Με την υποστήριξη της δημόσιας υγείας και την αλληλέγγυα δράση θα νικήσουμε τον COVID-19. Για την αλλαγή πορείας και την υπέρβαση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Η πανδημία του COVID-19 αποκάλυψε την αποτυχία και τη φαυλότητα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η ανικανότητα να οργανώσει μια γρήγορη, συντονισμένη και αποτελεσματική απάντηση στην εξάπλωση του μικροβίου, και να φροντίσει, με το σωστό τρόπο, τους ανθρώπους που έχουν μολυνθεί, θα χαραχτεί στην ιστορία, στη συνείδηση της εργατικής τάξης και στο σύνολο της ανθρωπότητας. Το σημερινό κυρίαρχο σύστημα που βασίζεται στην αποθέωση της αγοράς ενάντια σε κάθε κρατική παρέμβαση, στην προτεραιότητα του ιδιωτικού έναντι του δημόσιου και την προώθηση του καταναλωτισμού έχει φτάσει σε σημείο έκρηξης και είναι καταδικασμένο να εξαφανισθεί.

Η αντιμετώπιση της υγείας σαν εμπόρευμα από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει στην εγκατάληψη και τις περικοπές, το δημόσιο σύστημα υγείας, στην προοδευτική του ιδιωτικοποίηση και την μείωση της δημόσιας επένδυσης για φάρμακα και εμβόλια. Στην Ισπανία πρέπει να προσθέσουμε την απουσία μιας πραγματικής δημόσιας βιομηχανίας φαρμακευτικών προιόντων υγειονομικής προστασίας, και την ελάχιστη και μη επαρκή ιδιωτική παραγωγή σε αναπνευστήρες κτλ.  Τα φοβερά αποτελέσματα του πρώτου κύματος της πανδημίας στην υγεία και τη ζωή των ανθρώπων είναι η πρόγευση της κυοφορούμενης μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής χρήσης που έρχεται ως συνέπεια του εγκλεισμού του πληθυσμού και της διακοπής της παραγωγής σε σημαντικούς τομείς της βιομηχανίας και των υπηρεσιών, που επιβαρύνεται στη περίπτωση της Ισπανίας από την κατρακύλα του τουρισμού που το 2019 αντιπροσώπευε ένα 15% του Α.Ε.Π.

Η διάσταση αυτής της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης θα εξαρτηθεί απο τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, από την απόκτηση του εμβολίου που θα διευκολύνει την ανοσία του πληθυσμού στα επόμενα κύματα της πανδημίας, αλλά επίσης από τα χαρακτηριστικά και την αποτελεσματικότητα των οικονομικών μέτρων που θα παρθούν στην πορεία, για την ενδυνάμωση της δημόσιας υγείας, την αποφυγή πτώχευσης σειράς επιχειρήσεων, τα εργασιακά μέτρα για την αποτροπή απολύσεων, την ματαίωση ρυθμίσεων για την εξάπλωση της επισφαλούς εργασίας. Ακόμη τα μέτρα για την κάλυψη κοινωνικών δαπανών, οι παροχές στους άνεργους, το νοίκι ή ένα βασικό εγγυημένο εισόδημα που να επιτρέπει την κάλυψη των αναγκών των προσώπων και των οικογενειών που βρίσκονται σε κατάσταση αδυναμίας. Άλλοι παράγοντες που θα καθορίσουν την έκταση και το βάθος αυτής της κρίσης είναι τα υψηλά επίπεδα του παγκόσμιου δημόσιου-ιδιωτικού χρέους, που υπερβαίνουν επί τρία το παγκόσμιο Α.Ε.Π. , το μεγάλο βάρος των κερδοσκοπικών κεφαλαίων και επιχειρήσεων και τέλος την ανάπτυξη γεωπολιτικών εντάσεων που επηρεάζουν το παγκόσμιο εμπόριο.

Η Ε.Ε δείχνει την ανικανότητά της και την απουσία αλληλεγγύης μπροστά στην πανδημία. 

Οι εικόνες αλληλεγγύης της Κίνας και της Κούβας σε μέσα υγειονομικής περίθαλψης και αποστολές γιατρών κάνουν ανάγλυφη, μπροστά στα στον πληθυσμό των ευρωπαικών χωρών και κυρίως της Ιταλίας και της Ισπανίας που έχουν πληγεί περισσότερο από την πανδημία, την απουσία της Ε.Ε και των θεσμών της σε ένα τόσο ευαίσθητο και ζωτικό θέμα όπως η υγειονομική βοήθεια. Η ανακοίνωση του συμβουλίου διεύθυνσης της Ε.Κ.Τ. σχεδίου για την αγορά δημοσιου και ιδιωτικού κεφαλαίου αξίας 750000 εκατομυρίων ευρώ, όπως και η πρόταση της Κομισιόννα τεθούν σε διαθεσιμότητα οι κανόνες του συμφώνου σταθερότητας που ορίζουν τους στόχους της συγκράτησης των εξόδων, το δημόσιο  έλλειμα και το χρέος, ηρέμησαν προς στιγμήν την αγανάκτηση των κυβερνήσεων της Γαλλίας και της Ιταλίας μπροστά στις αρχικές αμετακίνητες διακηρύξεις της Κριστίν Λαγκάρντ.

Πολύ αναστατωμένοι μπροστά στο μέγεθος της επερχόμενης κρίσης , διάφοροι πρόεδροι κυβερνήσεων της Ε.Ε διαμαρτυρήθηκαν δημόσια ζητώντας πιο αποτελεσματικά μέτρα, ειδικότερα την δρομολόγηση των ευρωομολόγων που για αυτή την περίσταση βαφτίστηκαν “κορονοομόλογα”, παροχές για την ανεργία στην Ευρώπη κτλ. Χωρίς αμφιβολία η άρνηση της Γερμανίας, Ολλανδίας, Αυστρίας, Φινλανδίας για την συνεισφορά αλληλεγγύης με τον πλούτο τους που συγκεντρώθηκε από την εποχή της δημιουργίας του ευρώ διαμέσου των τεράστιων εμπορικών πλεονασμάτων, καταδικάζει τις χώρες με κρ’ιση χρέους να ανατρέξουν στο Ταμείο Διάσωσης του Ευρωπαικού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, πραγμα που – σε περίπτωση που δεν τροποποιηθούν οι όροι πρόσβασής σε αυτό- θα φέρει μεγάλες περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες και ιδιωτικοποιήσεις όπως αυτές από τις οποίες υπέφερε ο Ελληνικός λαός.

Την ίδια στιγμή, παραμένει η διάσταση ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Ε.Ε ως προς την έγκριση σχεδίου προυπολογισμού του 2020 που θα συνεισφέρει στην αναδιανομή του πλούτου ανάμεσα στις χώρες μέλη, μειώνοντας τις ανισότητες και τα αρνητικά αποτελέσματα της εμπορικής δυσαρμονίας. Η προσκόλληση κάποιων κυβερνήσεων της Ε.Ε στην πρόταση του ΟΟΣΑ για ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ με στόχο την αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν εγγυάται ούτε την έναρξή του, ούτε ότι θα έχει το απαιτούμενο μέγεθος ώστε να είναι αποτελεσματικό. Οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και των Η.Π.Α  εφαρμόζουν επεκτατικά οικονομικά μέτρα,αμφίβολης ικανότητας, για να εξυπηρετήσουν τις μελλοντικές και τις τωρινές τους ανάγκες. Σίγουρα κατορθώνουν για την ώρα να διακόψουν την πτώση των αγορών, αλλά η ανάκαμψη δεν είναι ικανοποιητική.

