Συνέντευξη με τον υποψήφιο Δήμαρχο της παράταξης Φυσάει Κόντρα στην Αγία Παρασκευή, Θάνο Ανδρίτσο

Ερ: Ποιες είναι οι βασικές σας διεκδικητικές θέσεις για το δήμο Αγ. Παρασκευής; Ποιοι είναι οι στόχοι σας στις εκλογές στις 26/5;

Aπ: Το βασικό σύνθημα που χρησιμοποιούμε για αυτές τις εκλογές είναι το κάλεσμα στον κόσμο της πόλης να μη συνηθίσει στη μνημονιακή ασφυξία, στην ανημπόρια του «δε γίνεται αλλιώς» και στην αποδοχή της υφιστάμενης κατάστασης ως της μόνης δυνατής. Στην Αγία Παρασκευή έχουμε την ιδιαιτερότητα να έχουμε και στο Δήμο (εκτός από την περιφέρεια και τη χώρα) διοίκηση προερχόμενη από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο μεγάλο στοίχημα για μια αριστερή ανατρεπτική παρέμβασης, είναι να πείσει τον κόσμο ότι «αξίζει τον κόπο» να παλεύει, να διεκδικεί συλλογικά και να ψηφίσει αριστερά. Εμείς πιστεύουμε ότι μαζί με τους πολίτες πρέπει να αγωνιστούμε για την πόλη των πολλών, για ένα Δήμο υπερασπιστή των αδύναμων και όχι διαχειριστή ή και εισηγητή των μνημονιακών, αντιλαϊκών πολιτικών. Για δημιουργία δομών δημοκρατίας και αλληλεγγύης σε σύγκρουση με τη μόνιμη λιτότητα των κυβερνήσεων της ΕΕ και του ΔΝΤ. Για μια πόλη ανοιχτή, πράσινη, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, χωρίς φασισμό και ρατσισμό. Φυσικά αυτό το κεντρικό πολιτικό στίγμα έχει νόημα μόνο στο βαθμό που «δένεται» με ένα επεξεργασμένο πρόγραμμα θέσεων και διεκδικήσεων για όλα τα θέματα της πόλης, για τις δημοτικές υπηρεσίες, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, τις εργασιακές συνθήκες, το δημόσιο χώρο, τα προβλήματα των ΑΜΕΑ κ.α Έχουμε καταθέσει βασικές πλευρές αυτού του προγράμματος και μέσα από την επικοινωνία με τον κόσμο σε κάθε γειτονιά, το πρόγραμμα αυτό γίνεται όλο και πιο συγκεκριμένο.

Εμείς κατεβαίνουμε στις εκλογές για να προωθήσουμε αυτό το πρόγραμμα. Όχι μόνο για να στείλουμε ένα μήνυμα, αλλά γιατί θέλουμε να συμβάλλουμε ώστε τα αιτήματα της κοινωνίας να αποτυπώνονται ισχυρότερα στο δημοτικό συμβούλιο. Όσο πιο δυνατή είναι η παρουσία του Φυσάει Κόντρα στο δημοτικό συμβούλιο και όσο περισσότερους συμβούλους εκλέξει, τόσο πιο ισχυρά θα είναι τα αιτήματα για μια κοινωνικά δίκαιη, ανοιχτή, φιλική προς τους κατοίκους και το περιβάλλον πόλη.

Eρ: Σε μια γειτονιά με την ταξική σύνθεση που έχει η η Αγ. Παρασκευή, ποιο μπορεί να είναι το στίγμα της αριστεράς;

Aπ: Σαφώς η κοινωνική σύνθεση της Αγίας Παρασκευής δεν είναι ίδια με μια λαϊκή γειτονιά της Δυτικής Αθήνας. Όμως αυτό περισσότερο σημαίνει ότι οι ταξικές διαφορές είναι εντονότερες, παρά το ότι η πλειοψηφία της πόλης έχει λυμένα τα προβλήματα επιβίωσης και άρα την ενδιαφέρουν άλλα θέματα. Υπάρχει, πράγματι, ένα κομμάτι του πληθυσμού που προέρχεται από τις ανώτερες τάξεις και ζει στις πιο ακριβές περιοχές στην «πάνω γειτονιά», όμως η πλειοψηφία των κατοίκων προέρχεται από χαμηλά και μεσαία στρώματα μισθωτών, ελ. επαγγελματιών και δημ. υπαλλήλων που επλήγησαν βαθιά τη δεκαετία της κρίσης και βρίσκονται διαρκώς στο όριο της φτωχοποίησης και στον καθημερινό αγώνα για την επιβίωση. Αυτό αποτυπώνεται και στον μεγάλο αριθμό οικογενειών που αντιμετωπίζουν προβλήματα που σχετίζονται με την κατοικία τους και στην πραγματικότητα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, των απλήρωτων λογαριασμών, τη δυσκολία πληρωμής του ενοικίου κ.α. Ακόμα εντονότερες είναι οι επιπτώσεις της κρίσης στη νεότερη γενιά της πόλης. Παιδιά οικογενειών μεσαίου εισοδήματος που μεγάλωσαν ενδεχομένως με κάποιες δυνατότητες σπουδών και άλλων ανέσεων, αλλά πετάχτηκαν την τελευταία δεκαετία στον ωκεανό της ανεργίας, της μετανάστευσης, του μεροκάματου σε δουλειές του ποδαριού, ελπίζοντας κάποτε να καταφέρουν να φύγουν από το σπίτι των γονιών τους. Φυσικά, το στίγμα της Αριστεράς δε σχετίζεται μόνο με μια αναφορά στα λαϊκά στρώματα, αλλά με ένα πλαίσιο στόχων και μορφών πάλης που πατάνε σε όλα τα ζητήματα των κατοίκων. Από την υπεράσπιση των ποιοτικών και δημόσιων δημοτικών υπηρεσιών, τον αγώνα για πρόσβαση όλων στον πολιτισμό και τον αθλητισμό με υπεράσπιση της λειτουργίας δομών όμως το δημοτικό ωδείο, τα εργαστήρια τέχνης κ.α. μέχρι και τα ζητήματα του πρασίνου και των ελεύθερων χώρων. Προσωπικά συμφωνώ με μια ριζοσπαστική οικολογική και πολεοδομική ματιά που δε θεωρεί καθόλου ανεξάρτητα τα ζητήματα της πόλης και του χώρου με την ταξική αναμέτρηση. Με αυτό το πρίσμα, η υπεράσπιση του Υμηττού, η διεύρυνση των χώρων πρασίνου, η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, η προάσπιση της βιώσιμης κινητικότητας ενάντια στην κυριαρχία του Ι.Χ. είναι καθοριστικές πλευρές ενός αριστερού προγράμματος ριζωμένου στις τοπικές κοινωνίες.

Ερ: Τελικά τι γυρεύει η αριστερά στην ΤΑ; Μπορεί να δημιουργήσει ένα πλειοψηφικό λαϊκό διεκδικητικό ρεύμα, έξω ακόμη και από τα όρια της αριστεράς, ή η βασική της δουλειά αφορά μια κεντρική πολιτική ταυτότητα υπεράσπισης της αριστεράς της ανατροπής, της ρήξης κοκ;

Aπ: Το ελπίζω. Δε θα πω με ευκολία ναι, γιατί δεν είναι πολλά τα παραδείγματα από την εγχώρια ιστορία. Με απασχολεί διαρκώς το ποιος μπορεί να είναι ένας δρόμος για τη διαμόρφωση ενός αριστερού ανατρεπτικού ρεύματος στην πόλη που να ξεπερνά τα όρια της πολιτικής επιρροής της «εκτός των τειχών» Αριστεράς και ταυτόχρονα να μην εκφυλίζεται στη συντριβή της αριστερής διαχείρισης των μνημονιακών πολιτικών. Δυστυχώς, τα πιο πολλά παραδείγματα που έχουμε συνηγορούν στο ότι ούτε σε τοπικό επίπεδο οι «αριστερές διοικήσεις» διαμόρφωσαν μια -έστω περιορισμένη- πολιτική εναλλακτική. Θα πρέπει να δούμε με πραγματικό ενδιαφέρον το παράδειγμα του Πελετίδη, που φαίνεται να δημιουργεί μια ιδιόμορφη πραγματικότητα κοινωνικής σύγκρουσης με αποτελεσματικότητα. Προσωπικά δε βρίσκω παραγωγική μια μανιχαϊστική συζήτηση μεταξύ μιας απλοϊκής υπεράσπισης των δυνατότητων φιλολαϊκής διαχείρισης των Δήμων και μιας απόλυτης ταύτισης της τοπικής με την κεντρική και την υπερεθνική εξουσία που ακυρώνει κάθε τοπικό πειραματισμό. Στο τοπικό επίπεδο, η σχέση με τον κόσμο και τα προβλήματά του και η εγγύτητα των συλλογικών υποκειμένων με την τοπική εξουσία είναι πολύ πιο στενή και φυσικά η δυνατότητα επιβολής κατακτήσεων πολύ πιο πραγματική. Αν αρνηθείς την ανάγκη εκπροσώπησης της λαϊκής βούλησης για επίτευξη λύσεων, τότε δε μπορείς ποτέ να συγκροτήσεις πλειοψηφικό ρεύμα στη γειτονιά. Βρισκόμαστε, επομένως, μπροστά σε μια τρομερή αντίφαση, από τη μια πλευρά γνωρίζουμε το σύνθετο εγχώριο και διεθνές πλαίσιο που έχει αλυσοδέσει την τοπική αυτοδιοίκηση, από την άλλη δεν μπορούμε να αρκεστούμε στο ρόλο του καταγγέλλοντα όταν συνδεόμαστε με πραγματικές κοινωνικές διεργασίες. Αυτή η αντίφαση δεν πρέπει να βυθίσει μια σύγχρονη κομμουνιστική πολιτική, αντίθετα μπορεί να τη βγάλει στον αφρό. Εμείς θέλουμε να βρεθούν λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα και για να συμβεί αυτό πρέπει να διαμορφωθεί ένα μαζικό λαϊκό ρεύμα που θα διεκδικεί μορφές τοπικής δημοκρατίας και οργάνωσης του αγώνα. Αν αυτό το ρεύμα μπορεί να αναχθεί σε τοπική διοίκηση, τότε είναι που πρέπει να φέρει στα όρια της αυτή την αντίφαση οξύνοντας και γενικεύοντας την κοινωνική σύγκρουση.

Eρ: Η αριστερά με τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα της βρίσκεται σε βαθιά ανυποληψία. Μπορεί να βοηθήσει η δουλειά στη γειτονιά και τον δήμο στην προσπάθεια μιας αναγκαίας ανασυνθετικής κίνησης της Αριστεράς και πώς;  

Απ: Κι εδώ το ίδιο θα απαντήσω. Το ελπίζω. Εγώ σε αυτή την προσπάθεια προσωπικά στρατεύομαι, στη δυνατότητα να αρχίσουμε ξανά από την αρχή, από το εργατικό κίνημα και από τις γειτονιές μας. Να δοκιμάσουμε και να δοκιμαστούμε, αν μπορούμε να συγκροτήσουμε μαζικά ρεύματα, αν μπορούμε να πούμε και να κάνουμε πράγματα με νόημα, αν μπορούμε να βοηθήσουμε πραγματικά την κοινωνία με τα προβλήματά της. Θέλω πάντως να σημειώσω το εξής στο ερώτημά σας. Συμφωνώ με την εκτίμηση για τη φθορά των υφιστάμενων πολιτικών σχηματισμών της Αριστεράς. Όμως από την εμπειρία μου στην τοπική αυτοδιοίκηση, πιστεύω ότι δεν έχουν φθαρεί στον ίδιο βαθμό και οι αγώνες μας, τα οράματα μας και οι θέσεις μας. Παλέψαμε ενάντια στα μνημόνια, είπαμε για τις επιπτώσεις που θα φέρουν στους Δήμους και βρισκόμαστε ακόμα και σήμερα δίπλα σε κάθε έναν και μια που παλεύει. Αυτό νομίζω ότι το ξέρει ο κόσμος, έστω και μέσα στην απογοήτευση, την ήττα ή και την αδράνεια. Δεν είναι και λίγη αυτή η παρακαταθήκη. Δεν του πουλάμε φούμαρα για την ανάπτυξη που ήρθε, δε τον προδώσαμε για να πάρουμε μια καρέκλα, δεν συμμετείχαμε ούτε συμμετέχουμε στη μάσα. Είμαστε στην ίδια μοίρα. Και η Αριστερά που θα φτιάξουμε, μια μαζική και σύγχρονη Αριστερά της ρήξης, μαζί με τον κόσμο που γονάτισε θα ξανασηκωθεί.