Ας ακολουθήσουμε τον Ηράκλειτο και όχι τον Παρμενίδη

/0 Comments/in /by

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να γράψεις ένα άρθρο για την μετά τον κορωνοϊό εξέλιξη. Από τη γυναίκα μου, ψυχίατρο, εδώ και δεκαετίες ακούω για τον «διπλό δεσμό» ως αιτία της σχιζοφρένειας, με βάση τις μελέτες του αγγλοαμερικανού ανθρωπολόγου Gregory Bateson. Η μητέρα χαϊδεύει τρυφερά στην αγκαλιά το παιδί της μπροστά στους συγγενείς και με το άλλο χέρι υπογείως το τσιμπάει  με οργή. Το διπλό, αντιφατικό μήνυμα είναι θερμοκήπιο της σχιζοφρένειας.

«Το 2021, έτος ελπίδας με τα εμβόλια» και ταυτόχρονα «τρίτο, χειρότερο κύμα επιδημίας, το εμβόλιο δεν πιάνει τον νοτιοαφρικάνικο ιό». Η ανθρωπότητα βρίσκεται υπό καταιγισμό, όχι μόνο του Covid 19, αλλά και του ιού της σχιζοφρένειας.

Δεν μπορείς να ρίξεις το παραγάδι σε θάλασσα των 10 μποφόρ, θα αγκιστρώσει και σένα. Δεν είναι εύκολο να σχεδιάσεις την ανασυγκρότηση, όταν όλες οι συντεταγμένες είναι αλληλοσυγκρουόμενες, θολές, απροσδιόριστες και το άμεσο μέλλον μη ορατό.

Δυσκολεύομαι να σκιτσάρω το άρθρο, ανοίγω το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες, την «Ιστορία του σουρεαλισμού» του Maurice Nadeau. Πέφτω τυχαία πάνω στον τίτλο ενός άρθρου του Louis Aragon, «Το Πνευματικό Προλεταριάτο», του 1925, τότε που το σουρεαλιστικό κίνημα συμμαχούσε με το μαρξιστικό κίνημα. Αυτομάτως μου φέρνει στον νου μια σειρά από σκέψεις.

Πρώτο, σήμερα, με τη συρρίκνωση της παγκόσμιας οικονομίας, λόγω της επιδημίας, έχουμε την καταπόντιση του κυρίαρχου οικονομικού δόγματος: μείωση χρέους – κατάργηση ελλειμμάτων – άγρια λιτότητα – επίθεση στα εργατικά εισοδήματα. Πριν από μερικές εβδομάδες το γερμανικό κοινοβούλιο, με πρόεδρο, μάλιστα, τον Wolfgang Schäuble,  αποφάσισε νέα δάνεια ανεβάζοντας το γερμανικό δημόσιο χρέος στα 180 δις ευρώ – το δεύτερο υψηλότερο χρέος της μεταπολεμικής Γερμανίας. Την περασμένη Πέμπτη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μέσω του υπευθύνου της δημοσιονομικής πολιτικής Victor Gaspar, σε δήλωσή στους Financial Times, ανακοινώνει ότι πρέπει να  μάθουμε να ζούμε με μεγαλύτερο χρέος.

Δύο μέτρα, δύο σταθμά. Τώρα συνειδητοποιεί κανείς τι αποτροπιαστικό έγκλημα έχει γίνει σε βάρος της Ελλάδας, την περασμένη δεκαετία, και τη βαριά ευθύνη που φέρουν με τα τρία Μνημόνια τα τρία κυβερνητικά κόμματα της χώρας. Και στον Ιορδάνη να παν να αναβαπτισθούν και να ξαναγυρίσουν ως ΧατζηΠΑΣΟΚ, ΧατζηΝΔ και ΧατζηΣΥΡΙΖA, ποτέ δεν θα συγχωρεθούν.

Δεύτερο, έχουμε τον βαθύτατο κλονισμό και αναξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πολλαπλά φαινόμενα σήψης: Brexit, εμφάνιση αυταρχισμού τύπου Ουγγαρίας και Πολωνίας, αδιέξοδα στον προϋπολογισμό. Ακραίο φαινόμενο η διπλή αποτυχία της ΕΕ στο θέμα του ιού και των εμβολίων. Από τη μια, όλα τα μέλη της, στους ημερήσιους εμβολιασμούς, βρίσκονται πίσω κι από την Ισλανδία, τη Σερβία, τα Αραβικά Εμιράτα. Από την άλλη, έλεγχος στις εξαγωγές των εταιρειών παραγωγής, με αποτρόπαιο αποκλεισμό των 90 πιο φτωχών χωρών της υφηλίου. Αρκεί μια σύγκριση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε σχέση με την Κίνα με τριπλάσιο πληθυσμό, έχει (1.2.2021) 30.380.316 κρούσματα και 705.740 νεκρούς, ενώ η Κίνα 89.564 και 4.636, αντίστοιχα.

Τρίτο, έχουμε φαινόμενα κοινωνικής αφασίας: μαζική ανεργία, φτωχοποίηση, νέκρωση ολόκληρων τομέων όπως ο τουρισμός, σχεδόν αφανισμό των μικρών επιχειρήσεων, εξόντωση του υγειονομικού προσωπικού. Και, παράλληλα, την πλήρη αποδιάρθρωση κοινωνικών λειτουργιών: εκπαίδευση και πολιτισμός. Δεν είναι απλώς ότι υπο- και δυσ-λειτουργούν, αλλά ότι έχει εκμηδενισθεί ένας ζωτικός παράγοντας, που  είναι η καλλιέργεια του ομαδικού πνεύματος. Σε αυτούς τους δύο ευαίσθητους τόπους ανθίζουν τα άνθη του κακού και ριζώνουν ακραία υπαρξιακά ερωτήματα. Είναι αυτό το «Πνευματικό Προλεταριάτο» του Aragon.

Τέταρτο, έχουμε τον φασισμό κυριολεκτικά προ των πυλών και σε μεγάλες, πια, χώρες. Στις ΗΠΑ είχε βάλει, ήδη, πόδι στον Λευκό Οίκο, δεν έλεγχε, όμως, ακόμα, βασικούς κρίκους της κρατικής εξουσίας. Το ψέμα της νοθείας, η στήριξή του από μεγάλα πρακτορεία, από 147 μέλη του Κογκρέσου, η επίθεση στο Καπιτώλιο είναι επικίνδυνα μηνύματα. «Post- truth is pre-fascism», έγραψε ο Timothy Snyder, καθηγητής ιστορίας στο Υale University, στους NY Times.

Για να συνοψίσω: Τίποτε δεν πρέπει να μείνει όπως είναι – και στη χώρα μας, και στην Ευρώπη, και παγκοσμίως.

Δεν αρκούν ορισμένες δειλές και αποσπασματικές μετατοπίσεις ή διορθώσεις.

Χρειάζεται Επανάσταση – χωρίς αβαρίες στην έννοιά της.

Ισότητα των πολιτών. Πλήρη δικαιώματα στις μειονότητες. Κατάργηση του τεράστιου χάσματος ανάμεσα σε πάμπλουτους και πάμφτωχους. Επενδυτικός συναγερμός. Ανθρωπιστική εκπαίδευση. Πολιτιστικός πυρετός. Πλήρης κατάργηση των αντιοικολογικών επιχειρηματικών δράσεων. Δημόσιο κτήμα είναι οι ερευνητικές επιτεύξεις, όπως τα εμβόλια, που οι εταιρείες τα δημιούργησαν, χάρη στις επιδοτήσεις τους από τη λαϊκή φορολογία.

Χρειάζεται σύγκλιση όλων των ριζοσπαστικών κινημάτων. Η δύναμή τους είναι συγκλονιστική. Αν ο Τramp, ο υποψήφιος ρεπουμπλικανος πρόεδρος με τον υψηλότερο αριθμό ψήφων στην ιστορία, ηττήθηκε, είναι κυρίως γιατί το Black Lives Matter ενεργοποίησε μια νέγρικη πανστρατιά.

To 2000, σε μια ομιλία του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ο νομπελίστας θεωρητικός του Χάους Ilya Prigogine, είχε πει: «Ο Παρμενίδης επέμενε ότι δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο, ότι όλα απλώς υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα. Ο Ηράκλειτος επέμενε στην αντίθετη ιδέα, ότι τα πάντα ρει και ουδέν μένει».

Ας ακολουθήσουμε τον Ηράκλειτο, και όχι τον Παρμενίδη.

Πηγή: Το ΒΗΜΑ

Το 1821 στη μεταμοντέρνα κλίνη του Προκρούστη

/0 Comments/in /by

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για Ιστορία. Λόγος αντιφατικός. Από τη μία μεριά η κυρία Αγγελοπούλου, επίσημος τοποτηρητής πλέον του ιστορικά και πολιτικά ορθού, προετοιμάζει πυρετωδώς τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση (ίσως εξέγερση, η εν λόγω κυρία χρησιμοποιεί και τον δεύτερο όρο…) του 1821. Από την άλλη, πλήθος ιθύνοντες προετοιμάζουν ένα είδος αποκατάστασης της ιστορίας στις σωστές της βάσεις.

Εάν έχουμε σωστά ερμηνεύσει τους χρησμούς, που σε τακτά διαστήματα εκφέρουν, η αποκατάσταση θα αφορά την αναίρεση των άδικων και κακών στιγμών της Ιστορίας που έδωσαν στην χώρα μας νησιά, βραχονησίδες και θάλασσες, πολλές θάλασσες. Κάτι τέτοια τους έκαναν “μοναχοφάηδες” με προφανή βλάβη του αγαπημένου μας συμμάχου προς τα ανατολικά.

Αργότερα δε, βίωσε ο λαός μας “θηριωδίες από το ναζισμό”, όπως και “θηριωδίες και μεταξύ μας” (με αυτή η σειρά!). Τώρα που “έχουμε ελευθερία” και όπου επιτέλους οι στόχοι του 1821 επιτεύχθηκαν, ήρθε η ώρα του απολογισμού. Αυτόν θα τον κάνει η Επιτροπή της κυρίας Αγγελοπούλου, στοχεύοντας στη “φαντασία και στην καινοτομία”.

Φυσικά για να υλοποιήσει ετούτη η Επιτροπή το μεγαλόσχημο ετούτο έργο θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της σε κάθε πτυχή του εγχειρήματος. Σε απλά ελληνικά θα πρέπει να ελέγξει την κάθε δραστηριότητα που θα προκύψει στο πλαίσιο της επετείου, το κάθε δρώμενο, την κάθε εκδήλωση, την κάθε έρευνα, την κάθε αναφορά, το όποιο σχετίζεται ή δεν σχετίζεται με τα διακόσια χρόνια, ή απλά και μόνο με το μέλλον της χώρας.

Το ιδεολογικό συμπλήρωμα

Το πρώτο έργο το οποίο αναγγέλθηκε και άμεσα ξεκινά είναι η “καταγραφή” όλων των δράσεων «που έχουν σχεδιαστεί και πρόκειται να υλοποιηθούν από Ιδρύματα, Πανεπιστήμια, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλους φορείς… ακόμα και αν η Επιτροπή δεν έχει συμμετοχή στο σχεδιασμό τους…». Δεδομένου ότι η Επιτροπή (πάντοτε με κεφαλαίο Ε) προορίζεται να είναι το Ανώτατο Συντονιστικό Όργανο και δεδομένου ότι έχει το μονοπώλιο των σχέσεων με όλους τους φορείς χρηματοδότησης και το σύνολο των ιδρυμάτων και φορέων εξαρτάται από αυτή, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μαντέψει κανείς τους ουσιαστικούς στόχους αυτής της καταγραφής.

Η Επιτροπή της κυρίας Αγγελοπούλου, δεν είναι παρά το ιδεολογικό συμπλήρωμα της πολιτικής της “κανονικότητας”, του “νόμου και της τάξης”. Ο στρατηγικός της στόχος είναι να νομιμοποιήσει, να ντύσει με θεωρία την κανονικότητα των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, των μισθών των 400 ευρώ και των ωρομισθίων των 2 ευρώ, της αρπαγής ακίνητης περιουσίας και του εκβιασμού των “κακοπληρωτών”.

Είναι όμως και κάτι περισσότερο και, διαχρονικά, πολύ πιο σοβαρό. Στοχεύει στο να βυθίσει μέσα σε έναν μεταμοντέρνο ιδεολογικό αχταρμά όλες τις ιστορικές, τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. Να πνίξει μέσα στη γελοιότητα και στο χάος όλα τα χαρακτηριστικά του πατριωτισμού, έτσι όπως τα έχτισαν γενιές Ελλήνων μέσα σε αιώνες ιστορίας.

Πολιτικά καίριες προϋποθέσεις

Για το τρέχον πολιτικό σύστημα, για τις πολιτικές δυνάμεις που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας, αυτές οι προϋποθέσεις είναι πολιτικά καίριες. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν, λόγου χάρη, να ανοίξουν διαπραγματεύσεις για “συνεκμετάλλευση” τμημάτων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας; Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να παγιώσουν σε μορφή καθεστώτος όλη αυτή τη μιζέρια, στην οποία καταδίκασαν μεθοδικά μεγάλο μέρος του λαού μας; Μόνο μέσα από τον ιστορικό, πνευματικό εκμαυλισμό του λαού μας μπορούν να το πετύχουν αυτό.

Ετούτος ο δια της Επιτροπής (πάντα με κεφαλαίο) εορτασμός των διακοσίων χρόνων θα είναι το βαρύ πυροβολικό της ιδεολογικής επίθεσης. Η πολιτική στόχευση είναι αναγκαία, άρα σταθερή. Η προηγούμενη κυβέρνηση, να θυμίσουμε, παρέδωσε τον έλεγχο της έρευνας, της παραγωγής επιστημονικής γνώσης και ιδεών, σε ένα ολοκληρωτικό φορέα, το ΕΛΙΔΕΚ. Μετά από αυτό, το νέο αυτό βήμα παρουσιάζεται ως σχεδόν αυτονόητο.

Ο “νόμος και τάξη”, η εμπέδωση της “κανονικότητας” που δέκα χρόνια αντιλαϊκών και αντεθνικών (μαζί πλέον πάνε αυτά) ανατροπών και προσαρμογών δημιούργησαν, δεν είναι μόνο υπόθεση πλαστικών σφαιριδίων, ειδικών δυνάμεων, ασυγκράτητης και παράλογης βίας και ωμού καταναγκασμού. Υπάρχει και το πνευματικό μέρος: το τελευταίο ανέλαβε να το προωθήσει η κυρία Αγγελοπούλου και η Επιτροπή της (πάντοτε με κεφαλαίο το Ε παρακαλώ…).

Πηγή: slpress.gr

Ο ιστορικός Beaton μας λέει ότι η ανεξαρτησία χαρίστηκε και δεν κερδήθηκε με αίμα!

/0 Comments/in /by

Καθώς διατρέχουμε πλέον το επετειακό έτος πυκνώνουν οι θέσεις, οι ερμηνείες και οι απόψεις για το τι ήταν η Ελληνική Επανάσταση του 1821. Από τις πολλές αυτές ερμηνείες, μερικές, έχουν επίσημο και θεσμικό χαρακτήρα. Προέρχονται δηλαδή από άτομα, στα οποία επίσημα έχει ανατεθεί η διαμόρφωση του πλαισίου, μέσα στο οποίο θα εορταστεί και θα σηματοδοτηθεί το μεγάλο ιστορικό γεγονός.

Ο κος Roderick Beaton, εξέχον και ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής της κας Αγγελοπούλου, είναι ένα από τα άτομα αυτά. Και φυσικά οι θέσεις που διατύπωσε ως προς τη σημασία και τον χαρακτήρα της Ελληνικής Επανάστασης και δημοσιεύθηκαν στις 6 Ιανουαρίου στην Καθημερινή, προσδιορίζουν το θεμελιώδες πλαίσιο μέσα στο οποίο θα λάβουν χώρα οι επετειακές εκδηλώσεις.

Όπως αρμόζει σε διεθνείς προσωπικότητες ο κος Beaton ξεκινά το άρθρο του διδακτικά: νουθετώντας τους Έλληνες. «Δεν έχουν καταλάβει», υποστηρίζει, τόσο οι Έλληνες όσο και οι ιστοριογράφοι της Ελληνικής Επανάστασης ποιο ήταν το «κρισιμότερο γεγονός», η «χρονολογία-κλειδί», «η αποφασιστική στιγμή», όπως το ορίζει, της Επανάστασης.

Όχι! Μην πάει ο νους σας στην είσοδο του Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία, στην πτώση της Τριπολιτσάς, στα Δερβενάκια, στην Έξοδο του Μεσολογγίου και σε κάτι τέτοια. Η “υποτιμημένη” ιστορική στιγμή «ήλθε στις 3 Φεβρουαρίου 1830, όχι στο πεδίο της μάχης, ούτε καν επί ελληνικού εδάφους, αλλά σε μια τυπική σύσκεψη που έλαβε χώρα στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών, στο Whitehall. Την ημέρα εκείνη, οι υπουργοί Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας υπέγραψαν το λεγόμενο Πρωτόκολλο του Λονδίνου..».

“Ασήμαντοι” οι αγώνες των Ελλήνων

Μα ναι! Πώς μας διέφυγε εμάς των Ελλήνων ετούτη η μεγάλη στιγμή; Οι “μεγάλοι” της εποχής άγνωστο για ποιους λόγους, ίσως επειδή αγαπούσαν την Ελλάδα, αποφάσισαν «σε τυπική σύσκεψη», προφανώς δεν χρειάστηκε να βάλουν τα “καλά” τους, ότι η Ελλάδα θα είναι από τότε και μπρος ανεξάρτητο κράτος. Ιδού το μεγάλο γεγονός!

Καμία σημασία δεν είχαν τα όσα έπραξαν οι Έλληνες τα εννέα αυτά χρόνια, από τον Φεβρουάριο του 1821, ως τον Φεβρουάριο του 1830. Δεν έχουν σημασία, το τονίζει αυτό ο κος Beaton, τα όσα έγιναν «στο πεδίο της μάχης» ή «επί ελληνικού εδάφους». Δεν έχουν σημασία οι αγώνες των Ελλήνων, με άλλα λόγια. Όλα ξεκινούν από την Ευρώπη και τη Δύση και όλα εξαρτώνται από την Ευρώπη και τη Δύση, μας λέει ο κος Beaton.

Το ιδεολογικό υπόβαθρο για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων είχε «προετοιμαστεί κατά τον 18ο αιώνα, κυρίως από διανοητές που έγραφαν στη γαλλική και στη γερμανική γλώσσα». Είναι γνωστό στην ιστορία της ελληνικής γραμματείας ότι… οι “Προφητείες του Αγαθάγγελου” μεταφράστηκαν στα ελληνικά από τα γαλλικά και τα γερμανικά, όπως εξάλλου είναι η περίπτωση της ελληνικής δημώδους ποίησης και των συνακόλουθων τραγουδιών!

Όσο δε για τον Ρήγα τον Βελεστινλή, τον Κοραή ή τον Ανώνυμο τον Έλληνα, εκεί σίγουρα έχουμε αντιγραφές και μεταφράσεις. Όλα κιόλα, το πνεύμα ανήκει στην Δύση όπως το προσδιόρισε λίγο νωρίτερα και ο Έγελος! Υπάρχει δε, στις αντιλήψεις των Ελλήνων, ένα είδος “ασθένειας”. Επιστημονικής “ασθένειας”, μην πάει ο νους σας στο κακό εποχές πανδημίας που ζούμε!

Η ελληνική “ασθένεια” 

Η “ασθένεια” ορίζεται από τον Beaton ως «εξαιρετισμός» (sic). Την “κόλλησαν” οι Έλληνες ιστοριογράφοι και μη από τον Ζαμπέλιο και τον Παπαρρηγόπουλο που θεώρησαν ότι «οι Έλληνες είχαν σχηματίσει έθνος, ακόμα και από την αρχαιότητα». Συγγνώμη, αλλά εδώ δεν είναι θέμα παιδείας, είναι ζήτημα κοινής λογικής. Δηλαδή τι υπαινίσσεται ο κος Beaton;

Ότι οι Έλληνες της αρχαιότητας, από τους σκοτεινούς αιώνες του Ομήρου, ως την ρωμαϊκή εποχή, δεν ήταν κάτι το διακριτό; Εκείνη την έρμη την γλώσσα της Γραμμικής Β’ πώς θα την ονομάζαμε; Ελληνικά δεν ήταν; Και αιώνες αργότερα στον μεσαιωνικό Ελληνισμό, έστω μέσα από την θεοφοβική αντίληψη του κόσμου, δεν ήταν κάτι το διακριτό οι Έλληνες;

Φυσικά δεν τους λέγαν Έλληνες, αλλά μίλαγαν ελληνικά και ένοιωθαν διαφορετικοί από όσους μίλαγαν λατινικά, μογγολικά, αραβικά, σλάβικα, ή οτιδήποτε άλλο. Αν δεν ήταν κάτι το διακριτό, τότε εκείνο το μιλλέτ, το Γένος, πως προέκυψε στην οθωμανική περίοδο; Το εφεύραν οι κατακτητές Τούρκοι στο όνομα της “πολυπολιτισμικότητας” που τους διέκρινε; Μα τελικά θα παραφρονήσουμε!

Οπωσδήποτε, στην μακρά πορεία του Ελληνισμού στο χρόνο, οι Έλληνες πήραν διάφορα ονόματα, πάντοτε με υπόστρωμα την παρουσία τους, ως κάτι το ξεχωριστό. Ίωνες (Yunan) μας λένε ακόμα και σήμερα Τούρκοι, Άραβες και Κινέζοι. Επειδή δεν μας λένε Έλληνες, δεν είμαστε Έλληνες; Γραικούς μας λένε στην Δύση, το περιφρονητικό προσωνύμιο που εφηύραν οι Ρωμαίοι. Άραγε τους Έλληνες δεν εννοούν;

Με το να λέει κανείς ότι «Έλληνας» στο Βυζάντιο σήμαινε τον “Εθνικό”, τον μη χριστιανό, σημαίνει ότι δεν υπήρχαν Έλληνες και Ελληνισμός στο Βυζάντιο; Το μόνο βέβαιο είναι ότι ποτέ ουδείς Έλληνας, όπως και αν τον φώναζαν στην εποχή που έζησε, δεν γύρισε ποτέ το κεφάλι στο κάλεσμα «Ευρωπαίε». Ποτέ όμως μην πεις ποτέ,  έτσι όπως ερμηνεύει την πολιτισμική μας καταγωγή ο κος Beaton, μπορεί να το συνηθίσουμε και αυτό!

Μας “χάρισαν” το ελληνικό κράτος

Παρόλο όμως που, αν και αρνούμενος τον «εξαιρετισμό» του Ζαμπέλιου και του Παπαρρηγόπουλου, ο κύριος Beaton τελικά αποδέχεται την ύπαρξη Ελλήνων για 3.500 χρόνια. Μας λέει μάλιστα ότι το νέο, αυτό που έφεραν από την Ευρώπη, ή μάλλον αυτό που τους “χάρισε” η Ευρώπη στα 1830, είναι πρωτοφανές, καθότι πρόκειται για ελληνικό κράτος. Ποτέ πριν δεν είχαν οι Έλληνες «ελληνικό κράτος».

Πρόκειται για αστείο μάλλον! Κράτη οι Έλληνες στα 3.500 χρόνια, άντε συμφωνήσαμε σε αυτό, της διακριτής παρουσίας τους έφτιαξαν πολλά, κάθε μορφής και είδους. Το κάθε κράτος που έφτιαξαν είχε την δομή, την μορφή, τη λειτουργία αυτού που θα μπορούσε να είναι το κράτος, την εποχή που συγκροτήθηκε.

Προφανώς στο 1821, το κράτος που θα διεκδικούσαν και που θα έκτιζαν οι Έλληνες, δεν θα μπορούσε να είναι μυκηναϊκό βασίλειο, ούτε αρχαία κλασσική πόλη, ούτε ελληνιστική ηγεμονία, ούτε φεουδαρχική βασιλεία, ούτε οτιδήποτε άλλο που ανήκει σε άλλη εποχή. Στον 19ο αιώνα τα κράτη κτίζονται με προδιαγραφές 19ου αιώνα. Τι σε αυτό είναι το περίεργο, το εξαιρετικό;

Γιατί αυτό έρχεται σε αντίθεση με την πεποίθηση περί “παλιγγενεσίας”; Την ελευθερία τους ζητούσαν οι Έλληνες και μέσα σε αυτή την ελευθερία βασικό στοιχείο ήταν το δικαίωμα να φτιάχνουν δικό τους κράτος, ή δικά τους κράτη , αν οι συνθήκες το απαιτούσαν. Εξάλλου έφτιαξαν μετέπειτα, στην Κρήτη, στην Κύπρο, στον Πόντο…

Που αποσκοπεί o Beaton

Όλο αυτό το ανακάτεμα του αυτονόητου, μέχρι του σημείου να πάψει να είναι αυτονόητο, έχει έναν στόχο: «Αυτό που έκανε την Ελληνική Επανάσταση πραγματικά ξεχωριστή ήταν ότι από τα σπάργανά της δεν αποτελούσε υπόθεση μόνο των Ελλήνων». Ήταν λοιπόν μια ευρωπαϊκή επανάσταση; Επαναστάτησε κανείς στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Μόσχα;

Όχι, αλλά «οι Έλληνες επαναστάτες ζήτησαν την βοήθεια των λαών και των ηγεμόνων της Ευρώπης», επιχειρηματολογεί ο κος Beaton. Δηλαδή, το φυσιολογικό, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για Ελληνική Επανάσταση, θα ήταν να κήρυτταν οι επαναστάτες την εξέγερση απέναντι σε όλους όσους δεν ήταν Έλληνες. Αυτό θα έπειθε!

Η απλή λογική λέει ότι όταν ξεκινάς ένα δύσκολο αγώνα, ψάχνεις συμμάχους και στηρίγματα. Η λογική του κυρίου Beaton λέει και ιδού η απόδειξη: η Ελληνική Επανάσταση δεν είναι επανάσταση των Ελλήνων. Επανάσταση Ευρωπαίων ήταν! Το ηθικό και συνάμα πολιτικό δίδαγμα ακολουθεί:

«Η Επανάσταση τελικώς στέφθηκε με επιτυχία, έπειτα από πολλές θυσίες, γιατί οι σοφότεροι και διορατικότεροι από τους Έλληνες ηγέτες της εποχής αντιλήφθηκαν τα πλεονεκτήματα της διεθνοποίησης του αγώνα τους» και παρακάτω για τη ναυμαχία του Ναυαρίνου «επρόκειτο για σιωπηλό θρίαμβο της ελληνικής διπλωματίας, με την έννοια ότι ελάχιστοι Έλληνες συμμετείχαν στη μάχη και ακόμα λιγότεροι έχασαν τη ζωή τους».

Μας “έσωσαν” οι Μεγάλες Δυνάμεις

Νάτες πάλι οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι δυτικές δυνάμεις, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, που δίνουν και παίρνουν, κατά βούληση, την ελευθερία των λαών και των εθνών! Από τα σαλόνια του Λονδίνου, καταλήξαμε στα νερά του Ναυαρίνου και τελειώσαμε! Ενδιάμεσα, έγινε τίποτα ενδιάμεσα;

Μήπως οι Έλληνες πολέμησαν, μήπως ματώθηκαν, μήπως πόνεσαν, θυσίασαν και θυσιάστηκαν σε αυτόν τον ωκεανό αίματος, που ήταν ο Αγώνας για την Ανεξαρτησία; Οι μεγάλοι μας λέει ο κος Beaton το κανόνισαν! Γιατί το κανόνισαν; Γιατί οι Έλληνες δεν υποτάχθηκαν και δεν προσκύνησαν, ούτε μετά το Μεσολόγγι, ούτε μετά την Αθήνα; Γιατί Τούρκοι και Αιγύπτιοι δεν μπόρεσαν να νικήσουν και να τους υποτάξουν;

Μήπως γιατί οι Έλληνες, οι πολλοί, χάραξαν την υπόθεση της ελευθερίας τους τόσο βαθιά στην ιστορία, ώστε η διπλωματία δεν μπορούσε παρά να δεχθεί αυτήν την πραγματικότητα; «Ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Οθωμανοί είχαν λόγο σε αυτές τις αποφάσεις», καταλήγει ο κος Beaton. Και όμως είχαν κύριε Beaton!

Ο αγώνας των Ελλήνων επέβαλε τις αποφάσεις των Μεγάλων, τις υπαγόρευσε και εξανάγκασε τους ανεπίσημους υπουργούς να τις προσυπογράψουν. Μα για τους υπέρ της ελευθερίας αγώνες φτιάχτηκε η επιτροπή του 2021; Άλλοι όμως οι στόχοι της και άλλοι οι σκοποί της. Η δε “ελευθερία” δεν κατέχει πρωτεύουσα θέση στο λεξιλόγιό της. Για ευνόητους λόγους, φυσικά.

Πηγή: slpress.gr
Εμβόλιο: Δημόσιο αγαθό ή εμπόρευμα – Ένα ζήτημα ζωής και θανάτου

Εμβόλιο: Δημόσιο αγαθό ή εμπόρευμα – Ένα ζήτημα ζωής και θανάτου

/0 Comments/in , /by

Τον γύρο του κόσμου  κάνει τα τελευταία εικοσιτετράωρα η είδηση σχετικά με την αποτελεσματικότητα του ρωσικού εμβολίου COVID-19, ‘Sputnik V’. Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής ιατρικής επιθεώρησης “Τhe Lancet”: Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου,  με βάση τον αριθμό των επιβεβαιωμένων περιπτώσεων COVID-19, 21 ημέρες μετά την πρώτη δόση του εμβολίου (δηλαδή την ημέρα που θα λάμβαναν τη δεύτερη δόση), καταγράφηκε ως 91,6% (με διαστήματα εμπιστοσύνης 85.6 –95.2).

Βάσει των τελευταίων εξελίξεων, σημειώνουν οι ειδικοί, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον  η πορεία του φακέλου του ρωσικού εμβολίου στην ΕΕ, ιδίως σ’ ό, τι αφορά την προστασία που προσφέρει έναντι των μεταλλάξεων του ιού. Μάλιστα, σε μια εποχή που η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με το φιάσκο των εμβολιασμών…

Η τοποθέτηση του κυρίου Μόσιαλου έρχεται λίγες μετά την προειδοποίηση του γενικού διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας πως “όσο περισσότερο καθυστερούμε να παρέχουμε εμβόλια, εξετάσεις και θεραπείες σε όλες τις χώρες, τόσο περισσότερο θα αντέξει ο ιός”, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες “για νέες μεταλλάξεις” και ανεπάρκεια των σημερινών εμβολίων έναντι αυτών.

Βέβαια, το ερώτημα εδώ είναι γιατί υπάρχουν αυτές οι καθυστερήσεις στην παγκόσμια παραγωγή των εμβολίων και τον εφοδιασμό ακόμη και οικονομικά ισχυρών κρατών;

Ίσως γιατί, το κυρίαρχο πλαίσιο οικονομικής πολιτικής δεν αφήνει πολλά περιθώρια εναλλακτικών.

Οι Ευρωπαίοι, αν και γνώριζαν την ύπαρξη εναλλακτικών, προχώρησαν χωρίς “Plan B”, σε περίπτωση που στράβωνε κάτι. Κι αυτό, γιατί, σύμφωνα με τον κύριο Γεροτζιάφα: “Για να κάνεις οτιδήποτε άλλο, απαιτούνται επενδύσεις. Επενδύσεις σε ιατρικό προσωπικό ή στις υπηρεσίες υγείας. Ενώ, στο εμβόλιο, το μόνο που χρειάζεσαι είναι εμβολιαστικά κέντρα”.

Παράλληλα με την προσήλωση στους δημοσιονομικούς “κόφτες”, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μονόδρομου της ελεύθερης αγοράς, έπρεπε να εξασφαλίσουν και την κερδοφορία των “Big Pharma”.

Όπως ανέφεραν στο ΒΒC οι αναλυτές της εταιρείας ανάλυσης επιστημονικών στοιχείων “Airfinity”: Οι όμιλοι του φαρμάκου δεν έδειξαν καμία βιασύνη αρχικά ώστε να χρηματοδοτήσουν τα προγράμματα έρευνας για τα εμβόλια. Η στάση τους άλλαξε  μόνο όταν το κράτος- “πατερούλης” παρενέβη, δεσμευόμενο ότι θα παράσχει τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία  για να ξεκινήσει η έρευνα.

Συνολικά, από τα κρατικά ταμεία διαφόρων χωρών δαπανήθηκαν περί τα 6,5 δισ.  λίρες για την παρασκευή του εμβολίου κατά της πανδημίας του κορονοϊού , ενώ άλλα 1,5 δισ. λίρες προήλθαν από “μη κερδοσκοπικές οργανώσεις”.

Ωστόσο, εκτός της απευθείας χρηματοδότησης, το “θαύμα” του ιδιωτικού τομέα οφείλεται εν πολλοίς και σε έρευνες που χρηματοδοτήθηκαν από το κράτος και διενεργήθηκαν στα πανεπιστήμια. Η τεχνολογία mRNA, φερειπείν, που βρίσκεται πίσω από τα εμβόλια της Pfizer και της Moderna ήταν το καταληκτικό στάδιο των ερευνών που είχαν διενεργηθεί σε εργαστήρια του δημόσιου τομέα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, σύμφωνα με το Bloomberg.

Δεδομένου, λοιπόν, ότι η σωτηρία μας βρίσκεται στα εμβολιαστικά φιαλίδια, τα οποία χρηματοδοτήθηκαν σε ένα μεγάλο κομμάτι από τους φορολογουμένους, άμεσα ή έμμεσα,  μήπως θα έπρεπε να διατίθενται στο κοινό χωρίς επιπλέον κόστος;

Τότε, τι θα κάνουν τύποι σαν τον κύριο Ρίσι Σούνακ, τον Βρετανό Καγκελάριο του Θησαυροφυλακίου που μαζί με τα δημόσια καθήκοντά του εξασκεί τις επενδυτικές του δεξιότητες, ποντάροντας μέσω της εταιρείας Theleme Partners στη Moderna;

Τι θα γίνουν οι φαρμακοβιομήχανοι που καθορίζουν τις τιμές των εμβολίων ανάλογα με την προσφορά και την ζήτηση, έχοντας τη δυνατότητα να αυγατίσουν τα κέρδη τους, λόγω της σημερινής έλλειψης των εμβολίων;

Tι θα γίνουν στην τελική και οι μέτοχοι των μεγάλων “παιχτών”, όπως της Pfizer που υπολογίζεται ότι θα τσεπώσουν έως και 15 δισ. δολάρια, μόνο το 2021, χάρις τα έσοδα από το εμβόλιο κατά του Covid-19;

Tι θα γίνουν όλοι αυτοί, κλέφτες;

Όχι, βέβαια. Θα ήταν ανεπανόρθωτη η ηθική ζημία που θα προκαλούνταν στο ψηφιδωτό του διαχρονικού παρασιτισμού του κεφαλαίου. Μια παρέκκλιση απ’ την διεθνή κανονικότητα.

Την κανονικότητα που κατέγραψε σε Έκθεσή της, το 2017, η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ, βάσει της οποίας από τα 210 νέα φάρμακα που εγκρίθηκαν μεταξύ 2010 και 2016, το κράτος, μέσω του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας, συμμετείχε, δαπανώντας συνολικά 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Κανένα όμως από αυτά τα ποσά δεν κατέληξε πίσω, στο δημόσιο ταμείο προς ενίσχυση νέων ερευνητικών προγραμμάτων. Αντ’ αυτού, καταχωνιάστηκε σε καλοραμμένες τσέπες CEO της βιομηχανίας του φαρμάκου, έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει το δίπλωμα ευρεσυτεχνίας.

Αυτό το “back to reality” εφαρμόστηκε από τις “Big Pharma” και τους πολιτικούς διεκπεραιωτές των συμφερόντων τους, στην περίπτωση των εμβολίων. Κι αυτό δεν το λέμε εμείς, μόνο.

Όπως ανέφερε σε πρόσφατο άρθρο του στους “Financial Times” ο έμπειρος οικονομικός συντάκτης David Allen Green, ήδη από τον περασμένο Ιούνιο που χαράχθηκε η στρατηγική της ΕΕ για τα εμβόλια, υπήρχε ρητή αναφορά στην εξάλειψη από την πλευρά της ΕΕ  των “κινδύνων” που δεν θα επέτρεπαν στις εταιρείες να προχωρήσουν στις κλινικές δοκιμές και τη διαδικασία παραγωγής των εμβολίων. Όπου… όπου κίνδυνος, εσείς μπορείτε κάλλιστα να βάλετε τις λέξεις: Επιχειρηματικό ρίσκο…

Αλλά και στο άρθρο 11.1 της συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την AstraZeneca αναφέρεται ότι: “Η Επιτροπή αναγνωρίζει και συμφωνεί ότι τα Μέρη, (i) η AstraZeneca θα είναι μοναδικός κύριος του συνόλου των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας που δημιουργούνται κατά την ανάπτυξη, παραγωγή και προμήθεια του Εμβολίου, συμπεριλαμβανομένης όλης της Τεχνογνωσίας (συλλογικά καλούμενα, “Τα Δικαιώματα Διανοητικής Ιδιοκτησίας του Εμβολίου”), και (ii) η AstraZeneca διατηρεί το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται αποκλειστικά οποιοδήποτε από αυτά τα δικαιώματα” !

Βέβαια, ας είμαστε δίκαιοι: Οι άνθρωποι είχαν φανερώσει την προσήλωσή τους στο “δικαίωμα” των φαρμακοβιομηχανιών στην πατέντα και την καπιταλιστική ιδιοκτησία της επιστημονικής έρευνας ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο, όταν στη συνεδρίαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αντιστάθηκαν σθεναρά στο αίτημα της Νότιας Αφρικής και της Ινδίας για αναστολή της πατέντας σε κάποιες χώρες, προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγή θεραπειών, τεστ και εμβολίων για να μετριαστεί η σφοδρότητα των πανδημικών κυμάτων.

Στάση που δεν την λες και παράλογη, λαμβάνοντας υπόψη ότι μόνο στην ΕΕ δραστηριοποιούνται πάνω από 170 λομπίστες της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Όπως λέει στον “Ημεροδρόμο” ο διδάκτωρ Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, κ. Γιώργος Βασσάλος “πρόκειται για στελέχη υψηλά καταρτισμένα όσον αφορά τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στην ΕΕ και τις μεθόδους επηρεασμού τους”. Στελέχη που είναι έως και “δεκαπέντε φορές περισσότερα από τα στελέχη που δουλεύουν για οργανώσεις υπεράσπισης του δικαιώματος στην υγεία (ενώσεις ασθενών, συνδικάτα υγειονομικών κ.λπ.)”.

Τα ποσά που δαπανώνται σε ετήσια βάση για την άσκηση πιέσεων στους  διαδρόμους των Βρυξελλών αγγίζουν τουλάχιστον τα σαράντα εκατομμύρια ευρώ. “Tόσο η AstraZeneca όσο και η Pfizer, με τις οποίες η Κομισιόν υπέγραψε συμβόλαια προμήθειας εμβολίων, είναι ανάμεσα στις έξι πρώτες φαρμακευτικές σε έξοδα λόμπινγκ στην ΕΕ”, αναφέρει ο Έλληνας ακαδημαϊκός.

Παράλληλα, υπογραμμίζει την αδιαφανή ατμόσφαιρα που επικράτησε εξαρχής στη διαδικασία διαπραγμάτευσης της ανάπτυξης και προαγοράς των εμβολίων από την πλευρά της Κομισιόν, θυμίζοντας μας ότι ακόμα και η σύνθεση της διαπραγματευτικής ομάδας της Κομισιόν παρέμεινε μυστική. “Το μόνο από τα επτά μέλη της του οποίου το όνομα δημοσιεύτηκε (Richard Bergström), ήταν πρώην διευθυντής της ευρωπαϊκής ένωσης φαρμακοβιομηχάνων (EFPIA)”.

Αυτές οι σχέσεις αλληλεξάρτησης της ΕΕ με το λόμπινγκ της φαρμακοβιομηχανίας έφτασαν την Κομισιόν στο σημείο να πανηγυρίζει που η AstraZeneca θα παρέχει λιγότερα μεν εμβόλια από αυτά που αρχικά ανακοινώθηκε, αλλά μόλις λίγα παραπάνω από όσα ήθελε τελικά η ίδια να παραδώσει.  Bλέπεις, το ζήτημα εξαρχής δεν ήταν η δημιουργία τείχους προστασίας από τον Covid 19, αλλά η αποκλειστική εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κολοσσών της φαρμακοβιομηχανίας.

“Μπροστά σ’ αυτό το χάος”, λέει ο κ. Βασσάλος,  “η κατάργηση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και η ανακήρυξη του εμβολίου σε δημόσιο αγαθό είναι αυτή τη στιγμή κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου”.

Εγώ απλώς προσυπογράφω.

Πηγή: Ημεροδρόμος

Ο G. Butterfield για την εισβολή στο Καπιτώλιο και τη νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ

/0 Comments/in /by

Συνέντευξη στον Π. Παπαδομανωλάκη στο Kommon

-Είδαμε τον ακροδεξιό όχλο του Τραμπ να κάνει στην αμερικανική πρωτεύουσα ότι έκαναν οι αμερικανικές κυβερνήσεις στην Ουκρανία, τη Συρία, τη Βενεζουέλα κα. Το Struggle-La Lucha και πολλές αριστερές οργανώσεις προειδοποιούσαν καιρό για την προσπάθεια να κλαπούν οι εκλογές. Μπορείς να περιγράψεις τις κινήσεις του Τραμπ πριν και κατά τη διάρκεια της απόπειρας πραξικοπήματος;

-Πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου, ο Τραμπ δήλωσε ανοιχτά τα σχέδιά του να κλέψει τις εκλογές εάν δεν κέρδιζε. Το αστικό πολιτικό κατεστημένο, τόσο των Δημοκρατών όσο και των Ρεπουμπλικάνων, δεν έλαβε σοβαρά υπόψη την απειλή. Είχαν εμπιστοσύνη στους “ιερούς δημοκρατικούς θεσμούς” τους και προσπάθησαν να καθησυχάσουν το λαό για να αγνοήσει την απειλή. Η πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος από τον Τραμπ (ή “αυτοπραξικοπήματος”, όπως ονομάζεται στη Λατινική Αμερική) έγινε την 1η Ιουνίου, λίγες ημέρες μετά την αστυνομική δολοφονία του George Floyd στην Μινεάπολη που πυροδότησε μια εθνική αντιρατσιστική εξέγερση. Ο Τραμπ κινητοποίησε στρατεύματα και ομοσπονδιακούς πράκτορες για να καταστείλουν τους διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν έξω από το Λευκό Οίκο. Παρέλασε σε μια κοντινή εκκλησία, με τη Βίβλο στα χέρια του και με τον επικεφαλής των Αρχηγών του Γενικού Επιτελείου του Πενταγώνου. Εκεί ανακοίνωσε τα σχέδιά του να επικαλεστεί τον Νόμο περί Ανταρσίας, ο οποίος είχε αρχικά θεσπιστεί για την καταστολή των εξεγέρσεων σκλάβων στις αρχές του 19ου αιώνα με χρήση του στρατού. Αλλά οι στρατηγοί του Πενταγώνου αντέδρασαν ψυχρά. Η συντριπτική πλειονότητα των στρατιωτών είναι από την εργατική τάξη, πολλοί είναι μαύροι. Οι στρατιωτικοί ηγέτες αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν τα στρατεύματά τους για να καταστείλουν την εξέγερση. Φοβήθηκαν ότι οι στρατιώτες θα ταχθούν με τον λαό.

Όταν άρχισε να υποχωρεί η αυθόρμητη εξέγερση κατά των αστυνομικών δολοφονιών, άρχισε μια έξαλλη ρατσιστική αντίδραση, υπό την ηγεσία του Τραμπ. Η εκλογική του στρατηγική ήταν να συγκεντρώσει σκληροπυρηνικούς φασίστες, λευκούς ρατσιστές και αξιωματικούς της αστυνομίας για να καταστείλουν τη μαύρη κοινότητα και τους συμμάχους της. Οι πολιτικοί κατά του Τραμπ και τα ΜΜΕ έπαιξαν και αυτοί ρόλο, καθώς φοβήθηκαν την εξέγερση του ΒLM, ιδιαίτερα επειδή για πρώτη φορά εδώ και πολλές δεκαετίες, πλήθος λευκών εργατών συμμετείχε στον αντιρατσιστικό αγώνα. Ο Τραμπ δήλωσε στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις ότι μόνος τρόπος για να χάσει ήταν η νοθεία. Αυτό ήταν  μήνυμα στους οπαδούς του μέσα και έξω από τον κρατικό μηχανισμό να απορρίψουν το αποτέλεσμα. Είτε θα κέρδιζε καταπνίγοντας τις ψήφους, ιδιαίτερα των μαύρων, είτε υποστηρίζοντας ότι η άλλη πλευρά έκανε νοθεία.

Όταν κατέστη σαφές, λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, ότι ο Τραμπ είχε χάσει από τον Μπάιντεν, το εναλλακτικό σχέδιο τέθηκε σε ισχύ. Η νομική του ομάδα ενεπλάκη σε πολλές μηνύσεις προσπαθώντας να ανατρέψει τα αποτελέσματα σε πολιτείες όπου η ψηφοφορία ήταν οριακή. Ο ίδιος άσκησε πιέσεις σε πολιτειακούς αξιωματούχους για να αλλάξουν το αποτέλεσμα. Τοποθέτησε τους πιο στενούς οπαδούς του σε υψηλά αξιώματα στο στρατό και το μηχανισμό Εθνικής Ασφάλειας, και φρόντισε να έχει ακροδεξιά πλειοψηφία στο Ανώτατο Δικαστήριο. Αλλά η σημαντικότερη κίνηση ήταν να ενθαρρυνθεί τη φασιστική δεξιά να κινητοποιηθεί. Αυτές οι  συμμορίες ρατσιστών έχουν πολλούς δεσμούς με το στρατό και την αστυνομία. Μερικές φορές συνεργάζονται ανοιχτά με τα κατασταλτικά σώματα του κράτους, όπως στην Κενόσα, όπου οι ένοπλοι φασίστες αντικατέστησαν την αστυνομία και σκότωσαν δύο αντιρατσιστές διαδηλωτές. Ομάδες όπως τα Περήφανα Αγόρια και οι Ένορκοι Φύλακες, ήρθαν στην Ουάσινγκτον δύο φορές το Δεκέμβριο, όπου επιτέθηκαν σε εκκλησίες μαύρων και αντιφασίστες ακτιβιστές, σαν πρόβα για ό,τι συνέβη στις 6 Ιανουαρίου.

-Γιατί νομίζεις ότι το Καπιτώλιο φάνηκε να εκπλήσσεται; Δεν πίστευαν ότι ο Τραμπ θα τολμούσε να υποκινήσει την ακροδεξιά εξέγερση; Σίγουρα ήξεραν ότι είχε υποστηρικτές στον κρατικό μηχανισμό.

-Το κατεστημένο των Δημοκρατών και των Ρεπουμπλικάνων παρέλυσε λόγω εξάρτησής από τον καπιταλιστικό κρατικό μηχανισμό. Είδαν τις φασιστικές διαμαρτυρίες το Δεκέμβριο και αποφάσισαν ότι δεν ήταν σοβαρή απειλή . Ο Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο, θα μπορούσαν να είχαν προειδοποιήσει για τον κίνδυνο και να είχαν καλέσει τις μάζες να έρθουν να τους προστατεύσουν από τους ρατσιστές. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι θα είχαν βγει ακόμα και εν μέσω της πανδημίας, καθώς οι διαδηλώσεις του BLM έδειξαν ότι οι μάζες είναι έτοιμες να θέσουν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο όταν χρειαστεί. Αλλά οι καπιταλιστές πολιτικοί φοβούνται περισσότερο την εξέγερση του λαού ενάντια στον ρατσισμό και τον καπιταλισμό παρά τους φασίστες. Έτσι, έθεσαν σε κίνδυνο πολλές ζωές, ακόμα και τις δικές τους. Γι’ αυτό η εργατική τάξη δεν μπορεί να βασιστεί στους φιλελεύθερους πολιτικούς για την καταπολέμηση του φασισμού.

Επίσης, οι φασίστες είχαν βοήθεια μέσα από το Καπιτώλιο. Τα μέλη του Κογκρέσου που υποστηρίζουν τον Τραμπ λέγεται ότι έκαναν ξενάγηση σε μερικούς από τους διοργανωτές της κινητοποίησης πριν από την 6η Ιανουαρίου. Υπήρχαν επίσης φιλο-φασίστες μέσα στην αστυνομία του Καπιτώλου που επέτρεψαν στον όχλο να μπει στο κτίριο. Γενικά υπήρχε μια προσέγγιση πολύ διαφορετική από τη βίαιη στάση απένταντι στις προοδευτικές διαδηλώσεις. Φυσικά, ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μπλοκάρουν κάθε είδους έκτακτα μέτρα ασφαλείας. Ο Τραμπ απέτρεψε την κινητοποίηση της Εθνοφρουράς της Ουάσινγκτον για παράδειγμα, καθώς η πόλη της Ουάσινγκτον εξαρτάται πλήρως από τον πρόεδρο ως επικεφαλής του στρατού. Η Εθνοφρουρά έλαβε καθυστερημένα άδεια να ενεργήσει με εντολή του Αντιπροέδρου Μάικ Πένς, του οποίου η ζωή κινδύνευε στο Καπιτώλιο. Και αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο, θεωρώ, με παρασκηνιακή συμφωνία για την απομάκρυνση του Τραμπ από τη διαδοχή της στρατιωτικής διοίκησης.

-Έγραψες στο τελευταίο άρθρο σου ότι ο Τραμπ έπρεπε να διωχθεί με την 25η Τροπολογία για απόπειρα πραξικοπήματος. Αντ’αυτού επέλεξαν ένα “σόου μομφής”, όπως το αποκάλεσες.  Γιατί συνέβη αυτό;

-Η επιτυχία ή αποτυχία της απόπειρας πραξικοπήματος ήταν εξαρτιόταν πραγματικά από το τι θα έκανε ο στρατός. Ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του ήλπιζαν ότι θα στήριζε την επίθεση ή έστω θα παρέμενε ουδέτερος. Αλλά η πίεση από άλλους τομείς του πολιτικού κατεστημένου και θεσμών της άρχουσας τάξης, και ο φόβος για αντίσταση από τα στρατεύματα, τους έκανε να ρίξουν τελικά το βάρος τους πίσω από τον Πένς. Το πώς συνέβη αυτό έχει κρυφτεί επιμελώς από την κοινή γνώμη. Αλλά κάποιες πληροφορίες έχουν διαρρεύσει σε σημαντικές αστικές εκδόσεις, όπως New York Times και Washington Post, αποδεικνύοντας ότι ο Αντιπρόεδρος Πένς, οι αρχηγοί των Δημοκρατικών του Κογκρέσου Νάνσι Πελόσι και Τσακ Σούμερ, και ο Ρεπουμπλικάνος ηγέτης της Γερουσίας Μιτς ΜακΚόνελ συνεργάστηκαν με “υγιείς ηγέτες” στο Λευκό Οίκο και το Πεντάγωνο για να απομακρυνθεί ο Τραμπ από τη στρατιωτική ιεραρχία. Σε αντάλλαγμα, επετράπη στον Τραμπ να υπηρετήσει τις τελευταίες δύο εβδομάδες της θητείας του χωρίς να απομακρυνθεί με την 25η τροποποίηση του Συντάγματος, που επιτρέπει στον Αντιπρόεδρο και την πλειοψηφία του Υπουργικού Συμβουλίου να απομακρύνουν τον πρόεδρο εάν δεν μπορεί πλέον να εκτελέσει τα καθήκοντά του, είτε για λόγους υγείας είτε για εγκληματικές δραστηριότητες.

Η διαδικασία μομφής δεν έχει ουσιαστικά νόημα τώρα που ο Τραμπ είναι εκτός εξουσίας και κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει εάν μπορεί να ασκηθεί νομική δίωξη σε έναν πρόεδρο μετά την αποχώρησή του από το αξίωμα. Είναι ένα σόου για να κατευνάσει τις λαϊκές μάζες που είναι εξοργισμένες με τον Τραμπ, και τα χαμηλόβαθμα μέλη του Κογκρέσου των οποίων οι ζωές απειλήθηκαν. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι τα πιο προοδευτικά, μαύρης ή άλλης καταπιεσμένης εθνικότητας, μέλη του Κογκρέσου, όπως οι σοσιαλδημοκράτες Alexandria Ocasio-Cortez, Ilhan Omar και Rashida Tlaib, θα είχαν σκοτωθεί εν ψυχρώ αν ο φασιστικός όχλος τους είχε πιάσει. Έστησαν ακόμα και μια θηλιά για λιντσάρισμα έξω από το Καπιτώλιο! Ο σύγκρουση συνεχίστηκε εντός των υψηλόβαθμων τάξεων του στρατού για αρκετές ημέρες. Μόνο στις 12 Ιανουαρίου, σχεδόν μια εβδομάδα μετά την επίθεση, οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων εξέδωσαν μια δήλωση καταδικάζοντας την και αναγνωρίζοντας τον Μπάιντεν ως τον επερχόμενο κυβερνήτη.

-Οι συλλήψεις φασιστών που συμμετείχαν στην εξέγερση στο Καπιτώλιο έχουν ξεκινήσει. Ορισμένοι αστυνομικοί έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα.  Η νέα κυβέρνηση μπορεί να ισχυριστεί ότι έτσι η φασιστική απειλή αντιμετωπίστηκε. Είναι όμως έτσι; Δεδομένου πως ο Τραμπ έχει συσπειρώσει ένα ακροδεξιό κίνημα στο πρόσωπό του, αλλά και οι Δημοκρατικοί έχουν στο παρελθόν εξαπολύσει φασιστικές οργανώσεις εναντίον μειονοτήτων και της εργατικής τάξης. Πχ. οι σημερινοί υποστηρικτές του Τραμπ συμμετείχαν στον πόλεμο κατά του αντιφασιστικού κινήματος στην Ουκρανία, όταν οι Δημοκρατικοί υποστήριξαν το φασιστικό καθεστώς.

-Η καπιταλιστική τάξη και το πολιτικό της κατεστημένο πάντα αρέσκονται να κρατούν τους φασίστες ως εφεδρεία για έκτακτες ανάγκες. Θα ρίξουν έναν μικρό αριθμό στη φυλακή ως προπέτασμα καπνού, όπως ο Χίτλερ φυλακίστηκε για λίγο μετά το Beer Hall Putsch του 1923 στη Γερμανία. Γίνεται λόγος για νέα “αντιτρομοκρατικά μέτρα” και μια εκστρατεία κατά του “εγχώριου εξτρεμισμού”. Αλλά γνωρίζουμε ότι πραγματικός στόχος θα είναι η αριστερά, διότι όλες οι κυβερνητικές ομάδες φοβούνται τους εργαζομένους, τις μάζες, τους αντιφασίστες και τους κομμουνιστές, πολύ περισσότερο από όσο τους φασίστες.

Η βάση στήριξης του Τραμπ στην άρχουσα τάξη είναι μεταξύ της σχετικά νέας ομάδας όσων έγιναν δισεκατομμυριούχοι κατά τη διάρκεια της άνθησης στον τομέα της ενέργειας μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, ειδικά όσοι εμπλέκονται στη βιομηχανία εξορύξεων στη Βόρεια Αμερική. Όταν τελείωσε η άνθιση και τα κέρδη τους κατέρρευσαν, προσκολλήθηκαν στον Τραμπ ως τον άνθρωπό τους. Αν και αυτή η ομάδα είναι σχετικά μικρή, είναι απελπισμένη και το σημαντικότερο, έχει ένα πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης: τον φασισμό! Αυτό τους δίνει δύναμη και επιρροή πέρα από τον αριθμό τους, επειδή το κυρίαρχο καπιταλιστικό ρεύμα που συμβολίζει ο Μπάιντεν δεν έχει λύση στην κρίση. Η μόνη τους απάντηση είναι να γυρίσουν το ρολόι πίσω στο 2016, στις συνθήκες που εξαρχής δημιούργησαν τον Τραμπ.

Όπως επεσήμανες, οι Δημοκρατικοί και ο Μπάιντεν είναι συνένοχοι στην άνοδο του φασισμού εδώ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Για δεκαετίες, τόσο οι Δημοκρατικές όσο και οι Ρεπουμπλικάνικες κυβερνήσεις έχουν χρησιμοποιήσει την ακροδεξιά βία για να εξυπηρετήσουν τους στόχους τους σε πολλές χώρες , όπως Λιβύη, Βενεζουέλα, Συρία, Βολιβία κα. Ο Μπάιντεν ανασυστήνει μια ομάδα εξωτερικής πολιτικής βασισμένη σε μεγάλο βαθμό στην διακυβέρνηση Ομπάμα, η οποία ενθάρρυνε, βοήθησε και εξόπλισε τους φασίστες στην Ουκρανία που ανέτρεψαν την κυβέρνηση το 2014 και πυροδότησαν πόλεμο κατά του Ντόνμπας. Αυτό έχει άμεσες και θανατηφόρες επιπτώσεις για το λαό των ΗΠΑ. Γνωρίζουμε πχ, ότι ομάδες λευκών ρατσιστών που συμμετείχαν στις φασιστικές ταραχές στο Charlottesville το 2017 εκπαιδεύτηκαν από το Τάγμα Αζόφ στην Ουκρανία. Είμαι βέβαιος ότι κάποιοι από αυτούς συμμετείχαν και στην επίθεση στο Καπιτώλιο.

Η επίθεση μπορεί να απέτυχε να ανατρέψει τις εκλογές, αλλά κατά μια έννοια ήταν μεγάλη επιτυχία για το φασιστικό κίνημα. Ήταν σαν αγγελία στρατολόγησης. Πέρυσι, αυτές οι ομάδες εισέβαλαν ένοπλα σε αρκετά πολιτειακά καπιτώλια για να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα δημόσιας υγείας για την καταπολέμηση της πανδημίας. Και με την ενεργή υποστήριξη του Τραμπ, σε μεγάλο βαθμό πέτυχαν τους στόχους τους. Γι’αυτό 400.000 άνθρωποι είναι νεκροί στις ΗΠΑ από τον ιό και οι αριθμοί συνεχίζουν να αυξάνονται. Τώρα έκαναν ένα ακόμη μεγάλο βήμα εισβάλλοντας στην έδρα της εθνικής κυβέρνησης, κάτι που ονειρεύονταν εδώ και χρόνια. Έτσι, είτε ο Τραμπ συνεχίζει να είναι το σύμβολο αυτού του κινήματος είτε εξαφανιστεί στο παρασκήνιο, ο φασιστικός κίνδυνος δεν πάει πουθενά. Λυπάμαι που το λέω, αλλά το αριστερό και εργατικό κίνημα δεν έχει λάβει σοβαρά υπόψη τον κίνδυνο μέχρι τώρα. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε.

-Ο Μπάιντεν δήλωσε ότι θα συνεχίσει την επιθετικότητά κατά της Κίνας και θα αναγνωρίσει το Γουαϊδό στη Βενεζουέλα. Ενώ λέει ότι θέλει να επιστρέψει στη συμφωνία με το Ιράν, δεν δηλώνει ότι θα άρει τις εγκληματικές κυρώσεις. Θεωρείς ότι θα αλλάξει κάτι στην ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ ή ο Μπάιντεν θα είναι “μετριοπαθής” Τραμπ;

-Δεν περιμένω καμία αλλαγή από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό υπό τον Μπάιντεν, εκτός από μικρές αλλαγές στις προτεραιότητες. Ιστορικά, οι κυβερνήσεις των Δημοκρατικών δίνουν προτεραιότητα στην περικύκλωση και την δαιμονοποίηση της Ρωσίας, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν επικεντρωθεί στο Ιράν και τη Μέση Ανατολή. Βενεζουέλα, Κούβα και ΛΔ Κορέας θα παραμείνουν στο στόχαστρο του Πενταγώνου. Η Africom θα συνεχίσει τη θανάσιμη εκστρατεία της σε ολόκληρη την Αφρική. Κατά πάσα πιθανότητα θα δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη ανάπτυξη του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας και των δημοκρατιών του Ντόνμπας. Αλλά το κύριο θέατρο νομίζω θα παραμείνει η Κίνα, επειδή ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αισθάνεται τα κέρδη και την επιρροή του  απειλούνται περισσότερο από αυτή

Στην αριστερά υπάρχει μεγάλη ανησυχία ότι η ύπαρξη ενός Δημοκρατικού στο Λευκό Οίκο θα αποτρέψει τους ανθρώπους από το να αντιταχθούν στον πόλεμο και την επιθετικότητα. Οι άνθρωποι θυμούνται τις επιπτώσεις που είχε η εκλογή του Ομπάμα στην υποχώρηση του μεγάλου αντιπολεμικού κινήματος που υπήρχε κατά την διακυβέρνηση Μπους. Στην πραγματικότητα, το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ ποτέ δεν ανέκαμψε μετά από αυτό. Πρέπει τώρα να το ξαναχτίσουμε, όχι χωριστά αλλά σε συνδυασμό με τους αντιφασιστικούς και αντιρατσιστικούς αγώνες.

-Η αμερικάνικη κοινωνία αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση υγείας από το COVID-19, που είναι ταυτόχρονα κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Τα θύματα, οι φτωχοί και οι μειονότητες, εξεγέρθηκαν δηλώνοντας ότι οι ζωές τους έχουν σημασία. Διαβάζουμε για μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες. Ο Τραμπ ηττήθηκε, αλλά ο καπιταλισμός είναι ακόμα εδώ. Τι συμβαίνει σήμερα με αυτό το μαζικό κίνημα;

-Τώρα οι άνθρωποι περιμένουν να δουν τι θα κάνει ο Μπάιντεν και αν η νέα κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει την πανδημία και να κάνει κάτι για την ανεργία. Οι λαϊκές μάζες που ψήφισαν υπέρ του Μπάιντεν το έκαναν κυρίως για να ξεφορτωθούν τον Τραμπ. Αλλά φυσικά ο Μπάιντεν έδωσε πολλές υποσχέσεις για να λάβει την υποστήριξή τους. Εκατομμύρια βρίσκονται σε απελπιστικές συνθήκες. Το σύστημα υγείας είναι απελπιστικά αποδιοργανωμένο και ανεπαρκές. Σε κάποιες πολιτείες, τα αυτοκίνητα παρατάσσονται σε ουρές χιλιομέτρων για επισιτιστική βοήθεια. Η κυβέρνηση επέκτεινε την απαγόρευση εξώσεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ωστόσο τα ενοίκια εξακολουθούν να οφείλονται στο σύνολό τους. Όταν αρθεί η απαγόρευση, εκατομμύρια οικογένειες θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα έλλειψης στέγης

Ο Μπάιντεν θα ήθελε να εμφανιστεί ως σύγχρονος Φράανκλίνος Ρούσβελτ, που θα σώσει το καπιταλιστικό σύστημα με μεταρρυθμίσεις. Αλλά ο αμερικανικός καπιταλισμός δεν αναπτύσσεται όπως τη δεκαετία του 1930. Τότε ήταν στα πρόθυρα να γίνει η κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη. Τώρα έχει ξεπεράσει κατά πολύ το αποκορύφωμά του, και δεν υπάρχει βούληση μεταξύ των καπιταλιστών να θυσιάσουν τα κέρδη τους για να κάνουν τη ζωή των μαζών πιο υποφερτή. Ο ίδιος ο Μπάιντεν είναι δεξιός παίκτης εντός του Δημοκρατικού Κόμματος. Απορρίπτει την καθολική υγειονομική περίθαλψη και αντιτάσσεται στην αποχρηματοδότηση της αστυνομίας ώστε να καλυφθούν οι ανθρώπινες ανάγκες. Αντ’ αυτού συμβουλεύει τους αστυνομικούς να πυροβολούν ανθρώπους στα πόδια αντί για το κεφάλι. Περιμένουμε οι εργαζόμενοι, οι πιο καταπιεσμένοι, να απογοητευτούν από τη νέα κυβέρνηση. Αυτό που πρέπει να επιδιώξουμε είναι να κινητοποιήσουμε τον θυμό και τη δυσαρέσκεια στον αγώνα για σοσιαλισμό, και να μην επιτρέψουμε στους φασίστες να το εκμεταλλευτούν.

Υ.Γ.: Κατά την διάρκεια της συνέντευξης, η επικοινωνία με τον Greg διακόπηκε, καθώς το Facebook έριξε μαζικά προφίλ αριστερών αγωνιστών και οργανώσεων. Του ζητήσαμε ένα σχόλιο για την απόπειρα φίμωσης, αλλά και για την απαγόρευση αναρτήσεων που επιβλήθηκε στον Ντόναλντ Τραμπ. Ακολουθεί η απάντηση:

Στις 22 Ιανουαρίου, εγώ και αρκετοί σύντροφοί μου τεθήκαμε εκτός Facebook. Τα προφίλ μας ήταν “μόνιμα απενεργοποιημένα”, χωρίς καμία ευκαιρία να ασκήσουμε έφεση στην απόφαση. Δύο μαζικές οργανώσεις στις οποίες συμμετέχουμε, η “Συνέλευση Λαϊκής Εξουσίας” και οι “Γυναίκες στον Αγώνα”, αφαιρέθηκαν επίσης από το Facebook. Άλλες σελίδες που διαχειριζόμαστε, όπως αυτή που διευθύνω σε αλληλεγγύη με το Ντόνμπας, δεν ήταν προσβάσιμες. Αντιδράσαμε, προειδοποιώντας μέσα από τα ΜΜΕ και το προοδευτικό κίνημα, κάνοντας νομικά βήματα και βομβαρδίζοντας τους αξιωματούχους του Facebook με email, tweets και τηλεφωνήματα. Μέχρι τη νύχτα της 25ης Ιανουαρίου, οι περισσότερες σελίδες και προφίλ αποκαταστάθηκαν. Δεν δόθηκε καμία εξήγηση. Δεν ήταν πρώτη φορά. Στα τέλη Οκτωβρίου, λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές, πολλές από τις παραπάνω σελίδες και προφίλ έκλεισαν ξαφνικά.Tότε, οργανωνόμασταν για μια αυτοκινητοπορεία ενάντια στην απειλή του Τραμπ να κλέψει τις εκλογές. Το Facebook αφαίρεσε την εκδήλωση και έθεσε εκτός πολλούς από εμάς. Και τότε αγωνιστήκαμε και αποκαταστήσαμε τα πράγματα.

Τα αμερικάνικα μονοπώλια κοινωνικής δικτύωσης βρίσκονται σε πόλεμο με την Αριστερά πολύ καιρό. Σελίδες και άτομα που εκπροσωπούν τους αγώνες εθνικής απελευθέρωσης στην Παλαιστίνη, την Κολομβία και άλλες χώρες, δέχονται καιρό τώρα επίθεση από το Facebook, το Google, το Twitter κα. Διεθνή μέσα ενημέρωσης, όπως το teleSUR και η Press TV, καταστέλλονται. Οι αριστεροί συχνά αποκλείονται ή περιορίζονται χωρίς λόγο και προειδοποίηση. Ένα από τα μαθήματα που πήραμε από αυτές τις εμπειρίες είναι ότι είναι σημαντικό να μην βασιζόμαστε υπερβολικά σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Πρέπει να τις χρησιμοποιούμε, όπως έλεγε ο Λένιν για τα συνδικάτα ταξικής συνεργασίας: “Αν σπρώξουν τους επαναστάτες έξω από την πόρτα, τότε να μπούμε μέσα από το παράθυρο”. Δεν πρέπει όμως να είμαστε αφελείς και να πιστεύουμε ότι είναι ένας αξιόπιστος και μόνιμος τρόπος οργάνωσης.

Είναι σημαντικό να μην εξισώνονται οι επιθέσεις στην αριστερά με τη πρόσφατη απαγόρευση του Τραμπ και ορισμένων από τους φασίστες υποστηρικτές του. Το Twitter και το Facebook δεν θέλησαν ποτέ να απαγορεύσουν τον Τραμπ. Είναι μεγάλη πηγή εσόδων. Το Twitter αναγκάστηκε να το κάνει μετά την επίθεση της 6ης Ιανουαρίου, λόγω μαζικής αγανάκτησης και την επομένη οι τιμές των μετοχών έπεσαν. Τον άφησαν να κάνει ρατσιστική και βίαιη προπαγάνδα για χρόνια επειδή ήταν επικερδές. Δεν έχουμε φιλελεύθερη άποψη. Δεν πιστεύουμε στην ελευθερία του λόγου και για τις δύο πλευρές. Γνωρίζουμε ότι η αστική τάξη θέλει να καταστείλει την ελευθερία λόγου της επαναστατικής αριστεράς. Αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα των εργαζομένων, των αντιφασιστών και των οργανώσεών τους να μιλούν. Όχι των φασιστών που θέλουν να διαπράξουν γενοκτονία εναντίον καταπιεσμένων ανθρώπων και να διαλύσουν τις οργανώσεις μας. Έχουν πολλούς τρόπους να διαδώσουν το μήνυμά τους, χάρη στους υποστηρικτές τους στην καπιταλιστική τάξη. Η δουλειά μας είναι να τους κλείσουμε.

Πηγή: Kommon

Εμβόλια: σκάνδαλο του καπιταλισμού, χρεοκοπία της Ε.Ε.

/0 Comments/in /by

Η αποτυχία της καπιταλιστικής Δύσης να αντιμετωπίσει την πανδημία του κορωνοϊού ήταν παροιμιώδης. Η αποτυχία της όμως να διαχειριστεί τη διάθεση των εμβολίων είναι σκανδαλώδης. Εμβόλια που ακριβοπληρώθηκαν πριν καν υπάρξουν, έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από κρατικούς προϋπολογισμούς, ρυθμοί εμβολιασμού που υποτάσσονται στον κυνισμό του κέρδους και του χρήματος, τεράστια ενίσχυση των πολυεθνικών φαρμακευτικών χωρίς άμεσο αντίκρισμα για τους λαούς: Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της αποτυχίας του συστήματος και της χρεοκοπίας της Ε.Ε.

Οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής αποδείχθηκαν ανίκανες να σταματήσουν την πανδημία, δέσμιες της ελεύθερης αγοράς, της παγκοσμιοποίησης, της ατομικής και μόνο ευθύνης, της διάλυσης των κοινωνικών πολιτικών, της υποτίμησης της δημόσιας υγείας στο βαθμό που αυτή δεν φέρνει άμεσα κέρδη για το κεφάλαιο. Παρά την οικονομική, πολιτική και ιδεολογική υπεροπλία τους, οι μητροπόλεις του καπιταλισμού φανέρωσαν ότι το σύστημα που υπηρετούν, έχει ανυπέρβλητα όρια. Όρια που κοστίζουν σε ανθρώπινες ζωές. Μέσα από την τραγωδία της πανδημίας, ξεπροβάλει επιτακτικά, το όραμα και η αναγκαιότητα ενός άλλου κόσμου. Ένας κόσμος που θα ιεραρχεί ψηλότερα τον άνθρωπο, την υγεία του και τις κοινωνικές ανάγκες, δεν είναι ούτε ανεπίστρεπτο παρελθόν του εικοστού αιώνα, ούτε μελλοντική ουτοπία. Είναι αναγκαιότητα.

Η αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας επιχειρήθηκε να διασκεδαστεί με τον αγώνα δρόμου για τα εμβόλια. Η προπαγάνδα της κυρίαρχης τάξης δεν έχανε την ευκαιρία να αποθεώνει την υπεροχή του καπιταλισμού, τα θετικά του συστήματος της αγοράς, τις επιτυχίες των ερευνών, την πρόοδο των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών. Πράγματι, η έρευνα επιταχύνθηκε σε πρωτόγνωρο βαθμό. Ωστόσο σε πρωτόγνωρο βαθμό υπήρξαν και τέτοιες χρηματοδοτήσεις. Τα κράτη προαγόρασαν τα εμβόλια σε τεράστιες ποσότητες, η έρευνα τέθηκε στην υπηρεσία των πολυεθνικών του φαρμάκου, τα κορυφαία Πανεπιστήμια του κόσμου διέθεσαν τις δυνάμεις τους στη γρήγορη παραγωγή του εμβολίου.

Να καταργηθούν οι πατέντες – Η υγεία είναι δικαίωμα

Τα εμβόλια πράγματι παρήχθησαν σε χρόνο ρεκόρ. Η επιστημονική κοινότητα έβαλε στοίχημα με το χρόνο και το κέρδισε για λογαριασμό της ανθρωπότητας. Το αποτέλεσμά της ωστόσο, δεν το γεύτηκε η ανθρωπότητα. Προς το παρόν το γεύονται οι μεγαλομέτοχοι των πολυεθνικών του φαρμάκου. Η έρευνα που στηρίχθηκε με πρωτοφανή τρόπο και τρομακτικά ποσά από τα κράτη και τους δημόσιους προϋπολογισμούς οδήγησε σε ιδιόκτητες πατέντες. Ακόμα περισσότερο, προκάλεσε τεράστιες δυσαναλογίες στην κατανομή και διάθεση των εμβολίων, στο ρυθμό του εμβολιασμού, ενώ καταδίκασε τους λαούς του Τρίτου Κόσμου σε επ’ αόριστον αναμονή μέχρις ότου εμβολιαστεί η «πολιτισμένη» Δύση.

Η επιστήμη και η έρευνα είναι υπό το ζυγό του κεφαλαίου, παρόλο που η ανάπτυξή τους έγινε δυνατή μέσα από τη δουλειά, τους πόρους, τη γνώση και τη χρηματοδότηση των κοινωνιών. Η υγεία, τα φάρμακα και τα εμβόλια είναι πεδίο κερδοφορίας των εταιρειών και όχι δημόσιο αγαθό, αναφαίρετο δικαίωμα των λαών.

Τα εμβόλια, η έρευνα για την παραγωγή τους, οι πατέντες που περιορίζουν την ανεμπόδιστη διάθεσή τους για να σωθούν ζωές, η διαίρεση της ανθρωπότητας σε ζώνες πολλών ταχυτήτων, προνομιούχων και καταδικασμένων, είναι απόδειξη ότι μια επιστήμη – δούλα του κεφαλαίου δεν προσφέρει στην ανθρωπότητα αυτά που η ανθρωπότητα δικαιούται. Η επιστήμη έχει υποκύψει ολοκληρωτικά στο κεφάλαιο. Η άρχουσα τάξη υποστηρίζει ότι μόνο έτσι μπορούν τα πράγματα να προχωρήσουν. Η πραγματικότητα είναι ότι με αυτόν τον τρόπο παράγονται τεράστια κέρδη για την ολιγαρχία του πλούτου.

Η ιστορία των εμβολίων για την πανδημία και του εμβολιαστικού εγχειρήματος ανά τον κόσμο, δείχνει ότι αυτό που ζούμε δεν είναι πρόοδος, αλλά οπισθοδρόμηση. Δεν είναι κάτι νέο που γεννιέται, αλλά κάτι παλιό που σαπίζει.

Θα ισχυριστούν οι απολογητές του καπιταλισμού ότι ακόμα κι έτσι, εκατομμύρια άνθρωποι θα σωθούν κάποια στιγμή και θα κάνουν το εμβόλιο. Θα προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός ότι θα υπάρξουν εκατοντάδες ίσως χιλιάδες θύματα του κορωνοϊού μέχρι να ολοκληρωθεί η εμβολιαστική κάλυψη, εξαιτίας της ασυδοσίας των πολυεθνικών του φαρμάκου, της αδυναμίας των κρατών να εξασφαλίσουν εμβόλια, της κατοχύρωσης κρατών και λαών πολλών ταχυτήτων ανάλογα με τον πλούτο και τη δύναμη, αλλά και των αισχρών πολιτικών πατέντας που εμποδίζουν την πρόσβαση των φτωχότερων στα εμβόλια.

Μνημόνια για τους λαούς – υποταγή στις πολυεθνικές

Ειδικά η Ε.Ε. απέτυχε παταγωδώς να εξασφαλίσει την κάλυψη των κρατών μελών της με ικανές ποσότητες δόσεων ώστε να επιτευχθεί μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2021 η ανοσία του πληθυσμού.

Η Ε.Ε. μπορεί να επιβάλει εξοντωτικά μνημόνια, να διαλύει οικονομίες και κοινωνίες, να στραγγαλίζει χώρες και λαούς, αλλά είναι παντελώς ανίκανη να επιβάλει την τήρηση των συμφωνιών που υπογράφει με τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες. H σύμβαση της Ε.Ε. με την πολυεθνική AstraZeneca, σύμφωνα με την οποία οι Βρυξέλλες αγόρασαν εμβόλια τα οποία η εταιρεία δεν παραδίδει, θα ήταν περίγελος αν δεν ήταν τραγική απόδειξη ότι το πολιτικό προσωπικό των κρατών και ειδικά της Ε.Ε. υπηρετεί σκανδαλωδώς τις αδηφάγες ανάγκες του κεφαλαίου.

Η Ε.Ε. χρεοκόπησε για μια ακόμα φορά καθώς καταγράφει τα μακράν χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού συγκριτικά με χώρες ίδιου βιοτικού επιπέδου. Αποδεικνύει ότι δεν προσφέρει προστασία, δεν αποτελεί πλεονέκτημα. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας λένε ότι ευτυχώς που είμαστε στην Ε.Ε. και μπορούμε να προμηθευτούμε εμβόλια με το κύρος μιας παγκόσμιας δύναμης. Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι χώρες που δεν είναι στην Ε.Ε. και βρίσκονται σε οικονομικά και πολιτικά δυσχερέστερη θέση από τη δική μας, έχουν πολλαπλάσια ποσοστά εμβολιασμού από εμάς.

Δεν είναι ρεαλιστικό να εμβολιαστεί ο γενικός πληθυσμός σε ποσοστά ικανά να προκαλέσουν ανοσία στον ιό εντός του 2021. Είναι αντίθετα ρεαλιστικό να απεμπλακεί η Ελλάδα από τις συμφωνίες της Ε.Ε. για τα εμβόλια και να διαμορφώσει και στο υγειονομικό πεδίο μια πολυδιάστατη και ανεξάρτητη πολιτική. Είναι επίσης ρεαλιστικό να διεκδικηθεί όχι απλά η πρόσκαιρη εξαίρεση των εμβολίων για τον κορωνοϊό από τους περιορισμούς των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά η κατάργηση της πατέντας σε φάρμακα και εμβόλια. Είναι τέλος ρεαλιστικό και αναγκαίο να ανασυσταθεί η ελληνική φαρμακοβιομηχανία με εθνικοποίηση των δομών της, φέρνοντας το φάρμακο στην υπηρεσία του λαού.

Τόσο η πανδημία, όσο και το αίσχος που εξελίσσεται με τα εμβόλια και τον εμβολιασμό, δείχνουν την αναγκαιότητα ενός άλλου δρόμου για τους λαούς και τις εργαζόμενες τάξεις. Δείχνουν την παταγώδη χρεοκοπία της Ε.Ε. σε ένα ακόμα κορυφαίο για τους λαούς και τα κράτη ζήτημα. Δείχνουν πολύ περισσότερο ότι ο σημερινός κόσμος σαπίζει μέσα στο ξέφρενο κυνήγι και ακόμα και αν δεν έχει αναδειχθεί αντίπαλο δέος, ένας άλλος κόσμος είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίος.

Το υπαρξιακό Βατερλώ της ΕΕ με τα εμβόλια και η ενοχλητική αλήθεια που αποκαλύπτει

/1 Comment/in /by

Έχεις υποσχεθεί ένα δώρο για τα γενέθλια του/της συντρόφου σου. Το παραγγέλνεις, πληρώνοντας προκαταβολικά, αλλά την ημέρα της παράδοσης σε ενημερώνουν ότι θα υπάρξει καθυστέρηση.

Όταν όμως μαθαίνεις ότι ένας γείτονάς σου προμηθεύτηκε το ίδιο προϊόν νωρίτερα, ξεκινάς την απαραίτητη «μανούρα» προς τον πωλητή (κατά προτίμηση μπροστά στον/η σύντροφό σου). Το πρόβλημα λύνεται ύστερα από μερικές ημέρες και η ζωή συνεχίζεται.

Κάπως έτσι επιχειρούν να παρουσιάσουν οι αξιωματούχοι της ΕΕ τις σημαντικές ελλείψεις εμβολίων της εταιρείας AstraZeneca που παρατηρούνται στην ηπειρωτική Ευρώπη – παρά το γεγονός ότι η εταιρεία συνεχίζει κανονικά τη διάθεση στη Μεγάλη Βρετανία. Στην ιστορία μας, όμως, αν η/ο σύντροφος (δηλαδή οι πολίτες της ΕΕ) γνώριζαν τις πραγματικές συνθήκες της αποτυχίας, πιστεύουμε ότι θα ζητούσαν… διαζύγιο.

Θα πρέπει καταρχάς να θυμόμαστε ότι η φαρμακοβιομηχανία είναι ένας από τους πλέον «κρατικοδίαιτους» τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, καθώς η εξαιρετικά δαπανηρή έρευνα και ανάπτυξη φαρμάκων και εμβολίων στηρίζεται, στο μεγαλύτερο μέρος της, σε δεκαετείς επενδύσεις του δημοσίου τομέα. Όπως έχουμε επισημάνει, ειδικά στην περίπτωση των εμβολίων τύπου mRNA που αναπτύσσονται σήμερα, οι σχετικές έρευνες διεξάγονται από κρατικά ιδρύματα των ΗΠΑ και της Ευρώπης από τη δεκαετία του ’60. Με το ξέσπασμα μάλιστα της πανδημίας, οι φαρμακοβιομηχανίες έλαβαν δισεκατομμύρια ευρώ σε άμεσες και έμμεσες επιχορηγήσεις, ενώ τα κράτη πλήρωσαν προκαταβολικά για την αγορά εμβολίων, εξαλείφοντας κάθε έννοια επιχειρηματικού ρίσκου. Με πιο απλούς όρους θα λέγαμε ότι η παραγωγή διεξήχθη με «σοσιαλιστικούς» όρους για τις εταιρείες, ενώ η διανομή προς τους πολίτες γίνεται με όρους καπιταλισμού.

Όταν λοιπόν η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωνε στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός ότι η ΕΕ έχει επενδύσει δισεκατομμύρια και οι εταιρείες πρέπει να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, είχε θεωρητικά δίκιο. Πρακτικά, όμως, ξεχνούσε μερικές σημαντικές λεπτομέρειες: στην περίπτωση της AstraZeneca, το συμβόλαιο υπογράφηκε με όρους απόλυτης μυστικότητας. Από δηλώσεις και διαρροές Ευρωπαίων αξιωματούχων συμπεραίνουμε ότι έχει παραδοθεί μόλις το ένα τέταρτο της συμφωνημένης ποσότητας. Η εταιρεία, από την πλευρά της, αποκάλυψε ότι έχει υπογράψει τη λεγόμενη «best effort agreement», δηλαδή μια σύμβαση με την οποία «υπόσχεται» να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, χωρίς όμως να δεσμεύεται για συγκεκριμένες ημερομηνίες παράδοσης. Η ΕΕ λοιπόν κατηγορείται ότι αγόρασε προκαταβολικά ένα εμβόλιο που δεν υπήρχε, χωρίς επαρκείς δεσμεύσεις ότι θα το παραλάμβανε, όταν θα παρασκευαζόταν.

Είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει

Μέχρι στιγμής, οι χώρες της ΕΕ έχουν προσφέρει -κατά μέσο όρο- δύο δόσεις εμβολίων ανά 100 κατοίκους, τη στιγμή που στη Μεγάλη Βρετανία έχουν παρασχεθεί 10,5 δόσεις. Με τους σημερινούς ρυθμούς λοιπόν, η Βρετανία θα έχει εμβολιάσει το 75% του πληθυσμού της (που απαιτείται για την επίτευξη ανοσίας αγέλης) στα μέσα Ιουλίου, ενώ οι κάτοικοι της ΕΕ θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου – αν δεν υπάρξουν περαιτέρω ελλείψεις. Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της καθυστέρησης θα είναι τεράστιο, καθώς οι καθημερινές δραστηριότητες θα παραμείνουν περιορισμένες, ενώ δεν αποκλείεται να πολλαπλασιαστούν οι εξεγέρσεις εναντίον του lockdown, όπως αυτές που σημειώθηκαν στην Ολλανδία.

Η κατάσταση αυτή δεν είναι άσχετη με τη μείωση επενδύσεων στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην ευρωπαϊκή ήπειρο, λόγω των πολιτικών αυστηρής λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο. Η Γαλλία το συνειδητοποίησε με τραγικό τρόπο, όταν το περίφημο Ίδρυμα Παστέρ ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τις προσπάθειες παραγωγής δικού του εμβολίου για τον κορονοϊό, καθώς οι πρώτες εργαστηριακές δοκιμές ήταν απογοητευτικές. Παρόμοια προβλήματα αντιμετώπισε και η γαλλική φαρμακοβιομηχανία Sanofi, η οποία ανακοίνωσε ότι το εμβόλιό της δεν θα είναι έτοιμο πριν από το τέλος του 2021.

«Πώς καταφέραμε να μην έχουμε εμβόλιο στη χώρα του Παστέρ;» αναρωτιόταν ο βουλευτής Μπαστιέν Λασόντ, του αριστερού κόμματος Ανυπόταχτη Γαλλία, πριν δώσει τη δική του απάντηση στο ρητορικό ερώτημα: «Εκεί οδηγεί η συρρίκνωση της δημόσιας έρευνας, η κυριαρχία του ιδιωτικού τομέα και της κερδοφορίας του».

Να σημειωθεί ότι η εταιρεία Sanofi, η οποία επιδοτήθηκε από το γαλλικό κράτος μέσω φοροαπαλλαγών με τουλάχιστον 100 εκατομμύρια ευρώ, είχε απειλήσει ότι θα στείλει τα πρώτα της εμβόλια στην αμερικανική αγορά, ενώ στη συνέχεια προχώρησε σε μαζικές απολύσεις 1.700 υπαλλήλων. Τελικά, ύστερα από την πρωτοφανή καθυστέρηση αποφάσισε να διαθέσει εγκαταστάσεις της για την παραγωγή του εμβολίου της αμερικανικής Pfizer.

Η περίπτωση της Γαλλίας είναι μια μικρογραφία της εικόνας που παρουσιάζει η ευρωπαϊκή ήπειρος. Το γεγονός ότι η πανδημία ξεκίνησε με την Ιταλία να καταγγέλλει εγκατάλειψή της από τους συμμάχους της στην ΕΕ και ολοκληρώνεται με το φιάσκο της διανομής εμβολίων, είναι σύμπτωμα μιας βαθύτερης πολιτικής, οικονομικής και ηθικής αποτυχίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. H λεγόμενη «ένωση των λαών» μείωσε τις δημόσιες επενδύσεις λόγω της λιτότητας, χωρίς όμως να διακόψει τη μεταφορά κεφαλαίων προς τον ιδιωτικό τομέα. Και όταν αυτό το μοντέλο απέτυχε, άφησε τους λαούς και της κυβερνήσεις τους να «σφάζονται» για ένα εμβόλιο.

Ας ξαναδούμε λοιπόν, υπό αυτό το πρίσμα, την αρχική ιστορία για το δώρο που θελήσαμε να αγοράσουμε. Όπως αποδείχθηκε, εμείς (δηλαδή η ΕΕ) δεν είμαστε απλώς αγοραστές του προϊόντος, αφού συμμετείχαμε ενεργά σε όλα τα στάδια παραγωγής. Το κάναμε, μάλιστα, χρησιμοποιώντας χρήματα του/ης συντρόφου μας (δηλαδή των Ευρωπαίων φορολογούμενων). Παρ’ όλα αυτά, κατηγορούμαστε ότι υπογράφαμε συμφωνίες που δεν μας εξασφάλιζαν καμία εγγύηση για την παράδοση του προϊόντος. Πού κατέληξε λοιπόν το δώρο; Σε μια πρώην σύντροφό μας (τη Μεγάλη Βρετανία) που μας εγκατέλειψε πριν από μερικούς μήνες.

Εσείς αν είχατε πληρώσει κάποιον για να σας κάνει ένα δώρο και αυτό κατέληγε στην «πρώην» του, πώς θα αισθανόσασταν; Μήπως «και κερατάδες και δαρμένοι»;

Πηγή: Sputnik