Το ψεύτικο “βέτο” στο ΝΑΤΟ και η αληθινή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Σχόλιο του antapocrisis.

Διέρρευσε από κυβερνητικές πηγές ότι η Ελλάδα άσκησε βέτο στη χθεσινή σύνοδο του ΝΑΤΟ. Χωρίς κάτι τέτοιο να συνιστά ανατροπή της ελληνικής πολιτικής, θα ήταν μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη στη μονότονη υποτέλεια των τελευταίων ετών.

Σήμερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μασώντας τις δηλώσεις του, παραδέχτηκε ότι δεν μπήκε βέτο, αλλά εκφράστηκαν διαφωνίες.

Πράγματι, το τι ακριβώς έγινε στη χθεσινή σύνοδο, το εκφράζει ο Γενικός του Γραμματέας, λέγοντας επί λέξει τα παρακάτω:

“Η σημερινή συνάντηση είναι ένα σήμα αλληλεγγύης στην Τουρκία.
Η Τουρκία είναι το μέλος του ΝΑΤΟ που επηρεάζεται περισσότερο από όλους από τη σύγκρουση στη Συρία, που έχει υποφέρει από τρομοκρατικές επιθέσεις και που φιλοξενεί εκατομμύρια πρόσφυγες στο έδαφός της.
Το ΝΑΤΟ συνεχίζει να υποστηρίζει την Τουρκία με σειρά μέτρων”.

Με δυό λόγια:

1. Η Τουρκία κατέχει παρανόμως συριακό έδαφος με στρατιωτικές της δυνάμεις που δρουν στο έδαφός της Συρίας.

2. Το ΝΑΤΟ μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ, την νίκη του Άσαντ στον εμφύλιο και την κυριαρχία της Ρωσίας, στηρίζει την τελευταία αντικαθεστωτική ελπίδα που είναι οι ισλαμιστικές συμμορίες στο Ιντλίμπ.

3. Η Τουρκία μετά τη συριακή αντεπίθεση και τους δεκάδες νεκρούς που προκάλεσε, αποφάσισε να μεταφέρει την πίεση σε ΕΕ και ΗΠΑ ώστε να σταματήσουν τη ρωσική προστασία στη συριακή αεροπορία και πυροβολικό.

4. Εργαλείο του Ερντογάν για μια τέτοια πίεση είναι το μεταναστευτικό και το σπρώξιμο κάποιων χιλιάδων προσφύγων στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

5. Η Ελλάδα αντί να ζητήσει την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από τη Συρία και την ειρήνευση στην περιοχή, συντάσσεται με το ΝΑΤΟ και κατ΄επέκταση με την τουρκική επιθετικότητα στη βόρεια Συρία.

6. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετατρέπει το διεθνές πρόβλημα της συριακής κρίσης και του προσφυγικού σε μονομερές πρόβλημα της Ελλάδας (“υπεράσπιση των συνόρων μας”) ή σε διμερή ελληνοτουρκική διαφορά.

7. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν υπερασπίζεται τα ελληνικά σύνορα, αλλά τη δυνατότητα της ΕΕ να μην νιώθει την παραμικρή πίεση από τον εκβιασμό Ερντογάν. Είτε παριστάνοντας το μαντρόσκυλο στον Έβρο, είτε αποδεχόμενη τη μετατροπή της χώρας σε αποθήκη ψυχών.