Μήπως ο Μπάιντεν κήρυξε πόλεμο στη Ρωσία;

Η απόφαση των ΗΠΑ να επιτρέψουν στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς του ΝΑΤΟ για να πλήξει τη Ρωσία σηματοδοτεί την αρχή ενός άμεσου πολέμου ΝΑΤΟ-Ρωσίας. Ο γνωστός αρθρογράφος Thomas Fazi γράφει για την έμμεση κήρυξη πολέμου στη Ρωσία από την απερχόμενη διακυβέρνηση Μπάιντεν και τις πιθανές απαντήσεις που θα ετοιμάσει η Ρωσία και ο Πούτιν.

Η απόφαση του Μπάιντεν να επιτρέψει στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ATACMS του ΝΑΤΟ για να χτυπήσει επίσημα τη Ρωσία θα μείνει πιθανώς στην ιστορία ως η πιο απερίσκεπτη πράξη μιας κυβέρνησης που έχει συγκεντρώσει έναν πολύ μακρύ κατάλογο ανόητων, αποτρόπαιων, εγκληματικών πράξεων, από την Ουκρανία μέχρι τη Γάζα. Για να είμαστε ξεκάθαροι: ο Μπάιντεν – ένας πρόεδρος με εμφανή άνοια, ένας αποδοκιμασθείς πρόεδρος του οποίου το κόμμα μόλις καταψηφίστηκε σε μια σαρωτική εκλογική αναμέτρηση – μόλις κήρυξε πόλεμο στη Ρωσία.

Ναι, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν φυσικά εμπλακεί σε έναν έμμεσο ή πληρεξούσιο πόλεμο τα τελευταία τρία χρόνια (ή δέκα χρόνια, ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός). Αλλά μέχρι στιγμής η Ρωσία έχει αποδεχτεί να συμβαδίζει με το παραμύθι ότι βρίσκεται σε πόλεμο μόνο με την Ουκρανία – παρά το γεγονός ότι η Ουκρανία εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τη στήριξη του ΝΑΤΟ και έχει χτυπήσει επανειλημμένα ρωσικό έδαφος με όπλα και τεχνικο-λογιστική υποστήριξη του ΝΑΤΟ.

Αλλά πριν από δύο μήνες ο Πούτιν κατέστησε σαφές ότι το να επιτραπεί στην Ουκρανία να χτυπήσει τη Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που προμηθεύει το ΝΑΤΟ θα ισοδυναμούσε με απευθείας είσοδο της Συμμαχίας στον πόλεμο. Αυτό είπε:

Ο ουκρανικός στρατός δεν είναι σε θέση να χτυπήσει με σύγχρονα συστήματα ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς δυτικής κατασκευής. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Μπορεί να το κάνει μόνο χρησιμοποιώντας πληροφορίες από δορυφόρους, τις οποίες η Ουκρανία δεν διαθέτει. Πρόκειται για δεδομένα από δορυφόρους [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] ή από τις Ηνωμένες Πολιτείες, γενικά από το ΝΑΤΟ.

Πρόσθεσε επίσης ότι μόνο οι στρατιώτες του ΝΑΤΟ μπορούν να προγραμματίσουν τις πτήσεις των πυραυλικών συστημάτων, καταλήγοντας:

Πρόκειται για την απόφαση εάν οι χώρες του ΝΑΤΟ [θέλουν να] εμπλακούν άμεσα σε μια στρατιωτική σύγκρουση [με τη Ρωσία] ή όχι. Αυτό θα σήμαινε τη συμμετοχή τους προς την κατεύθυνση. Και αυτό αλλάζει την ίδια την ουσία, την ίδια τη φύση της σύγκρουσης. Αυτό θα σήμαινε ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ – οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες – βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Και αν αυτό συμβαίνει, θα λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις, με βάση τον κίνδυνο που θα μας απειλήσει.

Με λίγα λόγια, ο Μπάιντεν – και κατ’ επέκταση το ΝΑΤΟ – μόλις αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στη Ρωσία. Αυτό είναι ακόμη πιο τρομακτικό αν αναλογιστεί κανείς τις πρόσφατες αλλαγές στο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας που ανακοίνωσε ο Πούτιν, όπου είπε ότι η δυτική υποστήριξη για μια συμβατική επίθεση της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας -αναφερόμενος συγκεκριμένα στο αίτημα της Ουκρανίας να χρησιμοποιήσει δυτικά όπλα για να χτυπήσει βαθύτερα στο ρωσικό έδαφος- θα πρέπει να θεωρηθεί κοινή επίθεση και θα μπορούσε, υπό ορισμένες συνθήκες, να αξίζει μια πυρηνική απάντηση. Ο ίδιος είπε:

Αν πρόκειται η επίθεση κατά της Ρωσίας να γίνει από οποιοδήποτε μη πυρηνικό κράτος, αλλά να διαθέτει τη συμμετοχή ή την υποστήριξη ενός πυρηνικού κράτους, τότε θα θεωρείται ως κοινή τους επίθεση κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Το διακύβευμα δεν ήταν ποτέ τόσο υψηλό. Ο Μπάιντεν και οι χώρες του ΝΑΤΟ κάνουν ό,τι μπορούν για να παρασύρουν τους πολίτες τους σε μια δυνητικά πυρηνική σύγκρουση με τη Ρωσία. Και αυτό συμβαίνει μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, οι οποίες ήταν σαφώς και μια ψήφος κατά του απερίσκεπτου πολέμου δι’ αντιπροσώπων του Μπάιντεν κατά της Ρωσίας, ένα συναίσθημα που συμμερίζεται και η πλειοψηφία των δυτικοευρωπαίων πολιτών. Προτιμούν να βάλουν φωτιά στον κόσμο παρά να παραδώσουν την εξουσία τους – και να παραδεχτούν την ήττα τους στην Ουκρανία. Η ιδέα είναι να κλιμακωθεί η σύγκρουση τους επόμενους δύο μήνες που θα οδηγήσουν στην ορκωμοσία του Τραμπ, δημιουργώντας μια σημαντικά πιο δύσκολη κατάσταση για να την κληρονομήσει. Η στρατηγική αυτή αποσκοπεί στο να τον πιέσει να υιοθετήσει μια πιο γερακίσια στάση στη σύγκρουση.

Το τι θα συμβεί στη συνέχεια είναι μια υπόθεση που μπορεί να κανείς μόνο να εικάσει. Πολλά θα εξαρτηθούν, φυσικά, από το σε ποιους στόχους θα χρησιμοποιηθούν αυτοί οι πύραυλοι και πόσο βαθιά στο ρωσικό έδαφος θα αναπτυχθούν. Ενδεχομένως μπορούν να φτάσουν πολύ μακριά.

Σε αυτό το σημείο, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση απέναντι στη δυτική επιθετικότητα και θα επιλέξει να μην ανταποδώσει – τουλάχιστον όχι σε είδος, δηλαδή να επιτρέψει, ας πούμε, στη Λευκορωσία να πλήξει στόχους του ΝΑΤΟ στη Δυτική Ευρώπη. Αλλά η Ρωσία αντιμετωπίζει ένα στρατηγικό αίνιγμα: από τη μία πλευρά, θέλει να αποφύγει μια ολοκληρωτική σύγκρουση με το ΝΑΤΟ, η οποία θα μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε πυρηνικό πόλεμο με σκηνές Αποκάλυψης, από την άλλη πλευρά, αν συνεχίσει να μην απαντά στις επιθέσεις του ΝΑΤΟ, θα τροφοδοτήσει έμμεσα την κλιμάκωση της σύγκρουσης, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά τίποτα που μπορεί να κάνει το ΝΑΤΟ που θα προσκαλέσει αντίποινα από τη Ρωσία. Δηλαδή, θα αποδυναμώσει περαιτέρω την πυρηνική αποτροπή – την αντίληψη ότι οι πυρηνικά εξοπλισμένες υπερδυνάμεις δεν πρέπει ποτέ να εμπλακούν σε μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση.

Πώς μπορεί λοιπόν να αντιδράσει η Ρωσία; Να τι γράφει ο Glenn Diesen:

Η Ρωσία μπορεί να επιδιώξει είτε οριζόντια είτε κάθετη κλιμάκωση. Η οριζόντια κλιμάκωση είναι πιο συγκρατημένη με αντίποινα σε άλλους τομείς, προμηθεύοντας για παράδειγμα αεράμυνα στο Ιράν, κάνοντας συμφωνίες για όπλα με τη Βόρεια Κορέα, στέλνοντας ρωσικά πολεμικά πλοία στην Καραϊβική, στέλνοντας προηγμένο οπλισμό σε αντιπάλους του ΝΑΤΟ, ή ακόμη και παρέχοντας πληροφορίες για πλήγματα, για παράδειγμα, κατά των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής στη Συρία και το Ιράκ.

Ωστόσο, μια άμεση επίθεση του ΝΑΤΟ στη Ρωσία πιθανότατα θα πιέσει τους Ρώσους να απαντήσουν άμεσα με κάθετη κλιμάκωση, ανεξάρτητα από τον κίνδυνο μιας πυρηνικής ανταλλαγής. Τα F16 και άλλα όπλα που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ρωσίας έχουν τοποθετηθεί στην Πολωνία και τη Ρουμανία, καθώς θεωρούνται «ασφαλείς χώροι» όσο το ΝΑΤΟ δεν εμπλέκεται άμεσα στον πόλεμο. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ που επιχειρούν πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα και παρέχουν δεδομένα στόχευσης στην Ουκρανία φαίνονται ως προφανής στόχος. Οι δορυφόροι του ΝΑΤΟ που χρησιμοποιούνται για την καθοδήγηση πυραυλικών επιθέσεων κατά της Ρωσίας μπορούν επίσης να καταστραφούν. Επιθέσεις με τακτικά πυρηνικά όπλα στη Δυτική Ουκρανία θα ήταν επίσης ένα ισχυρό αντίποινο που θα έστελνε ένα ισχυρό μήνυμα χωρίς να επιτεθεί άμεσα στο ΝΑΤΟ.

Ο Andrew Korybko έχει μια διαφορετική άποψη:

Ωστόσο, ρεαλιστικά μιλώντας, το μόνο που πιθανότατα θα συμβεί είναι ότι η Ρωσία θα πραγματοποιήσει περισσότερα πυραυλικά πλήγματα κατά στρατιωτικών στόχων στην Ουκρανία. Δεν αναμένεται κάτι εξαιρετικό όπως η παραδειγματική χρήση τακτικών πυρηνικών ή ο βομβαρδισμός χωρών του ΝΑΤΟ, και οι δύο πιθανότητες των οποίων εξετάστηκαν σε προηγούμενες αναλύσεις σχετικά με το επικαιροποιημένο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας. Το πολύ-πολύ να καταστρέψει μια σημαντική γέφυρα στον Δνείπερο ή να πραγματοποιήσει πλήγματα αποκεφαλισμού της Ουκρανίας, αλλά ακόμη και αυτά είναι απίθανα.

Ο Πούτιν αποστρέφεται την κλιμάκωση, καθώς φοβάται πραγματικά ότι όλα θα ξεφύγουν από τον έλεγχο και θα καταλήξουν σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξανά και ξανά, αυτό αποδεικνύει ότι θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει το χειρότερο δυνατό σενάριο, όπως αποδεικνύεται από την άρνησή του να κλιμακώσει, μετά μάλιστα από τον βομβαρδισμό από την Ουκρανία του Κρεμλίνου, των συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης της Ρωσίας, των στρατηγικών αεροδρομίων, της γέφυρας της Κριμαίας, των διυλιστηρίων πετρελαίου και κατοικημένων περιοχών, μεταξύ πολλών άλλων στόχων του. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένουμε ότι θα ξεφύγει από τον χαρακτήρα του και θα κλιμακώσει σημαντικά μετά από αυτό.

Τούτου λεχθέντος, μερικές φορές ακόμη και οι πιο υπομονετικοί άνθρωποι ξεσπούν, και είναι πάντα πιθανό ο Πούτιν να χορτάσει και να αποφασίσει να κάνει αυτό που πολλοί από τους υποστηρικτές του ήθελαν από την αρχή.

Οι επόμενοι δύο μήνες μπορεί να αποδειχθούν οι πιο επικίνδυνοι που έχει δει ποτέ ο κόσμος.

Πηγή: Thomas Fazi

Μετάφραση: antapocrisis