Entries by Γιάννης Κιμπουρόπουλος

Homo Universalis

4 Σεπτεμβρίου 2021 /0 Comments/in /by

Μπορεί να θεωρηθεί άκομψο, περιττό κι ανεπιθύμητο λέκιασμα ένα μυριοστό κείμενο αναφοράς στον Μίκη στις οικονομικές σελίδες μιας εφημερίδας, ανάμεσα σε αναφορές για μακρο- και μικρο-, φόρους και μεγέθη, τιμές και στατιστικές, κέρδη και ζημιές, αυξήσεις και μειώσεις, πλούτο και φτώχεια. Μπορεί και να ’χει δίκιο όποιος έχει τη σχετική επιφύλαξη. Αλλά αν είσαι καμιά εξηνταριά […]

Το μονοπώλιο της καλοσύνης

5 Ιουλίου 2021 /0 Comments/in /by

Μπορεί να σπάει νεύρα η διαμαρτυρία του υπουργού Οικονομικών της Ιρλανδίας, που αρνείται πεισματικά τον παγκόσμιο εταιρικό φόρο, αλλά αν το καλοσκεφτείτε έχει και τα δίκια του. «Μια παγκόσμια συμφωνία πρέπει να παίρνει υπόψη και τις ευαισθησίες των αδύναμων χωρών», είπε ο κ. Ντόναχιου, χωρίς βέβαια να εισακουστεί. Πολλές από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη […]

Το χρέος ανεβάζει… δέκατα

2 Μαρτίου 2021 /0 Comments/in /by

Το θέμα της διαχείρισης του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, που εκτινάχθηκαν ομοιόμορφα αλλά για τους αντίστροφους λόγους στη διάρκεια της πανδημίας, και το ενδεχόμενο μερικής διαγραφής τους, έχει μπει στο τραπέζι της ευρωζώνης, και όχι μόνο. Κι αυτό ανεξάρτητα από τις ρητορικές μέχρι σήμερα αρνήσεις που διατυπώνουν οι περισσότεροι από τους πολιτικούς «επιτελείς» της αγοράς […]

V

14 Νοεμβρίου 2020 /0 Comments/in /by

To V είναι αυτό που βλέπετε κι αυτό που ξέρετε. Ενα γράμμα του λατινικού αλφαβήτου και όλων των λατινογενών γλωσσών. Μαζί με το U και το L υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν τα πιθανά σενάρια αντίδρασης της οικονομίας έπειτα από μια μεγάλη κρίση και βύθιση σε βαθιά ύφεση. Ανακεφαλαιώνω συνοπτικά τι σημαίνουν τα γράμματα στη γραφιστική απεικόνιση της […]

Και μετά τη δίκη τι;

11 Οκτωβρίου 2020 /0 Comments/in , /by

Η άγρια χαρά που νιώσαμε όλοι την Τετάρτη, στα ελάχιστα λεπτά πριν την πνίξει σε δακρυγόνα ο Χρυσοχοΐδης και σε νέφη συναίνεσης το μιντιακό συνονθύλευμα που για πεντέμισι χρόνια είχε πνίξει στη σιωπή την ελληνική Νυρεμβέργη, έχει ήδη δώσει τη θέση της σε περίσκεψη και συνοφρύωση. Οσο κι αν αδικεί τον Μπρεχτ να τον τσιτάρουμε […]

Τα θανάσιμα διλήμματα του Λεβιάθαν

26 Σεπτεμβρίου 2020 /0 Comments/in /by

Εχει δίκιο ο Μητσοτάκης. Απόλυτο δίκιο. Αυτό είναι το δίλημμα: Αυτοπροστασία η καραντίνα. Δίλημμα αναπόφευκτο, σαν το δίλημμα του σκαντζόχοιρου: να πεθάνω μόνος από το κρύο ή να αποδεχτώ τα τραύματα που θα μου προκαλέσει η ακάνθινη ζεστασιά των άλλων σκαντζόχοιρων; Δίλημμα θανάσιμο σαν των εξεγερμένων του ’21 –αν ελέχθη, όσο ελέχθη, απ’ όποιους ελέχθη– και […]

Ανακεφαλαίωση ενός φιάσκου

6 Αυγούστου 2020 /0 Comments/in /by

Οχι, δεν είναι για πέταμα η έκθεση της επιτροπής Πισσαρίδη. Είναι μεν έκθεση κακών ιδεών, κατά το εύστοχο πρωτοσέλιδο της χθεσινής «Εφ.Συν.», αλλά δεν είναι και για πέταμα. Για την ακρίβεια, στις 122 σελίδες της ενδιάμεσης εκδοχής της (μας προδιαθέτει για μια πιο πλούσια τελική) βρίσκει κανείς χρήσιμα στοιχεία. Βεβαίως, δεν έκανε και κανέναν τεράστιο […]

Κολασοπαράδεισος

11 Ιουλίου 2020 /0 Comments/in /by

Μπορούμε να αντιληφθούμε την εξέλιξη της ανθρωπότητας ως μια πορεία από την αθωότητα στη βαρβαρότητα ή, εντελώς αντίστροφα, από τη βαρβαρότητα στον πολιτισμό. Και τα δυο παίζουν. Ο Φρόιντ καταδίκασε τον πολιτισμό ως πηγή της ανθρώπινης δυστυχίας, ο Χομπς αντιθέτως είδε στον πολιτισμό, ακόμη και στις πιο βίαιες και αυταρχικές εκδοχές του, το ένστικτο της επιβίωσης […]

Αναζητώντας το χαμένο χρήμα

29 Ιουνίου 2020 /0 Comments/in /by

Θυμάστε τον μακαρίτη Κώστα Τσάκωνα στο «Μάθε παιδί μου γράμματα» του Μαραγκού; Αναρωτιόταν: «Εξι χρόνια στο Δημοτικό, έξι χρόνια στο Γυμνάσιο, έξι χρόνια στο Πολυτεχνείο κι έξι χρόνια μέχρι να πάω σχολείο ίσον 24 κι άλλα έξι στο εξωτερικό 30. Είμαι 36, πού πήγαν τα άλλα έξι χρόνια;». Κι ανάλογη ήταν η απορία του αυταρχικού πατέρα […]

«Είμαστε όλοι κρατιστές!» ή …o τρόμος και η αθλιότητα του μπουρδο-φιλελευθερισμού…

14 Μαρτίου 2020 /0 Comments/in /by

Τελικά, οφείλουμε κάτι σημαντικό σ’ αυτό το μικροσκοπικό κι αόρατο πραγματάκι που δεν ξέρουμε ακόμη πώς τρύπωσε μέσα μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κι απειλεί να κατακλύσει –αλλά όχι απαραίτητα να καταλύσει– τα σώματα του 60-70% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οφείλουμε στον Covid-19 –που ίσως του αξίζει ένα καλύτερο όνομα, είναι κρίμα να προκαλείς τόσο παγκόσμιο σαματά και […]