Οι νεκροί έχουν ονοματεπώνυμο. Οι ευθύνες το ίδιο.

Κάθε απόγευμα παρατίθεται το ενημερωτικό δελτίο του ΕΟΔΥ με κρούσματα, νεκρούς, διασωληνωμένους. Και όλοι περιμένουμε να ακούσουμε. Περιμένουμε με την ελπίδα να πέσουν τα νούμερα. Να σταματήσουν να αυξάνουν κατά δεκάδες ή εκατοντάδες πλέον οι νεκροί. Και όλα είναι νούμερα. Τόσα κρούσματα, τόσοι  νεκροί, τόσοι διασωληνωμένοι. Και έχουμε μπει όλοι σ’ αυτή την διαδικασία. Κινδυνεύοντας να ξεχάσουμε ότι τα κρούσματα, οι νεκροί, οι διασωληνωμένοι είναι άνθρωποι. Ήταν και είναι άνθρωποι. Συμπολίτες μας με ονοματεπώνυμο, ζωή, οικογένεια, δουλειά. Σαν  των υπολοίπων. Που κόπηκαν απότομα από την  ‘’ατυχία’’ να κολλήσουν κορωνοιό. Από την “ατυχία” να στοιβάζονται σε ένα λεωφορείο για να πάνε στην δουλειά τους, από την “ατυχία” να δουλεύουν σε μια δουλειά χωρίς μέτρα, από την “ατυχία” να μην μπορούν να κάνουν εγκαίρως το test, από την “ατυχία” να μην  μπορεί να τους αντιμετωπίσει ικανοποιητικά το ΕΣΥ λόγω υπερπληθώρας ασθενών και έλλειψης εξοπλισμού και προσωπικού.

Όσο προχωράει η πανδημία πληθαίνουν οι κατηγορίες για μη ορθή διαχείριση ασθενών λόγω έλλειψης  προσωπικού και μέσων και συνεπώς μη τήρησης των πρωτοκόλλων βέλτιστης αντιμετώπισης. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Θεσσαλονίκη, Δράμα, Σέρρες, Λάρισα, Αγρίνιο κ.α.

Πληθαίνουν οι κατηγορίες για την αλλοπρόσαλλη και επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης. Που κατηγορεί τους πολίτες για τα δικά της σφάλματα, χρεώνει τα πάντα στην ατομική ευθύνη, παριστάνει ότι όλα πάνε καλά, πανηγυρίζει που είμαστε (ακόμα) πίσω από το Βέλγιο, δηλώνει ότι με περισσότερες ΜΕΘ έχουμε περισσότερους θανάτους. Εσχάτως αποκαλύφθηκε ότι ο ΕΟΔΥ κρατά (και δίνει) λάθος στοιχεία στην Επιτροπή.

Άραγε για όλη αυτή την κατάσταση φταίει κανείς; Ή απλώς η πανδημία είναι μια φυσική καταστροφή; Υπάρχουν υπεύθυνοι που θα έπρεπε να είχαν προετοιμάσει αλλιώς την χώρα για το δεύτερο κύμα της πανδημίας; Ή απλώς θα μείνουμε στο ότι κάποιοι ήταν άτυχοι;

H έξοδος της χώρας από το πρώτο lockdown έγινε με επιδημιολογικά δεδομένα που επέτρεπαν διαφορετική διαχείριση. Υπήρχε χρόνος και χώρος για μια διαφορετική προετοιμασία και οργάνωση ενόψει του αναμενόμενου δεύτερου κύματος. Οι ομοσπονδίες γιατρών και υγειονομκών –και όχι μόνο- είχαν επισημάνει ήδη από τον Μάιο τα βήματα τα οποία έπρεπε να γίνουν. Στο πώς θα ανοίξει με ασφάλεια ο τουρισμός, πώς  θα ενισχυθεί το ΕΣΥ με προσωπικό και ΜΕΘ, το πως θα πρέπει να οργανωθεί η ΠΦΥ και πώς να γίνει η ιχνηλάτηση.

Η κυβέρνηση και οι παράγοντές της, μεθυσμένοι από το success story του πρώτου κύματος (που αποδεικνύεται πλέον εντελώς ότι ήταν καθαρή τύχη), δεν έδωσαν  καμία σημασία στις προειδοποιήσεις.

Επέλεξαν να μην μιλήσουν και να μην συμβουλευτούν κανέναν. Με την αλαζονεία για σύμβουλο, επέλεξαν να μην κάνουν τίποτα ή σχεδόν τίποτα, νομίζοντας αφελώς ότι θα την σκαπουλάρουν όπως και την πρώτη φορά.

Ο Νοέμβριος όμως αποδείχθηκε ότι δεν ήταν Μάρτιος. Και οι εικόνες Ιταλίας έγιναν καθημερινότητα στα Νοσοκομεία της  Β. Ελλάδας. Όπου από κάθε μαρτυρία προκύπτει ότι οι συνθήκες νοσηλείας και περίθαλψης  δεν είναι αυτές που πρέπει, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν το προσωπικό και οι υποδομές…

Για όλους αυτούς τους συμπολίτες μας που χάθηκαν, υπάρχει κανείς να αναλάβει την ευθύνη;

Όπως και οι νεκροί, έτσι και οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο. Και ξεκινούν από πολύ ψηλά, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, κατηφορίζοντας προς  υπουργούς, γενικούς γραμματείς, ΥΠΕάρχες, διοικητές νοσοκομείων, επιτροπή εμπειρογνωμόνων. Που άφησαν τον λαό της χώρας απροετοίμαστο απέναντι στην πανδημία. Και οι ευθύνες αυτές δεν είναι μόνο πολιτικές. Είναι και ποινικές…

Οι φορείς που εκπροσωπούν τον εργαζόμενο κόσμο, τους υγειονομικούς, πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη να προχωρήσουν σε αναζήτηση των ευθυνών αυτών.  Και  δικαστικά. ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕΔΗΝ έχουν υποχρέωση να ζητήσουν την δικαίωση όσων «άτυχων» –με ονοματεπώνυμο- έπεσαν θύματα της εγκληματικής αδιαφορίας, αμέλειας και ανικανότητας αυτής της κυβέρνησης και των μηχανισμών της.

Covid-19: μαύρα νούμερα, σκέψεις και παγίδες

Συνολικά ο SARS-CoV-2 έχει στερήσει την ζωή σε παραπάνω από 2000 συντοπίτες μας μέσα σε 8 μήνες πανδημίας, και έχει ακόμα δρόμο. Ναι, προφανώς δεν είναι μια απλή γριπούλα, όσο κι αν επιμένετε μερικοί προσπαθώντας να πείσετε πρώτα τους εαυτούς σας και μετά τους υπόλοιπους για να επιβεβαιωθείτε σε μια νοσηρή ψυχολογική άμυνα άρνησης. Η γρίπη έχει σκοτώσει περίπου τους μισούς από αυτούς σε μια δεκαετία.

Τα ημερήσια νέα κρούσματα ξεκίνησαν επιτέλους να πέφτουν σημαντικά. Λογικά την επόμενη εβδομάδα θα είμαστε στο 1500αρι. Αν όμως ανοίξουμε όπως διατείνονται οι πολιτικοί σε μια προσπάθεια χαϊδέματος του λιανεμπορίου χωρίς να βγάλουν ευρώ από την τσέπη, σε δύο – τρεις εβδομάδες θα είμαστε δυο φορές χειρότερα απ’ ότι τώρα, σε ένα κύμα όχι ακριβώς τρίτο αλλά 2.5. Θυμίζω ότι το 1500αρι το πιάσαμε στις 28/10 και όντας ανοιχτοί, παρότι με σχετικούς περιορισμούς ήδη πανελλαδικά, πνιγήκαμε σε χρόνο dt.

Σε ότι αφορά τις ΜΕΘ, αργούμε ακόμα να γυρίσουμε σε νορμάλ νούμερα. Ελπίζω να φρενάρει σιγά-σιγά, βλέπω τον ρυθμό αύξησης να μειώνεται (+34% χθες 26/11, +65% προ εβδομάδος). Θα σταλάρουμε στο 500αρικο πάνω-κάτω για κάποιο καιρό και σιγά σιγά θα κατεβούμε κάτω από τα 100. Αν όμως συμβεί αυτό που περιγράφω από πάνω με τα κρούσματα, κοιτάτε μη δούμε κανένα χιλιάρικο σε διασωληνωμένους και τότε θα τους έχουμε μέχρι και στα κουζινάκια των κλινικών αντί για ΜΕΘ.

Όσο για τους νεκρούς, αν συμβεί το από πάνω, και έχουμε διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ… μαύρα κουλούρια. Αν δεν συμβεί αυτή η ακολουθία, και ομαλά συνεχίσουμε μειώσεις κρουσμάτων και σταθεροποίηση και ακόλουθη μείωση διασωληνωμένων, θα κατέβουν κι αυτοί αργά – αργά.

Νομίζω επίσης ότι είμαστε έτοιμοι να πέσουμε σαν κοινωνία και πάλι στην ΠΑΓΙΔΑ της υπεραισιοδοξίας και του wishful thinking. Όπως λοιπόν αρχές καλοκαιριού πολλοί χαλάρωναν υπερβολικά με την σκέψη πως ο ιός δεν επιζεί και δεν μεταδίδεται στο ζεστό μεσογειακό καλοκαίρι βασιζόμενοι σε πρόωρες μετρήσεις με πάρα πολλά confounding factors και σε μια γενική θεώρηση περί κορωνοϊών – οι λίγοι που λέγαμε περιμένετε φαντάζαμε υπερβολικοί και φοβητσιάρηδες – έτσι και τώρα ήρθε η σειρά των εμβολίων να ταΐσουν αυτή την ψευτοελπίδα. Από κάποιους κυβερνητικούς κύκλους ίσως και σκόπιμα καλλιεργείται αυτή η “χαρά” πως “πάει πέρασε κι αυτό, έχουμε την λύση” για να θαφτούν οι εγκληματικές ευθύνες της απαράδεκτης διαχείρισης της πανδημίας που μας οδήγησαν εδώ. Μην χαλαρώνετε, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας, δεν γίνεται να περιμένετε να σας σώσουν τα εμβόλια. Ακόμα κι αν όλα πάνε καλά, είναι απίθανο να έχουμε ανοσοποιήσει σε ποσοστό >60% τον πληθυσμό πριν το τέλος του 2021 για να μιλάμε για ανοσία αγέλης. Άσε που δεν ξέρουμε πόσο κρατάει αυτή η ανοσία. Δεν είναι απίθανο το σενάριο της “εγκατάστασης” και εποχικής διακύμανσης του ιού. Ιδίως αφού φαινόμαστε ανίκανοι για μια παγκόσμια συνεννόηση που θα οδηγήσει στην εξάλειψή του. Και αν όντως συμβεί αυτό το σενάριο, τα σχετικά φτηνά εμβόλια με φορέα αδενοϊό ίσως αποδειχθούν μη λειτουργικά για ετήσιες επαναληπτικές δόσεις για τεχνικούς λόγους. Βλέπεις η ανοσολογική απάντηση που θα έχει αναπτυχθεί για τα εγγενή αντιγόνα του αδενοϊού-φορέα θα τον εξαφανίζει πολύ πριν χρειαστεί να σηκωθεί αντίστοιχη απάντηση για την πρωτεΐνη Spike του SARS-CoV-2 που κουβαλούν μαζί. Ωραία θα πεις, έχουμε τα mRNA. Όχι όλοι. Υπάρχουν φτωχές χώρες που δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος. Και άρα θα παραμείνουν ως “δεξαμενές” του ιού που θα μας επισκέπτεται κατά κύματα. Εκτός και αποφασίσουμε ως παγκόσμια κοινότητα να το σηκώσουμε όλοι μαζί το κόστος για να τον εξαφανίσουμε. Όλοι μαζί; Παγκόσμια κοινότητα; Συντονισμένη ενέργεια; Not going to happen… Το αποδείξαμε πως είμαστε πλήρως αυτοκαταστροφικοί σε αυτό το κομμάτι.

Συζητάμε όλο αυτόν τον καιρό της πανδημίας το θέμα της εξελικτικής πίεσης στον ιό, πώς προκάλεσε ενδεχομένως την μεταπήδηση του στον άνθρωπο, πώς μεταλλάσσεται και αν γίνεται περισσότερο μεταδοτικός, λιγότερο νοσηρός και τούμπαλιν… Ξεχνάμε ότι παρότι περιγράφουμε το δυναμικό – και μη ντετερμινιστικό – αυτό σύστημα αποτελούμε και εμείς μέρος του. Μήπως να συζητούσαμε λίγο και τις εξελικτικές πιέσεις στον Ηomo sapiens; Σίγουρα ο ρυθμός αναπαραγωγής μας δεν επιτρέπει σημαντικές μεταλλάξεις σε αυτό το χρονικό παράθυρο. Εκτός όμως από τα γονίδια υπάρχουν και τα μιμίδια: κωδικοποιημένες συμπεριφορές εντός της κοινότητας που εξελικτικά “επιβιώνουν” ή “εξαλείφονται”. Εξελικτική ηθολογία for the win λοιπόν! Ας αντιληφθούμε τι πρέπει να υιοθετήσουμε ως αξιακό σύστημα.

Με τον Εξαδάκτυλο ή με την Κατσίμπα;

«Όποιος πάει να δουλέψει μέσα σε αυτόν τον χώρο (τα νοσοκομεία), πρώτα από όλα εκτίθεται σε έναν φοβερό κίνδυνο, που σημαίνει ότι αν είναι γιατρός του ΕΣΥ και πεθάνει, η χήρα του θα έχει μια σύνταξη. Αν είναι εθελοντής θα πάει έτσι, η χήρα του δεν θα έχει τίποτα. Οι συνάδελφοι όλοι δεν έχουν περιουσία τέτοια που να τους επιτρέπει να εκτίθενται σε κινδύνους έχοντας το κεφάλι τους ήσυχο, ότι οι χήρες και τα ορφανά θα μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Κατά συνέπεια, παντού όταν πάμε σε μια τέτοια κατάσταση υπάρχει κάποιου είδους αποζημίωση». 

Τοποθέτησή του προέδρου του Π.Ι.Σ. Εξαδάκτυλου
στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, 18/11/2020

Ὅρκον μὲν οὖν μοι τόνδε ἐπιτελέα ποιέοντι, καὶ μὴ ξυγχέοντι, εἴη ἐπαύρασθαι καὶ βίου καὶ τέχνης δοξαζομένῳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐς τὸν αἰεὶ χρόνον. παραβαίνοντι δὲ καὶ ἐπιορκοῦντι, τἀναντία τουτέων.

Αν τηρώ τον όρκο αυτό και δεν τον παραβώ, ας χαίρω πάντοτε υπολήψεως ανάμεσα στους ανθρώπους για τη ζωή και για την τέχνη μου. Αν όμως τον παραβώ και επιορκήσω, ας πάθω τα αντίθετα.

Ιπποκράτης, 4ος αιώνας π.Χ

Οι κρίσεις, ακόμα και οι υγειονομικές, είναι ευκαιρίες για να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Κάνουν ορατές τις διαφορές που ήταν ίσως δυσδιάκριτες και θολές. Μέσα στην θύελλα ορίζονται τα στρατόπεδα και χωρίζονται οι άνθρωποι. Και θυμόμαστε ακόμα μια φορά ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε στην κοινωνία, ούτε στον ιατρικό κόσμο.

Από την μία ο κ. Εξαδάκτυλος.

Και η ηγεσία του ΠΙΣ, διάφορα προεδρεία ιατρικών συλλόγων της χώρας και μερίδα πανεπιστημιακών και μεγαλοδιευθυντών του ΕΣΥ, που μέσα σε αυτές τις συνθήκες, που ο λαός δοκιμάζεται, βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων του ιατρικού κατεστημένου.

Ζητούν αναίσχυντα πράγματα, ειδική προνομιακή μεταχείριση, προκλητικές αμοιβές και προνόμια. Ζητούν 3000 € αφορολόγητα όταν ένας κλινικός γιατρός, επιμελητής Β, με καθημερινή εμπειρία, μέσα στη μάχη από την πρώτη μέρα, παίρνει 1250 €. Για να συνδράμουν ζητούν να μετρηθεί η προϋπηρεσία επί πέντε (5!), σε αντίθεση με τους επικουρικούς που είναι ήδη στο μετερίζι της μάχης και βάζουν το κεφάλι τους στον ντορβά, αντικρίζοντας το φάσμα της ανεργίας στο τέλος της διετίας χωρίς να έχουν καν διανοηθεί να εκστομίσουν απαίτηση για πολλαπλασιασμό της προϋπηρεσίας τους.

Από την άλλη η Δάφνη Κατσίμπα.

Μία μόνο γιατρός από τη μεγάλη πλειοψηφία των έντιμων και μαχόμενων νοσοκομειακών που με αυταπάρνηση, αγόγγυστα, με ελάχιστα μέσα και υλικά μέσα δίνουν την μάχη στην πρώτη γραμμή των νοσοκομείων και Κ.Υ. της χώρας. Που από τη μια τάχα ενισχύονται ηθικά με παλαμάκια από τα μπαλκόνια, και από την άλλη καθυβρίζονται από τα καλοπληρωμένα κυβερνητικά παπαγαλάκια των ΜΜΕ διότι τολμούν να πουν την αλήθεια για την κατάσταση που επικρατεί στα Νοσοκομεία.

Ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος είναι συνομιλητής της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων και συχνά πυκνά είναι αγαπημένος προσκεκλημένος των τηλεοπτικών καναλιών.

Η Δάφνη Κατσίμπα είναι αντικείμενο εισαγγελικής παρέμβασης με το ερώτημα της διέγερσης σε ανυπακοή γιατί τόλμησε να καλέσει σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, συκοφαντούμενη εν χορώ από τα τηλεοπτικά κανάλια.

Από τη μια αυτοί που βλέπουν την κρίση, την αρρώστια και τον θάνατο σαν ευκαιρία για να περάσουν τα αναχρονιστικά τους σχέδια και τις ιδεοληψίες για επιστροφή της δημόσιας υγείας στην προ-ΕΣΥ εποχή, τότε που οι κλινικάρχες και οι κομματάρχες αποφάσιζαν ποιος θα νοσηλευτεί και ποιος όχι.

Από την άλλη αυτοί που με ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια δίνουν μια εξαντλητική και άνιση μάχη στην πρώτη γραμμή, από την πρώτη μέρα, χωρίς να κλείνουν τα μάτια στη λεηλασία και την υπονόμευση που επί χρόνια δέχτηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Από τη μια η ξεδιαντροπιά, ο αμοραλισμός, η ιδιοτέλεια, η ιδιωτεία, η ντροπή του Ιπποκράτη, η μνήμη του γερολαδά.

Από την άλλη η προσφορά, ο καθημερινός αγώνας, το χρέος.

Από τη μια το παράδειγμα προς αποφυγή για κάθε νέο γιατρό και υγειονομικό.

Από την άλλη όλα όσα μας θυμίζουν γιατί βρεθήκαμε σε αυτόν τον χώρο.

Δεν έχουμε καμιά δυσκολία να επιλέξουμε.

Δημήτρης Ζιαζιάς
πρόεδρος της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας

Στέλιος Τσόχατζης
αντιπρόεδρος της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας

Ο μύθος της “νίκης” έναντι του κορωνοϊού και τα σημερινά τριψήφια νούμερα θανάτων

Η πικρή αλήθεια είναι ότι το πρώτο επιδημικό κύμα κορονοϊού στην Ελλάδα ήταν ασήμαντο. Οι προφανείς αιτίες αρκετές: οι μικρές εμπορικές διασυνδέσεις με την Κίνα, η Ελλάδα είναι χώρα χωρίς διεθνείς φοιτητές, χωρίς διεθνή χειμερινό τουρισμό, με ένα ουσιαστικά κεντρικό διεθνές αεροδρόμιο το Φλεβάρη που μάλιστα δεν είναι σοβαρός διακομεταμιστικός κόμβος.

Τα μέτρα και το πρώτο lockdown ήρθαν ταυτόχρονα με τις άλλες χώρες στην Ευρώπη. Η Ελλάδα ακολούθησε το ρεύμα των λουκέτων. Για την Ισπανία, το Η.Β., την Γαλλία και το Βέλγιο ήταν αργά, για την Ελλάδα και την Κύπρο ήταν σχετικά νωρίς.

Έτσι πλάστηκε ο μύθος μιας “νίκης” και οδήγησε σε δημοσκοπικά ποσοστά που ζάλισαν τους κυβερνώντες. Επαναπαύτηκαν στις δάφνες, στα αυτο-δοξαστικά ΖΗΤΩ με απόλυτα ελεγχόμενα ΜΜΕ που είναι διεθνής ντροπή για την ενημέρωση.

Μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ δεν πάρθηκαν. Ό,τι έγινε στηρίχθηκε σε δωρεές σε ΜΕΘ που όμως δεν είναι ικανές να λειτουργήσουν αποτελεσματικά χωρίς εκπαιδευμένο προσωπικό.

Ούτε λόγος για την πρωτοβάθμια φροντίδα. Μικρός έλεγχος στον διεθνή τουρισμό (ισχύει και για Ισπανία, Πορτογαλία κ.ά. αυτό για να είμαστε δίκαιοι). Τα αεροπλάνα στις διεθνείς πτήσεις ήταν τίγκα (γενικό πρόβλημα σε όλη την Ε.Ε.), ενώ στα πλοία η κυβέρνηση τον Αύγουστο υποχώρησε στις πιέσεις των πλοιοκτητών.

Το ποσοστό θετικότητας στα τεστ ήταν τριπλάσιο στα χερσαία σύνορα με τις λοιπές Βαλκανικές χώρες και τους εποχικούς εργάτες ήδη από τον Αύγουστο.

Ελάχιστα μέτρα για τα μέσα μαζικής μεταφοράς (ναι κολλάει και στο μετρό και στα λεωφορεία).

Ψευδοεπιστημονική επικοινωνιακή θεώρηση για την απουσία μέτρων φυσικής αποστασιοποίησης στα σχολεία το Σεπτέμβριο, ενώ τα κρούσματα αυξανόντουσαν θεαματικά. Κανένας διάλογος με τους εκπαιδευτικούς, καμιά ευέλικτη λογική για να λειτουργήσουν τα σχολεία, κανένα σχέδιο για να μείνουν τα δημόσια σχολεία ανοιχτά, ελάχιστη προετοιμασία για την περίπτωση τηλεκπαίδευσης.

Ελάχιστα μέτρα και κανένας έλεγχος στους χώρους εργασίας και τους essential workers (π.χ. διακομιδή σκουπιδιών, οδηγοί λεωφορείων και συγκοινωνίες, υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί, γηροκομεία, εργάτες σε συσκευασία τροφίμων, τομέα ενέργειας, φαρμακοβιομηχανία) όπου υπάρχει συνωστισμός.

Κανένα μέτρο εκπαίδευσης για σωστή εφαρμογή ορθών μέτρων όπως η μάσκα. Παντελής έλλειψη ψηφιακής δημοκρατίας και ενημέρωσης. Η πληροφορία μόνο για τα επιτελεία.

Και από πάνω το χρόνιο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας με τον θρησκευτικό συντηρητισμό.

Η χώρα στο Βορρά ψυχραίνει σιγά σιγά τον Οκτώβιο. Η Ισπανία, η Γαλλία, η Τσεχία, η Πολωνία, το Βέλγιο έδειχναν τι θα συμβεί όταν ο καιρός ψυχράνει, οι πόρτες και τα παράθυρα κλείσουν.

Είχαμε μια διαφορά επιδημικής φάσης 20-30 ημερών με την Κεντρική Ευρώπη. Χρόνος κρίσιμος και πολύτιμος για να γίνουν κινήσεις έστω την ύστατη στιγμή.

Αλλά ακόμα και τότε τα διεθνή επιδημιολογικά μοντέλα που ήταν ζοφερά αγνοούνταν ή λοιδορούνταν.

Στην πρώτη μεγάλη αληθινή πρόκληση, όλοι οι επικοινωνιακοί μύθοι κατάρρευσαν. Δεν γνωρίζω εάν το εμβόλιο προλάβει ένα τρίτο επιδημικό κύμα στα μέσα Γενάρη μετά τις γιορτές. Το θεωρώ απίθανο.

Αυτό όμως που πλέον φαίνεται είναι ότι τα τριψήφια νούμερα θανάτων θα αλλάξουν ριζικά την εικόνα της χώρας και ως προς αυτό (φαίνεται και από το γράφημα).

Η αναστολή των προγραμματισμένων χειρουργικών επεμβάσεων μέχρι 80% που ανακοίνωσε ο Χαρδαλιάς με μοναδική εξαίρεση τα ογκολογικά και επείγοντα περιστατικά δείχνει ότι η κυβέρνηση ακόμα προκρίνει την επικοινωνία έναντι της ουσίας.

Όλοι οι μύθοι του επιτελικού κράτους κατέρρευσαν. Το επικοινωνιακό ένδυμα της επιτυχημένης διαχείρισης ξεφτίζει μέρα με τη μέρα.

Και όταν όλα αυτά τελειώσουν έρχεται ένας οικονομικός Γολγοθάς. Η χώρα με 2, 3 ή 4 lockdown που έχει περάσει τρία μνημόνια με 1/3 μείωση του ΑΕΠ θα έχει το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, τη μεγαλύτερη ύφεση (πάνω από διψήφιο νούμερο) και το μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα. Η επανάκαμψη θα είναι δύσκολη.

Η μετα-πανδημική οικονομία δεν βοηθάει μια χώρα που μεγάλο μέρος του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Ο κόσμος δεν θα έχει λεφτά να καταναλώσει. Η είσπραξη φόρων θα είναι μικρότερη.

Η επιδημιολογική εικονα είναι ζοφερή, αλλά τα δύσκολα χρόνια μετά το καλοκαίρι του 2021 είναι μπροστά. Δεν ξέρω εάν η κυβέρνηση αλλάξει το νεοφιλεύθερο ιδεοληπτικό της σχέδιο.«Μόνο μια κρίση – πραγματική ή αντιληπτή – παράγει πραγματική αλλαγή. Όταν συμβεί αυτή η κρίση, οι ενέργειες που αναλαμβάνονται εξαρτώνται από τις ιδέες που βρίσκονται τριγύρω” έλεγε ο Milton Friedman, ένας μεγάλος γκουρού του νεοφιλελευθερισμού.

Αλλά η κυβέρνηση είναι νεοφιλεύθερα συμπαγής ως προς αυτό. Δεν έχει ανθρώπους που θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία της χώρας προς την οικονομική και δημογραφική συρρίκνωση και τη γεωπολιτική υποβάθμιση.

Φοβάμαι ότι δυνάμεις μέσα από τη Ν.Δ. στα χρόνια της επερχόμενης κρίσης θα στραφούν ακόμα πιο δεξιά στο μόνο προϊόν που μπορούν να πουλήσουν καλά. Την ιδεολογία: δημαγωγικός εθνικισμός, πολιτισμικός συντηρητισμός, νοσταλγική παράδοση “νόμου και τάξης”, συρρίκνωση της δημοκρατίας.

Η αντιπολίτευση άραγε έχει ένα σχέδιο αντίστασης, αλληλεγγύης, και ανάπτυξης;

Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο που λέει "LINEAR Daily new confirmed COVID-19 deaths per million people Shown rlg day average. Limited testing challengesi the eattribution cause of death means that the number deaths may be an accurate count the tru number fdeathsfromCOVID-19 10 confirmed Ou World Data Italy 2 Greece United Kingdom ct1,2020 2020 United States Oct7 Oct17 Germany Latvia Source: European CDC Situation Update Worldwide Lastupdated 22 November, 10:06 (Londontime) Dec31 2019 Oct27 CHART Turkey Nov6 map Nov16 Denmark Korea Nov TABLE 2020 SOURCES CCBY Nov 22, 2020 DOWNLOAD"

Νοσοκομείο Σωτηρία

Στο Σωτηρία λειτουργούν από το Σεπτέμβριο 6 κλινικές covid, ενώ παραμένουν σε κανονική λειτουργία 5 πνευμονολογικές και η μία παθολογική, οι οποίες καλύπτουν και τα ΤΕΠ (covid και μη περιστατικά). Επίσης, οι δυο ΜΕΘ και η ΜΑΦ του νοσοκομείου έχουν μετατραπεί αποκλειστικά για τη νοσηλεία covid από τότε. Από τα μέσα Οκτωβρίου ξεκίνησε η λειτουργία της νέας ΜΕΘ με 12 κρεβάτια που όταν γέμισαν άνοιξαν άλλα 13. Το άνοιγμα αυτό έγινε με μετακίνηση ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού από άλλα νοσοκομεία ή από άλλα τμήματα του νοσοκομείου.

Τον Νοέμβριο  βρίσκονται σε εξέλιξη νέες μετακινήσεις νοσηλευτικού προσωπικού για να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα υπόλοιπα κρεβάτια ενώ αναμένεται ιατρικό προσωπικό μέσω 3μηνων συμβάσεων έως ολοκληρωθούν οι μόνιμοι διορισμοί που έχουν προκηρυχτεί. Στην πλειοψηφία του, το προσωπικό που μετακινείται πλέον δεν έχει εμπειρία στη ΜΕΘ και προφανώς δεν έχει υπάρξει κάποιου είδους εκπαίδευση έως τώρα. Επίσης, μεγάλος αριθμός των επικουρικών, κυρίως πνευμονολόγων και εντατικολόγων, που έχει δηλώσει ενδιαφέρον για τις μόνιμες θέσεις στη ΜΕΘ, εργάζεται ήδη σε κάποια κλινική του νοσοκομείου. Πρακτικά κάποια τμήματα θα υποστούν και άλλη συρρίκνωση στο ιατρικό προσωπικό, το ήδη κουρασμένο και γερασμένο, καθώς δεν υπάρχει ενδιαφέρον από νέους επικουρικούς και ειδικευόμενους υπό αυτές τις συνθήκες.

Η κίνηση των ασθενών στο ιατρείο covid των επειγόντων έχει πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες εβδομάδες. Στην χθεσινή γενική εφημερία (12/11) έγιναν 35 εισαγωγές σε κλινικές covid και 7 σε ΜΕΘ, από τα υψηλότερα νούμερα των τελευταίων ημερών. Σε κάθε εφημερία αγγίζεται η πληρότητα. Το πλάνο είναι να μετατραπεί κάποια ακόμα κλινική σε covid όταν χρειαστεί.  Το προσωπικό δίνει τη μάχη πρακτικά εδώ και πολύ καιρό πριν την αύξηση των κρουσμάτων και το lockdown. Οι εφημερίες και οι βάρδιες καλύπτονται όσο δεν υπάρχουν κρούσματα στο προσωπικό, καθώς εφεδρείες δεν υπάρχουν σε αντίθετη περίπτωση. Φυσικά οι εφημερίες του νοσοκομείου είναι μειωμένες για παθολογικά και πνευμονολογικά περιστατικά από τότε που οι αντίστοιχες κλινικές έχουν μετατραπεί σε covid. Κεντρικός σχεδιασμός από τη διοίκηση δεν φαίνεται να υπάρχει. Αναλόγως των ελλείψεων που προκύπτουν μετακινείται προσωπικό για να καλυφθεί η τρύπα. Ενδεικτικό της κατάστασης το γεγονός ότι στη γενική εφημερία της 16ης/11 διασωληνωθηκαν πάνω από 10 άτομα στα επείγοντα. Έψαχναν κρεβάτια και μάλλον θα ανοίξουν άλλα 10 κρεβάτια από τη νέα ΜΕΘ της Βουλής. βέβαια κανείς δεν ξέρει με ποιο προσωπικό ακόμη και στο πρόγραμμα εφημεριών δεν υπάρχουν ονόματα. Έχουν συνάντηση οι διευθυντές να αποφασίσουν πόσες κλινικές ακόμα θα γίνουν covid ή και όλο το νοσοκομείο μόνο covid.

Οι μαύροι θα χάσουν το 2020

Η μέρα των εκλογών στις 3 Νοεμβρίου 2020 έληξε με το αποτέλεσμα να είναι καταρχήν αμφίβολο. Ο Τζο Μπάιντεν είχε σαφές προβάδισμα στην εκλεκτορικό σώμα έναντι του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά δεν είναι ακόμα σαφές εάν αυτές οι εκλογές θα καταλήξουν στα δικαστήρια όπως το 2000.

Είναι σαφές όμως, ότι το αποτέλεσμα δεν θα έπρεπε καν να είναι αμφίβολο. Ο Μπάιντεν έκανε την πανδημία εκλογικό του σλόγκαν, κατηγορώντας τον Τραμπ για την κακή διαχείριση της κρίσης και κυρίως για τους 230.000 θανάτους. Η κακή αντίδραση της διακυβέρνησης Τραμπ είχε επιπλέον ως αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων. Σε ορισμένες από τις πολιτείες που συνεχίζεται η καταμέτρηση των ψήφων έχει πρόσφατα σημειωθεί αύξηση των κρουσμάτων του κορονοϊού, ακόμα όμως, δεν έχουν εκλέξει νικητή.

Ο Τραμπ έπρεπε να είχε ηττηθεί κατά κράτος το βράδυ των εκλογών. Αλλά το Δημοκρατικό Κόμμα επέλεξε να επαναλάβει την ήττα του 2016. Ήταν σαφές ότι η στρατηγική τους, αυτή της επιλογής νεοφιλελεύθερων υποψηφίων, δεν λειτουργεί πλέον. Θα έπρεπε να απευθυνθούν σε ανθρώπους που απείχαν από τις εκλογές του 2016 εάν ήθελαν κερδίσουν. Το άνθος του Μπάρακ Ομπάμα μαράθηκε και δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν ψήφους χωρίς να καταβάλουν καμία προσπάθεια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του λαού…

Οι Δημοκρατικοί δεν θέλουν να μιλήσουν για τη χαμηλόμισθη εργασία, την ανασφάλεια της στέγασης, την έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης και το χρέος των φοιτητικών δανείων, εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν καμία όρεξη να ψηφίσουν, επειδή τα προβλήματά τους ούτε καν έγιναν θέμα της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Οι ψηφοφόροι που χρειάζονται οι Δημοκρατικοί για να κερδίσουν επιλέγουν να μείνουν εκτός, επειδή κάποιοι τους έχουν καταστήσει αόρατους.

Αντίθετα, οι Δημοκρατικοί επιτέθηκαν εναντίον του πιο προοδευτικού υποψηφίου, του Μπέρνι Σάντερς. Ο Σάντερς επέλεξε να παίξει τον καλό στρατιώτη και συνθηκολόγησε, αλλά κανείς δεν ξεγελάστηκε. Ο ισχυρισμός του ότι η προεδρία του Μπάιντεν θα είναι η πιο προοδευτική από τις ημέρες του Φράνκλιν Ρούσβελτ ήταν προφανής ανοησία. Μόνο οι ευσεβείς πόθοι των φιλελευθέρων εντυπωσιάστηκαν και ήλπιζαν ότι το τέχνασμα θα λειτουργούσε σε εκείνους που για άλλη μια φορά περιθωριοποιήθηκαν.

Υπάρχει ένας άλλος παράγοντας εδώ. Πρόκειται για μια βαθιά ρατσιστική χώρα και το Make America Great Again (Να ξανακάνουμε την Αμερική μεγάλη) εξακολουθεί να απηχεί σε εκατομμύρια ανθρώπους. Τους αρέσει ο Τραμπ ακριβώς επειδή είναι αληθινά πιστός στη λευκή υπεροχή, τόσο σε επίπεδο ιδεών όσο και σε επίπεδο πολιτικών. Ο όρος λευκή υπεροχή δεν πρέπει να παρεξηγηθεί. Οι άντρες σε μεγάλα τζιπάκια που μεταφέρουν αυτόματα όπλα AR-15 είναι το κοινό πρόσωπο αυτής της αντίληψης, αλλά δεν είναι οι μόνοι οπαδοί.

Οι άνδρες με κοστούμια και γραβάτες και οι γυναίκες, οι κόρες και οι αδελφές τους είναι εξίσου πιθανό να θέλουν ένα τείχος στα σύνορα με το Μεξικό και παρηγορούνται γνωρίζοντας ότι κάποιος που συμφωνεί μαζί τους είναι στον Λευκό Οίκο. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν δημοσιοποιούν τις απόψεις τους, επειδή οι υποστηρικτές του Τραμπ δέχονται τοσή κριτική όση και ο πρόεδρος τους. Δεν θέλουν να είναι το πρόσωπο του ρατσισμού, του φασισμού, της πατριαρχίας και της ανικανότητας. Μπορεί να μην βλέπουν καν τους εαυτούς τους ως υποστηρικτές της λευκής υπεροχής, αλλά είναι και ψηφίζουν έχοντας στο μυαλό τους τα συμφέροντα αυτά.

Οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να σταματήσουν να ζουν σε άρνηση. Οι εικόνες παιδιών σε κλουβιά και οικογενειών που χωρίζονται στα σύνορα μπορεί να τους προκαλούν περιφρόνηση για τον Τραμπ, αλλά άλλοι άνθρωποι συμφωνούν πλήρως με αυτές τις πολιτικές και είναι ευχαριστημένοι που ο Τραμπ θέλει να κρατήσει την Αμερική όσο λευκή μπορεί.

Πριν από τέσσερα χρόνια, η υποφαινόμενη αρθρογράφος έγραφε, «Απορρίψτε τους Δημοκρατικούς για τα καλά». Πολλά από αυτά που γράφτηκαν το 2016 παραμένουν επίκαιρα. «Οι μαύροι πολιτικοί, η Δημοκρατική Εθνική Επιτροπή και οι οργανώσεις πολιτικών δικαιωμάτων που δεν βοηθούν τις μάζες πρέπει να απομονωθούν. Η απόρριψη πρέπει να είναι πλήρης και η ευθύνη πρέπει να τους βαραίνει αποκλειστικά”.

Ο Τζέιμς Κλάμπερν, ο ηγέτης των μαύρων στο Κογκρέσο, παίρνει άμεσες εντολές από τον πυρήνα του Δημοκρατικού Κόμματος που έκανε σαφές ότι ο υποψήφιος του 2020 θα ήταν οποιοσδήποτε εκτός από τον Μπερνι Σάντερς. Ο Κλάμπερν και οι όμοιοί του ευθύνονται για την ήττα μας όταν ενεργούν σε συνεννόηση με ανθρώπους των οποίων τα συμφέροντα είναι διαμετρικά αντίθετα με τα δικά μας. Ο Κλάμπερν έχει λάβει περισσότερα από 1 εκατομμύρια δολάρια σε δωρεές εκστρατείας από μεγάλες φαρμακευτικές. Αυτό σημαίνει ότι οι μηχανορραφίες του δεν εξελίσσονται ποτέ προς όφελος των ανθρώπων που φέρεται να εκπροσωπεί.

Οι μαύροι θα είναι χαμένοι ακόμα και με τη διοίκηση Μπαίντεν. Το παραδέχεται και ο ίδιος όταν λέει στους πλούσιους χρηματοδότες του ότι τίποτα δεν θα άλλαζε ριζικά όταν έρθει στα πράγματα. Η δημοσιονομική λιτότητα και η εξαθλίωση που τη συνοδεύει θα είναι η ατζέντα του Μπάιντεν. Δεν θα ευημερεύσουμε γιατί έξυπνοι μαύροι θα πάρουν καλές θέσεις στην διακυβέρνηση Μπάιντεν. Χρειαζόμαστε δικαίωμα στη δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης και πρόσβαση σε τρόφιμα και στέγαση. Χρειαζόμαστε δράση κατά της αστυνομικής βίας και περικοπές στον στρατιωτικό προϋπολογισμό που καταναλώνει σχεδόν το 60% των κρατικών δαπανών.

Για άλλη μια φορά θα είμαστε οι χαμένοι, είτε ο Ντόναλντ Τραμπ είτε ο Τζο Μπάιντεν ορκιστεί στο αξίωμα του προέδρου τον Ιανουάριο. Οι δεσμοί με το Δημοκρατικό Κόμμα πρέπει να κοπούν μια για πάντα.

Πηγή: Black Agenda Report

Μετάφραση: antapocrisis

Η νίκη του Τζο Μπάιντεν αποτελεί παρόλα αυτά, ήττα για την ανθρωπότητα

Η διοίκηση των Μπάιντεν-Χάρρις είναι καλό νέο για τα επιχειρηματικά συμφέροντα, την αστυνομία, τους εμπόρους του πολέμου, τις συστημικές τράπεζες αλλά δεν προσφέρει τίποτε για τη σωτηρία του λαού και του πλανήτη.

Ο Μπάιντεν κατάφερε να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ με οριακή διαφορά σε έναν ακόμα τετραετή διαγωνισμό για το ποιο κομμάτι της κυρίαρχης τάξης θα εκμεταλλευτεί καλύτερα τον λαό και τον πλανήτη. Αλλά τα αποτελέσματα διέλυσαν τις δυο πιο δημοφιλείς υποθέσεις των Δημοκρατικών για τις εκλογές του 2020: Οι δημοσκοπήσεις έβλεπαν νίκη του Μπάιντεν έναντι του Τραμπ με μεγάλη διαφορά στο εκλεκτορικό σώμα. Τελικά συνέβη το αντίθετο. Η σχεδόν ήττα του Μπάιντεν απέδειξε πως δεν υπάρχουν συνθήκες υπό τις οποίες το Δημοκρατικό Κόμμα να μπορεί να προκαλέσει συντριπτική ήττα στον αντίπαλό του στο διπολικό αυτό παιχνίδι.

Κυρίως επειδή μια νίκη του Μπάιντεν παρουσιαζόταν από τους Δημοκρατικούς ως νίκη της ανθρωπότητας. Σκεφτείτε το πάλι. Ο Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί δεν έκαναν τίποτε για να ταρακουνηθούν οι τοίχοι του Κονγκρέσου υπέρ τους. Ούτε το Δημοκρατικό Κόμμα πρόσφερε τίποτε στα πλήθη για να σιγουρέψει αυτό που θα έπρεπε να είναι μια εύκολη νίκη έναντι του Τραμπ. Με πάνω από 200.000 νεκρούς από τον κορονοϊό και δεκάδες εκατομμύρια ανέργους, η ελλιπής επίδοση του Μπάιντεν αποτελεί καταγγελία της γνησιότητας των δημοκρατικών παρά νίκη της ανθρωπότητας.

Η ανθρωπότητα θα υποφέρει από την διοίκηση του Μπάιντεν. Η μαύρη Αμερική θα υποφέρει χειρότερα. Ενώ ο Τραμπ και οι ρεπουμπλικανοί σύμμαχοί του άνοιξαν πόλεμο με τους ακτιβιστές του Black Lives Matter, ο Μπάιντεν υποσχέθηκε περισσότερα από 300 εκατομμύρια δολάρια κρατικής χρηματοδότησης στα αστυνομικά τμήματα για την καταστολή των κινητοποιήσεων των μαύρων με έναν τρόπο πιο εύπεπτο, τόσο προς την τάξη των μαύρων που υποτίθεται πως τους εκπροσωπούν, όσο και προς τα λευκά αφεντικά των πολυεθνικών εταιρειών. Ο πλούτος των μαύρων έπεσε κατακόρυφα την περίοδο του Ομπάμα και του Μπάιντεν. Η πρόσφατη οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την απουσία οποιουδήποτε σχεδίου από τον Μπάιντεν για τη μείωση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, έχει ήδη επηρεάσει τη ζωή εκατομμυρίων αφροαμερικανών εργατών που δεν ξεπέρασαν ποτέ την κρίση του 2007-2008.

Υπάρχουν πολλοί από το αριστερό στρατόπεδο των Δημοκρατικών που ισχυρίζονται ότι η ήττα του Τραμπ θα απαλύνει τους πόνους της ανθρωπότητας σε πολλές σημαντικές περιοχές του πλανήτη. Μερικοί αναφέρονται στην επιθυμία του Μπάιντεν να επιστρέψει στην Συμφωνία του Παρισιού για το Περιβάλλον, στην Συμφωνία Ελέγχου των Πυρηνικών Προγραμμάτων με το Ιράν και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Αυτό κάνει τον Μπάιντεν πιο προοδευτικό από τον Τραμπ. Το επιχείρημα έχει ένα θανάσιμο λάθος. Ο Μπάιντεν πιθανότατα θα χρησιμοποιήσει το θεσμικό αυτό πλαίσιο για να αλλάξει την μορφή και όχι την κλιμακα της εκμετάλλευσης που επιβάλλουν οι ΗΠΑ παγκόσμια.

Η πιθανή επιστροφή του Μπάιντεν στη Συμφωνία του Παρισιού για το Περιβάλλον θα ακυρωθεί στην πράξη από την δέσμευσή του στις εξορύξεις. Η πιθανότητα χαλάρωσης των κυρώσεων εναντία στο Ιράν, αν και σημαντική, δεν είναι δεδομένη και θα αναιρεθεί από τη δέσμευση του Μπάιντεν να συνεχίσει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πως ο Μπάιντεν στήριξε την διοίκηση του Ομπάμα στην αύξηση της συμμετοχής των ΗΠΑ σε πολεμικές επεμβάσεις από δύο σε επτά. Σε οχτώ χρόνια ο Μπάιντεν έπαιξε ρόλο στο πραξικόπημα της Ονδούρας, στην Λιβύη και στον πόλεμο της Συρίας, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η αφοσίωση του Μπάιντεν στον ΠΟΥ δεν θα αλλάξουν την αντίθεσή του σε κάθε μορφή καθολικής δημόσιας υγείας και στα τεράστια ποσά που λαμβάνει από την βιομηχανία προσφοράς υπηρεσιών υγείας, που φρόντισε να σιγουρέψει πως οι ΗΠΑ θα παραμείνουν χωρίς δημόσιο σύστημα υγείας.

Ο Μπάιντεν και το Δημοκρατικό Κόμμα είναι συνεργάτες των Ρεπουμπλικανών στην καταστροφή της εργατικής τάξης. Η Wall Street δώρισε τεράστια ποσά στον Μπάιντεν γνωρίζοντας πως η διοίκησή του θα συνεχίσει να υποστηρίζει το δικαίωμα των εταιρειών να καθορίζουν τους μισθούς των εργαζομένων τους, να αυξάνουν την παραγωγικότητά (δηλαδή την εκμετάλλευση), να συγκεντρώνουν κεφάλαια σε όλο και λιγότερα χέρια. Ο CEO της Boeing δήλωσε ξεκάθαρα πως οι επιχειρηματικές του προοπτικές θα εξυπηρετηθούν άσχετα με το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές. Οι μετοχές των ιδιωτικών φυλακών ανέβηκαν μετά την ανακοίνωση της Καμάλα Χάρρις στη θέση της αντιπροέδρου. Στις 4 Νοεμβρίου το Reuters ανακοίνωσε πως οι κεφαλαιούχοι ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι επειδή δεν θα συνέβαιναν μεγάλες αλλαγές υπό του νέου καθεστώτος στο Κογκρέσο και το οβάλ γραφείο.

Ο Μπάιντεν θα διοικήσει ως δεξιός νεοσυντηρητικός σε όλους τους τομείς. Η μεγάλη του απήχηση στους Ρεπουμπλικάνους και τους απολογητές της εθνικής ασφάλειας είναι τουλάχιστον τόση όση και της Χίλαρι Κλίντον το 2016. Πάνω από 100 πρώην Ρεπουμπλικανικά γεράκια του πολέμου στήριξαν τον Μπάιντεν τις τελευταίες εβδομάδες πριν τις εκλογές. Ο Λάρι Σάμμερς, ο αρχιτέκτονας της οικονομικής κρίσης του 2007-2008, ήταν σύμβουλος της καμπάνιας του. Η Σούζαν Ράις και η Μισέλ Φλουρνόι είναι πιθανόν να στελεχώσουν την ομάδα εξωτερικής πολιτικής του Μπάιντεν – σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο πως τρις δολαρίων θα συνεχίσουν να ξοδεύονται σε πολέμους.

Το ερώτημα παραμένει εάν ο Μπάιντεν μπορεί να κυβερνήσει τόσο αποτελεσματικά όσο προηγούμενες διοικήσεις των Δημοκρατικών. Ο αμερικανικός εξαιρετισμός (american exceptionalism) αποτελεί τη βάση της ιδεολογίας του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά η ιδεολογία αυτή είναι μέρος της γενικότερης κρίσης νομιμοποίησης που βιώνει το αμερικανικό κράτος. Η ικανότητα του Μπάιντεν να περνάει μια ιδέα κοσμιότητας που αποκαθιστά την «ψυχή του έθνους» υποσκάπτεται από την πεποίθησή του πως τίποτα δεν θα αλλάξει για τους πλούσιους. Στον Μπάιντεν λείπει και το χάρισμα και το ταλέντο. Ενώ εκατομμύρια θα ψήφιζαν οποιονδήποτε χωρίς το όνομα Τραμπ, τέσσερα χρόνια λιτότητας και πολέμου ενός προέδρου με εμφανή σημάδια πνευματικής κατάπτωσης είναι αρκετά για να οξύνουν τις αντιθέσεις που δημιουργεί η κυριαρχία των πλουσίων και να ανοίξουν τον δρόμο στις αντιδράσεις και στα αριστερά αλλά και στα δεξιά του πολιτικού τόξου.

Για να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη ο Μπάιντεμ θα χρησιμοποιήσει το οβάλ γραφείο για να ενώσει της δυνάμεις του στις τάξεις των επιχειρηματικών συμφερόντων ώστε να πνίξει τις δυνάμεις της αριστεράς εντός και εκτός του Δημοκρατικού Κόμματος. Το νεκροταφείο των κοινωνικών κινημάτων θα επεκταθεί για να καταλάβει όσο δυνατόν μεγαλύτερο πολιτικό χώρο. Θα κηρυχθεί μια «μετριοπαθής» επανάσταση που θα αφορά κυρίως προοδευτικές δυνάμεις στις κυρίαρχες τάξεις. Το καλύτερο ίσως που μπορεί να κάνει η διοίκηση του Μπάιντεν είναι η παγίωση της συνείδησης ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είναι απλά τόσο αντίθετο στην σοσιαλδημοκρατία και τα συμφέροντα των εργαζομένων όσο και οι Ρεπουμπλικανοί. Θα υπάρξουν πολλές αφορμές να χτυπηθεί η αδιαλλαξία των Δημοκρατικών αλλά τόσα εμπόδια θα ρίχνονται σε κάθε προσπάθεια να ασκηθεί η λαϊκή κυριαρχία.

Οι εκλογές του 2020 μας υπενθυμίζουν ότι τα κοινωνικά κινήματα θα πρέπει να μπουν στο κέντρο της πολιτικής και όχι η εκλογική διαδικασία. Σε αυτό το σημείο μια διεθνιστική οπτική της πολιτικής έχει σημασία. Τα κοινωνικά κινήματα στη Βολιβία επέβαλαν την επιστροφή του σοσιαλιστικού κόμματος στην εξουσία, μετά από ένα χρόνο αμερικανοκινούμενου πραξικοπήματος. Λαϊκές κινητοποιήσεις στη Κούβα, το Βιετνάμ και την Κίνα αντιμετώπισαν την πανδημία μέσα σε λίγους μήνες. Η Αιθιοπία και η Ερυθραία συμφώνησαν για ειρήνη. Οι πιο προοδευτικές αλλαγές που έγιναν ποτέ στις ΗΠΑ αποτέλεσαν συνδυασμό μαζικής οργάνωσης των επονομαζόμενων εσωτερικών αποικιών, όπως της Μαύρης Αμερικής, και εξωτερικών πιέσεων που ασκήθηκαν στην Αμερική από κινήματα αυτοδιάθεσης στο εξωτερικό.

Οι εκλογές του 2020 ήρθαν και τελείωσαν. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο Μπάιντεν έχει αποκηρύξει κάθε επαναστατική αλλαγή. Η ανθρωπότητα θα υποφέρει ακόμα και εάν μεγαλύτερα κομμάτια των καταπιεσμένων καταλάβουν ότι ο Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί είναι αντίπαλοι των ταξικών τους συμφερόντων. Ο Τραμπ απορρίφθηκε από μια εκλογική διαδικασία που ελέγχεται πλήρως από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως απορρίφθηκε και η Κλίντον το 2016. Η πολιτική στις ΗΠΑ παραμένει συνδεδεμένη με τα στενά ιδεολογικά περιθώρια του νεοφιλελευθερισμού και της ιμπεριαλιστικής παρακμής. Οι καταπιεσμένοι θα πρέπει να δημιουργήσουν και να αγκαλιάσουν μια πολιτική που θα εναντιωθεί στις δυνάμεις της αντίδρασης που στέλνουν την ανθρωπότητα στο χείλος της ολικής καταστροφής. Ο μόνος τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο είναι το γίνει ο Μπάιντεν και το Δημοκρατικό Κόμμα βασικός στόχος του αγώνα των λαών για έναν νέο κόσμο.

Πηγή: Black Agenda Report

Μετάφραση: antapocrisis

“Θα αναγκαστούμε να φωνάξουμε τον εισαγγελέα γιατί δεν έχουμε καμία λύση στις επόμενες διασωληνώσεις”

Το antapocrisis αναδημοσιεύει τη συγκλονιστική μαρτυρία της εντατικολόγου Χριστίνας Κυδώνα από την κλινική Covid του Ιπποκράτειου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Η Χ. Κυδώνα μίλησε στη διαδικτυακή συζήτηση που οργάνωσε η δημοτική κίνηση “η πόλη ανάποδα“.

Είμαι παθολόγος εντατικολόγος, τώρα σας μιλάω σαν παθολόγος Covid γιατί δεν εργάζομαι στην εντατική. Η εμπειρία μου στο Covid είναι από το πρώτο κύμα της πανδημίας στην Ελλάδα, όπου μετακινήθηκα στο ΑΧΕΠΑ στο κέντρο αναφοράς και έτσι είδα τα πρώτα περιστατικά που νοσηλεύτηκαν στην Ελλάδα. Κλήθηκα πριν από 15 μέρες περίπου να στελεχώσω την κλινική Covid του Ιπποκρατείου, η οποια δημιουργήθηκε την 1η Σεπτέμβρη με 35 κλίνες. Όταν όμως την 1η Νοέμβρη έγιναν ξαφνικά 70 σε εκείνη την γενική εφημερία, με μετακίνησαν στην κλινική Covid ώστε μαζί με τη λοιμωξιολόγο Αθηνά Πυρπασοπούλου να στελεχώσουμε την επέκταση της κλινικής. Από τις 2-3 Νοέμβρη, και τώρα έχουμε 20 Νοέμβρη που σας μιλάω, φτάσαμε από τα 70 περιστατικά εκείνης της εφημερίας στα 240.

Πολλά από αυτά μετά από εντολή της διοίκησης τα διακομίσαμε στον Άγιο Παύλο, στον Άγιο Δημήτριο ή στο 424, έτσι ώστε να ξανα-αδειασουν οι κλίνες και να εισαγάγουμε ασθενείς στην επόμενη γενική εφημερία, δηλαδή με φοβερή ανακύκλωση περιστατικών, ώσπου πληρώσαμε ήδη όλα τα κρεβάτια του μπλε κτιρίου και φτάσαμε να επεκτεινόμαστε στο παλιό νεοκλασσικό του Ιπποκρατείου και σήμερα το βράδυ θα καταλάβουμε και το Α’ κτίριο. Η πρόβλεψη για μέχρι αύριο το πρωί είναι να ξεπεράσουμε τα 300 κρεβάτια. Τώρα νομίζω ότι καταλαβαίνετε πως τα νούμερα δεν αποτυπώνουν όλη την αλήθεια.

Όταν η κλινική ξεκίνησε το πρόγραμμα της το Νοέμβρη είχε σχεδιάσει να καλύψει το πολύ 50 αρρώστους και το προσωπικό της καλείται να καλύψει τα 300 σήμερα. Δε θέλω να μιλήσω για την κούραση, την εξάντληση, την κυλιόμενη αρρώστια στο προσωπικό, όπως και τα κύματα του φόβου που επικρατεί στο νοσοκομείο, αυτά τα θεωρώ αυτονόητα. Εγώ θέλω να επικεντρωθώ στις τρομερές συνθήκες μη ασφαλούς εφημέρευσης και νοσηλείας των ασθενών μας στο Ιπποκράτειο: Οι πτέρυγες είναι κατά μέσο όρο των 50 ατόμων. Το μπλε κτίριο διαθέτει πέντε πτέρυγες μέσα σε τρεις ορόφους και το περισσότερο που μπορούμε να στελεχώσουμε είναι με 1 ειδικό παθολόγο και με 1 ειδικευόμενο παθολόγο για κάθε 50 περιστατικά.

Οι εισαγωγές αφορούν πάνω της μέτριας βαρύτητας περιστατικά. Ενώ τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη εισάγαμε αρκετούς ανθρώπους για παρακολούθηση, τον Νοέμβρη αυτό το σταματήσαμε και βάζουμε πλέον πάνω της μέτριας βαρύτητας περιστατικά γιατι αν δεν το κάναμε τα κρεβάτια θα φτάνανε μέχρι την παραλία. Πλέον κάνουμε πιο επιθετικά εξιτήρια, δηλαδή δεν περιμένουμε την πλήρη αποδρομή της νόσου αλλά με το που νιώσουμε ασφαλείς ότι μπορεί να πάει σπίτι με οξύγονο,τότε τον βγάζουμε. Αυτό το κάνουμε για να έχουμε στοιχειωδώς κάποιες ελεύθερες κλίνες γιατί κάθε 4 μέρες το Ιπποκράτειο πρέπει να ξανανοίξει τις πύλες του.

Ένας ειδικός κ ένας ειδικευόμενος στην πτέρυγα των 50 δουλεύουν 26 ώρες ντυμένοι με στολή χωρίς ανάπαυση σε περιστατικά που τουλάχιστον το 30% ειναι βαρυτατα και που πλέον μέσα στις πτέρυγες εφαρμόζουμε μη επεμβατικό μηχανικό αερισμό, με ειδικά απαπνευστηράκια που είχαμε φροντίσει να εξασφαλίσουμε για να κρατάμε τους αρρώστους μη διασωληνωμένους όσο το δυνατόν περισσότερο, για να αποφυγουμε τις εισαγωγές στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας καθως δεν υπάρχουν κρεβάτια διαθέσιμα. Πλέον στις πτερυγες Covid ένα ποσοστό των περιστατικών κανονικά και με βάση το νόμο δε θα έπρεπε να νοσηλεύεται εκεί, αλλά στις Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) με πολύ περισσότερο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και μόνιτορ.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν γιατροί περαιτέρω για να μας ενισχύσουν, έχουμε εξαντλήσει τις δυνάμεις σε προσωπικό που μπορεί να γνωρίζει παθολογία και έχουμε καλέσει οφθαλμίατρους, ΩΡΛ, χειρουργούς, γυναικολόγους κ.ά που ειναι αδύνατον να εκπαιδεύσουμε σε μια μέρα αλλά τους χρησιμοποιούμε ως βοηθητικά χέρια για αιμοληψίες και εξέταση ζωτικών οργάνων κτλ. Όλο αυτό κάνει τις συνθήκες νοσηλείας φοβερά επισφαλείς για τους αρρώστους. Γνωρίζω τι κριτική είχαμε κάνει μέχρι να φτάσουμε εδώ, και τι θα πούμε όταν περάσει αυτό. Δυστυχώς, όμως, τώρα είμαστε μέσα στη μεγάλη φωτιά και πρέπε να προτείνουμε λύσεις που να σώσουν τον κόσμο άμεσα.

Εμείς ζητήσαμε να νοικιαστούν η να επιταχθούν ξενοδοχεία της πόλης για να βγάζουμε τα εξιτήρια που ακομη ειναι θετικά γιατι αν περιμέναμε να αρνητικοποιηθουν δε θα υπήρχαν κρεβατια. Αυτοί που βγάζουμε ανακυκλώνουν τη διασπορά στην πόλη. Γιατί κάποιος μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να κάτσει άλλες δέκα μέρες μόνος στο σπίτι του και άρα θα κολλήσει την οικογένειά του, που μπορεί να αποτελείται από ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Στη Θεσσαλονίκη το lockdown, δυστυχώς εδώ που έχουμε φτάσει, δε μπορεί να περιορίσει τη διασπορά γιατί ακόμα και τα εξιτήρια από μόνα τους που επιστρέφουν στις εστίες τους, δημιουργούν αυτό τον φαύλο κύκλο.

Ζητήσαμε ξενοδοχειακές μονάδες για να μείνουν μια εβδομάδα, να τους παρεχεται τροφή, γραμματειακή υποστήριξη και καθαριότητα και να τους δίνονται τα φάρμακα που χρειάζονται, κάτι που είναι εφικτό να γίνει απο τις αρχές της πόλης. Δεν έγινε. Ζητήσαμε την επίταξη κάποιου χώρου για να δημιουργηθεί μια μονάδα όπου θα πηγαίνουν ηλικιωμένοι που πήραν εξιτήριο αλλά χρειάζονται φροντίδα. Ούτε αυτό έγινε.

Τρίτον, ζητήσαμε την εμπλοκή του στρατού γιατι θεωρούμε ότι το υγειονομικό του θα μπορούσε να ενισχύσει το ΕΚΑΒ, να ενισχύσει ακόμη τις διακομιδές ή κάποια δικά μας κομμάτια επειγόντων. Ούτε αυτό έγινε. Και τέλος, την τελευταία εβδομάδα που τα πράγματα βοούν, ζητήσαμε την επίταξη των ιδιωτικών νοσηλευτρίων της Θεσσαλονίκης και βέβαια ήδη από προχθές ζητάμε επίμονα την επίταξη των κλινών ΜΕΘ των ιδιωτικών κλινικών γιατι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα ελεύθερο.

Ο ρυθμός διασωληνώσεων στο Ιπποκράτειο είναι 3 με 5 την μέρα και δεν υπάρχει κρεβάτι πουθενά στη Β. Ελλαδα, έχοντας ήδη χρησιμοποιήσει αναπνευστήρες παρακλίνιους πέρα από κάθε όριο ασφαλείας.

Είμαστε σε ένα σημείο που πια με την υπερένταση που έχουμε δεν νιώθουμε κούραση, αλλά οι γιατροί του Ιπποκρατείου ίσως και αύριο θα αρχίσουν να φωνάζουν τον εισαγγελέα γιατί δεν έχουν καμία λύση στις επόμενες διασωληνώσεις. Καμία λύση δεν υπαρχει μέχρι αύριο το πρωί. Εμείς οι ίδιοι μπορεί να αναγκαστούμε να φωνάξουμε τον εισαγγελέα γιατί δεν μας δίνεται καμία διεξοδος.

Πέρα από τις απολύτως επικίνδυνες συνθήκες νοσηλείας θα περιγράψω την κατάσταση που βιώνει το νοσηλευτικό προσωπικό. Σήμερα, τώρα που μιλάμε, είναι απογευματινή βάρδια ακόμα, και εργάζονται τρεις νοσηλεύτριες σε μία βάρδια κατά μέσο όρο των 45-50 ασθενών που πρέπει να κάνουν νοσηλεία, να καθαρίσουν όποιον λερώνεται, να ξαναβάλουν φλέβα σε όποιον την βγάζει, να ξαναβάλουν το οξυγόνο σε όποιον είναι διεγερτικός και τα πετάει, πράγμα που συμβαίνει, μπορώ να σας πω και στο 20% των περιπτώσεων. Επιπλέον, πρέπει να πάρουν το φαΐ, να το μοιράσουν στους αρρώστους, να τους ταΐσουν και να τους δώσουν και νερό. Όπως καταλαβαίνετε, επιπλέον και πέραν όλων αυτών, να συνεισφέρουν και στην ανάνηψη ή τη διασωλήνωση ενός κρίσιμου ασθενούς. Όπως καταλαβαίνετε, πέρα από το ότι τρέχει η νοσηλεύτρια ακατάπαυστα, όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν, άρα κάποια δε γίνονται καθόλου.

Και εξηγούμαι: Οι περισσότεροι άρρωστοι δεν τρώνε γιατί πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουνε τη δυνατότητα να φάνε μόνοι τους. Και ηλικιωμένοι να μην είναι, υπάρχουνε άνθρωποι των 60 χρόνων που είναι τόσο καταβεβλημένοι από την νόσο, που έχουν δύσπνοια, που δεν μπορούν να σηκωθούν στο κρεβάτι, που δεν μπορούν να πάρουν και να ανοίξουν το τάπερ και να σιτιστούν, δεν έχουν καν τη δύναμη να πάρουν το μπουκάλι από το κομοδίνο. Δε θέλω να γίνω δραματική με την έννοια του show, αλλά επιμένω σε αυτές τις λεπτομέρειες γιατί δε φωτίζονται από κανέναν. Δε μιλάμε μόνο δηλαδή για την εξάντληση του προσωπικού, αυτό εγώ το παραβλέπω προς το παρόν, μιλάω για το ότι οι ασθενείς δεν έχουνε τα στοιχειώδη πολλές φορές μέσα στη βάρδια. Κι αυτό γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατο να τα έχουν.

Αυτό λοιπόν, το φοβερά μεγάλο έγκλημα, μαζί με τα μικρά αόρατα εγκλήματα που εμπεριέχει, νομίζω ότι έχει τους ενόχους του και είμαστε αρκετοί αυτοί που το έχουμε καταγγείλει. Αλλά η θέση η δικιά μου νομίζω είναι στο πώς εμείς από μέσα και το κίνημα απ’ έξω θα πρέπει να εστιάσει τώρα σε άμεσες λύσεις, τουλάχιστον όσον αφορά τη Β. Ελλάδα. Δηλαδή να εκπέμψει ένα τέτοιο SOS ώστε και οι προτάσεις μας να είναι πολύ σαφείς, ώστε να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Αυτό σημαίνει ότι αύριο το πρωί ανοίγουν οι ΜΕΘ όλων των ιδιωτικών κλινικών Θεσσαλονίκης, όπως ανοίγουνε και πτέρυγες των ιδιωτικών κλινικών Θεσσαλονίκης, με επίταξη. Γιατί αύριο το πρωί τελειώνει η γενική μας εφημερία που θα φτάσει τους 300 ασθενείς και η επόμενη εφημερία είναι την Τρίτη.

Πηγή: alterthess.gr

Βιωματικές εικόνες τηλεκπαιδευτικής τρέλας

Σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι να συγκρίνει τη δια ζώσης διδασκαλία με την τηλεδιδασκαλία. Δεν είναι καν συγκρίσιμα τα μεγέθη. Η διαφορά είναι χαώδης. Σκοπός του είναι να παρουσιάσει με βιωματικές εικόνες τη συγκεκριμένη μορφή τηλεκπαίδευσης που λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο. Αναφέρεται μόνο στην τηλεκπαίδευση των παιδιών (όχι ενηλίκων) και δεν υπεισέρχεται καθόλου στο ερώτημα αν έκανε καλά η κυβέρνηση και έκλεισε τα σχολεία. Εστιάζει μόνο στο τι έλαβε χώρα από το κλείσιμο και μετά.

Με μια λέξη: στην τρέλα. Στην τρέλα που βιώνουν όσοι συμμετέχουν, άμεσα ή έμμεσα, στο εγχείρημα «τηλεκπαίδευση» (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς) και στην τρέλα που πουλούν οι υπεύθυνοι οι οποίοι θεωρούν πως είναι θανάσιμο αμάρτημα να παραδεχτούν μία φορά, έστω μια, τις ευθύνες τους. Και οι οποίοι έχουν το απύθμενο θράσος να παρουσιάζουν ως fake news αυτό που βιώνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Υποβοηθούμενοι, όπως πάντα, από τα παραμορφωτικά ΜΜΕ που διατυμπανίζουν πως όλα βαίνουν άριστα.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ο σκοπός του κειμένου είναι άλλος. Είναι μια φωνή οργής: «ε δεν θα μας τρελάνετε και τελείως».

«Το μεν πνεύμα (των εκπαιδευτικών) πρόθυμον, η δε σαρξ (του webex) ασθενής»

Να λέμε τα πράγματα όπως είναι: η ποιότητα του παρεχόμενου προγράμματος τηλεκαπίδευσης είναι χαμηλή παρά το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών υπερβάλλει εαυτόν και αγωνιά για να έχει καλό αποτέλεσμα με την αυτό-επιμόρφωση ως μοναδική λύση αφού το υπουργείο για άλλη μία φορά δεν φρόντισε και πέταξε τους εκπαιδευτικούς στα βαθιά να κολυμπήσουν μόνοι τους. Όμως «το μεν πνεύμα (των εκπαιδευτικών) πρόθυμον, η δε σαρξ (του webex) ασθενής». Αναλυτικά:

Το παρεχόμενο project τηλεκπαίδευσης είναι χαμηλής ποιότητας

Και εσύ βέβαια που έχεις μάθει να κάνεις διάλογο και όχι διάλεξη θα παρακάμψεις τις οδηγίες και θα ζητήσεις τη συμμετοχή των μαθητών. Να σηκώνουν ψηφιακό χεράκι κάθε φορά που θέλουν να πάρουν το λόγο. Μετά από λίγο όμως θα παρατηρήσεις πως τα υψωμένα χεράκια είναι πάντα τα ίδια 3-4 και πως οι υπόλοιποι μαθητές είναι σαν να μην υπάρχουν. Και εσύ που έχεις μάθει να κάνεις μάθημα με όλους τους μαθητές βρίσκεσαι σε αδιέξοδο. Υπάρχει διδασκαλία χωρίς ανατροφοδότηση; Μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω αν δεν διαπιστώσεις πρώτα πως και ο τελευταίος μαθητής έχει καταλάβει αυτό που παρέδωσες; Στην τάξη μια ματιά του εκπαιδευτικού και ένα νεύμα του μαθητή αρκούσε, τώρα πρέπει να ανοιγοκλείσουν 25 μικρόφωνα και άλλες τόσες κάμερες. Και όλα αυτά μόνο για ένα μόνο «το καταλάβατε;».

Ταυτόχρονα από υποψιασμένος γίνεσαι αναγκαστικά καχύποπτος καθώς σκέφτεσαι πως οι μαθητές όταν είναι αόρατοι μπορούν απλά να κοιμούνται, να χαζεύουν κάτι άλλο, να σερφάρουν. Και υπάρχουν και αρκετοί που δεν έχουν τα μέσα να συνδεθούν γιατί κανείς δεν φρόντισε να τους τα παρέχει. Σου λένε να παίρνεις απουσίες κανονικά. Μπερδεύεσαι: απουσία σε κάποιον που ήθελε να είναι παρών αλλά δεν μπόρεσε και παρουσία σε κάποιον που δήλωσε απλά παρών και μετά απουσίασε;

Τηλεδιάσκεψη ή μήπως ραδιοδιάσκεψη;

Και έχεις και τους ειδικούς στην τηλεκπαίδευση να σου λένε πως το βασικότερο συστατικό μιας καλής τηλεδιάσκεψης είναι η βλεμματική επαφή του εκπαιδευτικού με τους μαθητές και των μαθητών μεταξύ τους. Πώς θα γίνει αυτό με κλειστές κάμερες μιας και το σύστημα ανοικτές δεν τις σηκώνει. Πιο πολύ με ραδιο- διάσκεψη μοιάζει όλο αυτό παρά με τηλεδιάσκεψη.

Και σκέφτεσαι πως τον Σεπτέμβρη που άνοιξαν τα σχολεία σου είχαν αφαιρεθεί πολλά από τα εκφραστικά σου μέσα εξαιτίας της μάσκας, είχες όμως τα μάτια σου, τη φωνή σου και τη γλώσσα του σώματός σου και εστίασες εκεί. Τώρα μένει μόνο η φωνή σου μέσα στην απόλυτη σιωπή. Και η σιωπή αυτή δεν μοιάζει με την σιωπή της τάξης που είναι ζωντανή και που όταν συμβαίνει σημαίνει συμφωνία για επικοινωνία. Όχι αυτή η σιωπή είναι συμφωνία της μη επικοινωνίας. Είναι σιωπή επιβεβλημένη και επιβαλλόμενη. Και δεν υπάρχει χειρότερη θέση που μπορείς να περιέλθεις όταν πρέπει να επιλέξεις μεταξύ δύο κακών: της ζούγκλας και του χάους με τα πάντα ανοικτά ή του νόμου της σιωπής και της επιβολής με τα πάντα κλειστά. Τελικά επιλέγεις το δεύτερο ρισκάροντας την παιδαγωγική σχέση που είχες χτίσει στο σχολείο με τους μαθητές σου και μη αναγνωρίζοντας, πολλές φορές, τον εαυτό σου. Διαπιστώνεις πικρά πως ένα από τα τιμήματα της τηλεκπαίδευσης είναι η απεμπόληση του παιδαγωγικού σου ρόλου. Είναι όμως λογικό πως οι άνθρωποι πρέπει να κόψουν κομμάτια τους προκειμένου να χωρέσουν μέσα σε κουτάκια.

Και χαμογελάς όταν σκέφτεσαι πως στο παρελθόν κάποιες δύσκολες ώρες μέσα στην τάξη όπως π.χ την τελευταία ώρα Παρασκευής είχες, στα αστεία, ευχηθεί να είχες ένα τηλεκοντρόλ που να έκανε mute σους μαθητές. Και να που τώρα μπορείς να τους κάνεις mute, να εξαφανίσεις την εικόνα τους, να τους στείλεις για λίγο έξω και γενικά να τους ελέγχεις όπως εσύ θέλεις. Να όμως που τώρα τίποτα από όλα αυτά δεν σου αρέσει. Ακόμα και οι φουρτούνες της τάξης σου φαίνονται καλύτερες από αυτή την σιωπή που επιβάλλεται να επιβάλλεις. Και ξέρεις πολύ καλά το γιατί: γιατί αυτή η σιωπή είναι ο απόλυτος έλεγχος του τι από εκείνους θα φτάνει σε σένα αλλά όχι του τι πραγματικά συμβαίνει. Είναι σαν ο εκπαιδευτικός στην τάξη να βάζει ωτοασπίδες, να φοράει μάσκα ματιών και να αρχίζει να μιλάει μόνος του. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως οι μαθητές μέσα στην τάξη κάθονται ήσυχοι ή προσέχουν ή ακόμα και πως παραμένουν στη θέση τους.

«Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε»

Και οι τίτλοι του υπουργείου και των ΜΜΕ πηχυαίοι αλλά ψευδεπίγραφοι. Μιλάνε για ψηφιακή τάξη. Μα η τάξη σημαίνει αλληλεπίδραση, σημαίνει κοινωνικοποίηση, σημαίνει ελάττωση των αποστάσεων και πως όλοι μαζί οι μαθητές και ο εκπαιδευτικός μοιράζονται κάτι κοινό. Οι θιασώτες της τηλεκπαίδευσης φαίνεται να μην τα θεωρούν όλα αυτά πρωτεύοντα. Το πιο σημαντικό από όλα όσον αφορά την εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι η ένας προς ένας αποσπασματική αλληλεπίδραση του κάθε μαθητή με τον εκπαιδευτικό αλλά ή αλληλεπίδραση των μαθητών μεταξύ τους η οποία δεν γίνεται να επιτευχθεί μέσα σε μια ψηφιακή τάξη αλλά μόνο σε μία ζωντανή τάξη. Και αν η ψηφιακή τάξη δεν μπορεί να θεωρηθεί τάξη τότε γιατί η τηλεκπαίδευση να θεωρείται εκπαίδευση; Και έχεις την κα υπουργό να θριαμβολογεί για το πόσα εκατομμύρια παιδιά συμμετέχουν στις ψηφιακές τάξεις. Σημασία όμως έχει η ποιότητα της συμμετοχής τους και όχι η ποσότητα.

Φανταστείτε πως το όλο εγχείρημα δεν περπατάει παρά το γεγονός πως οι ψηφιακές τάξεις στην συγκεκριμένη περίπτωση έρχονται ως συνέχεια των πραγματικών τάξεων που υπήρχαν από το Σεπτέμβρη στα σχολεία οπότε κάποιες παιδαγωγικές σχέσεις είχαν ήδη προλάβει να δημιουργηθούν. Δεν θέλω ούτε να διανοηθώ τι θα γινόταν αν από την πρώτη μέρα έναρξης του σχολικού έτους ξεκινάγαμε με τηλεκπαίδευση. Καμία εικοσιπενταριά άγνωστοι με κλειστές κάμερες και μικρόφωνα.

Το τεχνικό κομμάτι δοκιμάζει τα νεύρα όλων

Και δύο λόγια για το τεχνικό κομμάτι. Εκεί τα πράγματα είναι απλά απαράδεκτα. Περνάς αγωνία για το αν θα συνδεθείς, αγωνία για το αν και πότε θα σε πετάξει έξω το σύστημα, αγωνία για το αν και πότε θα κρασάρει το σύστημα, σου σπάνε τα νεύρα γιατί κάποιες φορές σε βλέπουν μα δε σε ακούνε και κάποιες άλλες σε ακούνε μα δε σε βλέπουν, είσαι αναγκασμένος να προσπαθείς να βρεις τεχνικές λύσεις για τους μαθητές που έχουν προβλήματα στη σύνδεσή τους, απελπίζεσαι με το πόσες φορές πρέπει να κάνεις admit τους μαθητές εκείνους που το σύστημα συνεχώς τους πετάει έξω, διαλύεσαι που δεν μπορείς να προσφέρεις την παραμικρή βοήθεια σε εκείνους τους μαθητές που καταβάλουν απέλπιδες προσπάθειες να συνδεθούν, ξανά και ξανά, ή σε εκείνους που δεν έχουν ούτε καν τα μέσα για να συνδεθούν. Και εξοργίζεσαι όταν μετράς τις συσκευές των μαθητών και διαπιστώνεις πως πάνω από τους μισούς είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν κινητό τηλέφωνο και όχι υπολογιστή. 6-7 ώρες την ημέρα οι μαθητές να κοιτάνε ένα κινητό και να το ονομάζουμε αυτό εκπαίδευση;

Διαβλητή ιδιωτικότητα

Όσον αφορά την ιδιωτικότητα και την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων εκεί τι να πούμε; Για τα αόρατα μάτια και αυτιά που καταπατούν το ιερό άβατον της τάξης και βρίσκουν ευκαιρία να κρίνουν έναν εκπαιδευτικό στην χειρότερή του στιγμή και εκδοχή, για τους παράνομους εισβολείς που έχουν σκοπό να προκαλέσουν χάος την ώρα του μαθήματος, για τις φωτογραφίες και βίντεο με τα πρόσωπα αρκετών από εμάς που ήδη κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εντελώς διαβλητό το σύστημα.

Να τελειώσει το αστείο πως για όλα φταίει ο δήθεν τεχνολογικός αναλφαβητισμός των εκπαιδευτικών

Παρόλα τα δεκάδες προβλήματα εσύ θα κάνεις ό, τι καλύτερο μπορείς για τους μαθητές σου. Και διαμοιρασμό οθόνης θα κάνεις, και τον ασπροπίνακα θα χρησιμοποιήσεις, και μεταφορά αρχείων προς τους μαθητές θα κάνεις και θα έχεις καθίσει μπόλικη ώρα να προετοιμάσεις ψηφιακό υλικό από την προηγούμενη μέρα, και θα έχεις ζητήσει από τους συναδέλφους σου πολύτιμες συμβουλές, και γραφίδα θα παραγγείλεις και αν χρειαστεί ακόμα και νέο πιο δυνατό υπολογιστή. Και δίνεσαι παρόλο αυτά και βάζεις τα δυνατά σου. Είναι όμως απίστευτο αυτό που διαπιστώνεις στο τέλος της κάθε ώρας: πόσα λίγα πράγματα έχεις καταφέρει. ‘Ένα πολύ μικρό ποσοστό από αυτά που θα έκανες στην τάξη. Και αυτό για ισχύει όλους τους εκπαιδευτικούς. Και για εκείνους που έχουν ευχέρεια τεχνολογικά αλλά και για αυτούς που δεν έχουν ιδιαίτερη εξοικείωση. Όταν ένα πρόγραμμα δεν δουλεύει, δεν δουλεύει. Άσχετα με το πόσο καλά γνωρίζει κάποιος από υπολογιστές.

Έστω πως όλα δούλευαν ρολόι, θα μπορούσε η τηλεκπαίδευση να υποκαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση;

Και άφησα για τελευταίο το απόλυτο ερώτημα: Έστω πως το σύστημα της τηλεκπαίδευσης δεν ήταν δυσλειτουργικό, δεν ήταν διαβλητό, ήταν τεχνικά άρτιο και εξασφάλιζε την συμμετοχή όλων των μαθητών. Τότε λοιπόν θα μπορούσε να συγκριθεί και να υποκαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση;

Και απαντώ. Αν οι friends των social media μπορούν να υποκαταστήσουν τους πραγματικούς φίλους, αν το cyber-love μπορεί να υποκαταστήσει τον πραγματικό έρωτα, αν η συμμετοχή στις δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να υποκατασταθεί από τηλεψηφοφορίες, αν η παρακολούθηση μιας μουσικής ή θεατρικής παράστασης on line είναι το ίδιο με την ζωντανή παρουσία των θεατών, αν μια ανθρώπινη αγκαλιά είναι το ίδιο με ένα emoji που την απεικονίζει, αν ο ψηφιακός και εικονικός κόσμος μπορεί να υποκαταστήσει τον πραγματικό κόσμο τότε ναι η δια ζώσης εκπαίδευση μπορεί να υποκατασταθεί από την τηλεκπαίδευση.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η τηλεκπαίδευση έχει λόγους ύπαρξης μόνο σε περιπτώσεις όπου η εναλλακτική είναι το καθόλου μάθημα. Σε ακραίες συνθήκες όπως τώρα στην καραντίνα. Σε καμία άλλη περίπτωση. Σε μια λογική του τύπου «το μη χείρον βέλτιστον» ή του τύπου «αναγκαίο κακό». Ας το έχουμε αυτό κατά νου μιας και οι καιροί είναι πονηροί και κάποιοι που αποφασίζουν για το μέλλον του σχολείου ακούστηκαν αυτή την περίοδο να μιλάνε για ψηφιακή μετάβαση. Μην αμφιβάλουμε πως η τηλεκπαίδευση στο μυαλό κάποιων δεν είναι απλά μια προσωρινή αναγκαστική λύση.

Σε κανονικές συνθήκες ζωής λοιπόν ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:
1) Πηγαίνετε στον Πίνακα Ελέγχου του υπολογιστή σας και πατήστε προγράμματα
2) Μετά κάντε δεξί κλικ πάνω στο πρόγραμμα της τηλεκπαίδευσης που έχετε κατεβάσει
3) Πατήστε απεγκατάσταση προγράμματος
4) Εισέλθετε στην πραγματική σας τάξη: η περιπέτεια ξαναξεκινάει.

Πηγή: alfavita.gr

Ήταν η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου

Την οριακή κατάσταση στη Θεσσαλονίκη περιέγραψε μιλώντας στο Open και την Φαίη Μαυραγάνη, ο διευθυντής ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου κ. Καπράβελος, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά:

«Δεν ξημέρωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Έχουμε 44 κλίνες ΜΕΘ με 65 εξειδικευμένους εξουθενωμένους γιατρούς και νοσηλεύτριες εξουθενωμένες και πολύ λίγες. Είμαστε στην κόψη του ξυραφιού! Ήταν η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου».

Ο κ. Καπράβελος επισημαίνει ότι «οι συνάδελφοι του ιδιωτικού τομέα θέλουν κάποιες μέρες για προετοιμασία. Είμαστε στην κόψη του ξυραφιού, περιμένουμε ποιος θα χάσει τη ζωή του. Κρατάμε με νύχια και με δόντια τον διψήφιο αριθμό θανάτων. Η λύση που βλέπουμε είναι η ένταξη όλου του ιδιωτικού τομέα και συστράτευση. Όσο αργούμε χάνουμε χρόνο. Οι συνάδελφοι του ιδιωτικού τομέα χρειάζονται εκπαίδευση που έπρεπε ήδη να είχε γίνει!»

«Όλοι οι συνάδελφοι δίνουν τη μάχη για να κρατήσουν το σύστημα. Και περιμένουν μεγαλύτερη υπευθυνότητα εφαρμογής των μέτρων από τους πολίτες, αλλά και η πολιτεία να πάρει πιο αποφασιστικά μέτρα. Δεν αρκεί το χειροκρότημα» τόνισε.

Αναδημοσίευση από thesstoday.gr