Μόλις προχθές είχαμε γράψει για την ‘Ευρωπαϊκή Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών’ που από την 1/1/2024 αποτελεί υποχρεωτικό νόμο για όλες τις χώρες μέλη. Πρόκειται για τη θέσπιση ενός πλαισίου σιδηράς λογοκρισίας, όπου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ορίζει τι συνιστά “παραπληροφόρηση” και θα απαγορεύει αναρτήσεις με περιεχόμενο παραπληροφόρησης σε κάθε on-line site στην ΕΕ (δηλαδή όχι μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στα ανεξάρτητα Blogs). Όλοι οι πάροχοι ψηφιακών υπηρεσιών θα πρέπει να εφαρμόζουν την λογοκρισία, δηλαδή να κατεβάζουν τις αναρτήσεις που θεωρούνται ‘παραπληροφόρηση’.

Για να δώσω ένα παράδειγμα, η διατύπωση της θέσης ότι η Ρωσία αμύνεται απέναντι στην επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ήδη έχει καταταχθεί στην ‘παραπληροφόρηση’ και δεν θα επιτρέπεται η ανάρτηση αυτής της άποψης. Παρακαλώ τους αναγνώστες να απευθυνθούν στα δύο βασικά άρθρα που παραπέμψαμε στους προηγούμενους πιο πάνω συνδέσμους, επειδή έτσι θα γίνει φανερή η κατεύθυνση επιβολής αυστηρής λογοκρισίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία έχει πλέον δρομολογηθεί, και οι σκοποί που αυτή επιδιώκει.

Ο Elon Musk, στον οποίο πλέον ανήκει η πλατφόρμα του Twitter, έχει αντιληφθεί εδώ και πολλούς μήνες την απόπειρα φίμωσης, που, όπως φαίνεται, στην Ευρώπη έχει αρκετά ευνοϊκότερες συνθήκες θεσμοποίησης, και έχει αντιδράσει προκαλώντας τις απειλές των Οργάνων της ΕΕ. Εδώ θα μεταφράσουμε ένα σχετικό ρεπορτάζ από το Russia Today που παρέχει πληροφορίες για κάποιους νομικούς ελιγμούς που επιχείρησε ο Μασκ, στους οποίους ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος αντέδρασε σκαιά απειλώντας τον ιδιοκτήτη του Twitter ότι δεν θα τα καταφέρει να ξεγλιστρήσει τόσο εύκολα από την απόχη.

Στο τέλος του το ρεπορτάζ του RT εκφράζει κάποιες απαράδεκτες απόψεις, τις οποίες επίσης σχολιάζουμε. Ακολουθεί η μετάφραση.

*          *          *

Ο επίτροπος της ΕΕ επιπλήττει τον Musk για το θέμα της παραπληροφόρησης. Ο διευθύνων σύμβουλος του Twitter απέσυρε την πλατφόρμα από τον εθελοντικό κώδικα πρακτικής για την παραπληροφόρηση

[28 Μαΐου, RUSSIA TODAY] Ο Ευρωπαίος επίτροπος Τιερί Μπρετόν απείλησε τον διευθύνοντα σύμβουλο του Twitter Έλον Μασκ με “επιβολή” [δηλ. άμεση λήψη μέτρων αστυνομικού χαρακτήρα] σε ένα tweet την Παρασκευή, αφού ο Μασκ ανακοίνωσε ότι αποσύρει το Twitter από τον εθελοντικό Κώδικα Πρακτικής της ΕΕ για την Παραπληροφόρηση [Code of Practice on Disinformation-CPD], προειδοποιώντας τον ότι δεν θα τη γλιτώσει τόσο εύκολα.

Επιβεβαιώνοντας ότι το Twitter αποχώρησε από τον οργανισμό κατά της παραπληροφόρησης, ο Breton έγραψε στο Twitter: «Μπορείτε να τρέξετε, αλλά δεν μπορείτε να κρυφτείτε», υποσχόμενος ότι «οι ομάδες μας θα είναι έτοιμες για επιβολή».

«Πέρα από τις εθελοντικές δεσμεύσεις, η καταπολέμηση της παραπληροφόρησης θα είναι νομική υποχρέωση βάσει [της Πράξης για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες—Digital Service Act-DSA] από τις 25 Αυγούστου», υπενθύμισε ο αξιωματούχος στον Μασκ, αναφερόμενος στην επερχόμενη νομοθεσία που θα απαιτεί από το Twitter και άλλες επτά πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης να «καταπολεμήσουν την παραπληροφόρηση» στην ΕΕ ή να αντιμετωπίσουν τεράστια πρόστιμα που φτάνουν το 6% των ετήσιων εσόδων της εταιρείας.

Το Twitter εντάχθηκε στον κώδικα CPD το 2018 υπό τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο Jack Dorsey. Η DSA ενσωματώνει πλέον τον (αρχικά εθελοντικό) Κώδικα Πρακτικής σε έναν υποχρεωτικό κώδικα δεοντολογίας για τις πολύ μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για να διατηρούν το διαδίκτυο ασφαλές για τη δημοκρατία ή να αντιμετωπίσουν καταστροφικές οικονομικές συνέπειες. Το Twitter έχει προθεσμία τριών μηνών για να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις του.

Ενώ ο Μασκ και ο Μπρετόν φέρονται να ταυτίστηκαν όσον αφορά την εφαρμογή του DSA από το Twitter πριν από την αγορά της πλατφόρμας από τον δισεκατομμυριούχο πέρυσι, ο Μπρετόν προειδοποίησε τον μεγιστάνα της Tesla ότι το Twitter αντιμετώπιζε «τεράστιο έργο μπροστά του» για να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς της ΕΕ μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας τον Νοέμβριο, απαιτώντας από αυτόν να ενισχύσει σημαντικά τη ‘μετριοπάθεια’ [έτσι!] του περιεχομένου και να «αντιμετωπίσει την παραπληροφόρηση με αποφασιστικότητα».

Μέχρι τον Φεβρουάριο, το Twitter εξακολουθούσε να υπολείπεται των προσδοκιών του Breton και μάλιστα αναφέρεται ότι ήδη έχει λάβει προειδοποίηση από αξιωματούχους της ΕΕ μετά από μια κακή αξιολόγηση των επιδόσεων του στην τήρηση της CPD, η οποία συνοδευόταν από καταγγελίες ότι η πλατφόρμα «δεν πήρε το ζήτημα αρκετά στα σοβαρά».

Ο Μασκ αγωνίζεται να πείσει τους χρήστες του Twitter για την ειλικρίνεια της απόλυτης προσήλωσής του στο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, [ειδικότερα] αφότου προσέλαβε την ‘γκουρού’ της NBCUniversal και μέλος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ Λίντα Γιακαρίνο ως νέα διευθύνουσα σύμβουλο της πλατφόρμας νωρίτερα αυτό το μήνα. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι έριξε μια αναίτια μπηχτή στον μπαμπούλα των φιλελεύθερων και συνάδελφο δισεκατομμυριούχο Τζορτζ Σόρος και φιλοξένησε την ανακοίνωση της συμμετοχής του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου για την προεδρία και σταυροφόρου κατά του WOKE Ρον ΝτεΣάντις στην κούρσα του 2024.*

Το Twitter έχει συμμορφωθεί με το 80% όλων των κυβερνητικών αιτημάτων απομάκρυνσης περιεχομένου κατά τους πρώτους έξι μήνες από τότε που ο Μασκ ανέλαβε τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, μια σημαντική αύξηση από το ποσοστό 50% που χαρακτήριζε την προ Μασκ εποχή.*

[https://www”dot”rt”dot”com/news/577057-musk-twitter-disinfo-code-threat/]

*          *          *

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

* Οι αναφορές στο τέλος από το RT αποτελεί απαράδεκτες διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας, συνιστώντας ένα ακόμη δείγμα συμπαράταξης αυτού του Ρωσικού ΜΜΕ (ή τουλάχιστον της Αγγλικής έκδοσής του) με τις Δυτικές ελίτ[1], ακόμη και σε βάρος της Ρωσίας, αφού σαφώς η DSA έχει εισαχθεί για να ελέγξει τις αντίθετες προς τις καθεστωτικές αφηγήσεις στην ΕΕ. Εξηγούμαι:

Ο Σόρος είναι ο βασικός εμπνευστής της επέκτασης προς ανατολάς και ο κεντρικός εγκέφαλος των ‘έγχρωμων’ επαναστάσεων μέσω του ελέγχου ενός τερατώδους δικτύου ΜΚΟ που διαπλέκονται με την CIA. Επίσης είναι ο βασικός χρηματοδότης του Μπάιντεν. Πρόσφατα ο Μασκ διατύπωσε κριτική στον Σόρος, η οποία κατέληξε όντως σε “μπηχτή”. Αλλά κάθε άλλο παρά ‘αναίτια’ ήταν όπως το RT εμβόλιμα, με την παρούσα ευκαιρία, την εκτιμά χωρίς συγκεκριμένη αναφορά στο περιστατικό. Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι ο Σόρος συνηθίζει να υπερηφανεύεται ότι το Μαϊντάν και οι μετέπειτα εξελίξεις στην Ουκρανία οφείλονται σε αυτόν.

Όσο για την άποψη του RT ότι το Twitter δεν θάπρεπε να δημοσιεύσει την ανακοίνωση καθόδου του ΝτεΣάντις στους προκριματικούς των Ρεπουμπλικάνων, αυτή είναι παντελώς εξωφρενική και έξω από κάθε όριο σοβαρότητας. Ο ΝτεΣάντις είναι κυβερνήτης της Πολιτείας της Φλώριδας και ο δεύτερος στις σφυγμομετρήσεις διεκδικητής του χρίσματος του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων. Και τι θα πει ότι είναι ‘σταυροφόρος’ κατά του WOKE? Εκτός από το ότι αυτό παρατίθεται έτσι, χωρίς υποστηρικτικές παραπομπές, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι με την ίδια λογική και στον Πούτιν πρέπει να απαγορευτεί να αναρτώνται οι απόψεις του επειδή είναι εναντίον της επιλογής φύλου από τους εφήβους [ΣΗΜ. Woke είναι ένα αγγλικό επίθετο που σημαίνει «επαγρύπνηση εναντίον φυλετικών προκαταλήψεων και διακρίσεων» και ορισμένοι παίρνουν θέσεις anti-woke από διάφορες οπτικές γωνίες, π.χ. επειδή θεωρούν ότι το λεγόμενο ‘κίνημα’ woke τόχει παρακάνει– έβλεπα τις προάλλες ένα βίντεο κάποιας ακτιβίστριας όπου ισχυριζόταν ότι η χρήση τουαλέτας μέσα στο σπίτι είναι ένδειξη απόψεων λευκής υπεροχής και ότι τα είδη υγιεινής συνήθως έχουν λευκό χρώμα ακριβώς επειδή εκφράζεται μέσω αυτού του χρώματος η άποψη για υπεροχή της λευκής φυλής].

Τέλος, την άποψη ότι επί Μασκ το Τουΐτερ ανέβασε την λογοκρισία από το 50% στο 80% όσο αφορά την πειθάρχηση σε αιτήματα κατεβάσματος περιεχομένου από κυβερνητικούς οργανισμούς, εγώ την ακούω για πρώτη φορά. Και το RT, που πάντα στηρίζει τους ισχυρισμούς του με παραπομπές, καθόλου δεν κάνει τον κόπο να την στηρίξει. Αντίθετα, όλοι γνωρίζουμε τα “χνέρια” που έχει κάνει ο Μασκ σε Δυτικά ΜΜΕ (π.χ. στο Βρετανικό BBC ή στο αμερικανικό NPR) βάζοντας την ίδια ταμπέλα σε αυτά με αυτήν που (μέχρι να αναλάβει αυτός) έβαζε το Τουΐτερ σε Ρωσικά ΜΜΕ, ότι δηλαδή χρηματοδοτούνται από την αντίστοιχη κυβέρνηση. Και επίσης όλοι γνωρίζουμε ότι ο Μασκ επανάφερε χιλιάδες λογαριασμούς που η προηγούμενη διοίκηση του Τουΐτερ είχε διαγράψει.

[1] Θυμόμαστε το περσινό άρθρο που ανάρτησε το RT στο σαλόνι του θρηνώντας για την «βάρβαρη δολοφονία από τους κομμουνιστάς» της Τσαρικής και μάλιστα με το επιχείρημα ότι κόπηκε το νήμα της πιο μακραίωνης αυτοκρατορικής/βασιλικής δυναστείας της Ευρώπης. Το άρθρο εκείνο μάλιστα ασχολούνταν εξαντλητικά και με συγκινητικές περιγραφές με την αγιοποίηση των Ρομανόφ από την Ρωσική εκκλησία και τις θρησκευτικές τελετουργίες, λιτανείες κ.λπ. στην άγια και ιερή τους μνήμη.

To ακόλουθο άρθρο/ρεπορτάζ από τη ναυαρχίδα των δυτικών οικονομικών ειδησεογραφικών πρακτορείων, το Bloomberg, αναφέρει ότι το μέχρις στιγμής κόστος της αναταραχής στις αγορές ενέργειας της Ευρώπης, που εν πολλοίς οφείλεται στις κυρώσεις που η ίδια η Ευρώπη αποφάσισε, ανέρχεται στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια! Αν και μέχρι στιγμής μεγάλο μέρος του κόστους έχει απαλυνθεί μέσω επιδοτήσεων (που με τη σειρά τους επιτείνουν τις πληθωριστικές πιέσεις) εν τούτοις, επισημαίνει το άρθρο, βρισκόμαστε μόνο μπροστά στην αρχή της σοβαρής επιδείνωσης της ενεργειακής κρίσης η οποία (θεωρεί το πρακτορείο) θα κορυφωθεί τα επόμενα 3 έτη με τα κράτη να μην μπορούν να συνεχίσουν την πολιτική των επιδοτήσεων λόγω του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, ο οποίος είναι ήδη γεγονός.

Η μείωση της κρατικής υποστήριξης εν μέσω της επερχόμενης ύφεσης πιθανότατα θα οδηγήσει σε απότομη χειροτέρευση των οικονομικών συνθηκών, που σημαίνει ότι τα πολύ χειρότερα είναι μπροστά μας.

Παρόλ’ αυτά, πουθενά στο άρθρο δεν επισημαίνεται η ανάγκη αναθεώρησης της πολιτικής της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία, η οποία ήδη υφίσταται το 9ο(!) κύμα κυρώσεων. Με την ευκαιρία, να επισημάνουμε ότι η κατάσταση εξελίσσεται πολύ χειρότερα και από τις προβλέψεις των Ρώσων οικονομολόγων, οι οποίοι έπεσαν έξω έχοντας εκτιμήσει ότι οι απώλειες για την ΕΕ θα ήταν “μόνο” της τάξης του μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων από την ενεργειακή κρίση. Ήδη η ΕΕ ξοδεύει το 5% του ΑΕΠ της για αγορές φυσικού αερίου, με τη Γερμανία να έχει φτάσει στο 7.4%, ενώ οι επιδοτήσεις έχουν ρίξει έξω τους εθνικούς προϋπολογισμούς με πάνω από το 50% των μελών της ΕΕ να έχουν ξεπεράσει το θεσπισμένο ανώτατο όριο του 60% του ΑΕΠ.

Ευτυχώς που η Ευρώπη είναι ένας “κήπος” κατά τον σπινθηροβόλο Borell. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν και εμείς ανήκαμε στη “ζούγκλα” των υπολοίπων, όπως είπε ο Ευρωπαίος αρχι-γραφειοκράτης…

Απολαύστε το άρθρο.

…………………………………………………………………………………..

Ο ενεργειακός λογαριασμός ύψους 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων της Ευρώπης σηματοδοτεί μόνο την αρχή της κρίσης

• Οι υψηλές τιμές θα μπορούσαν να διαρκέσουν χρόνια και οι ενισχύσεις γίνονται ασύμφορες
• Η ανακούφιση στις παγκόσμιες αγορές φυσικού αερίου δεν αναμένεται πριν από το 2026

Φωτογραφία: της Liesa Johannssen/Bloomberg

Από το Bloomberg News, 18 Δεκεμβρίου 2022

Η ζημιά για την Ευρώπη ανέρχεται σε περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια από την εκτίναξη του ενεργειακού κόστους στα απόνερα του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία και η βαθύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών μόλις αρχίζει.

Μετά τον φετινό χειμώνα, η περιοχή θα πρέπει να αναπληρώσει τα αποθέματα φυσικού αερίου με ελάχιστες έως καθόλου παραδόσεις από τη Ρωσία, εντείνοντας τον ανταγωνισμό για τα δεξαμενόπλοια του καυσίμου. Ακόμη και με περισσότερες εγκαταστάσεις εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου να τίθενται σε λειτουργία, η αγορά αναμένεται να παραμείνει σφικτή έως το 2026, όταν θα είναι διαθέσιμη πρόσθετη παραγωγική ικανότητα από τις ΗΠΑ έως το Κατάρ. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει ανάπαυλα από τις υψηλές τιμές.

Ενώ οι κυβερνήσεις μπόρεσαν να βοηθήσουν τις εταιρείες και τους καταναλωτές να απορροφήσουν μεγάλο μέρος του πλήγματος με περισσότερα από 700 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια, σύμφωνα με τη δεξαμενή σκέψης Bruegel με έδρα τις Βρυξέλλες, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης θα μπορούσε να διαρκέσει για χρόνια. Με τα επιτόκια να αυξάνονται και τις οικονομίες να βρίσκονται πιθανότατα ήδη σε ύφεση, η στήριξη που μετρίασε το πλήγμα για εκατομμύρια νοικοκυριά και επιχειρήσεις φαίνεται όλο και πιο απρόσιτη.

“Μόλις αθροίσετε τα πάντα – διασώσεις, επιδοτήσεις – προκύπτει ένα εξωφρενικά μεγάλο χρηματικό ποσό”, δήλωσε ο Martin Devenish, διευθυντής της εταιρείας συμβούλων S-RM. “Θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τις κυβερνήσεις να διαχειριστούν αυτή την κρίση το επόμενο έτος”.

Εκτίναξη του κόστους

Ο τεράστιος λογαριασμός της Ευρώπης για τη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού και την προστασία των καταναλωτών από τις αυξήσεις των τιμών ξεπέρασε τα 700 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος Νοεμβρίου.

Η δημοσιονομική ικανότητα των κυβερνήσεων είναι ήδη τεταμένη. Περίπου τα μισά από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν χρέος που υπερβαίνει το όριο του 60% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος που θέτει η Ένωση.

[Διαβάστε περισσότερα: Η Γερμανία θα εκδώσει ομοσπονδιακό χρέος-ρεκόρ για να χρηματοδοτήσει τη βοήθεια για την ενεργειακή κρίση]

Η επιβάρυνση κατά περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, η οποία υπολογίστηκε από το Bloomberg με βάση τα δεδομένα της αγοράς, είναι μια ευρεία καταμέτρηση της ακριβότερης ενέργειας για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις – η οποία αντισταθμίστηκε με πακέτα βοήθειας, αλλά όχι στο σύνολό της. Το Bruegel έχει μια παρόμοια εκτίμηση που στηρίζεται στη ζήτηση και την αύξηση των τιμών, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα.

Η βιασύνη να γεμίσουν οι αποθήκες το περασμένο καλοκαίρι, παρά τις τιμές που πλησίαζαν ρεκόρ, έχει απαλύνει προς το παρόν τη στενότητα της προσφοράς, αλλά ο παγωμένος καιρός θέτει το ενεργειακό σύστημα της Ευρώπης στην πρώτη του πραγματική δοκιμασία αυτόν τον χειμώνα. Την περασμένη εβδομάδα, η ρυθμιστική αρχή δικτύων της Γερμανίας προειδοποίησε ότι δεν εξοικονομείται αρκετό φυσικό αέριο και ότι δύο από τους πέντε δείκτες, συμπεριλαμβανομένων των επιπέδων κατανάλωσης, έχουν καταστεί κρίσιμοι.

Με την προσφορά να είναι περιορισμένη, ζητήθηκε από τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές να μειώσουν τη χρήση. Η ΕΕ κατάφερε να περιορίσει τη ζήτηση φυσικού αερίου κατά 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φέτος, αλλά η περιοχή εξακολουθεί να αντιμετωπίζει ένα δυνητικό κενό 27 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων το 2023, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας. Αυτό κάτω από την προϋπόθεση ότι οι ρωσικές προμήθειες θα μηδενιστούν και οι κινεζικές εισαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου θα επιστρέψουν στα επίπεδα του 2021.

[Κάντε κλικ εδώ για το blog του Bloomberg σχετικά με την ενεργειακή κρίση της Ευρώπης]

“Η απόκτηση φυσικού αερίου είναι απόλυτη ανάγκη και πιθανότατα θα δούμε εκτεταμένη ευρωπαϊκή αποθεματοποίηση”, δήλωσε ο Bjarne Schieldrop, επικεφαλής αναλυτής εμπορευμάτων στη σουηδική τράπεζα SEB AB, προβλέποντας μια “αγορά πωλητών” για τουλάχιστον τους επόμενους 12 μήνες. “Ο αγώνας δρόμου έχει ξεκινήσει για να γεμίσουν οι δεξαμενές φυσικού αερίου της ΕΕ” πριν από τον επόμενο χειμώνα. [ΣΗΜ. Μια αγορά χαρακτηρίζεται ως αγορά πωλητών, εάν οι πωλητές έχουν το πλεονέκτημα στον καθορισμό των τιμών, δηλαδή εάν η ζήτηση ξεπερνά αρκετά την προσφορά].

Διάβρωση της ζήτησης

Η εξοικονόμηση φυσικού αερίου στην Ευρώπη επιταχύνθηκε το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, με τη ζήτηση διορθωμένη βάσει των καιρικών συνθηκών να είναι 19% κάτω από το μέσο όρο το Νοέμβριο

Πηγή: Morgan Stanley

Η κύρια πηγή φυσικού αερίου μέσω αγωγού από τη Ρωσία προς τη Δυτική Ευρώπη ήταν ο Nord Stream, ο οποίος υπέστη ζημιές σε πράξη δολιοφθοράς τον Σεπτέμβριο. Η περιοχή εξακολουθεί να λαμβάνει μικρή ποσότητα ρωσικών προμηθειών μέσω της Ουκρανίας, αλλά οι σφοδροί βομβαρδισμοί των ενεργειακών υποδομών από το Κρεμλίνο θέτουν τη διαδρομή σε κίνδυνο. Χωρίς αυτή τη γραμμή φυσικού αερίου, ο ανεφοδιασμός των αποθηκών θα είναι μεγάλη πρόκληση.

Για να αποφευχθεί η έλλειψη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θέσει ελάχιστους στόχους για τα αποθέματα. Μέχρι την 1η Φεβρουαρίου, οι δεξαμενές θα πρέπει να είναι τουλάχιστον κατά 45% γεμάτες για να αποφευχθεί η εξάντληση μέχρι το τέλος της περιόδου θέρμανσης. Εάν ο χειμώνας είναι ήπιος, ο στόχος είναι να παραμείνουν τα επίπεδα αποθήκευσης στο 55% μέχρι τότε.

Οι εισαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου [LNG] στην Ευρώπη βρίσκονται σε επίπεδα ρεκόρ και στη Γερμανία ανοίγουν νέοι πλωτοί τερματικοί σταθμοί για την παραλαβή του καυσίμου. Οι επιδοτούμενες από τις κυβερνήσεις αγορές έχουν βοηθήσει την Ευρώπη να προσελκύσει φορτία ακόμα και από την Κίνα, αλλά ο ψυχρότερος καιρός στην Ασία και μια δυνητικά ισχυρή οικονομική ανάκαμψη μετά τη χαλάρωση των περιορισμών του Covid από το Πεκίνο θα μπορούσαν να δυσκολέψουν το εγχείρημα. [ΣΗΜ. Η Κίνα εισάγει αέριο από τη Ρωσία μέσω αγωγών σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες, επομένως είναι σαφές ότι η ΕΕ προκειμένου να τηρήσει τις κυρώσεις αγοράζει Ρωσικό φυσικό αέριο σε πολλαπλάσια τιμή μέσω …Κίνας. Το ίδιο συμβαίνει και με το πετρέλαιο. Επίσης μεγάλες αγορές Ρωσικών ενεργειακών προϊόντων γίνονται μέσω και της Ινδίας].

 

Η χρονιά ρεκόρ της Ευρώπης για το LNG | Ροές από τερματικούς σταθμούς LNG στη βορειοδυτική Ευρώπη

Οι κινεζικές εισαγωγές φυσικού αερίου είναι πιθανό να είναι 7% υψηλότερες το 2023 σε σχέση με φέτος, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ενεργειακών Οικονομικών της China National Offshore Oil Corp. Η κρατική εταιρεία έχει αρχίσει να εξασφαλίζει προμήθειες υγροποιημένου φυσικού αερίου για το επόμενο έτος, θέτοντας την σε άμεσο ανταγωνισμό με την Ευρώπη για τις αδιάθετες αποστολές. Η ιστορική πτώση της ζήτησης της Κίνας φέτος ισοδυναμούσε με περίπου το 5% της παγκόσμιας προσφοράς.

Η Κίνα δεν είναι το μόνο πρόβλημα της Ευρώπης. Άλλες ασιατικές χώρες προχωρούν στην προμήθεια περισσότερου φυσικού αερίου. Η Ιαπωνία, ο μεγαλύτερος εισαγωγέας υγροποιημένου φυσικού αερίου στον κόσμο φέτος, εξετάζει ακόμη και τη δημιουργία ενός στρατηγικού αποθέματος, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει επίσης να επιδοτήσει τις αγορές του.

Τα ευρωπαϊκά προθεσμιακά συμβόλαια φυσικού αερίου έχουν διαμορφωθεί κατά μέσο όρο σε περίπου 135 ευρώ ανά μεγαβατώρα φέτος, αφού κορυφώθηκαν στα 345 ευρώ τον Ιούλιο. Εάν οι τιμές ανέβουν ξανά στα 210 ευρώ, το κόστος εισαγωγής θα μπορούσε να φτάσει το 5% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τον Jamie Rush, επικεφαλής οικονομολόγο της Bloomberg Economics για την Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε να μετατρέψει τη ρηχή ύφεση που προβλέπεται σε βαθιά ύφεση και οι κυβερνήσεις θα πρέπει πιθανότατα να μειώσουν τα προγράμματα ως απάντηση.

“Η φύση της στήριξης θα αλλάξει από μια επείγουσα, καθολική προσέγγιση σε πιο στοχευμένα μέτρα”, δήλωσε ο Piet Christiansen, επικεφαλής στρατηγικής της Danske Bank A/S. “Οι αριθμοί θα είναι μικρότεροι – αλλά [η επιδοτήσεις] θα παραμείνουν και κατά τη διάρκεια αυτής της μετάβασης”.

[Διαβάστε περισσότερα: Οι μεγάλες και κακές δαπάνες αποκαλύπτουν τους κινδύνους της ενεργειακής κρίσης για την Ευρώπη]

Αύξηση των λογαριασμών

Τα γερμανικά νοικοκυριά κινδυνεύουν να πληρώσουν διπλάσια ποσά για ενέργεια φέτος

Πηγή: Δρ: Bernstein

*Εκτίμηση με βάση τις προτάσεις της Επιτροπής Φυσικού Αερίου της Γερμανίας

Για χώρες όπως η Γερμανία, οι οποίες βασίζονται σε προσιτή ενέργεια για την παραγωγή προϊόντων από αυτοκίνητα έως χημικά, το υψηλό κόστος σημαίνει απώλεια ανταγωνιστικότητας έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας. Αυτό ασκεί πίεση στην κυβέρνηση του καγκελάριου Όλαφ Σολτς να διατηρήσει τη στήριξη της οικονομίας.

“Δεδομένων των δυνητικά τεράστιων πολιτικών και κοινωνικών επιπτώσεων της έκρηξης των τιμών της ενέργειας και του σοκ στη ραχοκοκαλιά της γερμανικής οικονομίας, είναι σημαντικό να παρέμβει η γερμανική κυβέρνηση”, δήλωσε η Isabella Weber, , οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Amherst, η οποία είναι γνωστή ως εκείνη που επινόησε το μέτρο επιβολής πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου στη Γερμανία.

Η πρόκληση είναι να βρεθεί η ισορροπία μεταξύ αφενός της διατήρησης της λειτουργίας των εργοστασίων και αφετέρου της θέρμανσης των σπιτιών βραχυπρόθεσμα, ενώ παράλληλα δεν θα πνίγονται τα κίνητρα για επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγενεργειακή κρίση ές ενέργειας – που θεωρούνται ευρέως ως η πιο βιώσιμη διέξοδος από την ενεργειακή δυσπραγία.

“Το μεγαλύτερο καθήκον που προκύπτει από την κρίση είναι να πραγματοποιηθεί η ενεργειακή μετάβαση”, δήλωσε η Veronika Grimm, οικονομική σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης. “Πρέπει να επεκτείνουμε μαζικά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας”.

………………………………………………………………………

– Το άρθρο συντάχθηκε με τη βοήθεια των Rachel Morison, Elena Mazneva, Carolynn Look, Anna Shiryaevskaya, Petra Sorge, Stephen Stapczynski, Vanessa Dezem, Ann Koh, Dan Murtaugh και Shoko Oda.

Επιμέλεια – μετάφραση: Κωστής Μηλολιδάκης

Σχόλιο του antapocrisis, 12/12/2022

Η Ε.Ε. μπορεί να συνταράζεται από το σκάνδαλο χρηματισμού ευρωπαίων αξιωματούχων, ανάμεσά τους και της αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, Εύας Καϊλή, ωστόσο το μέγα σκάνδαλο των ημερών, αυτό που περνάει ασχολίαστο, είναι η δήλωση της Μέρκελ ότι οι συμφωνίες του Μινσκ έγιναν για να κερδηθεί χρόνος από τη Δύση ώστε αυτή να εξοπλίσει στρατιωτικά την Ουκρανία. 

Τι μας λέει η Μέρκελ; Ότι η Ε.Ε. συμπεριφέρθηκε όπως συμπεριφέρονταν οι Ούννοι, οι Βάνδαλοι και οι Βησιγότθοι, που με το ένα χέρι υπέγραφαν συμφωνίες με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για να κερδίσουν χρυσάφι και με το άλλο χέρι κράδαιναν το τσεκούρι για να επιτεθούν.

Η εντελώς προσχηματική συμπεριφορά της ΕΕ στην περίπτωση των συμφωνιών του Μινσκ, η με κάθε τρόπο υπόσκαψη του μοναδικού δρόμου και της μοναδικής δυνατότητας που υπήρξε να επιλυθεί η σύγκρουση στο εσωτερικό της Ουκρανίας ειρηνικά και χωρίς έξωθεν επεμβάσεις, δηλαδή με την εφαρμογή των Συμφωνιών αυτών, αιτιολογεί (και εκ των υστέρων) την επέμβαση της Ρωσίας. 

Το να υπογράφονται διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες από τάχα “πολιτισμένα” κράτη, που “πέρασαν διαφωτισμό”, που “τιμούν το διεθνές δίκαιο” κλπ, μόνο και μόνο για να κερδίζουν παρελκυστικά χρόνο, δίχως την παραμικρή πρόθεση να μπουν σε ισχύ όσα προβλέπονται στις υπογραφείσες συμφωνίες, είναι ίδιον των κρατών ληστών, των κρατών πειρατών, των κρατών που εμφανίστηκαν δυστυχώς και στην Ευρώπη τον περασμένο αιώνα και προκάλεσαν το μεγαλύτερο ίσως έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Ανερυθρίαστα, η Μέρκελ (που δεν είναι χειρότερη) από τη σημερινή ηγεσία της Ε.Ε. παραδέχεται ευθέως ότι η Ε.Ε. δεν επεδίωξε ούτε στιγμή την ειρηνική διέξοδο στο ουκρανικό πρόβλημα, που μέχρι την εποχή των συμφωνιών του Μινσκ ήταν κυρίως πρόβλημα διώξεων και καταπίεσης των ρωσικού στοιχείου της Ανατολικής Ουκρανίας από το δυτικόφιλο καθεστώς και την ακροδεξιά κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα του Μεϊντάν. 

Κατά τα άλλα, η Ρωσία είναι υποκριτική και έλεγε ψέματα όταν δήλωνε ότι δεν επιδιώκει να εισβάλει στην Ουκρανία, ενώ η Ε.Ε. όχι απλά έλεγε ψέματα αλλά έβαζε και την υπογραφή της σε συμφωνίες που έχουν διεθνή, δεσμευτική ισχύ, μόνο και μόνο για να τις τσαλαπατήσει.

Κατά τα άλλα, ο Πούτιν είναι ο βάρβαρος, ο απολυταρχικός, ο ανατολίτης, ο τσάρος. 

Ενώ η ηγεσία της Ευρώπης που έβλεπε τον εμφύλιο στην Ουκρανία να εξελίσσεται με εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους, πολιτικές και εθνοτικές απαγορεύσεις και διωγμούς, χιλιάδες νεκρούς, έστηνε και υπέγραφε διεθνείς Συμφωνίες παρελκυστικές, προσχηματικές, μόνο και μόνο για να προλάβει η Δύση να κάνει προκεχωρημένο στρατιωτικό της φυλάκιο την Ουκρανία. 

Αυτό, είναι ακόμα μεγαλύτερο σκάνδαλο από τις τσάντες με μετρητά που βρέθηκαν στον τελευταίο τροχό της αμάξης του Ευρωκοινοβουλίου, την Εύα την Καϊλή.

Γιατί δεν δείχνει απλώς ότι η Ε.Ε. είναι φυτώριο διαφθοράς και ότι ο πολύς ευρωατλαντισμός και αντιρωσισμός είναι ίδιον των λαμόγιων, αλλά δείχνει πολύ περισσότερο ότι η σαπίλα της Ε.Ε. φτάνει μέχρι το μεδούλι, μέχρι τα θεμέλια της ύπαρξής της.

Η αντίδραση στο σαμποτάζ τριών από τους τέσσερις αγωγούς Nord Stream 1 και 2 σε τέσσερα σημεία τη Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου, έχει επικεντρωθεί σε εικασίες σχετικά με το ποιος το έκανε και αν το ΝΑΤΟ θα κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να ανακαλύψει την απάντηση. Ωστόσο, αντί για πανικό, υπήρξε ένας μεγάλος αναστεναγμός διπλωματικής ανακούφισης, ακόμη και ηρεμίας. Η απενεργοποίηση αυτών των αγωγών τερματίζει την αβεβαιότητα και τις ανησυχίες των διπλωματών των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, οι οποίες παραλίγο να φτάσουν σε βαθμό κρίσης την προηγούμενη εβδομάδα, όταν πραγματοποιήθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις στη Γερμανία με αίτημα να τερματιστούν οι κυρώσεις και να τεθεί σε λειτουργία ο Nord Stream 2 για την επίλυση της ενεργειακής έλλειψης.

Η γερμανική κοινή γνώμη άρχισε να καταλαβαίνει τι σήμαινε ότι οι χαλυβουργίες, οι εταιρείες λιπασμάτων, οι εταιρείες γυαλιού και οι εταιρείες χαρτιού τουαλέτας έκλειναν. Οι εταιρείες αυτές προέβλεπαν ότι θα έπρεπε να βάλουν λουκέτο εξ ολοκλήρου -ή να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στις Ηνωμένες Πολιτείες- εάν η Γερμανία δεν αποσυρόταν από τις εμπορικές και νομισματικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και δεν επέτρεπε να ξαναρχίσουν οι εισαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου πιθανότατα υποχωρώντας από την αστρονομική οκταπλάσια έως δεκαπλάσια αύξησή της τιμής τους.

Ωστόσο, το γεράκι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η Βικτόρια Νούλαντ, είχε ήδη δηλώσει τον Ιανουάριο ότι “με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Nord Stream 2 δεν θα προχωρήσει” αν η Ρωσία απαντήσει στις επιταχυνόμενες στρατιωτικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ/Ουκρανίας στις ρωσόφωνες ανατολικές περιοχές. Ο πρόεδρος Μπάιντεν υποστήριξε την αμερικανική επιμονή στις 7 Φεβρουαρίου, υποσχόμενος ότι “δεν θα υπάρξει πλέον Nord Stream 2. Θα βάλουμε τέλος σε αυτό. … Σας υπόσχομαι ότι θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε”.

Οι περισσότεροι παρατηρητές υπέθεσαν απλώς ότι οι δηλώσεις αυτές αντανακλούσαν το προφανές γεγονός ότι οι Γερμανοί πολιτικοί ήταν πλήρως στο τσεπάκι των ΗΠΑ/του ΝΑΤΟ. Επέμειναν σταθεροί στην άρνησή τους να αδειοδοτήσουν τον Nord Stream 2, και ο Καναδάς σύντομα κατάσχεσε τους συμπιεστές της Siemens που χρειάζονταν για να στείλουν φυσικό αέριο μέσω του Nord Stream 1. Αυτό φάνηκε να διευθετεί τα πράγματα μέχρι που η γερμανική βιομηχανία – και ένας αυξανόμενος αριθμός ψηφοφόρων – άρχισαν τελικά να υπολογίζουν τι ακριβώς θα σήμαινε για τη γερμανική βιομηχανική βάση ο αποκλεισμός του ρωσικού φυσικού αερίου.

Η προθυμία της Γερμανίας να επιβάλει στον εαυτό της μια οικονομική ύφεση κλονιζόταν – αν και όχι οι πολιτικοί της ή η γραφειοκρατία της ΕΕ. Αν οι Γερμανοί πολιτικοί έβαζαν πρώτα τα γερμανικά επιχειρηματικά συμφέροντα και το βιοτικό επίπεδο, θα έσπαγαν οι κοινές κυρώσεις του ΝΑΤΟ και το μέτωπο του Νέου Ψυχρού Πολέμου. Η Ιταλία και η Γαλλία θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Αυτός ο εφιάλτης της ευρωπαϊκής διπλωματικής ανεξαρτησίας κατέστησε επιτακτική την ανάγκη να αφαιρεθούν οι αντιρωσικές κυρώσεις από τα χέρια των δημοκρατικών διαδικασιών και να διευθετηθούν τα πράγματα με το σαμποτάζ των δύο αγωγών. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια πράξη βίας, αποκατέστησε την ηρεμία στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Αμερικανών και Γερμανών πολιτικών.

Δεν υπάρχει πλέον αβεβαιότητα για το αν η Ευρώπη μπορεί και να ξεφύγει από τους στόχους του Νέου Ψυχρού Πολέμου των ΗΠΑ, αποκαθιστώντας το αμοιβαίο εμπόριο και τις επενδύσεις με τη Ρωσία. Αυτή η επιλογή έχει πλέον αποκλειστεί. Η απειλή ότι η Ευρώπη θα απομακρυνθεί από τις εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας έχει λυθεί, φαινομενικά για το ορατό μέλλον, καθώς η Ρωσία ανακοίνωσε ότι καθώς η πίεση του φυσικού αερίου πέφτει σε τρεις από τους τέσσερις αγωγούς, η έγχυση αλμυρού νερού θα διαβρώσει ανεπανόρθωτα τους σωλήνες. (Tagesspiegel, 28 Σεπτεμβρίου.)

Πού πηγαίνουν το ευρώ και το δολάριο από εδώ και πέρα;

Εξετάζοντας πώς αυτή η εμπορική “λύση” θα αναδιαμορφώσει τη σχέση μεταξύ του δολαρίου και του ευρώ, μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί δεν έχουν συζητηθεί ανοιχτά οι φαινομενικά προφανείς συνέπειες της διακοπής των εμπορικών δεσμών της Γερμανίας, της Ιταλίας και άλλων ευρωπαϊκών οικονομιών με τη Ρωσία. Η “συζήτηση για τις κυρώσεις” έχει λυθεί με ένα γερμανικό και μάλιστα πανευρωπαϊκό οικονομικό κραχ. Για την Ευρώπη, η επόμενη δεκαετία θα είναι μια καταστροφή. Μπορεί να υπάρξουν αλληλοκατηγορίες για το τίμημα που πλήρωσε επειδή άφησε την εμπορική της διπλωματία να υπαγορεύεται από το ΝΑΤΟ, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Κανείς δεν περιμένει (ακόμη) ότι θα ενταχθεί στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης. Αυτό που αναμένεται είναι να καταρρεύσει το βιοτικό της επίπεδο.

Οι βιομηχανικές εξαγωγές της Γερμανίας ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας που στήριζε την ισοτιμία του ευρώ. Το μεγάλο δέλεαρ για τη Γερμανία για να μεταβεί από το γερμανικό μάρκο στο ευρώ ήταν ότι έτσι θα μπορούσε να αποφύγει την άνοδο της συναλλαγματικής ισοτιμίας του γερμανικού μάρκου εξαιτίας του πλεονάσματος των εξαγωγών της σε βαθμό που τα γερμανικά προϊόντα να βρεθούν εκτός των παγκόσμιων αγορών. Η επέκταση του νομίσματος ώστε να συμπεριλάβει την Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και άλλες χώρες με ελλειμματικό ισοζύγιο πληρωμών θα απέτρεπε την εκτίναξη του νομίσματος στα ύψη. Και αυτό θα προστάτευε την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής βιομηχανίας.

Μετά την εισαγωγή του το 1999 στα 1,12 δολάρια, το ευρώ όντως βυθίστηκε στα 0,85 δολάρια μέχρι τον Ιούλιο του 2001, αλλά ανέκαμψε και πράγματι ανήλθε στα 1,58 δολάρια τον Απρίλιο του 2008. Έκτοτε διολισθαίνει σταθερά προς τα κάτω και από τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους οι κυρώσεις οδήγησαν την ισοτιμία του ευρώ κάτω από την ισοτιμία με το δολάριο στα 0,97 δολάρια αυτή την εβδομάδα. Ο σημαντικότερος παράγοντας ήταν η άνοδος των τιμών του εισαγόμενου φυσικού αερίου και πετρελαίου, καθώς και προϊόντων όπως το αλουμίνιο και τα λιπάσματα που απαιτούν μεγάλες ενεργειακές εισροές για την παραγωγή τους. Και καθώς η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ υποχωρεί έναντι του δολαρίου, το κόστος διαχείρισης του χρέους του σε δολάρια ΗΠΑ – ο συνήθης όρος για τις συνεργαζόμενες εταιρείες με Αμερικανικές πολυεθνικές – θα αυξηθεί, συμπιέζοντας τα κέρδη τους.

Αυτό δεν είναι το είδος της ύφεσης που οι “αυτόματοι σταθεροποιητές” μπορούν να επεξεργαστούν “μέσω της μαγείας της αγοράς” για να αποκαταστήσουν την οικονομική ισορροπία. Η ενεργειακή εξάρτηση είναι δομική. Και οι ίδιοι οι οικονομικοί κανόνες της ευρωζώνης περιορίζουν τα δημοσιονομικά της ελλείμματα σε μόλις 3% του ΑΕΠ. Αυτό εμποδίζει τις εθνικές κυβερνήσεις της να στηρίξουν την οικονομία με ελλειμματικές δαπάνες. Οι υψηλότερες τιμές της ενέργειας και των τροφίμων – και η εξυπηρέτηση του χρέους σε δολάρια – θα αφήσουν πολύ λιγότερο εισόδημα για να δαπανηθεί σε αγαθά και υπηρεσίες.

Φαίνεται περίεργο ότι το αμερικανικό χρηματιστήριο εκτινάχθηκε – 500 μονάδες για τον Dow Jones Industrial Average την Τετάρτη. Ίσως επρόκειτο απλά για μια παρέμβαση της Plunge Protection Team που προσπάθησε να καθησυχάσει τον κόσμο ότι όλα θα πάνε καλά. Αλλά η οικονομική πραγματικότητα σήκωσε το άσχημο κεφάλι της την Πέμπτη και το χρηματιστήριο επέστρεψε τα πλασματικά κέρδη του.

Είναι αλήθεια ότι το τέλος του γερμανικού βιομηχανικού ανταγωνισμού με τις Ηνωμένες Πολιτείες σφραγίστηκε στο εμπορικό ισοζύγιο. Αλλά στο ισοζύγιο κεφαλαίου, η υποτίμηση του ευρώ θα μειώσει την αξία των αμερικανικών επενδύσεων στην Ευρώπη και την αξία σε δολάρια των όποιων κερδών που μπορεί να αποφέρουν ακόμη αυτές οι επενδύσεις καθώς η ευρωπαϊκή οικονομία συρρικνώνεται. Έτσι, τα δηλωθέντα κέρδη των αμερικανικών πολυεθνικών θα μειωθούν.

Ως τελευταίο λάκτισμα, ο Pepe Escobar επισήμανε στις 28 Σεπτεμβρίου ότι “η Γερμανία είναι συμβατικά υποχρεωμένη να αγοράζει τουλάχιστον 40 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού αερίου ετησίως μέχρι το 2030. … Η Gazprom έχει το νόμιμο δικαίωμα να πληρωθεί ακόμη και χωρίς να στείλει αέριο. Αυτό είναι το πνεύμα ενός μακροπρόθεσμου συμβολαίου. … Το Βερολίνο δεν παίρνει όλο το φυσικό αέριο που χρειάζεται, αλλά και πάλι πρέπει να πληρώνει”. Μοιάζει με μια μακρά δικαστική διαμάχη προτού τα χρήματα αλλάξουν χέρια – αλλά η ικανότητα της Γερμανίας να πληρώσει θα αποδυναμώνεται συνεχώς.

Για το θέμα αυτό, η ικανότητα πολλών χωρών να πληρώσουν φτάνει ήδη στο σημείο θραύσης.

Η επίδραση των αμερικανικών κυρώσεων και ο Νέος Ψυχρός Πόλεμος εκτός Ευρώπης

Οι διεθνείς πρώτες ύλες εξακολουθούν να τιμολογούνται κυρίως σε δολάρια, οπότε η άνοδος της συναλλαγματικής ισοτιμίας του δολαρίου θα αυξήσει αναλογικά τις τιμές εισαγωγής για τις περισσότερες χώρες. Αυτό το πρόβλημα της συναλλαγματικής ισοτιμίας εντείνεται από τις κυρώσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, οι οποίες ανεβάζουν τις παγκόσμιες τιμές του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και των σιτηρών. Πολλές χώρες της Ευρώπης και του Παγκόσμιου Νότου έχουν ήδη φθάσει στα όρια της ικανότητάς τους να εξυπηρετούν τα χρέη τους σε δολάρια, και εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την πανδημία του Covid. Δεν έχουν την πολυτέλεια να εισάγουν την ενέργεια και τα τρόφιμα που χρειάζονται για να ζήσουν, αν πρέπει να πληρώσουν τα εξωτερικά τους χρέη. Η παγκόσμια οικονομία υπερβαίνει πλέον τα όρια του χρέους της, οπότε κάτι πρέπει να γίνει.

Την Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου, όταν έγινε γνωστή η είδηση των επιθέσεων κατά των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν έχυσε κροκοδείλια δάκρυα και δήλωσε ότι η επίθεση κατά των ρωσικών αγωγών δεν ήταν “προς το συμφέρον κανενός”. Αλλά αν όντως ίσχυε αυτό, κανείς δεν θα είχε επιτεθεί στους αγωγούς φυσικού αερίου.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι Αμερικανοί υπεύθυνοι στρατηγικής διαθέτουν ένα σχέδιο παιχνιδιού για το πώς θα προχωρήσουν από εδώ και πέρα, και ότι θα το υλοποιήσουν έτσι ώστε να είναι όντως στην κατεύθυνση που οι νεοσυντηρητικοί ισχυρίζονται ότι είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ – δηλαδή τη διατήρησης μιας μονοπολικής νεοφιλελευθεροποιημένης και χρηματιστικοποιημένης παγκόσμιας οικονομίας για όσο περισσότερο μπορούν.

Εδώ και καιρό έχουν ένα σχέδιο για τις χώρες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στα εξωτερικά τους χρέη. Το ΔΝΤ θα τους δανείσει τα χρήματα, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα-οφειλέτης θα συγκεντρώσει το συνάλλαγμα για να αποπληρώσει τα (ολοένα και ακριβότερα) δάνεια σε δολάρια, ιδιωτικοποιώντας ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία, την κληρονομιά φυσικών πόρων και άλλα περιουσιακά στοιχεία, κυρίως σε Αμερικανούς χρηματοοικονομικούς επενδυτές και τους συμμάχους τους.

Θα πετύχει; Ή θα ενωθούν οι χώρες-οφειλέτες και θα βρουν τρόπους να αποκαταστήσουν τον φαινομενικά χαμένο κόσμο των προσιτών τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, των τιμών των λιπασμάτων, των σιτηρών και άλλων τροφίμων καθώς και των μετάλλων ή των πρώτων υλών που παρέχονται από τη Ρωσία, την Κίνα και τους συμμάχους Ευρασιατικούς γείτονές τους;

Αυτή είναι η επόμενη μεγάλη ανησυχία για τους διαμορφωτές της παγκόσμιας στρατηγικής των ΗΠΑ. Φαίνεται λιγότερο εύκολο να επιλυθεί από ό,τι έγινε μέσω του σαμποτάζ των Nord Stream 1 και 2. Αλλά η λύση φαίνεται να είναι μέσω της συνήθους αμερικανικής προσέγγισης: κάτι στρατιωτικής φύσης, νέες έγχρωμες επαναστάσεις. Ο στόχος είναι να αποκτήσουν την ίδια δύναμη πάνω στις χώρες του Παγκόσμιου Νότου και της Ευρασίας που η αμερικανική διπλωματία ασκούσε πάνω στη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες μέσω του ΝΑΤΟ.

Αν δεν δημιουργηθεί μια θεσμική εναλλακτική λύση στο ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Δικαστήριο, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και τους πολυάριθμους οργανισμούς του ΟΗΕ που σήμερα λειτουργούν μεροληπτικά, εξαρτημένοι από τους Αμερικανούς διπλωμάτες και τους τοποτηρητές τους, οι επόμενες δεκαετίες θα δουν την οικονομική στρατηγική των ΗΠΑ για οικονομική και στρατιωτική κυριαρχία να εξελίσσεται όπως έχει σχεδιάσει η Ουάσιγκτον.

Το πρόβλημα είναι ότι σε σχέση με τα σχέδιά της, μέχρι στιγμής ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι αντιρωσικές κυρώσεις έχουν λειτουργήσει ακριβώς αντίστροφα από ό,τι είχε ανακοινωθεί. Αυτό μπορεί να δώσει κάποια ελπίδα για το μέλλον του κόσμου. Η αντίθεση, ακόμη και η περιφρόνηση των Αμερικανών διπλωματών προς άλλες χώρες που ενεργούν με βάση τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα και τις δικές τους κοινωνικές αξίες είναι τόσο ισχυρή που δεν είναι πρόθυμοι να σκεφτούν πώς ακριβώς αυτές οι χώρες θα μπορούσαν να αναπτύξουν τη δική τους εναλλακτική λύση στο παγκόσμιο σχέδιο των ΗΠΑ.

Το ερώτημα λοιπόν είναι πόσο επιτυχώς αυτές οι άλλες χώρες μπορούν να αναπτύξουν την εναλλακτική τους νέα οικονομική τάξη και πώς μπορούν να προστατευτούν από τη μοίρα που μόλις επέβαλε στον εαυτό της η Ευρώπη για την επόμενη δεκαετία.

Πηγή: naked capitalism