Συνέντευξη με τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο της Πρωτοβουλίας Πολιτών ”Χαλάνδρι Ενάντια”, Θεόδωρο Αλεξίου

Ερ: Πως και γιατί δημιουργήθηκε η “Πρωτοβουλία Πολιτών Ενάντια”;

Aπ: Η Πρωτοβουλία Πολιτών «Χαλάνδρι Ενάντια» (Ενότητα- Αντίσταση- Αλληλεγγύη) συγκροτήθηκε έπειτα από την αποχώρηση σημαντικού τμήματος της Διοικούσας παράταξης «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου», σε διαφωνία με την διαχειριστική πορεία που είχε πάρει και την φίμωση οποιασδήποτε αντίθετης φωνής. Δημότες διαφορετικών πολιτικών τάσεων και κοινωνικών χώρων ενώσαμε τις δυνάμεις μας και διεκδικούμε να διαμορφωθεί η πόλη μας, σύμφωνα με τις ανάγκες των δημοτών και κατοίκων της που είναι για μας «πάνω από τα κέρδη τους». Συγκροτήσαμε την Πρωτοβουλία Πολιτών «Χαλάνδρι Ενάντια», ένα δημοτικό σχήμα με ενωτική φυσιογνωμία, χωρίς κομματικές ποδηγετήσεις.

Στο σχήμα συμμετέχουν δυνάμεις από το χώρο της ΛΑΕ, της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. (ΣΕΚ, αγωνιστές/ριες που αναφέρονται στην Μετάβαση), καθώς και πολλοί ανένταχτοι/ες που είτε αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε αναφέρονται στη ριζοσπαστική/ αντικαπιταλιστική αριστερά και στον ελευθεριακό χώρο. Στηριζόμαστε πάνω στις γερές βάσεις της πολύπλευρης εμπειρίας και των αγώνων που δόθηκαν από τα μέλη της πρωτοβουλίας μας που αποχώρησαν από την «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου», στην ενεργητική συμβολή και άλλων πολιτών έξω από αυτήν και στην ελπιδοφόρα συμμετοχή πολλών νέων ανθρώπων τα τελευταία χρόνια. Συμμετέχοντας στους αγώνες της πόλης, επιδιώκουμε το «Χαλάνδρι Εν.Αντι.Α» να γίνει το μάτι, το αυτί και η φωνή των πολιτών. Στο Δημοτικό Συμβούλιο θα επιχειρήσουμε να ασκήσουμε ριζική, προγραμματική αντιπολίτευση μεταφέροντας τις ανάγκες, τα αιτήματα και τις προτάσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Eρ: Ποιος είναι ο απολογισμός και η κριτική σας για την απερχόμενη δημοτική αρχή και τον δήμαρχο Σίμο Ρούσσο;

Απ: Η Διοίκηση Ρούσσου με την εκλογή της ευαγγελιζόταν μεγάλους στόχους: – Τον πολλαπλασιασμό των ελεύθερων χώρων και των χώρων πρασίνου – Τον περιορισμό των εμπορικών χρήσεων και της εστίασης στο Κέντρο της πόλης και την απόδοση του στους πολίτες – Την άμεση συμμετοχή των πολιτών στην λήψη των αποφάσεων («η πόλη στους πολίτες») – Την κατάργηση της δημοτικής επιχείρησης «Φλύα Α.Ε.» – Τη σύγκρουση με τις μνημονιακές πολιτικές και τις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν. Τι από όλα αυτά έγιναν;

Παραχωρήθηκε για 40 χρόνια από το Υπουργείο Οικονομικών ο ελεύθερος χώρος του Νομισματοκοπείου, χωρίς να έχει αποδοθεί ακόμα στους πολίτες. Τα μόνα έργα που έγιναν για την δημιουργία ελεύθερων χώρων είναι οι πλατείες στο Πάτημα -ημιτελείς ακόμα- και πέραν αυτών ελάχιστα, κυρίως περιφράξεις και ‘ασφαλής’ διαμόρφωση παιδικών χαρών (δηλ. εξαφάνιση του χώματος κάτω από πλαστικά δάπεδα).

Οι εμπορικές χρήσεις και τα καταστήματα εστίασης στο Κέντρο διατηρούνται, όπως και η λειτουργία του σαν υπερτοπικό κέντρο.

Λαϊκές Συνελεύσεις δεν λειτούργησαν. Έγινε μόνο σε μία γειτονιά συνέλευση για συμμετοχικό προϋπολογισμό και οι αποφάσεις της (διαμόρφωση παραρεμάτιας στον Συνοικισμό) έχουν μείνει κενό γράμμα.

Όχι μόνο δεν κατάργησε την «Φλύα Α.Ε.», αλλά συνέχισε τη λειτουργία της ως εταιρείας εκμετάλλευσης ακινήτων του δήμου χωρίς δημόσιο έλεγχο και την καταβολή υπέρογκων κονδυλίων για έξοδα διοίκησης (αμοιβές μελών του δ.σ. της).

Συντελέστηκε πλήρης σύμπλευση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και με τις μνημονιακές της πολιτικές.

Όχι μόνον δεν προσέφυγε στην πλατειά δημοκρατίας που επαγγελόταν αλλά και εκδήλωσε πολλά κρούσματα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς. Σ’ αυτήν την παραβίαση της δημοκρατίας μέσα στην παράταξη, στο ΔΣ και προς τους εργαζόμενους, πρωτοστάτησε ο ίδιος ο δήμαρχος. Για αυτό και καταδικάσθηκε με ψήφισμα από το Δημοτικό Συμβούλιο.

Σε συνέπεια με αυτήν την κατεύθυνση ήταν και η επιβολή ανάλογων εργασιακών σχέσεων μέσα στον Δήμο, με αιχμή τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, όπου επέβαλε καθεστώς υπερεντατικής δουλειάς, παραβίασης των προδιαγραφών ασφαλείας, και εργοδοτική τρομοκρατία.

Στον τομέα της παιδείας η πολιτική του Δήμου χαρακτηρίστηκε από την αδράνεια απέναντι στην πολιτική της εγκατάλειψης από το κράτος και τη φοβία απέναντι στις συλλογικές διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις.

Ο παραδοσιακός αστικός πολιτικαντισμός είναι άλλο ένα στοιχείο που ανάδειξε η πενταετία που πέρασε και που οι εκδηλώσεις του πυκνώνουν όσο πλησιάζουν οι εκλογές.

Οι θεμελιώδεις αρχές που συγκρότησαν σε μια πορεία 30 χρόνων το πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα αντίστασης στην πόλη έχουν πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων. Η παράταξη που διοικεί τον Δήμο δεν έχει απλώς χάσει κάθε επαφή με οποιαδήποτε πρακτική αντίστασης, έχει πλέον μετατραπεί σε μια βαθειά συστημική, διαχειριστική, δημαρχοκεντρική παράταξη, ακολουθώντας πορεία ανάλογη με εκείνη των πατρώνων της στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Ερ: Διαχείριση εξουσίας και αριστερή δημοτική αρχή είναι, στις σημερινές συνθήκες, κατ’ ανάγκη αντίθετες έννοιες;

Στις σημερινές συνθήκες – με δεδομένη την κινηματική άμπωτη, την επικράτηση της λογικής της ανάθεσης, του «δεν υπάρχει άλλος δρόμος», τη βαθειά αίσθηση ήττας και απογοήτευσης των λαϊκών στρωμάτων- δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι όροι, όπως υπήρξαν για κάποια σχήματα το 2014. Όμως η συζήτηση αυτή είναι κρίσιμη .Το ζήτημα της σχέσης τοπικών κινημάτων και ΟΤΑ καθίσταται κομβικό. Δεν μπορούμε να επιδιώκουμε απλά την κατάληψη της δημοτικής εξουσίας – όπως κατ’ αναλογία της κυβερνητικής- με κοινοβουλευτικούς όρους μόνο. Η πρόσφατη εμπειρία ειδικά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αντίστοιχων δημοτικών αρχών είναι διδακτική ως προς αυτό και πρέπει να προβληματίσει τηρουμένων των αναλογιών και για την αυτοδιοίκηση.

Καθώς μάλιστα, σύμφωνα με τον «Καλλικράτη» και  τον «Κλεισθένη», πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζει  το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ, με το παρόν θεσμικό πλαίσιο τα όρια αυτονόμησης ή σύγκρουσης με την κεντρική εξουσία είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Έτσι, σχήματα όπως το δικό μας μπορούν και πρέπει να κινούνται σε κατεύθυνση κινηματικής και προγραμματικής αντιπολίτευσης απέναντι στην πολιτική της Ε.Ε. και του κράτους στην Τ.Α. Να παρεμβαίνουν σε τοπικό επίπεδο για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων και του περιβάλλοντος ενάντια στην υφαρπαγή τους από το κεφάλαιο, να ανασυγκροτούν με την δράση τους τον δημόσιο χώρο ενάντια στον κατακερματισμό και την εξατομίκευση της μητρόπολης.

Οφείλουμε να αναζητούμε ένα ριζοσπαστικό σχέδιο ρήξεων και ανατροπών στο υπάρχον θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο, παραμένοντας ταυτόχρονα στο πεδίο της πολιτικής. Πρέπει να επιδιώκουμε διαρκώς την οργανική σχέση των τοπικών σχημάτων-παρατάξεων με οργανωμένες συλλογικότητες της γειτονιάς (λαϊκές συνελεύσεις, τοπικά σωματεία εργαζομένων, επιτροπές κατοίκων, σύλλογοι, συνεταιρισμοί, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης κλπ.), το συντονισμό αλλά και την πρόκληση λαϊκών κινητοποιήσεων.

Στην προσπάθεια αναζήτησης ενός άλλου προτύπου δημοτικής διακυβέρνησης -σε αντίθεση με τις μνημονιακές πολιτικές και τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν και το αστικό αυταρχικό και γραφειοκρατικό στερεότυπο, απαιτείται  κινητοποίηση του ίδιου του κόσμου των γειτονιών, βαθειά δημοκρατία με αποφασιστικού χαρακτήρα λαϊκές συνελεύσεις, δημοκρατία στα δημοτικά όργανα και τους χώρους δουλειάς αλλά και διαδημοτικός κινηματικός και πολιτικός συντονισμός των αριστερών ριζοσπαστικών δημοτικών και περιφερειακών κινήσεων, με όσο το δυνατόν πιο ενιαία κατεύθυνση για τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν συνολικά (οικονομικά, απορρίμματα, 5μηνα, δημόσιος χώρος, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.).

Ερ: Η αντισυστημική αριστερά βρίσκεται σε μια άσχημη κατάσταση. Μπορεί να βοηθήσει η δουλειά στη γειτονιά σε κινήσεις ανασυγκρότησης και αν ναι πως; 

Απ: Η ενωτική δράση (στα παραπάνω πλαίσια) μπορεί να συγκροτεί μορφές συσπείρωσης της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς, λειτουργώντας παραδειγματικά για την προοπτική ανασυγκρότησής της σε προγραμματική βάση, αντί της ατέρμονης αναζήτησης ιδεολογικών συμφωνιών. Επιπλέον η κινηματική δράση μπορεί να ανασυγκροτήσει δεσμούς της αριστεράς με τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, μέσα από την εκπροσώπηση των ταξικών τους συμφερόντων, υπερβαίνοντας παράλληλα την λαϊκή απογοήτευση από την ανατροπή του «ΟΧΙ». Ο συντονισμός των ριζοσπαστικών τοπικών σχημάτων μπορεί να συμβάλλει σημαντικά για την χάραξη ενός κινηματικού σχεδίου για τα τοπικά προβλήματα, προωθώντας παράλληλα την ενιαιομετωπική λογική και μετατρέποντας τα τοπικά μέτωπα σε παράγοντα αστάθειας για την οποιαδήποτε κυβέρνηση.