Ναι στον καθολικό εμβολιασμό – Είναι πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης και συλλογικής ευθύνης

Το antapocrisis αναδημοσιεύει ανακοίνωση της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας η οποία θέτει με σωστό κατά τη γνώμη μας τρόπο την αναγκαία αντιπαράθεση τόσο με τον αντιεμβολιαστικό ατομισμό όσο και με την κυβέρνηση και την απόπειρά της να αποσείσει τις ευθύνες της. Το επόμενο διάστημα, το συνδικαλιστικό κίνημα, ειδικά στους υγειονομικούς αλλά και στους εκπαιδευτικούς, θα πρέπει να αντιπαρατεθεί με τις απειλές απόλυσης και τη διαθεσιμότητα εργαζομένων χωρίς να παραχωρεί σπιθαμή στους αρνητές της πανδημίας, στους συνωμοσιολόγους, στους αντιεμβολιαστές και στον κοινωνικό αγριανθρωπισμό της ατομικής ευθύνης.

Η Δημόσια Υγεία είναι Κοινωνικό Αγαθό και όχι ατομικό δικαίωμα

Να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος  – Όχι στην είσοδο ιδιωτικών εταιριών και εργολάβων στο ΕΣΥ

Το εμβόλιο είναι το βασικό όπλο ανάσχεσης της πανδημίας. Μειώνει αποδεδειγμένα τόσο τη μεταδοτικότητα όσο και τη βαριά νόσηση, ακόμα και σήμερα που οι μεταλλάξεις κυριαρχούν. Αυτά αποτελούν δεδομένα αδιαμφισβήτητα. Άλλωστε, η βασική αιτία που η πανδημία συνεχίζει να καλπάζει είναι η αποστέρηση των εμβολίων από το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού (μόνο 25% του είναι πλήρως εμβολιασμένο) λόγω της εμπορευματοποίησης ενός δημόσιου αγαθού που θα έπρεπε να διανέμεται δωρεάν και ισότιμα σε όλες τις χώρες. Αδιαμφισβήτητο επίσης δεδομένο αποτελεί ότι για την ανάσχεση της πανδημίας δεν αρκεί μόνο ο εμβολιασμός αλλά και η εκτεταμένη ιχνηλάτηση και  επιδημιολογική επιτήρηση, τα μέτρα προστασίας στα ΜΜΜ, τους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης.

Την κύρια ευθύνη για την χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη στη χώρα μας έχει η κυβέρνηση που ούτε εξασφάλισε επαρκείς εμβολιαστικές υποδομές ούτε προώθησε αποφασιστικά μια αναγκαία καμπάνια ενημέρωσης και πειθούς για την ανάγκη εμβολιασμού του πληθυσμού. Ενίσχυσε μάλιστα τις αμφιβολίες και τη διστακτικότητα με τις αντι -επιστημονικές της παλινωδίες, τα μπρος-πίσω στη διαχείριση της πανδημίας , τις αρλουμπολογίες των τηλε-ειδικών. Με δική της ευθύνη και επιλογή υπερπροβάλλονται οι παρενέργειες των εμβολίων σε σχέση με τα πλεονεκτήματά τους. Με δική της επιλογή δίνεται ελεύθερο βήμα σε αρνητές, κάθε λογής σκοταδιστές και συνωμοσιολόγους, καλλιεργείται ο διχασμός σε «εμβολιαστές» και «αντι-εμβολιαστές», προωθείται ο κοινωνικός αυτοματισμός και το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης».

Την αποκλειστική ευθύνη για την καταστροφική πορεία της πανδημίας στη χώρα μας έχει η κυβέρνηση, όπως και για την «παράλληλη πανδημία» της υπόλοιπων παθήσεων λόγω της μετατροπής του ΕΣΥ σε σύστημα μιας νόσου εδώ και δύο χρόνια. Με δική της απόφαση από 1η Σεπτέμβρη θα προκληθεί χάος στα νοσοκομεία με χιλιάδες υγειονομικούς να βγαίνουν σε διαθεσιμότητα εν μέσω τέταρτου κύματος.

Τα αντιφατικά αντι-επιστημονικά μηνύματα που εκπέμπει η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας δεν πρέπει να μας οδηγούν σε λάθος σκέψεις. Η εργαλειακή χρήση και εν τέλει ο εξευτελισμός της ίδιας της επιστήμης για να εξυπηρετηθούν κυβερνητικά συμφέροντα δεν πρέπει να μας οδηγεί στην αμφισβήτηση της αντικειμενικής επιστημονικής αλήθειας. Διαχωρίζουμε πλήρως τη θέση μας από τις αντι-εμβολιαστικές «πρωτοβουλίες» και τις  «συγκεντρώσεις» σε νοσοκομεία του νομού μας.

Βασικό καθήκον των σωματείων και των συλλογικών φορέων, πέρα από την αποκάλυψη και την καταγγελία των εγκληματικών κυβερνητικών ευθυνών στη διαχείριση της πανδημίας που έχει στοιχίσει τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας, πέρα από την διεκδίκηση μέτρων για την ουσιαστική θωράκιση του ΕΣΥ, είναι και η αντιπαράθεση με ακροδεξιά σκοταδιστικά ρεύματα και αντιλήψεις που μας γυρίζουν αιώνες πίσω και εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια, την αμφιβολία, την ελλιπή ενημέρωση των συναδέλφων. Βασικό κριτήριο για εμάς είναι το συλλογικό συμφέρον και όχι η αποθέωση των «ατομικών δικαιωμάτων».

Καλούμε τους συναδέλφους να στρέψουν τη δικαιολογημένη αγανάκτησή τους απέναντι στην κυβέρνηση, σε δημιουργικές και αποτελεσματικές διεκδικήσεις για την ενίσχυση του ΕΣΥ και όχι σε ανέξοδα «αντάρτικα» απέναντι στο εμβόλιο που βολεύουν την κυβέρνηση να συνεχίσει ανενόχλητη το καταστροφικό της έργο, το διχασμό και τη δυσφήμιση του κλάδου μας που ήδη μετράει νεκρούς. Είναι άδικο να λοιδορείται ένας κλάδος που έχει απ’ τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης σε σχέση με άλλες χώρες και που ειδικά στο ιατρικό προσωπικό ξεπερνά το 90%.

Καλούμε ακόμα και τώρα την κυβέρνηση να εφαρμόσει το αυτονόητο που η Επιτροπή Βιοηθικής έχει συστήσει

Καλούμε ακόμα και τώρα την κυβέρνηση να εφαρμόσει το αυτονόητο που νόμος προβλέπει: την πλήρη και εξατομικευμένη ενημέρωση του προσωπικού από τα επιστημονικά όργανα των νοσοκομείων (Επιτροπές Λοιμώξεων)

Να μην τους επιτρέψουμε να βάλουν από την πίσω πόρτα τους ιδιώτες στο ΕΣΥ, με πρόσχημα τον μη εμβολιασμό μας

Καμιά απόλυση υγειονομικών

Δεν καταθέτουμε τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και νόσησης – Δεν δίνουμε κανένα πάτημα για να απολυθούν εργαζόμενοι με πρόσχημα τον μη εμβολιασμό τους

Πηγή: Ε.Ι.Ν.Α.

Γιατί η κυβέρνηση δεν προωθεί αποφασιστικά τον εμβολιασμό;

Η είδηση του πρώτου νεκρού νεκρού από κορονοϊο, που ήταν πλήρως εμβολιασμένος, τροφοδότησε εκ νέου τη δυσπιστία γύρω από την ανάγκη μαζικού εμβολιασμού. Ακόμα κι αν οι ανεμβολίαστοι νεκροί για τους τελευταίους 2-3 μήνες, όπου είχε εμβολιαστεί σχεδόν ο μισός ενήλικος πληθυσμός, ξεπερνούσαν τους 500. Τα ΜΜΕ, φιλοκυβερνητικά και μη, δεν έπαιξαν την είδηση με τίτλο «500 φορές περισσότεροι οι ανεμβολίαστοι νεκροί», αλλά με τίτλο «πέθανε πλήρως εμβολιασμένος χωρίς υποκείμενα νοσήματα». Έτσι, για να πάρουν το κλικ.

Την ίδια στιγμή, ενώ η πίεση στο σύστημα υγείας, από το 4ο κύμα, είναι μικρότερη, λόγω του εμβολιασμού, για Αύγουστο μήνα, είναι ισχυρή. Επιπλέον δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν περιοριστικά μέτρα. Ήδη πλησιάζουμε τους 300 διασωληνωμένους, αριθμός αδιανόητος για Δεκαπενταύγουστο, ενώ σε ορισμένες περιοχές όπως στην Κρήτη, τα νοσοκομεία είναι στα όρια τους, στην συντριπτική πλειοψηφία τους λόγω ελλιπούς εμβολιασμού του πληθυσμού. Όσο και να το ξορκίζουμε, ένα τρίτο κύμα περιοριστικών μέτρων για το φθινόπωρο μπαίνει ξανά στην ατζέντα, όσο γεμίζουν τα νοσοκομεία.

Να προλάβουμε μια ένσταση σχετικά με το παραπάνω «τρομοκρατικό» σενάριο.  Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε επιλέξει να ενισχύσει το ΕΣΥ, αν είχε επιλέξει να επενδύσει στην πρωτοβάθμια υγεία, αν είχε αναλάβει ο ΕΟΔΔΥ την ιχνηλάτηση και τα μαζικά δωρεάν τεστ, αν γίνονταν έλεγχοι στους χώρους εργασίας και είχε ενισχυθεί ο στόλος των ΜΜΜ, αν με λίγα λόγια υπήρχε μια διαφορετική διαχείριση της πανδημίας και όχι το δόγμα της ατομικής ευθύνης, η πίεση στα νοσοκομεία δε θα ήταν το ίδιο μεγάλη.

Σωστά.

Όμως τα παραπάνω δεν αλλάζουν ότι ο πλέον ασφαλής τρόπος δημιουργίας αντισωμάτων του πληθυσμού, σε ένα τέτοιο ιό, είναι ο μαζικός εμβολιασμός. Το εμβόλιο δεν είναι το μοναδικό, αλλά είναι ένα από τα πλέον ισχυρά όπλα για το ξεπέρασμα της πανδημίας. Το ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει να είναι σχεδόν το μοναδικό, δεν σημαίνει ότι πρέπει να πεταχτεί και να μη στηριχθεί. Ένα τέτοιο «πείσμα» θα στοιχίσει χιλιάδες ζωές και πιθανά νέα λουκέτα και λοκντάουν. Και δε θα είναι πολιτική δράση – πέρα από την ενίσχυση του ακροδεξιού μπλοκ – αλλά απλά ένα πείσμα.

Ακόμα και με βάση το δόγμα της κυβέρνησης όμως, σύμφωνα με το οποίο το εμβόλιο είναι το μοναδικό όπλο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κάνει αυτά που οφείλει μια κυβέρνηση απέναντι στην παραπληροφόρηση των αντιεμβολιαστών. Ενώ τα δίκτυα της παραπληροφόρησης οργιάζουν για την μη αποτελεσματικότητα των εμβολίων απέναντι στην covid 19, τους υποτιθέμενους χιλιάδες θανάτους  από τον εμβολιασμό, τις συνωμοσιολογικές απόψεις ότι ο εμβολιασμός είναι ένα κόλπο των πολυεθνικών του φαρμάκου.

Δεν κάνει αυτά που οφείλει από επιλογή, όχι από προχειρότητα ή από αβλεψία.

Ενώ μπορεί να μιλήσει, με νούμερα και στοιχεία, για την προστασία που παρέχει ο μαζικός εμβολιασμός, δεν το κάνει. Δεν προωθεί τηλεοπτικές καμπάνιες με αυτά τα νούμερα. Δεν οργανώνει το δίκτυο ενημέρωσης μέσω τοπικής αυτοδιοίκησης. Δε χρησιμοποιεί αθλητές, καλλιτέχνες και ανθρώπους επιρροής και κύρους για να προωθήσει τον εμβολιασμό. Δεν απευθύνεται με ειδικές καμπάνιες στις μεγαλύτερες ηλικίες, όπου σχεδόν το 1/3 των άνω των 80 ετών και το 1/4 των ατόμων από 60 έως 80 ετών παραμένουν ανεμβολίαστοι. Δε χρησιμοποιεί το ακριβοπληρωμένα ΜΜΕ για να κάνουν μια στοχευμένη καμπάνια με στοιχεία και νούμερα, που να απαντάνε στην παραπληροφόρηση. Δεν κάνει καν μια πρόχειρη καμπάνια που θα έκανε μια μικρομεσαία επιχείρηση για να προωθήσει ένα στόχο.

Το ερώτημα είναι γιατί;

  • Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο καθηγητής ιατρικής του ΕΚΠΑ και πνευμονολόγος,Στυλιανός Λουκίδης στις 26/07, από τους νοσηλευόμενους στα νοσοκομεία εμβολιασμένοι είναι το 5% με 7% στις απλές κλίνες Covid και στις ΜΕΘ είναι λιγότεροι από 2%. Κι αυτά όταν είναι εμβολιασμένοι 6/10 ενήλικες. Τα ίδια στοιχεία επιβεβαίωσε και 15 μέρες μετά ο συντονιστής των ΜΕΘ Κρήτης, τη στιγμή που τα νοσοκομεία γέμιζαν, μέσα στο Αύγουστο. Από τους δεκάδες ασθενείς στις ΜΕΘ, δύο μόνο ήταν εμβολιασμένοι. Το εμβόλιο είναι συντριπτικά αποτελεσματικό απέναντι στη νόσηση και ειδικά στη βαριά νόσηση.
  • Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης, το τελευταίο διάστημα έχουν αποφευχθεί 400 θάνατοι από covid λόγω του εμβολιασμού.
  • Αναλυτικά δεδομένα έδωσαν στην δημοσιότητα τα ομοσπονδιακά Κέντρα Ελέγχου & Προλήψεως των Ασθενειών (CDC) στις ΗΠΑ. Τα στοιχεία αφορούν το διάστημα έως και τις 19 Ιουλίου 2021. Μέχρι εκείνη την ημέρα, οι πλήρως εμβολιασμένοι Αμερικανοί ήταν πάνω από 161 εκατομμύρια. Οι θάνατοι από covid εμβολιασμένων, σε διάστημα όλων αυτών των μηνών, ήταν κάτω από 1000. Όσοι είναι οι νεκροί ανεμβολίαστοι μέσα σε 5 μέρες. Την ίδια στιγμή οι θάνατοι από παρενέργειες από το εμβόλιο μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών. Το εμβόλιο στις ΗΠΑ έχει σώσει χιλιάδες ζωές και θα σώσει δεκάδες χιλιάδες ζωές.
  • Στις 30/07 το Υπουργείο Υγείας της Γαλλίας ανακοίνωσε τα αντίστοιχα στατιστικά στοιχεία. Το 7% των διασωληνωμένων λόγω covid είναι εμβολιασμένοι, όταν το ποσοστό των εμβολιασμένων στο γενικό πληθυσμό είναι 35%. Αν λάβουμε υπόψη ότι το ποσοστό αυτό αυξάνεται στον ενήλικο πληθυσμό (ο κίνδυνος βαριάς νόσησης μειώνεται στις μικρές ηλικίες που κατά κανόνα δεν εμβολιάζονται) και από τα εκατομμύρια των εμβολιασμένων τα στοιχεία είναι συντριπτικά ότι σώζονται χιλιάδες ζωές.
  • Για τις λεγόμενες παρενέργειες από τα εμβόλια η κυβέρνηση αφήνει ανενόχλητα βίντεο που ισχυρίζονται ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων έχει ανακοινώσει 15.000 νεκρούς στην Ε.Ε. από το εμβόλιο. Βεβαίως τέτοια ανακοίνωση ή έκθεση δεν υπάρχει και το βίντεο είναι κατασκευασμένο. Αντίθετα ο ΕΜΑ συστήνει το μαζικό εμβολιασμό και η θέση του είναι ότι οι παρενέργειες είναι απειροελάχιστες. Κι όμως αυτό το βίντεο έχει εκατοντάδες χιλιάδες επισκέψεις και κυκλοφορεί ανενόχλητο.
  • Όσον αφορά τα στοιχεία από το Ισραήλ, που με την κατάλληλη κοπτοραπτική κάνουν σημαία οι αντιεμβολιαστές. Από τον Απρίλη ήταν γνωστό ότι τα εμβόλια δίνουν ανοσία για τουλάχιστον 3 μήνες, αλλά δε ξέραμε για πόσο. Στο Ισραήλ η συντριπτική πλειοψηφία είχε εμβολιαστεί τους μήνες Γενάρη-Φλεβάρη, δηλαδή πριν 7-8 μήνες. Για 5 μήνες, από το Μάρτιο έως και πριν λίγες μέρες, το Ισραήλ κατέγραφε μονοψήφιο ή και μηδενικό αριθμό θανάτων. Σε οποιοδήποτε άλλο 5μηνο, προ του εμβολιασμού, οι νεκροί από Κορονοϊό ήταν πολλαπλάσιοι. Και εδώ εκατοντάδες ζωές σώθηκαν από τον εμβολιασμό. Τα στοιχεία των τελευταίων 2-3 βδομάδων με στοιχεία του Υπουργείου Υγείας δείχνουν ότι σε έναν ενήλικο πληθυσμό – και ειδικά από την ηλικία των 40, 50 και άνω- που έχουν εμβολιαστεί σχεδόν όλοι, 6/10 νοσηλείες αφορούν εμβολιασμένους. Άρα η προστασία του εμβολίου μειώνεται μετά από 6-7 μήνες, αλλά αυτό το γνωρίζαμε από την αρχή, όπως το γνωρίζουμε και για πολλά άλλα εμβόλια που είναι ετήσια (όπως αυτό της γρίπης). Ακόμα και οι πιο σκεπτικιστικές φωνές που μιλούν για προετοιμασία μπροστά σε μεταλλάξεις που δεν θα αρκεί μόνο το εμβόλιο, σημειώνουν ότι το εμβόλιο είναι και θα είναι η πρώτη γραμμή άμυνας.

Τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Με το μαζικό εμβολιασμό σώζονται ήδη εκατοντάδες χιλιάδες ζωές διεθνώς, εκατοντάδες ζωές για τη χώρα μας. Μόνο από covid, για να μην αναφερθούμε στο έμφραγμα των νοσοκομείων, όταν τα κρούσματα ανεβαίνουν και στις συνακόλουθες συνέπειες σε λοιπούς ασθενείς. Για το 2020 τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι οι νεκροί από Κορωνοϊό ήταν 5000, αλλά η συνολική αύξηση σε θνησιμότητα είναι διπλάσια, πιθανότατα λόγω άλλων ασθενών και ευάλωτων ομάδων που δεν είχαν πρόσβαση στο μπλοκαρισμένο από τον COVID σύστημα υγείας. Την ίδια στιγμή οι σοβαρές παρενέργειες μετρούνται στα δάχτυλα των χεριών.

Το εμβόλιο δεν είναι το μοναδικό όπλο, αλλά είναι ένα βασικό όπλο για να σωθούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Η κυβέρνηση αντί να προσανατολίσει όλους τους πόρους του κρατικού μηχανισμού στην εκλαΐκευση μιας τέτοιας καμπάνιας επέλεξε να πολώσει και να διχάσει τον πληθυσμό, να πατήσει πάνω στους φόβους, να αφήσει ανενόχλητη την παραπληροφόρηση των αντιεμβολιαστών, να εξατομικεύσει την υπόθεση του εμβολιασμού με μέτρα αποκλεισμού από τη ψυχαγωγία.

Για μικροπολιτικά παιχνίδια επιλέγει να αφήσει απροστάτευτο τον πληθυσμό και να έχουμε το επόμενο διάστημα πάλι εκατοντάδες θανάτους.  Θανάτους για τους οποίους ευθύνεται το κράτος και η κυβέρνηση και όχι ατομικά ο κάθε αντιεμβολιαστής.

  • Πολιτικά και εκλογικά το δίπολο ορθολογιστές-λαϊκιστές τη βολεύει καθώς ναι μεν χάνει κάποιους μακεδονομάχους από την επιρροή της, προσωρινά, αλλά απευθύνεται στον πολύ μεγαλύτερο «μεσαίο χώρο» και παραλύει ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς η λαϊκή έλλειψη εμπιστοσύνης και η δυσπιστία απέναντι στην κυβέρνηση βρίσκει διέξοδο στο «όχι στον εμβολιασμό του Μητσοτάκη». Την δική της κρίση εμπιστοσύνης, λόγω οικονομικής κρίσης από την πανδημία, λόγω κούρασης από τα λοκντάουν, λόγω νεποτισμού, λόγω αποτυχίας στις πρόσφατες φωτιές, την μετακυλύει σε ένα βολικό για αυτήν θέμα. Αντί αυτό το τσαντισμένο κομμάτι του λαού να διεκδικεί υγεία, παιδεία, πολιτική προστασία, εκτονώνεται στο… δε θα κάνω το εμβόλιο του Μητσοτάκη…
  • Ιδεολογικά συνεχίζει και παίζει το παιχνίδι της ατομικής ευθύνης και ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας ως ένα ζήτημα δημόσιας υγείας είναι ένα ζήτημα «ατομικής επιλογής» και ατομικών συνεπειών. Σε αυτή τη λογική βέβαια κινούνται και η πλειοψηφία των αντιεμβολιαστών, καθώς έχουν κάνει σημαία την «αυτοδιάθεση του σώματος τους» και την «ελευθερία επιλογής».
  • Οικονομικά και κοινωνικά προωθεί την αντεργατική της ατζέντα καθώς προώθησε τροπολογία σύμφωνα με την οποία κατηγορίες εργαζομένων που δε θα εμβολιαστούν θα έχουν παρακράτηση μισθού, θα βγαίνουν σε αναστολή ή και θα απολύονται. Έτσι και η εργασία από δικαίωμα γίνεται ατομική ευθύνη ή τιμωρία… (Να γίνει σαφές ότι κατά τη γνώμη μας, τουλάχιστον για εργαζόμενους σε χώρους που σχετίζονται με ευπαθείς ομάδες όπως νοσοκομεία και οίκοι ευγηρίας, ο εμβολιασμός θα πρέπει είναι υποχρεωτικός).

Ακόμα και την εισήγηση της δικής της κρατικής επιτροπής Βιοηθικής να ακολουθούσε θα είχε μια διαφορετική κατεύθυνση, από το να έχει τον Άδωνι να ουρλιάζει στα πάνελ ενάντια στον έναν και τον άλλο αντιεμβολιαστή. Η εισήγηση αυτή προτείνει τρία διακριτά βήματα.

  1. Προσαρμοσμένες σε κάθε επαγγελματική ομάδα (ιατροί, νοσηλευτές, εργαστηριακοί, προσωπικό μονάδων φροντίδας)  εκστρατείες στοχευμένης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για εκούσιο εμβολιασμό, οι οποίες βασίζονται σε επιστημονικά στοιχεία που επικαιροποιούνται συνεχώς, με προϋπόθεση την προηγούμενη κατανόηση των φόβων και των γενικότερων αντιλήψεων.
  2. Μέτρα ενθάρρυνσης/αποθάρρυνσης που θα μπορούσαν να σχεδιαστούν από την Πολιτεία σε συνεργασία με τη διοίκηση των μονάδων Υγείας, όπως διευκόλυνση του ραντεβού για τον εμβολιασμό, ελαστικότητα στο ωράριο εργασίας τις ημέρες του εμβολιασμού, προτεραιότητα στη επιλογή αδειών ή υποχρεωτική χρήση διπλής μάσκας και εξοπλισμού ατομικής προστασίας.
  3. Πρόβλεψη υποχρεωτικότητας ως έσχατη λύση, η οποία πρέπει να έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα και να εφαρμοσθεί μόνον εφόσον τα προηγούμενα μέτρα δεν αποφέρουν σημαντική αύξηση του ποσοστού εμβολιασμού.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάνει τα 1 και 2 αλλά συστηματικά τα αποφεύγει. Ούτε το 3 αναλαμβάνει την ευθύνη να κάνει. Ατομικοποιεί την υπόθεση του εμβολιασμού – όπως ακριβώς κάνουν και στην πλειοψηφία τους οι αντιεμβολιαστές – και παίζει πολιτικά παιχνίδια εις βάρος της δημόσιας υγείας.

Αυτή η πολιτική πρέπει να καταγγελθεί ως «θανατοπολιτική» και ως αγριανθρωπισμός. Δε γίνεται να έχουμε τους επόμενους μήνες χιλιάδες θανάτους, που θα μπορούσαμε να γλιτώσουμε με το μαζικό εμβολιασμό, τουλάχιστον όσων είναι άνω των 40, για τα μικροπολιτικά παιχνίδια Μητσοτάκη.

Να καταγγελθούν και οι ρατσιστικές πολιτικές των ατομικών αποκλεισμών και κυρώσεων – που γιγαντώνουν αντί να συρρικνώνουν το πολιτικό στρατόπεδο των «ατομικιστών όπως φάνηκε το τελευταίο δίμηνο-αντιεμβολιαστών» – και να ζητηθεί η αποφασιστική προώθηση του εμβολιασμού.

Τέλος, η πολιτική της αριστεράς δεν πρέπει ούτε στιγμή να χαϊδεύει τα αυτιά των αντιεμβολιαστών. Να αναλάβει κι αυτή το μέρος που της αναλογεί υπέρ της καμπάνιας για τον καθολικό εμβολιασμό. Να τοποθετηθούν με σαφήνεια τα συνδικάτα. Πέρα από το να αντιδρούν στα μέτρα απολύσεων και αναστολών, να ζητάνε ειδικές καμπάνιες και ενημερώσεις.

Η αριστερά δεν έχει να κερδίσει τίποτα αν δεν αντιπαλεύει τις βασικές συνωμοσιολογικές θεωρίες, όπως ότι το εμβόλιο είναι ένα κόλπο που επέβαλλαν οι πολυεθνικές του φαρμάκου ή ότι η πανδημία είναι μια αφορμή για να γίνει πράξη ο έλεγχος των λαών ή ότι το εμβόλιο είναι ένα εργαλείο για να περάσει ο Μητσοτάκης την αντεργατική και αντιλαϊκή του ατζέντα. Ο Μητσοτάκης είχε ξεκάθαρο πρόγραμμα από το 2019 και αέρα στα πανιά του από την συνθηκολόγηση του 2015. Δεν είχε ανάγκη κανένα εμβόλιο να διαλύσει τις κοινωνικές αντιστάσεις και να λεηλατήσει τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα.

Τα εμβόλια είναι μια κατάκτηση της ανθρωπότητας. Τα 17 εμβόλια που κάνουμε (τα περισσότερα υποχρεωτικά) στα παιδιά μας – ορισμένα με 3 και 4 δόσεις – είναι μια τεράστια πρόοδος.

Δεν είναι ένα αμφιλεγόμενο εργαλείο «ελέγχου» της εξουσίας που αφορά τα ατομικά δικαιώματα. Δυστυχώς η διαχείριση της κυβέρνησης τα έχει μετατρέψει σε κάτι τέτοιο.

Να εκκενωθεί το Μαξίμου;

Ο μόνος λόγος που το συγκεκριμένο αίτημα δεν είναι πάνδημη απαίτηση είναι ότι ο φερόμενος ως επόμενος ένοικος έχει την αξιοπιστία του στα Τάρταρα. Ανεξάρτητα όμως του αν ο Τσίπρας ανακάμψει ή παραμείνει αναξιόπιστος, ο θυμός και η αγανάκτηση για το ότι κάηκε η μισή Ελλάδα με μηδέν μποφόρ, είναι ισχυρός λόγος αποδοκιμασίας του Μητσοτάκη. Γιατί το καλά στημένο (και εξίσου καλά αγορασμένο) αφήγημα των ΜΜΕ ότι έχουμε ικανό πρωθυπουργό και αποτελεσματικότητα στη διακυβέρνηση, κάηκε, μαζί με τη μισή Εύβοια.

Η κυβερνητική χρεοκοπία έχει πολλαπλές διαστάσεις. Χρεοκόπησε (το ήδη χρεοκοπημένο από την πανδημία) δόγμα του μικρότερου κράτους (με την εξαίρεση της μεγαλύτερης αστυνομίας). Χρεοκόπησε η δοξασία ότι το αόρατο χέρι της αγοράς μπορεί να τα πάει καλύτερα από τον γραφειοκρατικό δημόσιο τομέα. Χρεοκόπησε η αντίληψη ότι η καταστολή είναι προτιμότερη από την πρόληψη (και στην δασοπροστασία), μόνο και μόνο επειδή με την καταστροφή και την ανοικοδόμηση κινείται καλύτερα η καπιταλιστική οικονομία. Χρεοκόπησε τέλος η τάχα καινοτομία και η κίβδηλη αποτελεσματικότητα του επιτελικού κράτους, που οφείλεται στο ότι όλα ελέγχονται προσωπικά και απευθείας από τον ικανότερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης, τον τίγρη της μεσογείου, τον σιμουλτανέ στρατηγό, τον γκόμενο, τον πολύγλωσσο, τον πολιτισμένο Κυριάκο.

Μπορεί να χρεοκόπησαν όλα αυτά, αλλά για την κυβέρνηση της ΝΔ και το οικονομικό – μηντιακό σύμπλεγμα που τη στηρίζει ισχύει το «we will always have Μάτι».

Το Μάτι λειτουργεί διαχρονικά ως δώρο εξ ουρανού όχι μόνο για τον Μητσοτάκη αλλά για κάθε μελλοντική κυβέρνηση που θα συγκρίνει την ανικανότητά της σε κάθε φυσική καταστροφή με τους 102 νεκρούς και θα επιχαίρει ότι «αυτή τα πήγε καλύτερα». Γιατί όση αθλιότητα εμπεριείχε η διαχείριση της κυβέρνησης Τσίπρα που έκρυβε νεκρούς και δήλωνε ότι όλα πήγαν καλά, άλλη τόση αθλιότητα ήταν η τυμβωρυχία στην οποία εμετικά επιδόθηκε η ΝΔ για να ανέβει στην κυβέρνηση. Και διαρκής – ζώσα αθλιότητα είναι η σύγκριση κάθε νέας στιγμής κυβερνητικής ανεπάρκειας με ό,τι έγινε τον Ιούλιο του 2018. Αυτή η σύγκριση γίνεται και σήμερα.

Για αυτό και η μοναδική άμυνα του κυβερνητικού σχεδιασμού εξαντλήθηκε στο να μην υπάρχει εκατόμβη νεκρών. Όχι επειδή αυτή είναι μια λογική ιεράρχηση σε μια έκτακτη συνθήκη, αλλά επειδή το Μάτι λειτουργεί ως ο χαμηλότερος δυνατός πήχης προσδοκιών. Και προφανώς κάθε κυβέρνηση από εδώ και τώρα, σε κάθε φυσική καταστροφή, θα στέλνει ένα μήνυμα εκκένωσης με το 112, θα έχει προειδοποιήσει, θα έχει κάνει το καθήκον της και από εκεί και πέρα γαία πυρί μιχθήτω. Η ατομική ευθύνη ζει και βασιλεύει. Η κρατική ευθύνη εξαντλείται στο να μην υπάρξει άλλη τραγωδία με πάνω από 102 νεκρούς.

Ωστόσο, όσο και αν το Μάτι λειτουργεί ταυτόχρονα ως οδυνηρή υπενθύμιση, ως πολιτική τυμβωρυχία και ως βολικό άλλοθι, είναι σαφές ότι η σημερινή κυβέρνηση τα σκάτωσε. Ανταπεξήλθε, επικοινωνιακά έστω, στην μεταναστευτική κρίση του Έβρου και στην πρώτη φάση της πανδημίας, αλλά τόσο η εξέλιξη της υγειονομικής κρίσης, όσο κυρίως – και πολύ περισσότερο – οι πυρκαγιές και το γενικευμένο μπάχαλο της κρατικής μηχανής και του κυβερνητικού συντονισμού που επιδεικνύεται επί μία εβδομάδα, τσαλακώνει, ίσως ανεπανόρθωτα, την εικόνα του ικανού και αποτελεσματικού Μητσοτάκη.

Το πρόβλημα ωστόσο στο αν το Μαξίμου μπορεί να εκκενωθεί, είναι ταυτόσημο με το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Η οργή και ο θυμός είναι υπαρκτά, αλλά δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική, ούτε στη μείζονα ούτε στην ελάσσονα αντιπολίτευση. Η ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς, εκτελέστηκε εν ψυχρώ πριν έξι καλοκαίρια και έκτοτε η κοινωνία διαπαιδαγωγείται όλο και περισσότερο στην αποδοχή των τετελεσμένων, στην ιδεολογία του μονόδρομου και στην επιλογή του λιγότερου μάπα διαχειριστή της ίδιας πολιτικής. Η κοινωνία αναζητά διαχειριστή στο ίδιο πλαίσιο, απλώς λιγότερο χρεοκοπημένο.

Αυτό το καταλαβαίνουν οι πάντες και έτσι ερμηνεύεται και η στάση τους. Ο Μητσοτάκης αποφεύγει να εμφανιστεί γιατί θα ταυτιστεί με την καταστροφή και η κοινωνική οργή θα τον περιλούσει με το γνωστό hashtag, ο Τσίπρας αποφεύγει να μιλήσει γιατί ένα πελώριο “σκάσε” πλανάται πάνω από το κεφάλι του, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με πυρκαγιές.

Μένουμε λοιπόν με το ερώτημα του πόσο μπορεί να αντέξει ο θυμός προτού αρχίζουν να μοιράζουν χιλιάρικα εξαγοράς και φρούδες υποσχέσεις ανάκαμψης και ανοικοδόμησης των καμένων και αν ποτέ συγκροτηθεί αντίπαλο πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο από τις υποτελείς δυνάμεις. Γιατί η πραγματική πολιτική εξέλιξη που πρέπει να φέρει η ολοκληρωτική χρεοκοπία του επιτελικού κράτους του Μητσοτάκη δεν είναι η (μικρή ή μεγάλη) φθορά του ίδιου, αλλά η ανασυγκρότηση ανταγωνιστικής δύναμης σε άλλο – και όχι στο ίδιο – πλαίσιο. Μόνο που αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο καθήκον.

Πολλαπλή αποτυχία της κυβέρνησης, του μοντέλου και του συστήματος

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

Η παράδοση της χώρας στις φλόγες σε συνθήκες άπνοιας, είναι ευθεία ομολογία αποτυχίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, του τάχα επιτελικού κράτους, του μοντέλου δασοπροστασίας που ακολουθείται εδώ και δεκαετίες και του συστήματος συνολικά. Ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε στο διάγγελμά του ότι θα έχουμε τεράστιες απώλειες σε κατοικίες και δάση και μας κάλεσε να το αποδεχτούμε. Στην πραγματικότητα αναγνωρίζει ότι οι υπηρεσίες έχουν αποδιαρθρωθεί και ο κυβερνητικός και κρατικός μηχανισμός είναι παθητικός θεατής της καταστροφής που εξελίσσεται. Σε αυτά, προστίθεται και η κλιματική αλλαγή με τις υψηλές θερμοκρασίες και την ερημοποίηση ολόκληρων περιοχών, που όμως λειτουργεί ως διαχρονικό άλλοθι μοιρολατρίας και ανικανότητας. Η αδυναμία αποτροπής της ολοκληρωτικής καταστροφής μεγάλων περιοχών, η αναποτελεσματικότητα στο να ελεγχθούν πολλαπλές αναζωπυρώσεις στο κεντρικότερο σημείο της χώρας, η εμφανής έλλειψη πυροσβεστικών μέσων, οι καθυστερήσεις σε καίριες επεμβάσεις που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την εξάπλωση των πυρκαγιών, η διάχυτη αίσθηση ότι οι πολίτες, οι περιουσίες τους και τα δάση είναι σε καθεστώς εγκατάλειψης από την πολιτεία, συνθέτουν ένα σκηνικό πολλαπλής αποτυχίας, και τόσο ποινικής όσο και πολιτικής ευθύνης.

Η Ελλάδα καίγεται με βάση το κυβερνητικό δόγμα «ας καούν τα πάντα αρκεί να μην έχουμε θύματα». Ο αποκλειστικός στόχος είναι να αποφευχθεί ένα νέο Μάτι. Η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει να μη γυρίσει μπούμερανγκ η πολιτική εκμετάλλευση και τυμβωρυχία στην οποία επιδόθηκε το 2018. Η εγκληματική διαχείριση της τότε κυβέρνησης Τσίπρα ανάγεται πονηρά σε μέτρο σύγκρισης, επιτρέποντας αήθεις πανηγυρισμούς ότι δούλεψε ο κυβερνητικός σχεδιασμός, την ώρα που έχει προκληθεί πρωτόγνωρη καταστροφή περιβάλλοντος και περιουσιών και η δασοπροστασία έχει καταρρεύσει. Η εντελώς επικοινωνιακή διαχείριση της Πολιτικής Προστασίας, που εξαντλείται στα μηνύματα του 112 και σε εντολές εκκένωσης, δεν μπορεί να κρύψει τις δραματικές καθυστερήσεις στην πυροσβεστική επέμβαση (ακόμα και σε αναζωπυρώσεις δίπλα στην Αθήνα) και το φταίξιμο -πάλι- ρίχνεται στην ατομική ευθύνη των πολιτών. Ναι, η ανθρώπινη ζωή είναι η πρώτη ιεράρχηση σε μια πυρκαγιά, αλλά δεν μπορεί το Μάτι να είναι εσαεί άλλοθι για να αφήνονται τα δάση, οι κατοικίες, οι υποδομές, η οικονομική δραστηριότητα και η υγεία των πολιτών στο έλεος της φωτιάς.

Το μοντέλο πυρόσβεσης που εδώ και δεκαετίες ακολουθείται, έχει αποτύχει. Με την ανάθεση της δασοπροστασίας στην Πυροσβεστική το 1998, μετακινήθηκε ολοκληρωτικά το βάρος από την πρόληψη των πυρκαγιών, στην καταστολή τους. Όμως ο συνδυασμός δύσκολων καιρικών συνθηκών, πολιτικών ιεραρχήσεων και δραματικών ελλείψεων στην πυροπροστασία, αποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο μοντέλο καταστολής και όχι πρόληψης, είναι παντελώς χρεοκοπημένο. Οι ετήσιες εθιμοτυπικές δηλώσεις των υπεύθυνων υπουργών ότι «το κράτος είναι έτοιμο» για την αντιπυρική προστασία θα ήταν γελοίες αν δεν είχαμε τα τραγικά αποτελέσματα. Χρυσοχοΐδης, Χαρδαλιάς και Μητσοτάκης, είναι έκθετοι όταν δήλωναν με έπαρση πριν ένα μήνα ότι «φέτος έχει γίνει μια τομή στην πυροπροστασία». Στην πραγματικότητα το χρεοκοπημένο μοντέλο της καταστολής και όχι της πρόληψης των πυρκαγιών είναι αυτό που αναπαράγεται επί δεκαετίες με καταστροφικά αποτελέσματα.

Δεν είναι μόνο η κυβέρνηση: το καπιταλιστικό σύστημα συνολικά, αδιαφορεί για τις αιτίες, παραιτείται από την πρόληψη, επικεντρώνεται στην καταστολή. Αυτό εκφράζεται σε κάθε φαινόμενο, κοινωνικό, φυσικό, ακόμα και βιολογικό. Αντί να ασχοληθεί με την πρόληψη των δασικών πυρκαγιών επικεντρώνεται στην κατάσβεσή τους, αντί να χτίσει την πρωτοβάθμια φροντίδα διασφάλισης της δημόσιας υγείας εστιάζει στο νοσοκομειοκεντρικό μοντέλο θεραπείας, αντί να ασχοληθεί με την εξάλειψη της φτώχειας και της ανισότητας προτιμά να καταστέλλει τις κοινωνικές αντιδράσεις. Ο λόγος είναι απλός: Κοστίζει λιγότερο να θεραπεύσεις τον άρρωστο από το να διασφαλίσεις τη δημόσια υγεία στο κοινωνικό σύνολο. Κοστίζει λιγότερο (σε αποζημιώσεις) να σβήσεις την πυρκαγιά από το να την προλαμβάνεις. Κοστίζει λιγότερο να δέρνεις και να εξαπατάς τους κοινωνικά αδύναμους από το να κάνεις αναδιανομή του πλούτου. Η χυδαία ανταποδοτική λογική είναι αυτή που εκφράζει ο Μητσοτάκης και εξειδικεύει ο Πορτοσάλτε: Τα καμένα σπίτια θα ξαναχτιστούν, είτε με κρατική ενίσχυση, είτε έχοντάς τα ασφαλισμένα. Η καπιταλιστική λογική είναι ο τραπεζικός δανεισμός και η πληρωμή ασφαλίστρων από τον ιδιώτη. Το να μην έχουμε καμένα σπίτια όμως, απαιτεί άλλο μοντέλο κράτους και δημοσίου και άλλες πολιτικές, κοινωνικές και ιδεολογικές προτεραιότητες.

Οι ιεραρχήσεις του κράτους αποκαλύπτονται σε όλη τους την έκταση από τις κραυγές αγανάκτησης των ανθρώπων που ζουν τον πύρινο όλεθρο: αστυνομία παντού, πυροσβεστική πουθενά. Πόσα κονδύλια, προσλήψεις, οχήματα, ακόμα και αύρες νερού διατέθηκαν για την καταστολή των διαδηλώσεων και πόσα για την κατάσβεση των πυρκαγιών; Η σύγκριση είναι απογοητευτική. Το μεταμνημονιακό κράτος όλο και περισσότερο παραιτείται από την προστασία του πολίτη, της περιουσίας του και του φυσικού πλούτου της χώρας. Όλο και περισσότερο επενδύει στην καταστολή, στην αστυνόμευση, στο δόγμα «νόμος και τάξη». Η προστασία απέναντι στις φωτιές θα ήταν μεγαλύτερη αν είχαμε λιγότερα Ραφάλ, λιγότερους αστυνομικούς, λιγότερους ειδικούς φρουρούς, και περισσότερα μέσα κατάσβεσης, περισσότερους πυροσβέστες και δασοφύλακες. Το να κοιτούν 100 αστυνομικοί αμήχανα και παθητικά τους 10 εθελοντές πυροσβέστες, συνιστά απόδειξη χρεοκοπίας των ιεραρχήσεων και των προτεραιοτήτων των κυβερνήσεων διαχρονικά. Ειδικά όμως είναι απόδειξη χρεοκοπίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη που με την καταθλιπτική αστυνομοκρατία απαντά σε κάθε πρόβλημα: από τις κοινωνικές διαμαρτυρίες, μέχρι την πανδημία και τις πυρκαγιές.

Δεν είναι μόνο ζήτημα κυβερνητικής διαχείρισης, δεν είναι μόνο ζήτημα προσώπων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να συμπυκνώνει με τον πιο ακραίο τρόπο το νεοφιλελεύθερο δόγμα του «κάποια στιγμή θα καεί το δάσος, οπότε καλά κάνουμε και το κτίζουμε» που εκστομίστηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό πριν ένα χρόνο. Μπορεί επίσης να εκφράζει με τον πιο αυθεντικό τρόπο την ιδεοληψία για λιγότερο κράτος και την επιταγή του κεφαλαίου για ιδιωτικοποίηση των πάντων. Ωστόσο, αυτές οι πολιτικές είναι κοινός τόπος διεθνώς, ευρωπαϊκά και στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Το δημόσιο αποψιλώθηκε για να βγουν οι νεοφιλελεύθεροι προϋπολογισμοί, το κράτος και οι υπηρεσίες του κατασυκοφαντήθηκαν, ο ιδιωτικός τομέας αποθεώθηκε. Στις κρίσιμες όμως ώρες της υγειονομικής κρίσης και της περιβαλλοντικής καταστροφής, ο ιδιωτικός τομέας αναζητά σανίδα σωτηρίας στον δημόσιο, διεκδικώντας πάντα τη μερίδα του λέοντος σε επιδοτήσεις, χαριστικές ρυθμίσεις, έκτακτες επιχορηγήσεις. Το 2021 η πυροπροστασία προϋπολογίστηκε στα 1,7 εκατομμύρια, την ώρα που η ιδιωτική Aegean ενισχύθηκε με 120 εκατομμύρια και τα ΜΜΕ λαδώθηκαν με τουλάχιστον 38 εκατομμύρια για να λένε πόσο καταπληκτική είναι η κυβέρνηση. Υπό αυτήν την έννοια η κυβέρνηση Τσίπρα τιμωρήθηκε για το Μάτι, αλλά η τιμωρία αυτή δε συνοδεύτηκε από μια απαίτηση για αλλαγή πολιτικής. Το ανάποδο, εντάθηκε και απογειώθηκε η πολιτική της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων.

Η κλιματική αλλαγή δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα στην δασοπροστασία και στην πυρόσβεση, αλλά δεν μπορεί να είναι δικαιολογία ανημποριάς, άλλοθι αδυναμίας και αποτυχίας. Στην Ελλάδα, την κλιματική αλλαγή τη θυμάται κάθε κυβέρνηση όταν θέλει να δικαιολογήσει την αδράνειά της στις φυσικές καταστροφές. Από το Μάτι και τη Μάνδρα, μέχρι την Εύβοια και τη Βαρυμπόμπη, η κλιματική αλλαγή είναι το βολικό άλλοθι που επιστρατεύεται για να αποσείσει ευθύνες. Η κλιματική αλλαγή οφείλεται σε ένα παράλογο σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης που στόχο έχει το κέρδος όποιο κι αν είναι το κόστος σε πόρους, φύση, ανθρώπους και δημιουργεί πρωτόγνωρες και μη βιώσιμες συνθήκες στο περιβάλλον. Το γεγονός όμως ότι δεν έχουμε σύστημα πρόληψης των πυρκαγιών και ότι το σύστημα κατάσβεσης είναι παντελώς ανεπαρκές, δεν οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, αλλά στις κυρίαρχες πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές. Τα συστήματα πρόληψης και πυρόσβεσης θα έπρεπε να αναβαθμίζονται και να κλιμακώνονται ώστε να αντιστοιχούν στις έκτακτες συνθήκες της υπερθέρμανσης και της κλιματικής ανισορροπίας. Στην περίπτωσή μας εγκαταλείπονται και υποβαθμίζονται υπό την επίκληση της παγκοσμιότητας του προβλήματος και της αδυναμίας μίας και μόνο χώρας να ανταπεξέλθει σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Πράγματι, το να έχουμε μια εποικοδομητική και όχι καταστροφική σχέση της ανθρώπινης δραστηριότητας με τη φύση απαιτεί τεράστιες αλλαγές και συνολικές ανατροπές σε όλο τον κόσμο. Μπορούμε όμως ταυτόχρονα να μη σχετικοποιούμε κάθε καταστροφή, να μη ρίχνουμε την μπάλα στην εξέδρα, να μην παραιτούμαστε, υπό αυτές έστω τις συνθήκες, από το καθήκον της προστασίας της φύσης, της ζωής και της περιουσίας των πολιτών.

Στη συγκεκριμένη πρωτόγνωρη περιβαλλοντική και οικονομική καταστροφή, απαιτείται η λαϊκή και κοινωνική κινητοποίηση για μέτρα που θα στηρίξουν τους πληγέντες και θα διασφαλίσουν την αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Η οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα στις περιοχές που χτυπήθηκαν πρέπει να αποκατασταθεί, η απαγόρευση αλλαγής χρήσης γης στις καμένες εκτάσεις πρέπει να εφαρμοστεί, και τα καμένα σπίτια πρέπει να επιδιορθωθούν και να ξαναχτιστούν. Σε αντίθεση με ό,τι νομίζουν οι χρυσοκάνθαροι γόνοι, οι άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από το μισθό τους, και από αυτούς που είδαν τα σπίτια τους να καίγονται, οι περισσότεροι χρεώθηκαν στις τράπεζες για αυτά. Δεν έχουν τριάντα ακίνητα ο καθένας, ούτε σπίτια παντού για να διαλέξουν πού να μείνουν.

Το πρωτοφανές μέγεθος της καταστροφής και η καθολική αναγνώριση της αποτυχίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του επιτελικού του κράτους, δημιουργούν απόλυτα δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση. Οι εκκλήσεις για ενότητα και αυτοσυγκράτηση – μέχρι και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιστρατεύθηκε – είναι προσπάθεια αποφυγής του πολιτικού κόστους για μια κυβέρνηση που διαφήμισε την αποτελεσματικότητά της, και στη συγκεκριμένη περίπτωση διακρίθηκε για το αντίθετο. Η εξοργιστική στήριξη που προσφέρουν τα ΜΜΕ στον Μητσοτάκη, η εφεύρεση σχεδίου αποσταθεροποίησης της χώρας (κλασική και επαναλαμβανόμενη κυβερνητική συνταγή σε κάθε φυσική καταστροφή), η χυδαία διαστροφή της πραγματικότητας που γίνεται στα τηλεοπτικά κανάλια έρχεται σε διάσταση με το λαϊκό αίσθημα, ακόμα και αν αυτό αποτυπώνεται με άκομψο τρόπο σε «ατυχήματα» ζωντανής μετάδοσης.

Η προτεραιότητα σήμερα για τους ενεργούς πολίτες, για τους προοδευτικούς και αριστερούς ανθρώπους είναι να βοηθήσουν στη μάχη ενάντια στις πυρκαγιές, στην πρόληψη και στην αποτροπή, στην περιφρούρηση αλσών και δασών, στο σβήσιμο των εστιών που απομένουν, υπό τις οδηγίες πάντα των εθελοντών πυροσβεστών και της (δυστυχώς διαλυμένης) Δασικής Υπηρεσίας. Να συγκροτήσουν και να ενισχύσουν δίκτυα αλληλεγγύης και βοήθειας για τις οικογένειες που έχασαν σπίτια και υπάρχοντα. Η προτεραιότητα όμως αύριο, είναι να πληρώσει ακριβά η κυβέρνηση Μητσοτάκη την ανικανότητά της να προστατεύσει τη φύση και τη περιουσία των πολιτών, να αντικατασταθεί το μοντέλο της καταστολής από το μοντέλο της πρόληψης, να μην αφεθούν στην τύχη τους οι πληγέντες, να ηττηθεί η πολιτική του λιγότερου κράτους πρόνοιας αλλά περισσότερου κράτους καταστολής που λέει ότι δε χρειαζόμαστε περισσότερους γιατρούς και πυροσβέστες, αλλά αστυνομικούς, να αναπτυχθούν παντού κινήματα ενίσχυσης των δημοσίων συστημάτων προστασίας, παιδείας, υγείας, κινήματα προστασίας του περιβάλλοντος ενάντια σε καταπατήσεις και εξυπηρετήσεις της άρχουσας τάξης, να καταδικαστεί το σύστημα που ιεραρχεί το κέρδος πάνω από τη φύση και τον άνθρωπο.