Ο Πούτιν με τα δικά του λόγια: Οι πληρωμές σε ρούβλι και η σημασία τους

Ο πόλεμος της Ουκρανίας λειτουργεί ως καταλύτης για τον οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται, και εντελώς ανεξάρτητα από το πώς εξελίσσονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, έχει επιταχύνει την πορεία διάσπασης του κόσμου σε Δύση – Ανατολή. Αυτό είναι το σημαντικότερο αποτέλεσμα του πολέμου, σημαντικότερο ίσως από τον ίδιο τον πόλεμο. 

Οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας ξεκίνησαν σε μια φρενίτιδα δυτικού ενθουσιασμού ότι η Ρωσία θα τσακιστεί, η οικονομία της θα απομονωθεί και θα καταρρεύσει, οι Ρώσοι θα πεινάσουν και θα εξεγερθούν, η εξουσία του Πούτιν θα ανατραπεί. 

Η πορεία δεν επιβεβαίωσε την αισιοδοξία της Δύσης. Ανεξάρτητα με το πώς προχωρούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας, η ρωσική κυβέρνηση φάνηκε να έχει ετοιμάσει από πριν τα επόμενα βήματα της σύγκρουσης. Η συναίνεση της Κίνας και του Ιράν, και κυρίως, η άρνηση τόσο της Ινδίας όσο και του Πακιστάν να συναινέσουν στη σταυροφορία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εναντίον της Ρωσίας, έχει βαθύνει το ρήγμα ανάμεσα στη Δύση και στην Ανατολή.

Σε αυτή τη σύγκρουση η Δύση έχει σαφώς οικονομική και στρατιωτική υπεροπλία, αλλά τα απέναντι μεγέθη είναι κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα. Οι ίδιες οι οικονομικές κυρώσεις απέναντι σε μια χώρα εξαγωγό ενέργειας και πρώτων υλών, απειλούν την κυριαρχία του δολαρίου, όχι φυσικά αύριο, αλλά σε βάθος χρόνου. Η χρήση άλλων, περιφερειακών νομισμάτων για τις διεθνείς συναλλαγές, είναι η σημαντικότερη ίσως πρώτη παράπλευρη απώλεια του πολέμου. Και θύμα δεν είναι το ρούβλι, το οποίο ανέκτησε την ισοτιμία που είχε έναντι το δολαρίου πριν την εισβολή, αλλά το δολάριο και κυρίως το ευρώ. 

Ο Μπάιντεν δήλωνε ότι θα κάνει το ρούβλι σκουπίδι (turn ruble into rubble), αλλά στην πράξη το ρούβλι μετά από τη βουτιά του Φεβρουαρίου, κατέγραψε κατακόρυφη άνοδο. Ρώσοι σχολιαστές, ειρωνευόμενοι το νομισματικό προνόμιο των ΗΠΑ, καλούν πλέον την Ουάσινγκτον να τυπώσει αέριο, πετρέλαιο, σιτάρι ή τιτάνιο, όπως ακριβώς τυπώνει πληθωριστικό νόμισμα. 

Αν και απέχουμε πολύ μακριά από μια παγκόσμια νομισματική ισορροπία που θα αποκαθηλώνει το δολάριο από τον απόλυτα κυριαρχικό ρόλο του στις διεθνείς συναλλαγές, (το ρούβλι άλλωστε δεν παίζει καθοριστικό ρόλο στις διεθνείς συναλλαγές), οι τροχοί έχουν μπει σε κίνηση. Δεν κινούνται βέβαια από ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, αλλά έστω και μόνο η απαίτηση να μην χορεύει ο κόσμος στο ρυθμό που αποφασίζει η υπερδύναμη, ακούγεται λογική. 

Όπως λογικός ακούγεται και ο Ινδός υπουργός που δήλωσε ευθαρσώς ότι τα συμφέροντα της χώρας του υπαγορεύουν την αγορά ρωσικού πετρελαίου διότι είναι φθηνό. Μέρος μάλιστα της συναλλαγής θα γίνει σε ρούβλι και το υπόλοιπο σε ευρώ.

Παρακάτω παρατίθεται σε πρόχειρη μετάφραση ολόκληρη η τοποθέτηση του Ρώσου προέδρου για το εκτελεστικό διάταγμα που αφορά την αγορά φυσικού αερίου και την πληρωμή του σε ρούβλια. Σε αντίθεση με τις θεατρικές δηλώσεις και τα συναισθηματικά ξεσπάσματα των ηγετών της Δύσης (οι δηλώσεις Μπάιντεν είναι οι πιο χαρακτηριστικές, αλλά όχι οι μόνες), η τοποθέτηση Πούτιν μοιάζει εντελώς ψύχραιμη, υπολογισμένη, συντεταγμένη και σύμφωνη με τα συμφέροντα της Ρωσίας και της ιθύνουσας τάξης της. Μοιάζει να ακολυθεί ένα σχέδιο προετοιμασμένο από πριν με μακροπρόθεσμη στόχευση και επεξεργασμένες συμμαχίες. 

Το νόημα της ανακοίνωσης του Πούτιν συνοψίζεται στην παρακάτω φράση: “Εμείς προμηθεύσαμε τους Ευρωπαίους καταναλωτές με τους πόρους μας, στην προκειμένη περίπτωση με φυσικό αέριο, και αυτοί το έλαβαν, μας πλήρωσαν σε ευρώ, τα οποία ευρώ στη συνέχεια τα πάγωσαν. Από την άποψη αυτή, υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι έχουμε προμηθεύσει μέρος του φυσικού αερίου που παρέχεται στην Ευρώπη, σχεδόν δωρεάν. Αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να συνεχιστεί”.

Μπορεί η Ρωσία και η Ασία να μην πέρασαν διαφωτισμό, όπως η ευλογημένη Δύση, αλλά η τοποθέτηση Πούτιν δεν έχει τίποτα το καθυστερημένο ή το μεταφυσικό: Είναι μια τοποθέτηση απολύτως λογική, στα μέτρα του εκπροσώπου της καπιταλιστικής βεβαίως Ρωσίας, και θα όφειλε να είναι αναμενόμενη από την υπεροπτική Δύση.

Σήμερα υπέγραψα εκτελεστικό διάταγμα που καθορίζει τους κανόνες για το εμπόριο ρωσικού φυσικού αερίου με τα λεγόμενα μη φιλικά κράτη. Προσφέρουμε στους αντισυμβαλλομένους από τις χώρες αυτές ένα σαφές και διαφανές σύστημα. Για να αγοράσουν ρωσικό φυσικό αέριο, πρέπει να ανοίξουν λογαριασμούς σε ρούβλια σε ρωσικές τράπεζες. Από αυτούς τους λογαριασμούς θα γίνει η πληρωμή για το φυσικό αέριο που παραδίδεται από αύριο, από την 1η Απριλίου του τρέχοντος έτους. Εάν δεν γίνουν τέτοιες πληρωμές, θα θεωρήσουμε ότι πρόκειται για μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων εκ μέρους των αγοραστών – με όλες τις επακόλουθες συνέπειες. Κανείς δεν μας πουλάει τίποτα δωρεάν, και ούτε και εμείς πρόκειται να κάνουμε φιλανθρωπίες. Δηλαδή, οι υφιστάμενες συμβάσεις θα σταματήσουν.

Θα ήθελα να τονίσω για άλλη μια φορά, ότι σε μια κατάσταση όπου το χρηματοπιστωτικό σύστημα των δυτικών χωρών χρησιμοποιείται ως όπλο, όταν εταιρείες από αυτά τα κράτη αρνούνται να εκπληρώσουν συμβάσεις με ρωσικές τράπεζες, επιχειρήσεις, ιδιώτες, όταν περιουσιακά στοιχεία σε δολάρια και ευρώ έχουν παγώσει, δεν έχει νόημα να χρησιμοποιούμε τα νομίσματα αυτών των χωρών.

Στην πραγματικότητα, δείτε τι συμβαίνει, τι έχει ήδη συμβεί: Εμείς προμηθεύσαμε τους Ευρωπαίους καταναλωτές με τους πόρους μας, στην προκειμένη περίπτωση με φυσικό αέριο, και αυτοί το έλαβαν, μας πλήρωσαν σε ευρώ, τα οποία ευρώ στη συνέχεια τα πάγωσαν οι ίδιοι. Από την άποψη αυτή, υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι έχουμε προμηθεύσει μέρος του φυσικού αερίου που παρέχεται στην Ευρώπη, σχεδόν δωρεάν.

Αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Επιπλέον, σε περίπτωση περαιτέρω προμηθειών φυσικού αερίου και πληρωμής τους βάσει του υφιστάμενου καθεστώτος, μπορούν επίσης να μπλοκαριστούν νέα οικονομικά έσοδα σε ευρώ ή δολάρια. Μια τέτοια εξέλιξη της κατάστασης, είναι αρκετά αναμενόμενη, ειδικά από τη στιγμή που ορισμένοι πολιτικοί στη Δύση μιλούν γι’ αυτό, μιλούν δημόσια. Επιπλέον, σε αυτό το πνεύμα μιλούν οι αρχηγοί κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ. Οι κίνδυνοι της σημερινής κατάστασης πραγμάτων είναι, φυσικά, απαράδεκτοι για εμάς.

Και αν εξετάσετε το ζήτημα συνολικά, η μεταφορά των πληρωμών για την προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου σε ρωσικά ρούβλια, αποτελεί σημαντικό βήμα προς την ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής μας κυριαρχίας. Θα συνεχίσουμε να κινούμαστε με συνέπεια και συστηματικότητα προς αυτή την κατεύθυνση στο πλαίσιο του μακροπρόθεσμου σχεδίου, ώστε να αυξήσουμε το μερίδιο των συναλλαγών μας στο εξωτερικό εμπόριο υπέρ του εθνικού μας νομίσματος και των νομισμάτων των χωρών που λειτουργούν ως αξιόπιστοι εταίροι.

Παρεμπιπτόντως, πιθανώς έχετε ακούσει ότι πολλοί παραδοσιακοί προμηθευτές ενεργειακών πόρων στην παγκόσμια αγορά, μιλούν επίσης για διαφοροποίηση των νομισμάτων διακανονισμού.

Επιτρέψτε μου να επαναλάβω για άλλη μια φορά: η Ρωσία αξιολογεί ως πολύ σημαντική την επιχειρηματική της φήμη. Συμμορφωνόμαστε, και θα συνεχίσουμε να συμμορφωνόμαστε με τις υποχρεώσεις μας βάσει όλων των συμβάσεων, συμπεριλαμβανομένων των συμβάσεων φυσικού αερίου, και θα συνεχίσουμε να προμηθεύουμε φυσικό αέριο στις καθιερωμένες ποσότητες, θέλω να το τονίσω αυτό, και στις τιμές που καθορίζονται στις υφιστάμενες μακροπρόθεσμες συμβάσεις.

Τονίζω ότι οι τιμές αυτές είναι αρκετές φορές χαμηλότερες από τις τρέχουσες τιμές στην αγορά spot (σ.μ. αγορά που αφορά άμεσες παραδόσεις). Τι σημαίνει αυτό; Με απλά λόγια, το ρωσικό φυσικό αέριο σημαίνει φθηνότερη ενέργεια, θέρμανση, φως στα σπίτια των Ευρωπαίων, προσιτό κόστος λιπασμάτων για τους Ευρωπαίους αγρότες και, επομένως, τρόφιμα σε προσιτή τιμή και επάρκεια στο τέλος. Όλα αυτά αφορούν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και, ως εκ τούτου, τους μισθούς των Ευρωπαίων, των πολιτών των ευρωπαϊκών χωρών.

Ωστόσο, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις ορισμένων πολιτικών, φαίνονται έτοιμοι να παραμελήσουν τα συμφέροντα των πολιτών τους, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τον υπερατλαντικό αφέντη τους, τον επικυρίαρχο. Είναι κάποιο είδος λαϊκισμού από την ανάποδη: οι άνθρωποι ενθαρρύνονται να τρώνε λιγότερο, να ντύνονται πιο ζεστά για να κάνουν οικονομία στη θέρμανση, να αρνούνται να ταξιδέψουν – και όλα αυτά υποτίθεται προς όφελος εκείνων των ανθρώπων από τους οποίους ζητούνται αυτές οι εθελοντικές στερήσεις, για χάρη της αφηρημένης βορειοατλαντικής αλληλεγγύης.

Τέτοιες αμφίβολες προσεγγίσεις και ενέργειες στην οικονομική, ενεργειακή και επισιτιστική πολιτική εκ μέρους των δυτικών χωρών, παρατηρούνται εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο.

Παρεμπιπτόντως, την επισιτιστική κρίση θα την ακολουθήσει ένα άλλο αναπόφευκτο γεγονός, ένα νέο κύμα μετανάστευσης, κυρίως προς τις ευρωπαϊκές χώρες.

Παρ’ όλα αυτά, βήμα προς βήμα, λαμβάνονται αποφάσεις που ωθούν την παγκόσμια οικονομία σε κρίση, οδηγούν στη διακοπή των αλυσίδων παραγωγής και εφοδιασμού, οδηγούν στην αύξηση του παγκόσμιου πληθωρισμού και στην αύξηση της ανισότητας, στη μείωση της ευημερίας εκατομμυρίων ανθρώπων και στις φτωχότερες χώρες -το έχω ήδη πει- στην τραγωδία της μαζικής πείνας.

Φυσικά, τίθεται το ερώτημα: ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό; Ποιος θα είναι υπεύθυνος γι’ αυτό;

Είναι σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα προσπαθήσουν και πάλι να λύσουν τα προβλήματά τους – δηλαδή τα δικά τους προβλήματα – εις βάρος κάποιου άλλου, συμπεριλαμβανομένης της εκτόξευσης ενός νέου κύματος δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Έχει ήδη αυξηθεί υπερβολικά, και στις κορυφαίες ευρωπαϊκές οικονομίες το ρεκόρ καταρρίπτεται από τον πληθωρισμό, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και την ίδια στιγμή, προσπαθούν να μας κατηγορήσουν για τα λάθη τους στην οικονομική πολιτική, πάντα ψάχνουν κάποιον να κατηγορήσουν. Είναι αρκετά προφανές, το βλέπουμε.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από τη σημερινή παγκόσμια αστάθεια, όπως έκαναν κατά τη διάρκεια του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη διάρκεια των επιθέσεών τους κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, της Συρίας κ.ο.κ. Οι παγκόσμιες αγορές πέφτουν και η αξία των μετοχών των εταιρειών του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος αυξάνεται. Το κεφάλαιο εισρέει στις ΗΠΑ, στερώντας άλλους αναπτυξιακούς πόρους από άλλες περιοχές του κόσμου.

Ως αποτέλεσμα, οι Ευρωπαίοι όχι μόνο αναγκάζονται να πληρώνουν, αλλά και, στην πραγματικότητα, με τα ίδια τους τα χέρια να υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, να τις απομακρύνουν από την παγκόσμια αγορά. Για την Ευρώπη, αυτό σημαίνει μεγάλης κλίμακας αποβιομηχάνιση και απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, ενώ στο πλαίσιο της αύξησης των τιμών των τροφίμων, της βενζίνης, του ηλεκτρικού ρεύματος, της στέγασης και των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, παρατηρείται επίσης ριζική μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.

Αυτό είναι το τίμημα που οι κυρίαρχες δυτικές ελίτ προσφέρουν να πληρώσουν στους ανθρώπους, όπως ήδη είπα, για τις φιλοδοξίες και τις κοντόφθαλμες ενέργειές τους τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομία, συμπεριλαμβανομένου του οικονομικού πολέμου που προσπαθούν να εξαπολύσουν εναντίον της Ρωσίας, ή, θα μπορούσαμε να πούμε, έχουν ήδη εξαπολύσει.

Δεν ξεκίνησε τώρα, δεν ξεκίνησε τον τελευταίο μήνα. Παράνομες κυρώσεις και περιορισμοί έχουν επιβληθεί κατά της χώρας μας συνεχώς, εδώ και πολλά χρόνια. Στόχος τους είναι να περιορίσουν την ανάπτυξη της Ρωσίας, να υπονομεύσουν την κυριαρχία μας και να αποδυναμώσουν τις δυνατότητές μας στην παραγωγή, στα οικονομικά και στην τεχνολογία.

Επιτρέψτε μου να επαναλάβω ότι όλες αυτές οι κυρώσεις είχαν προετοιμαστεί εκ των προτέρων, θα είχαν εισαχθεί σε κάθε περίπτωση, θέλω να το τονίσω αυτό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για κυρώσεις για το δικαίωμά μας στην ελευθερία, για το δικαίωμα να είμαστε ανεξάρτητοι, για το δικαίωμα να είμαστε Ρωσία. Για το γεγονός ότι δεν θέλουμε να χορέψουμε στο ρυθμό κάποιου άλλου, να θυσιάσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα και τις παραδοσιακές μας αξίες.

Η συλλογική Δύση δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την πολιτική της οικονομικής πίεσης προς τη Ρωσία. Επιπλέον, φυσικά, θα αναζητήσει νέους λόγους για κυρώσεις, δηλαδή προσχήματα. Επομένως, δεν αξίζει να υπολογίζουμε στην αλλαγή αυτών των προσεγγίσεων, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον.

Στο πλαίσιο αυτό, θα ήθελα να ζητήσω από την κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ρωσίας και τις περιφέρειες να διασφαλίσουν ότι η πίεση των κυρώσεων στη χώρα μας, όπως συνέβαινε τις προηγούμενες δεκαετίες, θα συνυπάρχει με την οργάνωση συστηματικών εργασιών για την ανάπτυξη της οικονομίας και των επιμέρους τομέων της. Αυτή είναι η αντικειμενική πραγματικότητα.

Τι θεωρώ σημαντικό να σημειώσω εδώ και ζητώ να επιστήσω την προσοχή όλων των συναδέλφων σε αυτό. Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση σε κάθε συγκεκριμένο κλάδο, είναι απαραίτητο να επικεντρωθούμε όχι μόνο στην αντιμετώπιση των προκλήσεων του τρέχοντος έτους, αλλά και στη δημιουργία μακροπρόθεσμων σχεδίων ανάπτυξης με βάση τις εσωτερικές δυνατότητες της οικονομίας μας, της ρωσικής επιστήμης και του εκπαιδευτικού συστήματος. Πρέπει να βασιστούμε κυρίως στην ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία και τον υγιή ανταγωνισμό, να προσπαθήσουμε να μεγιστοποιήσουμε το φορτίο των επιχειρήσεών μας, να δημιουργήσουμε νέες ικανότητες και να αυξήσουμε την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα της Ρωσίας στο σύνολό της.

Ταυτόχρονα, οι βασικοί δείκτες της αποτελεσματικότητας της οικονομικής πολιτικής για εμάς θα πρέπει να είναι η διατήρηση και η δημιουργία θέσεων εργασίας, η μείωση της φτώχειας και της ανισότητας, η βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ανθρώπων, η διαθεσιμότητα αγαθών και υπηρεσιών. Με αυτές τις απαιτήσεις κατά νου συζητήσαμε την κατάσταση στον κατασκευαστικό και στεγαστικό τομέα την περασμένη εβδομάδα.

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *