77 χρόνια Νάκμπα. Δεν σταματάμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη

Στις 15 Μαΐου συμπληρώνονται 77 χρόνια από την έναρξη του Αραβο-Ισραηλινού πολέμου, με τη λήξη του οποίου ολοκληρώθηκε η μαζική σφαγή και η εθνοκάθαρση 800 χιλιάδων Παλαιστινίων από τη γη τους, πάνω στην οποία ιδρύθηκε και επεκτάθηκε το κράτος του Ισραήλ. Νάκμπα στα αραβικά σημαίνει “Καταστροφή”. 77 χρόνια μετά, η Νάκμπα για τους Παλαιστίνιους συνεχίζεται.

Η κατάσταση που επικρατεί στην Γάζα και τη Δυτική Όχθη σήμερα εξακολουθεί να προκαλεί θλίψη και οργή, με τη λέξη “εξαθλίωση” να αδυνατεί να περιγράψει τις απάνθρωπες μεθόδους που χρησιμοποιούνται από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ. Σχεδόν 80 χρόνια μετά από τα τραγικά γεγονότα του 1948, ο αυταρχικός εποικισμός παραμένει η βασική πολιτική του φασιστικού σιωνιστικού κράτους, σε συνδυασμό με τον απανταχού αποκλεισμό της Γάζας από κάθε λογής πρώτη ανάγκη. Ως απόρροια αυτών των πρακτικών επήλθε η εξάπλωση του λιμού στο λαό της Γάζας, με χιλιάδες αμάχους, ανάμεσα στους οποίους και πολλά παιδιά, να μάχονται καθημερινά για την επιβίωση τους δίχως πρόσβαση σε φαγητό, νερό και φάρμακα.

Και όσο οι μέρες περνούν, η στάση του Ισραήλ γίνεται ολοένα πιο αδίστακτη. Από τις 2 Μαρτίου 2025, έχει απαγορεύσει την είσοδο στη Γάζα κάθε φορτηγού με βοήθεια, οδηγώντας σκοπίμως σε λιμοκτονία πάνω από δύο εκατομμύρια αμάχους μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. 73 ημέρες αποκλεισμού έχουν ήδη περάσει από οποιαδήποτε ανθρωπιστική βοήθεια, και οι συνθήκες διαβίωσης – ή για μεγαλύτερη ακρίβεια, επιβίωσης – των Παλαιστινίων διαρκώς επιδεινώνονται. Πάνω από 9.000 παιδιά έχουν εισαχθεί για θεραπεία οξέος υποσιτισμού. Στις 2 Μαΐου, το Ισραήλ επιτέθηκε σε πλοίο που μετέφερε ακτιβιστές και ανθρωπιστική βοήθεια σε διεθνή ύδατα στη Μάλτα! Η Γάζα πεθαίνει από την πείνα…

Αυτό που καθιστά την κατάσταση ακόμα πιο εξοργιστική, είναι πως όλα τα παραπάνω συντελούνται, στην καλύτερη περίπτωση με την ανοχή, και στη χειρότερη με την έμπρακτη συνδρομή των “πολιτισμένων” και “ειρηνικών” κρατών της Δύσης, με αποκορύφωμα βέβαια τις ΗΠΑ. Οι τελευταίες, έχοντας διαθέσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική και οικονομική βοήθεια, αποτελούν τον μεγαλύτερο σύμμαχο και συνένοχο του σιωνιστικού κράτους.

Και ποια στάση κρατούν τα συστημικά ΜΜΕ σε όλα αυτά τα κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας; Σιωπή. Διαρκής, παρατεταμένη σιωπή. Εκτελώντας πιστά τις επιθυμίες των ηγετών της Δύσης, η δημοσιογραφία έχει απαρνηθεί επανειλημμένα κάθε αρχή της επαγγελματικής της δεοντολογίας, κλείνοντας επιτακτικά τα μάτια και τα αυτιά της σε αυτή την άνιση μάχη. Ωστόσο, όλοι μας βλέπουμε καθημερινά εικόνες στα social media ή σε site υποσιτισμένων παιδιών, νεκρών δημοσιογράφων, σορών ανθρώπων και κατεστραμμένων κτιρίων. Παρακολουθούμε μία γενοκτονία σε ζωντανή μετάδοση…

Η Παλαιστίνη δεν έχει πληγεί από έναν φονικό σεισμό, ούτε από μια φυσική καταστροφή. Αντιθέτως, ο αυτουργός του εγκλήματος έχει ονοματεπώνυμο: είναι το κράτος – τρομοκράτης του Ισραήλ και ο Αμερικανικός Ιμπεριαλισμός. 80 χρόνια μετά το θάνατο του φασισμού, ξαναζούμε εικόνες φρίκης που πιστεύαμε πως είχαν “πεθάνει” μαζί του.

Κάθε άνθρωπος που είναι ενάντια στο αποτρόπαιο αυτό έγκλημα οφείλει, πρώτα στον εαυτό του και έπειτα στην ηθικά ρημαγμένη κοινωνία μας, να σταθεί έμπρακτα απέναντι στον Ιμπεριαλισμό και την τρομοκρατία που επιβάλλει στην ευρύτερη περιοχή το κράτος του Ισραήλ με τις “ευλογίες” της Δύσης. Το Σάββατο 17 Μαΐου, είναι καθήκον μας να διαδηλώσουμε μαζικά για την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και τη διακοπή του απάνθρωπου αποκλεισμού της Γάζας. Αλλά ο αγώνας είναι διαρκής, και δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτό. Μετά το Σάββατο, καλούμαστε να μιλάμε πιο δυνατά για την Παλαιστίνη, καθημερινά, στους φίλους μας, τους συναδέλφους μας και τις γειτονιές μας. Για να ηττηθεί – επιτέλους – ο εχθρός που ακούει στο όνομα Ισραήλ και ΝΑΤΟ.