Πάμε γήπεδο; Πάμε και όπου βγει…

/0 Comments/in /by

Στην Ελλάδα του 2.0 συνεχίζουμε να ρίχνουμε το μπαλάκι, ο ένας στον άλλον για το ποιος ευθύνεται για αυτά που συμβαίνουν στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού. Στην Ελλάδα του 2023 οι λύσεις για την εξάλειψη του χουλιγκανισμού είναι η τιμωρία για όλους ανεξαρτήτως ευθυνών.

Τι παιχνίδι τελικά είναι αυτό που παίζεται στη σκιά του ελληνικού αθλητισμού; Τι συμφέροντα εξυπηρετούνται μέσα από την δήθεν καθημερινή διαμάχη της «αφρόκρεμας» στην χώρα που ζούμε; Τι πάει λάθος σε μία χώρα που έχουμε θεοποιήσει την ομάδα μας και μπορούμε γι’ αυτή να «παλουκώσουμε» κάποιον «άθεο ή αλλόθρησκο»;

Ο κόσμος και κυρίως η νέα γενιά έχουν γαλουχηθεί με τέτοιο τρόπο από το ίδιο το σύστημα το οποίο τους  «αναγκάζει» να λειτουργούν όχι σαν φίλαθλοι αλλά σαν χούλιγκαν, χωρίς να ξέρουν ή να αναρωτιούνται το γιατί. Και από την άλλη στο μεγάλο γήπεδο που λέγεται αθλητισμός, κουμάντο κάνουν οι ανήθικοι του ελληνικού ποδοσφαίρου με τους ίδιους να ορίζουν τις εξελίξεις και τα τεκταινόμενα. Και όλα αυτά σε βάρος μίας νεολαίας που εκπαιδεύεται πώς να γίνει χούλιγκαν, σε μία νεολαία που μεγαλώνει μέσα στη σαπίλα του καπιταλισμού και ό,τι αυτός πρεσβεύει, σε μία νεολαία που εκπαιδεύεται στον φασισμό, στην υπεραξία του χρήματος, στον ρατσισμό και στον μισογυνισμό.  Όλα αυτά σε βάρος μίας νεολαίας που θα βρει τον πιο αδύναμο συμμαθητή της και θα τον γελοιοποιήσει, που θα του ασκήσει σκληρό και μερικές φορές, πέρα από τα όρια του σοβαρού, bulling. Που αύριο αυτή η νεολαία θα γίνει το θύμα της επόμενης γενιάς που θα μεγαλώνει και θα εκπαιδεύεται σε χειρότερες από της συνθήκες καθώς όπως φαίνεται το βαρέλι του καπιταλιστικού συστήματος όχι μόνο δεν έχει πάτο αλλά και οι ηθικοί αυτουργοί είναι έξω και δεν τους ακουμπάει κανείς.

Τελικά όμως φταίνε οι οπαδοί για την κατάντια του ελληνικού αθλητισμού, φταίει η αστυνομία για τις σκηνές βίας που αντικρίζουμε κάθε Κυριακή, ή φταίνε οι «μπαχαλάκιδες»;

Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε τις πράξεις βλέπουμε ότι έχουμε έναν κοινό παρονομαστή σε ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας, και είναι υπεύθυνος πολλές δεκαετίες τώρα. Η κυβέρνηση για ακόμα μία φορά είναι θεατής στα δικά της εκτρώματα και στα δικά της αποτελέσματα, σε ένα πείραμα τύπου Frankenstein, που όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε δεν είχε τα καλύτερα αποτελέσματα. Το τελευταίο διάστημα μόνο μετράμε πολλές πληγές,  ξεκινώντας με την δολοφονία του Μιχάλη στις αρχές του Αυγούστου που η κυβέρνηση και η ελληνική αστυνομία ενώ γνώριζαν για την είσοδο των Φασιστών  στην Ελλάδα σιώπησαν και έμειναν άπραγοι. Με τα επεισόδια που έγιναν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό και τον τραυματισμό ενός ποδοσφαιριστή. Με το παιχνίδι του Βόλου με τον Ολυμπιακό και τα για ακόμη μια φορά λυπηρά επεισόδια με την αστυνομία. Και με το προ ημερών παιχνίδι volley του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό και τον τραυματισμό αυτή την φορά ενός αστυνομικού. Αν κάποιος πάει και άλλο πίσω θα βρει την τραγική ιστορία του νεαρού Άλκη από την Θεσσαλονίκη και πολλές ακόμα τραγικές καταστάσεις  με την λίστα όλα αυτά τα χρόνια να μεγαλώνει μέρα με την μέρα και τους ιθύνοντες να παραμένουν ανενόχλητοι.

Το κράτος για ακόμα μία φορά λειτουργώντας  σαν ασπίδα για το κεφάλαιο προσπαθεί με χυδαίους τρόπους να προστατέψει το προϊόν των μεγάλων και ανακοινώνει μέτρα τύπου covid για τον αθλητισμό και τα γήπεδα για να έρθει αύριο ένα ακόμα διάγγελμα του πρωθυπουργού που θα ρίχνει την ευθύνη στον κάθε πολίτη γι’ αυτά που συμβαίνουν. Και αυτό γιατί δε μπορεί να την ρίξει την ευθύνη στους παράγοντες, γιατί οι παράγοντες έχουν πετρέλαια, στοιχηματικές εταιρείες, ναρκωτικά, πλοία, κανάλια και ότι γενικά πουλάει περισσότερο στον καπιταλισμό τους. Χρόνια τώρα ο ελληνικός και ο παγκόσμιος αθλητισμός λειτουργεί σαν μία μηχανή κάθαρσης για τους παράγοντες, σαν μία μηχανή που θα ξεπλύνει όλη την βρωμιά και την σαπίλα που υπάρχει πίσω από το χρήμα που κινείτε στην αγορά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι παράγοντες των ελληνικών ομάδων έχουν μετοχές στον ΟΠΑΠ, έχουν κανάλια όπως το mega και ΣΚΑΙ τα οποία καθημερινά υποκινούνται από τα στελέχη της κυβέρνησης, δεν είναι τυχαίο ότι κυκλοφορούν ζωσμένοι με όπλα.

Και ρωτάω τώρα εγώ….Κύριοι Βουλευτές έχετε την κοινή λογική να λύσετε το πρόβλημα από την ρίζα του ή φοβάστε να έρθετε αντιμέτωποι με τους χορηγούς σας;

Σε όλα αυτά η απάντηση της κυβέρνησης είναι να κλείσουν οι σύνδεσμοι, να κλείσουν τα γήπεδα, να πληρώσουν πρόστιμο η ομάδες (να γίνει και κανένα ξέπλημα) κλπ. Αυτή είναι η λύση της κυβέρνησης Μητσοτάκη για να είναι ευχαριστημένοι οι πραγματικοί πολίτες αυτού του κράτους.

Γιατί εμάς τους υπόλοιπους το κράτος δεν μας θεωρεί πολίτες αλλά πειράματα για το πόσο ακόμα μπορούμε να αντέξουμε την εξαθλίωση, την φτώχεια και την κατάντια που μαστίζει αυτή τη χώρα. Έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα για εμάς είναι: «πάμε και όπου βγεί».

Θα καεί η τσέπη μας πολύχρωμα

/0 Comments/in /by

Μαύρα τα  νέα για τους  καταναλωτές παρά την πολυχρωμία που βάζουν στη ζωή  μας ο  κ. Μητσοτάκης και ο  κ. Σκυλακάκης.

Η κυβέρνηση  από την 1η Ιανουαρίου 2024 που  σταματούν οι κρατικές επιδοτήσεις ηλεκτρικής ενέργειας (power pass), με το αφήγημα  της ελεύθερης επιλογής, στον “υπέροχο” κόσμο της ελεύθερης αγοράς, λέει ότι ο καταναλωτής θα έχει δικαίωμα να επιλέξει σε ποιο πρόγραμμα τιμολόγησης θα ενταχθεί ανάμεσα σε τρία συν ένα είδη τιμολόγησης, τα οποία περιγράφονται στην ΚΥΑ ΔΗΕ/120637/2107/2023-ΦΕΚ 6600/Β/(21-11- 2023). Ο τρόπος υπολογισμού του τιμολογίου ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και ο τρόπος αναπροσαρμογής του, που θα γίνεται σε μηνιαία βάση σε συνάρτηση με την τιμή χονδρικής του χρηματιστήριου ενέργειας χρησιμοποιώντας μια μαθηματική εξίσωση σπαζοκεφαλιά.

Οι προμηθευτές (πάροχοι) θα πρέπει να ενημερώσουν τους πελάτες τους μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2023 για τις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας που θα ισχύσουν από 1η Ιανουαρίου 2024.

Με βάση το νέο σύστημα, καθιερώνονται τρεις κατηγορίες με διαφορετικό χρώμα (κίτρινο, μπλε, πορτοκαλί) ανάλογα με το τι θα επιλέξει κάθε νοικοκυριό, συν την πράσινη κατηγορία για εκείνους που δεν επιλέξουν καμία από τις τρεις προηγούμενες.

Αυτή η πανδαισία χρωμάτων στους λογαριασμούς του ρεύματος  έχει στόχο να βρούμε  εμείς με  το πιο τρόπο θέλουμε  να μας χρεώνει το καρτέλ της ηλεκτρικής ενέργειας  και να ψάξουμε διδάκτορα ηλεκτρολόγο, με μάστερ στην μετεωρολογία και στις διεθνείς σχέσεις και μεταδιδακτορικό στην λογιστική για  να μας  πει, ποιο χρώμα θα επιλέξουμε. Αν πληρώσουμε  πολλά, στο τέλος του  μήνα, η απάντηση των κ. Μητσοτάκη και Σκυλακάκη θα είναι ότι εμείς θα φταίμε διότι δεν προσέξαμε, καθότι η λογική τους  είναι γνωστή «Η  επιλογή σου και οι συνέπειες της είναι   ατομική σου ευθύνη».

Όλη αυτή η συζήτηση περί χρωμάτων έχει να κρύψει  και να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση για τη νέα ληστεία των καταναλωτών από το καρτέλ της ενέργειας που αποτελείται από τον Μυτιληναίο με την PROTERGIA, τον Περιστέρη  με την Ηρων Ενεργειακή, τον Λάτση με την ELPEDISON και τους Μυτιληναίο και Βαρδινογιάννη με την Korinthos Power και τους μεγαλομετόχους funds της ιδιωτικής πλέον ΔΕΗ η οποία πλέον δεν θα πρέπει να λέγεται  Δ.Ε.Η. αλλά  Ι.Ε.Η. Αυτούς καλύπτει και εξυπηρετεί ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του. Το μόνο που αλλάζει είναι αν θα πληρώνει ο  καταναλωτής και το ρίσκο των εταιριών ενέργειας προκαταβολικά ή απολογιστικά (με καπέλο).

Οι ισχυρισμοί  μου αυτοί δεν είναι ούτε  αυθαίρετοι ούτε υπερβολικοί. Είναι η Αλήθεια.

Διότι από 1/1/2024 που  αλλάζει ο τρόπος τιμολόγησης , όχι μόνο δεν υπάρχει καμία μείωση αλλά:

1. Επανέρχεται η ρήτρα αναπροσαρμογής στους λογαριασμούς με την ονομασία «Μηχανισμός Διακύμανσης» ο οποίος είναι η μετακύλιση απευθείας στον καταναλωτή της αισχροκέρδειας όλου του προηγούμενου διαστήματος από την εκδήλωση της «ενεργειακής κρίσης», που υπό του φόβου των εκλογών συγκαλύπτονταν από τα «power pass» που δίνονταν με δημόσιο χρήμα. Η  δε τελική τιμή χρέωσης ρεύματος από τον Γενάρη θα επηρεάζεται από τις διακυμάνσεις των χονδρεμπορικών τιμών στον τζόγο του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, όπως γινόταν πριν από την εφαρμογή του προσωρινού μηχανισμού τιμολόγησης, που λήγει στις 31/12/2023.

Αν η  κυβέρνηση ήθελε  να κάνει κάποια στοιχειώδη παρέμβαση για  να ανακουφίσει τα  νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τους ακριβούς λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος η μόνη ουσιαστική παρέμβαση για τους καταναλωτές ρεύματος θα ήταν αυτή στη χονδρική αγορά της ενέργειας κι όχι «τα χρωματιστά τρικ στα τιμολόγια λιανικής για τον καταναλωτή». Διότι η τιμή του ρεύματος διαμορφώνεται  κατά 90 %  από τη τιμή της χονδρικής και διαμορφώνεται με αισχρό τρόπο  καθότι το χρηματιστήριο ενέργειας σήμερα  ,με τη ρήτρα αναπροσαρμογής που τώρα βαφτίστηκε «Μηχανισμός Διακύμανσης» δεν διαμορφώνει τη τιμή της χοντρικής από το  κόστος παραγωγής της ενέργειας συν ένα λογικό κέρδος αλλά, ο τελευταίος του καρτέλ που πουλάει ρεύμα για να συμπληρωθούν οι ποσότητες που καταναλώνουμε και χρησιμοποιούμε, ορίζει την τιμή  για όλους!

Αυτός ο απαράδεκτος τρόπος διαμόρφωσης της χοντρικής τιμής  έχει ως αποτέλεσμα  να αισχροκερδεί με ιλιγγιώδη υπερκέρδη το καρτέλ των τεσσάρων μεγαλοεπιχειρηματιών (Μυτιληναίος  με την PROTERGIA, Περιστέρης  με την Ηρων Ενεργειακή, Λάτσης με την ELPEDISON και Μυτιληναίος και Βαρδινογιάννης με την Korinthos Power) που παράγουν ρεύμα από το φυσικό αέριο καθώς και οι μεγαλομέτοχοι της ιδιωτικής πλέον ΔΕΗ η οποία πρέπει  να αλλάξει όνομα και  να ονομαστεί Ι.Ε.Η.

2. Η ιδιωτική  πλέον ΔΕΗ ανακοίνωσε ότι  για  τα οικιακά τιμολόγια Γ1 και Γ1Ν (νυχτερινό)  που ενδιαφέρουν τη μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών, οι τιμές διαμορφώνονται ως εξής:

Πράσινο (κυμαινόμενο) τιμολόγιο:

Για κατανάλωση έως 500 KWh κόστος 0,16 €/kWh και 0,172 €/kWh για κατανάλωση άνω των 500 KWh. Η νυκτερινή χρέωση θα ανέρχεται σε 0,129 €/kWh, ανεξαρτήτως κατανάλωσης.

Αν υπάρχει μείωση κατανάλωσης ενέργειας, σε σχέση με την περσυνή, δίνεται έκπτωση που μεταφράζεται σε κόστος 0,128€/kWh για τις πρώτες 500kWh και σε 0,1376€/kWh για κάθε επιπλέον κιλοβατώρα. Το νυχτερινό τιμολόγιο, διαμορφώνεται σε 0,1032€/kWh, ανεξάρτητα κατανάλωσης.

Κίτρινο (κυμαινόμενο) τιμολόγιο

Για κατανάλωση έως 500 KWh κόστος 0,155 €/kWh για τις πρώτες 500 KWh και 0,211 €/kWh για παραπάνω κατανάλωση, με τη νυχτερινή χρέωση στα  0,129 €/kWh. Με την έκπτωση μειωμένης κατανάλωσης, το κόστος αγγίζει τα 0,124 €/kWh, 0,1688 €/kWh και 0,1032 €/kWh, αντίστοιχα.

Μπλε τιμολόγιο (σταθερό):

0,28 €/kWh για την ημέρα και 0,24 €/kWh για τη νύχτα, ανεξάρτητα κατανάλωσης.

Ωστόσο, στις τιμές των κυμαινόμενων τιμολογίων, προβλέπεται προσαύξηση («μηχανισμός διακύμανσης», δηλαδή ένας σύνθετος μαθηματικός τύπος που επιβαρύνει τον καταναλωτή σε περίπτωση απόκλισης της χρηματιστηριακής τιμής (χονδρική) σε σχέση με τις τωρινές τιμές. Το ύψος της προσαύξησης, είναι διαφορετικό και υψηλότερο για «το πράσινο» σε σχέση με το «κίτρινο» τιμολόγιο.

Δεδομένου ότι οι σημερινές (φθινόπωρο 2023) τιμές για τα τιμολόγια Γ1 και Γ1Ν, είναι 0,15€/kWh (ημερήσια κατανάλωση) και 0,11€/kWh (νυχτερινό) προκύπτει ότι υπάρχει σοβαρή επιβάρυνση για τον καταναλωτή, ανεξάρτητα από το τι είδους τιμολόγιο («χρώμα») θα επιλέξει.
Συγκρίνοντας τη σημαντική διαφορά χρεώσεων μεταξύ του «πράσινου» και «κίτρινου» κυμαινόμενου τιμολογίου και του σταθερού «μπλε» τιμολογίου, προκύπτει ότι η επιλογή σταθερού τιμολογίου υπό του φόβητρου του «μηχανισμού διακύμανσης» μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση κόστους 100% !

Όμως και ο μαθηματικός τύπος δημιουργεί μεγάλες διακυμάνσεις τιμών αν η  χοντρική αποκλίνει από την τιμή των 120  ευρώ/Mhw.
Συμπερασματικά σε  κάθε περίπτωση η τσέπη  μας θα καεί.

Θυμίζω ότι όταν Πρόεδρος της ΔΕΗ ήταν ο Μανώλης Παναγιωτάκης μέχρι το 2019 η τιμή της κιλοβατώρας στο οικιακό τιμολόγιο Γ1 ήταν 0,0946. Βέβαια δεν έπαιρνε μισθό 339.000 ευρώ που παίρνει  ο κ. Στάσσης.

3. Δεν φτάνει μόνο η μαθηματική εξίσωση για υποψηφίους του ΜΙΤ έχουμε και αυξήσεις

α) Στο πάγιο το οποίο στο οικιακό τιμολόγιο Γ1 το 2019 ήταν 0,38 ευρώ το μήνα. Σήμερα ανέρχεται στα 3,5 ευρώ το μήνα, ενώ από 1/1/2024, θα πάει στα 5 ευρώ.

β) Στις ρυθμιζόμενες πάγιες χρεώσεις του ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ  που πληρώνουμε για καλώδια, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας κλπ. Το νέο έτος η αύξηση θα είναι της τάξης του 7-12% καθότι η ΡΑΑΕΥ (πρώην ΡΑΕ)  ενέκρινε τον Ιούλιο νέες αυξήσεις  του δείκτη απόδοσης WACC, που αντιστοιχεί στο μεσοσταθμικό κόστος κεφαλαίων, αφενός για τον διαχειριστή του δικτύου μεταφοράς ΑΔΜΗΕ και αφετέρου για τον διαχειριστή του δικτύου διανομής ΔΕΔΔΗΕ. Με βάση αυτή την άνοδο των συντελεστών, θα προκύψουν αυξήσεις χρεώσεων στα ρυθμιζόμενα έσοδα που χρεώνονται σε κάθε λογαριασμό. Και αυτό θα συμβεί την ώρα που οι χρεώσεις αυτές υπέρ ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ αυξήθηκαν έως τριπλασιασμού τους τελευταίους μήνες ενώ οι δείκτες WACC παρέμεναν ίδιοι όπως είχαν καθοριστεί από το 2020. Θυμίζω ότι για τον ΑΔΜΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2022 η ΡΑΕ ενέκρινε αυξήσεις που ξεπέρασαν το 50% για τα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις που τροφοδοτούνται από τη χαμηλή τάση. Η χρέωση εκεί ανέβηκε από τα 6,35 στα 9,78 ευρώ ανά μεγαβατώρα  και για το ΔΕΔΔΗΕ  από το Μάιο ένα νοικοκυριό που καταναλώνει ετησίως 3.600 κιλοβατώρες (300 τον μήνα) χρεώνεται πλέον με περίπου 170 ευρώ έναντι 90 ευρώ πριν από τον Μάιο.

Αυτά είναι  τα αποτελέσματα της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, της πολιτικής εξυπηρέτησης των συμφερόντων του  καρτέλ, της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και της μετατροπής του ηλεκτρικού ρεύματος από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα 100%.

Το αποτέλεσμα είναι  βέβαιο, θα αυξηθεί η ενεργειακή  φτώχεια.

Συνεπώς επιβάλλεται να υπάρξει ένα παλλαϊκό  κίνημα με σύνθημα «Ρεύμα φτηνό  για το  λαό  και όχι πράσινα κίτρινα μπλε και πορτοκαλί παραμύθια».

Πρώτο άμεσο αίτημα πρέπει  να είναι να καταργηθεί ο «Μηχανισμός Διακύμανσης» και η τιμή στη χοντρική να διαμορφώνεται με βάση το κόστος παραγωγής από κάθε πηγή συν ένα λογικό και διαφανές κέρδος  και όχι στη πολύχρωμη κοροϊδία.

Επιπλέον πρέπει  να απαιτήσουμε

–Να καταργηθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας.
–Να γίνει άμεση μείωση του ΦΠΑ στα τιμολόγια του Ηλεκτρικού Ρεύματος στο 4%.
–Να  ενεργοποιηθεί εκ νέου ο Νόμος 4320/19-03-2015 που προβλέπει δωρεάν 1200 κιλοβατώρες το τετράμηνο για όσους είναι κάτω από τα όρια φτώχειας.
–Να σταματήσουν οι  αποκοπές  συνδέσεων ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και internet σε φτωχά υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά και  να γίνει  επανασύνδεση τους.
–Να καταργηθεί η βίαιη και πρόωρη απολιγνιτοποίηση και να συμβαδίσει η χώρα μας με το σύνολο των  χωρών της Ευρώπης  και τις αποφάσεις για απανθρακοποίηση μέχρι το 2049.

Τέλος ρεύμα φτηνό για όλο το λαό μπορεί  να υπάρξει αν καταργηθεί το Χρηματιστήριο Ενέργειας και το Ηλεκτρικό Ρεύμα γίνει πάλι Δημόσιο Αγαθό.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Κείμενο ενημέρωσης ΑΡΑΓΕΣ για τα νέα τιμολόγια παρόχων ηλεκτρικού ρεύματος

/0 Comments/in , /by

Μετά τις πρόσφατες επιθέσεις προς τα δημόσια αγαθά (βήματα προς την ιδιωτικοποίηση του νερού), η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά και εμβαθύνει την επίθεσή της στην κοινωνία μέσω νέων διατάξεων περαιτέρω απελευθέρωσης στην αγορά της ενέργειας.

Ήδη από το Νοέμβριο του 2020 η τιμή της ενέργειας στην Ελλάδα είχε πάρει την ανιούσα, με την εφαρμογή του “target model”. Ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας  Κωστής Χατζηδάκης είχε υποδεχθεί το νέο μοντέλο τότε, λίγες μόνο μέρες μετά την ενεργοποίησή του, χαρακτηρίζοντας το ως «το καλύτερο και πιο αποτελεσματικό εργαλείο διεθνώς», που θα έφερνε μεταξύ άλλων ένα «διαφανές πλαίσιο για το κόστος της αγοράς» και τη «διευρυμένη πρόσβαση σε οικονομικότερες πηγές ενέργειας», ενώ διακηρυγμένος στόχος του ήταν «η μείωση του κόστους της ενέργειας για τους τελικούς καταναλωτές». 14 μήνες αργότερα και παρά μια στιγμιαία εξομάλυνση των τιμών τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς, οι τιμές του ρεύματος για τους τελικούς καταναλωτές είχαν εκτοξευθεί, με αδιαφανείς διαδικασίες, ενώ το μείγμα ηλεκτροπαραγωγής από διαφορετικές πηγές (κατά 40% φυσικό αέριο) μετακυλούσε όλες τις παθογένειές του στους καταναλωτές. Τόσο η αγορά, όσο και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, αλλά και η επιστημονική κοινότητα έχουν επισημάνει εδώ και πολλά χρόνια την εγγενή «αστάθεια» των τιμών του φυσικού αερίου. Εν αντιθέσει όμως με τις άλλες χώρες, η ελληνική ενεργειακή αγορά δεν διαθέτει κανέναν μηχανισμό περιορισμού των αναταράξεων, ενώ οι καταναλωτές απειλούνται και από τις πρακτικές που ακολουθούνται στη λιανική, δηλαδή στα συμβόλαια που υπογράφουν για ρεύμα στα σπίτια και τις επιχειρήσεις.

Είναι ενδεικτικό πως από τον πρώτο μήνα λειτουργίας του, το target model άρχισε να αυξάνει τις τιμές στη χονδρική αγορά ηλεκτρισμού. Το target model συνίσταται σε τέσσερις αγορές ενέργειας (προημερήσια αγορά (Day-Ahead Market – DAM), ενδοημερήσια αγορά (Intra-Day Market – IDM), προθεσμιακή, εξισορρόπησης) Οι αυξήσεις όχι μόνο δεν πέρασαν απαρατήρητες αλλά υπήρχαν υπόνοιες ότι οι κάτοχοι μονάδων παραγωγής ενέργειας από φυσικό αέριο εκμεταλλεύονταν την αγορά εξισορρόπησης για να αποσπάσουν υψηλότερα κέρδη. Μια τέτοια πρακτική είναι εφικτή διότι η προημερήσια και ενδοημερήσια αγορά ενέργειας λειτουργούν με δημοπρασίες, που σημαίνει ότι οι παραγωγοί καλούνται να μειοδοτήσουν και το σύστημα επιλέγει τις φθηνότερες τιμές από κάθε μονάδα ηλεκτροπαραγωγής. Έτσι, αν μια μονάδα προσφέρει ρεύμα σε ακριβές τιμές, τότε αποκλείεται από τη δημοπρασία. Αν όμως η μονάδα είναι μεγάλη και άρα αναγκαία για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας, όπως οι μονάδες φυσικού αερίου, τότε έχει εξαιρετικά μεγάλη πιθανότητα να χρειαστεί άμεσα να διαθέσει ενέργεια, παρότι έχει αποκλειστεί από τις αγορές, διότι χωρίς αυτήν το σύστημα δεν θα έχει επάρκεια. Μόνο που, επανερχόμενη, θα διαθέσει ενέργεια όχι πλέον μέσω της προημερήσιας και της ενδοημερήσιας αγοράς, αλλά μέσω της αγοράς εξισορρόπησης, που διορθώνει τα ελλείμματα του συστήματος. Σε αντίθεση, όμως, με την προημερήσια και την ενδοημερήσια αγορά, όπου οι παραγωγοί χρειάζεται να προσφέρουν ανταγωνιστικές τιμές προκειμένου να συμπεριληφθούν στον ημερήσιο προγραμματισμό, ο κανονισμός της αγοράς εξισορρόπησης επιτρέπει να ζητήσουν τιμές μέχρι 4.240 ευρώ ανά MWh (μεγαβατώρα), έναντι του μεταβλητού κόστους των 50-100 ευρώ που κοστίζει η παραγωγή της. Αν λοιπόν ένας παραγωγός, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ενέργεια εξισορρόπησης λόγω της μονάδας παραγωγής με φυσικό αέριο που διαθέτει, δώσει υψηλές τιμές στις δημοπρασίες για τον ημερήσιο προγραμματισμό, μπορεί βασίμως να περιμένει μεγάλα κέρδη όταν αναπόφευκτα θα κληθεί να αναπληρώσει την ενέργεια που λείπει από το σύστημα εκείνη την ημέρα στην αγορά εξισορρόπησης, σε μεγαλύτερες ή και πάρα πολύ μεγαλύτερες τιμές ανά MWh, απ’ αυτές που ζητούσε στην προημερήσια αγορά -μια ευκαιρία την οποία κάποιοι παραγωγοί φαίνεται ότι άδραξαν, καταθέτοντας προσφορές ως και 3.000 ευρώ, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει η συνολική τιμή του ρεύματος.

Τα παραπάνω συνδυάστηκαν με την αδυναμία της κυβέρνησης να επιβάλει πλαφόν στην ενέργεια. Κάτι που σημαίνει πως παρότι η αγορά εξισορρόπησης άρχισε να δείχνει σημάδια υποχώρησης, οι τιμές εξακολουθούν μέχρι σήμερα να είναι κατά πολύ αυξημένες σε σχέση με το κόστος της εξισορρόπησης πριν την είσοδο του target model. Η ΡΑΕ πρότεινε ως επίλυση των αστοχιών του target model τον «περιορισμό της δυνατότητάς του να επηρεάζει το σύνολο της αγοράς». Πρότεινε οι πάροχοι «να φτιάξουν τιμολόγια μακροχρόνιων συμβολαίων, ώστε να μη μένει μεγάλη αξία στη spot αγορά (σ.σ.: δηλαδή το Χρηματιστήριο Ενέργειας)». Ωστόσο, εν αντιθέσει με αυτό που γίνεται στην Ευρώπη, εδώ το Χρηματιστήριο είναι κυρίαρχο.

Η κυβέρνηση σήμερα αντί να μεριμνήσει για την επίλυση των παθογενειών που περιεγράφηκαν προηγουμένως, έρχεται να ενισχύσει περαιτέρω την αστάθεια και την απορρύθμιση της αγοράς ενέργειας μεταφέροντας επιπλέον ρίσκο στον καταναλωτή. Συγκεκριμένα θεσπίζει 4 κατηγορίες τιμολογίων ενέργειας:

  • Μπλε: σταθερά. Είναι τα τιμολόγια ορισμένου χρόνου, με σταθερή τιμή χρέωσης για όλη την περίοδο της σύμβασης.
  • Πράσινα: ειδικό κυμαινόμενο τιμολόγιο κοινό για όλους τους παρόχους. Την 1 Ιανουαρίου του 2024 όλοι οι καταναλωτές που δεν θα έχουν επιλέξει διαφορετικό τιμολόγιο θα μεταπέσουν στο ειδικό του εκάστοτε προμηθευτή, το οποίο είναι ομοιόμορφο για όλους τους παρόχους και διευκολύνει υποτίθεται τη σύγκριση των τιμών μεταξύ προμηθευτών και τη διαφανή και απλοποιημένη πληροφορία των καταναλωτών για τις τιμές των προμηθευτών. Την 1 κάθε μήνα, η τιμή χρέωσης θα ανακοινώνεται στην ιστοσελίδα του εκάστοτε προμηθευτή και θα κοινοποιείται στην ΡΑΑΕΥ. Τα τιμολόγια είναι συνδεδεμένα με την τιμή της χονδρεμπορικής στο Χρηματιστήριο ενέργειας
  • Κίτρινα: κυμαινόμενα. Είναι τα τιμολόγια, τα οποία είναι συνδεδεμένα με την τιμή της χονδρεμπορικής στο Χρηματιστήριο ενέργειας (Day Ahead Market), μέσω συντελεστή που ονομάζεται μηχανισμός διακύμανσης.
  • Πορτοκαλί: δυναμικά. Αφορούν στη δυνατότητα δυναμικής τιμολόγησης, με βάση τις προημερήσιες τιμές της αγοράς. Προϋπόθεση για την επιλογή αυτών των τιμολογίων συνιστά η λειτουργία έξυπνου τηλεμετρούμενου μετρητή στην παροχή των καταναλωτών.

Βάζοντας στην άκρη τα  πορτοκαλί τιμολόγια τα οποία έχουν εφαρμογή μονάχα σε λίγους περιορισμένους καταναλωτές που διαθέτουν έξυπνο μετρητή, τίθεται στους καταναλωτές το δίλημμα επιλογής ανάμεσα σε σταθερό (μπλε) και σε κυμαινόμενο (πράσινο/κίτρινο) τιμολόγιο. Και στις δύο περιπτώσεις τελικά επιβαρυμένος είναι ο καταναλωτής, δεδομένου ότι τα κυμαινόμενα τιμολόγια είναι άμεσα  επηρεαζόμενα από τις παθογένειες και την αβεβαιότητα των τιμών του χρηματιστηρίου ενέργειας, ενώ στα σταθερά τιμολόγια η εταιρεία ενσωματώνει στην τιμή όλο αυτό το ρίσκο της αγοράς ανεβάζοντας τις εγγυημένες ετήσιες τιμές.

Το πράσινο τιμολόγιο, παρότι παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως φοβερή εφεύρεσή της, στην πραγματικότητα απλά δημοσιοποιεί στις αρχές κάθε μήνα σε ένα πίνακα τις τιμές όλων των παρόχων δήθεν για να προσφέρει ενημέρωση στον καταναλωτή για τη χαμηλότερη τιμή. Η οποία τιμή , όμως, είναι άμεσα συνδεδεμένη όπως και στο κίτρινο τιμολόγιο με το χρηματιστήριο ενέργειας,  μέσω συντελεστών που ο πάροχος μπορεί να αλλάζει κατά βούληση ανά μήνα μετά το πέρας του πρώτου τριμήνου απλά αναρτώντας τις νέες τιμές στην ιστοσελίδα του.

Οι εναλλακτικοί πάροχοι θεωρούν ότι το πράσινο τιμολόγιο περιορίζει την εμπορική τους ελευθερία υπέρμετρα και ουσιαστικά βοηθά μόνο τη ΔΕΗ, η οποία έχει και τους περισσότερους αδρανείς συνδρομητές. Έτσι, οι πάροχοι αναμένεται να προσφέρουν υψηλές χρεώσεις για το πράσινο τιμολόγιο, ενώ αποθαρρύνουν τους πελάτες τους να το επιλέξουν, στέλνοντας ακόμη και ενημερωτικά μηνύματα όπου επισημαίνουν ότι είναι ακριβότερο από άλλα πακέτα. Η απροθυμία των παρόχων να μπουν σε ανταγωνισμό στο πράσινο τιμολόγιο θα δημιουργήσει μια «μαγική» εικόνα στην αγορά, καθώς στη μόνη κατηγορία τιμολογίων όπου θα υπάρχει δυνατότητα άμεσης σύγκρισης η ΔΕΗ θα γίνει για πρώτη φορά ο φθηνότερος πάροχος της αγοράς, ενώ μέχρι τώρα οι εναλλακτικοί πάροχοι πρόσφεραν χαμηλότερες τιμές από την κυρίαρχη εταιρεία της αγοράς. Βασικών απών από την όλη συζήτηση, ποιος άλλος (?), ο καταναλωτής ο οποίος θα είναι χαμένος σε κάθε περίπτωση, ενώ μετατρέπεται από την κυβέρνηση σε έναν άτυπο «χρηματιστή» που καλείται να παρακολουθεί κάθε μήνα, ή ακόμη και μέσα στη μέρα, τις τιμές ενός προϊόντος όπως η ενέργεια. Ένα δημόσιο αγαθό μετατρέπεται σε χρηματιστηριακό προϊόν με μόνο ζημιωμένο τελικά τον καταναλωτή και ειδικά αυτόν που έχει μεγαλύτερους περιορισμούς στη γνώση των μηχανισμών του χρηματιστηρίου ενέργειας, δηλαδή τα λαϊκά νοικοκυριά και τα εισοδήματά τους.

Η κοινωνική εμπειρία της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας από την τωρινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις φέρνει εκ νέου τους καταναλωτές αντιμέτωπους με τον εφιάλτη της πληρωμής υπέρογκων λογαριασμών, που φουσκώνουν τεχνηέντως από τους παρόχους ρεύματος, με σκοπό να διασφαλίζουν οι κοινωνίες τα υπερκέρδη του καρτέλ ενέργειας στην Ελλάδα. Να μην επιτρέψουμε την εμβάθυνση και το χειροτέρεμα αυτής της κατάστασης μέσω των νέων τιμολογίων. Οι επιπτώσεις στην κοινωνική, οικονομική, παραγωγική ζωή και δραστηριότητα θα είναι τρομακτικές.

Τώρα είναι η περίοδος που πρέπει να μπούμε μπροστά διεκδικώντας την κατάργηση των τιμολογίων που θεσπίζει η κυβέρνηση, διεκδικώντας την κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας και του μηχανισμού διακύμανσης, απαιτώντας την επανεθνικοποίηση του τομέα της ενέργειας με μία ενιαία και δημόσια ΔΕΗ που θα παράγει με βιώσιμο τρόπο φτηνή και προσβάσιμη ενέργεια για το λαό και τις ανάγκες του!

Απαιτούμε την άμεση απόσυρση όλων των σχεδιασμών της κυβέρνησης.

Επιχείρηση “διαλύστε τα δημόσια νοσοκομεία”

/0 Comments/in /by

Η πολιτική γνωστή: Να απαξιωθεί μέχρι το μεδούλι το δημόσιο νοσοκομείο, ώστε ο ασθενής να φοβάται ότι θα πεθάνει αν μπει για νοσηλεία στο ΕΣΥ. Να κάνει λοιπόν τα αδύνατα δυνατά, να δανειστεί, να υποθηκεύσει, να διαλύσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό και τυχόν αποτμιεύσεις ώστε να μπει σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Να κερδίσουν οι φίλοι της κυβέρνησης της ΝΔ, οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών νοσοκομείων και κλινικών, από την ιδιωτική δαπάνη υγείας, η οποία στην Ελλάδα είναι ήδη αδιανόητα υψηλή και ανεβαίνει κι άλλο.

Στο νοσοκομείο Σωτηρία, μια μονάδα κομβική για τη δημόσια υγεία στη χώρα μας, ειδικά στην περίοδο των υψηλών πνευμονοπαθειών και με δρώσα την επιδημία του κορωνοϊού, από τις 18/11 δεν υπάρχουν τα απαραίτητα υλικά για τη διενέργεια εξετάσεων στο Βιοχημικό και Κυτταρολογικό Εργαστήριο. Αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν και στο Αιματολογικό Εργαστήριο με παραγγελίες των οποίων η εκτέλεση καθυστερεί και παραμένουν σε εκκρεμότητα. Προγραμματισμένα χειρουργεία αναβάλλονται, γιατροί και νοσηλευτές δεν επαρκούν για την ομαλή λειτουργία των κλινικών, ενώ οι κλινικές ετοιμάζονται προς συγχώνευση, προς “εξοικονόμηση προσωπικού”.

 Η Διοίκηση του Νοσοκομείου, μετά τις έντονες διαμαρτυρίες του υγειονομικού προσωπικού, απαντά με προχθεσινό της έγγραφο ότι “κάποιες καθυστερήσεις” δεν επηρεάζουν την εύρυθμη λειτουργία του νοσοκομείου, ενώ θα αρχίσουν σταδιακά να αποκαθίσταται η προμήθεια των υλικών που βρίσκονται σε έλλειψη. Η Επιτροπή της ΕΙΝΑΠ (Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών Αθήνας – Πειραιά) στο νοσοκομείο Σωτηρία εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση.

Να σταματήσουμε τη διάλυση του νοσοκομείου μας και του ΕΣΥ!

Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ΓΝΝΘΑ είναι εξαιρετικά δυσχερής, σε βαθμό που να καθίσταται συχνά επισφαλής η δυνατότητα του νοσοκομείου να εφημερεύει και να αντιμετωπίζει τους/τις ασθενείς με όρους που να ανταποκρίνονται στη σύγχρονη ιατρική αλλά και στην αξιοπρέπειά τους.

Η έλλειψη προσωπικού όλων των βαθμίδων είναι πλέον ασφυκτική: πολλά τμήματα αναγκάζουν τους γιατρούς τους να υπερβαίνουν το πλαφόν εφημεριών σχεδόν κάθε μήνα, οι βάρδιες των νοσηλευτών στελεχώνονται οριακά, οι τραυματιοφορείς και οι οδηγοί τις μέρες εφημερίας είναι ελάχιστοι. Βαρέως πάσχοντες ασθενείς μπορεί να περιμένουν ώρες στα ΤΕΠ μέχρι να μεταφερθούν στις κλινικές επειδή δεν υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο! Η λειτουργία του ΤΕΠ τις ημέρες μη εφημερίας του νοσοκομείου αποτελεί σημαντικότατο παράδειγμα επισφαλούς λειτουργίας, καθώς είναι αδύνατη η αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών χωρίς διαθέσιμα εργαστήρια και απεικονιστικές εξετάσεις, ενώ η παροχή πρώτων βοηθειών σε νοσοκομειακό πλαίσιο από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων (π.χ. πνευμονολόγοι που καλούνται να αντιμετωπίσουν παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή) αποτελεί μέγιστη οπισθοδρόμηση εν έτει 2023. Το εργαστήριο υπερήχων μπορεί να καλύψει πλέον μόνο τις μισές εφημερίες του μήνα, ενώ οι συνάδελφοι που το στελεχώνουν έχουν να πάρουν άδειες 3 χρόνων. Ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου σύμφωνα με τη διοίκηση έχει εξαντληθεί από το Σεπτέμβριο (!) με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν βασικά αντιδραστήρια στα εργαστήρια (ενδεικτικά BNP, προκαλσιτονίνη) και καθίσταται αδύνατη η διενέργεια βασικών εξετάσεων. Το Κυτταρολογικό Εργαστήριο ανακοίνωσε ότι από 17/11 δε θα μπορεί να εξυπηρετήσει βρογχοσκοπήσεις για αυτό το λόγο, σε ένα νοσοκομείο με 7 πνευμονολογικές κλινικές! Σημαντικότατες είναι επίσης οι ελλείψεις σε φάρμακα, ακόμα και ευτελούς αξίας (για μήνες το νοσοκομείο δεν είχε φουροσεμίδη, η οποία πωλείται 1€ σε τιμές χονδρικής…) ενώ το τελευταίο διάστημα λείπουν βασικά αντιβιοτικά. Το προσωπικό του νοσοκομείου παρουσιάζεται τεχνηέντως αυξημένο (μετρώντας τις προσλήψεις στις νέες ΜΕΘ και στην Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική), την ώρα που συνάδελφοι παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλο και οι λίστες ειδικότητας παραμένουν κενές, γιατί λίγοι είναι προφανώς οι νέοι γιατροί που θα έρθουν να εργαστούν σε τέτοιες συνθήκες. Σα να μη φτάνει αυτό, η ΥΠΕ μετακινεί γιατρούς σε άλλα νοσοκομεία (ΓΟΝΚ, Παμμακάριστος), συνεχίζοντας την παράδοση εμβαλωματικών λύσεων σε χρόνια προβλήματα. Και βέβαια, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την κάλυψη των θέσεων απαραίτητων ειδικοτήτων, οι οποίες λείπουν από το νοσοκομείο (νεφρολόγοι, αγγειοχειρουργοί, ορθοπεδικοί, γυναικολόγοι κ.ά.) και συνεχίζεται η απαράδεκτη τακτική των «εντέλλεσθαι» από τη διοίκηση, προκειμένου να έρθουν γιατροί από το ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς» και να κάνουν τις αντίστοιχες εκτιμήσεις! Η ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου υποχρεώνεται διαρκώς να νοσηλεύει περιστατικά πέραν της χωρητικότητάς της σε «επικουρικές κλίνες», ενώ οι γιατροί της καλούνται να λογοδοτήσουν συχνά στο ΕΚΕΠΥ «γιατί δεν έχουν περισσότερα ράντζα» (τα οποία κατήργησε μεγαλόσχημα ο προηγούμενος υπουργός Υγείας)! Η εκπαίδευση των ειδικευόμενων σε πολλές κλινικές παραμένει στα επίπεδα της περιόδου της πανδημίας (υπό του μηδενός), ενώ οι εργασιακές συνθήκες διαρκώς επιδεινώνονται εξαιτίας της υπερεφημέρευσης και η έννοια του ρεπό παραμένει κενό γράμμα. Μάλιστα, η διοίκηση προωθεί σχέδια συγχώνευσης κλινικών του νοσοκομείου, όπως της 6ης και της 9η Πνευμονολογικής με άλλες κλινικές, προκειμένου να καλύψει τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και παραπέμπει την προκήρυξη των κενών θέσεων στις ελληνικές καλένδες. Τα τελευταία περιστατικά, ενδεικτικά της κατάστασης, ήταν η ακύρωση τριών προγραμματισμένων χειρουργείων στις 16/11 με εντολή του διοικητή, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η κάλυψη συγκεκριμένης επέμβασης από ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό και η ανακοίνωση του Αιματολογικού Εργαστηρίου την προηγούμενη μέρα ότι από την επόμενη εβδομάδα δε θα μπορούν να εξυπηρετούνται τα αιτήματα για γενικές αίματος, λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων…

Τα παραπάνω προβλήματα αποτελούν κοινό τόπο των περισσότερων συναδέλφων, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στις 14/11/23 στη μαζικότερη συνέλευση των τελευταίων ετών. Είναι σαφές πως η διοίκηση κωφεύει στις διαμαρτυρίες που είναι όλο και συχνότερες από όλα τα τμήματα, ενώ η ασκούμενη πολιτική προσβλέπει στην περαιτέρω υποβάθμιση του ΕΣΥ, προς όφελος του ιδιωτικού τομέα υγείας. Είναι ευθύνη όλων μας να βάλουμε φραγμό στη διάλυση του νοσοκομείου μας και του ΕΣΥ, καθώς αντίστοιχα είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί μας σε όλη την Ελλάδα.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, όλες τις εργαζόμενες του νοσοκομείου να στηρίξουν τα απεργιακά καλέσματα της ΟΕΝΓΕ και της ΠΟΕΔΗΝ στις 29 και 30 του Νοέμβρη.

Καλούμε τους εργαζόμενους του ΓΝΝΘΑ να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, με άμεση προκήρυξη γενικής συνέλευσης του σωματείου.

Καλούμε τους ασθενείς μας και τους οικείους τους ανθρώπους να δείξουν κατανόηση και αλληλεγγύη στον αγώνα μας. Η υπεράσπιση του ΕΣΥ είναι υπόθεση όλων!

Καλούμε σε παράσταση διαμαρτυρίας ενάντια στην υποβάθμιση της λειτουργίας του νοσοκομείου στις 17/11/23 και ώρα 13.00 έξω από το γραφείο του διοικητή.

Όλοι και όλες στην απεργία 29 και 30 Νοεμβρίου!

Δε θα περάσει η διάλυση του ΕΣΥ!

Η προσωρινή τριμελής επιτροπή της ΕΙΝΑΠ για το ΓΝΝΘΑ «Η Σωτηρία»

Αντισημίτες οι εκπαιδευτικοί για την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό;

/1 Comment/in , /by

Τα γεγονότα: Το ΔΣ της ΟΛΜΕ κάλεσε την Τετάρτη 1-11-2023 για μια μέρα πανελλαδικής δράσης αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό την Δευτέρα 6-11-2023. Μέσα σε 24 ώρες τα φιλοκυβερνητικά τρολ του διαδικτύου είχαν ξεκινήσει την επίθεση με μότο «οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί είναι αντισημίτες». Το Σαββατοκύριακο εφημερίδες και φιλοκυβερνητικοί αρθρογράφοι από το γνωστό, πλέον, μπλοκ «της σωστής πλευράς της ιστορίας» ή των «μένουμε Ευρώπη» ή όπως αλλιώς εμφανίζεται σε κάθε περίπτωση, συνέχισαν στην ίδια κατεύθυνση. Οι καθηγητές είναι αντισημίτες. Την σκυτάλη πήραν την Δευτέρα το πρωί σταθμοί όπως η ΕΡΤ και ο ΣΚΑΙ και στην ίδια κατεύθυνση αισθάνθηκε «υποχρεωμένος» και ο υπουργός Παιδείας να συναντηθεί με το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδας και να κάνει και σχετική ανάρτηση, όπου με τη σειρά του καταγγέλλει την ΟΛΜΕ για αντισημιτισμό.

Τα επιχειρήματα πολλών δημοσιογράφων που χρηματοδοτούνται από διάφορες λίστες, μεταξύ των οποίων και λίστες πρεσβειών, γνωστά και καθόλου πρωτότυπα.

Γιατί να δείξετε αλληλεγγύη για τα θύματα των Παλαιστινίων και δεν δείχνετε αλληλεγγύη και για τους Ισραηλινούς;

Μετατρέπουν τον θύτη σε θύμα, αποκρύπτοντας τις αιτίες. Το παλαιστινιακό δεν αφορά την σύγκρουση δύο πλευρών, δεν είναι πόλεμος μεταξύ δύο κρατών και άρα να εγκαλείται η ΟΛΜΕ γιατί δεν παίρνει «αντικειμενικές» αποστάσεις από αυτήν την διαμάχη. Είναι ένα πρόβλημα παράνομης κατοχής εδαφών, εποικισμού και εκδίωξης πληθυσμών, με βάση όλες τις εκδοχές του διεθνούς δικαίου. Είναι συνεχές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας επί επτά και πλέον δεκαετίες, μέσω της εγκαθίδρυσης ενός ειδικού καθεστώτος απαρτχάιντ. Στο οποίο η αντίσταση, με κάθε μέσο, είναι θεμιτή, επιβεβλημένη και αναγνωρισμένη ως δικαίωμα από το διεθνές δίκαιο. Ως τέτοιο πρόβλημα οφείλουν να το παρουσιάζουν οι εκπαιδευτικοί στους μαθητές τους, και όχι ως μια σύγκρουση «δύο πλευρών» ή πολύ περισσότερο με άλλα ανιστόρητα όπως μια σύγκρουση δύο πολιτισμών ή δύο θρησκειών. Ούτε φυσικά να αναπαράγουν τα περί δικαιώματος αυτοάμυνας του Ισραήλ. Το Ισραηλινό κράτος είναι ο θύτης και ο Παλαιστινιακός λαός το θύμα και αυτήν την ιστορική αλήθεια έχουν υποχρέωση να την «διδάσκουν» οι εκπαιδευτικοί στους μαθητές.

Γιατί δεν διαμαρτύρεστε για τις υπόλοιπες πολεμικές συγκρούσεις σε Ουκρανία, Αφρική, Αρμενία κοκ και κάνετε ειδική μέρα αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό λαό;

Η ΟΛΜΕ είναι συνδικαλιστικό όργανο και ως τέτοιο πρέπει να τοποθετείται. Και ενίοτε, όχι πάντα, το κάνει και τοποθετείται υπέρ της ειρήνης. Και το έχει πράξει κι άλλες φορές όπως παλαιότερα με τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία ή τον πόλεμο στο Ιράκ, την αλληλεγγύη στους Κούρδους κ.α. Ο γράφων και το πολιτικό – συνδικαλιστικό ρεύμα στο οποίο συμμετέχει, δεν κουράζεται να θέτει μέσα στα σωματεία την ανάγκη για ανάπτυξη αντιμπεριαλιστικών – φιλειρηνικών τοποθετήσεων και δράσεων. Και δεν γίνεται σήμερα να είσαι με την ειρήνη χωρίς να καταγγέλλεις και να καλείς σε δράση ενάντια στον νούμερο ένα τρομοκράτη και εμπρηστή του πολέμου. Μπορεί οι φιλοκυβερνητικοί γράφοντες από «την σωστή πλευρά της ιστορίας» να έχουν άλλη άποψη και να θεωρούν ότι οι πάνω από 700 στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ, τα πυρηνικά, οι εκατοντάδες χιλιάδες στρατού έξω από τα σύνορά τους είναι δυνάμεις της ειρήνης, αλλά η θέση μας είναι ότι είναι οι εμπρηστές του πολέμου και της παγκόσμιας αταξίας. Αλλά πέρα από τη συνδικαλιστική μας ιδιότητα, και ως εκπαιδευτικοί, επειδή όντως, όπως μας εγκαλούν διάφοροι δημοσιογράφοι, πρέπει να προωθούμε τις ιδέες της ειρήνης, του ουμανισμού, των ανθρωπιστικών αξιών,  δεν γίνεται να σχετικοποιούμε όλες τις πολεμικές συγκρούσεις και να μην μιλάμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, την πιο δολοφονική μηχανή που έχει γνωρίσει το ανθρώπινο είδος, το ΝΑΤΟ, με τα δεκάδες πραξικοπήματα, εμφυλίους, επεμβάσεις, με εκατομμύρια νεκρούς σε όλα τη μήκη και πλάτη του πλανήτη. Όμως υπάρχει και μια άλλη σημαντική πλευρά. Η Παλαιστίνη είναι το ηθικό μέτρο του μεταπολεμικού κόσμου. Καμία άλλη σημαία δεν είναι τόσο γνωστή ακόμα και σε 16χρονους μαθητές, κανένα άλλο κίνημα αντίστασης, κανένα άλλο δράμα κάποιου λαού δεν συγκινεί τόσο πολύ με τη δράση του. Γιατί; Γιατί το είπε η ΟΛΜΕ στις 6-11-2023  ή γιατί αυτό το έγκλημα κατοχής, εκδίωξης, εποικισμού και απαρτχάιντ ξεπερνάει κάθε άλλο μεταπολεμικό έγκλημα σε βάρος οποιουδήποτε λαού;

Ας μην γελιόμαστε. Η ακριβοπληρωμένη επικοινωνιακή καταιγίδα με τίτλο «οι τρομοκράτες της Χαμάς και το δικαίωμα στην αυτοάμυνα του Ισραήλ» χάνει διαρκώς έδαφος. Σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον κόσμο γίνονται τεράστιες διαδηλώσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Τα παραμύθια περί αποκεφαλισμένων μωρών και αιμοσταγών κανιβάλων της Χαμάς δεν πείθουν ούτε τον ίδιο τον Μπάιντεν. (Κάποια payroll της πρεσβείας θέλουν update). Κυβερνήσεις της Ε.Ε. αλλά και φιλοδυτικών αραβικών καθεστώτων πιέζονται από τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης των λαών τους. Στην χώρα μας η κυβέρνηση επιθυμεί, στα πλαίσια της εθελοδουλείας της, να κάνει την χώρα ένα απέραντο αεροπλανοφόρο για την γενοκτονική ισραηλινή πολεμική μηχανή. Το αν θα το πράξει τελικά εξαρτάται από το πόσο ισχυρό θα είναι το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα αλληλεγγύης.

Οι απειλές προς την ΟΛΜΕ και τους εκπαιδευτικούς αφορούν αυτήν την προσπάθεια ενός σύγχρονου Μακαρθισμού και την απόπειρα τρομοκράτησης του κινήματος αλληλεγγύης, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της νεολαίας. Το ότι η ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών βγήκε να διαχωριστεί από την θέση της ΟΛΜΕ, με κείμενο όπου περιέχει μια σύνθετη γεωπολιτική ανάλυση – όταν η ΔΑΚΕ δυσκολεύεται να γράψει μια ανακοίνωση δέκα γραμμών για άλλα σημαντικά θέματα – δείχνει την πρεμούρα, πέρα από το κωμικό της υπόθεσης.

Η γραμμή – γιατί περί γραμμής πρόκειται από την Ισραηλινή πρεσβεία – για αντισημιτική δράση των εκπαιδευτικών ίσως να σχετίζεται και με προσπάθειες διώξεων. Υπάρχει τελευταία και σχετική πείρα όπου εκπαιδευτικοί στον Πειραιά διώχθηκαν με την κατηγορία της… «κακόβουλης κριτικής στην κυβέρνηση» ή της «αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας».

Οι εκπαιδευτικοί δεν θα σιωπήσουμε. Εντός και εκτός τάξης.

Όπως δεν κάναμε πίσω όταν ακροδεξιοί «αγανακτισμένοι γονείς» μας απειλούσαν ως «εβραιομασόνους» γιατί διδάσκουμε ενάντια στον φασισμό και μιλάμε για το έγκλημα του Ολοκαυτώματος, έτσι δεν θα κάνουμε πίσω και τώρα.

Η αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό και την Παλαιστινιακή αντίσταση είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη.

Όχι στο κλείσιμο του Βενιζέλειου

/0 Comments/in , /by

Το τελευταίο διάστημα η δημόσια υγεία του νησιού μας αντιμετωπίζει μια ολομέτωπη επίθεση. Πιο πρόσφατο θύμα αυτής,  το Βενιζέλειο Γενικό Νοσοκομείο στο Ηράκλειο. Ένα από τα δύο μεγάλα νοσοκομεία της πόλης, και από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα, αναστέλλει τη διενέργεια χειρουργείων και οσονούπω τη λειτουργία τακτικών ιατρείων. Το πλήρωμα του χρόνου έρχεται με απανωτές παραιτήσεις αναισθησιολόγων και ειδικευόμενων χειρουργικής. Το φαινόμενο αυτό αφήνει το Ηράκλειο ουσιαστικά με ένα νοσοκομείο, το ΠΑΓΝΗ, όπου και εκεί οι λίστες αναμονής για χειρουργεία ξεπερνούν τους 3.500 (!) ασθενείς. Η υποβάθμιση του νοσοκομείου έρχεται να προστεθεί σε ένα σύστημα υγείας στο νησί που κρέμεται από μια κλωστή μετά τα διαλυτικά φαινόμενα στα νοσοκομεία του Ρεθύμνου, της Σητείας, της Ιεράπετρας καθώς και παραιτήσεις ιατρών σε νοσοκομεία των Χανίων και του Αγίου Νικολάου, και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πολιτική που ακολουθείται στην Υγεία.

Μετά από 3.5 χρόνια πανδημίας και ενώ ήταν επιβεβλημένη η ενίσχυση και θωράκισητου ΕΣΥ προκειμένου αυτό να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε μια πανδημία πρωτοφανών διαστάσεων που του άσκησε τρομακτική πίεση, αντιθέτως αυτό αποδυναμώθηκε ακόμη περισσότερο. Μετακινήσεις, εντέλλεσθε και εξουθένωση του υπάρχοντος προσωπικού, λίστες χειρουργείων γεμάτες, έλλειψη αναλώσιμων και κλινικές που μετά βίας ανασαίνουν. Συν τοις άλλοις, «επιτάξεις» ιδιωτικών κλινικών και ιατρώνμε αδρές αποζημιώσεις αντί της προφανούς και επιβεβλημένης πρόσληψης μόνιμου ιατρικού και υγειονομικού προσωπικού στις δημόσιες δομές υγείας.

Στο πλαίσιο αυτό, η σημερινή κυβέρνηση επιλέγει να επιτείνει την επίθεση και την περαιτέρω υποβάθμιση και εντέλει την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ υλοποιώντας στην πράξη το πρόσφατα ψηφισμένο νομοσχέδιο που επεκτείνει την  λειτουργία των νοσοκομείων με όρους αγοράς, ελαχιστοποιεί την κρατική χρηματοδότηση και μετακυλύει το κόστος της υγείας ακόμα περισσότερο στις τσέπες του λαού. Αφήνει υγειονομικούς να δουλεύουν σε συνθήκες επισφάλειας, υποαμειβόμενοι, και εξουθενωμένοι, που αν είναι τυχεροί και δεν δεχτούν σωματικές επιθέσεις όπως πρόσφατα συνέβη στο νοσοκομείο Παίδων ‘’Η Αγία Σοφία’’, βλέπουν μάλλον την έξοδο από το ΕΣΥ σαν ανακούφιση. Η κυβερνητική λύση που προτείνεται είναι ιδιώτες με μπλοκάκι και όπου τα νοσοκομεία δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, η υποβάθμιση τους. Στα απανωτά περιστατικά θανάτων σε καρότσες αυτοκινήτων, αν και μάλλον η κυβέρνηση δεν έχει λάβει μελέτη που να αποδεικνύει ότι το να διακομίζεσαι με ΕΚΑΒ μειώνει τη θνητότητα, απαντά αποφασιστικά με επιστράτευση ανειδίκευτων ένστολων(!) για στελέχωση των ασθενοφόρων.

Το σκηνικό διάλυσης και υποβάθμισης με στόχο την ιδιωτικοποίηση δε μας είναι άγνωστο. Εφαρμόστηκε με χειρουργική ακρίβεια στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ με αποκορύφωμα το τραγικό έγκλημα των Τεμπών.

Η αντίδραση είναι πλεόν ζωτικής σημασίας! Το διακύβευμα για το λαό του νησιού είναι να μπορέσει να κρατήσει ένα τα μεγαλύτερα σε επισκεψιμότητα νοσοκομεία της Ελλάδας, το Βενιζέλειο, στη ζωή. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις σε Σητεία και Ιεράπετρα μας δίνουν θάρρος και μας γεμίζουν πίστη πως όταν η κοινωνία συσπειρώνεται και διεκδικεί, κερδίζει.

Διεκδικούμε άμεση ενίσχυση του ΕΣΥ με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης , κανένα κλείσιμο ή συγχώνευση νοσοκομείου, μαζικές και μόνιμες προσλήψεις υγειονομικών. Διεκδικούμε Δημόσια και Δωρεάν Υγεία ως αγαθό για όλο το λαό !

Συμμετέχουμε στην πορεία σωτηρίας του Βενιζελείου νοσοκομείου την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου στις 10:00π.μ. και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για κλιμάκωση του αγώνα.

Δημόσια τοποθέτηση της πολιτικής οργάνωσης ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ για τις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης στις 8 Οκτώβρη, για τον Δήμο Θεσσαλονίκης

/0 Comments/in /by

Εδώ και δεκαετίες οι διαδοχικές μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έχουν διαμορφώσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τις πολιτικές που μπορούν να ασκηθούν σε περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο, τόσο θεσμικά όσο και οικονομικά. Η Αυτοδιοίκηση στραγγαλίζεται με ένα σύνολο παρεμβάσεων μεγάλης κλίμακας (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης), πολιτικές που στην πραγματικότητα την καθιστούν μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας, φορομπηχτικό μηχανισμό ανταποδοτικών υπηρεσιών, σε πλήρη διάσταση με τις λαϊκές ανάγκες, σε απόλυτη στοίχιση με τις απαιτήσεις της άρχουσας τάξης και της ΕΕ.

Η Αυτοδιοίκηση από πεδίο άσκησης μιας πολιτικής που θα μπορούσε υπό όρους και προϋποθέσεις να αποτελεί μία διαφορετική ή και ανταγωνιστική με αυτή του κεντρικού κράτους ,έχει μετατραπεί τις τελευταίες δεκαετίες σε συστατικό τμήμα της κεντρικής εξουσίας, διαχειριστή της υπάρχουσας πολιτικής και για να επιβιώσει οικονομικά στηρίζεται στα ευρωπαϊκά προγράμματα γεγονός που υπογραμμίζει ότι αποδέχεται το σύνολο των προτεραιοτήτων, ιεραρχήσεων και κατευθύνσεων που καθορίζει η ΕΕ και οι Βρυξέλλες. Η υποκατάσταση της κρατικής χρηματοδότησης από τα ευρωπαϊκά προγράμματα έχει πολλαπλές συνέπειες στην ποιότητα και τις προτεραιότητες των έργων. Πλέον ικανή δημοτική αρχή δεν είναι αυτή που αποφασίζει (και υλοποιεί) με βάση το συμφέρον των δημοτών και τις προτεραιότητες που ορίζουν οι τοπικές κοινωνίες, αλλά αυτή που βρίσκει χρηματοδοτήσεις και εντάσσει έργα σε προγράμματα. Πολύ περισσότερο όμως, η χρηματοδότηση τόσο των τεχνικών έργων, όσο και της κοινωνικής πολιτικής, από το ΕΣΠΑ, συνιστά θηλιά στο λαιμό της Αυτοδιοίκησης και της δυνατότητας των πολιτών να αποφασίζουν οι ίδιοι τις προτεραιότητες της πόλης και της γειτονιάς τους. Μόνο συγκεκριμένα έργα, με συγκεκριμένους κωδικούς, και άρα συγκεκριμένου χαρακτήρα και προσανατολισμού, μπορούν να υπάρξουν.

Το κράτος αποσύρεται από την χρηματοδότηση, η οικονομική ασφυξία που επιβάλλεται στους Δήμους αφενός βαθαίνει την εξάρτησή τους από την κεντρική εξουσία και αφετέρου τους εξαναγκάζει να προσχωρήσουν σε πλήρως ανταποδοτικές πολιτικές και υπηρεσίες, όπου ο δημότης πληρώνει για ό,τι απολαμβάνει. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, μετατρέπεται, από όργανο που εκφράζει τη δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση των πολιτών, σε λογιστικό γραφείο γκρίζας και άχρωμης διαχείρισης, ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, αυστηρά ελεγχόμενων από τους θεσμούς.

Η αποχώρηση του κράτους από τη χρηματοδότηση της Αυτοδιοίκησης, η επιβίωση των Δήμων από τα ανταποδοτικά τέλη, η συνεχιζόμενη παρακράτηση των πόρων της Αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία, αλλά και η χρηματοδότηση όλων των έργων από κωδικούς του ΕΣΠΑ, καθιστούν την Αυτοδιοίκηση κενό γράμμα. Ο δημότης δεν «διοικεί εαυτόν», αλλά «ετεροδιοικείται» από την κεντρική εξουσία, τα ευρωπαϊκά προγράμματα, τις επιταγές των δανειστών.

Στο παραπάνω ασφυκτικά οριοθετημένο πλαίσιο της άσκησης πολιτικής στην Αυτοδιοίκηση, μια αριστερή – ριζοσπαστική παρέμβαση σε Δήμους και Περιφέρειες μπορεί να συγκροτηθεί στους παρακάτω άξονες.
•
Δημοκρατική λογοδοσία, λαϊκή συμμετοχή, τοπικά δημοψηφίσματα, με την κοινωνία και τους δημότες ενεργούς να στηρίζουν ή να απορρίπτουν τον σχεδιασμό της δημοτικής αρχής.
•
Έμφαση και προτεραιότητα σε έργα υποδομής για τις δημόσιες ανάγκες και όχι έργα βιτρίνας. Αντιπλημμυρικά, αποχέτευση, απορρίμματα, ανακύκλωση, δίκτυα, ρυμοτομία, συγκοινωνίες, πάρκα είναι έργα που μπορεί να μην φαίνονται άμεσα, αλλά είναι κρίσιμα για τη ζωή και την ποιότητα ζωής των δημοτών. Προτεραιότητα οι δημότες των γειτονιών και όχι οι τουρίστες και οι επισκέπτες.
•
Υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, αξιοποίηση και όχι εγκατάλειψή τους ή παραχώρηση σε εργολάβους και τσιμεντοποίησή τους.
•
Συγκρότηση κοινωνικής πολιτικής με ορίζοντα τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, με κριτήρια που να ανταποκρίνονται στις συνθήκες φτώχειας που διαμόρφωσαν τα μνημόνια που περιλαμβάνουν όσο το δυνατόν περισσότερους και όχι λιγότερους δικαιούχους. Κοινωνική πολιτική που να αποτελεί δίχτυ προστασίας τους λαϊκού νοικοκυριού την περίοδο της ακρίβειας. Συνδρομή των Δήμων στις οικογενειακές ανάγκες με αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες δωρεάν ή με ελάχιστο αντίτιμο, χρησιμοποιώντας δομές της αυτοδιοίκησης και μόνιμο ή με σύμβαση προσωπικό.
•
Πολιτιστικό πρόγραμμα που αντλεί από την τοπική κοινωνία και τη νεολαία, υπόδειγμα σε μια άλλη, ανταγωνιστική κατεύθυνση από την κυρίαρχη ευκολία και χυδαιότητα.
•
Τοπικές κοινωνίες ενεργές, γειτονιές παρούσες, με σχολεία ανοικτά το απόγευμα και δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους. Έμφαση στη γειτονιά που ζει και αναπνέει ο δημότης και όχι αποκλειστικά στο κέντρο – βιτρίνα.

Για αυτούς τους λόγους και έχοντας τους παραπάνω άξονες ως κριτήρια, σε αυτές τις δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη συμμετέχουμε και στηρίζουμε την Πόλη Ανάποδα, ένα αριστερό ριζοσπαστικό σχήμα με ενεργό συμμετοχή στα κινηματικά γεγονότα της πόλης και με θέσεις προωθητικές για τα συμφέροντα των απλών πολιτών. Είναι σημαντικό να ισχυροποιηθεί στην πόλη και μέσα στους θεσμούς της μια φωνή προοδευτική που θα συνεισφέρει στις λαϊκές διεκδικήσεις. Γιατί θέλουμε ένα δημοτικό συμβούλιο που θα προτεραιοποιεί τις ανάγκες των δημοτών της Θεσσαλονίκης και θα αγωνίζεται για αυτές. Γιατί θέλουμε να έρθει η πόλη στα χέρια των κατοίκων της.

Για αυτούς τους λόγους στις 8 Οκτώβρη στηρίζουμε-ψηφίζουμε Η Πόλη Ανάποδα και Συνεργαζόμενες Κινήσεις!

Το καλοκαίρι έφυγε. Το κίνημα για δημόσιες παραλίες;

/0 Comments/in /by

Το κίνημα για ελεύθερες και δημόσιες παραλίες ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις μέσα στο “μαύρο” καλοκαίρι του 2023.

Για αρκετές βδομάδες, χιλιάδες κόσμου κινητοποιήθηκε σε όλη την Ελλάδα, διεκδίκησε, αντιπαρατέθηκε με μικρά και κυρίως μεγάλα συμφέροντα, με τοπικές μαφίες, με τοπικές αρχές, σε τελική ανάλυση με ένα σάπιο κρατικό μηχανισμό που υιοθετεί την ασυδοσία της αγοράς ως βασικό μοντέλο για την τουριστική ανάπτυξη. Από τις Κυκλάδες έως τα Επτάνησα και από την Κρήτη έως την Μακεδονία και την Θράκη, δημιουργήθηκαν, μέσα σε λίγες βδομάδες, δεκάδες κινήσεις πολιτών που οργάνωσαν παρεμβάσεις σε παραλίες, ενημερώσεις ευαισθητοποίησης σε πόλεις και χωριά, παρεμβάσεις στα ΜΜΕ. Τα τελευταία “έπαιξαν” το θέμα αφενός γιατί το πρόβλημα της ασυδοσίας, της καταπάτησης και του υπερτουρισμού συζητιέται εδώ και καιρό και στην άρχουσα τάξη και σε δεύτερο χρόνο για να δημιουργήσουν μια εικόνα ότι η παντοδύναμη κυβέρνηση Μητσοτάκη ακούει-αντιδρά-παρεμβαίνει στα προβλήματα. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν έγινε και η ανομία ελάχιστα υποχώρησε, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Κανείς δεν περίμενε ότι μέσα σε λίγες μέρες θα ξηλωθεί ένα καθεστώς αυθαιρεσίας που στήθηκε εδώ και δεκαετίες στον αιγιαλό.

Όπως όλα τα κινήματα, το κίνημα αυτό ξέσπασε και μαζικοποιήθηκε τώρα, αλλά έχει διεργασίες ετών. Η κίνηση Save Ios δραστηριοποιείται εδώ και χρόνια ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του 30% της Ίου από συγκεκριμένα συμφέροντα. Η κίνηση Save Naxos Beaches υπάρχει εδώ και χρόνια  και υπερασπίζεται το περιβάλλον. Η κίνηση Save Falasarna συγκροτήθηκε το 2022 απέναντι στα σχέδια ιδιωτικοποίησης παραλίας σε περιοχή Νατούρα, από ένα τουριστικό χωριό 850 κλινών!

Όπως σε όλα τα κινήματα  το διαδίκτυο βοήθησε στην εξάπλωσή του, αλλά χωρίς συλλογικότητες με ανθρώπους, δια ζώσης συναντήσεις και ακτιβισμούς, εμπειρία, γείωση δεν θα είχε αυτόν τον χαρακτήρα. Στην Ίο ο Σύνδεσμος Ιητών που ξεκίνησε την ενημέρωση και τις παρεμβάσεις μετράει έναν αιώνα ζωής. Στην Πάρο ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αρχίλοχος επίσης μετράει δεκαετίες ζωής και παρεμβάσεων. Στην Λευκάδα υπήρξε το 2022 μαζική κινητοποίηση πολιτών με συμμετοχή των μαθητών και της νεολαίας της περιοχής, ενάντια στο κλείσιμο της παραλίας του Κάστρου.

Το κίνημα αυτό είχε κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που το βοήθησαν να αποκτήσει τέτοια εμβέλεια και νομιμοποίηση. Το βασικό αίτημα του ήταν απλό και κατανοητό. Ελεύθερες και δημόσιες παραλίες, πάταξη των καταπατήσεων μέσω εφαρμογής του νόμου, υπεράσπιση του δημόσιου και κοινόχρηστου χαρακτήρα του αιγιαλού. Στα πρώτα του βήματα δεν ακολούθησε διάφορες κακοφορμισμένες συνήθειες στις οποίες έχουν υποταχτεί οι αριστεροί (πρώτα συνεννοούνται οι διάφοροι από τις οργανώσεις, μετά συνελευσιάζονται με τις ώρες γύρω από φλύαρα και δυσνόητα κείμενα, μετά κανονίζουν κάποια δράση με αρκετά σεκταριστικά χαρακτηριστικά κοκ). Αντιθέτως ακολούθησε βήματα όπως συγκεκριμένο αίτημα πάλης, θέσεις και τεκμηρίωση, μαζική προπαγάνδα που απευθύνεται σε όλους και όχι μόνο στους “γνωρίζοντες” (στην Πάρο έχουν οπτικοποιήσει τις παρανομίες και σε ψηφιακούς χάρτες), προετοιμασία των ακτιβιστικών δράσεων για βδομάδες με “δουλειά μερμηγκιού”, δράση μέσα και έξω από τους θεσμούς (πχ Δημοτικά Συμβούλια), μετωπική-ενωτική αντίληψη πάνω στους στόχους και όχι με βάση ιδεολογικές αναφορές. Δηλαδή ακολουθήθηκαν παλιές κλασικές αριστερές αρχές, που δυστυχώς όμως έχουν εγκαταλειφθεί από τα κόμματα της Αριστεράς, είτε λόγω κοινοβουλευτισμού, είτε λόγω σεχταρισμού. Γι’ αυτό και το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα σήμερα, το ΚΚΕ, είτε δεν κατάφερε να δράσει μέσα σε αυτό το κίνημα είτε, παρά τις θετικές παρεμβάσεις του σε δημοτικά συμβούλια, φρόντιζε να διαχωρίζεται από το κίνημα αυτό, πχ προβάλλοντας ως κεντρικό το αίτημα “έξω η ιδιωτική πρωτοβουλία από τις παραλίες” (αίτημα χωρίς καμία τύχη σε νησιά που το 50% του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό) ή να παρεμβαίνει αποκλειστικά με τα υλικά των δημοτικών παρατάξεων του. Το ανάποδο δηλαδή από το ποιες είναι οι κομμουνιστικές παραδόσεις για τα κινήματα.

Η βάση του κινήματος αυτού είναι ευρύτερη. Η κριτική στην υπερτουριστικοποίηση υπάρχει και στις πόλεις και θέματα όπως η βραχυχρόνια μίσθωση ή η ακρίβεια σε τουριστικές πόλεις και νησιά έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Το πρόβλημα του αποκλεισμού του ελληνικού λαού από τις πόλεις του, τις γειτονιές του, τα νησιά του, τις παραλίες του, ελέω τουρισμού, είναι ένα ζήτημα που αφορά και λαϊκό κόσμο που ψηφίζει δεξιά, αλλά αντιλαμβάνεται ότι πλέον η Ελλάδα… δεν ανήκει στους Έλληνες. Η κακοποίηση των ακτών εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και ένα γενικότερο μοντέλο ανάπτυξης που είτε μπαζώνει ρέματα, ποτάμια, παραλίες για να τροφοδοτηθεί ο βασικός αναπτυξιακός μοχλός της χώρας, το real estate και ο τουρισμός, είτε ισοπεδώνει βουνά και δάση για να υλοποιηθεί το ΝΑΤΟικό σχέδιο για μια Ελλάδα – ενεργειακό κόμβο στην ΝΑ Μεσόγειο. Δυστυχώς τα ζητήματα αυτά ήρθαν με ένταση στην επιφάνεια αυτό το καταστροφικό καλοκαίρι μέσω των πυρκαγιών και των πλημμυρών. Το γενικό αναπτυξιακό μοντέλο μιας χώρας εξαρτημένης όπου ο πρωθυπουργός φτάνει στο σημείο σε επίσημη συνάντηση με την ΠτΔ να κάνει ειδική μνεία στα έσοδα από τον τουρισμό, δεν παράγει ούτε εισόδημα, ούτε σοβαρές υποδομές, ούτε σοβαρές θέσεις εργασίας, ούτε φυσικά μπορεί να δει την φύση κάπως αλλιώς από ευκαιρία για πλιάτσικο…

Η κυβέρνηση και ο Χατζηδάκης δήλωναν το καλοκαίρι ότι θα ετοιμάσουν νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο όμως θα συγκεντροποιήσει τις διαδικασίες πλειοδότησης των παραχωρήσεων του αιγιαλού, υπό το πρόσχημα ότι οι Δήμοι και οι Κτηματικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών δεν μπορούν να ελέγξουν ικανοποιητικά την τήρηση των συμβάσεων. Αν συμβεί αυτό, το κέντρο λήψης αποφάσεων θα είναι τελείως αποκομμένο από τις τοπικές κοινωνίες και η όποια δυνατότητα παρέμβασης τους θα είναι μειωμένη. Δεν είναι επίσης εκτός πραγματικότητας, έστω μακροπρόθεσμα, μια συνολική προς το χειρότερο αλλαγή του νομικού πλαισίου, που θα τροποποιεί το δημόσιο και κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού, ενώ θα δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την ήδη πολύ προβληματική διαφάνεια των σχετικών διαδικασιών.

Το κίνημα αυτό άρχισε να κάνει τα πρώτα βήματα πανελλαδικού συντονισμού, με πρώτη κίνηση αυτή της πανελλαδικής μέρας δράσης για Ελεύθερες Παραλίες την 3η Σεπτέμβρη. Υπάρχει θέληση για να συνεχιστεί ο πανελλαδικός Συντονισμός με την αναλυτική συζήτηση των επιμέρους θεμάτων, την ανταλλαγή γνώσης και εμπειρίας που αποκτήθηκε και την στήριξη αποφάσεων και πρωτοβουλιών. Ενόψει των κυβερνητικών εξαγγελιών, χρειάζεται αφενός επαγρύπνηση, αφετέρου καλύτερη προετοιμασία, οργάνωση και συντονισμός προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι τυχόν κυβερνητικές προτάσεις, αλλά κυρίως για μια πιο μαζική αμφισβήτηση του καθεστώτος της κατάληψης, της αυθαιρεσίας και της «ιδιωτικοποίησης» του αιγιαλού.

Λεονταράκης Πάνος, μέλος «κινήματος ελεύθερης παραλίας Θάσου»

Μητρόπουλος Δημήτρης, μέλος κίνησης πολιτών «save falasarna»

Εκδήλωση: Σημεία για την αυτοδιοίκηση και μια αριστερή παρέμβαση στις αυτοδιοικητικές εκλογές

/0 Comments/in /by

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2023, 19.30

Λέσχη Εξάντας, Βαθέος 20, Αθήνα

Συζήτηση για την αυτοδιοίκηση, τις αλλαγές που έχουν γίνει και τι σημαίνει μια αριστερή παρέμβαση στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

Ομιλητές: Π. Κουτσιανάς, Χ. Κατσούλας

Νομοσχέδιο επίθεσης στην εργασία και στα δικαιώματα

/0 Comments/in , /by

Το εργασιακό νομοσχέδιο που προετοιμάζει το υπουργείο αποτελεί την επιτομή της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Ως τέτοιο, χρειάζονταν τον πιο επιθετικό σταυροφόρο της. Ο υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης, γνωστός «νοικοκύρης» άλλωστε, δηλώνει στα μέσα πώς:

«Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, που πλέον βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση, επιβεβαιώνει τις αρχικές μας δεσμεύσεις να πετύχουμε τον εξής διπλό στόχο: από τη μία την αύξηση της απασχόλησης και των δίκαια αμειβόμενων θέσεων εργασίας και από την άλλη την εφαρμογή νέων προστατευτικών κανόνων για τους εργαζόμενους, που αφορούν τόσο την καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας όσο και την προάσπιση του δικαιώματος στην εργασία».

Ας σταχυολογήσουμε τις νέες μορφές απασχόλησης που εισάγεται το νομοσχέδιο:

1. Πολλαπλή απασχόληση: Εργασία εως και 13 ώρες ημερησίως!

Μετά τα 10ωρα του Χατζηδάκη, πλέον ο εργαζόμενος θα μπορεί να εργάζεται και μετά το πλήρες ωράριο του, με μία σύμβαση πλήρους απασχόλησης και μία μερικής απασχόλησης. Μέχρι τώρα, επιτρέπονταν νομικά μόνο η πολλαπλή απασχόληση με δύο συμβάσεις μερικής απασχόλησης, οι οποίες σωρευτικά δεν επιτρέπονταν να υπερβαίνουν το 8ωρο.

Πλέον, θα επιτρέπεται η εργασία και πέραν του πλήρους ωραρίου, μέχρι το όριο των 13 ωρών απασχόλησης, με μοναδικό φραγμό τις διατάξεις για τον ελάχιστο χρόνο ανάπαυσης. Μοναδικό όριο, πλέον, είναι η φυσική εξάντληση: αυτό πλέον αποτυπώνεται στο χαρτί του νόμου. Προστασία του εργαζόμενου: «η τακτική και έγκαιρη ενημέρωση του εργαζόμενου για κάθε αλλαγή των όρων εργασίας»…

2. 6ημερη εργασία στις βιομηχανίες

Με στόχο δήθεν να παταχθεί η μαύρη εργασία και οι μαύρες υπερωρίες, η παραβατικότητα της υπέρβασης της 5ημερης εργασίας… νομιμοποιείται. Έτσι, κάνοντας νόμιμο το παράνομο, τελειώσαμε με το πρόβλημα. Αντί να ελεχθεί η παραβατική συμπεριφορά των εργοδοτών, να δημιουργηθούν και να ενισχυθούν δομές ελέγχου της παραβατικότητας στην εργασία, απλώς ό,τι χθες γίνονταν στο σκοτάδι, σήμερα γίνεται στο φως, με την βούλα του νόμου. Εργασία την 6η ημέρα, με αύξηση 40% του ημερομισθίου.

Εδώ υπογραμμίζεται εξίσου καθαρά το μοντέλο απασχόλησης που επιθυμεί η κυβέρνηση: ελαστική, που «τραβιέται» και μία μέρα ακόμα, ώστε με το ίδιο προσωπικό, να καλύπτεται ένα ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο της εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, όπως και με την πολλαπλή απασχόληση, ασκείται πόλεμος ενάντια στην απασχόληση, καθώς με την κατανομή όλο και περισσότερης εργασίας στους ίδιους εργαζόμενους, που θα οδηγούνται στην εξάντληση, δεν θα προσλαμβάνεται νέο προσωπικό. Αντί να δουλεύουν περισσότεροι, όλο και λιγότερο, θα δουλεύουν όλο και λιγότεροι, περισσότερο, και σε συνθήκες απόλυτης ανασφάλειας, άγχους, πίεσης και εργασιακού στρες.

3. Συμβάσεις μηδενικών ωρών/Κατά παραγγελία απασχόληση

Στην περίπτωση των συμβάσεων «μηδενικών ωρών» (0-hour contract, όπως έγιναν γνωστές στο Ηνωμένο Βασίλειο), το Υπουργείο στρέφεται ευθέως ενάντια σε επιταγή της Οδηγίας. Στο προοίμιο της, η Οδηγία καταδικάζει την ενδεχόμενη αξιοποίηση της ενσωμάτωσης της στα εθνικά δίκαια ως αφορμή για την εισαγωγή των συμβάσεων μηδενικών ωρών.

Η απασχόληση «κατά παραγγελία» αποτελεί παραλλαγή της ίδιας κατάστασης: συμφωνείται με τον εργοδότη εργασία, όχι με σταθερό ωράριο, αλλά εντός προκαθορισμένων ωρών και ημερών αναφοράς. Ένα pool διαθέσιμης εργασίας, αναφέρει το υπουργείο, που ενεργοποιείται όταν σε καλέσει ο εργοδότης να δουλέψεις. Έτσι, θεωρητικά θα αντιμετωπιστεί το φαινόμενο των «εξτρατζίδων», γύρω από το οποίο το ίδιο το Υπουργείο αναγνωρίζει ευρύ πεδίο καταχρήσεων. Ενδιαφέρον έχει και η χαρτογράφηση των χώρων που θα ευεργετηθούν: μεταφορές προϊόντων, εστίαση, catering, εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος, φορτοεκφορτώσεις στο λιμάνι, επισκευαστικές εργασίες, χώροι απασχόλησης της «βαρειάς βιομηχανίας» του τουριστικού και εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Η προστασία του εργαζόμενου βρίσκεται πάλι στην «πληροφοριακή του διαφάνεια»: πρέπει να συμφωνηθούν από τα πριν οι ελάχιστες ώρες με τον εργοδότη και να ενημερωθή 24 ώρες πριν την ανάληψη της εργασίας. Πώς λύνεται το φαινόμενο των εξτρατζίδων που καλύπτουν πάγιες ανάγκες: με το να κάνεις νόμιμη την διαρκή διάθεση της εργασιακής ετοιμότητας, με ό,τι αυτό σημαίνει για την οργάνωση της ζωής του μισθωτού, στα χέρια του εργοδότη.

Κατά τα άλλα, το νομοσχέδιο επαναλαμβάνει κούφια λόγια, χωρίς να προσθέτει τίποτα, κατά την προσφιλή συνήθεια όλων των πρόσφατων εργασιακών νομοσχεδίων: απαγορεύεται η δυσμενής διάκριση του εργαζομένου, που (δικαιολογημένα) θα αρνηθεί την εκτέλεση εργασίας. Σε ένα περιβάλλον απελευθερωμένων απολύσεων για «οικονομοτεχνικούς λόγους» και ενόψει της συντριπτικής ανισομετρίας οικονομικής υποστήριξης ενός δικαστικού αγώνα ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες, αυτές οι φράσεις δεν έχουν κανένα νόημα.

Σε κάθε περίπτωση, τα δικαιώματα αυτά έτσι και αλλιώς θα τα είχε ο εργαζόμενος, όπως και όλα τα «δικαιώματα» που προβλέπει το νομοσχέδιο, στα πλαίσια του προστατευτικού εργατικού δικαίου και της ρήτρας της καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος του εργοδότη. Το νομοσχέδιο αυτό, όπως ο ν. Χατζηδάκη, επαναλαμβάνουν ως καινοτομίες δικαιώματα που ήδη εν πολλοίς υφίστανται ούτως ή άλλως, για να δείξουν ότι η τεράστια αποδόμηση που φέρνουν συνοδεύεται, πάντως, με κάποια προστασία, πολύ καινοτόμα.

Το ενιαίο δικαίωμα σε μισθό κατατεμαχίζεται σε όσες ώρες εργαστεί ο εργαζόμενος, κατά την… ατομική του σύνεση και ευθύνη, για την συμφωνία που θα κάνει. Δεν μπορεί να διαπραγματευτεί όρους, δεν μπορεί μετά να διεκδικήσει. Το μόνο μηδενικό στις συμβάσεις αυτές δεν είναι οι ώρες εργασίας, οι οποίες, ενόψει της διαρκούς ετοιμότητας, τείνουν στο άπειρο και ακόμα παραπέρα, αλλά τα δικαιώματα του εργαζομένου, κάτι που η ίδια η Οδηγία αναγνωρίζει!

4. Δοκιμαστική περίοδος εργαζομένων: Πλέον, και στην σύμβαση ορισμένου χρόνου!

Στην περίπτωση αυτή, η Ευρωπαϊκή Οδηγία «τα βρίσκει» με το μνημονιακό σκοτάδι του ελληνικού σχηματισμού. Η κληρονομιά του Μνημονίου 2 προέβλεπε δοκιμαστική περίοδο για τους εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου, για διάρκεια 12 μηνών. Φαινομενικά, το 6μηνο που προβλέπει ο νέος νόμος είναι ευεργέτημα, σε μία κατεύθυνση μείωσης. Το νομοσχέδιο γρήγορα διέλυσε αυτές τις ανοησίες, προβλέποντας απλώς ότι στο 12μηνο θα συνυπολογίζεται το 6μηνο που έχει διανυθεί (υπογραμμίζοντας, επομένως, ότι το ένα δεν καταργεί το άλλο…).

Η  μεταφορά της δοκιμαστικής περιόδου και στους εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κάτι που επίσης αποτελούσε ευσεβή πόθο των εργοδοτών στον τουρισμό, όπου αυτές ευδοκιμούν, αποτελεί καταστροφική εξέλιξη για την προστασία των εργαζομένων. Μία τέτοια μεταφορά στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που αν καταγγελθούν χωρίς σπουδαίο λόγο δικαιούσαι αποζημίωση, σιωπηλά αφαιρεί τα δικαιώματα αποζημίωσης των εργαζομένων. Πλέον, μετά το δοκιμαστικό εξάμηνο, αν δεν σου «κάνει» ο εργαζόμενος, πας στον επόμενο, χωρίς καμία κοινωνική υποχρέωση απέναντι στον άνθρωπο που ξεζούμισες, χωρίς καν να τον απολύεις. Έτσι, ο μισθωτός έχει διπλό φόβο: τόσο για την διάρκεια της σχέσης ορισμένου χρόνου όσο και για το δοκιμαστικό εξάμηνο, που καθίσταται πλέον ο «πρώτος κόφτης».

Το δικαίωμα αποζημίωσης αποτελεί το τελικό, ατομικό σαφώς, όπλο του εργαζομένου, με κάποιο σημαντικό διαπραγματευτικό βάρος. Η διαρκής σχετικοποίηση του, ως και τελικά η σχεδόν εξαφάνιση του, ενισχύει την πλήρη κυριαρχία του εργοδότη στον χώρο δουλειάς, ανοίγοντας δρόμο σε κάθε πιθανή ασυδοσία, χωρίς κόστος.

5. Δικαίωμα στην εργασία = Πόλεμος απέναντι στην εργασία;

Στο άρθρο 31 του νομοσχεδίου, με τον πανηγυρικό τίτλο «Προστασία του δικαιώματος στην εργασία» ποινικοποιείται η δράση όποιου « α) εμποδίζει την ελεύθερη και ανεμπόδιστη προσέλευση ή αποχώρηση από την εργασία ή την παροχή της εργασίας από εργαζομένους οι οποίοι δεν συμμετέχουν σε απεργία και επιθυμούν να εργαστούν ή ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία σε βάρος τους ή β) συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια απεργίας». Πρακτικά, το μέτρο στρέφεται κατά των απεργών, οι οποίοι εμποδίζουν τους απεργοσπάστες να εργαστούν στο χώρο εργασίας.

Το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας κατοχυρώνεται ως δικαίωμα προσβολής και βλάβης κάποτε συμφερόντων τρίτων, προς τον σκοπό ακριβώς της υπεράσπισης της εργασίας και των συλλογικών εργατικών δικαιωμάτων των απεργών. Το Σύνταγμα επιτάσσει την διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος, ως δουλειά του νομοθέτη και του δικαστή. Στο ίδιο πλαίσιο τίθεται και η νομοθετική απαγόρευση της πρόσληψης απεργοσπαστών στον συνδικαλιστικό νόμο. Το συγκεκριμένο, δε, άρθρο δεν παραπέμπει σε άρθρο της Οδηγίας, δεν σχετίζεται με την Οδηγία και αποτελεί απλώς εκπλήρωση των ευσεβών πόθων της κυβέρνησης.

Προφανές είναι, ότι ο πόλεμος απέναντι στην απεργία είναι πόλεμος απέναντι στην διεκδίκηση των εργαζομένων. Είναι πόλεμος απέναντι στην ίδια την εργασία. Ακόμα και αν το δικαστικό σύστημα έχει κατακρεουργήσει στην πράξη το δικαίωμα, χαρακτηρίζοντας καταχρηστικές το 95% των απεργιών, συνεχίζουν να το φοβούνται. Η Ελλάδα 2.0 δεν πρέπει να έχει ούτε την υποψία κάποιου φραγμού στην «μεταρρυθμιστική επιτάχυνση».

Ακόμα περισσότερο, όμως, θέλουν και πάλι να επενδύσουν ιδεολογικά. Το ατομικό δικαίωμα της εργασίας απέναντι στο συλλογικό δικαίωμα της διεκδίκησης. Η ατομική ευθύνη και η συλλογική υπευθυνότητα. Ο απεργός και ο απεργοσπάστης. Ο κίνδυνος για την εργασία είναι ο διπλανός εργαζόμενος. Εχθρός της «απελευθερωμένης» εργασίας 13 ωρών, 6 ημερών, σε δοκιμαστικό 6μηνο, με σύμβαση μηδενικής απασχόλησης, είναι οι εργαζόμενοι που διεκδικούν την βελτίωση της εργασίας! Η αντιστροφή είναι πλήρης!

Στην πραγματικότητα, όμως, ο πόλεμος απέναντι στην απεργία είναι πόλεμος απέναντι στην εργασία. Ο κίνδυνος δεν βρίσκεται στον εργαζόμενο απεργό, αλλά στο κράτος που η μοναδική του νομοθετική δραστηριότητα είναι η νομιμοποίηση της παρανομίας στους χώρους δουλειάς. Εχθρός της εργασίας δεν είναι η απεργίας αλλά το Υπουργείο, ο Άδωνις, ο καπιταλισμός. Η προστασία της εργασίας δεν έρχεται με τις ποινές στους απεργούς, αλλά με την οργάνωση, τον αγώνα, την διεκδίκηση, την αλληλεγγύη και ό,τι άλλο ευγενές συνοψίζεται στην λέξη απεργία.

Συνοψίζοντας,
α) Το νομοσχέδιο ισχυρίζεται ότι ενσωματώνει μια Ευρωπαϊκή Οδηγία, αλλά, στην πράξη, χρησιμοποιεί αυτήν την οδηγία για να συνεχίσει τις πολιτικές των μνημονίων. Μάλιστα, παραβιάζει αυτήν την ίδια την οδηγία που ισχυρίζεται ότι ενσωματώνει, η οποία ευθέως αποδοκιμάζει την χρήση της για την εισαγωγή συμβάσεων μηδενικών ωρών στις έννομες τάξεις.

β) Το  νομοσχέδιο παρουσιάζει τυπικά νέα δικαιώματα για τους εργαζόμενους, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν προσφέρει κανένα δικαιώμα που να μην παρέχονταν ήδη στα πλαίσια του προστατευτικού εργατικού δικαίου. Απλώς, έτσι θέλουν ηθικά να εξισορροπήσουν ηθικά την καταστροφή.

γ) Η ίδια η Οδηγία, άρα και το, νομοσχέδιο επεκτείνει την υποχρέωση πληροφόρησης των εργαζομένων για τους όρους εργασίας τους ως μορφή προστασίας τους, όμως δεν αλλάζει στον ελάχιστο βαθμό τους πραγματικούς όρους της εκμετάλλευσης σε τομείς όπως η εστίαση και ο τουρισμός. Όλες οι παρανομίες απλώς επενδύονται με ένα κοστούμι νομιμοφάνειας και γίνονται «διαφανείς». Απλώς, κατοχυρώνεται ότι ο εργαζόμενος ενημερώθηκε, άρα στα χέρια του βρίσκεται και η ευθύνη της «επιλογής» του, και για αυτό τον λόγο είναι ποτισμένη με το νεοφιλελεύθερο minimum απαιτήσεων προστασίας.

δ) Το νομοσχέδιο επιτίθεται ευθέως στο δικαίωμα απεργίας, προβάλλοντας τους απεργούς ως εχθρούς της εργασίας . Πέρα από το κατάφωρα αντισυνταγματικό μίας τέτοιας διάταξης, η οποία καταργεί το δικαίωμα απεργίας, είναι φανερή η στοχοποίηση ως εχθρού της εργασίας της… ίδιας της εργασίας, των εργαζομένων, των συλλογικών τους δικαιωμάτων ως εχθρό στον ατομικό τους δρόμο. Η επίθεση στην απεργία, όπως πάντα, είναι βαθιά ιδεολογική.