Αν χάνει η Ρωσία τον πόλεμο, τότε γιατί το ΝΑΤΟ συζητά στα σοβαρά την αποστολή «ειρηνευτικής δύναμής» του στην Ουκρανία; (Μέρος Γ)

Α. ΣΥΝΟΨΗ

O χάρτης απεικονίζει την κατάσταση στο πεδίο στις 30 Μαρτίου 2022 σύμφωνα με την κυβερνητική υπηρεσία πληροφοριών Defence Intelligence του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στο Α’ Μέρος αυτού του άρθρου εξετάσαμε τους στόχους της Ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία καταλήγοντας ότι μετά την ουσιαστική εξάλειψη της Ουκρανικής αεροπορίας, αντιαεροπορικής άμυνας και ναυτικού, ο ενδεχόμενος στόχος των επόμενων ρωσικών κινήσεων θα είναι η περικύκλωση του κύριου όγκου του τακτικού Ουκρανικού στρατού, ο οποίος βρίσκεται καθηλωμένος στο Ντονέτσκ καθώς ετοιμαζόταν για το «τελικό» χτύπημα στο Ντονμπάς στις αρχές Μαρτίου. Τα συμπεράσματά μας ουσιαστικά επιβεβαιώθηκαν στις 25/3 από την ενημέρωση[i] που έκαναν οι  S. Rudskoy, διοικητής του Κεντρικού Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΡΟ), ο στρατηγός I. Konashenkov, εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας της ΡΟ και ο στρατηγός M. Mizintsev, επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου Συντονισμού της Άμυνας της ΡΟ, με αναλυτικές εκτιμήσεις από την πορεία των επιχειρήσεων. Κατ’ αυτούς, η πρώτη φάση των επιχειρήσεων έληξε με εκπλήρωση των στόχων που είχαν τεθεί και τώρα ξεκινά η επόμενη φάση, που αφορά την πλήρη απελευθέρωση του Ντονμπάς.

Στο Β’ Μέρος ασχοληθήκαμε με την Ουκρανική στρατηγική, η οποία μέχρι τότε είχε βάλει όλα τα αυγά της σε ένα καλάθι, αυτό της στρατιωτικής εμπλοκής του ΝΑΤΟ στη σύρραξη. Στο μεταξύ, την περασμένη Τρίτη 29 Μαρτίου, προέκυψε κάποια ευλυγισία των Ουκρανών στις διαπραγματεύσεις, τις οποίες μέχρι τώρα αντιμετώπιζαν με συνεχείς καθυστερήσεις ελπίζοντας ότι στο μεταξύ θα έρθει ο «από μηχανής Θεός», δηλαδή το ΝΑΤΟ. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με τις διαπραγματεύσεις της Κωνσταντινούπολης επειδή αφενός είναι πολύ νωρίς για να εκτιμηθεί η σημασία τους και αφετέρου δεν έχουμε ολοκληρώσει τη συζήτηση της ΝΑΤΟικής στρατηγικής απέναντι στην στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας.

Στη συνέχεια, επιθυμούμε να ασχοληθούμε με ένα βασικό ερώτημα: την ενδεχόμενη γεωστρατηγική απάντηση του ΝΑΤΟ στη Ρωσική επιχείρηση. Ήδη στο Β’ Μέρος, συζητήσαμε τις επιπτώσεις των ΝΑΤΟικών πολιτιστικών και οικονομικών κυρώσεων, βλέποντας ότι αυτές δεν μπορούν να έχουν άμεσα αποτελέσματα στο γεωστρατηγικό πεδίο. Αυτή η παραδοχή έγινε επίσης το Σάββατο, 2 Απριλίου, και από τον Πολωνό πρωθυπουργό Mateusz Morawiecki[ii]. «Οι κυρώσεις που έχουμε επιβάλει κατά της Ρωσίας μέχρι τώρα δεν δουλεύουν», είπε, «αυτό αποδεικνύεται από την ισοτιμία ανταλλαγής για το ρούβλι που πλέον επιστρέφει στα προ της επίθεσης στην Ουκρανία επίπεδα. Αυτό σημαίνει ότι οι πράξεις μας δεν προκάλεσαν το αποτέλεσμα που επιθυμούσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες».

Αν και οι δηλώσεις του Πολωνού πρωθυπουργού κρύβουν υστεροβουλία, επειδή γίνονται για να υποστηρίξουν την εκστρατεία της Πολωνίας και των Βαλτικών χωρών για ολοκληρωτικό εμπάργκο στα Ρωσικά προϊόντα—δηλαδή και στο φυσικό αέριο/πετρέλαιο—που η Γερμανία καθώς και οι Κάτω Χώρες απορρίπτουν και, ενδεχομένως, επίσης για να πιεστεί το ΝΑΤΟ να αποδεχτεί τη στρατιωτική επέμβαση, εν τούτοις ομολογούν την πραγματικότητα. Αλλά, αν οι οικονομικές κυρώσεις δεν δουλεύουν, τι πρόκειται να ακολουθήσει;

Επομένως, είναι κρίσιμο να εκτιμηθεί μέσω ποιων διαδικασιών και πόσο θα είναι διατεθειμένο να παρέμβει το ΝΑΤΟ στο πεδίο της σύγκρουσης. Οι συνέπειες που ενδεχομένως να προκύψουν από μια τέτοια επέμβαση μπορεί να είναι καταλυτικές για την ίδια τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη.

Όμως, προκειμένου να συζητήσουμε αυτό το ερώτημα, θα πρέπει πρώτα να ασχοληθούμε με τα ιστορικά χαρακτηριστικά που έχει πάρει η προσπάθεια των Ουκρανών εθνικιστών να συγκροτήσουν εθνικό κράτος. Όπως θα διαπιστώσουμε, τα κυρίαρχα Ουκρανικά εθνικιστικά ρεύματα κατά τον 20ο αιώνα πάντα προσπαθούσαν να στηριχτούν στον ξένο παράγοντα και να τον χρησιμοποιήσουν ως μόχλευση στις πολιτικές εθνοκάθαρσης που ακολουθούσαν κατά των Ρωσικών, Πολωνικών και Εβραϊκών πληθυσμών, μια και η Ουκρανία αποτελεί περιοχή πολύ-εθνική, πολύ-θρησκευτική και πολύ-πολιτισμική. Όσα παρακολουθούμε σήμερα δεν εμφανίστηκαν από το πουθενά, αλλά αποτελούν συνέχεια παλιότερων αντιλήψεων, ιδεών και πολιτικών, οι οποίες βρίσκουν τον τρόπο να επανέρχονται διαχρονικά στο προσκήνιο, αν και πλέον σήμερα αυτό συμβαίνει με τρόπο που δημιουργεί πρωτοφανείς κινδύνους για όλη την υφήλιο.

Β. ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ – Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΤΟ

Η Ουκρανία είναι η δεύτερη μετά τη Ρωσία σε έκταση Ευρωπαϊκή χώρα[iii]. Είναι πολύ-πολιτισμική με κατοίκους διαφόρων εθνοτήτων και εμφανίζεται για πρώτη φορά ως ανεξάρτητη χώρα το 1990, μετά την πολυδιάσπαση της ΕΣΣΔ. Τα ίδια τα σύνορα της περιοχής που ονομαζόταν Ουκρανία ήταν πάντα ρευστά. Η Δ. Ουκρανία, όπου το κυρίαρχο θρήσκευμα είναι το καθολικό, και έχει σαν κύρια πόλη το Λβοφ (ή Λβιβ), προέκυψε μετά την προσάρτηση των εδαφών της λεγόμενης Γαλικίας κατά το 1939 από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία τα κατέλαβε εισβάλλοντας στην Πολωνία από ανατολάς ταυτόχρονα με την εισβολή του Χίτλερ από δυσμάς. Σε αντίθεση με τη Δυτική Ουκρανία (Γαλικία) η Ανατολική και Νότια Ουκρανία αποτελείται κυρίως από εθνικά ρωσικούς πληθυσμούς, το θρήσκευμα είναι ορθόδοξο και η βασική καθομιλουμένη γλώσσα τα ρωσικά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο το όνομα «Ουκρανία» (Ukraina) σημαίνει «χώρα των συνόρων» και έχει γίνει αντικείμενο μεγάλης συζήτησης[iv] η χρήση του άρθρου «η» στο «η Ουκρανία», επειδή από την νέο-εμφανισμένη χώρα θεωρείται εξαιρετικά υποτιμητικό να αποκαλείται αυτή ως Η χώρα των συνόρων, δηλαδή να προσδιορίζεται ως μία χώρα χωρίς εθνική ταυτότητα η οποία αποτελεί την περιοχή των συνόρων μεταξύ Πολωνίας και Ρωσίας (στη διεθνή ορολογία η Ουκρανία πάντα προσδιοριζόταν ως «η Ουκρανία», δηλ. “The Ukraine”, με τον ίδιο τρόπο που ποτέ δεν λέμε “USA” αλλά πάντα λέμε “The USA”). Αυτή η ορολογία άλλαξε από την Δύση, όταν φάνηκε ότι μπορούσαν να ρυμουλκήσουν την Ουκρανία προς αυτούς με μοχλό την εθνικιστική ακροδεξιά ελίτ η οποία εξέφραζε τη νέα οικονομική, εν πολλοίς παρασιτική, ολιγαρχία.

Τα αποσχιστικά και εθνικιστικά ρεύματα στην Ουκρανία γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν στη Γαλικία, στην περιοχή του Λβοφ, με ναζιστικούς ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς. Ο γνωστότερος ναζί Ουκρανός εθνικιστής ήταν ο Στεπάν Μπαντέρα, ο οποίος κατά τον πόλεμο συνεργαζόταν και με τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, αλλά και με τις μυστικές υπηρεσίες της Μ. Βρετανίας (κάτι μας θυμίζει αυτό). Αν και υπεύθυνος για εκτελέσεις και σφαγές κυριολεκτικά εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών, Εβραίων, αλλά και Ρώσων[v], του επιτράπηκε να ανασυγκροτήσει μετά τον πόλεμο την οργάνωσή του OUN (μάλιστα την ονόμασε OUN B—βλέπετε κάποια μοτίβα είναι διαχρονικά και διατοπικά) με την ευγενική χορηγία της Βρετανικής ΜΙ6.

Εγκαταστάθηκε στη Δ. Γερμανία, συνεργαζόμενος με τις μυστικές υπηρεσίες αυτής της χώρας, και ασχολήθηκε με επιχειρήσεις εντός της ΕΣΣΔ για αρκετά χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου, οι οποίες, κάτω από την καθοδήγηση της CIA, οδήγησαν σε απώλειες περίπου 50,000 ανθρώπων. Η προσπάθεια της CIA να οργανωθεί εξέγερση υπό την καθοδήγηση του Μπαντέρα στην Δ. Ουκρανία (Γαλικία) to 1949, υπήρξε—σύμφωνα με τις μετέπειτα εκτιμήσεις της ίδιας της CIA—«καταδικασμένη σε αποτυχία και τραγική»[vi]. Η ίδια η CIA δεν έβαζε τότε (όπως και τώρα άλλωστε) σαν στόχο την «απελευθέρωση» της Ουκρανίας, αλλά την χρησιμοποίηση των Ουκρανών εθνικιστών σαν αντιπροσώπων (proxies) στο αιματοκύλισμα της ΕΣΣΔ, όπως αποκαλύπτουν άκρως απόρρητα έγγραφα της, αποχαρακτηρισμένα σήμερα[vii]. Ο John Ranelagh, ιστορικός, στο βιβλίο του με τίτλο “Agency: The rise and decline of CIA” θεωρεί ότι από την πλευρά της CIA το πρόγραμμα συνεργασίας με τον Μπαντέρα «επεδείκνυε ψυχρή αναλγησία» δεδομένου ότι δεν υπήρχε περίπτωση οι στόχοι των Μπαντεριστών να επιτύχουν δίχως την άμεση στρατιωτική ανάμειξη των ΗΠΑ και επομένως «Η Αμερική ουσιαστικά ενθάρρυνε τους Ουκρανούς να πάνε να σκοτωθούν».

Επιμείναμε στην υπογράμμιση του «πολέμου δι’ αντιπροσώπων» που διεξήγαγαν οι ΗΠΑ μεταξύ 1946-1953 στην Ουκρανία και που οδήγησε στην εξάλειψη (τότε) των Μπαντεριστών επειδή σήμερα μοιάζει η ιστορία να επαναλαμβάνεται με τους ιδεολογικούς απογόνους του. Και πάλι οι δυτικοί επιθυμούν να πολεμήσουν μέχρι του τελευταίου Ουκρανού προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν τη Ρωσία, με κατατεθειμένο στόχο (όπως θα δούμε παρακάτω) να δημιουργηθεί ένας μακρόχρονος πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης. Μερίδα Αμερικανών στρατηγικών αναλυτών εκφράζει την ανησυχία της γι’ αυτό το διαχρονικά επαναλαμβανόμενο μοτίβο της Αμερικανικής δραστηριότητας στο εξωτερικό που οδήγησε σε πληγές όπως αυτές του Ιράκ και του Αφγανιστάν στις μέρες μας[viii].

Για να πούμε και πώς έκλεισε η καριέρα του Μπαντέρα, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του στην Γαλικία άρχισαν να φθίνουν το 1948 και οι τελευταίοι θύλακες μπαντεριστών εξαλείφθηκαν περί το 1953[ix]. Πέθανε δηλητηριασμένος από κυάνιο το 1959 στο Μόναχο[x], σε μια φημολογούμενη επιχείρηση της KGB.

