Μια καλή διαδήλωση και η χαμένη αξιοπιστία ενός πολιτικού χώρου

Οι κινητοποιήσεις και οι πορείες που πραγματοποιήθηκαν χθες σε αρκετές πόλεις αναδεικνύουν το γεγονός ότι η δυσαρέσκεια που υπάρχει από τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην Παιδεία μπορούν να βρουν αγωνιστική διέξοδο. Αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουμε.

Από τις χθεσινές όμως κινητοποιήσεις προκύπτουν και ορισμένα ερωτήματα για όλους όσους θέλουν να δυναμώσει ο αντιπαραθετικός πόλος στην κυβερνητική πολιτική.

Υπάρχει πανδημία και ζήτημα δημόσιας υγείας στην χώρας μας; Αν και η απάντηση μοιάζει προφανής δυστυχώς δεν είναι. Γιατί αν είναι, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί δεν τηρήθηκαν όλα τα υγειονομικά μέτρα προστασίας(αποστάσεις,μάσκες κτλ) που είναι απαραίτητα για την δημόσια υγεία και όχι γιατί το λέει ο Μητσοτάκης. Πόσο αξιόπιστο μοιάζει το αίτημα και ο αγώνας για υπεράσπιση της δημόσιας υγείας στα χείλη ανθρώπων που το φωνάζουν την μια βδομάδα και την επόμενη δεν τηρούν τα στοιχειώδη;

Συνεχίζει να αποτελεί  για το κίνημα προτεραιότητα υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής ή όχι; Και όχι μόνο οι ζωές του ανθού της ελληνικής κοινωνίας αλλά και των 60ρηδών,70ρηδων και 80ρηδων. Η απάντηση -τουλάχιστον- από τους ανθρώπους του κινήματος της κοινωνικής ανατροπής δεν χωρά ασάφειες. Ιεραρχούμε την ζωή γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε πειθαρχημένοι σε ότι την προστατεύει και απείθαρχοι σε όποιον και ότι την υπονομεύει. Ούτε μόνο με το πρώτο, ούτε μόνο με το δεύτερο.

Απευθυνόμαστε στην κοινωνία ή στο εσωτερικό μας; Το κίνημα δυναμώνει όταν αγκαλιάζεται από όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Αυτό το πετυχαίνει με τα αιτήματα και με την στάση του. Όταν το υπουργείο και τα ΜΜΕ μιλά για τους τεμπέληδες φοιτητές που βαριούνται να τελειώσουν τι ακριβώς εξυπηρετεί το σύνθημα “ούτε 2ν,ούτε ν+2,όποτε γουστάρουμε θα πάρουμε πτυχίο” πέρα από το να επιβεβαιώνει την άποψη του Υπουργείου στα μάτια ενός κόσμου που δεν είναι στο κίνημα αλλά τον θέλουμε σύμμαχο;

Η κυβερνητική πολιτική στην εκπαίδευση δημιουργεί δυσφορία σε ευρύτερα κοινωνικά ακροατήρια. Δημιουργεί ένα χώρο που είναι κρίσιμο να ουδετεροποιηθεί ή να κερδηθεί με το μέρος του κινήματος. Αυτός πρέπει να είναι στόχος μας και με την στάση μας δεν να του δίνουμε υλικό εναντίων μας και να τον σπρώχνουμε στην αγκαλιά του Μητσοτάκη αλλά το αντίθετο.

Χρειάζεται άμεσα να αφήσουμε πίσω πρακτικές, συμπεριφορές και αντιλήψεις που μας απομακρύνουν αντί να μας ενώνουν με την κοινωνία και αυτά τα ακροατήρια. Για να το καταφέρουμε όμως πρέπει να έχουμε και συναίσθηση ότι απευθυνόμαστε σε αυτούς και όχι στον εαυτό μας.

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *