοσηρή ψυχολογική άμυνα άρνησης. Η γρίπη έχει σκοτώσει περίπου τους μισούς από αυτούς σε μια δεκαετία.

Τα ημερήσια νέα κρούσματα ξεκίνησαν επιτέλους να πέφτουν σημαντικά. Λογικά την επόμενη εβδομάδα θα είμαστε στο 1500αρι. Αν όμως ανοίξουμε όπως διατείνονται οι πολιτικοί σε μια προσπάθεια χαϊδέματος του λιανεμπορίου χωρίς να βγάλουν ευρώ από την τσέπη, σε δύο – τρεις εβδομάδες θα είμαστε δυο φορές χειρότερα απ’ ότι τώρα, σε ένα κύμα όχι ακριβώς τρίτο αλλά 2.5. Θυμίζω ότι το 1500αρι το πιάσαμε στις 28/10 και όντας ανοιχτοί, παρότι με σχετικούς περιορισμούς ήδη πανελλαδικά, πνιγήκαμε σε χρόνο dt.

Σε ότι αφορά τις ΜΕΘ, αργούμε ακόμα να γυρίσουμε σε νορμάλ νούμερα. Ελπίζω να φρενάρει σιγά-σιγά, βλέπω τον ρυθμό αύξησης να μειώνεται (+34% χθες 26/11, +65% προ εβδομάδος). Θα σταλάρουμε στο 500αρικο πάνω-κάτω για κάποιο καιρό και σιγά σιγά θα κατεβούμε κάτω από τα 100. Αν όμως συμβεί αυτό που περιγράφω από πάνω με τα κρούσματα, κοιτάτε μη δούμε κανένα χιλιάρικο σε διασωληνωμένους και τότε θα τους έχουμε μέχρι και στα κουζινάκια των κλινικών αντί για ΜΕΘ.

Όσο για τους νεκρούς, αν συμβεί το από πάνω, και έχουμε διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ… μαύρα κουλούρια. Αν δεν συμβεί αυτή η ακολουθία, και ομαλά συνεχίσουμε μειώσεις κρουσμάτων και σταθεροποίηση και ακόλουθη μείωση διασωληνωμένων, θα κατέβουν κι αυτοί αργά – αργά.

Νομίζω επίσης ότι είμαστε έτοιμοι να πέσουμε σαν κοινωνία και πάλι στην ΠΑΓΙΔΑ της υπεραισιοδοξίας και του wishful thinking. Όπως λοιπόν αρχές καλοκαιριού πολλοί χαλάρωναν υπερβολικά με την σκέψη πως ο ιός δεν επιζεί και δεν μεταδίδεται στο ζεστό μεσογειακό καλοκαίρι βασιζόμενοι σε πρόωρες μετρήσεις με πάρα πολλά confounding factors και σε μια γενική θεώρηση περί κορωνοϊών – οι λίγοι που λέγαμε περιμένετε φαντάζαμε υπερβολικοί και φοβητσιάρηδες – έτσι και τώρα ήρθε η σειρά των εμβολίων να ταΐσουν αυτή την ψευτοελπίδα. Από κάποιους κυβερνητικούς κύκλους ίσως και σκόπιμα καλλιεργείται αυτή η “χαρά” πως “πάει πέρασε κι αυτό, έχουμε την λύση” για να θαφτούν οι εγκληματικές ευθύνες της απαράδεκτης διαχείρισης της πανδημίας που μας οδήγησαν εδώ. Μην χαλαρώνετε, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας, δεν γίνεται να περιμένετε να σας σώσουν τα εμβόλια. Ακόμα κι αν όλα πάνε καλά, είναι απίθανο να έχουμε ανοσοποιήσει σε ποσοστό >60% τον πληθυσμό πριν το τέλος του 2021 για να μιλάμε για ανοσία αγέλης. Άσε που δεν ξέρουμε πόσο κρατάει αυτή η ανοσία. Δεν είναι απίθανο το σενάριο της “εγκατάστασης” και εποχικής διακύμανσης του ιού. Ιδίως αφού φαινόμαστε ανίκανοι για μια παγκόσμια συνεννόηση που θα οδηγήσει στην εξάλειψή του. Και αν όντως συμβεί αυτό το σενάριο, τα σχετικά φτηνά εμβόλια με φορέα αδενοϊό ίσως αποδειχθούν μη λειτουργικά για ετήσιες επαναληπτικές δόσεις για τεχνικούς λόγους. Βλέπεις η ανοσολογική απάντηση που θα έχει αναπτυχθεί για τα εγγενή αντιγόνα του αδενοϊού-φορέα θα τον εξαφανίζει πολύ πριν χρειαστεί να σηκωθεί αντίστοιχη απάντηση για την πρωτεΐνη Spike του SARS-CoV-2 που κουβαλούν μαζί. Ωραία θα πεις, έχουμε τα mRNA. Όχι όλοι. Υπάρχουν φτωχές χώρες που δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος. Και άρα θα παραμείνουν ως “δεξαμενές” του ιού που θα μας επισκέπτεται κατά κύματα. Εκτός και αποφασίσουμε ως παγκόσμια κοινότητα να το σηκώσουμε όλοι μαζί το κόστος για να τον εξαφανίσουμε. Όλοι μαζί; Παγκόσμια κοινότητα; Συντονισμένη ενέργεια; Not going to happen… Το αποδείξαμε πως είμαστε πλήρως αυτοκαταστροφικοί σε αυτό το κομμάτι.

Συζητάμε όλο αυτόν τον καιρό της πανδημίας το θέμα της εξελικτικής πίεσης στον ιό, πώς προκάλεσε ενδεχομένως την μεταπήδηση του στον άνθρωπο, πώς μεταλλάσσεται και αν γίνεται περισσότερο μεταδοτικός, λιγότερο νοσηρός και τούμπαλιν… Ξεχνάμε ότι παρότι περιγράφουμε το δυναμικό – και μη ντετερμινιστικό – αυτό σύστημα αποτελούμε και εμείς μέρος του. Μήπως να συζητούσαμε λίγο και τις εξελικτικές πιέσεις στον Ηomo sapiens; Σίγουρα ο ρυθμός αναπαραγωγής μας δεν επιτρέπει σημαντικές μεταλλάξεις σε αυτό το χρονικό παράθυρο. Εκτός όμως από τα γονίδια υπάρχουν και τα μιμίδια: κωδικοποιημένες συμπεριφορές εντός της κοινότητας που εξελικτικά “επιβιώνουν” ή “εξαλείφονται”. Εξελικτική ηθολογία for the win λοιπόν! Ας αντιληφθούμε τι πρέπει να υιοθετήσουμε ως αξιακό σύστημα.