Όλα τα ακροδεξιά εθνικιστικά και νέο-ναζιστικά τάγματα/πολιτικοί σχηματισμοί στη σημερινή Ουκρανία έχουν τον Μπαντέρα ως πηγή έμπνευσης. Το Ουκρανικό κράτος έχει ανεγείρει εκατοντάδες μνημεία και εκδώσει γραμματόσημο προς τιμήν του ενώ οργανώνονται λαμπαδηδρομίες για να τιμηθεί η μνήμη του[xi]. Το 2010 ο τότε πρόεδρος της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιούστσενκο, τον ανακήρυξε επίσημα «Ήρωα της Ουκρανίας», τίτλο που μετέπειτα αφαίρεσε ο ανατραπείς το 2014 πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Ο Στ. Μπαντέρα γεννά πολύ διαφορετικά συναισθήματα στους Ουκρανούς, ανάλογα με την εθνοτική και γεωγραφική προέλευσή τους. Έτσι, από μία έρευνα το 2009-2010 προκύπτει ότι στη Γαλικία «πολύ θετική» και «ως επί το πλείστον θετική» γνώμη για τον Μπαντέρα και την OUN είχαν το 63% ενώ στη Ν. Ουκρανία (Οδησσό, Νικολάγιεβ, Χερσώνα και Κριμαία) «πολύ αρνητική» και «ως επί το πλείστον αρνητική» γνώμη είχαν το 79%.[xii]

Επί ΕΣΣΔ, η Ουκρανία ήταν η δεύτερη δημοκρατία σε σημασία, βιομηχανική υποδομή, πληθυσμό και αναγνώριση μετά τη Ρωσία. Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, η οικονομία της Ουκρανίας καταρρακώθηκε με γρήγορα βήματα, η βιομηχανία της εξαϋλώθηκε (με εξαίρεση τη μεταλλουργία). Σήμερα είναι η φτωχότερη, αλλά πρώτη σε διαφθορά, χώρα της Ευρώπης. Μοιάζει ως εάν οι λαοί της, που δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν κοινή συνείδηση, να ακολουθούν φυγόκεντρες τροχιές προκειμένου να στηριχτούν από κάπου: οι Δυτικοί προς το ΝΑΤΟ και οι Ανατολικοί και Νότιοι προς τη Ρωσία. Ενδιαφέρον είναι ότι οι Δυτικοί ακουμπάνε όλο και περισσότερο πάνω στον φασισμό (π.χ. απαγορεύουν τη χρήση της ρωσικής γλώσσας[xiii], ο στρατός[xiv] και η αστυνομία είναι διαβρωμένοι από νεοναζιστικές οργανώσεις, το ΚΚ είναι παράνομο) ενώ οι Ανατολικοί και Νότιοι, με αιχμή τη βιομηχανική περιοχή του Ντονμπάς και την Κριμαία, έχουν ισχυρή αριστερά—εξ ου και η ονομασία «Λαϊκές Δημοκρατίες» που έχουν επιλέξει οι δημοκρατίες του Ντονέτσκ και Λουκάνσκ.

Θα είναι ήδη προφανές ότι η Ουκρανία, όντας στην καρδιά κυριολεκτικά της Κεντρικής Ευρώπης, με άμεση πρόσβαση προς όλες τις περιοχές της Ρωσίας, αποτελεί εξαιρετική  χώρα από γεω-στρατηγική άποψη για να ελέγξει και να δέσει χειροπόδαρα τη Ρωσία. Και βέβαια, καθόλου δεν βλάπτει ότι η Ουκρανία διαθέτει σοβαρές πλουτοπαραγωγικές πηγές και έναν πληθυσμό με υψηλό επίπεδο μόρφωσης, αν και περίπου 10 εκατομμύρια Ουκρανοί από τα 45 εκατομμύρια του πληθυσμού της, οι πιο εξειδικευμένοι, έχουν μεταναστεύσει στη Ρωσία και στη Δύση για δουλειά[xv].

Αν δεχτούμε ότι το ΝΑΤΟ έχει σαν στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας και την καθυπόταξή της, όπως αποδεικνύεται από τη διαρκή επέκτασή του προς ανατολάς, παρά τη διάλυση του πάλαι ποτέ αντίπαλου μπλοκ του συμφώνου της Βαρσοβίας, αλλά επίσης και από τις πάμπολλες αναλύσεις Ινστιτούτων, Think Tanks, της Rand Corporation (βλ. Β’ Μέρος αυτού του άρθρου), από τις επανειλημμένες δηλώσεις προέδρων, πρωθυπουργών, υπουργών εξωτερικών, υπουργών οικονομικών, κ.ο.κ., τότε η Ουκρανία αποτελεί περιπόθητη νύφη.

Δεν είναι περίεργο που όλες οι δημοκρατικές ευαισθησίες των Δυτικών, οι νόμοι και οι απαγορεύσεις της αναφοράς στους ναζί (π.χ. των Γερμανών), κ.ο.κ., πάνε περίπατο όταν απευθύνονται στους δικούς τους ανθρώπους στην Ουκρανία, τους εθνικιστές απόγονους του Μπαντέρα, ακριβώς επειδή σε αυτούς ποντάρουν για να ελέγχουν την Ουκρανία και να την χρησιμοποιούν κατά της Ρωσίας. Άλλωστε και ο ίδιος ο Μπαντέρα δεν ήταν, όπως είδαμε, μόνο συνεργάτης των ναζί και πρωτεργάτης στις σφαγές εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών, Ρώσων και Εβραίων, αλλά επίσης ήταν και συνεργάτης της Βρετανικής ΜΙ6, της Αμερικανικής CIA και της Δυτικογερμανικής BND στις προσπάθειές τους, μετά τον πόλεμο, να αποσταθεροποιήσουν την Ουκρανία[xvi].

Έτσι, και αυτές τις μέρες που οι Ουκρανοί εθνικιστές διαδίδουν φρικτά βίντεο βασανισμών Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου, τα Δυτικά ΜΜΕ, οι Κυβερνήσεις, ακόμη και οι αρμόδιοι διεθνείς (αλλά ελεγχόμενοι) οργανισμοί κάνουν πλάτες στην Ουκρανική κυβέρνηση, η οποία έχει ζητήσει να αποσιωπούνται αυτά τα συμβάντα. Σύμφωνα με στοιχεία που αποκάλυψε η Ρωσική υπηρεσία πληροφοριών, η Ουκρανική κυβέρνηση ενημέρωσε το Βρετανικό Foreign Office ότι δεν σκοπεύει να τηρήσει τα διεθνή πρωτόκολλα που αφορούν αιχμαλώτους πολέμου ενώ το ίδιο το Foreign Office προσπαθούσε να την πείσει να διοργανώσει μια «θεατρική» επίσκεψη διεθνών παρατηρητών σε κάποιον από πριν προετοιμασμένο χώρο κράτησης Ρώσων αιχμαλώτων προκειμένου να απαλυνθούν οι εντυπώσεις που έχουν προκληθεί από τα φρικτά βίντεο[xvii]. Η εκπρόσωπος του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, σχολιάζοντας την αφωνία που έχει κυριεύσει την ΕΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ODIHR—ο κύριος θεσμός του ΟΑΣΕ για τα ζητήματα τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) σχολίασε: «Παραμένουν σιωπηλοί. Δεν αντιδρούν σε αυτά τα εγκλήματα πολέμου και τις κραυγαλέες παραβιάσεις των διεθνών ανθρωπιστικών συνθηκών. Τα μάτια τους έχουν θολώσει από Ρωσοφοβία….Ο Διευθυντής του ODIHR,  Matteo Mecacci εξαντλεί όλο τον θυμό του κατά της Ρωσίας. Οι κατευθύνσεις της ηθικής και η πολιτική εντιμότητα έχουν χαθεί. Τι να συζητήσουμε με τέτοιους θεσμούς; Αυτή η σιωπή αποτελεί συνενοχή στις φρικαλεότητες που διαπράττονται. Και είναι επίσης έγκλημα»[xviii].

Η προθυμία της επίσημης Δύσης να χαϊδέψει, καλύψει και ενθαρρύνει τους Ουκρανούς εθνικιστές προκειμένου αυτοί να χρησιμοποιούνται στο παιχνίδι της περικύκλωσης και εξουδετέρωσης της Ρωσίας δεν αποτελεί υποπροϊόν της παρούσας πολεμικής κατάστασης. Δεδομένης της στρατηγικής σημασίας της Ουκρανίας, η υποστήριξη από τους Δυτικούς οργανισμούς των συνεχών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ρωσόφωνων πληθυσμών και της αντι-ρωσικής υστερίας ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή της Ουκρανικής ανεξαρτησίας. Τι να πρωτοθυμήσει κανένας; Την οργάνωση της  ανατροπής του εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς το 2014 από την Β. Νούλαντ, τότε Αν. Υπουργό Εξωτερικών για την Ευρώπη των ΗΠΑ και τον Τζ. Πράιατ, τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Κίεβο;[xix] Την εκπαίδευση δεκάδων χιλιάδων Ουκρανών, με προτεραιότητα στους νέο-ναζί του Συντάγματος Αζόφ από ΝΑΤΟικούς εκπαιδευτές;[xx] Την αδιαφορία των ελεγχόμενων διεθνών οργανισμών απέναντι στις αναφορές που δέχονταν για την κατάσταση στο Ντονμπάς (14,000 άμαχοι νεκροί σε 7 χρόνια), στις διώξεις κατά των ρωσόφωνων πληθυσμών, στις διώξεις ανεξάρτητων δημοσιογράφων ή και δολοφονίες τους;[xxi] Ακόμη και η Ειδική Αποστολή Παρακολούθησης (SMM) της τήρησης των προβλέψεων των συμφωνιών του Μινσκ, διορισμένη από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (OSCE ή αλλιώς ΟΑΣΕ), δεν προωθούσε τις καταγραφές παραβιάσεων της εκεχειρίας που αναφέρονταν, ώστε αυτές να μη γίνονται γνωστές, και δεν συνεργαζόταν με τις αρχές των Λαϊκών Δημοκρατιών «επιδεικνύοντας πολιτική μεροληψία και επιλεκτική αντιμετώπιση των στοιχείων» σύμφωνα με την Μ. Ζαχάροβα[xxii]. Ίσως να αποτελεί χαρακτηριστικό της δραστηριότητας της επιτροπής αυτής το γεγονός ότι μετά την έναρξη των επιχειρήσεων, τα υλικά που διέθετε περιλαμβανομένων των τεθωρακισμένων οχημάτων κατέληξαν στα χέρια των Ουκρανών εθνικιστών.[xxiii]

Συνοψίζουμε: Η Ουκρανική ελίτ αναζητά τρόπο να οικοδομήσει εθνικό κράτος, που δεν υπήρχε μέχρι πριν τριάντα έτη, μέσω της εθνοκάθαρσης και της καλλιέργειας μιας εθνικιστικής ιδεολογίας που αναπτύχθηκε στον μεσοπόλεμο και στη συνέχεια αξιοποιήθηκε από τους ναζί κατακτητές αλλά και τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Συλλογικά η «δημοκρατική» Δύση όχι μόνο κάνει τα στραβά μάτια, αλλά και ενθαρρύνει αυτούς τους προσανατολισμούς της Ουκρανικής ολιγαρχίας προκειμένου η τελευταία να βρει καταφύγιο στις αγκάλες του ΝΑΤΟ και να συνεργαστεί στην κατεύθυνση του στραγγαλισμού της Ρωσίας. Η ανάπτυξη προωθημένων ΝΑΤΟικών βάσεων στην Ουκρανία[xxiv], η απόκτηση πυρηνικών όπλων, οι έρευνες πάνω σε βιολογικά όπλα κάτω από την καθοδήγηση Αμερικανικών υπηρεσιών δεν έθεταν μόνο τη Ρωσία σε άμεσο κίνδυνο, αλλά—όπως άλλωστε αποδείχτηκε—και την ίδια την Ουκρανία. Η Ουκρανική ελίτ προκαλεί την καταστροφή της ίδιας της χώρας της προκειμένου να εξυπηρετήσει τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και με τη σειρά του, το ΝΑΤΟ είναι πρόθυμο να πολεμήσει μέχρι τον τελευταίο …Ουκρανό στρατιώτη, προκειμένου να κάνει όση μεγαλύτερη ζημιά μπορεί στη Ρωσία.

Γ. Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Καταρχήν, το ΝΑΤΟ, έχει αναλάβει την εκπαίδευση του Ουκρανικού στρατού από το 2014 κ.ε., η οποία διεξάγεται σε μαζική κλίμακα στη Δυτική Ουκρανία (Γαλικία), αλλά και αλλού (π.χ. ΗΠΑ). Η πυραυλική επίθεση της Ρωσίας στη στρατιωτική βάση του Yaroviv, 25χλμ. από τα σύνορα με την Πολωνία, στις 13 Μαρτίου[xxv] σήκωσε το πέπλο όσο αφορά τη μαζική εκγύμναση όχι μόνο των δυνάμεων της Ουκρανίας, αλλά και των ξένων μισθοφόρων, από ΝΑΤΟικούς εκπαιδευτές. Η συγκεκριμένη η βάση αποτελούσε το σημείο συγκέντρωσης των απανταχού μισθοφόρων, όπου ελέγχονταν οι ικανότητές τους, αναλάμβαναν αρμοδιότητες και υπηρεσία και κατανέμονταν στα μέρη όπου θα υπηρετούσαν[xxvi]. Σύμφωνα με τους NYTimes, την ημέρα της επίθεσης βρίσκονταν εκεί περί τους 1,000 μισθοφόρους[xxvii] ενώ ο απόστρατος συνταγματάρχης Ray Wojcik, πρώην στρατιωτικός ακόλουθος των ΗΠΑ στην Πολωνία και νυν senior fellow του προγράμματος Διατλαντικής Ασφάλειας και Άμυνας του Αμερικανικού Κέντρου για την Ανάλυση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPA), αναφέρει ότι «μέχρι πολύ πρόσφατα» στη βάση αυτή υπηρετούσαν πάνω από 400 «εκπαιδευτές», περιλαμβανομένων και Αμερικανών[xxviii]. Οι πραγματικές απώλειες των ΝΑΤΟικών μισθοφόρων και εκπαιδευτών δεν θα γίνουν ίσως ποτέ γνωστές, αφού αμέσως μετά την επίθεση στήθηκαν σημεία ελέγχου της πρόσβασης στη βάση και δόθηκε η εντολή να μην κυκλοφορήσουν παραπέρα πληροφορίες και φωτογραφίες ώστε να μην αποκτήσει στοιχεία ο Ρωσικός στρατός.

Οι ΗΠΑ έχουν επίσης αναλάβει την εκπαίδευση ειδικών μονάδων του Ουκρανικού Στρατού και της Εθνοφρουράς (δηλ. των Συνταγμάτων των νεο-ναζί). Έχουν δημοσιευτεί αναλυτικές πληροφορίες για την εκπαίδευση που “παραστρατιωτικοί” της CIA παρέχουν στους Ουκρανούς ελεύθερους σκοπευτές στο Ντονμπάς, οι οποίοι έχουν σκοτώσει αρκετές χιλιάδες αμάχους πολίτες των δύο Λαϊκών Δημοκρατιών[xxix]. Πρόσφατα, σε τηλεγράφημα του RIA-Novosti αναφέρεται η ταυτοποίηση τριών Αμερικανών αξιωματικών ανάμεσα στους νεκρούς της πόλης Μαρίνκα[xxx], είδηση που δεν διαψεύσθηκε από αμερικανικής πλευράς.

Από πλευράς υλικής βοήθειας, οι Αμερικανοί και η ΕΕ λούζουν την Ουκρανία με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και ευρώ, με νέα πακέτα να ανακοινώνονται κάθε βδομάδα. Το συνολικό ποσό δεν έχει—από όσο εγώ γνωρίζω—υπολογιστεί από κάποιον μελετητή συνολικά, αλλά οπωσδήποτε αθροίζει σε αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια/ευρώ (μόνον οι ΗΠΑ αναφέρουν ότι οι ίδιες έχουν μέχρι στιγμής διαθέσει 2.3 δις δολάρια σε εξοπλισμό—βλ. παρακάτω). Είναι ασαφές πόσα από αυτά θα αποτελούν δάνεια, τα οποία για να ξεπληρώσει η Ουκρανία θα χρειαστεί να δεσμεύει το συνολικό της ΑΕΠ για αρκετά χρόνια. Πάντως, η ουκρανική ελίτ—όπως συνέβη στο παρελθόν και με όλες τις υπόλοιπες άρχουσες τάξεις που διεξήγαγαν πολεμικές επιχειρήσεις στις χώρες τους με την βοήθεια των Αμερικανών—δεν δείχνει να στενοχωριέται. Να θυμίσουμε ότι ο τελευταίος πρόεδρος του Αφγανιστάν διέφυγε πρόσφατα από τη χώρα του παίρνοντας μαζί του, στο ελικόπτερο που τον μετέφερε, 169 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά[xxxi] μέρος των οποίων προφανώς χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση της εισόδου του στο Ντουμπάι, όπου έγινε αποδεκτός «για ανθρωπιστικούς λόγους».

Στην φωτογραφία οι βαλίτσες με τα λάφυρα της κας Κοτβίτσκαγια, που φυσικά ουδείς πιστεύει ότι αποτελούν το προσωπικό της κομπόδεμα, όπως η ίδια διατείνεται.

Στην φωτογραφία οι βαλίτσες με τα λάφυρα της κας Κοτβίτσκαγια, που φυσικά ουδείς πιστεύει ότι αποτελούν το προσωπικό της κομπόδεμα, όπως η ίδια διατείνεται.

Και επίσης να υπενθυμίσουμε ότι πριν από δύο περίπου βδομάδες στα Ουγγρικά σύνορα με την Ουκρανία εμφανίστηκε με 29 εκατομμύρια δολάρια και 1 εκατομμύριο ευρώ η κα Anastasia Kotvitskaia, σύζυγος του πρώην βουλευτή Igor Kotvitsky, «δεξιού χεριού» του σχεδόν ισόβιου πρώην Υπουργού Εσωτερικών παντός καιρού της Ουκρανίας, Στεπάν Αβάκοφ, ο οποίος έχει οργανώσει την συγκρότηση του συντάγματος Αζόφ ως συστατικού στοιχείου της Ουκρανικής Εθνοφρουράς και έχει δημιουργήσει το επίσης νέο-ναζιστικό τάγμα Ντιεπρ-1, το οποίο χρησιμοποιεί και ως προσωπική του φρουρά. Η κα Αναστασία δεν ελέγχθηκε από την Ουκρανική πλευρά των συνόρων αλλά ούτε και από το Ουγγρικό τελωνείο, όμως φαίνεται ότι οι Ούγγροι συνοριοφύλακες είχαν την ευτυχή (κατ’ άλλους ατυχή) ιδέα να κάνουν έλεγχο[xxxii].

Αλλά τελικά τι έχει δώσει το ΝΑΤΟ από πλευράς οπλισμού στους Ουκρανούς; Μέχρι πρόσφατα τους έδινε τεράστιες ποσότητες από αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger και αντιαρματικά Javelin. Αν και πολύ αποτελεσματικά—τα Stinger απέδειξαν την αξία τους στο Αφγανιστάν όταν είχαν εκστρατεύσει εκεί οι Ρώσοι και τα Javelin έχουν την ικανότητα να κλειδώνουν τον στόχο (ο χειριστής μπορεί να κινείται έτσι) και να χτυπούν το τανκ από πάνω, όπου είναι απροστάτευτο—είναι όπλα χρήσιμα κυρίως για μάχες από κοντά. Βέβαια, αποτελούν τέλεια όπλα για επιθέσεις κατά επιβατικών αεροπλάνων και αυτοκινήτων επισήμων προσώπων, οπότε δεν πρέπει να εκπλαγούμε αν, μετά τη διασπορά τους στην Ουκρανία, δούμε στο μέλλον να χρησιμοποιούνται σε άσχετες, δολοφονικές επιθέσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπου θα έχουν πουληθεί μέσω της μαύρης αγοράς. Ήδη Stinger που έχουν πέσει στα χέρια των πολιτοφυλακών του Ντονμπάς χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα στην κατάρριψη δύο Ουκρανικών ελικοπτέρων που επιχείρησαν να φτάσουν στην Μαριούπολη για να εκκενώσουν την ηγεσία του Συντάγματος Αζόφ[xxxiii]. Ο ρωσικός στρατός πρέπει να έχει ήδη αρκετές απώλειες σε ελικόπτερα και τανκς από αυτά τα όπλα, πλην όμως η χρήση τους περιορίζεται αντικειμενικά από την εγγύτητα που απαιτείται για να πληγεί ο στόχος.

Επίσης, το ΝΑΤΟ παρέχει συνεχώς πληροφορίες στους Ουκρανούς για τη θέση των Ρωσικών στρατευμάτων μέσω αναγνωριστικών μέσων και δορυφόρων ενώ και ο Ουκρανικός στρατός χρησιμοποιεί Αμερικανικά συστήματα γεω-εντοπισμού και πλοήγησης (από όσα έχουν γίνει γνωστά, η SpaceX του Ίλον Μασκ παίζει καθοριστικό ρόλο). Τελευταία ανακοινώθηκε ότι Ουκρανικά τανκς Τ64 που έπεσαν στα χέρια των Ρώσων στο Τσέρνιγκοφ ήταν εφοδιασμένα με προχωρημένο ΝΑΤΟικό εξοπλισμό που περιλαμβάνει συσκευές λήψης εικόνας μέσω θερμότητας για νυκτερινή όραση καθώς και άλλα ΝΑΤΟικά όργανα παρατήρησης, επικοινωνίας και πλοήγησης[xxxiv].

Άλλα είδη οπλισμού[xxxv] που συνεχίζουν να αποστέλλονται σύμφωνα με ανακοίνωση στις 2 Απριλίου του εκπροσώπου του Πενταγώνου, John Kirby, είναι: κατευθυνόμενα μέσω λέιζερ βλήματα, αερομεταφερόμενα περιφερόμενα βλήματα (switchblade loitering projectiles—είδος μικρών drones που περιφέρονται μέχρι να εντοπίσουν στόχο), μη επανδρωμένα αεροσκάφη Puma, συστήματα κατάρριψης ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εξοπλισμό επικοινωνιών, σκόπευσης, πλοήγησης, συντονισμού μέσω δορυφόρων, νυκτερινής όρασης, πυρομαχικά, καθώς και κλασικά όπλα—πολυβόλα κ.λπ. Οι συνολικές παραδόσεις στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία μέσα στους πρώτους τρεις μήνες του χρόνου ανέρχονται στα 2.3 δις δολάρια, από τα οποία τα 1.6 έχουν δοθεί μετά την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων.[xxxvi]

Επίσης, όλες οι ΝΑΤΟικές χώρες που διαθέτουν σοβιετικό/ρωσικό εξοπλισμό έχουν κληθεί από τις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ να τον αποστείλουν στην Ουκρανία, δεδομένου ότι ο Ουκρανικός στρατός έχει εκπαιδευτεί σε αυτά τα οπλικά συστήματα και δεν γνωρίζει πώς να χρησιμοποιεί τα ΝΑΤΟικά. Γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα ήδη απέσυρε σημαντικά ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα από τα νησιά προκειμένου να τα στείλει στην Ουκρανία με τον πρωθυπουργό να καλύπτει την κίνηση αυτή λέγοντας ότι πρόκειται για «απαρχαιωμένα» συστήματα που δεν είναι «κρίσιμα» για την εθνική άμυνα. Οι δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη αντιμετωπίστηκαν με θυμό από τον επίτιμο αρχηγού ΓΕΣ, στρατηγό Κ. Ζιαζιά, ο οποίος, ανάμεσα στα άλλα, έγραψε: « Με όλο τον σεβασμό, που πρέπει όλοι οι Έλληνες να έχουμε προς τους θεσμούς της Χώρας μας, οι δηλώσεις αυτές δημόσια δεν αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα και είναι επικίνδυνες για την εθνική άμυνα, αλλά και το ηθικό του στρατεύματος. Τα οπλικά συστήματα, τα οποία δεν χρειάζεται σήμερα να ονοματίσουμε για ευνόητους λόγους, πράγματι είναι περασμένων δεκαετιών, αλλά σας διαβεβαιώνω κύριε πρωθυπουργέ, όπως σίγουρα σας διαβεβαιώνει και η άξια στρατιωτική μας ηγεσία, ότι είναι υπερ-κρίσιμα, είναι απαραίτητα για την άμυνα της Χώρας, έστω και αν είναι περασμένων δεκαετιών μέχρι να τα αντικαταστήσουμε με πιο σύγχρονα».

Πάντως, πολύ πριν την Ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία (ήδη από τις αρχές του 2021), έχει γραφτεί στον τύπο ότι η Ελλάδα δέχεται αφόρητες πιέσεις από Αμερικανούς και Γερμανούς προκειμένου να απομακρύνει τα συγκεκριμένα οπλικά συστήματα από τα νησιά, στο όνομα του περιορισμού του εξοπλισμού τους αλλά και της ομοιομορφίας των οπλικών συστημάτων που χρησιμοποιούν οι ΝΑΤΟικές χώρες (και φυσικά, αγοράζουν κυρίως από τις ΗΠΑ)[xxxvii]. Αντίστοιχο ζήτημα έχει τεθεί και για τους Ρωσικούς S-300, οι οποίοι προς το παρόν την έχουν γλυτώσει όχι τόσο επειδή δεν είναι σε επιχειρησιακή λειτουργία, παραμένοντας αποθηκευμένοι στην Κρήτη, αλλά κυρίως επειδή χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση των Ισραηλινών πιλότων, καθώς βεβαίως βεβαίως βρισκόμαστε …από την σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Η Τουρκία, στην οποία έγινε αντίστοιχη «πρόταση» για τους πρόσφατα αγορασμένους S-400, να τους αποστείλει δηλαδή στην Ουκρανία, την απέρριψε κατηγορηματικά. Πάντως η Τουρκία αποτελεί βασικό ΝΑΤΟικό προμηθευτή της Ουκρανίας σε μη επανδρωμένα επιθετικά αεροσκάφη (drones), αν και βασικός προμηθευτής τέτοιων οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία είναι και οι ίδιες οι ΗΠΑ.

Οι μέχρι τώρα προμήθειες στην Ουκρανία αποσκοπούν να παρατείνουν την αιματοχυσία ώστε να προκληθεί σοβαρή φθορά στη Ρωσική πλευρά, που όπως θα δούμε αποτελεί και στρατηγικό ΝΑΤΟικό στόχο. Μέχρι τώρα φαίνεται ότι το κύριο εμπόδιο για πιο αναβαθμισμένα πολεμικά συστήματα αποτελεί η άγνοια των Ουκρανών στην χρήση τους, που μπορεί να αναγκάσει τους προμηθευτές να τα χειρίζονται οι ίδιοι, γεγονός που θα αποτελέσει ντε φάκτο εμπλοκή ΝΑΤΟικών χωρών στις επιχειρήσεις.

Δ. Η ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΝΑΤΟΪΚΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΟΠΛΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Τις τελευταίες μέρες άρχισαν να φτάνουν ανησυχητικές ειδήσεις όσο αφορά την παραπέρα ΝΑΤΟική εμπλοκή.

Καταρχήν, εν όψει της διεύρυνσης των επιχειρήσεων στο Ντονμπάς, οι New York Timeς έγραψαν ότι θα μεταφερθούν ρωσικής κατασκευής τανκς από πρώην χώρες του συμφώνου της Βαρσοβίας για να χρησιμοποιηθούν εκεί από τον Ουκρανικό στρατό κατά τις επερχόμενες μάχες[xxxviii]. Σύμφωνα με την εκτίμηση της εφημερίδας, που θεωρείται ότι εκφράζει με έγκυρο τρόπο το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ, «η άφιξη των τανκς θα έδινε ένα ακόμη σήμα ότι μπαίνουμε σε νέα φάση του πολέμου». Δεδομένου ότι έτσι κι αλλιώς οι ίδιοι οι Ρώσοι μιλούν για τη δεύτερη φάση της επιχείρησής τους, είναι προφανές ότι η εφημερίδα δεν εννοεί το ίδιο πράγμα. Αντίθετα, αυτό που εννοεί είναι ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση της εμπλοκής των ΗΠΑ στον πόλεμο, πράγμα που επισημαίνεται και από την υπενθύμιση ότι πρόκειται για την πρώτη φορά σε αυτόν τον πόλεμο που οι ΗΠΑ λειτουργούν ως ενδιάμεσος (θα δούμε παρακάτω ότι αυτό έχει σημασία). Ο αξιωματούχος που έδωσε την πληροφορία ανωνύμως, αρνήθηκε να πει από ποιες χώρες θα μεταφερθούν τα τανκς ούτε αναφέρθηκε στον αριθμό τους. Να προσθέσουμε εμείς ότι επίσης δεν πληροφόρησε την εφημερίδα πώς αυτά θα μεταφερθούν στο Ντονμπάς και πώς θα αποφύγουν τα πλήγματα από αέρος.

Πάντως, χαρακτηριστικό της εικονικής πραγματικότητας, μέσα στην οποία έχουν βυθιστεί τα δυτικά ΜΜΕ, είναι πρόσφατο ρεπορτάζ του Forbes[xxxix] σύμφωνα με το οποίο οι Ουκρανοί όχι μόνο δεν έχουν λιγότερα τανκς τώρα από όσα είχαν κατά την έναρξη του πολέμου, αλλά μάλιστα έχουν περισσότερα, επειδή έχουν συλλάβει περισσότερα ρωσικά τανκς απ’ όσα έχουν χάσει. Εύλογα αναρωτιέται κανείς: Τι να τα κάνουν τότε τα απαρχαιωμένα (που θάλεγε και ο Μητσοτάκης) πρώην σοβιετικά τανκς αφού ήδη έχουν αντικαταστήσει τα κατεστραμμένα δικά τους με ρωσικά, που είναι ασφαλώς πολύ πιο πρόσφατης κατασκευής;

Μέχρι τώρα, όσα έχουμε δει συνάδουν με την στρατηγική της επιδίωξης της παρατεταμένης φθοράς της Ρωσίας (μέχρι του τελευταίου Ουκρανού), με την επιδίωξη αυτή να γονατίσει: Ουσιαστικά πρόκειται για επανάληψη της στρατηγικής που (υποτίθεται) προκάλεσε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ μέσω των …μεγαλοφυών κινήσεων του Ρ. Ρέιγκαν, ο οποίος οδήγησε τον αντίπαλο σε ανταγωνισμό σε πεδία που δεν άντεχε. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που τη σύγχρονή της εκδοχή, όπως έχουμε ήδη δει, παρουσιάζει μία ανάλυση της Rand Corporation[xl], η πρόκληση συνεχούς αιμορραγίας της Ρωσίας σε περιοχές που θα παγιδευτεί να ανταγωνιστεί τη Δύση, θα προκαλέσει «υπερέκταση» της Ρωσίας, ανατροπή ισορροπιών και τελικά κατάρρευση του συστήματος διακυβέρνησής της. Προϋπόθεση επιτυχίας αυτής της στρατηγικής είναι η αποφυγή θερμής σύγκρουσης ΗΠΑ-Ρωσίας, δεδομένου ότι θεωρείται εξαιρετικά ισχυρός αντίπαλος.[xli]

Τελευταία όμως, κυρίως με πρωτοβουλία του Ηνωμένου Βασιλείου, ανακοινώθηκε η αποστολή όπλων μεγάλης ακρίβειας που μπορούν να χτυπήσουν σημαντικούς, κυρίως εναέριους και ναυτικούς στόχους, από μακριά. Πρόκειται για ακόμη μία επίδειξη επιθετικότητας της αλλοπρόσαλλης κυβέρνησης Τζόνσον, η οποία προφανώς μη μπορώντας να χωνέψει την ακύρωση των σχεδίων της για ναυτική βάση στη Μαύρη Θάλασσα, διακινδυνεύει άμεση εμπλοκή στη σύρραξη, αφού ορισμένα από τα σχετικά οπλικά συστήματα μόνον Άγγλοι μπορούν να τα χειριστούν. Ο Ρώσος πρέσβης στο Λονδίνο, Andrey Kelin, δήλωσε στις 2 Απριλίου ότι, εφόσον τέτοια όπλα περάσουν τα σύνορα, θα αποτελέσουν «νόμιμο στόχο» των ρωσικών δυνάμεων.[xlii] Σύμφωνα με τον ίδιο, η αποστολή τους έχει ως στόχο να δημιουργήσει την εντύπωση στους Ουκρανούς ότι «αυτήν την ώρα δεν υπάρχει ανάγκη για συζητήσεις».[xliii]

Επίσης, η Πολωνία, παίρνοντας θάρρος από τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ για την μεταφορά των τανκς από τις πρώην χώρες του συμφώνου της Βαρσοβίας στην Ουκρανία, ξαναβάζει στο τραπέζι την παλιότερη πρότασή της για παρόμοια διαμεσολάβηση των ΗΠΑ ώστε να μεταφερθούν τα Πολωνικά MiG-29 στην Ουκρανία.

Αλλά το θέμα των MiG-29 είναι περισσότερο ενδιαφέρον όχι από στρατιωτική άποψη αλλά από πολιτική, επειδή αναδεικνύει τις δύο διαφορετικές γραμμές που έχουν εμφανιστεί στο στρατόπεδο των ΝΑΤΟικών σε αυτή την σύγκρουση καθώς και τον ειδικό ρόλο που επιδιώκει να παίξει η Πολωνία, ενδεχομένως και σκοπεύοντας να ανοίξει δυνατότητες για την ίδια όσο αφορά τα εδάφη της Γαλικίας, που παλαιότερα της ανήκαν.

Η ταλάντευση πάνω σε δύο γραμμές, η οποία εμφανίζεται καθαρά στην αρθρογραφία των δυτικών αναλυτών, αλλά και στις τοποθετήσεις των πολιτικών ηγετών τους, θα είναι και το κύριο θέμα του Δ’ Μέρους αυτού του άρθρου. Σε αυτό θα συζητήσουμε, τις απόψεις που προβάλλονται στους ΝΑΤΟικούς κύκλους για την αποστολή «ειρηνευτικού σώματος» στην Δυτική Ουκρανία καθώς το άνοιγμα «παράθυρου» προβοκάτσιας κατά την τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ, μέσω της έμφασης που δόθηκε στην υποτιθέμενη μελλοντική χρήση χημικών όπλων από τους Ρώσους και τις ΝΑΤΟικές «προειδοποιήσεις» για σαρωτικές αντιδράσεις του ΝΑΤΟ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Και βέβαια, θα συζητήσουμε επίσης τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ για παραπέρα μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων περιμετρικά της Ρωσίας και νέα διεύρυνσή του με την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας σε αυτό.


[i] https://tass.ru/armiya-i-opk/14188667 Χρησιμοποιείστε Google translation πάνω δεξιά.

[ii] https://www.politico.eu/article/eastern-europeans-conjure-up-plans-to-raise-new-penalties-pressure-on-vladimir-putin-russia/ καθπώς και https://tass.com/world/1431475

[iii] Εδώ προφανώς παρουσιάζουμε κάποια κύρια χαρακτηριστικά επί τροχάδην. Περισσότερες πληροφορίες μπορούν να αντληθούν από πλήθος πηγές στο διαδίκτυο, π.χ. Wikipedia. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα, επίσης σύντομο, σημείωμα για την Ουκρανία του ιστορικού Βιάτσετσλαβ Τετέκιν, μέλους της ΚΕ του ΚΚΡΟ, βλ. σημείωση [16].

[iv] π.χ. βλ. https://www.bbc.com/news/magazine-18233844 ή https://www.washingtonpost.com/news/the-fix/wp/2014/03/25/ukraine-or-the-ukraine-its-more-controversial-than-you-think/

[v] https://en.wikipedia.org/wiki/Stepan_Bandera

[vi] https://www.cia.gov/readingroom/docs/STUDIES%20IN%20INTELLIGENCE%20NAZI%20-%20RELATED%20ARTICLES_0015.pdf

[vii] https://www.cia.gov/readingroom/docs/AERODYNAMIC%20%20%20VOL.%201_0004.pdf

[viii] Για παράδειγμα, βλ. το άρθρο γνώμης (OpEd) του Jeff Rogg, ιστορικού των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ, επίκουρου καθηγητή στο Τμήμα Σπουδών Πληροφοριών και Ασφάλειας του στρατιωτικού κολλεγίου Citadel, στους LA Times, απ’ όπου συλλέξαμε και πολλές από τις πληροφορίες που παραθέσαμε προηγουμένως https://www.latimes.com/opinion/story/2022-02-25/ukraine-cia-insurgents-russia-invasion.

[ix] Σημαντικό ρόλο στην εξάλειψη των επιχειρήσεων των Μπαντεριστών έπαιξε η πληροφόρηση που παρείχαν στους Σοβιετικούς οι πολίτες, βλ. https://www.academia.edu/3420138/Agentura_Soviet_Informants_Networks_and_the_Ukrainian_Underground_in_Galicia_1944-48

[x] Πλούσια πληροφόρηση και πηγές για τον Στ. Μπαντέρα παραθέτει η Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/Stepan_Bandera

[xi] Δείτε χαρακτηριστική ναζιστική λαμπαδηδρομία οργανωμένη από το σύνταγμα Αζόφ προς τιμήν των αποκαλυπτηρίων αγάλματος στη Μαριούπολη το 2015, από βίντεο που έχουν αναρτήσει στο site τους στο YouTube. Στους συγκεντρωμένους μίλησε ο διαβόητος νέο-ναζί Αντρέι Μπιλέτσκι, πρώην βουλευτής και προστατευόμενος του ισόβιου υπουργού εσωτερικών της Ουκρανίας Αρσέν Αβάκοφ, βασικού στυλοβάτη του Αζόφ και της διαπλοκής των νέο-ναζί με τις υπηρεσίες ασφαλείας της Ουκρανίας. Σύμφωνα με το κείμενο που συνοδεύει την ανάρτηση: η ανέγερση του μνημείου «αποδεικνύει ότι η Μαριούπολη είναι ουκρανική». https://www.youtube.com/watch?v=vhqiemmEjYY&t=13s

[xii] http://www.cpsa-acsp.ca/papers-2010/Katchanovski.pdf

[xiii] Αξίζει να δείτε την ανταπόκριση του δημοσιογράφου Patrick Lancaster από το χωριό των ρωσόφωνων ομογενών Σαρτανά, στην περιοχή της Μαριούπολης. Η ρωσόφωνη ομογενής γιαγιά Σοφία αναφέρει ότι της έβαζαν πρόστιμο όταν στο σούπερ μάρκετ της ξέφευγαν ρωσικές λέξεις και αν η ταμίας την καληνύχτιζε στη γλώσσα της (ρωσικά) και αυτή ΄τρωγε πρόστιμο! https://www.youtube.com/watch?v=C3h9Paoy-UA

[xiv] Τα νέο-ναζιστικά χαρακτηριστικά των ταγμάτων της Ουκρανικής Εθνοφρουράς (π.χ.Τάγμα Αζόφ) είναι ευρύτατα γνωστά. Όμως, διαβρωμένος είναι και ο τακτικός στρατός από νέο-ναζιστικές δομές και οργανώσεις, σχετικά βλ. https://www.illiberalism.org/far-right-group-made-its-home-in-ukraines-major-western-military-training-hub

[xv] https://www.facebook.com/costis.melolidakis/posts/10222128626028877

[xvi] Και πάλι οι αναφορές με ελεγμένη τεκμηρίωση στην https://en.wikipedia.org/wiki/Stepan_Bandera

[xvii] https://tass.com/society/1430949

[xviii] https://tass.com/politics/1429225

[xix] https://www.youtube.com/watch?v=WV9J6sxCs5k

[xx] https://www.youtube.com/watch?v=vJOIv9DSgpE&t=1s

[xxi] https://tass.com/society/1431121

[xxii] https://tass.com/world/1431087

[xxiii] ο.π.

[xxiv] Για παράδειγμα, πριν από εννέα μήνες υπογράφηκε συμφωνία συγκρότησης αξιόμαχου Ουκρανικού ναυτικού με το Ηνωμένο Βασίλειο. Η συμφωνία προέβλεπε την κατασκευή μίας μείζονος σημασίας ναυτικής βάσης στη Μαύρη Θάλασσα και μίας στη θάλασσα του Αζόφ. Αν και υποτίθεται ότι η πρώτη θα ήταν Ουκρανική, ήταν κοινό μυστικό ότι θα ήταν κοινή ναυτική βάση και των δύο χωρών. Βλ. https://www.gov.uk/government/news/uk-signs-agreement-to-support-enhancement-of-ukrainian-naval-capabilities Η βάση αυτή βρισκόταν υπό κατασκευή, είχε ήδη φιλοξενήσει Αγγλικά και Αμερικανικά πλοία και ισοπεδώθηκε κατά τις πρόσφατες στρατιωτικές επιχειρήσεις.

[xxv] https://www.bbc.com/news/world-europe-60728208

[xxvi] Ουκρανός Αξιωματούχος είπε στο Reuters στις 3 Μαρτίου ότι όλοι οι ξένοι μισθοφόροι συγκεντρώνονται στο Yaroviv και από εκεί κατανέμονται στους χώρους όπου θα υπηρετήσουν https://www.reuters.com/world/europe/air-strike-launched-ukraine-military-base-near-polish-border-lviv-authorities-2022-03-13/

[xxvii] https://www.nytimes.com/2022/03/13/world/europe/yavoriv-military-base-ukraine.html

[xxviii] https://cepa.org/help-poland-help-ukraine-and-the-nato-alliance/

[xxix] https://news.yahoo.com/exclusive-secret-cia-training-program-in-ukraine-helped-kyiv-prepare-for-russian-invasion-090052743.html

[xxx] https://www.facebook.com/costis.melolidakis/posts/10222138729801465

[xxxi] https://www.dailymail.co.uk/news/article-9905093/Former-Afghan-President-Ashraf-Ghani-fled-169MILLION-cash-stuffed-helicopter.html

[xxxii] Η είδηση δεν ακούστηκε από τα Ελληνικά ΜΜΕ. Σχετικά βλ. https://www.thetimes.co.uk/article/politician-s-wife-accused-of-smuggling-22m-in-cash-out-of-ukraine-3bnflghvv καθώς και https://www.romaniajournal.ro/society-people/law-crime/wife-of-ukrainian-politician-crossed-the-border-into-hungary-with-several-suitcases-full-of-usd-29-m-eur-1-m/

[xxxiii] https://tass.com/defense/1430215 και https://www.youtube.com/watch?v=NXLKMhBo02c

[xxxiv] https://tass.com/defense/1430759

[xxxv] Μία αναλυτική παρουσίαση των μέχρι σήμερα παραδιδομένων οπλικών συστημάτων από τη Δύση, μαζί με αριθμητικές εκτιμήσεις για τις ποσότητές τους στο https://www.theguardian.com/world/2022/mar/17/what-weapons-have-other-countries-supplied-to-ukraine

[xxxvi] https://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/14260667 Αγγλική μετάφραση μέσω google πάνω δεξιά.

[xxxvii] https://www.antinews.gr/action.read/ellada/germania-ipa-piezoun-aforita-gia-afoplismo-ton-ellinikon-nision-apo-ta-rosika-antiaeroporika-sustimata/4.155700 Το άρθρο αναφέρει ότι: «Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι τα πυραυλικά συστήματα, TOR, αποτελούν τη βασική αντιαεροπορική ασπίδα της χώρας μας έναντι της τουρκικής επιθετικότητας στα νησιά του Αιγαίου. Ως εκ τούτου, ενδεχόμενη απόσυρσή τους, δημιουργεί μείζον πρόβλημα στην εθνική άμυνα.»

[xxxviii] https://www.nytimes.com/2022/04/01/us/politics/us-tanks-ukraine.html

[xxxix] https://www.forbes.com/sites/davidaxe/2022/03/24/the-ukrainian-army-has-captured-enough-russian-tanks-to-make-good-all-its-own-losses-and-then-some/

[xl]https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/research_reports/RR3000/RR3063/RAND_RR3063.pdf

[xli] Μια συντομευμένη και παραστατική εκδοχή της παραπάνω ανάλυσης στο  https://www.rand.org/pubs/research_briefs/RB10014.html

[xlii] https://tass.com/politics/1431419

[xliii] https://www.bolnews.com/international/2022/04/as-tensions-rise-russia-promises-to-target-british-armaments-and-accuses-the-uk-of-worsening-the-conflict-in-ukraine/

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *