Η στοχοποίηση της Δυτικής Αθήνας είναι ατόφιος ρατσισμός. Να εξηγήσουμε γιατί.

Ο λόγος του παραπάνω ισχυρισμού είναι πολύ απλός. Δεν υπάρχει ίχνος επιδημιολογικής επιτήρησης, ώστε να είναι σοβαρή η παρακολούθηση της εξέλιξης της πανδημίας ανά περιοχή. Ας δώσει η Επιτροπή ή η ίδια η κυβέρνηση τα στοιχεία που συνηγορούν στη μία ή στην άλλη απόφαση. Στοιχεία δεν υπάρχουν, πέρα από αριθμούς ελέγχων και κρουσμάτων που προκύπτουν στο σωρό. Υπάρχει μόνο ο ατόφιος κοινωνικός ρατσισμός της κάστας της Εκάλης και της Κηφισιάς που αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους.

Το τι είναι και πώς γίνεται η επιδημιολογική επιτήρηση θα το δούμε παρακάτω. Προς το παρόν ας ασχοληθούμε με τους αριθμούς των τεστ και των κρουσμάτων που ανακοινώνει ο ίδιος ο ΕΟΔΥ, παριστάνοντας ότι αυτά είναι σοβαρά επιδημιολογικά δεδομένα. Με βάση λοιπόν τα ίδια τα στοιχεία του ΕΟΔΥ, αδυνατούμε να καταλάβουμε πώς προκύπτει η «ενοχοποίηση» της Δυτικής Αθήνας.

Σύμφωνα με την ημερήσια έκθεση της 4/1/2021, τα κρούσματα της Δυτικής Αττικής ανά 100.000 πληθυσμού είναι 4,35 και της Δυτικής Αθήνας 2,86. Τα κρούσματα ωστόσο του Βόρειου Τομέα Αθήνας είναι 3,89, του Νότιου είναι 2,64 και του Κεντρικού είναι 3,59.

Μπορεί να μας εξηγήσει ο χωροφύλακας κ. Χρυσοχοΐδης, πώς ακριβώς τα συγκεκριμένα νούμερα ερμηνεύουν το σαφάρι προστίμων στο οποίο επιδίδονται οι Ράμπο της ΕΛΑΣ στα δυτικά προάστια; Γιατί η Δυτική Αθήνα έχει την τιμητική της στα ΜΜΕ και στις αστυνομικές επιχειρήσεις, ενώ η Βόρεια και η Κεντρική Αθήνα με μεγαλύτερη αναλογία κρουσμάτων, όχι;

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, σε βάθος εβδομάδας, και όχι ημέρας, η Δυτική Αθήνα έχει μέσο όρο εβδομάδας 3,2 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους, η Βόρεια Αθήνα 4,2, η Κεντρική Αθήνα 5,0, η Νότια Αθήνα 4,13.

Πώς ερμηνεύεται η επιδρομή της Αστυνομίας στο Περιστέρι, στο Ίλιον, στο Αιγάλεω και στο Καματερό, όταν ο αντίστοιχος Περιφερειακός Τομέας είναι αυτός με τη μικρότερη αναλογία κρουσμάτων ανά κάτοικο από όλη την Περιφέρεια Αττικής;

Μην ψάχνετε απάντηση στα νούμερα και στους αριθμούς. Η απάντηση βρίσκεται στη μόνιμη απόπειρα της κυβέρνησης, από την αρχή της πανδημίας, να ρίχνει το φταίξιμο στην ατομική ευθύνη των πολιτών. Αν μάλιστα αυτοί είναι οι νέοι στις πλατείες ή οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας των φτωχότερων προαστίων της Αθήνας, ακόμα καλύτερα.

Όλα τα παραπάνω βασίζονται απλώς σε νούμερα ελέγχων και κρουσμάτων τα οποία ούτε τυχαιοποιημένα, ούτε διαστρωματοποιημένα είναι. Πρόκειται για αποτελέσματα τεστ που στη συντριπτική τους πλειοψηφία γίνονται αυτοβούλως από πολίτες που υποψιάζονται ότι έχουν τον ιό, επομένως δεν προσφέρουν παρά εξαιρετικά αποσπασματική εικόνα. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές και υγειονομικές αποφάσεις λαμβάνονται περίπου στην τύχη, ή στην καλύτερη με εξαιρετικά περιορισμένα δεδομένα, τόσο περιορισμένα που οδηγούν αποκλειστικά σε οριζόντιες, και συχνά τυφλές ή και ακατανόητες αποφάσεις.

Ας αναμετρηθούμε όμως με την επιδημιολογική επιτήρηση, έτσι όπως αυτή έπρεπε να γίνεται και ας αναρωτηθούμε αν έχει σχέση με την επιδημιολογική επιτήρηση η ανακοίνωση του αριθμού των τεστ και των κρουσμάτων που κάνει ο ΕΟΔΥ.

Σύμφωνα με τους ειδικότερους από τον γράφοντα, επιδημιολογική επιτήρηση είναι «η συστηματική συλλογή, ανάλυση, ερμηνεία και διάθεση των δεδομένων που αφορούν ένα συµβάν που σχετίζεται µε την υγεία, µε σκοπό τη δραστηριοποίηση των υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας»[i]. Είναι προφανές ότι απαιτείται επιστημονικός έλεγχος της εγκυρότητας των στοιχείων και µεθοδολογική επάρκεια. Δεν είναι επιδημιολογική επιτήρηση η «αναφορά» ή «καταγραφή» αριθμού ελέγχων και κρουσμάτων στην οποία επιδίδεται ο ΕΟΔΥ και το Υπουργείο Υγείας από την αρχή της πανδημίας, για τους παρακάτω λόγους:

Πρώτον: στην Ελλάδα ούτε γινόταν, ούτε γίνεται, ούτε και πρόκειται να γίνει καθολικός έλεγχος του πληθυσμού. Δεν θα γίνει αυτό που έγινε σε ολόκληρες επαρχίες πολλών εκατομμυρίων πολιτών της Κίνας, δεν θα γίνει αυτό που έγινε μέσα σε μια εβδομάδα στη Σλοβακία, όπου ελέγχθηκε όλος ο ενήλικος πληθυσμός. Δεν έγινε, ούτε και πρόκειται να γίνει, καθολικός έλεγχος στις περιοχές με αυξημένο επιδημιολογικό φορτίο όπως αυτές της Βόρειας Ελλάδας, ή και πιο περιορισμένων νομών ή ακόμα και πόλεων, όπως αυτών της Δυτικής Αττικής.

Ο λόγος είναι απλός: Απαιτείται κρατικός μηχανισμός Δημόσιας Υγείας, δηλαδή «πεταμένα λεφτά». Και φυσικά απαιτείται και μεγάλος αριθμός τεστ. Ο καθολικός έλεγχος σε μια περιοχή, ή έστω σε μια πόλη, δεν θα έλυνε το πρόβλημα αλλά θα προσέφερε πολύτιμα δεδομένα. Γιατί όμως να γίνει καθολικός έλεγχος πχ στον Ασπρόπυργο, όταν μπορούν τα ΜΜΕ να αναπαράγουν το ρατσισμό εναντίον των φτωχών και αποκλεισμένων της Δυτικής Αττικής, ή όταν μπορεί ο Χρυσοχοΐδης να απειλεί ότι «θα σφραγίσει» σπίτια;

Δεύτερον: δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει τυχαιοποιημένος δειγματοληπτικός έλεγχος στον πληθυσμό. Δεν είναι τυχαιοποιημένος δειγματοληπτικός έλεγχος τα γιουρούσια που κάνει ο ΕΟΔΥ, μία στο τόσο, σε κάποιες πλατείες με rapid test. Όποιος έχει τη παραμικρή ιδέα από μεθοδολογία δειγματοληπτικού ελέγχου (έστω και ως μάθημα επιλογής από το ΤΕΙ Μεσολογγίου) βάζει κυριολεκτικά τα κλάματα με τους αποφοίτους του Χάρβαρντ και του Κολούμπια που θεωρούν ότι αυτά τα γιουρούσια δίνουν την παραμικρή εικόνα επιδημιολογικής επιτήρησης. Οι υποψιασμένοι πολίτες που προσέρχονται για έλεγχο, δεν δίνουν εικόνα της εξάπλωσης του ιού στην κοινότητα. Πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι έλεγχοι ανακοινώνονται τελευταία στιγμή.

Τρίτον: δεν υπήρξαν και ούτε πρόκειται να υπάρξουν συστήματα παρατήρησης της νοσηρότητας τύπου Sentinel για τον ιό. Συστήματα δηλαδή που παρακολουθούν περιοδικά σταθερά σημεία στην κοινότητα. Τα συστήματα αυτά, όπως μας θυμίζει ο καθηγητής του Εργαστηρίου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Γενικής Ιατρικής και Έρευνας Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ, Ηλίας Κονδύλης στην εξαιρετική συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών, υπήρχαν παλιότερα για την παρακολούθηση της γρίπης, ακυρώθηκαν επί των μνημονίων και τελικά εγκαταλείφθηκαν. Ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι το ξήλωμα της επιδημιολογικής επιτήρησης συνεχίστηκε το 2017-2018. Αυτά, για όσους νομίζουν ότι η σημερινή εικόνα είναι αποκλειστικά έργο Μητσοτάκη και ότι τα τρία (3) μνημόνια δεν έπαιξαν σωρευτικό ρόλο στη διάλυση των υπηρεσιών δημόσιας υγείας.

Ο καθηγητής Κονδύλης αναφέρει και κάτι ακόμα. Ότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας αλλά και το ECDC, η Ελλάδα δεν δηλώνει στοιχεία τα οποία υποχρεούται να δηλώνει: αριθμό νοσηλευόμενων και εξελθόντων από τα νοσοκομεία λόγω Covid, αριθμό θανάτων ανά γεωγραφικό διαμέρισμα, νομό, πόλη, αριθμό κρουσμάτων σε υγειονομικούς, αριθμό διαθέσιμων κλινών και πληρότητα κλινών και ΜΕΘ Covid κλπ. Εάν σε αυτή την έλλειψη, προστεθεί η επί μακρόν ανυπαρξία ανοικτών και προσβάσιμων δεδομένων (σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες), το διπλό ή και τριπλό σύστημα καταγραφής (ΕΟΔΥ, ΗΔΙΚΑ, Πολιτική Προστασία), η αδυναμία αποφάσεων που να στηρίζονται σε έγκυρα δεδομένα, ή το γεγονός ότι εδώ και μήνες η εγκυρότερη πηγή παρουσίασης δεδομένων είναι ένας ιδιωτικός λογαριασμός στο Twitter (@Nyrros) οι κ. Κικίλιας και Κοντοζαμάνης έπρεπε να είχαν πάρει πόδι από το Υπουργείο Υγείας και ο κ. Αρκουμανέας έπρεπε να είναι κωμικοτραγική ανάμνηση του ΕΟΔΥ. Αποκλειστικά και μόνο για το θέμα των δεδομένων της επιδημίας, η πολιτική και διοικητική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας θα όφειλε να είχε πάει σπίτι της ως παντελώς αποτυχημένη.

Επιδημιολογικός έλεγχος σημαίνει περιφερειακή αποκέντρωση. Σημαίνει Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με δυναμικό και μέσα ώστε να αποκτά εικόνα και να ασκεί έλεγχο στον τομέα ευθύνης της. Σημαίνει δηλαδή κάτι εντελώς διαφορετικό από την εικόνα του Ράμπο Χαρδαλιά να μετακινείται από πόλη σε πόλη με ελικόπτερα και κλιμάκια αυτοκρατορικών απεσταλμένων. Απαιτεί τοπικές δομές, Κέντρα Υγείας και Μονάδες Υγείας, οι οποίες με μόνιμο τρόπο διεκπεραιώνουν καθήκοντα παρακολούθησης, ενημέρωσης, πρόληψης, έχουν τα στοιχεία των τεστ στα χέρια τους και έχουν τη δυνατότητα να εκπονήσουν σχέδιο ελέγχων που να δίνει έγκυρο και αξιοποιήσιμο αποτέλεσμα.

Στην Ελλάδα, όχι μόνο επιδημιολογική επιτήρηση δεν υπάρχει, αλλά και αυτά ακόμα τα κολοβά, λειψά, παιδιάστικα δεδομένα που περιλαμβάνουν οι εκθέσεις του ΕΟΔΥ, δεν μπορούν να υποστηρίξουν έγκυρες αποφάσεις.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται, καθώς η μόνη επιδημιολογική πολιτική της κυβέρνησης είναι το άνοιξε – κλείσε του λοκ ντάουν.

Επιβεβαιώνεται, καθώς το κλείσιμο των σχολείων έγινε οριζόντια και τυφλά, και εκεί που υπήρχε, αλλά και εκεί που δεν υπήρχε, επιδημιολογικό φορτίο.

Επιβεβαιώνεται, καθώς το άνοιγμα των σχολείων γίνεται πάλι στα τυφλά, χωρίς την παραμικρή επιστημονική ένδειξη για το τι ρόλο παίζουν οι μαθητές στη μετάδοση του ιού, πέρα από επιστημονικές δημοσιεύσεις σε τρίτες χώρες. Μη συζητήσουμε για μέτρα αραίωσης τμημάτων ή αύξησης εκπαιδευτικών: Πεταμένα λεφτά κι εδώ.

Επιβεβαιώνεται, καθώς μέσα στις γιορτές η πτώση του απόλυτου αριθμού των τεστ (PCR και Rapid) ήταν τόση που φτάσαμε επί μέρες να καταγράφουμε περισσότερους διασωληνωμένους λόγω Covid, από όσους ανιχνεύονται θετικοί, γεγονός στην κυριολεξία μοναδικό στον κόσμο. Αλλά κανενός δεν ίδρωσε το αυτί.

Τι θα κόστιζε στα αλήθεια η συγκρότηση συστημάτων επιδημιολογικής παρακολούθησης για τον κορωνοϊό;

Περισσότερα ή λιγότερα από τα 20 + 18 εκατομμύρια ευρώ που τσέπωσαν τα ΜΜΕ για να μεταδίδουν μηνύματα Δημόσιας Υγείας που θα όφειλαν, βάσει νόμου, να μεταδίδουν δωρεάν; Περισσότερα ή λιγότερα από τα 85 εκατομμύρια ευρώ που κόστισε το εξοργιστικό σκάνδαλο του Σκόιλ Ελικίκου;

Το πρόβλημα όμως δεν είναι ζήτημα προϋπολογισμού και κόστους. Είναι ζήτημα προσανατολισμού και πολιτικής επιλογής. Η Δημόσια Υγεία ιεραρχείται χαμηλότερα από την εξαγορά των ΜΜΕ, οι υγειονομικές και πολιτικές αποφάσεις παίρνονται ρίχνοντας τα ζάρια και ελπίζοντας να μας βοηθήσει ο Θεός, η επιδημιολογική επιτήρηση υποκαθίσταται από τα ρατσιστικά στερεότυπα.

Τι άλλο να περιμέναμε από τον επιτελικό πρωθυπουργό της επιτελικής κυβέρνησης του επιτελικού κράτους;


[i] Γαβανά Μάγδα, Σχεδιασμός, εφαρμογή και αξιολόγηση ενός δικτύου επιδημιολογικής επιτήρησης νοσημάτων μέσω παρατηρητών νοσηρότητας στην ΠΦΥ

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *