10 ερωτήματα προς το Υπουργείο Παιδείας και τις λάθος προτεραιότητές του
1. Ποια επιδημιολογική ανάγκη οδήγησε στο κλείσιμο των σχολείων σήμερα, όταν πριν μια εβδομάδα που πάρθηκε η απόφαση για κλείσιμο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αλλά όχι της πρωτοβάθμιας, η εικόνα των κρουσμάτων ήταν περίπου η ίδια;
2. Δε θα έπρεπε να περιμένει η επιτροπή και η κυβέρνηση άλλη μια εβδομάδα, με εξαίρεση ίσως τη Θεσσαλονίκη (όπου η κατάσταση έχει ξεφύγει λόγω των εγκληματικών κυβερνητικών ευθυνων), για να δει τα αποτελέσματα του lockdown, πριν κλείσει και τα σχολεία της πρωτοβάθμιας;
3. Η ίδια η επιτροπή παραδέχεται ότι στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση η διασπορά και η μεταδοτικότητα είναι μικρή έως ελάχιστη. Άρα γιατί να κλείσουν τώρα τα σχολεία; Τι θα γίνει το Γενάρη-Μάρτιο όταν θα είναι δύσκολο να μείνουν τα παράθυρα ανοιχτά και θα υπάρχει και η επιβάρυνση άλλων ιώσεων;
4. Η επιτροπή και η κυβέρνηση ισχυρίζονται ότι κλείνουν τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για να μειωθεί η κίνηση κατά το πρωινό και μεσημεριανό κουδούνι. Μα η κίνηση αυτή είτε γίνεται με τα πόδια στη γειτονιά, είτε με αυτοκίνητο. Δε χρησιμοποιούνται ΜΜΜ, τα οποία όμως χρησιμοποιούν μετά πολλοί από τους γονείς για να πάνε στη δουλειά τους. Ποια λογική επιβάλει κλείσιμο σχολείων αλλά όχι πύκνωση δρομολογίων;
5. Αν ο στόχος είναι να μειωθεί κι άλλο η κίνηση σε ένα “μερικό”, προς το παρόν, lockdown, γιατί δεν επιλέχθηκαν άλλοι τομείς; Γιατί δεν κλείνουν τα καταστήματα των τραπεζών, από τη στιγμή που η πλειοψηφία των συναλλαγών (και ειδικά των σοβαρότερων συναλλαγών) γίνεται ηλεκτρονικά; Ποια είναι πιο σημαντική λειτουργία για την κοινωνία; Η παιδεία ή οι τραπεζικές συναλλαγές; Ποια είναι τελικά τα κριτήρια και οι προτεραιότητες της κυβέρνησης;
6. Γιατί δεν παίρνονται επιπλέον μέτρα στα ΜΜΜ, στα σούπερ μάρκετ, σε μεγάλες βιομηχανίες και εταιρείες, όπου η κατάσταση μόνο lockdown δε θυμίζει, ώστε να μειωθεί όντως η κίνηση κι ο συνωστισμός;
7. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η εκπαιδευτική διαδικασία θα συνεχιστεί μέσω τηλε-εκπαίδευσης. Αν η Υπουργός Παιδείας μιλούσε με τους εκπαιδευτικούς των δημόσιων σχολείων και όχι με τους σχολάρχες των ιδιωτικών σχολείων, θα γνώριζε ότι η πλειοψηφία των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συνδέεται στα “βιντεομαθήματα” μέσω κινητού τηλεφώνου. Οι μαθητές της Α’ και Β’ Δημοτικού έχουν κινητό; Και αν έχουν, (που δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν), είναι επιστημονικά, ιατρικά, ψυχολογικά, μαθησιακά σωστό να βρίσκονται πάνω από ένα κινητό τηλέφωνο τουλάχιστον 3 ώρες τη μέρα;
8. Αν η Υπουργός Παιδείας είχε την παραμικρή επαφή με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα άκουγε ότι η τηλε-εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο φιάσκο. Γιατί απουσιάζει απ’ όλη τη διαδικασία το Α και το Ω της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το πλαίσιο, οι στόχοι, τα μέσα. Όλα. Ακόμα χειρότερα, θα είναι κλαυσίγελος. 30′ διδακτική ώρα σε τμήμα της Β’ δημοτικού, όταν τα 15′-20′ θα δαπανώνται για να κλείσει τα μικρόφωνα ο μικρός μαθητής ή να βάλει σωστά την καμερα, θα συσσωρεύουν αποτυχία και ματαίωση. Για να μη μιλήσουμε για τα παιδιά που δε θα συνδέονται, που θα είναι 2-3 αδέρφια μαζί στο δωμάτιο, γιατί υπάρχουν και οικογένειες που δεν μένουν σε σπίτια 150 τμ, για μαθητές που δεν έχουν τις απαιτούμενες συσκευές ή που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, ή ακόμα και για άγνωστους εξωσχολικούς που θα συνδέονται στο μάθημα γιατί το Υπουργείο ούτε αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει . Τα έχουν σκεφτεί όλα αυτά στο Υπουργείο ή νομίζουν ότι η τηλεεκπαίδευση είναι κάτι σαν τα εξ αποστάσεως Υπουργικά Συμβούλια και τα Eurogroup με τις 60άρες οθόνες και τα premium συστήματα βιντεο διασκέψεων;
9. Ακριβώς επειδή κάθε μέτρο, ακόμα και στα πλαίσια της αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας από την επιτροπή και την κυβέρνηση, πρέπει να μπαίνει στη βάσανο του ισοζυγίου “περιορισμός του ιού vs άλλες συνέπειες”, τι έχει να πει το Υπουργείο και η επιτροπή περί αυτού; Αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές, ψυχολογικές, μαθησιακές συνέπειες από το κλείσιμο των σχολείων και τον εγκλεισμό – ειδικά των μικρών μαθητών – στα σπιτια και μπροστά στις οθόνες;
10. Αν ισχύουν οι εισηγήσεις ότι όλη τη χρονιά θα πηγαίνουμε με τη λογική του “ακορντεόν” (άνοιγμα-κλείσιμο-άνοιγμα), μήπως το Υπουργείο θα έπρεπε να ξαναδεί τα μέτρα που προτείνουν οι εκπαιδευτικοί; Δηλαδή το σπάσιμο των τμημάτων με διορισμούς εκπαιδευτικών, μαζί με αύξηση των τεστ και των μηχανισμών ιχνηλάτησης; Έτσι ώστε να είναι λιγότερο επιβαρυντική στην επιδημιολογική κατάσταση η ζωντανή λειτουργία των σχολείων; Δημοσιονομικά το κόστος δεν είναι τεράστιο, ειδικά αν τεθούν στο ισοζύγιο και οι άδειες που θα πρέπει να πάρουν τώρα οι γονείς.
Πρόκειται για γινάτι; Για ιδεολογική εμμονή; Για άρνηση να ενισχυθούν τα κοινωνικά αγαθά; Για την βαθιά έχθρα της δεξιάς απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες; Ή απλώς για ανικανότητα οργάνωσης των σχολείων με βάση ένα νέο και αναγκαίο πλαίσιο;
Υπάρχουν απαντήσεις ή η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί την προτεραιότητα της παιδείας στην κοινωνία;
Μέλος της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ. Αρθρογραφεί στο antapocrisis.
Trackbacks & Pingbacks
[…] antapocrisis […]
[…] antapocrisis […]
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!