Το ΚΚΕ ανεβαίνει, το κίνημα πέφτει

Ανακοίνωση του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας για τις φοιτητικές εκλογές

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν, μετά από τρία ολόκληρα χρόνια λόγω πανδημίας, με την συμμετοχή περίπου 52.000 φοιτητών. Σε σχέση με το 2019 ψήφισαν περίπου 10.000 φοιτητές λιγότεροι. Παρά τα τρία χρόνια μη διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών, η σταθεροποίηση της αποχής από την εκλογική διαδικασία και γενικότερα η εντεινόμενη απαξίωση του φοιτητικού συνδικαλισμού και των Φοιτητικών Συλλόγων, είναι ένα σημείο που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε, χωρίς να συμβαίνει τίποτα και να πούμε ότι όλα βαίνουν καλώς. Μπορεί ο καθένας να χαίρεται και να πανηγυρίζει για τα αποτελέσματα και τις πρωτιές, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών του έχει γυρίσει την πλάτη, απέχοντας από την ίδια την διαδικασία των φοιτητικών εκλογών και πολύ περισσότερο από τις διαδικασίες των Συλλόγων.

Η εικόνα διάλυσης και απομαζικοποίησης των Συλλόγων αφορά τις Γενικές Συνελεύσεις που δεν βγαίνουν και τις αντιστάσεις που λείπουν ενάντια στην κυβέρνηση και στο νόμο Κεραμέως, που φτιάχνει ένα πανεπιστήμιο για λίγους, ενάντια στην ακρίβεια, με το κόστος σπουδών μας να αυξάνεται όλο και περισσότερο κάθε χρόνο. Η ατομική επίλυση των προβλημάτων έχει αντικαταστήσει την συλλογική διεκδίκηση, το αίτημα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας έχει υποχωρήσει και η κυβέρνηση εφαρμόζει σχεδόν ανενόχλητη (με εξαίρεση την πανεπιστημιακή αστυνομία) την πολιτική της διάλυσης του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου με την καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, την ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής μέριμνας, τις διαγραφές φοιτητών και τις συγχωνεύσεις-κλείσιμο τμημάτων.

Η αύξηση των ποσοστών των δυνάμεων της Αριστεράς (ΠΚΣ, ΕΑΑΚ) και η πτώση της κυβερνητικής ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ αποτελούν ένα γεγονός, με θετικό πρόσημο γιατί αναδεικνύουν ότι στη νεολαία υπάρχουν τάσεις και ρεύματα αναζήτησης και αμφισβήτησης και όχι γιατί την επομένη των εκλογών η πολιτική της ΠΚΣ μπορεί να συμβάλει στην ανάταξη του κινήματος. Το ότι αυτό συνέβη σε συνθήκες μεγάλης απουσίας και υποχώρησης φοιτητικών διεκδικήσεων, μαζικών διαδικασιών των Συλλόγων, ριζοσπαστικών ιδεών, πολιτικών σχεδίων, γραμμών, θέσεων και αιτημάτων για το πώς θα ενισχυθεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας και πως θα σπουδάσουμε καλύτερα, είναι κάτι το όποιο πρέπει να μας προβληματίσει. Η επιλογή της κυβερνητικής ΔΑΠ, να μην κατέβει σε πολλούς Συλλόγους, πιστεύοντας ότι θα απαξιώσει περισσότερο τον φοιτητικό συνδικαλισμό και τις διαδικασίες του, η αποδυνάμωσή της, καθώς, λόγω της πανδημίας, έχασε τα «εργαλεία» της για συγκρότηση της εκλογικής της πελατείας (εκδρομές, πάρτι κλπ) σε συνδυασμό με την οργή και την αγανάκτηση που νιώθει η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών καθώς μαζί με τις οικογένειες τους χτυπιούνται από την ακρίβεια, με το κόστος ζωής και σπουδών να ανεβαίνει, συνέβαλλαν στην αύξηση των εκλογικών ποσοστών των δυνάμεων της Αριστεράς, ειδικά της ΠΚΣ, η οποία, εδώ και χρόνια, καλλιεργεί την ανάθεση στους φοιτητικούς χώρους και ταυτίζει την συμμετοχή με την ψήφο στην κάλπη. Ωστόσο, τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών δεν αντικατοπτρίζουν την κατάσταση στους Συλλόγους και στο κίνημα, με Γενικές Συνελεύσεις που δεν βγαίνουν ή είναι άμαζες, με κινητοποιήσεις και φοιτητικά μπλοκ στα οποία έρχονται μόνο οι «γνωστοί» και με τον αντίπαλο, την κυβέρνηση, να προωθεί την ατζέντα της για την περαιτέρω διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

Ως Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας δώσαμε πανελλαδικά τη μάχη σε 17 συλλόγους. Επιμένουμε στην ανάγκη της περιόδου για μια νέα, χρήσιμη φοιτητική αριστερά που θα συνεισφέρει τόσο στο σωστό προσανατολισμό στη νέα περίοδο όσο και στην ανάταξη των συλλόγων και του κινήματος. Προεκλογικά προσπαθήσαμε να παρέμβουμε με μια μεθοδολογία στην κίνησή μας, η οποία να υπερβαίνει τις φοιτητικές εκλογές και προσπαθεί να  αναμετρηθεί με τα συνολικότερα ζητήματα της περιόδου όπως ο πόλεμος και η ακρίβεια αλλά και η συνολική αλλαγή που επιχειρείται στην εκπαίδευση στη χώρα μας. Η προσπάθεια μας αφορούσε και την μάχη των φοιτητικών εκλογών όμως δεν εξαντλείται σε αυτή καθώς την επόμενη περίοδο χρειάζεται να προσδιορίσουμε τα μέτωπα και τις μάχες. Συγκεκριμένα, χρειάζεται να αναμετρηθούμε με τα καθημερινά προβλήματα των φοιτητών και να δημιουργήσουμε αντιστάσεις στις σχολές. Να διεκδικήσουμε το βιβλίο που μας παίρνουν, την λέσχη που μας κλείνουν, τα λεφτά που μας ζητάνε, σε συνθήκες ακρίβειας, να πληρώσουμε για να σπουδάσουμε. Να ανοίξουμε συζητήσεις στις σχολές για τα ζητήματα της ακρίβειας, του πολέμου και του Ιμπεριαλισμού στην γειτονία μας, το μέλλον μας και το μέλλον τις χώρας μας. Να δώσουμε τις ιδεολογικές μάχες απέναντι στα πρότυπα, τον πολισμό και τις αξίες του συστήματος καθώς μέρα με τη μέρα μετράμε βήματα πίσω στην ιδεολογική συγκρότηση της νεολαίας.

Σήμερα έχουμε ανάγκη από μια άλλη φοιτητική αριστερά με σωστό προσανατολισμό που θα αμφισβητεί την υπάρχουσα κατάσταση και θα πασχίζει να συμβάλει σε νέα ξεσπάσματα στους χώρους σπουδών. Χρήσιμη στους καθημερινούς αγώνες και τις αντιστάσεις, επικίνδυνη για την κυβέρνηση και το σύστημα. Που θα έχει τον πήχη όχι στο να «σώσει το μαγαζί της» αλλά να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα της νεολαίας. Αλλά έχουμε ανάγκη και από ένα πολιτικό ρεύμα που να απαντάει στον αναγκαίο ιδεολογικό, πολιτικό, και συνδικαλιστικό αγώνα μέσα στις σχολές.

Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας

Το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας είναι μια συλλογικότητα φοιτητών – μαθητών που δραστηριοποιείται πανελλαδικά για την οικοδόμηση ενός Αριστερού Μετώπου Νεολαίας.