Ο Μητσοτάκης πήγε για μαλλί. Μπορεί να βγει κουρεμένος;

/0 Comments/in , /by

Ο Κ. Μητσοτάκης, τα τελευταία 24ωρα, με κυνικό υπολογισμό προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες του για την ανεξέλεγκτη εξέλιξη του δεύτερου κύματος της πανδημίας σε μια χώρα που είχε μηδενίσει τα εγχώρια κρούσματα πριν 4 μήνες.

Θέλει να βγει από το κάδρο των ευθυνών για το χρεοκοπημένο άνοιγμα του τουρισμού, για τη μηδενική προετοιμασία των Νοσοκομείων, για την άρνηση συγκρότησης μηχανισμών ελέγχων, ανίχευσης, απομόνωσης.

Ζητά διέξοδο από τη φθορά που για πρώτη φορά εμφανίζεται καθώς καθίσταται βασικός υπεύθυνος για την πορεία της πανδημίας.

Επιδιώκει, πολύ χειρότερα, να “χρεώσει” την αύξηση κρουσμάτων και απωλειών στους πολιτικούς του αντιπάλους και στην ίδια την κοινωνία.

Σχεδίασε να βγει κι από πάνω, ώστε από εκεί που θα έπρεπε να απολογείται για τον εκτροχιασμό του δεύτερου κύματος της πανδημίας, να παριστάνει τον τιμητή και να μας κουνά το δάχτυλο.

Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της αντιδημοκρατικής εκτροπής που επιχείρησε με την καθολική απαγόρευση των συναθροίσεων.

Απαγορεύοντας όχι απλά την πορεία και την διαδήλωση, αλλά κάθε τιμητική εκδήλωση, ακόμα και κατάθεση στεφάνου με πλήρη μέτρα προφύλαξης, γνώριζε ότι παίζει με τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Συνειδητά θέλησε να προκαλέσει όλη την αντιπολίτευση, από το ΚΙΝΑΛ και πέρα, που έχει αναφορά στην εξέγερση του Νοέμβρη, ανεξάρτητα από τις αθλιότητες και τις εξαργυρώσεις που έχει διαπράξει έκτοτε.

Αποφάσισε να επιτεθεί με τον πιο υβριστικό και ιταμό τρόπο στην Αριστερά, επιδιώκοντας μια όξυνση που θα του επέτρεπε να παριστάνει τον θεματοφύλακα της υγειονομικής ασφάλειας. Το σχήμα “οι δεξιοί νοικοκυραίοι είναι προσεκτικοί” και οι “αριστεροί διαδηλώνουν αρνούμενοι τα μέτρα προφύλαξης” είναι το μόνο διαβατήριο που του απομενει για την έξοδο από το βασανιστικό απολογισμό της εξέλιξης της πανδημίας.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτό.

Με τον χολερικό τρόπο που μίλησε για την εξέγερση του Νοέμβρη και την Αριστερά, επεδίωξε να συσπειρώσει το κομματικό του ακροατήριο που παθαίνει αναφυλαξία με το Πολυτεχνείο. Γνωρίζει ότι θα χρειαστεί άμεσα σκληρές γραμμές άμυνας καθώς η κοινωνία θα αρχίσει να του χρεώνει την ολοκληρωτική έλλειψη προετοιμασίας για το φθινοπωρινό κύμα της πανδημίας.

Επεδίωξε ακόμα τον μόνιμο στόχο της αστικής εξουσίας: την προληπτική θωράκιση απέναντι σε κάθε κοινωνική αμφισβήτηση ή διαμαρτυρία, την κανονικοποίηση της καταστολής, του κράτους εξαίρεσης, των απαγορεύσεων, της ανάδειξης της αστυνομίας σε διαμορφωτή της πολιτικής σκηνής. Έρχονται δύσκολες μέρες για την κοινωνία και η κυβέρνηση θωρακίζεται σε ενδεχόμενες λαϊκές αναταραχές.

Ο Κ. Μητσοτάκης είχε κάθε λόγο να πιστεύει ότι και η κίνηση αυτή θα του βγει. Ωστόσο δύο γεγονότα ψαλίδισαν την αλαζονεία του.

Πρώτα, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων δεν δίστασε να χαρακτηρίσει ευθέως ως αντισυνταγματική την …αντισυνταγματική απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 3 ατόμων. Ο ξέφρενος ρυθμός μικροπολιτικού κυνισμού του Μητσοτάκη δεν μπορεί να ακολουθηθεί ακόμα και από φίλιες ή έστω συντηρητικές δυνάμεις.

Δεύτερον, το ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ25 και ο ΣΥΡΙΖΑ συνυπέγραψαν κείμενο διαμαρτυρίας, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο, αν όχι πρωτάκουστο για τα σύγχρονα πολιτικά χρονικά.

Ούτε προφανώς η ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, ούτε η κοινή κίνηση των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης ορθώνει αξιόπιστο και μαχητικό τείχος δημοκρατίας. Δεν θα ανακόψουν τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης, δεν ξεπλένουν κανένα κόμμα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης από τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, δεν είναι σανίδα σωτηρίας για τον συνυπεύθυνο ΣΥΡΙΖΑ, δεν δείχνουν κανέναν δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.

Και τα δύο ωστόσο γεγονότα συνιστούν μια μερική ήττα της απόπειρας Μητσοτάκη να περιφέρεται ως Βοναπάρτης έναντι του Συντάγματος και ταυτόχρονα να παριστάνει τον σωτήρα της χώρας. Και τον έφερε στην γελοία κατάσταση να προτείνει αντιπροσωπεία κομμάτων με επικεφαλής την -άλαλη για το αντιδημοκρατικό χάλι- ΠτΔ να καταθέσει ένα λουλούδι στο Πολυτεχνείο, κατά παράβαση του νόμου που ο ίδιος την προηγούμενη μέρα επέβαλε. Τέτοιες αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές και αλληλοαναιρούμενες προτάσεις δείχνουν ότι η προσπάθεια Μητσοτάκη να κρύψει τις ευθύνες του και να τσαλακώσει την Αριστερά και την αγωνιστική μνήμη, δεν περπάτησε.

Ο Κ. Μητσοτάκης πήγε για μαλλί, αλλά με την περισσή αλαζονεία του και τον κραυγαλέο κυνισμό του, (που πλέον συνομολογείται ανοικτά από εχθρούς και φίλους), κινδυνεύει να βρεθεί κουρεμένος.

Υποστηρίζουμε όμως ότι για να βρεθεί όντως κουρεμένος θα πρέπει να μην μπορέσει να αποσείσει ούτε γραμμάριο από την ευθύνη που τον βαραίνει προσωπικά για την εξέλιξη των κρουσμάτων και των απωλειών, για τη διάλυση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Και αυτό εξαρτάται ΚΑΙ από την Αριστερά. Η οποία θα πρέπει στις εκδηλώσεις τιμής προς την εξέγερση του Πολυτεχνείου, και να είναι, αλλά και να φαίνεται, από τη μια ανυποχώρητη στις αντιδημοκρατικές εκτροπές της κυβέρνησης, και από την άλλη πρωτοπόρα στην προστασία της υγείας του λαού και της κοινωνίας. Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου δεν πρέπει να δώσει την παραμικρή αφορμή σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα να σκεφτούν ότι οι εκδηλώσεις εγκυμονούν κινδύνους.

Ο τρόπος και η εξέλιξη των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης πρέπει να αποδείξει και στους πιο δύσπιστους ότι ο Μητσοτάκης επιχείρησε να κουρελιάσει το Σύνταγμα για να προχωρήσει το προσωπικό ιδιοτελές του σχέδιο για απόσειση των ευθυνών του.

Το σχέδιο Μητσοτάκη να εμφανίσει εαυτόν ως εγγυητή της υγειονομικής προστασίας και την Αριστερά ως φορέα της πανδημίας πρέπει να ξεδοντιαστεί ολοκληρωτικά. Να τιμήσουμε το Πολυτεχνείο, βάζοντας το λιθαράκι μας στην ανατροπή του σημερινού αρνητικού συσχετισμού δύναμης.

Νοσοκομείο Παπανικολάου: ακλόνητος μάρτυρας της επικοινωνιακής φούσκας που στήθηκε από την κυβέρνηση

/0 Comments/in , /by

Οι διευθυντές των κλινικών ενός από τα προκεχωρημένα φυλάκεια της μάχης που δίνει το Σύστημα Υγείας, του νοσοκομείου Γ. Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης, με μια λιτή ανακοίνωσή τους αποκαλύπτουν την καταστροφική πολιτική διαχείριση που γίνεται από τον Υπουργό και την κυβέρνηση. Το νοσοκομείο που έχει μπλοκάρει από τη νοσηλεία απλών κρουσμάτων και ασθενών που απαιτούν εντατικής φροντίδας είναι ο μεγαλύτερος και ο πιο ακλόνητος μάρτυρας της επικοινωνιακής φούσκας που έστησε μεθοδικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη με την υστερόβουλη συνδρομή των ΜΜΕ.

Στην ανακοίνωσή τους, οι διευθυντές των κλινικών (που δεν μπορούν να κατηγορηθούν για πολιτικές σκοπιμότητες) μιλούν για τα αυτονόητα:

Πρώτον ότι οι κλίνες ΜΕΘ έχουν εξαντληθεί και οι δηλώσεις Κικίλια για δεκάδες νέες κλίνες ΜΕΘ που τάχα θα εντάσσονταν στο Σύστημα Υγείας της Β. Ελλάδας ήταν απλώς ψέμα. Επρόκειτο για μετονομασία κλινών μη Covid ή για άρον άρον βαφτίσια κλινών ΜΑΦ σε ΜΕΘ χωρίς όμως τον απαραίτητο εξοπλισμό και στελέχωση.

Δεύτερον ότι ο ιδιωτικός τομέας (κλινικές και ιδιωτικά νοσοκομεία) παρά την υπερπροβολή και την υπερδιαφήμιση που του κάνει η κυβέρνηση δεν έχει βοηθήσει σε τίποτα καθώς η συμμετοχή του είναι μηδαμινή και δεν νοσηλεύει ασθενείς Covid-19.

Τρίτον ότι η λοιπή νοσηρότητα είναι έξω από κάθε έλεγχο και ιατρική παρακολούθηση καθώς όλες οι άλλες πλην Covid κλινικές υπολειτουργούν.

Τέταρτον ότι η κυβερνητική πρόσκληση για να συνδράμουν οι ιδιώτες γιατροί το ΕΣΥ με αμοιβές υπερδιπλάσιες και προκλητικά προνόμια, είναι προσβλητική για τους υπηρετούντες τη δημόσια υγεία που έχουν επωμιστεί όλο  (μα όλο) το φορτίο στις πλάτες τους εδώ και εβδομάδες.

Πέμπτον ότι τα κενά που υπάρχουν στο νοσοκομείο, και κατ’ επέκταση σε όλο το Σύστημα Υγείας, είναι τόσο πολλά, που τα νοσοκομεία οριακά ήταν λειτουργικά. Ειδικά τα νοσοκομεία αναφοράς όπως το Παπανικολάου έχουν ξεπεράσει τα όριά τους.

Επειδή ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τους διευθυντές κλινικών ενός νοσοκομείου αναφοράς για …αντιπολιτευτικό οίστρο, η ανακοίνωσή τους είναι αδιάψευστος μάρτυρας της καταστροφικής διαχείρισης που έχει κάνει η κυβέρνηση, δέσμια των αντιλήψεών της για πάσει θυσία χτύπημα του δημόσιου τομέα υγείας και πάσει θυσία ενίσχυση του ιδιωτικού.

Αναλυτικά η ανακοίνωση των διευθυντών των κλινικών του Γ. Παπανικολάου έχει ως εξής:

Σημερινή κατάσταση του Νοσοκομείου Γ. Παπανικολάου :

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

1.     Το νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου είναι από τα μεγαλύτερα τριτοβάθμια νοσοκομεία της χώρας, με κλινικές που προσφέρουν εξαιρετικό και σε αρκετές περιπτώσεις μοναδικό ιατρικό έργο.

2.     Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε η πανδημία στη χώρα μας μπήκε στην πρώτη γραμμή και νοσήλευσε ήδη τεράστιο αριθμό ασθενών με Covid σε κλίνες νοσηλείας και στις ΜΕΘ.

3.     Χαρακτηρίστηκε νοσοκομείο αναφοράς και επωμίστηκε μεγάλο μέρος των ασθενών της Βόρειας Ελλάδας, χωρίς να στελεχωθεί με το ανάλογο προσωπικό.

4.     Στριμώχθηκαν δύο και τρεις κλινικές σε συστέγαση επειγόντως  για να εξασφαλιστούν κρεβάτια covid  και φθάσαμε σήμερα να υπολειτουργούμε για όλα τα υπόλοιπα νοσήματα.

5.     Οι νοσηλευτές του νοσοκομείου έγιναν «λάστιχο», τρέχοντας από κλινική σε κλινική και σε διάφορα ετερόκλητα  καθήκοντα, καλούμενοι να αντιμετωπίσουν νοσηλεία ασθενών χωρίς να έχουν την ανάλογη εμπειρία.

6.     Γιατροί όλων των ειδικοτήτων και όλων των βαθμίδων κλήθηκαν με ΄΄εντέλλεστε΄΄ να καλύψουν τους ασθενείς με  Covid.

7.     Ήδη άρχισαν να παραιτούνται ειδικευόμενοι γιατροί σε πολλές κλινικές.

8.     Αυτή τη στιγμή το νοσοκομείο νοσηλεύει ήδη περισσότερους ασθενείς με  Covid από όσους μπορεί πλέον να διαχειριστεί.

9.     Οι ιδιώτες ιατροί κλήθηκαν σε εθελοντική βοήθεια προς το ΕΣΥ με αμοιβές υπερδιπλάσιες των γιατρών του ΕΣΥ, ενέργεια απόλυτα προσβλητική για τους υπηρετούντες.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

1. Τα διαθέσιμα κρεβάτια ΜΕΘ για ασθενείς covid(43) είναι καλυμμένα 100%  .Οι διαθέσιμες κλίνες covid είναι βέβαιο ότι θα καλυφθούν 100% στην αυριανή εφημερία.  ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ COVID.

2.     Η νοσηλεία των ασθενών είναι επισφαλής την ώρα που καλείται πχ ένας οφθαλμίατρος ή ένας πλαστικός χειρουργός να εκτιμήσει την αξονική θώρακος ενός ασθενούς ή να ακροαστεί τους πνεύμονές του.

3.     Τα υπόλοιπα νοσήματα αντιμετωπίζονται σαν να μην υπάρχουν πια, ως να εξαφανίστηκαν οι όγκοι, οι καρδιοπάθειες και οι βαριές φλεγμονές.

4.     Το προσωπικό, ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό έχει φθάσει στα όριά του.

5.    Η συμμετοχή των ιδιωτικών κλινικών στις γενικές εφημερίες , παρά την προβολή και τη διαφήμιση στα ΜΜΕ είναι μηδαμινή και αφορούν μόνο σε μη covid ασθενείς .

6. Η εκπαίδευση των ειδικευομένων, ειδικά στις χειρουργικές ειδικότητες είναι πλέον ανύπαρκτη και κανείς δεν απασχολείται με το θέμα, ούτε για τις μελλοντικές επιπτώσεις που θα έχει στην δημόσια υγεία.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

1.     Άμεση ανακοίνωση ότι το νοσοκομείο μας αδυνατεί από δω και πέρα να δεχθεί και να νοσηλεύσει  νέα περιστατικά Covid.

2.     Άμεση επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και των ιδιωτών ιατρών με όρους και προϋποθέσεις του ΕΣΥ , για να καλυφθεί, έστω προσωρινά, το τεράστιο έλλειμμα πρωτοβάθμιας φροντίδας , αλλά και νοσηλείας ασθενών με covid παρέχοντας κλίνες και ΜΕΘ.

3.     Άμεση ένταξη στη δύναμη του ΕΣΥ των παλαιών Νοσοκομείων 424 , Λοιμωδών  και Παναγία .

4.     Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εργαζομένων που υπηρετούν σήμερα.

5.     Άμεση προκήρυξη όλων των οργανικών θέσεων που είναι κενές στο νοσοκομείο και αν χρειαστεί με επιπλέον κίνητρα.

6.    Δυνατότητα παράτασης του χρόνου ειδικότητας των ειδικευομένων γιατρών στις χειρουργικές κλινικές

7.     Να σταματήσει  η καθαρά επικοινωνιακή διαχείριση του τεράστιου προβλήματος που αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία μας γιατί υποτιμά τη νοημοσύνη μας.

8.     Να αναληφθούν ουσιαστικές δράσεις που οδηγούν σε άμεσες και μόνιμες λύσεις, ώστε να μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη των ασθενών προς το ΕΣΥ.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥΣ .

ΜΗΝ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΔΙΛΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ.

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΡΑ.ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ.

 

1. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΩΡΛ

2.ΧΛΩΡΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΙΚΗΣ

3.ΑΣΤΕΡΗ ΔΩΡΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ

4.ΣΕΡΑΣΛΗ ΕΥΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΙΚΗΣ

5.ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΝΑΘΟΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ

6.ΠΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Β’ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ

7.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ

8.ΜΕΓΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ

9.ΗΛΙΑ ΤΑΣΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΚΗΣ

10.ΦΑΝΤΕΛ ΕΛΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΗΣ

11.ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΕΘΥΝΤΗΣ ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ

Το κουρέλιασμα του Συντάγματος δεν μπορεί να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες για τους 71 νεκρούς σε μία ημέρα

/2 Comments/in , /by

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

Η απαγόρευση των συναθροίσεων από την Αστυνομία ενόψει Πολυτεχνείου, κατά παράβαση του Συντάγματος, υπαγορεύεται από την απόπειρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη να κρύψει τις εγκληματικές της ευθύνες για το δεύτερο φονικό κύμα της πανδημίας, να φορτώσει τους δεκάδες νέους καθημερινούς θανάτους στη συμπεριφορά της ίδιας της κοινωνίας, να ενοχοποιήσει την Αριστερά και τους αγωνιζόμενους υγειονομικούς.

Πρόκειται για μια κυνική απόσειση ευθυνών που δεν διστάζει να πετσοκόψει το Σύνταγμα και να επιβάλει κράτος έκτακτης ανάγκης για τις ιδιοτελείς σκοπιμότητες του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης.

Ο έλεγχος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει χαθεί. Η πανδημία καλπάζει και το μόνο μέτρο που έχουν στο μυαλό τους είναι το επαναλαμβανόμενο επί μήνες λοκ ντάουν. Άνοιξαν ανεύθυνα και δουλοπρεπώς τον τουρισμό, αρνήθηκαν να συγκροτήσουν μηχανισμούς μαζικών ελέγχων, ιχνηλατήσεων, απομονώσεων, αδιαφόρησαν για την ενίσχυση του ΕΣΥ. Σήμερα θερίζουν τα αποτελέσματα της πολιτικής τους.

Όσο και αν επικαλούνται την κατάσταση στην υπόλοιπη Ευρώπη, η πραγματικότητα λέει ότι παρέλαβαν μια χώρα στις αρχές Ιούλη με μηδαμινά κρούσματα (μία από τις ελάχιστες στον δυτικό κόσμο) και την έκαναν σήμερα να πληρώνει βαρύ φόρο αίματος. Η διαρκής επίκληση της κατάστασης άλλων χωρών δεν μπορεί να κρύψει ότι η Ελλάδα ξεκίνησε το καλοκαίρι από κυριολεκτικά μηδενική βάση.

Η χώρα μπορούσε να τα είχε καταφέρει, χωρίς τετραψήφιο αριθμό νεκρών που όλο και ανεβαίνει, αν η κυβέρνησή της ιεραρχούσε υψηλότερα την ανθρώπινη ζωή από την πίστη της στην ιδιωτικοποίηση των πάντων και από το μίσος της για τα κοινωνικά αγαθά.

Ο πραγματικός λόγος για τον αντιδημοκρατικό, χολερικό παροξυσμό του Μητσοτάκη και της ΝΔ απέναντι στο Πολυτεχνείο, την ιστορική μνήμη και την Αριστερά, είναι αυτός.

Το σχέδιό τους ήταν σαφές: Η ευθύνη για την καταστροφική διαχείριση και μηδενική προετοιμασία μπροστά στο δεύτερο κύμα να χρεωθεί οπουδήποτε αλλού, πέρα από τους πραγματικούς υπεύθυνους, τους ίδιους.

Ο Μητσοτάκης με το γνωστό άσβεστο μίσος για την Αριστερά αλλά και εμφανή πανικό για την εξέλιξη της πανδημίας επιτέθηκε στις εκδηλώσεις τιμής στο Πολυτεχνείο μέσα στη Βουλή. Ο Γεωργιάδης αναρωτήθηκε αν πρέπει να στείλουν στα δικαστήρια τους λοιμωξιολόγους που «έπεσαν έξω». Ο Χρυσοχοΐδης μίλησε για «εορτασμό με φέρετρα». Τα ΜΜΕ λασπολογούν ακατάπαυστα τους αγωνιζόμενους υγειονομικούς.

Η καλοπληρωμένη προπαγανδιστική πολεμική μηχανή του Μαξίμου επιχειρεί να εμφανίσει την Αριστερά και τους μαχόμενους υγειονομικούς ως ανεύθυνους φορείς της πανδημίας, την ώρα που η κυβέρνηση φέρει ολόκληρη και ακέραια την ευθύνη για την εγκληματική διαχείριση από τον Ιούλιο και μετά.

Από κάθε πόρο της κυβερνητικής πολιτικής αναδύεται η μπόχα της απόσεισης των απαράγραπτων ευθυνών τους.

Δεν θα τους περάσει.

Όπως δεν θα περάσει και ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της απαγόρευσης συναθροίσεων, τη στιγμή που ήταν δυνατό να τιμηθεί το Πολυτεχνείο με μέτρα και τρόπους που δεν θα έθεταν σε κίνδυνο ούτε μία ανθρώπινη ζωή. Την ώρα που τα αεροδρόμια παραμένουν ανοικτά, οι χώροι εργασίας απροστάτευτοι, και τα μέσα μεταφοράς συνωστισμένα από κόσμο.

Έχουμε μια κυβέρνηση που παραβιάζει το Σύνταγμα χρησιμοποιώντας το ως κουρελόπανο για να κρύψει τις εγκληματικές της πολιτικές απέναντι στη Δημόσια Υγεία. Για να συσπειρώσει το σκληρό δεξιό ακροατήριο ώστε να επιβιώσει πολιτικά μπροστά σε έναν εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα. Για να βγάλει λάδι τις δικές της ευθύνες, την ώρα που η κοινωνία της χρεώνει καθαρά το δεύτερο κύμα και τη διαχείρισή του. Για να ενοχοποιήσει και προληπτικά να εξουδετερώσει κάθε κοινωνική αγωνιστική διαμαρτυρία, κάθε κίνημα αντίστασης για την οικονομική και υγειονομική καταστροφή που έρχεται.

Η ελληνική κοινωνία γνωρίζει ότι ο Μητσοτάκης είναι υπεύθυνος για την εξέλιξη.

Ο Μητσοτάκης δεν διστάζει να κουρελιάσει το Σύνταγμα, να σπείρει το μίσος και τον διχασμό, για να επιμερίσει στους πάντες το κόστος της πολιτικής του απέναντι στην πανδημία και να επιβιώσει ο ίδιος.

Χρέος μας είναι να ξεσηκωθούμε για να μην τα καταφέρει.

Χρέος των δημοκρατικών και προοδευτικών κομμάτων, οργανώσεων και κινήσεων είναι να τιμήσουν το Πολυτεχνείο. Να σπάσουν την αντισυνταγματική απαγόρευση και τον αυταρχικό παροξυσμό της κυβέρνησης. Να διασφαλίσουν ότι η τιμή στην εξέγερση του Νοέμβρη μπορεί να υπάρξει με την απόλυτη διασφάλιση των υγειονομικών κανόνων και των μέτρων προφύλαξης, γνωρίζοντας ότι οι φετινές εκδηλώσεις δε μπορούν να έχουν το μαζικό χαρακτήρα που είχαν κάθε χρόνο, όχι λόγω των απαγορεύσεων και των προστίμων, αλλά λόγω της ανάγκης προστασίας της δημόσιας υγείας.

Και σε κάθε περίπτωση, ο δημοκρατικός και προοδευτικός κόσμος δεν μπορεί να επιτρέψει στο παραμικρό, σε μια αδίστακτη κυβέρνηση, να αποπροσανατολίσει και να αποσείσει τις δικές της ευθύνες για την τραγική εξέλιξη της πανδημίας.

Στην τηλεκπαίδευση δεν δίνουμε συναίνεση

/0 Comments/in , /by

Η εκπαίδευση δεν είναι ουδέτερος θεσμός, αλλά στην πραγματικότητα επηρεάζεται κι επηρεάζει οικονομία, κοινωνία και πολιτική. Από τη δεκαετία του ’90 χρησιμοποιείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την εμπορευματοποίηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα από νέες τεχνολογίες πληροφορικής κι επικοινωνιών. Οι βάσεις τέθηκαν στη Συνθήκη του Μάαστριχ το 1992 και ανανεώθηκαν στη Σύνοδο της Λισσαβόνας το 2000. Από τότε κράτη και καπιταλιστές εισάγουν σταδιακά νέες τεχνολογίες, ιδίως πληροφορικής κι επικοινωνίας, στον εκπαιδευτικό τομέα.

Η υγειονομική κρίση του covid-19 έγινε χρυσή ευκαιρία για τη γενικευμένη εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης (εξ ΑΕ) ή τηλεκπαίδευσης, σύγχρονης ή ασύγχρονης. Στην αρχή προαιρετικά και με επίκληση στο εκπαιδευτικό καθήκον ή σ’ ενοχικά σύνδρομα, ήδη υποχρεωτικά ως καινοτόμα και πολλά υποσχόμενη μορφή εκπαίδευσης και δήθεν, μόνη ρεαλιστική λύση.

Η τηλεκπαίδευση είναι εκπαίδευση; 

Η εκπαίδευση, με όλες τις ταξικές ανισότητές της, πάντως τους δυο τελευταίους αιώνες παρείχε κάποιες εγγυήσεις. Προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, κρατική θεσμοθέτηση, δηλωμένους γενικούς σκοπούς και ειδικούς στόχους, αναλυτικά προγράμματα σπουδών, νομικό πλαίσιο λειτουργίας, συγκεκριμένες μεθόδους κι εργαλεία επίτευξης των στόχων, και συνολικό έλεγχο. Επίσης εξειδικευμένο διδακτικό προσωπικό, ισότιμη πρόσβαση, φυσική παρουσία σε συγκεκριμένους χώρους και χρόνους (κτηριακές υποδομές, χρόνοι φοίτησης), διδακτικό υλικό, διαπροσωπικές σχέσεις, δημοκρατικές διαδικασίες, ένταξη και δράση στο κοινωνικό περιβάλλον της σχολικής ή πανεπιστημιακής κοινότητας, πολύπλοκες διαδικασίες διδασκαλίας και μάθησης μέσα από ανάπτυξη σχέσεων και αλληλεπίδραση, αισθητηριακές προκλήσεις και απαντήσεις, πειραματισμό, και πλήθος άλλες πολυδιάστατες διαδικασίες. Σκοποί της ορίζονται η ολόπλευρη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων στην κατεύθυνση της δημιουργίας δημοκρατικών πολιτών, η καλλιέργεια κοινωνικής ταυτότητας και συνείδησης, η ανάπτυξη συλλογικής προσπάθειας και συνεργασίας συμμετοχικά και με ανάληψη πρωτοβουλιών υπέρ του κοινωνικού συνόλου.

Απεναντίας, στην εξΑΕ από τη δεκαετία του 1950 προσέφυγαν χώρες με αποκλειστικό γνώμονα την αύξηση της παραγωγικότητας και τη μείωση του κόστους. Η εξΑΕ σημαίνει απόσταση χωρική ή και χρονική μεταξύ δασκάλων και μαθητών και προσφέρεται από κάθε λογής φορείς. Μεσολαβείται από προκατασκευασμένα ηλεκτρονικά περιβάλλοντα μάθησης (πλατφόρμες) και ατομικά μέσα πρόσβασης σ’ αυτά, ενώ στηρίζεται στην αποτελεσματικότητα διδακτικών πακέτων που εξυπηρετούν πρωτίστως γνωσιακούς στόχους. Επιδιώκει μαθησιακά αποτελέσματα προωθώντας το τι μπορούν να κάνουν οι εκπαιδευόμενοι με το δάσκαλο ή σύμβουλο σε ρόλο απλού μεσολαβητή.  Δηλωμένο σκοπό έχει την ανάπτυξη ικανοτήτων χρήσιμων στην παραγωγή, μαζί με κάποιες ελάχιστες κοινωνικές δεξιότητες συνεργασίας που να διευκολύνουν την εργασιακή απόδοση και τη στοιχειώδη συγκράτηση της κοινωνικής συνοχής. Σ’ αυτήν ακριβώς τη θεώρηση αντιτασσόμαστε και δεν δεχόμαστε ότι η εξΑΕ είναι εκπαίδευση. Η επιστήμη τονίζει ότι μαθαίνουμε μόνο μέσα από σχέσεις και συλλογικά, ενώ η απαράδεκτη ατομική ευθύνη της επιτυχίας ή αποτυχίας δεν είναι παρά το δόγμα του φιλελευθερισμού.

Η δημόσια εκπαίδευση την εποχή της ατομικής ευθύνης

Το ίδιο δόγμα προωθεί την υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η δημόσια εκπαίδευση παύει προοδευτικά να είναι δημόσια, καθώς τεχνολογικά προϊόντα του ιδιωτικού τομέα (πλατφόρμα WEBEX, Μicrosoft, zoom, google, youtube, κ.ά.) διεισδύουν ενισχύοντας διαρκώς το ρόλο τους, αρχικά με τη μορφή χορηγίας ή φιλανθρωπίας και κατόπιν με συμπράξεις δημοσίου – ιδιωτικού τομέα που φέρνουν υπερκέρδη στον ιδιώτη ληστεύοντας το δημόσιο. Τα ψηφιακά εργαλεία μάθησης αναπτύσσονται με αλματώδη ταχύτητα προς αυτή την κατεύθυνση, όπως και η ζήτησή τους. Καθώς μετατίθενται οι ευθύνες στα άτομα, η οικογένεια -όπου και όταν υφίσταται- καλείται ξανά να στηρίξει την εκπαίδευση οικονομικά, ηθικά και ψυχολογικά. Η οικονομική μας επιβάρυνση κλιμακώνεται εδώ και χρόνια, αλλά πλέον η επιχείρηση της τηλεκπαίδευσης στη χώρα μας ακυρώνει κάθε προσπάθεια αυτονόμησης της νεολαίας και διεύρυνσης του εγκοινωνισμού πέρα από το στενό κύκλο των συγγενών, που είναι και στόχος πρωταρχικός της εκπαίδευσης.

Η εφαρμογή ακόμη κι ενός μεικτού μοντέλου δια ζώσης κι εξ αποστάσεως εκπαίδευσης μειώνει τη δημόσια δαπάνη για κτηριακές υποδομές, προσωπικό και συγγράμματα. Καθώς όμως το κόστος για την απόκτηση τεχνολογικού εξοπλισμού μεταφέρεται σ’ εκπαιδευόμενους κι εκπαιδευτικούς, πολλαπλασιάζονται ταξικές ανισότητες κι αποκλεισμοί. Οι ανισότητες αντί να αρθούν με την εξασφάλιση μέσων για όλους (αν υποθέσουμε ότι θα ήταν εφικτή) επεκτείνονται και στην ψηφιακή πραγματικότητα, καθώς αφορούν τα εργαλεία, τις δεξιότητες χρήσης τους, και όλη τη δομή και μορφοποίηση των νέων περιβαλλόντων μάθησης που καθόλου ουδέτερα δεν είναι.

Σκέψεις για τις επιπτώσεις

Παιδαγωγικά, διδακτικά και μαθησιακά η τηλεκπαίδευση φέρνει εξατομίκευση και απομόνωση που συχνά προκαλούν ψυχικές διαταραχές και νοσήματα, ακυρώνοντας τους παιδαγωγικούς σκοπούς που προάγει η φυσική παρουσία. Καταργεί τις διδακτικές μεθόδους που βασίζονται στην προσωπική σχέση δασκάλου-μαθητή, δίνοντας κυρίαρχη θέση σ’ εμπορευματοποιημένες νέες τεχνολογίες. Υποβαθμίζει τη μόρφωση σε κατάρτιση κι εργαλειακές δεξιότητες, ενώ αυθαίρετα ποσοτικοποιεί τα κριτήρια της μάθησης.  Προάγει εντέλει μια περιορισμένη εργαλειακή ορθολογικότητα (κατά το μέσο), ενώ αποδυναμώνει τη συνθετική, ολοποιητική, διαλεκτική και μη εργαλειακή λογική (ορθολογικότητα κατά το σκοπό).

Εργασιακά, η τηλεκπαίδευση οδηγεί σε κακοποιητικές ολοένα πιο ελαστικές, εντατικοποιημένες και προσωρινές μορφές εργασίας (αναπληρωτές τρίμηνης σύμβασης για την εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης το τρέχον σχολικό έτος). Κατακερματίζει το χρόνο εργασίας διαχέοντάς τον μέσα στο εικοσιτετράωρο. Αποδιοργανώνει τη συλλογικότητα, αφού ο κοινός χώρος εργασίας χάνεται και οι συλλογικές αποφάσεις περιορίζονται. Η εκπαιδευτική εργασία τυποποιείται με ανούσια ποσοτικά κριτήρια και υπόκειται σε κεντρικό έλεγχο και αξιολόγηση από το Υπουργείο, που παρακολουθεί πάντοτε τα δεδομένα χρήσης της πλατφόρμας, όσο και από τον ιδιώτη πάροχο της πλατφόρμας.

Ειδικά στη χώρα μας, η τηλεκπαίδευση στερούνταν νομικού πλαισίου στο πρώτο κύμα της υγειονομικής κρίσης. Φέτος το Υπουργείο τη νομοθέτησε εσπευσμένα ως δήθεν αποτελεσματική λύση για καραντίνες κι ευπαθείς ομάδες (και βέβαια ως εργαλείο για να σπάσει τις σχολικές καταλήψεις). Ωστόσο παραμένει αντισυνταγματική, καταλύοντας την αρχή της ισότιμης και δωρεάν πρόσβασης. Τα προσωπικά δεδομένα εκπαιδευτικών και εκπαιδευόμενων κινδυνεύουν να παραδοθούν προς αξιοποίηση σε κάθε λογής κερδοσκόπους.

Για μια δημόσια εκπαίδευση ζωντανή

Ενώ οι οπισθοδρομικές αλλαγές στην εκπαίδευση αποκτούν ιλιγγιώδη ταχύτητα, το εκπαιδευτικό κίνημα αργεί ν’ αρθρώσει οργανωμένη κριτική. Στέλνουμε λοιπόν μήνυμα κινδύνου. Αν εκπαιδευτικοί, παιδιά και γονείς δεν αντισταθούμε στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που έχει αιχμή την εξΑΕ, δυστυχώς διαμορφώνεται στην εκπαίδευση μια νέα κατάσταση δυσοίωνη για το σύνολο της κοινωνίας και ιδίως για τα μη προνομιούχα στρώματα. Για όλους τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, αρνούμαστε την τηλεκπαίδευση με τον τρόπο που μεθοδεύεται σήμερα, και αγωνιζόμαστε για ανοιχτά σχολεία και πανεπιστήμια με ίση πρόσβαση, μείωση σπουδαστών και μαθητών σε κάθε αίθουσα, ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία και ουσιαστική αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία. Για μια δημόσια εκπαίδευση που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.

Αγγελίδη Ευαγγελία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Αλεξίου Σπύρος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Αναγνωστάκης Αλέξανδρος, εκπαιδευτικός  Β΄/θμιας

Αναστασόπουλος Βασίλης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Ανδριοπούλου Ανδριάννα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Βαγενάς Μάριος, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Βαϊνάς Παντελής, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Βλάχου Σόνια, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Γαβαλάς Αργύρης, εκπαιδευτικός Β΄/Βαθμιας 

Γαλάνη Μάρω, Ε.Ε.ΕΠ, Πανεπιστημίου Πατρών

Γανωτής Νίκος, φοιτητής Παν/μίου Πατρών

Γιαταγάνα Έλενα,  εκπαιδευτικός ιδιωτικής εκπαίδευσης

Γυιόκα Λία, αναπλ. Καθηγήτρια ΑΠΘ

Διαμαντίδης Τάκης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Διολέτης  Γιώργος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

Ζερβουδάκης Γεώργιος, αναπλ.  Καθηγητής  Παν/μίου Πατρών

Θεοδωροπούλου Κατίνα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Ιωάννου Βάσω, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Καβάλα Μαρία, επίκ. Καθηγήτρια ΑΠΘ

Καγιάφας Φώτης, μεταπτυχιακός φοιτητής

Καζάνης Νεκτάριος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κακαγιάννης Νίκος, εκπαιδευτικός  Β΄/θμιας

Κακούρου Κωνσταντίνα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κολούσιος Στέργιος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Α/Βαθμιας

Καμπακάκη Ελένη, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Καπακτσής Αλέκος, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Καρυώτης Δημήτρης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κατσούλας Θεοδόσιος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κιουπκιολής Αλέξανδρος, αναπλ. Καθηγητής ΑΠΘ

Κιούρκας Δημήτρης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κοζιώρη Βαρβάρα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κόκα Βάσω, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

Κομπότης Νίκος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

Κοντογιάννη Μαριλένα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κοτζαμανίδη Ειρήνη, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κοτζαμανίδη Λίνα, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Κουμπουρά Μαρία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κούκου Κατερίνα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κουκούλας Λευτέρης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

Κουκούτση Αγγελική, εκπαιδευτικός ιδιωτικής εκπαίδευσης

Κουκούτσης Γιάννης, φοιτητής Παν/μίου Πατρών

Κουρνιώτης Χρήστος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κουσινίδης Χαρίλαος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Κουφιώτου Λίτσα, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας 

Κυδωνιάτης Ιάσονας, φοιτητής Παν/μίου Κέρκυρας

Κυπραίος Μανόλης, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Κυριακάκης  Γιάννης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας, πρόεδρος ΕΛΜΕ Χανίων

Κωστόπουλος Κώστας, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Λαμπρόπουλος Ντίνος, εκπαιδευτικός ιδιωτικής εκπ/σης

Λαμπροπούλου Ευαγγελία, μεταπτυχιακή φοιτήτρια Παν/μίου Πατρών

Λαμπροπούλου Νίκη, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Λέττα Ελένη, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Λυκούδη Άννα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μάλης Νίκος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

Μάλφας Γιώργος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μανέτας Γιάννης, ομότ. Καθηγητής Παν/μίου Πατρών

Μαντέλας Νίκος, υποψήφιος διδάκτορας Π.Τ.Δ.Ε.-Ε.Κ.Π.Α.,  εκπαιδευτικός ιδιωτικής εκπαίδευσης

Μαραβελίδου Μαρία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

 Μαρκέτος Σπύρος, επίκ. Καθηγητής ΑΠΘ

Μαστραπά Θεοδώρα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μουντάκη Αναστασία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μουρατίδου Μαρίνα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μούρης Ηλίας, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μουρκούσης Σταύρος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μούρτζη Βάσω, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μπαρμπαγιάννη Έλλη, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μπελερή Ντίνα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μπελερή Ιωάννα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Μπίκα Δήμητρα, εκπαιδευτικός  Β΄/θμιας

Μπίκας Παναγιώτης, Ε.ΔΙ.Π. ΑΠΘ 

Μπουρτζίλα Αλεξάνδρα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Νικολακόπουλος Γιάννης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Νικολόπουλος Χρήστος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Ντούκα Αναστασία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Ορφανίδου Όλγα, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Παπαδημητρίου Βασίλης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Παπαδοπετράκης Ευτύχης μαθηματικός Πανεπιστήμιο Πάτρας

Παπαδόπουλος Δημήτρης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Παπαθανάσης Λευτέρης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Παπαθανασίου Θανάσης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Παπαϊωάννου Αναστασία, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Παπαχατζής Ηλίας, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Παναγοπούλου Γιώτα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Πανουτσόπουλος Γρηγόρης, ερευνητής ΕΚΠΑ

Παρτόζης Γιάννης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Πατσιατζή Δέσποινα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Πετράκης Κωνσταντίνος, κοινωνιολόγος

Πρόγγα Μαρία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Προγούλης Νίκος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας και Γ΄/θμιας

Ράπτη Μαρίνα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Ρεμπάπης Παναγιώτης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Ρέππα Ντίνα, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Σαλαγιάννη Διαμάντω, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Σαλαγιάννη Μαρία, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Σιέρας Απόστολος   Εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

Σιδηροπούλου Ελένη, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Σκούρας Άγγελος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Σμήλιος Ηλίας, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Σουρτζής Φώτης, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Σπυρόπουλος Γιάννης, φοιτητής Παν/μίου Πατρών

Σταυρόπουλος Τάσος, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

Σταυροπούλου Άννα-Μάγια, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Στεφάνου Κατερίνα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Στίγκα Μάρθα, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Σφαιροπούλου Αθηνά, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Τεντζερά Λήδα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Τομαρά Δήμητρα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Τραγά  Στέλλα, εκπαιδευτικός Α΄/θμιας

Τσαπραλή Μαρία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας 

Τσιλιγιάννη Ευαγγελία, Ε.ΔΙ.Π Παν/μίου Ιωαννίνων

Τσιόκανος Θανάσης, Καθηγητής Παν/μίου Θεσσαλίας

Φουντάς Θόδωρος, εκπαιδευτικός Β΄ /θμιας

Φρυδά Ευαγγελία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Χασιώτης Λουκής, επίκ. Καθηγητής ΑΠΘ

Χατζηαράπης Κώστας, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Χρονοπούλου Λίλα, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Ψαρρού Σοφία, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Ψωίνου Έφη, εκπαιδευτικός Β΄/θμιας

Νοέμβρης 2020

Αντιδημοκρατικό παραλήρημα μπροστά στον πανικό της κυβερνητικής αποτυχίας σε υγειονομικό και οικονομικό επίπεδο

/0 Comments/in , /by

Καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας έχει επιβληθεί άλλες δύο φορές στην μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Στις 21.04.1967, οπότε και επιβλήθηκε το στρατωτικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών, και η δεύτερη την 17.11.1973, στα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η τρίτη έρχεται στις 15.11.20, από τον Μητσοτάκη και τον Χρυσοχοΐδη.

Ισχύοντος του παρόντος Συντάγματος, είναι η πρώτη φορά σήμερα, επί κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη που επιβάλλεται καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας.

Οι πρόσφατες συλλήψεις αγωνιστών σε παρεμβάσεις για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου συμπληρώνουν το κάδρο των σπασμωδικών κινήσεων επίδειξης ισχύος μίας αποτυχημένης κυβέρνησης. Είχε άλλωστε προηγηθεί η απόπειρα τρομοκράτησης της συνδικαλίστριας ιατρού Δάφνης Κατσίμπα από την προκαταρκτική εξέταση εισαγγελέα και οι απειλές σε βουλευτές του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ25 για συλλήψεις τους, αν συμμετέχουν στον εορτασμό.

Όλες οι παραπάνω ενέργειες είχαν σοβαρό θέμα νομιμότητας, καθώς η Κοινή Υπουργική Απόφαση της 6.11.2020, που επέβαλε το γενικό Lockdown, ρητά διατυπώνει την όποια αναστολή συναθροίσεων υπό την επιφύλαξη των δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων (όπως οι διαδηλώσεις), που κατοχυρώνονται από το δικαίωμα του συνέρχεσθαι στο άρθρο 11 του Συντάγματος. Το άρθρο αυτό, η διατύπωση και η ουσία του, εξαφανίζει οποιοδήποτε υπόβαθρο νομιμότητας από τις ποινικές διώξεις και τις συλλήψεις που έγιναν, και για τις οποίες ξεθάφτηκαν διατάξεις ξεχασμένες και σε αχρησία του ποινικού κώδικα.

Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι κατοχυρώνεται στην αποτελεσματική άσκηση του από το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος και, όσο αφορά τους περιορισμούς του, κατοχυρώνεται στον στενό πυρήνα του. Οι μόνες θεμιτές περιπτώσεις αναστολής του συνταγματικού δικαιώματος είτε τυποποιούνται εξαντλητικά στο ίδιο το άρθρο, στην παράγραφο 2, είτε σε περίπτωση πολέμου, την περιβόητη κατάσταση πολιορκίας, κατά το άρθρο 48 παρ. 1 του Συντάγματος.

Στο άρθρο 11 παρ. 2 του Συντάγματος η δημόσια υγεία ΔΕΝ προβλέπεται ως λόγος περιορισμού του δικαιώματος στην συνάθροιση. Οι μόνοι περιορισμοί που επιτρέπει το Σύνταγμα σε τέτοιες περιπτώσεις θα μπορούσαν να αφορούν μόνο ατομικούς περιορισμούς, όχι όμως κατάλυση/αναστολή ενός συνταγματικού δικαιώματος, ούτε καν με νόμο, πόσο μάλλον με απλή απόφαση διοικητικού οργάνου (Αρχηγός Ελληνικής Αστυνομίας). Ούτε, δε, πόλεμο ή εκδήλωση ένοπλου κινήματος έχουμε, όπως περιοριστικά και εξαντλητικά απαιτεί το άρθρο 48 του Συντάγματος, όπου ακόμα και σε τέτοια περίπτωση,  αποφασίζει η Βουλή, μετά από πρόταση της κυβέρνησης.

Ο μόνος που παρανομεί, που καταλύει την όποια νομιμότητα που επιφυλάσσει για τον εαυτό του και υποχρεώνει σε υπακοή τους πολίτες, είναι η κυβέρνηση. Με ανήκουστες ενέργειες προχωρά σε ένα παραλήρημα αντιδημοκρατικού αυταρχισμού, μπροστά στον πανικό της από τις συνέπειες της αποτυχίας της σε υγειονομικό και οικονομικό επίπεδο.

Ξέρουν ότι πλέον έχουν απέναντι όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας και προσπαθούν να επιδείξουν πυγμή και αποδοτικότητα. Επιχειρούν να συγκροτήσουν το σκληρό κομματικό ακροατήριο της Δεξιάς, το οποίο μισεί το Πολυτεχνείο, για να διασωθούν από την πάνδημη κατακραυγή που σιγά σιγά εκφράζεται για την αποτυχημένη διαχείριση του δεύτερου κύματος της πανδημίας.

Και έτσι, ασελγούν πάνω στο σώμα των συνταγματικών διατάξεων, των αγωνιστών ιατρών πρώτης γραμμής, της ίδιας της ιστορίας.

Οι δημόσιες αρχές, θεωρητικά σε ένα αστικό κράτος δικαίου, οφείλουν να δρούν στα πλαίσια του νόμου, της νομιμότητας που οι ίδιες έχουν θεσπίσει. Περιπτώσεις που κρατικές αρχές αναστέλλουν τις αρχές του κράτους δικαίου και της νομιμότητας έχουμε δει μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις: σε (στρατιωτικά) πραξικοπήματα.

Να θυμίσουμε, όμως, και την δικλείδα ασφαλείας που το Σύνταγμα έχει επιφυλάξει στον εαυτό του, σε περιπτώσεις που κάποιος σφετερίζεται, καταχράται με στρατιωτικά ή άλλα μέσα την εξουσία, καταλύει το ίδιο Σύνταγμα ευθέως και τις αρχές της νομιμότητας και του κράτους δικαίου. Άρθρο 120 παράγραφος 2 και παράγραφος 4 του Συντάγματος: Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στο πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία.

10 ερωτήματα προς το Υπουργείο Παιδείας και τις λάθος προτεραιότητές του

/2 Comments/in , /by

1. Ποια επιδημιολογική ανάγκη οδήγησε στο κλείσιμο των σχολείων σήμερα, όταν πριν μια εβδομάδα που πάρθηκε η απόφαση για κλείσιμο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αλλά όχι της πρωτοβάθμιας, η εικόνα των κρουσμάτων ήταν περίπου η ίδια;

2. Δε θα έπρεπε να περιμένει η επιτροπή  και η κυβέρνηση άλλη μια εβδομάδα, με εξαίρεση ίσως τη Θεσσαλονίκη (όπου η κατάσταση έχει ξεφύγει λόγω των εγκληματικών κυβερνητικών ευθυνων), για να δει τα αποτελέσματα του lockdown, πριν κλείσει και τα σχολεία της πρωτοβάθμιας;

3. Η ίδια η επιτροπή παραδέχεται ότι στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση η διασπορά και η μεταδοτικότητα είναι μικρή έως ελάχιστη. Άρα γιατί να κλείσουν τώρα τα σχολεία; Τι θα γίνει το Γενάρη-Μάρτιο όταν θα είναι δύσκολο να μείνουν τα παράθυρα ανοιχτά και θα υπάρχει και η επιβάρυνση άλλων ιώσεων;

4. Η επιτροπή και η κυβέρνηση ισχυρίζονται ότι κλείνουν τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για να μειωθεί η κίνηση κατά το πρωινό και μεσημεριανό κουδούνι. Μα η κίνηση αυτή είτε γίνεται με τα πόδια στη γειτονιά, είτε με αυτοκίνητο. Δε χρησιμοποιούνται ΜΜΜ, τα οποία όμως χρησιμοποιούν μετά πολλοί από τους γονείς για να πάνε στη δουλειά τους. Ποια λογική επιβάλει κλείσιμο σχολείων αλλά όχι πύκνωση δρομολογίων;

5. Αν ο στόχος είναι να μειωθεί κι άλλο η κίνηση σε ένα “μερικό”, προς το παρόν, lockdown, γιατί δεν επιλέχθηκαν άλλοι τομείς; Γιατί δεν κλείνουν τα καταστήματα των τραπεζών, από τη στιγμή που η πλειοψηφία των συναλλαγών (και ειδικά των σοβαρότερων συναλλαγών) γίνεται ηλεκτρονικά; Ποια είναι πιο σημαντική λειτουργία για την κοινωνία; Η παιδεία ή οι τραπεζικές συναλλαγές; Ποια είναι τελικά τα κριτήρια και οι προτεραιότητες της κυβέρνησης;

6.  Γιατί δεν παίρνονται επιπλέον μέτρα στα ΜΜΜ, στα σούπερ μάρκετ, σε μεγάλες βιομηχανίες και εταιρείες, όπου η κατάσταση μόνο lockdown δε θυμίζει, ώστε να μειωθεί όντως η κίνηση κι ο συνωστισμός;

7. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η εκπαιδευτική διαδικασία θα συνεχιστεί μέσω τηλε-εκπαίδευσης. Αν η Υπουργός Παιδείας μιλούσε με τους εκπαιδευτικούς των δημόσιων σχολείων και όχι με τους σχολάρχες των ιδιωτικών σχολείων, θα γνώριζε ότι η πλειοψηφία των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συνδέεται στα “βιντεομαθήματα” μέσω κινητού τηλεφώνου. Οι μαθητές της Α’ και Β’ Δημοτικού έχουν κινητό; Και αν έχουν, (που δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν), είναι επιστημονικά, ιατρικά, ψυχολογικά, μαθησιακά σωστό να βρίσκονται πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο τουλάχιστον 3 ώρες τη μέρα;

8. Αν η Υπουργός Παιδείας είχε την παραμικρή επαφή με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα άκουγε ότι η τηλε-εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο φιάσκο. Γιατί απουσιάζει απ’ όλη τη διαδικασία το Α και το Ω της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το πλαίσιο, οι στόχοι, τα μέσα. Όλα. Ακόμα χειρότερα, θα είναι κλαυσίγελος. 30′ διδακτική ώρα σε τμήμα της Β’ δημοτικού, όταν τα 15′-20′ θα δαπανώνται για να κλείσει τα μικρόφωνα ο μικρός μαθητής ή να βάλει σωστά την καμερα, θα συσσωρεύουν αποτυχία και ματαίωση. Για να μη μιλήσουμε για τα παιδιά που δε θα συνδέονται, που θα είναι 2-3 αδέρφια μαζί στο δωμάτιο, γιατί υπάρχουν και οικογένειες που δεν μένουν σε σπίτια 150 τμ, για μαθητές που δεν έχουν τις απαιτούμενες συσκευές ή που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, ή ακόμα και για άγνωστους εξωσχολικούς που θα συνδέονται στο μάθημα γιατί το Υπουργείο ούτε αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει . Τα έχουν σκεφτεί όλα αυτά στο Υπουργείο ή νομίζουν ότι η τηλεεκπαίδευση είναι κάτι σαν τα εξ αποστάσεως Υπουργικά Συμβούλια και τα Eurogroup με τις 60άρες οθόνες και τα premium συστήματα  βιντεο διασκέψεων;

9. Ακριβώς επειδή κάθε μέτρο, ακόμα και στα πλαίσια της αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας από την επιτροπή και την κυβέρνηση, πρέπει να μπαίνει στη βάσανο του ισοζυγίου “περιορισμός του ιού vs άλλες συνέπειες”, τι έχει να πει το Υπουργείο και η επιτροπή περί αυτού; Αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές, ψυχολογικές, μαθησιακές συνέπειες από το κλείσιμο των σχολείων και τον εγκλεισμό – ειδικά των μικρών μαθητών – στα σπιτια και μπροστά στις οθόνες;

10. Αν ισχύουν οι εισηγήσεις ότι όλη τη χρονιά θα πηγαίνουμε με τη λογική του “ακορντεόν” (άνοιγμα-κλείσιμο-άνοιγμα), μήπως το Υπουργείο θα έπρεπε να ξαναδεί τα μέτρα που προτείνουν οι εκπαιδευτικοί; Δηλαδή το σπάσιμο των τμημάτων με διορισμούς εκπαιδευτικών, μαζί με αύξηση των τεστ και των μηχανισμών ιχνηλάτησης; Έτσι ώστε να είναι λιγότερο επιβαρυντική στην επιδημιολογική κατάσταση η ζωντανή λειτουργία των σχολείων; Δημοσιονομικά το κόστος δεν είναι τεράστιο, ειδικά αν τεθούν στο ισοζύγιο και οι άδειες που θα πρέπει να πάρουν τώρα οι γονείς.

Πρόκειται για γινάτι; Για ιδεολογική εμμονή; Για άρνηση να ενισχυθούν τα κοινωνικά αγαθά; Για την βαθιά έχθρα της δεξιάς απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες; Ή απλώς για ανικανότητα οργάνωσης των σχολείων με βάση ένα νέο και αναγκαίο πλαίσιο;

Υπάρχουν απαντήσεις ή η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί την προτεραιότητα της παιδείας στην κοινωνία;

V

/0 Comments/in /by

To V είναι αυτό που βλέπετε κι αυτό που ξέρετε. Ενα γράμμα του λατινικού αλφαβήτου και όλων των λατινογενών γλωσσών. Μαζί με το U και το L υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν τα πιθανά σενάρια αντίδρασης της οικονομίας έπειτα από μια μεγάλη κρίση και βύθιση σε βαθιά ύφεση. Ανακεφαλαιώνω συνοπτικά τι σημαίνουν τα γράμματα στη γραφιστική απεικόνιση της πραγματικότητας, για την οποία υποθέτω ότι όλο και κάποιο Νόμπελ Οικονομίας θα έχει δοθεί: το V είναι η αντίδραση ελατηρίου, ήτοι μια ανοδική εκτίναξη της οικονομίας, αφού πιάσει πάτο – αν υπάρχει πάτος. Το U απεικονίζει μια ομαλή αλλά βραδύτερη ανάκαμψη, μια αύξηση του ΑΕΠ που θέλει τον χώρο της και τον χρόνο της. Και το L είναι το απευκταίο και ολέθριο σενάριο μιας οικονομίας που, αφού πιάσει πάτο, σέρνεται για χρόνια, ενδεχομένως και δεκαετίες, στο επίπεδο αυτού του πάτου, σε όποιο βάθος κι αν τον έχει πετύχει.

Ο πάτος -τα έχουμε ξαναπεί αυτά- δεν είναι κάποιο σταθερό μέγεθος. Κάτω απ’ τον πάτο υπάρχει ο απόπατος, κάτω κι απ’ αυτόν ο βόρβορος, η άβυσσος, τα βάθη της κόλασης κι ό,τι άλλο έχει επινοήσει η ανθρώπινη φαντασία για να προσδιορίσει το άπειρο της έκπτωσης από τον παράδεισο ή -επειδή τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει- από το επίπεδο μιας ανεκτής επιβίωσης. Στο πεδίο της γήινης στατιστικής, κάτι αρκετά κοντά στον πάτο είναι το ελληνικό ΑΕΠ που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα κλείσει στο τέλος του χρόνου κοντά στα 160 δισ. ευρώ. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σε σταθερές τιμές σημαίνει επιστροφή στα επίπεδα του 1995, από τότε τουλάχιστον που υπάρχουν ομοιόμορφα ευρωπαϊκά δεδομένα για το ΑΕΠ. Προσπαθήστε να θυμηθείτε τους εαυτούς σας πριν από 25 χρόνια, για να καταλάβετε. Για να επιστρέψουμε στον «παράδεισο» του 2010, την κορυφαία μεταπολεμική επίδοση ΑΕΠ πριν από την κρίση χρέους, απαιτείται μια αύξηση του πραγματικού πλούτου κατά 50%. Εδώ δεν φτάνει μόνο ένα «V». Αλμα επί κοντώ χρειάζεται. Και σε πόσα χρόνια είναι αυτό εφικτό; Σε πέντε; Δέκα; Αρα, ακόμη κι αν το 2021 η οικονομία τρέξει, για παράδειγμα, με 5%, πράγμα που μπορεί να είναι καλό για το κερδοσκοπικό παιχνίδι στο χρηματιστήριο και στην αγορά επενδύσεων, για τα εισοδήματα της πλειονότητας η ανάκαμψη θα είναι μια αργή, βασανιστική έρπυση στον οριζόντιο άξονα του «L».

Παρ’ όλα αυτά το «V» είναι το γράμμα και το σχήμα που θα χαρακτηρίσει την εξέλιξη της πανδημίας, την ανασύνταξη των οικονομιών και τη στάση των κοινωνιών στη μετά Covid εποχή. Αλλά όχι με τον τρόπο που εννοούν οι οικονομολόγοι, που φαντάζονται οι στατιστικολόγοι και που προτιμούν οι πολιτικοί βουκόλοι.

Αυτή η κρίση έχει κάτι ιστορικά μοναδικό και έχει ελάχιστη σχέση με τις συνήθεις, τις ασυνήθιστες, ακόμα και τις ακραίες κυκλικές κρίσεις του καπιταλισμού, για τις οποίες τα V, τα U και τα L κουτσά- στραβά έκαναν τη δουλειά της ερμηνείας και της διαχείρισης. Ο τρόπος με τον οποίο οι πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες του οικονομικού σύμπαντος εγκατέλειψαν, έστω προσωρινά, τις ιδεοληψίες και τις κλασικές νεοφιλελεύθερες ή νεοκεϊνσιανές συνταγές, η ευκολία με την οποία προσφεύγουν σε πολιτικές αδιανόητες πριν από ένα χρόνο, η άνεση με την οποία γλείφουν εκεί που έφτυναν, βαφτίζουν το κρέας ψάρι και μεγεθύνουν το παγκόσμιο δημόσιο χρέος λες και ανακάλυψαν την καλλιέργεια του λεφτόδεντρου, δείχνει ότι ακόμη κι αυτούς, τους κυνικούς άρπαγες του πλούτου των εθνών, ο κορονοϊός τούς έχει τρομάξει σαν μετεωρίτης που καταστρέφει το 1/3 του πλανήτη, σαν εισβολή εξωγήινων που κανείς δεν πίστευε, σαν ηφαίστειο που εκρήγνυται και βυθίζει τη Γη για χρόνια στο σκοτάδι. Εξ ου και ο πανικός, ο φόβος, η αμηχανία, η αδεξιότητα και η τρομακτική ανεπάρκεια στρατηγικής. Κάθε μέρα που περνάει διαψεύδει τις βεβαιότητες της προηγούμενης.

Το γράμμα «V», προς το παρόν, απεικονίζει σταθερά μόνο δυο ανθρώπινα μεγέθη: τον θάνατο και την απληστία. Το πρώτο είναι η καθημερινή μακάβρια στατιστική -νεκροί, κενές εντατικές, κρούσματα-, η οποία συνοδεύεται από την κοινωνική μηχανική του lockdown και τον κανιβαλικό αυτοματισμό των ευθυνών: φταίνε τα κωλόπαιδα οι νέοι, φταίνε οι κωλόγεροι, φταίνε οι μαθητές, φταίνε οι φοιτητές, φταίνε οι διαδηλωτές, φταίνε οι καταναλωτές, οι αθλητές, οι περιπατητές, οι συνοδοί σκύλων, οι εργαζόμενοι, οι απεργοί, οι συνδικαλιστές, οι επιβάτες, οι νοσούντες, φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τις κυβερνήσεις που έχουν καταντήσει τις κρατικές μηχανές και τις δημόσιες υποδομές λάφυρα για τους επενδυτές και ερειπιώνες για τους πολίτες.

Το δεύτερο μέγεθος που απεικονίζει το «V», η απληστία, αποτυπώνεται στα ασύλληπτα κέρδη που αποκομίζουν από τα χρηματιστήρια οι κυνηγοί του χρήματος. Στη χειρότερη οικονομική και ανθρωπιστική κρίση των μεταπολεμικών χρόνων, οι αποδόσεις των μετοχών αυξάνονται με ρυθμό ευθέως ανάλογο των θανάτων από Covid-19. Ερεθίζονται με τη μυρωδιά της πτωμαΐνης, ανεβαίνουν και με την ελπίδα του εμβολίου ή της θεραπείας. Το έξυπνο χρήμα δεν χρειάζεται προσχήματα και ηθικές προφάσεις. Τρέφεται και με τη ζωή και με τον θάνατο.

Αλλά το ότι οι αγορές του χρήματος κινούνται με άλματα τύπου «V» δεν σημαίνει καθόλου ότι το ίδιο θα συμβεί αργά ή γρήγορα στην πραγματική οικονομία. Η ιδιομορφία και η μοναδικότητα αυτής της κρίσης -κι αυτό μπορεί να ακούγεται σαν ανέξοδη μελλοντολογία, αλλά δεν είναι, το λέει ακόμα και η Λαγκάρντ- είναι ότι, ακόμη κι όταν η πανδημία περάσει, θα έχει αφήσει πίσω της κοινωνικά συντρίμμια. Εκατομμύρια επιχειρήσεις βυθισμένες στα χρέη, εκατομμύρια χαμένες θέσεις εργασίας, εκατομμύρια εργαζόμενους με μειωμένες αποδοχές, εκατομμύρια νοικοκυριά με συρρικνωμένα εισοδήματα, εκατομμύρια νέους με προοπτικές ζωής πολύ χειρότερες από των γονιών και των παππούδων τους, εκτεθειμένους στον κίνδυνο φτώχειας, στις χαώδεις ανισότητες, στην αυταρχική εκτροπή και στην ψηφιακή επιτήρηση.

Σ’ αυτό το ζοφερό φορτίο, λοιπόν, η μόνη εκδοχή του «V» που ταιριάζει είναι αυτή της κοινωνικής έκρηξης.  Το V της εξέγερσης.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Αναδημοσίευση από kibi-blog

Ρέπουν οι νέοι μας προς τον κομμουνισμό;

/2 Comments/in /by

Στις αρχές Νοέμβρη το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) δημοσίευσε μια έρευνα του αναφορικά με τις αντιλήψεις των νέων της Ελλάδας για τον κομμουνισμό, 31 χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Το ΚΕΦΙΜ είναι ένα think tank που στόχο έχει τη διάδοση των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων απόψεων. Στο ΚΕΦΙΜ συμμετέχουν η Μιράντα Ξαφά, ο Πέτρος Δούκας κ.α. ενώ πρόεδρος είναι ο κ. Σκούρας με ισχυρές σχέσεις με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα στις ΗΠΑ.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, που μεταξύ άλλων φρίκαραν το ακραία φιλελεύθερο think tank, έδειξαν ότι περίπου το 60% των νέων της χώρας εκτιμά σήμερα ότι η πορεία της Ελλάδας θα ήταν καλύτερη αν βρισκόταν στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης.

Ας ξεκινήσουμε με το προφανές. Γιατί να απασχολεί τους φιλελεύθερους της χώρας σήμερα η αντίληψη των νέων για τον «κομμουνισμό» 30 χρόνια μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού; Γιατί τόση ανησυχία για κάτι που κατέρρευσε 30 χρόνια πριν;

Τη στιγμή μάλιστα που στην ιστοσελίδα τους υπερηφανεύονται ότι το σύστημα της οικονομίας της αγοράς πατάει πάνω σε πλάτες γιγάντων γιατί έχει αποδείξει την υπεροχή του; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που διατείνονται παντού και σε όλους τους τόνους ότι ο κομμουνισμός είναι αποτυχημένο σύστημα και ανήκει στο παρελθόν; Δεν είναι εκείνοι που είναι βέβαιοι ότι ο καπιταλισμός είναι το σύστημα εκείνο που εξασφαλίζει την ευημερία, την ειρήνη και την ανάπτυξη; Γι’ ακόμη μια φορά οι κύριοι του ΚΕΦΙΜ και οι ιδεολογικοί τους φίλοι δεν είναι εκείνοι που δηλώνουν με αυταρέσκεια ότι ο καπιταλισμός είναι το βέλτιστο δυνατό κοινωνικό σύστημα και δεν απειλείται από τίποτα; Δεκαετίες τώρα έχουν όλα τα μέσα (μίντια, ντοκιμαντέρ και ταινίες, εκπαίδευση) και ξαναγράφουν την ιστορία του 20ου αιώνα, ώστε να νομίζει ο κόσμος ότι ο φασισμός νικήθηκε στο Περλ Χάρμπορ και στη Νορμανδία και ότι ο Στάλιν κάθε μήνα έσφαζε κάποια εκατομμύρια αντιφρονούντες. Έχουν όλα τα μέσα (καταναλωτισμός, πολιτιστικά σκουπίδια, χειραγωγούμενα social media) για να χειραγωγούν τις συνειδήσεις, ειδικά των νέων. Δεν έχουν αντίπαλο. Τι φοβούνται; Γιατί τόση πρεμούρα;

Την έρευνα μονοπωλούν ερωτήματα του στυλ: «Ήταν ίδια η αγοραστική δύναμη Ελλάδας-Βουλγαρίας μετά το 1990;» ή «Ποια από τα ακόλουθα προϊόντα μπορούσε να αγοράσει ο μέσος πολίτης ελεύθερα στην Σοβιετική Ένωση το 1985 και να παραλάβει την ίδια μέρα;» και στη λίστα συμπεριλαμβάνονται τα… καλσόν.

Με τέτοιου είδους ερωτήματα προσπαθεί η «έρευνα» να εκμαιεύσει την απάντηση που θέλει. Ότι δηλαδή ο κομμουνισμός είναι ένα αποτυχημένο σύστημα και ο καπιταλισμός το πιο αποτελεσματικό σύστημα. Ακόμα όμως και με στημένες ερωτήσεις δεν τους βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα. Κι αυτό γιατί πέρα από τις στημένες ερωτήσεις, υπάρχει και η ωμή πραγματικότητα. Οι νέοι, στους οποίους απευθύνονται τα ερωτήματα, ίσως παίρνουν μισθούς πείνας. Ίσως είναι υποχρεωμένοι να ζουν με τους γονείς τους ως τα 40. Ίσως είναι άνεργοι. Ίσως να μπορούν να αγοράσουν ένα καλσόν, αλλά η ζωή τους να είναι διαρκώς βουλιαγμένη στο οικονομικό αδιέξοδο. Ίσως να μη στήνονται στην ουρά για ένα τζήν, αλλά να ζουν για να δουλεύουν και όχι να δουλεύουν για να ζουν.

Στην έρευνα υπάρχουν αρκετά ερωτήματα με σαφή προσανατολισμό. Πατάνε πάνω στα αδιέξοδα του υπαρκτού σοσιαλισμού, στην ύστερη μεταβατική πορεία του προς την παλινόρθωση του καπιταλισμού, κυρίως στην οικονομία και στον τομέα των αγαθών. Οι ίδιοι φιλελεύθεροι που το 1988 πανηγύριζαν για την Περεστρόικα, σήμερα βάζουν την ερώτηση «ποια ήταν η διαφορά στην αγοραστική δύναμη μεταξύ των πολιτών ΗΠΑ και ΕΣΣΔ το 1992». Δηλαδή οι ίδιοι που έλεγαν τότε ότι η λύση είναι η παλινόρθωση του καπιταλισμού, διατυπώνουν το ερώτημα γιατί η λύση που πρότειναν δεν ήταν τελικά λύση. Βεβαίως δε συζητάμε κάποια πιο σοβαρή μελέτη, ότι για παράδειγμα οι καπιταλιστικές σχέσεις (κίνητρο του κέρδους, ανταγωνισμός, μαύρη αγορά) που είχαν διευρυνθεί δεκαετίες πριν στην οικονομία του υπαρκτού σοσιαλισμού, φταίνε για τα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν. Για το ΚΕΦΙΜ το ερώτημα αφορά που έβρισκες πιο εύκολα καλσόν και αυτοκίνητα BMW το 1992. Στις ΗΠΑ ή στην ΕΣΣΔ; Σοβαρό think tank.

Από την άλλη απουσιάζουν εκκωφαντικά ερωτήσεις που θέτουν άλλες προτεραιότητες. Αν πραγματικά τα think tank των φιλελευθέρων υπερασπίζονται τον «ελεύθερο» διάλογο και την ανοιχτότητα, γιατί δεν υπάρχει καμία ερώτηση για την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, το δικαίωμα στη στέγη ή το δικαίωμα στα αξιοπρεπή γηρατειά; Όπως για παράδειγμα, υπήρχαν άστεγοι στην ΕΣΣΔ; Σε μια πανδημία πόσο κόστιζε στον ασθενή η περίθαλψη στη σοσιαλιστική Βουλγαρία, συγκριτικά με τα 35 χιλ δολάρια που κοστίζει σήμερα στις ΗΠΑ; Ποιο ποσοστό του πληθυσμού είχε πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στις ΗΠΑ και ποιο στην ΕΣΣΔ και με ποια κριτήρια; Που ήταν τα μεγαλύτερα ποσοστά αναλφαβητισμού, αλκοολισμού, σχετικού και απόλυτου κοινωνικού αποκλεισμού; Στην καπιταλιστική Βραζιλία ή στη σοσιαλιστική Κούβα; Πιστεύετε ότι σε μια πανδημία η διαχείριση σε ένα άλλο κοινωνικό σύστημα με άλλες προτεραιότητες θα είχε σαν αποτέλεσμα εκατομμύρια νεκρούς και εκατοντάδες εκατομμύρια πεινασμένους, ανέργους και με ψυχολογικά προβλήματα; Κανένα τέτοιο ερώτημα δεν υπάρχει. Γιατί τότε τα συμπεράσματα θα ήταν… ασυμμάζευτα.

Αυτό που δείχνει έμμεσα η έρευνα του ΚΕΦΙΜ πρέπει ωστόσο να μας απασχολεί. 31 χρόνια μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ το φάντασμα του κομμουνισμού στοιχειώνει τους φιλελεύθερους αυτής της χώρας παρ’όλες τις παρόλες τους για το αντίθετο. Γιατί διαφορετικά δε θα είχαν λόγο να ασχοληθούν μαζί του. Γιατί το αύριο προμηνύεται σκοτεινό για τη νεολαία και καμία καπιταλιστική φόρμουλα δεν το σώζει κι αυτό οι κύριοι και οι κυρίες των φιλελεύθερων think tank το γνωρίζουν παρά τις αγκυλώσεις τους.

Το πρόβλημα τους δεν είναι η ΕΣΣΔ του Μπρέζνιεφ και του Γκορμπατσόφ. Το πρόβλημα είναι να μην τεθούν ως  βασικές προτεραιότητες μιας κοινωνίας η υγεία και η παιδεία και όχι τα… καλσόν. Ξέρουν ότι σε αυτό το γήπεδο θα χάσουν από έναν ανώτερο αντίπαλο. Το Σοσιαλισμό.

Συνένοχοι σε εγκλήματα κατά της ζωής

/3 Comments/in , /by

«Εάν κάποιος εξακολουθεί να θεωρεί τους διορισμούς στο ΕΣΥ σπατάλη χρημάτων να ξέρει ότι είναι συνένοχος σε εγκλήματα κατά της ζωής». Τάδε έφη η εντατικολόγος στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Χριστίνα Κυδωνά. Οι κλίνες ΜΕΘ στη Θεσσαλονίκη γέμισαν και πλέον η κατάσταση όλο και περισσότερο θυμίζει εικόνες Απριλίου από τη γειτονική βόρεια Ιταλία.

Το διαλυμένο από την λεηλασία της κρίσης ΕΣΥ έχει ήδη υπερβεί προ πολλού τα όρια του. Ο εσμός των νεοφιλελεύθερων αλητών που κυβερνούν αποδεικνύει με τον πιο κυνικό και βαρύγδουπο τρόπο ότι ακόμη και στην πρωτοφανών διαστάσεων κρίση δημόσιας υγείας που πλήττει την κοινωνία με ανυπολόγιστες συνέπειες, απόλυτη προτεραιότητα είναι η εμπορευματοποίηση του αγαθού της υγείας και ο πλουτισμός των ολιγαρχών – κλινικαρχών – κολαούζων της κυβέρνησης.

Έξι μήνες μετά τη «μεγαλειώδη» αντιμετώπιση του πρώτου κύματος κορωνοιού, που υποτίθεται εξαγόρασε χρόνο για την στοιχειώδη ενίσχυση του συστήματος υγείας, οι μόνοι που έχουν ενισχυθεί είναι οι ιδιωτικές κλινικές μέσω της εξωφρενικής αύξησης της ημερήσιας αποζημίωσης για νοσηλεία ασθενών κορωνοιού σε ΜΕΘ και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και της εντεταλμένης υπηρεσίας.

Όσο δε ο ιός διασπείρεται με δαιμονιώδη ρυθμό στην κοινότητα, οι πολιτικές επιλογές γίνονται όλο και περισσότερο προκλητικές. Η ΝΔ παρακαλάει ιδιώτες ιατρούς να συνάψουν ολιγόμηνες συμβάσεις με το ΕΣΥ με αμοιβές 2000 ευρώ χωρίς εφημερίες, ενώ ο Κικίλιας επιλέγει συνειδητά να αραδιάσει ένα σωρό ψεύδη για την δήθεν αύξηση των κλινών ΜΕΘ στα Νοσοκομεία λες και απευθύνεται σε ηλίθιους και αναλώνεται μονάχα σε επικοινωνιακές φανφάρες προσομοιάζουσες σε χουντικές πρακτικές.

Η αποζημίωση εκατομμυρίων στους κλινικάρχες βαφτίζεται επίταξη, οι μετατροπές ΜΕΘ διαφόρων νόσων σε ΜΕΘ κορωνοιού βαφτίζεται αύξηση κλινών, το ανεξέλεγκτο άνοιγμα του τουρισμού το καλοκαίρι χωρίς κανέναν έλεγχο και καμία σοβαρή ιχνηλάτηση των κρουσμάτων, επιστροφή στην κανονικότητα.

Ο χειρισμός της πανδημίας από την ανάλγητη πολιτική Μητσοτάκη υπερβαίνει και τις πιο υψηλές προσδοκίες των απανταχού θατσερονεοφιλελέδων.

Όμως εν προκειμένω, διακυβεύευται κάτι ακόμη πιο πολύτιμο σε σύγκριση με τη δεκαετία των μνημονίων. Πλέον, δεν συρρικνώνεται απλώς το εισόδημα της πλειοψηφίας, δεν ανατρέπονται αιματοβαμμένες κατακτήσεις αιώνων, δεν διαρρηγνύεται μόνο ο κοινωνικός ιστός.

Απειλείται ευθέως και αμέσως η ζωή μίας διόλου αμελητέας κατηγορίας συμπολιτών μας, οι μαμάδες μας, οι μπαμπάδες μας, οι ευάλωτοι άνθρωποι κάθε ηλικίας.

Και όχι, δεν ευθύνεται ο Μητσοτάκης για την ύπαρξη του κορωνοιού.

Ευθύνεται όμως η πολιτική του αφενός για την εγκληματική του αδράνεια να προχωρήσει στην αυτονόητη θωράκιση του ΕΣΥ που ψυχορραγεί και αφετέρου για την χυδαία, κατάφωρη και ελιτίστικη επιλογή του να επωφεληθεί από την συγκυρία για να πλουτίσει για άλλη μια φορά τους μεγαλοεπιχειρηματίες – αυλοκόλακες που τον ανέδειξαν.

Αυτή η Δεξιά του Μητσοτάκη έχει ένα εγγενές χαρακτηριστικό που μπορεί εν δυνάμει να λειτουργήσει ως συλλογική αφύπνιση μετά από μια πενταετία σιγής και ηττοπάθειας που εδραίωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι απολύτως κυνική και βροντοφωνάζει ότι ιεραρχεί πιο πάνω την κερδοφορία της ελίτ από την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Αυτό φυσικά το έκανε και η Σαμαρική Δεξιά στην κρίση.

Όμως, η επιλογή αυτή μέσα σε μία υγειονομική βόμβα που η ανθρωπότητα έχει να αντιμετωπίσει από την γρίπη του ’18 , ανοίγει τα μάτια ακόμη και στους πιο δύσπιστους και συντηρητικούς για το ποιόν της ηγεσίας.

Το τι μέλλει γενέσθαι αποτελεί ερωτηματικό.

Σε κάθε περίπτωση, η καταγγελία των κυβερνητικών επιλογών και η απογύμνωση των σαθρών της επιχειρημάτων είναι αναγκαία τόσο για τον κατά το δυνατόν περιορισμό των συνεπειών της πανδημίας, όσο και για την ανάδειξη της αληθινής φύσης της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς.

Θεσσαλονίκη – Μπέργκαμο, με οδηγό τον Μητσοτάκη

/2 Comments/in , /by

Από την 1η Νοεμβρίου, το άθροισμα νέων θανάτων λόγω Covid-19 και νέων εισαγωγών ΜΕΘ σημειώνει εκθετική αύξηση.

Άθροισμα νέων θανάτων και νέων εισαγωγών ΜΕΘ

Άθροισμα νέων θανάτων και νέων εισαγωγών ΜΕΘ

Οι θάνατοι στην Ελλάδα αυξάνονται πλέον ανά αρκετές δεκάδες καθημερινά και η συνολική πορεία των απωλειών γίνεται κατακόρυφα ανοδική:

Οι νέοι θάνατοι ανά εκατομμύριο πληθυσμού τις τελευταίες τρεις ημέρες στην Ελλάδα πλησιάζουν τους 4, αριθμός που εμφανίζεται στις χειρότερες περιπτώσεις χωρών παγκοσμίως. Πιο συγκεκριμένα ο μέσος αριθμός νέων απωλειών ανά ημέρα στην Ελλάδα είναι 3,62 θάνατοι ανά εκατομμύριο πληθυσμού κατά το τελευταίο 5μερο (7/11 – 11/11), όταν στις ΗΠΑ, για το ίδιο διάστημα ο μέσος όρος νέων θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού είναι 3,15.

Τα πράγματα είναι δραματικά χειρότερα αν σκεφτούμε ότι στις περισσότερες χώρες (και στις ΗΠΑ) η πανδημία εξελίσσεται ήδη κατά την 3η φάση της, χωρίς να έχει υποχωρήσει δραματικά, σε αντίθεση με την Ελλάδα που είχαμε όχι απλά υποχώρηση κατά τις αρχές Ιουνίου, αλλά κυριολεκτικά μηδενισμό των κρουσμάτων.

Ελπίζουμε σε ότι αφορά τις απώλειες να μην γίνουμε σαν τις ΗΠΑ, αλλά χρειάζεται πολύ κυβερνητική ανευθυνότητα, και περίσσεια ιδεοληπτικής απέχθειας για τη δημόσια υγεία, τις δομές και τους μηχανισμούς της, για να φτάσει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη σε αυτό το επίπεδο.

Άνοιξε με χαρές και πανηγύρια τον τουρισμό, τάχα για να σώσει την οικονομία, στην ουσία για να κάνει το χατήρι της TUI και του Βερολίνου και επέτρεψε την εκτίναξη των κρουσμάτων ήδη από τα μέσα Ιουλίου.

Αρνήθηκε να στελεχώσει μηχανισμό ελέγχου, ανίχνευσης, απομόνωσης, καθώς ο,τιδήποτε είναι δημόσιο θεωρείται, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, “πεταμένα λεφτά”.

Αδιαφόρησε για τη συγκρότηση της ήδη διαλυμένης Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, απογυμνώνοντάς την ακόμα περισσότερο από γιατρούς και προσωπικό.

Χλεύασε την επιτακτική ανάγκη να ευξηθεί η δυναμικότητα των νοσοκομείων σε απλές κλίνες, κλίνες ΜΕΘ και εξειδικευμένο προσωπικό, με αποτέλεσμα σήμερα, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, να εξαντλούνται, μετά τα απλά κρεβάτια, και οι θέσεις στην Εντατική.

Θεώρησε ότι οι γιατροί και οι νοσηλευτές που διαμαρτύρονται για την κατάσταση των νοσοκομείων είναι ιθαγενείς που θαμπώνονται με καθρεφτάκια και βαφτίσια. Η κυβέρνηση συστηματικά και κουτοπόνηρα εμφάνιζε επί μήνες ότι οι κλίνες ΜΕΘ επαρκούν. Όταν τα πράγματα στένεψαν, ξεκίνησε να μετονομάζει τις απλές κλίνες σε κλίνες ΜΕΘ, τη στιγμή που στερούνται και υλικοτεχνικής υποδομής, και κυρίως, εξειδικευμένου προσωπικού.

Σήμερα, η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης προσωπικά, αντί να σκύψουν το κεφάλι μπροστά σε αυτό που οι ίδιοι δημιούργησαν και σε αυτό για το οποίο αδιαφόρησαν, κουνάνε το δάχτυλο μιλώντας για “υπονομευτές της προσπάθειας” και κατηγορούν (ξανά) τη νεολαία.

Ποιος έχασε την ντροπή και το φιλότιμο για να το βρουν αυτοί που κυβερνάνε;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε την καλή τύχη να κυβερνά μια χώρα η οποία ξέροντας τα χάλια του συστήματος υγείας τήρησε τα μέτρα κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας στο ακέραιο προσφέροντας μια εξαιρετική βάση εκκίνησης για την προετοιμασία για το δεύτερο κύμα.

Η χώρα είχε την κακή τύχη να κυβερνάται από μια κυβέρνηση η οποία θεώρησε ότι η ευνοϊκή συγκυρία της άνοιξης αποτελεί απόδειξη της αποτελεσματικότητάς της και της ικανότητας του επικεφαλής της. Ξόδεψε τον χρόνο που της εξασφάλισε η κοινωνία αυτοθαυμαζόμενη κι αυτοδοξολογούμενη από εξαγορασμένα ΜΜΕ.

Και κυρίως, εξακολούθησε, ακόμα και την ώρα της φονικής πανδημίας να βάζει πιο πάνω από τις ζωές και την υγεία των πολιτών τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού, των περικοπών, της λιτότητας, των μνημονιακών υποχρεώσεων.

Από χθες, η Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού.

Τι και ποιοι οδήγησαν τη Θεσσαλονίκη τόσο σύντομα, τόσο γρήγορα και τόσο εγκληματικά, σε κατάσταση Μπέργκαμο;

Η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης αποκαλύπτει τα βαφτίσια απλών κλινών σε κλίνες ΜΕΘ που διεξάγει η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, κατά τα πρότυπα των μοναχών του Μεσαίωνα που βάφτιζαν το κρέας ψάρι για να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους.

Πριν λίγες μέρες στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός μας, αναφερόμενος στην πολυκοσμία στα ΜΜΜ, σχολίασε σκωπτικά “δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία”.
Λεφτόδεντρα ξέραμε ότι δεν υπάρχουν, λεωφορεία μάθαμε ότι δεν γεννιούνται, αλλά από ό,τι φαίνεται κρεββάτια ΜΕΘ γεννιούνται και μάλιστα καθημερινά και μάλιστα δεκάδες!
Η πανδημία τρέχει με ρυθμούς φωτιάς το δεκαπενταύγουστο, τα κρεβάτια ΜΕΘ γεμίζουν καθημερινά, και κάθε απόγευμα επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία: ασφυκτικές πιέσεις σε κάθε νοσοκομείο από τους υπεύθυνους του ΕΚΑΒ και του υπουργείου “να ανοίξει την επόμενη μέρα άλλα πέντε – άλλα δέκα κρεβάτια ΜΕΘ”. Τα οποία νοσοκομεία κάνουν την ανάγκη (ή την κομματική υποχρέωση) φιλότιμο και – ω του θαύματος! – κάθε 2-3 μέρες μέσα σε ένα 24ωρο αναπτύσσουν 10 καινούριες κλίνες ΜΕΘ!
Επειδή όμως θαύματα δεν γίνονται και επειδή η κοροϊδία πρέπει να τελειώσει, ας σας εξηγήσουμε εμείς, οι νοσοκομειακοί γιατροί που “τρέχουμε” αυτά τα κρεβάτια τι κρύβεται πίσω από τις δεκάδες “καινούριες κλίνες ΜΕΘ”: η πρώτη φουρνιά των καινούριων κλινών είναι κλίνες ΜΑΦ, δηλαδή Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας (σε νευροχειρουργικές, νευρολογικές, καρδιοχειρουργικές κτλ κλινικές), με σαφώς υποδεέστερη τεχνική και στελεχιακή δυνατότητα σε σχέση με μία κλίνη ΜΕΘ. Οι επόμενες φουρνιές “καινούριων κλινών ΜΕΘ” είναι στην κυριολεξία ανεμοσκορπίσματα – ανεμομαζώματα: αναπνευστήρες ανασύρονται από τα αζήτητα (ακόμα και φορητοί αναπνευστήρες μεταφοράς!!!), υποτυπώδη μόνιτορ, κρεββάτια που εμφανισιακά ίσα που μοιάζουν με κρεβάτια εντατικής και λειτουργικά δεν έχουν καμία σχέση με αυτά, χωρίς αντλίες έγχυσης φαρμάκων κτλ. Και, το σημαντικότερο όλων, ΧΩΡΙΣ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ. Ο ακρογωνιαίος λίθος των ΜΕΘ είναι οι εξειδικευμένοι γιατροί και νοσηλευτές, και μάλιστα σε μεγάλο αριθμό, για να μπορέσουν να φέρουν σε πέρας την ποσοτικά και ποιοτικά αυξημένη και απαιτητική δουλειά της εντατικής ιατρικής.
Αυτό που κάνει λοιπόν η κυβέρνησή μας και το υπουργείο μας ΔΕΝ είναι καινούρες κλίνες ΜΕΘ. Είναι κρεβάτια που μόνο προσχηματικά, με πολλή φαντασία και χωρίς καθόλου τσίπα θα μπορούσε κανείς να τα ονοματίσει “κρεβάτια ΜΕΘ”. Τα οποία στερούνται εντελώς του απαραίτητου εξειδικευμένου προσωπικού! Οι ίδιοι αριθμητικά εντατικολόγοι που μέχρι πριν ένα χρόνο δεν έφταναν να λειτουργήσουν τα 10 κρεβάτια της ΜΕΘ τους, τώρα σε συνθήκες πανδημίας αναγκάζονται με το πιστόλι στον κρόταφο να λειτουργήσουν 20 – 30 – 40 κρεβάτια – με τη συνεπικουρία γιατρών άλλων ειδικοτήτων που δεν έχουν την απαιτούμενη ειδική γνώση! Σκοπός των κυβερνώντων δεν είναι να νοσηλευθούν άνθρωποι με τις σωστές συνθήκες, μπας και κάποιοι γλυτώσουν. Σκοπός τους είναι να διασωληνωθούν κακήν κακώς όσοι χρειαστεί, να μπουν σε ένα κρεβάτι που βάφτισαν ως “κρεβάτι ΜΕΘ” και από εκεί και πέρα γαία πυρί μιχθήτω!
Αυτό δυστυχώς θα αποτυπωθεί τραγικά στη θνητότητα αυτού του δεύτερου κύματος της πανδημίας στη Θεσσαλονίκη! Η οποία θα θυμίζει θνητότητα μακελειού και όχι θνητότητα κράτους σε καιρό ειρήνης!
Κλίνες ΜΕΘ, λοιπόν, δεν γεννιούνται από το πουθενά, όπως άλλωστε και λεωφορεία – και το ξέρει πολύ καλά και ο πρωθυπουργός μας και ο υπουργός υγείας! Οι κλίνες ΜΕΘ χρειάζονται κατάλληλο εξοπλισμό και πάνω από όλα μόνιμο, εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό – το οποίο η κυβέρνηση, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις μας όλους τους τελευταίους μήνες, δεν προσέλαβε!
Για αυτούς η ζωή κοστίζει – για όλους εμάς όμως η ζωή αξίζει !

Φταίνε οι γιατροί! Ουρλιάζουν τα ΜΜΕ, ειδικά όταν αυτοί κινητοποιούνται για τις ανάγκες της Δημόσιας Υγείας και αποκαλύπτουν την κατάσταση των νοσοκομείων. Η Χριστίνα Κυδώνα, γιατρός στο Ιπποκράτειο, γράφει σχετικά:

Πάει μια βδομάδα που μου ανατέθηκε η ευθύνη της covid κλινικής του Ιπποκρατείου μαζί με τη λοιμωξιολόγο Αθηνά Πυρπασοπούλου. Από τα 35 κρεβάτια φτάσαμε τα 150 και στην αυριανή εφημερία θα επεκταθούμε μέχρι τα 180.
Ένα μόνο έχω να πω: κανείς δε σχολάει στην ώρα του, αλλά 2-3-4-5 και 6 ώρες μετά (εννοείται χωρίς υπερωρία). Οι εφημερεύοντες γιατροί ειδικοί και ειδικευόμενοι περνούν 24+ ώρες με τη στολή χωρίς να ξεκουράζονται ούτε μισάωρο. Τέσσερις νοσηλεύτριες σε κάθε απογευματινή και βραδινή βάρδια για 50 ασθενείς covid με ένα ατελείωτο, ατελείωτο τρέξιμο. Προϊσταμενες, Τομεάρχισες και Διευθύνουσα φεύγουν καθημερινά βράδυ από το νοσοκομείο και η Πληροφορική & Τεχνική Υπηρεσία έχουν γίνει λάστιχο, ενώ ταυτόχρονα τα κρούσματα στο προσωπικό αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Εάν κάποιος εξακολουθεί – από ιδεολογική θέση – να θεωρεί τους διορισμούς στο ΕΣΥ σπατάλη χρημάτων, να ξέρει ότι είναι συνένοχος σε εγκλήματα κατά της ζωής.

Οι πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση στην οποία έχει έρθει το Σύστημα Υγείας και η Δημόσια Υγεία ευρύτερα, είναι προφανείς.

Η απόπειρα να φορτωθεί η ολιγωρία, η ανικανότητα, η αδιαφορία και η αντίστροφη ιεράρχηση προτεραιοτήτων στην οποία έχει επιδοθεί η κυβέρνηση στην “ατομική ευθύνη των πολιτών” είναι εξοργιστική.

Επιχειρεί ανεπιτυχώς να κρύψει τις ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ και του Κ. Μητσοτάκη προσωπικά, για αυτό το οποίο ήδη ζούμε και για το πολύ χειρότερο το οποίο έρχεται.