Εάν η πανδημία επιμείνει σε μεγάλο χρονικό διάστημα και επεκταθεί με τρόπο ανεξέλεκτο σε όλο τον πλανήτη, και εαν η διάσταση της οικονομικής κρίσης είναι τέτοια όπως περγράφεται ήδη απο επενδυτικούς θεσμούς , μπορεί να ξεπεράσει την ύφεση του 2008 που πυροδοτήθηκε από επενδυτικούς λόγους.

Σήμερα οι ήδη υπάρχουσες ανισότητες μπερδεύονται με τη νέα πραγματικότητα. Όλα δείχνουν πως οι καπιταλιστές που διευθύνουν πηγαίνουν να αντιμετωπίσουν την κρίση ρίχνοντας ρευστό στις  αγορές ώστε να αποφύγουν την οικονομική και επενδυτική κατάρευση. Αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα βυθιστεί μεγάλο τμήμα της παραγωγής, χτυπημένο από την αδυναμία δραστηριότητας και ζήτησης και απο την έλλειψη κερδοφορίας και φερεγγυότητας πολλών επιχειρήσεων. Από την άλλη, η μονεταριστική πολιτική έχει καταστεί ανίσχυρη και καθώς υπάρχει ένα μεγάλο γενικευμένο χρέος, οι μαζικές ενέσεις ρευστού θα φουσκώσουν ακόμα περισσότερο τη χρηματιστηριακή φούσκα, στέλνοντας το λογαριασμό σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, στο πλαίσιο του καπιταλισμού σε αποσύνθεση.

Χωρίς αλληλέγγυα απόκριση από τους θεσμούς της Ε.Ε, τα κράτη ωφείλουν να ανακτήσουν την οικονομική τους κυριαρχία, όπως στην πράξη έχουν διαχειριστεί την υγειονομική κρίση της πανδημίας του Convid 19. Όσο καθυστερούν οι κυβερνήσεις της Ε.Ε να πάρουν αποτελεσματικά μέτρα τόσο η κρίση θα απειλεί την οικονομία αλλά και την νομιμοποιητική βάση των θεσμών καθώς η ένταση της αγανάκτησης της κοινωνικής πλειοψηφίας μπορεί να εκφραστεί με εξεγέρσεις πολιτών που θα ξεπερνούν τη δράση των “κίτρινων γιλέκων”.

Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική διάσταση της κρίσης στην Ισπανία.

Τα αποτελέσματα της παρούσας κρίσης στο κράτος της Ισπανίας επιδρούν στο οικονομικό μοντέλο της χώρας που χαρακτηρίζεται από μεγάλες ανισότητες και ανεπάρκειες αποτέλεσμα των πολιτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων που διευκόλυναν ενεργητικά ή παθητικά, την αποβιομηχάνιση, την μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων, την εξασθένιση της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, τα μεγάλα βάρη του τουρισμού κλπ σαν συνέπεια της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων  πολιτικών της Ε.Ε, της συμφωνίας του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας.

Η παραίτηση από την οικονομική κυριαρχία με την εισαγωγή του euro ώς μοναδικού νομίσματος διεύρυνε το εμπορικό έλλειμα και το εξωτερικό ιδιωτικό χρέος. Η υποταγή στις πολιτικές της προσαρμογης και της λιτότητας της Ε.Ε και της Ε.Κ.Τ. που τροποποίησαν το ισπανικό Σύνταγμα με το άρθρο 135 και επέβαλαν μεγάλες κοινωνικές περικοπές, στην υγεία και την εκπαίδευση, την αντιμεταρρύθμιση στις δημόσιες συντάξεις το 2011, την αντιμεταρρύθμιση στα εργασιακά το 2012 κτλ.

Σαν αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας στην πραγματικότητα το δημόσιο-ιδιωτικό χρέος του ισπανικού κράτους έχει φτάσει σε ιστορικά επίπεδα, η ανεργία επηρεάζει 3,12 εκατομμύρια εργαζόμενους/ες (13%), 5,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι/ες έχουν προσωρινές συμβάσεις (26,1%) και 2,9 εκατομμύρια εργαζόμενοι/ες έχουν συμβάσεις ορισμένου χρόνου (14,8%) με το ποσοστό της εργασιακής φτώχειας να φτάνει στο ύψος του 13%.Ακόμη η φτώχεια χτυπάει δυνατά την ισπανική κοινωνία και 12 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο της φτώχειας ( 26,1% ποσοστό κινδύνου φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού) 2,5 εκατομμύρια υποφέρουν από έντονη φτώχεια και αποκλεισμό,(5,4%) και εκατοντάδες χιλιάδες απειλούνται με έξωση.

Σε αυτή την οικονομική και κοινώνική πραγματικότητα ξεσπά η νέα οικονομική κριση του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ο συνδυασμός της κοινωνικής επίδρασης της πανδημίας με το ξέσπασμα του σκανδάλου διαφθοράς πολλών εκατομμυρίων του ομότιμου βασιλέα Χουάν Κάρλος, θέτει σε αμφιβολία το καθεστώς της μοναρχίας στα πλατιά κοινωνικά στρώματα.

Η λύση για  την  πολιτική κρίση, η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και οι νέες πληροφορίες για το προαναφερθέν σκάνδαλο οδηγεί στη ρήξη με τη μοναρχία προκαλώντας μια εξέλιξη που ανοίγει το δρόμο για μια κοινωνική Δημοκρατία. Μια κοινωνική Δημοκρατία που θα αποκαταστήσει την οικονομική κυριαρχία, θέτοντας στο επίκεντρο της δράσης της το κοινό καλό και ως συνέπεια θα εφαρμόσει οικονομικά και κοινωνικά μέτρα που θα εγγυηθούν διαμέσου της εθνικοποίησης των ιδιωτικών τραπεζων και των στρατηγικών τομέων, ηλεκτρισμού, αερίου, νερού,τηλεπικοινωνιών,υγείας, εκπαίδευσης, κοινωνικών υπηρεσιών, γηροκομείων, πάρκων, οίκων τελετών κτλ και θα εξασφαλίσει την πρόσβαση στις συγκεκριμένες υπηρεσίες για όλους τους πολίτες.

Τι κάνουμε

Το άμεσο, ο πρώτος στόχος είναι να νικηθεί ο COVID-19. Aυτό απαιτεί την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας. επαρκείς πόρους για τη φροντίδα των αρρώστων, συνεπώς μέτρα επέμβασης, επίταξης και εθνικοποίησης των νοσοκομείων και των ιδιωτικών κλινικών, την έναρξη επείγουσας διαδικασίας κρατικής παραγωγής υλικών υγειονομικής προστασίας , υγειονομικών εργαλείων,φαρμάκων, αναπνευστήρων κτλ. Επίσης είναι απαραίτητη η μέγιστη αλληλεγγύη, υπευθυνότητα και συνεργασία της κοινωνίας των πολιτών. Ενάντια στην πανδημία είναι απαραίτητη η κυρίαρχη δράση της χώρας.

Για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της οικονομικής κρίσης είναι επείγουσα ανάγκη να επανακτήσει τα εργαλεία της οικονομικής κυριαρχίας, να εθνικοποιήσει την Τράπεζα και τους στρατηγικούς τομείς, να εφαρμόσει φορολογικά μέτρα αντίστοιχα με την επείγουσα ιστορική συγκυρία, μέσω ενός δρακόντειου φόρου στο μεγάλο κεφάλαιο, τη δραστική μείωση της φοροδιαφυγής και την αύξηση της προοδευτικής φορολογίας. Μόνο μέσω μιας επαρκούς φορολογίας, μέσω της κυριαρχίας επί του χρέους, της άρνησης πληρωμής του παράνομου χρέους κτλ θα είναι δυνατή η απόκτηση των απαραίτητων οικονομικών πόρων με στόχο την διασφάλιση των κοινωνικών δαπανών.

Αυτό θα επιτρέψει να διατηρηθούν οι κοινωνικές παροχές στους άνεργους, οι δημόσιες συντάξεις, ένα εγγυημένο εισόδημα για τους πολίτες, όπως επίσης η βοήθεια στις επιχειρήσεις και τους ελευθερους επαγγελματίες για να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους. Έτσι με τις απαραίτητες παρεμβάσεις θα ανασυγκροτηθεί η οικονομία τηε χώρας με ένα μοντέλο βασισμένο στην διατροφική και βιομηχανική κυριαρχία,την ανάπτυξη των επενδύσεων, την επανάκτηση της ισσοροπίας στον τουριστικό τομέα και με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κτλ.

Αλλά επειγόντως είναι απαραίτητα μέτρα που θα εγγυούνται την αξιοπρεπή εργασία με την αποτελεσματική απαγόρευση των απολύσεων. Την κατάργηση όλων των νόμων που έχουν προκαλέσει την εργασιακή επισφάλεια και φτώχεια ξεκινώντας απο την άμεση κατάργηση της εργασιακης μεταρρύθμισης του 2012. Την διανομή του πλούτου και την εφαρμογή της εργασιακής εβδομάδας των 30 ωρών χωρίς μείωση μισθών. Την υπεράσπιση των δημόσιων συντάξεων με την κατάργηση του νόμου Θαπατέρο του 2011, την επαναφορά της συνταξιοδότησης στα 65 με στόχο τη μείωση στα 60 έτη.

Την εγκαθίδρυση του ελάχιστου εγγυημένου ή βασικού εισοδήματος από το κράτος. Την απαγόρευση των εξώσεων λόγω αδυναμίας πληρωμής από τα σπίτια που είναι υποθηκευμένα ή τα ενοικιαζόμενα ενώ πρέπει να ανοίξει το ζήτημα μιας στέγασης αξιοπρεπούς και προσβασιμής για όσους ζουν στο νοίκι.  Για να προωθηθούν αυτά τα μέτρα, όπως και η πάλη ενάντια στην κλιματική αλλαγή, για την ισότητα των φύλων, την αντιμετώπιση της εγκατάλειψης περιοχών με επαναβιομηχάνιση και ποιοτική παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προιόντων, την αλιεία κτλ είναι απαραίτητη μια δυναμική κινητοποίηση της κοινωνίας και των πολιτών με συνείδηση της πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε, με ετοιμότητα για να αντιμετωπιστούν όλα τα εμπόδια απο όπου και αν προέρχονται.

Παρόλα αυτά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις απατηλές συζητήσεις σχετικά με το ξεπέρασμα της κρίσης και πάνω από όλα τις ανακοινώσεις για μια ξαφνική ανάκαμψη, που ο τελικός τους σκοπός είναι να κάνουν τους πολίτες να ξεχάσουν την μεγάλη καταστροφή που έζησαν και να τους δημιουργήσουν και πάλι την πίστη ότι το σύστημα με τη λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες συνταγές θα ξεπεράσει την καταστροφή που οι ίδιες προκάλεσαν, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

Καλούμε σε ένα άνοιγμα συζήτησης για το πώς μπορούμε να κατακτήσουμε τους άμεσους σκοπούς για την υπεράσπιση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ακόμη για το πως μπορούμε να προωθήσουμε τα οικονομικά μέτρα και τα καθήκοντα για την υπέρβαση του παρωχημένου και φαύλου καπιταλιστικού συστήματος. Δημιουργώντας νέες σχέσεις ανάμεσα στα κράτη και τα έθνη βασισμένες στην ισότιμη συνεργασία, την αλληλεγγύη, την αδελφοσύνη και την ειρήνη. Το πως να ωθήσουμε πολιτικά και κοινωνικά εργαλεία με στόχο την αναγκαία αλλαγή πορείας, για το ξεπέρασμα της κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού.

Η λύση του διλήματος “Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο που επανέρχεται με νέα σφοδρότητα.

30 Μαρτίου 2020, Socialismo 21 / Σοσιαλιστική Ένωση Καταλονίας

Πηγή: socialismo21.net

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *