Μην πυροβολείτε τον ογδοντάχρονο επίδοξο διοικητή νοσοκομείου. Αλλού είναι το πρόβλημα.

Βούιξε ο τόπος με τον πολιτευτή της ΝΔ που μόλις στα ογδόντα του διορίστηκε διοικητής στο νοσοκομείο Καρδίτσας. Κεντρικό του προσόν η μετακόμισή του από τους ΑΝΕΛ στη ΝΔ κατόπιν πρόσκλησης του Κυριάκου Μητσοτάκη να «βοηθήσει την παράταξη». Βασικό του χαρακτηριστικό ο διακαής (διακομματικός) του πόθος να διοικήσει ένα νοσοκομείο. Ο ίδιος αποκάλυψε ότι ο ίδιος ο Μητσοτάκης του είχε «τάξει» τη θέση αυτή. Ο φέρελπις πολιτευτής παραιτήθηκε λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, ωστόσο τα διδάγματα αυτής της ιστορίας είναι σημαντικά.

Θα μπορούσε κανείς να αραδιάζει επί ώρες τα κατορθώματα της μητσοτάκειας Αριστείας που διόρισε σε θέση ευθύνης του Δημοσίου όποιον σκυλόβριζε το Δημόσιο. Προϋπόθεση είναι η νεοφιλελεύθερη παράκρουση και ο κοινωνικός αγριανθρωπισμός.

Χλεύαζες το κράτος; Κατασυκοφαντούσες τις δημόσιες υπηρεσίες; Πολεμούσες τα κρατικοδίαιτα παράσιτα; Υπήρξες περσόνα των κοινωνικών δικτύων με φαντασιόπληκτες βιωματικές αναρτήσεις; Παρίστανες τον αυτοδημιούργητο, επιτυχημένο, σκληρά εργαζόμενο «δημοσιογράφο» του Liberal ή του Protagon; Εκθείαζες τον ιδιωτικό τομέα; Έλα να πληρωθείς από τον δημόσιο. Πήγαινε στην ΕΡΤ ή στο Αττικό Μετρό. Κάνε τον σύμβουλο σε υπουργεία και φορείς. Άρμεγε τον κρατικό κορβανά.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ η συκοφαντική εκστρατεία ενάντια στο δημόσιο δεν αφορούσε τις διοικήσεις. Αφορούσε και αφορά τη μεγάλη μάζα των εκπαιδευτικών, των νοσηλευτών, των γιατρών, των οδοκαθαριστών, που με το ένα τρίτο των μισθών των προαναφερθέντων, υπηρετούν το δημόσιο και κοινωνικό αγαθό.

Οι πρώην υβριστές και νυν σιτιζόμενοι του δημοσίου δεν έχουν τελειωμό. Οφείλει ωστόσο κανείς να σταθεί στο πώς αντιλαμβάνεται την Αριστεία η κάστα που κυβερνά τη χώρα σήμερα. Από το πολυδιαφημισμένο «μητρώο στελεχών», μέχρι τους άριστους που σπούδαζαν σε Χάρβαρντ και Καίμπρητζ, ξέπεσαν στον Μαυρογυαλούρο και στον Καλοχαιρέτα. Με τη διαφορά ότι οι Μαυρογυαλούροι του Μητσοτάκη δεν μπόρεσαν καν να εκλεγούν.

Φυσικά, το ουσιαστικό ζήτημα δεν είναι τα σούργελα που σήμερα γλύφουν εκεί που μέχρι χτες έφτυναν. Ούτε καν ότι η “Αριστεία” καταρρέει σαν χάρτινος πύργος όταν οι άριστοι ανοίγουν το στόμα τους (βλέπε Δόμνα Μιχαηλίδου) ή όταν έρχεται στο φως ο βίος και η πολιτεία τους (βλέπε τους διορισμένους διοικητές από τον Κικίλια).

Φυσικά και αυτά έχουν τη σημασία τους. Γιατί αποδεικνύεται ότι το ιδεολόγημα της αριστείας είναι βαμένο από την κορυφή μέχρι τα νύχια με τις σκοπιμότητες της άρχουσας τάξης. Για να ξεχωρίσει η αριστοκρατία από την πλέμπα. Για να κανονικοποιήσουν οι πολλοί την “αποτυχία” τους και να νομιμοποιήσουν οι λίγοι τα προνόμιά τους.

Πέραν αυτού όμως, ασχολούμενοι με τον ογδοντάχρονο πολιτευτή των ΑΝΕΛ και τις λοιπές κωμικοτραγικές φιγούρες, χάνουμε την ουσία της πολιτικής που θα ασκηθεί.

Για να το πούμε απλά: Το πρόβλημα δεν είναι η Αγαπηδάκη, όπως το πρόβλημα δεν ήταν και ο Καρανίκας. Το πρόβλημα είναι η υποστελέχωση των νοσοκομείων, η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών, τα κενά στη δημόσια εκπαίδευση, η πολιτική που τσακίζει το δημόσιο και πριμοδοτεί το ιδιωτικό.

Και αυτή η πολιτική υπηρετείται μονίμως, διαχρονικά και διακομματικά, είτε οι διοικητές είναι απόστρατοι λοχαγοί, είτε αποτυχημένοι πολιτευτές, είτε πρώην βουλκανιζατεράδες, είτε φαιδρές προσωπικότητες.

Τι λέει λοιπόν για αυτή την πολιτική το Προφίλ Υγείας που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ελλάδα το 2017;

Η Ελλάδα δαπανά 1650 ευρώ κατά κεφαλή στην υγειονομική περίθαλψη, ποσό που υπολείπεται κατά ένα τρίτο και πλέον από τον μέσο όρο στην ΕΕ.

Η μείωση της δαπάνης για την υγεία ανάμεσα στο 2009 και στο 2017 είναι της τάξης του 28%.

Μόλις το 59% των δαπανών για την υγεία χρηματοδοτούνται από το δημόσιο. Πρόκειται για το τέταρτο χαμηλότερο ποσοστό μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ.

Οι άμεσες δαπάνες από τους ασθενείς είναι 35% – υπερδιπλάσιες του μέσου όρου στην ΕE. Ο μέσος όρος της ιδιωτικής δαπάνης για την υγεία στην ΕΕ είναι μόλις 15%

Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ σε σχέση με 7,2% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ.

Το πάγωμα των προσλήψεων εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που επιβλήθηκε το 2010 ανέκοψε τη σταθερή αύξηση του ανθρώπινου δυναμικού που απασχολείται στην υγειονομική περίθαλψη.

Μειώθηκε κατά 15% το προσωπικό που απασχολείται σε νοσοκομεία.

Η αναλογία νοσηλευτικού προσωπικού προς τον πληθυσμό είναι μακράν η χαμηλότερη στην ΕΕ (3,2 έναντι 8,4 ανά 1000 κατοίκους).

Αυτοί είναι οι αριθμοί που καταγράφουν τη σκληρή πραγματικότητα στα νοσοκομεία της χώρας και στη δημόσια υγεία. Πραγματικότητα που δεν άλλαξε επί ΣΥΡΙΖΑ και δεν αλλάζει επί ΝΔ. Αντίθετα, οδηγείται από το κακό στο χειρότερο.

Με τι λοιπόν ασχολούμαστε εμείς;

Με τον Καρανίκα που βλέπει Μενεγάκη και χαλαρώνει, με την Αγαπηδάκη που μας είχε ταράξει στις βιωματικές νεοφιλελεύθερες μπούρδες, με τον ογδοντάχρονο που άλλαζε κόμματα σαν πουκάμισο μπας και διοριστεί διοικητής σε νοσοκομείο.

Συμπέρασμα; Με λάθος πράγματα ασχολούμαστε.

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *