φοιτητικό κίνημα

Μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης για την προάσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης

Για ένα πολιτικό και διεκδικητικό πρόγραμμα πάλης στους φοιτητικούς χώρους

Σήμερα μας έχουν καταδικάσει να ζήσουμε στην ανεργία, την έλλειψη προοπτικής, το συνεχές κυνήγι πιστωτικών μονάδων, τίτλων, πτυχίων και μεταπτυχιακών, για μισθούς πείνας. Χωρίς ίχνος δικαιώματος και φωνής. Απομονωμένοι στο άγχος και τον ατομικό δρόμο. Αυτή η πραγματικότητα που βιώνουμε ήρθε μέσα από τα μνημόνια, τα προγράμματα τσακίσματος της ελληνικής οικονομίας, με τα οποία φόρτωσαν τα χρέη και τα ελλείμματα τους στις δικές μας πλάτες. Όσο και αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναμασά το αφήγημα της «εξόδου» από τα μνημόνια, αυτή η έξοδος σημαίνει ότι ολοκληρώθηκε το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας, με βασικά της χαρακτηριστικά την ανεργία, την υποαμειβόμενη εργασία, την ελαστική και επισφαλή απασχόληση. Η εργασιακή ζούγκλα είναι εδώ και το ερώτημα «πότε επιτέλους θα δουλεύουμε αξιοπρεπώς;» παραμένει αναπάντητο.

Την ίδια στιγμή, ο μνημονιακός ν. Γαβρόγλου προωθεί την περαιτέρω αναδιάρθρωση τη Ανώτατης Εκπαίδευσης. Βασικός στόχος του ν. Γαβρόγλου είναι η διαμόρφωση ενός πανεπιστημίου που θα «αυτοχρηματοδοτείται» με δεδομένη την μνημονιακή υποχρηματοδότηση. Αποτελεί ποιοτική συνέχεια- και όχι άρνηση όπως λέει η κυβέρνηση- όλων των προηγούμενων μνημονιακών νόμων για την Παιδεία. Γιατί:

Α) Θεσπίζει δίδακτρα σε όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών με αποτέλεσμα να αποκλείονται χιλιάδες φοιτητές από τα μεταπτυχιακά. Ενώ όσοι θα συνεχίσουν τις σπουδές τους θα πρέπει να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Πλέον, οι σπουδές πέραν του βασικού πτυχίου αποτελούν προνόμιο για λίγους και εκλεκτούς. Ακόμα, η θεσμοθέτηση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά ανοίγει την πόρτα για εισαγωγή διδάκτρων και στα προπτυχιακά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της Αρχιτεκτονικής Πάτρας, όπου ο πρόεδρος του τμήματος πρότεινε την επιβολή διδάκτρων ύψους 1800€ τον χρόνο σε προπτυχιακούς φοιτητές της σχολής.

Β) Χτυπάει τις θεωρητικές σχολές με την αποκοπή της παιδαγωγικής επάρκειας από το πτυχίο. Δηλαδή, θεσπίζεται ένας νέος κύκλος σπουδών είτε σε μεταπτυχιακό επίπεδο είτε παράλληλος του προπτυχιακού, που αναγκαστικά θα παρακολουθούν όλοι οι φοιτητές και μάλιστα επί πληρωμή (;!) προκειμένου αύριο να μπορέσουν να δουλέψουν στην εκπαίδευση.

Γ) Καταργεί – συγχωνεύει σχολές και τμήματα. Συγχωνεύονται σχεδόν όλα τα ΤΕΙ πανελλαδικά είτε μεταξύ τους είτε με τα αντίστοιχα ΑΕΙ της περιφέρειας τους.  Φέτος με την «ανωτατοποίηση» και «μετάβαση» από ΤΕΙ Αθηνών και Πειραιά σε Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής που φέρνει συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και επιπλέον υποχρηματοδότηση, βλέπουμε ήδη τα αποτελέσματα: Περίπου 2/3 των εργαζομένων βρίσκονται απολυμένοι, ενώ οι ανάγκες των φοιτητών είναι αυξημένες.

Όσο και αν προσπαθεί ο Υπουργός Γαβρόγλου να μας πείσει ότι μπαίνει τάξη στην διάρθρωση και την λειτουργία των Ιδρυμάτων, η πραγματικότητα τον διαψεύδει  γιατί τα προβλήματα μας όλο και αυξάνονται. Πέρυσι παραλίγο να πληρώσουμε για τα συγγράμματα μας, πληρώνουμε για το φαγητό μας στις λέσχες, δεκάδες φοιτητές αποκλείονται από τις φοιτητικές εστίες, οι οποίες υποβαθμίζονται διαρκώς και δεν έχουν καν ζεστό νερό για να κάνουν μπάνιο οι φοιτητές (βλ. εστίες Πάτρας).

Και τι να κάνουμε;

– Να παλέψουμε για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων δημιούργησε το έδαφος για την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση δομών της εκπαίδευσης (βλ. αντίτιμο και εργολαβίες σχεδόν σε όλες τις λέσχες με πιο πρόσφατο παράδειγμα της Ξάνθης). Άμεση συνέπεια το ανέβασμα του κόστους και ο αποκλεισμός δεκάδων φοιτητών από τις φοιτητικές παροχές. Βλέπουμε ότι στη «μεταμνημονιακή εποχή» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι ανάγκες μας θυσιάζονται στον βωμό των πρωτογενών πλεονασμάτων που συμφώνησε με τους δανειστές, όλα αναθεωρούνται. Ακόμα και το κεκτημένο των δωρεάν παροχών που πλέον μετατρέπονται σε πολυτέλεια. Το να διατηρηθούν δωρεάν η σίτιση, η στέγαση, τα συγγράμματα και τα μεταπτυχιακά είναι βασικός όρος για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να σπουδάζουμε.

– Να παραδειγματιστούμε από τους περσινούς αγώνες-να επιμείνουμε στις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Οι φετινοί αγώνες ενάντια στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, οι κινητοποιήσεις στην Αρχιτεκτονική της Ξάνθης, οι κινητοποιήσεις για την διδακτική επάρκεια, οι αντιστάσεις των φοιτητών για αξιοπρεπή διαβίωση στις εστίες, μπορεί να είναι εξαίρεση στον κανόνα, αλλά είναι αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη. Αποδείχτηκε ότι όταν τα πραγματικά προβλήματα μπαίνουν μπροστά, οι φοιτητές μπορούν να ενώνονται, να συζητούν, να οργανώνονται, να αντιστέκονται.

– Να προσπαθούμε να ενωθούμε με όσο το δυνατόν περισσότερους συμφοιτητές μας- να επιμένουμε να ορίζουμε μέτωπα και αντιπάλους. Σήμερα, επειδή όλοι πληρώνουμε από την τσέπη μας για να σπουδάσουμε λόγω της υποχρηματοδότησης των Σχολών και δυσκολευόμαστε να αντεπεξέλθουμε, έχουμε ανάγκη από την μέγιστη συγκέντρωση δυνάμεων. Για να μπορούν να ακούγονται τα αιτήματα μας. Για να έχουμε πραγματική δύναμη. Για να είμαστε αποτελεσματικοί. Γι’ αυτό χρειάζεται συντονισμός των φοιτητών ανά πόλη αλλά και πανελλαδικά απέναντι στα μέτωπα που ανοίγει το Υπουργείο Παιδείας. Να φτιάξουμε μέτωπα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια:

-στην απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από το πτυχίο στις Παιδαγωγικές Σχολές

-στην διάσπαση των σχολών μας (βλ. Γεωπονικό και Φιλοσοφική Αθηνών) που σημαίνει  διάσπαση του πτυχίου μας και διάλυση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων

-στα δίδακτρα που επιβάλλονται σε όλα τα μεταπτυχιακά

-στο κλείσιμο των σχολών και στις απολύσεις καθηγητών που φέρνει η «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ

-στην υποβάθμιση των φοιτητικών εστιών που βρίσκονται σε οριακό σημείο

Είναι ανάγκη οι φοιτητικοί σύλλογοι να συζητήσουν πάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα, να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις και να επιμείνουν σε κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις απέναντι στους Πρόεδρους των τμημάτων, στους Κοσμήτορες και στους Πρυτάνεις. Γιατί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Είναι οι πιο άμεσα εμπλεκόμενοι και αυτοί που εφαρμόζουν πιστά τις μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και του ν. Γαβρόγλου για την εκπαίδευση. Γιατί, σήμερα, ο μόνος τρόπος για να σπάσει η αποπολιτικοποίηση στους φοιτητικούς χώρους και να ταρακουνηθούμε από το τέλμα είναι να συγκροτήσουμε αντιστάσεις σε κάθε πτυχή της μνημονιακής  πραγματικότητας στις σχολές. Να οργανωθούμε όλοι εμείς, που βράζουμε στο ίδιο καζάνι, απέναντι σ’ αυτούς που χτυπάνε τις σπουδές μας: απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το Υπουργείο Παιδείας. Απέναντι στην μνημονιακή παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που αποτελεί το καλύτερο στήριγμα της μνημονιακής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση.

Διεκδικούμε και παλεύουμε για:

Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους!

Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την κάλυψη των αναγκών μας!

Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μας για σπουδές!

Καμία αποκοπή της παιδαγωγικής επάρκειας από το πτυχίο – Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά!

Καμία διάσπαση των σχολών μας!

Άμεση απόσυρση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά!

Όχι στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής – Καμία συγχώνευση-κλείσιμο σχολής!

Δωρεάν συγγράμματα!

Άμεση πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού!

Κανένα αντίτιμο για την σίτιση μας – Δωρεάν σίτιση για όλους!

Δωρεάν στέγαση για κάθε φοιτητή!

Κάτω ο ν. Γαβρόγλου και όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι!